Βόρεια Εύβοια - Το Σχέδιο 2ο μέρος. "Πάρτυ Συνεργειών", english subs, N...

Βόρεια Εύβοια "Το σχέδιο"

55 λ.  · 

Στο 2ο μέρος του ντοκιμαντέρ, Βόρεια Εύβοια, Το Σχέδιο, μιλήσαμε για πολλά πράγματα. Πάρα πολλά, συμπυκνωμένη πληροφορία που σιγά-σιγά αναδύεται στην πραγματικότητα όλης της χώρας μας, πέραν της Βόρειας Εύβοιας, με τραγικό τρόπο.

- Για την πυροσβεστική που δεν σβήνει

- Για την αστυνομία που δεν σε αφήνει να σβήσεις τη φωτιά

- Για τα αντιπλημμυρικά που δεν γίνονται, παρότι πολλά χρήματα δίνονται σε εργολάβους

- Για τις υποχρεωτικές ασφαλίσεις σπιτιών

- Για την απαγόρευση μετακίνησης λόγω καιρού

- Για την απαγόρευση πρόσβασης σε δάση αλλά και αστικά άλση όταν έχει καύσωνα!

- Για την άρση της κήρυξης αναδάσωσης όταν έχει πριν την πυρκαγιά δοθεί άδεια εγκατάστασης σε κάποια εταιρεία

- Για τα αντιπλημμυρικά έργα που ανακοινώνονται αλλά ποτέ δεν γίνονται, παρότι κάποιοι καρπώνονται πολλά λεφτά

και άλλα πολλά.

Δείτε ξανά το ντοκιμαντέρ. Δεν χρειάζεται να κάνουμε άλλο για τον Έβρο, τη Ρόδο, τη Θεσσαλία, όπως μας ζητάτε. Είναι όλα εκεί.

Διοργανώστε προβολές παντού, σε όλες αυτές τις περιοχές. Να μην πέσουν θύματα και οι επόμενοι από μας κάποιου θεόσταλτου σωτήρα...

Κοινοποιήστε το ντοκιμαντέρ παντού. Η γνώση είναι δύναμη (το λινκ στα σχόλια, δεν μας αγαπά ο αλγόριθμος...)

 

Μπίζνες στην Ψωροκώσταινα: Απεταξάμην τους Ρώσσους; Απεταξάμενος!

 5 Δεκεμβρίου 2022  Πυργίτης

Η αντι-ρωσσική υστερία δηλώνει (και πάλι) παρούσα.

Θέλετε λοιπόν να κάνετε δουλειές με το ελλαδικό δημόσιο; Να συμμετέχετε σε κάποιον διαγωνισμό έργου ή προσφερόμενης υπηρεσίας; Αυτά που ξέρατε να τα ξεχάσετε˙ πρώτα θα υπογράψετε δήλωση και μετά βλέπουμε! Δήλωση που θα αναφέρει ρητώς και κατηγορηματικώς πως ουδεμία σχέση έχει ο δηλώνων με την Ρωσσία και ο,τιδήποτε σχετίζεται με το «μίασμα» αυτής.

Για παράδειγμα, δεν μπορείς να κάνεις μπίζνες (μικρές ή μεγάλες) με το ελλαδικό κράτος, αν έχεις στην εταιρεία σου Ρώσσους υπηκόους (!) ή ακόμη και υπηκόους Ελλάδος (ή άλλων κρατών), αν αυτοί διαβιούν στην Ρωσσία. Με άλλα λόγια, απολύστε τους ακόμη κι «εχθές», αν είναι εφικτό. Είναι Ρώσσοι ή ζούνε στην Ρωσσία (οπότε και ρωσσόφιλοι…), άρα και συνυπεύθυνοι για την εισβολή στην Ουκρανία. Τόση λογική πια, να βάλεις και στην τσέπη…

Είναι αληθές, πως η επινόηση της συλλογικής ευθύνης αποτελεί μια ακόμη «ευγενική προσφορά» του κρατισμού στην ανθρωπότητα. Δεν θα αναφέρουμε ονόματα, καθώς το εν λόγω ιδεολόγημα διατρέχει τους εξουσιαστές σχεδόν σε όλους τους τόπους και χρόνους˙ δεν θα θέλαμε να «αδικήσουμε» κάποιον, αλίμονο. Ας αναφερθεί όμως πως η συγκεκριμένη πρακτική έγινε απειράριθμες φορές εργαλείο κτηνωδίας, ανθρωποσφαγών κι ολοκαυτωμάτων. Η λεγόμενη συλλογική ευθύνη αποδιδόταν σε έθνη, σε θρησκεύματα, σε πολιτικά και κοινωνικά ρεύματα, σε ο,τιδήποτε στην εκάστοτε χρονική περίοδο θεωρήθηκε εχθρός και «έπρεπε» να εξολοθρευθεί, οδηγώντας σε μαζικά πογκρόμ σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις.

Προφανώς, η κακομοίρα Ψωροκώσταινα δεν έλαβε μόνη της μια τέτοια πρωτοβουλία˙ αλίμονο. Οι Βρυξέλες «μίλησαν» και η αποικία χρέους υπάκουσε, όπως βέβαια κάνουνε και οι Βρυξέλες όταν «μιλάνε» τα πραγματικά αφεντικά. Άλλοι ως εκβιαζόμενοι κι άλλοι ως ευχαρίστως συνεργαζόμενοι. Όχι βέβαια πως τους δεύτερους θα τους έπεφτε και κάποιος λόγος, αν τολμούσαν να μην συνεργαστούν. Είναι κι αυτοί εν δυνάμει εκβιαζόμενοι και το γνωρίζουν καλά.

Η πραγματικότητα των τελευταίων δεκαετιών είναι «λαλίστατη», αναφορικά με την εν λόγω πτυχή του βούρκου της πολιτικής.

 

Θερία Ενήμερα

Από: "Πυργῖται – Για μια αναρχική απελευθερωτική προοπτική"

 

Μια αντεξουσιαστική αφηγηματική αλληγορία που λέει πολύ περισσότερα από εκτενείς αναλύσεις για ναζιστική και τωρινή νέα τάξη, για κλιματική αλλαγή, παγκόσμια διακυβέρνηση, μεγάλη επανεκκίνηση κλπ...

 

Καν’ το όπως η Μαφία, μέρος Α’

 Από: "Πυργῖται – Για μια αναρχική απελευθερωτική προοπτική" 

 28 Αυγούστου 2023

  

Το κείμενο που ακολουθεί είναι αναδημοσίευση από τον ιστότοπο του Κώστα Γαβριήλ, που είναι διαθέσιμος εδώ. Η αλληγορία που αφηγείται μπορεί με πολύ εύστοχο τρόπο να πει περισσότερα από εκτενείς αναλύσεις. Δημοσιεύεται σε δύο μέρη και έτσι την αναδημοσιεύουμε, προκειμένου να είναι πιο ευανάγνωστη.

 

Στην καθιερωμένη πλέον συνάντηση στο Όστερμπεκ της Ολλανδίας, το τριήμερο συνέδριο όδευε προς το τέλος του. Ο Λάνσκι αποβιβάστηκε από το τρένο και κατευθυνόταν προς το πολυτελές ξενοδοχείο με γρήγορους βηματισμούς, ενώ ο ιδρώτας ήταν πλέον εμφανής στο πρόσωπό του. Καλά ντυμένος, όπως το συνήθιζε πάντα, με κοστούμι, γραβάτα, καπέλο και ένα πουκάμισο πλέον μουσκεμένο. Δεν ήταν αργοπορημένος, αλλά το άγχος τον έκανε να παραμιλά και σχεδόν να τρέχει. Αν και προετοιμασμένος γι’ αυτή την ομιλία, δεν ήξερε τον αντίκτυπό της. Ήταν πολύ διαφορετική από τις συνηθισμένες και το κοινό μάλλον ιδιότροπο.

Έφτασε στον προαύλιο χώρο του ξενοδοχείου, όπου κάποιοι σύνεδροι έκαναν διάλειμμα απολαμβάνοντας τη λιακάδα. Μερικοί καυγάδιζαν, βρίζοντας αρκετά συχνά. Άλλοι γυάλιζαν τα όπλα τους, άλλοι ουρούσαν και έφτυναν όπου έβρισκαν, άλλοι έκαναν σκοποβολή με τα πετούμενα του ουρανού και τους κορμούς των δέντρων. Τον έπιασε απελπισία… Σκέφτηκε πόσο μάταιο θα ήταν, ίσως και επικίνδυνο, να κάνει κατήχηση σε αυτούς τους ανθρώπους. Αλλά το όραμά του, για μια ακόμη φορά, τον έκανε να ξεπεράσει τους ενδοιασμούς.

Ανέβηκε τις σκάλες, πέρασε τη μεγάλη πόρτα του ξενοδοχείου και έφτασε έξω από την κεντρική αίθουσα των συνομιλιών. Ένα μεγάλο πανό δίπλα από την είσοδο, καλωσόριζε τους σύνεδρους με μεγάλα γράμματα: «Καλωσορίσατε στο 28ο Συνέδριο Υποψήφιων Δικτατόρων». Και από κάτω με πιο μικρά: «Οι ιδέες είναι πιο ισχυρές από τα όπλα. Αφού δεν θα αφήναμε όπλα στους εχθρούς μας, γιατί να τους αφήσουμε να έχουν ιδέες;».

Μπήκε στην αίθουσα και κατευθύνθηκε προς το βάθρο, αφού πλησίαζε η ώρα της ομιλίας του. Εκείνη την στιγμή μιλούσε ο Αγκούστο και εξηγούσε το σχέδιο Κόνδωρ, που λίγα χρόνια πριν τον βοήθησε να πάρει την εξουσία. Όταν ο Χιλιανός τέλειωσε την ομιλία του, καταχειροκροτήθηκε και ο συντονιστής προλόγισε τον Λάνσκι:

– “Ένας επιτυχημένος φίλος, ένας πραγματικός οικονομικός εγκέφαλος, θα κλείσει το φετινό μας συνέδριο. Δημιουργεί πλούτο εκεί που δεν υπάρχει, χωρίς μπλεξίματα με το νόμο και χρήση όπλων. Καλούμε στο βάθρο τον κύριο Μέγιερ Λάνσκι, να παρουσιάσει την εργασία «Καν’ το όπως η Μαφία»”.

Κάποια χλιαρά χειροκροτήματα ακούστηκαν και ο Λάνσκι, αποφεύγοντας να ρίξει ματιές στο κοινό για να μην αποθαρρυνθεί, ανέβηκε στο βάθρο. Ξεκίνησε την ομιλία του, προσπαθώντας να είναι όσο πιο φιλικός γίνεται:

– “Αγαπητοί σύνεδροι, είναι τιμή να έχω απέναντί μου φιλόδοξους ανθρώπους, με όνειρα για την εξουσία. Εξουσία, που όμως λίγοι μπόρεσαν να κατακτήσουν και ακόμα λιγότεροι να κρατήσουν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Να με συγχωρήσει και ο προηγούμενος ομιλητής, αλλά δεν βλέπω να μακροημερεύει η εξουσία του στο Σαντιάγο. Κι ας έχει επιδείξει αξιοθαύμαστη σιδερένια πυγμή. Και στην Ελλάδα, οι συνάδελφοί σας είναι στην φυλακή εδώ και επτά χρόνια. Ο Ράκοσι στην Ουγγαρία, ακόμα και με την τακτική του σαλαμιού, διατηρήθηκε μόνο έντεκα χρόνια. Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί οι απόπειρες κατάληψης της εξουσίας, είτε αποτυγχάνουν, είτε δεν έχουν μεγάλη διάρκεια;”

Ένας από το κοινό, με μεγάλα μουστάκια και κοντόχοντρο σβέρκο, πετάχτηκε και φώναξε:

– “Δεν είμαστε πια αυταρχικοί. Έχουμε γίνει λαπάδες”, κάνοντας κάποιους να συμφωνήσουν μαζί του.

– “Τα όπλα μας είναι απαρχαιωμένα”, απάντησε κάποιος άλλος γυαλίζοντας ένα πιστόλι Luger.

– “Δεν μας υποστηρίζουν αρκετά οι μεγάλες δυνάμεις”, απάντησε ένας τρίτος.

Ο Λάνσκι, αν και διαφωνούσε, έγνεφε καταφατικά για να μην προδιαθέσει αρνητικά το δύσκολο κοινό του. Έτσι, μόλις τους άφησε να πουν τις απόψεις τους, πήρε ξανά τον λόγο:

– “Έχετε ακούσει για τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα; Τόσα λοιπόν είχαν και όλοι οι δικτάτορες μέχρι σήμερα. Δεν μιλάω γι’ αυτά της ψυχής, αλλά για επτά ολέθρια σφάλματα που έκαναν οι προκάτοχοί σας. Μετά από ενδελεχή έρευνα που έκανα, εντόπισα επτά λόγους που αποτυγχάνουν. Πρώτα από όλα, η φανερή και απότομη ανατροπή του συντάγματος δημιουργεί αντανακλαστικά ένστικτα στον λαό. Ξέρετε, σαν τον βάτραχο και το βραστό νερό…”

Οι σύνεδροι κοιτάζονταν μεταξύ τους, σα να αναρωτιόντουσαν αν βρίσκονταν στο σωστό συνέδριο. Ο Λάνσκι προσπάθησε να εξηγήσει:

– “Που αν βάλεις βάτραχο σε καυτό νερό θα πεταχτεί έξω, ενώ αν δυναμώνεις την φωτιά αργά αργά θα συνηθίσει και θα κάτσει μέχρι να πεθάνει… ε;”

Σχόλια ξεκίνησαν, που έκαναν τον ομιλητή να κοκκινήσει και να μετανιώσει που έφερε παράδειγμα από τη βιολογία για τον συλλογισμό του. Ξερόβηξε και συνέχισε, για να προλάβει να σκεπάσει τα σχόλια:

– “Η κατάργηση των ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων θα χτιστεί σταδιακά μέσα από τεχνητές κρίσεις και μάλιστα όχι από τον δικτάτορα. Γιατί το δεύτερο αμάρτημα είναι ότι τα μέτρα καταστολής και επιτήρησης εφάρμοζε ο κάθε δικτάτορας, με αποτέλεσμα τη γρήγορη φθορά του. Αντί γι’ αυτόν λοιπόν, καλύτερα να  συγκεντρώσουν το θυμό οι πολιτικοί, ώστε…”

Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τη φράση του και κάποιοι θερμόαιμοι άρχισαν να φωνάζουν:

– “Μα αν δεν εφαρμόσει αυτός τα μέτρα και δεν λιώσει σαν σκουλήκια τους αντιστασιακούς πώς θα έχει κύρος; Ποιος θα τον φοβηθεί;”, φώναξε ένας γυμνασμένος με θεόρατα μπράτσα.

– “Και ποιος είναι σε θέση να τα κάνει όλα αυτά χωρίς όπλα; Λούληδες μισή οκά σαν εσένα με κουστουμάκι;”, φώναξε ένας άλλος περιπαικτικά, προκαλώντας το γέλιο στο κοινό…

Ο Λάνσκι, παρά τις προσβολές, παρέμεινε ψύχραιμος. Άλλωστε γνώριζε τι θα αντιμετώπιζε, πριν ξεκινήσει από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού γι’ αυτό το συνέδριο. Έτσι, με λίγο πιο επιβλητική φωνή συνέχισε:

– “Ναι, ναι, ναι… Οι πολιτικοί θα εφαρμόσουν τα μέτρα που θα βρείτε εσείς έτοιμα. Αυτοί θα καταρρεύσουν με τα σκάνδαλα, τις κρίσεις και την απόγνωση του κόσμου κι εσείς θα είστε οι σωτήρες… Εσείς, που θα έχετε λειτουργήσει στο παρασκήνιο και που όταν σημάνει η ώρα θα βγείτε στο προσκήνιο. Όσο για το κοστουμάκι αγαπητέ μου, το βγάζω κι εγώ όταν δεν είμαι ανάμεσα σε πολύ κόσμο”, συνέχισε ρίχνοντας τους τόνους και χαμογελώντας ο Λάνσκι. Έπειτα σοβάρεψε, και για λίγες στιγμές παρέμεινε σκεπτικός, πριν συνεχίσει: “Χμμμ, ναι, ο πολύς κόσμος… Αμάρτημα κι αυτό… Όταν βγείτε στο προσκήνιο, θα πρέπει να είναι αισθητά λιγότερος και ελεγχόμενος.”

– “Σε όλες τις χώρες;”, τον διέκοψε αυτός που τον είχε κοροϊδέψει πριν.

– “Παντού, κι αυτό απαιτεί συνεργασία με ομοϊδεάτες από άλλα κράτη. Το να ενεργεί καθένας μόνος του είναι άλλο ένα σοβαρό αμάρτημα. Γιατί τα ελεύθερα κράτη θα αποτελούν παράδειγμα ελευθερίας και γη της επαγγελίας. Είτε για φυγάδες του καθεστώτος, είτε για προδότες…”. Σταμάτησε για λίγες στιγμές, κούνησε προειδοποιητικά το δάκτυλό του και συνέχισε:

– “Όσο για τους τελευταίους, η αναποτελεσματική αντιμετώπισή τους είναι το πέμπτο αμάρτημα. Τα εκτελεστικά όργανα, που παρακούν εντολές και αποκαλύπτουν μυστικά, είναι σαν τη σφαίρα στα παλιά όπλα. Ακόμα και πολύ μπαρούτι να έχει η θαλάμη από την αγανάκτηση του κόσμου, λίγο σαματά θα κάνει από μόνο του. Η σφαίρα είναι αυτή που θα σκοτώσει.” Το κοινό, όντας εξοικειωμένο με τα όπλα, έδειξε να καταλαβαίνει. Ο Λάνσκι, ικανοποιημένος με την παρομοίωση που διάλεξε, συνέχισε:

– “Αλλά και από τον λαό, πόσοι είναι αυτοί που αντιδρούν τελικά;”

– “Όσοι χωράνε κάτω από τις ερπύστριες”, πετάχτηκε κάποιος που φορούσε στρατιωτική στολή και προκάλεσε χαιρέκακα σχόλια από τους υπόλοιπους.

– “Κι όμως… Το είδος του εκβιασμού είναι το έκτο αμάρτημα, που καθορίζει πόσοι θα αντισταθούν”, πρόλαβε να ξαναπάρει τον λόγο ο Λάνσκι εν μέσω οχλαγωγίας.

– “Και το έβδομο αμάρτημα;”, πετάχτηκε ένας ανυπόμονος.

– “Το σχήμα της οργάνωσης, φίλε μου”, απάντησε ο ομιλητής. “Το απλοϊκό σχήμα, με έναν ή λίγους δικτάτορες και κάποιους οπλισμένους υπό τις διαταγές τους, είναι πολύ παρωχημένο… Εδώ λοιπόν έρχεται να δώσει την απάντηση ο τίτλος αυτής της παρουσίασης. Καν’ το όπως η Μαφία. Με το σχήμα που χρησιμοποιεί εδώ και πολλές δεκαετίες αίρονται όλα τα εμπόδια.”

– “Και ποιο σχήμα είναι αυτό;”, αντέτεινε ο ίδιος ανυπόμονος ακροατής.

– “Η πυραμίδα”, απάντησε με περισσή σιγουριά ο Λάνσκι. “Η μαφία οργανώνεται σε αυτό το σχήμα. Δεν αναφέρομαι στην Καμόρα που ακολουθεί οριζόντια οργάνωση, γιατί αυτό δημιουργεί έριδες μεταξύ των μελών. Με την πυραμίδα και την κάθετη οργάνωση το επάνω επίπεδο δίνει εντολές στο αμέσως παρακάτω. Καθένας γνωρίζει ανθρώπους μόνο στο δικό του επίπεδο και μέχρι ένα επίπεδο πάνω. Στο σχήμα αυτό θα ανήκουν ακόμα και οι αντιπολιτευόμενοι. Γιατί να είναι εχθροί και να εξορίζονται;”

– “Γιατί είναι αποβράσματα που θέλουν από μία σφαίρα στο κεφάλι”, τον διέκοψε ωρυόμενος ο σύνεδρος που γυάλιζε το Luger.

– “Κι όμως είναι χρησιμότατοι, θα τους βάλουμε να κατηγορούν ό, τι εμείς θέλουμε να αλλάξουμε. Κόμματα και μέσα ενημέρωσης που θα μας ανήκουν, θα είναι κατ’ επίφασιν αντίθετα. Θα εξυπηρετούν όλα τον ίδιο σκοπό είτε από αριστερά, είτε από δεξιά. Στα βασικά θέματα θα επικρατεί μόνο μία άποψη, σαν αξίωμα. Μετά από λίγο, όπως και στη Μαφία, τίποτα και κανένας δεν θα μπορεί να αναρριχηθεί ψηλά επιστημονικά, επιχειρηματικά, πολιτικά αν δεν είναι μέλος της οικογένειας.

Ο ένας θα βοηθά τον άλλο… Τα μέσα ενημέρωσης θα προβάλλουν συνέχεια αυτούς τους πολιτικούς που θέλουμε να προαχθούν. Γι’ αυτό και θα είναι τα πρώτα που θα βάλουμε στο χέρι. Το κεφάλαιο θα επιδοτεί τα μέσα ενημέρωσης και τους επιστήμονες, οι επιστήμονες θα τεκμηριώνουν τις αποφάσεις των πολιτικών, οι πολιτικοί θα νομοθετούν για το κεφάλαιο. Ειδικά αυτά τα επαγγέλματα θα φροντίσουν για την αναγκαία προετοιμασία… Και σε κάποια από αυτά, όπως οι δικαστικοί, θα καταστήσουμε και ανυπόφορο για κάποιον να είναι εκτός σχήματος.”

– “Εγώ είμαι ζωγράφος στο επάγγελμα, θα μπορώ να μπω στο σχήμα;”, τον διέκοψε ένας σύνεδρος.

– “Και η στρατευμένη τέχνη, καλοδεχούμενη”, απάντησε χαμογελώντας ο Λάνσκι. “Άλλωστε οτιδήποτε εντάσσεται στην κατήχηση, όπως σχολεία, πανεπιστήμια, μουσική, κινηματογράφος και τα σχετικά, είναι μέρος της προετοιμασίας. Η δε ένταξη στην οργάνωση θα αφορά ανθρώπους από όλες τις χώρες και κοινωνικές τάξεις, όπως ακριβώς είναι απλωμένα τα πλοκάμια της Μαφίας. Θα είμαστε σε θέση να μαθαίνουμε τα μυστικά των κρατών. Έτσι, όταν δοθεί το σύνθημα, να υποστηριχτεί η ανατροπή σε όσο το δυνατό περισσότερα έθνη.”

– “Και θα βρεθεί τόσος κόσμος να ενταχθεί στην οργάνωση;”, πετάχτηκε κάποιος κρατώντας ένα ευμέγεθες πούρο.

– “Η ένταξη των νεοεισερχόμενων στην οργάνωση θα γίνεται με μια υπόσχεση αλληλοβοήθειας και γρήγορου πλουτισμού. Έτσι δε γίνεται και στη Μαφία; Τόσοι ματαιόδοξοι, φιλάργυροι και κενοί υπάρχουν εκεί έξω. Άλλωστε η οργάνωση θα έχει παρακλάδια για όλα τα γούστα. Για εθνικόφρονες, ανθρωπιστές, φιλόζωους, κομμουνιστές, θρήσκους, ότι αγαπά ο καθένας.

– “Και είναι δυνατό να μην διαρρεύσει ένα τέτοιο σχέδιο που θα υποστηρίζεται σε τόσες χώρες;”, πετάχτηκε ο ίδιος κραδαίνοντας το πούρο με τη στάχτη να πέφτει στο πάτωμα.

– “Μόνο όσοι είναι στα ψηλότερα επίπεδα της πυραμίδας θα γνωρίζουν. Και θα έχουν αποκτήσει μεγάλο πλούτο και εξουσία, που δεν θα θέλουν να χάσουν. Η αλλαγή επιπέδου θα απαιτεί ειδικό τελετουργικό και όρκους αίματος. Και προαπαιτούμενο για την ανέλιξη κάποιου, θα είναι να έχει κάνει κάτι αποτρόπαιο. Για το οποίο θα υπάρχουν οι αποδείξεις σε ένα συρτάρι κρυμμένες! Καταλαβαίνετε… Μέχρι λοιπόν να ανέλθει κάποιος, υπάρχει χρόνος να αποδειχθεί η υπακοή του. Και καθώς η τεχνολογία βελτιώνεται συνεχώς, η επιτήρηση των μελών θα γίνεται όλο και πιο εύκολη. Όλα τα παραπάνω, αποτελούν ασφαλιστικές δικλείδες υπακοής εντός του συστήματος και απαλείφουν το αμάρτημα των μελλοντικών προδοτών… Όσο για τους εκτός οικογένειας, το πόπολο, χρειάζονται οι κατάλληλες συγκυρίες για να εκβιασθούν, αλλά γι’ αυτό θα σας μιλήσω αργότερα.”

Έκανε μια παύση, για να δώσει τον χρόνο στο κοινό να αφομοιώσει τις πληροφορίες. Ένιωθε πως πολλοί από τους σύνεδρους δεν πίστευαν ότι μπορεί να οργανωθεί μια τέτοια επιχείρηση. Αλλά σκέφτηκε πως το πιο πειστικό επιχείρημα είναι η ίδια η πράξη και συνέχισε:

– “Στη Μαφία, τόσα χρόνια με τις βάναυσες εκτελέσεις για παραδειγματισμό, φροντίζουμε να τις μαθαίνουν όσοι είναι εντός της οργάνωσης. Για τους υπόλοιπους είναι απλά ατυχήματα ή τυχαία εγκλήματα. Το χρήμα και η εξουσία συγκεντρώθηκε σε λίγους εντός της οικογένειας. Κανένας δεν γνωρίζει από ποια μέλη απαρτίζεται, τι σχέδια έχει και παραμένει ανέγγιχτη. Μετά από κάποιο διάστημα, το σχέδιο ‘Κάντο όπως η Μαφία’, θα καταφέρει…”

– “Για περίμενε ένα λεπτό”, τον διέκοψε ο τύπος με το luger… “Όταν λες κάποιο διάστημα, τι ακριβώς εννοείς;”.

– “Όπως έχετε καταλάβει, η οργάνωση αυτή της οικογένειας δεν μπορεί να στηθεί από τη μια μέρα στην άλλη. Χρειάζονται αρκετά χρόνια προετοιμασίας στο παρασκήνιο και…”

Ο Λάνσκι σταμάτησε απότομα. Δαγκώθηκε. Την τελευταία πρόταση δεν έπρεπε να την εκστομίσει, έπρεπε να την κρατήσει για το τέλος της ομιλίας του. Το κοινό, που είχε αρχίσει να το παίρνει με το μέρος του, άρχισε να δείχνει ενοχλημένο:

– “Ήρθες στο συνέδριό μας να το παίξεις έξυπνος με σχέδια για τον επόμενο αιώνα;”

– “Ρε παλιομαφιόζε, για τα εγγόνια μου θα στήσω τέτοια οργάνωση;”

– “Πετάξτε τον έξω…”

Κάποιοι σηκώθηκαν όρθιοι, άλλοι έκαναν μορφασμούς αποδοκιμασίας. Ο γυμνασμένος άντρας και μερικοί άλλοι σηκώθηκαν και άρχισαν να περπατάνε προς το μέρος του. Ο τύπος με το luger στο χέρι τον σημάδευε. Ο Λάνσκι έγινε κάτασπρος…

(Το β’ μέρος στη σελίδα μας εδώ και εδώ)

Καν’ το όπως η Μαφία, μέρος Β’

 28 Αυγούστου 2023  Πυργίτης

Ενστικτωδώς κοίταξε προς τη μεριά του ανθρώπου που τον προλόγισε για να τύχει κάποιας συμπαράστασης. Αυτός ανασήκωσε τους ώμους του και κοίταξε από την άλλη πλευρά… Οι πιο θερμόαιμοι τον είχαν περικυκλώσει και καθώς ήταν άοπλος, η κατάσταση έδειχνε επικίνδυνη για τον διανοούμενο μαφιόζο. Έκανε λίγα βήματα πίσω, ψέλλισε δυο τρεις λέξεις ακατάληπτες στα Εβραϊκά και με τις άκρες των ματιών του έψαχνε για κάποια διέξοδο. Συνήθως σε τέτοιες καταστάσεις τον ξελάσπωνε ο Μπάγκσι, ο φίλος του, αλλά δεν είχε ταξιδέψει μαζί του γι’ αυτό το συνέδριο.

Ευτυχώς για τον Λάνσκι, επενέβησαν στο παρά πέντε οι άντρες της ασφάλειας. Τα τελευταία χρόνια, είχε καθιερωθεί η παρουσία οπλισμένων αντρών για το συγκεκριμένο συνέδριο, ώστε να αποτρέπουν κακόβουλες ενέργειες. Η κάλυψη της ετήσιας αυτής συνάντησης από τα μέσα ενημέρωσης και η άγαρμπη συμπεριφορά των προσκεκλημένων, είχαν κάνει τις συνεδριάσεις γνωστές στο ευρύ κοινό. Μόνο που αυτή την φορά η ασφάλεια δεν επενέβη για κάποια εξωτερική απειλή ή διαμαρτυρία, αλλά για να ηρεμήσει τα πνεύματα εντός του συνεδρίου.

Μετά από συνεχείς προσπάθειες κατευνασμού και διαπραγματεύσεων, οι σύνεδροι επέστρεψαν στις θέσεις τους. Τα λίγα λεπτά που απέμεναν για το τέλος της ομιλίας και ο πλουσιοπάροχος μπουφές που τους περίμενε, στάθηκαν τα βασικότερα επιχειρήματα για να πειστούν. Ο Λάνσκι σκούπισε με το μαντήλι του τον ιδρώτα στο πρόσωπό του και βρήκε το θάρρος να πλησιάσει ξανά το μικρόφωνο. Παρά τη μεγάλη αυτοπεποίθηση που τον διέκρινε, το τρέμουλο στη φωνή του δεν το απέφυγε καθώς συνέχισε την ομιλία του:

– “Δεν είμαι συνηθισμένος σε τέτοιες αντιδράσεις… Η εμπιστοσύνη που απολαμβάνω στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, μου επιτρέπει να μιλάω και να κλείνω συμφωνίες αφήνοντας στην άκρη τα όπλα και τη βία. Παρακαλώ για την υπομονή σας, ώστε να καταλάβετε πλήρως το σχέδιο που σας αναπτύσσω. Είναι επιτυχημένο και δοκιμασμένο, ενώ οι δικτατορίες αποτυγχάνουν. Δείτε την Μαφία πώς…”

– “Μας έχεις πρήξει με την Μαφία σου, γιατί δεν μας λες καλύτερα για τους Ιταλούς εισαγγελείς που σας κυνηγάνε τώρα;”, τον διέκοψε εκνευρισμένος ο τύπος που γυάλιζε το luger. Ξεχνώντας πολύ σύντομα κιόλας την υπομονή που συνέστησαν οι άντρες της ασφάλειας, συνέχισε: “Σα να μην πίστεψαν και πολύ ότι ήταν αυτοκτονία… Για τον τραπεζίτη του Θεού λέω μαφιόζε, που βρέθηκε κρεμασμένος στη γέφυρα Μπλακφράιερς, στο Λονδίνο…”. Όσοι γνώριζαν την υπόθεση, χαμογέλασαν χαιρέκακα νομίζοντας ότι θα στριμωχτεί ο Λάνσκι και περίμεναν την απάντησή του…

– “Επί έναν αιώνα ήμασταν άγνωστοι, όσοι έλεγαν για εμάς ήταν οι τρελοί του χωριού. Και οι εισαγγελείς που μας αποκάλυψαν τιμωρήθηκαν”, απολογήθηκε ο Λάνσκι. Και συνέχισε, ανακτώντας πλήρως το θάρρος του: “Ήταν λάθος ότι προσπαθήσαμε να μείνουμε τελείως άγνωστοι. Έπρεπε να υπάρχουμε ως βιτρίνα που κάνει αγαθοεργίες. Κάτι που προτείνω και στο σχέδιο που σας αναπτύσσω. Όσο για την υπόθεση του τραπεζίτη, ας πούμε ότι ένα από τα πλοκάμια μας γρατσουνίστηκε κάπως. Το σχέδιο ‘Κάν’ το όπως η Μαφία’ όμως δεν αποτυγχάνει αν προετοιμαστεί καλά… Η στόχευση αλλάζει μόνο… Αντί να επιδιώκετε μόνο πλούτο και τοπική εξουσία, με το ίδιο σχέδιο θα κατακτήσετε τον κόσμο και θα…”

Ο Λάνσκι σταμάτησε κάπως απότομα την απολογία, που τον ανάγκασαν να δώσει. Έμεινε λίγες στιγμές αμίλητος και κοίταξε το κοινό προσεκτικά, αναλογιζόμενος πόσο εχθρικά διακείμενο ήταν. Ζύγισε για λίγο τις σκέψεις του και αποφάσισε να μοιραστεί περισσότερα μαζί τους, μήπως και τους κερδίσει. Κάποια από τα πολλά, που ο Ρόθσταϊν ο μέντοράς του, του είχε εκμυστηρευτεί:

– “Κι όμως κύριοι… Υπήρξε κάποιος που εφάρμοσε το σχέδιό που σας αναπτύσσω. Και έφτασε πολύ κοντά στην επιτυχία, μερικές δεκαετίες πριν. Αλλά κάποια θανάσιμα αμαρτήματα, του στέρησαν την παραμονή στην εξουσία. Δυστυχώς για όλους μας, εφάρμοσε ο ίδιος τα μέτρα και συνεργάστηκε μόνο με λίγα κράτη. Έκανε τους λάθος εκβιασμούς και έκανε υπέρμετρη χρήση των όπλων…”

– “Για τον Χίτλερ μας λες;”, τον διέκοψε ο τύπος με το luger.

– “Ακριβώς”, απάντησε με ικανοποίηση ο Λάνσκι για τη σπάνια αναλαμπή από ένα τέτοιο κοινό.

– “Και τι σχέση έχουν ρε οι Ναζί με τους μαφιόζους και με αυτά που μας τσαμπουνάς τόση ώρα;”, βροντοφώναξε με αγένεια ο γυμνασμένος.

– “Ο Αδόλφος ακολούθησε, έστω και με παραλείψεις, το σχέδιο, που απ’ αυτό το βάθρο σάς αναπτύσσω… Μείωσε τον πληθυσμό με το πρόγραμμα ευγονικής, τις μάχες και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Αντιμετώπισε με σιδερένια πυγμή τους αντιφρονούντες και προδότες σαν τον Στάουφενμπεργκ. Αναδύθηκε μέσα από οργάνωση και αξιοποίησε τους πόρους της…”

– “Ποια οργάνωση κοντοπίθαρε; Οι ηγετικές του ικανότητες τον ανέδειξαν και παρακίνησε σωστά τον λαό του.”, τον διέκοψε ξανά ο γυμνασμένος με την ίδια αγένεια.

– “Μην είστε αφελείς…”, αποφάσισε να ρισκάρει με πιο δυναμική απάντηση ο Λάνσκι. “Πού βρήκε τα χρήματα για να στήσει την πιο ακριβή πολεμική μηχανή όλων των εποχών; Από μια ηττημένη χώρα, που χρωστούσε σε αποζημιώσεις ακόμα και το τελευταίο λίτρο μπύρας που είχε στα βαρέλια της; Ή μήπως ο Χίτλερ, ένας απλός δεκανέας, αναδύθηκε από τις μάζες επειδή ήταν ρήτορας; Για ψάξτε καλύτερα τι ήταν η Θούλη.”

Οι τελευταίες προτάσεις του, έβαλαν το κοινό σε σκέψεις. Την ησυχία που επικράτησε για λίγες στιγμές, την εκμεταλλεύτηκε ο Λάνσκι για να προχωρήσει την ομιλία του:

– “Μετά το στάδιο της προετοιμασίας, ολόκληρες χώρες θα αποτελούνται από τη μεγάλη μας οικογένεια, στρατιές απόρων, σώματα ασφαλείας και πολιτικούς – μαριονέτες. Τα μεσαία στρώματα που θα έχουν κυβερνήσει, κάτω από τις δικές μας οδηγίες βέβαια, θα το κάνουν όλο και χειρότερα. Ο κόσμος θα σταματήσει να ασχολείται με την πολιτική και θα απογοητευτεί, θα αγανακτήσει. Έτσι ούτε απότομα θα γίνει η ανατροπή, ούτε η εφαρμογή των δικτατορικών μέτρων θα έχει πραγματοποιηθεί από εμάς. Και την κατάλληλη στιγμή, θα δοθεί το σύνθημα για το στάδιο της εκτέλεσης.”

– “Ποια στιγμή και ποιο σύνθημα;”, πετάχτηκε κάποιος από το κοινό.

– “Υπάρχουν κάποια χρονικά παράθυρα όπου η δραστηριότητα του ήλιου εντείνεται, ενώ στο μαγνητικό πεδίο της γης δημιουργούνται ρήγματα. Είναι ένα φαινόμενο με μια σχετική περιοδικότητα ανά τους αιώνες. Το κλίμα αλλάζει, η υγεία των ανθρώπων κλονίζεται, γεωφυσικές καταστροφές συμβαίνουν. Κατά τη βιβλική έκφραση δηλαδή, σεισμοί, λοιμοί καταποντισμοί… Πρόκειται για μοναδικές ευκαιρίες που μπορούμε να εκμεταλλευτούμε για την ανατροπή. Καθώς θα έχουμε προσελκύσει εδώ και χρόνια στη μεγάλη μας οικογένεια πολιτικούς, μέσα ενημέρωσης και επιστήμονες δεν θα είναι δύσκολο να πείσουμε τον κόσμο ότι είναι υπεύθυνος για ό, τι του συμβαίνει.

– “Δηλαδή θέλεις να μας πεις ότι θα γίνεται ένας σεισμός, μια πυρκαγιά ή μια ξηρασία και θα καταφέρουμε να πείσουμε τον κόσμο ότι φταίει η συμπεριφορά του;”, εξέφρασε την απορία του κάποιος από το κοινό.

– “Ακριβώς! Φυσικά το κλίμα αλλάζει. Πάντα αλλάζει.”, εξήγησε ο μαφιόζος. “Στην πραγματικότητα, το τοπίο στο οποίο ζούμε τώρα διαμορφώνεται από την κλιματική αλλαγή. Εμείς όμως θα τονίζουμε τα αρνητικά, που θα ακούγονται σαν απειλές. Και τα μεγάλα παγκόσμια προβλήματα θα αναλάβουν να διαχειριστούν υπερεθνικοί οργανισμοί. Θα κάνουμε τον κόσμο να αποδεχτεί νόμους και καταπάτηση του συντάγματος για το κοινό καλό, όπως ακριβώς έκανε και ο Αδόλφος. Μόνο που σε αντίθεση με την κατοχή του Χίτλερ, οι απόβλητοι της κοινωνίας δεν θα είναι πλέον αυτοί που συνεργάστηκαν με αυτόν, αλλά αυτοί που θα αντιδράσουν. Αυτοί που θα αρνούνται την αλήθεια μας. Οι υπόλοιποι θα δεχτούν οικειοθελώς ή θα εκβιαστούν να καταναλώσουν τα δικά μας φάρμακα και τις δικές μας τροφές για το καλό τους. Έτσι ο πληθυσμός θα μειωθεί αναίμακτα, χωρίς όπλα και εισβολές.”

– “Και πως θα εκβιαστεί να υπακούσει τις εντολές μας χωρίς χρήση όπλων; Στην παντοκρατορία του φύρερ υπήρχε και ένα mp-40”, τον διέκοψε ο τύπος με τη στρατιωτική στολή.

– “Οι φόροι που θα επιβληθούν για να προστατεύσουν το περιβάλλον, θα καταστήσουν ασύμφορο για κάποιον να έχει στην κατοχή του αυτοκίνητο, σπίτι, μέχρι και παιδιά. Η καλλιεργήσιμη γη, οι εταιρείες τροφίμων θα έχουν περάσει στα χέρια μας και η πραγματική πείνα θα είναι ένας άσος στο μανίκι μας. Με χρεωκοπίες που θα μπορούμε να προκαλέσουμε, θα επιβάλουμε ηλεκτρονικό χρήμα για να έχουμε και τον πλήρη έλεγχο των συναλλαγών. Σε αυτές τις συνθήκες θα ευδοκιμούν οι εγκληματίες και τη δράση τους θα την υπερτονίζουμε. Για την οποία φυσικά, η λύση θα είναι η αύξηση των επιτηρήσεων. Καταλαβαίνετε τώρα τον εκβιασμό; Χωρίς δική του κατοικία και μετακίνηση, εγκλεισμούς σε στενά αστικά κέντρα και αστυνόμευση, με πενιχρό μισθό βασισμένο στα επιδόματα, ο κόσμος θα καταντήσει άβουλο πιόνι στα χέρια μας. Ένας μοναδικός αριθμός που θα υπάρχει μόνο αν είναι υπάκουος.

– “Και είναι έξυπνο να προκαλέσουμε χρεωκοπίες για να χάσουμε κι εμείς ό, τι με κόπο έχουμε συγκεντρώσει;”, απόρησε κάποιος με μπαστούνι και γυαλάκια από το κοινό.

– “Εμείς θα γνωρίζουμε το πότε θα γίνει αυτό και θα έχουμε πάρει τα μέτρα μας”, απάντησε με σιγουριά ο Λάνσκι. “Μετά από λίγο θα βγούμε στο προσκήνιο σαν σωτήρες, σε μία κατάσταση που δεν θα είναι προφανές ότι τη δημιουργήσαμε εμείς. Οι πολιτικοί θα έχουν κυνηγηθεί για τα αδιέξοδα που προκάλεσαν. Ενώ εμείς, σε συνέχεια των πανεθνικών οργανισμών, θα προτείνουμε την εγκαθίδρυση παγκόσμιας κυβέρνησης για επίλυση των προβλημάτων με τα μέσα που θα διαθέτουμε. Με έναν Βασιλέα και εσάς για έπαρχους. Πάντως είτε πετύχει το σχέδιο, είτε αποτύχει και προσπαθήσουμε ξανά μετά από χρόνια, τα χαμηλόβαθμα και μεσαία μέλη της οργάνωσης θα πρέπει να τα εξοντώσουμε. Έτσι δεν θα μπορεί να οργανωθεί απόπειρα εναντίον μας στην πρώτη περίπτωση, ούτε θα αποκαλυφθεί το σχέδιο στη δεύτ…”.

Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την πρόταση κι ένας καταιγισμός από ερωτήσεις και σχόλια, πνιγμένα στο θυμό από τους σύνεδρους, σκέπασαν τη φωνή του:

– “Α μπα; Παίζει και να αποτύχει το τέλειο σχέδιό σου επιστήμονα;”

– “Έπαρχοι;;; Δηλαδή κάτι σαν βλαχοδήμαρχοι;;;”

– “Και αν δεν προλάβουμε ρε μισοριξιά να ανέλθουμε τα επίπεδα, θα βρουν εμάς σε χαντάκι;”

– “Και ποιος θα είναι ο Βασιλέας δηλαδή; Μήπως προορίζεις το τομάρι σου για το αξίωμα;”

Ο γυμνασμένος με τα μπράτσα, ο τύπος με το χακί και οι υπόλοιποι, για δεύτερη φορά μέσα σε λίγα λεπτά, πετάχτηκαν από την θέση τους και κατευθύνθηκαν προς το βάθρο. Η ασφάλεια αυτή την φορά δεν στάθηκε ικανή να συγκρατήσει το μαινόμενο πλήθος. Ο Λάνσκι σκέφτηκε να δραπετεύσει αλλά ούτε η ηλικία του επέτρεπε διασκελισμούς, ούτε η έξοδος βρισκόταν στο πίσω μέρος της αίθουσας. Δυστυχώς γι’ αυτόν, έπρεπε να περάσει μέσα από τους σύνεδρους που έρχονταν καταπάνω του για να φτάσει στην πόρτα. Αρκέστηκε να βγάλει λόγια απόγνωσης και συμβιβασμού, απλώνοντας προστατευτικά τα χέρια του:

– “Δεν είναι τόσο άσχημα όσο νομίζετε. Θα έχετε κι εσείς εξουσία και χρήμα που θα διατηρηθούν για πάντα. Θα συνεχίσετε το όραμα του Αδόλφου…”

Τα καθησυχαστικά λόγια του δεν στάθηκαν ικανά να σταματήσουν την επέλαση των αγροίκων του συνεδρίου. Έπιασαν τον μικρόσωμο μαφιόζο από τα προτεταμένα χέρια του, τον σήκωσαν ψηλά και τον οδήγησαν προς την έξοδο. Την ομάδα που κουβαλούσε τον Λάνσκι, ακολούθησε και το υπόλοιπο πλήθος, με βρισιές, γιουχαΐσματα και χαχανητά. Αυτός κουνούσε όσο μπορούσε χέρια και πόδια προσπαθώντας να απελευθερωθεί, χωρίς καμιά ελπίδα. Την κακήν κακώς εκπαραθύρωσή του από το συνέδριο, προσπάθησε να αποσοβήσει ο Λάνσκι με τις τελευταίες προτροπές:

– “Σταματήστε… Ακούστε με… Ίσως και να μην χρειαστεί να περιμένετε μέχρι τα χρονικά παράθυρα. Θα μπορείτε να τα εξομοιώσετε μόνοι σας με την τεχνολογία. Νέες ανακαλύψεις έρχονται, το διάστημα θα σας ανήκει… Τα μέσα ενημέρωσης θα φέρνουν την καταστροφή που θέλετε… Αφήστε με κάτω να σας εξηγήσω…”

Δυστυχώς για τον διανοούμενο μαφιόζο, οριακά άκουγαν τις φωνές του οι σύνεδροι μέσα στον πανζουρλισμό. Έφτασαν στην έξοδο και τον εκσφενδόνισαν από τις σκάλες, χωρίς κανέναν ενδοιασμό για την ηλικία και τον σεβασμό που ενέπνεε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού… Επτά μήνες μετά, ο Λάνσκι έμελλε να αφήσει την τελευταία του πνοή, σε στενό οικογενειακό κύκλο, στην έπαυλή του στη Φλόριντα. Η επίσημη ιατρική διάγνωση ήταν καρκίνος του πνεύμονα, που αν και τον ταλαιπωρούσε για μια δεκαετία, δεν είχε καταφέρει μέχρι τότε να τον καταβάλει. Λίγοι γνώριζαν ότι την χαριστική βολή δεν την έδωσε η ασθένεια, αλλά η στενοχώρια για το μεγαλόπνοο σχέδιό του που δεν είδε να γίνεται πράξη.

Αναδημοσίευση από τη σελίδα του Κώστα Γαβριήλ

---

 Αναδημοσιεύσεις, Θεώρηση, Λογοτεχνικές Αλληγορίες

 Κάν'το Όπως Η Μαφία, Κώστας Γαβριήλ

Post navigation

PREVIOUS 
Καν’ Το Όπως Η Μαφία, Μέρος Α’

*** ΜΜΕ 23/1/2024: 
Ένας κάτοικος της Νέας Σκωτίας, ο 22χρονος Ντάλτον Κλάρκ Στιούαρτ, κατηγορήθηκε ότι προκάλεσε την μεγαλύτερη πυρκαγιά στην ιστορία των δασικών πυρκαγιών, στην Ανατολική Καναδική επαρχία, που διήρκεσε ένα μήνα το 2023.

Λίγες μέρες πριν, ένας κάτοικος του Κεμπέκ ανακηρύχθηκε ένοχος από το δικαστήριο, για 14 κατηγορίες συνειδητού εμπρησμού, στον δασικό ιστό.

Τι μας έλεγαν, τότε, τα ΜΜΕ και οι "ειδικοί";;

Αιτία των πυρκαγιών, η "κλιματική αλλαγή!"

Ο Στάιμπεκ και οι φτωχοί που βλέπουν τους εαυτούς των σαν ..."εκατομμυριούχους σε προσωρινή οικονομική στενότητα".

 Ο Τζων Στάινμπεκ στο βιβλίο του "Άνθρωποι και ποντίκια" είχε γράψει:

"Στην Αμερική δεν θα ριζώσει ποτέ ο Σοσιαλισμός γιατί οι φτωχοί δεν βλέπουν τον εαυτό τους ως καταπιεσμένο προλεταριάτο αλλά ως εκατομμυριούχους σε προσωρινή οικονομική στενότητα"... Έτσι το βλέπουν "φυσικά" και οι μικρομεσαίοι ως κι οι μισθοσυντήρητοι κάθε χώρας σήμερα, της αποικίας χρέους Ελλαδιστάν προπαντός...

Ο Θούριος του Ρήγα και ο φτωχός αγράμματος αρτοποιός - Αναγνωστικό της ΣΤ΄Δημοτικού 1943...

(Από το Αναγνωστικό ΣΤ΄Δημοτικού 1943)

Ο Θούριος του Ρήγα

Ποίαν βαθεῖαν ἐντύπωσιν ἔκαμνον εἰς τὰς ψυχὰς τῶν τότε Ἑλλήνων τὰ ᾄσματα τοῦ Ρήγα καὶ τοῦ Κοραῆ, δυσκόλως δυνάμεθα νὰ φαντασθῶμεν ἡμεῖς σήμερον. Ἀλλ’ ἀκούσατε ἓν ἐπεισόδιον, τὸ ὁποῖον συνέβη τὸ 1817, τέσσαρα ἔτη  πρὸ τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως.

Εἷς νέος Ἕλλην συνοδευόμενος ἀπὸ ἕνα καλόγηρον ἐταξίδευε τότε εἰς τὴν Μακεδονίαν. Ἔφθασαν εἰς ἓν χωρίον καὶ  κατέλυσαν εἰς τὸ ἀρτοποιεῖον, τὸ ὁποῖον ἐχρησίμευε καὶ ὡς πανδοχεῖον.

Ἐντύπωσιν εἰς τοὺς ταξιδιώτας ἔκαμεν ὁ  ζυμωτή τοῦ ἀρτοποιοῦ. Ἦτο νέος ἀπὸ τὴν Ἤπειρον, μὲ ὑψηλὸν ἀνάστημα καὶ ὡραῖον πρόσωπον. Οἱ βραχίονές του καὶ τὸ γυμνὸν στῆθος του ἐδείκνυον σῶμα ἀθλητικόν. Ἀφοῦ  ἐκαιροφυλάκτησε κατάλληλον στιγμήν, ἐπλησίασε τὸν ὁδοιπόρον καὶ τὸν ἠρώτησε:

-Ξέρεις νὰ διαβάζῃς;

-Ναί, ἀπεκρίθη ὁ ταξιδιώτης.

-Ἔρχεσαι μαζί μου νὰ σοῦ εἰπῶ κάτι;

-Εὐχαρίστως, εἶπε μὲ περιέργειαν ὁ ταξιδιώτης.

Ὁ ζυμωτὴς τὸν ὡδήγησεν εἰς ἀπόκεντρον μέρος τοῦ κήπου, ὁ ὁποῖος ἦτο ὄπισθεν τοῦ ἀρτοποιείου. Ἐκεῖ ἐκάθισαν καὶ οἱ δύο ἐπάνω εἰς μίαν πέτραν κάτωθεν ἑνὸς μεγάλου καὶ πυκνοφύλλου δένδρου. Ὁ νέος ἐξήγαγε τότε ἀπὸ τὸν κόλπον του μικρὸν καὶ πεπαλαιωμένον φυλλάδιον, τὸ ὁποῖον ἐκρέματο ἀπὸ τὸν τράχηλόν του μὲ λινὴν κλωστήν. Ἤτο τοῦ Ρήγα ὁ θούριος. Τὸν ἔδωσεν εἰς τὸν ξένον καὶ τὸν παρεκάλεσε νὰ τὸν ἀπαγγείλῃ μεγαλοφώνως.

Ὁ ὁδοιπόρος ἤρχισε νὰ ἀπαγγέλλῃ μὲ τὸν ἐνθουσιασμὸν ἐκεῖνον, τὸν ὁποῖον οἱ στίχοι τοῦ Ρήγα διήγειρον εἰς πᾶσαν ἑλληνικὴν καρδίαν. Μετ’ ὀλίγον ἔστρεψε τοὺς ὀφθαλμούς του πρὸς τὸν νέον, ἀλλ’ ἔμεινεν ἔκπληκτος. Ὁ νέος  Ἠπειρώτης εἶχεν ἐγερθῆ καὶ ἐστέκετο ἐνώπιόν του ὡς ἄλλος ἄνθρωπος. Δὲν ἦτο πλέον ὁ ἁπλοϊκὸς ὑπηρέτης τοῦ  ἀρτοποιοῦ, ἀλλ’ εἶχε μεταμορφωθῆ εἰς ἥρωα. Τὸ πρόσωπόν του ἔλαμπεν, οἱ ὀφθαλμοί του ἐσπινθηροβόλουν, τὰ  χείλη του ἔτρεμον, δάκρυα θερμὰ ἔβρεχον τὰς παρειάς του.

-Πρώτην φορὰν ἀκούεις τοῦ Ρήγα τὸ τραγούδι; ἠρώτησεν ἔκπληκτος ὁ ταξιδιώτης.

-Ὄχι, ἀπεκρίθη ὁ νέος· κάθε φορὰν ποὺ περνοῦν ἀπ’ ἐδῶ ἄνθρωποι, ποὺ ξέρουν γράμματα, τοὺς παρακαλῶ καὶ μοῦ τὸ διαβάζουν. Τὸ ἔχω ἀκούσει πολλὲς φορές.

-Καὶ πάντοτε μὲ τὴν συγκίνησιν αὐτήν;

-Ναί, πάντοτε! Ἀπεκρίθη ὁ Ἠπειρώτης.

Πηγή : Αναγνωστικό ΣΤ΄Δημοτικού 1943

Παλαιά Διαθήκη, "περιούσιος λαός", γενοκτονίες και παιδοκτονίες σημερινού Ισραήλ-και παρακλαδιών του Γιαχβεϊσμού, της made by USA Αλ Κάιντα και του ISIS...

 

Το κήρυγμα του Δευτερονομίου για την περίπτωση που ο "λαός του θεού" κατακτά πόλη "απίστων"

Αυτά προστάζει η πηγή του Κορανιού ιουδαϊκή "Παλαιά Διαθήκη" (Δευτερονόμιον

Ποιoς είναι ο “πρώτος διδάξας” σφαγήν νηπίων;

Όχι ο κατά Ματθαίον Ηρώδης (οι άλλοι τρεις ευαγγελιστές, όπως και όλα τα ιστορικά στοιχεία, δεν αναφέρουν πουθενά κάτι τέτοιο και μάλιστα "σφαγή 14.000 αρρένων νηπίων" στην τότε λιγότερο από 1.000 κατοίκων κάθε ηλικίας και φύλου περιοχή της Βηθλεέμ!)  αλλά "καθ’ υπόδειξιν του Κυρίου, πάντοτε"  ο Ιησούς του Ναυή. 

Η πρώτη συγκεκριμένη αναφορά σε δολοφονημένα νήπια είναι στο βιβλίο Α’ Βασιλειών (ή Σαμουήλ), κεφ. 15, 1 - 3:

"Και ο Σαμουήλ είπε στον Σαούλ: Εμένα έστειλε ο Κύριος να σε χρίσω βασιλιά επάνω στον λαό του, στον Ισραήλ· τώρα, λοιπόν, άκουσε τη φωνή των λόγων τού Κυρίου.

Έτσι λέει ο Κύριος των δυνάμεων: Θα εκδικήσω όσα έκανε ο Αμαλήκ στον Ισραήλ, ότι του αντιστάθηκε στον δρόμο όταν ανέβαιναν από την Αίγυπτο· πήγαινε τώρα και πάταξε τον Αμαλήκ, και εξολόθρευσε κάθε τι που έχει, και μη τους λυπηθείς· αλλά θανάτωσε και άνδρα και γυναίκα, και παιδί και βρέφος που θηλάζει, και βόδι και πρόβατο, και καμήλα και γαϊδούρι."

Κατά τους Ο΄ (Εβδομήκοντα)
"Και εἶπε Σαμουὴλ πρὸς Σαούλ· ἐμὲ ἀπέστειλε Κύριος χρῖσαί σε εἰς βασιλέα ἐπὶ ᾿Ισραήλ, καὶ νῦν ἄκουε τῆς φωνῆς Κυρίου· 2 τάδε εἶπε Κύριος Σαβαώθ· νῦν ἐκδικήσω ἃ ἐποίησεν ᾿Αμαλὴκ τῷ ᾿Ισραήλ, ὡς ἀπήντησεν αὐτῷ ἐν τῇ ὁδῷ ἀναβαίνοντος αὐτοῦ ἐξ Αἰγύπτου· 3 καὶ νῦν πορεύου καὶ πατάξεις τὸν ᾿Αμαλὴκ καὶ ῾Ιερὶμ καὶ πάντα τὰ αὐτοῦ καὶ οὐ περιποιήσῃ ἐξ αὐτοῦ καὶ ἐξολοθρεύσεις αὐτὸν καὶ ἀναθεματιεῖς αὐτὸν καὶ πάντα τὰ αὐτοῦ καὶ οὐ φείσῃ ἀπ᾿ αὐτοῦ καὶ ἀποκτενεῖς ἀπὸ ἀνδρὸς καὶ ἕως γυναικὸς καὶ ἀπὸ νηπίου ἕως θηλάζοντος καὶ ἀπὸ μόσχου ἕως προβάτου καὶ ἀπὸ καμήλου ἕως ὄνου."

Σημειωτέον ότι το “έγκλημα” των Αμαληκιτών ήταν ότι, ...200 χρόνια πριν δώσει ο Γιαχβέ αυτή την εντολή, είχαν αντισταθεί στη διέλευση των Ισραηλιτών από τα εδάφη τους, όταν οι τελευταίοι επορεύοντο προς κατάκτησιν της “γης της επαγγελίας”:

"Οι Αμαληκίτες πολέμησαν τους Ισραηλίτες, όταν έφυγαν από την Αίγυπτο και στρατοπέδευσαν στη Ραφιδείν. Ο Μωυσής είχε ορίσει τον Ιησού του Ναυή ως αρχηγό των Ισραηλιτών. Μετά ο ίδιος κρατώντας το ραβδί του, μαζί με τον Ααρών και τον Ωρ ανέβηκαν στην κορυφή ενός λόφου. Όσο ο Μωυσής είχε υψωμένα τα χέρια του, νικούσαν οι Ισραηλίτες όταν τα κατέβαζε επειδή κουράζονταν, νικούσαν οι Αμαληκίτες. Τότε ο Ααρών και ο Ωρ πήραν μια πέτρα, την έβαλαν εκεί που στεκόταν ο Μωυσής, κι αυτός κάθησε πάνω της. Ο Ααρών και ο Ωρ, ο ένας από τη μια μεριά κι ο άλλος από την άλλη, στήριζαν τα χέρια του. Μ' αυτό τον τρόπο, τα χέρια του Μωυσή έμειναν σταθερά υψωμένα ως τη δύση του ήλιου. Έτσι, ο Ιησούς του Ναυή κατατρόπωσε τους Αμαληκίτες". (Έξοδος 17,8-16).

Κατατροπώθηκαν μεν τότε, έπρεπε να αφανισθούν δε μετά από 200 χρόνια, “ἀπὸ νηπίου ἕως θηλάζοντος”!...

Με τέτοια θρησκευτική μισαλλοδοξία διαπαιδαγωγούνται και παράγονται εκατομμύρια διεστραμμένα μυαλά πρόθυμα για κάθε δήθεν "ευλογημένη από τον Γιαχβέ-Αλάχ"   γενοκτονία...
Από την εποχή των φρικτών εγκλημάτων "χριστιανών" Ρωμαίων αυτοκρατόρων και ιερατείων και σταυροφόρων τους και ιερών τους εξετάσεων,
ως την εποχή των γενοκτονιών δεκάδων λαών  από "χριστιανούς" αποικιοκράτες και τους σύγχρονους πολέμους και διαρκή διεθνή εγκλήματα φασιστών είτε "δημοκρατών" απογόνων τους. 

Και, φυσικά, ως την υποδούλωση και γενοκτονία εδώ και 75 χρόνια των Παλαιστινίων από το σιωνοναζιστικό τεχνητό κράτος πολυεθνικών πετρελαίου και  μπάνκστερς 
κι ως τις made by CIA ισλαμοφασιστικές Αλ Κάιντα (την δημιούργησαν κι εξόπλισαν στο Αφγανιστάν "κατά των σοβιετικών" όταν εκεί υπήρχε κυβέρνηση που έδιωξε τις πετρελαϊκές τους εταιρείες)  και ISIS (τον οργάνωσαν κι εξόπλισαν για διάλυση της Συρίας) 
Που καμιάν απολύτως σχέση δεν έχουνε με τις κάθε είδους μουσουλμανικές και μη ηρωικά αντιστεκόμενες παλαιστινιακές εθνικοαπελευθερωτικές οργανώσεις... 

Κώστας Σ. Ντουντουλάκης

Δήλωση Ανδρέα Παπανδρέου άλλοι κυβερνούν την Ευρώπη

O Ανδρέας Παπανδρέου το 1995 ... σε κρίση ειλικρίνιας, αποκαλύπτει τι είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση

Το διάγγελμα του Στάλιν μετά την γερμανική επίθεση - 3 Ιουλίου 1941

 Ε Ρ ΙΧ  Χ Ο Ν Ε Κ Ε Ρ 
ΓΙΑ ΤΑ ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΟΥ 1989

Μετάφραση: Δέσποινα Μάρκον

Επψέλεία: Σωκράτης Κωτολούλης

Τυπογραφική διόρθωση: Αλίκη Σαλίμπα

!SBN 960-224-660-X

Erich Honecker, Zu dramatischen Ereignissen O W. Runge Verlag, Hamburg, Î992

@ Εκδόσεις: Σύγχρονη Εποχή ΕΠΕ Σόλωνος ) 30, ] 06 81 Αθήνα

Έριχ Χόνεκερ: “Τα δραματικά γεγονότα του 1989 ήταν αντεπανάσταση. Αλλά οι λαοί δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη”.

Κατιούσα 9-11-2019

Τις ήττες πρέπει κανείς να τις αναλύει με τη μέθοδο του Μαρξ. Μόνον έτσι μπορούν να βγουν διδάγματα. Όπως έγραψε και ο Καρλ Λίμπκνεχτ λίγο πριν από τη δολοφονία του, μόνον έτσι μπορούν οι ήττες να είναι και νίκες, οι ήττες να οδηγούν σε νέες νίκες.

  

 Κατιούσα

 

Μερικά αποσπάσματα από 

Μερικά αποσπάσματα από το βιβλίο του ηγέτη της ΓΛΔ (ως τον Οκτώβρη του 1989) “Για τα δραματικά γεγονότα του 1989”, που κυκλοφόρησε από τη Σύγχρονη Εποχή το 1992.

"...Είμαι σταθερά αποφασισμένος, όσο μου το επιτρέπουν οι δυνάμεις μου, να μην αφήσω τους σημερινούς νικητές να με φιμώσουν, όπως κάποτε δεν άφησα να με φιμώσει η φασιστική Γκεστάπο. Αυτό το οφείλω σ’ ολόκληρη τη ζωή μου σαν κομμουνιστή.

Καταρχήν, θέλω να πω ένα πράγμα: Τα γεγονότα που συνέβησαν στη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία (ΓΛΔ) από τότε που παραιτήθηκα από Πρόεδρος του Κρατικού Συμβουλίου και Γενικός Γραμματέας, με συγκλόνισαν βαθιά. Δεν μπορώ, όμως, να πω ότι “γκρεμίστηκε μέσα μου ένας ολόκληρος κόσμος”. Η καταστροφή της ΓΛΔ δε μου αφαίρεσε ούτε εμένα ούτε άλλων συναγωνιστών την πίστη στο σοσιαλισμό σαν τη μοναδική εναλλακτική λύση για μια ανθρώπινη κοινωνία. Το “κατρακύλισμα” του σοσιαλισμού στον καπιταλισμό, δεν είχε να κάνει μ’ εμένα, αλλά με όλους όσους, με τις δυνάμεις τους, δημιούργησαν και διαμόρφωσαν μαζί μας τη σοσιαλιστική κοινωνία. Καταλαβαίνω πολύ καλά όλους εκείνους που λένε ότι δεν μπορεί ποτέ να είναι αλήθεια πως δουλεύαμε τσάμπα 40 χρόνια. Δίκιο έχουν! Ό,τι προσφέραμε 40 χρόνια, ο καθένας στο πόστο του, κάτω από δύσκολες συνθήκες για να υπάρχει σοσιαλισμός σε γερμανικό έδαφος, θα εξακολουθήσει να ζει στους μελλοντικούς αγώνες. Συγκεκριμένα, εννοώ κυρίως την κοινωνική ασφάλιση για όλους, που εξαρτιέται από τις σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής, τα ανθρώπινα εκείνα δικαιώματα που έγιναν πραγματικότητα, όπως είναι το δικαίωμα στη δουλειά, το δικαίωμα στη μόρφωση, την ισοτιμία της γυναίκας, όλα αυτά τα επιτεύγματα, που σε πολλούς φαίνονταν αυτονόητα, αλλά που σήμερα ποδοπατούνται βάναυσα. Εργάτες, αγρότες, επιστήμονες, δάσκαλοι, άντρες και γυναίκες και η νεολαία, πολλοί από τους οποίους σήμερα είναι χωρίς δουλειά, χωρίς προοπτικές, μόνο με την πάλη θα μπορέσουν να ξανακερδίσουν αυτά τα δικαιώματα που είχαν εξασφαλισμένα στην πρώην σοσιαλιστική χώρα μας. Με όλα αυτά τα τελείως ακατανόητα σχετικά με την κατάρρευση της σοσιαλιστικής κοινωνίας, με όλη αυτή την προδοσία, με όλη την αθλιότητα που χρειάστηκε να ζήσουμε, ένα παραμένει σίγουρο: Ο ερχομός ενός νέου κόσμου δεν μπορεί πια να ανασταλεί. Αυτή η γνώση βγαίνει για τον καθένα που όχι μόνο έχει διαβάσει, αλλά και έχει κατανοήσει τον Μαρξ, τον Ένγκελς και τον Λένιν. Οι νόμοι της εξέλιξης της ανθρώπινης κοινωνίας είναι αντικειμενικοί. Η κύρια αντίθεση του κόσμου του κεφαλαίου, όσο και να μπορεί να “αλλάζει” ο καπιταλισμός, υπάρχει και παραμένει. Μόνο όταν καταργηθεί η αντίθεση ανάμεσα στην κοινωνική εργασία και την ιδιωτική ιδιοποίηση, θα μπορέσουν να δημιουργηθούν οι συνθήκες για να ζήσει το άτομο μια αξιοπρεπή ζωή. Τα όρια, πάνω στα οποία τελικά θα προσκρούσει η καπιταλιστική κοινωνία, ανοίγουν το δρόμο στο σοσιαλισμό.

Παρ’ όλη την τωρινή ήττα, είμαι απόλυτα πεπεισμένος, όπως και πολλοί ομοϊδεάτες, ότι η αντικατάσταση της καπιταλιστικής κοινωνίας από μια σοσιαλιστική κοινωνία, με οποιαδήποτε συγκεκριμένη μορφή κι αν πάρει, είναι αναπόφευκτη, γιατί οι νόμοι της ιστορίας δεν μπορούν να πάψουν να ισχύουν. Γι’ αυτό, από ιστορική σκοπιά, δε θεωρώ τα πράγματα τόσο απαισιόδοξα, όπως πολλοί μετά το σοκ του 1989.

Σε τελική ανάλυση, όλα τα ζητήματα που κάνουν τη ζωή του ανθρώπου άξια να τη ζει κανείς, συνοψίζονται καταρχήν σε αξίες όπως είναι η κοινωνική ασφάλιση. Για την κοινωνική ασφάλιση, όμως, δεν υπάρχει απολύτως καμιά θέση στην κοινωνία που μας έριξαν και όπου προσπαθούν να μας παραγκωνίσουν. Οι νόμοι της κοινωνίας των λύκων του καπιταλισμού τύπου Μάντσεστερ, που επικρατεί σήμερα στην πρώην ΓΛΔ, σε καμιά περίπτωση δεν αποτελούν εναλλακτική λύση σε μια κοινωνικά δίκαιη κοινωνία. Γι’ αυτό και είμαι πεισμένος ότι η εξέλιξη δεν έχει φτάσει σ’ ένα τελικό σημείο και ότι οι σοσιαλιστικές ιδέες δεν έχουν πεθάνει. Μερικοί αυτό το ονομάζουν παλιά σκέψη, μακριά από την πραγματικότητα, και με τον τρόπο αυτό αποδείχνουν ότι δεν κατανοούν τις ιστορικές διαδικασίες, καθώς επίσης ότι είναι βαθιά εχθρικοί απέναντι στη μαρξιστική θεωρία.

Η ΓΛΔ παραδόθηκε στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία Γερμανία (ΟΔΓ), κατελήφθη από την ΟΔΓ, κι ας το ονομάζουν αυτό ελεύθερη προσάρτηση. Και σήμερα αποδείχνεται ότι δεν ήταν αυτή η θέληση του λαού, κι ας ψήφισε αργότερα η πλειοψηφία υπέρ της Χριστιανικής Δημοκρατικής Ένωσης/Χριστιανικής Κοινωνικής Ένωσης (ΧΔΕ/ΧΚΕ).

Αυτό το λάθος ο λαός θα το πληρώσει ακριβά. Η θυσία της ΓΛΔ είναι ό,τι πιο οδυνηρό έχει συμβεί στη ζωή μου, διατηρώ, όμως, την πεποίθηση και μαζί μ’ εμένα τη συμμερίζονται πολλοί άνθρωποι: Ο σοσιαλισμός δεν εξαφανίστηκε από την παγκόσμια σκηνή, ούτε και θα εξαφανιστεί.

Παρ’ όλη την προσωρινή αποτυχία της προσπάθειας να εγκαθιδρυθεί μια σοσιαλιστική κοινωνία, παρ’ όλη τη σημερινή πολιτική σύγχυση, η θέληση για την εγκαθίδρυση ενός δίκαιου, ειρηνικού και απαλλαγμένου από εκμετάλλευση κόσμου δεν πρόκειται να καμφθεί. Σημαντικό είναι και παραμένει το γεγονός ότι το κίνημά μας, μετά τη μεγαλύτερη ήττα που δέχτηκε από τη γέννησή του, την κατάρρευση των σοσιαλιστικών χωρών στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, συγκεντρώνει νέες δυνάμεις, ότι τα μαρξιστικά κόμματα εδραιώνονται και πάλι, γιατί μόνο αυτά είναι σε θέση να επεξεργαστούν μια πολιτική που να ανταποκρίνεται στους νόμους της κοινωνικής εξέλιξης, να δώσουν απαντήσεις στα νέα προβλήματα και στις συνθήκες που προέκυψαν, και, παρ’ όλες τις αντιξοότητες, να φέρουν τις σοσιαλιστικές ιδέες στις μάζες.

Ο σοσιαλισμός δεν είναι ουτοπία, είναι επιστήμη, και αυτό δεν μπορεί να το αλλάξει το γεγονός ότι στη Γερμανία, τη χώρα όπου γεννήθηκαν οι ιδρυτές του επιστημονικού σοσιαλισμού, έγινε “της μόδας” να τον αμφισβητούν ορισμένοι “θεωρητικοί του σοσιαλισμού”. Τις ήττες πρέπει κανείς να τις αναλύει με τη μέθοδο του Μαρξ. Μόνον έτσι μπορούν να βγουν διδάγματα. Όπως έγραψε και ο Καρλ Λίμπκνεχτ λίγο πριν από τη δολοφονία του, μόνον έτσι μπορούν οι ήττες να είναι και νίκες, οι ήττες να οδηγούν σε νέες νίκες.

Φυσικά συνέβαλαν στις εξελίξεις και τα λάθη μας και οι παραλείψεις μας. Πιο καθαρά, όμως, φαίνεται ότι το Σύμφωνο της Βαρσοβίας έπρεπε να παραιτηθεί από το καθήκον, για το οποίο είχε ιδρυθεί: την υπεράσπιση της σοσιαλιστικής κοινωνίας των κρατών που είχαν προκύψει στην Ευρώπη σαν αποτέλεσμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και της μεταπολεμικής εξέλιξης από την επιθετική, ανατρεπτική πολιτική του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένης και της μυστικής του οργάνωσης. της “Γκλάντιο”. Δυστυχώς, δεν υπήρχε προθυμία να μιλήσουμε ανοιχτά για τα σχέδια αυτά στην Πολιτική Γνωμοδοτική Επιτροπή. Ούτε και όταν το 1987, κατά την άσκηση “Μάιστερσαφτ” της ανώτατης διοίκησης, έγινε φανερό ότι με το νέο στρατιωτικό δόγμα της Σοβιετικής Ένωσης το δόγμα αποφυγής της σύγκρουσης και επαρκούς υπεράσπισης σε περίπτωση επείγουσας ανάγκης, θα έμενε η ΓΛΔ έρμαιο στα χέρια του ΝΑΤΟ. Η διαμαρτυρία μας για μια τέτοιου είδους παραλλαγή του αμυντικού δόγματος απορρίφτηκε σαν παρανόηση, σαν λαθεμένη ερμηνεία του νέου στρατιωτικού δόγματος.

Σ’ αυτό έρχεται να προστεθεί και το γεγονός ότι όλοι οι πιθανοί εσωτερικοί και εξωτερικοί αντίπαλοι ενθαρρύνθηκαν από το δίλημμα “Ποιος-Ποιον” που ξανατέθηκε επί τάπητος στη Σοβιετική Ένωση μπροστά στις ακόμα πιο μαζικές επιθέσεις τους ενάντια στο σοσιαλισμό. Ήταν μία από τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις των ανθρώπων εκείνων, που είχαν συνδέσει το μέλλον τους τις ελπίδες τους με το σοσιαλισμό στη ΓΛΔ.

Παρ’ όλα αυτά, δεν πρέπει κανείς να παραγνωρίσει την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε. Νεοφασιστικά πογκρόμ, εθνικιστικά έκτροπα, αντικομμουνιστικό κυνήγι μαγισσών χωρίς προηγούμενο και προδοσία απέναντι στην υπόθεσή μας -όλα αυτά δεν πρέπει να θολώνουν την εικόνα αυτού που διαδραματίζεται τούτη τη στιγμή σε γερμανικό έδαφος, στην Ευρώπη και στον κόσμο.

Για λόγους κέρδους και καπιταλιστικού ανταγωνισμού οργανώθηκε συνειδητά η καταστροφή της οικονομίας της ΓΛΔ, η εσκεμμένη κατάρρευση της αγοράς: μαζί με επιχειρήσεις, που χωρίς κρατική βοήθεια και άλλα κίνητρα δε θα ήταν βιώσιμες στην οικονομία της αγοράς, καταστρέφονται μεθοδικά και μαζικά ακόμα και τεχνικά υπερσύγχρονες, ικανές επιχειρήσεις,που όχι σπάνια είχαν ιδρυθεί από δυτικές εταιρίες. Ο μαζικός κοινωνικός θάνατος που διαγράφεται αδρά, η καταστροφή κοινωνικών υπάρξεων σε μεγάλη κλίμακα, η διάλυση γάμων και οικογενειών, που δεν μπορούν να προσαρμοστούν στο δυτικό τρόπο ζωής που τους επιβλήθηκε από τη μια στιγμή στην άλλη, οδηγούν σε μια έκρηξη της εγκληματικότητας και σε μια διαρκή, ανησυχητική επιδημία αυτοκτονιών. Η κατάρρευση ολόκληρων κοινωνικών τομέων, όπως για παράδειγμα του συστήματος υγείας, της μέριμνας για τα παιδιά, τη νεολαία και τους ηλικιωμένους, η εξέλιξη της επιστήμης του πολιτισμού και της λαϊκής μόρφωσης -όλα αυτά βρίσκονται σε οξεία αντιπαράθεση με τις ψεύτικες υποσχέσεις των κυρίαρχων κύκλων, καθώς και με τις προσδοκίες και τις φρούδες ελπίδες μιας μεγάλης πλειοψηφίας, που καλλιεργούν και μεγαλοποιούν τα μέσα ενημέρωσης. Για την ώρα, οι κυρίαρχοι κύκλοι της Βόννης καταφέρνουν να περιορίζουν και να υποστέλλουν τις κοινωνικές διαμαρτυρίες. Η κλιμάκωση των μέτρων για τη δραστική μείωση των κοινωνικών παροχών και τμηματικές παραχωρήσεις που αποσπάστηκαν με το ζόρι από τους επιχειρηματίες, οδήγησαν σε μια πρόσκαιρη ηρεμία πριν από την καταιγίδα, που, όμως, είναι αναπόφευκτη. Και κανείς δεν ξέρει πού θα μπορούσε να καταλήξει μια ριζοσπαστικοποίηση.

Μπροστά στην πολιτική και οικονομική καταστροφή, που εκφράζεται πιο καθαρά στον τεράστιο αριθμό των 3 εκατομμυρίων ανέργων στην πρώην ΓΛΔ, είναι όλο και πιο δύσκολο για την κυβέρνηση Κολ να επιρρίψει τις ευθύνες στην εποχή της ΓΛΔ. Η διαμαρτυρία δεν μπορεί πια να διοχετεύεται προς τα πίσω, παρ’ όλη τη μαζική προπαγάνδα. Η στάση ορισμένων “δυτικών” στην πρώην ΓΛΔ, που δεν μπορεί να χαρακτηριστεί με λόγια, η υπεροψία τους που θυμίζει άποικους, βοηθάνε κατά τ’ άλλα ώστε να ανοίξουν τα μάτια όλο και πιο πολλών ανθρώπων. 

Όταν οι συνοδοιπόροι του Νοέμβρη 1989 -που έπεσαν θύματα- λένε ότι δεν ήθελαν να γίνει αυτό, τους πιστεύουμε. Μπροστά στη σημερινή εξέλιξη και στο κατώτερο σημείο της κρίσης που πλησιάζει, γίνεται όλο και πιο καθαρό ότι τα γεγονότα στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη στα τέλη του 1989 – αρχές του 1990, που μας συγκλόνισαν όλους βαθιά ήταν αντεπανάσταση, και η νίκη της διευκολύνθηκε από τη συστηματική μείωση της επιρροής των μαρξιστικών κομμάτων.

 Δυστυχώς αυτό το παραδεχτήκαμε πολύ αργά.

 Όχι, όμως, τόσο αργά που να μην μπορούμε να βγάλουμε διδάγματα για το μέλλον και για την αποφασιστική δράση που χρειάζεται να αναπτύξουμε μέσα και έξω από το κοινοβούλιο. Το δικαίωμα στη δουλειά, ο ίσος μισθός για ίση εργασία, χωρίς διάκριση ηλικίας και φύλου, το δικαίωμα στη μόρφωση και την ανάπαυση, το δικαίωμα να έχουν όλοι μια κατοικία -όλα αυτά τα αγαθά που ζητούσα για τη νέα γενιά ήδη από το 1945-46- αυτά τα αιτήματα ισχύουν για όλους, ιδιαίτερα σήμερα..."

ΕΡΙΧ ΧΟΝΕΚΕΡ ΓΙΑ ΤΑ ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΟΥ 1989

ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ ΑΘΗΝΑ 1992 Ολόκληρο το βιβλίο

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

«Όπως μετά τις 10 Γενάρη του 1933 οί ναζί εξαπέλυσαν ενάνια

στους κομμουνιστές μια εξοντωτική εκστρατεία κατασυ-

κοφάντησης, προκειμένου να καλύψουν τα δικά τους εγκλήμα-

τα, έτσι και σήμερα, μετά τους γιγάντιους ελιγμούς εξαπάτησης,

κατακλύζουν μετά την αντεπαναστατική ανατροπή στη

Γερμανική Λαϊκή Δημοκρατία (ΓΛΔ) τους ακλόνητους υπερασπιστές του σοσιαλισμού, σαν το

σύντροφο Χόνεχερ, με καταγγελίες γενικά τραβηγμένες από τα

μαλλιά και τους διαβάλλουν σαν προσωπίκότητες.»

Τα παραπάνω λόγια του γερμανού κομμουνιστή Ρολφ Βέλαϊ,

ενός από τους ιδρυτές μίας Επιτροπής Αλληλεγγύης προς τον

Χόνεχερ, αναφέρονταί στην εργασία αυτή του Έρίχ Χόνεκερ,

που αποτελεί φωνή διαμαρτυρίας και πάλης ενάντια στα

εγκλήματα της σύγχρονης, αλλά εξίσου με το παρελθόν ξέφρενης,

αντίσοσίαλίστίκής εκστρατείας καί αντικομμουνιστικής

υστερίας.

Πόσο λίγο καιρός έχει κυλήσει από τις ιστορικές εκείνες

στιγμές που σήμαναν την καταβρόχθιση της ΓΛΔ από την ιμπεριαλιστική

ΟΔΓ! Πόσο γρήγορα δίαψεύστηκαν οί φρούδες ελπίδες για κατοχύρωση

των εργατικών καί, κοινωνικών δικαιωμάτων, για περιφρούρηση των καταχτήσεων των πολίτ(άν της ΓΛΔ στο καπιταλιστικό καθεστώς της ενιαίας ΟΔΓ!

Τί τραγική εμπειρία υπήρξε,όχι μόνο για τους πολίτες της ΓΛΔ, αλλά καί για τους εργάτες, αγρότες, διανοούμενους, για τους νέους όλου του κόσμου, η καπιταλιστική παλινόρθωση στις χώρες της Κεντρικής καί Ανατολικής Ευρώπης, στην ΕΣΣΔ, που για πάνω από 40 καί 70 χρόνια άνοιξαν το δύσβατο δρόμο της οικοδόμησης της νέας σοσιαλιστικής κοινωνίας!

Δεν είναι μόνον οί σημερινοί κομμουνιστές στη Γερμανία

που βλέπουν κοινούς στόχους καί χαρακτηριστικά γνωρίσματα ανάμεσα στη σημερινή αντίκομμουνίστίκή εκστρατεία ενάντιά τους με τη ναζίστίκή επίθεση.

Οί εργαζόμενοί, οί νέοι, Οί γυναίκες σ' όλο τον κόσμο, καί

πρώτα απ' όλα στην Ευρώπη, βλέπουν με ανησυχία στη σημερινή διεθνή κατάσταση ορισμένα σημάδια κοινά μ' εκείνα της δεκαετίας του '30.

Το κεφάλαιο επιτίθεται αδίστακτα, για την κατάχτηση χαί το

μοίρασμα των νέων αγορών, για τη διανομή της λείας που προέκυψε από την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος στην

Ευρώπη. Μ' αυτό τον τρόπο θέλουν οί ιμπεριαλιστές να ολοκληρώσουν την επίθεση κατά του σοσιαλισμού, να κατοχυρώσουν το προβάδισμα, τη νίκη τους, γνωρίζοντας ότι αυτή η νίκη είναι προσωρινή. Ταυτόχρονα, οξύνονταί οί αντιθέσεις

ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, στην κούρσα για την

παγκόσμια ηγεμονία, τη «νέα (ιμπεριαλιστική) τάξη πραγμάτων». Ακόμα καί ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές εκδηλώνονται

ανησυχίες για το ενδεχόμενο μίας ολόπλευρης -οικονομικής,

πολιτικής, στρατιωτικής- ισχυροποίησης της Γερμανίας. Αντιθέσεις καί ανησυχίες που, μαζί με την αυξανόμενη λαϊκή δυσαρέσκεια καί αντίσταση, σημαδεύουν καί την πορεία της καπίτα-

λίστίκής ολοκλήρωσης στην Ευρώπη, όπως συμφωνήθηκε στ;

Μάαστρί-χτ.

Τα διάφορα ρεφορμιστικά καί οπορτουνίστίχά ρεύματα που

δρουν μέσα στο εργατικό κίνημα, με πρωταγωνιστές τη σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία καί το σύγχρονο αναθεωρητισμό,

παίρνουν όλο καί πιο συντηρητική στροφή, συγκλίνουν με το

νεοσυντηρητίσμό. Ο νεοναζισμός, γέννημα θρέμμα της αντίδρασης καί του σοβινισμού, φουντώνει.

Οξύνονταί οί κοινωνικές αντιθέσεις, σαν συνέπεια της

άγριας επιθετικότητας των πολυεθνικών μονοπωλίων καί της

ιμπεριαλιστικής ηγεμονίας, ενάντια στις λαϊκές κατακτήσεις

καί τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Η γιουγκοσλαβική κρίση, αποτέλεσμα της υποδαύλισης των

διασπαστικών καί εθνικιστικών τάσεων με την άμεση παρέμβαση των ιμπεριαλιστών, εστία παρατεταμένου εμφύλιου πολέμου, πυροδοτεί τον κίνδυνο γενικότερης ανάφλεξης στα Βαλκάνια.

Η ανθρωπότητα βίώνεί τις δραματικές συνέπειες από την

τραγική αλλαγή του συσχετισμού σε βάρος των δυνάμείον της

ειρήνης καί ασφάλειας, της κοινωνικής προόδου καί δικαιοσύνης, σε βάρος του σοσιαλισμού.

Ποιος καλόπιστος άνθρωπος, με στοιχειώδη κοινωνικά καί

πανανθρώπινα κριτήρια, δεν βλέπει σήμερα ότι η καταβροχθίση της ΓΑΔ από την ιμπεριαλιστική ΟΔΓ δεν έχει καμιά σχέση

με τα πατριωτικά αισθήματα για μία ενιαία δημοκρατική Γερμανία; Ποως μπορεί να ίσχυρίοθεί σήμερα ότι η καπιταλιστική

παλίνόθρωση στη ΓΛΔ, στις χώρες της Κεντρικής καί Ανατολικής Ευρώπης, στη Ρωσία καί σ' άλλες δημοκρατίες της Σοβίί

τίκής Ένωσης, σχετίζεται με το αίτημα της δημοκρατικής, σο

σίαλίστίκής ανανέωσης καί ανάπτυξης; Ποιος καλοπροαίοί

Π{Χ'Αο'/ο^--------------------------------------------------------------------------

ιος άνθρωπος δεν βλέπει ότι η σημερινή οικονομική καί κοινωνική κατάσταση στις χώρες αυτές δεν έχει καμιά σχέση με τα

πραγματικά προβλήματα που αντιμετώπιζε η οικοδόμηση της

νέας σοσιαλιστικής κοινωνίας;

Κι όμως! Ο αστικός ιδεολογικός σκοταδισμός χρειάζεται τη

συκοφαντία, το δόλο καί την απάτη για να κρύψει την αλήθεια,

για να στηρίξει την αντίσοσίαλίστίκή εκστρατεία καί αντίκομμουνίστίκή υστερία.

Γία να κρύψει από την εργατική τάξη καί τους συμμάχους της

το γεγονός ότι η καπιταλιστική αντίδραση, η ιμπεριαλιστική

επίθεση δεν παραίτήθηκε ποτέ από την προσπάθεια υπονόμευσης καί ανατροπής των σοσιαλιστικών καθεστώτων. Γ ία να συγκαλύψεί τη μοναδική καί αδιάψευστη αλήθεια ότι, όσο θα

υπάρχει καπιταλισμός πάνω στη γη, ανειρήνευτη θα είναι η

αντιπαράθεσή του με το νέο κοινωνικό σύστημα, το σοσιαλισμό.

Αυτή την πραγματικότητα διερευνά ο Έρίχ Χόνεκερ. ο επαναστάτης ηγέτης της εργατικής τάξης της ΓΛΔ, ο αντιφασίστας

αγωνιστής της ειρήνης, ένα από τα θύματα της αντίκομμουνίστίκής συκοφαντικής εκστρατείας. Ο κομμουνιστής που διαβλέπει μέσα στις στάχτες της ήττας καί αναζωπυρώνει τις σπίθες της εργατικής, της σοσιαλιστικής νίκης, της μόνης εναλλακτικής λύσης για την πρόοδο της ανθρωπότητας.

Η μαρτυρία του Έρίχ Χόνεκερ για τα Δραμαηχά γεγονότα

δεν αποτελεί απλώς μία διαμαρτυρία στην πάλη για την υπεράσπιση των αξιών καί των ιδανικών του σοσιαλισμού. Δίνει συνάμα στοιχεία αυτοκριτικής καί κριτικής στάσης ζωής ενός οικοδόμου του σοσιαλισμού, που στις συνθήκες της ήττας επισημαίνει, με ρεαλισμό καί επαναστατική αισιοδοξία, τις επιτυχίες, την προσφορά της πορείας του νέου κοινωνικού συστή­

ματος στην ειρήνη, την κοινωνική δικαιοσύνη, την ελπίδα και

τη σιγουριά για ένα παρόν καί ένα μέλλον απαλλαγμένα από

την εκμετάλλευση του κεφαλαίου. Καταρρίπτει με στοιχεία το

μύθο της «αποτυχημένης οικονομίας» της ΓΛΔ, ακόμα καί μ!

εκτιμήσεις εφημερίδων όπως η Φρανκφούρτη .^Âyxf/Miw

7σάίΓ0ί'ν*/χ.

Θέτει καυτά ερωτήματα για μία αντικειμενική εκτίμηση της

πορείας της σοσιαλιστικής οικοδόμησης μέσα στο διεθνές

πλαίσιο της ανελέητης αναμέτρησής της με τον ταξικό αντίπαλο, τον ιμπεριαλισμό.

Αναζητά τις καθυστερήσεις καί τα λάθη που έπαιξαν ρόλο

στην πίσωδρόμηση αυτής της πορείας.

Πόσο έγκαιρα εκτίμησε το Κόμμα καί ο ηγέτης του στη ΓΛΔ

την ανάγκη επαναστατικής ανανέωσης του ίδιου του Κόμματος καί της κοινωνίας; Πόσο έγκαιρα εντόπισε καί προχώρησε

στην ανάπτυξη της εσωκομματικής δημοκρατίας, στη διεύρυνση της συμμετοχής καί συνυπευθυνότητας των εργατών, των

αγροτών, της διανόησης, της νεολαίας, των γυναικών, όλων

των πολιτών στην καθημερινή ζωή, ώστε να διασφαλιστεί μία

π ω υψηλή οικονομική καί κοινωνική αποτελεσματίκότητα της

σοσιαλιστικής κοινωνίας;

Ο Έ ρίχ Χόνεκερ θέτει τα ζητήματα της ενότητας οικονομικής

καί κοινωνικής πολιτικής, των δυσαναλογίών στην εθνική οικονομία, της πτώσης του ποσοστού συσσώρευσης για τους παραγωγικούς τομείς, των αδιεξόδων στον ανεφοδιασμό, αλλα

πάνω απ' όλα της ειλικρίνειας στα προβλήματα της οικονομίας.

Εντοπίζει σαν θέμα για δίερεύνηση τους ρυθμούς ανάπτυξης

της οικονομικής συνεργασίας καί εξείδίκευσης στα πλαίσια

του Συμβουλίου Οικονομικής Αλληλοβοήθειας καί μάλιστα w

/A

Πρόλογος--------------------------------------------------------------------------

συνάρτηση με τους αντίστοιχους ρυθμούς της Δύσης. Επισημαίνει προπαντός την καθυστέρηση του ΣΟΑ σ' ό,τί αφορούσε

τα νέα δεδομένα που σχετίζονταν με την επίστημονίκοτεχνίκή

επανάσταση στη νέα της φάση.

Ο συγγραφέας, δίερευνώντας την πολιτική της περεστρόικα,

σε μία πρώτη προσπάθεια ιστορικής επανεξέτασης των διαφόρων αντικειμενικών καί υποκειμενικών παραγόντων της ήττας, θέτει τα ερωτήματα:

Πώς εκτίμησε το Κόμμα την κατάσταση στη ΓΛΔ, όχι μόνον

από την άποψη των αναγκών της σοσιαλιστικής κοινωνίας, αλλά καί από την άποψη της επαγρύπνησης, για τη συσπείρωσή

του, για το ρόλο του σαν ηγέτίδας δύναμης στην ανάπτυξη καί

προάσπιση της σοσιαλιστικής δημοκρατίας.

Ποια η στάση των κομμουνιστών απέναντι στις ανερχόμενες

δυνάμεις, που επεδίωκαν τη διάλυση του Κόμματος καί της σοσιαλιστικής κοινωνίας, την κατάλυση του κυρίαρχου κράτους

καί των οργάνων του. Στην ουσία, πρόκειται για το ερώτημα:

Γιατί στρώθηκε ο δρόμος της αντεπανάστασης στις δυνάμεις

της «ανανέωσης» κατά την περίοδο '89-'91, γιατί ο αναθεωρητισμός καί ο ρεφορμισμός έγίναν όπλα της ιμπεριαλιστικής

επίθεσης; Η άλλη πλευρά του ζητήματος έγκειται στο εάν οί

ηγέτίδες σοσιαλιστικές δυνάμεις ανέλυσαν, μελέτησαν, συζήτησαν έγκαιρα καί σε βάθος στα πλαίσια του Συμφώνου της Βαρσοβίας, τα «νέα σχέδια» του ιμπεριαλισμού, ώστε να χαράξει το

σοσιαλιστικό σύστημα γραμμή ματαίωσης των σχεδίων αυτών.

Οί σκέψεις του Έρίχ Χόνεκερ για τη δραματική πορεία της

σοσιαλιστικής οικοδόμησης καί την ανακοπή της αποτελούν

συμβολή στην προσπάθεια θεωρητικής ερμηνείας των γεγονότων, αλλά καί ιστορικής αποτίμησης της ήττας. Μία συμβολή

που δίνεται σε συνθήκες βαθιάς παρανομίας των κομμουνί-

_________________________________________________ ΤΐρόΑϋνίΧ:

στών στην ενιαία καπιταλιστική Γερμανία καί στις άλλες χώρες της καπιταλιστικής παλινόρθωσης, με δραματικές συνθήκες υγείας καί δίαβίίύσης του ίδιου του συγγραφέα, με αποκορύφωμα την επαίσχυντη πράξη της παράδοσής του, από τη ρωσική ηγεσία, στις αντεπαναστατίκές δυνάμεις.

Η μετάφραση στα ελληνικά καί η διάδοση των σκέψεων του

Έ ρίχ Χόνεκερ είναι πράξη δίεθνίστίχού χρέους των ελλήνων

κομμουνιστών, των μαχητών της ειρήνης, των προοδευτικών

ανθρώπων. Μπορεί καί πρέπει να προτρέψεί τους προοδευτικούς ανθρώπους να εγκαταλείψουν τη στάση σιωπής απέναντι

στις πράξεις κατασυκοφάντησης καί διωγμών που επιβάλλει η

αντίκομμουνίστίκή εκστρατεία.

Η πλατιά διάδοση αυτής της έκδοσης, πριν απ' όλα ανάμεσα

στους νέους καί τις νέες, τους οικοδόμους του μέλλοντος, είναι πράξη ζωτικής ανάγκης για τον κομμουνιστή, το συνειδητό

μαχητή της κοινωνικής ισοτιμίας καί απελευθέρωσης, που

προβληματίζεται δημιουργικά, ερμηνεύει αντικειμενικά τα

ιστορικά γεγονότα, διαβλέπει επιστημονικά τις δυνατότητες

κατάργησης της κεφαλαιοκρατικής εκμετάλλευσης καί ολόπλευρης ανάπτυξης της προσωπικότητας του ανθρώπου.

Διπλή είναι η προσφορά αυτού του έργου:

Δίνει στοιχεία, κρίσεις, ερεθίσματα για μία βαθύτερη, σε ατομικό καί συλλογικό επίπεδο, προσπάθεια απάντησης στο ερώτημα αν οί υποκειμενικές παραλείψεις καί τα λάθη αποτέλεσαν

τον αποφασιστικό παράγοντα της ήττας. Προκαλεί, με τα ερωτήματα που θέτει, την ερευνητική καί θεωρητική δουλειά του

ΚΚΈ για το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, για το σοσιαλισμό

που θα γνωρίσουμε.

Ταυτόχρονα, δίνει στοιχεία που αποκαλύπτουν το αληθινό

πρόσωπο του ιμπεριαλισμού καί τη δυναμική της ταξικής πά75.

Πρόλογος-------- -----------------------------------------------------------------

λης ανάμεσα στα δύο κοινωνικοοικονομικά συστήματα. Παρέχει επιχειρήματα για την υπεράσπιση του σοσιαλισμού, που

ενισχύουν τον ιδεολογικό αγώνα καί ανταποκρίνονταί στην

ανάγκη για αναζωογόνηση των σοσιαλιστικών ιδεών, αξιών

καί ιδανικών.

Εφίστούμε την προσοχή του αναγνώστη στην άποψη που διατυπώνει ο Έ ρίχ Χόνεκερ, στο δεύτερο έγγραφο της δήλωσής

του, την 1η του Μάρτη 1990.

«M ta π??γή Ααθών, μία α ίπ α (...) θεωρώ ό π ήταν καί το γεγονός ό π τα τελευταία χρόνια ?7 ιστορία του σοσιαλισμού όεν

α$ίολογήθ?7χε ανπχείμενίχά. Χ α ί μάλιστα, το γεγονός ό π ot

ατέΑείες ενός νέου αχόμα χοίνω νίχού συστήματος, με π ς α νπ -

φάσείς του, όεν παρουσίάσττ;χαν α π ' όΑες τίς πλευρές, ενώ τα

σφάλματα xat τα σοβαρά Αάθ?? που έγίναν στ??ν πορεία otxoôôμ??σ^? του νέου χοίνωνίχού συστήματος, πέρα σαν με τέτοίο

τρόπο στ?? συνείό??σ?7, που αμφίσβ??τήθ??χαν γενίχά τα επίτεύγματα χαί τα tôavtxà του σοσίαΑίσμού σαν εναΑΑαχπχής Αύσ??ς

γία τ??ν ανθρωπότητα. Αυτό έχεί σχέσ?? xat με το γεγονός ότί

προφανώς όεν χαταφέραμε αχόμα να χάνουμε τον χάθε άνθρωπο να νίώσεί χειροπιαστά τα σοσίαλίστίχά μας ίόανίχά σε

χάθε τομέα. Χ ί ας διαπιστώναμε πως ο σοσίαΑίσμός βρί'σχεταί

αχόμα σε μ?? ολοκληρωμένο στάόίο, οπότε έμπαιναν όρία στις

επίόίώξείς μας.»

Ο Έρίχ Χόνεκερ, σηκώνοντας το βάρος των ευθυνών ενός

κομμουνιστή ηγέτη, που έζησε την πορεία οικοδόμησης της νέας σοσιαλιστικής κοινωνίας στη ΓΑΔ καί στη σοσιαλιστική

κοινότητα, αλλά καί την ανακοπή αυτής της πορείας, καί την

ήττα, ατενίζει το σοσιαλιστικό μέλλον, με κριτικές καί αυτοκριτικές αναζητήσεις, με ρεαλισμό καί επαναστατική αισιοδοξία:

_________________________________________________/ypoAoyoç

«H γερμανίχτ) ερ^^ατίχ?; τόξ;?. χάτω από τ/?ν χαθοό??/??α^ τοί'

μαρξίοτί^ού τ/;ς κόμματος. rot' FZKT. τοί'πρώτοί' ενιαίοι' ερ-

/ατίχού κόμματος. αποτόΑμ^αε τ??ν επέλασή οτο νέο πεόί'ο τ^ς

ίατορί'ας τ?;ς ανθρωπότητα?, θα τ??\' αποτοΑμ^αεί ξανά. Έατω

κί αν χρειαστεί καίρός. 0 α τ?7ναποτοΑμ#εί.'»

Η εργατική τάξη στην Ελλάδα, στην Ευρώπη καί σ' όλο τον

κόσμο επωμίζεται την ιστορική ευθύνη για τη μετάβαση στο

νέο στάδιο εξέλιξης της ανθρωπότητας.

Τα όποια λάθη καί οί όποιες αποτυχίες αυτής της πρώτης

προσπάθειας του ανθρώπου να αποβεί ο συνειδητός πρωταγωνιστής της κοινωνικής εξέλιξης είναι παρακαταθήκη διδαγμάτων για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού.

Ανεξάρτητα απ' τα ζίκ-ζακ της ιστορίας, η Οκτωβριανή Επανάσταση ήταν καί θα παραμείνεί η απαρχή για το πέρασμα της

ανθρωπότητας από τη βαρβαρότητα στον πολιτισμό.

28.9.92

ΕΑέν?? ΜπέΑΑον

/7.

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

ΕΖΧ4Π2ΓΕ

ι πείδή στο βιβλίο που κυκλοφόρησε καί δεν έχω εγκρίνει

J —^καί σε μερικές άλλες δημοσιεύσεις, στις οποίες δεν είχα

καμιά ανάμιξη, περίέχονταί διαστρεβλώσεις καί αναλήθειες,

θεωρώ αναγκαίο να τοποθετηθώ για λόγους πολιτικής κουλτούρας. Προπαντός, όμως, επειδή ανταποκρίνεταί στο αίσθημα πολιτικής ευθύνης που έχω.

Ξέρω ότι υπάρχουν καί καλώς εννοούμενες συμβουλές φίλων

που λένε να μην κάνω γενικά δημόσιες δηλώσεις, γιατί θα χρησιμοποιηθούν οπωσδήποτε σαν αφορμή για νέους εμπρηστικούς λόγους. Μετά τις νεότερες εμπειρίες μας, δεν μπορούμε

να το αποκλείσουμε σε καμιά περίπτωση, από την άλλη μεριά,

όμως, δεν μπορεί να έχει κανείς την απαίτηση να σωπάσω για

όλες αυτές τις βαθιές πολιτικές καί κοινωνικές αλλαγές.

Θεωρώ απλά καθήκον μου να τοποθετηθώ για τα δραματικά

γεγονότα του Νοέμβρη του 1989. Γιατί, στο τέλος-τέλος, δεν

υπάρχουν μόνο εκείνοι που με υπερβολική γρηγοράδα πρόδωσαν τα παλιά ιδανικά τους καί τους φίλους τους καί άλλαξαν

τα πολιτικά τους πιστεύω. Υπάρχουν, ακόμα, καί αμέτρητοι

τίμιοι πρώην συνοδοιπόροι, λογικοί καί αξιοπρεπείς άνθρω79.

Mfpoj ί7ρώπλ.

ποι σ' ολόκληρο τον κόσμο, που παρ' όλο που βλέπουν με κριτικό μάτι το παρελθόν, δεν έχουν παρ' όλα αυτά παραιτηθεί

από την ελπίδα τους για μια νέα. σύγχρονη σοσιαλιστική κοινωνία. ελεύθερη από καπιταλιστική εκμετάλλευση. Σ' αυτούς

απευθύνομαικαταρχήν.

Να απομακρυνθώ από τη σκηνή της ιστορίας, χωρίς να διατυπώσω τις απόψεις μου για τις συγκλονιστικές εξελίξεις του

τελευταίου καιρού, θα το θεωρούσα άτιμο, όχι μόνο για μένα

προσωπικά, αλλά και για το γερμανικό και διεθνές κομμουνιστικό κίνημα.

Είμαι σταθερά αποφασισμένος, όσο μου το επιτρέπουν οι δυνάμεις μου, να μην αφήσω τους σημερινούς νικητές να με φιμώσουν, όπως κάποτε δεν άφησα να με φιμώσει η φασιστική

Γκεστάπο. Αυτό το οφείλω σ' ολόκληρη τη ζωή μου σαν κομμουνιστή.

Καταρχήν. θέλω να πω ένα πράγμα: Τα γεγονότα που συνέβησαν στη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία (ΓΛΔ) από τότε

που παραιτήθηκα από Πρόεδρος του Κρατικού Συμβουλίου

και Γενικός Γραμματέας, με συγκλόνισαν βαθιά. Δεν μπορώ,

όμως, να πω ότι «γκρεμίστηκε μέσα μου ένας ολόκληρος κόσμος». Η καταστροφή της ΓΛΔ δε μου αφαίρεσε ούτε εμένα ούτε άλλων συναγωνιστών την πίστη στο σοσιαλισμό σαν τη μοναδική εναλλακτική λύση για μια ανθρώπινη κοινωνία. Το

«κατρακύλισμα» του σοσιαλισμού στον καπιταλισμό, δεν είχε

να κάνει μ' εμένα, αλλά με όλους όσους, με τις δυνάμεις τους.

δημιούργησαν και διαμόρφωσαν μαζί μας τη σοσιαλιστική κοινωνία. Καταλαβαίνω πολύ καλά όλους εκείνους που λένε ότι

δεν μπορεί ποτέ να είναι αλήθεια πως δουλεύαμε τσάμπα 40

χρόνια. Δίκιο έχουν! Ό,τι προσφέραμε 40 χρόνια, ο καθένας

στο πόστο του. κάτω από δύσκολες συνθήκες για να υπάρχει

20.

σοσιαλισμός σε γερμανικό έδαφος, θα εξακολουθήσει να ζει

στους μελλοντικούς αγώνες. Συγκεκριμένα, εννοο') κυρίω: την

κοινωνική ασφάλιση για όλους, που εξαρτιέται από τις σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής, τα ανθρώπινα εκείνα δικαιώματα

που έγιναν πραγματικότητα, όπως είναι το δικαίωμα στη δουλειά, το δικαίωμα στη μόρφωση, την ισοτιμία της γυναίκας,

όλα αυτά τα επιτεύγματα, που σε πολλούς φαίνονταν αυτονόητα, αλλά που σήμερα ποδοπατούνται βάναυσα. Εργάτες, αγρότες, επιστήμονες, δάσκαλοι, άντρες και γυναίκες και η νεολαία,

πολλοί από τους οποίους σήμερα είναι χωρίς δουλειά, χωρίς

προοπτικές, μόνο με την πάλη θα μπορέσουν να ξανακερδίσουν αυτά τα δικαιώματα που είχαν εξασφαλισμένα στην πρώην σοσιαλιστική χώρα μας. Με όλα αυτά τα τελείως ακατανόητα σχετικά με την κατάρρευση της σοσιαλιστικής κοινωνίας, με

όλη αυτή την προδοσία, με όλη την αθλιότητα που χρειάστηκε

να ζήσουμε, ένα παραμένει σίγουρο: Ο ερχομός ενός νέου κόσμου δεν μπορεί πια να ανασταλεί. Αυτή η γνώση βγαίνει για

τον καθένα που όχι μόνο έχει διαβάσει, αλλά και έχει κατανοήσει τον Μαρξ, τον Ένγκελς και τον Αένιν. Οι νόμοι της εξέλιξης της ανθρώπινης κοινωνίας είναι αντικειμενικοί. Η κύρια

αντίθεση του κόσμου του κεφαλαίου, όσο και να μπορεί να

«αλλάζει» ο καπιταλισμός, υπάρχει και παραμένει. Μόνο όταν

καταργηθεί η αντίθεση ανάμεσα στην κοινωνική εργασία και

την ιδιωτική ιδιοποίηση, θα μπορέσουν να δημιουργηθούν οι

συνθήκες για να ζήσει το άτομο μια αξιοπρεπή ζωή. Τα όρια,

πάνω στα οποία τελικά θα προσκρούσει η καπιταλιστική κοινωνία, ανοίγουν το δρόμο στο σοσιαλισμό.

Παρ' όλη την τωρινή ήττα, είμαι απόλυτα πεισμενος. όπως

και πολλοί ομοϊδεάτες, ότι η αντικατάσταση της καπιταλιστικής κοινωνίας από μια σοσιαλιστική κοινωνία, με οποίαδηπο-

τε συγκεκριμένη μορφή κι αν πάρει, είναι αναπόφευκτη, γιατί

οι νόμοι της ιστορίας δεν μπορούν να πάψουν να ισχύουν. Γι'

αυτό, από ιστορική σκοπιά, δε θεωρώ τα πράγματα τόσο απαισιόδοξα, όπως πολλοί μετά το σοκ του 1989.

Σε τελική ανάλυση, όλα τα ζητήματα που κάνουν τη ζωή του

ανθρώπου άξια να τη ζει κανείς, συνοψίζονται καταρχήν σε

αξίες όπως είναι η κοινωνική ασφάλιση. Για την κοινωνική

ασφάλιση, όμως, δεν υπάρχει απολύτως καμιά θέση στην κοινωνία που μας έριξαν και όπου προσπαθούν να μας παραγκωνίσουν. Οι νόμοι της κοινωνίας των λύκων του καπιταλισμού

τύπου Μάνταεστερ, που επικρατεί σήμερα στην πρώην ΓΑΔ, σε

καμιά περίπτωση δεν αποτελούν εναλλακτική λύση σε μια κοινωνικά δίκαιη κοινωνία. Γι' αυτό και είμαι πεισμένος ότι η

εξέλιξη δεν έχει φτάσει σ' ένα τελικό σημείο και ότι οι σοσιαλιστικές ιδέες δεν έχουν πεθάνει. Μερικοί αυτό το ονομάζουν

παλιά σκέψη, μακριά από την πραγματικότητα, και με τον τρόπο αυτό αποδείχνουν ότι δεν κατανοούν τις ιστορικές διαδικασίες, καθώς επίσης ότι είναι βαθιά εχθρικοί απέναντι στη μαρξιστική θεωρία.

Η παραίτησή μου έγινε, όπως επιβεβαιώνουν τα γεγονότα,

στο φόντο των γεγονότων, που δε διαδραματίστηκαν από τη

μια στιγμή στην άλλη. Προηγήθηκαν αλλαγές που αποτελούσαν μακρόχρονες επιδιώξεις στο παγκόσμιο σκηνικό, αλλαγές

που, όπως έμελλε να αποδειχτεί σύντομα, άλλαξαν την όψη της

Ευρώπης. Τα σημερινά γεγονότα, όπως δήλωσα ήδη την άνοιξη

του 1990, αυτό ακριβώς μαρτυρούν σε μια έκταση, που τότε δεν

μπορούσε κανείς να εκτιμήσει σ' όλο το εύρος της. Το 1987 είχαμε πληροφορίες από την Ουάσιγκτον που έλεγαν ότι η ΓΛΔ

θα ήταν το «τίμημα» για το ευρωπαϊκό σπίτι. Αυτή η πληροφορία ήταν προφανώς φορτισμένη από το φόβο ότι οι ΗΗΑ θα

22.

έπρεπε να εκόιωχθούν από την Ευρώπη. Καί ήταν το MJS7 που

μερικοί γνωστοί σοβιετικοί συγγραφείς ή σοβιετικοί συγγραφείς που είχαν αυτή τη «φήμη», εμφανίστηκαν στα δυτικά μέσα

ενημέρωσης καί «διακήρυξαν» την υπέρβαση των «δύο γερμανικών κρατών» σαν πολιτικό καθήκον της στιγμής.

Ήταν απλά σύμπτωση που περίπου την ίδια εποχή ο Γίγκαν

απαίτησε μπροστά στην Πύλη του Βραδεμβούργου ότι έπρεπε

να πέσει το τείχος: Το ότι η υπέρβαση των «δύο γερμανικών

κρατών», έτσι όπως είχαν τα πράγματα, μπορούσε να πραγματοποιηθεί μόνο με αλλαγή του συστήματος στη ΓΛΔ, ηταν βέβαια λογικό. Εκείνη την εποχή, όμως, ούτε μας περνούσε από

το νου. Πιστεύαμε στις αμοιβαίες υποχρεώσεις της συμμαχίας

μας, που δεν έδιναν σε κανέναν το δικαίωμα να παρατήσει τη

ΓΛΔ. Πιστεύαμε στη σταθερότητα αυτής της συμμαχίας, στην

ειλικρίνεια των συμμάχων, που ποτέ και πουθενά δε μας μίλησαν για κατάργηση των «δύο γερμανικών κρατών». Τα γεγονότα που ακολούθησαν την Απόφαση του Πολιτικού Γραφείου

(ΠΓ) της Κεντρικής Επιτροπής (ΚΕ) του Ενιαίου Σοσιαλιστικού Κόμματος Γερμανίας (ΕΣΚΓ) στις 11 Οκτώβρη του 1989

για τη στροφή, η παραίτησή μου στην 9η Ολομέλεια της ΚΕ

στις 18 Οκτώβρη του 1989. εξελίχθηκαν στην κατευθυνση της

αλλαγής του συστήματος. Η ΓΛΔ παραδόθηκε στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία Γερμανίας (ΟΔΓ), κατελήφθη απο την ΟΔΓ,

κι ας το ονομάζουν αυτό ελεύθερη προσάρτηση. Και σήμερα

αποδείχνεται ότι δεν ήταν αυτή η θέληση του λαου. κι ας ψήφισε αργότερα η πλειοψηφία υπέρ της Χριστιανικής Δημοκρατικής Ένωσης/Χριστιανικής Κοινωνικής Ένωσης ί\.\Η /\Κ Έ ).

Αυτό το λάθος ο λαός θα το πληρώσει ακριβα. Μ θυσία της

ΓΛΔ είναι ό,τι πιο οδυνηρό έχει συμβεί στη ζωη μου. διατηρώ,

όμως, την πεποίθηση και μαζί μ* εμένα τη συμμερίζονται πολ­

λοί άνθρωποί: Ο σοσιαλισμός δεν εξαφανίστηκε από την παγκόσμια σκηνή ούτε καί θα εξαφανιστεί.

Παρ' όλη την προσωρινή αποτυχία της προσπάθειας να εγκαθίδρυθεί μία σοσιαλιστική κοινωνία, παρ' όλη τη σημερινή πολιτική σύγχυση, η θέληση για την εγκαθίδρυση ενός δίκαιου, ειρηνικού καί απαλλαγμένου από εκμετάλλευση κόσμου δεν

πρόκειται να καμφθεί. Σημαντικό είναι καί παραμένει το γεγονός ότι το κίνημά μας, μετά τη μεγαλύτερη ήττα που δέχτηκε

από τη γέννησή του, την κατάρρευση των σοσιαλιστικών χωρών στην Κεντρική καί Ανατολική Ευρώπη καί τη σημερινή

πολύπλοκη κατάσταση στην ΕΣΣΔ καί την κατ' επέκταση αποδυνάμωση της θέσης του στον κόσμο, συγκεντρώνει νέες δυνάμεις, ότι τα μαρξιστικά κόμματα εδραιώνονται καί πάλι, γιατί

μόνο αυτά είναι σε θέση να επεξεργαστούν μία πολιτική που να

ανταποκρίνεταί στους νόμους της κοινωνικής εξέλιξης, να δώσουν απαντήσεις στα νέα προβλήματα καί στις συνθήκες που

προέκυψαν, καί, παρ' όλες τις αντιξοότητες, να φέρουν τις σοσιαλιστικές ιδέες στις μάζες.

Ο σοσιαλισμός δεν είναι ουτοπία, είναι επιστήμη, καί αυτό

δεν μπορεί να το αλλάξει το γεγονός ότι στη Γερμανία, τη χώρα

όπου γεννήθηκαν οί ιδρυτές του επιστημονικού σοσιαλισμού,

έγίνε «της μόδας» να τον αμφισβητούν ορισμένοι «θεωρητικοί

του σοσιαλισμού». Τις ήττες πρέπει κανείς να τις αναλύει με τη

μέθοδο του Μαρξ* μόνον έτσι μπορούν να βγουν διδάγματα.

Όπως έγραψε καί ο Καρλ Λίμπκνεχτ λίγο πριν από τη δολοφονία του, μόνον έτσι μπορούν οί ήττες να είναι καί νίκες, Οί ήττες να οδηγούν σε νέες νίκες.

Φυσικά, τον Οκτώβρη του 1989 δε μου ήταν τόσο ξεκάθαρο

όσο σήμερα ότι με την αλλαγή των παγκόσμιων πολιτικών συνθηκών είχε δημίουργηθεί μία νέα κατάσταση για την ύπαρξη ή

μη της ΓΑΔ. Αυτό πιστεύω ότι ισχύει καί για τα τακτικά καί

για τα αναπληρωματικά μέλη του ΠΓ καί της ΚΕ. Γιατί κί αυτοί μπορούσαν να διαβλέψουν το ίδιο λίγο όσο κί εγώ το παιχνίδι που οδηγούσε σε μία ριζική αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων στον κόσμο. Αυτή τη στιγμή, όπως τόνίσα ήδη καί στη

συνεδρίαση του ΠΓ στις 10 καί 11 Οκτώβρη του 1989, γνωρίζω

καλά ότι η απόφαση για τη «στροφή», που μεθοδεύτηκε κατά

την απουσία μου, ήταν λάθος. Ούτε οί αποφάσεις της 9ης καί

της 10ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΕΣΚΓ μπορούσαν να επηρεάσουν θετικά την κατάσταση, γιατί είχε ήδη αφαίρεθεί το έδαφος

κάτω από τα πόδια της ΓΛΔ, που υπήρξε αποτέλεσμα του Β

Παγκόσμιου Πολέμου καί της μεταπολεμικής εξέλιξης. Τόσο

το Κόμμα όσο καί τα κρατικά όργανα έπεσαν σε σύγχυση από

την απόφαση καί τα συνακόλουθά της. Η εκστρατεία κατασυκοφάντησης που άρχισε κατόπιν ενάντια στους «χαφιέδες του

ΕΣΚΓ » στα πιο διαφορετικά επίπεδα προετοίμασε ένα ευνοϊκό

έδαφος για την «αλλαγή του συστήματος». Αυτή ήταν. λοιπόν,

η υπηρεσία που πρόσφεραν στο Κόμμα οί «δημοκράτες σοσιαλιστές», που με τις φωνές τους για περισσότερη «δημοκρατία»

-πράγμα που άρεσε ιδιαίτερα στο συγκρότημα Σπρίνγκερ- συνέβαλαν στο να ρίξουν τη ΓΛΔ στην άβυσσο.

Φυσικά, συνέβαλαν στις εξελίξεις καί τα λάθη μας και οί παραλείψεις μας. Κοιτάζοντας πίσω, μπορούμε σήμερα να τα

δούμε πιο καθαρά. Πιο καθαρά, όμως, φαίνεται ότι το Σύμφωνο της Βαρσοβίας έπρεπε να παραιτηθεί από το καθήκον, για

το οποίο είχε ιδρυθεί: την υπεράσπιση της σοσιαλιστικής κοινωνίας των κρατών που είχαν προκύψεί στην Ευρώπη σαν

αποτέλεσμα του Β Παγκόσμιου Πολέμου καί της μεταπολεμικής εξέλιξης από την επιθετική, ανατρεπτική πολίτικη του

ΝΑΤΟ, συμπερίλαμβανομένης καί της μυστικής του οογανω-

Μέρος 77ρώίθ.------------------ ----------------------------------------------------------------------------

σης. της «Γκλάντίο». Δυστυχώς, δεν υπήρχε προθυμία να μιλήσουμε ανοιχτά για τα σχέδια αυτά στην Πολιτική Γνωμοδοτίκή

Επιτροπή. Ούτε καί όταν το 1987. κατά την άσκηση «Μάίστερσαφτ» της ανώτατης διοίκησης, έγίνε φανερό ότι με το νέο

στρατιωτικό δόγμα της Σοβιετικής Ένωσης, το δόγμα αποφυγής της σύγκρουσης καί επαρκούς υπεράσπισης σε περίπτωση

επείγουσας ανάγκης, θα έμενε η ΓΛΔ έρμαιο στα χέρια του

ΝΑΤΟ. Η διαμαρτυρία μας για μία τέτοιου είδους παραλλαγή

του αμυντικού δόγματος απορρίφτηκε σαν παρανόηση, σαν

λαθεμένη ερμηνεία του νέου στρατιωτικού δόγματος.

Σ' αυτό έρχεται να προστεθεί καί το γεγονός ότι όλοι Οί πιθανοί εσωτερικοί καί εξωτερικοί αντίπαλοί ενθαρρύνθηκαν από

το δίλημμα «Ποίος-Ποων» που ξανατέθηκε επί τάπητος στη

Σοβιετική Ένωση μπροστά στις ακόμα πιο μαζικές επιθέσεις

τους ενάντια στο σοσιαλισμό. Ήταν μία από τις μεγαλύτερες

απογοητεύσεις των ανθρώπων εκείνων, που είχαν συνδέσει το

μέλλον τους, τις ελπίδες τους με το σοσιαλισμό στη ΓΛΔ.

Παρ' όλα αυτά, δεν πρέπει κανείς να παραγνωρίσει την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε. Νεοφασίστίκά πογκρόμ, εθνικιστικά έκτροπα, αντίκομμουνίστίκό κυνήγι μαγίσσών χωρίς

προηγούμενο καί προδοσία απέναντι στην υπόθεσή μας - όλα

αυτά δεν πρέπει να θολώνουν την εικόνα αυτού που διαδραματίζεται τούτη τη στιγμή σε γερμανικό έδαφος, στην Ευρώπη καί

στον κόσμο.

Για λόγους κέρδους καί καπιταλιστικού συναγωνισμού οργανώθηκε συνειδητά η καταστροφή της οικονομίας της ΓΛΔ, η

εσκεμμένη κατάρρευση της αγοράς: μαζί με επιχειρήσεις, που

χωρίς κρατική βοήθεια καί άλλα κίνητρα δε θα ήταν βιώσιμες

στην οικονομία της αγοράς, καταστρέφονταί μεθοδικά καί μαζικά ακόμα καί τεχνικά υπερσύγχρονες, ικανές επιχειρήσεις,

26.

_________________________________________________ Είσύγωγ??

που όχι σπάνια είχαν ιδρυθεί από δυτικές εταιρίες. Ο μαζικός

κοινωνικός θάνατος που διαγράφεται αδρά, η καταστροφή

κοινωνικών υπάρξεων σε μεγάλη κλίμακα, η διάλυση γάμων

καί οικογενειών, που δεν μπορούν να προσαρμοστούν στο δυτικό τρόπο ζωής που τους επιβλήθηκε από τη μία στιγμή στην

άλλη, οδηγούν σε μία έκρηξη της εγκληματικότητας καί σε μία

διαρκή, ανησυχητική επιδημία αυτοκτονιών. Η κατάρρευση

ολόκληρων κοινωνικών τομέων, όπως για παράδειγμα του συστήματος υγείας, της μέριμνας για τα παιδιά, τη νεολαία καί

τους ηλικιωμένους, η εξέλιξη της επιστήμης, του πολιτισμού

καί της λαϊκής μόρφωσης - όλα αυτά βρίσκονται σε οξεία αντιπαράθεση με τις ψεύτικες υποσχέσεις των κυρίαρχων κύκλων,

καθώς καί με τις προσδοκίες καί τις φρούδες ελπίδες μίας μεγάλης πλείοψηφίας, που καλλιεργούν καί μεγαλοποιούν τα μέσα ενημέρωσης. Γ ία την ώρα, οί κυρίαρχοί κύκλοι της Βόννης

καταφέρνουν να περιορίζουν καί να υποστέλλουν τις κοινωνικές διαμαρτυρίες. Η κλιμάκωση των μέτρων για τη δραστική

μείωση των κοινωνικών παροχών καί τμηματικές παραχωρήσεις που αποσπάστηκαν με το ζόρι από τους επιχειρηματίες,

οδήγησαν σε μία πρόσκαιρη ηρεμία πριν από την καταιγίδα,

που, όμως, είναι αναπόφευκτη. Καί κανείς δεν ξέρει πού θα

μπορούσε να καταλήξεί μία ρίζοσπαστίκοποίηση.

Μπροστά στην πολιτική καί οικονομική καταστροφή, που εκφράζεται πω καθαρά στον τεράστιο αριθμό των 3 εκατομμυρίων ανέργων στην πρώην ΓΑΔ, είναι όλο καί πιο δύσκολο για

την κυβέρνηση Κολ να επίρρίψεί τις ευθύνες στην εποχή της

ΓΛΔ. Η διαμαρτυρία δεν μπορεί πια να διοχετεύεται αποκλειστικά προς τα πίσω, παρ' όλη τη μαζική προπαγάνδα. Η στάση

ορισμένων «δυτικών» στην πρώην ΓΛΔ, που δεν μπορεί να χαρακτηριστεί με λόγια, η υπεροψία τους που θυμίζει άποίκους,

27.

Μφος ΠρώΓΟ-----------------------------------------------------------------------

βοηθάνε κατά τ' άλλα ώστε να ανοίξουν τα μάτια όλο καί πω

πολλών ανθρώπων. Όταν οι συνοδοιπόροι του Νοέμβρη 1989

-που έπεσαν θύματα- λένε ότι δεν ήθελαν να γίνει αυτό, τους

πιστεύουμε. Μπροστά στη σημερινή εξέλιξη και στο κατώτερο

σημείο της κρίσης που πλησιάζει, γίνεται όλο και πω καθαρό

ότι τα γεγονότα στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη στα τέλη του 1989-αρχές του 1990, που μας συγκλόνισαν όλους βαθιά, ήταν αντεπανάσταση, και η νίκη της διευκολύνθηκε από τη

συστηματική μείωση της επιρροής των μαρξιστικών κομμάτων. Δυστυχώς, αυτό το παραδεχτήκαμε πολύ αργά. Όχι,

όμως, τόσο αργά που να μην μπορούμε να βγάλουμε διδάγματα

για το μέλλον και για την αποφασιστική δράση που χρειάζεται

να αναπτύξουμε μέσα και έξω από το κοινοβούλιο. Το δικαίωμα στη δουλειά, ο ίσος μισθός για ίση εργασία, χωρίς διάκριση

ηλικίας και φύλου, το δικαίωμα στη μόρφωση και την ανάπαυση, το δικαίωμα να έχουν όλοι μια κατοικία -όλα αυτά τα αγαθά που ζητούσα για τη νέα γενιά ήδη από το 1945-46- αυτά τα

αιτήματα ισχύουν για όλους, ιδιαίτερα σήμερα.

2&

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

0 7 Α Λ Λ Α Γ Ε Σ Σ Τ Ο ί / Α ί Χ Ο Σ Μ /Ο Σ Χ Η Μ Χ Ο -

Ε Σ Ω Γ Ε Γ 7Χ Ε Σ Χ Α 7 Ε Ξ Ω Γ Ε Ρ7Χ Ε Σ Σ Υ Ν Θ Η Κ Ε Σ Π Ο Υ

Ο Δ Η Γ Η Σ Α Ν Σ Τ Η Ν Α Λ Λ Α Γ Η ΤΟ Y Σ Υ Σ Τ Η Μ Α Τ Ο Σ

7. Η aAAay?) xat ?? επ^ράτ^σ??

A υτές τις μέρες κάποιος ιστορικός επεσήμανε ότι η πτώση

Υ"Α.της ΓΛΔ, για την οποία λυπάται βαθιά, ενυπήρχε στην

κατάρρευση της κοινότητας σοσιαλιστικών κρατών στην Ευρώπη, της κοινωνικής τους τάξης. Αντιρρήσεις σ' αυτή την

επισήμανση μπορούν να φέρουν μόνο εκείνοι που για τον ένα

ή τον άλλο λόγο, δε θέλουν να βγάλουν συμπεράσματα από

την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε.

Πρέπει να το πούμε πια σήμερα ότι ήταν λάθος για πολλούς

να υποθέσουν ότι η αλλαγή το φθινόπωρο του 1989 ξεκίνησε

από τους δρόμους, από την «ηρωική πόλη της Λειψίας». Όσοι

είχαν μια τέτοια εντύπωση θα πρέπει να την αποβάλουν. Η «ειρηνική επανάσταση», όπως φαίνεται σήμερα όλο και πιο καθαρά, έγινε δυνατή χάρη στη ριζική αλλαγή της παγκόσμιας πολιτικής. Οι μεγάλες αλλαγές, που συντελέστηκαν πρόσφατα στο

διεθνή στίβο, ήταν δυνατές, επειδή άλλαξε ο συσχετισμός των

στρατιωτικών δυνάμεων στον κόσμο.

29.

Μφος* ζΑεύίψο---------------------------------------------------------------------

Οί πολιτικοί των ΗΠ Α, που εδώ και δεκαετίες, θα μπορούσαμε να πούμε από το τέλος του Β ' Παγκόσμιου Πολέμου, προσπαθούσαν προς το συμφέρον των αντιδραστικών, ιμπεριαλιστικών κύκλων να δημιουργήσουν μια κατάσταση σαν τη σημερινή, εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία που τους δόθηκε.

Κατάφεραν να προκαλέσουν μια σοβαρή ήττα στο σοσιαλισμό.

Στις σοσιαλιστικές χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και στη Σοβιετική Ένωση συντελέστηκε και συντελείται

μια αλλαγή του συστήματος. Δεν εξετάζω αν ο κύριος Σεβαρντνάτζε έχει δίκιο, όταν λέει ότι οι θέσεις της πολιτικής εισήγησης στο 27ο Συνέδριο ήταν μια «κατηγορηματική άρνηση της

κυρίαρχης ιδεολογίας», ότι οι ιδέες της εισήγησης προανήγγελλαν την «αποφασιστική κατεδάφιση του συστήματος».

Οπωσδήποτε, κάτι τέτοιο δε φάνηκε το επόμενο διάστημα στις

πολλές συζητήσεις που κάναμε με τον εισηγητή στο 27ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ, αλλά ούτε και στις συζητήσεις που είχαμε με

τον Σεβαρντνάτζε τον Ιούνη του 1989. Ακόμα κι όταν εμφανίστηκε στη διεθνή πολιτική το «ευρωπαϊκό σπίτι», και πάλι δε

φάνηκε κάτι τέτοιο.

Πάντα επρόκειτο για συνύπαρξη, δηλαδή για την ειρηνική

συμβίωση, για τη συνεργασία δύο διαφορετικών κοινωνικών

συστημάτων, δύο παγκόσμιων συστημάτων. Αυτό, όμως, προφανώς δεν το βλέπει σήμερα έτσι ο Σεβαρντνάτζε. Την αναθέρμανση των σχέσεων μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων διαδέχτηκε

η «απελευθέρωση» της ΓΛΔ και των άλλων σοσιαλιστικών χωρών. Οι επαναστάτες του φθινόπωρου του 1989 έμειναν ακάλυπτοι. Η ιστορία θα κρίνει, αν θυσιάστηκαν η ΓΛΔ, η Λ.Δ.

Πολωνίας, η Τσεχοσλοβάκικη Δημοκρατία, η Λ.Δ. Ουγγαρίας,

η Λ.Δ. Βουλγαρίας, η Σοσιαλιστική Δημοκρατία Ρουμανίας

30.

.Οί- αΑΑογές ara πογχόσ^κ)

στο βωμό της περεστρόικα, όπως υπαινίσσεται ένας από τους

θεμελιωτές αυτής της νέας φιλοσοφίας. Γεγονός είναι ότι η δικαιοδοσία των ιμπεριαλιστών καί του ΝΑΤΟ δίευρύνθηκε μέχρι τα δυτικά σύνορα της ΕΣΣΔ. Γεγονός είναι ότι συντελέστηκε μία τραγωδία πρωτόγνωρων μέχρι σήμερα διαστάσεων για

τους λαούς, όπως επίσης καί για μία σειρά κράτη του Τρίτου

Κόσμου, όπως είναι η Νικαράγουα, η Μοζαμβίκη, η Αγκόλα, η

Αιθιοπία, καθώς καί για το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα.

Οί ηγεμονικές φιλοδοξίες των ΗΠΑ, η μανία τους να βάλουν

τα πάντα στον κόσμο σε «τάξη» κατά τη δική τους αντίληψη,

δεν έχουν χάσει τίποτα από τη δύναμή τους, μπροστά στις νίκες τους στα διάφορα μέρη του κόσμου, παρ' όλο που η αντίσταση μεγαλώνει. Η κατεδάφιση του συστήματος στη Σοβιετική Ένωση, η αλλαγή του συστήματος στην Κεντρική καί Ανατολική Ευρώπη οδήγησαν σε αβεβαιότητα, σε σάστισμα μέσα

στο κομμουνιστικό καί εργατικό κίνημα, σε μερικές περιπτώσεις καί σε πέρασμα στη σοσιαλδημοκρατία. Καί αν ο κ. Σεβαρντνάτζε φιλοσοφούσε δήθεν από το 1986 για το «τί είναι

δυσκολότερο, μία ειρηνική ή μία βίαιη επανάσταση», μπροστά

σε τόσο αντεπαναστατίκά γεγονότα, όπως αυτά που διαδραματίστηκαν στην ΕΣΣΔ καί την εκστρατεία αντεκδίκησης στην

πρώην ΓΛΔ, που έχει εξαπολυθεί ενάντια σε μέλη καί στελέχη

του ΕΣΚΓ, ενάντια σε 1,7 εκατομμύρια συνεργάτες των δημόσιων υπηρεσιών, ενάντια στα μέλη του υπουργείου Κρατικής

Ασφάλειας, του υπουργείου Εσωτερικών, ενάντια σ' αυτούς

που ανήκαν στον Εθνικό Λαϊκό Στρατό (ΕΛΣ), ενάντια σε δικαστές καί εισαγγελείς, ενάντια σε παγκόσμιου κύρους γιατρούς καί επιστήμονες, ενάντια στους κομμουνιστές σε ύλες

τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, καί τώρα καί στη Σοβιετική

Ένωση, σήμερα μπορούμε ν' απαντήσουμε πια στο ερώτημα

3/.

Μέρος Afùifpo------------- -----—----------------------------------------------- -

σχετικά με την πραγματοποίηση της «είρηνίκης, ήπιας» επανάστασης.

Μπορούμε να δικαιολογήσουμε μία τέτοιου είδους νέα

«προσέγγιση» για την επίλυση των διεθνών πολιτικών προβλημάτων με το επιχείρημα: «Αλλιώς θα έβγαιναν τα τανκς»;

Ή: «Θα υπήρχε κίνδυνος να προκληθεί πόλεμος»; Μπορεί

άραγε να χρησιμοποιηθεί αυτό το επιχείρημα σαν φύλλο συκής; Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η ΓΛΔ καί Οί σοσιαλιστικές χώρες της Κεντρικής καί Ανατολικής Ευρώπης έπεσαν

θύματα του αμερικάνικου καί γερμανικού ιμπεριαλισμού. Η

εξέλιξη συντελέστηκε με τέτοιο ρυθμό που, προφανώς, δεν

άφησε καν χρόνο να ακυρωθούν οί ίσχύουσες συμφωνίες για

φιλία, συνεργασία καί αμοιβαία υποστήριξη. Οί συμφωνίες

αυτές ίσχυαν ακόμα μέχρι τη στιγμή της συμφωνίας 2 συν 4. Η

ένωση πραγματοποίήθηκε, όπως δήλωσε πρόσφατα ο Κολ, «σε

μία φωτεινή, σύντομη στιγμή της παγκόσμιας ιστορίας» καί

«δε θα ήταν δυνατή ούτε π ω πριν ούτε μετά». Αυτή η στιγμή

δεν είχε προετοιμαστεί άραγε από πολύ πριν; Όταν διαβάζει

κανείς τις πρόσφατες δηλώσεις του Σεβαρντνάτζε για συζητήσεις «δίπλα στο τζάκι στην Ουάσίγκτον», φτάνει στο συμπέρασμα ότι οί συμφωνίες με τους συμμάχους που το 1989-90

ίσχυαν ακόμα, δεν έπαιζαν κανένα ρόλο στην επιδίωξή του να

πετύχεί συμφωνίες με τις ΗΠΑ καί την ΟΔΓ. Με τη «ριζική

αλλαγή» δημωυργήθηκε στον κόσμο ένας νέος συσχετισμός

δυνάμεων. Αυτό έγίνε ολοφάνερο με τον πόλεμο του Κόλπου.

Στη Γιουγκοσλαβία διεξάγεται εμφύλιος πόλεμος. Από τη μία

στιγμή στην άλλη, η ανθρωπότητα βρέθηκε μπροστά στον κίνδυνο ενός νέου παγκόσμιου πολέμου. Όπως έδειξαν οί πορείες ειρήνης τις μέρες του πολέμου στον Κόλπο, οί λαοί το είχαν

καταλάβει αυτό. Όσο ποτέ άλλοτε, ο κόσμος ξεχύθηκε στους

δρόμους με το σύνθημα «Όχι στον πόλεμο για το πετρελσιο».

Ναι. ο συσχετισμός των δυνάμεων έχει αλλάξει. Χωρίς την

αλλαγή του χάρτη της Ευρώπης, τις δυσκολίες στη Σοβιετική

Ένωση, εκείνη την τόσο μοιραία για την ανθρωπότητα στιγμή,

δε θα ήταν δυνατή η ολοφάνερη σήμερα κυριαρχία των H!1 Α, η

ηγεμονία τους δε θα είχε επιτευχθεί, η συγκέντρωση των αρμάδων στη θάλασσα, τη στεριά καί τον αέρα στην περιοχή του

Κόλπου για τη διεξαγωγή του αμερικανικού πολέμου δε θα

ήταν εφικτή. Η στρατιωτική απόσυρση των ΗΠΑ από την Ευρώπη με τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας ήταν αυτό

που διευκόλυνε την αμερικάνικη περιπέτεια στον Κόλπο. Η νίκη τους, με την οποία θέλουν να υπογραμμίσουν τον ηγετικό

τους ρόλο στον κόσμο, θα φέρει κί άλλους κινδύνους για τους

λαούς. Ένας από τους κινδύνους αυτούς αρχίζει ήδη να διαγράφεται στη Μέση Ανατολή. Το είχα επίσημάνεί ήδη από την

άνοιξη του 1990. Φαινόταν ήδη από τότε ότι τα προβλήματα

στη Μέση Ανατολή, που μπορούν να επιλυθούν μόνο με διαπραγματεύσεις, εγκυμονούν κινδύνους για την ειρήνη.

Οί Παλαιστίνιοι είναι ακόμα ελεύθερα πουλιά, παρά τον

ηρωικό αγώνα τους κάτω από την καθοδήγηση της Οργάνωσης

για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (ΟΑΠ) καί του Γίασερ

Αραφάτ, με την υποστήριξη του ΟΗΕ καί της σχετικής Απόφασης του Συμβουλίου Ασφαλείας. Θα είναι δύσκολο να επιτευχθεί συμφωνία ανάμεσα στα αραβικά έθνη, που είναι χωρισμένα σε πολλά κράτη, καί το Ισραήλ, η οποία να ανταποκρενεταί

στις Αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας. Τα γεγονότα στον

Κόλπο, η διασφάλιση της ύπαρξης τόσο της Παλαιστίνη; οσο

καί του Ισραήλ, είναι ζητήματα που χρειάζονται είρηνίκη λυση

για το συμφέρον της ανθρωπότητας. Μάλιστα, επειδή γνωρίζω

το θέμα. θα έλεγα πως η ύπαρξη του Ισραήλ είναι συνυφασμενη

Μφος Afùræo---------------------------------------------------------------------

με την ύπαρξη της Παλαιστίνης. Είναι Ευτύχημα που η ΟΑΠ

καί, ο Αραφάτ σκέφτονται έτσι. Ακόμα δεν αποδέχονται όλα τα

αραβικά κράτη την ύπαρξη του Ισραήλ.

Η τάση των ΗΠΑ για παγκόσμια κυριαρχία, η φιλοδοξία

τους για επικράτηση υπάρχει ακόμα, κί αυτό αποτελεί μεγάλο

κίνδυνο. Πρέπει να αναταχθούμε στην απαίτηση των ΗΠΑ για

ηγεμονία, να τους φράξουμε το δρόμο. Οί, πανηγυρισμοί για το

βάρβαρο βομβαρδισμό του άμαχου πληθυσμού του Ιράκ, γί,α τη

δολοφονία γυναικών καί παιδιών, βρίθουν από ηχηρά λόγια

για το «μεγαλείο των ΗΠΑ, για την ικανότητά τους να πάρουν

στα χέρια τους τις τύχες του κόσμου, ώστε να επιβάλουν την

τάξη». Αεν υπάρχει, καμιά αμφιβολία ότι, αυτός είναι ο στόχος,

όμως εύκολα μπορεί κανείς να υπερτιμήσει, τις δυνάμεις του.

Στον πόλεμο τον Κόλπου, οί ΗΠΑ παρουσίασαν επίτηδες τη

δύναμη του αντιπάλου μεγαλύτερη απ' ό,τί ήταν, γί,α να φανεί

λαμπρότερη η νίκη τους καί να κάνουν πω πιστευτή στην παγκόσμια κοινή γνώμη την απαίτησή τους να «επεμβαίνουν για

να βάζουν τάξη» στα παγκόσμια πράγματα. Δεν μπορεί κανείς

να υποθέσει ότι κάτω από την ηγεσία των ΗΠΑ ο κόσμος θα

προχωρήσει «ευπρεπώς». Οί ΗΠΑ δεν πρόκειται να βάλουν

τάξη στον κόσμο. Καί δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι τα κοινωνικά προβλήματα, οί κοινωνικές συγκρούσεις που έχουν ξεσπάσει καί Οί νέες που θα ξεσπάσουν, δεν αφήνουν τα όνειρα

των ΗΠΑ να φτάσουν μέχρι τον ουρανό. Ας πάρουμε τη θεωρία του «εταίρου στην ηγεσία». Σίγουρα δεν είναι μόνο για μένα αμφισβητούμενη. Ποω ρόλο μπορεί καί θέλει να παίξει η

ιμπεριαλιστική Γερμανία: θα διαρκέσει αυτό το παραμύθι του

«εταίρου στην ηγεσία»; Ποως καθοδηγεί ποών; Αρκεί να ρίξουμε μία ματιά στις μεγάλες περιοχές του κόσμου, την ανάπτυξη του αραβικού κόσμου, με την πολυπλοκότητα καί τις

__________________________________.Οί αλλαγές ore παγχόσ/.ίίθ

αντιθέσεις του. Τί πρόκειται να συμβεί με το πί^ρόν καί το μέλλον της Λατινικής Αμερικής, θα μείνει για πάντα η πίσω αυλή

των ΗΠΑ: Πώς θα προχωρήσει η αφρικανική ήπειρος: Τι ρόλο

θα παίξει η Ιαπωνία, ποια θα είναι η εξέλιξη μεταξύ Έλβα καί

Ατλαντικού: Ποιες αντιθέσεις θα προκαλέσουν οί εξελίξεις

στην Ευρώπη, θα υπάρξει γερμανική Ευρώπη η ευρωπαϊκή

Γερμανία; Τί ρόλο θα παίξει η Σοβιετική Ένωση; Η Γαλλία, το

«μεγάλο έθνος», δε θα δεχτεί, βέβαια, να πνιγεί από τον εναγκαλισμό της Γερμανίας. Η ΟΑΓ. αφού ενσωμάτωσε τη ΓΛΔ.

θέλει ν' αναλάβεί μία μεγάλη ευθύνη στον κόσμο. Δεν υπάρχει

αμφιβολία πως η φιλοδοξία για επικράτηση συνεπάγεται πολλούς άγνωστους παράγοντες, όχι μόνο για τη Γερμανία, αλλά

για όλον τον κόσμο. Ο κόσμος δε θα μείνει όπως είναι σήμερα.

Οί αντιθέσεις ανάμεσα στους σημερινούς ισχυρούς καί τους

καταπιεσμένους θα οξυνθούν παραπέρα. Η πάλη για ελευθερία

καί πρόοδο θα γνωρίσει νέα άνοδο. Η σημερινή φαινομενική

αυτοπεποίθηση των «νικητών» θα ξεφουσκώσει. Η καπιταλιστική Γερμανία δε «χώνεψε» ακόμα τη ΓΛΔ. Η εξαφάνιση των

«δύο γερμανικών κρατών» πραγματοποίήθηκε με την προσάρτηση της ΓΛΔ στην ΟΔΓ. Η συζήτηση για την αποκατάσταση

της εσωτερικής ενότητας δεν αντίκαθρεφτίζεί παρά το ίδιο το

πρόβλημα. Δεν πρόκειται απλά για το αν συνεννοούνται Οί

«Δυτικοί» με τους «Ανατολικούς», αλλά για το γεγονός ότι το

έθνος είναι δίασπασμένο, μέσα στα πλαίσια της καπιταλιστικής κοινωνίας, δίασπασμένο ανάμεσα στη εργασία καί το κεφάλαιο, τις τάξεις καί τους ταξικούς αγώνες. Οί πολίτες της

ΓΛΔ ζούσαν καλά χωρίς εκατομμυριούχους, χωρίς συγκροτήματα καί γωύνκερ. Όλοι αυτοί από τις 9 του Νοέμβρη εισβάλλουν στα νέα ομοσπονδιακά κρατίδια καί επανεγκαθίδρύουν

εκεί την κυριαρχία τους. Η Γερμανία είναι ενωμένη, το έθνος.

Λίψί'ί zSr ι'τίρο_____________________________________________

είτε θέλουμε είτε δε θέλουμε να το παραδεχτούμε, είναι χωρισμένο σε τάξεις καί,, όπως πάνε τα πράγματα, για μεγάλο χρονικό διάστημα θα είναι, χωρισμένο σε «Ανατολικούς» καί «Δυτικούς».

Η πάλη ανάμεσα στις τάξεις θα οξυνθεί. Είτε το θέλουμε είτε

όχι, στον καπιταλιστικό κόσμο υπάρχουν νόμοι, που ο Φρίντρί,χ Ένγκελς εύστοχα περίέγραψε στο βιβλίο του Η xarayûjy??

τ??ς otxoyevetag, τ% ατο/απ??? ίόίοχτ^σάις καί τον κράτους

καί που ο Μαρξ τεκμηρίωσε επιστημονικά με ολόκληρο το έργο του. Σήμερα, προσπαθούν να σβήσουν το όνομα του Καρλ

Μαρξ, τα ονόματα των θεμελιωτών του επιστημονικού σοσιαλισμού. Φοβούνται να χρησιμοποιήσουν όρους της μαρξιστικής θεωρίας μας, άρτια διατυπωμένους ως προς το περιεχόμενό τους, καί τους υποκαθίστούν με άλλους, ψευτοεπίστημονίκούς.

Είναι, όμως, μοιραίο να μη λένε με τ' όνομά του αυτό που συντελείταί σήμερα. Διαφορετικά, δε θα έφτανε κανείς σε μία

ανάλυση των αιτιών της ήττας στις σοσιαλιστικές χώρες με τόσο λαθεμένα συμπεράσματα, σαν εκείνο που διακηρύσσει ότι

απέτυχε το «μοντέλο του σοσιαλισμού», αλλά θα έβλεπε καθαρά ότι καί πάλι πρόκειται για την πάλη των τάξεων καί μάλιστα σε παγκόσμια κλίμακα.

Τα πράγματα παραμένουν όπως είπε ο Μαρξ: Μέχρι τώρα οί

φιλόσοφοι απλά ερμήνευαν διαφορετικά τον κόσμο, το ζήτημα

όμως είναι να τον αλλάξουμε. Παρ' όλες τις ήττες, ο κόσμος

άλλαξε ήδη καί θα εξακολουθήσει να αλλάζει. Το σημαντικό είναι καί παραμένει πριν απ' όλα, να μη φοβόμαστε να αγωνιζόμαστε για την αλήθεια καί το δίκαιο, να παλεύουμε για τους

στόχους μας.

36.

__________________________________ Οί οΛλα/ές jro παγκόσμιο

2. R ΓΑ/1 όεν ??rav ούτε ν^οίίόα των μακαρίων ούτε ν^ίίί'δα στο

χεψαρρο τ% όίεθνούς ποΑ ίπκ ^

Φυσικά, σήμερα μετά την ήττα είναι ανάγκη να επανεξετάσουμε όλο το θεωρητικό χαί πρακτικό οπλοστάσιο που διέθετε

το ΕΣΚΓ χαί η γερμανίχή εργατική τάξη χαί με το οποίο μπόρεσε να ιδρυθεί χαί να διαμορφωθεί η ΓΛΔ, να δούμε τί απ'

όλα αυτά έχει σήμερα αχόμα αξία χαί τί πρέπει να πετάξουμε.

Σημασία έχει επίσης να σταθμίσουμε τί έρχεται να προστεθεί σ'

αυτό το οπλοστάσιο από τις σημερινές εμπειρίες μας. Καταρχήν, θα ήθελα να πω ότι επιβάλλεται να σταματήσει όλη αυτή η

συζήτηση για το «θάρρος της γνώμης». Αυτό το χρειάζονται

άλλοι καί όχι εχείνοί που αγωνίζονται για μία νέα, κοινωνικά

δίκαιη τάξη πραγμάτων, για μία τάξη πραγμάτων που φέρνει

την ειρήνη χαί όχι τον πόθο για επέκταση χαί επίθεση.

Έχουν δημίουργηθεί τόσα πολλά που θα παραμείνουν στη

μνήμη του λαού καί θα επηρεάζουν το μέλλον. Είναι αυτονόητο ότι χρειαζόμαστε μία αυτοκριτική καί κριτική ανάλυση του

παρελθόντος, αυτό το δήλωσα ήδη στην πρώτη μου τοποθέτηση, που η δημοσίευσή της απαγορεύτηκε για ολοφάνερους λόγους. Τα 2,3 εκατομμύρια πρώην μέλη του ΕΣΚΓ, όμως, δεν

υπάρχει λόγος να σκύβουν το κεφάλι μπροστά στους σημερινούς κυρίαρχους. Αυτό ισχύει για όλους εκείνους που έχουν

επιτύχει σημαντικούς δείκτες στη βιομηχανία καί την αγροτική

οικονομία, για όσους έθεσαν τις δυνάμεις καί τις γνώσεις τους

στην υπηρεσία της επιστήμης, της λαϊκής μόρφωσης, του συστήματος υγείας, της φυσικής αγωγής καί του αθλητισμού.

Ισχύει για όλους εκείνους που έκαναν το καθήκον τους στα

ένοπλα τμήματα της ΓΛΔ, του Εθνικού Λαϊκού Στρατού

(ΕΛΣ), του υπουργείου Εσωτερικών ή στις μονάδες για τη

17.

Μέρος zAn'Tfpo.

φρούρηση των συνόρων, για όλους εκείνους που εργάζονταν

στ^ς δημόσιες υπηρεσίες. Όλοι αυτοί έκαναν κάτι το μεγαλειώδες, έστω κί αν μερικοί δυσκολεύονται, να το παραδεχτούν.

Αρκετά πράγματα τα φτιάξαμε με τις δικές μας δυνάμεις, ενώ

πολλά άλλα επίτεύχθησαν χάρη στη βοήθεια της Σοβιετικής

Ένωσης. Είχε απόλυτο δίκω ο Λ.Γ Μπρέζνίεφ, όταν μου είπε

στις 28 ίούλη του 1970 στη Μόσχα, στο νοσοκομείο όπου βρισκόταν για εγχείρίση: «Μην ξεχνάς ποτέ ότι η ΓΛΔ δεν μπορεί

να ζήσεί χωρίς εμάς, χωρίς τη Σοβιετική Ένωση, τη δύναμη καί

την ισχύ της. Χωρίς εμάς, δεν υπάρχει ΓΑΔ. Η ύπαρξη της ΓΛΔ

ανταποκρίνεταί στα συμφέροντά μας, στα συμφέροντα όλων

των σοσιαλιστικών χωρών. Είναι το αποτέλεσμα της νίκης μας

επί της χιτλερικής Γερμανίας. Δεν υπάρχει πια Γερμανία, κί

αυτό είναι καλό. Υπάρχει η σοσιαλιστική ΓΛΔ καί η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία.»

Δεν το ξέχασα ποτέ.

Οποίος γνωρίζει τη μεταπολεμική ιστορία, τον κοινό αγώνα

εκείνων που υπερασπίστηκαν είλίκρίνά την εφαρμογή της Συνθήκης του Πότσνταμ, όποιος γνωρίζει πώς σύρθηκε η Ευρώπη

στον ψυχρό πόλεμο, ξέρει πώς δημίουργήθηκε η ΓΛΔ καί τί ρόλο έπαιξε. Ξέρει πως η δημιουργία της δεν ήταν ούτε «τεχνητή

ούτε αφύσικη». Έγίνε για δεκαετίες μία χώρα, όπου ο σοσιαλισμός βρισκόταν στο σπίτι του, αισθητός για το λαό της ΓΛΔ

καί ορατός για πολλούς ανθρώπους στον κόσμο. Χωρίς να θέλουμε ν' αποφύγουμε την κριτική, ομολογούμε ότι χάσαμε

όντως στην πατρίδα μας το σοσιαλισμό. Σήμερα, δεν είναι ακόμα όλα ξεκάθαρα, ωστόσο το ερώτημα παραμένει μετέωρο: Είχε ελλείψεις ο σοσιαλισμός, κάναμε, έκανα λάθη; Ναι, κάναμε

λάθη, έκανα λάθη. Σε μία τοποθέτηση που έκανα ήδη την ίη Δεκέμβρη του )989 καί που παρ' όλες τις επίμονες προσπάθειες,

33.

δε δόθηκε στη δημοσιότητα, ανέφερα: «Αναλαμβάνω ακέραια

την ευθύνη γί,α την κατάσταση που δημίουργήθηκε, πράγμα που

έχει, ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα, αφού γί,α μεγάλο χρονικό

διάστημα εκτελούσα χρέη Γενικού Γραμματέα καί Προέδρου

του Κρατικού Συμβουλίου καί του Εθνικού Συμβουλίου Αμυνας...» Στη συνέχεια, δήλωνα ότι αποδέχομαι την κατηγορία

που αποδόθηκε σ' εμένα καί σε άλλους στη συνεδρίαση του ΠΓ

ότι δε συμμερίστηκα την κριτική εκτίμηση για τη σοβαρή κατάσταση που επικρατούσε στο Κόμμα καί τη χώρα.

Καί το Μάρτη του 1990, αφού ωρίμασαν κί άλλο μερικά

πράγματα, καθόρισα με μεγαλύτερη σαφήνεια, ποια θεωρώ κεφαλαιώδη λάθη στην πολιτική του ΕΣΚΓ καί δικά μου προσωπικά:

- Πρώτο, δεν εκτίμησα έγκαιρα, σε όλη την έκταση του ζητήματος καί ρεαλιστικά, ότι υπήρχε μέχρι καί τις γραμμές του

Κόμματος δυσαρέσκεια για την έλλειψη εσωκομματικής δημοκρατίας καί ειλικρίνειας σ' ό,τί αφορά τα προβλήματα της οικονομίας, τα αδιέξοδα στον ανεφοδιασμό καί τα ζητηματα του

βαθύτατου εκδημοκρατισμού της κοινωνίας που είχε γίνει αναγκαίος.

- Δεύτερο, οφείλω να διαπιστώσω από τη σημερινή σκοπιά

ότι η ιδεολογική καί προπαγανδιστική δουλειά στον τομέα της

πολιτικής για τα μέσα ενημέρωσης δεν ανταποκρίνοταν στις

απαιτήσεις καί τις ανάγκες της εποχής.

- Tptro, για τους πολίτες της ΓΛΔ γινόταν όλο καί πιο ακατανόητο το γεγονός ότι οί διευκολύνσεις για τα ταξίδία που

έγίναν από την τότε σκοπιά (5-7 εκατομμύρια πολίτες το χρόνο

μπορούσαν να ταξιδεύουν στην ΟΔΓ καί στο Δυπκο Βερολίνο), δεν είχαν απαγκιστρωθεί από την περιττή γραφειοκρατία,

δεν αυξήθηκαν καί δε δίευρύνθηκαν.

39.

Μφος Δεύτερο---------------------------------------------------------------------

Επαναλαμβάνω ότι αυτά τα είχα επίσημάνεί ήδη από το

Μάρτη τον 1990! Γενικά. θα μπορούσαμε καί θα έπρεπε να είχαμε υπηρετήσει ακόμα καλύτερα την υπόθεσή μας. Φυσικά, θα

πρέπει να πάρουμε υπόψη μας ότι η οικοδόμηση μίας νέας κοινωνίας θέτει επί τάπητος πάρα πολλά νέα ζητήματα που δεν

αντιμετωπίστηκαν όλα έγκαιρα καί σωστά. Για παράδειγμα,

πολύ αργά συνείδητοποίήθηκε απ' ολόκληρο το σοσιαλιστικό

στρατόπεδο η πρόκληση της επίστημονίκοτεχνίκής επανάστασης, η ραγδαία εξέλιξη της υψηλής τεχνολογίας σε ορισμένες

αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες. Καί το κυρίότερο, πολύ

αργά αντίδράσαμε πρακτικά σ' αυτή την πρόκληση οί περισσότερες σοσιαλιστικές χώρες.

Ούτε καί στους πειρασμούς του καταναλωτισμού δώσαμε

έγκαιρα την απαίτούμενη προσοχή. Αυτή η κατάσταση επιδεινώθηκε από τις διαφημιστικές εκστρατείες καί διάφορες άλλες

μεθόδους. Ήταν ευνόητος ο εκνευρισμός για τα λεγάμενα

προϊόντα που σπάνιζαν -αναφέρομαί μόνο στα ανταλλακτικά- που δυσκόλευε την καθημερινή ζωή. Παράλληλα, η επιθυμία κυρίως της νέας γενιάς να γνωρίσει τον κόσμο αποτέλεσε

κί αυτή σημαντική πολιτική εκρηκτική ύλη.

Όχι όλα, σίγουρα όμως πολλά από τα προβλήματα αυτά θα

μπορούσαν να είχαν λυθεί, αν επίδείχναμε τη μεγαλύτερη δυνατή συνέπεια. Είναι, επομένως, έξω από κάθε συζήτηση ότι

στα 40 αυτά χρόνια δε σημειώσαμε μόνο επιτυχίες, ότι παρουσιάσαμε στη δουλειά μας σοβαρές ελλείψεις. Αυτή η κατάσταση

οδήγησε στο σημείο ένας σημαντικός αριθμός πολιτών να μη

νιώθει συνειδητά τη ΓΛΔ σαν πατρίδα του. Αλλά πρόκειται καί

για αισχρό παραμύθι των σημερινών πολιτικών νικητών που

παρουσιάζουν τα πράγματα σαν να είχαμε κάνει λάθη καί τίποτε άλλο. Το ολοκληρωτικό ξετίναγμα του σοσιαλισμού πρέ40.

._________________________________ Οί αλλαγές fW ,τα'/Λίόψν.'

πει να Εξυπηρετήσει- τον ολοκληρωτικό αφανίσμίό κάθί. (Κ)θίαλίστίκής ιδέας. Άλλωστε, υπάρχει καί το ερώτημα αν οι. υποκειμενικές παραλείψεις μας αποτέλεσαν πραγματικά τον αποφασιστικό παράγοντα για την ήττα μας. Είναι ολοφάνερο πως

οφείλουμε να επανεξετάσουμε ιστορικά ένα μεγάλο αριθμό

αντικειμενικών καί υποκειμενικών παραγόντων, δίεθνο'ίν καί

εθνικών. Πώς αλλιώς μπορεί να κατανοηθεί η κατάρρευση του

σοσιαλισμού σ' ολόκληρη την Ευρώπη, συμπερίλαμβανομένης

καί της Σοβιετικής Ένωσης;

Η ίσοπεδωτίκή κριτική ενάντια στη ΓΛΔ επικεντρώνεται ιδιαίτερα στα ζητήματα της οικονομίας καί της δημοκρατίας. Πάνω σ' αυτό το θέμα έχουμε να πούμε τα εξής:

7α οίχονο/αχά προ/Π^ματα ΓΛΔ

Ας πάρουμε τα οικονομικά προβλήματα: Υπήρχαν δομικά

προβλήματα, τα ζητήματα της επενδυτικής πολιτικής ωρίμαζαν, έγίνε αναγκαίος ένας διαφορετικός καταμερισμός των

επενδύσεων. Η οικονομία μας έπασχε από δυσκινησία, έμενε

πάντα άλυτο το πρόβλημα του μηχανισμού τροφοδοσίας,

υπήρχε ασυνέχεια, αντιμετωπίζαμε δυσκολίες στην προμήθεια

των υλικών, δείχναμε βραδύτητα στο να ικανοποιήσουμε ορισμένες ανάγκες. Είχαμε παραδεχτεί ότι ήταν λάθος που συγκεντρώσαμε τόσο πολύ τις μικρές επιχειρήσεις σε μεγάλο εργοστασιακά συγκροτήματα. Το λάθος αυτό δεν το διορθώσαμε

έγκαιρα. Υπήρχαν προβλήματα στις τιμές, αλλά καί λογικές

επεξεργασίες για το πώς θα αντιμετωπίζονταν, όμως διστάζαμε να κάνουμε συγκεκριμένα βήματα. Τα κενά στον ανεφοδιασμό αποδίδονταν στην καθυστέρηση της ελαφρας βιομηχανίας

μας, όπου δε γίνονταν οί απαίτούμενες επενδύσεις, υπήρχαν

Μέρος Δεύτερο---------------------------------------------------------------------

αδυναμίες στο εμπόριο χαί γινόταν σαμποτάζ στο χονδρεμπόριο. Ήταν φανερό πως έπρεπε να επεξεργαστούμε παραπέρα

την αντίληψή μας για τα ζητήματα της επίστημονίκοτεχνίκής

επανάστασης καί τις συνέπείές της. Ήταν φανερό ότι στους

κλάδους της αυτοματοποίησης σε μεγάλη κλίμακα έπρεπε να

γίνουν, να προωθηθούν επενδύσεις, αν θέλαμε να ανεβάσουμε

την παραγωγή, για παράδειγμα στις μηχανοκατασκευές, στο

αναγκαίο επίπεδο, ώστε να ικανοποιηθούν οί ανάγκες της εσωτερικής αγοράς καί των εξαγωγών. Αυτό δεν ήταν μία υποκειμενική θεώρηση των πραγμάτων, αλλά μία αντικειμενική επιταγή, αν δε θέλαμε να διακινδυνέψουμε μία «οικονομική κατάρρευση».

Αυτό, φυσικά, δημιουργούσε προβλήματα, γιατί η κάλυψη

που είχαμε για τον καταμερισμό ήταν μικρή. Η οικονομική συνεργασία καί η εξείδίκευση είχε προχωρήσει πολύ στη Δύση,

ενώ το Συμβούλιο Οικονομικής Αλληλοβοήθειας (ΣΟΑ) υπολειτουργούσε, προπαντός σ' ό,τί αφορά τα νέα ζητήματα που

είχαν σχέση με την επίστημονίκοτεχνίκή επανάσταση στη νέα

της φάση. Τα προβλήματα οξύνθηκαν με την αποδυνάμωση της

σοβιετικής οικονομίας που παρατηρήθηκε κυρίως μετά το

1985. Εξαρτίόμασταν, γί' αυτό δύσκολα τα καταφέραμε, όταν

μειώθηκαν οί παραδόσεις πετρελαίου, όταν έγίνε περικοπή σε

διάφορες πρώτες ύλες που παίρναμε πάντα από τη Σοβιετική

'Ενωση σε συνάλλαγμα αξίας από 1,6 ως 2,1 δισεκατομμυρίων.

Το 1981 αναγκάστηκα να απευθύνω επιστολή στο Πολιτικό

Γραφείο της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΣΕ, τονίζοντας ότι

η μονομερής μείωση των παραδόσεων πετρελαίου από 19 εκατομμύρια σε 17 εκατομμύρια τόνους ενέχει τον κίνδυνο να

κλονιστεί η ΓΑΔ. Επιπλέον, διακόπηκαν καί Οί προμήθειες σιτηρών από τη Σοβιετική Ένωση ύψους 3 ως 4 εκατομμυρίων

42.

__________________________________Οί αλΑα/ές (7ro

τόνων το χρόνο, οπότε αναγκαστήκαμε να αγοράζουμε σιτηρά

από τη Δύση με συνάλλαγμα αξίας 2,3 δίσεκατομμ ι,'ρίων, γεγονός που δε δημοσίοποίήθηκε. Τις μέρες του lOor Συνεδρίου

βρεθήκαμε μπροστά στο δίλημμα, αν θα τηρήσουμε τις βασικές

υποχρεώσεις μας, τη στιγμή που είχαμε εκπονήσει το πεντάχρονο πλάνο πάνω στην παλιά βάση, υπολογίζοντας στις μέχρι

τότε προμήθειες. Δεν το είπαμε ανοιχτά. Ήταν λάθος που εξακολουθήσαμε, παρ' όλα αυτά, να τηρούμε τις βασικές υποχρεώσεις μας: Μερικοί αυτό ισχυρίζονται σήμερα. Όμως, ποια άλλη επιλογή είχαμε; Έπρεπε να κάνουμε υποχωρήσεις στα κοίνωνίκοπολίτίκά μέτρα; Οί ανάγκες των ανθρώπων είχαν αυξηθεί. Ούτε χρειαζόταν, άλλωστε, να κάνουμε πίσω.

Ο κίνδυνος αποδέσμευσε μεγάλες δημιουργικές δυνάμεις.

Χρησίμοποίήθηκαν αποθέματα, επιστήμονες, εργάτες, αγρότες

έκαναν ό,τί μπορούσαν για να ξεπεραστούν οί δυσκολίες που

είχαν ανακύψεί. Βάλαμε στο κέντρο της πολιτικής μας δουλειάς ό,τί παράγεταί καί μπορεί να καταναλωθεί. Τουλάχιστον

στην 7η Ολομέλεια του 1988 ήταν ξεκάθαρο πως έπρεπε να

επανεξετάσουμε την πορεία μας, πως τα ζητήματα που ωρίμαζαν ήταν σοβαρά, αλλά μπορούσαν να αντιμετωπιστούν.

71α ro ξ?;τ%ία nyçr ό^μοκραπας

Ήδη στη δήλωση που έκανα στις αρχές του 1990 ανέφερα:

Ήταν λάθος που στην 7η Ολομέλεια δεν καταπιαστήκαμε δυναμικά με τα ζητήματα που είχαν ανακύψει, συμπεριλαμβανομένων καί των προβλημάτων εκείνων που είχαν σχέση με την

παραπέρα ανάπτυξη της δημοκρατίας, τη δυναμικότερη συμμετοχή του λαού στην άμεση καθοδήγηση της κοίνωνίας. από τις

επιχειρήσεις καί τον τόπο διαμονής μέχρι τις λαϊκές συνελεύ4J.

Μίρος* /Sf ϋτφο---------------------------------------------------------------------

σείς ή τη σύσταση εργοστασιακών συμβουλίων. Το να παρουσιάζουμε όμως σήμερα τα πράγματα σαν να μην υπήρχε δημοκρατία στο σοσιαλισμό, σημαίνει, να βυθιστούμε στην ομίχλη

της μοντερνίζουσας, ταξικά ουδέτερης φλυαρίας για τη δημοκρατία. Τί είναι η δημοκρατία, ποια είναι τα θεμέλιά της;

Πραγματικός εκδημοκρατισμός είναι δυνατός μόνον εκεί,

όπου οί άνθρωποί που δημιουργούν τις αξίες είναι ιδιοκτήτες

των κυρίότερων μέσων παραγωγής, εκεί όπου τους ανήκει η γη.

Όπου λειτουργεί η αστική δημοκρατία, δεν είναι παρά ό,τί

ελευθερίες κατάφερε η εργατική τάξη να αποσπάσεί από το κεφάλαιο με την πάλη της. Εκεί όπου την εξουσία κατέχει το κεφάλαιο, ο λαός βρίσκεται υπό κηδεμονία, παρ' όλες τις υπάρχουσες δημοκρατικές δομές καί μηχανισμούς. Οί φλυαρίες περί κηδεμόνευσης του λαού στο σοσιαλισμό δεν έχουν καμιά βάση. Όπου ο λαός είναι ιδιοκτήτης των μέσων παραγωγής, εκεί

δεν υπάρχει καμιάς μορφής εκμετάλλευση, δεν υπάρχουν οικονομικοί εξαναγκασμοί που να οδηγούν σε κηδεμόνευση. Επαρκούσαν οί δημοκρατικές μας δομές, υπήρχε κάτι που χρειαζόταν βελτίωση, τελειοποίηση; Η δημοκρατία μας λειτουργούσε

με ελλείψεις σε πολλές κολεκτίβες, σε διάφορα επίπεδα είχε

αναπτυχθεί με ατέλειες, ανεπαρκής ήταν η συμμετοχή στη λήψη

των αποφάσεων, η συνυπευθυνότητα, η συνείδηση της ιδιοκτησίας ήταν ελλιπής. Θέλοντας να αναπτύξουμε παραπέρα ό,τί

είχαμε, μιλούσαμε για διατήρηση της συνέχειας καί για αναγκαία ανανέωση. Ποτέ στην ιστορία του το κόμμα μας δεν ήταν

αντίθετο στις αλλαγές, στους νέους δρόμους.

Αυτές Οί αντιλήψεις, καί μάλιστα με ξεκάθαρους στόχους,

υπάρχουν στα κομματικά ντοκουμέντα πολύ πριν από το 1985.

Ήμασταν ενάντια σε τέτοιου είδους ανανέωση σαν αυτή που

σήμερα στη Σοβιετική Ένωση, μετά τις οδυνηρές εμπειρίες, έγί44.

__________________________________Ot αλΑα/κσπ)7Κί/χ<ί'ί<μί<' <κί;ν<^ί!

νε γνωστή σαν αβανγκαρντισμός, σαν τυχοδιωκτισμός, σαν

εγκατάλειψη του μαρξίομού-λενίνίσμού. Παρ' όλους τους

ισχυρισμούς που ακούγονταί, θα πρέπει να τονίσουμε ότι, η

ΓΛΔ υποστήριξε από την αρχή την πορεία του ΚΚΣΗ, έτσι

όπως αποφασίστηκε αρχικά, με μία πλατιά ανάπτυξη της

ανταλλαγής εμπορευμάτων, καθώς καί της επίστημονίκοτεχνίκής προόδου.

Δημοσίέψαμε όσο ίσως καμιά άλλη σοσιαλιστική χώρα τα

υλικά του ΚΚΣΕ γύρω από την ανασυγκρότηση. Ωστόσο, δεν

αμφισβητώ, μάλιστα σήμερα το παραδέχομαι ακόμα περισσότερο -άλλωστε, αυτή ήταν καί η επίσημη άποψη της σοβιετικής

ηγεσίας για χρόνια- ότι δε θα ήταν σωστό, μάλιστα θα ήταν

επικίνδυνο, να μεταφέραμε στη ΓΛΔ την ανασυγκρότηση που.

γινόταν στη Σοβιετική Ένωση καί πήγαζε από τις ιδιαιτερότητες των σοβιετικών ιστορικών καί συγκαιρινών συνθηκών ανάπτυξης. Οικονομικά, κοινωνικά καί ιστορικά, είχαμε άλλες

συνθήκες, που έπρεπε να παρθούν υπόψη στο μετασχηματισμό

της κοινωνίας μας.

Ot κ5εολογί%ές

Ένα άλλο αδύνατο σημείο στη δουλειά μας, στο οποίο αναφέρθηκα καί στην τοποθέτησή μου, ήταν το γεγονός ότι η ιδεολογική, προπαγανδιστική δουλειά δε βρισκόταν στο ύψος των

απαιτήσεων. Κάναμε πολλά, αρκούσαν, όμως, μπροστά στα

νέα ζητήματα που εμφανίζονταν σ' αυτόν τον τομέα, ήταν

επαρκής η ποιότητα;

Ποια ήταν τα νέα προβλήματα; Θα ήθελα να επίσημήνω εδώ

μόνο τη μαζική επενέργετα του αντιπάλου, την «εκστρατεία γω

τα ανθρώπινα δικαιώματα» που ξεκίνησε από το Ελσίνκι. την

Μφος Δε ύηρο---------------------------------------------------------------------

Επίδραση της οποίας δε θα πρέπει να υποτιμήσουμε, καθώς

επανεξετάζουμε σήμερα τα πράγματα. Ήταν λάθος η υποχο')ρησή μας, εννοώ όλων των σοσιαλιστικοί χωρίόν. Αντί να περάσουμε στην επίθεση, αφήσαμε το πεδίο ελεύθερο. Δεν τους κατηγορούσαμε εμείς για τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικακόματα.

Επιτρέψαμε να μας κατηγορούν εκείνοι, κάτω από τη σημαία

της «ελευθερίας», να μιλούν για τα δικαιώματα που οι ίδιοι οι

ιμπεριαλιστές ποδοπατούν στις χο'ιρες τους.

Μετά το Ελσίνκι, επιστήσαμε την προσοχή του Κόμματος

στους κινδύνους για εχθρικές επιρροές που εγκυμονούσε το

σημείο 3. προφανώς, όμως, υποτιμήσαμε τις μακροπρόθεσμες

επιδράσεις. Ελεύθερη έκφραση των απόψεων, ελεύθερη διακίνηση των ανθρώπων - δεν είχαμε καμιά αντίρρηση για όλα

αυτά.

Η αντίληψή μας γι' αυτά που ήθελε ο αντίπαλος ήταν. και στη

θεωρία και στην πράξη, πολύ αδύνατη, ενώ μερικά απ' αυτά τα

πράγματα ήταν δύσκολο να γίνουν στις συνθήκες της ΓΛΔ. Ας

πάρουμε για παράδειγμα τη διεύρυνση της τουριστικής κίνησης. Εκείνοι που σε πρώτη γραμμή απαιτούσαν την ελευθερία

διακίνησης πέρα από κάθε όριο, καλούν σήμερα να ληφθούν

μέτρα εναντίον της «μετακίνησης πληθυσμών» που ήδη έχει

αρχίσει από την Ανατολή.

Υπήρχε σχηματικότητα, δογματισμός στην ιδεολογική μας

δουλειά: Ναι, υπήρχε. Τι ήταν αυτό που δυσκόλεψε ακόμα περισσότερο την ιδεολογική μας δουλειά, τη διαπαιδαγώγηση της

νεολαίας; Γιατί χάθηκε ή κλονίστηκε η «πίστη» στα σοσιαλιστικά ιδανικά; Η παραποίηση της ιστορίας του σοσιαλισμού, ο

υπερτονισμός των αδυναμιών και των λαθών από εκείνους

που ισχυρίζονταν ότι είναι αλάθητοι κομμουνιστές και που γύρισαν την πλάτη στο Κόμμα - όλα αυτά επέδρασαν, ασφαλώς,

.Οί αλλαγές στο πα/χόσίίίο

δίαλυτίχά. Η αποχάλυ^'η κον αδυναμίίόν χαί λαθών ήταν κάτι

το αναγκαίο για να ξεκαθαρίσουμε τί πρεπεί να χάνουμε καλύτερα σήμερα χαί αύριο. για να βγουν διδάγματα. Τί ήταν. όμως.

αυτό που επέδρασε τόσο αποπροσανατολιστικά; «Ξεκαθαρίστηκαν οί λογαρίίίσμοί» με το σοσιαλισμό πέρα για πέρα σε θέματα μέσων μαζικής ενημέρωσης, προπαγάνδας, λογοτεχνίας,

ειδών δραματικής τέχνης, γιατί έπρεπε να παρουσιαστεί σαν

δρόμος της απάτης καί των εγκλημάτων. Σ' αυτό συνέβαλε καί

ο πρόεδρος του Κόμματος Δημοκρατικού Σοσιαλισμού (ΚΔΣ),

ο κύριος Γκίζί. χαρακτηρίζοντας το ΕΣΚΓ σαν κόμμα «αντιδραστικό» καί το σοσιαλισμό σαν «φεουδαρχία». Έτσι διευκολύνθηκαν οί αντίπαλοί στο να ξαναζωντανέψουν την παλιά θέση που λέει ότι σοσιαλισμός ίσον φασισμός. Έτσι έσπειραν αμφιβολίες, κλόνισαν ιδανικά. Τί γίγάντία δουλειά είχε κάνει το

Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας καί αργότερα το ΕΣΚΓ για

να φέρουν κοντά στους Γερμανούς το μεγαλείο του εποικοδομητικού έργου της ιστορίας, τα επιτεύγματα του πρώτου σοσιαλιστικού κράτους στον κόσμο! Κυριολεκτικά, ένας λαός

από εχθρός της Σοβιετικής Ένωσης δίαπαίδαγωγήθηκε σε φίλο

της Σοβιετικής Ένωσης. Ήταν ιστορικό δεδομένο ότι Οί γερμανοί κομμουνιστές κα< αντιφασίστες δεν άφηναν ούτε ίχνος επίκρισης για το ρόλο της Σοβιετικής Ένωσης στην παγκόσμια

ιστορία. Χωρίς να αποσιωπούμε την περίοδο Στάλίν, που σε

μία συγκερίμένη φάση ήταν τόσο οδυνηρή.

Εξίόανίχεùrryxf ο ρόλος τ??ς Σο/ÎÎtf πχ^ς Ένωσ???.-

Εξίδανίκεύσαμε το ρόλο της Σοβιετικής Ένωσης; Αυτό το

ερώτημα έθεσε κάποτε ο Γκορμπατσόφ. Πιθανό. Είχαμε,

όμως. το δικαίωμα, μπροστά στη συνεχή, έντονη προπαγάνδα

47.

Μέρος Δεύτερο---------------------------------------------------------------------------------------------

που είχε εξαπολύσει η Δύση εναντίον της, να συκοφαντήσουμε

τη Σοβιετική Ένωση; Για μας ήταν ο σημαιοφόρος του σοσιαλισμού. Ξεχάσαμε ότι ο Ρίγκαν, ακόμα σαν Πρόεδρος των

ΗΠΑ, χαρακτήρισε τη Σοβιετική Ένωση σαν την αυτοκρατορία του Κακού, που έπρεπε να αποκεφαλιστεί, δηλώνοντας

ότι η Σοβιετική Ένωση πρέπει να καταπολεμηθεί μέχρι οριστικού αφανισμού; Ένα κόμμα σαν το ΕΣΚΓ. η πλειοψηφία του

λαού, ολόκληρες γενιές είχαν δίαπαίδαγωγηθεί στο πνεύμα

της ακλόνητης εμπιστοσύνης στη Σοβιετική Ένωση. Έτσι, λοιπόν, για δεύτερη φορά -όπως συνέβη το )956 καί από το 1985

ως το 1990- αναγκαστήκαμε να καταπιούμε αυτό που δεν

προερχόταν πια από τον αντίπαλο, αλλά από μία φίλη χώρα.

Ξαφνικά, όλες οί αξίες αναποδογυρίστηκαν. Όλα όσα είχαν

να κάνουν με τον πραγματικά σπαρμένο με αγκάθια δρόμο

του σοσιαλισμού, μέχρι καί η νίκη κατά του φασισμού, υποβλήθηκαν σε «επανεκτίμηση». Η ιστορία αποτίμήθηκε με τέτοιο τρόπο ώστε η εξέλιξη να μην προβάλλει πια μπροστά μας

σαν μία πορεία, κατά την οποία έχουν γίνει λάθη, πράγμα φυσικό. άλλωστε, αλλά αμφίσβητήθηκαν όλα όσα φαίνονταν σωστά μέχρι εκείνη τη στιγμή, συμπερίλαμβανομένης καί της

Οκτωβριανής Επανάστασης. Πώς μπορούσε, πώς έπρεπε να

αντιμετωπίσει το κόμμα μας αυτή την κατάσταση; Πώς θα επενεργούσε η σύγκρουση με μία πολιτική που γινόταν επίσημα

ανεκτή στη Σοβιετική Ένωση; Απομόνωση της ΓΛΔ; Θα το καταλάβαιναν αυτό Οί άνθρωποί; Ήμασταν υπέρ μίας αλλαγής

στην πολιτική της Σοβιετικής Ένωσης, κυρίως σ' ό,τί αφορά

την εξωτερική της πολιτική. Δεν μπορεί κανείς να δει την πολιτική της ΓΛΔ. θετικά ή αρνητικά, ξεκομμένη από τα συμβάντα στην Ευρώπη καί τον κόσμο. Δεν πρόκειται για υπερεκτίμηση της ΓΛΔ, αλλά είναι γεγονός ότι η πολίτική της ΓΛΔ.

4&

_____________________________________________ Οί αΑΑα/ές στο jmyxoqtao σχτ/νίχό

από την άποψη τη; παγκόσμιας κατάστασης που οξυνόταν

όλο καί περισσότερο, όπου πρωτοστατούσε ο κίνδυνος ενός

πυρηνικού πολέμου στα τέλη της δεκαετίας του '70, ανέλαβε

την πρωτοβουλία για μια στροφή προς την ύφεση στην Ευρώπη. προς συχνές επαφές με την κυβέρνηση της ΟΔΓ και με διάφΌρα πολιτικά κόμματα και δυνάμεις στην ΟΔΓ και σε άλλες

δυτικές χώρες. Ήδη πριν από το 1985 ήμασταν υπέρ της συνεργασίας, υπέρ του διαλόγου. Συνεπείς με τη συμφωνία που

είχαμε κάνει με τον Γιούρι Αντρόποφ, ήμασταν υπέρ της συνέχισης των συνομιλιών με την κυβέρνηση της ΟΔΓ, παρά τη

στάθμευση πυραύλων στην ΟΔΓ και τη ΓΛΔ.

Γι' αυτό το τελευταίο, δηλαδή για τη στάθμευση πυραύλων

από αντιπερισπασμό, ξοδέψαμε κι εμείς 2 δισεκατομμύρια

μάρκα. Όπως διαπίστωσαν αργότερα όσοι πήγαν για ανάπαυση στο Βάρεντορφ, δε χτίστηκαν εκεί μόνο εγκαταστάσεις για

τη χρησιμοποίηση της τεχνικής σε περίπτωση ανάγκης, αλλά

και κατοικίες, σχολεία, παιδικοί σταθμοί και εστιατόρια για τα

μέλη του σοβιετικού στρατού. Όταν το 1984 επρόκειτο να

πραγματοποιήσω επίσημη επίσκεψη στην ΟΔΓ, ύστερα από συνεννοήσεις με τις ηγεσίες των κομμάτων της Χριστιανικής Δημοκρατικής Ένωσης (CDU) και του Σοσιαλδημοκρατικού

Κόμματος Γερμανίας (SPD), δημοσιεύτηκε στην Πράβντα ένα

δριμύτατο άρθρο, που στρεφόταν de facto κατά της επίσκεψης

- έτσι τουλάχιστον το αντιλήφθηκε η διεθνής κοινή γνώμη. Τηλεφώνησα στον τότε Γενικό Γραμματέα Τσερνιένκο που βρισκόταν σε διακοπές. Κανονίσαμε μια συνάντηση στη Μόσχα,

που πραγματοποιήθηκε στο Κρεμλίνο. Από την πλευρά της

ΓΛΔ πήραν μέρος οι σύντροφοι Αξεν, Χάγκερ, Χόνεκερ και

Μίλκε. Από τη σοβιετική πλευρά, οι Τσερνιένκο, Γκορμπατσόφ, Ουστίνοφ, Τσεμπρικόφ και Ρουσακόφ. Το αποτέλεσμα

4P.

Μέρος Δεύτερο______________________________________________

είναι γνίοστό. η επίσκεψη στην ΟΔΓ δεν πραγματοποίήθηκε

εκείνη την περίοδο.

Το 1985 χαιρετίσαμε το γεγονός ότι η Σοβιετική Ένωση καταπιάστηκε με το κοινωνικοοικονομικό τη; πρόγραμμα, για να

βελτιωθεί η κατάσταση τον λαού. Όλα τα υπόλοιπα που συντελούνταν στην πολιτική ζωή της Σοβιετικής Ένωσης, τα θεωρούσαμε εσωτερικά προβλήματα που δύσκολα μπορούσαμε

εμείς να εκτιμήσουμε. Είναι, αλήθεια ότι, έβλεπα να αυξάνεται ο

κίνδυνος που θα προερχόταν, καί, ήδη προερχόταν, από ορισμένες λαθεμένες εκτιμήσεις για τον ιμπεριαλισμό. ΓΥ αυτό

καί, προειδοποίησα ή μάλλον προσπαθήσαμε -προφανώς,

όμως, όπως φαίνεται σήμερα, δεν ήταν όλοι στην ηγεσία μας

πεισμένοι γί' αυτό- να εμποδίσουμε την εσωτερική διάλυση

της ΓΛΔ. Προφανώς, όμως, η διάλυση είχε προχωρήσει περισσότερο απ' όσο εμείς, απ' όσο εγώ προσωπικά εκτιμούσα, συμπεριλαμβανομένου καί του Κόμματος. Θα ήταν βλακώδες να

δίαπίστίόσουμε απ' αυτό σήμερα μία αρνητική στάση απέναντι

στη Σοβιετική Ένωση. Θα ήθελα να μην έχω δικαιωθεί. Λυπάμαι είλίκρίνά πολύ για τη βαθιά κρίση που διέρχεται η Σοβιετική Ένωση καί για το γεγονός ότι η αποδυνάμωσή της σαν μεγάλης δύναμης είχε τόσο σοβαρές συνέπειες για ολόκληρο το κίνημα, για τον κόσμο.

στ?? νέα σχέψ^

Δεν κάναμε τίποτα, λοιπόν, στην κατεύθυνση της ανανέωσης,

δε σνμβάλαμε στη νέα σκέψη; Πάνω σ' αυτό το ζήτημα θα ήθελα

να επίσημάνω ένα θαρραλέο, ριψοκίνδυνο βήμα στην πολιτική

μας τον διάλογον, της συνεργασίας με εκείνους πον σκέφτονταν διαφορετικά. Έχει σχέση με τη δουλειά στην Επιτροπή

30.

_____________________________________________ Οί αλλαγές oro παγκόσμιο σχ^νίχό

Αρχών της ΚΕ του ΕΣΚΓ και, του Προεδρείου του Κόμμα.τος

του ΣΔΚΓ. για το ντοκουμέντο Η όκφό/ί? ίδ^οΑο/ίώνχαί

77 ίΐ^ωπσί'χ?? ασφάΑ^ίο. Το νόημα του ντοκουμέντου αυτού

ήταν, άσχετα από τις διαφορές απόψεων ανάμεσα στο ΕΣΚΓ

καί το ΣΔΚΓ, να δίεξαχθεί από κοινού η πάλη για την ευρωπαϊκή ασφάλεια. Αυτό έγίνε πριν απ' όλα για να μην εξαπολυθεί ποτέ πια πόλεμος από γερμανικό έδαφος. Έγίνε σε μία εποχή, όπου οί μεγάλες δυνάμεις, οί ΗΠΑ καί η ΕΣΣΔ, δεν τηρούσαν θετική, αλλά μάλλον επίκρίτίκή στάση απέναντι στις δραστηριότητες της ΓΛΔ σ' ό,τί αφορά το άνοιγμά της προς την

ΟΔΓ. Ένας λόγος παραπάνω για να χαιρετίσουμε τις ιδέες της

νέας σκέψης, τις ενέργειες για τον αφοπλισμό, τη δημιουργία

ενός ευρωπαϊκού σπιτιού. Οπωσδήποτε, σαν μαρξιστές δεν είχαμε αυταπάτες ότι, με την προσέγγιση ανάμεσα στα διάφορα

κοινωνικά συστήματα που υπάρχουν στον κόσμο καί τη δυνατότητα να συμβίώνουν, θα εξαλείφονταν από τη μία μέρα στην

άλλη οί τάξεις, η ταξική πάλη, οί πλούσιοι καί Οί φτωχοί, ο

αντίκομμουνίσμός καί ο εθνικισμός, ή ότι θα εξαφανίζονταν οί

διαφορετικές ιδεολογίες καί αντιλήψεις σ' ό.τί αφορά τις

αξίες, έτσι απλά πέρα από τα όρια των κοσμοθεωριών.

Ήταν το κόμμα μας επαρκώς εξοπλισμένο για να αντίπαρατεθεί στις ρεβίζίονίστίκές απόψεις, που υπήρχαν καί στο ντοκουμέντο που αναφέραμε; Προφανώς, δεν ήμασταν εξοπλισμένοι για να αντιμετωπίσουμε την «επέλαση» της θεωρίας του

τρίτου δρόμου, την απαίτηση για έναν ακαθόριστο δημοκρατικό σοσιαλισμό -τον οποίο, άλλωστε, πολλοί θεωρούσαν σαν

μία νέα θεωρία, αν καί δεν είναι καί τόσο νέα. αφού πάντα κατείχε περίοπτη θέση στο οπλοστάσιο του ρεφορμιστικού ρεύματος της σοσιαλδημοκρατίας- επειδή εμφανιζόταν τώρα στη

διεθνή σκηνή σαν νέα θεωρία. Ο ρεφορμισμός είναι, λοιπόν, η

37.

Jfl'TfOO______________________________________________

κύρια αιτία για τη διάλυση του κινήματος μας, ο μεγαλύτερος

κίνδυνος που πρέπει να ξεπεράσουμε. αν θέλουμε να πατήσουμε καί πάλι γερά στα πόδια μας στην πάλη για το σοσιαλισμό, ο

οποίος δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσα από έναν τρίτο δρόμο,

όπως καί να 'ναι αυτός διαμορφωμένος.

71α ro poAo r% avTiJroAtifw???

Τί ξέραμε για το πεδίο δράσης της αντιπολίτευσης, γιατί δεν

καταφέραμε να ελέγξουμε μία κίνηση που στρεφόταν κατά του

σοσιαλισμού; Υπήρχε μία εκτεταμένη συνεργασία με διάφορα

ρεύματα στην κοινωνία, καί με κύκλους της Εκκλησίας, μεγαλύτερη απ' αυτή που μερικοί θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε. Ο στόχος μίας πλατιάς συμμαχίας λογικά καί ρεαλιστικά σκεπτόμενων ανθρώπων ανταποκρίνόταν στην πολιτική

μας του διαλόγου. Τελικά, δεν υπήρχαν μόνο κατ' ιδίαν συνομιλίες, αλλά καί ενέργειες, διαλέξεις καί συναντήσεις που

δίοργανώναμε με εκκλησιαστικές, φιλειρηνικές καί άλλες οργανώσεις καί που γίνονταν πλατιά γνωστές στην κοινή γνώμη.

Σ' αυτούς τους κύκλους υπήρχαν άνθρωποί υποκειμενικά ειλικρινείς, που όμως εμείς τους κρίναμε σαν πολιτικά αρνητικούς. Αυτό συνέβαλε στο να τους σπρώξουμε σε μία μονόπλευρη κατεύθυνση. Όμως, δεν ήταν καί δεν είναι πάντα εύκολο να

ξεχωρίσει κανείς την ήρα απ' το στάρι. Ας πάρουμε σε σχέση μ'

αυτό το ρόλο της εκκλησίας. Η ευαγγελική εκκλησία άρχισε το

1985, πίσω από το προπέτασμα της «περεστρόικα» καί της

«γκλάσνοστ», να μεταβάλεί τους οίκους του Θεού σε «σπίτια

του Κόμματος». Η ηγεσία της ευαγγελικής εκκλησίας, μάλιστα,

υποχρέωσε έναν επίσκοπο, τον κ. Γκίνκε, σε παραίτηση, επειδή

προσκάλεσε στα εγκαίνια του ανακαινισμένου καθεδρικού να32.

.Οί ίΐΑΑογές στο πα/χόσ^ίο σχ??νίχό

ού του Γκράιφσβαλντ τον Πρόεδρο του Κρατικού Συμβουλίου.

Δεν ήταν λίγοι οι κληρικοί που έπαιξαν κακό ρόλο. Στη διάρκεια των γεγονότων του Νοέμβρη, δεν υπάρχει σχεδόν διαδήλωση που να μην καθοδηγήθηκε από παπάδες. Μετά τη «στροφή» ήταν ελάχιστες οι σημαντικές θέσεις που δεν καταλήφθηκαν από παπάδες. Σαν ιδιαίτερα χαρακτηριστικό παράδειγμα

αναφέρουμε τον κύριο Έπελμαν, που παρουσιαζόταν πάντα

σαν ένα είδος υπερειρηνόφιλου. Ωστόσο, σαν υπουργός Στρατιωτικών, αποκάλυψε ξαφνικά το πάθος του για τα στρατιωτικά παραγγέλματα, τις παρελάσεις και τα γυμνάσια.

Ωστόσο, και στη στάση των παπάδων και στη στάση της ηγεσίας της εκκλησίας υπήρχαν διαφορές- δεν ήταν λίγοι εκείνοι

που υποστήριζαν ειλικρινά τη ΓΛΔ, την εκκλησία μέσα στο σοσιαλισμό. Θα ήταν, όμως, υπεραπλούστευση να ισχυριστούμε

ότι ολόκληρη η αντιπολίτευση σκεφτόταν διαφορετικά. Ο πυρήνας της αντιπολίτευσης στρεφόταν κατά του σοσιαλισμού. Το

παρέβλεψαν άραγε αυτό εκείνοι που κινούσαν τα νήματα της

στροφής; Ή το συνυπολόγισαν στην επιδίωξή τους για εξάλειψη

των «δύο γερμανικών κρατών», που σε τελική ανάλυση έμελλε

να οδηγήσει στην εξάλειψη του σοσιαλισμού; Αυτό που κανείς

δεν μπορούσε να παραβλέψει ήταν το γεγονός ότι υπήρχαν

εχθροί του γερμανικού σοσιαλιστικού κράτους που ήθελαν την

αποδυνάμωσή του, την ανατροπή της εξουσίας των εργατών και

αγροτών, την εξάλειψη του συστήματος. Έτσι φτάνουμε και στο

ερώτημα ποιος ο χαρακτήρας της «ειρηνικής επανάστασης».

Μπορεί κανείς να υποστηρίξει, όπως ο Ράισιχ, τη θέση ότι επρόκειτο για μια εξελικτική διαδικασία που οδήγησε στην επανάσταση. Όντως, ήταν μια συσσώρευση παραγόντων που επέδρασαν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα- υπήρξαν, όπως είπαμε,

και εσωτερικές και εξωτερικές αιτίες. Παραμένει, όμως, ανοιχτό

33.

το ζήτημα ta* ο όρος αυτός είναι ή δεν είναι «επίκαιρος», πάντως. σύμφωνα με το χαρακτήρα της. αυτη η «ειρηνική επανάσταση» ήταν αντεπανάσταση. Πως αλλιώς μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει τις αντίπαλες δυνάμεις, που οδήγησαν τελικά στην

ανατροπή του σοσιαλισμού, στην παλινόρθωση του οικονομικού και πολιτικού συστήματος του γερμανικού ιμπεριαλισμού,

κάτω από το μανδύα της αστικής δημοκρατίας; Μπορεί κανείς

να τα στρίψει όπως θέλει, γεγονός είναι ότι υπήρξε αγώνας για

την εξουσία, για την ανακατάληψη από την αστική τάξη της εδώ

και 40 χρόνια χαμένης εξουσίας της. Δεν ήταν ανατροπή μιας

«προσωπικής εξουσίας», ανατροπή της «κυριαρχίας του Πολιτικού Γραφείου», ήταν απαλλοτρίωση των λαϊκών επιχειρήσεων, εξάλειψη των αγροτικών συνεταιρισμών, της σοσιαλιστικής

ιδιοκτησίας. Επρόκειτο για τη διάλυση της ΓΛΔ. επομένως για

τη διάλυση επιστημονικών και υγειονομικών ιδρυμάτων, για τη

διάλυση όλων εκείνων που συνδέονταν με τη ΓΛΔ. Οι παλιοί καπιταλιστές πήραν πίσω τις «επιχειρήσεις τους». Ήταν απλά και

μόνο παλινόρθωση της εξουσίας των μονοπωλίων. Πώς μπορούσαμε να υπερασπιστούμε την εξουσία μας: Με τον Εθνικό

Λαϊκό Στρατό; Θα ήταν αυτοκτονία.

AréAnfç τοί' σοσίαΛίσμού

Σχεδόν σε όλες τις σοσιαλιστικές χώρες συντελέστηκε η αντεπανάσταση κάτω από διεθνή καθοδήγηση και σκηνοθεσία. Τι

έπρεπε να αντιπαραθέσουμε; Όλα τα μαρξιστικά κόμματα στις

χώρες αυτές συντρίφτηκαν με το ίδιο σενάριο. Είχαμε υποτιμήσει όλοι τους κινδύνους για την ανθρωπότητα που πήγαζαν

από τη νέα πολιτική: Όχι. γιατί κανείς δεν μπορούσε να υπολογίσει ότι οι σοσιαλιστικές χώρες θα θυσιάζονταν στο βωμό

34.

της νέας σκέψης. Ήταν τραγικό λάθος να υποθέσουμε ό π με τη

νέα αυτή σκέψη θα έπαυε να υπάρχει η διαφορετικότητα των

κοινωνικών συστημάτων, άσχετα αν τα μοντέλα τους έχουν τη

μία ή την άλλη μορφή. Όπως είπαμε, βλέπω μία αιτία για τα

λάθη. μία αιτία καί για την απώλεια της ταύτισης πολλών ανθρώπων με το σοσιαλισμό καί στο γεγονός ότι τα τελευταία

χρόνια δεν αποτίμήθηκε αντικειμενικά η ιστορία του σοσιαλισμού. Καί μάλιστα στο γεγονός ότι Οί ατέλειες ενός ιστορικά

νέου ακόμα κοινωνικού συστήματος με τις αντιφάσεις του δεν

εξετάστηκαν απ' όλες τις πλευρές, ενώ τα σφάλματα καί τα σοβαρά λάθη που έγίναν στην πορεία οικοδόμησης ενός νέου κοινωνικού συστήματος, πέρασαν με τέτοιο τρόπο στη συνείδηση

των ανθρώπων, ώστε αμφίσβητήθηκαν γενικά τα επιτεύγματα

καί τα ιδανικά του σοσιαλισμού σαν εναλλακτικής λύσης για

την ανθρωπότητα. Η αδυναμία μας ήταν στο γεγονός ότι προφανώς δεν κατορθώσαμε να κάνουμε χειροπιαστά τα σοσιαλιστικά μας ιδανικά στον καθένα σαν άτομο. Δεν αρνηθήκαμε

ποτέ ότι ο σοσιαλισμός βρίσκεται ακόμα σ' ένα στάδιο που δεν

έχει ολοκληρωθεί καί ότι αντικειμενικά έχουν μπει όρια στις

επιδιώξεις μας, αλλά διακηρύξαμε ότι ωστόσο διαθέτει απεριόριστες δυνατότητες να αναπτυχθεί παραπέρα.

Παραμένει αναπάντητο το ερώτημα πώς θα είναι σήμερα καί

στο μέλλον ο πολυπόθητος δημοκρατικός σοσιαλισμός. Όπως

καί να θέλει κανείς να τον ορίσει, αν πίσω του δεν κρύβεται τίποτε άλλο παρά ένας «δημοκρατικός» καπιταλισμός, δεν μπορούμε να μιλάμε για σοσιαλισμό. Πιστεύω πως ο σοσιαλισμός

για να λειτουργήσει, πρέπει να εξασφαλίσει οικονομική αποτελεσματίχότητα, μεγαλύτερη απ' αυτή που πέτυχε μέχρι τώρα.

Η συμμετοχή καί υπευθυνότητα των εργατών, των αγροτών,

της νεολαίας, της διανόησης, των γυναικών, όλων των πολί-

Μέρος Δεύτερο_____________________________________________

ιών, πρέπει, να εκδηλωθούν σε μεγαλύτερη έκταση στην καθημερινή ζωή. Παραμένει το καθήκον να εξασφαλιστούν η αρχή

της αποδοτίκότητας καί η κοινωνική ασφάλιση. Η πνευματική

ζωή πρέπει να αναπτυχθεί π ω βαθιά, π ω πολύπλευρα, ενώ ο

σεβασμός απέναντι στον άλλον καί στον ίδιο σου τον εαυτό, η

ανοχή καί η ευθύνη του ατόμου καί της κοινωνίας για το άτομο

είναι ηθικές αξίες που επιβάλλεται να ριζώσουν βαθιά στη σοσιαλιστική κοινωνία. Παραμένει αδιαφιλονίκητη αλήθεια ότι ο

σοσιαλισμός υπάρχει εκεί όπου διασφαλίζονται η ειρήνη, το

δικαίωμα στην εργασία, η αλληλεγγύη, τα πω θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Διαφορετικά, όλα όσα λέγονται για την

ελεύθερη ανάπτυξη της ατομικότητας είναι αερολογίες. Συχνά

τίθεται το ερώτημα: Γίνόταν ανταλλαγή πείρας ανάμεσα στις

σοσιαλιστικές χώρες γί' αυτού του είδους τα θεμελιώδη ζητήματα, για την πολιτική; Ναι, γινόταν σε όλα τα επίπεδα καί

στους πω διαφορετικούς κοινωνικούς τομείς. Γινόταν μία γόνιμη ανταλλαγή πείρας, με διαφωνίες καί συναινέσεις. Σε ανώτατο επίπεδο είχαμε την Πολιτική Γνωμοδοτίκή Επιτροπή καί

τις συναντήσεις των Πρώτων Γραμματέων ή Γενικών Γραμματέων. Γινόταν ανταλλαγή πείρας, συζητιόταν ποια θα έπρεπε

να είναι η κοινή μας στρατηγική. Είχαμε πει ανοιχτά ότι η ειρηνική συνύπαρξη, ο συναγωνισμός σε οικονομικό, ιδεολογικό

επίπεδο, η συνεργασία, η συμβίωση των συστημάτων δεν καταργούν την ταξική πάλη; Το είπαμε αυτό, αλλά πώς προετοιμαστήκαμε γί' αυτή την πάλη;

μιλήσαμε ανοιχτά μεταξύ μας

Θα έπρεπε να είχαμε προετοιμαστεί με έναν καινούργιο τρόπο, αφού στοίχείωναν από εδώ Κί από εκεί οί θεωρίες για κα36.

__________________________________Οί αΑΑα/ές στο πογχόσ/πο σχ??νίχό

τάργηση της ταξικής πάλης, ενίό η α,στίκή τάξη κατείχε καί κατέχει ακόμα στις περισσότερες χώρες του κόσμου την οικονομική καί πολιτική εξουσία. Συνεννοηθήκαμε για τα ζητήματα

που πλανιόνταν «στον αέρα», για παράδειγμα, πώς αντιλαμβανόμαστε την έννοια του πλουραλισμού στη σοσιαλιστική

κοινωνία; Μιλήσαμε για τα πάντα, αλλά, ενώ τα κράτη μέλη

του ΝΑΤΟ έπαιρναν αποφάσεις, συντόνιζαν την ενιαία πορεία

τους σε όλους τους τομείς, σ' εμάς από το 1986 ίσχυε η αρχή

ότι ο καθένας πρέπει να ακολουθεί τη δική του πολιτική, χωρίς

να αναμιγνύεται στην πολιτική που κάνει ο άλλος. Η αρχή αυτή ήταν σωστή, την επιζητούσαν καί τη χαιρέτισαν όλοι. Ωστόσο, καί προπαντός αν εξετάσουμε από τη σημερινή σκοπιά τα

πράγματα, θα δούμε ότι ήταν μεγάλη παράλειψη το γεγονός ότι

δεν υπήρχε αρκετά συντονισμένη πορεία, ότι ανάμεσά μας δε

μιλάγαμε ανοιχτά. Όπως είπαμε, όταν ξεκινάει κανείς από την

άποψη ότι δεν υπάρχουν πια αντίπαλοί -καί τέτοιες θεωρίες

καί αυταπάτες υπήρχαν- ήταν επόμενο να φτάσουμε στην παραμέληση της κοινής επιθετικής προσπάθειας.

Σήμερα οφείλουμε να το πούμε καθαρά πως δεν είχαμε κοινή

στρατηγική, σε αντίθεση με τον αντίπαλο. Είναι ιδιαίτερα λυπηρό το γεγονός ότι στο αποκορύφωμα της πολιτικής κρίσης

-έτσι θα έλεγα σήμερα- στη σύσκεψη στο Βουκουρέστι το ί 989,

δε μιλήσαμε καί δε συζητήσαμε ανοιχτά για το πώς θέλουμε καί

πρέπει να προχωρήσουμε. Η νέα σύσκεψη που ζήτησαν ορισμένοι Γενικοί Γραμματείς για τον Οκτώβρη του !989 στο Βερολίνο, δεν πραγματοποίήθηκε πια. Πώς μπορούσε να ξέρει το

ΕΣΚΓ τί είχαν «συνεννοηθεί» μεταξύ τους Οί μεγάλες δυνάμεις; Δε θα ήταν δίκαιο καί εύλογο να συζητηθούν με την ηγεσία του ΕΣΚΓ όσα συζήτησε προφανώς ο πρώην σοβιετικός

υπουργός Εξωτερικών Σεβαρντνάτζε με πολιτικούς των ΗΠΑ.

37.

A/m m zSf ùrfpo-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

με άλλες μεγάλες δυνάμεις χαί με την ΟΔΓ; Θα μπορούσαμε να

είχαμε αντίδράσεί διαφορετικά! Φυσικά, σήμερα τίθεται το

ερώτημα, αν θα μπορούσαμε να είχαμε εμποδίσει να πέσουν τα

σύνορα με τέτοιο τρόπο, να πραγματοποιηθεί έτσι καί όχι αλλιώτικα η ένωση. Σε τελική ανάλυση, στη μεταπολεμική ιστορία δεν ήταν καινούργια η ιδέα της συνομοσπονδίας. Σίγουρα,

θα χρειαζόμασταν χρόνο, ακόμα κί αν γνωρίζαμε τα «μεγάλα

σχέδια»!

Από κάποία απόσταση πια, είναι ανάγκη να θέσουμε τέτοια

ερωτήματα για να ξεφύγουμε από την επιπόλαια ανάλυση των

αιτιών καί μία φτηνή κατανάλωση της ιστορίας, από το να ρίχνουμε αβασάνιστα τις ευθύνες σε κάποίες πλάτες, πράγμα

που δε θα διαρκέσει καί πολύ. Μόνο αν δούμε όλα τα γεγονότα

καί τις αλληλοσυνδέσείς τους, θα καταλήξουμε σε συμπεράσματα, θα αντλήσουμε διδάγματα καί θα αποκτήσουμε γνώσεις

για την όλη υπόθεση, ώστε να δούμε καί τις προσωπικές μας

ευθύνες. Παρά τις ευθύνες που έχουμε εγώ καί ορισμένοι άλλοι

για την κρίσιμη κατάσταση που βρέθηκε η χώρα μας στο κατώφλι της δεκαετίας του '90, από την πρώτη στιγμή απέρρίψα τις

κατηγορίες που μου αποδόθηκαν. Η ποίνίκοποίηση της πολιτικής που άσκησε ο πρώην αρχηγός κράτους της ΓΛΔ ήταν συστατικό στοιχείο των ενεργειών για τη διάλυση της σοσιαλιστικής ΓΛΔ. Η ανεξέλεγκτη κατάσταση, που δημίουργήθηκε μετά

την απόφαση για τη στροφή, προωθήθηκε καί από τις αστήρικτες κατηγορίες που εκτοξεύθηκαν εναντίον μου. Η δημόσια

κατασυκοφάντηση βοήθησε να κλονιστεί η εμπιστοσύνη του

κόσμου στο σοσιαλισμό. Αυτό ήταν. άλλωστε, καί το ουσιαστικό της νόημα. Γ ία τα γεγονότα που συνέβησαν στη ΓΛΔ, σ' ολόκληρη την Ανατολική Ευρώπη καί στη Σοβιετική Ένωση, δε φέρω εγώ, δε φέρει η ηγεσία του ΕΣΚΓ την ευθύνη. Από πεποίθη33.

-------------------------------------------Οί αΑΑα/ές στο παγκόσμιο σχ^νίχό

ση παραδέχτηκα τα λάθη που έγίναν στο κόμμα. μου, στην κοινωνία μας. Το Νοέμβρη/Δεκέμβρη παρέόωσα τις τοποθετήσεις

μου στην κομματική ηγεσία των Κρεντς, Μόντροβ καί Γκίζί

ενόλ))εί του Έκτακτου Συνεδρίου του Κόμματος. Όλες κατασχέθηκαν.

Δηλώνω καί πάλι ύστερα από τις κατηγορίες που απαγγέλθηκαν δημόσια εναντίον μου καί που αποτέλεσαν αντικείμενο για

τη διενέργεια «έρευνας»: Δεν έχω ούτε σε ελβετική τράπεζα ούτε σε καμιά άλλη τράπεζα του εξωτερικού προσωπικούς λογαριασμούς ούτε καί λογαριασμούς που να μπορώ να διαθέτω

κατά την κρίση μου. Είχα ένα λογαριασμό στο ταμιευτήριο του

Βερολίνου, που παραμένει σφραγισμένος από την εισαγγελία,

δεν παίρνω κρατική σύνταξη, έχω απλά την ελάχιστη σύνταξη

που παίρνει κάθε πολίτης καί μία επιπλέον σύνταξη που παρέχεται στα θύματα του φασισμού. Το όνομα καί η υπηρεσία του

δήθεν μέλους του ΕΔΣ που υποτίθεται ότι ανακάλυψε τα στοιχεία για κάποιο λογαριασμό που υποτίθεται ότι έχω στην Τράπεζα της Ελβετίας ύψους 367.534.192,12 ελβετικών φράγκων

δεν αποκαλύφθηκαν ποτέ. Αυτό ήταν ήδη από το Δεκέμβρη του

1989 γνωστό στην εισαγγελία, ωστόσο ποτέ δεν έγίνε δημόσια

επανόρθωση. Καί όλες Οί άλλες ανόητες υπόνοιες για κατάχρηση εξουσίας, για δημιουργία περιουσίας προς όφελος δικό

μου καί άλλων, δεν αποδείχτηκαν από καμιά έρευνα. Αυτά που

βασίζονται δήθεν σε καταγγελίες πολιτών καί διαδόθηκαν σ'

όλο τον κόσμο είναι ότι ο Ε.Χ. διαθέτει τάχα ένα εξοχικό σπίτι

στο Μπίζενταλ. ένα λιμάνι στη Βαλτική, έχτισε μία βίλα στο

Τσόίτεν. αγόρασε ένα οικόπεδο στη Φραγκφούρτη στον ποτα-

Μφος Δεύτερο----------------------------------------------------------

μό Όντερ, μία εγκατάσταση ραδιοεπικοινωνίας με το νησί

Βίλμ, έβαλε να χαράξουν την είσοδο στον αυτοκινητόδρομο

του Ρόστοκ. απαίτησε για την ασφάλείά του το ποσό των

500.000 μάρκων, χρησιμοποίησε τα μαχαιροπίρουνα τω ν Χόχεντσόλερν...

Αυτές οί ανοησίες διαδόθηκαν σ' όλο τον κόσμο σύμφωνα με

την αρχή ότι όσο πιο μεγάλο είναι το ψέμα, τόσο περισσότερες

πιθανότητες έχει να γίνει πιστευτό. Ανάλογος ήταν καί ο ισχυρισμός ότι ο Ε.Χ. γνωρίζει έναν ανελκυστήρα που οδηγεί στα

θησαυροφυλάκια της Κεντρικής Επιτροπής ή η κατηγορία που

διατύπωσε η ηγεσία του ΕΣΚΓ/ΚΔΣ στο Έκτακτο Συνέδριό

της, ότι ο ισολογισμός του Κόμματος δεν είναι σωστός. Μ ' αυτό τον τρόπο ήθελαν να υποβάλουν στα μέλη την ιδέα ότι δε

διαχειριζόμασταν προσεκτικά τις εισφορές τους. Κ ί αυτή η κατηγορία, που ανάγκαστηκε το Προεδρείο του ΚΔΣ να την αποσύρει αργότερα, αποδείχτηκε ένα καλοστημένο ψέμα που σέρβιραν στον κόσμο συνειδητά. Γιατί όλα αυτά, η κατασυκοφάντηση, Οί αγωγές καί Οί συλλήψεις πολλών συντρόφων, ανάμεσά τους καί αρκετών γραμματέων πόλεων καί αχτίδων του

Κόμματος; Μόνο καί μόνο για να κλονιστεί η εμπιστοσύνη στο

Κόμμα, ώστε να είναι ώριμη η ΓΛ Δ για κατάλυση καί προσάρτηση στην ΟΔΓ. Οποίος συνήργησε σ' αυτό, όποιος είναι συνυπεύθυνος, οφείλει να παραδεχτεί ότι φέρει μεγάλη ευθύνη. Παρά τις ευθύνες μου μέχρι την 9η Ολομέλεια που έγίνε στις 18

Οκτώβρη, θέλω να δηλώσω κατηγορηματικά ότι για όλα όσα

έγίναν κατά τη διάρκεια καί μετά το αυθόρμητο άνοιγμα των

συνόρων, ιδιαίτερα στο Βερολίνο, ποτέ δεν πρόκειται να αναλάβω την ευθύνη. Α ξίζει να θυμίσουμε εδώ ότι για το Ανατολικό καί Δυτικό Βερολίνο εξακολουθούσε να ισχύει η τετραμερής σύμβαση με τις ρυθμίσεις της, συμπεριλαμβανομένου καί

________________________________________________ Οί fiAAayfs nm ;fr/K<WiiiP

του ελέγχου τω ν σημείων διέλευσης των συνόρων, [ ενικά, εξακολουθούσε να ισχύει η ευθύνη των τεσσάρων δυνάμεων για τη

Γερμανία στο σύνολό της.

Νιώθω ιδιαίτερη εκτίμηση για όλους εκείνους που -είτε είναι,

είτε ήταν σύντροφοί μου- καί για τους πολλούς υπεύθυνους

ανθρώπους που υποστηρίξουν, ενάντια στο γενικό ρεύμα, τη

διατήρηση τω ν θεμελιωδών αξιών, την ταύτιση με την ιστορία

της ΓΛ Δ μας, που υπερασπίζονται στη μείζονα Γερμανία τη

διαφύλαξη καί επίτευξη σοσιαλιστικών αξιών, ανθρωπιστικών

αξιών. Τα πιστεύω μου εξακολουθούν να είναι τα πιστεύω

ενός μαρξίστή-λενίνίστή, ενός κομμουνιστή, που έχει περάσεί

μέσα από το καμίνι του αντιφασιστικού αγώνα μαζί με σοσιαλδημοκράτες καί πολλούς ανθρώπους που δεν ανήκαν σε κανένα κόμμα, με εβραίους καί χριστιανούς, με ανθρώπους απ' όλα

τα κοινωνικά στρώματα. Είμαι πεισμένος ότι. παρ' όλες τις

διαφορετικές κοσμοθεωρίες, τα ιδανικά της ανθρωπότητας για

έναν ελεύθερο, ειρηνικό κόσμο δεν μπορούν να επιτευχθούν

χωρίς πάλη. Με αυτή την πεποίθηση, έδωσα μετά τις 4 Μάη του

1945 καί μέχρι το 1955 όλες μου τις δυνάμεις σαν στέλεχος της

Νεολαίας για να βοηθήσω τη νεολαία, καταρχήν πρώην μέλη

της Χιτλερικής Νεολαίας καί του Συνδέσμου Νέων Γερμανίδων, ακόμα καί στελέχη της Χιτλερικής Νεολαίας να βρουν,

μέσα απ' τα πνευματικά καί υλικά ερείπια, τα ερείπια του Γ'

Ράιχ, το δρόμο για ένα νέο, καλύτερο μέλλον. Θα ήταν η μεγαλύτερη ανοησία της εποχής μας να θεωρήσουμε το σοσιαλισμό

σαν τον κακό δαίμονα. Ή ταν πάρα ^ολλοί αυτοί που αγωνίστηκαν, υπέφεραν καί μόχθησαν γί' αυτά τα ιδανικά σ' αυτή τη

χώρα καί σε πολλές άλλες χώρες της γης. Η γερμανική εργατική τάξη αναγκάστηκε να υποστεί ήττες, αλλά πετύχαινε κάθε

φορά καί νέες νίκες. Καί δεν μπορεί να παραγραφεί από την

Μέρος Δεύτερο______________________________________________

ιστορία το γεγονός ότι οί λαοί της Σοβιετικής Ένωσης είχαν το

θάρρος να οικοδομήσουν πρώτοι μία νέα κοινωνία, ότι αυτοί

χρειάστηκε να ζήσουν καί να υποστούν όλες τις πρώτες της

ωδύνες, καθετί το ηρωικό καί το τραγικό. Καί παραμένω με

την πεποίθηση ότι η Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση στάθηκε η απαρχή μίας στροφής για την ανθρωπότητα. Αυτό θα αποδειχτεί κάποτε.

62.

ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ

Η Ε Υ Θ Υ Ν Η ΓΗ Σ Ο Μ Ο Σ Π Ο Ν Λ Μ Κ Η Σ Λ Η Μ Ο Κ Ρ Α ΓΜ Σ

ΓΕ Ρ Μ Α Ν Μ Σ

ΓΤΊ ην ευθύνη για όσα συμβαίνουν σήμερα στην πρώην ΓΛΔ,

^ στα νέα κρατίδια, δεν την έχει η πρώην ηγεσία της ΓΛΔ,

αλλά η ηγεσία της ΟΔΓ. Το 1987, κατά την επίσημη επίσκεψή

μου στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία Γερμανίας, προσπάθησα

να καταλαγιάσω το ζήλο της ομοσπονδιακής κυβέρνησης για

την ένωση, επί-σημαίνοντας ανάμεσα στ' άλλα ότι η ένωση σοσιαλισμού καί καπιταλισμού είναι το ίδιο αδύνατη όσο η ένωση φωτιάς καί νερού. Αυτό δεν ήταν γραμμένο στο χειρόγραφο της προσφώνησης του καγκελάριου. Θεώρησα, όμως, αναγκαίο να το πω λόγω τω ν προκλητικών του επιθέσεων κατά

της ΓΛΔ. Η προσάρτηση της ΓΛ Δ που συντελείταί από το φθινόπωρο επιβεβαίωσε την αντίληψή μας ότι δύο αντίθετα κοινωνικά συστήματα δεν μπορεί να ενωθούν. Πόσο μεγάλες

ήταν οί προσδοκίες, πόσο εξημμένα τα συναισθήματα τη στιγμή που έπεφταν τα τείχη! Μέχρι σήμερα, φθινόπωρο του 1991.

δεν υπάρχουν ακόμα ενιαίες συνθήκες δουλειάς καί ζωής. Το

χάσμα μεταξύ φτωχών καί πλουσίων, καπιταλιστικής καί σοσιαλιστικής ιδεολογίας, παραμένει αγεφύρωτο οπω; καί πριν.

Μ έ ο ο ς Τ ρ ίτ ο

Παρ' όλες τις μεγαλογερμανίκές αερολογίες ότι μετά την προσάρτηση στο «χρυσό καπιταλισμό» θα ζούσαν όλοι καλύτερα,

κανείς χειρότερα, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: οί λίγότεροί

ζούνε καλύτερα. Οί περισσότεροι χειρότερα. Ήταν πραγματικά

εκλογική απάτη. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση είχε αναμτχθεί ευρύτατα στις υποθέσεις της ΓΛΔ. Φανταστείτε να είχε δηλώσει

ανοιχτά ο καγκελάριος Κολ στους πολίτες με δικαίωμα ψήφου

ότι σε περίπτωση εκλογικής νίκης της Χρίστίανοδημοκραπκής

Ένωσης (ΧΑΕ), σύμφωνα με υπολογισμούς του «Συμβουλίου

των Σοφών», θα υπήρχαν 4 με 5 εκατομμύρια άνεργοί, ότι τα

νοίκια θα ανέβαιναν 3 με )0 φορές πάνω καί ότι ένα μεγάλο μέρος της κοινωνικής ασφάλισης, που ήταν κατοχυραιμένη, θα

εξαφανιζόταν. Τί θα απέφερε αυτό για τη ΧΑΕ; Ποιος ήξερε

από πριν τί δουλειά θα έκανε το τμήμα της «Τρόίχαντ»;

Με τον καιρό γίνότ<^ ' " καί π ω φανερό ότι η «Τρόίχαντ»

είναι μία εταιρία με oxu.to τη διασπάθιση της λαϊκής περιουσίας, ότι παρέδωσε στα «πιστά» χέρια των καπιταλιστικών συγκροτημάτων τις πρώην κρατικές επιχειρήσεις σε φτηνές τιμές.

Αυτοί που βρίσκονται πίσω απ' την «Τρόίχαντ» ιδιωτικοποιούν τα πάντα προς το συμφέρον τω ν κερδών τους. Αυτή η ασυνείδητη απληστία για κέρδη, αυτή η πολιτική, είχαν σαν συνέπεια το κλείσιμο επιχειρήσεων καί μαζικές απολύσεις. Με τη

μορφή του τμήματος της «Τρόίχαντ» που δημιούργησε η κυβέρνηση Μόντροβ, οί πολίτες της ΓΛΔ έμαθαν ουσιαστικά τί σημαίνει οίκονομία-κομάντο. Οί κύριοι της «Τρόίχαντ» ήξεραν

τί έκαναν, το ζήτημα ήταν η διάλυση τω ν μεγάλων οικονομικών συγκροτημάτων, της καρδιάς της πρώην εθνικής οικονομίας της ΓΛΔ, ήταν η εξαφάνιση τω ν επίχείρήσεα)ν καί εργοστασιακών συγκροτημάτων, η εξάλειψη των συναγωνιστών. Το

να παρουσιάζουμε τα πράγματα λες καί ο σοσιαλισμός είχε

____________________________________________Ai f ί^ΐ'ν?7 r% ΟΔΓ

εφεύρει την κρατικοποίηση διαφόρ(ον βιομηχανικιόν κλάδων,

την κρατική ρύθμιση της οικονομίας, είναι παραμύθι για αφελείς, που δεν το πιστεύει κανένας σοβαρός κεφαλαιοκράτης.

Κρατική ρύθμιση, κρατικές επιχειρήσεις υπάρχουν και στην

ΟΔΓ, σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες. Ακόμα και την εποχή

του Γουλιέλμου Β' οι σιδηρόδρομοι και τα μεταλλεία του Ρουρ

ήταν κρατικά. Η εκκαθάριση τω ν επιχειρήσεων της ΓΛΔ ήταν

μια μεγάλη, προσοδοφόρα δουλειά για το καπιταλιστικό κράτος και για τους καπιταλιστές. Τα κέρδη τους αυξάνονται, κι

ας συνεχίζουν το θρήνο και τον οδυρμό για το πόσα χρήματα

αναγκάζονται να επενδύσουν στη ΓΛΔ. Το συναγωνισμό τον

απέφυγαν με το κλείσιμο τω ν επιχειρήσεων. Με την αύξηση

του αριθμού τω ν ανέργαχν ελπίζουν να μπορέσουν να εντείνουν την εκμετάλλευση εκείνων που εξακολουθούν να εργάζονται. Οι άνεργοί θα συμπιέσουν τους μισθούς, οι αγώνες για

αυξήσεις μισθών θα ενισχυθούν. Αν υπάρχει κάτι που αποδείχτηκε με την κατάληψη της ΓΛΔ, είναι το γεγονός ότι στην «ο ικονομία της αγοράς», που δεν είναι τίποτε άλλο από καπιταλιστική οικονομία, μεγάλα τμήματα τω ν εργατών και υπαλλήλων, τω ν αγροτών, αλλά και τω ν δημιουργών του πνεύματος

περιθωριοποιούνται.

Αυτό δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ούτε από εκείνους που σήμερα επιχειρούν να ρίξουν την ευθύνη για όλο το κακό που οι

ίδιοι δημιούργησαν στην «εξαντλημένη» οικονομία της ΓΛΔ.

Τι κρύβεται πίσω από τους εμπρηστικούς λόγους για τη ΓΛΔ

που «βυθιζόταν», και που προφανώς πολύ λυπούνται που δεν

εξαφανίζεται αρκετά γρήγορα από το πρόσωπο της γης; Γιατί

χρειάστηκε να καταφύγουν στα παλιά πρότυπα τω ν γκεμπελικών ψευδών; Γιατί πετάνε λάσπη σ' ολόκληρο το ΕΣΚΓ, στην

ηγεσία του, στην κυβέρνηση; Γιατί ξεκίνησε αυτό το κυνήγι μα63.

γω σώ ν ενάντια σε όλους τους συνεργάτες του κομματικού καί

κρατικού μηχανισμού, ενάντια στην κρατική ασφάλεια, τους

στρατιώτες καί αξιωματικούς του ΕΛΣ καί των συνορίακ<ύν

μονάδων, ενάντια σε δασκάλους, γιατρούς, επιστήμονες, νομικούς καί καλλιτέχνες, όπως το 1933: Αυτό απλά οξύνει παραπέρα την αθλιότητα στα νέα ομοσπονδιακά κρατίδια, σπρώχνει εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες με παιδιά στη δυστυχία.

Οί προοπτικές για το μέλλον κάθε άλλο παρά καλές είναι. Η

ανεργία δε θα εξαφανιστεί, στους άνεργους στη Δύση ήρθαν να

προστεθούν οί άνεργοί στο ανατολικό τμήμα της Γερμανίας.

Ακόμα δε θα ίσχύσεί ο ίδιος μισθός. Στα νέα ομοσπονδιακά

κρατίδια θα παραμείνεί προς το παρόν ένα 60 με 70% του μισθού στα επίπεδα που ίσχυαν στα παλιά καί τώρα καί στα νέα

κρατίδια. Αυτό οδηγεί σε μεγιστοποίηση τω ν κερδών, κάνει

ακόμα πιο παχυλά τα πακέτα τω ν μετοχών τω ν πραγματικών

κυρίαρχων στη Γερμανία. Η ανεργία είναι για όλους τραγωδία,

κανείς μέχρι σήμερα δεν ήξερε στη ΓΛ Δ τί θα πει ανεργία, ενώ

τώρα θα συνοδεύει στη μελλοντική τους πορεία άντρες, γυναίκες καί τη νεολαία, τουλάχιστον όσο διάστημα θα υπάρχει καπιταλισμός στη Γερμανία. Οί διακηρύξεις μερικών ηγετικών

προσωπικοτήτων του ΚΔΣ ότι «η αστική δημοκρατία είναι μέχρι σήμερα το π ω προοδευτικό σύστημα» δεν τους τιμά, όπως

δεν τους τιμά καί η «βοήθεια» που πρόσφεραν στη συντριβή

του «σταλινικού συστήματος» στη ΓΛΔ, που την πολιτική της

χαρακτηρίζουν «αντιδραστική». Αυτό επιτάχυνε την πορεία

προς την ανεργία. Στη «σταλινική» ΓΛΔ δεν υπήρχε ανεργία,

κοινωνική ανασφάλεια, φόβος για το μέλλον.

Τα ψέματα δε βοηθάνε. Κάτω από τη σημαία της πάλης κατά

του σταλινισμού δίεξήχθηκε η πάλη κατά του σοσιαλισμού,

όπως καί τότε που η πάλη κατά του κομμουνισμού δίεξήχθηκε

Μέρος Γρίτο-----------------------------------------------------------

66.

κάτω από τη σημαία της πάλης κατά του μπολσεβικισμού. Δεν

είναι λοιπόν καί τόσο καινούργια όλα αυτά. Δε βοηθάει η

ωραιοποίηση: Η συντριβή της σοσιαλιστικής ΓΛΔ έφερε την

εξαθλίωση! Ο φόβος που νιώθουν οι οικογένειες τεσσάρων

και πλέον εκατομμυρίων ανέργων είναι μια αιτία αρκετή να

μας βάλει σε σκέψη. Αυτό θα έπρεπε να κάνει κι ο Γκίζι, που

στην τελική ομιλία του στο Έκτακτο Συνέδριο του

ΕΣΚΓ/ΚΔΣ δήλωσε ότι το σημαντικότερο αποτέλεσμα αυτού

του Συνεδρίου ήταν η συντριβή του σταλινισμού. Είναι της

«μόδας» σήμερα να χαρακτηρίζονται σταλινικοί οι πραγματικοί κομμουνιστές. Ο «σταλινικός» Δημητρόφ, όμως. νίκησε

στην πάλη για την αλήθεια τον κομμουνιστοφάγο και μακελάρη τω ν Εβραίων Γκέρινγκ. Αυτό μας ενθάρρυνε εμάς τους

αγωνιστές της αντίστασης στο Ρήνο και το Ρουρ, στο Έσεν, το

Ντόρτμουντ, το Όμπερχαουζεν, το Ντούισμπουργκ, το Μερς,

το Ντίσελντορφ και τόσα άλλα μέρη στον αγώνα μας κατά της

χιτλερικής βαρβαρότητας. Όπως έσκασε σαν σαπουνόφουσκα

το ψέμα για τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ, έτσι θα σ,.άσει μια

μέρα και το ψέμα για τη «σταλινική» ΓΛΔ. Η αλήθεια θα νικήσει. Τα αίτια της τραγωδίας, που έπεσε πάνω στο λαό σχεδόν

μέσα σε μια νύχτα, θα έρθουν στη δημοσιότητα. Δεν μπορώ να

συμφωνήσω με την άποψη μερικών ηγετικών «ανανεω τώ ν» ότι

θα εξακολουθούσε να υπάρχει η ΓΛΔ, αν η ηγεσία του ΕΣΚΓ

είχε ακολουθήσει αμέσως την περεστρόικα της σοβιετικής ηγεσίας. Όπως γράφει ο δρ. Γκάουβαϊλερ στην εφημερίδα Note?

JVrdtmAcrvr, θα μπορούσε κανείς να συμφωνήσει μ' αυτό, αν η

περεστρόικα είχε πιάσει τα πράγματα σωστά, πράγμα που προφανώς δε συνέβη, αν οι χώρες της μεταρρύθμισης, όπως η Ουγγαρία και η Πολωνία, δεν ήταν οι πρώτες που εντελώς ξεκάθαρα απομακρύνθηκαν από το σοσιαλισμό και διακήρυξαν σαν

____________________________________________N gudûv?? ΟΔΓ

67.

Μφος 7piro_______________________________________________

στόχο των μεταρρυθμίσεών τους την επιστροφή στην αστική

καπιταλιστική τάξη πραγμάτων, πράγμα που επίσης συνέβη.

Ή ταν τόσο δύσκολο να προβλέψει κανείς ότι με την προσάρτηση της ΓΛΔ στην ΟΔΓ. σύμφωνα με το άρθρο 23 του Συντάγματος. δε θα έπαυε να υπάρχει μόνο η εθνική οικονομία της

ΓΛΔ. αλλά ότι ο δρόμος αυτός σημαίνει ταυτόχρονα επιστροφή στο καπιταλιστικό σύστημα: Ποιος εξαπάτησε ποιον; Εκείνοι που εδώ και δεκαετίες προειδοποιούσαν γι' αυτό τον κίνδυνο, ή εκείνοι που το «κατάφεραν»; Ναι, σήμερα πρέπει να το

πούμε καθαρά και ξάστερα, έστω κι αν ένα μεγάλο μέρος χειραγωγημένων πολιτών δε θέλει ακόμα να το παραδεχτεί: Οι

«ανανεωτές» του 1989-90, είτε το ήθελαν είτε όχι, προετοίμασαν το δρόμο στην αντεπανάσταση. Ο καθένας που νιώθει ότι

αυτό τον αφορά, πρέπει να το καταλάβει. Ο λαός εξαπατήθηκε

από εκείνους που ήθελαν σκόπιμα να συντρίψουν τα θεμέλια

του κράτους τω ν εργατών και αγροτών.

Στην ΟΔΓ ήξεραν πολύ καλά τα δυνατά και αδύνατα σημεία

της λαϊκής οικονομίας μας! Από τότε που υπάρχουν εμπορικές

σχέσεις ανάμεσα στη ΓΛΔ και την ΟΔΓ, οι σχέσεις αυτές επανειλημμένα διακόπηκαν απότομα από την ΟΔΓ ή τουλάχιστον

εμποδίστηκαν σοβαρά. Η ΟΔΓ εμπόδιζε τις οικονομικές μας

σχέσεις με άλλα δυτικά κράτη. Ή μήπως μπορούμε να ξεχάσουμε το δόγμα Χάλσταϊν, που στραγγάλιζε τη ΓΛΔ; Ή ταν

γνωστό ότι το εξωτερικό εμπόριο της ΓΛΔ διεξαγόταν κατά

70% με τη Σοβιετική Ένωση, τη Λαϊκή Δημοκρατία Κίνας και

τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες της Ευρώπης και ότι σε περίπτωση απώλειας αυτού του εμπορίου κάτω από τις ευνοϊκές

συνθήκες του Συμβουλίου Οικονομικής Αλληλοβοήθειας

(ΣΟΑ) στη βάση του μετατρέψιμου ρουβλιού, η οικονομία της

Ανατολικής Γερμανίας θα κατέρρεε. Μόνο ο τζίρος του εμπο­

H a 'd û vr? Ο Δ Γ

ρίου ανάμεσα στη ΓΛΔ και την ΕΣΣΔ, που επιπλέον ήταν και

κατά 40 μέχρι 60% εξειδικευμένο, είχε φτάσει το 1988 το ύψος

τω ν 66,4 δισεκατομμυρίων μετατρέψιμων μάρκων.

Η ΓΛΔ δεν είχε χρέη προς την ΕΣΣΔ. Θα είναι πραγματικά

δύσκολο για την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία Γερμανίας, όπως

αποδείχνεται σήμερα, ακόμα και με ισοτιμία 1 δυτικογερμανικό μάρκο προς 1 ρούβλι, να αναπτύξει ένα τόσο περιεκτικό

εξωτερικό εμπόριο. Σήμερα, για παράδειγμα, η Σοβιετική

Ένωση πρέπει να πληρώσει για ένα σιδηροδρομικό βαγόνι πέντε φορές περισσότερα απ' ό,τι στο πρώην εργοστάσιο βαγονιών του Αμεντορφ της ΓΛΔ. Αυτοί οι παράγοντες επηρεάζουν

όλους σχεδόν τους βιομηχανικούς κλάδους, για παράδειγμα τα

σύγχρονα ναυπηγεία της Βαλτικής. Πόσο «εξαντλημένη» ήταν

η οικονομία της ΓΛΔ, το δείχνει ή μάλλον το διαψεύδει το γεγονός ότι η ΓΛΔ είχε με την ΟΔΓ ετήσιο εμπορικό τζίρο ύψους

15 δισεκατομμυρίων δυτικογερμανικών μάρκων. Και μερικά

στοιχεία για την εξέλιξη του τζίρου του εξωτερικού εμπορίου

της ΓΛ Δ με σοσιαλιστικές χώρες:

rou ε-ξωτερίχού ^μπορί,'οΐ' οΐ μετατρέψιμα μάρκα

Ο εμπορικός τζίρος με τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία είχε

επίσης ανοδική πορεία. Αυτά τα μεγάλα μεγέθη, στα οποία

πρέπει να προσθέσουμε και το εμπόριο με τις καπιταλιστικές

χώρες, καθώς και με τις χώρες του Τρίτου Κόσμου, μπορούσαν

να επιτευχθούν μόνο στη βάση μιας κατά βάθος υγιούς εθνικής

Σοβιετική Ένωση από 15,4 δισεκ.

1970 1988

σε 66,4 δισεκ.

Λ.Δ. Πολωνίας από 2,9 «

Σ.Δ. Τσεχοσλοβακίας από 3,7 «

Λ.Δ. Ουγγαρίας από 2,0 «

σε 12,2 «

σε 14,6 «

σε 9,9 «

69.

A-ίψί); 7btro___________________________________________________________________

οικονομίας. με μία ανάλογη προσφορά της βιομηχανικής καί

αγροτικής παραγωγής. Είναι ακόμα γεγονός ότι το εθνικό εισόδημα της ΓΑΔ ήταν το 1970 121.5 δισεκατομμύρια καί το

1988 273.5 δισεκατομμύρια. Μήπως όλα αυτά ήταν το αποτέλεσμα μίας «εξαντλημένης» οικονομίας: Τη στιγμή της στροφής

προς τον καπιταλισμό, η ΓΛΔ διέθετε απόθεμα σε βασικά είδη

ύψους 1,6 δισεκατομμυρίων μάρκων, όπου το 50% των βασικών ειδών της βιομηχανίας δεν ήταν άνω των 5 ετών.

Στον τομέα της πετροχημικής βιομηχανίας, η ΓΛΔ διέθετε

σύγχρονες εγκαταστάσεις, που είχαν παραδοθεί έτοιμες από τη

Φιλανδία, την ΟΔΓ, την Αυστρία, την Ιαπωνία καί τη Γαλλία.

Το εργοστάσιο χάλυβα στο Αίζενχίτενσταντ ήταν το π ω σύγχρονο της Ευρώπης, ο διαχωρισμός πετρελαίου στο Σβεντ

ανερχόταν περίπου στο 70%. Επειδή όπως είναι γνωστό, η

ΓΛΔ, με εξαίρεση το κάλω. το λιγνίτη, τον άργιλο, το πυρίτω,

δε διέθετε σημαντικές πρώτες ύλες, έπρεπε να τις εισάγουμε.

Γί' αυτό καί πρέπει να εκτιμήσουμε ακόμα περισσότερο τις

προσπάθειες των εργατών, μηχανικών καί επιστημόνων. Ο

ανεφοδιασμός με τρόφιμα τα τελευταία 8 χρόνια γινόταν ουσιαστικά από τη δική μας αγροτική παραγωγή, ενώ τα τελευταία 10 χρόνια εξάγαμε κρέας, βούτυρο καί πατάτες, για να

μπορούμε να εισάγουμε άλλα προϊόντα. Στη ΓΛΔ η λαϊκή οικονομία δημωυργήθηκε κυριολεκτικά πάνω στα ερείπια που

μας άφ-ησε ο Β ' Παγκόσμιος Πόλεμος. Με τη δημιουργία ζω ­

νών κατοχής, κάθε οικονομική συναλλαγή μέσα στο γερμανικό

έδαφος είχε διακοπεί. Τί νόημα έχει επομένως η δυσφήμηση

τω ν επιτευγμάτων τω ν εργαζομένων; Μόνο χάρη στη σκληρή

δημιουργική δουλειά τους, χάρη στο πνευματικό δυναμικό που

δημωυργήθηκε σ' αυτή τη χώρα, ήταν δυνατό να βελτιώνονται

συνεχώς Οί συνθήκες ζωής. Καί δεν ήταν μυστικό ότι η ΓΛΔ εί70,

χε το π ω υψηλό επίπεδο ζωής απ' όλες τις σοσιαλιστικές χώρες. Σ ' ό,τί αφορά τα είδη διατροφής καί αναψυχής, η κατανάλωση είχε αυξηθεί σε συγκρίσιμες τιμές από 3,7 δισεκατομμύρια μάρκα το 1970 σε 8,2 δισεκατομμύρια μάρκα το Î988.

Ακόμα κί αν τα μέσα ενημέρωσης δείχνουν μόνο εικόνες από

άσκημες προσόψεις σπίτίών, παραμένει το γεγονός ότι στη

ΓΛΔ εκσυγχρονίστηκαν ή χτίστηκαν πάνω από 3.700.000 νέες

κατοικίες καί ισάριθμες οικογένειες απέκτησαν μία αξιοπρεπή

κατοικία.

Κάθε χρόνο εκσυγχρονίζονταν ή χτίζονταν οί εξής νέες κα­

____________________________________________// i uMvi) ίίίί Ozlf

τοικίες:

στο Βερολίνο 30.000

στη Δρέσδη 22.200

στο Έρφουρτ 14.000

στο Καρλ-Μαρξ-Σταντ 26.000

στη Χάλε 20.000

στη Λειψία 16.700

στο Πότσνταμ t1.000

στοΝόίμπράντενμπουργκ 10.000

Το 1949 υπήρχαν 5,1 εκατομμύρια κατοικίες. Σε κάθε 1.000

κατοίκους αντιστοιχούσαν 270 κατοικίες. To 19S9 υπήρχαν

πάνω από 7 εκατομμύρια κατοικίες. Σε κάθε 1.000 κατοίκους

αντιστοιχούσαν 422 κατοικίες. Το 1949 σε κάθε κάτοικο αντιστοιχούσαν 12 τετρ. μέτρα κατοικήσιμου χώρου, ενω το 1989

έφτανε ήδη τα 27 τετρ. μέτρα.

Ταυτόχρονα, δεν καταφέραμε να αποφύγουμε την καταστροφή ενός σημαντικού αριθμού κατοικιών. Ακόμα κ< αν δεν επιτεύχθηκαν όλα όσα ήταν αναγκαία σύμφωνα με τα σύγχρονα

μέτρα, ωστόσο δε δικαιολογείται να προσπαθούμε να σβήσουμε με μία μονοκοντυλίά από την ιστορία τις προσπάθειες ολό-

Μφος 7*ptro_______________________________________________

κλήρων γεναόν, μιλ(όντας για «αποτυχημένη οικονομία», λέγοντας ότι η ΓΑΑ άφησε πίσω της σίορό ερειπίων. Η αλήθεια είναι ότι σαν αποτέλεσμα του Β' Παγκόσμιου Πολέμου που εξαπέλυσε ο γερμανικός ιμπεριαλισμός, παραλάβαμε σωρό ερειπίων.

Το 40% όλων τω ν βιομηχανικών εγκαταστάσεων,

το 70% όλων τω ν ενεργειακών εγκαταστάσεων,

το 40% όλων τω ν αγροτικών μηχανών

στο έδαφος της πρώην ΓΛΑ ήταν κατεστραμμένα ή είχαν υποστεί σοβαρές ζημιές. Αυτός ο σωρός ερειπίων, με τη φιλόπονη

και σκληρή δουλειά του λαού, όχι μόνο παραμερίστηκε, αλλά

και ανοικοδομήθηκαν όλα.

Τα αποθέματα σε βασικά είδη μόνο στους παραγωγικούς τομείς της εθνικής οικονομίας αυξήθηκαν -αν τα υπολογίσουμε

με τις τότε τιμές και με τα τότε μάρκα- από 228 δισεκατομμύρια μάρκα το 1949 σε 1.202 δισεκατομμύρια μάρκα το 1988.

Αυτό σημαίνει πάνω από πενταπλασιασμό. Το εξωτερικό

εμπόριο αυξήθηκε από 2,7 δισεκατομμύρια μετατρέψιμα μάρκα το 1949 σε 177 δισεκατομμύρια μετατρέψιμα μάρκα το 1988,

από τα οποία περίπου 29 δισεκατομμύρια αναλογούσαν στο

εμπόριο με τις καπιταλιστικές βιομηχανικές χώρες. Ωστόσο,

δεν καταφέραμε να ανεβάσουμε γενικά την εθνική οικονομία

της ΓΛΔ, σε ένα σύγχρονο επίπεδο. Πλάι σε σύγχρονες εγκαταστάσεις, υπήρχε πολύς αυτοσχεδιασμός και πολύ παλιές επιχειρήσεις. Το μερίδιο τω ν παλιών βασικών επιχειρήσεων παρέμενε υψηλό. Αυτό επιδρούσε ανασταλτικά.

Στην προστασία του περιβάλλοντος δε δόθηκαν αρκετοί πόροι, πράγμα που στις πιο αναπτυγμένες περιοχές της χημικής

βιομηχανίας οδήγησε σε σοβαρές επιβαρύνσεις. Υπήρχαν δηλαδή και θετικά και αρνητικά. Για να μπορέσει κανείς να βγά72.

λει μια εξισορροπημένη κρίση για την οικονομική ανάπτυξη,

οφείλει να σταθμίσει όλους τους παράγοντες. Σ' ό.τι αφορά

την οικονομική ανάπτυξη υπήρχαν για τη ΓΛΔ τα παρακάτω

μεγάλα, τουλάχιστον, μειονεκτήματα: Όπως είπαμε, η πρώην

ΓΛΔ ανέλαβε το κύριο βάρος τω ν επανορθίόσεων για ολόκληρη

τη Γερμανία. Συγκεκριμένα, το 80 με 90%. Το ποσό υπολογίζεται σε περίπου 400 ως 500 δισεκατομμύρια μάρκα, για να μην

αναφέρουμε τα πιο υψηλά ποσά που παραθέτουν δυτικοί

εμπειρογνώμονες!

Μερικοί άνθρωποι παρατηρούν τώρα ότι ζούσαμε πάνω από

τις δυνατότητες που είχαμε. Ό τι εισάγαμε από τη Δύση περισσότερα απ' ό,τι εξάγαμε και ότι από το )985 εξάγαμε στην

Ανατολή περισσότερα απ' όσα εισάγαμε. Αυτό είναι σωστό,

όμως οι άνθρωποι αυτοί που ουσιαστικά ξέρουν πολύ καλά τι

γινόταν, ξεχνούν να αναφέρουν τι έπρεπε να πληρώνουμε πάνω από τις δυνατότητες που είχαμε. Έτσι, για παράδειγμα, λόγω της έκρηξης στις τιμές πετρελαίου τη δεκαετία του '80.

έπρεπε να πληρώνουμε για ένα τόνο πετρέλαιο 172 ρούβλια,

αντί 14 ρούβλια που πληρώναμε μέχρι εκείνη τη στιγμή. Αποσιωπούν το γεγονός ότι πληρώσαμε το λογαριασμό για 17 ως

19 εκατομμύρια τόνους πετρέλαιο μέχρι την τελευταία δεκάρα.

Σε σχέση μ' αυτό πρέπει να πούμε ότι τα έξοδα που προέκυψαν

από την αύξηση τω ν τιμών στο πετρέλαιο και το γκάζι μεταξύ

1975-1985, ύψους 145 δισεκατομμυρίων μάρκων, αναγκαστήκαμε να τα εξοφλήσουμε με παραδόσεις εμπορευμάτων. Αυτό

όντως επιβράδυνε την παραπέρα άνοδο του βιοτικού επιπέδου

μας.

Και δε δεχτήκαμε συλλυπητήρια γι' αυτό, γιαπ ot πολίτες

της ΓΛΔ δε ζούσαν άσκημα. Μπροστά στη δύσκολη κατάσταση

που βρισκόταν η Σοβιετική Ένωση, ο Μπρέζνιεφ δήλωσε γεμά73.

Μέρος rptro------------------------------------- —--------------------

το ; πικρία κάποτε σε μία συζήτηση που είχε μαζί μου ότι καί οί

άνθρωποί στη Σοβιετική Ένωση θα ήθελαν να ζήσουν κάποτε

κί αυτοί στον 3ο όροφο, όπω; Οί πολίτε; τη; ΓΛΔ. Αφού χύθηκαν πολλά δάκρυα για την κατάρρευση της ΓΛΔ. η οποία δήθεν

μόνο με τη «βοήθεια» της ΟΔΓ μπόρεσε να «σωθεί», δίαπίστο')-

θηκε μετά τη «στροφή» ότι το χρέο; τη; ΓΛΔ ηταν κατα 4 δισεκατομμύρια δυτίκογερμανίκά μάρκα μικρότερο απ' ό.τί είχε

«ανακοινωθεί». Σύμφωνα με επίσημες πληροφορίες από τη

Βόννη, προκάλεσε «έκπληξη» το χαμηλό εξωτερικό χρέος της

ΓΛΔ.

Πρέπει να αναφέρουμε ακόμα ότι η Δύση είχε αποκλείσει συνειδητά τη ΓΛΔ από το διεθνή καταμερισμό εργασίας. Παρά τις

σχετικά μεγάλες προσπάθειες, για παράδειγμα στους τομείς

της ηλεκτρονικής, τω ν μηχανοκατασκευών, της χημείας, δεν

καταφίέραμε να οικοδομήσουμε μία γενική εμπορεύσίμη παραγωγή. Οί λίστες Cocom ήταν μεγάλο εμπόδιο. Ο αποκλεισμός

επέδρασε εξαιρετικά αρνητικά στην ανάπτυξη της βιομηχανίας

καί στην προστασία του περιβάλλοντος. Ένα μάρκο που δαπανούσαμε στις εξαγωγές δεν ήταν πια ένα μάρκο κέρδος.

Πολλές φ<ορές πήραμε λίγότερα πίσω από τις ασύμφορες τιμές. Η ΓΛΔ. με τις προόδους καί τις δυσκολίες της. ήταν πολύ

στενά δεμένη με το ΣΟΑ καί τις δυνατότητές του. Το δυναμικό

του ΣΟΑ δεν επαρκούσε για να συμβαδίσει με τη διεθνή εξέλιξη. Για παράδειγμα, πολύ αργά κατανοήθηκε απ' ολόκληρο το

σοσιαλιστικό στρατόπεδο η πρόκληση που προήλθε από την

επίστημονίκοτεχνίκή επανάσταση, από τη ραγδαία εξέλιξη της

υψηλής τεχνολογίας σε πολύ λίγες αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες. Προπαντός πολύ αργά αντίδράσαμε πρακτικά σ'

αυτό στις περισσότερες σοσιαλιστικές χώρες.

θα μπορούσε κανείς να αναφέρει πολλά στοιχεία για την

74.

--------------------------:____________________________// ; i ^ 0/1, /

ανάπτυξη της οίχονομίας χαί για την χοίνωνί,χή πολιτική. Δεν

τα καταφέραμε όλα, ωστόσο χαταφέραμε πολλά. Ο χόσμος

μπορούσε να πληρώσει το νοίκι, δε φοβόταν μήπο:. Ιίρεθεί

ξαφνικά στο δρόμο. Δεν υπήρχαν άσυλα για άστεγους. Γπίκρατούσε τάξη καί ασφάλεια. Καί τώρα. βλέπουμε να χαταστοέφονταί ή να στραγγαλίζονται πανεπιστήμια, ακαόημίες καί ινστιτούτα, θέατρα καί ορχήστρες, βιβλιοθήκες καί μουσεία, μέγαρα

πολιτισμού καί λέσχες νεολαίας.

Οί εργαζόμενοί της ΓΛΔ είχαν δημιουργήσει πολλές υλικές

προϋποθέσεις για μία ανθηρή πολιτιστική ζωή. Αδυσώπητα

διαλύεται τώρα κάθε πνευματικό δυναμικό. Η Ακαδημία Επιστημών της ΓΛΔ, που συνέχιζε την κληρονομιά του Λάίμπνίτς,

κατακερματίζεται, όπως καί πολλά άλλα ιδρύματα έρευνας,

για λόγους καπιταλιστικού συναγωνισμού καί κέρδους, καί

χάνει τη σημασία της. θα πρέπει να πάρει κανείς σοβαρα υπόψη του ότι για τη διάλυση των επιχειρήσεων, των συνεταιρισμών καί των επιστημονικών ιδρυμάτων, χρησιμοποιείται ο

όρος «εκκαθάριση», που καθιέρωσε ο Γκέρίνγκ, με τον οποίο

οί ναζί κάλυπταν την καταλήστεψη της εβραϊκής ιδιοκτησίας.

Ακόμα, οί διαμαρτυρίες γί' αυτή την εκστρατεία εξόντωσης

παραμένουν μέσα σε κάποία όρια. Πώς όμως θα εξελιχθούν τα

πράγματα, όταν οί άνθρωποί αρχίσουν να ανηλαμβανονταί

αυτούς τους ελιγμούς, αυτή την εξαπάτηση: Οί πολίτες της

πρώην ΓΛΔ ξέρουν καλά τί μπορούν να κάνουν, είναι ειδικευμένοι, έχουν πείρα. Η υγιής επίγνωση που έχουν θα επιβληθεί,

όπως καί σε άλλες δύσκολες εποχές.

Είναι αξιοθαύμαστα τα επιτεύγματα τω ν πολιτών της ΓΛΔ

τα πρώτα χρόνια της χώρας τους. που ήταν πολυ πιο δύσκολα

σε σύγκριση με εκείνα της ΟΔΓ. Έχω στο νου μου την εποχή

του ψυχρού πολέμου με τον οικονομικό αποκλεαψο σε βάρος

Μφος 7pt'ro----------- -—-----------------------------------------------------—-

της σοβιετικής ζώνης κατοχής και στη συνέχεια σε βάρος της

ΓΑΑ που ιδρύθηκε τον Οκτώβρη. το δόγμα Χάλσταϊν με όλα

του τα συνεπακόλουθα, όπως π.χ. τις παρενοχλήσεις των αθλητών μας. επειδή φορούσαν στις φανέλες τους το σήμα του κράτους. κατά την έπαρση της σημαίας της ΓΑΑ και τόσες άλλες

επιθέσεις σε βάρος της ΓΛΔ. Όλα αυτά τα ξεπέρασε η ΓΛΔ!

Και δεν αναφέρω το σχέδιο Μάρσαλ και τις επανορθώσεις που

η ΓΛΔ πλήρωσε κι αυτή για την ΟΔΓ. Όποιος κρίνει σήμερα

αφ' υψηλού τα επιτεύγματα των πολιτών της ΓΛΔ, θίγει την

περηφάνεια τους και θα πάρει μίαν απάντηση που ίσως να μην

την περιμένει. Σύμφωνα με μια δημοσκόπηση που έγινε, σχεδόν οι μισοί από τους πολίτες που ρωτήθηκαν δήλωσαν ότι «ο

σοσιαλισμός στη ΓΛΔ είχε τις καλές του πλευρές, για τις οποίες μπορεί κανείς να νιώθει περήφανος».

76.

ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ

ΓΜ 70 ΡΟΛΟ ΚΑ7 ΓΗΝ 4 Λ ,4 ίίίνΞ Η ΓΗΣ ΓΑΛ

7. Είχαμε σοσκιΑίσμό,' Είχαμε, τουλάχιστον, ένα με/άΑο μέρος

τον/

A υτή τη θυελλώδη εποχή, συχνά τίθεται το ερώτημα αν

Υ""\. ήταν σοσιαλισμός αυτό που υπήρχε στη ΓΛΔ. Είπα ήδη

την άνοιξη του 1990 ότι ναι, ήταν σοσιαλισμός, τουλάχιστον

ένα μεγάλο μέρος του. Η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο παραμερίστηκε από την κοινωνικοποίηση τω ν βασικών μέσων παραγωγής, την ανάπτυξη τω ν λαϊκών επιχειρήσεων και

τω ν αγροτικών παραγωγικών συνεταιρισμών. Στις διχογνωμίες μας με τις αστικές ιδεολογίες μιλάγαμε για τον υπαρκτό

σοσιαλισμό, για την οικοδόμησή του με βάση τα πλάνα, που σε

αντίθεση με την καπιταλιστική κοινωνία εγγυόταν την ασφάλεια και σιγουριά τω ν πολιτών του. Εδώ αναπτυσσόταν μια ειρηνική συμβίωση! Η αλληλεγγύη δεν ευδοκιμούσε στην κοινωνία μας μόνο στις λεγάμενες φωλιές, όπου είχαν εγκατασταθεί

μικροαστοί και αντίπαλοι. Δείχνει υπεροψία και κυνισμό,

όταν ο κ. Γκίζι χαρακτηρίζει όλα αυτά που οι πολίτες της ΓΑΑ

νοσταλγούν σήμερα τόσο οδυνηρά, σαν «φεουδαρχία» και

77.

Μέοος 7fmpro.

«σταλινισμό» καί το ΕΣΚΓ σαν «αντιδραστικό κόμμα». Παρ'

όλα αυτά. τοσο αυτό; όσο χαί μερικοί άλλοι που μιλάνε σαν κί

αυτόν, εκμεταλλεύτηκαν ολόπλευρα όλε; u ; δυν(ίτότητες που

το χράτος τω ν εργατών χαί αγροτών πρόσφερε σ' αυτή τη γενιά, συμπερίλαμβανομένης χαί τη; παιδεία;. Μπορεί να στενοχωρεί την αστίχή τάξη χαί του; υπηρέτες τη;, αλλά δεν ανήκω

σ' αυτού; που μετά την ήττα πετάνε τ' όπλο του; χαί τρέχουν

να κρυφτούν. Δεν το έκανα ούτε το 1933, όπω; καί εκατοντάδε; χίλίάδε; άλλοι άνθρωποί. Όταν είναι κανεί; πεισμένο; ότι

ο σοσιαλισμό; αποτελεί τη μοναδική εναλλακτική λύση στον

καπιταλισμό, οφείλει με συνέπεια να ασχολείταί με το ποίε;

συγκεκριμένες μορφέ; θα πάρει ο σοσιαλισμό; στο μέλλον. Τη

συνεπή αυτή στάση κρατάνε πολλά πρώην μέλη του ΕΣΚΓ,

όσοι οργανώνουν νέες κομμουνιστικέ; ομάδες, ένα τμήμα των

μελών του ΚΔΣ. Αυτή τη συνεπή στάση κρατάνε στη Γερμανία

κυρίως το Γερμανικό Κομμουνιστικό Κόμμα (D KP) καί το

Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας (KPD). Η ύπαρξη καί μόνο

της ΓΛΔ, αυτού του τόσο κατασυκοφαντημένου από την αντίδραση «φαινομένου», έχει ασκήσει περισσότερη επίδραση στα

διεθνή γεγονότα απ' ό,τί υποθέτουν πολλοί σήμερα. Αυτό το

είπε με μεγάλη πειστικότητα ένας ηλικιωμένος σύντροφος το

Μάρτη του 1991, που παρέθεσε τα εξής στοιχεία:

1. Η ΓΛΑ, με το μη καπιταλιστικό μοντέλο, άσκησε σαφή επίδραση στις κοινωνικοοικονομικές συγκρούσεις στη Δυτική

Γερμανία, π.χ. ανάγκασε τους εργοδότες στην ΟΔΓ σε κάποιους αποδεκτούς συμβιβασμούς κί έτσι. δε συνέβαλε μόνο στην

κοινωνική δέσμη μέτρων, αλλά καί στη σταθερή εσωτερική

αγορά που συγκροτούσε την κατάσταση του εξωτερικού εμπορίου.

2. Η ΓΛΔ στήριξε με μεγάλες θυσίες καί με άλλους τρόπους

Γ ί <3 r o ρ ό λ ο χ α ί rr/v '/ w u r / " ^ ί Δ Α

την οικονομική άνοδο στην ΟΔΓ, πράγμα που επίσης αποσίωπάταί: Πλήρωσε για ολόχληρη τη Γερμανία τις επανοοθοίσείς

για το Β ' Παγκόσμιο Πόλεμο στη Σοβιετική Ένωση μέχρι τελευταίας δεκάρας. Γί* αυτό καί μόνο η ΟΔΓ θα έπρεπ: ουσιαστικά να πληρώσει στη ΓΛΔ περίπου 700 εκατομμύρια μάρκα.

3. Κυρίως, όμως, η ΓΛΔ έκανε δυνατή τη στρατιωτική συμφωνία μεταξύ τω ν υπερόυνάμεων. όντας στο σημείο επαφής

του ΝΑΤΟ καί του Συμφώνου της Βαρσοβίας, εξασφάλισε

στην Ευρώπη 40 χρόνια ειρήνη καί εμπόδισε έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο!

Πρόκειται για πολύ σωστές παρατηρήσεις! Σχεδόν κανείς δεν

μπορεί να αμφισβητήσει ότι στο χωρισμένο έθνος μας παρ' όλη

την κρατική ενότητα, η πολιτική της ΓΛ Δ είχε στραμμένη την

προσοχή της στο καλό των ανθρώπων. Δεν υπήρχε κανείς στη

χώρα μας που να ζούσε σε βάρος του λαού. Όλα όσα παράγονταν, μοιράζονταν.

Πώς καταφέραμε, για παράδειγμα, να έχουμε για όλα τα παιδιά μία θέση σε παιδικό σταθμό, καί μάλιστα σχεδόν δωρεάν:

Για το 60% τω ν παιδιών υπήρχαν βρεφονηπιακοί σταθμοί καί

σταθμοί για όλα τα παιδιά από την πρώτη μέχρι καί την τετάρτη τάξη του δημοτικού. Το κράτος καί οί επιχειρήσεις προσφοράν τα μέσα για διακοπές, αθλητισμό, πολίτίσμο και κοινωνικές ασχολίες. Τα χρηματικά μέσα των επιχειρήσεων εξασφάλιζαν τις εγγυήσεις για την πολυτεχνική καί επαγγελματική εκπαίδευση, την ειδίκευση εργατ<ΰν, αρχιτεχνιτών καί μηχανικών. Υπήρχε για όλους δεκαετής σχολική εκπαίδευση, tir μεγάλο βαθμό ανώτερες καί επαγγελματικές σχολές, ^καιαφέρναμε» να έχουμε την απαραίτητη πρωτοπορία στη μόρφωση, διατροφή στα σχολεία καί φροντίδα για τους ηλικιωμένους, λαϊκή

αλληλεγγύη, ένα πλατιά διαμορφωμένο σύστημα υγείας, με πο-

Μέρος 7fmpro______________________________________________________

λυκλίνίκές, αναπαυτήρια που διευθύνονταν από τα συνδικάτα.

Η νεολαία είχε προοπτική, τα παιδιά είχαν εξασφαλισμένη τη

φροντίδα τους από την οικογένεια χαί την κοινωνία. Τα μέσα

για τις κοινωνικές παροχές προέρχονταν από την κοινωνική

ιδιοκτησία, από τα κέρδη της οικονομίας, που δεν πήγαιναν με

τη μορφή κερδών στις τσέπες τω ν λίγων, όπως στον καπιταλισμό. Όλα αυτά έχουν χάποία σχέση με τον υπαρκτό σοσιαλισμό.

Το μέτρο για τη ΓΛΔ ήταν πάντα, θέλοντας καί μη, η ΟΔΓ.

Ή ταν ένα άνίσο κυνηγητό. Ήδη στα τέλη της δεκαετίας του '70

είχα επίσημάνεί ότι η καθυστέρηση στη ΓΛΔ έφτανε το 30%.

Δεν καταφέραμε να τη μειώσουμε, γιατί, όπως είπαμε, ήμασταν

αποκομμένοι από τις αποφασιστικές επίστημονίκοτεχνίκές

εξελίξεις. Ο στόχος της οικονομικής μας πολιτικής ήταν πάντα

να ανεβάσουμε βήμα-βήμα το υλικό χαί πολίτίστίχοπνευματίχό επίπεδο της ζωής του λαού. Ήμουν καί εξακολουθώ καί σήμερα να είμαι πεισμένος ότι αυτό αποτελεί συστατικό του σοσιαλισμού χαί επέμενα να μείνουμε σ' αυτή την κατεύθυνση.

Παρ' όλο που ο ανεφοδιασμός βελτιώθηκε αισθητά μετά το 8ο

Συνέδριο το 1971, δεν κατορθώσαμε να εξακολουθήσουμε αναπόσπαστοι αυτή την τάση. Οί απαιτήσεις τω ν ανθρώπων -ανάμεσα σ' αυτούς ήταν καί πολλοί που περνούσαν πολύ καλάαυξάνονταν γρηγορότερα απ' ό,τί οί υλικές μας δυνατότητες.

Δε δώσαμε έγκαιρα την απαραίτητη προσοχή στις μονομερείς

καταναλωτικές σκέψεις που πέρασαν πιεστικά στον κόσμο με

διαφημιστικές εκστρατείες καί διάφορες άλλες μεθόδους. Η

καθημερινή ζωή γινόταν πιο δύσκολη με τα λεγόμενα εμπορεύματα που σπάνιζαν, εννοώ μόνο την κατάσταση με τα ανταλλακτικά που τόσο μας απασχολούσε καί που προκαλούσε εκνευρισμούς, όπως ήταν επόμενο. Δεν μπορούσαμε να κάνουμε πά30.

Π α r o ρ ό Α ο χ α ί Γλ/ν <7V'/;rn'fÎ-f/ Γ Α Α

ντα αρκετές είθ(ίγωγές μπανάνας, αλλά νομίζο) π<ος ζούσαμε

καλύτερα, καί κυρίως με μεγαλύτερη ασφάλεια απ' ό,τί σήμερα

στην «ελεύθερη οικονομία της αγοράς». Η ανεργία, στην Ανατολική Γερμανία είναι σήμερα υψηλότερη απ' ό.τι το 1932 στη

Δημοκρατία της Βαϊμάρης.

Όσο αριστερά κί αν στέκεται κανείς, η κριτική στον καπιταλισμό απέχει πολύ από το να είναι σοσιαλισμός. Ο καπιταλισμός μπορεί να δεχτεί κριτική. ο σοσιαλισμός, όμως, όπως κί

αν τον ορίσουμε, σημαίνει την εξάλειψη των καπιταλιστικών

σχέσεων παραγωγής. Η μετάβαση από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό μπορεί να πραγματοποιηθεί με ειρηνικό ή όχι τρόπο.

Αυτή η θέση. που είχαν εκφράσεί τα κομμουνιστικά καί εργατικά κόμματα μέχρι την τελευταία τους διάσκεψη το 1968, δεν

έχει ακόμα αναιρεθεί. Πουθενά δεν είχε γραφτεί μέχρι τώρα ότι

τα κομμουνιστικά καί εργατικά κόμματα θα υποχωρούσαν πάλι ειρηνικά μετά τη νικηφ όρα επανάσταση. Καί η πρακτική δείχνει ότι η «υποχώρηση» αυτή κάθε άλλο παρά ειρηνικά συντελείταί. Αυτό αναιρείται από τις αδυσώπητες ενέργειες της

αντίδρασης στη ΓΛΔ καί τις άλλες ανατολίκοευρωπαΐκές χώρες. Πρέπει να αφήσουμε αυτή τη φιλοσοφία που «ανακάλυψαν» μερικοί άνθρωποί. Οί εξελίξεις που οδήγησαν στις «ειρηνικές επαναστάσεις» ανήκουν στα λάθη εκείνα, για τα οποία ο

Λένίν είπε κάποτε ότι δεν επιτρέπεται κανείς να τα αποδεχτεί.

Αυτή τη στιγμή τα πράγματα μοιάζουν σαν ο καπιταλισμός να

βρισκόταν στην πλήρη ακμή του Κί ο κομμουνίσμος να είχε συντρίβει τελείως. Σίγουρα, σε κάθε χώρα οί επαναστατες οημερα

στέκονται μπροστά στο βασανιστικό ερώτημα, αν ήταν όλα

όσα κάναμε τα τελευταία 75 χρόνια μάταια ή λαθεμενα. Μπορεί κανείς να διαλύσει ένα κομμουνιστικό κόμμα, οχί ομως την

εργατική τάξη, καί η εργατική τάξη θα χρειαστεί το μαρξιστικό

3/.

της χόμμα, για να μπορέσει να σπάσει τα φράγματα πάνω στα

οποία χτυπάει ο καπιταλισμός. Άλλωστε, δεν πρέπει να παραβλέπουμε μία λεπτομέρεια: Η Σοβιετική Ένωση μπορεί αυτή τη

στιγμή να συγκλονίζεται καί να συνταράσσεταί εσωτερικά.

Όμως, οί σοβιετικοί κομμουνιστές θα αντέξουν καί πάλι με

επιτυχία την επαναστατική δοκιμασία.

Η Σοβιετική Ένωση θα υπερασπίσει το σοσιαλισμό. Αυτό το

οφείλει στην ιστορία καί το μέλλον τω ν λαών της Σοβιετικής

Ένωσης καί της ανθρωπότητας. Ορισμένοι άνθρωποί παραβλέπουν καί άλλα γεγονότα, όπως για παράδειγμα, ότι υπάρχει

μία σοσιαλιστική Κίνα, μία χώρα με 1,2 δισεκατομμύρια κατοίκους σχεδόν. Υπάρχει το Βιετνάμ, το Λάος, η Βόρεια Κορέα. Ή ας πάρουμε τη σοσιαλιστική Κούβα, που με γενναιότητα υπερασπίζει τη σοσιαλιστική της επανάσταση, που παραμένει σταθερή παρά τις πραγματικά απάνθρωπες δυσκολίες που

αντιμετωπίζει. Ας πάρουμε τη Μέση Ανατολή, τις χώρες του

Περσικού Κόλπου, ας πάρουμε τα κράτη καί τους λαούς της

Αφρικής που σήμερα δίκαια παρουσιάζουν στους πρώην αποίκί,οκράτες για 500 χρόνια αποικιακής εκμετάλλευσης το λογαριασμό που ξεπερνάει τα 500 δισεκατομμύρια δολάρια. Ας πάρουμε τη Νότια καί Κεντρική Αμερική καί τη στάση που τα

κράτη αυτά κρατάνε απέναντι στις HUA. Θα είναι δύσκολο να

δούμε σωστά την κατάσταση του κόσμου, τη μετατόπιση του

εθνικού καί κοινωνικού συσχετισμού δυνάμεων, αν κοιτάξουμε μόνο από τη γερμανική, την ευρωπαϊκή σκοπιά. Φυσικά,

μπορεί κανείς να κοιτάξει τον κόσμο έτσι όπως θέλει να τον

δει. Αν θέλει, μπορεί μάλιστα να φανταστεί έναν κόσμο χωρίς

τάξεις καί ταξική πάλη, χωρίς συγκρούσεις καί αντιθέσεις

ανάμεσα στα διάφορα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Μ ' αυτό τον

τρόπο όμως, δεν μπορεί κανείς να εξαφανίσει από το πρόσωΑ4φος Tfifwro______________________________________________

32.

πο της γης την πάλη τω ν τάξεων που υπάρχει ανηκ; ψ; vtxà.

Μπορεί κανείς να αφαίρέσεί το περιεχόμενο από την πολι τική της ειρηνικής συνύπαρξης, να την αποσπάσεί από τον ορισμό που της έδινε ο Λένίν, όμως, θέλοντας κα.ί μη, η ζωή συνεχίζεται σύμφωνα με τους νόμους που αποκάλυψαν οί Μαρξ

καί 'Ενγκελς. Το μέλλον θα δείξει - καί στη Γερμανία. Είναι

αλήθεια ότι το 1989-90 το εργατικό κίνημα δε/τηκε μία από τις

μεγαλύτερες ήττες του. Στις περισσότερες πρώην σοσιαλιστικές χώρες παλίνορθώνεταί ο καπιταλισμός, το εθνίκοαπελευθερωτίκό κίνημα αποδυναμώθηκε. Η διεθνής αστική ταξη κοιτάξει να καταστείλεί κάθε προοδευτικό κίνημα. Δεν ήταν τα

λάθη μίας περεστρόικα στη ΓΑΑ καί τις άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, με όποια μορφή κί αν είχε. που οδήγησαν

στη συντριβή του σοσιαλισμού. Οί αντιλήψεις για έναν δήθεν

τρίτο δρόμο ήταν που οδήγησαν σ' αυτη την καταστροφή. Η λεγόμενη «ελεύθερη οικονομία της αγοράς», η εισαγωγή της στις

πρώην σοσιαλιστικές χώρες δε σημαίνει τίποτε άλλο παρά διεύρυνση της εξουσίας του κεφαλαίου. Αυτό καί η μεταφορα

τω ν δυτικών αξιών στην πρώην ΓΑΑ οδήγησε, όπως αναφέρεταί καί στην Αντιπρόταση της Κομμουνιστικής Πλατφόρμας

μέσα στο ΚΑΣ για το Σχέδιο Προγράμματος του Κόμματός,

στην απεριόριστη κυριαρχία του κεφαλαίου σ' όλη τη Γερμανία. στην κυριαρχία του χρηματίστίκού κεφαλαίου καί στην

εξάπλωση του ΝΑΤΟ μέχρι τα σύνορα τω ν ποταμών ΟντερΝάίσε. Κί αν δούμε την κατάσταση στην Πολωνία με ρεαλισμό,

ουσιαστικά μέχρι τα σοβιετικά σύνορα.

Με την παλινόρθωση του καπιταλισμού στη 1 A Λ. την Ιίολωνία, την Τσεχοσλοβακία, την Ουγγαρία, τη Ρουμανία. ιη Βουλγαρία κα.ί την Αλβανία θα αρχίσει να επιδρά κί εκει η θεμελιώδης αντίθεση που αποκάλυψαν οί Μαρξ καί Τ νγκελς αναμεσα

Λίί

_______________________________________________________________ Π α r o ρ ό λ ο xr/f. rr/v r/Yvbv; t'Îir/ rr/c / Λ Λ

στην κοινωνική παραγωγή καί την ιδιωτική ιδιοποίηση. Η

αντίθεση αυτή. όπως απέδειξε ιδιαίτερα ο Λένίν. αλλά καί ο

Χίλφερντίνγκ νωρίτερα στο έργο τον 7ο χεφάAato . είναι μία παγκόσμια αντίθεση, που θα λυθεί αναγκαστικό μόνο με τη δημιουργία μίας νέας. μίας σοσιαλιστικής κοινωνίας. Ένα κόμμα, που σαν στόχο του έχει το σοσιαλισμό,

πρέπει να λάβει υπύψη του ότι η αστική τάξη για να διατηρήσει

καί να παλίνορθώαεί την κυριαρχία της, για να προφυλάξεί

καί να κρατήσει τις υπάρχουσες σχέσεις εξουσίας καί ιδιοκτησίας. χρησιμοποιεί την ένοπλη εξουσία, τη βία καί την τρομοκρατία.

θ α πρέπει να προφυλαχτούμε από τον ισχυρισμό ότι το καπιταλιστικό κράτος θα φοβηθεί δήθεν, θα παραιτηθεί από την

προστασία του συντάγματος του. Στα παλιά ομοσπονδιακά

κρατίδια σχηματίστηκαν φάκελοί για πάνω από 7 εκατομμύρια

πολίτες για την προστασία του συντάγματος, επειδή σκέφτονταν διαφορετικά απ' ό,τί επέτρεπε η κάθε φορά κυβερνητική

πολιτική. Για να μην αναφέρουμε τις δραστηριότητες καί τις

μεθόδους της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Πληροφοριών καί

της Υπηρεσίας Στρατιωτικής Προστασίας.

Ανάλογες υπηρεσίες των «προστάτίδων δυνάμεων» παρακολουθούσαν με τα πιο σύγχρονα τεχνικά μέσα από το Δυτικό

Βερολίνο τη ΓΛΔ. την Πολωνία, την Τσεχοσλοβακία καί τις

σοβιετικές ένοπλες δυνάμεις. Ακόμα καί στη μικρή Ελβετία παρακολουθούνταν 800.000 Ελβετοί. Τί να πει πια κανείς άλλο

από «ταλαίπωρε απλέ γερμανέ πολίτη». Πόσοι ήσυχοι πολίτες

δεν τρομοκρατήθηκαν με το συνειδητά κατασκευασμένο σύνδρομο Στάζ,ί! Καί γιατί αυτό; Για να τραβήξουμε την προσοχή

από τη δραστηριότητα της υπηρεσίας για την προστασία του

συντάγματος καί κυρίως για να παρουσιάσουμε σαν κακό δαίΜ φ ο ς i f m o r o _______ —-----------------------------------------------

Γ κ ? r o ί)()Α ο xrn rr/v r a w r ï /ΛΑ

μονα το καθεστίός του ΕΣΚΓ, να επισύρουμε την οργή '/.ατά της

χρατεχής υπόστασης της ΓΛΔ, που για χάρη της ασφάλείάς

της, είχε Χί αυτή μία υπηρεσία γί,α την προστασία του δικού της

συντάγματος. Θα ήταν καλύτερα να φτιαχνόταν ένας χόσμος,

όπου θα μπορούσαν να καταργηθούν οί μυστικές υπηρεσίες.

Δεν εφευρέθηκαν πάντως από τους κομμουνιστές. Οί κομμουνιστές. σε τελική ανάλυση, απλά αντέδρασαν στην ύπαρξή

τους!

Ούτε υπήρξαν ούτε υπάρχουν συνταγές για την οικοδόμηση

του σοσιαλισμού. Είναι ήδη ξεκάθαρο ότι άλλα ισχύουν για τις

βιομηχανικά αναπτυγμένες χώρες καί άλλα για τις υπανάπτυκτες. Η πείρα της ΓΛΔ λέει ότι οί δομές της βιομηχανικής ανάπτυξης, έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί στις βιομηχανικά αναπτυγμένες χώρες, δεν πρέπει απλά να αντίκατασταθούν απο

νέες ή απλά να τσακιστούν. Όπως είχαν διαπιστώσει οί Μαρξ

καί Ένγκελς χαί αργότερα ο Λένίν. το πρόβλημα δε βρίσκεται

στις δομές αυτές, αλλά στην αντίθεση της καλής οργάνωσης

τω ν καπιταλιστικών επιχειρήσεων καί την έλλειψη σχεδίααμου

της αγοράς. Η επιχειρησιακή οργάνωση των μεγάλων συγκροτημάτων καί άλλων οικονομικών οργανώσεων είναι, μάλιστα,

κατάλληλες για την οικοδόμηση μίας σοσιαλιστικής οικονομίας. Χωρίς αυστηρή διοίκηση των επιχειρήσεων, οπου ο διευθυντής του εργοστασίου θα πρέπει να διοικεί την επίχείρηση

σύμφωνα με την αρχή της αυτοδιοίκησης, με ταυτοχρονη αύξηση του ρόλου των συνδικάτων, ούτε η σοσιαλιστική οικονομία

δεν μπορεί να λειτουργήσει. Περισσότερη προσοχή πρε.τεί να

δοθεί στο ρόλο καί τη σύνθεση των Εποπτικών Συμβουλίων

καί τω ν Επιχειρησιακών Συμβουλίων, καθώς καί στα ξητηματα

αυτονομίας των βασικών μισθών. Ο ρόλος του χρηματίσπκου

συστήματος, των τραπεζών καί ασφαλειών δεν είχε ρυθμαπεί

αποτελεσματικά στη Γν\Δ- θα πρέπει να τελειοποιηθεί για

όλου; του; κλάδου; τη; οικονομία;, άρα καί για την αγροτική

οικονομία. Καί στον καπιταλισμό υπάρχει μ' αυτό τον τρόπο

μία πολύ συγκεντροποίημένη εποπτεία καί διεύθυνση.

Ο τομέα; των υπηρεσιών με την ευρύτερη έννοια τη; λέξη;,

συμπεριλαμβανομένων των ιδιωτικών επιχειρήσεων τεχνητών

καί συνεταιρισμών, καί Οί πρωτοβουλίε; του;, είναι σημαντικά καί στο σοσιαλισμό. Αυτού του είδους Οί θεσμοί, όπω; είναι

τα βιοτεχνικά επιμελητήρια, τα τεχνικά επιμελητήρια, μπορούν

να ασκούν ωφέλιμε; λείτουργίε;. Η ομοσπονδιακή διάρθρωση

τη; χώρα;, ο ρόλο; τη; κεντρική; κυβέρνηση; θα πρέπει να

έχουν τη θέση του; στο σύνταγμα. Πιστεύω ότι θα πρέπει να

επιτρέπονται μόνο κόμματα που κινούνται μέσα στα πλαίσια

του σοσιαλιστικού συντάγματο;, έτσι ώστε μία αλλαγή κυβέρνησης να μην οδηγεί σε αλλαγή συστήματος. Πολλές τέτοιου είδους σκέψετς, που έχουν αξία για μία νέα σοσιαλιστική κοινωνία, θα μπορέσουν να καταθέσουν οί πρώην σοσιαλιστικές χώρες σαν γενική καί ειδική πείρα.

2. 50 xpdvta etp??v?7Ç ατ??ν Ευρώπη καί τ?? ΓΛΔ

Από την ίδρυση της ΟΔΓ καί της ΓΛ Δ το 1949 λέμε ότι η ΓΛΔ

είναι αποτέλεσμα του πολέμου καί των μεταπολεμικών εξελίξεων. Κανένας απ' όσους έχουν εξοικειωθεί μ' αυτή την κατάσταση, δεν μπορεί να μην την πάρει υπόψη του. Ούτε καί οί «υστερογενημμένοί» Σεβαρντνάτζε καί Κολ, με το δικό τους τρόπο που έχουν να κοιτάζουν την ιστορία, μπορούν να παραβλέψουν τα ιστορικά γεγονότα. Η ΓΛΔ δεν ήταν κάτι το «τεχνητό», κάτι το «αφύσικο», όπως ισχυρίζεται ο κ. Σεβαρντνάτζε,

36.

στην προσπάθεια του να δικαιολογήσει τη συνθηκολόγα πολιτική του. Η ΓΛΔ ήταν ένα φυσιολογικό παιδί της μεταπολεμικής εξέλιξης. Είναι γνωστό ότι οί Σύμμαχοί μετά το H Παγκόσμιο Πόλεμο δεν μπορούσαν να συμφωνήσουν για την τήρηση

της Συνθήκης του Πότσνταμ. Θυμάμαι πολύ καλά την εμφάνιση του συνταγματάρχη Τουλπάνοφ στη 2η Βουλή της Ελεύθερης Γερμανικής Νεολαίας (FDJ). το 1947 στη Δρέσδη. Είχε έρθει κατευθείαν μετά τη συνεδρίαση του Συμμαχικού Εποπτικού Συμβουλίου καί έθεσε το ερώτημα: Τί σημαίνει Ανατολή

καί Δύση, εμείς θέλουμε μία ενιαία, δημοκρατική Γερμανία!

Κάλεσε την Ελεύθερη Γερμανική Νεολαία (ΕΓΝ). ολόκληρη τη

γερμανική νεολαία, να αγωνιστεί γί' αυτό. Τα μέλη της ΕΓΝ,

που αγωνίζονταν για μία ενιαία δημοκρατική Γερμανία, εκείνη

την εποχή συλλαμβάνονταν στις δυτικές ζο')νες. Στη δημοκρατική Γερμανία που θέλαμε, ανήκε φ<υσίκά καί η απαλλοτρίωση

τω ν ναζί καί των εγκληματιών πολέμου καί μία δημοκρατίκη

αγροτική μεταρρύθμιση, η δημιουργία κεντρικών γερμανικών

διοικήσεων στο Βερολίνο, η διατήρηση του γερμανικού νομίσματος, η δημιουργία ενός ενιαίου γερμανικού τομέα οικονομίας, η πραγμάτωση τω ν θεμελιωδών δικαιωμάτων της νέας

γενιάς καί πολλά άλλα. Όλα αυτά ήταν αιτήματα που ανταποκρίνονταν στη Συνθήκη του Πότσνταμ καί ήταν απαραίτητα

για μία δημοκρατική Γερμανία.

Η πραγματοποίηση μίας δημοκρατικής αγροτικής μεταρρύθμισης καί στις τέσσερις ζώνες κατοχής καί όχι μονο στη σοβιετική ζώνη, δεν έπαιζε μικρό ρόλο. Οί γίούνκερ εμειναν ανενόχλητοι στη Δύση καί σήμερα θέλουν να απαιτήσουν δίκαστίχα

την επιστροφή της γης τους στα εδάφη της πρώην ! λ \. Τα αιτήματα που αναφέραμε καί μία σειρά άλλα ακόμα, δεν είχαν

σημασία τα μεταπολεμικά χρόνια μόνο για το Γποππχο ϊυμ-

________________________________________________ Πα το ρόλο χαί π/ν f/νά,ΐ ; f/. ^ /Λ Λ

βούλίο στο Βερολίνο, αλλά καί- στις διασκέψεις των υπουργών

Εξωτερικών τω ν Συμμάχων. Το κύριο σημείο της σοβιετικής

πολιτικής ήταν η θέση για τη συγκρότηση μίας νέας, μίας δημοκρατικής Γερμανίας, γιατί αυτό αποτελούσε το σημαντικότερο

ζήτημα για την ειρήνη στην Ευρώπη καί τον κόσμο. Το ΕΣΚΓ

καί τα κόμματα που εκπροσωπούνταν στο δημοκρατικό συνασπισμό, ο Σύνδεσμος Ελεύθερων Γερμανικών Συνδικάτων

(FDGB), η ΕΓΝ καί άλλες οργανώσεις υποστήριξαν ολόπλευρα

αυτή την πολιτική, που ανταποκρίνόταν κυρίως καί στα γερμανικά συμφέροντα. Η πολιτική της ΓΑΔ, Οί ανακοινώσεις της

σοβιετικής κυβέρνησης το Μάρτη του <952, που περιείχαν καί

ένα σχέδιο για ένα σύμφωνο φιλίας με τη Γερμανία, είχαν σαν

αφετηρία τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1950 ακόμα την

αναγκαιότητα καί δυνατότητα της επανένωσης. Θυμίζω ότι τη

Γερμανία δεν την είχαν δίασπάσεί η Σοβιετική Ένωση, οί πολιτικές δυνάμεις στη ΓΛΔ. Την είχαν δίασπάσεί τότε εκείνοι που

προτιμούσαν να ασκούν ολόπλευρα την κυριαρχία τους στη μίσή Γερμανία, παρά να ασκούν σ' ολόκληρη τη Γερμανία τη μίσή

κυριαρχία. Δεν μπορούσε να δημίουργηθεί μία Γερμανία σύμφωνα με τη συνθήκη του Πότσνταμ, λόγω της αντεθνικής πορείας των κύκλων γύρω από τον Κόνραντ Αντενάουερ που

υποστήριζαν οί δυτικές δυνάμεις. Η διάσπαση της Γερμανίας

δεν ήταν ούτε στόχος μας ούτε έργο μας. Μπορούμε να το επαναλάβουμε όσες φορές χρειαστεί. Ο στόχος να οίκοδομηθεί μία

ενιαία, δημοκρατική καί ειρηνική Γερμανία έπεσε θύμα του ψυχρού πολέμου που εξαπέλυσαν οί δυτικές δυνάμεις καί των

στρατιωτικών υπερεξοπλίσμών για έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο.

Πολλοί πολίτες της μεταπολεμικής γενιάς της πρώην ΓΛΔ θα

θυμούνται πώς έτρεχαν από πόρτα σε πόρτα να μαζέψουν υποΜφος Tfmpro______________________________________________

33.

_____________________________________________Fi a ro ρόλο χαί π/ν r/νάπί^ί;^ /'/Ά

γραφές για το λαϊκό πόθο για ενότητα χαί δίκαιη ειρήνη. Ο πόθος του λαού. όμως, δεν εκπληρώθηκε. Οί πολιτικοί της ίδιας

εκείνης κατεύθυνσης που είχαν πραγματοποιήσει τότε τη διάσπαση στο Πέτερσμπεργκ, βγάζουν σήμερα δακρύβρεχτους λόγους για την άδικη διάσπαση. Έ τσι χειραγωγούνται απόψεις,

ιδιαίτερα της νεότερης γενιάς, που δεν έχει ζήσεί όλες αυτές τις

εξελίξεις της πολεμικής καί μεταπολεμικής περιόδου. Από τη

στιγμή που τόσος λόγος γίνεται για το ξαναγράψίμο της ιστορίας, γιατί απαλείφεταί αυτό το ζήτημα, γιατί αποσίωπούνταί

αυτά τα στοιχεία:

Αφού στη Γερμανία υπήρχαν δύο γερμανικά κράτη, θεωρούσαμε καθήκον μας να κάνουμε το παν για την ενίσχυση καί εξασφάλιση εκείνου του κράτους που είχε προκύψεί σαν εναλλακτική λύση στο γερμανικό κράτος στη Δύση που εκπροσωπούσε πάλι μία ιμπεριαλιστική δύναμη. Ή ταν προς το συμφέρον

όλων τω ν Γερμανών να προχωρήσουμε σε μία συμβίωση των

δύο γερμανικών κρατών που να έχει ρυθμιστεί με συμφωνία

καί να βασίζεται στην ισοτιμία. Δε σπρωχτήκαμε με τη βία σ'

αυτό το δρόμο, αντίθετα μάλιστα, τον ανοίξαμε εμείς. Αν θέλουμε να κατανοήσουμε καί να εκτιμήσουμε σωστά τις πολιτικές αποφάσεις του παρελθόντος, δεν πρέπει να παραβλέπουμε

ότι από την πρώτη μέρα της ίδρυσής της η ΟΔΓ ήθελε να καταπιεί τη ΓΑΔ καί όχι αντίστροφα. Αυτό λέγεται πια ανοιχτά σήμερα. Δυστυχώς, όμως, τα πράγματα άλλαξαν.

Μπορεί κανείς να πει ό,τί θέλει για τη μεταπολεμική πολίτική της Σοβιετικής Ένωσης, αλλά ακόμα καί αποστατες σαν τον

Βόλφγκανγκ Λέοναρντ δεν μπορούν να αμφισβητήσουν ότι η

ΕΣΣΔ μέχρι το 1958 με 1960 είχε σαν στόχο την τηρηση της

Συνθήκης του Πότσνταμ στο γερμανικό έδαφος. Σε σχέοη με

αυτό δεν έχει μικρότερη σημασία το γεγονός οτι οί Σύμμαχοι

ΜφοίΤ Tfrr/proπου είχαν έδρες και ψήφους στο Εποπτικό Συμβούλιο, και μετά την ίδρυση της ΟΔΓ και της ΓΛΔ μέχρι το 1990 διατηρούσαν

το δικαίωμα όλων των αποφάσεων που είχαν σχέση με τη Γερμανία σαν σύνολο.

Μετά τη χωριστή νομισματική μεταρρύθμιση στις δυτικές ζώ ­

νες και τα δυτικά τμήματα του Βερολίνου το 1948 και τη δημιουργία της ΟΔΓ το Μάη του 1949, που είχε την απαίτηση να εκπροσωπεί τη Γερμανία με τα σύνορα του 1937, ιδρύθηκε στις 7

Οκτώβρη του 1949 η ΓΛΔ. Είτε αμφισβητείται είτε όχι σήμερα,

ήδη πριν από την ίδρυση των δύο γερμανικών κρατών υπήρχαν

δύο Γερμανίες. Είχε δίκιο ο Στάλιν που είπε σε μια συνομιλία

του με τον Βίλχελμ Πικ, πριν φύγει ο τελευταίος για τη Γερμανία το 1945, ότι υπάρχει η Γερμανία της «Λεγεώνας του Κ όνδορα» και η Γερμανία της «Ταξιαρχίας Τέλμαν», που πολέμησε

κάτω από τον ουρανό της Ισπανίας. Υπήρχε η Γερμανία των

φαιόχρωμων ορδών, η Γερμανία εκείνη που δολοφονούσε καθημερινά στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και στις φυλακές,

υπήρχε η Γερμανία που έστελνε για «εκκαθάριση» εβραίους συμπολίτες, που άρπαζε παιδιά από τους γονείς τους, που σκότωνε γυναίκες και γέρους στους θαλάμους αερίων του Χίτλερ.

Και από το 1949 υπήρχε η Γερμανία του Αντενάουερ και η Γερμανία του Βίλχελμ Πικ. Στη Γερμανία του Αντενάουερ κυβερνούσε ο διώκτης τω ν Εβραίων Γκλόμκε. Στη Γερμανία του Βίλχελμ ΙΙικ ο αγωνιστής της αντίστασης Ό το Βίντσερ σαν γενικός γραμματέας υπουργείου.

Κάναμε λάθη εμείς οι κομμουνιστές στην πόλη μας για μια

νέα, δημοκρατική Γερμανία; Ναι, κάναμε λάθη.

Όταν ο Τέλμαν μας αποχαιρετούσε στη συνεδρίαση του Κομμουνιστικού Συνδέσμου Νεολαίας της Γερμανίας (KJVD) το

Νοέμβρη του 1932 στο Πριέρος, ανέφερε: «Ό χι μόνο εσείς οι

90.

---------------------------------------------- Πα ro pdAo xr/t / Λ/Α

νέοι, αλλά XL εμείς οι γέροι θα δούμε χαί θα ζήσοί'με το σοσιαλισμό στη Γερμανία.» Εκείνος δεν τον έζησε. Οι να.'(ί που τον

δολοφόνησαν και που αθωώθηκαν από τα δυτίχογερμανικά δικαστήρια, τον εκτέλεσαν πισώπλατα στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μπούχενβαλντ, κοντά στη Βα'ι'μάρη. Όταν το

Φλεβάρη του 1933 ο Βίλχελμ Πικ συζητούσε με τους γραμματείς περιοχών του ΚΚΓ για την κατάσταση στη Γερμανία καί

τα νέα μας καθήκοντα μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης

από τον Χίτλερ, που είχαν προωθήσει οι γερμανοί μεγα.λοβιομήχανοι, το Κόμμα έλπιζε τότε και έκρινε ότι ήταν δυνατή μια

γρήγορη απομάκρυνση του Χίτλερ «τους επόμενους μήνες ή

χρόνια». Ή ταν λαθεμένη εκτίμηση, ήταν σφάλμα. Και κάτι

ακόμα: Όταν οι σύντροφοι από το Ράιχ που είχαν συγκεντρωθεί στο Ζάαρμπρίκεν κάτω από την καθοδήγηση του Χέρμπερτ

Βένερ. υπεύθυνου εκείνη την εποχή από το ΠΓ της ΚΕ του

ΚΚ Γ για τις περιοχές Ζάαρ. Παλατινάτο, 'Εσση, Βάδη και Βιρτεμβέργη, έβαλαν στόχο να πλήξουν τον Χίτλερ στο Ζάαρ. είχε

ήδη δημιουργηθεί το Ενιαίο Μέτωπο ανάμεσα στους κομμουνιστές και τους σοσιαλδημοκράτες, οι Φριτς Πφορντ. Μαξ

Μπράουν και Γιοχάνες Χόφμαν, που αργότερα έγινε πρωθυπουργός στο Ζάαρ, παρουσιάζονταν ήδη ενιαία.

Ακολούθησε η προσάρτηση του Ζάαρλαντ στο Γ Ράιχ. η θέσπιση της γενικής υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας, η κατάληψη της Ρηνανίας από τα γερμανικά στρατεύματα καί κατόπιν η προσάρτηση της Αυστρίας και της περιοχής των Σουδητών, σύμφωνα με την επαίσχυντη συμφωνία του Μονάχου. Το

1938. η Σοβιετική Ένωση ήταν έτοιμη να εκπληρώσει τις συμμαχικές της υποχρεώσεις και να προσφέρει βοηθίΐα στην Τσεχοσλοβακία. Η κυβέρνησης της Πράγας αρνήθηκε καί οί λεγόμενοι σύμμαχοί της. η Γαλλία και η Μεγάλη Βρετανία, την

9/.

εγκατέλειψαν με άθλιο τρόπο, με βάση τη συμφωνία που είχε

υπογράφει από τους Χίτλερ, Μουσολίνι, Νταλαντιέ και Τσάμπερλεν. Ακολούθησε η δημιουργία του προτεκτοράτου της

Βοημίας καί Μοραβίας, κάτω από τη διοίκηση του ύπατου αρμοστή του Ράιχ φον Νόιρατ, του προκάτοχου του αρχηγού των

Ες-Ες Χάιντριχ. Γιατί επανέρχομαι σήμερα σ' αυτά τα στοιχεία: Γιατί κατά τη γνώμη μου είναι πολύ επίκαιρα. Το δρόμο

για το γερμανικό ιμπεριαλισμό, για τις καταλήψεις που έκανε

ο Χίτλερ. δεν τον άνοιξε η Σοβιετική Ένωση. Τον άνοιξαν τα

ιμπεριαλιστικά εκείνα κράτη, όπως η Αγγλία και η Γαλλία, που

ήθελαν να κατευθύνουν το πλήγμα τω ν ένοπλων δυνάμεων του

χιτλερικού στρατού ενάντια στην Ανατολή, ενάντια στη Σοβιετική Ένωση. Μετά το 1945 επρόκειτο να επαναληφθεί όλο αυτό. Και πολλοί πολιτικοί στη Δύση το αναφέρουν στα απομνημονεύματά τους. Ο Στράους έγραψε στις αναμνήσεις του ότι

στην αγγλική ζώνη κατοχής, για παράδειγμα στο Σλέσβιχ-Χόλσταϊν. αποθηκεύονταν όπλα κάθε είδους και συγκεντρώνονταν

μονάδες των παλιών χιτλερικών ένοπλων δυνάμεων, ώστε να

μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε περίπτωση σύγκρουσης με τη

Σοβιετική Ένωση. Νωρίς ακόμα, πριν καλά-καλά υπάρξει η

ΟΔΓ, είχε αρχίσει ο επανεξοπλισμός. Και με το που δημιουργήθηκε η ΟΔΓ, συνδέθηκε αμέσως με το δυτικό συνασπισμό.

Με την παραίτηση του Χάινεμαν από την κυβέρνηση Αντενάουερ σαν διαμαρτυρία για τον επανεξοπλισμό, φάνηκαν σημάδια για τη δραστηριοποίηση του κινήματος ενάντια στη στρατιωτικοποίηση της ΟΔΓ. Αλλά παρά την άποψη του λαού, το

κίνημα «Χ ω ρίς εμένα», ο βίαιος επανεξοπλισμός της ΟΔΓ έγινε. Η προσχώρησή της στην ευρωπαϊκή αμυντική κοινότητα

που σχεδιαζόταν, ματαιώθηκε λόγω της αντίρρησης της γαλλικής Εθνοσυνέλευσης. Αργότερα, το 1958, με την εισδοχή της

Μ φ ο ς 7 f m p r o ______-_______________________________________

92.

ΟΔΓ στο ΝΑΤΟ. αποκαταστάθηκε αυτή η αν(ψο/.η. ft ωΛί

έπρεπε vet παίξει το ρόλο της δίαχωρίοτίκής λοοίΟας <υτένσντί

στο δημοκρατικό κίνημα στην Ανατολή «για την προστασία

του δυτικού κοσμου». Όπίος δείχνουν οί εξελίξει:. ποπί τ^ι μί/-

στηκε έτσι ο δρόμος για την πλήρη παλινόρθωση του γερμανικού ιμπεριαλισμού, για την επανεγκαθίδρυση της πολιτικής

καί στρατιωτικής του εξουσίας. Στη Γερμανία, την εξυτσία

έχουν το χρηματίστίκό κεφάλαιο, τα μεγάλα οικονομικό συγκροτήματα καί μέσα ενημέρωσης. Στο περιοδικό Στε,ρν /ράφτηκε πρόσφατα ότι «στη Γερμανία δεν είναι οί βουλευτες αυτοί που καθορίζουν, που εξουσιάζουν, οί πραγματικοί κυρίαρχοί είναι τα μονοπώλια». Αυτά καθορίζουν την τύχη του κόσμου. έτσι καί δεν μπει φραγμός στη δράση τους. Για πολλά

χρόνια, η ύπαρξη δύο γερμανικών κρατών αποτέλεσε εγγύηση

για την ειρήνη. Στη Δύση η ΟΔΓ. συνδεμένη με το ΝΑΤΟ καί

στην Ανατολή η ΓΛΔ, συνδεμένη με το Σύμφωνο της Βαρσοβίας. Οί ευρωπαϊκές χώρες ήταν επομένως ικανοποιημένες,

γιατί δεν είχαν κανένα απολύτως συμφέρον απο έναν «γερμανίσμό». όπως δήλωσε ο ίταλός πρωθυπουργός Αντρεόπ. Η παρουσία μου στο Ελσίνκι το 1975. οί επαφές μου με όλους σχεδόν τους πολιτικούς της Ευρώπης, τω ν ΗΠΑ καί του Καναδα

που ήταν παρόντες. οί κατοπινές επισκέψεις μου σε ολες σχεδόν τις ευρωπαϊκές χώρες, συμπερίλαμβανομένης της επίσκεψης στο Βατικανό, καθώς καί οί επισκέψεις των προέδρων καί

αρχηγών κρατών στη ΓΛΔ έδειξαν ότι η φιλειρηνική πολιτική

της Σοβιετικής Ενωσης από τον Μπρέζνπεφ μεχοί τον 1'κορμπατσόφ, η πολιτική τω ν κρατών του Συμφώνου της Βαρσοβίας χαιρετίστηκε καί υποστηρίχθηκε. Εκείνες ot τρεκ ήμερες

του Σεπτέμβρη του 1975, που κορυφώθηκαν με την υπογοαηη

της Τελικής Πράξης του Ελσίνκι από 35 αρχηγούς κρατών xm

Μ φ ος "ΓέπΜΓΟκυβερνήσεων της Ευρίόπης, των ΗΠΑ καί του Καναδά, α ξίζουν να τονιστούν καί να προσεχθούν ιδιαίτερα. Είχα χαρακτηρίσει τότε την Τελική Πράξη του Ελσίνκι σαν κώδικα για

την ειρηνική συνύπαρξη στην ήπειρό μας.

Δε θα πρέπει να ξεχνάμε σήμερα πως η Σοβιετική Ένωση, η

ΓΛΔ καί οί άλλες σοσιαλιστικές χώρες της Ευρώπης συνέβαλαν σημαντικά στη σύγκληση καί την έκβαση της Διάσκεψης

του Ελσίνκι. Το σχετικό ντοκουμέντο φέρει τις υπογραφές τω ν

Μπρέζνίεφ, Τίτο, Γκίρεκ, Χόνεκερ, Κάνταρ, Ζίβκοφ, Τσαουσέσκου, Φορντ, Μόρο, Σμίντ, Πάλμε, Γίόργκενσον, Τρίντό, Κασαρόλί καί Κεκόνεν. Βήμα-βήμα προχώρησε ο διάλογος ενάντια στην πολιτική της αντιπαράθεσης. Η εξωτερική πολιτική

της ΓΛΔ είχε αναλάβεί το καθήκον, σύμφωνα με τις αποφάσεις

του Συμφώνου της Βαρσοβίας, να βοηθήσει τους εταίρους της

να προσεγγίσουν τα ζητήματα που συνέβαλλαν στο να ηρεμήσει η κατάσταση στην Κεντρική Ευρώπη, που βοηθούσαν να

διαλυθούν οί φόβοι που είχαν αρκετοί απέναντι σε μία στενή

συνεργασία των δύο γερμανικών κρατών. Προσπάθησα να εξηγήσω σε μερικούς «άπιστους Θωμάδες» στη Βόννη καί το Μ όναχο που αμφισβητούσαν την ειλικρίνεια της φιλειρηνικής

πολιτικής μας, αλλά καί σε πολιτικούς της Αυστρίας, Φιλανδίας, Σουηδίας, Δανίας, Ολλανδίας, Βελγίου, Λουξεμβούργου, Γαλλίας, Ισπανίας, Γιουγκοσλαβίας τις αποφάσεις του

Συμφώνου της Βαρσοβίας. Ανάμεσα σ' αυτούς ήταν καί Οί

Βίλί Μπραντ καί Χέλμουτ Σμίντ, ο πολωνός πάπας, Οί Χέλμουτ Κολ, Φραντς Γίόζεφ Στράους, Όσκαρ Λαφοντέν, Σρέντερ, Βέντεμαϊερ, Χίρζεμαν, Φόσεραου, Ένγκχολμ, Ράου, αλλά καί ο Πρόεδρος της ΟΔΓ φον Βάίτσζέκερ καί ο Έμπερχαρντ

Ντίπγκεν.

Η επίσκεψη του Χέλμουτ Σμίντ στη ΓΛΔ, στο Χουμπέρτου94.

/Ια 7*0 ρόλο χαί π?ν ίη'ά,τπ'ς?? f.AA

στοκ καί- στο Ντέλνζεε. Είχε ιδιαίτερη σημασκί για την ειρηνική

συμβίωση των δύο γερμανικών κρατών. Γιατί ο Χέλμουτ Σμίντ

είχε αναλάβει την πρωτοβουλία της διπλής απόφασης του

ΝΑΤΟ που οδήγησε τον κόσμο στο επικίνδυνο παιχνίδι των

πυραύλων. Ο Πουρί Αντροποφ;. σε μία εμπιστευτική συζητηση

που είχαμε οί- δυο μας το 1983, μου εκμυστηρεύτηκε τις σκέψεις

του για την αλλαγή της κατάστασης και, μου είχε πει ποια βήματα ήταν ανάγκη να γίνουν προκειμένου να επιτευχθεί ο αφοπλισμός. παρ* όλη τη στάθμευση των πυραύλων Πέρσίνγκ II

καί Κρουζ. Ο Αλ'τρύποφ ήταν αποφασισμένος να συνεχίσει με

αποφασιστικότητα τη φιλειρηνική πολιτική που ακολουθούσε

η Σοβιετική Ένωση από την Οκτωβριανή Επανάσταση και μετά, μί-α πολίτική που καθιέρωσε ο Λένιν. Το πρόγραμμά μας

για την απαγόρευση τω ν ατομικών όπλων ήταν ξεκάθαρο, ήμασταν υπέρ της κατάργησης τω ν πυραύλων μέσου και μικρού βεληνεκούς. υπέρ του συμβατικού αφοπλισμού από τον Α τλαντικό μέχρι τα Ουράλια, υπέρ της αναστολής τω ν ατομικών δοκιμών, υπέρ τω ν αποπυρηνικοποιημένων ζω νώ ν κι από τις δυο

πλευρές τω ν συνόρων μεταξύ Συμφώνου της Βαρσοβίας και

ΝΑΤΟ, υπέρ ενός νέου στρατιωτικού δόγματος. Είχα χαρακτηρίσει τότε τους πυραύλους «διαβολεμένα αντικείμενα». Στη

διάρκεια του ψυχρού πολέμου, η Ευρώπη είχε μεταβληθεί σε

πυριτιδαποθήκη του κόσμου.

Πουθενά δεν υπήρξαν κι ούτε υπάρχουν τόσες καλά εκπαιδευμένες και εξοπλισμένες στρατιωτικές μονάδες, τόσα οπλοστάσια με σύγχρονο συμβατικό εξοπλισμό, αντίστοιχο με τα

όπλα μαζικής καταστροφής, όσο στην Ευρώπη. Ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του '70. υπήρχε σ' αυτή την ήπειρο μια εξαιρετικά επικίνδυνη συγκέντρωση ατομικών όπλων. Κάθε λογικός και υπεύθυνος πολιτικός, επομένως, δεν είχε παρά μια

93.

ανησυχία: Πώς vu μην αυξηθεί άλλο ο όγκος των όπλων! Α ντίθετα, μάλιστα: Έπρεπε να μειωθεί, αν δε θέλαμε να διακυβεύσουμε την ύπαρξη της ανθρωπότητας. Γι' αυτό έπρεπε να εξαφανιστούν τα «διαβολεμένα αντικείμενα»! Απέναντι σ' αυτή τη

λογική του χρέους να διασφαλιστεί η ζωή, δεν υπήρχαν περιθώρια επιλογής. Αυτό άλλοι το αναγνώρισαν λίγο νωρίτερα κι

οι άλλοι λίγο αργότερα. Εμείς στη ΓΛΔ βρισκόμασταν σε μια

εξαιρετικά ευαίσθητη ζώνη τω ν παγκόσμιων πολιτικών γεγονότων. Ισως γι' αυτό να νιώθαμε πάντα λίγο νωρίτερα τους

κινδύνους που συνδέονταν με τη συνέχιση της αντιπαράθεσης

και της πολιτικής τω ν εξοπλισμών. Ανάλογα φερόμασταν και

απέναντι στους συμμάχους και φίλους μας σε Ανατολή και Δύση. Αν αυτό το έβλεπαν πάντα όλοι με καλό μάτι, δεν είχε για

μας αποφασιστική σημασία ούτε τότε ούτε σήμερα. Αποφασιστικό ήταν και παραμένει το να επικρατήσει τελικά η λογική σε

ένα τόσο σημαντικό για την ανθρωπότητα ζήτημα. Για το μερίδιο που έχει στο ζήτημα αυτό η ΓΛΔ και το ΕΣΚΓ, πιστεύω

πως ακόμα και σήμερα μπορούν να είναι περήφανοι οι πολίτες

της ΓΛΔ. τα μέλη του ΕΣΚΓ, τα στελέχη του κινήματος ειρήνης. Το αμυντικό μας δόγμα βοήθησε στη διασφάλιση της ειρήνης, δεν προέβλεπε ωστόσο την παραχώρηση της ΓΛΔ στο

ΝΑΤΟ σε περίπτωση επίθεσης.

Σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί σήμερα η πολιτική, οικονομική και στρατιωτική ενίσχυση της ΟΔΓ εσωτερική υπόθεση

της Γερμανίας και τίποτα παραπάνω. Αντίθετα μάλιστα, αφορά τη συνολική μέχρι τώρα διάρθρωση της διεθνούς ισορροπίας δυνάμεων και συμφερόντων. Και όπως αποδείχνεται, το

ΝΑΤΟ παραμένει ό,τι ήταν πάντα. Σ' αυτό ούτε μετά τα αποτελέσματα της Διάσκεψης του Παρισιού αλλάζει τίποτα. Γιατί

δεν είναι, βέβαια, και καμιά ιδιαίτερη παραχώρηση από την

Μφος ______________________________________________

96.

πλευρά τεον κρατών του ΝΑΤΟ να δηλώσουν ότι δεν πρόκειται

να επιτεθούν πρώτοι σε έναν ηττημένο. ή αποδυναμωμένο σε

βαθμό ανικανότητας αντίπαλο.

Η ΓΛΔ στάθηκε πιστή στις συμμαχίες της και η πολιτική της

ήταν καλό μελετημένη. Η απαίτηση της ΟΔΓ για μια Γερμανία

με τα σύνορα του 1937 έθρεψε δεκαετίες ολόκληρες το ρεβανσισμό και υποδαύλιζε συνεχώς την αντιπαράθεση. Όταν σήμερα

συζητούνται σοβαρά ευρωπαϊκά ζητήματα, στο τραπέζι των

διαπραγματεύσε<υν κάθεται και η ΓΛΔ. έστω κι αν δε φαίνεται.

Η αναγνώριση των συνόρων Όντερ-Νάισε, που έγινε τελευταία, δε θα ήταν δυνατή χωρίς τη ΓΛΔ, χωρίς την πολιτική της

που οδήγησε στη συμφ<ωνία του Γκέρλιτς, στα ειρηνικά σύνορα

του Όντερ-Νάισε. Μάλιστα, ακόμα και τα σύνορα ανάμεσα

στην ΟΔΓ και την Πολωνία στη Βαλτική Θάλασσα δε θα ήταν

δυνατά χωρίς την αντίστοιχη συμφωνία ανάμεσα στη ΓΛΔ και

τη Λ.Δ. Πολωνίας, χωρίς τον Γιαρουζέλσκι και τον Χόνεκερ.

που τόσα χρόνια χρειάστηκαν να το καταφέρουν αυτό και τελικά το κατάφεραν. Η Πολωνία θα είχε κάθε λόγο να σεβαστεί

τόσο την εσωτερική όσο και την εξωτερική πολιτική της ΓΛΔ.

Ούτε και για μας τους κομμουνιστές ήταν εύκολο να παραδεχτούμε μετά το 1945 ότι ο Χίτλερ είχε παίξει κι είχε χάσει με

τον πόλεμό του, με τη ληστρική, δολοφονική εκστρατεία του,

τις περιοχές πέρα από τους ποταμούς Όντερ και Νάισε. Χρειάστηκε κι εμείς να αντιμετωπίσουμε για τη θέση μας πάνω σ' αυτό το ζήτημα την έλλειψη κατανόησης και τη στάση τω ν ψηφοφόρων. Η ΓΛΔ ήταν συνδεμένη μέσω της συμμαχίας της με τη

Σοβιετική Ένωση, την Πολωνία και την Τσεχοσλοβακία με το

Σύμφωνο της Βαρσοβίας. Είχε μεγάλη σημασία αυτό για την

υπεράσπιση της ειρήνης στο κέντρο της Ευρώπης. Η ΓΛΔ προσπαθούσε πάντα να τηρεί τις υποχρεώσεις της σαν κράτος μέ-

_______________________________ Γίίΐ ro ρόλο x<7t r/vàjrru^ fΑΔ

97.

λος. Θεωρούσε τον εαυτό της. έτσι που βρισκόταν στο κέντρο

της Ευρώπης, στρατηγικό σύμμαχο της ΕΣΣΔ και έκανε το παν

ώστε να είναι για τους άνδρες των σοβιετικών στρατευμάτων

μια δεύτερη πατρίδα. Κι όπως άκουγα να λένε συνέχεια τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, το είχαμε τελικά καταφέρει.

Θεωρώ ντροπή την κριτική ενάντια στους σοβιετικούς στρατιωτικούς, που έχουν ξεκινήσει τον τελευταίο καιρό τα δυτικά

μέσα ενημέρωσης, δεδομένου ότι ο σοβιετικός στρατός ήταν

αυτός που απελευθέρωσε τη Γερμανία και την Ευρώπη από τη

βαρβαρότητα του χιτλεροφασισμού. Η παρουσία των σοβιετικών στρατευμάτων στη ΓΛΔ είχε σαν στόχο τη διατήρηση της

ειρήνης. Οι στρατάρχες και στρατηγοί που διοικούσαν τις μονάδες τω ν σοβιετικών στρατευμάτων στη ΓΑΑ, είχαν πάντα

συναίσθηση της μεγάλης ευθύνης που είχαν αναλάβει, ήταν καλοί φίλοι του γερμανικού λαού. Πολλούς τους γνώριζα, όπως

τους στρατάρχες και στρατηγούς Σούκοφ, Σοκολόφσκι, Τσούικοφ, Γκορσκόφ, Γιακουμπόφσκι, Γκρέτσκο, Κόνιεφ. Κουλικόφ, Βοσίνιν, Οργκάκοφ. Σάιζεφ, Κούροτκοφ, Μπατόφ, Ιβανόφσκι, Σνετκόφ και άλλους. Οι Γερμανοί πρέπει να μιλάνε με

σεβασμό και ευγνωμοσύνη για το σοβιετικό στρατό. Προσωπικότητες σαν τους Μπερσάριν, Σούκοφ, Σεμιόνοφ, πολλοί κομμουνιστές με τη στολή του Κόκκινου Στρατού, βοήθησαν να

μπουν οι βάσεις για μια νέα ζωή για το γερμανικό λαό. Ανήκουν στους ανάδοχους ενός νέου δημοκρατικού σοσιαλιστικού

κράτους.

Μφος Γέπχρτο______________________________________________

%'.

f ί<7 τ ο ρ ό λ ο χ α ί r/?v Γ Α Δ

J. Το όίχαίωμα όΑ«^' τω ν χαατών /ία ασ^αΑί; a;h'ooa

Είναι δικαίωμα της κάθε χώρας να ορίζει την τάξη στα σύνορά της. ανάλογα με τα συμφέροντα της δικής της ασφάλειας

και τω ν συμμάχων της. Επομένως, θα πρέπει να ήταν ξεκάθαρο στην εισαγγελία της ΟΔΓ. ότι είναι νομικά αστήρικτο να

απλώσει το χέρι της σε άτομα, από στρατιιότες μέχρι υπουργούς, που κατείχαν υψηλά αξιώματα στην πρώην Γερμανική

Λαοκρατική Δημοκρατία. Όποιος ασχολείται με θέματα άμυνας, ιδιαίτερα με ζητήματα, που αφορούν την άμυνα των κρατικών συνόρων, διαπιστώνει ότι τα συνοριακά θέματα είχαν πάντα στενή σχέση με τη διασφάλιση της ειρήνης.

Σε πολυάριθμες διεθνείς συμφωνίες, όπως και στην ευρωπαϊκή σύμβαση του 1970-71, υπάρχει, διατυπώνεται η αρχή ότι

«το απαραβίαστο των συνόρων και ο σεβασμός της εδαφικής

ακεραιότητας και κυριαρχίας όλων των κρατών της Ευρώπης,

με τα σημερινά σύνορα, αποτελούν πρωταρχικό όρο για την ειρήνη στην Ευρώπη». Κατά την υπογραφή τέτοιων συμφωνιών

και συμβάσεων, η κυβέρνηση της ΟΔΓ ήξερε πολύ καλά για

ποια ακριβώς σύνορα επρόκειτο. Στη συμφωνία που υπογράφηκε ανάμεσα στην ΕΣΣΔ και την ΟΔΓ στις 12 Αυγούστου του

1970, στο άρθρο 3 αναφέρεται ότι οι δύο πλευρές θεωρούν

απαραβίαστα «σήμερα και στο μέλλον τα δυτικά σύνορα της

Λ.Δ. Πολωνίας και τα σύνορα της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας Γερμανίας και της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας».

Οι εγκαταστάσεις για την ασφάλεια τω ν συνόρων ανάμεσα

στη ΓΛ Δ και την ΟΔΓ δεν εμπόδισαν σε καμιά στιγμή την υπογραφή της συμφωνίας που αναφέραμε. Τα έγγραφα της επικύρωσης ανταλλάχτηκαν στις 3 Ιούλη του 1977. Αλλά δεν εμπόδι99.

Tfmpn)—-------------------------------------------------- ——-—

σαν ούτε και την υπογραφή στις 21 Δεκέμβρη του 1972 της βασικής συμφωνίας για τις σχέσεις μεταξύ της ΓΛΔ και της ΟΔΓ.

Ανάμεσα στα συστατικά στοιχεία της άμυνας των συνόρων συγκαταλέγονταν τότε και ορισμένες «γενικές, μηχανικές-τεχνικές συνοριακές εγκαταστάσεις», οι «συνοριακές ζώ νες» και

πολλά άλλα, όπως φυσικά και η προστασία τους από συνοριακές μονάδες ή συνοριακούς φρουρούς. Επιπλέον, υπήρχαν τό ­

τε και εξακολουθούν και σήμερα να υπάρχουν ανάλογες μηχανικές-τεχνικές συνοριακές εγκαταστάσεις ανάμεσα στην ΕΣΣΔ

και τη Ρουμανία, την Τσεχοσλοβακία και την Πολωνία. Μέχρι

το 1967 υπήρχαν τέτοιου είδους εγκαταστάσεις και ίσχυε μια

ανάλογη συνοριακή ρύθμιση και ανάμεσα στην Τσεχοσλοβακία

και τη ΓΛΔ. Για να μην αναφέρουμε, βέβαια, τις εγκαταστάσεις

ασφαλείως και προστασίας των συνόρων ανάμεσα στις ΗΠΑ

και το Μεξικό. Κατά την υπογραφή της συμφωνίας για τις βάσεις τω ν σχέσεων ανάμεσα στην ΟΔΓ και τη ΓΛΔ, ο τότε γενικός γραμματέας του υπουργείου, Μίχαελ Κολ, μιλώντας από

την πλευρά της κυβέρνησης της ΓΛΔ, είπε ότι η συμφωνία δεν

είναι θετική μόνο για τα δύο γερμανικά κράτη, αλλά και για

όλους εκείνους που επιθυμούν την ειρήνη και την ύφεση, ότι

αποτελεί σημαντικό συστατικό του συμπληρωματικού συστήματος συμφωνιών που διασφαλίζουν την ειρήνη. Έτσι, πρόσθεσε, υλοποιούνται και οι προτάσεις που έκανε ο Ε. Χόνεκερ

τον Απρίλη του 1972 για ομαλές σχέσεις ανάμεσα στη ΓΛΔ και

την ΟΔΓ και για τη λήψη των αναγκαίων γι' αυτό το σκοπό μέτρων. σύμφωνα με τους στόχους που έβαλε το 8ο Συνέδριο. Ο

Έγκον Μπαρ δήλωσε με την ευκαιρία της υπογραφής ότι η

ΟΔΓ «αναγνωρίζει με τη συμφωνία αυτή τη θέληση για ειρήνη,

την παραίτηση από τη βία. το σεβασμό στους στόχους τω ν αρχών του Χάρτη τω ν Ηνωμένων Εθνών, την ισοτιμία των δύο

700.

κρατών και την αυτοτέλειά τους στις εσωτερικές και εξωτερικές υποθέσεις».

Ούτε τα μέτρα που είχαν ληφθεί στις 13 Αυγούστου του 1961

-και που εκείνη την εποχή ίσχυαν ήδη πάνω από δέκα χρόνιαγια την ασφάλεια των συνόρων ανάμεσα στη ΓΛΔ και το Δυτικό Βερολίνο, ούτε η κατάσταση που υπήρχε ήδη από το 1950

στα σύνορα ανάμεσα στη ΓΛΔ και την ΟΔΓ, αποτέλεσαν εμπόδιο για την υπογραφή της συμφωνίας. Ακόμα, πραγματοποίησα τρεις-τέσσερις επίσημες συναντήσεις με καγκελάριους της

ΟΔΓ, καθώς και με άλλα επίσημα πρόσωπα της ΟΔΓ, συμπεριλαμβανομένων και πολλών πρωθυπουργών κρατιδίων, χωρίς

ποτέ κανείς να σκεφτεί ότι υπάρχει το εμπόδιο της διασφάλισης τω ν συνόρων. Μόνο μετά την αλλαγή του γεωγραφικού

χάρτη στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη άρχισε να πιστεύει η κυβέρνηση της ΟΔΓ ότι μπορεί πια να πάρει εκδίκηση,

επειδή το ΝΑΤΟ μέχρι τα τέλη του 1989 δεν μπορούσε να διευρύνει τα όρια δράσης του μέχρι τον Όντερ. Οι νομικές ρυθμίσεις της ΓΛΔ, όμως, δεν μπορούν να κηρυχθούν εκ των υστέρων άκυρες. Η δικαιοσύνη της ΟΔΓ - αυτό πρέπει να το υπογραμμίσουμε για μια ακόμα φορά - δεν έχει κανένα δικαίωμα

να διώκει πρώην πολίτες της ΓΛΔ, επειδή υπηρέτησαν πιστά το

κράτος τους, σύμφωνα με το σύνταγμα της ΓΛΔ. Αυτές τις μέρες, ένας αναγνώστης της ΜπερΑί'νερ Toâtrouvyx ρωτούσε με

επιστολή του στην εφημερίδα, αν η εισαγγελέας του Βερολίνου,

Λίμπαχ, θα διατάξει ανακρίσεις και σε βάρος του στρατού της

ΟΓΔ για χρήση όπλων. Σε προειδοποιητικές πινακίδες στους

στρατώνες του ομοσπονδιακού στρατού στο έδαφος της πρώην

ΓΛΔ γνωστοποιείται ότι στην «περιοχή στρατιωτικής επικράτειας» γίνεται χρήση όπλων. Η εισαγγελέας του Βερολίνου δεν

ενδιαφέρεται και τόσο πολύ για το δίκαιο. Και προπαντός

/Ο/.

________________________________/la ro p()Ào χαί rr?v ανάττίί'^^ rz/ς ΓΑΑ

Μέρος Tfmpro___ ___________________________________________

όταν πρόκειται για τη ΓΛΔ που το 1961. με την οικοδόμηση της

αντιφασιστικής αμυντικής έπαλξης, προφύλσ.ξε τη ΓΛΔ από

την αιμορραγία, σώζοντας ταυτόχρονα καί την ειρήνη στην

Ευρώπη, που εκείνη την εποχή βρισκόταν στην κόψη του ξυραφιού, πράγμα που σήμερα αποσίωπάταί πολύ συχνά. Όλα αυτά

δεν απασχολούν καθόλου ούτε τη Γερουσία του Βερολίνου ούτε την εισαγγελέα του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος Γερμανίας, ούτε καί τις αρχές της Βόννης. Τα πνεύματα του κόσμου

έχουν «α νά ψ ει αρκετά. Πιστεύουν, λοιπόν, ότι τώρα πια μπορούν να κατασκευάζουν ανεμπόδιστα κατηγορίες.

Τουλάχιστον τέσσερις φόνοι πρέπει να παρουσιαστούν για

να υποβάλουν στον κόσμο την ιδέα ότι η ΓΛΔ δεν ήταν κράτος

«πολιτισμένο», αλλά ένα «ολοκληρωτικό» κράτος αδικίας. Σ'

αυτό τους βοηθάνε, μάλιστα, καί ορισμένοι πρώην «κομμουνιστές». Ακόμα καί ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της ΓΛΔ

τολμάει να ισχυρίζεται τέτοια πράγματα για τη ΓΛΔ. Α ξίζει να

υπενθυμίσουμε ότι οί ηγέτες των ναζί, όταν έκαναν το πραξικόπημα στο Μόναχο, ισχυρίζονταν κί αυτοί ότι η Σοβιετική

Ένωση είναι κράτος ολοκληρωτικό καί μπολσεβίκικο, καί επομένως όφείλαν να «σώσουν» τη Γερμανία. Καί σήμερα, το ζητούμενο δεν είναι η δικαιοσύνη, αλλά η πολιτική αντεκδίκηση,

η εξουσία, ο κρατικός αντίκομμουνίσμός. Προφανώς, εκείνοι

που κινούν τα νήματα ενός τέτοιου πολιτικού παιχνιδιού στη

Βόννη καί την Καρλσρούη ελπίζουν να αποσπάσουν την προσοχή του κόσμου από τα πραγματικά αίτια της κατάστασης καί

να εμφανιστούν ακόμα πιο θριαμβευτές στον αγώνα κατά του

κομμουνίσμου. Η απόφαση της λαϊκής βουλής της ΓΛΔ για τον

έλεγχο τω ν συνόρων είχε ληφθεί τον Αύγουστο του 1961 στην

κορύφωση του ψυχρού πολέμου. Πριν απ' αυτή την ενέργεια,

που είχε γίνει πια απαραίτητη, προκείμένου να περίφρουρη-

Γ ια π ) ρό /.ο χ α ί α ν ά π τί'^ ί? Γ Α Λ

θούν τα σύνορα τη; ΓΛΔ. είχε προηγηθεί σύσκεψη σ.νωτατων

εκπροσώπ(<)ν των κρατούν μελών του ΣυμφοΛ'ου τη; Βαρσοβία;. Η σύσκεψη αυτή πρ(ίγματοποίήθηκε ο π ; 3-5 Αυγούστου

του 1961 στη Μόσχα καί πήρε σημαντικέ; αποφάσεί;. Καί δεν

μπορούσε να γίνει αλλίώ;. αφού επούχειτο για μία πραγματικά σημαντική καί ολόπλευρη απόφαση. Γιατί η υπόθεση δεν

αφορούσε μόνο τα συμφέροντα τη; ΓΛΔ, αλλά καί την ασφάλεια όλων τω ν κρατών που αποτελούσαν τότε το Σύμφκονο τη;

Βαρσοβία;. Οί αποφ'άσετ; βασίζονταν σε μία κοινή ανάλυση

τη; οξνμένη; καί επικίνδυνη; κατάσταση;, μία ανάλυση που

τελικά οδήγησε στην εξαγωγή κοινών συμπερασμάτων.

Η κυβέρνηση τη; ΓΛ Δ ανέλαβε την υποχρέωση να λάβει τα

κατάλληλα μέτρα, πράγμα που έγίνε σ π ; !3 Αυγούστου του

1961. Ο στρατάρχη; τη; Σοβιετική; Ένωση;, Κόνίεφ, διορίστηκε από τον Χρουστσόφ- ανώτατο; διοικητή; των σοβιετικών ένοπλων δυνάμεων στη Γερμανία, για τη διασφάλιση των

μέτρων εκείνων που απόρρεαν από την απόφαση των κρατούν

μελών του Συμφώνου τη; Βαρσοβία;. Μετά την επεξεργασία

τη;, η όλη επιχείρηση εξετάστηκε καί επικυρώθηκε από του;

στρατάρχε; Κόνίεφ, Τσούίκοφ, Γίακουμπόφσκί, Βεροίνίν καί

Γκρέτσκο, ενώ υπεύθυνο; για την εκτέλεσή τη; ήταν ο Κόνίεφ.

Στην Πολωνία καί την Τσεχοσλοβακία οί ένοπλε; δυνάμει; τέθηκαν σε μερική επιφυλακή. Όλα αυτά έγίναν χωρί; να πέσει

ούτε ένα; πυροβολισμό;. Μόνο μία φορά βρέθηκαν αντιμέτωπα από τη μία κί από την άλλη πλευρά στην οδό Φρίντρίχστράσε του Βερολίνου ένα τανκ των ΗΠΑ κι ένα τανκ τη; Σοβιετική; Ένίυση;. που μετά αποσύρθηκαν. Η διασφάλιση των συνόρων οίκοδομήθηκε καί από εκείνη τη στιγμή ισχύουν ot διατάξει; που αφορούν τη χρήση όπλων. Διατάξει; για τη χρήση

όπλων υπάρχουν παντού. Υπήρχαν καί υπάρχουν στο στρατό

/ ω .

Μφος 7fmpro----------------------------------------------------------

και τους συνοριακούς φρουρούς της ΟΔΓ. Οπως επανειλημμένα δηλώσαμε, δεν υπάρχει, «διαταγή να ρίχνουν στο ψαχνό».

Είναι μάταιος κόπος να ψάχνουν να βρουν μία τέτοιου είδους

διαταγή, γιατί απλούστατα δεν υπάρχει.

Από τον Αύγουστο μέχρι το Σεπτέμβρη του 1961, όλες οί διαταγές δόθηκαν στις μονάδες από το στρατάρχη Κόνίεφ, σε συνεννόηση με τον υπουργό Αμυνας της ΓΛΔ. Χάίντς Χόφμαν.

Ούτε αυτός, ούτε ο υπουργός Κρατικής Ασφάλειας, Μίλκε. ούτε ο υπουργός Εσωτερικών καί Αρχηγός της Γερμανικής Λ α ϊκής Αστυνομίας. Καρλ Μαρόν. είχαν το δικαίωμα να εκδίδουν

διατάγματα, χωρίς προηγούμενη συνεννόηση με τον κοινό διοικητή. Απ' όσο θυμάμαι, μέχρι τον Οκτώβρη δεν είχε πέσει ούτε ένας πυροβολισμός στα σύνορα, παρ' όλες τις προκλήσεις.

Δεν ήταν λίγοι οι δυτικοί πολιτικοί που ανάσαναν με ανακούφιση, καθώς έβλεπαν πολύ καθαρά τους κινδύνους που σωρεύονταν πριν ορθωθεί το τείχος. Με το ευρωπαϊκό σύμφωνο της

Μόσχας, Βαρσοβίας και Πράγας του 1970-72, τη συμφωνία

τω ν τεσσάρων δυνάμεων για το Δυτικό Βερολίνο (που δημοσιεύτηκε στο έντυπο του υπουργείου Εξωτερικών της ΓΛΔ με

τίτλο Συμφωνά-ς crr??v mn/pcat'a r?7Ç ευρωπαίχ??ς ασφάλειας),

δημιουργήθηκε μια νέα κατάσταση. Αρχισε μια εποχή που οδήγησε από την αντιπαράθεση στην ύφεση. Η ΓΛΑ και η ΟΔΓ έγιναν μέλη του ΟΗΕ. Διπλωματικές σχέσεις με τη ΓΛΔ σύναψαν

135 κράτη. Οι συμφωνίες ανάμεσα στη Βόννη και το Βερολίνο

οδήγησαν σε μια νέα σχέση ανάμεσα στην ΟΔΓ και τη ΓΛΔ. Αυτό, όπως και η Τελική Πράξη του Ελσίνκι δημιούργησαν τις

προϋποθέσεις για τη συνεργασία τω ν δύο γερμανικών κρατών

σε πολιτικό, οικονομικό και πολιτιστικό επίπεδο. Η προσωρινή διατάραξη των σχέσεων με τους διαπληκτισμούς για την

εγκατάσταση πυραύλων μέσου και μικρού βεληνεκούς, δεν

f t a r o ρ ό Α ο χ α ί r?7v α% 'άπ τ!^τ? F / Μ

μπόρεσε να σταματήσει, τελείως αυτή την εξελίξη. Ακολούθησαν Οί επισκέψεις του Χέλμουτ Σμιτ. του Ρίχαρντ qov Βάίτσζέκερ καί πολλών άλλων προσωπικοτήτων της ΟΔΓ στη ΓΛΔ.

Προετοιμάστηκε η δική μου επίσημη επίσκεψη στην ΟΔΓ.

Η ηγεσία του Κόμματος καί του κράτους ασχολήθηκε αρκετές

φορές με τα ζητήματα των συνόρων. Ας θυμίσουμε σχετικά με τί

τρόπο έγίνε στην αρχή λίγότερο αυστηρή η φρούρηση των συνόρων. Αρχικά, δίευρύνθηκαν οί δυνατότητες των επισκέψεων.

Μέχρι το Î986 με 1988 ταξίδευαν κάθε χρόνο 5-7 εκατομμύρια

πολίτες της ΓΛΔ στην ΟΔΓ. Η διάκριση ανάμεσα σε συνταξιούχους καί μη έπαψε να ισχύει. Οί επισκέψεις από το Δυτικό Βερολίνο στη ΓΛΔ έγίναν π ω εύκολες με την έκδοση αδειών που

ίσχυαν για πολλαπλές επισκέψεις, με βάση τα αποτελέσματα

μίας σχετικής συμφωνίας με τον Ντίπγκεν. Μετά τη συνάντηση

με τον Στράους, άρχισαν να παρέχονται μία σειρά διευκολύνσεις στα σημεία εισόδου. Η νομιμότητα της χρήσης των όπλων

καί η τήρηση της αναλογίας στις διελεύσεις ελέγχονταν κάθε

φορά από επιτροπές, όπου συμμετείχε πάντα καί η εισαγγελία.

Τα όργανα της Κρατικής Ασφάλειας σε καμιά περίπτωση δεν

ήταν τόσο παντοδύναμα κατά τους ελέγχους, όσο τα παρουσιάζουν σήμερα. Τα όργανα που διενεργούσαν τις έρευνες υπόκείνταν πάντα στον έλεγχο της Γενικής Εισαγγελίας της ΓΛΔ. Η

χρήση τω ν όπλων περιορίστηκε σημαντικά από το t975 μέχρι

το 1989 σε συνεννόηση με τη σοβιετική πλευρά, καί υπάρχουν

αποδείξεις γί' αυτό. Με το νόμο του 1982 για τη μεθόριο, καθιερώθηκε πρακτικά μία νέα κατάσταση, καί προς το συμφέρον

των συνοριακών στρατιωτών. Οί μονάδες τω ν συνόρων εκπλήρωσαν τα καθήκοντά τους τίμια μέχρι την πτώση του τείχους,

για τη διασφάλιση της ειρήνης καί για την προστασία της ΓΛΔ

καί τω ν κρατών του Συμφώνου της Βαρσοβίας.

/05.

Λίφοίτ Tfmpm.

Θα πρέπει να πούμε χαί κάτι άλλο για την ιστορία τω ν συνοριακών μονάδων: Προήλθαν από την αστυνομία, που σχηματίστηκε το Νοέμβρη του !946 με διαταγή της Σοβιετικής Στρατιωτικής ΔίΟίκησης στη Γερμανία (SMAD). Σε πλήρη συμφωνία με τη Συνθήκη του Πότσνταμ καί τις αποφάσεις του Συμμαχικού Εποπτικού Συμβουλίου, στην αστυνομία των συνόρων ανατέθηκε από το στρατάρχη Σοκολόφσκί το καθήκον να

μεριμνά για την ηρεμία καί την τάξη στα σύνορα, να ρυθμίζει

την κίνηση των συνόρων στα καθορισμένα σημεία, να μην επιτρέπει την παράνομη διέλευση τω ν συνόρων, να καταπολεμάει

τις παράνομες ενέργειες καί να απαγορεύει την παράνομη εξαγωγή εμπορευμάτων. Τί) 1947 καθορίστηκαν από το στρατάρχη

Σοκολόφσκί με διαταγή τα κύρια καθήκοντα για τη φρούρηση

τω ν συνόρων καί της δίαχωρίστίκής γραμμής στη ζώνη κατοχής. Στις 16 Μάη του 1952. η συνοριακή αστυνομία τέθηκε κάτω από τις διαταγές του υπουργού Κρατικής Ασφάλειας καί

στις 27 Αυγούστου ο υπουργός Τσάίζερ έθεσε σε ισχύ την αστυνομική διάταξη για την προστασία τω ν κρατικών συνόρων της

ΓΛΔ. που έφερε την υπογραφή του πρωθυπουργου Ότο Γχρότεβολ. Η διαταγή αυτή τέθηκε σε ισχύ ύστερα από συνεννόηση

ανάμεσα στους Πικ. Γκρότεβολ και Ούλμπριχτ με τον Στάλιν

το Μάρτη του 1952, στη Μόσχα. Η σχετική διάταξη προέβλεπε

τον καθορισμό μιας λωρίδας 500 μέτρων πλάτους, μιας διαχωριστικής ζώνης 5 χιλιομέτρων κατά μήκος των συνόρων, το

κλείσιμο δρόμων καί άλλων σημείων εισόδου, καθώς και τη μεταφορα των κατοίκων που έμεναν στη μεθοριακή περιοχή. Η

ελευθερία διακίνησης για επαγγελματικούς λόγους δεν ήταν

πια δυνατή ανά πάσα στιγμή.

Στις 10 Αεκεμβρη του 1952, για τη γερμανική συνοριακή

αστυνομία, που είχε πια τεθεί κάτω από τις διαταγές του

706.

υπουργείου Κρατική; Ασφαλεία;. καθίερίόθίΐκσ.ν στρ<ίτίωτίκοί

υπηρεσιακοί βαθμοί χαί στόλε;. Οί σοβίεπκε; μονάδες μετίίβίβ((σα\' την ευθύνη για τη διαφύλαξη χα.ί τον ελεγχο το ν κρατικών συνόρων στη συνοριακή αστυνομία. Οί σοβιετικοί φρουροί αποσύρθηκαν το [955 απο την πρώτη γραμμή. Αναλάμβαναν πια υπηρεσία στη δεύτερη γραμμή κυρίω;. Παρεμείναν σε

ισχύ οί διατάξει; των σοβιετικών συνοριακών φρουρών που

ίσχυαν εκείνη τη στιγμή σχετικά με τη χρήση των όπλων.

Σ τί; 21 Σεπτέμβρη του 1961 τέθηκε σε ίσχυ για τα. κρατίκα

σύνορα με την ΟΔΓ μία νέα διαταγή, που είχε συμφ'ωνηθεί ανάμεσα στον αντιστράτηγο Χόφμαν καί τον ανώτατο διοικητή

τω ν σοβιετικών στρατευμάτων στη Γερμανία. Η παραμεθόρια

περιοχή πήρε τη μορφή απαγορευμένη; στρατιωτική; περιοχή;. Μετά την κατασκευή του τείχου; του Βερολίνου, το καθεστώ ; των συνόρων με τη Αύση περασε στη δικαιοδοσία τη;

αστυνομία; των συνόρων «Δακτύλιο; του Βερολίνου».

Με τη διαταγή 101/61 του υπουργού για την Εθνική Αμυνα,

αντιστράτηγου Χ ά ίντ; Χόφμαν. οί συνοριακέ; δυνάμει;, ύστερα από συνεννόηση με το στρατάρχη Κόνίεφ, ανέλαβαν την

ασφαλή φύλαξη τω ν κρατικών συνόρων. Αυτό σήμαίνε να μην

επιτρέπονται παραβιάσει; των συνόρίον. Το καλοκαίρι του

1962, η κατάσταση οξύνθηκε πάλι. Στα σύνορα έγίναν σοβαρέ;

προκλήσει;. Μέσα σε μερικέ; βδομάδε;, από τον Απρίλη μέχρι

τον Αύγουστο του 1962. πυροβολήθηκαν καί σκοτώθηκαν 5 συνοριακοί στρατίο'πε;. ενώ εκτελούσαν διατεταγμένη υπηρεσία,

ανάμεσά του; καί ο λοχαγό; Ρούλ'τί Αρνσταντ. Προκείμένου

να προφυλαχθούν ανθρώπινε; ζωές. τόσο τω ν στρατίωτων οσο

καί αυτών που παραβίαζαν τα σύνορα, εξειδικεύτηκε η εκπαίδευση σ' αυτόν τον τομέα. Σ τί; αρχέ; τη; δεκαετία; του *70.

στα πλαίσια τη; πολιτική; τη; ύφεση;, θεσπίστηκαν νέε; δία-

/07.

Μ φ ο ς 7* fm p r o .

τάξεις για τη διαφύλαξη το ν συνόρων. Στις 25 Μάρτη του

1982, η λαϊκή βουλή ψήφισε νέο νόμο για τα σύνορα, οπότε

έπαψαν να ισχύουν όλες οι προηγούμενες διατάξεις.

Ο νόμος αυτός ρυθμίζει τα εξής:

1. Καθορισμός τω ν ορίων της επικράτειας και τω ν κρατικών

συνόρων της ΓΑΔ

2. Καθορισμός τω ν τρόπων διάβασης τω ν συνόρων

3. Ευθύνη για την προστασία των κρατικών συνόρων

4. Δικαιώματα και υποχρεώσεις τω ν συνοριακών μονάδων

5. Συνεργασία με τα γειτονικά κράτη σε θέματα συνόρων

Ο νόμος αυτός τέθηκε σε ισχύ με την υπογραφή μου. Μόνο

αυτός ο νόμος ίσχυε μέχρι την ημέρα της παραίτησής μου. Είχε

συνταχτει με το βλέμμα στραμμένο σ' ένα ευρωπαϊκό σπίτι με

«ανοιχτά παράθυρα και πόρτες».

Η ΓΛΔ είχε το δικαίωμα και την υποχρέωση, όπως και κάθε

άλλο κράτος δικαίου, να διαφυλάσσει την τάξη στα σύνορά

της. Γιατί δεν επρόκειτο για εσωγερμανικά, αλλά για τα αναγνωρισμένα κρατικά σύνορα της ΓΛΔ. Και ποιος μπορεί να πει

υπεύθυνα και σοβαρά πώς θα ήταν η Ευρώπη και ο υπόλοιπος

κόσμος σήμερα, αν δεν είχε υπάρξει η 13η Αυγούστου )961 !

ΜΕΡΟΣ ΠΕΜΠΤΟ

r v m AJ70 ΤΗΝ ΤΈ ΡΑΚ Μ Η 714 Υ Π Σ Ν Φ,4Σ/ΣΜ0ΥΚ,4/

ΣΟΣΜ Α/ΣΜ ΟΥ

Μ??πως επαναΑ?;φ*^είί ?? άάοξ?; taropta τ/^ς Γερμανίας;

τις 20 Αυγούστου του 1990, ο Ρολφ Βέλαί είπε στο γενικό

γραμματέα της κοινότητας Ζάξενχάουζεν στην ΟΔΓ, Χάιντς Γιούνγκε, και στον Βέρνερ Τσίσλακ (του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος του Ρουρ-Βεστφαλίας), που μαζί με

άλλους κομμουνιστές και ανθρώπους που δεν ανήκαν σε κανένα κόμμα, ίδρυσαν μια επιτροπή αλληλεγγύης με τον Χόνεκερ:

«Ό πως μετά τις 30 Γενάρη του 1933 οι ναζί εξαπέλυσαν ενάντια στους κομμουνιστές μια εξοντωτική εκστρατεία κατασυκοφάντησης, προκειμένου να καλύψουν τα δικά τους εγκλήματα, έτσι και σήμερα, μετά τους γιγάντιους ελιγμούς εξαπάτησης. κατακλύζουν μετά την αντεπαναστατική ανατροπή στη

ΓΛΔ, τους ακλόνητους υπερασπιστές του σοσιαλισμού σαν το

σύντροφο Χόνεκερ, με καταγγελίες γενικά τραβηγμένες απ' τα

μαλλιά και τους διαβάλλουν σαν προσωπικότητες.» Τα λόγια

αυτά. από τη σημερινή σκοπιά απεικονίζουν ακόμα πιο εύγλωττα την κατάσταση που επικρατεί στη Γερμανία. Η κατά-

/09.

Μ φ ο ς f M u r r o

στάση αυτή χαρακτηρίζεται από τις πέρα. από κάθε νόμο και

δίκαιο συλλήψεις κομμουνιστών αμέσως μετά τη «στροφή» και

τις πρόσφατες συλλήψεις κομμουνιστών και αντιφασιστών

σαν τον Βίλι Στοφ. πρώην πρωθυπουργό της ΓΛΔ, ιον υπουργό Άμυνας Χάιντς Κέσλερ. τον υπουργό Κρατικής Ασφάλειας

Έριχ Μίλκε. τον Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου του ΕΛΣ.

στρατηγό Φριτς Στρέλετς και το μέλος του Συμβουλίου Αμυνας της ΓΛΔ. Χάιντς Άλμπρεχτ. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο

Κέσλερ, που κατά την επίθεση της χιτλερικής Γερμανίας πέρασε με την πλευρά του Κόκκινου Στρατού και έγινε μέλος και

επιτετραμμένος στο μέτωπο της «Εθνικής Επιτροπής Ελεύθερη Γερμανία», «κατηγορείται» σήμερα από τα γερμανικά μέσα

ενημέρωσης ότι στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο πυροβόλησε γερμανούς στρατιώτες. Οι αυθαίρετες συλλήψεις έγίναν με πολιτική

απαίτηση της νομικής επιτροπής της βουλής της ΟΔΓ.

Σε σχέση μ' αυτά, στις 21 Μάη του 1991 δήλωσα δημόσια στη

Μόσχα: Κατά παράβαση κάθε νόμου και δικαίου, η νομική επιτροπή της ομοσπονδιακής βουλής απαίτησε την παραπομπή σε

δίκη τω ν Χόνεκερ, Στοφ, Μίλκε, Κέσλερ και άλλων μελών της

ΚΕ του ΕΣΚΓ, του Υπουργικού Συμβουλίου και του Εθνικού

Συμβουλίου Αμυνας. Διαμαρτύρομαι για τη σύλληψη τω ν πρώην συντρόφων μου. Κανείς δεν επιτρέπεται να σωπάσει για

ό,τι γίνεται. Όλοι οι τίμιοι κομμουνιστές και δημοκράτες στη

Γερμανία πρέπει να αναρωτηθούν τώρα, πριν είναι πολύ αργά:

Πού πηγαίνει η ενωμένη Γερμανία: Μήπως επαναληφθεί η άδοξη ιστορία που άρχισε το 1933;

Εκείνο που οι ναζί χρησιμοποίησαν σαν πρόσχημα ενάντια

στους κομμουνιστές και τους σοσιαλδημοκράτες και αργότερα

ενάντια σε όλους τους τίμιους αντιφασίστες, ήταν η δίκη για

τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ. Μήπως η προσπάθεια να παρουΠΟ.

___________________Γφω από r^?v Γάύπστ? φασισμού xat σοσίολίσπού

σιαστούν σαν κακοί δαίμονες το ΕΣΚΓ καί η «Σ τά ζι». μήπως ο

τρόπος που συκοφαντούνταί οί πρώην κομματικοί καί κρατικοί ηγέτες σαν -δολοφόνοι», σε συνδυασμό με την υποτιθέμενη

«διαταγή να πυροβολούν» εκεί ακριβώς αποσκοπούν; Το κυνήγι μαγισσών ενάντια σε πρώην μέλη του ΕΣΚΓ σε όλους τους

τομείς της κοινωνικής ζωής. η προσπάθεια να παρουσιαστεί το

ΕΣΚΓ σαν εγκληματική οργάνωση, η αποπομπή δασκάλων,

επιστημόνων, δικαστών και εισαγγελέων, η προσπάθεια να ρίξουν όλα τα βάρη της ένωσης στις πλάτες των εργατών, αγροτών και συνταξιούχων, των γυναικιον και της νεολαίας έχουν

πάρει τέτοιες διαστάσεις που θα πρέπει να ανησυχήσουν όλους

τους τίμιους ανθρώπους στον κόσμο. Πού θα οδηγήσει αυτή η

κατάσταση: Όλο και πιο πιεστικά τίθεται σήμερα αυτό το ερώτημα. Σαν δραστήριος αγωνιστής ενάντια στο φασισμό και τον

πόλεμο μια ολόκληρη ζωή. προειδοποιώ με όλη τη σοβαρότητα

που απαιτεί η κατάσταση, να μη θεωρηθεί σαν καθαρά γερμανική υπόθεση η κατασυκοφάντηση και οι διώξεις τω ν αριστερών

δυνάμεων με την ταυτόχρονη απροκάλυπτη εύνοια υπέρ των

νεοναζιστικών κομμάτων και ομάδων. Οι πιο διαφορετικές νεοφασιστικές δυνάμεις μπαίνουν κάτω από την προστασία της

αστυνομίας, ενώ αντίθετα οι κομμουνιστές χαρακτηρίζονται

«συρφετός» που θα πρέπει να ξεπαστρευτεί με τη συνταγή του

Γκέμπελς. Τρομακτικές διαστάσεις έχει πάρει η επίσημη κυβερνητική εμπρηστική πολιτική σε βάρος τω ν ξένων.

Τώρα που θεριεύει αυτή η κακή σπορά, τώρα που τα πογκρόμ, οι φόνοι και οι εμπρησμοί, στους οποίους επιδίδονται

οι φασιστικές τρομοκρατικές συμμορίες είναι στην ημερήσια

διάταξη, οι πνευματικοί-πολιτικοι αυτουργοί αυτών τω ν πογκρόμ δηλώνουν ότι γι' αυτά φταίει το ΕΣΚΓ. Πρόκειται

πραγματικά για μια ανωμαλία της πολιτικής. Οι έρευνες στα

7Π.

Μφο; Πέμπτο----------------------------------------------------------

κεντρικά γραφεία τω ν κομμάτων της αντιπολίτευσης και οι

εκρήξεις βομβών στη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα είναι η

νέα δημοκρατία που εξυμνούν; Η μέχρι αηδίας ταλαιπωρημένη

έννοια του κράτους δικαίου; Τραβάμε δεξιά, πολύ δεξιά. Ήδη

οι ναζί μπαίνουν στα τοπικά κοινοβούλια, όπως συνέβη στη

Βρέμη και τη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία. Πολύ δυνατά αντηχεί πια η πασίγνωστη κραυγή «Γερμανία, ξύπνα». Ο αντισημιτισμός παίρνει ακραίες μορφές. Ανοιχτά πια οι ρεβανσιστικές

δυνάμεις ακόμα και μέσα στη βουλή αμφισβητούν τα σύνορα

Οντερ-Νάισε και σ' αυτά ακριβώς τα σύνορα βρίσκεται σήμερα

σταθμευμένος ο γερμανικός στρατός, που σύμφωνα με τη βούληση κάποιας κοινοβουλευτικής πλειο*ψηφίας στο μέλλον θα

επεμβαίνει σ' όλο τον κόσμο. Αυτό δε θα πρέπει να θέσει σε

Ανατολή και Δύση σε αμφισβήτηση τη φιλειρηνική πορεία της

μελλοντικής, σχεδόν Μεγάλης Γερμανίας; Οι πιο παλιοί από

μας ξέρουν πολύ καλά τι ολέθριες επιπτώσεις είχε η ανάλογη

εξέλιξη στις αρχές της δεκαετίας του '30, καταρχήν στους

λαούς τω ν γειτονικών χωρών και τελικά και σ' ολόκληρο τον

κόσμο.

Κι όταν σήμερα μιλάνε αδιαφοροποίητα για τη θέληση της

πλειοψηφιας, τίθεται δικαιολογημένα το ερώτημα: Μέσα στο

γενικότερο κλίμα μιας σοβινιστικής ευφορίας δεν ακολούθησαν εκατομμύρια Γερμανοί κραυγάζοντας έξαλλοι από ενθουσιασμό «Χ άιλ Χ ίτλερ» τους φαιοχιτωνες; Όταν καταπνίγουν

οι φωνές της λογικής και της προειδοποίησης -που ήδη ακούγονται εδώ κι εκεί- τότε η καθολική χειραγώγηση τω ν συνειδήσεων, με τη βοήθεια των σύγχρονων μέσων ενημέρωσης, μπορεί

να οδηγήσει σε μια ολοκληρωτική καταστροφή. Είναι κοινή

πείρα των λαών και των πολιτικών της γενιάς μας. Όλα αυτά

τα ξέρουν, για παράδειγμα, ο Βίλι Μπραντ ή ο Φρανσουά ΜιΠ2.

__________________ Γφω από rryv mt'TtOT? χαί σοσίαΑίσ^ού

τεράν το ίδιο καλά όσο κι εγώ. Τα ξέρουν οι λαοί της Σοβιετικής Ένωσης και της Πολωνίας, τα ξέρουν και στην Αγγλία και

στη Γαλλία. Όταν μιλάμε για τη σημερινή πολιτική του ισχυρότερου τώρα πια καπιταλιστικού κράτους της Ευρώπης, δεν

πρέπει να ξεχνάμε πως ο αγώνας για το ξαναμοίρασμα των

σφαιρών επιρροής ανάμεσα στις πιο ισχυρές δυνάμεις βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη! Και επειδή τα στρατιωτικά μέσα στην

πυρηνική εποχή είναι ανίκανα, ποντάρουν κυρίως στο χαρτί

της οικονομίας, αλλά δεν πετάνε από το χέρι και το χαρτί του

στρατού, όπως αποδείχνουν οι ποιοτικοί εξοπλισμοί που συνεχίζονται χωρίς περιορισμό και οι παραφουσκωμένοι στρατιωτικοί προϋπολογισμοί.

Μέσα σ' αυτά τα πλαίσια φαίνεται ακόμα πιο καθαρά ο ρόλος που έπαιζε τα τελευταία 40 χρόνια η αντιφασιστική ΓΑΑ

για την ειρήνη στην Ευρώπη.

Η γερμανική δικαιοσύνη, που δεν καταδίκασε ούτε έναν ναζί

δικαστή τω ν λαϊκών δικαστηρίων του Χίτλερ και που περηφανεύεται ότι είναι πολιτικά ανεξάρτητη, διαπράττει τρομερή

αδικία, και θα πρέπει να μπει τέλος σ' αυτό. Οι συλλήψεις, οι

ανακρίσεις και οι δίκες που προσπαθούν να σκηνοθετήσουν,

είτε θέλουν να το παραδεχτούν είτε όχι, αποτελούν πνευματική

τρομοκρατία, είναι δίκες για τα πιστεύω. Με ποιο δικαίωμα

πιστεύει πως έχει η γερμανική δικαιοσύνη να κρίνει την ιστορία; Από πού αντλεί το δικαίωμα να κρίνει 40 χρόνια γερμανικής και διεθνούς ιστορίας; Τους κανόνες δικαίου της ΓΛΔ, που

ήταν σύμφωνοι με το δίκαιο τω ν λαών και που ίσχυαν όταν

υπήρχε η ΓΛΔ, η δικαιοσύνη της ΟΔΓ δεν μπορεί να τους κηρύχνει εκ των υστέρων άκυρους και παράνομους. Δεν έχει το δικαίωμα να καταδικάσει τον πρώην αρχηγό του κράτους της

ΓΛΑ, τον πρώην πρωθυπουργό, το σύνολο της κομματικής και

Π3.

κρατικής ηγεσίας, δεν έχει το δικαίωμα να καταδικάσει αξιω ­

ματικούς και στρατιώτες των συνόρων, όλους εκείνους που

εφάρμοζαν τους νόμους της λαϊκής βουλής που είχε εκλέξει ο

λαός. Οι αποφάσεις της λαϊκής βουλής ήταν σύμφωνες με τις

αποφάσεις του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Η «Σ τά ζι» και η

«διαταγή να πυροβολούν» χρησιμοποιούνται σαν προσχήματα

για τη διώξη όλων εκείνων που υπηρέτησαν πιστά τη ΓΛΔ. Η

ποινικοποίηση της πολιτικής, το κυνήγι μαγισσών ενάντια σε

όλους αυτούς γίνεται για να μη φανεί ότι τα πραγματικά βάρη

της ένωσης, και συγκεκριμένα η αποκατάσταση του κεφαλαίου

στο ανατολικό τμήμα της Γερμανίας, πλήττει ήδη με μεγάλη

σκληρότητα το λαό της πρώην ΓΛΔ.

Κάνω έκκληση στην πολιτική λογική των σκεπτόμενων πολιτικών και όλων των τίμιων ανθρώπων. Η εκδίκηση δεν είναι

καλός σύμβουλος για τη λύση τω ν νέων πολιτικών προβλημάτων που προέκυψαν στη Γερμανία και τον υπόλοιπο κόσμο

από την εξέλιξη της ιστορίας. Δεν είναι δυνατό να ξεπεραστούν με τέτοιο τρόπο οι πολιτικές και οικονομικές δυσκολίες.

Η προσπάθεια να αποκατασταθεί η εσωτερική ενότητα της Γερμανίας δεν επιτρέπεται να επιβαρύνεται με την εκστρατεία των

«νικητών» κατά τω ν «νικημένων». Όλα αυτά δεν οδηγούν στην

οικονομική ανάκαμψη, στον περιορισμό της ανεργίας, δεν οδηγούν σ' ένα καλύτερο μέλλον για τη νεολαία.

Ο σύντροφος που αναφέραμε πριν, ο Βέλαϊ, είχε πει τότε ότι

ο Έριχ Χόνεκερ είχε προειδοποιήσει έγκαιρα ότι ο σοσιαλισμός κι ο καπιταλισμός είναι σαν τη φωτιά με το νερό. Δεν

μπορούν να ενωθούν. Η κατάρρευση της οικονομίας με τις

ολέθριες κοινωνικές συνέπειες μετά τη μετάβαση στην καπιταλιστική οικονομία της αγοράς είναι απτή απόδειξη για την ορθότητα αυτής της διαπίστωσης. Στις 15 Αυγούστου του 1990, η

Π4.

εφημερίδα Φρανχφοφτεο ΑΑχ^εμάίνε Γσάίίουν/χ δημοσίευσε

ένα αποσπασμα οίπό δηλιοσεις του Όσκαρ .Υαφοντέν. οπου μεταξύ άλλων ελεγε: «Ό τα ν έπεσε το τείχο;. η ΓΑΑ ήταν μια

ισχυρή βιομηχανικά χώρα. Η ΓΛΔ έχασε τις αγορές των προϊόντων της. Είναι το αποτέλεσμα μιας εσφαλμένης απόφασης

στο νομισματικοπολιτικό τομέα.» Δεν μπορεί χάνεις παρά να

συμφωνήσει μ' αυτή την εκτίμηση. Τώρα είναι μια χώρα. με πάνω από 40.000 καλοπληρωμένους διοικητικούς υπαλλήλους,

εισαγγελείς, στρατιωτικούς και ανώτερους αξιωματικούς της

αστυνομίας της παλιάς Ομοσπονδιακής Γερμανίας που οργανώνεται, διοικείται και διευθύνεται από το χάος. Ένα εκατομμύριο εφτακόσιες χιλιάδες υπάλληλοι της δημόσιας διοίκησης

της ΓΛΔ. ικανοί από κάθε άποψη, βρέθηκαν στο δρόμο. Με τις

«αποκαλύψεις» που σερβίρουν καθημερινά, στις οποίες συγκαταλέγονται και τα παραμύθια για την «υπόθεση Πολιτικό Γραφείο» και «κόκκινη βαλίτσα», προσπαθούν να αποσπάσουν την

προσοχή του κόσμου, που νκόθει ανασφάλεια, από τις πραγματικές αιτίες της σημερινής κατάστασης, και να σβήσουν τις ζω ­

ντανές ακόμα καλές αναμνήσεις από τη ΓΛΔ.

___ .______________ Γ φ ω α,Ύ() r ^ v Γ ψ α ίώ ό ? ? Γαί'π σ^? ^ α σ ίσ / / ο ί' xrn σο σ ία Α ίΟ Ή Ο ί'

Π3.

ΜΕΡΟΣ ΕΚΤΟ

/t ΥΟ A Of Μ ΓΜ m Δ/ΧΗ MO Y ΠΒΡίΠΤΏΣΝ ΧΑ7 ΓΜ

ΟΛΟΥΣ 70 ΥΣ ΑΓΩΝ/ΣΤΕΣ 7ΗΣ Α\'ΠΣ714ΣΗΣ

Η «υπόθεσή etoayyeAta», ^ tcrroptKÔç ^at ?? «xoxxtv?? /^αΑέτσα^

ik Æ* ε μια δήλωση που έκανα ήδη στις 12 Νοέμβρη του 1990

T V J . διαμαρτυρήθηκα για την τρομερή προσπάθεια που γίνεται για το διασυρμό της αντιφασιστικής πάλης τόσο της δικής

μου όσο και των συναγωνιστών μου, με τη δημοσίευση υλικών

από κάποια μυστηριώδη «κόκκινη βαλίτσα». Δεν μπορεί κανείς να σωπάσει, προπαντός όταν αυτές τις μέρες νιώθει την

ανάγκη να συκοφαντήσει τον Ε.Χ. και ένας πρώην εισαγγελέας της ΓΛΔ - που ισχυρίζεται ότι μέχρι τη στιγμή που έγινε η

στροφή ένιωθε σοσιαλιστής, αλλά σκεφτόταν αστικά. Πόσο

ασυνείδητος πρέπει να είναι κανείς ώστε να λέει για έναν

ακλόνητο αντιφασίστα ότι το «αγωνιστικό, προλεταριακό π α ­

ρελθόν του αμαυρώνεται από το γεγονός ότι πρόδωσε συντρόφους του, ότι έθεσε σε κίνδυνο συγκρατουμένους του στις φυλακές του Βραδεμβούργου»!

Γιατί όλες αυτές οι συκοφαντίες σε βάρος του αντιφασίστα

αντιστασιακού αγωνιστή Έ ριχ Χόνεκερ; Επειδή πρέπει πάση

Π7.

Μφοζ Exro

θυσία να καταδικαστεί, πρέπει να συγκαλυφθεί απέναντι στην

παγκόσμια κοινή γνώμη το γεγονός ότι θέλουν να περάσουν

χαι παλι από δίκη έναν αγωνιστή της αντίστασης κατά του χιτλερικού καθεστώτος, που έχει ήδη περάσει 10 χρόνια σε μια

φασιστική φυλακή, ότι διώκεται για δεύτερη φορά. και μάλιστα τη στιγμή που ο κ. Ρέζε και άλλοι ακόμα δικαστικοί των

ναζί. ούτε καν ο δολοφόνος του Τέλμαν. δε δικάστηκαν ούτε

πρόκειται να δικαστούν στη Γερμανία. Τις συκοφαντίες -κα ι

δεν είναι τυχαίο αυτό- οι δεξιές δυνάμεις τις συνοδεύουν από

το φθινόπΐΰρο του 1989 με την τερατώδη εξίσωση φασισμού

και σοσιαλισμού και με τον ισχυρισμό ότι η ΓΛΔ δεν ήταν

αντιφασιστικό κράτος! Δε μένει παρά να ρωτήσουμε: Τι ήταν

το κράτος του Γκλόμπκε:

Σήμερα θέλουν να ρίξουν από το βάθρο τους τους παλιούς

αντιφασίστες και να τους στερήσουν ακόμα και τα μέσα να ζήσουν. με δραστικές περικοπές των συντάξεων. Αυτοί οι άνθρωποι αγωνίστηκαν και υπέφεραν για να γίνει η Γερμανία αντιφασιστική και να μείνει αντιφασιστική. Ήδη το Νοέμβρη του

1990 διαμαρτυρήθηκα για την τερατώδη προσπάθεια που γίνεται, με χαλκευμένα δημοσιεύματα και χονδροειδή ψέματα, να

κηλιδωθεί ο αντιφασιστικός, αντιστασιακός αγώνας ο δικός

μου και των συντρόφων μου. Στη διαμαρτυρία μου αυτή, που

όπως και οι άλλες δε δημοσιεύτηκε, διευκρίνιζα ότι το περιεχόμενο της «κόκκινης βαλίτσας», σ' ό,τι αφορά τα πρακτικά της

2ης συνεδρίασης της Γερουσίας του λαϊκού δικαστηρίου από

τη δίκη για εσχάτη προδοσία, δεν μπορεί να αποδείξει παρά

μόνο την ξεκάθαρη, ειλικρινή στάση μου στην οδό Πριντς

Άλμπρεχτ, αυτή την κόλαση της Γκεστάπο, στο στρατώνα των

Ες-Ες «Αντολφ Χίτλερ» στην περιοχή Λίχτερφέλντε του Βερολίνου.

Δηλώνω ότι γνωρίζω το φάκελο, βρίσκεται στα χέρια μου. Το

κατηγορητήριο του εισαγγελέα του Ράιχ στο λαϊκό δικαστήριο

με αριθμό 17.J 28/36, καθώς και η εκτενής αιτιολόγηση της

απόφασης αριθ. 17.J 28/26 και 2 Η 24/37 που η 2η Γερουσία

εξέδωσε «εν ονόματι του λαού» είναι στη διάθεση όλων. Λόγιο

της ακλόνητης στάσης της δικής μου και άλλων τεσσάρων νεαρών κομμουνιστών που μεταφερθήκαμε από τις φυλακές του

Μίνστερ -ανάμεσά μας ήταν και η επικεφαλής της περιφέρειας

του Ντούισμπουργκ από το Μερς αμ Ράιν, Εμίλιε Κάπε. που

αργότερα δολοφονήθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης- είναι

θλιβερό και επαίσχυντο το γεγονός ότι η «ιστορικός» Δρ. Μάνικα Κάιζερ ανέλαβε με εντολή της εισαγγελίας να σταχυολογήσει στοιχεία από έγγραφα της Γκεστάπο που να μπορούν «να

αξιοποιηθούν δημοσιογραφτκά κατά του Χόνεκερ». Γιατί ψεύδεται αυτή η «υπόθεση Πριζιμπίλσκι»; Ψεύδεται για να σωθεί

από το «πλοίο που βυθίζεται» μετά τη 25ετή θητεία της στη Γενική Εισαγγελία, αδιαιρορώντας για το τι θα συμβεί σε άλλους

ανθρώπους που κρατάνε την αξιοπρέπειά τους. Κι όλα αυτά

για χάρη του χρήματος. Άλλωστε, είχε διακριθεί ήδη από την

εποχή της ΓΛΔ σαν κυνηγός αμοιβών. Κι αυτό δεν το ήξερε μόνο η τηλεόραση της ΓΛΑ.

Και από τα έγγραφα της Γκεστάπο, που δεν αποτελούσαν

αποδεικτικά στοιχεία ούτε για τη 2η Γερουσία του λαϊκού δικαστηρίου, κατασκευάστηκε αυτή η ιστορία με εντολή και σε

γνώση όχι μόνο γενικών εισαγγελέων της ΓΛΔ, αλλά και σε

γνώση και με εντολή ορισμένων πολιτικο'ιν, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων της τελευταίας συνόδου της λαϊκής βουλής.

Οι συκοφαντίες σε βάρος του αντιφασίστα Χόνεκερ, οι καταθέσεις σε βάρος και άλλων κομματικών και κρατικών λειτουργών, ανάμεσά τους και πρώτων γραμματέων περιοχών και πε­

________________________________ Αύο Adyta yta r/? &x?7 //or περίπτωσή

Π9.

ριφερειών του ΕΣΚΓ, καθώς καί προσωπικοτήτων από άλλα

κόμματα, που συνελήφθησαν αρκετά νωρίς, έχουν σαν στόχο

να διευκολύνουν την προσάρτηση της ΓΛΔ στην ΟΔΓ; Η εισαγγελία του Βερολίνου (ΓΛΔ) καί η εισαγγελία της Καρλσρούης

συνεργάζονται στενά από τις 18 Μάρτη του 1990. Μέρος αυτής

της συνεργασίας ήταν προφανώς ο δίασυρμός του αντιφασιστικού αγώνα του Χόνεκερ στο Ζάαρ καί στο Ράιχ. Φαίνεται

πω ς δεν ήθελαν να εμφανιστούν μπροστά στη γερμανική καί

την παγκόσμια κοινή γνώμη ότι διώκουν καί πάλι αντιφασίστες. Έγγραφα της Γκεστάπο που είχαν σαν στόχο να καταδικάσουν τον Μπάουμ, τον Χόνεκερ καί άλλους σε θάνατο, ένα

στόχο για τον οποίο μας είχε επίστήσεί την προσοχή (του

Μπρούνο κί εμένα) ακόμα καί ο επίσημος κατήγορός μας, αποτελούν για τον κ. Π. «επιβαρυντικά στοιχεία» κατά του πρώην

αρχηγού του κράτους της ΓΛΔ, που θα προτιμούσαν βέβαια να

τον είχαν καταγγείλει από την αρχή για «εσχάτη προδοσία».

Πρόκειται πραγματικά για «καθαρή» δουλειά «καθαρών» ανθρώπων. Αναρωτιέται κανείς από ποιον είχαν βοήθεια και κάλυψη, από τον Μόντροβ, που συνδέεται στενά με τον Γκίζι.

από τον ντε Μεζιέρ; Πολιτικές ευθύνες είχαν και οι δύο εκείνο

τον καιρό.

Στο ΰέμα

). Δε χρειάζεται να ξαναγράψω το βιβλίο μου Α πό τ?7 ζω??

μου, ούτε και το φάκελό μου σαν μέλος της ΚΕ του ΕΣΚΓ, που

μέχρι σήμερα δε γνωρίζω καν το περιεχόμενό του, γιατί δεν είχα καμιά περιέργεια να τον δω. Ή μουν, είμαι και παραμένω

κομμουνιστής. Δεν έχω ανάγκη να αποκτήσω τώρα το «θάρρος

της γνώμης» μου.

Μέρος Exro------------------------------------------------------------------------------------------------

/20.

2. Σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς της κυρίας Κάιζερ στο

περιοδικό Στερν, θέλω να πω ότι υπήρξα μέλος της Κεντρικής

Επιτροπής του Συνδέσμου Κομμουνιστικής Νεολαίας Γερμανίας (ΣΚΝΓ) και επικεφαλής της περιφερειακής καθοδήγησης

της περιφέρειας του Βερολίνου-Βραδεμβούργου. Υπάρχουν

αρκετοί μάρτυρες να το βεβαιώσουν. Στην τριμελή καθοδήγηση

του Βερολίνου περιλαμβάνονταν μεταξύ Αυγούστου και Δεκέμβρη του 1935 οι Μπρούνο Μπάουμ, Έ ριχ Χόνεκερ και

Γκέρχαρντ Ρόλακ, που ζει στο Βερολίνο. Ή ταν ατυχία για την

Γκεστάπο που στη δίκη στις 7 και 8 Ιούνη του 1937 δεν μπόρεσε να το αποδείξει. Ατυχία για εκείνη και τύχη για τους πραγματικούς κομμουνιστές.

3. Από τα επτά μέλη της περιφερειακής καθοδήγησης του

ΣΚΝΓ που συνελήφθησαν στις 4 Δεκέμβρη του 1935, μόνο

τρεις πέρασαν από δίκη από τη 2η Γερουσία του λαϊκού δικαστηρίου. Και επιπλέον και η συντρόφισσα Φοντόροβα Σάρα,

ταχυδρόμος της ΚΕ του ΣΚΝΓ με έδρα τότε στην Πράγα. Οι

άλλοι νεαροί κομμουνιστές καταδικάστηκαν σε μικρότερες

ποινές από την 4η Γερουσία του δικαστηρίου του Βερολίνου. Ο

Χέλμουτ Βολντ αθωώθηκε.

Από τους τέσσερις νεαρούς κομμουνιστές που παρουσιάστηκαν στη 2η Γερουσία, στο τέλος της δίκης που κράτησε από τις

7 μέχρι τις 8 Ιούνη του 1937, υπό την προεδρία του συμβούλου

του λαϊκού δικαστηρίου Χάρτμαν, διαβάστηκε στις 8 Ιούνη

του 1937 μετά από ενάμιση χρόνο προφυλάκισης η εξής απόφαση «στο όνομα του λαού»:

1. Η κατηγορουμένη Φοντόροβα αθωώνεται.

2. Οι κατηγορούμενοί Μ πάουμ, Χόνεκερ και Λάουτερμπαχ

καταδικάζονται για προετοιμασία επιχείρησης εσχάτης προδοσίας, και οι Μ πάουμ και Χόνεκερ σε συνδυασμό και με το

________________________________________________ Δύο Aoyta yta r?7 àtx?? ^ o f jrfpùrr^o/?

Μφος ΈχΓΟ

έγκλημα της πλαστογράφησης εγγράφων:

Ο Μπάουμ σε ποινή φυλάκισης 13, όεχατριών, χρόνων.

Ο Χόνεκερ σε ποινή φυλάκισης 10, όέχα, χρόνων.

Ο Λάουτερμπαχ σε ποινή φυλάκισης 2, όύο, χρόνων και 6,

μηνών.

3. Στερούνται τα πολιτικά τους δικαιώματα:

Ο Μπάουμ και ο Χόνεκερ για διάστημα δέκα ετών ο καθένας.

Ο Λάουτερμπαχ για διάστημα τριών χρόνων.

Πώς φτάσαμε σ' αυτή την κατά την άποψη της Γκεστάπο και

σε αγαστή αρμονία της Κάιζερ και του Πριζιμπίλσκι, «ήπια»

καταδίκη:

1. Παρ' όλη τη μακρόχρονη προφυλάκιση, η Γκεστάπο δεν

κατάφερε να αποδείξει με αδιάσειστα στοιχεία ότι είχα παραδώσει στο δικαστήριο τα «ανώτερα στελέχη του ΣΚΝΓ» του

Βερολίνου.

2. Για τον Μ προύνο Μπάουμ δεν έδωσα επιβαρυντικά στοιχεία, όπως ισχυρίζεται η κυρία Κάιζερ, αλλά ελαφρυντικά,

κατά τη διάρκεια της ανάκρισής μου. Επειδή ήταν γνωστός σε

οριμένα μέλη των Ες-Α σαν Εβραίος και κομμουνιστής, ήθελε

στην αρχή να αναλάβει εκείνος την ευθύνη για όλα. Την ώρα

του ντους στο στρατώνα των Ες-Ες «Αντολφ Χίτλερ» στην

περιοχή Λίχτερφέλντε του Βερολίνου, συμφωνήσαμε για την

τακτική που θα ακολουθούσαμε στις ανακρίσεις, έτσι που κατά τις υπόλοιπες έρευνες του δικαστή του λαϊκού δικαστηρίου, Ρέζε, να μην καταστεί δυνατό να διαπιστωθούν ο πραγματικός ρόλος και οι ευθύνες του Μ προύνο Μπάουμ και οι δικές

μου.

3. Η Φοντόροβα Σάρα, μια εβραία φοιτήτρια από την Πράγα

κράτησε τη στάση που είχαμε συμφωνήσει να κρατήσει μια

βραδιά πριν από τη σύλληψή της. Αυτό οδήγησε στην αθώωσή

/22.

της κατά τη δίκη. Ο συνήγορός της τόνισε στην αγόρευσή του

ότι ο συγκατηγορούμενος της πελάτισσάς του, Χόνεκερ, που

κατά τη διάρκεια της δίκης δήλωσε αλ'οιχτά ότι είναι κομμουνιστής, είπε την αλήθεια σε σχέση με την πελάτισσά του.

4. Είναι ψέματα, ότι με την κατάθεσή μου επιβάρυνα άλλους.

Στην πραγματικότητα, κατά την προανάκριση αναφέραμε τα

ονόματα κάποιου Ε. Στουρμ και κάποιου Έρβιν. Και τα δύο

αυτά άτομα είναι ανύπαρκτα. Επινοήσαμε συνειδητά αυτά τα

πρόσωπα για να μπερδέψουμε την Γκεστάπο. Αυτό η κυρία

Κάιζερ το θεωρεί «προσβλητικό»! Οι εκπρόσωποι της Γκεστάπο αναγκάστηκαν να παραδεχτούν ότι, κατά κανόνα, δεν είναι

δυνατό στη διάρκεια των ερευνών να βρεθούν και να συλληφθούν άτομα που διαθέτουν τέτοια «ψευδώνυμα».

5. Το γεγονος ότι ο Φριτς Γκρόσε ήταν πρόεδρος του ΣΚΝΓ

δεν μπορούσα να το αμφισβητήσω, γιατί ήταν πασίγνωστο σ'

όλο τον κόσμο.

Και μια ακόμα παρατήρηση για δύο άλλες βλακώδεις διαστρεβλώσεις.

θ α είχα αποσιωπήσει [έτσι κι αλλιώς] το γεγονός ότι η γιαγιά

Γκρουντ ήταν φανατική μάρτυρας του ιεχωβά και η κορη της

Σαρλότε πολύ θρησκόληπτη. Κι αν ακόμα το ήξερα, πάλι [δε θα

άλλαζε τίποτα], γιατί είναι προσωπική υπόθεση των δυο αυτών

ατόμων και καθόλου προσβλητικο. Η Σαρλότε είχε κινητοποιηθεί σε μια σειρά υποθέσεις και παλιά ανήκε σε έναν αθλητικό

όμιλο εργατών που λεγόταν Φίχτε. Ή ταν τίμια γυναίκα, αντίπαλος των ναζι.

Ο διοικητής Σεραφίν. που τιόρα παρουσιάζεται σαν θύμα.

ήταν άνθρωπος των Ες-Ες και όχι σοσιαλδημοκράτης. Υπήρξε

μέχρι τις «δώδεκα και πέντε» πιστός οπαδός του φιρερ. Το να

τον παρουσιάζουν σήμερα σαν σοσιαλδημοκράτη είναι προ-

Μέρος Έχίο____________ -________________________________________________________________________________________________________

σβολή για τους πολλούς σοσιαλδημοκράτες που πέρασαν από

τις φυλακές του Χίτλερ.

Η χαταδίχη των νεαρών κομμουνιστών το 1937 έγίνε, όπως

αναφέρεταί ανάμεσα στα άλλα χαί στη σχετική απόφαση, «λόγω δραστηριότητας εσχάτης προδοσίας με επιβαρυμένα στοιχεία καί με στόχο τη βίαιη ανατροπή της συνταγματικά νόμιμης κυβέρνησης του Ράιχ. Ο Χόνεκερ συνέχισε τη δράση του

καί το 1936, κατά τη διάρκεια της προφνλάκίσής του». Η Γερουσία, στις δικάσιμες στις 7 καί 8 Ιούνη του 1937, πριν από

59 χρόνια δηλαδή, εκπροαωπήθηκε από τα εξής άτομα: Ηρόεδρος ήταν ο σύμβουλος του λαϊκού δικαστηρίου, Χάρτμαν, μέλη οί Βάλερ, σύμβουλος τοπικού δικαστηρίου, Φίσερ, επικεφαλής περιφέρειας, Μπούνγκε, ταξίαρχος των Ες-Α, Φ ρίντλαϊν,

περιφερειακός σύμβουλος. Η απόφαση αναφέρει ακόμα: «Οί

κατηγορούμενοί Μ πάουμ καί Χόνεκερ, όπως προκύπτει από

την έκταση καί την ένταση της παράνομης δουλειάς τους για

τον ΣΚΝΓ, καί όπως αποδείχνεται καί από τις δηλώσεις τους

κατά τη δίκη, είναι αμετανόητοι κομμουνιστές εκ πεποίθήσεως.

Είχαν αφοσίωθεί με ιδιαίτερη προθυμία στις συνωμοτικές

πράξεις που τους είχαν ανατεθεί. Πρωταρχικό καθήκον του

ΣΚΝΓ είναι να κερδηθεί η εργαζόμενη νεολαία για τη δημιουργία ενός αντιφασιστικού Ενιαίου Μετώπου.» «Ο κατηγορούμενος Χόνεκερ», αναφέρεταί λίγο παρακάτω στο έγγραφο, «έμεινε από την παραμονή του στο Ρουρ με την εντύπωση ότι ot διαθέσεις του πληθυσμού σε καμιά περίπτωση δεν είναι ανεπιφύλακτα υπέρ του Χίτλερ καί ότι η ανεργία δε μειώθηκε ουσιαστικά. Επιπλέον πιστεύει πως η κατάσταση των μισθών καί της

εργασίας στα ορυχεία του Ρουρ μπορεί να χαρακτηριστεί π α ­

ρόμοια με εκείνη της περιοχής του Ζάαρ, δηλαδή ότι Οί μισθοί

δεν είναι ικανοποιητικοί καί ότι κυριαρχεί το σύστημα της π α ­

724.

ρακίνησης. Δε στάθηκε δυνατό να αποδείχθεί ότι ο κατηγορούμενος Χόνεκερ έκανε παράνομη δουλειά υπέρ του ΚΚΓ και του

ΣΚΝΓ το 1933 στο Όμπερκίρχεν της Ρηνανίας-Παλατι/νάτου,

λόγω του ότι ο κατηγορούμενος το αρνείταί. ενώ δεν αποδείκνύεταί ούτε από την κατάθεση του μάρτυρα Σερ. Οί, αποδείξεις για μία τέτοια δράση δε στάθηκε δυνατό να στοίχείοθετηθούν. γιατί κανένας από τους μάρτυρες, που εξετάστηκαν κατά

τη δίκη, δηλαδή οί Βάίχερτ, Τίτς καί Κάπε, δεν αναγνώρισε στο

πρόσωπο του κατηγορουμένου τον "Χέρμπερτ". Ούτε καί η

ένορκη δήλωση του μάρτυρα Σρέντερ (Γκεστάπο), σ' ό,τί αφορά τη δράση του Ε. Χόνεκερ στην περιοχή του Ρουρ, το επιβεβαιώνει αυτό.»

Ποιο συμπέρασμα έβγαλε η 2η Γερουσία;

«Οί κατηγορούμενοί Μπάουμ καί Χόνεκερ είναι αμετανόητοι

οπαδοί του κομμουνισμού. Είχαν αναλάβεί το καθήκον να

αποτραβήξουν τη γερμανική νεολαία, που ο φίρερ την έχει μέσα στην καρδιά του, από τις εθνίκοσοσίαλίστίκές ιδέες καί να

την κερδίσουν για τον κομμουνισμό καί τις ιδέες του που στρέφονται κατά του κράτους καί του λαού.» Ο κατηγορούμενος

Χόνεκερ που δούλευε στενά με τον Μ πάουμ, δήλωσε σαν μάρτυρας ότι δεν γνωρίζει μεν τη θέση που κατέχει ο Μπάουμ στην

οργάνωση, «κατά τη γνώμη του, πάντως, ο Μπάουμ δεν μπορεί

να είναι επικεφαλής της περιφέρειας Βερολίνου-Βραδεμβούργου». Η Γκεστάπο του Μεγάρου Π ρίντς Αλμπρεχτ. λόγω της

«ήπιας απόφασης» καί εξοργισμένη από την «αφέλεια του δ ικαστηρίου» υπέβαλε υπόμνημα στον Χίμλερ καί στον υπουργό

Δικαιοσύνης του Ράιχ. Το υπόμνημα αναφέρει ανάμεσα στα

άλλα ότι η εξέτασή μου σαν μάρτυρα ήταν ανώδυνη καί περίστράφηκε κυρίως γύρω από το πώς ήξερε η αστυνομία ότι ο

Μ πάουμ ήταν επικεφαλής του ΣΚΝΓ. Ο Μπάουμ είχε παραδε-

________________________________________________ Δύο Adyta yta r?7 àtx?? μου περίπίωο/;

χτεί στην ανάκριση ότι, ήταν επικεφαλής του ΣΚ Ν Γ, αργότερα

όμως το αναίρεσε με τη δικαιολογία ότι, είχε δώσει ψεύτικη κατάθεση στην αστυνομία. Η Φοντόροβα αθωώθηκε παρά τη διαμαρτυρία της Γκεστάπο, γιατί δεν κατάφεραν να αποδείξουν

τίποτα εναντίον της. «Οί αποφάσεις μαρτυρούν την πολιτική

άγνοια των δικαστών καί εισαγγελέων», αναφέρει το υπόμνημα της Γκεστάπο. «Ραπίζουν κατά πρόσωπο το υγιές λαϊκό α ίσθημα. Στο μέλλον», επίσημαίνεταί απειλητικά, «θα πρέπει να

ληφθεί μία απόφαση για το θέμα αν καί κατά πόσο υπάρχουν

επαρκή αποδεικτικά στοιχεία καί αν έχει νόημα τα στοιχεία

αυτά να κατατίθενται στο δικαστήριο, όταν υπάρχει ομολογία

των συλληφθέντων. δεδομένου ότι ένα μέρος του δικαστηρίου

έχει καταληφθεί από μία σχεδόν κολάσιμη αφέλεια».

Το 1942 ήρθε στις φυλακές του Βραδεμβούργου-Γκέρντεν

ένας εκπρόσωπος της Γκεστάπο. Είχαν δίερευνήσετ τη συμμετοχή μου στον αντιστασιακό αγώνα σαν συμβούλου της νοτιοδυτικής περιφέρειας. Με αποχαιρέτισε με την παρατήρηση ότι

δεν μπορώ να καταδικαστώ για δεύτερη φορά καί μου ευχήθηκε να «τα ξαναπούμε». Ο Κόκκινος Στρατός μας προφύλαξε

καί εμένα καί άλλους [από το ενδεχόμενο] να τον ξαναδούμε.

Τελειώνοντας για τη δίκη Μπάουμ κλπ., αναφέρω μία ενδιαφέρουσα διαπίστωση του Ότο Βίντσερ, προ')ην υπουργού Εξωτερικών της ΓΛΔ, που τον γνώρισα στη Σχολή Λένίν της Μόσχας το 1930-31. Έγραψε: «Όταν στις αρχές της δεκαετίας του

'50 δούλευα τις διαλέξεις που αργότερα εκδόθηκαν σε βιβλίο

με τον τίτλο /ίώόεκα χιό νια πάΑ??( ενάντια στο φασισμό καί

τον πόλεμο, αναγκάστηκα να μελετήσω μία σειρά φακέλους της

Γκεστάπο. Ανάμεσά τους ήταν καί μία έκθεση της Γκεστάπο

για περαιτέρω έρευνες γύρω από τον Έ ρ ίχ Χόνεκερ. Το περίεργο σ' αυτό το ένταλμα ήταν ότι είχε ημερομηνία από την

726.

------------------------------------------- Aw λο/ίίτ /ί,α //ου

εποχή που ο Έρί,χ Χόνεκερ βρισκόταν ήδη στις φυλακές Βραδεμβοΰργου-Γχέρντεν. Η πολιτική δουλειά καί η παράνομη

δράση του Έ ρ ίχ Χόνεχερ σε διάφορες περιοχές της Γερμανίας

είχε εκνευρίσει προφανώς την Γκεστάπο. που τον έψαχνε ακόμα καί όταν βρίσχόταν στη φυλαχή. Το να διώκεται χάνεις με

τέτοιο τυ^λό μίσος από το χειρότερο εχθρό της εργατικής τάξης χαί της φιλειρηνικής ανθρωπότητας, το χίτλεροφασίσμο.

αποτελεί χίορίς αμφιβολία τη μεγαλύτερη τιμή γί,α έναν επα,ναστάτη κα.ί ηγέτη της εργατικής τάξης.»

Αυτό που μερίχοί σήμερα δεν μπορούν να φανταστούν κα.ί

που πολλοί αλλοί προσπαθούν συνειδητά να ξεχάσουν είναι

ότι η Γχεστάπο μέχρι την ήττα της χιτλερικής Γερμανίας το

Μάη του Î945 δεν μπόρεσε να καταπνίξει την αντίσταση κατά

του Χίτλερ. Οι αγωνιστές Ερνστ Τέλμαν χαί Βίλχελμ Π ίκ δεν

είναι δυνατό να αποκλειστούν απ' αυτή την ιστορία. Θα αναγκαστούν να πάρουν όλοι υπόψη τους ότι η ιστορία του γερμανικού εργατικού κινήματος δε θα γραφτεί από εκείνους που

έπαψαν πια να είναι πιστοί στην «ιερή για μας υπόθεσην του

σοσιαλισμού, θα γραφπεί από τη ζωή χαί τον αγώνα εκείνων

που πάλεψαν καί εξακολουθούν να παλεύουν γ ί' αυτά τα ιδανικά.

Η δίκη «Μπάουμ χ.ά.» του 1937 ανήκει στις δίκες εκείνες,

όπου Οί φυλακισμένοι καί κακοποιημένοι υποστήριξαν ακλόνητα τις θέσεις του Κ Κ Γ , τις αντιφασιστικές θέσεις. Εκ των

υστέρων δεν μπορεί ν' αλλάξει τίποτα στο γεγονός αυτό.

/27.

ΜΕΡΟΣ ΕΒΔΟΜΟ

ΑΠΟ 70 βΡ,4Α7ΜΒ0Υ7Γ0 Σ70 BEP0A7V0 70Y /943

Γ γΊ ο καλοκαίρι τον 1933, στη Μ ουτιαλιτέ στο Παρίσι, πραγματοποιείται το παγκόσμιο Συνέδριο Νεολαίας ενάντια

στον πόλεμο και το φασισμό. Οι αποστολές των υπεύθυνων

νεαρών συντρόφων από τις περιοχές Ρουρ, Έσση, Βάδη, Βιρτεμβέργη και Ζάαρ, ήταν κάτω από τη δική μου καθοδήγηση.

Στην εισήγηση που παρουσίασα στο Συνέδριο, κάλεσα στο

όνομα των γερμανών νεολαίων που αγωνίζονταν κατά του

Χίτλερ, τη νεολαία όλων των χωρών του κόσμου να μας υποστηρίξει στον αγώνα μας ενάντια στο φασισμό. Είπα ότι αυτό

ήταν προς το συμφέρον όλων των λαών, γιατί Χίτλερ σημαίνει

πόλεμος. Δεν υποψιαζόμουν ακόμα τότε σε ποιο βαθμό θα

συμμετείχα κι εγώ σ' όλη αυτή την υπόθεση. Μετά την επιστροφή μας στη Γερμανία, συνεχίσαμε καταρχήν τον αγώνα

ενάντια στις πολεμικές προετοιμασίες. Πολλά ήταν τα θύματα

αυτού του αγώνα. Οι δολοφονίες και οι σκοτωμοί ήταν στην

ημερήσια διάταξη. Οι δήμιοι έκαναν στο Ράιχ τις πρώτες δοκιμές τους για το πώ ς θα 'βαζαν φωτιά σ' όλον τον κόσμο και θα

εξαφάνιζαν ξένους λαούς. Οι φαιοχίτω νες συμμορίες οδήγησαν στο θάνατο πάνω από 6 εκατομμύρια Εβραίους και τσιγ729.

γάνους Σίντι χαί Ρομό στην Ευρώπη. Πάνω από 50 εκατομμύρια νεκροί στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν το τίμημα της επιθετικής μανίας του γερμανικού ιμπεριαλισμού και μιλιταρισμού. Στις 4 Δεκέμβρη του 1935, η Γκεστάπο έπιασε κι εμάς

που αγωνιζόμασταν στο Βερολίνο ενάντια στον πόλεμο και το

φασισμό. Ή μασταν μια μικρή ομάδα νεαρών κομμουνιστών,

που δε σταματούσαν να αγω νίζονται και κάτω από δυσμενέστατες συνθήκες για την ανατροπή του Χίτλερ. Ούτε οι απειλές για θανατική καταδίκη τρόμαζαν τους χιλιάδες νεαρούς

κομμουνιστές του Βερολίνου, που εξακολουθούσαν να συμμετέχουν στη δίκαιη υπόθεσή μας. Στόχος μας ήταν να αποκαλύψουμε όλο το ψεύδος της ναζιστικής προπαγάνδας. «Κανόνια

αντί βούτυρο!» ήταν το δικό τους σύνθημα κι εμείς αντιπαραθέταμε με πείσμα το δικό μας: «Βούτυρο αντί κανόνια!» Οι νεαροί εργάτες του Βερολίνου έπρεπε εκείνη την εποχή να περιορίζονται σε μια φέτα ψωμί με μαργαρίνη, ενώ οι περισσότεροι α π' αυτούς δεν ήξεραν καν τι γεύση είχε το βούτυρο.

Το 1937. σταμάτησε προσωρινά η δράση μας. Στις 7 και 8

Ιούνη του 1937 έγινε η δίκη μας μπροστά στη 2η Γερουσία του

λαϊκού δικαστηρίου στην οδό Μπελβί, που αργότερα μεταβλήθηκε σε σωρό ερειπίων. Στις 10 Ιούνη του 1937, μας μεταφέρανε από τις φυλακές του Μ οαμπίτ του Βερολίνου στις φυλακές

του Πλέτσενζεε, τον τόπο του θανάτου, και από εκεί στις 6 Ιούλη του 1937 στις φυλακές του Βραδεμβούργου-Γκέρντεν. Από

το σταθμό του Πότσνταμ μας πήγαν με το τραμ στο Βραδεμβούργο-Γκέρντεν. Αυτές τις φυλακές τις είχε χτίσει η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση της Πρωσίας τα τελευταία χρόνια της

Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Προφανώς, η κυβέρνηση αυτή δεν

μπορούσε να φανταστεί ποτέ ότι κάποτε, μαζί με τους κομμουνιστές, θα στοιβάζονταν εκεί μέσα και σοσιαλδημοκράτες. Ο

Μφος Έ^όίΜ/ο_____________________________________________

Π0.

_____________________________________ Λ,τό ro σπ) RfpoAivo rou /943

σύντροφός μου και μοναχικός αγίϋνιστής Ενάντια στη ναζιστική κυριαρχία. ο Αουγκουστ Βίλχελμ φον Σλίμπεν-Τρόσκε. που

μου έστειλε με θερμούς χαιρετισμούς στο σοβιετικό στρατιω τικό νοσοκομείο του Μπέελιτς το βιβλίο του, έγραψε το 1990 σαν

συνοδευτικό στην έκθεσή του με θέμα «Η φυλακή»: «Οι πολιτικοί κρατούμενοι, που έζησαν χρόνια στις φυλακές του Βραδεμβούργου, μπόρεσαν ν ' αντέξουν όλο αυτό τον καιρό, επειδή

πίστευαν ακράδαντα πω ς η αντίστασή τους ενάντια στο φασισμό ήταν σωστή. Γι' αυτό και νιώθαμε υποχρεωμένοι να εξακολουθήσουμε να αγωνιζόμαστε για την ειρήνη και τη συνεννόηση ανάμεσα στους λαούς. Είναι παράκληση και προειδοποίηση για όλους τους ανθρώπους καλής θέλησης που θέλουν

να συμβάλουν στην επίτευξη αυτών των στόχων» (Στέγκλιτς,

Βερολίνο, Γενάρης 1990).

Το χειρότερο στις φυλακές Βραδεμβούργου-Γκέρντεν ήταν οι

εκτελέσεις σ' ένα γκαράζ. Πάνω από 2.000 αντιφασίστες, αγωνιστές της αντίστασης ενάντια στον Χίτλερ, από εργάτες μέχρι

στρατηγούς, διάβηκαν για τελευταία φορά αυτό το δρόμο. Κι

αυτό μήνα το μήνα, χρόνο το χρόνο, μέχρι τον Απρίλη του

1945. Η μνήμη τους υποχρεώνει τον καθένα που θέλει να λέγεται άνθρωπος να βοηθήσει αυτούς που επέζησαν να εκπληρώσουν τον όρκο που έδωσαν, όταν απελευθερώθηκαν το 1945

από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τις φυλακές.

Από το Δεκέμβρη που βρέθηκα στην απομόνωση, ένιωσα σχεδόν από την πρώτη στιγμή την αλληλεγγύη τόσο των συντρόφων του ΚΚΓ όσο και του ΣΔΚΓ. Πρόκειται για τους συντρόφους Ρούντι Τσίμερμαν του ΣΔΚΓ και Ρόμπερτ Μέντσελ του

ΚΚΓ και για πολλούς άλλους, για μια ολόκληρη κοινότητα.

Ανταλλαγή πληροφοριών για τις διεθνείς εξελίξεις, για την κατάσταση στη χώρα. για γεγονότα της φυλακής - όλα αυτά ήταν

ΠΑ

στην ημερήσια διάταξη. Στην αρχή υπήρχε μία μπουκιά φ α ΐ ή

ένα κομμάτι ψωμί, λάσπη το λέγαμε. Μας έδινε δύναμη, μας

ανέβαζε το ηθικό, μας διευκόλυνε να αντέξουμε την αυστηρή

απομόνωση. Παρά την αυστηρότατη απομόνωση καί επιτήρηση, χάρη στη δράση του Κόμματος είχαμε επαφές με τον έξω

κόσμο. Αυτές Οί επαφές εδραιώθηκαν ακόμα περισσότερο αργότερα, πάνω στα συντρίμμια του Βερολίνου. Η απομόνωση

στη φυλακή, στο τμήμα II, κελί 258, έσπασε σε μεγάλο βαθμό

όταν. με τη μεσολάβηση του Ρόμπερτ Μέντσελ, χρησίμοποίήθηκα σαν θερμαστής. Αυτό μου έδωσε μία κάποία ελευθερία κινήσεων καί διευκόλυνε τις επαφές μου με άλλους πολιτικούς

κρατούμενους. Αναφέρω μόνο τους Χάρί Χίτελ, Μαξ Ούχερ,

Δρα Χανς Γκλάζερ. Αυτοί οί σύντροφοί κί εγώ γίναμε θερμαστές των γιατρών, ο Δρ. Χανς Γκλάζερ κί εγώ του γιατρού Δρα

Μίλερ, ο Μαξ Ούχερ του οδοντογιατρού.

Εκείνη την εποχή ξαναείδα καί τους Φρίτς Γκρόσε, Μαξ Μανταλένα καί Φρίτς Γκέμπλερ. Ο Φρίτς Γκρόσε, όπως είναι γνωστό, ήταν παλιά πρόεδρος του ΣΚΝΓ. Ο Μαξ Μανταλένα, γνωστό μέλος της ΚΕ του ΚΚΓ, είχε καταδικαστεί στη δίκη κατά

των Στουρμ καί Ρένκε σε ισόβια κάθειρξη. Οί συναγωνιστές του

είχαν καταδικαστεί σε θάνατο καί είχαν εκτελεστεί. Ο Φρίτς

Γκέμπλερ, κί αυτός ηγετικό στέλεχος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΓ,

έγίνε μετά την απελευθέρωση πρόεδρος της ΚΕΕ του ΕΣΚΓ.

Αυτή τη θέση πήρε κατόπιν ο θερμαστής του τμήματος II, σύντροφος Κουρτ Ζάίμπτ, σήμερα εκτός των άλλων καί μέλος της

Επιτροπής Αλληλεγγύης για τον Έ ρίχ Χόνεκερ. Η δράση μας

σαν θερμαστές των γιατρών στις εγκαταστάσεις είχε μεγάλη

αξία για τη δράση του Κόμματος μέσα στη φυλακή. Μπόρεσαν,

έτσι, να αποκατασταθούν καί να διατηρηθούν οί επαφές ανάμεσα στους κομμουνιστές καί τους σοσιαλδημοκράτες καί άλλους

Μφος Έ^όομο______________________________________________

732.

_____________________________________ Από ro Βροόψ/3οφ/ο στο ΒψοΑίνο rou /943

πολιτικούς κρατούμενους καί να μεταφέρονταί ειδήσεις. Οργανώνονταν συναντήσεις ανάμεσα σε συντρόφους που έπρεπε

οπωσδήποτε να έρθουν σε επαφή. Αυτό γινόταν στις αίθουσες

αναμονής των γιατρών. Κυρίως οργανώθηκε η απόλυτα αναγκαία αλληλοβοήθεια. Μεγάλη σημασία είχε η ανταλλαγή απόψεων με τον Μαξ Μανταλένα καί τον Φρίτς Γκρόσε στις αίθουσες αναμονής του οδοντογιατρού, στις 24 Μάη του 1939, τα χαράματα. Το θέμα ήταν οί εκτιμήσεις για την υπογραφή του συμφώνου μη επίθεσης ανάμεσα στην ΕΣΣΔ καί τη Γερμανία. Ή μασταν σύμφωνοί ότι αυτό το καί για μας απροσδόκητο γεγονός

αποτελούσε μεγάλη διπλωματική επιτυχία της Σοβιετικής 'Ενωσης. Γιατί μ' αυτό τον τρόπο, απέφευγε τον κίνδυνο να βρεθεί

απομονωμένη απέναντι στο ενιαίο μπλοκ των ιμπεριαλιστικών

δυνάμεων. Έναν κίνδυνο που, με την τότε στάση των κυβερνώντων στην Αγγλία καί Γαλλία, ήταν πέρα για πέρα υπαρκτός.

Εκείνη την εποχή, για δύο χρόνια δηλαδή, το 1941-42, αναπτύχθηκε αυτή η πολιτική δραστηριότητα στη φυλακή. Φυσικά,

κρατώντας όλους τους κανόνες της συνωμοτικότητας. Με π ο ιους είχα τις πιο στενές επαφές, που θα μου μείνουν αξέχαστες

όσο ζω; Πλάι σ' αυτούς που ήδη ανέφερα, ήταν καί οί Μ προύνο Λόίσνερ, Ρόμπερτ Μέντσελ, Ρούντί Τσίμερμαν, Κουρτ

Ζάίμπτ, Ερνστ Αλτενκίρχ, Μ πέρνχαρντ Μπένκε, Ίγκνατς

Μ πίόλας, Ρόμπερτ Ντεβέί, Χέρμαν Ντίνοβ, Εμάνουελ Γκόμολα, Φρίτς Μέντσελ, Βίλχελμ Τίλε, Αρτουρ Μάνμπαρ, Έ ρίχ

Χάνκε, Αλφρεντ Περλ, Φέρντίναντ Γκρέντορφ, Φρίτς Χόφμαν,

Φρίτς Γίάνίν, Έ ρβίν Κέρμπερ, Φρίτς Λάνγκε, Χανς Μίκίς,

Έ ρίχ Πάτερνα, Μαξ Ζενς, ΈρίχΤσίγκλερ. Αυτοί Οί σύντροφοί,

μετά το 1945, ήταν σχεδόν όλοι μέλη ή συνεργάτες της ΚΕ του

ΚΚΓ.

Συνάντησα πολλούς καλούς συντρόφους. Αυτά τα άτομα,

Π3.

όμως, που όπως αναφέρει ο «ειδικός επί του θέματος» Π.Π.,

έχουν πει πολλά αρνητικά για τον Χόνεχερ, δεν τα συνάντησα

ποτέ. Δεν ξέρω προσωπικά τους αποστάτες Έντουαρντ Βαλντ

καί Χ άιντς Μ πραντ. Όσο γί,α το «βασικό μάρτυρα» καί δήθεν

βιογράφο του Χόνεχερ, τον Χ άιντς Λίπμαν, αυτός πια είναι

ένας πέρα για πέρα χαμένος άνθρωπος. Δεν είναι μόνο ότι

έκλεψε 250.000 δυτίκογερμανίκά μάρκα α π' το ταμείο καί πέρασε στη Δύση. Παρουσιάστηκε στη δίκη ενάντια στο ΚΚΓ,

ενάντια σε ηγετικά στελέχη καί καλούς συντρόφους, καί δούλευε για την Υπηρεσία Πληροφοριών της ΟΔΓ. Θα μπορούσα

να παραθέσω πολλά στοιχεία, καί να κάνω να σωριαστεί σαν

τραπουλόχαρτο όλο αυτό το οικοδόμημα από ψέματα, από

κλεμμένα καί κατασκευασμένα έγγραφα που στήθηκε ύστερα

από πολιτική εντολή.

Ο πλατύς κύκλος των συντρόφων με τους οποίους είχα επαφές. δίευρύνθηκε μετά τη συνάντησή μου με τον τίμιο συναγωνιστή Άουγκουστ Βίλχελμ φον Σλίμπεν-Τρόσκε. Το βιβλίο του

Μία φορά στο Βρα&μ^οάρχο καί πάΑί πίσω περιγράφει με

απλό τρόπο αυτή τη δύσκολη εποχή. Δυστυχώς, είναι άρρωστος. Μέσω κάποιου φίλου, είχα μαζί του μία θερμή επαφή,

όταν ήμουν στο σοβιετικό στρατιωτικό νοσοκομείο του Μπέελίτς, το 1990.

Το Μάρτη του 1943, με πέρασαν σαν ειδικευμένο σε στέγες

στη φάλαγγα των οικοδόμων, ουσιαστικά σαν «αρχιτεχνίτη».

Επισκευάσαμε τις σκεπές της φυλακής, των υπόστεγων του εργοστασίου αεροπλάνων Δράντο, του χαλυβουργείου καί ελασματουργείου του Βραδεμβούργου καί του «Πλάουνερ Χοφ».

Επισκεύασα καί τη στέγη του πολυμελούς δικαστηρίου του Βερολίνου, εκεί όπου αργότερα συνεδρίαζε το Συμμαχικό Εποπτικό Συμβούλιο.

Μφος Έ/?όθΜθ______________________________________________

Π4.

_____________________________________ 4,τό ro βραό^/λ)ί'ρ/ο oro BfpoAt'vo rou 7943

Στα τέλη του 1943, αρχές του 1944, δυνάμωσαν αισθητά οι,

βομβαρδισμοί από την αεροπορία της Αγγλίας καί των ΗΠΑ.

Τα βομβαρδιστικά πατούσαν μέρα-νύχτα πάνο) απ' το Βερολίνο. Αν μέχρι εκείνη τη στιγμή μας χρησιμοποιούσαν σαν φάλαγγα οικοδόμων, πού καί πού μόνο για να καθαρίζουμε το

Βερολίνο από τους σωρούς ερειπίων λόγω των βομβαρδισμών,

από εκείνη την εποχή και περα η χρησιμοποίησή μου σε μία

ομάδα αναγκαστικής εργασίας στο Βερολίνο κράτησε μέχρι το

1945. Στο Βερολίνο ξανασυνάντησα τον Έ ρίχ Χάνκε. με τον

οποίο δούλευα παλιά στη φάλαγγα οικοδόμων στο Βραδεμβούργο. Ή ταν χτίστης κί εγώ δούλευα στις στέγες. Καί τους

δύο μας έβαλαν να δουλέψουμε σαν «αρχιτεχνίτες», ας πούμε,

σε μία ομάδα 20-30 φυλακισμένων. Στην αρχή. ήμασταν στις

σωφρονιστικές φυλακές για νέες γυναίκες, στην περιοχή Λίχτενμπεργκ του Βερολίνου, στην οδό Μαγκνταλένεν, καί από

το καλοκαίρι του 1943 στις γυναικείες φυλακές στην οδό

Μ πάρνίμ του Βερολίνου. Ό ταν φτάσαμε εκεί με τα κατσαρολίκά μας. στεκόμασταν στην αυλή καί δεν ξέραμε πού να πάμε να

βρούμε κατάλυμα, μας χαιρέτισαν οί φυλακισμένες με το τραγούδι: «Όλα θα περάσουν. όλα θα τελειώσουν, ο φίρερ καί το

κόμμα του γρήγορα θ' αποσώσουν.» Αυτό το τραγούδι μέσα

από τα κάγκελα της φυλακής ήταν πραγματική έκπληξη για

μας. Σε λίγο καιρό, τέλείωσαν πραγματικά όλα.

Πρώτα, όμως, έπρεπε μετά τον ερχομό μας στο Βερολίνο να

περάσουμε μέρα-νύχτα από την κόλαση των βομβαρδισμών.

Κανείς δεν ήξερε τί θα έφερνε η επόμενη ώρα. η επόμενη νύχτα,

η επόμενη μέρα. Ήμασταν, όλοι Οί κάτοικοι του Βερολίνου

εκείνη την εποχή, νεκροί εν αδεία. Τα βομβαρδιστικά εμφανίζονταν σε σύντομα χρονικά διαστήματα με το εκρηκτικό φορτίο τους, για να μετατρέψουν το Βερολίνο, την «πρωτεύουσα

Π3.

του Ράιχ», σε ερείπια, πράγμα που το κατάφεραν. Αμέτρητα

ήταν τα πτώματα που θάφτηκαν κάτω από τα ερείπια, που κάηκαν κατά τις αεροπορικές επιδρομές. Η μέρα γινόταν νύχτα,

καθώς οί καπνοί σκέπαζαν τον ήλω , καί η νύχτα γινόταν μέρα.

καθώς (ρωτίζόταν από τα «χριστουγεννιάτικα δέντρα» που

έπεφταν καί άναβαν φωτιές. Μωρά, παιδιά καί νέοι έχαναν

τους γονείς τους, οί γονείς έχαναν μέσα σε δευτερόλεπτα τα

παιδιά τους. Κατά χιλιάδες, κατά δεκάδες χιλιάδες εξαφανίζονταν ολόκληρες οικογένειες στην πύρινη κόλαση αυτού του

τρομερού πολέμου από τους βομβαρδισμούς. Ανθρωποί άνοιγαν στα δύο από αερονάρκες! Βόμβες φωσφόρου, βόμβες σιδήρου που έριχναν κατά χιλιάδες τα βομβαρδιστικά, έκαναν τη γη

πραγματική κόλαση. Σπίτια, ολόκληρες γραμμές τραμ, ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα γίνονταν μπροστά στα μάτια μας

πύρινη θάλασσα. Δύσκολα ξέφευγες.

Ό λα αυτά δεν μπόρεσα να τα ξεχάσω ποτέ. Στη μνήμη μου

έχει μείνει ένας γίουγκοσλάβος σύντροφος, που σκίστηκαν τα

πνεμόνία του από την πίεση μίας βόμβας μπροστά στα μάτια

μας. Ή ένας ολλανδός αγωνιστής της αντίστασης από το Γκρόνίνγκεν, που πληγώθηκε σοβαρά στο κεφάλι καί που ξανασυνάντησα κατά την επίσημη επίσκεψή μου στην Ολλανδία καί είχα την ευκαιρία να χαιρετίσω. Δε θα τα ξεχάσω ποτέ όλα αυτά.

Κανείς δεν πρέπει να ξεχάσεί ποτέ τον άγνωστο αριθμό των

θυμάτων του γερμανικού ιμπεριαλισμού. Αυτή η τρομερή εποχή τέλείωσε, όταν οί πρώτες οβίδες του Κόκκινου Στρατού

ανήγγειλαν το τέλος της ναζίστίκής βαρβαρότητας. Μία νέα

εποχή έπρεπε ν ' αρχίσει. Αρχίσε με την άνευ όρων συνθηκολόγηση της χιτλερικής Γερμανίας, στις 8 Μάη του 1945, στο

Κάρλσχορστ του Βερολίνου.

Μφοί Ε/χ'χφο______________________________________________

736.

ΜΕΡΟΣ ΟΓΔΟΟ

ΜΒΡίΚΕΣ ΣΧΡΦΕίΣ Ζ4Ν ΣΥΜΠΈΡΑΣΜΑ

χουν γραφτεί πολλά αξιόλογα πράγματα, πολλές ιστοί —y ρί,χές αλήθειες για τα χρόνια μέχρι την ίδρυση της ΓΛΔ.

Ή ταν η εποχή που άρχισαν να εκπροσωπούνται τα πραγματικά συμφέροντα του γερμανικού λαού. Το ουσιαστικό αυτής

της περιόδου ήταν η ευκαιρία που δόθηκε να τεθούν οί βάσεις

για μία φιλειρηνική Γερμανία. Κί όμως, μόνο σε ένα τμήμα της

Γερμανίας, στη σοβιετική ζώνη κατοχής, ξεριζώθηκε ο πόλεμος κί ο φασισμός. Οί εγκληματίες πολέμου καί Οί ναζί απαλλοτρίώθηκαν, σύμφωνα με τη Συνθήκη του Πότσνταμ που υπέγραψαν οί Σύμμαχοί, Οί επιχειρήσεις πέρασαν στα χέρια του

λαού, η γη στα χέρια των αγροτών.

Ο λαός αξίοποίησε τότε αυτή την ευκαιρία. Γ ία πρώτη φορά

στην ιστορία της Γερμανίας, εργάτες καί αγρότες, μαζί με τους

διανοούμενους, δίενθύνανε την οικονομία. Για πρώτη φορά. δε

δούλευαν για το κέρδος ενός ατόμου ή μίας ομάδας. Γ ία πρώτη

φορά, το κέρδος ήταν για το καλό των εργαζομένων, εκείνων

που το δημιουργούσαν. Το σύνθημα «Ό.τί φτιάχνουν τα χέρια

του λαού, πρέπει να τα καρπώνεται ο λαός» δεν έμεινε απλό

σύνθημα, έγίνε πραγματικότητα. Αυτό είναι το μυστικό που

/37.

Μέρος Ό'/όοο

εξηγεί πώς στη βιομηχανία και την αγροτική οικονομία, στις

οικοδομές, σε όλους τους τομείς της οικονομίας, μέσα σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, με τεράστιες προσπάθειες και πολλές ιδέες, συντελέστηκε και στο ανατολικό τμήμα της Γερμανίας ένα αληθινό οικονομικό θαύμα. Είναι γιατί φροντίζαμε

τους νέους. Μεριμνούσαμε για τους ηλικιωμένους. Ολοι μπορούσαν να ζήσουν με ασφάλεια και σιγουριά. Οι αγρότες, που

για πρώτη φορά στην ιστορία ήταν ελεύθεροι, έδιναν στο λαό

το ψωμί και στη βιομηχανία τις πρώτες ύλες, ενώ οι εργάτες

στη βιομηχανία έδιναν στους αγροτικούς συνεταιρισμούς τεχνική και ειδικευμένα στελέχη. Το προνόμιο της μόρφωσης

έσπασε, ο πολιτισμός ήταν για όλους. Και παραμένει γραμμένο

στην ιστορία των λαών ότι στη Γερμανία υπήρχε για 40 χρόνια

σοσιαλισμός, όσο ατελής κι αν ήταν, που έκανε τη ζωή άξια να

τη ζει κανείς. Οι άνθρωποι δεν ήξεραν τι σημαίνει εκμετάλλευση, ανεργία και ανομία. Μόνο 40 χρόνια είχαμε στη διάθεσή

μας για να οικοδομήσουμε το σοσιαλισμό.

Τι είναι, όμως, 40 χρόνια στην ιστορία; Ο καπιταλισμός είχε

στη διάθεσή του εκατοντάδες χρόνια για να αναπτυχθεί. Ο σοσιαλισμός έδωσε στους ανθρώπους ό,τι δεν είχαν: δουλειά για

τον καθένα, άγνωστες μέχρι εκείνη τη στιγμή δυνατότητες μόρφωσης για όλους, ίσο μισθό για ίση εργασία, χωρίς διάκριση

ηλικίας και φύλου. Και το σημαντικότερο για τη ζωή του ηλικιωμένου, αλλά και του νέου: ο σοσιαλισμός έδωσε σιγουριά.

Δεν κυβερνούσε το χρήμα, ο φόβος για την επόμενη μέρα. Ένα

ανθρώπινο κοινωνικό σύστημα είχε οικοδομηθεί πάνω σε γερμανικό έδαφος που στόχευε να γίνει πιο τέλειο. Ήθελε να εξασφαλίσει στους ανθρώπους ό,τι το καλύτερο για το παρόν και

για ένα ευτυχισμένο μέλλον. Τα παιδιά ήταν οι πραγματικοί

προνομιούχοι στη σοσιαλιστική ΓΛΔ. Αυτά και πολλά άλλα συ­

ΜίΟίχές σαλ' σί',Ηπφασπα

γκροτούσαν τη μεγάλη προσπάθεια να οικοδομηθεί μια νέα κοινωνία σε γερμανικό έδαφος, σε μια βιομηχανικά αναπτυγμένη

χώρα. σε μια διασπασμένη στα δύο χωρά. σε μια χώρα που είχαν οργώσει οι βόμβες και οι οβίόες. σε μια χώρα με ανθρώπους

διαφορετικών απόψεων και εμπειριών, με ανθρώπους που φλέγονταν από τα σοσιαλιστικά ιδανικά και με ανθρώπους που

απέρριπταν το σοσιαλισμό και τον καταπολεμούσαν.

Η συμβολή μας στη μελλοντική ιστορία της ανθρωπότητας, που

θα προχωρήσει στην κατεύθυνση του σοσιαλισμού, συνίσταται

στο ότι βοηθήσαμε αρκετές γενιές να ζήσουν την πραγματικά σοσιαλιστική εναλλακτική λύση στο καπιταλιστικό σύστημα. Στην

ημερήσια διάταξη παραμένει το καθήκον να αγωνιστούμε για τη

σοσιαλιστική εναλλακτική λύση για ολόκληρη τη Γερμανία. Κάποια μέρα θα τα καταφέρουμε καλύτερα. Θα είναι μια άλλη εποχή από πολλές απόψεις. Μια εποχή, όπου δε θα εξαρτιώμαστε

πια από άλλοτε οικονομικά υπανάπτυκτες χώρες, που πρώτες

ανέλαβαν κάποτε το καθήκον να πραγματοποιήσουν τον επαναστατικό σοσιαλιστικό μετασχηματισμό. Πριν από λίγο καιρό, κάποιος δημοσιογράφος είπε ότι του κάνει εντύπωση που ο Χόνεκερ, ο πρώην αρχηγός του κράτους της ΓΑΑ, μπορεί και προφέρει τόσο καλά τη λέξη Γερμανία. Κάνει λάθος ο άνθρωπος. Εμείς

οι κομμουνιστές ήμασταν και παραμένουμε πάντα οι πιο ένθερμοι πατριώτες. Ό ποιος οδηγεί το λαό σε πολέμους και επιθέσεις

ενάντια σε άλλους λαούς, όποιος αναμοχλεύει το μίσος ενάντια

σε φυλές και έθνη, αυτός έχει χάσει προ πολλού αυτή την ικανότητα. Η γερμανική εργατική τάξη. κάτω από την καθοδήγηση του

μαρξιστικού της κόμματος, του ΕΣΚΓ. του πρώτου ενιαίοι' εργατικού κόμματος, αποτόλμησε την επέλαση στο νέο πεδίο της

ιστορίας της αλ'θρωπότητας. θ α την αποτολμήσει ξαλ'ά. Έστω κι

αν χρειαστεί καιρός, θα την αποτολμήσει!

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

ΠΡΩΤΟ ΕΓΓΡΑΦΟ

Έ ρίχ Χόνεχερ

Βερολίνο, 1.12.1989

-Η—r αρακαλώ επειγόντως την Επιτροπή Κομματικού ΕλέγJ . i - χου να κοινοποιήσει αυτή την τοποθέτηση στη σημερινή

Κεντρική Επιτροπή του ΕΣΚΓ.

Ήδη στις 14 Νοέμβρη του 1989 απηύθηνα επιστολή στο Γενικό Γραμματέα της ΚΕ του ΕΣΚΓ, σ. Ε. Κρεντς, με την παράκληση να την κοινοποιήσει στο νέο Πολιτικό Γραφείο, καθώς

και στα ταχτικά χαι αναπληρωματικά μέλη της ΚΕ.

Στο γράμμα αυτό διευκρίνιζα ότι αναλαμβάνω ακέραια την

ευθύνη για την κατάσταση που δημιουργήθηκε, πράγμα που

έχει ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα, αφού για μεγάλο χρονικό

διάστημα εκτελούσα χρέη Γενικού Γραμματέα και Προέδρου

του Κρατικού Συμβουλίου και του Εθνικού Συμβουλίου Άμυνας. Ενημέρωνα ότι συμμερίζομαι τις αποφάσεις της 10ης Συνεδρίασης της ΚΕ του ΕΣΚΓ και ότι είμαι πρόθυμος να συνεισφέρω στην πραγμάτωσή τους. Δεν μπήκα σε συγκεκριμένα

ζητήματα της πολιτικής του Κόμματος και της Κυβέρνησης,

M3.

77αρφΓ%/ α--------------------------------------

γιατί, όπω ς ανέφερα, κάτι τέτοιο δε θα είχε κανένα νόημα σε

μια περίοδο, όπου η ΚΕ προσπαθεί, με τη βοήθεια της διαλεκτικής και της ανανέωσης, να ρίξει το κύριο βάρος στην ανανέωση του Κόμματος και της κοινω νίας και όπου στο πρόγραμμα δράσης του ΕΣΚΓ διαπιστώ νεται ότι σοβαρά λάθη

του προηγούμενου Γενικού Γραμματέα και του πρώην Π ολιτικού Γραφείου οδήγησαν το Κόμμα και την κοινωνία σε βαθιά

κρίση.

Τόνιζα στο γράμμα ότι μαζί με τους άλλους τρέφω κι εγώ

την ελπίδα ότι θα καταφέρουμε να βγούμε από την κρίση στο

Κόμμα και την κοινω νία με τον τρόπο που προτείνεται, ότι

ταυτόχρονα όμως συμμερίζομαι την ανησυχία πολλών συντρόφων και πολιτώ ν για την ύπαρξη του Κόμματος στη Δημοκρατία μας.

Σήμερα, για πρώτη φορά ο τύπος δημοσιεύει πληροφορίες

για συγκρούσεις μέσα στο Πολιτικό Γραφείο, έστω και όχι

εκτεταμένες.

Στα προβλήματα που κυρίως αναφέρονται δηλώνω πω ς είναι σωστή η κριτική που έγινε σ' εμένα και άλλους στη συνεδρίαση του ΠΓ ότι δε δώσαμε βάση στην κριτική εκτίμηση για

τη σοβαρή κατάσταση που υπήρχε στο Κόμμα και τη χώρα.

Αυτό το έκανα, παραγνω ρίζοντας την πραγματική κατάσταση

και, μέσα από το σημερινό πρίσμα, λαθεμένα, επειδή ανησύχησα, μήπως οι διαφω νίες στο ΠΓ σε μια τόσο τεταμένη κατάσταση θέσουν σε κίνδυνο την ενότητα του Κόμματος.

Θεωρώ ότι οι λόγοι που οδήγησαν στις λαθεμένες εκτιμήσεις

μου βρίσκονται στο γεγονός ότι τον τελευταίο καιρό δεν είχα

άμεση συμμετοχή στην πραγματική ζωή της χώρας. Προσποιόμουνα και συχνά άφηνα και τους άλλους να προσποιούνται

κατά τις επισκέψεις σε διάφορα μέρη της χώρας. Αποδέχομαι,

Μ4.

ΠοώΓΟ

επιπλέον, ανεπιφύλακτα σαν δικαιολογημένη την κατηγορία

ότι αφοσιωνόμουν όλο και περισσότερο στη δουλειά σε διεθνές επίπεδο. Έτσι. το πριοτο μισό του 1989 βρισκόμουν συχνά στο εξωτερικό.

Σ ' ό,τι αφορά τον Αύγουστο του 1989, δε μου ήταν δυνατό

να ασκήσω επιρροή σε αποφάσεις του Γ1Γ. Η εγχείρηση ήταν

σοβαρή, πράγμα που δεν μπορούσε να προβλεφθεί, γ ι' αυτό

και έδωσα τη δυνατότητα στο σ. Κρεντς να πάει διακοπές, π ιστεύοντας ότι μέσα σε 14 μέρες θα μπορούσα πάλι να εργάζομαι. και ανέθεσα την καθοδήγηση στο σ. Μίταγκ. Έμεινα 12

μέρες στην εντατική και δεν μπορούσα να εργαστώ σε καμιά

περίπτωση. Μια τηλεφωνική επαφή με τον Μίταγκ και μια σύντομη επίσκεψη που οι γιατροί επέτρεψαν στον Μ ίταγκ και

τον Στοφ, περιορίστηκαν σε ζητήματα που είχαν σχέση με την

πορεία της υγείας μου, πράγμα που προφανώς εμπόδισε τον

Μίταγκ να με ενημερώσει για την πραγματική κατάσταση, που

άλλωστε, στη θέση που βρισκόμουν, δε θα μπορούσα καν να

αντιληφθώ.

Στην επιστολή μου στις 14 Νοέμβρη, διαμαρτυρήθηκα -κ α ι

σήμερα διαμαρτύρομαι έντονα ακόμα μια φ ορά- για την κατηγορία που έχει επανειλημμένα διατυπωθεί εναντίον μου για

«κατάχρηση εξουσίας και αξιώματος». Σε καμιά περίοδο της

δράσης μου στο Κόμμα και το Κράτος οι πράξεις μου, που π ά ­

ντα σαν ανώτατη αρχή είχαν το καλό του λαού μας, δε δικαιολογούν την κατηγορία αυτή. Αυτό το δήλωσα έχοντας αναλάβει ακέραια την ευθύνη για τις λαθεμένες εκτιμήσεις που έκανα, και που έπρεπε να αναλάβω λόγω των παλιώ ν αξιωμάτων

μου. Αυτή η διευκρίνιση πιστεύω πω ς είναι προς το συμφέρον

όλων εκείνων που τις περασμένες δεκαετίες έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους για τη δημιουργία και ανάπτυξη της σοσιαλιΜ.5.

/7ο^άφΓ%ία_______________________________________________

στίχής μας πατρίδας, καί ιδιαίτερα των συντρόφίον εκείνων

που διεξάγουν σήμερα οχληρό αγώνα για την παραπέρα σοσιαλιστική ανάπτυξη της Δημοκρατίας μας, για την εδραίωση

της φιλίας καί αγωνιστικής συνεργασίας με το ΚΚΣΕ, με όλες

τις σοσιαλιστικές χώρες, για τη διατήρηση της ειρήνης κάτω

από πολύπλοκες συνθήκες. Σε ένα άρθρο για τα 40χρονα της

ΓΛΔ, ο σ. Έγκον Κρεντς. θυμίζοντας τα λόγια του Βίλχελμ

Πίκ που θεωρούσε την ίδρυση της ΓΛΔ σαν «στροφή στην

ιστορία της Γερμανίας», έγραψε ότι τα λόγια αυτά «θα μπορούσαν να συνοψίσουν την αλήθεια της ιστορίας, γιατί η εργατική τάξη καί οί σύμμαχοί της πήραν στα χέρια τους την εξουσία καί μπόρεσαν να την αναπτύξουν παραπέρα σαν εξουσία

του λαού. Το καθοριστικό στοιχείο ήταν η επαναστατική ενότητα της εργατικής τάξης, κάτω από την καθοδήγηση ενός στενά συσπειρωμένου καί με ισχυρούς δεσμούς με όλους τους εργαζόμενους μαρξίστίκού-λενίνίστίκού κόμματος. Χ ωρίς αυτή

την επαναστατική ενότητα καί τη γεμάτη εμπιστοσύνη συμμαχία δεν μπορεί να πραγματωθεί η έννοια του σοσιαλισμού,

που δεν είναι άλλη από το να υπηρετούμε το λαό καί το καλό

του.»

«Οί αντίπαλοί του σοσιαλισμού ξέρουν, γιατί εδώ χαί δεκαετίες στρέφ<ουν τις κύριες επιθέσεις τους ενάντια στον ηγετικό

ρόλο του κόμματος της εργατικής τάξης καί προσπαθούν να

κλονίσουν τις σχέσεις εμπιστοσύνης ανάμεσα στο Κόμμα καί

το λαό. Καμώνονται ότι βασίζουν τα σχεδίά τους για το μέλλον σε έναν -ό π ω ς λένε- πιο ανοιχτό καί π ω φιλικό σοσιαλισμό. Ωστόσο, η στρατηγική τους σκέψη είναι πώ ς να υποσκάψουν τα θεμέλια αυτού του σοσιαλισμού.»

«Εμάς δεν μπορούν να μας παρασύρουν οί επιθέσεις των

αντιπάλων. Η πυξίδα μας εξακολουθεί να δείχνει τους στόΜ ά

χους που χάραξαν ot κλασικοί, του μαρξισμού-λενινισμού στις

ξεκάθαρες αναλύσεις τους για τη μέχρι τότε ιστορία της ανθρωπότητας, με ιστορική εντολή της εργατικής τάξης. Στη

ΓΛΔ, μεταδώσαμε στο λαό τις ιδέες αυτής της νέας κοινωνίας

καί, -αφ ού τις εμπλουτίσαμε με τη δική μας πείρα και παίρνοντας υπόψη και τις συγκεκριμένες εθνικές συνθήκες- τις υλοποιήσαμε μαζί με τις μάζες, κάνοντάς τις ένα σοσιαλισμό που

τον βιώναμε στην πράξη. Κανείς δεν μπόρεσε ν ' αποδείξει μέχρι τώρα ότι θα ήταν δυνατό να οικοδομηθεί για το καλό του

λαού μια σοσιαλιστική κοινωνία, που να μην παίρνει υπόψη

της τις νομοτέλειες της σοσιαλιστικής επανάστασης και της

σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Μια τέτοιου είδους απόδειξη ούτε στο μέλλον δε θα υπάρξει.»'

Αυτή ήταν η βάση της πολιτικής του κόμματός μας και του

κράτους μέχρι την 9η Ολομέλεια. Σχετικά μ' αυτό υπήρχε στο

ΠΓ ενιαία άποψη.2

Το γεγονός ότι στην 9η Ολομέλεια της ΚΕ του ΕΣΚΓ προχω ­

ρήσαμε σε μια επανεκτίμηση των επιτευγμάτων μας. ανοίγοντας ταυτόχρονα τις προοπτικές μιας στροφής στην πολιτική

μας για την ανανέωση του Κόμματος και της κοινω νίας, όπα)ς

όλα αυτά διατυπώθηκαν κατόπιν στο πρόγραμμα δράσης του

ΕΣΚΓ. δεν μπορεί και δεν πρέπει να θολώνει τη ματιά μας

όταν κοιτάζουμε τα επιτεύγματα κι ό,τι άλλο θετικό δημιούργησε ο λαός μας, κάτω από την καθοδήγηση του ΕΣΚΓ και των

συμμάχων του αυτά τα 40 χρόνια δημοκρατικής και σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Η προθυμία να συνεργαστούμε με όλους

τους ανθρώπους καλής θέλησης, για το συμφέρον της ειρήνης

1. Μίρίοδίχό AiyyHt'r. τιύχος 9-t0/]9S9. σελ. 832.

2. Π^ςιίοδίχό An'/cri'r. ΐίύ χ ο ς 9-ί0/)989.

747.

χαί του σοσιαλισμού, δεν πρέπει να συνδέεται με τον όρο να

απαρνηθούμε τον προοδευτικό καί βαθιά ανθρωπιστικό χαρακτήρα του μαρξίστίκού-λενίνίστίκού κόμματός μας. την εργατοαγροτίκή εξουσία καί τη σοσιαλιστική μας κοινωνία.

Αυτές τις μέρες τίθεται πολύ συχνά το ερώτημα ποιος ευθύνεταί για τη σημερινή κατάσταση που δημωυργήθηκε στη ΓΛΔ.

Γί' αυτό το ζήτημα, για την προσωπική καί συλλογική ευθύνη,

αναφέρθηκα στην αρχή των δίευκρίνίσεών μου. Όσο για το

πώς μπόρεσε να συμβεί αυτό. χρειάζεται βεβαίως να γίνει βαθιά ανάλυση για να διαπιστώσουμε τί κάναμε σωστά, ποια λάθη κάναμε καί τί δεν μπορεί να αξιολογηθεί ακόμα λόγω της

σημερινής κατάστασης.

Ο κόσμος όλος, μαζί καί ο σοσιαλιστικός, άλλαξε από το 1 Ιο

Συνέδριο. Στην 7η Ολομέλεια της ΚΕ, την 1η Δεκέμβρη του

1988, δήλωσα με εντολή του ΠΓ ότι για να προετοιμάσουμε το

12ο Συνέδριο θα πρέπει να κάνουμε βαθιά ανάλυση της διεθνούς κατάστασης καί των εξελικτικών της τάσεων, των όσων

έχουμε πετύχεί καί αυτών που έχουμε να κάνουμε στο μέλλον,

ώστε να ενίσχύσουμε τη ΓΛΔ στις νέες συνθήκες για το καλό

του λαοΰ. καί να εξακολουθήσουμε να την προστατεύουμε με

επιτυχία από τους εσωτερικούς καί εξωτερικούς εχθρούς.

Στην προσπάθεια αυτή, ανέφερα, θα κρατήσουμε ό,τί έχει καταξιωθεί, θα απορρίψουμε ό,τί εμποδίζει την πορεία μας προς

τα εμπρός, ενώ πολλά πράγματα θα τα ξαναδούμε με νέο μάτι.

Είναι στο χαρακτήρα του κόμματός μας να παίρνουμε υπόψη

μας την πείρα της Σοβιετικής Ένωσης από την ανασυγκρότηση, καθώς καί των άλλων αδελφών σοσιαλιστικών χωρών. «Οί

κοινωνιολόγοι της χώρας μας καλούνται καί αυτοί να καταθέσουν την αυτοτελή, εποικοδομητική συνεισφορά της ΓΛΔ στην

παραπέρα δυναμική ανάπτυξη του σοσιαλισμού, μέσα στα

πλαίσια της διεθνούς ανταλλαγής εμπειριών χαί, γνώσεων.

Αυτό καί άλλα θεωρητικά καθήκοντα ήταν το αντικείμενο της

συμφωνίας του κόμματός μας με το ΚΚΣΕ γί,α το μακροπρόθεσμο πρόγραμμα συνεργασίας σε κοινωνιολογικό επίπεδο

ανάμεσα σε επιστήμονες καί, ερευνητικές ομάδες της ΓΛΔ καί

του ΚΚΣΕ. Έτσι, συμφωνήσαμε να διευρύνουμε τη συνεργασία των κοινωνιολόγων στην επεξεργασία μίας αντίληψης του

σύγχρονου σοσιαλισμού, καθώς καί στην επίλυση των θεμελιακών προβλημάτων της σοσιαλιστικής οικονομικής ολοκλήρωσης. Με τις έρευνες καί τις τολμηρές συζητήσεις που συμφωνήθηκαν να γίνουν, οί κοινω νιολόγοι καλούνται να δώ ­

σουν απάντηση στο ερώτημα πώς θα είναι ο σοσιαλισμός στο

κατώφλι του επόμενου αιώνα, ώστε να μπορέσει να αναπτύξει

τα πλεονεκτήματά του καί τις κινητήριες δυνάμεις του καί όχι

μόνο να διατηρήσει τις θέσεις που κατέχει στον κόσμο, αλλά

καί να τις ενίσχύσεί παραπέρα.»'

Δεν επρόκείτο για αντιγραφή, αλλά για δημιουργική αξιοποίηση. Το κατευθυντήριο σύνθημά μας ήταν πάντα « Όλα με

το λαό, όλα μέσα α π ' το λαό, όλα για το λαό!» Αυτό ανταποκρίνεταί στο δημοκρατικό χαρακτήρα του κόμματός μας, του

κράτους μας καί της κοινωνίας, όπου η δημοκρατία δε χω ρίζεται από το σοσιαλισμό καί ο σοσιαλισμός από τη δημοκρατία.

Με εντολή του ΠΓ, επέστησα στην 7η Σύνοδο την προσοχή

ότι, ενόψεί των «προτάσεων για μεταρρυθμίσεις» που κάνει η

Δύση, δεν επιτρέπεται να μπει σε διαθεσιμότητα ο σοσιαλισμός. Παρέπεμψα τότε στη στάση που τηρούσε η κυβέρνηση

της ΟΔΓ. καί ιδιαίτερα ο ομοσπονδιακός καγκελάριος Χέλ­

__ __________________________________________ /7ρώίθ έγγραφο

ι. Έκθί'ση τον ΠΓ στην 7η Σ ύ νοόο της Κ Ε το ν ΕΣΚΓ. σΕλ. 67-68.

μουτ Κολ που δήλωνε o n η ΟΔΓ δεν είναι μόνο η πιο ισχυρή

βιομηχανική δύναμη, αλλά καί η πιο ισχυρή στρατιωτική δύναμη της Δυτικής Ευρο'ιπης. Μ' αυτή τη δήλωση ουσιαστικά

διατυπώθηκε η άποψη ότι δεν υπάρχει δύναμη ικανή να εμποδίσει την ΟΔΓ να ενσωματώσει τη ΓΛΔ. Φυσικά, αντιστεκόμασταν πάντα για λογους αρχών σ' αυτές τις επικίνδυνες μεγαλογερμανικές ιδέες, πολύ περισσότερο που οι ρεβανσιστικές

αξιώσεις για μια Γερμανία με τα σύνορα του 1937 απόρρεαν

άδικα από το ίδιο το σύνταγμα της ΟΔΓ. Από εκεί απόρρεε και

το δήθεν «καθήκον» της ΟΔΓ να «προστατεύει» όλους τους

Γερμανούς, άσχετα από το πού ζουν, στη ΓΛΔ, στη Λ.Δ. Π ολωνίας. στην Τσεχοσλοβακία, στην Ουγγαρία ή τη Σοβιετική

Ένωση. Ανεξάρτητα από τα επιθετικά αυτά κηρύγματα, λόγω

ιστορικής ευθύνης, η ηγεσία του Κόμματος και του κράτους

μας αγωνιζόταν για την εξομάλυνση των σχέσεων καλής γειτονίας ανάμεσα στα δυο γερμανικά κράτη.

Σ ' ό,τι αφορά τη στρατηγική της κοινω νίας μας, την οικονομική και κοινωνική πολιτική μας, τη σοσιαλιστική δημοκρατία

μας, το ΠΓ συνειδητοποιούσε όλο και περισσότερο την ανάγκη να προχωρήσουμε στο 12ο Συνέδριο σε βαθιές αλλαγές.

Είχα σαν γνώμονα το γεγονός ότι με τη βοήθεια των κινητοποιημένων ομάδων εργασίας και με βάση τις μελέτες που επεξεργάζονταν οι επιστήμονές μας για το Συνέδριο, από τις

οποίες είχα ήδη δουλέψει ένα σημαντικό αριθμό, θα καταφέρναμε να παρουσιάσουμε στο )2ο Συνέδριο το σχέδιο μιας

στρατηγικής που θα έκανε δυνατή την αντιμετώπιση όλων των

ζητημάτων που έθετε επί τάπητος η ζωή.

Ένα από τα κύρια ζητήματα που είχαμε να αντιμετωπίσουμε

ήταν πώ ς θα λύναμε τα οικονομικά προβλήματα, ώστε να μπορέσουμε να συνεχίσουμε την ενιαία πορεία της οικονομικής

/30.

_____________________________________________Ποώτο έγραφα

και κοινωνικής πολιτικής. Για όλους μας ήταν ξεκάθαρο -όσο

κι αν δυσκολευόμασταν να το παραδεχτούμε- ότι είχαμε ζήσει

πάνω από τις δυνατότητές μας. Σημειώσαμε, βέβαια, τα τελευταία 20 χρόνια, μεγάλη αύξηση του εθνικού μας εισοδήματος,

αλλά το ποσοστό συσσώρευσης για τους παραγωγικούς τομείς

είχε πέσει σε ανεπίτρεπτα χαμηλό επίπεδο. Αυτό δεν το λέω

μόνο σήμερα, μπορεί να το διαβάσει κανείς και στα κείμενά

μου στην 7η Σύνοδο της ΚΕ και στις Συσκέψεις με τους πρώ ­

τους γραμματείς περιοχών. Στα κείμενά τους οι σύντροφοι Σίρερ και Χέφνερ οφείλω να πω ότι κάνουν σωστή εκτίμηση της

οικονομικής και δημοσιονομικής κατάστασης της ΓΛΔ. Κατά

την άποψή μου, όμως. δεν είχαν κάποια ρεαλιστική αντίληψη

για την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων, που να γινόταν αποδεκτή και από τους πολίτες της ΓΛΔ. Σε κάθε περίπτωση ήταν ξεκάθαρο πως είχε ύψιστη σημασία για την εθνική

οικονομία η αύξηση της συσσωρευτικής δύναμης των παραγωγικών επιχειρήσεων.

Ταυτόχρονα, υπήρχε και το ζήτημα που αφορούσε τα έξοδα

των μη παραγωγικών επιχειρήσεων. Έπρεπε να μειωθούν

ακόμα περισσότερο και πραγματικά μειώνονταν. Δεν υπήρχε,

ωστόσο, ακόμα καμιά σχετική απόφαση. Υπήρχε μόνο η μελέτη του σ. Χάλμπρίτερ για τον περιορισμό των επιχορηγήσεων

στους τομείς εκείνους της διαμόρφωσης των τιμών του λιανικού εμπορίου, που μπορούσαμε και έπρεπε να αντικαταστήσουμε. Στην προετοιμασία του πλάνου για το 1990, είχαμε την

πρόθεση να αλλάξουμε ριζικά τη σχέση συσσώρευσης και κατανάλωσης υπέρ της συσσώρευσης.

Κατά την εκπόνηση του πλάνου για το 1990, καταλήξαμε στο

συμπέρασμα, στα πλαίσια του λεγάμενου «στενού κύκλου»

που ήταν κάτω από την καθοδήγησή μου, ότι το σχέδιο του

737.

πλάνου δεν επρόκειτο να εξαλείψει τις υπάρχουσες δυσαναλογίες, γιατί με την προβλεπόμενη αύξηση του εθνικού εισοδήματος δεν εξασφαλιζόταν ο ισοσκελισμός. Από τα αντίστοιχα

τμήματα της ΚΕ προτάθηκε σ' αυτή τη Σύνοδο μια αύξηση του

εθνικού εισοδήματος κατά 4,5%. Συμφωνήσαμε να συνεχίσουμε την επεξεργασία του σχεδίου πάνω σ' αυτή τη βάση. Στο

«στενό κύκλο» συμμετείχαν οι σύντροφοι Στοφ, Σίρερ. Χέφνερ, Μίταγκ, Έρενσμπέργκερ και μερικοί άλλοι σύντροφοι

που εργάζονταν στον οικονομικό τομέα. Με τις συσκέψεις στα

πλαίσια αυτού του κύκλου, που δημιουργήθηκε με πρόταση

του σ. Σίρερ, δε θέλαμε να περιορίσουμε τις αρμοδιότητες ούτε του ΠΓ ούτε του Υπουργικού Συμβουλίου. Αντίθετα, το ζήτημα ήταν να προετοιμάσουμε και για τα δύο αυτά όργανα ένα

σχέδιο συζήτησης, που φυσικά μετά τη συζήτησή του στο ΠΓ

και στο Υ πουργικό Συμβούλιο θα εξεταζόταν σε κοινές συσκέψεις των περιοχών σ' ό,τι αφορά τις δυνατότητες πραγμάτωσής του.

Μεγάλο πονοκέφαλο μας προκαλούσαν οι συνεχώς αυξανόμενες ευθύνες που προέκυπταν από το ισοζύγιο πληρωμών τόσο για τον προϋπολογισμό όσο και για τον τομέα της μη σοσιαλιστικής οικονομίας. Κατά την κατάρτηση του προϋπολογισμού, όπως διευκρίνισε ο πρώην υπουργών Εθνικής Ο ικονομίας Χέφνερ, δίνονταν σε όλα τα κρατίδια πιστώσεις για

την εξισορρόπηση του προϋπολογισμού, χω ρίς να χρεωθούν

οι περιφέρειες, οι περιοχές και οι κοινότητες.

Σε σχέση με τις αυξανόμενες υποχρεώσεις του τομέα της μη

σοσιαλιστικής οικονομίας, θα πρέπει να πούμε ότι ένα σημαντικό τμήμα είναι παραγωγικό και μακροπρόθεσμο. Ό πω ς είπε ο σ. Σίρερ, πρόκειται για πιστώσεις που πήραμε με στόχο

την εισαγωγή του πιο σύγχρονου εξοπλισμού, το διαχωρισμό

732.

του πετρελαίου, την ανάπτυξη της βιομηχανίας ευγενών μετάλλων, τη χημική παραγωγή, τον τεχνικό εξοπλισμό των βιομηχανιών υφαντουργίας και επίπλω ν και μια σειρά εισαγωγές, που κάναμε τα τελευταία τρία χρόνια, ώστε να εξαλείψουμε ή να μετριάσουμε τις οξύτερες δυσαναλογίες ανάμεσα

στους παραγωγούς των τμηματικών και των τελικών π ρ ο ϊό ­

ντων και να εκσυγχρονίσουμε στις μηχανοκατασκευές μια σειρά εγκαταστάσεις. Είναι το μέρος εκείνο των πιστώσεων, που

-ό π ω ς διαπίστωσε ο σ. Σ ίρερ- επαναχρηματοδοτείται από τα

ίδια τα σχέδια. Αυτό, όπως έλεγε, σημαίνει βέβαια ότι χρεώνεσαι, υπάρχει, όμως, η δυνατότητα εξόφλησης μέσω της παραγωγής. Και όταν επαναχρηματοδοτηθούν αυτές οι εγκαταστάσεις, θα βρίσκονται πια στην πλήρη διάθεση της παραγωγής

της ΓΛΔ.

Έ να δεύτερο μέρος, περίπου το 50% των υποχρεώσεων, προέρχεται από εισαγωγές σιτηρών και καταναλωτικών αγαθών.

Προήλθε κυρίως την εποχή που έπρεπε να εισάγουμε για ένα

διάστημα 3 ως 4 ετών εκατομμύρια τόνους σιτηρών το χρόνο,

προκειμένου να εξασφαλίσουμε τον ανεφοδιασμό του πληθυσμού με ψωμί και να διατηρήσουμε το ζωοκομικό μας κεφάλαιο. Υπήρξαν χρονιές, όπου ένα εκατομμύριο τόνοι σιτηρών

αντιστοιχούσε σε ένα δισεκατομμύριο μετατρέψιμα μάρκα.

Π αρ' όλο που τα τελευταία χρόνια πλησιάσαμε να έχουμε δική

μας παραγωγή ! 1 εκατομμύρια τόνους σιτηρών, έπρεπε να εισάγονται το χρόνο 1-2 εκατομμύρια τόνοι σιτηρών, λόγω της

ξηρασίας. Φυσικά, έπρεπε να εισάγουμε και καφέ, πορτοκάλια, μπανάνες και άλλα φρούτα του Νότου. Έ πρεπε να εισάγουμε και άλλα καταναλωτικά αγαθά, γιατί η δική μας παραγωγή δεν κάλυπτε τις ανάγκες των ανθρώπων. Έ τσι φτάσαμε

να μην ικανοποιηθεί η απαίτηση που πολλές φορές είχα υπο­

_____________________________________________ 77ρώίθ έγγραφο

733.

βάλει στο ΠΓ, δηλαδή να μειώσουμε στο μισό τη βάση των

υποχρεώσεων μας, να αυξήσουμε την αξία του μάρκου με συγκεκριμένες εξαγωγές. Σ ' αυτό το σημείο θα ήθελα να παρατηρήσω το εξής: Από τη σκοπιά της ανάγκης να αποδεσμευθοΰν

πόροι για το πλάνο, εγώ ο ίδιος προσωπικά επέμεινα και τελικά έδωσα την εντολή για δραστική μείωση των εξόδων του

ΕΑΣ και του τότε υπουργείου Κρατικής Ασφάλειας.

Ακόμα και όταν κοιτάξει κανείς με κριτικό μάτι τα πράγματα, δεν μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι η εσωτερική

και εξωτερική πολιτική της ΓΛΔ σημείωσε τα προηγούμενα

χρόνια μεγάλες επιτυχίες. Δυστυχώς, όμως, θα πρέπει να πούμε ότι αυτά που συζητήθηκαν και αποφασίστηκαν στην 7η

Ολομέλεια για την προετοιμασία του 12ου Συνεδρίου, δεν

πραγματοποιήθηκαν με την απαραίτητη συνέπεια. Δεν ακούσαμε προσεκτικά τις φωνές μέσα στο Κόμμα μετά την 8η Ολομέλεια, που έδειχναν ότι τα ζητήματα που επρόκειτο να συζητηθούν στο Συνέδριο δεν έδιναν απάντηση στα ερωτήματα που

από τότε έμπαιναν στο Κόμμα και το λαό. Τα ερωτήματα αυτά

αφορούσαν τη στρατηγική μας για την κοινωνία, σε συνάρτηση και με τα ζητήματα που προέκυπταν από τις εξελίξεις στη

Σοβιετική Ένωση, την Πολωνία και την Ουγγαρία, καθώς και

από τη δημιουργία πολιτικώ ν οργανώσεων και κινήσεων στη

ΓΛΔ, έξω από τις παραδοσιακές δομές.

Στις 15 Αυγούστου που επέστρεψα για πρώτη φορά στο ΠΓ

μετά από ενάμιση μήνα απουσίας -αμέσως μετά την εγχείρηση

που υποβλήθηκα- συζητήσαμε βέβαια μια σειρά ζητήματα που

σχετίζονταν με τις δυσαναλογίες στην εθνική οικονομία, με τη

βιομηχανία καταναλωτικών ειδών, την εκπλήρωση των πλάνων, τον ανεπαρκή ανεφοδιασμό με υφαντουργικά προϊόντα,

οπωρολαχανικά και άλλα είδη. Κανένα ρόλο δεν έπαιξε η αλ734.

λαγή σε βάρος μας των βασικών διαθέσκον μεσα στο Κόμμα

και το λαό. Σχετικά μ' αυτό θα 'θελα να πω ότι όλο το διάστημα μέχρι τις 15 Αυγούστου. όπου ο σ. Κρεντς με αντικαθιστούσε στο ΠΓ, δεν υπήρχαν ενδείξεις για κάποια αλλαγή στην

πολιτική κατάσταση της ΓΛΔ. Εγχειρίστηκα στις 18 Αυγούστου του 1989. Η επεμβαση αυτή ήταν πιο εκτεταμένη και δύσκολη, α π' ό.τι είχε προβλεφθεί, έτσι που μέχρι τα τέλη Σεπτέμβρη δεν ήμουν σε θέση να αναλύσω την κατάσταση που

ήταν φανερό πως οξυνόταν ραγδαία, κι ακόμα λιγότερο. φυσικά, να την επηρεάσω ανάλογα.

H κρίση που εμφανίστηκε στη ΓΛΔ. οι μεγάλες δυσαναλογίες

στην εθνική οικονομία και οι επιπτώσεις της στον ανεφοδιασμό. έγίναν τον Οκτώβρη ακόμα πιο φανερές. Ό πω ς αναφέρεταί και στο σχέδιο του προγράμματος δράσης του ΕΣΚΓ. χρειάστηκε να μεσολαβήσουν πρώτα οι ειρηνικές μαζικές διαμαρτυρίες του πληθυσμού, η εκδήλωση της θέλησης πολλών πολιτικών οργανώσεων, η δράση εκκλησιαστικών κύκλων και η

αυξανόμενη πίεση στο ίδιο το Κόμμα, για να μπει στην ημερήσια διάταξη το θέμα της ανανέωσης του σοσιαλισμού, ώστε με

περισσότερη δημοκρατία να αποκτήσει ο σοσιαλισμός στη

ΓΛΔ νέα δυναμική. Στην ομιλία μου για την 40ή επέτειο της

ΓΛΔ, που εγκρίθηκε ομόφωνα από το ΠΓ. ανέφερα ότι στις

προσυνεδριακές δραστηριότητες για το 12ο Συνέδριο, ο λαός

έπρεπε να εκφράσει πλατιά τις απόψεις του για τη μελλοντική

πολιτική του Κόμματος.

Ο σ. Στοφ ισχυρίστηκε στη λαϊκή βουλή ότι τον περιόριζα

στις δραστηριότητες του σαν πρωθυπουργού. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι είχε λυτά τα χέρια του στην άσκηση των κυβερνητικών καθηκόντων. Φυσικά, θεωρώ αυτονόητο -πράγμα

που ισχύει και στις αστικές χώ ρες- ότι είχε ευθύνη και απένα-

_____________________________________________ Πρώτο έγγραφο

/35.

viL στο Κόμμα που τον διόρισε. Σχετικά με τα παράπονα που

μου έκανε συχνά για τη δραστηριότητα της οικονομικής επιτροπής. κάθε φορά του εφιστούσα την προσοχή ότι η επιτροπή αυτή, όπως καί όλες οι άλλες επιτροπές της ΚΕ, δεν αποφασίζει,

απλά διατυπώνει, προτάσεις για το ΠΓ. Τα λεγάμενα περί περιορισμού των δραστηριοτήτων του Προέδρου του Υ πουργικού Συμβουλίου από τον πρώην Γενικό Γραμματέα είναι, ανεύθυνα και επιδρούν βλαπτικά στο Κόμμα καί το κράτος.

Σ' ό,τί αφορά την κατηγορία ότι το Κόμμα, κάτω από την

καθοδήγησή μου, απομακρύνθηκε από τη Σοβιετική Ένωση, με

αυτή τη μορφή οφείλω να την απορρίψω κατηγορηματικά. Σ'

όλη μου τη ζωή ήμουν συνειδητά και ειλικρινά δεμένος με τη

Σοβιετική Ένωση και το ΚΚΣΕ. Αυτό δεν το αρνήθηκα μπροστά στο φασιστικό «λαϊκό δικαστήριο» και δεν το αρνούμαι

ούτε και σήμερα. Το είπα καί κατά την επίσκεψή μου στο

Μ αγκνιτογκόρσκ, που μερικοί δεν την κατανόησαν. Ανήκω σ'

αυτούς που κατηγορούνται ότι παρουσίαζαν εξιδανικευμένα

τη Σοβιετική Ένωση. Στην 7η Σύνοδο είπα -κ α ι όποιος θέλει

μπορεί να το ξαναδιαβάσει- ότι η διαδικασία της ανασυγκρότησης στη Σοβιετική Ένωση έχει μεγάλη σημασία για το σοσιαλισμό και τη διασφάλιση της ειρήνης. Η διαδικασία αυτή προβλήθηκε πλατιά από τα μέσα ενημέρωσης. Όλες οι σημαντικές

ομιλίες του Γκορμπατσόφ μεταφράστηκαν αυτούσιες και τυπώθηκαν. Δώσαμε στη δημοσιότητα και πολλά άλλα υλικά,

όπως για παράδειγμα από τις συνεδριάσεις της ΚΕ του ΚΚΣΕ

ή από το Συνέδριο των Λαϊκών Αντιπροσώπων. Περιορισμένο ενδιαφέρον είχα -αυτό το λέω α νοιχτά - στη διάδοση υλικών, που δε συντελούσαν στη βελτίωση του σοσιαλισμού ούτε

στη Σοβιετική Ένωση ούτε στη ΓΛΔ. Παραδέχομαι ότι η προτροπή να διαγραφεί το περιοδικό Σπούτνικ από τον κατάλογο

του ταχυδρομείου αποτελεί παράδειγμα για το ότι δεν επιτρέπεται να παίρνουμε με βάση τα συναισθήματά μας αποφάσεις,

που αργότερα αποδείχνονται λαθεμένες. Είναι. όμως. πραγματικά περίεργο το γεγονός ότι η διαγραφή αυτή προκάλεσε

μεγαλύτερη οργή από το συγκεκριμένο άρθρο που ισχυριζόταν

ότι η «ευθύνη» για το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο βαραίνει το ΚΚΓ.

επειδή δεν κατάφερε να φράξει το δρόμο στο φασισμό με το

Ενιαίο Μέτωπο.

Σ' ό.τι αφορά τη σοβαρότατη κατηγορία ότι εξέδωσα διαταγή να ανοίξουν πυρ στη Λειψία, δηλώνω:

Από φόβο ότι θα μπορούσαν να δημιουργηθούν βίαια επεισόδια. πάρθηκαν μέτρα ασφαλείας, όπως συνηθίζεται σε κάθε

κράτος σε ανάλογες περιπτώσεις. Η διαταγή που συνέταξε ο σ.

Κρεντς και υπέγραψα εγώ. απαγόρευε ρητά τη χρήση πυροβόλων όπλων.

Για τα γεγονότα στις 7 και 8 Οκτώβρη στο Βερολίνο ενημερώθηκα μια μέρα μετά. Μέχρι την αναχώρηση των ξένων αντιπροσωπειών βρισκόμουν στο Μέγαρο της Δημοκρατίας, ενώ

οι σύντροφοι Κρεντς και Μίλκε εγκατέλειψαν πολλές φορές

την αίθουσα στη διάρκεια της εκδήλωσης. Τα μέτρα που είχαν

παρθεί δεν τα ήξερα μέχρι τη στιγμή που τέθηκαν σε εφαρμογή, επομένως δεν τα αποφάσισα εγο'χ Κατά τις έρευνες που

διενεργούνται σήμερα θα πρέπει να ληφθεί υπόψη αυτό το γεγονός. Σε σχέση μ' αυτό, διαμαρτύρομαι δριμύτατα για την

κατηγορία που μου αποδίδεται για κατάχρηση εξουσίας και

απαιτώ την πλήρη διαλεύκανση της υπόθεσης και τη δημόσια

αποκατάστασή μου.

Κατέθεσα μήνυση στη Γενική Εισαγγελία της ΓΛΔ για δημόσια δυσφήμηση με την κατηγορία της διαφθοράς. Δεν έχω εξοχικό σπίτι στην περιφέρεια Βάρεν ούτε και ειδική περιοχή για

_____________________________________________ Πρώτο έγγραφο

737.

Παράρτημα------------------------------ --------

να κυνηγάω. Πρόκειται για ένα σπίτι για φιλοξενία ξένων του

πρώην υπουργείου Κρατικής Ασφάλειας. Φέτος το καλοκαίρι,

παρακάλεσα τον πρώην υπουργό Κρατικής Ασφάλειας να μου

επιτρέψει να περάσω εκεί την ετήσια άδειά μου. την αναρρωτική μου άδεια. Μου το επέτρεψε. Τώρα. ο σ. Μίλκε ισχυρίζεται

ότι το σπίτι αυτό χτίστηκε με δική μου εντολή για τον Πρόεδρο του Κρατικού Συμβουλίου. Δεν έδωσα τέτοια εντολή. Η

κατηγορία αυτή πρέπει να διερευνηθεί.

Όλα αυτά τα γεγονότα που έβλαψαν εξαιρετικά το κύρος του

Κόμματος και κλόνισαν την εμπιστοσύνη του κόσμου, χρειάζεται να ξεκαθαριστούν δημόσια ώστε να αποκατασταθεί το

κύρος του Κόμματος.

Ό ,τι επιτεύχθηκε σε 40 χρόνια εργατοαγροτικής εξουσίας σε

γερμανικό έδαφος -είτε θέλουμε να το παραδεχτούμε είτε ό χιαποτελεί την αφετηρία κάθε ανανέωσης. Ή μουν και είμαι υπέρ

της ανανέωσης του Κόμματος και της κοινωνίας, όπως περιγράφεται στο πρόγραμμα δράσης, ωστόσο αυξάνονται οι αμφιβολίες μου αν η διαδικασία αυτή βρίσκεται στη σωστή κατεύθυνση. Έχω την εντύπωση ότι δραστηριοποιούνται δυνάμεις

που εξαπολύουν μια πραγματικά εξοντωτική εκστρατεία ενάντια στο κόμμα μας και το κυρίαρχο κρότος μας, ενάντια στη

λαϊκή αστυνομία και τα όργανα ασφάλειας. Υπάρχουν ενδείξεις για αμείλικτες ενέργειες ενάντια σε στελέχη του Κόμματος

και για τσάκισμα μεγάλων τμημάτων του μηχανισμού του.

Π αρ' όλα αυτά ελπίζω ότι. μαζί με όλους τους πολίτες καλής

θέλησης της χώρας μας. το Κόμμα μας θα καταφέρει να διατηρήσει όσα πέτυχε.

Æ. X ow xfp

ΔΕΥΤΕΡΟ ΕΓΓΡΑΦΟ

Έ ρ;χ X ow xfp

7?? Μάρτ?? 7Ρ90

Æ ε τη δήλωση αυτή, απορρίπτω τις κατηγορίες σε βάρος

T V J- μου, με όλη την ευθύνη που φέρω και, εγώ και άλλοι για

την κρίσιμη κατάσταση που βρίσκεται σήμερα, στο κατώφλι

της δεκαετίας του '90, η χώρα μας. Θεωρώ παράλογη την ποινικοποίηση της πολιτικής του πρώην αρχηγού του κράτους

της ΓΑΑ. Η ζημιά που προκλήθηκε μ' αυτόν τον τρόπο στο κύρος της ΓΛΔ γίνεται όλο και πιο φανερή. Η ανεξέλεγκτη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί δε δικαιολογείται με τις εναντίον μου κατηγορίες.

Οι εναντίον μου καταγγελίες, σε συνδυασμό με τις δημόσιες

συκοφαντίες που τις συνόδευαν, συνέβαλαν στο να κλονιστεί

η εμπιστοσύνη του κόσμου στο σοσιαλισμό. Σ ' αυτό συνέβαλαν και τα γεγονότα στην Ανατολική Ευρώπη, για τα οποία

δεν ευθύνεται η ηγεσία της ΓΑΑ, δεν ευθύνομαι εγώ. Παραδέχτηκα με τιμιότητα και ευθύτητα τα λάθη που έγίναν στο κόμμα μου, το ΕΣΚΓ, και στην κοινωνία μας. Είναι καιρός να ξεκαθαρίσουμε τι ακριβώς εννοώ.

Πρώτο, δεν εκτίμησα έγκαιρα, σε όλη του την έκταση και ρεα739.

λιστικά. το γεγονός ότι υπήρχε ακόμα και μέσα στις γραμμές

του Κόμματος δυσαρέσκεια για την έλλειψη εσωκομματικής δημοκρατίας. ειλικρίνειας για τα προβλήματα της οικονομίας, για

τα αδιέξοδα στον ανεφοδιασμό, για τα ζητήματα ενός βαθύτατου εκδημοκρατισμού της κοινωνίας που είχε γίνει αναγκαίος.

Δεύτερο, οφείλω να διαπιστώσω από τη σημερινή σκοπιά ότι

η ιδεολογική και προπαγανδιστική δουλειά μας στα μέσα ενημέρωσης δεν ανταποκρινόταν στις απαιτήσεις και τις ανάγκες

της εποχής.

Τρίτο, για τους πολίτες της ΓΔΔ γινόταν όλο και πιο ακατανόητο το γεγονός ότι οι διευκολύνσεις για τα ταξίδια που π α ­

ρέχονταν με τα τότε κριτήρια (5-7 εκατομμύρια πολίτες μπορούσαν να ταξιδέψουν στην ΟΔΓ και το Δυτικό Βερολίνο) δεν

είχαν απαγκιστρωθεί από την περιττή γραφειοκρατία, δε διευρύνθηκαν και δεν αυξήθηκαν. Οι περιορισμοί, που με τα τότε

κριτήρια εξακολούθησαν να υπάρχουν στα ταξίδια, γίνονταν

πιο αισθητοί α π' ό,τι οι περιορισμοί των επαφών ανάμεσα

στους ανθρώπους.

Τέταρτο, αν αναλύσουμε σήμερα την 7η Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του ΕΣΚΓ το Δεκέμβρη του 1988, όπου

αποφασίστηκε η σύγκληση του 12ου Συνεδρίου, θα δούμε ότι

συζητήθηκαν πολλά και σοβαρά προβλήματα και αποφασίστηκαν μια σειρά καθήκοντα, τα οποία, όμως, δεν εφαρμόστηκαν

έγκαιρα και με συνέπεια.

Πέμπτο, θέλαμε κι εμείς την ανανέωση, αλλά χω ρίς να π α ­

ραιτηθούμε από όσα είχαμε επιτύχει όλα αυτά τα χρόνια. Θέλαμε να γίνει πιο ουσιαστικό το βαθύ περιεχόμενο της ανθρωπιστικής σκέψης, οι ηθικές αξίες της ζωής. Δεν αμφιβάλλω και

προπαντός σήμερα παραδέχομαι ότι -αυτή, άλλωστε, ήταν

χρόνια ολόκληρα η άποψη της σοβιετικής ηγεσίας- δε θα ήταν

MO.

Παράρτημα--------------------------------------

σωστό, και μάλλον θα ήταν Επικίνδυνο να Εφαρμοστεί στη

ΓΑΔ η ανασυγκρότηση που προχωρούσε στη Σοβιετική Έ νω ­

ση. Η ανασυγκρότηση πήγαζε από τις ιδιαιτερότητες των σοβιετικών ιστορικών και σημερινών συνθηκών ανάπτυξης.

Εμείς, οικονομικά, κοινωνικά και ιστορικά είχαμε άλλες συνθήκες, που έπρεπε να ληφθούν υπόψη κατά την ανασυγκρότηση της δικής μας κοινωνίας.

Έκτο, κανείς δεν μπορεί να αποσυνδέσει τις εξελίξεις στη

ΓΛΔ, τόσο τις θετικές όσο και τις αρνητικές, από τα γεγονότα

στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο. Δεν πρόκειται για υπερεκτίμηση της πολιτικής μας. Είναι γεγονός ότι η πολιτική της

ΓΛΔ από την άποψη της διεθνούς κατάστασης που οξυνόταν

συνεχώς, κυρίως λόγω και του κινδύνου πυρηνικού πολέμου

στα τέλη της δεκαετίας του '70, ανέλαβε την πρωτοβουλία για

μια στροφή προς την ύφεση στην Ευρώπη, για τακτικές επαφές με την κυβέρνηση της ΟΔΓ και με διάφορα πολιτικά κόμματα και δυνάμεις της ΟΔΓ και άλλων δυτικών χωρών.

Αυτό έγινε λόγω της ευθύνης μας να μην εξαπολυθεί ποτέ

πια πόλεμος από γερμανικό έδαφος. Ή ταν η εποχή, όπου οι

μεγάλες δυνάμεις, οι ΗΠΑ και η ΕΣΣΔ, δεν αντιμετώπιζαν θετικά, αλλά μάλλον κριτικά τις δραστηριότητες της κυβέρνησης

της ΓΛΔ για το άνοιγμα προς την ΟΔΓ. Έ νας λόγος παραπάνω να χαιρετίσουμε τις ιδέες της νέας σκέψης, τις ενέργειες

για τον αφοπλισμό, για τη δημιουργία του ευρωπαϊκού σπιτιού. Οπωσδήποτε, σαν μαρξιστές δεν τρέφαμε αυταπάτες ότι,

με την προσέγγιση ανάμεσα στα διάφορα κοινωνικά συστήματα που υπάρχουν στον κόσμο και τις δυνατότητες να συμβιώνουν, θα έπαυαν να υπάρχουν από τη μια μέρα στην άλλη οι

τάξεις και η ταξική πάλη, οι φτωχοί και οι πλούσιοι, ο αντικομμουνισμός και ο εθνικισμός, ή ότι θα εξαφανίζονταν έτσι

απλά οι διάφορες ιδεολογίες και οι αντιλήψεις για τις αξίες,

πέρα από τα όρια των κοσμοθεωριών.

Έβδομο, έχω την πεποίθηση ότι η παγκόσμια ιστορία έθεσε

επί τάπητος με ακόμα πιο οξύ τρόπο τα οικουμενικά προβλήματα - τα έθεσε αντικειμενικά. Θα ήταν. ωστόσο, τραγικό λάθος να υποθέσουμε ότι με τον τρόπο αυτό θα έπαυε να. υπάρχει η διαφορετικότητα των κοινωνικών συστημάτων -άσχετα

αν τα μοντέλα τους έχουν τη μία ή την άλλη μορφή- εφόσον η

πρακτική τους αποδείχνεται σωστή, συμφέρουσα ή λαθεμένη.

Μια πηγή λαθών, μια αιτία που πολλοί άνθρωποι δεν ταυτίζονταν πια με το σοσιαλισμό, θεωρώ ότι ήταν και το γεγονός ότι

τα τελευταία χρόνια η ιστορία του σοσιαλισμού δεν αξιολογήθηκε αντικειμενικά. Και μάλιστα, το γεγονός ότι οι ατέλειες

ενός νέου ακόμα κοινωνικού συστήματος, με τις αντιφάσεις

του, δεν παρουσιάστηκαν α π ' όλες τις πλευρές, ενώ τα σφάλματα και τα σοβαρά λάθη που έγίναν στην πορεία οικοδόμησης του νέου κοινωνικού συστήματος, πέρασαν με τέτοιο τρόπο στη συνείδηση που αμφισβητήθηκαν γενικά τα επιτεύγματα

και τα ιδανικά του σοσιαλισμού σαν εναλλακτικής λύσης για

την ανθρωπότητα. Αυτό έχει σχέση και με το γεγονός ότι προφανώς δεν καταφέραμε ακόμα να κάνουμε τον κάθε άνθρωπο

να νιώσει χειροπιαστά τα σοσιαλιστικά μας ιδανικά σε κάθε

τομέα. Κι ας διαπιστώναμε πω ς ο σοσιαλισμός βρίσκεται ακόμα σε μη ολοκληρωμένο στάδιο, οπότε έμπαιναν όρια στις επιδιώξεις μας. Τίθεται το ερώτημα πώς μπορεί και πρέπει να είναι ένας δημοκρατικός σοσιαλισμός σήμερα και στο μέλλον.

Προκειμένου να περιφρουρηθεί ό,τι έχει επιτευχθεί μέχρι τώ ­

ρα. να μην κλονιστούν τα θεμέλια του σοσιαλισμού, είναι σίγουρα ανάγκη να εξασφαλιστεί, με βάση την πραγματικότητα,

μια πιο υψηλή οικονομική αποτελεσματικότητα, συμμετοχή

και συνυπευθυνότητα των εργατών, των αγροτών, της διανόησης, της νεολαίας, των γυναικών, όλων των πολιτών, σε μεγαλύτερη έκταση στην καθημερινή ζωή. Η αρχή της αποδοτικότητας και η κοινωνική ασφάλιση να βρίσκονται σε αρμονία και

να διασφαλίζονται, να αναπτυχθεί πιο βαθιά και σε μεγαλύτερη έκταση η πνευματική ζωή, να αυξηθούν σε μεγαλύτερο βαθμό η ανεκτικότητα, ο σεβασμός απέναντι στους άλλους και

στον εαυτό μας.

Όγδοο, η ειρήνη και η αλληλεγγύη, σαν ανώτατα ανθρώπινα

δικαιώματα, ήταν και πρέπει να είναι στη χώρα μας καθοριστικά και να επεκτείνονται παντού.

Η υποστήριξή μου στη διαδικασία της ΔΑΣΕ και οι κατά βάση θετικές πλευρές που είχε για τη συμβίωση των ανθρώπων,

έπρεπε να ειδωθούν φυσικά και από τη σκοπιά του ότι στο

γερμανικό έδαφος υπάρχουν δύο κυρίαρχα κράτη με αντίθετα

κοινωνικά συστήματα, και με γνώμονα ότι αξίζει να μεριμνήσει κανείς, για να μην κινδυνεύσει η ύπαρξη της ΓΛΔ. Η ΓΛΔ

κάτι έχει προσφέρει σε ανθρώπινα δικαιώματα που πραγματώθηκαν στο διεθνές εργατικό και απελευθερωτικό κίνημα.

Κ υρίως αλληλεγγύη. Κ άτι έχει προσφέρει στο φιλειρηνικό κ ίνημα, κάτι έχει να προσφέρει και στη Γερμανία, με την όποια

μορφή. Πέρα από όλες τις ευθύνες που έχω αναλάβει μέχρι την

9η Ολομέλεια, οφείλω να δηλώσω κατηγορηματικά ότι για όλα

όσα συνέβησαν και συμβαίνουν μετά το αυθόρμητο άνοιγμα

των συνόρων στην οικονομική, κοινωνική, πνευματική-πολιτιστική ζωή, δεν μπορώ και δεν πρόκειται να αναλάβω καμιά ευθύνη.

Νιώθω ιδιαίτερη εκτίμηση για όλους εκείνους που, είτε είναι

είτε ήταν σύντροφοί μου, για τις πολλές συνειδητές και υπεύθυνες δυνάμεις, που αγω νίζονται και παλεύουν στην πλουραλιστική πια κοινωνία μας για τη διατήρηση των θεμελιωδών σοσιαλιστικών αξιών, για τη διατήρηση της ταυτότητας της ΓΛΔ μέσα σε μία ενιαία Γερμανία, για κοινά ανθρωπιστικά ιδανικά. 

Πιστεύω μου παραμένουν τα πιστεύω ενός μαρξιστή,

ενός κομμουνιστή, που έχει περάσει μέσα από το καμίνι του

αντιφασιστικού αντιστασιακού αγώνα μαζί με σοσιαλδημοκράτες και πολλούς ανθρώπους που δεν ανήκαν σε κανένα

κόμμα, με εβραίους και χριστιανούς, με ανθρώπους α π ' όλα

τα κοινωνικά στρώματα. Ανεξάρτητα από τις διαφορετικές

κοσμοθεωρίες, τα ιδανικά της ανθρωπότητας για έναν απελευθερωμένο, ειρηνικό κόσμο δεν μπορεί να επιτευχθούν χω ρίς

πάλη. Θα ήταν η μεγαλύτερη ανοησία της εποχής μας να θεωρήσουμε το σοσιαλισμό σαν τον κακό δαίμονα. Ή ταν πάρα

πολλοί αυτοί που αγωνίστηκαν, υπέφεραν και δούλεψαν γ ι'

αυτά τα ιδανικά σ' αυτή τη χώρα και σε άλλες χώρες της γης.

Η γερμανική εργατική τάξη αναγκάστηκε να υποστεί ήττες,

αλλά κέρδιζε κάθε φορά και νέες νίκες για το καλό όλου του

λαού. Και δεν μπορεί να παραγραφεί από την ιστορία το γεγονός ότι οι λαοί της Σοβιετικής Ένωσης είχαν το θάρρος να είναι οι πρώτοι που οικοδόμησαν ένα νέο κοινωνικό σύστημα,

ότι έζησαν και υπέμειναν όλες τις ωδύνες του, κάθε ηρωική

και τραγική του πλευρά.

Σχετικά με ορισμένα σημεία της καταγγελίας: Δε διαθέτω ούτε σε ελβετική τράπεζα ούτε σε καμιά άλλη τράπεζα του εξωτερικού προσωπικούς λογαριασμούς, ούτε και λογαριασμούς,

που να μπορούσα ή να μπορώ να τους διαθέτω κατά την κρίση

μου. Έ χω ένα λογαριασμό στο ταμιευτήριο του Βερολίνου. Αν

δεν το έχει κάνει ήδη η εισαγγελία, υποβάλλω μήνυση κατά

αγνώστων, όπως ήδη ανέφερα, επειδή μου προσάπτουν ότι

έχω λογαριασμό σε ελβετική τράπεζα, ενώ δεν έχω, ύψους

764.367.534192,12 ελβετικών φράγκων από προσωπικό πλουτισμό μου. Απαιτώ δημόσια διάψευση αυτής της ανήκουστης συκοφαντίας, απαιτώ να δοθούν στη δημοσιότητα το όνομα και

η υπηρεσία του μέλους του ΕΛΣ που υποτίθεται ότι ανακάλυψε τα σχετικά έγγραφα. 

Δεύτερο. Για την απελευθέρωση κρατουμένων έναντι λύτρων έχουν τοποθετηθεί ήδη οι δικηγόροι

μου. Δεν ασχολήθηκα με τις λεπτομέρειες αυτής της υπόθεσης.

Δεν ξέρω ούτε ήξερα καμιά κατάθεση σε κάποιο λογαριασμό

της τράπεζας «Ντόιτσε Χάντελσμπανκ», όπου μόνο εγώ να

έχω πρόσβαση. Για τους λογαριασμούς που υπήρχαν εκεί το

δικαίωμα υπογραφής και διάθεσης είχε αποκλειστικά και μόνο ο τομέας Εμπορικού Συντονισμού. Η υπόνοια ότι σε συνεργασία με άλλους πήρα αποφάσεις για τον τομέα Εμπορικού Συντονισμού σε οικονομικό επίπεδο, βλάπτοντας έτσι την εθνική οικονομία της ΓΛΔ, δεν έχει καμιά απολύτως βάση.

Τρίτο. Απορρίπτω, γιατί δεν ανταποκρίνεται στα γεγονότα,

την υποψία για συμμετοχή σε ενέργειες εχθρικές προς το σύνταγμα, και για υποκλοπή υπεραστικών τηλεφωνικών συνδιαλέξεων. Τέταρτο. Α πορρίπτω κατηγορηματικά την υποψία ότι

παραβίασα το δικαίωμα των πολιτώ ν για ειρηνικές διαδηλώσεις. Σύμφωνα με τους νόμους, ήμουν υποχρεωμένος να διασφαλίσω την απαραίτητη για κάθε κράτος ηρεμία και τάξη, να μεριμνώ για την ασφάλεια των πολιτών.

Πέμπτο. Απορρίπτω όλες οι υποψίες ότι καταχράστηκα για

δικό μου όφελος και για όφελος άλλων τις δικαιοδοσίες μου.

Αυτό αφορά, ανάμεσα στ' άλλα, την ανέγερση εξοχικού κοντά

στο Μ πίζενταλ, την κατασκευή λιμανιού για το «Όστζεελαντ»,

ενός αντιπυρηνικού καταφυγίου κοντά στο Βάντλιτς για τα

μέλη των οικογενειών των εκπροσώπων της ΓΛΔ, την ανέγερση βίλας στο Τσόιτεν, την αγορά οικοπέδου κοντά στη Φραγκ

φούρτη του Όντερ. την εγκατάσταση ραδιοεπικοινω νίας με το

νησί Βιλμ. τη χάραξη γραμμής στον αυτοκινητόδρομο Βερολίνου-Ρόστοκ. την προσωπική αξίωση να χορηγηθούν χρήματα

για την προστασία μου, την πώληση κεράτων, τη χρήση των

μαχαιροπίρουνων των Χόχεντσόλερν. την κατασκευή διαφ όρων άλλων έργων.

Δε γνωρίζω κανέναν ανελκυστήρα στην έδρα της ΚΕ που να

οδηγεί σε κάποιο θησαυροφυλάκιο και σε άλλα αντικείμενα

αξίας. Αυτού του είδους οι κατηγορίες και μια σειρά άλλες,

καθώς και οι σχετικές καταγγελίες και αναφορές πολιτών, δεν

ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Είτε το θέλουν είτε

όχι, είναι όλες χαλκευμένες προφανώ ς για να οδηγήσουν στην

καταδίκη μου.

Ε. Χόνεκερ

ΤΡΙΤΟ ΕΓΓΡΑΦΟ

Έριχ Χόνεκερ

Μόσχα, 27 Μά?? 7Ρ9/

A / ί ^ οργή και αγανάκτηση άκουσα μόλις τώρα την πληροi V ± φορία που έδωσε η γερουσιαστής δικαιοσύνης του Βερολίνου και μέλος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, Γ. Λίμπαχ, ότι συνελήφθησαν ο πρώην πρωθυπουργός της ΓΛΔ, Βίλι Στοφ, ο πρώην υπουργός Άμυνας, αντιστράτηγος Χάιντς Κέσλερ, ο πρώην αρχηγός του Γενικού Επιτελείου του Εθνικού Λ αϊκού Στρατού και Γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου Άμυνας, Φριτς Στρέλετς, και το μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Άμυνας, Χανς Άλμπρεχτ.

Γιατί; Επειδή ασκώντας τα καθήκοντα που τους είχε αναθέσει η λαϊκή βουλή της ΓΛΔ, για το συμφέρον της διατήρησης

της ειρήνης και της κυριαρχίας της ΓΛΔ, πήραν μέτρα για την

ασφάλεια των συνόρων της, μέτρα που ήταν σύμφωνα με το

δίκαιο των λαών;

Η ΓΛΔ ήταν ένα κυρίαρχο, διεθνώς αναγνωρισμένο κράτος,

αναγνωρισμένο και από την ΟΔΓ. Τα σύνορά της ήταν τα δυτι

κά σύνορα του Συμφώνου της Βαρσοβίας, που μέχρι τη διάλυσή του ήταν αδιαμφισβήτητα μια αναγνωρισμένη κοινότητα

σύμφωνα με το δίκαιο των λαών, μια κοινότητα που η ύπαρξή

της μετά την ίδρυση του ΝΑΤΟ σε τελική ανάλυση εξασφάλισε

την ειρήνη στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο 45 ολόκληρα χρόνια.

Αυτό δείχνει πόσο αστήρικτη είναι η αιτιολόγηση των ενταλμάτων σύλληψης. Υπηρετούν πολιτικές σκοπιμότητες και όχι

το δίκαιο. Ανταποκρίνονται προφανώς στις πολιτικές επιδιώ ­

ξεις της νομικής επιτροπής της ομοσπονδιακής βουλής, που

σύμφωνα με τις ανακοινώσεις που δόθηκαν στον τύπο, αξίω ­

σε, κατά παράβαση κάθε έννοιας νόμου και δικαίου, την παραπομπή σε δίκη κατά των Χόνεκερ, Στοφ, Μίλκε. Κέσλερ και

άλλων μελών της ΚΕ του ΕΣΚΓ, του Υ πουργικού Συμβουλίου

και του Εθνικού Συμβουλίου Αμυνας της ΓΛΔ.

Ό μως, στην ομοσπονδιακή βουλή εκπροσωπούνται όλα τα

κόμματα που το 1982 ψήφισαν στη λαϊκή βουλή το σύνταγμα.

Διαμαρτύρομαι για τη σύλληψη των πρώην συντρόφων μου.

Κανείς δεν επιτρέπεται να σωπάσει. Ό λοι οι τίμιοι κομμουνιστές και δημοκράτες στη Γερμανία οφείλουν να αναρωτηθούν

τώρα, πριν είναι πολύ αργά: Πού βαδίζει η ενωμένη Γερμανία;

Μήπως επαναληφθεί η άδοξη ιστορία που άρχισε το 1933;

Εκείνο που οι ναζί χρησιμοποίησαν σαν πρόσχημα για τις

διώξεις των κομμουνιστών και των σοσιαλδημοκρατών και

αργότερα όλων των τίμιων αντιφασιστών, ήταν η δίκη για τον

εμπρησμό του Ράιχσταγκ. Μήπως η προσπάθεια να παρουσιαστούν σαν «κακοί δαίμονες» το ΕΣΚΓ και η «Στάζι», μήπως ο

τρόπος με τον οποίο κατασυκοφαντούνται οι πρώην κομματικοί και κρατικοί ηγέτες σαν «δολοφόνοι», σε συνδυασμό με τη

«διαταγή να πυροβολούν», εκεί ακριβώς αποσκοπούν;

To κυνήγι μαγισσσών ενάντια σε πρώην μέλη του Ε Σ Κ Γ απ'

όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής. η προσπάθεια να χαρακτηριστεί το Ε Σ Κ Γ σαν εγκληματική οργάνωση, η αποπομπή δασκάλων, επιστημόνων, δικαστών καί εισαγγελέων, η

προσπάθεια να πέσουν όλα τα βάρη της ένωσης στις πλάτες

των εργατών, των αγροτών, των συνταξιούχων, των γυναικών

και της νεολαίας έχουν πάρει τέτοιες διαστάσεις που θα πρέπει να ανησυχήσουν όλους τους τίμιους ανθρώπους στον κόσμο.

Πού θα οδηγήσει αυτή η κατάσταση; Όλο και πιο πιεστικά τίθεται σήμερα αυτό το ερώτημα.

Η γερμανική δικαιοσύνη, η δικαιοσύνη του Δυτικού Βερολίνου. που δεν κάθισε στο σκαμνί ούτε έναν ναζί δικαστή, ούτε

ένα από τα μέλη του λαϊκού δικαστηρίου του Χίτλερ, και που

υπερηφανεύεται ότι είναι πολιτικά ανεξάρτητη, διαπράττει

μια τρομερή αδικία, και επιβαλλεται να μπει τέλος σ' αυτή την

κατάσταση.

Οι συλλήψεις, οι ανακρίσεις και οι δίκες που προσπαθούν

να στήσουν και που δεν έχουν καμιά δίκαιη βάση, είτε θέλουν

να το παραδεχτούν είτε όχι, είναι πνευματική τρομοκρατία,

είναι δίκες για τα πιστεύω.

Τ ι δικαίωμα πιστεύει πως έχει η γερμανική δικαιοσύνη να

κρίνει την ιστορία; Από πού αντλεί το δικαίωμα να κρίνει τη

γερμανική και διεθνή ιστορική εξέλιξη 40 χρόνων;

Τους κανόνες δικαίου της ΓΛΔ, που ήταν σύμφωνοι με το δ ίκαιο των λαών και που ίσχυαν την εποχή που υπήρχε η ΓΛΔ,

δεν μπορεί η δικαιοσύνη της ΟΔΓ να τους κηρύττει εκ των

υστέρων άκυρους και παράνομους. Δεν έχει το δικαίωμα να

καταδικάσει τον πρώην αρχηγό του κράτους της ΓΛΔ, τον

πρώην πρωθυπουργό, το σύνολο της κομματικής και κρατικής

ηγεσίας. Δεν έχει το δικαίωμα να καταδικάσει αξιωματικούς

καί, στρατιώτες των συνόρων, όλους εκείνους που εφάρμοζαν

τους νόμους της εκλεγμένης από το λαό λαϊκής βουλής.

Οι αποφάσεις της λαϊκής βουλής ήταν σύμφωνες με τις αποφάσεις του Συμφώνου της Βαρσοβίας.

Σήμερα είναι πιο φανερό από κάθε άλλη φορά ότι πρώτα

έπρεπε να χαλκευτούν «ιστορίες» περί διαφθοράς κλπ., ώστε

να τσακίσουν το Κόμμα και να προκαλέσουν σύγχυση στο

λαό. Η «Στάζι» και η «διαταγή να πυροβολούν» χρησιμοποιούνται σαν προσχήματα για τη δίωξη όλων εκείνων που υπηρέτησαν πιστά τη ΓΛΔ.

Η ποινικοποίηση της πολιτικής και το κυνήγι μαγισσών ενάντια σε όλους αυτούς γίνονται για να τραβήξουν την προσοχή

από το γεγονός ότι τα βάρη της ένωσης, η παλινόρθωση του

καπιταλισμού στα ανατολικά της Γερμανίας πλήττουν τώρα

με μεγάλη σφοδρότητα το λαό της πρώην ΓΛΔ.

Μήπως προσπαθούν να αποδείξουν μ' αυτό τον τρόπο ότι η

οποιαδήποτε δημοκρατική αντίσταση, ακόμα και μέσα στα

πλαίσια του συντάγματος, δεν είναι επιθυμητή, ή ακόμα περισσότερο, ότι δεν πρόκειται να γίνει ανεκτή;

Διαμαρτύρομαι για το ένταλμα σύλληψης που έχει εκδοθεί

σε βάρος μου, για τις συλλήψεις, τις ποινικές δικογραφίες

-π ο υ η σκοπιμότητά τους είναι εμφανέστατη- για την ποινικοποίηση της πολιτικής της ΓΛΔ, μιας πολιτικής που συνέβαλε αποφασιστικά στη διατήρηση της ειρήνης στην Ευρώπη και

όλο τον κόσμο.

Κάνω έκκληση στη λογική των υγιώς σκεπτόμενων π ο λ ιτικών και όλων των τίμιω ν ανθρώπων.

Η εκδίκηση δεν αποτελεί καλό σύμβουλο για τη λύση των νέων πολιτικώ ν προβλημάτων που προέκυψαν από την πορεία

της ιστορίας στη Γερμανία και όλο τον κόσμο. Οι πολιτικές

καί οικονομικές δυσκολίες δεν είναι δυνατό να ξεπεραστούν

με αυτόν τον τρόπο.

Η προσπάθεια για επίτευξη της εσωτερικής ενότητας της

Γερμανίας δε θα πρεπεί να επιβαρυνθεί από μία εχατρατεία

εχόίχησης των «νίχητίόν» σε βάρος των «νικημένων». Όλα αυτά δε θα φέρουν την οίχολ'ομίχή ανάκαμψη, δε θ«. εξαλείψουν

την ανεργία, δε θα οδηγήσουν τη νεολαία σε ένα καλύτερο μέλλον.

Έριχ Χόνεκερ

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ 9

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

Εισαγωγή 19

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

Οί αλλαγές στο παγκόσμιο σκηνικό - Εσωτερικές καί

εξωτερικές συνθήκες που οδήγησαν στην αλλαγή του

συστήματος 29

1. Η ριζική αλλαγή καί η επικράτηση 29

2. Η ΓΛΔ δεν ήταν ούτε νησίδα των μακαρίων ούτε

νησίδα στο χείμαρρο της διεθνούς πολιτικής 37

Τα ο ίκονομίκά προβλήματα της ΓΛΔ 41

Για το ζήτημα της δημοκρατίας 43

Οί ιδεολογικές απαιτήσεις 45

Εξίδανίκεύτηκε ο ρόλος της Σοβιετικής Ένωσης; 47

Συμβάλαμε στη νέα σκέψη 50

Γ ία το ρόλο της αντιπολίτευσης 52

Ατέλειες του σοσιαλισμού 54

Δε μιλήσαμε ανοιχτά μεταξύ μας 56

Δυσφήμηση 59

7 73.

ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ

Η ευθύνη της ΟΑΓ 63

ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ

Για το ρόλο καί την ανάπτυξη της ΓΑΔ 77

1. Είχαμε σοσιαλισμό: 77

2. 50 χρόνια ειρήνης στην Ευρώπη καί τη ΓΛΔ 86

3. Το δικαίωμα όλων των κρατών για ασφαλή σύνορα 99

ΜΕΡΟΣ ΠΕΜΠΤΟ

Γύρω από την τερατώδη ταύτιση φασισμού και

σοσιαλισμού 109

Μήπως επαναληφθεί η άδοξη ιστορία της Γερμανίας 109

ΜΕΡΟΣ ΕΚΤΟ

Δυο λόγια για τη δική μου περίπτωση και για όλους

τους αγωνιστές της αντίστασης 117

Η «υπόθεση εισαγγελία», η ιστορικός και

η «κόκκινη βαλίτσα» 117

Στο θέμα 120

ΜΕΡΟΣ ΕΒΔΟΜΟ

Από το Βραδεμβούργο στο Βερολίνο του 1945 129

ΜΕΡΟΣ ΟΓΔΟΟ

Μερικές σκέψεις σαν συμπέρασμα 137

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

Πρώτο έγγραφο 143

Δεύτερο έγγραφο 159

Τρίτο έγγραφο 167

774.

Έρίχ Χόνεκερ

ΓίΑ ΤΑ ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΟΥ 1989

Φωτοστοιχειοθεσία: Compu-Libro - Αθανασίου

Εκτύπωση: Μ. Χονδρορρίζου & Σία Ο.Ε.

Βιβλιοδεσία: Κ.. Ρουμελιώτης

Νοέμβρης 1992

ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ»