Δευτέρα 20 Ιουνίου 2011

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗ ΓΚΑΙΜΠΕΛΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΟΤΙ "ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΑΛΒΑΝΙΑ ΕΚΤΟΣ Ε.Ε."



Κυριακή, 19 Ιουνίου 2011

Μοντέλο η Νορβηγία!




Ήρθε πια το πλήρωμα του χρό­νου. Αφού οι διεθνείς τοκο­γλύφοι έφεραν σε πλήρες αδι­έξοδο την ελληνική οικονομία και κοι­νωνία με τις πολιτικές του μνημονίου, ήρθε η ώρα να βάλουν χέρι στααση­μικά του σπιτιού. Πουλήστε, αν θέλε­τε να γλυτώσετε, μας λένε φίλοι, σύμ­μαχοι και εταίροι. Πουλήστε ό,τι έχετε και δεν έχετε. Τη φιλοσοφία της τρό­ικας αποτύπωσε με εξαιρετική σαφή­νεια ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ στις 17.5:
«Δεν θα απέκλεια εντελώς μια μορ­φής αναδιάταξης (του χρέους), αλλά αυτό δεν αποτελεί μεμονωμένη απά­ντηση. Πρώτα χρειαζόμαστε νέα μέ­τρα από την Ελλάδα για να φτάσει τους δημοσιονομικούς στόχους του 2011. Έπειτα πρέπει να έχουμε τη διαβεβαίωση ότι το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων θα φτάσει σε έναν ικανοποιητικό για εμάς όγκο. Ύστερα θα δούμε αν χρειάζονται συμπληρω­ματικά μέτρα. Και μόνο τότε, αν εκ­πληρωθούν όλοι αυτοί οι όροι, μπο­ρούμε να συζητήσουμε θέμα αναδιά­ταξης. Δεν είναι αναδιάταξη ή τίποτα. Είναι μέτρα, μέτρα και μέτρα και μετά ίσως αναδιάταξη».

Ξεπούλημα αίσχους
Με άλλα λόγια, η φιλοσοφία της τρόικας είναι απλή. Θα πρέπει διαρ­κώς να υιοθετούνται απανωτά μέτρα,που ξέρουν εξαρχής ότι δεν μπορούν να συγκρατήσουν το χρέος. Όμως οδηγούν την κοινωνία στην απελπι­σία και σε κατάσταση τέτοια που μπο­ρεί να δεχτεί πιο εύκολα εκβιασμούς και πιέσεις. Κι όταν έχει προχωρήσει το ξεπούλημα, τότε ίσως να συζητή­σουν κάποια αναδιάταξη, που εκ προ­οιμίου ξέρουν ότι δεν μπορούν να την εφαρμόσουν σε ολόκληρο το δημό­σιο χρέος της Ελλάδας.
Έτσι λοιπόν στήθηκε το σκηνικό για τη δεύτερη φάση της πέμπτης ιστορικά χρεοκοπίας της Ελλάδας. Μέτρα, μέτρα και μέτρα, μαζί με γενικευμέ­νο ξεπούλημα.
Η κυβέρνηση βιάστηκε να ανακοι­νώσει την πρώτη φουρνιά των λεγό­μενων αποκρατικοποιήσεων. Αυτό, σύμφωνα με ανακοίνωση της Διυ­πουργικής Επιτροπής Αναδιαρθρώ­σεων και Αποκρατικοποιήσεων στις 18.5, προβλέπει αναλυτικά:
Σύμφωνα με τον υπουργό Οικονο­μικών κ. Παπακωνσταντίνου, τα εκτι­μώμενα έσοδα από το πρώτο κύμααποκρατικοποιήσεων εντός του 2011 εκτιμώνται σε 3,5 έως 5,5 δισ. ευ-ρώ. Το δεύτερο κύμα εντός του 2012 εκτιμάται ότι θα αποφέρει άλλα 4 με 6 δισ. ευρώ. Ενώ το τρίτο κύμα εντός του 2013 θα δώσει γύρω στα 4,5 με 5,5 δισ. ευρώ. Με άλλα λόγια, σε σύνολο το τριετές αυτό πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων θα αποφέρει 12 - 17 δισ. ευρώ.
Δεν θα ασχοληθούμε εδώ με το αν και κατά πόσο θα μπορέσει να πιάσει αυτές τις αποδόσεις. Ας υποθέσουμε ότι τις πιάνει. Έτσι η κυβέρνηση κα­λείται να πουλήσει περιουσία και επι­χειρήσεις που έχουν συνολική οικο­νομική επιφάνεια άνω των 120 δισ. ευρώ έναντι 12 - 17 δισ. ευρώ. Κι όχι μόνο αυτό. Τα χρήματα αυτά θα πάνε κατευθείαν στους δανειστές.
Πόσο θα ελαφρύνουν την εξυπηρέ­τηση του χρέους; Ελάχιστα. Μόνο τη διετία 2012 και 2013 προβλέπονταιδαπάνες εξυπηρέτησης του χρέους που θα ξεπερνούν τα 100 δισ. ευρώ. Επομένως αυτά που αναμένει η κυ­βέρνηση να πιάσει από τις αποκρα­τικοποιήσεις δεν είναι παρά σταγόνα στον ωκεανό.
11 εκατ. παρείσακτοι
Η Ελλάδα είναι ένα πολύ προνομι­ακό οικόπεδο σε μια εξαιρετικά συμ­φέρουσα περιοχή του κόσμου. Έχει όμως ένα κακό. Διαθέτει 11 εκατομ­μύρια παρείσακτους. Γι’ αυτό και το ξεπούλημα δεν ξεκίνησε με τη δημό­σια περιουσία και τις αποκρατικοποι­ήσεις, αλλά με τον ανθό της ελληνι­κής κοινωνίας, τη νέα γενιά εργαζο­μένων. Προκειμένου να επιβιώσει, ένα όλο και μεγαλύτερο μέρος της νέας γενιάς είναι ήδη υπ’ ατμόν. Φεύ­γει ή κανονίζει να φύγει στο εξωτε­ρικό σε αναζήτηση ενός καλύτερου μέλλοντος. Όταν μια κοινωνία ξεπου­λάει έτσι τη νέα γενιά της είναι καταδικασμένη.
Το πιο σημαντικό δεν είναι αυτό, αλ­λά άλλο. Αν τα πουλήσει όλα το κρά­τος, τότε με τι θα μπορέσει να συμβά­λει στην ανάπτυξη της χώρας και στην ανάκαμψη της οικονομίας; Τι άλλο θα χρειαστεί να πουλήσειόταν ανακα­λύψει η κυβέρνηση και η τρόικα ότι ακόμη και ολόκληρη η δημόσια πε­ριουσία δεν είναι αρκετή για να εξυ­πηρετηθεί το χρέος; Μήπως το εθνι­κό έδαφος; Μάλλον ναι, μιας και με τη Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης η χώρα έχει παραιτηθεί «άνευ όρων και αμετάκλητα», όπως ρητά αναφέ­ρεται, από την εθνική της κυριαρχία. Κι επομένως είναι δυνατή ακόμη και η εκποίηση εθνικού εδάφους.
Στα ερωτήματα αυτά απαντά η δι­ατεταγμένη δημοσιογραφία με κραυ­γές περί σπάταλου και διογκωμένου κράτους. Μάλιστα ορισμένοι παπα­γάλοι συγκεκριμένων παρασιτικών επιχειρηματικών συγκροτημάτων που ελέγχουν και τα ΜΜΕ είπαν ότι η Ελλάδα είναι το τελευταίο κομμουνι­στικό κράτος της Ευρώπης.
Προφανώς οι κύριοι αυτοί, υπό το κράτος της φρενίτιδας που έχει προ­καλέσει στους καρχαρίες της αγοράς το μαζικό ξεπούλημα του δημοσίου, τα έχασαν τελείως. Όμως, επειδή λέ­γονται απίστευτες ανοησίες σχετικά με το μέγεθος του δημόσιου τομέα στην Ελλάδα οφείλουμε να διευκρι­νίσουμε ορισμένες στοιχειώδεις αλή­θειες.
Επιλεκτική σπατάλη
Καταρχάς ο δημόσιος τομέας στην Ελλάδα δεν είναι τόσο διογκωμένος όσο λένε. Αν δούμε τα στοιχεία του Πίνακα 1 της Eurostat θα διαπιστώ­σουμε ότι το μέγεθος του δημόσιου τομέα με όρους συνόλου δαπανών της γενικής κυβέρνησης βρίσκεται περίπου στον μέσο όρο της Ευρωπα­ϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης. Για ολόκληρη την περίοδο 1999-2010.
Κι όχι μόνο αυτό. Αν παρατηρήσει κανείς τα στοιχεία προσεκτικά θα δει ότι κατά κανόνα όσο πιο ανεπτυγμέ­νη είναι μια οικονομία τόσο μεγαλύ­τερο κράτος διαθέτει. Είναι τυχαίο που η Δανία, η Γαλλία, η Ολλανδία, η Αυστρία, η Φινλανδία, η Σουηδία κ.ο.κ., έχουν αρκετά πιο διογκωμέ­νους δημόσιους τομείς; Μήπως αυ­τές οι χώρες είναι κομμουνιστικές ή σοβιετικές και δεν το ξέρουν; Κι αν για την κρίση και το χρέος φταίει το μεγάλο, κακό και σπάταλο κράτος, τότε γιατί αυτές οι χώρες δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα χρεοκοπίας όπως η Ελλάδα;
Είναι αλήθεια ότι το δημόσιο στην Ελλάδα είναι διεφθαρμένο και παρα­σιτικό. Αυτό δεν οφείλεται στο μέ­γεθός του, ούτε στις σπατάλες του. Άλλωστε το ελληνικό δημόσιο είναι επιλεκτικά σπάταλο. Ενώ διαθέτει τις χαμηλότερες δαπάνες στην Ε. Ε. για υγεία και παιδεία, δαπανά ταυτόχρο­να σχεδόν τα διπλάσια, ως ποσοστό του ΑΕΠ, στις κρατικές προμήθειες από τον μέσο όρο της Ε.Ε.
Όταν πρόκειται για ημέτερους, κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες και μεγαλοεργολάβους το ελληνικό δη­μόσιο είναι σπάταλο όσο εκεί που δεν παίρνει. Όταν πρόκειται για τις βασι­κές κοινωνικές ανάγκες του λαού, τό­τε πάντα συμβαίνει το δημόσιο ταμείο να μην επαρκεί.
Υπόδειγμα
Το βασικό πρόβλημα με τον δημό­σιο τομέα δεν είναι πόσο μεγάλος ή μικρός είναι. Άλλωστε το πόσο μεγά­λος χρειάζεται να είναι ένας δημόσι­ος τομέας εξαρτάται από το τι κοινω­νία και τι οικονομία θέλει κανείς. Αν θέλουμε μια κοινωνία όπου να βασι­λεύει το πορτοφόλι και μια οικονομία έρμαιο της αγοράς, τότε ο δημόσιος τομέας πρέπει να είναι μικρός. Γι’ αυ­τό άλλωστε και όσο πιο ευάλωτη, όσο πιο σαθρή είναι μια οικονομία, όσο πιο «τριτοκοσμική» είναι μια χώρα, τόσο πιο περιορισμένο, ισχνό, παρα­σιτικό και διεφθαρμένο δημόσιο το­μέα έχει.
Αντίθετα, αν θέλουμε μια κοινω­νία με ανεπτυγμένες υποδομές και υπηρεσίες αντίστοιχες των απαιτή­σεων των πιο ζωτικών αναγκών της, αν θέλουμε μια θωρακισμένη οικο­νομία απέναντι στα ιδιωτικά μονοπώ­λια και την ασυδοσία των αγορών, με αναπτυξιακή δυναμική, τότε είμαστε υποχρεωμένοι να έχουμε έναν μεγά­λο και ανεπτυγμένο δημόσιο τομέα όχι μόνο στο επίπεδο των υπηρεσι­ών, αλλά και στο επίπεδο της επιχει­ρηματικής δράσης.
Για να γίνει κατανοητό αυτό θα χρησιμοποιήσουμε ένα παράδειγμα. Ποια οικονομία σήμερα στην Ευρώ­πη έχει τα λιγότερα οικονομικά προ­βλήματα από την παγκόσμια ύφεση; Η Νορβηγία. Η χώρα αυτή δεν έχει προς το παρόν παρουσιάσει τα συ­μπτώματα κρίσης και ύφεσης που κα­τατρέχουν όλες τις άλλες χώρες της Ευρώπης, μικρές και μεγάλες. Είναι τυχαίο ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει σε μια οικονομία που δεν συμμετέχειού­τε στην Ε.Ε. ούτε στην Ευρωζώνη; Όχι βέβαια. Το γεγονός ακριβώς ότι έχει διατηρήσει την ανεξαρτησίατης είναι εκείνο που την έχει προστατέψει από τις οξείες εκδηλώσεις της κρίσης.
Η Νορβηγία ως ανεξάρτητη χώρα και καλά προστατευμένη εθνική οι­κονομία έχει κατά κεφαλή ΑΕΠ που φτάνει τα 95 χιλιάδες δολάρια. Έχει το υψηλότερο κατά κεφαλή ΑΕΠ στην Ευρώπη (ανατολική και δυτική) μετά το Λουξεμβούργο. Πολύ ψηλότερο απ’ όλες τις μεγάλες οικονομίες της Ε.Ε., όπως είναι η Γερμανία, η Γαλλία, η Ολλανδία, η Βρετανία κ.ο.κ.
Η Ελλάδα μόλις και μετά βίας φτά­νει τα 35 χιλιάδες δολάρια κατά κε­φαλή ΑΕΠ. Η Νορβηγία, αν και με πληθυσμό λιγότερο από τον μισό της Ελλάδας, παράγει ΑΕΠ κατά 20% με­γαλύτερο από αυτό της χώρας μας. Θυμηθείτε το αυτό στις παρακάτω συγκρίσεις.
Συνεχίζει ακάθεκτη
Ο Πίνακας 2 παρουσιάζει τις επίση­μες προβλέψεις για τη Νορβηγία τα επόμενα χρόνια. Σε μια εποχή βαθιάς ύφεσης της παγκόσμιας οικονομίας που έχει αγκαλιάσει ακόμη και τις πιο μεγάλες οικονομίες, η Νορβηγία συ­νεχίζει ακάθεκτη.
Σε μια εποχή όπου βασιλεύει η πιο άγρια μονόπλευρη λιτότητα και ταυ­τόχρονα ο εκτροχιασμός της ανεργί­ας, στη Νορβηγία η ανεργία, αν και βρίσκεται σε πολύ χαμηλά επίπεδα, εξακολουθεί να μειώνεται. Ενώ ταυ­τόχρονα οι ετήσιες αποδοχές των ερ­γαζομένων σε σταθερές τιμές αυξά­νονται σημαντικά. Τι συμβαίνει; Πώς γίνεται και η Νορβηγία είναι μια τέ­τοια «παραφωνία» μέσα στη γενικευ­μένη παραζάλη των μέτρων κοινωνι­κής απελπισίας που θεωρούνται σή­μερα μονόδρομος;
Μην βιάζεστε να μιλήσετε για πε­τρέλαια. Η Νορβηγία έχει περίπου τον ίδιο φυσικό και ορυκτό πλούτο με την Ελλάδα. Με μια μόνη διαφορά. Αυτή τον αξιοποιεί προς όφελός της υπό καθεστώς κρατικήςιδιοκτησίας και δεν βιάζεται να τον ξεπουλήσει στον πρώτο τυχόντα επενδυτή της αγοράς. Η Ελλάδα επιπλέον έχει σημαντικά «συγκριτικά πλεονεκτήματα» που δεν έχει η Νορβηγία, όπως π.χ. τεράστιες δυνατότητες αγροτικής και μεταποιη­τικής ανάπτυξης. Με την προϋπόθε­ση βέβαια ότι δεν θα πνίγεται από τις ανοιχτές αγορές και την κοινή αγροτι­κή πολιτική της Ε.Ε.
Τεράστιο, αλλά... πλεονασματικό δημόσιο!
Για μια συνοπτική εικόνα της Νορβηγίας κοιτάξ­τε τον Πίνακα 3. Ο πληθυσμός αυτής της χώρας ανέρχεται κοντά στα 5 εκατομμύρια με δημογρα­φικά στοιχεία αρκετά όμοια με εκείνα του ελλη­νικού πληθυσμού. Αυτό όμως δεν την εμποδίζει από το να έχει ένα από το πιο ανεπτυγμένα συ­στήματα κοινωνικής ασφάλισης, το οποίο χρη­ματοδοτείται κυρίως από το Κρατικό Επενδυτικό Κεφάλαιο της Νορβηγίας, όπου καταλήγει το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων από το πετρέλαιο. Και τα παράξενα δεν σταματούν σ’ αυτό. Παρά το γεγονός ότι έχει σχεδόν τον μισό πληθυσμό από τον ελληνικό, διαθέτει σχεδόν τον ίδιο αριθμό δη­μοσίων υπαλλήλων με εκείνον της Ελλάδας, γύρω στους 780 χιλιάδες. Και ω του θαύματος δαπανά για τους μισθούς αυτών των δημοσίων υπαλλήλων πολύ παραπάνω απ’ ό,τι δαπανά το ελληνικό κρά­τος. Η Νορβηγίαδαπανά το 14% του ΑΕΠ της για μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, ενώ η Ελλάδα με τον ίδιο αριθμό δημοσίων υπαλλήλων και με μι­κρότερο ΑΕΠ δαπανά μόλις το 11%.
Μονιμότητα!
Επιπλέον το καθεστώς εργασίας των δημοσί­ων υπαλλήλων της Νορβηγίας δεν περιλαμβάνει συμβασιούχους, ωρομίσθιους, συμβάσεις έργου κ.ο.κ., όπως στην Ελλάδα. Το ελληνικό δημόσιο απασχολεί το προσωπικό του με 17 διαφορετικά εργασιακά καθεστώτα. Η Νορβηγία διαθέτει ένα αποκλειστικά καθεστώς εργασίας στο δημόσιο, τη μονιμότητα.
Και τι συνέβη; Μήπως η Νορβηγία είναι στο χείλος της χρεοκοπίας; Κάθε άλλο. Ο προϋπο­λογισμός της είναι μονίμως πλεονασματικός, 10,6% του ΑΕΠ για το 2010. Ενώ το δημόσιο χρέ­ος της φτάνει μόλις το 43,1% του ΑΕΠ της χώρας.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η Νορβηγία έχει προβεί και σε άλλα θανάσιμα αμαρτήματα. Συντηρεί έναν τεράστιο αριθμό δημόσιων και δη­μοτικών επιχειρήσεων, πάνω από 3 χιλιάδες, οι οποίες εκτός όλων των άλλων ανήκουν αποκλει­στικά στο δημόσιο και παράγουν πλεονάσματα.
Με αυτά τα πλεονάσματα χρηματοδοτείται πά­νω από το 50% των κρατικών εσόδων και έτσι το νορβηγικό κράτος δεν έχει την ανάγκη να γδέρνει φορολογικά τους πολίτες του και ιδίως τους εργαζομένους. Θα μπορούσε να αντισταθεί στην παγκόσμια ύφεση η Νορβηγία και να αναπτύσσε­ται χωρίς λιτότητες, περικοπές και ιδιωτικοποιή­σεις, αν δεν διέθετε αυτόν τον εξαιρετικά εκτε­ταμένο, ισχυρό και παραγωγικό δημόσιο τομέα; Θα μπορούσε η Νορβηγία να ήταν στην ίδια πλε­ονεκτική θέση, αν είχε κάνει το θανάσιμο λάθος να ενταχθεί στην Ε.Ε. και είχε παραδώσει το νόμισμα, την οικονομία και την κυριαρχία της στην Κομισιόν και την ΕΚΤ; Ούτε κατά διάνοια!
Τι φταίει λοιπόν και στην Ελλάδα δεν μπορού­με να έχουμε μια αντίστοιχη οικονομία; Το με­γάλο και σπάταλο κράτος; Οι κοπρίτες δημόσιοι υπάλληλοι; Ή όλος εκείνος ο συρφετός που μας κυβερνά δεκαετίες τώρα με τις πλάτες της πιο παρασιτικής και ληστρικής ολιγαρχίας που έχει γνωρίσει η ιστορία;
Ο ίδιος συρφετός και η ίδια η ολιγαρχία που πασχίζουν σήμερα να ολοκληρώσουν τη λεηλα­σία της χώρας με το γενικό ξεπούλημα της δη­μόσιας περιουσίας και του κράτους. Ο ίδιος συρ­φετός που αδίστακτα φορολογεί ακόμη και τους ανέργους για να πληρώσει τους τοκογλύφους και διώχνει μαζικά τη νέα γενιά από αυτή τη χώ­ρα υπό καθεστώς γενικευμένης απόγνωσης και απελπισίας.

Σχετικές Φωτογραφίες
  • Μοντέλο η Νορβηγία!2 
  • Μοντέλο η Νορβηγία!3 

21 σχόλια:


 
Editor  είπε...
Αψογο αρθρο για ακομη μια φορα. Μραβο Δημητρη.
 
akis  είπε...
δημητρη προχωρα με καθαρο μυαλο , σωστους συνεργατες και ατρανταχτα οικονομικα στοιχεια και εμεις μαζι σου
 
googlegeo  είπε...
Συγχαρητήρια!!!!!
 
jmjyiannis  είπε...
Δημήτρη θα πρέπει να αναφέρεις όμως για να ξέρουμε και τι γίνεται πλήρως α) τι αμυντικές δαπάνες έχει ο Νορβηγία και β) τι εθνικές πιέσεις αντιμετωπίζει. Για μένα πρέπει να λειφθει πολύ σοβαρά υπόψην οτι έχουμε δίπλα μας μια Τουρκία που ανα πάσα στιγμή αφήνεται από τις "μεγάλες δυνάμεις" να μας σφίξει εθνικά με εν δυνάμει θερμά επεισόδια (με στόχο να αγοράσουμε και άλλες φρεγάτες, αεροπλάνα και υποβρύχια για να σταματήσουν) δείχνοντας μας οτι είμαστε εγκλωβισμένοι και συνέχεια μπορούν να μας εκβιάσουν με χίλιους τρόπους.
 
σισιφος  είπε...
καλημερα δημητρη,θερμος υποστηρικτης του μετωπου ειμαι κι εγω,εχω ομως μερικες διαφωνιες στον τροπο προσεγγισης σου οσο αναφορα τον δημοσιο τομεα οπου κατα την γνωμη μου αντιμετωπιζεις τα πραγματα με μια ευκολια που δεν αναλογει στα της ελλαδας.ζω και εργαζομαι τα τελευταια 15 χρονια στη σουηδια και παρολο που δεν εχω την παραμικρη σχεση με τα οικονομικα-η διαφωτηση μου επι αυτων εχει γινει απο τα γραπτα σου και τις ομιλιες σου-,εχω μια μικρη γνωση για την σκανδιναβια μιας και ζω εδω.η νορβηγια δεν πρεπει να ξεχναμε να αναφερουμε οτι ειναι μια απο τους μεγαλυτερους εjαγωγεις πετρελαιου στον κοσμο,το 2004 απο οτι θυμαμαι ητανε τριτη μετα τη ρωσια και την σ.αραβια.το "olijefond",το κρατικο δηλαδη ταμειο που διαχειριζεται τα εσοδα του πετρελαιου με τοποθετησεις σε μετοχες και ομολογα ειχε περυσι 300 δις ευρω!!!.σε μια χωρα 5 εκ.και μαλιστα σκανδιναβικη..νομιζω οτι δεν χωρανε συγκρισεις με την ελλαδα. νομιζω οτι η συζητηση θα επρεπε να ειναι αλλη.ο δημοσιος τομεας στην νορβηγια οπως και εδω στη σουηδια ειναι απιστευτα παραγωγικος και ανταγωνιστικος, οι λεγομενες δεκο λειτουργουν με κανονες αγορας,να θυμησω μονο οτι οι δεκο στη σουηδια το 2010 ειχανε 3 δις ευρω κερδος.το καθεστως εργασιας ειναι το ιδιο με τον ιδιωτικο,οσο αναφορα την μονιμοτητα που ανεφερες,και οι μισθοι σχεδον παντα χαμηλοτεροι του ιδιωτικου.για να μη σας κουρασω παραπανω θα πω μονο οτι η οποια επιτυχια στο μοντελο λειτουργιας των σκανδιναβικων χωρων οφειλεται στο οτι πολιτικες δυναμεις,εργαζομενοι και οι φορεις των εργοδοτων απο τον πολεμο και μετα παρα τα διαφορετικα συμφεροντα εχουνε συνεργαστει δεκαετιες τωρα με κοινο στοχο την αναπτυξη και την ευημερια,στην ελλαδα των απιθανων αντιθεσεων πως θα το καταφερουμε αυτο?
 
nikos  είπε...
Αυτή η ανάρτηση αφαιρέθηκε από το συγγραφέα.
 
nikos  είπε...
κ. Καζακη καλησπερα... θα ηθελα να σχολιασετε αν ειναι εφικτη η αποψη του κ. Βιλιαρδου για μετατροπη των ομολογων απο ευρω σε δραχμες... παραθετω.... Αναλύοντας τώρα την πρώτη περίπτωση, κατά την οποία η επιστροφή της χώρας μας στη δραχμή θα είχε τις συνέπειες που αναφέραμε, θα διαπιστώσουμε ότι η Ελλάδα διαθέτει πολύ περισσότερα «όπλα» – χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως πρέπει να τα χρησιμοποιήσει. Η Ελλάδα λοιπόν, σε σύγκριση με προηγούμενα υπερχρεωμένα κράτη, έχει μία μεγάλη διαφορά, ένα σημαντικότατο πλεονέκτημα καλύτερα: Το 95% των ομολόγων του δημοσίου έχουν εκδοθεί σύμφωνα με το ελληνικό Δίκαιο - γεγονός που σημαίνει ότι, το ελληνικό κοινοβούλιο έχει τη δυνατότητα να αλλάξει, με την ψήφιση ενός νόμου, τη «συναλλαγματική μορφή» των ομολόγων, εφόσον φυσικά ισχύει πράγματι κάτι τέτοιο (πηγή: zeit). Ειδικότερα, εάν η Ελλάδα εγκατέλειπε την Ευρωζώνη υιοθετώντας τη δραχμή, θα είχε την απόλυτα νόμιμη δυνατότητα, πριν ακόμη απελευθερώσει την ισοτιμία του νομίσματος της, να μετατρέψει τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου σε δραχμές - με την ισοτιμία των 340 δρχ. ανά €, η οποία ίσχυε την περίοδο της εισόδου της στη νομισματική ένωση (ΟΝΕ). Στη συνέχεια, θα μπορούσε να «απελευθερώσει» τη συναλλαγματική ισοτιμία της δραχμής, η οποία πιθανότατα θα υποτιμούταν αμέσως – εις βάρος όμως των δανειστών της και χωρίς να επηρεαστεί αρνητικά το δημόσιο χρέος. Δηλαδή, εάν το νέο νόμισμα της Ελλάδας υποτιμούταν κατά 50% (η υποτίμηση στη χρεοκοπημένη τότε Τουρκία ξεπέρασε το 90%), οι δανειστές της χώρας θα εισέπρατταν ουσιαστικά μόλις το 50% των απαιτήσεων τους – αναγκαζόμενοι να διαγράψουν το υπόλοιπο 50% («συναλλαγματικές διαφορές»). Επομένως, θα προέκυπτε χωρίς καμία προσπάθεια και εντός των πλαισίων του νόμου, χωρίς καν να χρειαστεί να διαπραγματευθούμε με κανέναν, μία αυτόματη «πληθωριστική διαγραφή» (haircut) των οφειλών του ελληνικού δημοσίου, της τάξης του 50% - οπότε το πραγματικό δημόσιο χρέος μας θα περιοριζόταν στα 180 δις € ή στο 78% του ΑΕΠ μας, εξασφαλίζοντας την έξοδο μας στις αγορές και τον περαιτέρω δανεισμό μας, καθώς επίσης την αποφυγή της χρεοκοπίας. Φυσικά η εξόφληση των ομολόγων, των τόκων και των χρεολυσίων δηλαδή που οφείλουμε, θα ήταν εξασφαλισμένη, αφού θα ήταν σε δραχμές – ένα νόμισμα που θα μπορούσαμε να εκτυπώσουμε στις αναγκαίες ποσότητες (φυσικά πληθωριστικές), χωρίς να υποχρεωθούμε σε στάση πληρωμών (χρεοκοπία. Όσον αφορά το ιδιωτικό εξωτερικό χρέος της Ελλάδας, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου είναι αυτό των εμπορικών τραπεζών η χώρα μας, εάν επέστρεφε στη δραχμή, θα «επέτρεπε» σε κάποιες, σε αυτές δηλαδή που δεν θα είχαν τη δυνατότητα να ανταπεξέλθουν, να πτωχεύσουν - αντί να χρεοκοπήσει η ίδια. Στη συνέχεια θα τις εθνικοποιούσε, έτσι ώστε να εξασφαλιστούν οι αποταμιεύσεις ή τα ομόλογα των Πολιτών της, κατά το παράδειγμα της Ισλανδίας. Φυσικά θα χρεοκοπούσαν επίσης οι εκτεθειμένες σε μεγάλο εξωτερικό δανεισμό επιχειρήσεις και κάποια νοικοκυριά, αφού δεν θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τις οφειλές τους σε ευρώ. Σε τελική ανάλυση λοιπόν θα «διαγραφόταν» ένα μεγάλο μέρος του συνολικού, του δημοσίου δηλαδή και του ιδιωτικού εξωτερικού χρέους μας – κάτι εξαιρετικά επώδυνο, αλλά με μάλλον ευεργετικές συνέπειες για το μέλλον της χώρας μας. Συνεχίζοντας, τα γεγονότα αυτά μάλλον θα οδηγούσαν πολλά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της Ευρώπης ή των Η.Π.Α. (της ΕΚΤ συμπεριλαμβανομένης) σε τεράστια προβλήματα - εάν όχι σε αρκετές χρεοκοπίες. Προφανώς, κάτι τέτοιο δεν θα αποτελούσε «πιστωτικό γεγονός» (credit event), όσον αφορά το κράτος, οπότε δεν θα είχε αντίκτυπο στην αγορά των CDS. http://www.casss.gr/PressCenter/Articles/2368.aspx ευχαριστω και καλη δυναμη!!
 
Giannis  είπε...
πολυ σωστος ο σισιφος.Τις ιδιες ενστασεις εχω και γω.πιστευω οτ ιβρισκομαστε σε μια περιοχη γεματη εχθρους και δυστυχως οι δαπανες μας για την αμυνα πρεπει να ειναι μεγαλυτερες απο τη Νορβηγια. Θα διαφωνησω ομως με το σισιφο σε μερικα πραγματα. 1)θα μπορουσαμε με τις μισες δαπανες να ειχαμε την ιδια στρατιωτικη ισχυ αν ελειπαν οι μιζες και αν αγοραζαμε απο οπου μας συμφερει και οχι απο οπου μας αναγκαζουν.. 2)Και η Ελλαδα εχει τεραστιον ορυκτο πλουτο.Οι Γαλλοι λενε οτι τα κοιτασματα φυσικου αεριου στη κρητη τα βλεπεις με γυμνο ματι και ειναι μεγαλυτερα απο αυτα της ανταρκτικης και σχεδον τα μισα της ρωσσιας.επισης εχουμε χρυσο και πετρελαιο. 3)Η παραγωγικοτητα του δημοσιου τομεα δεν εξαρταται απο τους δημοσιους υπαλληλους κυριως αλλα σε πολυ μεγαλο βαθμο απο τη τεχνολογια που διαθετουν, τη γραφειοκρατια αλλα και την ελληψη διοικησης αφου ως διοικητες διοριζοντε φιλοι και γνωστοι και οχι ικανοι.παραδειγμα βουλευτης της πολης μου που δεν εκλεχτηκε στις τελευταιες εκλογες, διοριστικε ως διοικητης σε νοσοκομειο ενω εινα ιπολιτικος μηχανικος (δε ξερω βεβαια και ποσο εχει δουλεψει σαν πολιτικος μηχανικος, τοσα χρονια βουλευτη τον θυμαμαι)
 
ΛΑΜΠΡΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥ  είπε...
Καλησπέρα κ. Καζάκη. Ειμαι κι εγώ υποστηρικτής σας, άλλα κι εγώ έχω τις ενστάνσεις μου για την μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων. Τόσα χρόνια κομματικού κράτους δεν μπορούν να αλλάξουν από τη μία μέρα στην άλλη.Για κάποιον βολεψάκια ο οποίος δεν προσπάθησε για τίποτα στην ζωή του και τα θέλει όλα δικά του, είναι πολύ εύκολο να γλείψει ένα πολιτικό και να προσπαθήσει να μπει στο δημόσιο, ωστε να μή δουλεύει πολύ και να αμοίβεται πολύ. Βέβαια αυτό δεν ισχύει για όλους τους δημόσιους υπάλληλους. Οι πλήστοι όμως έτσι είναι. Αν δεν αλλάξουν τα πράγματα στον ιδιωτικό τομέα που πέθανε και αν δεν δοθούν κίνητρα για τους (μικρούς κυρίως) ελεύθερους επαγγελματίες δεν μπορεί να γίνει τίποτα.Άρση της μονιμότητας λοιπόν στο δημόσιο.Σίγουρα μεγαλύτεροι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα, έτσι ώστε να υπάρχει ανάπτυξη και κίνητρο ώστε να σταματήσει η νοοτροπία ¨να γίνω δημόσιος υπάλληλος, να δουλεύω λίγο και να παίρνω πολλά¨.Επίσης παραδειγματική τιμωρία σε όποιον δημόσιο υπάλληλο πιαστεί να κάνει και δεύτερη δουλειά (που οι περισσότεροι κάνουν),αφού απο τον νόμο απαγορεύεται.
 
filoi-metopou  είπε...
Μαζι σου Δημητρη !!!
 
Fasoulakis dimos  είπε...
μιας και με τη Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης η χώρα έχει παραιτηθεί «άνευ όρων και αμετάκλητα», όπως ρητά αναφέ­ρεται, από την εθνική της κυριαρχία. eho katevasi to pdf tis simvasis daniakis diefkolinsis kirie kazaki alla de mporo na vro pou to lei afto.pou akrivos to leei?
 
Σεβάχ  είπε...
Η θέσπιση της μονιμότητας κάποτε έγινε για τον εξής απλούστατο λόγο. Να μπορεί ο δημόσιος υπάλληλος να κάνει απερείσκεπτα τη δουλειά του, με βάση το σύνταγμα και τους νόμους, χωρίς να αντιμετωπίζει το φόβο για οποιοδήποτε ενδεχώμενο διώξεων της εξουσίας. Ποιος αμφιβάλει ότι ο παραπάνω λόγος που ανέφερα είναι σημαντικότατος; Ας πούμε ότι άρεται αύριο το πρωί η μονιμότητα. Μέσα στο σκοταδιστικό κομματικό κράτος το οποίο ζούμε, πιστεύετε ότι από αύριο το πρωί θα σκίζονται όλοι οι υπάλληλοι να αγωνίζονται για το καλό του κοινωνικού συνόλου και όχι για τα συμφέροντα του εκάστοτε “άρχοντα” που τυγχάνει να βρίσκεται στην εξουσία; Και οι όποιοι σωστοί υπάλληλοι υπάρχουν θα εκλείψουν. Η μονιμότητα πιστεύω είναι αναγκάια, αλλά δεν είναι ικανή συνθήκη. Υπάρχουν πράγματα που πρέπει να αλλάξουν. Πρέπει να ξεριζωθεί τελείως το σάπιο πολιτικό σύστημα των δύο κομμάτων που λυμαίνεται την εξουσία τόσα χρόνια, από τον μικρότερο κοινοτικό σύμβουλο μέχρι τον μεγαλύτερο ανώτατο άρχοντα
 
Σεβάχ  είπε...
Οταν πριν καμιά δεκαριά χρόνια, κάνοντας τα χαρτιά μου σε κάποια προκήρυξη του ΑΣΕΠ, έμαθα ξαφνικά ότι προσλαμβάνομαι στο δημόσιο τομέα, πίστεψα ότι θα μπορέσω να προσφέρω με τις γνώσεις και τις ικανότητές μου. Μπαίνοντας μέσα και με τα χρόνια κατάλαβα ότι ο δημόσιος τομέας δεν είναι τίποτε άλλο παρά το βιλαέτι του κάθε πολιτικού κυκλώματος που ανεβαίνει στην εξουσία. Αυτοί καθόριζαν την πολιτική του τομέα, η οποία βέβαια δεν είχε να κάνει με το καλό του κοινωνικού συνόλου, αλλά με την ανάγκη διατήρησης του κυκλώματος αυτού στην εξουσία και μόνο ενίοτε ταυτιζόταν. Μεγάλη διάβρωση, έχουν διαλύσει το σύμπαν. Έχουν σκιστεί στα μικρά και μεγάλα προσωπικά ρουσφέτια. Αυτό το περιβάλλον σε φθίρει και σε απορροφά σιγά – σιγά. Χωρίς οργάνωση, χωρίς αναγνώριση, χωρίς τίποτε. Ο κακός δημόσιος υπαλληλος θα γίνει χειρότερος, θέλοντας να εκμεταλευτεί την κατάσταση προς το συμφέρον του, ο μέτριος ... να “περνάει ο καιρός” κι ο καλός θα νιώσει ανήμπορος και κάποια στιγμή θα εγκαταλείψει. Δεν διαφωνώ στην κρίση των υπάλληλων, γιατί αυτός που είναι ανίκανος σωστά πρέπει να παραχωρήσει την θέση του σε άλλον ικανότερο. Αλλά πως θα γίνεται αυτή κρίση; Mε το κομματικό κράτος που υπάρχει σήμερα; Χεραιτίσματα. Αυτοί θα ελέγχουν την πασοκικότητα ή τη νεοδημοκρατικότητά σου και όχι τις ικανότητές σου.
 
ΛΑΜΠΡΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥ  είπε...
Συμφωνώ μαζί σου Σεβαχ,οτι το πρόβλημα ειναι η κομματοκρατία.Αλλα με τα μέτρα που πήρανε τώρα και κόψανε 100,200 ευρώ απο τα επιδόματα των δημοσίων υπαλλήλων τα οποια επιδόματα ειναι γελοία,τώρα ειναι που δεν δουλεύουν καθόλου.Και γιατί να δουλέψουν?Θα τους απολύσει κανένας?Αυτό με τισ ΕΔΕ είναι αηδιαστικό.Υπάρχει ποτέ περίπτωση να τιμωρηθεί Δ.Υ από συναδέλφους?ΠΟΤΕ.Είναι λογικό, κανένας δεν θα το έκανε. Δεν χρειάζονται οι ΕΔΕ.Δικαστήριο κατευθείαν.Ετσι γίνεται στον ιδιωτικό τομέα.ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ:Εγω είμαι πολιτικός μηχανικός.Προσπαθώ να επικοινωνήσω με το ΤΣΜΕΔΕ (ασφαλιστικό ταμείο μηχανικών) εδώ και 2 μήνες.Εχω πάρει τηλέδωνο σε όλα τα τηλέφωνα που υπάρχουν.Εχω στείλει email.ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΤΕ.Είναι δυνατόν?Δηλαδη πρέπει να πάω στην Αθήνα να χάσω το μεροκάματό μου, να πληρώσω βενζίνες,διόδια,ή εισιτηρια για να πάω στον Δ.Υ. που με γράφει κανονικά.Αλλα θα πάω για να γίνει μάχη.Γιατί εκει θα καταντήσουμε.Να πλακωνόμαστε αναμεταξύ μας.Οπότε άρση τησ μονιμότητας και απόλυση όσων δεν έχουν τα προσόντα για τις θέσεις που κρατανε και έλεγχος απο ιδιώτες.Νομίζω οτι αν κάποιος έχει τα προσόντα, θα δουλεύει και ανάλογα.Ο κ.Καζακης είπε οτι αν στείλουμε τους Δ.Υ. στο σπίτι τους και τουσ πληρώνουμε κανονικά,ποιο λίγο θα μας στοιχίσει απο οτι τώρα.Τι σημαίνει αυτό.Οτι οι περισσότεροι δεν χρειάζονται να είναι εκεί γιατί δεν παράγουν τίποτα.
 
Σεβάχ  είπε...
Συνάδελφε Λάμπρο, αυτό με την μείωση της απόδοσης (οποίας απόδοσης έχει τέλοσπάντων ο καθένας) λόγω μείωσης των επιδομάτων δεν ισχύει στην μεγάλη πλειονότητα. Όσον αφορά στο ΤΣΜΕΔΕ σε καταλαβαίνω γιατί τα περνάω κι εγώ. Δεν έγραψα για να δικαιλογήσω κανένα δημόσιο υπάλληλο. Δύο πράγματα ήθελα να τονίσω: Να απολυθούν αύριο οι ανίκανοι και τα κομματόσκυλα. Αλλά ποιος θα κρίνει ποιοι είναι αυτοί; Η γενική άρση της μονιμότητας δεν θα διασφαλίσει και τη σωστή απόδοση του δικαίου. Όχι μόνο δεν θα λυθεί το πρόβλημα, αλλά θα ενισχυθεί ακόμη περισσότερο το κομματικό κράτος. Ποιος αμφιβάλει δηλαδή ότι θα παραμείνουν οι "ημέτεροι"; Για να μπορεί να υπάρξει κάποια στιγμή ένα άρτιο, ακέραιο και πλήρως αξιοκρατικό πολιτικό σύστημα, τότε ο θεσμός της μονιμότητας είναι αναγκαία συνθήκη (όμως δεν αρκεί από μόνη της).
 
vlasis  είπε...
Νομιζω πως αν τους αφησουμε να διαχειριστουν μονοι τους την υπηρεσια τους ολα θα ειναι καλιτερα με το δημοσιο. Να αποφασιζουν ολοι μαζι για το τι θα αναλαβει ο καθενας, να εκλεγουν μονοι τους τους διευθυντες που θα εναλλασονται κατ ετος για να μη γινονται παντοδυναμοι(ακομα και με κληρωση προς αποφυγη "πελατειακης" σχεσης), ολες οι θεσεις να ειναι ανακλιτες απο τους ιδιους και σε πολλες περιπτωσεις να αμοιβονται ανταποδοτικα. Σκεφτεστε ενα σχολειο που οι δασκαλοι θα αμοιβονται αναλογα με τα ποσα παιδια επιλεγουν να φοιτησουν στο σχολειο επειδη θα θεωρουν οτι εκει γινεται "καλη δουλεια" ? Μονοι τους θα επελεγαν τον καλλιτερο διευθυντη μονοι τους θα σκαρφιζονταν ελκυστικους τροπους διδασκαλιας και μονοι τους θα εστελναν σπιτι του τον αρχιτεμπελη συναδελφο τους. Κατι σαν αμεση δημοκρατια ας πουμε που ειναι και της μοδας τελευταια.
 
Κωστής Βεζδρεβάνης  είπε...
Έτσι ακριβώς είναι. Και θα ήθελα να προσθέσω και το παράδειγμα της μικρής αλλά περήφανης Ισλανδίας. Τι έχουν αυτές οι χώρες που εμείς δεν έχουμε; Κοινό Νού που πάει μαζί ΜΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!
 
ΛΑΜΠΡΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥ  είπε...
Μακάρι να μπορεί να γίνει αυτό. Είναι ρομαντικό αλλά δεν ξέρεις, μπόρεί και να γίνει. Αν ενωθούμε και ενεργήσουμε σαν σύνολο θα είναι ευχής έργο.
 
Bill  είπε...
Θα συμφωνήσω σε όλα όσα αναφέρετε στο άρθρο σας αλλά θα ήθελα να κάνω μία επισήμανση, η οποία αναφέρεται και από άλλους αναγνώστες. Η Νορβηγία είτε μας αρέσει είτε όχι δεν συνορεύει ούτε με την Τουρκία, ούτε με τα Σκόπια ούτε με την Αλβανία χωρίς να τίθενται στην εκάστοτε κυβέρνηση της θέματα όπως αυτό του casus beli από την Τουρκία για τα 12 μίλια, παρά τους διεθνείς κανονισμούς και τις διεθνείς συμφωνίες, που ισχύουν από τέλους Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Επίσης η Νορβηγία δεν θίγεται ούτε στο ελάχιστο από το τεράστιο μεταναστευτικό κύμα από Πακιστάν, Ινδία, Μπαγκλαντές κλπ, και προσφάτως από τον επαναστατημένο αραβικό κόσμο( Λιβύη, Αίγυπτος) όπου καραβάνια μεταναστών "κολλάνε" στην Ελλάδα, αφού οι κεντρικές χώρες της Ευρώπης, δηλαδή ο τελικός προορισμός τους, εκμεταλλεύονται το Δουβλίνο ΙΙ και μας τους στέλνουν "πακέτο" πίσω, λέγοντας μας στην ουσία "βγάλτε τα πέρα μόνοι σας". Οι "εταίροι" μας, εκμεταλλευόμενοι αυτήν την κατάσταση, μας φορτώνουν με υπερκοστολογημένους στρατιωτικούς εξοπλισμούς, ακολουθώντας την Τουρκία σε ένα ράλι στρατικοποίησης σπαταλώντας δισεκατομμύρια κάθε χρόνο, χρήματα τα οποία φυσικά και μας δανείζουν με τους δικούς τους όρους. Κυρίως όμως η Νορβηγία δεν οφείλει την ανεξαρτησία της σαν κράτος στο βαθμό που η Ελλάδα, όπως πολύ εύστοχα έχετε επισημάνει σε γραπτά και ομιλίες σας, οφείλει. Δυστυχώς, από τη στιγμή που το πρώτο αγγλικό δάνειο εισπράχθηκε από τους Έλληνες αγωνιστές τη δεκαετία του 1820, αλλά κυρίως εξαιτίας της καίριας παρέμβασης του Κάνινγκ και του συμμαχικού στόλου στο Ναβαρίνο, σώζοντας ουσιαστικά την, διαλυμένη από τον Ιμπραήμ, Επανάσταση, ξεπληρώνεται ακόμη και σήμερα και θα συνεχίσει, δυστυχώς για αιώνες. Η πικρή αλήθεια είναι ότι όποτε ελληνικές κυβερνήσεις έκαναν μία απόπειρα να ισχυροποιήσουν τη θέση της χώρας, η Ελλάδα υπέστη βαριές και ανεπανόρθωτες καταστροφές (1922, εμφύλιος 1945 κλπ.), στρατιωτικά και απολυταρχικά καθεστώτα (Μεταξάς, χούντα Συνταγματαρχών) και "σκιώδεις" τρομοκρατικές οργανώσεις αλλά και σχέδια εξόντωσης Ελλήνων πρωθυπουργών και άλλων πολιτικών προσώπων (17Ν κλπ) και μάλιστα με πολύ πρόσφατη την αποκάλυψη περί σχεδίου δολοφονίας του πρώην πρωθυπουργού, Κωνσταντίνου Καραμανλή. Χρειάζεται αποφασιστικότητα και πολύ, μα πολύ θάρρος, να αναλάβει κάποιος να υλοποιήσει αυτά τα οποία τόσο σωστά προτείνετε. Και κυρίως την αποδοχή ότι η ίδια η ζωή αυτού του προσώπου, θα είναι υπό συνεχή απειλή από ένα κύκλωμα, το οποίο είναι πανίσχυρο και δικτυωμένο σε κάθε τομέα της ελληνικής κοινωνίας και θεσμών.
 
Αργύρης Α. Αλεξίου  είπε...
https://www.facebook.com/?sk=2361831622#!/home.php?sk=group_226411234054858&ap=1 Η ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ Ε.Πα.Μ. ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ ΕΓΙΝΕ ΣΤΙΣ 19/6 ΚΑΙ ΑΡΙΘΜΕΙ ΗΔΗ 65 ΜΕΛΗ.... ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ...
 
Κωστής Βεζδρεβάνης  είπε...
ΞΕΚΟΛΛΑΤΕ ΜΩΡΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΠΑΜΠΟΥΛΕΣ! ΕΝΗΛΙΚΟΙ ΕΙΣΤΕ! Παλιά ήταν οι κομμουνιστές, μετά οι Τούρκοι, τώρα η ντεμέκ "χρεοκοπία" (λες και χεστήκαμε για το πόσα κονομάει ο Βαρδινογιάννης κι ο Βγενόπουλος). Η Τουρκία ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΛΟΓΟ ΓΙΑ ΤΣΑΜΠΟΥΚΑΔΕΣ ΠΙΑ! ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΚΑΡΒΟΥΝΟ! ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ ΤΩΡΑ!

Δημοσίευση σχολί

Δεν υπάρχουν σχόλια: