Γιατί όλοι τους κάναν λάθος. Δεν είναι «Νέος Ιός». «Το παραμύθι της έλλειψης ανοσίας» στον Κορωνοϊό

Coronavirus: Γιατί όλοι τους κάναν λάθος. Δεν είναι «Νέος Ιός». «Το παραμύθι της έλλειψης ανοσίας»

«Ήταν ακόμη πιο λάθος να ισχυριστούν ότι ο πληθυσμός δεν θα είχε ήδη κάποια ανοσία έναντι αυτού του ιού». Η ανοσο-απόκριση στον ιό είναι ισχυρότερη από ό, τι πιστεύουν όλοι

Από τον Beda M Stadler
Περιοδικό : Παγκόσμια έρευνα, 08 Ιουλίου 2020
Weltwoche 2 Ιουλίου 2020
Θέμα: Παραπληροφόρηση ΜΜΕ , Επιστήμη και Ιατρική
Το αρχικό άρθρο δημοσιεύθηκε στο Ελβετικό περιοδικό Weltwoche (Παγκόσμια Εβδομάδα) στις 10 Ιουνίου.
Ο συγγραφέας, Beda M Stadler είναι ο πρώην διευθυντής του Ινστιτούτου Ανοσολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βέρνης, βιολόγος και ομότιμος καθηγητής.

Ο Stadler είναι ένας σημαντικός ιατρός στην Ελβετία, του αρέσει επίσης να χρησιμοποιεί προκλητική γλώσσα, η οποία δεν πρέπει να σας αποτρέψει από τα εξαιρετικά σημαντικά σημεία που επισημαίνει.
Επιστροφή στη Λογική, Medium, 2 Ιουνίου 2020
OneWorld
Αυτό δεν είναι μια καταγγελία, αλλά ένας αδίστακτος απολογισμός [της τρέχουσας κατάστασης]. Θα μπορούσα να χαστουκίσω τον εαυτό μου, γιατί κοίταζα τον Sars-CoV2 τόσο πολύ καιρό με πανικό. Είμαι επίσης κάπως ενοχλημένος με πολλούς από τους συναδέλφους μου στην ανοσολογία που μέχρι στιγμής έχουν αφήσει τη συζήτηση για το Covid-19 σε ιολόγους και επιδημιολόγους.
Πιστεύω ότι είναι καιρός να επικρίνουμε μερικές από τις κύριες, εντελώς ψευδείς, δημόσιες δηλώσεις σχετικά με αυτόν τον ιό.

Πρώτον, ήταν λάθος να ισχυριστούν ότι αυτός ο ιός ήταν νέος.
Δεύτερον, ήταν ακόμη πιο λάθος να ισχυριστούν ότι ο πληθυσμός δεν θα είχε ήδη κάποια ανοσία εναντίον του ιού.
Τρίτον, ήταν το αποκορύφωμα της ηλιθιότητας να ισχυριστούμε ότι κάποιος θα μπορούσε να έχει το Covid-19 χωρίς καθόλου συμπτώματα ή ακόμη και να μεταδώσει την ασθένεια χωρίς να εμφανίσει καθόλου συμπτώματα.
Αλλά ας τα δούμε ένα προς ένα.
1. Ένας νέος ιός;
Στο τέλος του 2019, ένας κοροναϊός, που θεωρείται νέος, εντοπίστηκε στην Κίνα.
Όταν η γονιδιακή αλληλουχία, δηλαδή το σχεδιάγραμμα αυτού του ιού, αναγνωρίστηκε και έλαβε ένα όνομα παρόμοιο με εκείνο των Sars που ταυτοποιήθηκε το 2002, δηλαδή Sars-CoV-2, θα έπρεπε να έχουμε ήδη αναρωτηθεί τότε [αυτός ο ιός] συνδέεται με άλλους κορονοιούς, οι οποίοι μπορεί να προκαλέσουν ασθένεια στους ανθρώπους.
Όμως όχι,  αντ ‘αυτού συζητήσαμε μάλλον το ζώο από το οποίο θα μπορούσε να προέρχεται ο ιός ως μέρος του κινεζικού μενού.
Εν τω μεταξύ, ωστόσο, πολλοί περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι οι Κινέζοι ήταν τόσο ανόητοι ώστε να απελευθερώσουν τον ιό μόνοι τους στη χώρα τους.
Τώρα που μιλάμε για ανάπτυξη εμβολίου κατά του ιού, ξαφνικά βλέπουμε μελέτες που δείχνουν ότι αυτός ο λεγόμενος νέος ιός συνδέεται πολύ στενά με το Sars-1 καθώς και με άλλους βήτα-κορονοιούς που μας κάνουν να υποφέρουμε κάθε χρόνο με τη μορφή κρυολογήματος.
Εκτός από τις καθαρές ομολογίες στην αλληλουχία μεταξύ των διαφορετικών ιών κορονοϊών που μπορούν να προκαλέσουν ασθένεια στους ανθρώπους, οι [επιστήμονες] εργάζονται επί του παρόντος για να εντοπίσουν μια σειρά από περιοχές του ιού που τα ανθρώπινα ανοσοκύτταρα τα αναγνωρίζουν, με τον ίδιο τρόπο.
Δεν πρόκειται πλέον για τη γενετική σχέση, αλλά για το πώς το ανοσοποιητικό μας σύστημα βλέπει αυτόν τον ιό, δηλαδή ποια μέρη άλλων κορονοιών θα μπορούσαν ενδεχομένως να χρησιμοποιηθούν σε ένα εμβόλιο.
Έτσι: ο Sars-Cov-2 δεν είναι καινούργιος, αλλά απλώς ένας εποχιακός  ιός κρυολογήματος που μεταλλάχθηκε και εξαφανίστηκε το καλοκαίρι, όπως όλοι οι ιοί κρυολογήματος- αυτό είναι που βλέπουμε αυτήν τη στιγμή σε όλο τον κόσμο.
Παρεμπιπτόντως οι ιοί της γρίπης μεταλλάσσονται σημαντικά περισσότερο και κανείς δεν θα ισχυριζόταν  ποτέ ότι ένα νέο στέλεχος του ιού της γρίπης είναι εντελώς νέο.
Επομένως, πολλοί κτηνίατροι ενοχλήθηκαν από αυτόν τον ισχυρισμό καινοτομίας, καθώς εμβολιάζουν γάτες, σκύλους, χοίρους και αγελάδες κατά των κορονοιών για χρόνια.
2. Το παραμύθι ἐλλειψης ανοσίας
Από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) έως τον κάθε ιολόγο του Facebook, όλοι ισχυρίστηκαν ότι αυτός ο ιός ήταν ιδιαίτερα επικίνδυνος , επειδή δεν υπήρχε ανοσία εναντίον του, επειδή ήταν ένας νέος ιός.
Ακόμη και ο Anthony Fauci, ο σημαντικότερος σύμβουλος της διοίκησης του Trump, σημείωνε στην αρχή κάθε δημόσιας εμφάνισης ότι ο κίνδυνος του ιού έγκειται στο γεγονός ότι δεν υπάρχει ανοσία εναντίον του.
Ο Τόνι [ Anthony Fauci ] και εγώ καθόμασταν συχνά δίπλα  σε σεμινάρια ανοσολογίας στο Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας της Bethesda στις ΗΠΑ, επειδή τότε εργαζόμασταν σε σχετικούς τομείς. Έτσι, για λίγο δεν κριτικάρισα τις δηλώσεις του, καθώς ήταν ένας αξιοσέβαστος συνάδελφός μου.
Άρχισα να το συνειδητοποιώ μόνο όταν το πρώτο εμπορικά διαθέσιμο τεστ αντισωμάτων [για το Sars-CoV-2] πραγματοποιήθηκε από μια παλιά δοκιμή αντισωμάτων που είχε σκοπό να ανιχνεύσει το Sars-1.
Αυτό το είδος του τεστ αξιολογεί εάν υπάρχουν αντισώματα στο αίμα κάποιου και εάν προέκυψαν μέσω πρώιμης καταπολέμησης του ιού. [Οι επιστήμονες] εξήγαγαν ακόμη και αντισώματα από ένα Λάμα που θα ανίχνευε τους  Sars-1, Sars-CoV-2, ακόμη και τον ιό Mers.
Έγινε επίσης γνωστό ότι ο Sars-CoV-2 είχε λιγότερο σημαντικό αντίκτυπο σε περιοχές της Κίνας όπου ο Sars-1 είχε προηγουμένως εμφανιστεί. Αυτό είναι σαφές στοιχείο που υποδηλώνει άμεσα ότι το ανοσοποιητικό μας σύστημα θεωρεί ότι ο Sars-1 και ο Sars-Cov-2 είναι τουλάχιστον εν μέρει πανομοιότυποι  και ότι ο ένας ιός θα μπορούσε πιθανώς να μας προστατεύσει από τον άλλο.
Τότε ήταν που συνειδητοποίησα ότι ολόκληρος ο κόσμος απλώς ισχυρίστηκε ότι δεν υπήρχε ανοσία, αλλά στην πραγματικότητα, κανείς δεν είχε ένα τεστ έτοιμο για να αποδείξει μια τέτοια δήλωση.
Αυτό δεν ήταν επιστήμη, αλλά καθαρή εικασία που βασίστηκε σε ένα προαίσθημα και στη συνέχεια όλοι το παπαγάλιζαν. Μέχρι σήμερα, δεν υπάρχει ούτε ένα τεστ αντισωμάτων που να περιγράφει όλες τις πιθανές ανοσολογικές καταστάσεις, όπως:
εάν κάποιος είναι άνοσος, από πότε είναι, τι στοχεύουν τα αντισώματα εξουδετέρωσης και πόσες δομές υπάρχουν σε άλλους κορονοϊούς που μπορούν εξίσου να οδηγήσουν σε ανοσία .
Στα μέσα Απριλίου δημοσιεύθηκε μια εργασία από την ομάδα του Andreas Thiel στο Charité Berlin. Μια εργασία από 30 συγγραφείς, μεταξύ των οποίων ο ιολόγος Christian Drosten. Έδειξε ότι το 34% των ανθρώπων στο Βερολίνο που δεν είχαν ποτέ επαφή με τον ιό Sars-CoV-2 έδειξαν ωστόσο ανοσία Τ-κυττάρων εναντίον του (η ανοσία Τ-κυττάρων είναι ένα διαφορετικό είδος ανοσολογικής αντίδρασης, βλ. παρακάτω). Αυτό σημαίνει ότι τα Τ-κύτταρα μας, δηλαδή τα λευκά αιμοσφαίρια, ανιχνεύουν κοινές δομές που εμφανίζονται στο Sars-CoV-2 και τους συνηθισμένους ιούς του κοινού κρυολογήματος και ως εκ τούτου καταπολεμούν και τους δύο.
Μια μελέτη του John PA Ioannidis του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ – σύμφωνα με το Ίδρυμα Αϊνστάιν στο Βερολίνο, έναν από τους δέκα πιο αναφερόμενους επιστήμονες στον κόσμο – έδειξε ότι η ανοσία έναντι του Sars-Cov-2, μετρούμενη με τη μορφή αντισωμάτων, είναι πολύ υψηλότερη από ό, τι πιστευόταν προηγουμένως.
Ο Ιωαννίδης σίγουρα δεν είναι θεωρητικός συνωμοσίας που θέλει απλώς να πάει ενάντια στο ρεύμα.
Ωστόσο, τώρα δέχεται κριτική, επειδή οι δοκιμές αντισωμάτων που χρησιμοποιήθηκαν δεν ήταν εξαιρετικά ακριβείς.
Με αυτό, οι κριτικοί του παραδέχονται ότι δεν έχουν ακόμη δοκιμαστεί.
Και εκτός αυτού, ο Ιωάννης  Ιωαννίδης ἐχει τόσο μεγάλη επιστημονική φήμη και βάρος που όλοι οι άλλοι Γερμανοί ιολόγοι φαίνεται να είναι πολύ λίγοι απέναντι του.
3. Η αποτυχία των μοντέλων
Οι επιδημιολόγοι επίσης πείστηκαν για το παραμύθι ότι δεν υπήρχε ανοσία στον πληθυσμό.
Δεν ήθελαν επίσης να πιστέψουν ότι ο κορονοιός ήταν ένας ιός κρυολογήματος που θα εξαφανιζόταν το καλοκαίρι.
Διαφορετικά, τα μοντέλα καμπύλης τους θα φαινόταν διαφορετικά.
Όταν τα αρχικά σενάρια χειρότερης περίπτωσης δεν πραγματοποιήθηκαν πουθενά,, μερικοί άνθρωποι εξακολουθούν να προσκολλώνται σε μοντέλα που προβλέπουν ένα δεύτερο κύμα.
Ας τους αφήσουμε τις ελπίδες τους  – δεν έχω δει ποτέ έναν επιστημονικό κλάδο που να ελίσσεται τόσο πολύ στο οφσάιντ.
Ούτε κατάλαβα ακόμη γιατί οι επιδημιολόγοι ενδιαφέρονται τόσο πολύ για τον αριθμό των θανάτων παρά για τον αριθμό των ανθρώπων που θα μπορούσαν να σωθούν.
4. Ανοσολογία της κοινής λογικής
Ως ανοσολόγος, εμπιστεύομαι ένα βιολογικό μοντέλο, δηλαδή αυτό του ανθρώπινου οργανισμού, το οποίο έχει δημιουργήσει ένα δοκιμασμένο, προσαρμοσμένο ανοσοποιητικό σύστημα. Στα τέλη Φεβρουαρίου, οδηγώντας στο σπίτι έπειτα από την ηχογράφηση [μιας ελβετικής πολιτικής τηλεοπτικής εκπομπής], ανέφερα στον Daniel Koch [πρώην επικεφαλής του ελβετικού ομοσπονδιακού τμήματος «Μεταδοτικές ασθένειες» του Ομοσπονδιακού Γραφείου Δημόσιας Υγείας] ότι υποψιαζόμουνα ότι υπήρχε μία γενικευμένη ανοσία  στον πληθυσμό κατά του Sars-Cov-2. Διαφώνησε με την άποψή μου.
Αργότερα τον υπερασπίστηκα ούτως ή άλλως, όταν είπε ότι τα παιδιά δεν αποτελούσαν κινητήριο παράγοντα στην εξάπλωση της πανδημίας. Υποψιάστηκε ότι τα παιδιά δεν είχαν υποδοχέα για τον ιό, το οποίο φυσικά είναι ανοησία. Ωστόσο, έπρεπε να παραδεχτούμε ότι οι παρατηρήσεις του ήταν σωστές.
Αλλά το γεγονός ότι κάθε επιστήμονας του επιτέθηκε στη συνέχεια και ζήτησε μελέτες για να αποδείξει την άποψή του, ήταν κάπως ειρωνικό.
Κανείς δεν ζήτησε μελέτες για να αποδείξει ότι άτομα σε συγκεκριμένες ομάδες κινδύνου πεθαίνουν. Όταν τα πρώτα στατιστικά στοιχεία από την Κίνα και αργότερα τα παγκόσμια δεδομένα έδειξαν την ίδια τάση, δηλαδή ότι σχεδόν κανένα παιδί κάτω των δέκα ετών δεν αρρώστησε, όλοι έπρεπε να είχαν υποστηρίξει ότι τα παιδιά πρέπει σαφώς να έχουν ανοσία.
Για κάθε άλλη ασθένεια που δεν προσβάλλει μια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων, θα καταλήγαμε στο συμπέρασμα ότι αυτή η ομάδα έχει ανοσία. Όταν οι συνταξιούχοι πεθαίνουν δυστυχώς σε ένα γηροκομείο, αλλά στον ίδιο χώρο άλλοι συνταξιούχοι με τους ίδιους παράγοντες κινδύνου αφήνονται εντελώς αβλαβείς, θα πρέπει επίσης να συμπεράνουμε ότι ήταν πιθανώς άνοσοι.
Αλλά αυτή η κοινή λογική φαίνεται να έχει διαφύγει πολλών, ας τους ονομάσουμε «αρνητές ανοσίας» μόνο για διασκέδαση.
Αυτή η νέα φυλή αρνητών έπρεπε να παρατηρήσει ότι η πλειονότητα των ανθρώπων που ήταν θετικοί στον ιό, δηλαδή ο ιός ήταν παρών στο λαιμό τους, δεν αρρώστησαν.
Ο όρος «σιωπηλοί φορείς» βγήκε από ένα μαγικό καπέλο και ισχυρίστηκαν ότι κάποιος θα μπορούσε να είναι άρρωστος χωρίς να έχει συμπτώματα.
Αυτό και εάν ήταν κάτι!
Εάν αυτή η αρχή από εδώ και στο εξής εφαρμοστεί στον τομέα της ιατρικής, οι ασφαλιστές υγείας θα είχαν πραγματικά ένα πρόβλημα, αλλά και οι δάσκαλοι των οποίων οι μαθητές θα μπορούσαν τώρα να ισχυριστούν ότι έχουν οποιαδήποτε ασθένεια για να εγκαταλείψουν το σχολείο, πρίν το τέλος της ημέρας δεν χρειαζόταν κάποια συμπτώματα για να αρρωσταίνουν.
Το επόμενο αστείο που μοιράστηκαν ορισμένοι ιολόγοι ήταν ο ισχυρισμός ότι όσοι ήταν άρρωστοι χωρίς συμπτώματα θα μπορούσαν να εξαπλώσουν τον ιό σε άλλους ανθρώπους.
Οι «άρρωστοι» υγιείς θα είχαν τόσο μεγάλο μέρος του ιού στο λαιμό τους που μια κανονική συνομιλία μεταξύ δύο ανθρώπων θα ήταν αρκετή ο ένας  «υγιής» να μολύνει τον άλλο υγιή.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να αναλύσουμε τι συμβαίνει εδώ:
Εάν ένας ιός αναπτύσσεται οπουδήποτε στο σώμα, επίσης στο λαιμό, αυτό σημαίνει ότι τα ανθρώπινα κύτταρα πεθαίνουν. Όταν τα ανθρώπινα κύτταρα πεθαίνουν, το ανοσοποιητικό σύστημα ειδοποιείται αμέσως ότι έχει προκληθεί μόλυνση.
Ένα από τα πέντε βασικά συμπτώματα μιας λοίμωξης είναι ο πόνος. Είναι κατανοητό ότι όσοι υπέφεραν από τον Covid-19 μπορεί να μην θυμούνται αυτόν τον ξηρό λάρυγγα και στη συνέχεια να ισχυρίζονται ότι δεν είχαν συμπτώματα πριν από λίγες μέρες.
Αλλά για τους γιατρούς και τους ιολόγους να το μετατρέψουν αυτό σε μια ιστορία «υγιών» ασθενών η οποία προκαλεί πανικό και συχνά δόθηκε ως λόγος για αυστηρότερα μέτρα περιορισμού, δείχνει απλώς πόσο κακό είναι το αστείο. Τουλάχιστον ο ΠΟΥ δεν αποδέχθηκε τον ισχυρισμό για ασυμπτωματικές λοιμώξεις και μάλιστα αμφισβητεί αυτόν τον ισχυρισμό στον ιστότοπό του.
Εδώ είναι μια σύντομη περίληψη, ειδικά για όσους αρνούνται την ανοσία, για το πώς οι άνθρωποι προσβάλλονται από μικρόβια και πώς αντιδρούμε σε αυτά:
Εάν υπάρχουν παθογόνοι ιοί στο περιβάλλον μας, τότε όλοι οι άνθρωποι – είτε άνοσοι είτε όχι – δέχονται επίθεση από αυτόν τον ιό .
Εάν κάποιος είναι άνοσος, ξεκινά η μάχη με τον ιό. Αρχικά προσπαθούμε να αποτρέψουμε τη σύνδεση του ιού με τα κύτταρα μας με τη βοήθεια αντισωμάτων. Αυτό λειτουργεί κανονικά μόνο εν μέρει, δεν μπλοκάρονται όλοι και ορισμένοι ιοί θα προσκολληθούν στα κατάλληλα κύτταρα.
Αυτό δεν χρειάζεται να οδηγήσει σε συμπτώματα, αλλά επίσης δεν είναι ασθένεια. Επειδή ο δεύτερος  προστατευτικός μηχανισμός καλείται τώρα σε δράση. Αυτά είναι τα προαναφερθέντα Τ-κύτταρα, τα λευκά αιμοσφαίρια, τα οποία μπορούν να προσδιορίσουν από την εξωτερική επιφάνεια` σε ποια κύτταρα κρύβεται ο ιός για να πολλαπλασιαστεί. Αυτά τα κύτταρα, που τώρα επωάζουν τον ιό, αναζητούνται σε ολόκληρο το σώμα και θανατώνονται από τα Τ-κύτταρα έως ότου πεθάνει ο τελευταίος ιός.
Αν λοιπόν κάνουμε μια δοκιμή PCR για κορωνοϊό σε ένα άνοσο άτομο, δεν είναι ο ιός που ανιχνεύεται, αλλά ένα μικρό κομμάτι του ιικού γονιδιώματος. Το τεστ επιστρέφει θετικό για όσο διάστημα έχουν απομείνει μικρά κομμάτια του ιού.
Σωστό:
Ακόμα κι αν ο μολυσματικός ιϊκός παράγοντας είναι νεκρός από καιρό, ένα τεστ μπορεί να επανέλθει θετικό, επειδή η μέθοδος PCR πολλαπλασιάζει ακόμη και ένα μικρό κλάσμα του ιικού γενετικού υλικού αρκετά [για να ανιχνευθεί].
Αυτό ακριβώς συνέβη, όταν υπήρχαν οι παγκόσμιες ειδήσεις, ακόμη και από τον ΠΟΥ, ότι 200 Κορεάτες που είχαν ήδη περάσει την Covid-19 μολύνθηκαν για δεύτερη φορά και ότι επομένως πιθανώς δεν υπήρχε ανοσία έναντι αυτού του ιού. Η εξήγηση για το τι πραγματικά συνέβη και μια συγνώμη ήρθε πολύ αργότερα, όταν ήταν σαφές ότι οι άνοσοι Κορεάτες ήταν απόλυτα υγιείς και είχαν μόνο μια σύντομη μάχη με τον ιό. Η ουσία ήταν ότι τα συντρίμμια του ιού καταγράφηκαν στο υπερβολικά ευαίσθητο τεστ και ως εκ τούτου επέστρεψαν ως «θετικά».
Είναι πιθανό ότι ένας μεγάλος αριθμός των καθημερινών αναφερόμενων αριθμών λοίμωξης οφείλεται αποκλειστικά σε ιϊκά υπολείμματα.
Η δοκιμή PCR με την ακραία ευαισθησία της ήταν αρχικά τέλεια για να μάθουμε πού θα μπορούσε να είναι ο ιός. Αλλά αυτό το τεστ δεν μπορεί να εντοπίσει εάν ο ιός είναι ακόμα ζωντανός, δηλαδή ακόμη μολυσματικός. Δυστυχώς, αυτό οδήγησε επίσης ορισμένους ιολόγους να εξισώσουν τη δύναμη ενός αποτελέσματος δοκιμής με το ιϊκό φορτίο, δηλαδή την ποσότητα του ιού που μπορεί να εκπνέει κάποιος. Ευτυχώς, τα κέντρα ημερήσιας φροντίδας παρέμειναν ανοιχτά.) Ο Γερμανός ιολόγος έχασε αυτό το μέρος, επειδή, κατ ‘αρχήν, δεν εξετάζουν τι κάνουν άλλες χώρες, ακόμη και αν οι αριθμοί περιπτώσεων άλλων χωρών μειώνονται πιο γρήγορα.
5. Το πρόβλημα με την ανοσία στον κορωνοϊό
Τι σημαίνουν όλα αυτά στην πραγματική ζωή;
Ο εξαιρετικά μεγάλος χρόνος επώασης δύο έως 14 ημερών – και αναφορές από 22 έως 27 ημερών – θα έπρεπε να ξυπνήσει κάθε ανοσολόγο.
Όπως και ο ισχυρισμός ότι οι περισσότεροι ασθενείς δεν εκκρίνουν πλέον τον ιό μετά από πέντε ημέρες. Και οι δύο [ισχυρισμοί] με τη σειρά τους οδηγούν στο συμπέρασμα ότι υπάρχει – κάτι στο παρασκήνιο – μια βασική ανοσία που ελέγχει τι συμβαίνει, σε σύγκριση με έναν αναμενόμενο κύκλο [μιας ιογενούς λοίμωξης] – δηλαδή οδηγεί σε μια μακρά περίοδο επώασης και γρήγορη ανοσία.
Αυτή η ανοσία φαίνεται επίσης να είναι το πρόβλημα για ασθενείς με σοβαρή πορεία της νόσου. O βαθμός συγκέντρωσης των αντισωμάτων μας, δηλαδή η ακρίβεια του αμυντικού μας συστήματος, μειώνεται όσο μεγαλώνουμε. Αλλά και τα άτομα με κακή διατροφή ή οι υποσιτισμένοι μπορεί να έχουν εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα, γι’ αυτό και αυτός ο ιός δεν αποκαλύπτει μόνο τα ιατρικά προβλήματα μιας χώρας, αλλά και κοινωνικά θέματα.
Εάν ένα μολυσμένο άτομο δεν έχει αρκετά αντισώματα, δηλαδή έχει μια ασθενή ανοσοαπόκριση, ο ιός εξαπλώνεται αργά σε ολόκληρο το σώμα.
Τώρα που δεν υπάρχουν αρκετά αντισώματα, υπάρχει μόνο το δεύτερο σύστημα στήριξης της ανοσοποιητικής μας απόκρισης: Τα Τ-κύτταρα αρχίζουν να προσβάλλουν τα μολυσμένα με ιό κύτταρα σε όλο το σώμα. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε υπερβολική ανοσοαπόκριση, βασικά σε μαζική σφαγή. αυτό ονομάζεται Καταιγίδα Κυτοκινών.
Πολύ σπάνια αυτό μπορεί να συμβεί και σε μικρά παιδιά όπου στην περίπτωση αυτή ονομάζεται σύνδρομο Kawasaki. Αυτή η πολύ σπάνια εμφάνιση στα παιδιά χρησιμοποιήθηκε επίσης στη χώρα μας για να προκαλέσει πανικό. Είναι ενδιαφέρον, ωστόσο, ότι αυτό το σύνδρομο θεραπεύεται πολύ εύκολα. Τα [προσβεβλημένα] παιδιά λαμβάνουν αντισώματα από υγιείς αιμοδότες, δηλαδή από άτομα που υπέστησαν κρυολογήματα από κοροναϊούς. Αυτό σημαίνει ότι η κρυφή [υποτίθεται μη – υπάρχουσα] ανοσία στον πληθυσμό στην πραγματικότητα χρησιμοποιείται θεραπευτικά.

Η περίφημη καταιγίδα κυτοκινών, προκαλείται από φάρμακα.

Cytokine release syndrome

Έτσι, τα περισσότερα από τα τρέχοντα δεδομένα Cytokine Release Syndrome προέρχονται από μελέτες CAR Τ κυττάρων και blinatumomab σε αιματολογικές κακοήθειες όπου το CRS έχει αναφερθεί σε συχνότητες έως και 100% σε δοκιμές CD19-στοχευόμενων κυττάρων CAR Τ, μερικές φορές με θανατηφόρο έκβαση
Cytokine Storm in a Phase 1 Trial of the Anti-CD28 Monoclonal Antibody TGN1412
Έξι υγιείς νεαροί άνδρες εθελοντές σε ερευνητικό οργανισμό συμμετείχαν στην πρώτη φάση 1 κλινική δοκιμή του TGN1412, μονοκλονικό αντίσωμα, που διεγείρει άμεσα τα Τ κύτταρα. Μέσα σε 12 έως 16 ώρες μετά την έγχυση, αρρώστησαν σοβαρά, με πνευμονική διήθηση και πνευμονική βλάβη, νεφρική ανεπάρκεια και διάδοση ενδοαγγειακής πήξης.
Και οι έξι ασθενείς μεταφέρθηκαν σε μονάδα εντατικής θεραπείας σε δημόσιο νοσοκομείο, όπου έλαβαν εντατική καρδιοπνευμονική υποστήριξη (συμπεριλαμβανομένης της αιμοκάθαρσης), υψηλής δόσης μεθυλπρεδνιζολόνη και ένα ανταγωνιστικό υποδοχέα αντι-ιντερλευκίνης-2.
Θεραπείες με βάση τα κύτταρα https://www.sciencedirect.com/topics/biochemistry-genetics-and-molecular-biology/cytokine-release-syndrome
Και τώρα τι?
Ο ιός έχει εξαφανιστεί προς το παρόν. Πιθανότατα θα επιστρέψει το χειμώνα, αλλά δεν θα είναι ένα δεύτερο κύμα, αλλά απλώς ένα κρυολόγημα.
Αυτοί οι νέοι και υγιείς άνθρωποι που περπατούν αυτή τη στιγμή με τη μάσκα στο πρόσωπό τους θα ήταν καλύτερα να φορούν κράνος αντ’ αυτού, επειδή ο κίνδυνος να πέσει κάτι στο κεφάλι τους είναι μεγαλύτερος από αυτόν ενός σοβαρού περιστατικού του Covid-19.
Εάν παρατηρήσουμε σημαντική αύξηση των λοιμώξεων σε 14 ημέρες [αφού η Ελβετία χαλαρώσει τα μέτρα], θα γνωρίζουμε τουλάχιστον ότι ένα από τα μέτρα ήταν χρήσιμο. Εκτός από αυτό, προτείνω να διαβάσετε την τελευταία δουλειά του John PA Ioannidis, στην οποία περιγράφει την παγκόσμια κατάσταση με βάση στοιχεία την 1η Μαΐου 2020.
Τα άτομα κάτω των 65 ετών αποτελούν μόνο το 0,6 έως 2,6% όλων των θανατηφόρων Covid περιπτώσεων. Για να ξεπεράσουμε την πανδημία, χρειαζόμαστε μια στρατηγική απλώς επικεντρωμένη στην προστασία των ατόμων που κινδυνεύουν άνω των 65 ετών.
Εάν αυτή είναι η γνώμη ενός κορυφαίου εμπειρογνώμονα, ένα δεύτερο κλείδωμα είναι απλώς απαγορευτικό.
Καθώς επιστρέφουμε στο φυσιολογικό, θα ήταν καλό για εμάς τους πολίτες αν κάποιοι από τους κινδυνολόγους ζητήσουν συγγνώμη.
Όπως και οι γιατροί που ήθελαν μία ταξινόμηση για άνω των 80 ετών Covid ασθενών για να σταματήσουν να χρησιμοποιούν τους αναπνευστήρες.
Επίσης τα μέσα ενημέρωσης που συνέχισαν να εμφανίζουν ανησυχητικά βίντεο από ιταλικά νοσοκομεία για να καταδείξουν μια κατάσταση που ως τέτοια δεν υπήρχε.
Όλοι οι πολιτικοί ζητούν «τεστ,τεστ,τεστ» χωρίς καν να γνωρίζουν τι μετρά πραγματικά το τεστ. Και η ομοσπονδιακή κυβέρνηση για μια εφαρμογή που δεν θα δουλέψει ποτέ για  με προειδοποιεί αν κάποιος κοντά μου είναι θετικός, ακόμα κι αν δεν είναι μολυσματικός.
Το χειμώνα, όταν η γρίπη και τα κοινά κρυολογήματα ξαναγυρίσουν, μπορούμε στη συνέχεια να επιστρέψουμε να φιλιούνται λίγο λιγότερο, και πρέπει να πλένουμε τα χέρια μας ακόμη και χωρίς ιό. Και οι άνθρωποι που θα αρρωστήσουν ωστόσο μπορούν στη συνέχεια να φορέσουν τις μάσκες τους για να δείξουν σε άλλους ότι κάτι έχουν μάθει από αυτήν την πανδημία.
Και εάν ακόμα δεν έχουμε μάθει να προστατεύουμε τις ομάδες μας υψηλού κινδύνου, θα πρέπει να περιμένουμε ένα εμβόλιο που ελπίζουμε ότι θα είναι επίσης αποτελεσματικό στα άτομα υψηλού κινδύνου.
Το αρχικό άρθρο δημοσιεύθηκε στο ελβετικό περιοδικό Weltwoche (Παγκόσμια Εβδομάδα) στις 10 Ιουνίου. Ο συγγραφέας,  Dr. Beda M Stadler είναι ο πρώην διευθυντής του Ινστιτούτου Ανοσολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βέρνης, βιολόγος και ομότιμος καθηγητής.

Σπούδασε βιολογία και έλαβε διδακτορικό δίπλωμα και ειδικότητα στον τομέα της μοριακής βιολογίας στη Βέρνη.
Είναι καθηγητής ανοσολογίας (από το 1991) και διευθυντής του Ινστιτούτου ιολογίας και Ανοσολογίας (από το 2001) στο Πανεπιστήμιο της Βέρνης.
Οι κύριοι τομείς του επιστημονικού ενδιαφέροντος είναι: βασική έρευνα στην ανοσολογία στους τομείς της αλλεργιολογίας και της αυτοανοσίας, παραγωγή ανασυνδυασμένων ανθρώπινων ή τεχνητών αντισωμάτων και εμβολίων για θεραπεία.
Εκτός από τις επιστημονικές του δραστηριότητες, είναι επίσης αρθρογράφος του Berner Zeitung και του Neue Züricher Zeitung.  
   https://www.researchgate.net/profile/Beda_Stadler

Μετάφραση-επιμέλεια:
Χρυσόστομος Μπλάνας Χ.Μ.,Msc Public Health
Μαριάννα Μπλάνα Ευαγγέλου Msc Biochemist
ΠΗΓΗ:

Coronavirus: Γιατί όλοι τους κάναν λάθος;