Περί τροτσκισμού... (του Κώστα Ντουντουλάκη)

Ο Τρότσκι έχει ελάχιστη σχέση με τον λενινισμό. 
Η διαμάχη του με τον Λένιν για τα συνδικάτα (την άποψη του Τρότσκι για κρατικοποίηση-εξάρτηση από το κόμμα των συνδικάτων υιοθέτησαν οι γραφειοκράτες επί Στάλιν) μα και η πολεμική του κατά της προσωρινής υποχώρησης στην (προσωρινά) αναγκαία για να επιζήσει η επανάσταση ΝΕΠ κλπ κλπ δείχνουν πόσο δογματική,γραφειοκρατική, διοικητίστικη αντίληψη είχε για τον σοσιαλισμό.
 Η ηττοπαθής αν και επαναστατικοφανής με τα παχιά λόγια περί παγκόσμιας (ταυτόχρονης, όχι σταδιακής ανάλογα με την αντικειμενική ύπαρξη επαναστατικών συνθηκών) επανάστασης, άποψή του πως είναι αδύνατο να επιβιώσει σοσιαλιστική επανάσταση σε μια τεράστια σαν την ΕΣΣΔ χώρα, είναι κλασσικός αποπροσανατολιστικός και σεχταριστικός-βολουνταριστικός αριστερισμός.
Η ΛΕΝΙΝΙΣΤΙΚΗ όχι "σταλινική"...θεωρία των σταδίων είναι η μόνη αποδειγμένα δυνητικά νικηφόρα (όχι πάντα φυσικά) επαναστατική τακτική. Αποδείχτηκε πρώτα στην ΕΣΣΔ που το πρώτο επαναστατικό στάδιο, οι τρεις στόχοι του Λένιν "Ειρήνευση,, η γη στους αγρότες, όλη η εξουσία στα Λαϊκά Συμβούλια-Σοβιέτ" δεν είχε αντικαπιταλιστικά αλλά αστικοδημοκρατικά αιτήματα. Μετά πέρασε σε άλλο στάδιο και τέλος στην σοσιαλιστική επανάσταση... Το Βιετνάμ, η Κορέα, η Κούβα, απόδειξαν το ίδιο παρά την απόλυτη αντίθεση πολλών τροτσκιστικών σεχτών(όχι όλων των φιλο-τροτσκιστών, πχ των όντως επαναστατών "Παμπλιστών"...) Είναι αστείο να προβάλλεται ως ισχυρισμός της αποτυχίας της θεωρίας των σταδίων η οφειλόμενη σε μη ευνοϊκές συνθήκες ή σε λάθη εφαρμογής της αποτυχία σε άλλες περιπτωσεις,ενώ η τροτσκιστική τακτική παντού και πάντα όχι μόνο απέτυχε, αλλά καν δεν συγκινεί μαζικά κινήματα!...