Το πρότερο και το ύστερο. Προφάσεις επιβολής υστερόβουλης δικαιοσύνης
Την Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2012, καλείται να απολογηθεί ενώπιον του Πειθαρχικού Συμβουλίου των μελών Δ.Ε.Π. των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων (Π.Σ.Δ.Ε.Π.Α.Ε.Ι.) ο ήδη Αναπληρωτής καθηγητής του Πολυτεχνείου Κρήτης
(Π.Κ.) Δημήτριος Πατέλης, για δύο βασικές κατηγορίες:
1) Διότι αποκάλεσε παράνομο το τέως Πρυτανικό Συμβούλιο (Πρ.Σ.) του Π.Κ. και που κατέλαβε την πρυτανική αρχή με αυθαίρετη απόφαση του τότε υπουργού κ. Στυλλιανίδη, η οποία και κρίθηκε παράνομη από το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) και
2) Διότι διαμαρτυρήθηκε έντονα θεωρώντας άδικη την απόρριψη του αιτήματος του για αναβάθμιση του από την βαθμίδα του Επίκουρου σε αυτή του Αναπληρωτή Καθηγητή. Ο χρόνος που εκτελέστηκαν, κατά τη γνώμη του Π.Σ.Δ.Ε.Π.Α.Ε.Ι., και τα δύο αυτά αδικήματα εντάσσεται στην περίοδο πριν την έκδοση της απόφασης περί παρανόμου κατάληψης της πρυτανικής αρχής που εξέδωσε το ΣτΕ.
Με ψήφισμα η Ε.Γ.Π.Ο.Σ.Ε.Ε.Δ.Ι.Π. Α.Ε.Ι. διαμαρτύρεται για τη δίωξη αυτή του κ. Πατέλη, τη θεωρεί προσπάθεια φίμωσης των φωνών διαμαρτυρίας και επιβολή λογοκρισίας στην ελευθερία του λόγου των πανεπιστημιακών δασκάλων. Έχει δε προβεί σε συλλογή υπογραφών κατά του φαινομένου δίωξης των αντιφρονούντων πανεπιστημιακών δασκάλων.
Θα επικεντρώσω στην πρώτη κατηγορία όπου το επιχείρημα είναι ότι ναι μεν το ΣτΕ έκρινε παράνομη την κατάληψη της πρυτανικής αρχής από το τέως Πρ.Σ. αλλά δεν θα μπορούσε κανείς να το αποκαλεί παράνομο πριν από την απόφαση του ΣτΕ. Η κοινή αίσθηση της δημοκρατικής δεοντολογίας διέκρινε εξαρχής ότι, στην απόφαση διορισμού Πρ.Σ. με καταμετρημένες τις ψήφους του μισού περίπου εκλεκτορικού σώματος, ο Υπουργός είχε παραβιάσει βασικές και εξόφθαλμες αρχές της δημοκρατικής δεοντολογίας και ότι μία τέτοια πράξη είναι κολάσιμη.
Η απόφαση του ΣτΕ, που απλά επιβεβαίωσε τον παράνομο διορισμό, ήταν αναγκαία, όχι για να στοιχειοθετηθεί η αντιδημοκρατική συμπεριφορά του Υπουργού και του διορισθέντος Πρ.Σ. ώστε να τους καταλογιστούν ευθύνες , αλλά για να επαναληφθούν οι εκλογές ώστε να αναδειχθεί νέο Πρ.Σ.. Η παρανομία έναντι της δημοκρατικής αρχής δεν κρίθηκε και δεν ζητήθηκαν ευθύνες από τον Υπουργό και το παρανόμως υπ’ αυτού διορισθέν Πρ.Σ.
Αντί αυτού έδωσε η μοίρα αυτού του ταλαιπωρημένου και προδομένου έθνους να δούμε τους παρανομήσαντες να κατηγορούν αυτούς που τόλμησαν να αρθρώσουν λόγο διαμαρτυρίας κατά του εξόφθαλμου βιασμού της Δημοκρατίας. Το πρόσχημα είναι τάχα ότι πριν την κρίση ο κατηγορούμενος είναι αθώος και η προσβολή του ως ενόχου συνιστά αδίκημα. Αυτά όμως ισχύουν για υποθέσεις όπου τα υπάρχοντα στο φως στοιχεία δεν αποδεικνύουν την ενοχή αλλά αφήνουν μόνο υποψίες που πρέπει να εξετασθούν. Στην παρούσα περίπτωση το αδίκημα ήταν εξόφθαλμο και επ’ αυτού είχαμε καταρρίψει τα νομικά τάχα επιχειρήματα που είχε προτάξει ο τότε νομικός σύμβουλος του Π.Κ. Η απόφαση του ΣτΕ χρειάζετο μόνο για την απόρριψη του διορισμού και την προκήρυξη νέων εκλογών. Δυστυχώς, συμβαίνει στην πατρίδα μας όταν ο κλέφτης συλλαμβάνεται επ’ αυτοφώρω δεν τιμωρείται αλλά απλά επιστρέφει τα κλοπημέα, όσα ήθελαν απομείνει και αλλοίμονο σε όποιον το πει κλέφτη πριν την δικαστική απόφαση, που ως συνήθως χρονίζει αρκετά.
Το βασικό επιχείρημα της αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς που δεν βγήκε στον αέρα ήταν ότι το άλλο μισό του εκλεκτορικού σώματος, που δεν καταμετρήθηκε για λόγους ανεξέλεγκτης βίας , αφορούσε τους φοιτητές που ομολογουμένως η συμμετοχή τους στις πρυτανικές αρχές ήταν απαράδεκτα μεγάλη ενώ με τον νέο νόμο προβλέπεται να περιοριστεί σημαντικά. Η σύσταση όμως του εκλεκτορικού είχε γίνει με τον ισχύοντα τότε παλαιό νόμο. Αυτό ακριβώς συνιστά και την αιτία αποτυχίας αυτής της χώρας. Όπως φαίνεται και στο βιβλίο των Νταρόν Ατζέμογλου και Τζέιμς Ρομπινσον «Γιατί αποτυγχάνουν τα κράτη» που παρουσίασε στην Καθημερινή της 7/10/2012 ο καθηγητής του LSE Kevin Featherstone, στην Ελλάδα δεν υπάρχουν θεσμοί που να βασίζονται σε αποδεκτούς κανόνες. Οι κανόνες που υπάρχουν βασίζονται σε σκοπιμότητες ορισμένων ομάδων της εξουσίας και όσοι είναι εκ φύσεως ανεφάρμοστοι δεν αντικαθίστανται από άλλους λειτουργικούς, αλλά παρακάμπτονται δημιουργώντας ένα κλίμα ανομίας.
Συνιστά πράξη δίωξης η ενοχοποίηση του συναδέλφου Δ.Πατέλη εκ μέρους του Π.Σ.Δ.Ε.Π.Α.Ε.Ι. . Ο απλός κόσμος, που τα βλέπει αυτά διερωτάται, ποιος θα αρθρώσει λόγο για την αποτυχία αυτού του κράτους και απευθυνόμενος προς την ακαδημαϊκή κοινότητα μας ρωτά «Εάν όχι οι Πανεπιστημιακοί Δάσκαλοι, ποιος?»
Όσον αφορά το δεύτερο «αδίκημα» του Δ. Πατέλη,
1) Διότι αποκάλεσε παράνομο το τέως Πρυτανικό Συμβούλιο (Πρ.Σ.) του Π.Κ. και που κατέλαβε την πρυτανική αρχή με αυθαίρετη απόφαση του τότε υπουργού κ. Στυλλιανίδη, η οποία και κρίθηκε παράνομη από το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) και
2) Διότι διαμαρτυρήθηκε έντονα θεωρώντας άδικη την απόρριψη του αιτήματος του για αναβάθμιση του από την βαθμίδα του Επίκουρου σε αυτή του Αναπληρωτή Καθηγητή. Ο χρόνος που εκτελέστηκαν, κατά τη γνώμη του Π.Σ.Δ.Ε.Π.Α.Ε.Ι., και τα δύο αυτά αδικήματα εντάσσεται στην περίοδο πριν την έκδοση της απόφασης περί παρανόμου κατάληψης της πρυτανικής αρχής που εξέδωσε το ΣτΕ.
Με ψήφισμα η Ε.Γ.Π.Ο.Σ.Ε.Ε.Δ.Ι.Π. Α.Ε.Ι. διαμαρτύρεται για τη δίωξη αυτή του κ. Πατέλη, τη θεωρεί προσπάθεια φίμωσης των φωνών διαμαρτυρίας και επιβολή λογοκρισίας στην ελευθερία του λόγου των πανεπιστημιακών δασκάλων. Έχει δε προβεί σε συλλογή υπογραφών κατά του φαινομένου δίωξης των αντιφρονούντων πανεπιστημιακών δασκάλων.
Θα επικεντρώσω στην πρώτη κατηγορία όπου το επιχείρημα είναι ότι ναι μεν το ΣτΕ έκρινε παράνομη την κατάληψη της πρυτανικής αρχής από το τέως Πρ.Σ. αλλά δεν θα μπορούσε κανείς να το αποκαλεί παράνομο πριν από την απόφαση του ΣτΕ. Η κοινή αίσθηση της δημοκρατικής δεοντολογίας διέκρινε εξαρχής ότι, στην απόφαση διορισμού Πρ.Σ. με καταμετρημένες τις ψήφους του μισού περίπου εκλεκτορικού σώματος, ο Υπουργός είχε παραβιάσει βασικές και εξόφθαλμες αρχές της δημοκρατικής δεοντολογίας και ότι μία τέτοια πράξη είναι κολάσιμη.
Η απόφαση του ΣτΕ, που απλά επιβεβαίωσε τον παράνομο διορισμό, ήταν αναγκαία, όχι για να στοιχειοθετηθεί η αντιδημοκρατική συμπεριφορά του Υπουργού και του διορισθέντος Πρ.Σ. ώστε να τους καταλογιστούν ευθύνες , αλλά για να επαναληφθούν οι εκλογές ώστε να αναδειχθεί νέο Πρ.Σ.. Η παρανομία έναντι της δημοκρατικής αρχής δεν κρίθηκε και δεν ζητήθηκαν ευθύνες από τον Υπουργό και το παρανόμως υπ’ αυτού διορισθέν Πρ.Σ.
Αντί αυτού έδωσε η μοίρα αυτού του ταλαιπωρημένου και προδομένου έθνους να δούμε τους παρανομήσαντες να κατηγορούν αυτούς που τόλμησαν να αρθρώσουν λόγο διαμαρτυρίας κατά του εξόφθαλμου βιασμού της Δημοκρατίας. Το πρόσχημα είναι τάχα ότι πριν την κρίση ο κατηγορούμενος είναι αθώος και η προσβολή του ως ενόχου συνιστά αδίκημα. Αυτά όμως ισχύουν για υποθέσεις όπου τα υπάρχοντα στο φως στοιχεία δεν αποδεικνύουν την ενοχή αλλά αφήνουν μόνο υποψίες που πρέπει να εξετασθούν. Στην παρούσα περίπτωση το αδίκημα ήταν εξόφθαλμο και επ’ αυτού είχαμε καταρρίψει τα νομικά τάχα επιχειρήματα που είχε προτάξει ο τότε νομικός σύμβουλος του Π.Κ. Η απόφαση του ΣτΕ χρειάζετο μόνο για την απόρριψη του διορισμού και την προκήρυξη νέων εκλογών. Δυστυχώς, συμβαίνει στην πατρίδα μας όταν ο κλέφτης συλλαμβάνεται επ’ αυτοφώρω δεν τιμωρείται αλλά απλά επιστρέφει τα κλοπημέα, όσα ήθελαν απομείνει και αλλοίμονο σε όποιον το πει κλέφτη πριν την δικαστική απόφαση, που ως συνήθως χρονίζει αρκετά.
Το βασικό επιχείρημα της αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς που δεν βγήκε στον αέρα ήταν ότι το άλλο μισό του εκλεκτορικού σώματος, που δεν καταμετρήθηκε για λόγους ανεξέλεγκτης βίας , αφορούσε τους φοιτητές που ομολογουμένως η συμμετοχή τους στις πρυτανικές αρχές ήταν απαράδεκτα μεγάλη ενώ με τον νέο νόμο προβλέπεται να περιοριστεί σημαντικά. Η σύσταση όμως του εκλεκτορικού είχε γίνει με τον ισχύοντα τότε παλαιό νόμο. Αυτό ακριβώς συνιστά και την αιτία αποτυχίας αυτής της χώρας. Όπως φαίνεται και στο βιβλίο των Νταρόν Ατζέμογλου και Τζέιμς Ρομπινσον «Γιατί αποτυγχάνουν τα κράτη» που παρουσίασε στην Καθημερινή της 7/10/2012 ο καθηγητής του LSE Kevin Featherstone, στην Ελλάδα δεν υπάρχουν θεσμοί που να βασίζονται σε αποδεκτούς κανόνες. Οι κανόνες που υπάρχουν βασίζονται σε σκοπιμότητες ορισμένων ομάδων της εξουσίας και όσοι είναι εκ φύσεως ανεφάρμοστοι δεν αντικαθίστανται από άλλους λειτουργικούς, αλλά παρακάμπτονται δημιουργώντας ένα κλίμα ανομίας.
Συνιστά πράξη δίωξης η ενοχοποίηση του συναδέλφου Δ.Πατέλη εκ μέρους του Π.Σ.Δ.Ε.Π.Α.Ε.Ι. . Ο απλός κόσμος, που τα βλέπει αυτά διερωτάται, ποιος θα αρθρώσει λόγο για την αποτυχία αυτού του κράτους και απευθυνόμενος προς την ακαδημαϊκή κοινότητα μας ρωτά «Εάν όχι οι Πανεπιστημιακοί Δάσκαλοι, ποιος?»
Όσον αφορά το δεύτερο «αδίκημα» του Δ. Πατέλη,
θα πρέπει να μας προβληματίσει το γεγονός ότι μετά την απομάκρυνση του τέως Πρ.Σ. πολύ σύντομα ο συνάδελφος εξελίχθηκε σε Αναπληρωτή Καθηγητή. Καλό θα ήταν το Π.Σ.Δ.Ε.Π.Α.Ε.Ι. να μην ανασκαλεύει πράγματα που γίνονται εν βρασμώ ψυχής και όπως δείχνουν τα γεγονότα μπορούν να έχουν και ουσιαστική αιτία που τα προξένησε.
Βέβαια υπάρχει και τρίτο «αδίκημα» ότι δηλαδή ο Δ.Πατέλης πρόσβαλλε τον Αρχιεπίσκοπο Κρήτης. Επ΄αυτού ας αφήσουμε τον ίδιο τον Σεβασμιώτατο να κάνει την καταγγελία. Όποιος όμως τον γνωρίζει, ξέρει ότι, όχι μόνο δεν προσβάλλεται αλλά χρόνια τώρα προσπαθεί να σώσει ότι σώζεται από τις συνεχείς δικανικές μάχες στις οποίες έχει εμπλακεί το Π.Κ. και πάντα λέει καλά λόγια για όλους. Το να προσπαθούμε εμείς τάχα να τον υπερασπιστούμε μάλλον τον υποτιμούμε."
Ηλίας Σταμπολιάδης
Βέβαια υπάρχει και τρίτο «αδίκημα» ότι δηλαδή ο Δ.Πατέλης πρόσβαλλε τον Αρχιεπίσκοπο Κρήτης. Επ΄αυτού ας αφήσουμε τον ίδιο τον Σεβασμιώτατο να κάνει την καταγγελία. Όποιος όμως τον γνωρίζει, ξέρει ότι, όχι μόνο δεν προσβάλλεται αλλά χρόνια τώρα προσπαθεί να σώσει ότι σώζεται από τις συνεχείς δικανικές μάχες στις οποίες έχει εμπλακεί το Π.Κ. και πάντα λέει καλά λόγια για όλους. Το να προσπαθούμε εμείς τάχα να τον υπερασπιστούμε μάλλον τον υποτιμούμε."
Ηλίας Σταμπολιάδης
Πολυτεχενείο Κρήτης, 8/10/2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου