Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 2018

Λιόκουρνο: ΤΟ ΣΠΑΝΙΌΤΑΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΦΙΔΙΟΥ ΠΟΥ ΘΕΡΑΠΕΎΕΙ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΕΙΣ!

ΛΙΟΚΟΥΡΝΟ: ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΦΙΔΙΟΥ ΠΟΥ ΘΕΡΑΠΕΎΕΙ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΕΙΣ

Η οικογένεια του πατέρα μου είχε τραγική επιβεβαίωση της δραστικότητας του λιόκουρνου:

Ο παππούς μου, ο Ντουντουλοκωστής από τα Νέα Ρούματα της ορεινής Κυδωνίας, ήταν 33 ετών το 1919 ή 1920, όταν έφαγαν, παρέα συγγενών και φίλων, στα Φλώρια Σελίνου μανιτάρια που δυστυχώς ήταν δηλητηριώδη. Έφυγε μετά να πάει πεζός στα Νέα Ρούματα, απόσταση από το ορεινό μονοπάτι πάνω περίπου 3 ώρες δρόμο, τον έκοψαν οι πόνοι καθ΄οδόν και την άλλη μέρα τον βρήκαν νεκρό...
Τους άλλους της παρέας, που έμεναν στα Φλώρια, όταν άρχισαν οι πόνοι από την επίδραση του δηλητηρίου, τους έδωσαν και ήπιαν νερό από εμβαπτισμένο σ΄αυτό λιόκουρνο που είχε κάποιος στο χωριό, σώθηκαν και σε δυο τρεις μέρες συνήλθαν απολύτως!

-Επιτέλους, μετά από πολύχρονες αναζητήσεις, βρήκα να το φωτογραφίσω στο Καστέλι Κισσάμου, στο σπίτι μιας συμπαθέστατης ηλικιωμένης κυρίας, καταγόμενης από την Κεραμωτή Κισσάμου, που το έχει και το φυλάει σαν κόρη οφθαλμού, από τον Κεραμωτιανό προπάππο της!
Είχα ακούσει παιδί ακόμα, από γέρους στο χωριό της μητέρας μου, το Αμυγδαλοκεφάλι, πως είχε προπολεμικά το λιόκουρνο η συγκεκριμένη οικογένεια Στρατάκη στο διπλανό χωριό, την Κεραμωτή.
Το φίδι αυτό, σκουρόχρωμο, μικρότερο από ένα μέτρο, με ένα οστέινο κέρατο (καμιά σχέση με τα δυο μικρά δερμάτινα που έχουν κάποια άλλα φίδια) πάνω στο κεφάλι (ο Φουράκης μόνο λέει όμως πως είδε δυο κέρατα σε αυτό το φίδι...) τριών εκατοστών περίπου, το οποίο μάλλον μετά την χειμερία νάρκη του έπεφτε με το σύρσιμο στα κλαδιά, όπως περιγράφει σε σχόλιο που παραθέτω ο κ. Ανδρέας Φουράκης που είχε επίσης δει μικρός το μάλλον εξαφανισθέν από δεκαετίες κερασφόρο φίδι.
Το είχε δει και η γιαγιά μου πριν παντρευτεί, σε πολύ νεαρή ηλικία, όπως μου είπε, αλλά δεν πρόλαβε, δεν είχε πρόχειρο να πετάξει κάποιο ασπρόρουχο, όπως λέγαν οι παλιοί πως έπρεπε, για να αφήσει το φίδι το κέρατο...
Για σύγκριση μεγέθους έβαλα δίπλα του ένα κέρμα είκοσι λεπτών. Το λιόκουρνο είναι δεμένο με σπαγκάκι για να μπαίνει σε ποτήρι με νερό λίγα λεπτά. Το νερό αυτό μετά το έπινε ο δηλητηριασμένος και θεραπευόταν!
Οι φυσιοδίφες επιμένουν να αγνοούν την ύπαρξη αυτού του φιδιού.
Υπάρχουν όμως εγκυρότατες μαρτυρίες στο διαδίκτυο στο λήμμα λιόκουρνο μα και το ίδιο το λιόκουρνο (πχ στην παραπάνω οικογένεια που αναφέρω και μπορώ να τους πάω) αν θέλουν να πάρουν DNA και να ψάξουν σοβαρά

Φωτογραφίες του λιόκουρνου. Έβαλα δίπλα του, για σύγκριση μεγέθους ένα κέρμα των 20 λεπτών. Ο σπάγκος είναι για να το βουτάνε σε ποτήρι με νερό λίγα λεπτά και μετά να το βγάζουν και να πίνει ο δηλητηριασθείς το νερό.

Μίκης Θεοδωράκης: Από τον Επιτάφιο στο τραγούδι του νεκρού αδελφού

Δυο γιους είχες μανούλα μου
δυο δέντρα, δυο ποτάμια,
δυο κάστρα Βενετσιάνικα,
δυο δυόσμους, δυο λαχτάρες.

Ένας για την ανατολή
κι ο άλλος για τη δύση
κι εσύ στη μέση μοναχή
μιλάς, ρωτάς, μιλάς, ρωτάς
τον ήλιο.

Ήλιε που βλέπεις τα βουνά,
που βλέπεις τα ποτάμια
όπου θωρείς τα πάθη μας
και τις φτωχές μανούλες.

Αν δεις τον Παύλο φώναξε
και τον Ανδρέα πες μου.
Μ’ έναν καημό τ’ ανάστησα
μ’ έναν λυγμό τα γέννου.

Μα κείνοι παίρνουνε βουνά
διαβαίνουνε ποτάμια
ο ένας τον άλλο ψάχνουνε
για ν’ αλληλοσφαγούνε.

Κι εκεί στο πιο ψηλό βουνό,
στην πιο ψηλή ραχούλα
σιμά κοντά πλαγιάζουνε
κι όνειρο ί κι όνειρο ίδιο βλέπουν.

Στης μάνας τρέχουνε κι οι
δυο το νεκρικό κρεβάτι.
Μαζί τα χέρια δίνουνε της
κλείνουνε τα μάτια.

Και τα μαχαίρια μπήγουνε
βαθιά μέσα στο χώμα.
Κι απέκει ανέβλυσε νερό
να πιεις να ξε να πιεις να ξεδιψάσεις.

Το έργο ''Τραγούδι του Νεκρού Αδελφού'' είναι μια κατανυκτική λαϊκή τραγωδία , εμπνευσμένη από τον εμφύλιο αλληλοσπαραγμό που ξέσπασε μετά από την εθνική εποποιία κατά του φασισμού.

Εχει βασιστεί στο αρχαίο έργο «Θηβαΐς», ένα εκ των τεσσάρων χαμένων επών της αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας.

Στη «Θηβαΐδα» εξιστορείται ο εμφυλιος πόλεμος μεταξύ του Ετεοκλή και του Πολυνίκη, γιων του Οιδίποδα , και η αποτυχημένη εκστρατεία του δεύτερου κατά της πόλης τους ,της Θήβας , με άλλους έξι ηγέτες (οι "Επτά επί Θήβας"), κατά την οποία σκοτώνονται και ο Ετεοκλής και ο Πολυνίκης.

Παρουσιάστηκε για πρώτη φόρα στις 15 Οκτωβρίου 1962, στο θέατρο ''Καλουτά'' από το Λαϊκό Θέατρο του Μάνου Κατράκη σε σκηνοθεσία Πέλου Κατσέλη. Πρωταγωνιστούσαν οι Μάνος Κατράκης, Βέρα Ζαβιτσάνου, Νίκος Ξανθόπουλος, Μαρία Κωνσταντάρου, Μπέτυ Αρβανίτη και Δέσποινα Μπεμπεδέλη.

Από αυτήν την πρώτη ηχογράφηση έλειπε το τραγούδι «Αλυσίδα», το οποίο έκοψε η λογοκρισία της εποχής.Η αιτία ήταν αυτά τα λόγια:

«Την αλυσίδα τη βαριά

την κάνω χελιδόνι

τη φυλακή τη σκοτεινή

την κάνω ξαστεριά» !!!

-Ο εμφύλιος πόλεμος της περιόδου 1946 – 1949 αποτέλεσε για το Μίκη Θεοδωράκη ένα κομβικό σημείο, το οποίο άμεσα ή έμμεσα, έχει επηρεάσει το σύνολο της καλλιτεχνικής – και όχι μόνο – πορείας του. Όντας φοιτητής του Ωδείου Αθηνών, και ενώ «ταξιδεύει» από εξορία σε εξορία με πολλά προβλήματα υγείας, αρχίζει να σχεδιάζει την Πρώτη του Συμφωνία το 1948 στη Δάφνη Ικαρίας, κατά την κρισιμότερη φάση του εμφυλίου. Ο ίδιος περιγράφει αρκούντως λογοτεχνικά τη στιγμή της έμπνευσης σε συνδυασμό με όσα βίωνε: «Εκεί, μια νύχτα (σ.σ. Ιούνιος 1948) – μαζί με τους πρώτους ίσκιους που μας έστελνε το Δυτικό Αιγαίο – μας ήλθε και η είδηση για τον θάνατο του ανθυπολοχαγού Μάκη Καρλή από νάρκη, κάπου έξω από τη Θεσσαλονίκη. Ο αγαπημένος μου παιδικός φίλος – ο πρώτος μεγάλος μου φίλος – εξαφανίστηκε, διαλύθηκε, σκορπίστηκε σαν ψιλή βροχή από σάρκες και από αίμα πάνω στο Μακεδονικό κάμπο. Το ίδιο βράδυ – εγώ, ο παθολογικά δειλός στο σκοτάδι – τριγυρνούσα στην τύχη ανάμεσα στις ελιές της Μεσαριάς, συντροφιά με τα φαντάσματα της νύχτας του Ιουλίου, γιατί αισθανόμουν μια απέραντη ντροπή να γδυθώ και να πέσω στο ξύλινο κρεβάτι μου ζωντανός, ζεστός, ακέραιος – και να αναπαυτώ και να ονειρευτώ και να ξυπνώ και να πεινώ. Σαν ύστατη λύτρωση μπροστά σ' αυτά τα άδικα ερωτήματα, που η μοίρα του ανθρώπου, και αν υπάρχει, δεν δίνει απόκριση, ήρθε με τα χαράματα μαζί και η λειτουργία της μουσικής. Νομίζω ότι ουσιαστικά εκείνη τη νύχτα είχε χαραχθεί στο υποσυνείδητό μου το μεγαλύτερο μέρος του έργου».

Το τραγούδι του νεκρού αδελφού είναι μία σύγχρονη λαϊκή τραγωδία.

Δύο ημέρες μετά ύστερα από το χαμό του Μάκη Καρλή, ο Μίκης έμαθε για το θάνατο ενός ακόμη επιστήθιου φίλου του, του Βασίλη Ζάννου, ο οποίος εκτελέστηκε ύστερα από απόφαση του Στρατοδικείου Αθηνών. Με το Βασίλη Ζάννο είχαν γνωριστεί το 1944 στο Παλαιό Φάληρο, αλλά δέθηκαν περισσότερο το 1947 στην Ικαρία. Ήταν ο πρώτος άνθρωπος στον οποίο τραγούδησε ένα προς ένα τα τραγούδια που είχε γράψει για το συμφωνικό του έργο, «Ελληνική Αποκριά». Όπως θυμάται ο μουσικοσυνθέτης: «πήρα το Βασίλη παράμερα, κάτσαμε στο πεζούλι της εκκλησίας του Χριστού (χωριό της Ικαρίας) και του τα τραγούδησα ένα προς ένα. Σηκώθηκε και με φίλησε από χαρά και από τότε χαθήκαμε». Όσο για το χαμό του φίλου του, για τον οποίο ο θαυμασμός του ήταν ανυπολόγιστος αφού τον είχε «παραδεχτεί για καλύτερό του και αυτό είναι πολύ δύσκολο όταν είσαι 22 ετών και εγωιστής».

Ο Μίκης έγραψε αρχικά την «Ελεγεία και θρήνος στο Βασίλη Ζάννο», και όταν ολοκλήρωσε την Πρώτη συμφωνία, την αφιέρωσε εξ’ ολοκλήρου στους δυο σκοτωμένους φίλους του.

Αυτά τα δύο γεγονότα, στάθηκαν αφορμή ώστε να γεννηθεί στο μυαλό του, η βασική ιδέα που αργότερα θα αναδείκνυε μέσα από το «Τραγούδι του νεκρού αδελφού».

«Αν και σε αντίμαχα στρατόπεδα, ο ανθυπολοχαγός ο Μάκης και ο επαναστάτης Βασίλης έδιναν (στη σκέψη μου) τα χέρια – γίνονταν φίλοι και οσιομάρτυρες της ίδιας μεγάλης ιδέας, της Ελλάδας, που έχανε τα καλύτερά της παιδιά – ανήμπορη και βαρυπενθούσα».

Η αρχή της σύνθεσης: Από τον Επιτάφιο στο τραγούδι του νεκρού αδελφού

Το 1959 ευρισκόμενος στο Παρίσι, ο Μίκης Θεοδωράκης αρχίζει να συνθέτει τα τραγούδια από τον «Επιτάφιο» του Γιάννη Ρίτσου. Η ποιητική συλλογή του Ρίτσου γράφτηκε για το θρήνο της μάνας στο χαμό του γιου της, με αφορμή τη φωτογραφία που δημοσιεύτηκε στις 10 Μαΐου 1936 στην Εφημερίδα «Ριζοσπάστης», όπου απεικόνιζε τον 25χρονο αυτοκινητιστή Τάσο Τούση που έπεσε νεκρός από αστυνομικές σφαίρες την προηγούμενη μέρα, κατά τη διάρκεια μίας μεγάλης απεργίας και εργατικής συγκέντρωσης στη Θεσσαλονίκη. Ο νεκρός ξαπλωμένος σε μια ξύλινη πόρτα, από πάνω του η μάνα του τον θρηνούσε.

Ένα έργο που σχεδόν ολόκληρο στήθηκε στο μυαλό του Μίκη, περιμένοντας ένα απόγευμα μέσα στο αυτοκίνητο, τη γυναίκα του Μυρτώ, να ψωνίσει. Όπως έχει πει ο ίδιος, είδε τον «Επιτάφιο» σαν κίνηση, ολόκληρο στημένο.

Αφότου έγραψε τα 8 τραγούδια της σειράς του «Επιταφίου», είδε πως καθένα «είχε μία προέκταση που μόνο ο ΛΟΓΟΣ, είτε η ΚΙΝΗΣΗ θα μπορούσε να συμπληρώσει», διαλέγοντας από όλα τα ποιήματα της συλλογής, εκείνους τους στίχους που «γεφύρωναν οργανωτικότερα τα τραγούδια αναμεταξύ τους». Έτσι, λοιπόν, εμμέσως, ο «Επιτάφιος» δεν είναι μόνο ένα μουσικό έργο που άλλαξε άρδην την πορεία του νεοελληνικού τραγουδιού αλλά αποτέλεσε και τον προπομπό για το «Τραγούδι του νεκρού αδελφού», αφού γεννήθηκε στο συνθέτη η ανάγκη για «ένα έργο, που θα στηριζότανε πάνω στα τραγούδια – όπως στηρίζουμε μια γέφυρα πάνω στα τόξα».

Τα τρία βασικά στοιχεία που ενέπνευσαν το συνθέτη κατά τη διάρκεια της δημιουργίας ήταν:

• Η σύγχρονη νεοελληνική ιστορία με τους δικούς της μύθους και σύμβολα.

• Οι αρχαίοι τραγικοί.

• Και το δημοτικό και λαϊκό τραγούδι.

Έτσι, προέκυψε το πρώτο τραγούδι που ονόμασε «Το όνειρο». Ένα τραγούδι που κατέστησε το έργο «“τελειωμένο” μέσα στο λόγο, στη μουσική και στην κίνηση αυτού του τραγουδιού. Από αυτό το βασικό τραγούδι προέκυψαν τα πρόσωπα με τα ονόματά τους, την κοινωνική τους σειρά, τις ιδέες, τα πάθη, τις αντιθέσεις τους». Η δράση των ηρώων πηδάει από τραγούδι σε τραγούδι αποτυπώνοντας τις συγκρούσεις τους, την αλληλεπίδρασή τους. Το τραγούδι, «παίρνει όχι μονάχα συμβολικό αλλά και οργανικό χαρακτήρα».

Εδώ, το τραγούδι του νεκρού αδερφού σε υπέροχη εκτέλεση από τον Μπιθικώτση:
https://www.youtube.com/watch?v=Ycg4TavmJCw&list=RDYcg4TavmJCw&index=1

Η κρητική συμμετοχή στον μακεδονικό αγώνα – 3.000 από τους 6.000 Μακεδονομάχους ήταν Κρητικοί

Η κρητική συμμετοχή στον μακεδονικό αγώνα – 3.000 από τους 6.000 Μακεδονομάχους ήταν Κρητικοί – Tα ονόματα των 39 καπεταναίων Μακεδονομάχων

του Σταύρου Φωτάκη* από το Άρδην τ. 85

Ο Μακεδονικός Αγώνας είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο της νεώτερης ελληνικής ιστορίας και η ευτυχής έκβασή του υπήρξε τεράστιας εθνικής σημασίας για το γένος των Ελλήνων, γιατί η Μακεδονία αποτελούσε από αρχαιοτάτων χρόνων τη ραχοκοκαλιά των ελληνικών χωρών, όπως αποτελούσε τη ραχοκοκαλιά και της νεώτερης Μεγάλης Ελλάδας των δύο Ηπείρων και των πέντε Θαλασσών, όπως την οραματίστηκε ο Μέγας Εθνάρχης του γένους μας, Ελευθέριος Βενιζέλος, που θα πει αργότερα: «Εθνικοί λόγοι επιβάλλουν ο Μακεδονικός Αγών να γίνει το Ευαγγέλιον της ελληνικής φυλής … Αξίζει να στεφανωθεί ο αμυντικός εθνικός εκείνος Αγώνας, ο οποίος έσβησε την ντροπήν του 1897, διότι με το παράδειγμα των ηρωικών εθελοντών εξύπνησε και ενθάρρυνε ολόκληρο το αποθαρρυμένον έθνος». Για την οικονομία του χρόνου, θα αναφερθούμε μόνο στην κρητική παρουσία και συμμετοχή, που υπήρξε όχι μόνο η πολυανθρωπότερη, αλλά και η ουσιαστικότερη από άποψη εμπειροπόλεμων αγωνιστών, και επομένως αποφασιστικής σημασίας στην έκβαση αυτού του αγώνα.

Οι Κρήτες εκείνης της εποχής, φωτισμένοι ακόμη από τη λάμψη του Αρκαδίου, δεν ήταν μόνο οι πιο εμπειροπόλεμοι αγωνιστές, από τις αλλεπάλληλες επαναστάσεις των κατά των Τούρκων, αλλά διεκρίνοντο για το υψηλό εθνικό τους φρόνημα και τη φιλοπατρία τους, ιδεώδη που είχαν σφυρηλατηθεί κατά τους πολύχρονους αγώνες για την ανεξαρτησία και την ελευθερία τους και είχαν εδραιωθεί στη συνείδηση και στη σκέψη τους.

Δεν είναι τυχαίο πως, στην αρχή ακόμη, πριν ξεσπάσει ο Μακεδονικός Αγώνας, ο Γερμανός Καραβαγγέλης Αρχηγός, γράφει στον πρωθυπουργό Ζαΐμη: «Στείλε μου πενήντα άντρες. Πενήντα όμως Κρητικούς, να ενωθούν με τους αγέρωχους καπεταναίους Στρεμπενιώτη και Κώττα, για ν’ αντιμετωπίσουν τις βουλγαρικές ορδές». Για σκεφτείτε για τι άντρες μιλούμε, όταν μόλις πενήντα ήταν αρκετοί για να κατατροπώσουν τις ορδές των Βουλγάρων!

Τα κρητικά εθελοντικά σώματα, τα πολυπληθέστερα όλων, καταφθάνουν πρώτα για να συνδράμουν τον μακεδονικό Αγώνα. Γιατί άραγε; Λίγοι στίχοι του προικισμένου και φωτισμένου ηγέτη Μακεδονομάχου Παύλου Γύπαρη δίδουν την απάντηση. Ακούστε τους:

Αχ, όποιος έζησε σκληρά, σ’ αγέρα σκλαβωμένο,
κι έφαγε μ’ αίμα το ψωμί και δάκρυα ζυμωμένο,
όποιος της μαύρης της σκλαβιάς δοκίμασε τον πόνο,
σκλαβιά και πόνος τι θα πει, εκείνος ξέρει μόνο.

Τούτος ο προαιώνιος κληρονομικός έρωτας των Κρητικών για τη λευτεριά ήταν η κινητήρια δύναμη που τους έσπρωξε να σπεύσουν να βοηθήσουν τους αδελφούς Μακεδόνες να την αποκτήσουν.

Τρεις χιλιάδες, οι μισοί δηλαδή απ’ όσους πήραν μέρος σε τούτο τον υπέρτατο αγώνα, ήταν οι Κρητικοί, από τους οποίους οι επτακόσιοι πότισαν με το τίμιο αίμα τους τη μακεδονική γη κι έμειναν στα σπλάχνα της, για να ριζώσει, ν’ ανθίσει και να καρπίσει το δέντρο της λευτεριάς, όταν η ίδια η πατρίδα τους δεν είχε βρει ακόμη το δρόμο της απόλυτης ελευθερίας κι εμάχετο ακόμη για ανεξαρτησία κι αυτοδιάθεση. Ένωση ή θάνατος ήταν τότε το σύνθημα στους κρητικούς αγώνες.

Από τους τρεις Γενικούς Αρχηγούς του Μακεδονικού Αγώνα μόνο ο ένας δεν ήταν Κρητικός: Ο Παύλος Μελάς, το γενναίο τούτο παλικάρι από την Παλιά Ελλάδα, με το ψευδώνυμο Καπετάν Ζέζας.

Ο Γεώργιος Κατεχάκης, με το ψευδώνυμο Καπετάν Ρούβας, ήταν από το Ηράκλειο Κρήτης, κι ο Γεώργιος Τσόντος, με ψευδώνυμο Καπετάν Βάρδας, από τ’ Ασκύφου Σφακίων.

Από τους είκοσι πολίτες αρχηγούς, οι δεκατέσσερις ήταν Κρητικοί, κι από τους ογδόντα δύο σημαιάρχες, οι δεκαεννέα πάλι Κρητικοί.

Ο Μακεδονικός Αγώνας στηρίχτηκε από τους Κρητικούς σαν δικός τους αγώνας, γι’ αυτό βλέπουμε μια τόσο μεγάλη συμμετοχή όχι μόνο σε απλούς αγωνιστές, αλλά ιδιαίτερα σε εμπειροπόλεμα στελέχη αυτού του αντάρτικου που ουσιαστικά διεξήγε τούτο τον αγώνα.

Κι ο πρώτος μη Μακεδόνας που έπεσε στο πεδίο της τιμής Κρητικός ήταν. Ο Γεώργιος Σεϊμένης, που για τον δι’ αποκεφαλισμού φρικτό θάνατό του θρυλούνται πολλά. Ότι δηλαδή, η κομμένη κεφαλή του έφτυνε κατάμουτρα τους κομιτατζήδες, που τρομαγμένοι από το υπερφυσικό τούτο φαινόμενο, ετράπησαν σε φυγή και δεν ξαναπολέμησαν.

Συμπληρώθηκε ήδη φέτος ένας ολόκληρος αιώνας από τότε που οι Κρήτες σταυραετοί πέταξαν από τις κορφές του Ψηλορείτη και της Μαδάρας, στα βουνά του Μοριχόβου και της Μπελκαμένης, να κυνηγήσουν, να διώξουν και να εξοντώσουν τα λογιώ λογιώ μυαρά, που ’χαν πέσει να κατασπαράξουν την ελληνική μακεδονική γη.

Η λαϊκή μούσα δεν παρέλειψε το χρέος της να υμνήσει τους Κρήτες Μακεδονομάχους με τους παρακάτω στίχους:

Για τον Γύπαρη:

Του Μοριχόβου τα βουνά ρωτούν της Μπελκαμένης
ποιος είν’ αυτός που πέρασε με το σπαθί στη χέρα;
Διαβαίνει όρη και βουνά, γκρεμούς και μονοπάθια
λειβάδια και νεροσυρμές κι ο κόσμος τονε τρέμει
Το βήμα ντου ναι δέκα οργυές, το πήδημα σαράντα
κι όντε λιγάκι βιάζεται χάμε στη γης δε ’γγίζει
Είν’ ο Παυλής ο Γύπαρης …

Για τον Τσόντο:

Μεριάστε ο Βάρδας να διαβεί να πάει στο Μοναστήρι
κει που’ ν ο πόλεμος χαρά κι η μάχη πανηγύρι …

Για τον Κατεχάκη:

Οι σφαίρες δε σε τρόμαζαν γιατί ’σουν αντρειωμένος
ήσουν σεμνός κι αντρόπιαστος, απ’ όλους διαλεγμένος

Για το Βολάνη:

Δόξα σε σένα Αρχηγέ των Λάκκων το καμάρι
όπου πολέμας όρθιος με θάρρος και με χάρη …

Για το Νταφώτη:

Νταφώτη μου ατρόμητε πετάξ’ από τον Άδη
και βάλε κάθε Βούλγαρο κομιτατζή σημάδι.

Και τόσοι άλλοι ατελείωτοι στίχοι με τους οποίους η κρητική λαϊκή μούσα υμνολόγησε τους αείμνηστους Κρήτες Μακεδονομάχους. [ ]

*Τέως πρ. του Συλλόγου Κρητών Ηλιούπολης

Ονομαστική Αναφορά των 39 Κρητικών Καπεταναίων Μακεδονομάχων

Στο σημείο αυτό κρίνω επιβεβλημένο να σας αναφέρω τους 39 Κρητικούς καπεταναίους, οι οποίοι έλαβαν μέρος στο Μακεδονικό Αγώνα 1903- 1908 και ενδεικτικά τον αριθμό των ανδρών που έκαστος εξ αυτών είχε υπό τας διαταγάς του.

Γεώργιος Τσόντος – Βάρδας: Ανθυπολοχαγός (ΠΒ), Γενικός Αρχηγός Μακεδονικού Αγώνα 1903-1908. Από τα Ασκύφου Σφακίων Χανίων. Αριθμός Ανδρών 168.
Γεώργιος Κατεχάκης ή Ρούβας: Ανθυπολοχαγός (ΠΖ), Γενικός Αρχηγός Μακεδονικού Αγώνα. Από την Πόμπια Καινουρίου Ηρακλείου. Αριθμός Ανδρών 160
Ευθύμιος Καούδης: Aρχηγός Μακεδονικού Αγώνα 1903-1908. Από το Καψοδάσος Σφακίων Χανίων. Αριθμός Ανδρών 150.
Γεώργιος Βολάνης: Αρχηγός Μακεδονικού Αγώνα. Από τους Λάκκους Κυδωνίας Χανίων. Αριθμός Ανδρών 175.
Ιωάννης Πούλακας: Αρχηγός Μακεδονικού Αγώνα. Από το Θέρισο Κυδωνίας Χανίων. Αριθμός Ανδρών 98.
Παύλος Γύπαρης: Αρχηγός Μακεδονικού Αγώνα 1903-1908. Από την Ασή Γωνιά Αποκορώνου Χανίων. Αριθμός Ανδρών 110.
Ιωάννης Καραβίτης: (ο Μακρυγιάννης του Μακεδονικού Αγώνα) Αρχηγός1903-1908. Από την Ανώπολη Σφακίων Χανίων. Αριθμός Ανδρών 132 – Απόγονος του επαναστάτη Γιάννη Δασκαλογιάννη, ήταν 20 ετών όταν ακολούθησε τον Παύλο Μελά στη Μακεδονία. Γρήγορα και μετά το θάνατο του Παύλου Μελά έγινε Αρχηγός Σώματος. Στη Φλώρινα υπάρχει η προτομή του στην κεντρική πλατεία. Σε όλες τις κωμοπόλεις της Φλώρινας υπάρχουν δρόμοι με το όνομά του. Πέθανε το 1949 σε ηλικία 66 ετών όσο και ο Μακρυγιάννης.
Θεόδωρος Κουκουλάκης: Οπλαρχηγός Μακεδονικού Αγώνα. Από τους Λάκκους Κυδωνίας Χανίων. Αριθμός Ανδρών 108.
Εμμανουήλ Σκουντρής: Αρχηγός Μακεδονικού Αγώνα 1903-1908. Από το Άδελε Ρεθύμνου. Αριθμός Ανδρών 148.
Εμμανουήλ Νικολούδης: Αρχηγός Σώματος Μακεδονικού Αγώνα 1903-1908. Από τους Λάκκους Κυδωνίας Χανίων. Αριθμός Ανδρών 120.
Νικόλαος Ανδριανάκης: Οπλαρχηγός Μακεδονικού Αγώνα 1903-1908. Από τους Λάκκους Κυδωνίας Χανίων. Αριθμός Ανδρών 82.
Ευάγγελος Φραγκιεδάκης- Γαλλιανός: Οπλαρχηγός Σώματος Μακεδονικού Αγώνα . Από τον Πρινέ Ρεθύμνου. Αριθμός Ανδρών 84.
Ιωάννης Δοξάκης – Δοξογιάννης: Οπλαρχηγός Σώματος Μακεδονικού Αγώνα 1903-1908 . Από τον Πρινέ Σελίνου Χανίων. Αριθμός Ανδρών 98.
Ηλίας Δεληγιαννάκης : Οπλαρχηγός Μακεδονικού Αγώνα. Φονεύθηκε στο Σκρά το 1918, Ανθυπολοχαγός. Από την Αργυρούπολη Ρεθύμνου. Αριθμός Ανδρών 135.
Νικόστρατος Καλομενόπουλος – Νίδας: Αρχηγός Μακεδονικού Αγώνα, μετέπειτα Στρατηγός. Από το Ρέθυμνο Κρήτης. Αριθμός Ανδρών 105.
Γεώργιος Δικώνυμος – Μακρής: Αρχηγός Σώματος Μακεδονικού Αγώνα 1903-1908 . Από τον Καλλικράτη Σφακίων Χανίων. Αριθμός Ανδρών 120.
Εμμανουήλ Κατσίγαρης- Καραμανώλης: ΑρχηγόςΜακεδονικού Αγώνα. Φονεύθηκε στον Όλυμπο στις 20-4 1908. Από το Νίπος Αποκορώνου Χανίων. Αριθμός Ανδρών 75.
Λεωνίδας Παπαμαλέκος: ΑρχηγόςΜακεδονικού Αγώνα 1903-1908. Από τον Βάμο Αποκορώνου Χανίων. Φονεύθηκε στις 4-11- 1912 στα Σιάτιστα Κοζάνης. Αριθμός Ανδρών 63.
Γρηγόρης Παπαδάκης: Οπλαρχηγός Σώματος Μακεδονικού Αγώνα . Από τον Κάστελο Αποκορώνου Χανίων. Φονεύθηκε στην Μικρά Ασία το 1922. Αριθμός Ανδρών 50.
Ιωάννης Νταφώτης : Αρχηγός Σώματος Μακεδονικού Αγώνα 1903-1908. Από το Αβδού Πεδιάδος Ηρακλείου. Αριθμός Ανδρών 108.
Αριστείδης Κιτράκης – Νύσταρης: Οπλαρχηγός Μακεδονικού Αγώνα . Από τα Ρούστικα Ρεθύμνου. Αριθμός Ανδρών 8.
Λαμπρινός Βρανάς: Οπλαρχηγός Β Τάξεως. Από τον Καλλικράτη Σφακίων Χανίων. Φονεύθηκε ηρωικά στη Μπελκαμένη (Άσπρη Πέτρα-Δροσοπηγή Φλώρινας) στις 17- 4 -1905. Αριθμός Ανδρών 18.
Ανδρέας Δικώνυμος – Μπαρμπανδρέας: Οπλαρχηγός Μακεδονικού Αγώνα 1903-1908. Από τον Καλλικράτη Σφακίων Χανίων. Φρούραρχος Λεχόβου (τραυματίας του Στρεμπένου-Χωριό Ασπρόγεια). Αριθμός Ανδρών 24.
Γεώργιος Μηναδάκης- Λιάπης: Οπλαρχηγός Μακεδονικού Αγώνα 1903-1906. Από το Αμπελάκι Ρεθύμνου. Έπεσε στο Λέχοβο (Χωριό της Φλώρινας). Αριθμός Ανδρών 6.
Πέτρος Μάνος- Βέργας: (Επίλαρχος, 1903-1908) Αρχηγός Σώματος Μακεδονικού Αγώνα, αδελφός του Κων/νου,διαδέχθηκε στην προεδρία τον Καλαποθάκη (Μακεδονικό Κομιτάτο). Από τα Χανιά της Κρήτης.Αριθμός Ανδρών 47.
Ευάγγελος Νικολούδης: Αρχηγός Μακεδονικού Αγώνα 1903-1906. Από τους Λάκκους Κυδωνίας Χανίων. Φονεύθηκε στο Γκορνίτσοβο (Κέλλη-σημαίνει χωριό που βρίσκεται σε υψόμετρο) στις 18-7-1906 με 14 συμπολεμιστές του, μεταξύ των νεκρών και ο Μανούσος Γρύλλος έξ Αλικάμπου Αποκορώνου Χανίων, ανήκων στην ομάδα Καραβίτη. Αριθμός Ανδρών 45.
Γεώργιος Καμηλάκης: Ομαδάρχης Μακεδονικού Αγώνα 1903-1907. Απηγχονίσθηκε στο Μοναστήρι στις 20-5-1907. Από το Καστέλλι Καινουρίου Ηρακλείου. Αριθμός Ανδρών 16.
Γεώργιος Σπυριδογιάννης: Αρχηγός Μακεδονικού Αγώνα 1903-1912. Από τα Γρυμπιλιανά Κολυμβαρίου Κισσάμου Χανίων. Αριθμός Ανδρών 18.
Γεώργιος Λιαπάκης: Οπλαρχηγός Μακεδονικού Αγώνα. Από το Ρέθυμνο Κρήτης. Αριθμός Ανδρών 17.
Ιωάννης Μαυρογέννης: Οπλαρχηγός Α Τάξεως. Από τους Λάκκους Κυδωνίας Χανίων. Αριθμός Ανδρών 18.
Γεώργιος Σκαλίδης: Αρχηγός Μακεδονικού Αγώνα 1903-1906. Από το Έλος Κισσάμου Χανίων. Έπεσε ηρωικώς μαχόμενος στις 20-3-1906 στο Ίβεν Μακεδονίας (χωριό δυτικά του Μοναστηρίου στην καμπή του Εριγώνα ποταμού) μαζί με τους 16 συντρόφους του, επέζησε ένας.
Στυλιανός Κλειδής: Αρχηγός Μακεδονικού Αγώνα 1903-1908. Από τα Αγκουσελιανά Αγίου Βασιλείου Ρεθύμνου. Αριθμός Ανδρών 120. Έπεσε στο Μέτσοβο το 1912, πολεμώντας όρθιος τους Τούρκους
Παναγιώτης Γερογιάννης: Οπλαρχηγός Μακεδονικού Αγώνα 1903-1908. Από το Γαλατά Κυδωνίας Χανίων. Αριθμός Ανδρών 37.
Στυλιανός Κοκκινάκης: Οπλαρχηγός Μακεδονικού Αγώνα 1903-1908. Από την Ασή Γωνιά Αποκορώνου Χανίων. Αριθμός Ανδρών 10.
Εμμανουήλ Μπενής: Οπλαρχηγός Α Τάξεως Μακεδονικού Αγώνα 1903-1908. Από τον Καλλικράτη Σφακίων Χανίων. Αριθμός Ανδρών 55.
Ιωάννης Καλογεράκης: Οπλαρχηγός Μακεδονικού Αγώνα. Φονεύθηκε στον Αετό στις 28-7-1905Από το Ζυβραγού Κισσάμου Χανίων. Αριθμός Ανδρών 14.
Εμμανουήλ Λυκοβαρδής: Οπλαρχηγός Μακεδονικού Αγώνα 1903-1908.Από τα Περβολάκια Κισσάμου Χανίων. Αριθμός Ανδρών 38.
Ευστράτιος Βολάνης: Οπλαρχηγός Μακεδονικού Αγώνα 1903-1908. Από τους Λάκκους Κυδωνίας Χανίων. Αριθμός Ανδρών 20.
Παναγιώτης Φιωτάκης: Οπλαρχηγός Α Τάξεως Μακεδονικού Αγώνα 1903-1907. Από το Γαλατά Κυδωνίας Χανίων. Έπεσε ηρωικά κοντά στη Μονή Παραλόβου στο Μορίχοβο τον Απρίλιο του 1907 Αριθμός Ανδρών 10.

Σύνολο Ανδρών 2976

Η προσέλευση Κρητικών εθελοντών συνεχίστηκε μέχρι το τέλος του 1908.

Από τους 6000 εθελοντές οι 3000 ήταν Κρητικοί. (Όπως αναφέρθηκαν αριθμητικά προηγουμένως).

Από τους 3 Γενικούς Αρχηγούς οι 2 ήταν Κρητικοί.

Από τους 82 Αρχηγούς Σωμάτων οι 19 ήταν Κρητικοί

Και από τους 19 ιδιώτες αρχηγούς οι 14 ήταν Κρητικοί

Αυτοί που έμειναν για πάντα στη Μακεδονική γη ήταν:

Αρχηγοί- Οπλαρχηγοί: 13

Oμαδάρχες: 12

Εθελοντές Οπλίτες-Πράκτορες: 639

Εθελοντές σε σώματα μη Κρητικών: 108

Σύνολο : 769

Βέβαια, στο Μακεδονικό Αγώνα πολέμησαν και θυσιάστηκαν, επίσης, γενναίοι αγωνιστές από τη Μάνη, Μεσσηνία, Αρκαδία, Αθήνα, Ρούμελη, Ήπειρο, Θεσσαλία, Θράκη, Μικρά Ασία, τα νησιά μας και από κάθε άλλη γωνιά του ελεύθερου και υπόδουλου ελληνισμού.

Δευτέρα 19 Φεβρουαρίου 2018

Αθηνά: Ποια η ετυμολογία του ονόματος;

1.Σύμφωνα με τον Πλάτωνα στο έργο «Κρατύλος» ο Ερμογένης ζήτησε από τον Σωκράτη να του ετυμολογήσει το όνομα «Αθηνά Παλλάδα». Μαθαίνουμε λοιπόν ότι ονομάστηκε έτσι από τον ένοπλο χορό. Και από την αντίληψη ότι «η Αθηνά τα θεία νοεί» γι’ αυτό και στην αρχή ονομάστηκε «Θεονόη». Στην πορεία όμως την μετονόμασαν –επί το κομψότερον- «Αθηνάαν» για να αφαιρεί μετά το ένα άλφα. Και ακολουθούν 20 σελίδες για την χθόνια προέλευση αυτής της θεάς, το ρόλο της στον Τρωικό Πόλεμο, τις ανθρώπινες αδυναμίες της, τη λάμψη των γνώσεων της και τη λατρεία της.

2.Κατά το "Μέγα Ετυμολογικό": "Αθηνά, οιονεί αθρηνά τις ούσα παρά το τον νούν αθρεί.Ή παρά το θώ το θυλάζω, ο μέλλον θήσω, οίον. Γυναίκα τε θήσατο μαζόν.Γέγονεν όνομα ρηματικόν θήνη ή θυλάζουσα, και μετά του στερετικού α, Αθήνη, αμήτωρ γαρ η θεός παραδιδόται. Εκ γαρ της κεφαλής του Διός φασίν αυτήν γεννηθήναι. Αθήνη Αθηναία, ...από Αθηναία, με αποβολή του ι γίνεται Αθηνάα, και κράσει των δυο ΑΑ εις α μακρόν, Αθηνά περισπάται."

Κώστας Ντουντουλάκης

ΝΕΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ: Αριστερόστροφος φασισμός , μια φράση που ενόχλησε ...

Αριστερόστροφος φασισμός , μια φράση που ενόχλησε ...: Μίλησε ο Μίκης για «αριστερόστροφο φασισμό» , μια φράση που ενόχλησε κάποιους αντί να μας πονέσει όλους... του ΣΤΑΘΗ Αριστερόστροφος...

Σάββατο 17 Φεβρουαρίου 2018

1944 σε αντίθεση με τώρα: "Η αμερικανική κυβέρνηση έχει αποφασίσει να αντιταχθεί σε κάθε αναβίωση του μακεδονικού ζητήματος"

Ed.Stettinius Υπ εξωτερικών των ΗΠΑ 1944......
Τα σχόλια δικά σας...

«Η (αμερικανική) κυβέρνηση θεωρεί ότι αναφορές όπως μακεδονικό "έθνος", μακεδονική "πατρίδα" ή μακεδονική "συνείδηση" συνιστούν αδικαιολόγητη δημαγωγία που δεν αντικατοπτρίζει καμία πολιτική πραγματικότητα και βλέπει σε αυτές την αναγέννηση ενός πιθανού μανδύα που θα υποκρύπτει επιθετικές βλέψεις εναντίον της Ελλάδας», αναφέρει το τηλεγράφημα.

Το ίδιο έγγραφο, που δημοσιεύεται στα αμερικανικά αρχεία αναφέρει ότι το Στέιτ Ντιπάρτμεντ παρητηρεί «με μεγάλη ανησυχία τις αυξανόμενες προπαγανδιστικές φήμες και τις ημιεπίσημες δηλώσεις προς όφελος μιας αυτόνομης Μακεδονίας, που προέρχονται κυρίως από τη Βουλγαρία, αλλά και από την Γιουγκοσλαβία και άλλες πηγές, με την ένδειξη ότι η ελληνική επικράτεια θα μπορούσε να συμπεριληφθεί σε αυτήν την κατάσταση».

Μάλιστα, ο Στετίνιους αναφέρεται στην επίσημη πολιτική της αμερικανικής κυβέρνησης, που έχει αποφασίσει «να αντιταχθεί σε κάθε αναβίωση του μακεδονικού ζητήματος που σχετίζεται με την Ελλάδα. Το ελληνικό τμήμα της Μακεδονίας κατοικείται σε μεγάλο βαθμό από Έλληνες και ο ελληνικός λαός αντιτίθεται σχεδόν ομόφωνα στη δημιουργία ενός μακεδονικού κράτους».

Στο ίδιο τηλεγράφημα, ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών θεωρεί ότι η αμερικανική κυβέρνηση«θεωρεί υπεύθυνη κάθε κυβέρνηση ή ομάδα κυβερνήσεων που ανέχονται ή ενθαρρύνουν απειλητικές ή επιθετικές πράξεις "μακεδονικών δυνάμεων" κατά της Ελλάδας».

Αποδέκτες του τηλεγραφήματος, που έχει αναρτήσει και το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, ήταν μεταξύ άλλων οι διπλωματικές αντιπροσωπείες των ΗΠΑ στη Σόφια, την Καζέρτα της Ιταλίας, το Βουκουρέστι, το Λονδίνο, την Αθήνα, τη Μόσχα και την Άγκυρα.

Τετάρτη 14 Φεβρουαρίου 2018

Περί Έρωτος, ερώτων και ...γάμου

(Ή γιατί η Αφροδίτη κεράτωνε με τον Άρη! τον Ήφαιστο...)

Μιας και για κάθε τέτοια μέρα όπως σήμερα κάποιοι πονηροί έμποροι (όπως λένε οι ...κακές γλώσσες) έχουν επιβάλει στους ευθυγραμμιζόμενους με την εκάστοτε μόδα να ...αγιοβαλεντινιάζονται, ελόγου μου (ολίγον ..."αρχαιόπληκτος" γαρ) θυμήθηκα τον αρχαίο μας θεϊκό συμβολισμό του Έρωτα, την Αφροδίτη....
-Μια διευκρίνηση καταρχήν. Οι αρχαίοι μας (με πολιτισμό και επιστημονικές γνώσεις ασύγκριτα ανώτερες από αυτές των σε βάρβαρη κατάσταση ευρισκόμενων ακόμα τότε μονοθεϊστών της Ασίας) δεν ήταν καθόλου "ειδωλολάτρες" όπως τους συκοφάντησαν αγράμματοι φανατικοί, πραγματικοί ειδωλολάτρες ... "θαυματουργών" ξύλων και μπογιάς και ...ρούχων και υποδημάτων.
Όχι μόνο δεν απέδιδαν θαυματουργές ιδιότητες σε αγάλματα ή εικόνες θεών, αλλά και δεν πίστευαν σε ανορθολογικά δόγματα ..."θεϊκής δημιουργίας του κόσμου πριν από 5-7.000 χρόνια". Θεωρούσαν, όπως ξέρει καθένας που έχει ρίξει έστω μια ματιά στην "Θεογονία" (το λέει κι η ίδια η λέξη "θεογονία) του Ησιόδου και στη αρχαία μας Μυθολογία, πως οι "θεοί" τους ήταν δημιουργήματα, συμβολισμοί στην ουσία, των τεράστιων και ανεξιχνίαστων φυσικών, ανθρώπινων και συμπαντικών δυνάμεων και όχι ...δημιουργοί των πάντων!
Να μην μακρηγορώ όμως:
Για την πανέμορφη όσο και ...τσαχπινοπαιχνιδιάρα θεά Αφροδίτη λοιπόν, έλεγαν πως παρόλο που τσιλιμπούρδιζε ασταμάτητα κι από ...παραέξω (όπως έπρατταν κι οι περισσότεροι άντρες θεοί, προεξάρχοντος του Δία) ήταν παντρεμένη-"νοικοκυρεμένη" με τον κουτσό θεό-αρχιτεχνουργό Ήφαιστο, που προφανώς ικανοποιούσε όσο κανείς την ματαιοδοξία της, με τα όσα μοναδικής τέχνης κοσμήματα και αντικείμενα της έφτιαχνε...
Μα (εκτός από τους συνεχώς εναλλασσόμενους κατά καιρούς άλλους εραστές της) η Αφροδίτη είχε μεγάλο μόνιμο "κρυφό" (κρυφό ώσπου τους έπιασε στα πράσα με ένα θαυματουργό του δίχτυ ο Ήφαιστος, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία...) νταλκά με ποιον νομίζετε; Όχι με κανέναν πανέμορφο και τραγουδάρη, σαν τον Απόλλωνα ή τον Ερμή θεό, αλλά με τον φοβερό και τρομερό πολέμαρχο,τον Άρη!
"Τι θέλει να πει ο ποιητής"- ο συμβολιστικά δημιουργός των εκάστοτε θεοτήτων του, συλλογικός σοφός αρχαίος Έλληνας εν προκειμένω λοιπόν;...
Οι συνήθεις έρωτες-ορμικές εκτονώσεις, όταν κι όσο συμβαίνουν, όσο κι αν ενθουσιάζουν για ένα διάστημα, περνοδιαβαίνουν στην ζωή των ανθρώπων, σαν τους συνήθεις εραστές της θείας προσωποποίησης του ερωτικού αισθήματος και πάθους.
Όμως ο Έρωτας (με Ε κεφαλαίο) δεν περνά έτσι εύκολα σαν τους άλλους έρωτες,τις "αρπαχτές" που λένε οι νεοέλληνες...
Ο Έρωτας είναι Πάθος, υπέρβαση της λογικής, έντονη κτητικότητα, γεννά συχνά έντονες ζήλειες, ανασφάλειες,εκρήξεις οργής! Είναι αισθησιακή απογείωση που εμπεριέχει πόλεμο! Το λέει απλά, με δυο στιχάκια ο σύγχρονος κρητικός ριμαδόρος:

"Ο Έρωτας κι ο θάνατος, ίδια σπαθιά βαστούνε!
Κι οι δυο τους πάντα ύπουλα και στα χωστά βαρούνε".

Να λοιπόν γιατί αυτό το από μια επιφανειακή ματιά ...παράξενο ζευγάρι φλογερών εραστών, Άρη-Αφροδίτης!

Όσο για τον Ήφαιστο, ε αυτός είναι (από τότε) συχνά η σιγουριά, η ασφάλεια, η νοικοκυρεμένη, χωρίς χτυποκάρδια μα και με πολλά παρεπόμενα ενίοτε, σχέση...

Κ. Ντ. 14/2/2018

Δευτέρα 12 Φεβρουαρίου 2018

Ο Άνθρωπος του Βιτρούβιου και η αρχαιοελληνικής φυσιοκρατικής έμπνευσης αισθητική και κοσμοθέαση του Ντα Βίντσι και της Αναγέννησης.

Το σχέδιο αυτό του Ντα Βίντσι συχνά χρησιμοποιείται ως ένα υπονοούμενο σύμβολο της ουσιώδους συμμετρίας του ανθρώπινου σώματος, και κατά προέκταση του Σύμπαντος ως συνόλου, σε μια κοσμοθέαση και αισθητική διαμετρικά αντίθετη με την επιβαλλόμενη σήμερα, για βαθύτατα ιδεολογικοπολιτικούς λόγους, από το παγκόσμιο σύστημα εξουσίας, αυτής του απογειωμένου από κάθε κανόνα αισθητικής και φυσιοκρατικής αντίληψης, ενός ακραίου υποκειμενικού ανορθολογισμού, της "μοντέρνας και μεταμοντέρνας τέχνης"...
(Κ.Ντ.)

-Ο Άνθρωπος του Βιτρούβιου, κατά την βικιπαίδεια, είναι διάσημο σχέδιο με συνοδευτικές σημειώσεις του Λεονάρντο ντα Βίντσι, που φτιάχτηκε περίπου το 1490 σε ένα από τα ημερολόγιά του. Απεικονίζει μία γυμνή αντρική φιγούρα σε δύο αλληλοκαλυπτόμενες θέσεις με τα μέλη του ανεπτυγμένα και συγχρόνως εγγεγραμμένη σε ένα κύκλο και ένα τετράγωνο. Το σχέδιο και το κείμενο συχνά ονομάζονται Κανόνας των Αναλογιών.

Σύμφωνα με τις σημειώσεις του ντα Βίντσι στο συνοδευτικό κείμενο, οι οποίες είναι γραμμένες με καθρεπτιζόμενη γραφή, το σχέδιο έγινε ως μελέτη των αναλογιών του (ανδρικού) ανθρώπινου σώματος όπως περιγράφεται σε μια πραγματεία του Ρωμαίου αρχιτέκτονα Βιτρούβιου, που είχε γράψει για το ανθρώπινο σώμα:

μια παλάμη έχει πλάτος τεσσάρων δακτύλων
ένα πόδι έχει πλάτος τέσσερις παλάμες
ένας πήχυς έχει πλάτος έξι παλάμες
το ύψος ενός ανθρώπου είναι τέσσερις πήχεις (και άρα 24 παλάμες)
μια δρασκελιά είναι τέσσερις πήχεις
Το μήκος των χεριών ενός άντρα σε διάταση είναι ίσο με το ύψος του
η απόσταση από την γραμμή των μαλλιών ως την κορυφή του στήθους είναι το ένα-έβδομο του ύψους του άνδρα
η απόσταση από την κορυφή του κεφαλιού ως τις θηλές είναι το ένα-τέταρτο του ύψους του άνδρα
το μέγιστο πλάτος των ώμων είναι το ένα-τέταρτο του ύψους του άνδρα
η απόσταση από το αγκώνα ως την άκρη του χεριού είναι το ένα-πέμπτο του ύψους του άνδρα
η απόσταση από τον αγκώνα ως την μασχάλη είναι το ένα-όγδοο του ύψους του άνδρα
το μήκος του χεριού είναι ένα-δέκατο του ύψους ενός άνδρα
η απόσταση από την άκρη του πηγουνιού ως την μύτη είναι το ένα-τρίτο του μήκους του προσώπου
η απόσταση της γραμμής των μαλλιών ως τα φρύδια είναι το ένα-τρίτο του μήκους του προσώπου
το μήκος του αυτιού είναι το ένα-τρίτο του μήκους του προσώπου
Φαίνεται ότι ο ντα Βίντσι δημιούργησε το σχέδιο βασιζόμενος στο De Architectura 3.1.3 του Βιτρούβιου που γράφει:

Ο ομφαλός είναι φυσικά τοποθετημένος στο κέντρου του ανθρώπινου σώματος, και, αν σε έναν άνδρα ξαπλωμένο, με το πρόσωπο στραμμένο επάνω και τα χέρια και τα πόδια του ανεπτυγμένα, με τον ομφαλό του ως κέντρο εγγράψουμε ένα κύκλο, θα ακουμπήσει τα δάκτυλα των χεριών και τα δάκτυλα των ποδιών του. Δεν γίνεται μόνο μέσω ενός κύκλου, η περιγραφή ενός ανθρώπινου σώματος, όπως φαίνεται τοποθετώντας τον σε ένα τετράγωνο. Μετρώντας από τα πόδια ως στην κορυφή του κεφαλιού, και έπειτα κατά μήκος των χεριών σε πλήρη έκταση, βρίσκουμε την τελευταία μέτρηση ίση με την πρώτη· έτσι γραμμές σε ορθή γωνία μεταξύ τους, περικλείοντας τη φιγούρα, σχηματίζουν ένα τετράγωνο.
Μία άλλη πηγή έμπνευσης για τον Βιτρούβιο Άντρα του ντα Βίντσι ήταν και ο Παγκόσμιος Άνθρωπος της Χίλντεγκαρντ του Μπίνγκεν η οποία σίγουρα θα ήταν και εκείνη εξοικιωμένη με το έργο του Βιτρούβιου.

Η επαναφορά των ανακαλύψεων των μαθηματικών αναλογιών του ανθρώπινου σώματος τον 15ο αιώνα από τον ντα Βίντσι και άλλους θεωρείται ένα από τα μεγάλα επιτεύγματα που οδήγησαν στην Ιταλική Αναγέννηση. Το σχέδιο του ντα Βίντσι συνδυάζει μια προσεκτική ανάγνωση του αρχαίου κειμένου με τις δικές του παρατηρήσεις σε αληθινά ανθρώπινα σώματα. Κατά το σχεδιασμό του κύκλου και του τετραγώνου πολύ σωστά παρατήρησε ότι το τετράγωνο δεν μπορεί να έχει το ίδιο κέντρο με τον κύκλο, στον ομφαλό, αλλά κάπου χαμηλότερα στην ανατομία. Αυτή η ρύθμιση είναι μια καινοτομία στο σχέδιο του ντα Βίντσι και το ξεχωρίζει από προγενέστερες απεικονίσεις.

Το ίδιο το σχέδιο συχνά χρησιμοποιείται ως ένα υπονοούμενο σύμβολο της ουσιώδους συμμετρίας του ανθρώπινου σώματος, και κατά προέκταση του Σύμπαντος ως συνόλου.

Κυριακή 11 Φεβρουαρίου 2018

Η υποδαύλιση της ιδέας περί "μακεδονικής εθνότητας" από Μουσολίνι και οι σημερινές γερμανικές επιδιώξεις στα Βαλκάνια

Το Βερολίνο θέλει και αυτό την πρόσβαση στοο Αιγαίο και αυτό μπορεί να συμβεί με έναν μελλοντικό ακρωτηριασμό της χώρας μας με δημιουργία μια ελεγχόμενης ανεξάρτητης περιφέρειας Μακεδονίας εντός ΕΕ.
Έχουμε ξεχάσει ότι το σύστημα των περιφερειών το δημιούργησαν στην Ευρώπη οι Γερμανοί οι οποίοι επεδίωκαν έτσι να χαλαρώσουν οι κεντρικές κρατικές εξουσίες και να είναι πιο εύκολες οι αποσχίσεις όπου αυτές τους βόλευαν.
Κλασσικό παράδειγμα η Καταλονία στην Ισπανία.
Δημιούργησαν το ανυπόστατο σκοπιανό αφήγημα και γαλούχησαν γενιές Σκοπιανών με ψεύτικες μνήμες ώστε κάποια στιγμή να είναι εφικτή η κλοπή Ιστορίας και εδαφών.
Ο Δούναβης είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος ποταμός της Ευρώπης (μετά τον Βόλγα). Πηγάζει από τον Μέλανα Δρυμό στη Γερμανία, ακολουθεί πορεία κυρίως ανατολική για 2850 χλμ., διασχίζει αρκετές πρωτεύουσες της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης και καταλήγει στη Μαύρη Θάλασσα μέσα από τη Ρουμανία. Δηλαδή, είναι μία ποτάμια οδός τεράστιας οικονομικής και εμπορικής σημασίας.
Δεν είναι καθόλου το τυχαίο το σχέδιο δημιουργίας πλωτής οδού από την Θεσσαλονίκη μέχρι το... Βερολίνο. Στην ουσία θα καταστήσει την Γερμανία παγκόσμιο εμπορικό κόμβο. Για να γίνει αυτό όμως χρειάζονται αδύναμα και μικρά κράτη τα οποία θα πρέπει να εξαρτώνται απόλυτα από την Γερμανία.
Έχοντας μάθει μετά από δύο Παγκόσμιους Πολέμους οι Γερμανοί έχουν αποκτήσει την γεωπολιτική υπομονή για να επιβληθούν μετά από δεκαετίες.
-Και για να ξέρουμε τι λέμε, πολύ πριν τον Τίτο ο Μουσολίνι δημιούργησε τον μύθο της «μακεδονικής εθνότητας» Για να στρέψει τους σλαβόφωνους Έλληνες στο πλευρό του κατά την εισβολή!Διαχείριση

Ed.Stettinius Υπ εξωτερικών των ΗΠΑ 1944......
Τα σχόλια δικα σας...

ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ ΧΑΝΙΩΝ