"Βυζάντιο σημαίνει αποθηρίωση του ανθρώπου."

Από ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ – 06/11/2008

Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος

Κύριε Ροΐδη,

Ο εικονομάχος πατριάρχης Αναστάσιος, σφετεριστής του θρόνου του προκατόχου του εικονολάτρη αγίου Γερμανού, χωρίς τα κοσμήματά του, διαπομπεύεται καθιστός ανάποδα στο γαϊδούρι από τον εικονομάχο αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Ε΄ (που αργότερα το αποκατάστησε στον θρόνο) οδηγούμενος στην εκτύφλωση, επειδή έστεψε αυτοκράτορα έναν εικονολάτρη Αρμένη, γαμπρό του Κωνσταντίνου. Η Ορθοδοξία τον τιμά ως Άγιο.

Βυζάντιο σημαίνει αποθηρίωση του ανθρώπου. Εκτυφλώσεις, ακρωτηριασμοί, στραγγαλισμοί, μαστιγώσεις, λιθοβολισμοί, πέταγμα στα θηρία, κατακρημνίσεις, νευροκοπίες, καυλοκοπίες, ευνουχισμοί παιδιών, πνιγμοί σε σάκους μέσα στην θάλασσα, παλουκώματα, βρασμοί σε καζάνια, αργό καψάλισμα, εκτελέσεις, γδάρσιμο, σκύλευση νεκρών, αιματοχυσίες, διαπομπεύσεις, εξορία, μεταλλισμός στην ημερήσια διάταξη. Και ο αποκτηνωμένος όχλος να ηδονίζεται με το μαρτύριο των συνανθρώπων του, ιδιαίτερα αν πρόκειται για ξεπεσμένους αξιωματούχους. Οι πιο άγριες φυλές ανθρωποφάγων δεν έχουν να επιδείξουν τέτοιες θηριωδίες. Οι αυτοκράτορες και πατριάρχες, άνθρωποι του σχοινιού και του παλουκιού, επέβαλαν και ευλογούσαν, αλλά και υφίσταντο και οι ίδιοι τις ποινές αυτές, μέσα σε ένα ατέλειωτο γαϊτανάκι αιματηρών εκθρονίσεων, όπου ο εραστής του αυτοκράτορα o σταυλίτης, τον δολοφονούσε και γινόταν αυτός βασιλιάς ελέω Θεού, στα πλαίσια αυτού που ο κ. Γιώργος Μεταλληνός θα αποκαλούσε απόδειξη της λαϊκότητας της Αυτοκρατορίας.

Δεκατρείς (13) από τους 88 αυτοκράτορες πετάχτηκαν σε μοναστήρια και 30 δολοφονήθηκαν με φρικτούς τρόπους. 
Λίγοι πέθαναν ειρηνικά στο κρεβάτι τους. 
Ο αυτοκράτορας Μαυρίκιος κομματιάστηκε μαζί με τα 5 αγόρια του, ενώ σφάχτηκε και η γυναίκα του με τις κόρες του από τον σφετεριστή Φωκά, που με την σειρά του είχε μετά από 8 χρόνια οικτρό τέλος, αφού ο ανυψωτής του Τιμίου Σταυρού Ηράκλειος, του έκοψε το χέρι και τα γεννητικά όργανα τα οποία ανάρτησε σε κοντάρια και τον έκαψε στην αγορά μαζί με τον αδελφό του και δυο ακόμη αξιωματούχους.
 Ο Ιουστινιανός Β΄, ρινοτομήθηκε, γλωσσοτομήθηκε και εξορίστηκε από τον σφετεριστή Λεόντιο, που έχασε την μύτη του με την σειρά του και κλείστηκε σε μοναστήρι από τον πραξικοπηματία Τιβέριο Β΄.
 Βοηθούμενος από τους Βούλγαρους ανακατέλαβε την Κωνσταντινούπολη, έσυρε τους δυο σφετεριστές στον Ιππόδρομο, τους ποδοπάτησε επευφημούμενος από τον όχλο και τους καρατόμησε. Σφάχτηκε από τον διάδοχό του Φιλιππικό. Την ίδια τύχη είχε και ο γυιός του Τιβέριος, που είχε αρπαχτεί ικέτης από την αγία Τράπεζα μαζί με την γιαγιά του, αλλά και ο ίδιος ο Φιλιππικός, που 2 χρόνια μετά (713) τυφλώθηκε από τον γραμματέα και διάδοχό του Αναστάσιο.

Τυφλώθηκαν επίσης οι αυτοκράτορες Κωνσταντίνος ο Στ΄ (797) από τη μητέρα του αγία Ειρήνη, Μιχαήλ ο Ε΄ (1042), που αρπάχτηκε μαζί με τον φίλο του Κωνσταντίνο, ικέτης από την αγία Τράπεζα της μονής Στουδίου (Ο Σκυλίτζης αναφέρει πως η Θεοδώρα κι η Ζωή που τον διαδέχθηκαν, διέταξαν: «ανασκολοπισθήτω, σταυρωθήτω, τυφλωθήτω»), Ρωμανός ο Δ΄ (1070) (εξαπατημένος από τον καλόγερο Ψελλό), Ανδρόνικος Κομνηνός (1185), Ισαάκιος Άγγελος από τον αδελφό του Αλέξιο Γ΄ (1195), Ιωάννης Δ΄, μόλις 10ετής που τυφλώθηκε το 1261 από τον αυτοκράτορα και κηδεμόνα του Μιχαήλ Παλαιολόγο, ο Αλέξιος Ε΄ ο Μούρτζουφλος από τον πεθερό του, ο Ανδρόνικος Δ΄ Παλαιολόγος και το νήπιο ο γυιός του Ιωάννης από τον πατέρα του πρώτου Ιωάννη Ε΄. Τυφλώθηκαν επίσης ο πατριάρχης Καλλίνικος ο Α΄, ο Ανδρόνικος Νεστόγγος και ο δούκας Στασηνός ο Μακρηνός, με ταυτόχρονο ακρωτηριασμό των χεριών τους, από τον εξάδελφο του πρώτου αυτοκράτορα Ιωάννη Α΄ Βατάτση, ο ένδοξος στρατηγός Βελισάριος, (σύμφωνα τουλάχιστον με μερικές πηγές) όταν έπεσε στη δυσμένεια του άγ.Ιουστινιανού, ο χρονογράφος Μιχαήλ Γλυκάς, ο στρατηγός Συμβάτιος (9ος αιώνας), ο μητροπολίτης Κορίνθου (τέλη 12ου αι.) που επιπλέον γκρεμοτσακίστηκε στον Ακροκόρινθο από τον Λέοντα Σγουρό που αργότερα αυτοκτόνησε με τον ίδιο τρόπο. Ο Κωνσταντίνος ο Ε΄, τύφλωσε τον γαμπρό του Αρμένη στρατηγό Αρτάβαζο με τους δυο γυιούς του και με τον πατρίκιο Σισίννιο, ο Βασίλειος Βουλγαροκτόνος τύφλωσε χιλιάδες ορθόδοξους Βούλγαρους στρατιώτες, κάνοντας τον τσάρο Σαμουήλ να πεθάνει από θλίψη. Ο Ι.Σκυλίτσης αναφέρει τον ανασκολοπισμό του Βούλγαρου φρούραρχου των Βοδενών (Έδεσσας) Δραξάν.

Σε ψηφιδωτό της Αγ. Σοφιάς, το ζεύγος Κωνσταντίνου Θ΄ και Ζωής (1028-1055). Ο κόλακας αγιογράφος, εμφανίζει την 63χρονη Αυγούστα νεώτερη από τον 42χρονο αυτοκράτορα. Η μέγαιρα, είχε παντρευτεί σε τρίτο γάμο τον συγγενή της Κωνσταντίνο, συμβιώνοντας μαζί του και με την ερωμένη του Σκλήραινα στα ανάκτορα. Είχαν προηγηθεί δυο γάμοι της με τον Ρωμανό τον Γ΄και τον επιληπτικό Μιχαήλ Δ΄, εραστή της διαρκούντος του πρώτου γάμου της. Επακολούθησε υποχρεωτική της κουρά σε καλόγρια από τον ανιψιό της Μιχαήλ Ε΄. Λαϊκή εξέγερση οδήγησε τον τελευταίο-τυφλωμένο μαζί με το θείο του Κωνσταντίνο- σε μοναστήρι και τη θεία του ξανά στο θρόνο. Η Ζωή και η αδελφή της Θεοδώρα υπήρξαν εξαιρετικά παραγωγικές.

Ο 15χρονος Αλέξιος ο Β΄ υπογράφει τη θανατική καταδίκη της μάνας του και αργότερα αποκεφαλίζεται από το συμβασιλέα του Ανδρόνικο που κλωτσά το πτώμα του, το ρίχνει στη θάλασσα, και παντρεύεται την 11χρονη χήρα του, ενώ ο όχλος τυφλώνει τον πρωτοσεβαστό Αλέξιο. 

Ο αυτοκράτορας Βασιλίσκος με την γυναίκα του Ζηνωνίδα, ύστερα από προδοσία του έμπιστου του και εραστή της Αρμάτιου, καταφεύγουν στην αγ.Σοφία, από όπου βγαίνουν με την υπόσχεση του διαδόχου Ζήνωνα πως δεν θα σφαχτούν. Ο Ζήνωνας τους σφράγισε σε ένα κελί όπου πέθαναν από πείνα. 

Ο Αρμάτιος εκτελέστηκε με τη σειρά του και η γυναίκα του Ζήνωνα διόρισε από οίκτο τον γυιό του, επίσης Βασιλίσκο, επίσκοπο Κυζίκου. 

Δηλητηριασμένοι πέθαναν οι αυτοκράτορες Κωνσταντίνος Γ΄, Αλέξανδρος ο ερωτόληπτος (913), Τσιμισκής, Κωνσταντίνος Ζ΄ από τον γυιό του και τη νύφη του και Ρωμανός Β΄ από την γυναίκα του. Αυτοκράτορες δολοφονήθηκαν στο λουτρό τους, ενώ ο Ουάλης κάηκε ζωντανός, 

οι Αλέξιος Δ΄ και Νικόλαος Καναβός στραγγαλίστηκαν, ο Νικηφόρος Β΄ σφάχτηκε στον ύπνο του με την βοήθεια της γυναίκας του και ο Θωμάς ο Σλάβος (ή Αρμένιος) που στέφθηκε αυτοκράτορας από τον πατριάρχη της Αντιόχειας ακρωτηριάστηκε και παλουκώθηκε.

Ο αρχηγός των «αιρετικών» Βογόμιλων γιατρός Βασίλειος κάηκε το 1118 ζωντανός στον Ιππόδρομο, ενώ ο όχλος απολάμβανε το θέαμα! 

Ο Κωνσταντίνος ο Η΄ τύφλωνε με την παραμικρή υποψία τους αξιωματούχους του. 

Οι μοναχοί Θεόδωρος και Θεοφάνης έγιναν γνωστοί με το παρατσούκλι «Γραπτοί», επειδή άνθρωποι του αυτοκράτορα Θεόφιλου τους χάραξαν στο μέτωπο ανεξίτηλους σκωπτικούς στίχους. 

Το 612, στην κηδεία της αυτοκράτειρας Ευδοκίας, μια υπηρέτρια, έφτυσε κατά λάθος από το μπαλκόνι της πάνω στο φέρετρο. 

Ο όχλος την έκαψε ζωντανή και η κυρά της αναγκάστηκε να εξαφανιστεί για πάντα, ώστε να μην έχει το ίδιο τέλος. 

 Το 1002 ο αυτοκράτορας Βασίλειος Β΄ εκτέλεσε με παλούκωμα τον Βούλγαρο στρατηγό Ντραξάν, στρατιωτικό διοικητή των Βοδενών (Εδεσσας). 

Ο λόγιος Μ. Γλυκάς (12ος αιώνας), που φυλακίστηκε, διεκτραγωδεί στους «Γραμματικούς Στίχους» του, την απόλυτη φρίκη των φυλακών. Στα υπόγεια, βρώμικα και σκοτεινά αυτά κολαστήρια, ο αλυσοδεμένος δεσμώτης συχνά αναγκαζόταν όπως καταγγέλλει ο Λιβάνιος στον λόγο «περί των δεσμωτών» να κοιμάται όρθιος μη έχοντας χώρο να απλώσει τα πόδια του.

Το κουφάρι του εικονομάχου αυτοκράτορα Λέοντα Ε΄ του Αρμένη, ο οποίος δολοφονήθηκε από τους εικονολάτρες μετά από μάχη Χριστούγεννα μέσα στην εκκλησία και το λείψανο του πατριάρχη Ι. Γραμματικού, με ωμοφόριο, μαστιγώθηκαν δημόσια!

 Ο γραμματικός Μάμαλος, με διαταγή του αυτοκράτορα Ανδρ.Κομνηνού σύρθηκε στην πυρά στην οποία οι δήμιοι τον έσπρωχναν κεντώντας τον με δικράνια! 

Ο νεαρός αντιστεκόταν μέχρις ότου αποκαμωμένος αφέθηκε να πέσει στο καμίνι, ενώ οι αποκτηνωμένοι θεατές απολάμβαναν το μαρτύριο!

 Ο Νικ. Χωνιάτης που τα περιγράφει είχε την ευκαιρία να εξιστορήσει και την τραγωδία του Ανδρόνικου. 

Οι υπήκοοί του, δεμένο με βαριές αλυσίδες, του έσπασαν τα δόντια, του ξερίζωσαν τα γένια, τον έσπασαν στο ξύλο, του έκοψαν το δεξί χέρι και ύστερα τον φυλάκισαν για μέρες σε μπουντρούμι χωρίς νερό και φαγητό. Τον έσυραν μετά έξω ντυμένο με ένα κουρέλι, του έβγαλαν το ένα μάτι, τον διαπόμπευσαν πάνω σε μια ψωριασμένη γκαμήλα, τον έτριβαν με ακαθαρσίες, τον τρυπούσαν με σούβλες στα πλευρά, τον λιθοβολούσαν, του πέταξαν βραστό νερό στο πρόσωπο, τον έβριζαν χυδαιότατα, τον κρέμασαν ανάποδα, οι άντρες έκαναν στο σώμα του αισχρές χειρονομίες, τον τρυπούσαν με τα ξίφη τους και τον διαπέρασαν μέσα από το στόμα του με ένα σπαθί. 

Αυτοί είναι οι θεματοφύλακες των δογμάτων και των αγιοποιήσεων. 

Είναι αυτοί που προέτρεπαν τον αυτοκράτορα: «τους εχθρούς της Ορθοδοξίας ζώντας καύσον («Βίος Δανιήλ του Στυλίτη»).

Το ήδη σκληρό ρωμαϊκό δίκαιο έγινε ακόμη πιο απάνθρωπο κάτω από την επιρροή της Εκκλησίας η οποία εφηύρε νέα παραπτώματα όπως η αίρεση, η πίστη στην ελληνική θρησκεία και το σεξ. Για κάθε μορφής εξώγαμη σεξουαλική πράξη, όπως και για το "ελληνίζειν" ο άγ. Ιουστινιανός επέβαλε την ποινή του θανάτου, όπως και για όλες τις «ασέλγειες», τιμωρία που αν επιβαλλόταν στην αγία σύζυγό του θα ήταν εκατοντάκις χήρος.