Τρεις διαφορετικές ποιητικές προσεγγίσεις του "Λαού". Έχει κάθε μια την αλήθεια της!
Βάρναλης: "Λαέ μου ευκολόπιστε και πάντα προδομένε!
Για κάλιο πάντα επάλευες, στα χείρου εκατρακύλας!
Σε κράζανε θεογέννητο, σ΄είχανε γιο της σκύλας..."
Μα και: "Άιντε βόδι, άιντε ψώνιο, άντε σύμβολο αιώνιο!
Αν ξυπνήσεις, μονομιάς θά ΄ρθει ανάποδα ο ντουνιάς!!!..."
Παναγιωτούνης: "Όχλε δειλέ, που τ΄όνομα σου δώσανε λαού
και πίστεψες πως με πορδές γίνεσαι οργή θεού!...
Προτίμησε τα όργανα της ηδονής να κάψεις
παρά ραγιάδες σαν κι εσέ
κι άλλη γενιά να φτιάξεις!..."
Βάρναλης: "Λαέ μου ευκολόπιστε και πάντα προδομένε!
Για κάλιο πάντα επάλευες, στα χείρου εκατρακύλας!
Σε κράζανε θεογέννητο, σ΄είχανε γιο της σκύλας..."
Μα και: "Άιντε βόδι, άιντε ψώνιο, άντε σύμβολο αιώνιο!
Αν ξυπνήσεις, μονομιάς θά ΄ρθει ανάποδα ο ντουνιάς!!!..."
Παναγιωτούνης: "Όχλε δειλέ, που τ΄όνομα σου δώσανε λαού
και πίστεψες πως με πορδές γίνεσαι οργή θεού!...
Προτίμησε τα όργανα της ηδονής να κάψεις
παρά ραγιάδες σαν κι εσέ
κι άλλη γενιά να φτιάξεις!..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου