(Συλλογή Κ.Ντουντουλάκη από διάφορους γνωστούς και άγνωστους ριμαδόρους)
-Απού ΄ναι νιος και δεν πετά σαν του βοριά τα νέφη,
είντα τη θέλει τη ζωή, στον κόσμο να την έχει!
-Κύκλος θαρρώ ειν΄ η ζωή, με κέντρο την αγάπη,
διάμετρο τον έρωτα και ...εμβαδόν το δάκρυ!
-Υπάρχει δάκρυ τση χαράς και γέλιο πικραμένο!
Και λογική που άνθρωπο στην τρέλα έχει φερμένο!...
-Στην κούπα του βελανιδιού, χίλιοι καλοί χωρούνε!
Μα δυο κακοί, σ΄ ένα ντουνιά, να ζήσουν δε μπορούνε!...
-Με τον καιρό, οι συννεφιές,περνούνε κι οι αντάρες!
Ευχές κατασταλάσουνε εις τα στερνά οι κατάρες!
-Μάτια που δύσκολα γελούν, μάτια π΄ αργούν να κλάψουν,
αυτά τα μάτια σίγουρα, κάποτε θα σε βλάψουν!
-Σαν αρχινά ο έρωτας, σα μενεξές μυρίζει!
Μα σα ριζώσει στην καρδιά, σαν το σπαθί θερίζει...
-Ο έρωτας κι η λογική,ποτέ δε συμφωνούνε!
Γιατί ΄ναι άκρ΄ αντίθετα και δε μπορ΄ ά τα βρούνε!
-Στα πρέπει και στη λογική φεύγ΄ η ζωή μας όλη,
σαν απομένει απότιστο του πόθου το περβόλι!
-Όντε θα πάψει ο άνθρωπος αγάπες μπλιο να κάνει,
μπορεί να είναι άταφος μα έχει πια πεθάνει!
-Όποιο πουλί ψηλοπετά δίχως φτερά μεγάλα,
στο τέλος χαμηλότερα καθιζει απ΄ όλα τ΄άλλα!
-Μην τονε κλαίς τον αετό, όσω΄ χρονώ΄ και νά ΄ναι!
Γιατί πετά πάντα ψηλά, π΄άλλα πουλιά δεν πάνε!...
-Πουλί π΄αντέχει και πετά με τα φτερά σπασμένα,
μπορεί να βγει στον ουρανό με το φτερό το ένα!...
-Είδα φτωχό και πλούτυνε και πλούσιο να φτωχαίνει,
είδα και νιο κι απόθανε και γέρο ν΄απομένει...
-Στο φαγοπότι, στη χαρά, μην πιάνεις το κοντύλι.
Στης μοίρας την καταδρομή, τότε μετριούνται οι φίλοι...
-Ανάθεμά σε για καρδιά, τ΄άπιαστο πώς γυρεύεις!
Κι ανέ το πιάσεις, παίζεις μια και χάνεσαι και φεύγεις!...
-Αν είναι η μέρα όμορφη, την κάνει το σκοτίδι!
Κι αν έχει αξία η ζωή, ο θάνατος την δίδει!...
Δίχως νεκρούς η Λευτεριά, ζάλο μπροστά δεν κάνει!
Γιατ΄η παντέρμη βρίσκεται στου ντουφεκιού την κάνη!...
-Απού ΄ναι νιος και δεν πετά σαν του βοριά τα νέφη,
είντα τη θέλει τη ζωή, στον κόσμο να την έχει!
-Κύκλος θαρρώ ειν΄ η ζωή, με κέντρο την αγάπη,
διάμετρο τον έρωτα και ...εμβαδόν το δάκρυ!
-Υπάρχει δάκρυ τση χαράς και γέλιο πικραμένο!
Και λογική που άνθρωπο στην τρέλα έχει φερμένο!...
-Στην κούπα του βελανιδιού, χίλιοι καλοί χωρούνε!
Μα δυο κακοί, σ΄ ένα ντουνιά, να ζήσουν δε μπορούνε!...
-Με τον καιρό, οι συννεφιές,περνούνε κι οι αντάρες!
Ευχές κατασταλάσουνε εις τα στερνά οι κατάρες!
-Μάτια που δύσκολα γελούν, μάτια π΄ αργούν να κλάψουν,
αυτά τα μάτια σίγουρα, κάποτε θα σε βλάψουν!
-Σαν αρχινά ο έρωτας, σα μενεξές μυρίζει!
Μα σα ριζώσει στην καρδιά, σαν το σπαθί θερίζει...
-Ο έρωτας κι η λογική,ποτέ δε συμφωνούνε!
Γιατί ΄ναι άκρ΄ αντίθετα και δε μπορ΄ ά τα βρούνε!
-Στα πρέπει και στη λογική φεύγ΄ η ζωή μας όλη,
σαν απομένει απότιστο του πόθου το περβόλι!
-Όντε θα πάψει ο άνθρωπος αγάπες μπλιο να κάνει,
μπορεί να είναι άταφος μα έχει πια πεθάνει!
-Όποιο πουλί ψηλοπετά δίχως φτερά μεγάλα,
στο τέλος χαμηλότερα καθιζει απ΄ όλα τ΄άλλα!
-Μην τονε κλαίς τον αετό, όσω΄ χρονώ΄ και νά ΄ναι!
Γιατί πετά πάντα ψηλά, π΄άλλα πουλιά δεν πάνε!...
-Πουλί π΄αντέχει και πετά με τα φτερά σπασμένα,
μπορεί να βγει στον ουρανό με το φτερό το ένα!...
-Είδα φτωχό και πλούτυνε και πλούσιο να φτωχαίνει,
είδα και νιο κι απόθανε και γέρο ν΄απομένει...
-Στο φαγοπότι, στη χαρά, μην πιάνεις το κοντύλι.
Στης μοίρας την καταδρομή, τότε μετριούνται οι φίλοι...
-Ανάθεμά σε για καρδιά, τ΄άπιαστο πώς γυρεύεις!
Κι ανέ το πιάσεις, παίζεις μια και χάνεσαι και φεύγεις!...
-Αν είναι η μέρα όμορφη, την κάνει το σκοτίδι!
Κι αν έχει αξία η ζωή, ο θάνατος την δίδει!...
Δίχως νεκρούς η Λευτεριά, ζάλο μπροστά δεν κάνει!
Γιατ΄η παντέρμη βρίσκεται στου ντουφεκιού την κάνη!...
-Μπορώ στα όρη, στα γκρεμνά, στων αγριμιών τσι τόπους!
Μα δε μπορώ τη μοναξιά ανάμεσα ΄ς τσ΄ανθρώπους!...
-Γέλα στου άλλου τη χαρά, κλαίγε σαν έχει πόνο.
Ένας ντουνιάς κερδίζεται, με την αγάπη μόνο...
-Όπου υπάρχει ανατολή υπάρχει και η δύση...
Ό,τι γεννιέται δε μπορεί παντοτινά να ζήσει!...
-Σαν αστραπή είν΄ η ζωή, μόλις ανάψει σβήνει!
Στη λάμψη, κάμποσες χαρές ανε προλάβει αφήνει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου