Στεκόμουν πάνω σ' ένα λόφο κι είδα το Παλιό να πλησιάζει,
μα ερχότανε σα Νέο!
Σερνότανε πάνω σε καινούργια δεκανίκια, που κανείς δεν είχε ξαναδεί.
Βρωμούσε νέες μυρουδιές σαπίλας, που κανείς δεν είχε πριν ξαναμυρίσει!
Η πέτρα που πέρασε κατρακυλώντας ήταν η νεότερη εφεύρεση.
Και τα ουρλιαχτά από τους γορίλες που βαράγανε τα στήθια τους,
συνθέτανε την πιο μοντέρνα μουσική.
Παντού μπορούσες να δεις τάφους ανοιχτούς που χάσκαν άδειοι,
καθώς το Νέο πλησίαζε την πρωτεύουσα!
Ολόγυρα στέκονταν όσοι εμπνέονταν από τρόμο, κραυγάζοντας:
"Φτάνει το Νέο!, το Ολοκαίνουργιο! Χαιρετήστε το Νέο!
Γίνετε κι εσείς νέοι σαν κι εμάς!"
Κι αυτοί που ακούγανε, τίποτα άλλο δεν ακούγανε από τις κραυγές τους.
Μα αυτοί που βλέπανε, βλέπαν αυτά που δεν φωνάζονταν...
Έτσι το Παλιό έκανε την εμφάνισή του, σε Νέο μασκαρεμένο!
Κι έφερε αλυσοδεμένο μαζί του το Νέο, να το παρουσιάσει σαν
Παλιό!Το νέο βάδιζε αλυσοδεμένο και ντυμένο με κουρέλια.
Αποκαλύπτονταν τα θεσπέσια μέλη του!
Κι η πομπή συνέχιζε να προχωράει μες τη νύχτα,
μα αυτό που πήρανε για χάραμα ήταν το φως απ' τις φωτιές στον ουρανό!
Και η κραυγή: "Φτάνει το Νέο, το Ολοκαίνουργιο,
Χαιρετήστε το Νέο, γίνετε κι εσείς Νέοι σαν κι εμάς!"
πιο εύκολα θα ακουγόταν, αν όλα δεν είχανε πνιγεί μες τις
ομοβροντίες των όπλων...
Μπέρτολτ Μπρεχτ, 1938
μα ερχότανε σα Νέο!
Σερνότανε πάνω σε καινούργια δεκανίκια, που κανείς δεν είχε ξαναδεί.
Βρωμούσε νέες μυρουδιές σαπίλας, που κανείς δεν είχε πριν ξαναμυρίσει!
Η πέτρα που πέρασε κατρακυλώντας ήταν η νεότερη εφεύρεση.
Και τα ουρλιαχτά από τους γορίλες που βαράγανε τα στήθια τους,
συνθέτανε την πιο μοντέρνα μουσική.
Παντού μπορούσες να δεις τάφους ανοιχτούς που χάσκαν άδειοι,
καθώς το Νέο πλησίαζε την πρωτεύουσα!
Ολόγυρα στέκονταν όσοι εμπνέονταν από τρόμο, κραυγάζοντας:
"Φτάνει το Νέο!, το Ολοκαίνουργιο! Χαιρετήστε το Νέο!
Γίνετε κι εσείς νέοι σαν κι εμάς!"
Κι αυτοί που ακούγανε, τίποτα άλλο δεν ακούγανε από τις κραυγές τους.
Μα αυτοί που βλέπανε, βλέπαν αυτά που δεν φωνάζονταν...
Έτσι το Παλιό έκανε την εμφάνισή του, σε Νέο μασκαρεμένο!
Κι έφερε αλυσοδεμένο μαζί του το Νέο, να το παρουσιάσει σαν
Παλιό!Το νέο βάδιζε αλυσοδεμένο και ντυμένο με κουρέλια.
Αποκαλύπτονταν τα θεσπέσια μέλη του!
Κι η πομπή συνέχιζε να προχωράει μες τη νύχτα,
μα αυτό που πήρανε για χάραμα ήταν το φως απ' τις φωτιές στον ουρανό!
Και η κραυγή: "Φτάνει το Νέο, το Ολοκαίνουργιο,
Χαιρετήστε το Νέο, γίνετε κι εσείς Νέοι σαν κι εμάς!"
πιο εύκολα θα ακουγόταν, αν όλα δεν είχανε πνιγεί μες τις
ομοβροντίες των όπλων...
Μπέρτολτ Μπρεχτ, 1938
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου