Ιστορική υπενθύμιση-Εισαγωγή:
Φρίντριχ Βίλχελμ Ερνστ φον Πάουλους και έμεινε στην Ιστορία ως ο στρατηγός που εξευτέλισε τον Χίτλερ· παραδόθηκε στους Σοβιετικούς και ήταν μάρτυς κατηγορίας στη Δίκη της Νυρεμβέργης!
Ο διοικητής του Επιτελείου είχε ακόμα μια είδηση να μεταφέρει στον στρατηγό, που δεν έγινε ποτέ στρατάρχης:
«Να σας ενημερώσω επίσης ότι οι Σοβιετικοί είναι απ’ έξω»!
Ο Χίτλερ είχε προβιβάσει τον στρατηγό του σε στρατάρχη με απώτερο σκοπό, αυτός να αυτοκτονήσει, αντί να παραδοθεί στους Σοβιετικούς. Ο φον Πάουλους δεν έδωσε σημασία στην διαταγή του Φύρερ και προτίμησε την παράδοση και τη δική του και των υπολειμμάτων της Στρατιάς του.
91.000 άνθρωποι σήκωσαν τα χέρια ψηλά. Οι Γερμανοί στρατιώτες, κουρελιασμένοι και με τριμμένα παλτά που έμπαζαν βαρυχειμωνιά και ήττα, έμοιαζαν με φαντάσματα. Οι μαχητές του Κόκκινου Στρατού ήταν χαμογελαστοί, ζεστοί μέσα στη νίκη τους και φορούσαν βαριές στολές, που κρατούσαν μακριά τον βοριά…
Ο φον Πάουλους είχε ενημερώσει από τα μέσα Γενάρη τον Χίτλερ για την άθλια κατάσταση του υποσιτιζόμενου και δίχως ηθικό και πολεμοφόδια στρατεύματός του, για να πάρει την ψυχρή απάντηση:
«Απαγορεύεται η παράδοση…»!
Στις 2 Φεβρουαρίου του 1943 λοιπόν, κι ενώ ο ρωσικός χειμώνας πάγωνε τις σκέψεις και θόλωνε τα όνειρα, 91.000 ναζί στρατιώτες με τους αξιωματικούς τους και τον επικεφαλής στρατάρχη Πάουλους σήκωναν τα χέρια ψηλά· είχαν παραδοθεί από τις 31 Ιανουαρίου.
Οι δυνάμεις του Άξονα είχαν επιτεθεί στο Στάλινγκραντ, ένα χρόνο πριν, το 1942.
Η Μάχη του Στάλινγκραντ ήταν η πιο θανατηφόρα της Ιστορίας
(οι εκτιμήσεις για τις απώλειες κυμαίνονται μεταξύ 1.250.000 και 1.798.619 νεκρών). Το Στάλινγκραντ, που λόγω ονόματος ήταν ο διακαής πόθος του Χίτλερ, έγινε ο τάφος για περισσότερους από 800.000 στρατιώτες που μάχονταν για τους Ναζί και ο τάφος των ονείρων του Φύρερ για κυριαρχία στην Ευρώπη.
Στις 2/2/1943 τερματιζόταν επιτυχώς η εποποιία του Κόκκινου Στρατού της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών στο Στάλινγκραντ, η οποία σηματοδότησε μια στροφή στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, παρότι αυτός δεν είχε ούτε με τη νίκη αυτή κριθεί (εξαιτίας, πρωτίστως, της απροθυμίας των δυτικών δημοκρατικών δυνάμεων για δεύτερο μέτωπο, παρά τις υποσχέσεις τους προς την ΕΣΣΔ, που μόνη της κουβαλούσε το βάρος του πολέμου στην Ευρώπη).
Μετά τη στροφή στο Στάλινγκραντ, από τη μια, άρχισαν να βγαίνουν όλο και πιο επιθετικά οι υστερικές αντικομμουνιστικές πτέρυγες του ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου στα δυτικά δημοκρατικά κράτη που, πέραν του ότι είχαν συμβάλει στην άνοδο του φασισμού, ποτέ δεν απέρριπταν μια ξεχωριστή από την ΕΣΣΔ (δηλαδή, αντισοβιετική) ειρήνη με τον Χίτλερ.
Αυτές ήταν που επέτρεψαν και στους υποτελείς τους, όπως η εξόριστη πολωνική κυβέρνηση, να ανασύρει από τον τάφο του τον ρόλο της Πολωνίας (ρόλο που παρέσυρε στον τάφο και το ίδιο το πολωνικό κράτος το 1939) ως παράγοντα αναταραχής στην περιοχή μεταξύ Γερμανίας-Ρωσίας, ο οποίος εκ νέου θα επέτρεπε στις δυτικές δυνάμεις, ως «προστάτιδές» της, να παρεμβαίνουν, και να ρισκάρει τη διάσπαση της αντιφασιστικής συμμαχίας μέσω διακοπής των σοβιετοπολωνικών κυβερνητικών σχέσεων.
Στα απομνημονεύματά του ο Βρετανός πρωθυπουργός Τσώρτσιλ ξεκαθάρισε με άκρως αποκαλυπτικό τρόπο πως το σαμποτάζ στο άνοιγμα του δεύτερου μετώπου ήταν συνέχεια της ίδιας αντισοβιετικής πολιτικής, που ο ίδιος εφάρμοσε στην προπολεμική περίοδο. Να τι γράφει, αναφερόμενος στις σκέψεις που έκανε μέσα στο αεροπλάνο που τον πήγαινε στην ΕΣΣΔ:
«Σκεπτόμουν την αποστολή που μ' έφερνε στο θλιβερό αυτό μπολσεβικικό κράτος. Αλλοτε είχα προσπαθήσει με όλες τις δυνάμεις μου να το στραγγαλίσω στη γέννησή του και ως την εμφάνιση του Χίτλερ το θεωρούσα θανάσιμο εχθρό της ελευθερίας και του πολιτισμού. Ποιο ήταν τώρα το καθήκον μου;
Ο στρατηγός Ουέιβελ, που είχε φιλολογική διάθεση, τα ανακεφαλαίωσε όλα σε ένα ποίημα με πολλές στροφές, που τελείωνε με τις λέξεις: "Οχι δεύτερο μέτωπο το 1942"».
Η Σοβιετική στρατιωτίνα δείχνει το δρόμο προς το Βερολίνο (1945) |
Η υπονομευτική στάση των Δυτικών απέναντι στην ΕΣΣΔ είχε κι άλλες πλευρές. Από τα στοιχεία που έχουν δει το φως της δημοσιότητας αποκαλύπτεται πως οι Αγγλοαμερικανοί ήταν έτοιμοι να καταλάβουν τις πετρελαιοπηγές του Καυκάσου, σε περίπτωση νίκης των ναζί, μη διστάζοντας ακόμη και να προχωρήσουν σε μια πλατιά αντισοβιετική συμμαχία με τους Γερμανούς, εφόσον δεν μπορούσαν να πράξουν αλλιώς.
Το μόνο που τους ανησυχούσε για το πώς θα δράσουν ήταν το ενδεχόμενο νίκης της ΕΣΣΔ.
Μετά τη μάχη του Στάλινγκραντ ο σοβιετικός στρατός αποσπά τη στρατηγική πρωτοβουλία και δεν την αφήνει μέχρι την οριστική συντριβή της ναζιστικής Γερμανίας. Ο ηρωικός αγώνας των κατοίκων του Στάλινγκραντ και του σοβιετικού στρατού απέσπασε τον παγκόσμιο θαυμασμό. Τόσο η βρετανική, όσο και η αμερικανική ηγεσία αναγνώρισαν με τον πιο επίσημο τρόπο τον καθοριστικής σημασίας αγώνα των υπερασπιστών του Στάλινγκραντ για την τελική έκβαση του πολέμου.
Χαιρετάμε το Στάλινγκραντ!... Τις νίκες του Σοβιετικού Στρατού! Τη συντριβή των χιτλερικών!... Την αιχμαλωσία της στρατιάς του Πάουλους. Ακούμε τα νέα απ' το ραδιόφωνο και πανηγυρίζουμε το μέγα γεγονός. Αυτό που το περιμέναμε. «Εγινε το θαύμα»!
Οι εξάρσεις, οι χαρές, οι ενθουσιασμοί ξεπερνούν κάθε όριο. Είναι σαν να αποχτήσαμε φτερά και να πετάμε στα ύψη! Ετσι νιώθουμε μεγάλοι και μικροί.
13/2/1945. Ο Κόκκινος Στρατός απελευθερώνει την κατεστραμμένη Βουδαπέστη |
Αλλάζει η διεθνής κατάσταση. Σημειώνεται στροφή στην πορεία του πολέμου. Το γενικό κλίμα είναι καλό. Αλλη ψυχολογία έχει τώρα κι ο κόσμος. Παίρνουμε δύναμη και θάρρος. Να συνεχίσουμε πιο αποφασιστικά τον αγώνα. Μέχρι την τελική νίκη.
Από την άλλη, άρχιζε να τίθεται όλο και πιο επιτακτικά το ζήτημα του ρόλου της Γερμανίας στη μεταπολεμική εποχή. Μια επανάληψη των Βερσαλλιών σήμαινε, αργά ή γρήγορα, νέο ευρωπαϊκό πόλεμο. Σε σχέση με αυτό, δεν είναι τυχαίο ότι ο ίδιος ο Στάλιν, εκπρόσωπος του μεγαλύτερου εχθρού του φασισμού, δήλωνε ήδη εν μέσω μάχης του Στάλινγκραντ (7/11/1942) ότι «δεν έχουμε ένα τέτοιο σκοπό, να εξοντώσουμε τη Γερμανία, διότι δεν είναι δυνατό να εξοντωθεί η Γερμανία (…). Όμως, να εξοντωθεί το χιτλερικό κράτος μπορεί και πρέπει (…) Εμείς δεν έχουμε τέτοιο σκοπό να καταστρέψουμε οποιαδήποτε οργανωμένη στρατιωτική δύναμη στη Γερμανία, διότι κάθε μορφωμένος άνθρωπος θα καταλάβει ότι αυτό δεν είναι μόνο αδύνατο σε σχέση με τη Γερμανία (…) αλλά και άσκοπο από τη σκοπιά του νικητή.». Αλλά και ακόμα πιο πριν, στα ακόμα πιο δύσκολα (23/2/1942), ο Στάλιν έλεγε: «Θα ήταν όμως αστείο να ταυτίζουμε την κλίκα του Χίτλερ με το γερμανικό λαό, με το γερμανικό κράτος. Η πείρα της ιστορίας λέει ότι οι Χίτλερ έρχονται και παρέρχονται, ενώ ο γερμανικός λαός, το γερμανικό κράτος μένουν».
Από αυτή την άποψη, η ελευθερία από την ΕΣΣΔ σε αιχμαλώτους και μη Γερμανούς στρατιωτικούς και πολίτες να συμμετέχουν στο έδαφός της σε πρωτοβουλίες για τη μετα-Χίτλερ εποχή, όπως η αντιχιτλερική Εθνική Επιτροπή για μια Ελεύθερη Γερμανία (NKFD), χωρίς οι ίδιοι να αθωώνονται για τα πεπραγμένα τους (βλ. φυλάκιση Πάουλους ή φον Ζάιντλιτς, επιφανών μελών της NKFD) δεν ήταν μια απλή αξιοποίηση λιποτακτών ή αιχμαλώτων που ήθελαν να σώσουν το τομάρι τους με δηλώσεις μετανοίας.
Μια μη ταπεινωμένη Γερμανία δεν αποδυνάμωνε τους ευρωπαίους ανταγωνιστές της, αλλά διασφάλιζε την ειρήνη.
***
Κάλεσμα του στρατάρχη Πάουλους στον γερμανικό λαό και τους αιχμαλώτους πολέμου Γερμανούς αξιωματικούς και στρατιώτες στην ΕΣΣΔ (8/8/1944)
Στο Στάλινγκραντ, η 6η στρατιά, υπό τη διοίκησή μου, εκτελώντας εντολή του Αδόλφου Χίτλερ, συγκρούστηκε εξαντλώντας και την τελευταία δυνατότητα, ελπίζοντας ότι, με το να θυσιάσει εαυτόν, θα έδινε έτσι στην Ανώτατη Διοίκηση τη δυνατότητα να τελειώσει τον πόλεμο με τα πλέον επωφελή για τη Γερμανία αποτελέσματα.
Αυτές οι ελπίδες δεν επιβεβαιώθηκαν!
Φωτογραφία: Το κάλεσμα του Πάουλους στα γερμανικά, όπως δημοσιεύτηκε στην Πράβντα.
Με βάση τα γεγονότα του τελευταίου καιρού, η συνέχιση του πολέμου για τη Γερμανία μετατράπηκε σε απερίσκεπτη αιματοχυσία.
Ο Κόκκινος Στρατός προελαύνει σε πλατύ μέτωπο και ήδη έχει φτάσει τα σύνορα της Ανατολικής Πρωσίας.
Στη Γαλλία, τα αγγλοαμερικάνικα στρατεύματα διέρρηξαν τη γερμανική άμυνα και εισήλθαν στον πλατύ επιχειρησιακό χώρο της γαλλικής επικράτειας.
Ούτε στην Ανατολή, ούτε στη Δύση η Γερμανία διαθέτει εφεδρείες, οι οποίες θα μπορούσαν να αποκαταστήσουν την κατάσταση.
Η υπεροχή του εχθρού στον αέρα και τη θάλασσα είναι τόσο συντριπτική, ώστε η κατάσταση, συνεπεία αυτού, καθίσταται όλο και πιο απελπιστική.
Ο πόλεμος για τη Γερμανία χάθηκε.
Σε αυτή την κατάσταση, η Γερμανία βρέθηκε, παρά τον ηρωισμό του στρατού της και όλου του λαού της, εξαιτίας της καθοδήγησης του κράτους και του πολέμου από τον Αδόλφο Χίτλερ.
Σε αυτό πρέπει να προστεθεί, ότι οι μέθοδοι αντιμετώπισης του πληθυσμού των κατεχόμενων περιοχών από πολλούς έμπιστους του Χίτλερ προκαλούν αποστροφή σε κάθε πραγματικό στρατιώτη και κάθε αληθινό Γερμανό και επιφέρουν εναντίον μας τις βαρύτερες μομφές από πλευράς όλων των λαών του κόσμου.
Αν ο ίδιος ο γερμανικός λαός δεν αποκηρύξει τέτοιες θηριωδίες, τότε θα φέρει πλήρη ευθύνη για όλες.
Φωτ: Ο Πάουλους διαβάζει το κάλεσμά του σε μέλη της NKFD.
Υπ’ αυτές τις συνθήκες, θεωρώ καθήκον μου να δηλώσω σε όλον τον γερμανικό λαό και τους αιχμάλωτους συμμαχητές μου τα ακόλουθα:
Η Γερμανία πρέπει να απομακρύνει τον Αδόλφο Χίτλερ και να συγκροτήσει μια νέα κρατική ηγεσία, η οποία θα τερματίσει τον πόλεμο και θα δημιουργήσει συνθήκες που θα εξασφαλίσουν στο λαό μας την περαιτέρω ύπαρξή του και την αποκατάσταση ειρηνικών, φιλικών σχέσεων με τους σημερινούς αντιπάλους μας.
Μόσχα, 8 Αυγούστου 1944
Πάουλους Στρατάρχης
*Μετάφραση από τα ρωσικά. Το κείμενο μεταφράστηκε από τα γερμανικά και δημοσιεύτηκε στην «Πράβντα», Όργανο της Κεντρικής Επιτροπής και της Επιτροπής Μόσχας του Πανενωσιακού Κομμουνιστικού Κόμματος (μπολσεβίκων), φ. 195 (9652), Δευτέρα 14 Αυγούστου 1944, σ.2.
Στρατάρχης Φον Πάουλους και άλλοι 49 Γερμανοί στρατηγοί:
Κάλεσμα προς το γερμανικό λαό και στρατό (8/12/1944)
Στην επέτειο από τη νίκη του σοβιετικού στρατού στο Στάλινγκραντ, η οποία αποτέλεσε σημείο καμπής στις στρατιωτικές αλλά και πολιτικές εξελίξεις κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, παρατίθεται ακολούθως μεταφρασμένο στα ελληνικά ένα κάλεσμα 50 αιχμαλώτων του γερμανικού στρατού προς τον γερμανικό λαό και στρατό. Παρά την εκτίμηση για το ασυγχώρητο των ευθυνών των υπογράψαντων το κάλεσμα, ως κείμενο, διατηρεί την αξία του, όχι απλώς για τον ρεαλισμό και την αξιοπρέπειά του. Είναι μια υπόμνηση προς όλους όσους επιθυμούν την αναβίωση τέτοιων πρακτικών, που είχαν υπαγορευθεί από τα πιο τρομοκρατικά αντιδραστικά, σοβινιστικά και ιμπεριαλιστικά τμήματα του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, ότι, αργά ή γρήγορα, κι αυτά ακόμα τα τμήματα τους εγκαταλείπουν, και ότι οι ίδιοι, ως φυσικοί αυτουργοί, λογοδοτούν στο λαό τους και την ανθρωπότητα.
***
Κάλεσμα προς το γερμανικό λαό και στρατό
Μόσχα 8.12.1944
ΓΕΡΜΑΝΟΙ!
Διακατεχόμενοι από βαθιά αγωνία για το μέλλον του λαού μας, για την πολυαγαπημένη μας πατρίδα και για τη μελλοντική υπόσταση της Γερμανίας, εμείς, Γερμανοί στρατηγοί, από κοινού με πολλές εκατοντάδες χιλιάδες στρατιωτών και αξιωματικών, ευρισκόμενοι σε ρωσική αιχμαλωσία, απευθυνόμαστε σε αυτή την αποφασιστική στιγμή σε εσάς, Γερμανοί και Γερμανίδες.
Με βαθιά ανησυχία παρακολουθούμε τις απέλπιδες προσπάθειές σας στις αιματηρές αμυντικές μάχες, το υπεράνθρωπο σκληρό έργο σας και τις ολοένα αυξανόμενες απώλειες.
Φωτογραφία:Το πρωτοσέλιδο της «Ελεύθερης Γερμανίας» που δημοσιοποίησε το κάλεσμα
Όλος ο λαός μας είναι τώρα πλήρως βυθισμένος σε αυτόν τον καταστροφικό πόλεμο: σε όλα τα μέτωπα χύνουν το αίμα τους οι άντρες μας – από ηλικιωμένοι μέχρι ανήλικοι –, ενώ, στην πατρίδα, γυναίκες και παιδιά υποφέρουν από τους ολοένα ισχυρότερους βομβαρδισμούς του εχθρού, αργοσβήνουν υπό το βάρος της αφόρητης δουλειάς. Ποτέ άλλοτε ο πόλεμος δεν είχε επιφέρει τέτοια απερίγραπτα δεινά στην πατρίδα μας! Πλησιάζει η ώρα της τελικής σύνθλιψης μπροστά στη συντριπτική υπεροχή των δυνάμεων των ενωμένων αντιπάλων.
Σε αυτή την κατάσταση μας έφερε ο Αδόλφος Χίτλερ
Εξαπατούσε το λαό μας με εθνική και κοινωνική δημαγωγία. Μόνο χάρη στους γιγαντιαίους εξοπλισμούς εξάλειψε την ανεργία, εμείς δε το εκλάβαμε αυτό ως μια γενική οικονομική άνοδο. Επιτρέψαμε να γίνουν κτηνωδίες, οι οποίες ήδη τότε στρέφονταν ενάντια στο λαό μας, επιτρέψαμε να εξαλειφθούν δικαιώματα και νόμοι, επιτρέψαμε το φυλετικό μίσος, τις διώξεις στη θρησκεία, τη διαφθορά των ναζιστών αρχηγών.
Μεθυσμένοι από τις πρώτες επιτυχίες, δεν επισημάναμε τον τρομερό κίνδυνο που κρυβόταν στα εξωφρενικά πλάνα του Χίτλερ, που μας ενέπλεξαν σε αυτόν τον ολέθριο πόλεμο. Ήμασταν τυφλά όργανα-όπλα στα χέρια του Χίτλερ και, στο τέλος, γίναμε θύματά του.
Φωτογραφία: Η πρώτη σελίδα του καλέσματος
Όντας επικεφαλής του κράτους, ο Χίτλερ επέβαλε στην πατρίδα μας απεριόριστες αυθαιρεσίες. Παραβίασε κάθε σύμφωνο με άλλες χώρες και, βασιζόμενος στην αφοσίωση και υπακοή του γερμανικού στρατού, τον χρησιμοποίησε για την υλοποίηση των κατακτητικών του σχεδίων και για την υποταγή άλλων λαών. Με διαταγή του, οι δήμιοι του Χίμλερ προέβησαν στις κατεχόμενες χώρες σε απάνθρωπες κτηνωδίες και, έτσι, ντρόπιασαν το γερμανικό όνομα σε όλο τον κόσμο.
Αυτή η πολιτική ύπουλης διακοπής των συμφωνιών και ωμής παραβίασης του διεθνούς δικαίου, ένωσε, τελικά, όλους τους λαούς του κόσμου στον πόλεμο ενάντια στην Γερμανία. Μετά την εξάλειψη των έμπειρων στρατιωτικών ηγετών μας, αφότου ο Χίτλερ πήρε προσωπικά στα χέρια του την ανώτατη διοίκηση, οι ήττες, από τον καιρό του Στάλινγκραντ, διαδέχονται η μία την άλλη.
Καμιά ελπίδα για την αλλαγή της κατάστασης δεν υπάρχει πια!
Κανένα κράτος στον κόσμο δεν θα προβεί σε διαπραγματεύσεις με τη Γερμανία.
Ο πόλεμος χάθηκε!
Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής και στρατιωτικής καθοδήγησης από τον Αδόλφο Χίτλερ για τη Γερμανία είναι: εκατομμύρια σκοτωμένοι, ανάπηροι και χυμένο αίμα. Οικογένειες κατεστραμμένες, απειλητικά προσεγγίζουν το φάσμα της πείνας, του κρύου και των ασθενειών.
Και, παρ’όλα αυτά, ο Χίτλερ επιθυμεί να συνεχίσει τον πόλεμο. Οι Χίμλερ και Γκέμπελς κάνουν λόγο για όλων των ειδών τα δεινά από μια εκδίκηση των εχθρών, για δήθεν μπολσεβικική τρομοκρατία, για υποδούλωση όλου του λαού μας και για ένα μέλλον χωρίς διέξοδο. Επικαλούνται το εθνικό αίσθημα και την αγάπη στην πατρίδα, υποχρεώνοντας το γερμανικό λαό απεγνωσμένα να πολεμήσει μέχρι την αυτοκτονία.
Φωτογραφία: Η δεύτερη σελίδα του καλέσματος
Η αυτοκτονική συνέχιση αυτού του πολέμου, που έχει καταστεί παράλογος, χρησιμεύει μόνο στη διάσωση του Χίτλερ και των κομματικών ηγετών του.
Ακριβώς για αυτό τα SS και το ναζιστικό κόμμα κατέλαβαν τα βασικά καθοδηγητικά πόστα.
Όμως ο λαός μας δεν πρέπει να σκοτωθεί!
Για αυτό χρειάζεται να τελειώσουμε με αυτόν τον πόλεμο!
Τι θα γίνει μετά; Αναρωτιέστε.
Πράγματι, η πατρίδα μας θα καταληφθεί από τα στρατεύματα του αντιπάλου, όμως τα χωρίς νόημα θύματα στα μέτωπα και στην πατρίδα θα σταματήσουν να προκαλούνται, και τα εναπομείναντα σπίτια και επιχειρήσεις θα διασωθούν!
Πράγματι, οι νικητές θα απαιτούν τιμωρίες για όλες τις αδικίες που προκλήθηκαν στους λαούς τους, όμως στο δικαστήριο θα βρεθούν μόνο εκείνοι που είναι ένοχοι για εγκλήματα ενάντια στους νόμους του πολιτισμού και της ανθρωπότητας!
Βέβαια, το μέλλον μας δεν θα είναι εύκολο, θα εργαζόμαστε, θα αποκαθιστούμε, όμως μπροστά μας ξανά ανοίγει ο δρόμος της ανόδου.
Αντί για τρομοκρατία, αυθαιρεσία και φυλετικό μίσος, θα θριαμβεύει ο νόμος, η τάξη και η ανθρωπινότητα.
Αντί για ατελείωτα δεινά και θηριωδίες, θα έρθει η ειρήνη.
Ο ζήλος και η καλή μας θέληση, με κάθε μας βήμα στο νέο δρόμο, θα μας φέρνουν όλο και πιο κοντά σε εκείνη τη μέρα που ο ελεύθερος και ίσος σε δικαιώματα γερμανικός λαός θα πάρει τη θέση του ανάμεσα στους άλλους λαούς.
Το 1918, όταν, από στρατιωτικής άποψης, μπροστά στην ανωτερότητα του αντιπάλου, ο πόλεμος κατέστη χωρίς προοπτική, οι Χίντεμπουργκ και Λούντεντορφ απαίτησαν τη διακοπή του.
Φωτογραφία: Η τρίτη και η τέταρτη σελίδα του καλέσματος με τις 50 υπογραφές στρατάρχη και στρατηγών
Για τον ίδιο λόγο εμείς, στρατηγοί, και μαζί με εμάς εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες και αξιωματικοί, ενωμένοι στο κίνημα «Ελεύθερη Γερμανία», απευθυνόμαστε σε εσάς, από τη ρωσική αιχμαλωσία:
Όλα μας τα αισθήματα και οι σκέψεις ανήκουν μόνο στο λαό μας και τη μοίρα του.
Γερμανικέ λαέ! Ξεσηκώσου, σε έναν σωτήριο αγώνα ενάντια στους Χίτλερ και Χίμλερ, ενάντια στο ολέθριο καθεστώς τους!
Στην ενότητα βρίσκεται η δύναμή σου! Στα χέρια και τα όπλα σου, για τον αγώνα!
Απελευθερώσου μόνος από αυτή την ανεύθυνη και εγκληματική κρατική ηγεσία, που ωθεί τη Γερμανία στην πλήρη καταστροφή!
Τερμάτισε τον πόλεμο, προτού η κοινή επίθεση των ενωμένων δυνάμεων του αντιπάλου εξαλείψει το γερμανικό στρατό και ό,τι απέμεινε από την πατρίδα μας.
Δεν υπάρχουν θαύματα που θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν.
Γερμανοί! Με θαρραλέο αγώνα αποκαταστήστε ενώπιον όλου του κόσμου την τιμή του γερμανικού ονόματος και κάντε το πρώτο βήμα προς ένα καλύτερο μέλλον.
Φον Πάουλους, Στρατάρχης, πρώην διοικητής της 6ης Στρατιάς (Στάλινγκραντ).
[Bάλτερ] Φον Ζάιντλιτς[-Κούρμπαχ], στρατηγός πυροβολικού, πρώην διοικητής του 51ου Σώματος Στρατού (Στάλινγκραντ), πρόεδρος της Ένωσης Γερμανών Αξιωματικών, Αντιπρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής «Ελεύθερη Γερμανία».
[Καρλ] Στρέκερ, υποστρατάρχης, πρώην διοικητής του 11ου Σώματος Στρατού (Στάλινγκραντ). (*σημ:απελευθερώθηκε από την ΕΣΣΔ τον Οκτώβρη του 1955, έζησε στη Γερμανία όπου αναγνώρισε το λάθος του να μην αντιταχθεί στο Χίτλερ και πέθανε στην Αυστρία το 1973)
[Ερνστ-Έμπερχαρντ] Χελ, στρατηγός πυροβολικού, πρώην διοικητής 7ου Σώματος Στρατού (*σημ: αιχμαλωτίστηκε τον Αύγουστο του 1944 κατά την σοβιετική επίθεση για την απελευθέρωση του Ιασίου και του Κισινιόφ, καταδικάστηκε για εγκλήματα πολέμου, αλλά το 1955 του χαρίστηκε η ποινή από την ΕΣΣΔ και πέθανε στη Δ.Γερμανία)
[Πάουλ] Φέλκερς, στρατηγός πεζικού, πρώην διοικητής 27ου Σώματος Στρατού (σ.parapoda: αιχμαλωτίστηκε κατά τη σοβιετική επίθεση για την απελευθέρωση του Μινσκ τον Ιούλη του 1944 και πέθανε το 1946 στην ΕΣΣΔ σε «στρατόπεδο» κατοικιών όπου κρατούνταν αιχμάλωτοι στρατιωτικοί)
[Φρίντριχ] Γκόλβιτζερ, στρατηγός πεζικού, πρώην διοικητής 53ου Σώματος Στρατού (σ.parapoda: αιχμαλωτίστηκε τον Ιούνη του 1944 κατά τη σοβιετική επίθεση Βίτεμπσκ-Όρσα στη Λευκορωσία, καταδικάστηκε ως εγκληματίας πολέμου στην ΕΣΣΔ, απελευθερώθηκε τον Οκτώβρη του 1955 και πέθανε στη Δ.Γερμανία το 1977).
[Χέλμουτ] Σλέμερ, αντιστράτηγος, διοικητής 14ης στρατιάς Πάντσερ (Στάλινγκραντ) (σ.parapoda: Απελευθερώθηκε από την ΕΣΣΔ το 1949).
[Γκιόργκ-Βίχελμ] Πόστελ, αντιστράτηγος, πρώην διοικητής 30ού Σώματος Στρατού (σημ: αιχμαλωτίστηκε κατά τη σοβιετική επίθεση για την απελευθέρωση της Ρουμανίας, καταδικάστηκε σε 25ετή κάθειρξη ως εγκληματίας πολέμου, αλλά πέθανε στην ΕΣΣΔ το 1953).
Μίλερ Βίντσεντς, υποστράτηγος, πρώην διοικητής 12ου Σώματος Στρατού (σημ: αιχμαλωτίστηκε ως διοικών όλη την 4η Στρατιά ανατολικά του Μινσκ τον Ιούλη του 1944, απελευθερώθηκε το 1948 και προσχώρησε στο Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα (ανατολικής) Γερμανίας, ενώ έγινε και αντιπρόεδρός του, όπως και αντιπρόεδρος της Λαϊκής Βουλής της ΓΛΔ, Ακολούθως συμμετείχε στην ανασυγκρότηση των ανατολικογερμανικών ενόπλων δυνάμεων. Πέθανε το 1961 στο ανατολικό Βερολίνο).
[Έντμουντ] Χόφμαϊστερ, αντιστράτηγος, πρώην διοικητής της 41ης στρατιάς Πάντσερ (σημ: πιάστηκε τον Ιούλη του 1944 στη Λευκορωσία, συμμετείχε στην Εθνική Επιτροπή «Ελεύθερη Γερμανία» και πέθανε το 1951 σε στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου στην ΕΣΣΔ).
[Κουρτ-Γιούγκεντ φράιχερ φον] Λίτσοφ, αντιστράτηγος, πρώην διοικητής του 35ου Σώματος Στρατού (σημ: αιχμαλωτίστηκε στη Λευκορωσία το 1944, καταδικάστηκε το 1950 σε 25ετή κάθειρξη ως εγκληματίας πολέμου, αλλά απελευθερώθηκε από την ΕΣΣΔ το Γενάρη του 1956 και πέθανε το 1961 στη Δ.Γερμανία).
[Αλεξάντερ] Έντλερ φον Ντάνιελς, αντιστράτηγος, πρώην διοικητής της 376 μεραρχίας (Στάλινγκραντ) (σ: Πέθανε το 1960 στη Δ.Γερμανία)
Μίλερ Λούντβιχ, στρατηγός πεζικού, πρώην διοικητής 44ου Σώματος Στρατού (σ: αιχμαλωτίστηκε τον Αύγουστο του 1944, απελευθερώθηκε από την ΕΣΣΔ το 1955 και πέθανε το 1972 στη Δ.Γερμανία).
[Φρίντριχ] Μπάιερ, αντιστράτηγος, πρώην διοικητής της 153 μεραρχίας (σ: παραδόθηκε το Σεπτέμβρη του 1944 από τις αρχές της Βουλγαρίας, όπου είχε φτάσει με το στρατό του κυνηγημένος από την Ουκρανία. Πέθανε από φυσιολογικά αίτια σε στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου στην ΕΣΣΔ).
[Άλφονς] Χίτερ, αντιστράτηγος, διοικητής της 206ης μεραρχίας πεζικού (σ.parapoda: Αιχμαλωτίστηκε στη Λευκορωσία το 1944 και απελευθερώθηκε το 1955).
[Έριχ] Μπούσενχαγκεν, στρατηγός πεζικού, διοικητής του 52ου Σώματος Στρατού (σ: αιχμαλωτίστηκε τον Αύγουστο του 1944 στη σοβιετική επίθεση για την απελευθέρωση του Ιασίου και του Κισινιόφ και φυλακίστηκε στην ΕΣΣΔ ως εγκληματίας πολέμου ως τον Οκτώβρη του 1955. Πέθανε το 1994).
Μπόμε, αντιστράτηγος, πρώην διοικητής 73ης μεραρχίας πεζικού.
Φον Κουρόσφκι, αντιστράτηγος, πρώην διοικητής 110ης μεραρχίας πεζικού.
Άρνο φον Λένσκι, υποστράτηγος, πρώην διοικητής 24ης μεραρχίας τεθωρακισμένων (Στάλινγκραντ).
Λάιζερ, υποστράτηγος, πρώην διοικητής 29ης μηχανοκίνητης μεραρχίας (Στάλινγκραντ).
Κόρφες, υποστράτηγος, πρώην διοικητής 295ης μεραρχίας πεζικού (Στάλινγκραντ).
Λάτμαν, υποστράτηγος, πρώην διοικητής 14ης μεραρχίας τεθωρακισμένων (Στάλινγκραντ).
Νέντβιγκ, υποστράτηγος, πρώην διοικητής 454ης μεραρχίας ασφαλείας.
Φον Ντρέμπερ, υποστράτηγος, πρώην διοικητής 297ης μεραρχίας πεζικού (Στάλινγκραντ).
Μπέινκνεχτ, αντιστράτηγος, πρώην διοικητής 79ης μεραρχίας πεζικού.
Τέσνερ, υποστράτηγος, πρώην διοικητής 1ης ταξιαρχίας αεράμυνας
Φον Έρντμανσντορφ, υποστράτηγος, πρώην διοικητής του Μαγκιλιόφ.
Φον Ντέβιτς-Κρεμπς, υποστράτηγος, πρώην διοικητής του Κισινιόφ.
Μπραντ, υποστράτηγος, πρώην πληρεξούσιος για την περιοχή του ρουμανικού πετρελαίου.
Φον Μπόγκεν, υποστράτηγος, πρώην διοικητής της 302ης μεραρχίας πεζικού.
Κόνραντι, υποστράτηγος, πρώην διοικητής της 36ης μεραρχίας πεζικού.
Φον Άρενστορφ, υποστράτηγος, πρώην διοικητής της 60ής μηχανοκίνητης ταρξιαρχίας.
Μίλερ-Μπίλοφ, υποστράτηγος, πρώην διοικητής της 246ης μεραρχίας πεζικού.
Γκραφ φον Χίλζεν, υποστράτηγος, πρώην διοικητής της 370ης μεραρχίας πεζικού.
Τρόβιτς, υποστράτηγος, πρώην διοικητής της 57ης μεραρχίας πεζικού.
Φρένκινγκ, υποστράτηγος, πρώην διοικητής της 282ης μεραρχίας πεζικού.
Λίντεμαν, υποστράτηγος, πρώην διοικητής της 361ης μεραρχίας πεζικού.
Γκιρ, υποστράτηγος, πρώην διοικητής της 707ης μεραρχίας πεζικού.
Στινγκλ, υποστράτηγος, πρώην διοικητής Ιασίου.
Ένγκελ, υποστράτηγος, πρώην διοικητής 45ης μεραρχίας πεζικού.
Τρόνε, υποστράτηγος, πρώην διοικητής 62ης μεραρχίας πεζικού.
Φον Λίλιενταλ, επιτελάρχης.
Μπους, υποστράτηγος, πρώην πληρεξούσιος πολεμικής οικονομίας στη Ρουμανία.
Τράουτ, αντιστράτηγος, πρώην διοικητής 78ης μεραρχίας πεζικού (Στουρμ).
Ντέμπουα, αντιστράτηγος, πρώην διοικητής 44ης ταξιαρχίας (Στάλινγκραντ).
Κλιάμτ, υποστράτηγος, πρώην διοικητής 260ης μεραρχίας πεζικού.
Βουλτς, υποστράτηγος, πρώην επικεφαλής πυροβολικού 4ου Σώματος Στρατού (Στάλινγκραντ).
Φον Στέινκελερ, υποστράτηγος, πρώην διοικητής μεραρχίας «Φελντχερνχάλε».
Δρ. Ρες, υποστράτηγος των υγειονομικών υπηρεσιών της γερμανικής στρατιωτικής αποστολής στη Ρουμανία.
Γκεμπ, υποστράτηγος, πρώην διοικητής 9ης μεραρχίας πεζικού.
*Μετάφραση από τα ρωσικά. Δημοσιεύτηκε στη γερμανική εφημερίδα «Ελεύθερη Γερμανία», όργανο της Εθνικής Επιτροπής «Ελεύθερη Γερμανία», φ. 50, 10 Δεκέμβρη 1944.
Αναδημοσιεύτηκε μεταφρασμένο στα ρωσικά στην «Πράβντα», όργανο της Κεντρικής Επιτροπής και της Επιτροπής Μόσχας του Πανενωσιακού Κομμουνιστικού Κόμματος (μπολσεβίκων), αρ.φ.300(9757), 15 Δεκέμβρη 1944, σ.3.
*Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν για τα παραπάνω από τον "Αντίλογο Χανίων":
Έθνος 2/2/2023
Военная хроника 2019
Ριζοσπάστης 5/6/2005
parapoda.wordpress.com 2023/02/02
Λευκαδίτικα Νέα 31/1/2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου