Guardian: Η χρήση του καιρού ως όπλο (σαν το HAARP) για να υποτάξει την υδρόγειο ακούγεται σαν τον τρόπο λειτουργίας ενός κακού του James Bond, αλλά ένας ανώτερος επιστήμονας του κλίματος έχει εκφράσει ανησυχία για το προφανές ενδιαφέρον των υπηρεσιών πληροφοριών των ΗΠΑ για τη Γεωμηχανική.

 ΜΗΠΩΣ ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ;

Out of the Box

Όταν η επιχείρηση Popeye των ΗΠΑ αύξησε τις βροχοπτώσεις κατά περίπου 30% σε περιοχές του Βιετνάμ

8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2023 05:09

 
 

Αντιγράφουμε από τον The Guardian>

Η χρήση του καιρού ως όπλο για να υποτάξει την υδρόγειο ακούγεται σαν τον τρόπο λειτουργίας ενός κακού του James Bond, αλλά ένας ανώτερος επιστήμονας του κλίματος έχει εκφράσει ανησυχία για το προφανές ενδιαφέρον των υπηρεσιών πληροφοριών των ΗΠΑ για τη Γεωμηχανική.

Βy The Wrong Man

Η Γεωμηχανική επιδιώκει να καταπολεμήσει την κλιματική αλλαγή αφαιρώντας το διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα ή αυξάνοντας την ανακλαστικότητα της γης – με σύννεφα ή ακόμα και διαστημική σκόνη – για να μειώσει τη θερμότητα του ήλιου.

Επικρίνεται από πολλούς περιβαλλοντικούς ακτιβιστές, συμπεριλαμβανομένης της Naomi Klein, επειδή προτείνει ότι μια απλή τεχνοδιόρθωση για την υπερθέρμανση του πλανήτη είναι προ των πυλών, αλλά η γεωμηχανική μπορεί να έχει μια πιο απαίσια πλευρά.

Ο Alan Robock, ο οποίος μελέτησε τις πιθανές επιπτώσεις ενός πυρηνικού χειμώνα στη δεκαετία του 1980, εξέφρασε ανησυχία για τη μερική χρηματοδότηση μιας έκθεσης της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών από τη CIA σχετικά με διαφορετικές προσεγγίσεις για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής και το γεγονός ότι η CIA δεν έχει εξηγήσει το ενδιαφέρον της στη γεωμηχανική.

Η οπλοποίηση του καιρού δεν είναι κάτι καινούργιο. Έγγραφα της κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου έδειξαν ότι, πριν από 99 χρόνια, μία από τις έξι δοκιμές στον πειραματικό στρατιωτικό σταθμό Orford Ness στο Suffolk προσπάθησε να παράγει τεχνητά σύννεφα, τα οποία, ήλπιζε ότι θα κατατρόπωσαν τις γερμανικές ιπτάμενες μηχανές κατά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο.

Ο επιστήμονας πιστεύει ότι οι υπηρεσίες πληροφοριών εξετάζουν το ενδεχόμενο να χρησιμοποιήσουν συστήματα που αλλάζουν το κλίμα ως όπλα.

Οι κατασκοπευτικές υπηρεσίες χρηματοδοτούν την κλιματική έρευνα για το κυνήγι όπλων για τον καιρό, φοβούνται οι επιστήμονες.

Όπως τόσα πολλά στρατιωτικά πειράματα, αυτές οι δοκιμές απέτυχαν, αλλά η σπορά των νεφών έγινε πραγματικότητα το 1967/8, όταν η επιχείρηση Popeye των ΗΠΑ αύξησε τις βροχοπτώσεις κατά περίπου 30% σε περιοχές του Βιετνάμ, σε μια προσπάθεια να μειώσει τη μετακίνηση στρατιωτών και πόρων στο Νότιο Βιετνάμ.

Τα τελευταία χρόνια, το ερευνητικό πρόγραμμα HAARP του αμερικανικού στρατού έσπειρε μια χιονοθύελλα από θεωρίες σχετικά με το πώς αυτή η μυστική εγκατάσταση στην Αλάσκα έχει χειραγωγήσει τα καιρικά μοτίβα με την έρευνά της για την ιονόσφαιρα.

Ο Robock έχει δίκιο που εκφράζει ανησυχίες σχετικά με το ποιος θα ελέγξει τυχόν τεχνολογίες διαμόρφωσης του κλίματος.

Το κράτος κάθε άλλο παρά ξεχαρβαλωμένο αποδείχθηκε στις περιπτώσεις που ανέφερε ο κ. Πορτοσάλτε (VIDEO στη συνέχεια). Αποδείχθηκε μεθοδικό, οργανωμένο και αποτελεσματικό.

Τόσο που πέτυχε να κάψει τη μεγαλύτερη δασική έκταση στην ιστορία της Ε.Ε. και η σχετική είδηση να βρίσκεται στη κορυφή της διεθνούς ειδησεογραφίας.

Ο κ. Πορτοσάλτε εάν σκεφθεί out of the box τα γεγονότα που περιέγραψε θα αντικρύσει κατάματα την αποτελεσματικότητα του κράτους στην υλοποίηση της Ατζέντας. Εάν ο κ. Πορτοσάλτε έχει απορίες επί του θέματος ας απευθυνθεί στον ομόσταυλο κ. Παπαχελά. Η Καθημερινή είναι φτυστή η Ατζέντα.

Αυτό ακριβώς που ήταν και το ζητούμενο της planδημίας και των εμβολίων ευθανασίας COVID-19.

Aυτό που είναι και το ζητούμενο και παρομοίων projects που βρίσκονται σε εξέλιξη. Οσο δε για τα “φυσικά φαινόμενα” που βιώνουμε-από πυρκαγιές έως πλημμύρες-μείνετε υποψιασμένοι όσο αφορά τη προέλευσή τους μια και ο επηρεασμός του καιρού με τεχνικά μέσα είναι δυνατός-μπορείτε να δείτε σχετικές αναρτήσεις ακόμη και στον Guardian.

 

Σύμφωνα με τον ιστότοπο του University of Alaska το High-frequency Active Auroral Research Program, ή HAARP, είναι μια επιστημονική προσπάθεια που στοχεύει στη μελέτη των ιδιοτήτων και της συμπεριφοράς της ιονόσφαιρας. “Η ιονόσφαιρα εκτείνεται περίπου 50 έως 400 μίλια πάνω από την επιφάνεια της Γης, ακριβώς στην άκρη του διαστήματος. Μαζί με την ουδέτερη ανώτερη ατμόσφαιρα, η ιονόσφαιρα αποτελεί το όριο μεταξύ της κατώτερης ατμόσφαιρας της Γης – όπου ζούμε και αναπνέουμε – και του κενού του διαστήματος.” (NASA)

Η λειτουργία της ερευνητικής εγκατάστασης μεταφέρθηκε από την Πολεμική Αεροπορία των Ηνωμένων Πολιτειών στο Πανεπιστήμιο της Αλάσκας Fairbanks στις 11 Αυγούστου 2015, επιτρέποντας στο HAARP να συνεχίσει την εξερεύνηση της φαινομενολογίας της ιονόσφαιρας μέσω μιας συμφωνίας συνεργασίας έρευνας και ανάπτυξης χρήσης γης.

Το HAARP είναι ο πιο ικανός πομπός υψηλής ισχύος και υψηλής συχνότητας στον κόσμο για μελέτη της ιονόσφαιρας. Το πρόγραμμα HAARP έχει δεσμευτεί να αναπτύξει μια παγκόσμιας κλάσης ερευνητική εγκατάσταση ιονόσφαιρας που αποτελείται από:

Το Ionospheric Research Instrument, μια εγκατάσταση πομπού υψηλής ισχύος που λειτουργεί στην περιοχή υψηλών συχνοτήτων. Το IRI μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να διεγείρει προσωρινά μια περιορισμένη περιοχή της ιονόσφαιρας για επιστημονική μελέτη.

Μια εξελιγμένη σουίτα επιστημονικών ή διαγνωστικών οργάνων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την παρατήρηση των φυσικών διεργασιών που συμβαίνουν στη διεγερμένη περιοχή.

Η παρατήρηση των διαδικασιών που προκύπτουν από τη χρήση του IRI με ελεγχόμενο τρόπο θα επιτρέψει στους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα τις διαδικασίες που συμβαίνουν συνεχώς υπό τη φυσική διέγερση του ήλιου.

Τα επιστημονικά όργανα που είναι εγκατεστημένα στο Παρατηρητήριο HAARP μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για μια ποικιλία συνεχών ερευνητικών προσπαθειών που δεν περιλαμβάνουν τη χρήση του IRI αλλά είναι αυστηρά παθητικές. Αυτά περιλαμβάνουν χαρακτηρισμό ιονόσφαιρας με χρήση δορυφορικών φάρων, τηλεσκοπική παρατήρηση της λεπτής δομής στο σέλας και τεκμηρίωση μακροπρόθεσμων διακυμάνσεων στο στρώμα του όζοντος.
Ευκαιρίες συνεργασίας

Δεν συμφωνούν όμως όλοι για τις καλές προθέσεις του Haarp.

Αντίθετα η διαδεδομένη εντύπωση είναι ότι το σύστημα μπορεί να προκαλέσει αλλαγές του καιρού, ακόμη και σεισμούς και πολλά ακόμη στη κατεύθυνση μείωσης και ελέγχου του οξυδερκούς πληθυσμού-διά μέσω του ελέγχου του καιρού.

 

 

Ως το κεντρικό όργανο το Subauroral Geophysical Observatory (SAGO) και ο πιο ισχυρός και ευέλικτος θερμαντήρας ιονόσφαιρας στον κόσμο, το HAARP είναι σε θέση να προωθήσει το περίβλημα της θεωρίας θέρμανσης πλάσματος ραδιοσυχνοτήτων.

Το IRI μπορεί να ανιχνεύσει ενεργά την ιονόσφαιρα της υποαυστηριακής περιοχής D και E, ενώ πολλαπλά όργανα υποστήριξης χαρακτηρίζουν τις προκύπτουσες διεργασίες που συμβαίνουν τόσο στην ουδέτερη όσο και στην ιονισμένη ατμόσφαιρα.

Χρησιμοποιώντας μια σταδιακή συστοιχία κεραιών, μπορούν να σχηματιστούν δέσμες σε πολλαπλές συχνότητες και να περάσουν γρήγορα στον ουρανό.

Η εγκατάσταση έχει επαρκή ισχύ για να εξερευνήσει μη γραμμικά φαινόμενα στο πλάσμα – κάτι που καμία άλλη ενεργή εγκατάσταση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει.

Η εγκατάσταση HAARP κατασκευάστηκε από το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ (DoD) ξεκινώντας το 1990, με στόχο να απαντήσει σε ερωτήσεις σχετικές με το Υπουργείο Άμυνας. Όταν ολοκληρώθηκαν αυτές οι έρευνες, η διαχείριση της εγκατάστασης μεταβιβάστηκε στο UAF το 2015, με σκοπό να επιτραπεί στην ευρύτερη ερευνητική κοινότητα να επωφεληθεί από τις εξαιρετικές δυνατότητές της.

Όπως συνέβη με άλλες εγκαταστάσεις Γεωδιαστημικής Κατηγορίας 1 και 2 (όπως τα Incoherent Scatter Radars), οι ισχυρές δυνατότητες του ιονόσφαιρου θερμαντήρα HAARP αναμένεται να τροφοδοτήσουν πρωτοποριακές νέες ανακαλύψεις για πιθανώς τις επόμενες δεκαετίες.

Το PARS θα ενισχύσει την ερευνητική υποδομή των Ηνωμένων Πολιτειών υποστηρίζοντας το πρώτο κύμα αυτών των ερευνών εντός της ανοιχτής ερευνητικής κοινότητας NSF, δημιουργώντας μια κρίσιμη μάζα ερευνητών και ιδεών που θα δημιουργήσουν μελλοντικές εφαρμογές και νέες περιοχές εστίασης στην έρευνα.

Το θερινό σχολείο PARS 2023 χρηματοδοτείται από το NSF μέσω του Προγράμματος Γεωδιαστημικών Εγκαταστάσεων στο πλαίσιο της Διεύθυνσης Γεωεπιστημών και διοργανώνεται από το Γεωφυσικό Ινστιτούτο Fairbanks του Πανεπιστημίου της Αλάσκας.

Για περισσότερες πληροφορίες τόσο για το SAGO όσο και για το HAARP, ανατρέξτε στη δημόσια ιστοσελίδα του HAARP στη διεύθυνση https://haarp.gi.alaska.edu/.

Naomi Wolf> Παγιδευμένη από τον ουρανό στο Manhattan

Παγιδευμένη στον σουρεαλιστικό πορτοκαλί καπνό στη Νέα Υόρκη. Ξέρουμε τι πραγματικά συνέβη;

Το είδος μας έχει εκπαιδευτεί τώρα ώστε να μην αντιδρά σε καταστροφικούς κινδύνους ή ακόμα και σε επιπλέον super παραξενιές;

Και ξέρουμε τι πραγματικά συνέβη την Τετάρτη στη Νέα Υόρκη;

Την περασμένη Τετάρτη ήμουν στο Brooklyn της Νέας Υόρκης, περίπου στις δέκα το πρωί. Είχα μείνει στη πόλη μια νύχτα, καθώς ετοιμαζόμουν να συναντήσω έναν δικηγόρο στο Manhattan.

Βy Naomi Wolf

(A Rhodes Scholar, former advisor to Clinton and Gore campaigns, and author of eight NYT nonfiction bestsellers, Dr. Naomi Wolf has been creating globally influential opinion for 28 years. She is CEO of DailyClout)

Η διαμονή μου είχε ήδη γίνει δυστοπική, καθώς είχα κλείσει ανόητα τον εαυτό μου στο μοντέρνο/εκπτωτικό ξενοδοχείο, Sonder the Industrialist. Αποδείχθηκε ότι η διοίκηση έχει μετατρέψει τα φυσικά ξενοδοχεία σε μια απανθρωποποιημένη επιχείρηση συλλογής δεδομένων- dehumanized data harvesting operation.

Έφτασα το βράδυ με ένα Uber για να βρεθώ μόνη σε μια βιομηχανοποιημένη περιοχή, με ένα τηλέφωνο που πεθαίνει και όλα τα εστιατόρια να κλείνουν, οπότε η εφαρμογή με ενημέρωσε ότι δεν έπρεπε να υπάρχει άνθρωπος να με δεχτεί στο lobby, έτσι έπρεπε να τηλεφωνήσω σε ένα τηλεφωνικό κέντρο στις Φιλιππίνες για να “ρυθμίσω τον λογαριασμό μου” και στη συνέχεια ότι πρέπει να παράσχω ένα μια σειρά από επεμβατικές ιδιωτικές πληροφορίες πριν μου δοθεί ο κωδικός για να μπω στο κτίριο.

Ακολούθησα άλλους εξοργισμένους τουρίστες στο lobby, ελπίζοντας να παρακάμψω τη συλλογή δεδομένων, αλλά ο γλυκός, λυπημένος «ατομικός υπάλληλος ασφαλείας» στη ρεσεψιόν μου είπε ότι δεν είχε καμία απολύτως εξουσία, ότι δεν υπήρχε κανένα κλειδί να μου δώσει και ότι έπρεπε να ολοκληρώσω την «ολοκλήρωση του λογαριασμού μου» και το «check in online» προτού μπορέσω να ελπίζω ότι θα φτάσω στο πολυπόθητο δωμάτιό μου.

Αυτή η διαδικασία περιλάμβανε μια βιομετρική σάρωση προσώπου με πλήρη λειτουργία, γυρίστε το κεφάλι σας δεξιά και αριστερά, την οποία στον Brave New World του ψηφιακού εξαναγκασμού, ήταν πολύ αργά για μένα να αρνηθώ, αν επρόκειτο να φτάσω κάπου ασφαλής για ύπνο. Το μοντέλο «lockdown» για τη βίαιη εξαγωγή ψηφιακών πληροφοριών και συμμόρφωσης συμπεριφοράς προτού επιτρέψει σε κανέναν οτιδήποτε αξιοπρεπώς ανθρώπινο είχε καταλάβει μια άλλη πρώην πολιτισμένη εμπειρία – το check in σε ξενοδοχείο μετά από ένα ταξίδι – σε έναν άλλο πρώην ανθρώπινο χώρο.

Δεν κατάφερα να «ενημερώσω τις ρυθμίσεις στην κάμερά μου» αποτελεσματικά για να επιτρέψω στην εφαρμογή να συλλέξει δεδομένα την άδεια οδήγησής μου, έτσι ένας ψηλός, εξίσου εξαντλημένος Σουηδός επιχειρηματίας εμφανίστηκε στον προσωπικό μου χώρο για να με βοηθήσει, βλέποντας έτσι άθελά μου όχι μόνο όλες τις βιομετρικές μου πληροφορίες- biometric information και τον σκοπό του ταξιδιού μου, αλλά και τον κωδικό πρόσβασης στο δωμάτιό μου και τον αριθμό του δωματίου μου. Έτσι, η εφαρμογή έθεσε σε κίνδυνο εντελώς την ασφάλειά μου, καθώς και έχοντας συγκεντρώσει σημαντικές προσωπικές πληροφορίες παρά τη θέλησή μου, έφυγα στο δωμάτιό μου επιτέλους, υπενθυμίζοντας στον εαυτό μου ανήσυχα να κλειδώσω την πόρτα.

Το επόμενο πρωί, όμως, ήταν χαρούμενο δροσερό και φωτεινό με μερική ηλιοφάνεια. Υπήρχε μια αχνή ομίχλη και μια μακρινή μυρωδιά καπνού από ξύλο, όπως όταν τα φύλλα καίγονται το φθινόπωρο.

Μπήκα σε ένα Uber για να κατευθυνθώ στο Manhattan.

Ξαφνικά —εν ριπή οφθαλμού— η σχεδόν καθαρή μέρα έγινε γκρίζα γύρω μας, με πυκνό γκρίζο-λευκό καπνό να γεμίζει τον αέρα παράξενα, αν και δεν ήταν ορατή φωτιά. Γέμιζε τον αέρα γύρω από εμάς τους ανθρώπους και γύρω από κατοικίδια και οχήματα — στο δρόμο, στις διαβάσεις πεζών, γύρω από το Uber όχι γενικά. Ήταν σαν κάποιος που έκανε την παραγωγή ενός έργου είχε σβήσει ένα φως από πάνω μας και είχε ανοίξει μια μηχανή ξηρού πάγου-dry ice machine.

«Αυτό φαίνεται παράξενο», είπα. Ο οδηγός, ένας νεαρός άνδρας, εξήγησε ότι «λένε ότι είναι οι πυρκαγιές στον Καναδά», μια φράση-βουητό που άκουγα όλο το πρωί. Ο καπνός συνέχισε να πυκνώνει από πάνω μας καθώς οδηγούσαμε, σαν να είχαμε μπει στη μέση ενός τεράστιου, καπνιστού σύννεφου. Δεν είχα δει ποτέ κάτι σαν αυτή την ξαφνική αλλαγή να εκδηλώνεται στον αέρα, αν και είχα μεγαλώσει στην Καλιφόρνια όπου υπήρχε εποχή πυρκαγιών κάθε χρόνο. «Ή κατευθυνόμενα ενεργειακά όπλα» είπα μέσα μου κάτω από την ανάσα μου.

Αντί να γελάσει ή να με αγνοήσει, ο νεαρός άνοιξε ένα video στην οθόνη του ταμπλό του για να το δω. Υποτίθεται ότι ήταν ένα μετεωρολογικό βίντεο της περιοχής στον Καναδά που φαινόταν να δείχνει πολλές πυρκαγιές να ξεκινούν ταυτόχρονα. Ήταν από το InfoWars, αλλά και άλλοι ιστότοποι έχουν μοιραστεί παρόμοια video.

Ο οδηγός συμφώνησε ότι το εντεινόμενο σύννεφο γύρω μας ήταν ενοχλητικό. Χωρίς καμία προτροπή από εμένα, μίλησε για το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF) και τις παγκόσμιες συνθήκες. Ήταν οπαδός των εναλλακτικών μέσων ενημέρωσης. Παρόλο που δεν μπορούσα να εκτιμήσω την πηγή του video του, και παρόλο που είχα θολώσει τον χειρότερο φόβο μου αντί να είχα στοιχεία στα οποία να τον βασίσω, σκέφτηκα ότι ήταν φρόνιμο να εγκαταλείψει τη δουλειά αφού κατέβηκα, να πάει σπίτι και να ανακτήσει το παιδί του από το σχολείο, και να μην παραμείνει περισσότερο σε αυτό το μυστηριώδες σύννεφο. Αποφάσισα καθώς οδηγούσαμε να προσπαθήσω να ακυρώσω το ραντεβού μου στο κέντρο της πόλης. Θα προσπαθούσα να φύγω από την πόλη όσο πιο γρήγορα μπορούσα.

Ο δικηγόρος είπε ότι δεν υπήρχε τρόπος να ακυρωθεί η συνάντηση, έτσι ενάντια στα ένστικτά μου συνεχίσαμε να οδηγούμε προς το Manhattan.

Η οικογένειά μου βρισκόταν στη Νέα Υόρκη στις 11 Σεπτεμβρίου, και παρόλο που ήμουν στο Ηνωμένο Βασίλειο εκείνη την ημέρα, είχα πετάξει αμέσως στο Τορόντο και μετά πήρα ένα ταξί για να φθάσω στη Νέα Υόρκη, όπου βρισκόταν τα παιδιά μου και ο πρώην σύζυγός μου. Ως κάποιος που είχα ζήσει τον απόηχο αυτής της επίθεσης, σε ένα διαμέρισμα λιγότερο από ένα μίλι από το Ground Zero, είχα τραυματιστεί από τον πυκνό καπνό και από την παρατεταμένη μυρωδιά χημικών και σωματιδίων που επέμενε στο κάτω Manhattan. Τραυματίστηκα από το κακό που έκανε. Τα αγαπημένα πρόσωπα μέχρι σήμερα υποφέρουν εξαιτίας αναπνευστικής βλάβης από αυτόν τον καπνό, παρόλο που η Christine Todd Whitman, τότε επικεφαλής της EPA, είχε δηλώσει περίφημα, γνωρίζοντας ότι έλεγε ψέματα, ότι «ο αέρας στο κάτω Manhattan είναι ασφαλής για την αναπνοή».

Παιδιά σε όλη την πόλη των οποίων οι οικογένειες είχαν εμπιστευτεί την κυβέρνηση υπέστησαν αναπνευστική βλάβη. Οι πρώτοι που ανταποκρίθηκαν, φυσικά, αργότερα ανέπτυξαν ασθένειες και πολλοί τελικά πέθαναν.

Δεν ήθελα να μπω σε αυτό το παράξενο σύννεφο. Δεν ήξερα τι χημικά ήταν μέσα. Δεν ήξερα αν ό,τι χρησιμοποιείται για την καταπολέμηση των πυρκαγιών σήμερα, αν υποθέσουμε ότι οι επίσημες αναφορές ήταν αληθινές — είναι ασφαλές να αναπνεύσω. Μπορείτε να δείτε το ταξίδι μας στη γέφυρα Williamsburg εδώ. Μπορείτε να δείτε ότι καθώς οδηγούσαμε, το σύννεφο πύκνωσε τόσο πολύ που τα κτίρια δεν ήταν πλέον ορατά στον ποταμό East River:

 

Έφτασα στο κέντρο της πόλης περίπου στις 1:15 και σταμάτησα για μεσημεριανό γεύμα σε ένα μικρό εστιατόριο με σαλάτες στο Madison and 41st. Καθώς έτρωγα, ο ουρανός άρχισε να σκοτεινιάζει. Προς έκπληξή μου, οι άνθρωποι συνέχισαν να περπατούν σχεδόν κανονικά έξω καθώς συνέβη αυτό: μπορείτε να τους δείτε. Περίπου στη 1:50 κοίταξα ψηλά καθώς ο ουρανός έγινε αμέσως ανοιχτό πορτοκαλί. «Πορτοκαλί ουρανός ταυτόχρονα στη Νέα Υόρκη. Δύσκολα αναπνέω» έγραψα στο Twitter, σίγουρη σε αυτό το σημείο ότι έβλεπα κάτι παράξενο και ανώμαλο και ευχόμουν περισσότερο από ποτέ να μπορούσα να βρεθώ κάπου αλλού.

Στο δρόμο, καθώς κινηματογραφούσα τον ουρανό και τον αέρα γύρω μας να γίνονται όλο και πιο βαθιά πορτοκαλί, οι πνεύμονές μου άρχισαν να καίγονται. Δεν είχαν καεί μέχρι εκείνο το σημείο.

Μπήκα στο κτίριο όπου επρόκειτο να γίνει το ραντεβού μου και ο θυρωρός είπε επίσης «Πυρκαγιές στον Καναδά», αλλά και για τη βαθιά κοκκινοπορτοκαλί ομίχλη έξω, «Αυτό είναι πραγματικά περίεργο. Μείνε είσαι ασφαλής.”

Πήγα στη συνάντησή μου και καθώς ο αέρας έγινε πορτοκαλί κολοκύθας και μετά ο κώνος της κυκλοφορίας πορτοκαλί και μετά κάηκε και έγινε κόκκινος, ο δικηγόρος μου είπε ήρεμα: «Είναι η αποκάλυψη εκεί έξω». Ένας υπάλληλος υποστήριξης έφτυσε: «Είναι αηδιαστικό». Όπως συμβαίνει με τόσα πολλά αυτές τις μέρες, ένιωσα ότι υπήρχαν πολλά ανείπωτα. Υπέγραψα μια σειρά εγγράφων, βγήκα από εκεί όσο πιο γρήγορα μπορούσα, έτρεξα στο σιδηροδρομικό σταθμό και πήρα ένα τρένο από την πόλη.

Κατευθύνθηκα προς τον Βορρά με το τρένο – αλλά και αυτό ήταν περίεργο. Τράβηξα ένα video από τον ουρανό.

Δεν ήταν καθόλου καθησυχαστικό να σκόνταψα στο Joel 2:30 (The Book of Joel is a Jewish prophetic text containing a series of “divine announcements”. The first line attributes authorship to “Joel the son of Pethuel-Το Βιβλίο του Ιωήλ είναι ένα εβραϊκό προφητικό κείμενο που περιέχει μια σειρά από «θεϊκές ανακοινώσεις. Η πρώτη γραμμή αποδίδει την πατρότητα στον Ιωήλ ο γιος του Πεθουήλ) ενώ ταξίδευα στα βόρεια της πολιτείας με το τρένο:

«Και θα κάνω θαύματα στους ουρανούς και στη γη, αίμα και φωτιά και στύλους καπνού. Ο ήλιος θα μετατραπεί σε σκοτάδι και η σελήνη σε αίμα, πριν έρθει η μεγάλη και η φοβερή ημέρα του Κυρίου-The sun shall be turned into darkness, and the moon into blood, before the great and the terrible day of the LORD come». [https://www.kingjamesbibleonline.org/Joel-2-30/]

Μόλις βγήκαμε έξω από την πόλη, η ατμόσφαιρα άλλαξε ξανά αμέσως και δεν ήταν πια πορτοκαλί. Έγινε γκρι και μετά σε ψηλό σύννεφο που ήταν λευκό, απότομα, μόλις βρεθήκαμε βόρεια του Manhattan. Εφόσον οι πυρκαγιές βρίσκονταν στα βόρεια, γιατί το περίεργο χρώμα ήταν λιγότερο έντονο, μέχρι να εξαφανιστεί τελείως, και όχι περισσότερο καθώς πλησιάζαμε στην πηγή;

Έφτασα στο σπίτι ταραγμένη και προσπαθώντας να πείσω τους αγαπημένους μου να φύγουν από την πόλη.

Σίγουρα, με αποκαλούν «θεωρητικό συνωμοσίας», παρόλο που το 90% από αυτά για τα οποία προσπάθησα να προειδοποιήσω τους ανθρώπους, έχει πραγματοποιηθεί. Το είδος της δουλειάς μου ονομαζόταν «ανάλυση» ή ακόμα και «ανακριτικό ρεπορτάζ», έως ότου έλαβε χώρα το majick σχετικά με τη γλώσσα Newspeak, που παθολογούσε την υποβολή ερωτήσεων και την επαλήθευση γεγονότων.

Αλλά υπάρχουν ερωτήσεις που πρέπει να τεθούν – για την Αποκάλυψη το μεσημέρι στο κέντρο της πόλης – προτού απλώς αποδεχθούμε αυτό που μας λένε. Ίσως η «επίσημη αφήγηση» να είναι αληθινή, αλλά υπάρχουν και άλλα ζητήματα μεταξύ πολλών που πρέπει μόνοι μας, ως εγκαταλελειμμένοι πολίτες, να αποκλείσουμε.

Πρώτα απ ‘όλα, αναφέρθηκα εκτενώς το 2017 για τη γεωμηχανική. Δυστυχώς είναι αληθινό. Με κυνηγούσαν ακατάπαυστα τα bots καθώς ανέφερα αυτή την ιστορία, η οποία με προετοίμασε καλά για το 2020-σήμερα. Οι κακόβουλοι άνθρωποι προσπαθούν πραγματικά να τα βάλουν με τον καιρό, τον ουρανό και τον ήλιο.

Οι συνήθεις ύποπτοι – ο Bill Gates και οι παράφρονες φίλοι του,- όντως θέλουν πολύ να ξεκινήσουν την ηλιακή γεωμηχανική – δηλαδή διοξείδιο του θείου που εκτοξεύεται από αεροπλάνα – γύρω από τη γη για να μπλοκάρει τον ήλιο . https://www.forbes.com/sites/davidrvetter/2022/01/20/solar-geoengineering-why-bill-gates-wants-it-but-these-experts-want-to-stop-it/?sh =23f2a0281842.

Ήδη το κάνουν σε διάφορα προγράμματα.

Πράγματι, μπορεί να βοήθησα στον εκτροχιασμό της προγραμματισμένης εκτόξευσης του Gates για το 2017 ScopEx — «Stratopheric Controlled Perturbation Experiment» — για να μπλοκάρει τον ήλιο, μια εκτόξευση που θα ήταν αντίθετη με τη νομοθεσία των ΗΠΑ (ένα κενό το οποίο οι χρηματοδότες παρέκαμψαν κλασικά σχεδιάζοντας να τον εκτοξεύσουν από έδαφος της Ινδίας) — μέσω της αναφοράς μου για αυτό το έργο, το οποίο δημοσίευσα ανελέητα στο Twitter απευθυνόμενη στους αποφοίτους του Harvard.

[https://www.boell.de/sites/default/files/etc-group_briefing_scopex.pdf]

Δεν έχουμε ξεφύγει ακόμα — οι ημερομηνίες σε αυτό το έγγραφο δείχνουν το πείραμα που διήρκεσε από το 2015 έως το 2024.

Οι γεωμηχανικοί απλώς άλλαξαν τη θέση των πειραμάτων τους.

Ο Igor Chudov ανέφερε την τελευταία προσπάθεια ανάπτυξης αυτών των σχεδίων. https://dailyclout.io/the-un-discusses-darkening-the-skies-to-combat-climate-change/.

Και προφανώς ο Gernot Wagner, ο οικονομολόγος που το σπρώχνει αυτό με τα χρήματα του Gates μέσω των Harvard και Columbia Universities από τουλάχιστον το 2017, μόλις ξεκίνησε ένα άλλο «πείραμα» αυτού του είδους στο Ηνωμένο Βασίλειο το περασμένο φθινόπωρο — η τυχερή Βρετανία: [https:/ /gwagner.com/techreview-satan/] (Σημειώστε τη διεύθυνση url! Κάποιοι τεχνικοί έχουν αίσθηση του χιούμορ).

Αυτοί οι άνθρωποι δεν εγκαταλείπουν τα άθλια σχέδιά τους. Η Team Geoengineering δεν έχει εγκαταλείψει το όνειρό της για έναν τεράστιο στόχο «λευκών ουρανών». Οι ανεξέλεγκτες πυρκαγιές στον Καναδά — ή στην Αυστραλία, βλέπε 2019-2020 — θα μπορούσαν να είναι το τέλειο κάλυμμα για να ξεκινήσει ένα τέτοιο πείραμα και να ρίξει σωματίδια στον αέρα. (Ο Wagner είναι οικονομολόγος. Σκεφτείτε τον έλεγχο των οικονομιών που μπορούν να επιτύχουν λίγοι ολιγάρχες, κρατώντας τα μέσα για να μπλοκάρουν επιλεκτικά τον ήλιο.)

Οι επιθέσεις από τους εχθρούς μας είναι επίσης αληθινά πράγματα. Ο Justin Trudeau είναι στην τσέπη του ΚΚ της Κίνας και μετά του WEF, φυσικά. [https://torontosun.com/opinion/columnists/goldstein-trudeau-said-he-admired-chinas-dictatorship-believe-him].

Ο Brian O’Shea και άλλοι έκαναν εξαιρετική δουλειά εξηγώντας μας ότι ήδη δεχόμαστε επίθεση από το ΚΚΚ μέσω του ΠΟΥ και ότι οι μέθοδοί τους είναι αντισυμβατικές.

Γιατί μια επίθεση στον εταίρο μας προς τον Βορρά (Καναδά) μέσω μιας περιβαλλοντικής καταστροφής δεν θα ήταν ένα γεγονός που πρέπει να διερευνηθεί περαιτέρω ή αλλιώς θα έπρεπε να σταματήσει από την άποψη ότι ήταν δυνητικά μια πράξη πολέμου; Και αν είχε γίνει μια επίθεση κάποιου άλλου εχθρικού είδους από τον ουρανό – η δική μας είναι μια διοίκηση που επέτρεψε σε ένα κατασκοπευτικό μπαλόνι του ΚΚΚ να διασχίσει ολόκληρη την ήπειρό μας, δυνητικά χαρτογραφώντας την, θυμάστε; — τότε οι πυρκαγιές, ή μια ιστορία πυρκαγιών, θα ήταν ένα ιδανικό κάλυμμα για την αποφυγή πανικού ή ίσως ακόμη και για την αποτροπή της κινητοποίησης.

Το θέατρο κρίσης είναι επίσης πραγματικό πράγμα, όπως μάθαμε προς λύπη μας τα τελευταία τρία χρόνια. Η Αυστραλία και ο Καναδάς είναι τα πιάτα Petri για να πειραματιστούν αυτοί οι κακοί ηθοποιοί σε πληθυσμούς.

Αυτό ίσχυε με τα «κλειδώματα» και με τις αναγκαστικές ενέσεις Covid-19. Γιατί δεν θα έπρεπε να συμβαίνει με τον εμπρησμό ή με μια θεατρική καταστροφή της κλιματικής αλλαγής, που οδηγεί (αναμενόμενα) σε εκκλήσεις για «μάσκα» ξανά, για αποστασιοποίηση, για συμμετοχή στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση;

Μόλις μια κρίση τελειώσει ή απομυθοποιηθεί, μια άλλη είναι έτοιμη ακριβώς εκεί με τους ίδιους στόχους, τα ίδια επιθυμητά αποτελέσματα: μια εξατμισμένη, καταπιεσμένη ανθρωπότητα.

Το να αφήνουμε τις πυρκαγιές να καίνε χωρίς λόγο παρά μόνο για να προκαλέσουν καταστροφές—είναι πραγματικό πράγμα. Το καλοκαίρι του 2019 έως τον Ιανουάριο του 2020, υπήρξαν καταστροφικές πυρκαγιές στην Αυστραλία. Και αυτά ξεκίνησαν μυστηριωδώς, μέσω εμπρησμού. Έκαψαν πολλά σπίτια και κατέστρεψαν χιλιάδες ζώα, συμπεριλαμβανομένων ειδών που απειλούνται με εξαφάνιση. Οι δημοσιογράφοι του DailyClout διαπίστωσαν ότι η προγραμματισμένη ανάπτυξη συνέπεσε με τις προηγουμένως προστατευμένες περιοχές που είχαν καεί. Δεν έχει απομείνει κανένα είδος υπό εξαφάνιση, δεν χρειάζεται να το προστατεύσουμε. [https://dailyclout.io/the-summer-of-2019-2020-australian-koala-are-catch-between-a-firestorm-and-political-expediency/].

Έτσι έμοιαζαν οι πυρκαγιές στην Αυστραλία: επίσης αυτό το οξύ πορτοκαλί:

Τα Energy weapons, δυστυχώς, επίσης, είναι πραγματικά πράγματα. Δεν είναι τρελό να αναρωτιόμαστε αν έχουν αναπτυχθεί όταν υπάρχει μια δραματική έκρηξη στη γη. Όπως παρατηρώ συχνά, η κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν ξοδεύει εκατοντάδες χιλιάδες ή εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια για να φτιάξει πράγματα (ή να συντάξει νομοθεσία) που δεν έχει σχέδια να χρησιμοποιήσει.

https://www.gao.gov/products/gao-23-106717#:~:text=Directed%20energy%20weapons%20(DEW)%20use,and%20high%20power%20microwave%20weapons.

Το DailyClout ήταν επίσης το μόνο ειδησεογραφικό μέσο που ρώτησε γιατί ο τότε πρωθυπουργός Scott Morrison επέτρεπε να κάψουν οι πυρκαγιές: ανακαλύψαμε ότι η Αυστραλία είχε μια συνθήκη αμοιβαίας πυροσβεστικής βοήθειας με τις ΗΠΑ, έτσι ώστε τα ισχυρά πυροσβεστικά αεροπλάνα/βομβαρδιστικά μας θα μπορούσαν να αναπτυχθούν από την Αμερική στην Αυστραλία εάν ζητηθεί. [ https://dailyclout.io/opinion-renknown-australian-environmentalist-confirms-w-us-forestry-svc-australian-govt-had-not-sought-maffs-water-bomber-help-with-catastrophic-wildfires /].

Αυτό θα μπορούσε να είχε επιτευχθεί με μία μόνο κλήση προς τη δασική υπηρεσία των ΗΠΑ. Mια κλήση που επιβεβαιώσαμε, μέσω της Δασικής Υπηρεσίας των ΗΠΑ, ότι η αυστραλιανή κυβέρνηση δεν έκανε ποτέ.

Με άλλα λόγια, αυτή η καταστροφική αμέλεια ήταν σκόπιμη.

Γιατί ένας ηγέτης ενός άλλοτε ελεύθερου έθνους θα επέτρεπε απλώς να μαίνονται καταστροφικές πυρκαγιές; Λοιπόν, υπάρχει αυτή η αναπτυξιακή πίεση. Αλλά, επίσης, δείτε το χρονοδιάγραμμα. Μόλις τρεις μήνες αργότερα, ξεκίνησε το «lockdown», με την φτωχή καμένη και τραυματισμένη Αυστραλία στο πιο άγριο σταυροδρόμι της.

Μπορεί οι περιβαλλοντικές καταστροφές να χειραγωγούνται τώρα από τύπους του WEF, προκειμένου να αποθαρρύνουν και να τραυματίσουν τους πληθυσμούς πριν από μεγάλες αντιδημοκρατικές ή άλλες επιθέσεις εναντίον τους; ”

Η κρίση δεν ήταν μόνο στον Καναδά αλλά και στη Νέα Υόρκη; Πρέπει να κάνουμε ερωτήσεις. Γιατί οι πυρκαγιές δεν έκαναν τον αέρα πορτοκαλί στα παιδικά μου χρόνια, όταν κάθε χρόνο στην Καλιφόρνια είχε εποχή πυρκαγιών. Αυτό ξεκίνησε μόλις μετά το 2017 περίπου.

Αυτός θα μπορούσε να είναι ένας λόγος: αυτή η εικόνα είναι χημικά επιβραδυντικά φωτιάς.

Αποδεικνύεται ότι τα επιβραδυντικά πυρκαγιάς χημικές ουσίες έχουν προστεθεί χρωστικές για να τις κάνουν ορατές, έτσι οι πυροσβέστες μπορούν να στοχεύουν περιοχές, σύμφωνα με το USDA:

[https://ask.usda.gov/s/article/What-is-fire-retardant-and-how-does-it-work#:~:text=Information&text=Long%20term%20retardants%2C%20mixed% 20για,%2C%20σταθεροποιητές%2C%20και%20βακτηριοκτόνα).]

Λοιπόν, αυτό με οδηγεί να αναρωτιέμαι: έτυχε να φυσήξει πορτοκαλί καπνός από την καταπολέμηση των μακρινών πυρκαγιών πάνω από τη Νέα Υόρκη την Τετάρτη το μεσημέρι; Ή — είναι δυνατόν — να μας έπεσαν χημικά επιβραδυντικά φωτιάς ή κάποιο άλλο είδος χημικών ουσιών που είχαν χρωστικές ουσίες για να δείξουν πού πήγαιναν;

Γιατί αυτός ο χρωματιστός καπνός έπεσε απότομα, όπως φάνηκε σε κάποιον που τον είδε από πρώτο χέρι, σαν κώνος πάνω από το Manhattan— όντας, φαινόταν, πιο έντονος στη καρδιά της πόλης της Νέας Υόρκης;

Γιατί δεν σάρωνε όλη την πόλη με τους ανέμους, όπως θα έπρεπε αν συμπεριφερόταν πιο οργανικά;

Γαζώσαμε κάτι, εσκεμμένα σε αυτό το σημείο ή όχι;

Γιατί κάηκαν οι πνεύμονές μου, ακριβώς όταν χτύπησαν οι πορτοκαλί χρωστικές; Γιατί η πιο έντονη θέση της χρωστικής ήταν ακριβώς πάνω από τη Νέα Υόρκη;

Είναι τρελό να θέλεις να το αποκλείσεις αυτό; Τρελός να θέλεις ανεξάρτητες δοκιμές αέρα;

Τρελός να μην αποδεχτείς ξανά «την αφήγηση»;

Δεν είναι τρελό να ανησυχούμε ότι η δική μας κυβέρνηση, ή μια γειτονική κυβέρνηση, μπορεί να λάβει κάποια επιζήμια δράση μέσω μιας αφήγησης πυρκαγιών, εναντίον ενός αμερικανικού ή καναδικού πληθυσμού;

Δεν είναι καθησυχαστικό, αν και ελπίζουμε εντελώς άσχετο, να μαθαίνουμε ότι τα εναέρια χημικά όπλα, συμπεριλαμβανομένου ενός που χρησιμοποιήθηκε περίφημα στο Βιετνάμ, φαίνονται ακριβώς το ίδιο:

Νομίζω ότι δυστυχώς έχουμε περάσει εδώ και καιρό τη γέφυρα της εμπιστοσύνης στην κυβέρνησή μας ότι δεν θα μας βλάψει. Βρισκόμαστε σε μια εποχή γενοκτονίας, μια εποχή ερήμωσης. Οι εθελοντές του WarRoom/DailyClout Pfizer Documents απέδειξαν άφθονα στις 74 αναφορές τους —όπως και άλλοι με τη δική τους δουλειά— ότι οι ενέσεις mRNA ήταν μια μαζική δολοφονία/μαζική στείρωση/μαζική ακρωτηριασμός.

Τώρα που ανακαλύφθηκαν αυτοί οι κακοποιοί, είναι λογικό να υποθέσουμε ότι οι ίδιοι άνθρωποι που προσπάθησαν να μας τραυματίσουν, να μας στειρώσουν και να μας σκοτώσουν μια φορά, θα ξανασκεφτούν τους θανατηφόρους τρόπους τους και θα επιστρέψουν στην κοινότητα των αξιοπρεπών και πολιτισμένων;

Είμαστε σε μια εποχή που πρέπει να ρωτήσουμε αν κάποιος σχεδιάζει να μας κάνει κακό. Βρισκόμαστε σε μια εποχή στην οποία αυτό το αστείο αλλά κάπως σκοτεινό βίντεο, “Toxic Forgiveness” — έχει νόημα: “You tried to eat us!”

Δεν είμαστε τρελοί να αναρωτιόμαστε αυτές τις μέρες αν ένα γεγονός έχει αρνητική πρόθεση απέναντί ​​μας και να βεβαιωθούμε ότι δεν πρόκειται για άλλη μια γενοκτονική επίθεση.

Θα ήμασταν τρελοί να επιβιώσουμε από αυτό που έχουμε και προσπαθούμε να διασφαλίσουμε ότι η περασμένη Τετάρτη δεν ήταν άλλη μια επίθεση εναντίον μας.

Ελπίζω ότι αυτός ο παράξενος κοκκινοπορτοκαλί καπνός που τύλιξε την καρδιά του μεγάλου μας έθνους – που έκαψε ξαφνικά τους πνεύμονές μου και που δεν ανέβηκε στον Βορρά – ήταν πράγματι απλώς «καπνός από πυρκαγιές».

Αλλά μας είπαν ψέματα στο παρελθόν για τον αέρα στο Manhattan και χιλιάδες παιδιά, που είναι τώρα ενήλικες, έχουν ουλές στους πνεύμονες ως αποτέλεσμα. Κάποιοι πέθαναν.

Συγχωρέστε με αν θέλω ανεξάρτητη επαλήθευση για το τι πραγματικά συνέβη εκεί κάτω.

Κάτι ήταν πράγματι στον αέρα τα τελευταία χρόνια. Γενοκτονικές προθέσεις.

Αυτό λοιπόν με φέρνει στον βαθύτερο φόβο μου. Οτιδήποτε μπορεί να προκάλεσε αυτόν τον τρελό καπνό — είτε είναι οργανικός είτε η κλιματική αλλαγή. Ή αν πρόκειται για εμπρησμό, ή για κάτι χειρότερο και πιο σκόπιμα και πιο εστιασμένο στη μεγαλύτερη πόλη της Αμερικής – ο πιο σοβαρός τραυματισμός της ανθρωπότητας, η μεγαλύτερη ζημιά, δεν είναι φυσική. Είναι το γεγονός ότι όταν οι ουρανοί έγιναν πορτοκαλί και τους περικύκλωσε καπνός, σχεδόν όλοι οι άνθρωποι που βλέπετε στις εικόνες στο κέντρο του Manhattan απλώς συνέχισαν τις δουλειές τους.

Τρυπημένοι, τραυματισμένοι, εγκλωβισμένοι στα ψέμματα, απογοητευμένοι, φαίνεται ότι έχουν χάσει τα ζωώδη ένστικτά τους γύρω από τις ταχέως μεταβαλλόμενες συνθήκες και έχουν χάσει την ικανότητά τους να σαρώνουν και να ερευνούν το περιβάλλον για τον εαυτό τους, για κίνδυνο.

Οι περισσότεροι δεν σταμάτησαν να κοιτάξουν τον ουρανό ή να προσπαθήσουν να εκτιμήσουν μόνοι τους τι πραγματικά συνέβαινε.

Σχεδόν κανένας – εκτός από άτομα όπως ο οδηγός μου στο Uber και ο θυρωρός στο κτίριο, οι σιωπηλοί – δεν έκαναν ερωτήσεις. Σχεδόν όλοι οι άλλοι που συνάντησα, ειδικά εκείνοι των επαγγελματικών τάξεων, ήταν σαν υπνωτισμένοι με το single soundbite:

«Είναι απλώς οι πυρκαγιές από τον Καναδά. Ο καπνός θα είναι κακός σήμερα και αύριο και μετά θα ελαφρύνει».

Αυτό ήταν ακριβώς όπως η μαζική ύπνωση μπροστά στον κίνδυνο, του πρόσφατου παρελθόντος.

«Μην είσαι ανόητος.

Ασφαλές και αποτελεσματικό.

Ασφαλές και αποτελεσματικό.”

“Don’t be silly.

Safe and effective.

Safe and effective.”

Τα Γεγονότα μιλάνε

Στο ρεπορτάζ που ακολουθεί προτάξαμε τη καταγραφή των γεγονότων.

Γεγονότα που είτε συνέβησαν, είτε βρίσκονται σε εξέλιξη και είναι ορατά απ΄όλους.

Ήταν μόλις 13 Αυγούστου 2023 όταν η σχετική είδηση διέρρευσε στους μηντιακούς συνδαιτημόνες του Έλληνα πρωθυπουργού.

Η επικεφαλής της Ε.Ε. Ursula von der Leyen φιλοξενείται (μετά συζύγου) στο σπίτι του Κυριάκου στα Χανιά

“Η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής φιλοξενείται μαζί με τον σύζυγό της στο σπίτι του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη στα Χανιά. Πρόκειται για ιδιωτική επίσκεψη, η οποία θα διαρκέσει τρεις ημέρες.

Aυτό αναφέρει η σχετική είδηση η οποία έχει ως εξής>

Τις ομορφιές της Κρήτης απολαμβάνει η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ursula von der Leyen. Δεν παραλείπει ωστόσο και να μάθει την ιστορία του τόπου, καθώς, στο πλάισιο της ιδιωτικής επίσκεψής της, βρέθηκε σήμερα στο Αρχαιολογικό Μουσέιο Χανίων και φωτογραφήθηκε στη βεράντα με τον σύζυγό της, Heiko, και το ζεύγος του Κυριάκου και της Μαρέβας Μητσοτάκη. Η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής φιλοξενείται μαζί με τον σύζυγό της στο σπίτι του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη στα Χανιά. Πρόκειται για ιδιωτική επίσκεψη, η οποία θα διαρκέσει τρεις ημέρες. Οι υψηλοί προσκεκλημένοι έχουν ταξιδέψει στην Κρήτη για ένα μικρό διάλειμμα από τις υποχρεώσεις τους και μένουν στη βίλα Μητσοτάκη, στο Ακρωτήρι.

31 Aυγούστου 2023.

Η γερμανική Deutsche Welle (DW) κάνει πρώτο θέμα τις φωτιές στην Ελλάδα με τίτλο>

Η Ελλάδα δίνει μάχη με τη μεγαλύτερη πυρκαγιά που έχει καταγραφεί ποτέ στην ΕΕ [Greece battles largest wildfire ever recorded in EU]

Τουλάχιστον 770 τετραγωνικά χιλιόμετρα δάσους, γεωργικής γης και φυσικών οικοτόπων τυλίχτηκαν στις φλόγες στην περιοχή του Έβρου μέσα σε λίγες μόνο ημέρες. Η πυρκαγιά που μαίνεται αυτή τη στιγμή στην περιοχή του Έβρου είναι η μεγαλύτερη στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σύμφωνα με το Copernicus, το τμήμα γεωσκόπησης του διαστημικού προγράμματος της ΕΕ που έχει αναλύσει δορυφορικές εικόνες της περιοχής.

Τουλάχιστον 770 τετραγωνικά χιλιόμετρα (περίπου 300 τετραγωνικά μίλια) έχουν καταβροχθιστεί από τη φωτιά στα βορειοανατολικά της χώρας.

Ο απεσταλμένος της Deutsche Welle (DW) Florian Schmitz θα έφτανε στην Ελλάδα καθώς πυκνώνουν τα διεθνή δημοσιεύματα που θέλουν την Οικονομία της Γερμανίας να έχει γονατίσει.

Σας μεταφέρουμε ενδεικτικό απόσπασμα από σχετικό ρεπορτάζ του POLITICO που υπογράφει ο Matthew Karnitsching>

Η Γερμανία καταρρέει. Στα πρόθυρα του Ολέθρου η Ευρώπη. Οι μεγαλύτερες εταιρείες της Γερμανίας φαίνεται να την εγκαταλείπουν.

Ο γίγαντας των χημικών BASF αποτελεί πυλώνα των γερμανικών επιχειρήσεων για περισσότερα από 150 χρόνια, στηρίζοντας τη βιομηχανική άνοδο της χώρας με μια σταθερή ροή καινοτομίας που βοήθησε στο να δημιουργηθεί το αξιοζήλευτο «Made in Germany». Ωστόσο, πιο πρόσφατα, μια επένδυση 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε ένα υπερσύγχρονο συγκρότημα που η εταιρεία ισχυρίζονταν ότι θα ήταν το χρυσό πρότυπο για τη βιώσιμη παραγωγή δεν θα γίνει στη Γερμανία.Αντίθετα, ανεγέρθηκε 9.000 χιλιόμετρα μακριά, στην Κίνα.

Ακόμη και αν κυνηγά το μέλλον της στην Ασία, η BASF, που ιδρύθηκε στις όχθες του Ρήνου το 1865 ως Badische Anilin- & Sodafabrik, προσπαθεί να «συμμαζέψει» τις δραστηριότητες της στη Γερμανία. Τον Φεβρουάριο, η εταιρεία ανακοίνωσε τη διακοπή λειτουργίας ενός εργοστασίου λιπασμάτων στη γενέτειρά της στο Λουντβιχσχάφεν όπως και άλλων εγκαταστάσεων, γεγονός που οδήγησε σε περικοπές περίπου 2.600 θέσεων εργασίας.

«Ανησυχούμε ολοένα και περισσότερο για την εγχώρια αγορά μας», είπε ο διευθύνων σύμβουλος της BASF Martin Brudermüller στους μετόχους τον Απρίλιο, σημειώνοντας ότι η εταιρεία έχασε 130 εκατομμύρια ευρώ στη Γερμανία πέρυσι.«Η κερδοφορία δεν είναι πλέον εκεί που θα έπρεπε να είναι».

Αυτή η δυσφορία διαπερνά τώρα το σύνολο της γερμανικής οικονομίας, η οποία διολίσθησε σε ύφεση το πρώτο τρίμηνο του 2023 εν μέσω σωρείας ερευνών που δείχνουν ότι τόσο οι εταιρείες όσο και οι καταναλωτές είναι βαθιά δύσπιστοι για το μέλλον. Και αυτή η ανησυχία είναι βάσιμη. Πριν από σχεδόν 20 χρόνια, η Γερμανία είχε ξεπεράσει το σκόπελο της «πιο άρρωστης της Ευρώπης» με ένα πακέτο φιλόδοξων μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας που αποδέσμευσαν το βιομηχανικό της δυναμικό και εγκαινίασαν μια διαρκή περίοδο ευημερίας, κυρίως λόγω της έντονης ζήτησης για μηχανήματα και αυτοκίνητά από την Κινα. Και ενώ η χώρα απογοήτευσε πολλούς εταίρους της εξάγοντας πολύ περισσότερα από όσα αγόραζε, η οικονομία της άνθισε.

Οι καιροί της άνθησης, ωστόσο, είχαν ένα κόστος: Η οικονομική ισχύς κοίμισε τους ηγέτες της μέσα σε μια ψευδή αίσθηση ασφάλειας. Η αποτυχία τους να επιδιώξουν περαιτέρω μεταρρυθμίσεις επιστρέφει τώρα προκειμένου να δαγκώσει.

Επιστροφή στην αποστολή της DW>

Η Βάλια Κελίδου ακόμα δεν μπορεί να τα καταφέρει με όσα έχουν συμβεί.

Πριν από την πυρκαγιά, η οικογένειά της είχε πάνω από 12.000 ελαιόδεντρα στα περίχωρα της πόλης της Αλεξανδρούπολης στη βόρεια Ελλάδα.

Πάνω από χίλια δέντρα της Κελίδου καταστράφηκαν από τις φλόγες. “Δημιουργήσαμε μια επιχείρηση εδώ, εξάγοντας το λάδι μας σε όλο τον κόσμο. Το λάδι της επιχειίρησής μας κερδίζει βραβεία κύρους. Και μετά απλά στέκεσαι εκεί και βλέπεις τις φλόγες να πλησιάζουν και βλέπεις όλα όσα δημιούργησες να φλέγονται” δηλώνει στη DW η ελαιοπαραγωγός Βάλια Κελίδου.

Εκτιμά ότι θα περάσουν 20 χρόνια πριν τα νέα δέντρα αρχίσουν να παράγουν κανονικές αποδόσεις.

Η Κελίδου είναι θυμωμένη — με τις αρχές και, κυρίως, με τους πολιτικούς. «Οι εκκενώσεις δεν μπορούν να είναι η μόνη λύση», είπε. Όπως και άλλοι που επλήγησαν από την πυρκαγιά, δεν θέλει απλώς να εγκαταλείψει την περιουσία της στις φλόγες. θέλει καλύτερη πρόληψη.

«Δεν είμαι μέλος της πυροσβεστικής υπηρεσίας και ούτε δασολόγος, αλλά όταν υπάρχουν πυρκαγιές σε όλη τη χώρα, τότε πρέπει να μπορούμε να πούμε εκ των προτέρων τι πρέπει να γίνει», είπε.

Oι σκοτεινές μπίζνες της Ε.Ε. και της Ursula von der Leyen με τον Bourla και την PFIZER

Η Πρόεδρος της E.E. έχει μπει για τα καλά στο στόχαστρο των POLITICO και των Νew York Times για τις μυστικές διαπραγματεύσεις με τον κ. Bourla της Pfizer με το σχετικό συμβόλαιο να ξεπερνά τα 35 δις ευρώ!

Ας ξεκινήσουμε με το σχετικό ρεπορτάζ του Politico που υπογράφει ο Carlo Martuscelli>

Το Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο κατηγορεί την Επιτροπή ότι αρνείται να δημοσιοποιήσει λεπτομέρειες σχετικά με τον τρόπο διαπραγμάτευσης της μεγαλύτερης σύμβασης εμβολίων του μπλοκ.

Κάθε μέρα που περνάει, οι διαπραγματεύσεις που διεξάγονται μεταξύ της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Pfizer σχετικά με τη μεγαλύτερη σύμβαση εμβολίου στην ΕΕ για τον COVID-19 μοιάζουν λιγότερο με τις συνήθεις εργασίες και περισσότερο με αστυνομική ιστορία μυστηρίου!

Η πλοκή πύκνωσε περισσότερο μετά τη δημοσίευση έκθεσης του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου σήμερα, κατηγορώντας την Επιτροπή ότι αρνείται να αποκαλύψει οποιεσδήποτε λεπτομέρειες σχετικά με τον προσωπικό ρόλο της προέδρου της Επιτροπής Ursula von der Leyen στις συνομιλίες.

Η εποπτική αρχή του προϋπολογισμού διαπίστωσε ότι η επικεφαλής της ΕΕ απέρριψε το υφιστάμενο εγχειρίδιο κανόνων για να καταγράψει μια προκαταρκτική συμφωνία με την πολυεθνική των ΗΠΑ, ανοίγοντας τον δρόμο για την υπογραφή σύμβασης για έως και 1,8 δισεκατομμύρια δόσεις εμβολίου κατά του κορωνοϊού τον Μάιο του 2021. Για όλα τα άλλα εμβόλια συμφωνίες που συνήφθησαν από την ΕΕ μεταξύ 2020 και 2021, μια κοινή ομάδα αποτελούμενη από αξιωματούχους από την Επιτροπή και επτά χώρες μέλη διεξήγαγε διερευνητικές συνομιλίες. Το αποτέλεσμα μεταφέρθηκε στη συνέχεια σε ένα διοικητικό συμβούλιο εμβολίων αποτελούμενο από εκπροσώπους και των 27 κρατών μελών της ΕΕ που το υπέγραψαν.

Ωστόσο, αυτή η καθιερωμένη διαδικασία δεν ακολουθήθηκε στην περίπτωση της μεγαλύτερης σύμβασης της ΕΕ, λέει το Ελεγκτικό Συνέδριο. Αντίθετα, η ίδια η von der Leyen διεξήγαγε προκαταρκτικές διαπραγματεύσεις για τη σύμβαση τον Μάρτιο και παρουσίασε τα αποτελέσματα στο διοικητικό συμβούλιο τον Απρίλιο. Εν τω μεταξύ, μια προγραμματισμένη συνάντηση επιστημονικών συμβούλων, που οργανώθηκε για να συζητηθεί η στρατηγική εμβολίων της ΕΕ για το 2022, δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, γράφει το δικαστήριο.

Σε αντίθεση με τις άλλες διαπραγματεύσεις για τις συμβάσεις, η Επιτροπή αρνήθηκε να παράσχει αρχεία των συζητήσεων με την Pfizer, είτε υπό μορφή πρακτικών, ονομάτων εμπειρογνωμόνων των οποίων ζητήθηκε η γνώμη, συμφωνηθέντων όρων ή άλλων αποδεικτικών στοιχείων. «Ζητήσαμε από την Επιτροπή να μας παράσχει πληροφορίες σχετικά με τις προκαταρκτικές διαπραγματεύσεις για αυτή τη συμφωνία», γράφουν οι συντάκτες της έκθεσης. «Ωστόσο, δεν υπήρχε καμία».

Ένας ανώτερος ελεγκτής που βοήθησε να ηγηθεί της έρευνας είπε στο POLITICO ότι η άρνηση της Επιτροπής να αποκαλύψει πληροφορίες ήταν εξαιρετικά ασυνήθιστη. «Αυτό δεν προκύπτει σχεδόν ποτέ. Δεν είναι μια κατάσταση που αντιμετωπίζουμε συνήθως εμείς στο δικαστήριο», είπε ο ελεγκτής, ο οποίος ζήτησε να διατηρήσει την ανωνυμία του.

Η έκθεση ελέγχου εγείρει περαιτέρω ανησυχίες για τις ενέργειες της von der Leyen, μόλις δύο ημέρες πριν από την εκφώνηση της ετήσιας ομιλίας της για την κατάσταση της Ένωσης.

Ήδη τον Απρίλιο του 2021, οι New York Times ανέφεραν ότι η ηγέτης της ΕΕ είχε ανταλλάξει γραπτά μηνύματα με τον Albert Bourla, τον διευθύνοντα σύμβουλο της Pfizer, ενόψει της συμφωνίας. Η φαινομενικά άνετη σχέση μεταξύ κορυφαίων πολιτικών και επιχειρηματικών ηγετών έκανε τα φρύδια να σηκωθούν εκείνη την εποχή.

Και, όπως σημειώνει η έκθεση, η έρευνα του Ευρωπαίου Διαμεσολαβητή για το θέμα συνάντησε έναν τοίχο σιωπής. Εκείνη την εποχή, η Επιτροπή ισχυρίστηκε ότι δεν είχε πλέον τα γραπτά μηνύματα. Σε απάντηση, η διαμεσολαβήτρια Emily O’Reilly διαπίστωσε ότι είχε σημειωθεί κακοδιοίκηση.

Η μεγαλύτερη συμφωνία

Η διαμάχη περιστρέφεται γύρω από την τρίτη σύμβαση της Επιτροπής για το εμβόλιο mRNA της BioNTech/Pfizer. Τα δύο προηγούμενα συμβόλαια είχαν εξασφαλίσει συνολικά έως και 600 εκατομμύρια δόσεις. Αλλά αυτή η επόμενη, για έως και 1,8 δισεκατομμύρια δόσεις, θα αποδειχτεί η μεγαλύτερη μακράν όλων των συμφωνιών που υπέγραψαν οι Βρυξέλλες. Προέβλεψε την εκ των προτέρων αγορά 900 εκατομμυρίων δόσεων, με δυνατότητα παραγγελίας 900 εκατομμυρίων επιπλέον, για παράδοση το 2022 και το 2023.

Το συμβόλαιο ήταν σημαντικό τόσο σε όγκο όσο και σε τιμή. Σύμφωνα με στοιχεία που διέρρευσαν, οι βολές κόστισαν αρχικά 15,50 ευρώ το καθένα, με την τιμή στη συνέχεια να αυξηθεί στα 19,50 ευρώ σύμφωνα με τους Financial Times, πράγμα που σημαίνει ότι το συμβόλαιο θα ήταν περίπου 35 δισεκατομμύρια ευρώ εάν ασκηθεί πλήρως. «Είναι η μεγαλύτερη σύμβαση εμβολίων για τον COVID-19 που υπέγραψε η Επιτροπή και θα κυριαρχήσει στο χαρτοφυλάκιο εμβολίων της ΕΕ μέχρι το τέλος του 2023», σημειώνει το δικαστήριο.

Η Pfizer δεν απάντησε σε αίτημα για σχόλιο για αυτήν την ιστορία.

Η Ε.Ε χρηματοδότης του Εργαστηρίου Βιολογίας της Wuhan!

Το Ινστιτούτο Βιολογίας της Wuhan διέγραψε έγγραφα που δείχνουν τη χρηματοδότηση από τη NIAID του Fauci αλλά και τους Ευρωπαίους Εταίρους του οι οποίοι ως το Μάρτιο που ξεκίνησε η “ανάκριση” του Fauci από την Αμερικανική Γερουσία ήταν αναρτημένοι στην επίσημη σελίδα του Εργαστηρίου όπως μπορείτε να δείτε εδώ.

Ανακαλύφθηκε ότι το εργαστήριο της Wuhan διέγραψε κρυφά όλες τις αναφορές για τη συνεργασία του με το NIAID του Fauci, το NIH και άλλους Αμερικανούς ερευνητικούς εταίρους αλλά και τα ονόματα της Ευρωπαικής Ένωσης και του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (το όνομα του οποίου είναι από τα ελάχιστα που παραμένουν στη σχετική λίστα) καθώς και κορυφαίων Ευρωπαικών και Αμερικανικών Πανεπιστημίων από τον ιστότοπό του λίγο μετά την κατάθεση της Fauci σε ακρόαση της Γερουσίας τον Μάρτιο του 2021, όταν άρχισε να τον ανακρίνει ο Γερουσιαστής Rand Paul .

Aυτοί ήταν οι συνεργάτες του Εργαστηρίου της Wuhan στις 21 Μαρτίου 2021. Δείτε ΕΔΩ

Στην ενότητα Ιnternanional Organiations φιγουράρει πρώτη πρώτη η Εuropean Union!

Η δικιά μας Εuropean Union!

Και φυσικά ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (World Health Organization)

H Eυρωπαική Ένωση για την οποία πράγματι είμαστε υπερήφανοι.

Eάν μπείτε όμως σήμερα στον ιστότοπου του Εργαστηρίου του Τρόμου της Wuhan θα δείτε ότι (μετά από 5,36 εκ. νεκρούς και το δεδομένο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας) έχει αφαιρεθεί το όνομα της European Union. Έλα όμως που οι ιθύνοντες θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι υπάρχει μηχανή αναζήτησης (Way Back Machine) που σου δείχνει την εικόνα της κάθε μέρας!

Κι εάν στις ΗΠΑ έχει ξεκινήσει ήδη η ανάκριση του Fauci είναι τώρα η ώρα οι Ευρωπαίοι πολίτες να πληροφορηθούν τι είδους συνεργασία υπήρχε ανάμεσα στην Ευρωπαική Ένωση και το Ινστιτούτο της Wuhan.

Ποιοι την ενέκριναν, ποιοι την έτρεχαν και ποιοι αποφάσισαν κρυφίως να αφαιρέσουν το όνομα της Eυρωπαικής Ένωσης από τους Διεθνείς Οργανισμούς που συνεργάζονταν με το Εργαστήριο-Εξολοθρευτή της Ανθρωπότητας. Εδώ δεν χωράει αμέλεια.

Πρόκειται για Έγκλημα 5,36 εκ.νεκρούς στους οποίους καθημερινά προστίθενται οι νεκροί των παρενεργειών εάν όπως όλα δείχνουν με την ίδια ανευθυνότητα ή και εσκεμμένη απόφαση έλαβαν έγκριση τα εμβόλια που κυκλοφορούν.

 

Σήμερα λοιπόν από τη σελίδα των συνεργατών απουσιάζει το όνομα της European Union από τη λίστα των Διεθνών Οργανισμών του Εργαστηρίου του Τρόμου.

Σαν πολίτες της Ευρώπης και πολίτες μιας χώρας με 13.000 νεκρούς σαν φόρο αίματος στο τέρας που χορηγούσαμε ζητάμε από τον Επίτροπο Σχοινά να μας εξηγήσει τι είδους συνεργασία είχε το κοινό μας σπίτι, η Ευρώπη, με το Εργαστήριο της Wuhan και ποιος και γιατί έσπευσε να αφαιρέσει το όνομα της Eυρωπαικής Ένωσης από τη λίστα των διεθνών συνεργατών του Iνστιτούτου της Wuhan.

 

     

Wuhan lab deleted documents showing Fauci’s NIAID funding

All of that basically serves as backstory to the latest development. It’s now been discovered that the WIV quietly deleted all mentions of its collaboration with Fauci’s NIAID, the NIH and other American research partners from its website shortly after Fauci testified in a Senate hearing in March 2021, when he went head to head with Sen. Rand Paul on mask-wearing. As reported May 15, 2021, by The National Pulse:

“March 21, 2021, the lab’s website listed six U.S.-based research partners: University of Alabama, University of North Texas, EcoHealth Alliance, Harvard University, the National Institutes of Health (NIH), the United States and the National Wildlife Federation.

“One day later, the page was revised to contain just two research partners — EcoHealth Alliance and the University of Alabama. By March 23, EcoHealth Alliance was the sole partner remaining.

“EcoHealth Alliance is run by long-standing Chinese Communist Party-partner Dr. Peter Daszak, who National Pulse Editor-in-Chief Raheem Kassam has repeatedly claimed will be the first ‘fall guy’ of the Wuhan lab debacle …

“Beyond establishing a working relationship between the NIH and the Wuhan Institute of Virology, now-deleted posts from the site also detail studies bearing the hallmarks of gain-of-function research conducted with the Wuhan-based lab.”

Klaus Schwab> O Ιδρυτής του WEF προέβλεψε με ακρίβεια την πανδημία ενώ υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας του χτυπήματος στους Δίδυμους Πύργους

Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως ο Ιδρυτής του Forum του Davos έχει προφητικές ικανότητες.

Ο ίδιος (το WEF) προέβλεψε την πανδημία, πρόλαβε να γράψει και σχετικό βιβλίο με αφορμή τον COVID-19 σε χρόνο dt ενώ υπήρξε και αυτόπτης μάρτυρας του χτυπήματος στους Δίδυμους Πύργους καθώς βρισκόταν στο Park Εast της Νέας Υόρκης ενώ το συμβάν βρισκόταν σε εξέλιξη.

Eδώ>

Πάμε όμως να δούμε την εντυπωσιακή πρόβλεψη της επερχόμενης πανδημίας όπως αυτή εμφανίζεται στον επίσημο ιστότοπο του Forum.

Mε ημερομηνία 15 Οκτωβρίου 2019 δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του WEF η προσομοίωση πανδημίας με την ονομασία EVENT 201 που εμπρόκειτο να λάβει χώρα 3 μέρες αργότερα στη Νέα Υόρκη και για την ακρίβεια στις 18 Οκτωβρίου 2019.

H προσομοίωση πανδημίας έγινε για να προετοιμαστεί η απάντηση των ηγετών για το ενδεχόμενο πανδημίας που θα γινόταν πραγματικότητα σχεδόν ταυτόχρονα εάν λάβουμε υπόψη μας τις επικρίσεις που ακολούθησαν σε βάρος της Κίνας για την καθυστερημένη ενημέρωση της παγκόσμιας κοινής γνώμης.

Δείτε>

Χορηγοί του EVENT 201 ήταν το WEF από κοινού με το Ιδρυμα Gates και το Johns Hopkins ( ιδιωτικό ερευνητικό πανεπιστήμιο των ΗΠΑ με έδρα τη Βαλτιμόρη).

Λίγο μετά θα ακολουθούσε η πραγματική πανδημία.

Το πιο εκτενές πορτρέτο του κ. Schwab φέρνει την υπογραφή του κ. Johnny Vedmore o οποίος είναι είναι ανεξάρτητος ερευνητής-δημοσιογράφος από το Κάρντιφ της Ουαλίας. Kαθώς η Σύνοδος του 2023 βρίσκεται σε εξέλιξη ας δούμε ποιος είναι ο εμπνευστής του Forum σύμφωνα με την έρευνα του συγκεκριμένου δημοσιογράφου.

Το πρωί της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, ο Klaus Schwab βρισκόταν στο Park Εast της Νέας Υόρκης και υπήρξε μάρτυρας ενός από τα πιο εντυπωσιακά γεγονότα της επόμενης εικοσαετίας με τα δίδυμα κτίρια του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου να σωριάζονται μετά από 3 απανωτές εκρήξεις. Σήμερα, δύο δεκαετίες μετά, ο Klaus Schwab κάθεται ξανά στην πρώτη σειρά μιας άλλης στιγμής που καθορίζει τη γενιά στη σύγχρονη ανθρώπινη ιστορία.

Των Steve Beckow και Johnny Vedmore*

Aπόδοση> Γιάννης Βαγγελάτος

Έχοντας, φαινομενικά, πάντα μια θέση στην πρώτη σειρά όταν πλησιάζει μια τραγωδία, η εγγύτητα του Schwab με γεγονότα που αλλάζουν τον κόσμο πιθανότατα να οφείλεται στο ότι είναι ένας από τους πιο καλά δικτυωμένους ανθρώπους στη Γη. Ως κινητήριος δύναμη πίσω από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, «τον διεθνή οργανισμό για τη συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα», ο Schwab έχει φλερτάρει με αρχηγούς κρατών, κορυφαία στελέχη επιχειρήσεων και την ελίτ ακαδημαϊκών και επιστημονικών κύκλων στο Νταβός για περισσότερα από 50 χρόνια.

Πιο πρόσφατα, έχει επίσης φλερτάρει με την οργή πολλών λόγω του πιο πρόσφατου ρόλου του ως επικεφαλής της Great Reset (Μεγάλη Επαναφορά), μιας σαρωτικής προσπάθειας να αναδημιουργηθεί ο πολιτισμός παγκοσμίως προς όφελος της ελίτ του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ και των συμμάχων της.

Ο Schwab, κατά την ετήσια συνάντηση του Φόρουμ τον Ιανουάριο του 2021, τόνισε ότι η οικοδόμηση εμπιστοσύνης θα ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της επιτυχίας του Great Reset, σηματοδοτώντας τη συνεχιζόμενη επέκταση της ήδη μαζικής εκστρατείας δημοσίων σχέσεων της πρωτοβουλίας. Αν και ο Schwab ζήτησε την οικοδόμηση εμπιστοσύνης μέσω μιας απροσδιόριστης «προόδου», η εμπιστοσύνη συνήθως διευκολύνεται μέσω της διαφάνειας. Ίσως αυτός είναι ο λόγος που πολλοί δυσκολεύονται να εμπιστευτούν τον Schwab και τα κίνητρά του, καθώς είναι γνωστά ελάχιστα για την ιστορία και το βιογραφικό του πριν από την ίδρυση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, στις αρχές της δεκαετίας του 1970.

Όπως πολλοί εξέχοντες επικεφαλής της ατζέντας που υποστηρίζεται από την ελίτ, το διαδικτυακό αρχείο του Schwab έχει καθαριστεί καλά, καθιστώντας δύσκολο να βρεθούν πληροφορίες για την πρώιμη ιστορία του καθώς και πληροφορίες για την οικογένειά του. Ωστόσο, έχοντας γεννηθεί στο Ράβενσμπουργκ της Γερμανίας το 1938, πολλοί εικάζουν τους τελευταίους μήνες ότι η οικογένεια του Schwab ίσως να είχε κάποια σχέση με τις πολεμικές προσπάθειες του Άξονα, δεσμούς που, εάν δημοσιοποιηθούν, θα μπορούσαν να απειλήσουν τη φήμη του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ και να προκαλέσουν ανεπιθύμητο έλεγχο στην αποστολή και τα κίνητρά του.

Στην έρευνα της ιστοσελίδας Unlimited Hangout, διερευνάται λεπτομερώς το παρελθόν για το οποίο ο Klaus Schwab έχει εργαστεί να αποκρύψει και αποκαλύπτεται η συμμετοχή της οικογένειας Schwab, όχι μόνο στη ναζιστική αναζήτηση για μια ατομική βόμβα, αλλά και στο παράνομο πυρηνικό πρόγραμμα της Νότιας Αφρικής για το απαρτχάιντ. Ιδιαίτερα αποκαλυπτική είναι η ιστορία του πατέρα του Klaus, Eugen Schwab, ο οποίος υπήρξε καθοδηγητής του υποστηριζόμενου από τους Ναζί γερμανικού υποκατατήματος μιας ελβετικής εταιρείας μηχανικών στον πόλεμο, ως εξέχων εργολάβος στρατού.

Αυτή η εταιρεία, η Escher-Wyss, θα χρησιμοποιούσε τη δουλεία για να παράγει μηχανήματα ζωτικής σημασίας για την πολεμική προσπάθεια των Ναζί, καθώς και Βαρύ Ύδωρ για το πυρηνικό τους πρόγραμμα. Χρόνια αργότερα, στην ίδια εταιρεία, ένας νεαρός, ο Klaus Schwab, υπηρέτησε στο διοικητικό συμβούλιο όταν πάρθηκε η απόφαση να εφοδιαστεί το ρατσιστικό καθεστώς απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής με τον απαραίτητο εξοπλισμό προκειμένου να προωθήσει την προσπάθειά του να γίνει πυρηνική δύναμη.

Με το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ να είναι πλέον ένας εξέχων υποστηρικτής της μη διάδοσης των πυρηνικών όπλων και της «καθαρής» πυρηνικής ενέργειας, το παρελθόν του Klaus Schwab τον καθιστά φτωχό εκφραστή της δήθεν ατζέντας του για το παρόν και το μέλλον. Ωστόσο, σκάβοντας ακόμη βαθύτερα στις δραστηριότητές του, γίνεται σαφές ότι ο πραγματικός ρόλος του Schwab ήταν από καιρό να «διαμορφώνει παγκόσμιες, περιφερειακές και βιομηχανικές ατζέντες» του παρόντος, προκειμένου να διασφαλίσει τη συνέχεια μεγαλύτερων, πολύ παλαιότερων σχεδίων που δυσφημίστηκαν μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όχι μόνο την πυρηνική τεχνολογία, αλλά και τις πολιτικές ελέγχου του πληθυσμού που είναι επηρεασμένες από την Ευγονική (ένα σύνολο πεποιθήσεων και πρακτικών που στοχεύουν στη βελτίωση της γενετικής ποιότητας του πληθυσμού).

Μία ιστορία από την Σουαβία

Στις 10 Ιουλίου του 1870, ο παππούς του Klaus Schwab,Jakob Wilhelm Gottfried Schwab, που αργότερα αναφέρεται ως απλά Gottfried, γεννήθηκε σε μια Γερμανία που βρίσκονταν σε πόλεμο με τους Γάλλους γείτονές της.

Η Καρλσρούη, η πόλη που γεννήθηκε ο Gottfried Schwab, περιλαμβάνονταν στο Μεγάλο Δουκάτο του Μπάντεν, το οποίο κυβερνούσε το 1870 ο 43χρονος Μέγας Δούκας του Μπάντεν, Φρειδερίκος Α’. Το επόμενο έτος, ο προαναφερόμενος Δούκας θα ήταν παρών στη διακήρυξη της Γερμανικής Αυτοκρατορίας που έλαβε χώρα στην Αίθουσα των Κατόπτρων στο Παλάτι των Βερσαλλιών.

Ήταν ο μοναδικός γαμπρός του αυτοκράτορα Γουλιέλμου Α’ και, ως Φρειδερίκος Α’, ήταν ένας από τους ηγεμόνες της Γερμανίας. Όταν ο Gottfried Schwab έγινε 18 ετών, η Γερμανία θα έβλεπε τον Γουλιέλμο Β’ να παίρνει το θρόνο μετά το θάνατο του πατέρα του, Φρειδερίκου Γ’.

Το 1893, ο 23χρονος Gottfried Schwab θα έφευγε επίσημα από τη Γερμανία, έχοντας απαρνηθεί τη γερμανική υπηκοότητα, για να μεταναστεύσει στην Ελβετία. Εκείνη την εποχή, το επάγγελμά του ήταν αρτοποιός.Εδώ, ο Gottfried θα συναντούσε τη Marie Lappert που ήταν από το Κίρχμπεργκ κοντά στη Βέρνη της Ελβετίας και η οποία ήταν πέντε χρόνια νεότερή του. Οι δυο τους, θα παντρευτούν στο Ρόγκβιλ της Βέρνης, στις 27 Μαΐου του 1898 και τον επόμενο χρόνο, στις 27 Απριλίου του 1899, γεννήθηκε το παιδί τους, Eugen Schwab.

Την εποχή της γέννησής του Eugen, ο Gottfried Schwab είχε εξελιχθεί επαγγελματικά σε Μηχανικός Μηχανών. Όταν ο Eugen ήταν περίπου ενός έτους, ο Gottfried και η Marie Schwab αποφάσισαν να επιστρέψουν για να ζήσουν στην Καρλσρούη και ο Gottfried έκανε ξανά αίτηση για τη γερμανική υπηκοότητα.

Ο Eugen Schwab θα ακολουθούσε τα βήματα του πατέρα του και θα γινόταν επίσης Μηχανικός Μηχανών και στα επόμενα χρόνια θα συμβούλευε τα παιδιά του να κάνουν το ίδιο. Ο Eugen Schwab θα άρχιζε τελικά να εργάζεται σε ένα εργοστάσιο σε μια πόλη στην Άνω Σουαβία, στη Νότια Γερμανία, πρωτεύουσα της περιφέρειας Ράβενσμπουργκ, την Μπάντεν-Βούτεμπεργκ.

Το εργοστάσιο όπου θα χαράξει την καριέρα του ήταν το γερμανικό υποκατάστημα μιας ελβετικής εταιρείας με το όνομα Escher Wyss. Η Ελβετία είχε πολλούς μακροχρόνιους οικονομικούς δεσμούς με την περιοχή του Ράβενσμπουργκ,με Ελβετούς εμπόρους στις αρχές του 19ου αιώνα που έφεραν νήματα και προϊόντα ύφανσης. Την ίδια περίοδο, το Ράβενσμπουργκ παρέδιδε σιτηρά στο Ρόρσαχ, βαθιά μέσα στις Ελβετικές Άλπεις, μέχρι το 1870, μαζί με ζώα αναπαραγωγής και διάφορα τυριά. Μεταξύ 1809 και 1837, ζούσαν 375 Ελβετοί στο Ράβενσμπουργκ, αν και ο ελβετικός πληθυσμός είχε πέσει στους 133 μέχρι το 1910.

Στη δεκαετία του 1830, ειδικευμένοι Ελβετοί εργάτες δημιούργησαν ένα εργοστάσιο βαμβακιού με ενσωματωμένο εργοστάσιο λεύκανσης και φινιρίσματος που ανήκε και συντηρήθηκε από τους αδελφούς Erpf. Η αγορά αλόγων του Ράβενσμπουργκ, που δημιουργήθηκε γύρω στο 1840, προσέλκυσε επίσης πολλούς από την Ελβετία, ειδικά μετά το άνοιγμα της σιδηροδρομικής γραμμής από το Ράβενσμπουργκ στο Φριντριχσάφεν, μια πόλη που βρίσκεται στην κοντινή λίμνη της Κωνσταντίας, στα σύνορα της Ελβετίας και της Γερμανίας, το 1847.

Οι έμποροι σιτηρών από το Ρόρσαχ έκαναν τακτικές επισκέψεις στο εργαστάσιο του Ράβενσμπουργκ και τελικά αυτή η διασυνοριακή συνεργασία και το εμπόριο οδήγησε επίσης στο άνοιγμα ενός υποκαταστήματος στην πόλη, του εργοστασίου μηχανών της Ζυρίχης, Escher-Wyss & Cie. Αυτό έγινε εφικτό όταν ολοκληρώθηκε η γραμμή τρένου που συνέδεε την Ζυρίχη με το γερμανικό δίκτυο δρομολογίων, μεταξύ 1850 και 1853.

Το εργοστάσιο ιδρύθηκε από τον Walter Zuppinger μεταξύ 1856 και 1859 και θα ξεκινήσει την παραγωγή το 1860. Το 1861,μπορούμε να δούμε το πρώτο επίσημο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας των κατασκευαστών του Escher-Wyss στο Ράβενσμπουργκ που αναφέρεται στις «ιδιαίτερες εγκαταστάσεις με μηχανικούς αργαλειούς για ύφανση κορδέλας». Εκείνη την εποχή, το υποκατάστημα του Ράβενσμπουργκ Escher Wyss θα διευθύνονταν από τον Walter Zuppinger και θα ήταν εκεί όπου ο ίδιος ανέπτυξε την εφαπτομενική τουρμπίνα του και όπου κέρδισε μια σειρά από επιπλέον διπλώματα ευρεσιτεχνίας. Το 1870, ο Zuppinger, μαζί με άλλους, ίδρυσαν επίσης ένα εργοστάσιο χαρτοποιίας στο Μπάινφερτ, κοντά στο Ράβενσμπουργκ. Ο ίδιος, αποσύρθηκε το 1875 και αφιέρωσε όλες του τις δυνάμεις στην περαιτέρω προώθηση των στροβίλων.

Στο γύρισμα του νέου αιώνα, το εργοστάσιο Escher-Wyss είχε αφήσει την ύφανση της κορδέλας σχεδόν στην άκρη και άρχισε να επικεντρώνεται σε πολύ μεγαλύτερα έργα όπως η παραγωγή μεγάλων βιομηχανικών στροβίλων και, το 1907, ενεπλάκη σε μια «διαδικασία έγκρισης και παραχώρησης» για την κατασκευή υδροηλεκτρικού σταθμούκοντά στο Ντόγκερν Αμ Ράιν, όπως αναφέρεται σε έγγραφο της Βασιλείας στηνν Ελβετία από το 1925.

Μέχρι το 1920, το εργοστάσιο Escher-Wyss βρέθηκε μπλεγμένο σε σοβαρές οικονομικές δυσκολίες.Η συνθήκη των Βερσαλλιών είχε περιορίσει τη στρατιωτική και οικονομική ανάπτυξη της Γερμανίας μετά τον Μεγάλο Πόλεμο, και η Ελβετική Εταιρεία βρήκε την ύφεση στα γειτονικά εθνικά έργα υπερβολική για να την αντέξει.

Ωστρόσο, το μητρικό υποκατάστημα Escher-Wyss που βρισκόταν στη Ζυρίχη και είχε ιδρυθεί το 1805 και η εταιρεία, η οποία εξακολουθούσε να επωφελείται από μια καλή φήμη και μια ιστορία που διήρκεσε περισσότερο από έναν αιώνα, κρίθηκαν πολύ σημαντικά για να χαθούν. Τον Δεκέμβριο του 1920, πραγματοποιήθηκε αναδιοργάνωση με μείωση του μετοχικού κεφαλαίου από 11,5 σε 4,015 εκατομμύρια γαλλικά φράγκα και το οποίο αργότερα αυξήθηκε ξανά σε 5,515 εκατομμύρια ελβετικά φράγκα. Παρ’ όλα αυτά, μέχρι το τέλος του οικονομικού έτους του 1931, η εταιρεία Escher-Wyss εξακολουθούσε να χάνει χρήματα.

Μέχρι τότε, το εργοστάσιο συνέχιζε να παραδίδει μεγάλης κλίμακας συμβάσεις κατασκευαστικών έργων, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1920, όπως σημειώνεται σε επίσημη αλληλογραφία με ημερομηνία 1924που ανταλλάχθηκε μεταξύ του Γουλιέλμου Γ΄, πρίγκιπα της Θουριγγίας, της εταιρείας Escher-Wyss και του διαχειριστή περιουσιακών στοιχείων του Οίκου της Θουριγγίας, λογιστή Julius Heller. Αυτό το έγγραφο αναφέρεται στους «Γενικούς Όρους και Προϋποθέσεις της Ένωσης Γερμανών Κατασκευαστών Υδροτουρμπίνων για την Παράδοση Μηχανών και Άλλου Εξοπλισμού για Υδροηλεκτρικούς Σταθμούς».

Αυτό επιβεβαιώνεται επίσης σε ένα φυλλάδιο για τη «συμφωνία της Ένωσης Γερμανών Κατασκευαστών Υδροτουρμπίνων για την Εγκατάσταση Στροβίλων και Ανταλλακτικών Μηχανών εντός του Γερμανικού Ράιχ», που τυπώθηκε στις 20 Μαρτίου 1923 σε ένα διαφημιστικό φυλλάδιο από την Escher-Wyss για έναν ρυθμιστή πίεσης λαδιού.

Αφού η Μεγάλη Ύφεση στις αρχές της δεκαετίας του 1930 είχε καταστρέψει την παγκόσμια οικονομία, η Escher-Wyss ανακοίνωσε ότι «η καταστροφική εξέλιξη της οικονομικής κατάστασης σε σχέση με το νόμισμα μειώνεται. Η εταιρεία [Escher-Wyss] δεν είναι προσωρινά σε θέση να συνεχίσει τις τρέχουσες υποχρεώσεις της σε διάφορες χώρες των πελατών της». Η εταιρεία αποκάλυψε επίσης ότι θα ζητούσε την αναβολή ενός δικαστηρίου στην ελβετική εφημερίδα Neue Zürcher Nachrichten, η οποία ανέφερε την 1η Δεκεμβρίου 1931 ότι «η Escher-Wyss έλαβε αναστολή απόφασης πτώχευσης μέχρι τα τέλη Μαρτίου 1932 και ενεργώντας ως επιμελητής στην Ελβετία, έχει οριστεί μια εταιρεία εμπιστοσύνης». Το άρθρο ανέφερε με αισιοδοξία ότι «θα πρέπει να υπάρξει προοπτική συνέχισης των επιχειρήσεων». Το 1931, η Escher-Wyss απασχολούσε περίπου 1.300 μη συμβασιούχους εργάτες και 550 μισθωτούς.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1930, η Escher-Wyss βρέθηκε ξανά σε οικονομικά προβλήματα. Αυτή τη φορά, δημιουργήθηκε μια κοινοπραξία προκειμένου να σώθει η προβληματική εταιρεία μηχανικής. Η κοινοπραξία συγκροτήθηκε εν μέρει από την Ομοσπονδιακή Τράπεζα της Ελβετίας (της οποίας κατά σύμπτωση επικεφαλής ήταν ένας Max Schwab, ο οποίος δεν έχει καμία σχέση με τον Klaus Schwab) και έλαβε χώρα περαιτέρω αναδιάρθρωση.

Το 1938, ανακοινώθηκεότι ένας μηχανικός της εταιρείας, ο συνταγματάρχης Jacob Schmidheiny θα γινόταν ο νέος Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Escher-Wyss. Λίγο μετά το ξέσπασμα του πολέμου, το 1939, ο Schmidheiny φέρεται να είπε: «Το ξέσπασμα του πολέμου δεν σημαίνει απαραίτητα λουκέτο για μία βιομηχανία με μηχανές σε μια ουδέτερη χώρα, αντιθέτως». Η Escher-Wyss και η νέα της διοίκηση, προφανώς ανυπομονούσαν να επωφεληθούν από τον πόλεμο, ανοίγοντας το δρόμο για τη μεταμόρφωσή της σε σημαντικό στρατιωτικό εργολάβο των Ναζί.

Μια σύντομη ιστορία της εβραϊκής δίωξης στο Ράβενσμπουργκ

Όταν ο Αδόλφος Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία, πολλά πράγματα άλλαξαν στη Γερμανία και η ιστορία του εβραϊκού πληθυσμού του Ράβενσμπουργκ κατά τη διάρκεια εκείνης της εποχής είναι θλιβερή. Ωστόσο, δεν ήταν η πρώτη φορά που ο αντισημιτισμός είχε σηκώσει κεφάλι στην περιοχή.

Κατά τον Μεσαίωνα, μια συναγωγή, που αναφέρεται ήδη από το 1345, βρισκόταν στο κέντρο του Ράβενσμπουργκ και που εξυπηρετούσε μια μικρή εβραϊκή κοινότητα, την παρουσία της οποίας μπορεί να εντοπίσει κανείς από το 1330 έως το 1429. Στα τέλη του 1429 και έως το 1430, οι Εβραίοι του Ράβενσμπουργκ είχαν στοχοποιηθεί και ακολούθησε μια φρικτή σφαγή.Στους κοντινούς οικισμούς Λιντάου, Υμπερλίνγκεν, Μπούχορν (αργότερα μετονομάστηκε σε Φριντριχσάφεν), Μίρσμπουργκ και Κόστανζ, έγιναν μαζικές συλλήψεις Εβραίων κατοίκων.

Οι Εβραίοι του Λιντάου κάηκαν ζωντανοί κατά τη «Συκοφαντία του Αίματος»του Ράβενσμπουργκ το 1429/1430, στην οποία μέλη της εβραϊκής κοινότητας κατηγορήθηκαν ότι θυσίαζαν μωρά μέσω τελετουργιών. Τον Αύγουστο του 1430, στο Υμπερλίνγκεν, η εβραϊκή κοινότητα αναγκάστηκε να αλλαξοπιστήσει, με 12 να αρνούνται και να σκοτώνονται. Οι σφαγές, συνολικά, έγιναν με την άμεση έγκριση του βασιλιά Σίγκμουντ και οι υπόλοιποι Εβραίοι εκδιώχθηκαν σύντομα από την περιοχή.

Το Ράβενσμπουργκ είχε πρωτοστατήσει και το 1559 σε αυτό τον διωγμό, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Φερδινάνδος Α’. Μάλιστα, πολύ αργότερα, σε μια ανανεωμένη οδηγία του 1804 που εκδόθηκε για τη φρουρά της πόλης, αναφέρονταν: «Εφόσον οι Εβραίοι δεν επιτρέπεται να ασχολούνται με οποιοδήποτε εμπόριο ή επιχείρηση, δεν επιτρέπεται σε κανέναν από αυτούς η είσοδος στην πόλη με τα πόδια ή με άμαξα. Επίσης, όσοι βρίσκονται ήδη στην πόλη και δεν έχουν λάβει άδεια για μεγαλύτερη ή μικρότερη παραμονή από το αστυνομικό γραφείο, πρέπει να απομακρυνθούν από την πόλη. Εκ του αστυνομικού τμήματος».

Μόλις τον 19ο αιώνα οι Εβραίοι κατάφεραν να εγκατασταθούν νόμιμα στο Ράβενσμπουργκ και, ακόμη και τότε, ο αριθμός τους παρέμενε τόσο μικρός που δεν ξαναχτίστηκε άλλη συναγωγή. Το 1858, υπήρχαν μόνο 3 Εβραίοι καταγεγραμμένοι και, το 1895, ο αριθμός αυτός έφτασε στους 57. Από την αλλαγή του αιώνα μέχρι το 1933, ο αριθμός των Εβραίων που ζούσαν στο Ράβενσμπουργκ είχε μειωθεί σταθερά, καθώς η κοινότητα τότε απαρτιζόταν μόνο από 23 ανθρώπους.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1930, υπήρχαν επτά κύριες εβραϊκές οικογένειες που ζούσαν στο Ράβενσμπουργκ, συμπεριλαμβανομένων των οικογενειών Adler, Erlanger, Harburger, Herrmann, Landauer, Rose και Sondermann. Μετά την κατάληψη της εξουσίας από τους εθνικοσοσιαλιστές, ορισμένοι από τους Εβραίους του Ράβενσμπουργκ αναγκάστηκαν αρχικά να μεταναστεύσουν, ενώ άλλοι αργότερα δολοφονήθηκαν σε ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μέχρι τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, υπήρξαν πολλές δημόσιες εκδηλώσεις μίσους προς τη μικρή κοινότητα των Εβραίων μέσα και γύρω από το Ράβενσμπουργκ.

Ήδη, στις 13 Μαρτίου 1933, περίπου τρεις εβδομάδες πριν από το πανεθνικό ναζιστικό μποϊκοτάζ όλων των εβραϊκών καταστημάτων στη Γερμανία, φρουροί της Στούρμαμπταϊλουνγκ (παραστρατιωτική οργάνωση προσκείμενη αρχικά στο Γερμανικό Εργατικό Κόμμα και στη συνέχεια στη μετεξέλιξή του, στο Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα του Χίτλερ) τοποθετήθηκαν μπροστά σε δύο από τα πέντε εβραϊκά καταστήματα στο Ράβενσμπουργκ και προσπάθησαν να εμποδίσουν πελάτες προκειμένου να εισέλθουν, βάζοντας πινακίδες σε ένα κατάστημα που ανέφεραν,«Το Wohlwert έκλεισε μέχρι την αρυανοποίηση του».

Το Wohlwert’s σύντομα θα «αρυανοποιούνταν» και θα ήταν το μόνο εβραϊκό κατάστημα που θα επιζούσε από το ναζιστικό πογκρόμ. Οι άλλοι ιδιοκτήτες των τεσσάρων μεγάλων εβραϊκών πολυκαταστημάτων στο Ράβενσμπουργκ, οι Knopf, Merkur, Landauer και Wallersteiner αναγκάστηκαν όλοι να πουλήσουν τις περιουσίες τους σε μη Εβραίους εμπόρους μεταξύ 1935 και 1938. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, πολλοί από τους Εβραίους του Ράβενσμπουργκ κατάφεραν να φύγουν στο εξωτερικό πριν ξεκινήσει η χειρότερη δίωξη των εθνικοσοσιαλιστών.

Ενώ τουλάχιστον οκτώ πέθαναν βίαια, αναφέρθηκε ότι τρεις Εβραίοι πολίτες που ζούσαν στο Ράβενσμπουργκ επέζησαν λόγω των Γερμανίδων συζύγων τους. Μερικοί από τους Εβραίους που συνελήφθησαν στο Ράβενσμπουργκ κατά τη διάρκεια της «Νύχτας των Κρυστάλλων» αναγκάστηκαν να παρελάσουν στους δρόμους του Μπάντεν-Μπάντεν υπό την επίβλεψη φρουρών των SS την επόμενη μέρα και αργότερα μεταφέρθηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Ζάξενχαουζεν.

Στο Ράβενσμπουργκ σημειώθηκαν φρικτά εγκλήματα των Ναζί κατά της ανθρωπότητας. Την 1η Ιανουαρίου 1934, τέθηκε σε ισχύ στη Ναζιστική Γερμανία ο «Νόμος για την Πρόληψη των Κληρονομικών Ασθενειών»,που σήμαινε ότι άτομα με διαγνωσμένες ασθένειες όπως άνοια, σχιζοφρένεια, επιληψία, κληρονομική κώφωση και διάφορες άλλες ψυχικές διαταραχές, θα μπορούσαν να στειρωθούν νόμιμα.Στο Νοσοκομείο της πόλης του Ράβενσμπουργκ, που σήμερα ονομάζεται Νοσοκομείο Heilig-Geist, πραγματοποιήθηκαν αναγκαστικές στειρώσεις από τον Απρίλιο του 1934. Μέχρι το 1936, η στείρωση ήταν η πιο εκτελούμενη ιατρική πράξη στο δημοτικό νοσοκομείο.

Στα προπολεμικά χρόνια της δεκαετίας του 1930, που οδήγησαν στη προσάρτηση της Πολωνίας, το εργοστάσιο Escher-Wyss του Ράβενσμπουργκ, το οποίο τότε διαχειριζόταν ο πατέρας του Klaus Schwab, Eugen Schwab,συνέχισε να είναι ο μεγαλύτερος εργοδότης της περιοχής, ενώ και το ναζιστικό κόμμα του Χίτλερ του απένειμε τον τίτλο της«Εθνικοσοσιαλιστικής Πρότυπης Εταιρείας». Στην ουσία, ενώ ο Schwab ήταν επικεφαλής, οι Ναζί ζητούσαν συνεργασία στον επερχόμενο πόλεμο και τελικά το εργαστάσιο ανταποκρίθηκε.

Η Escher-Wyss του Ράβενσμπουργκ και ο πόλεμος

Το Ράβενσμπουργκ ήταν ιδιαιτέρως ωφελούμενο εν καιρώ πολέμου, καθώς δεν υπήρξε ποτέ στόχος αεροπορικών επιδρομών των Συμμάχων. Η παρουσία του Ερυθρού Σταυρού και μια φημολογούμενη συμφωνία με διάφορες εταιρείες,συμπεριλαμβανομένης της Escher-Wyss, οδήγησαν τις συμμαχικές δυνάμεις να συμφωνήσουν δημοσίως να μην στοχοποιήσουν την πόλη της Νότιας Γερμανίας. Δεν χαρακτηρίστηκε ως σημαντικός στρατιωτικός στόχος καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου και, για το λόγο αυτό, η πόλη διατηρεί ακόμα πολλά από τα αρχικά της χαρακτηριστικά. Ωστόσο, πολύ πιο σκοτεινά πράγματα συνέβαιναν στο Ράβενσμπουργκ όταν ξεκίνησε ο πόλεμος.

Ο Eugen Schwab συνέχισε να διαχειρίζεται την «Εθνικοσοσιαλιστική Πρότυπη Εταιρεία», την Escher-Wyss, και η ελβετική εταιρεία βοηθούσε τη ναζιστική Βέρμαχτ να παράγει σημαντικά πολεμικά όπλα, καθώς και περισσότερους βασικούς οπλισμούς. Η εταιρεία Escher-Wyss ήταν ηγέτης στην τεχνολογία μεγάλων στροβίλων για υδροηλεκτρικά φράγματα και σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής, αλλά κατασκεύαζε επίσης εξαρτήματα για γερμανικά μαχητικά αεροσκάφη. Συμμετείχε επίσης στενά σε πολύ πιο σκοτεινά έργα που συνέβαιναν στα παρασκήνια, τα οποία, αν ολοκληρωνόταν, θα μπορούσαν να είχαν αλλάξει την έκβαση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Αξιωματούχοι των Ναζί μπροστά από το Δημαρχείο του Ράβενσμπουργκ το 1938. Πηγή: Haus der Stadtgeschichte Ravensburg

Η δυτική στρατιωτική υπηρεσία πληροφοριών γνώριζε ήδη τη συνενοχή και τη συνεργασία της Escher-Wyss με τους Ναζί. Υπάρχουν διαθέσιμα αρχεία από τις δυτικές στρατιωτικές πληροφορίες εκείνη την εποχή, συγκεκριμένα το γκρουπ Αρχείων 226 (RG 226), με δεδομένα που συγκεντρώθηκαν από το Γραφείο Στρατηγικών Υπηρεσιών (OSS), τα οποία δείχνουν ότι οι συμμαχικές δυνάμεις γνώριζαν ορισμένες από τις επιχειρήσεις της Escher-Wyss στις οποίες συναλλλάσσονταν με τους Ναζί.
Μέσα στο RG 226, υπάρχουν τρεις συγκεκριμένες αναφορές για την Escher-Wyss:

• Αριθμός αρχείου 47178:Η Escher-Wyss της Ελβετίας εργάζεται για μια μεγάλη παραγγελία της Γερμανίας. Τα φλογοβόλα αποστέλλονται από την Ελβετία με το όνομα Brennstoffbehaelter. Με ημερομηνία Σεπτ. 1944.

• Ο αριθμός αρχείου 41589αναφέρει ότι οι Ελβετοί επέτρεπαν να αποθηκεύονται οι γερμανικές εξαγωγές στη χώρα τους, ένα υποτιθέμενο ουδέτερο έθνος κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου: Επιχειρηματικές σχέσεις μεταξύ της Empresa Nacional Calvo Sotelo (ENCASO), της Escher Wyss και της Mineral Celbau Gesellschaft. 1 σελ. Ιούλιος 1944. Βλέπε επίσης L 42627, την Έκθεση σχετικά με τη συνεργασία μεταξύ της ισπανικής Empresa Nacional Calvo Sotelo και της γερμανικής Rheinmetall Borsig, σχετικά με τις γερμανικές εξαγωγές που αποθηκεύονται στην Ελβετία. 1 σελ. Αύγουστος 1944.

• Ο αριθμός αρχείου 72654ισχυρίζονταν ότι: Ο βωξίτης της Ουγγαρίας στάλθηκε στη Γερμανία και την Ελβετία για διύλιση. Στη συνέχεια, ένα κυβερνητικό συνδικάτο έχτισε ένα εργοστάσιο αλουμινίου στο Dunaalmas στα σύνορα της Ουγγαρίας και στο οποίο παρέχεται ηλεκτρική ενέργεια. Η Ουγγαρία συνεισέφερε σε ανθρακωρυχεία και παραγγέλθηκε εξοπλισμός από την ελβετική εταιρεία Escher-Wyss. Η παραγωγή ξεκίνησε το 1941. 2 σελ. Μάιος 1944.

H Escher-Wyss υπήρξε ηγέτιδα στη δημιουργία νέας τεχνολογίας στροβίλων. Η εταιρεία είχε κατασκευάσει έναν στρόβιλο 14.500 HP για το στρατηγικά σημαντικό υδροηλεκτρικό εργοστάσιο της βιομηχανικής εγκατάστασης Norsk Hydro στο Βέρμοκ, κοντά στο Ριούκαν, στη Νορβηγία. Το εργοστάσιο Norsk Hydro, μέρος του οποίου υποστηριζόταν από την Escher Wyss, ήταν το μόνο βιομηχανικό εργοστάσιο υπό τον έλεγχο των Ναζί, ικανό να παράγει Βαρύ Ύδωρ, ένα συστατικό απαραίτητο για την παραγωγή πλουτωνίου για το ναζιστικό πρόγραμμα ατομικής βόμβας.

Οι Γερμανοί είχαν αφήσει στην άκρη όλους τους δυνατούς πόρους για την παραγωγή Βαρέος Ύδατος, αλλά οι συμμαχικές δυνάμεις γνώριζαν τις τεχνολογικές προόδους που θα μπορούσαν να αλλάξουν το παιχνίδι από τους ολοένα και πιο απελπισμένους Ναζί. Κατά τη διάρκεια του 1942 και του 1943, το υδροηλεκτρικό εργοστάσιο έγινε στόχος, επιτυχημένων -μερικώς- επιδρομών βρετανικών καταδρομέων και της νορβηγικής αντίστασης, αν και η παραγωγή Βαρέος Ύδατος συνεχίστηκε. Οι συμμαχικές δυνάμεις θα ρίξουν περισσότερες από 400 βόμβες στο εργοστάσιο, κάτι που όμως επηρέασε ελάχιστα τις μεγάλες εγκαταστάσεις.

Το 1944, γερμανικά πλοία προσπάθησαν να μεταφέρουν Βαρύ Ύδωρ πίσω στη Γερμανία, αλλά η Νορβηγική Αντίσταση κατάφερε να βυθίσει μόλις ένα. Έτσι, με τη βοήθεια της Escher-Wyss, οι Ναζί κατάφεραν σχεδόν να αλλάξουν την παλίρροια του πολέμου και να επιφέρουν μια νίκη του Άξονα.

Πίσω στο εργοστάσιο Escher-Wyss στο Ράβενσμπουργκ, ο Eugen Schwab ήταν απασχολημένος με το να χρησιμοποιεί στη ναζιστική εταιρεία του την αναγκαστική εργασία. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, σχεδόν 3.600 εργάτες δούλευαν καταναγκαστικά στο Ράβενσμπουργκ, συμπεριλαμβανομένου και του εργαστασίου της Escher Wyss. Σύμφωνα με τον αρχειοφύλακα της πόλης στο Ράβενσμπουργκ, Andrea Schmuder, το εργοστάσιο μηχανών Escher-Wyss απασχολούσε μεταξύ 198 και 203 πολιτικούς κρατουμένους και αιχμαλώτους κατά τη διάρκεια του πολέμου. Ο Karl Schweizer, ένας τοπικός ιστορικός του Λιντάου, αναφέρει ότι η Escher-Wyss διατηρούσε ένα μικρό ειδικό στρατόπεδο για εργάτες καταναγκαστικής εργασίας στις εγκαταστάσεις του εργοστασίου.

Η χρήση τέτοιων εργατών στο Ράβενσμπουργκ κατέστησε αναγκαία τη δημιουργία ενός από τα μεγαλύτερα καταγεγραμμένα ναζιστικά στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας στο εργαστάσιο ενός πρώην ξυλουργού, στη Ziegelstrasse 16. Πριν, το εν λόγω στρατόπεδο φιλοξενούσε 125 Γάλλους αιχμαλώτους πολέμου που στάλθηκαν σε άλλα στρατόπεδα το 1942. Οι Γάλλοι εργάτες αντικαταστάθηκαν από 150 Ρώσους αιχμαλώτους πολέμου, οι οποίοι, σύμφωνα με φήμες, είχαν τη χειρότερη μεταχείριση από όλους τους αιχμαλώτους. Μια τέτοια κρατούμενη ήταν η Zina Jakuschewa,της οποίας η κάρτα και το βιβλίο εργασίας φυλάσσονται στο Μουσείο Μνήμης του Ολοκαυτώματος των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτά τα έγγραφα την προσδιορίζουν ως μη Εβραία εργάτρια καταναγκαστικής εργασίας, η οποία ήταν στο Ράβενσμπουργκ της Γερμανίας το 1943 και το 1944.

Ο Eugen Schwab θα διατηρούσε ευσυνείδητα το status quo της εταιρείας κατά τα χρόνια του πολέμου. Εξάλλου, με τον νεαρό Klaus Martin Schwab να γεννιέται το 1938 και τον αδελφό του, Urs Reiner Schwab, λίγα χρόνια αργότερα, ο Eugen ήθελε να κρατήσει τα παιδιά του μακριά από το κακό.

Klaus Martin Schwab: Άνθρωπος του μυστηρίου, διεθνώς

Γεννημένος στις 30 Μαρτίου του 1938 στο Ράβενσμπουργκ της Γερμανίας, ο Klaus Schwab ήταν το μεγαλύτερο παιδί σε μια κανονική «πυρηνική» οικογένεια. Μεταξύ 1945 και 1947, ο Klaus φοίτησε στο δημοτικό σχολείο στο Άου. Ο Klaus Schwab θυμάται σε μια συνέντευξη του 2006 στους Irish Times ότι: «Μετά τον πόλεμο, ήμουν πρόεδρος της γαλλογερμανικής περιφερειακής ένωσης νεολαίας. Οι ήρωές μου ήταν ο Adenauer, ο De Gasperi και ο De Gaulle».

Ο Klaus Schwab και ο μικρότερος αδελφός του, Urs Reiner Schwab, επρόκειτο να ακολουθήσουν τα βήματα του παππού τους, Gottfried, και του πατέρα τους, Eugen, και θα εκπαιδεύονταν αρχικά ως μηχανικοί. Ο πατέρας του Klaus είχε πει στον νεαρό Schwab ότι, αν ήθελε να έχει αντίκτυπο στον κόσμο, τότε θα έπρεπε να εκπαιδευτεί ως Μηχανικός Μηχανών. Αυτή θα ήταν μόνο η αρχή των πανεπιστημιακών διαπιστευτηρίων του Schwab.

Ο Κλάους θα αρχίσει να σπουδάζει στο Spohn-Gymnasium του Ράβενσμπουργκ μεταξύ 1949 και 1957, αποφοιτώντας τελικά από το Humanistisches Gymnasium. Μεταξύ 1958 και 1962, ξεκίνησε να εργάζεται με διάφορες εταιρείες μηχανικής και, το 1962, ο Klaus ολοκλήρωσε τις σπουδές μηχανολόγου-μηχανικούστο Ελβετικό Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας (ETH) στη Ζυρίχη με δίπλωμα μηχανικού. Την επόμενη χρονιά, ολοκλήρωσε επίσης ένα μάθημα οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Φρίμπουργκ, στην Ελβετία. Από το 1963 έως το 1966, εργάστηκε ως Βοηθός του Γενικού Διευθυντή του Γερμανικού Συνδέσμου Μηχανοδομίας (VDMA), στη Φρανκφούρτη.

Το 1965, ο Schwab εργάστηκε επίσης για το διδακτορικό του στο ETH της Ζυρίχης, γράφοντας διατριβή με θέμα: «Η μακροπρόθεσμη εξαγωγική πίστωση ως επιχειρηματικό πρόβλημα στη μηχανολογία». Στη συνέχεια, το 1966, έλαβε πράγματι το διδακτορικό του στη Μηχανική από το Ελβετικό Ομοσπονδιακό Τεχνολογικό Ινστιτούτο (ETH) της Ζυρίχης. Εκείνη την εποχή, ο πατέρας του Klaus, Eugen Schwab, «κολυμπούσε» σε μεγαλύτερους «κύκλους» από ό,τι είχε «κολυμπήσει προηγουμένως».

Αφού ήταν μια πολύ γνωστή προσωπικότητα στο Ράβενσμπουργκ ως Διευθύνων Σύμβουλος του εργοστασίου Escher-Wyss πριν από τον πόλεμο, ο Eugen θα εκλεγόταν τελικά ως Πρόεδρος του Εμπορικού Επιμελητηρίου της πόλης. Το 1966, κατά την ίδρυση της γερμανικής επιτροπής για τη σιδηροδρομική σήραγγα Splügen, ο Eugen Schwab την όρισε ως ένα έργο«που δημιουργεί μια καλύτερη και ταχύτερη σύνδεση με την ολοένα και πιο συγκλίνουσα Ευρώπη μας, προσφέροντας νέες ευκαιρίες για πολιτιστική, οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη».

Το 1967, ο Klaus Schwab απέκτησε διδακτορικό στα Οικονομικά από το Πανεπιστήμιο του Φρίμπουργκ της Ελβετίας, καθώς και πτυχίο Master στη Δημόσια Διοίκηση από τη Σχολή Διακυβέρνησης John F. Kennedy στο Χάρβαρντ στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ενώ ήταν στο Χάρβαρντ, ο Schwab διδάχθηκε από τον Henry Kissinger, για τον οποίο αργότερα θα έλεγε ότι ήταν μεταξύ των κορυφαίων 3-4 ανθρώπων που έχουν επηρεάσει περισσότερο τη σκέψη του σε όλη τη διάρκεια της ζωής του.

Ο Henry Kissinger και ο πρώην μαθητής του, Klaus Schwab, καλωσορίζουν τον πρώην πρωθυπουργό του Ηνωμένου Βασιλείου Ted Heath στην ετήσια συνεδρίαση του WEF το 1980. Πηγή: Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ

Στο προαναφερθέν άρθρο των Irish Times του 2006, ο Klaus μίλησε για εκείνη την περίοδο ως μία πολύ σημαντική εποχή για τη διαμόρφωση της σημερινής ιδεολογικής του σκέψης, δηλώνοντας: «Χρόνια αργότερα, όταν επέστρεψα από τις ΗΠΑ μετά τις σπουδές μου στο Χάρβαρντ, υπήρξαν δύο γεγονότα που είχαν ένα αποφασιστικό έναυσμα για μένα. Το πρώτο ήταν ένα βιβλίο του Jean-Jacques Servan-Schreiber, The American Challenge, που έλεγε ότι η Ευρώπη θα έχανε έναντι των ΗΠΑ λόγω των κατώτερων μεθόδων διαχείρισης της Ευρώπης. Το άλλο ήταν –και αυτό έχει σχέση με την Ιρλανδία– όταν η Ευρώπη των έξιέγινε η Ευρώπη των εννέα». Αυτά τα δύο γεγονότα θα βοηθούσαν στη διαμόρφωση του Klaus Schwab σε έναν άνθρωπο που ήθελε να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι δημιουργούσαν τις επιχειρήσεις τους.

Την ίδια χρονιά, ο μικρότερος αδερφός του Klaus, Urs Reiner Schwab, αποφοίτησε από το ETH της Ζυρίχηςως μηχανολόγος-μηχανικός και ο Klaus Schwab πήγε να εργαστεί στην παλιά εταιρεία του πατέρα του, την Escher-Wyss, η οποια έγινε σύντομα Sulzer Escher-Wyss AG, Zurich. Εκεί ανέλαβε Βοηθός του Προέδρου και έπαιξε σημαντικό ρόλο στην αναδιοργάνωση των συγχωνευόμενων εταιρειών. Το γεγονός αυτό οδηγεί στις πυρηνικές διασυνδέσεις του Klaus.

Η άνοδος ενός τεχνοκράτη

Η Sulzer, μια ελβετική εταιρεία της οποίας η προέλευση χρονολογείται από το 1834, είχε αναδειχθεί για πρώτη φορά μετά την έναρξη της κατασκευής συμπιεστών το 1906. Μέχρι το 1914, η οικογενειακή εταιρεία είχε γίνει μέρος «τριών μετοχικών εταιρειών»,μία από τις οποίες ήταν η επίσημη εταιρεία χαρτοφυλακίου. Στη δεκαετία του 1930, τα κέρδη της Sulzer θα πέσουν κατακόρυφα κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης και, όπως πολλές επιχειρήσεις εκείνη την εποχή, αντιμετώπισαν σοβαρά προβλήματα πληρωμών και σε σχέση με τους εργάτες τους.

Επειδή ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος δεν επηρέασε τόσο την Ελβετία όσο τους γείτονές της, η οικονομική άνθηση που επρόκειτο να ακολουθήσει οδήγησε στην αύξηση της ισχύος και της κυριαρχίας της Sulzer στην αγορά. Το 1966, λίγο πριν την άφιξη του Klaus Schwab στην Escher-Wyss, οι Ελβετοί κατασκευαστές στροβίλων υπέγραψαν συμφωνία συνεργασίας με τους αδελφούς Sulzer στο Βίντερτουρ. Η Sulzer και η Escher-Wyss θα ξεκινήσουν να συγχωνεύονται το 1966, όταν η Sulzer αγόρασε το 53% των μετοχών της Escher. Η δεύτερη θα γινόταν επίσημα Sulzer Escher-Wyss AG το 1969, όταν και η τελευταία από τις μετοχές αποκτήθηκε από τους αδελφούς Sulzer.

Μόλις ξεκίνησε η συγχώνευση, η Escher-Wyss άρχισε να αναδιαρθρώνεται και δύο από τα μέλη του διοικητικού συμβουλίουθα ήταν τα πρώτα που θα βίωναν το τέλος της υπηρεσίας τους στην Escher-Wyss. Ο Δρ. H. Schindler και ο W. Stoffel παραιτήθηκαν από το Διοικητικό Συμβούλιο, του οποίου ηγήθηκαν τότε οι Georg Sulzer και Alfred Schaffner. Ο Δρ. Schindler ήταν μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Escher-Wyss για 28 χρόνια και είχε εργαστεί δίπλα στον Eugen Schwab για μια μεγάλη διάρκεια της θητείας του. Ο Peter Schmidheiny θα αναλάβει αργότερα ως Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Escher-Wyss, συνεχίζοντας την κυριαρχία της οικογένειας Schmidheiny στα στελέχη της εταιρείας.

Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας αναδιάρθρωσης, αποφασίστηκε ότι η Escher-Wyss και η Sulzer θα επικεντρωθούν σε ξεχωριστούς τομείς της μηχανικής, με τα εργοστάσια της Escher-Wyss να εργάζονται κυρίως στην κατασκευή υδραυλικών σταθμών παραγωγής ενέργειας, συμπεριλαμβανομένων στροβίλων, αντλιών αποθήκευσης, μηχανών αναστροφής, συσκευών κλεισίματος και αγωγών, καθώς και ατμοστροβίλων, στροβιλοσυμπιεστών, συστημάτων εξάτμισης, φυγοκέντρων και μηχανημάτων για τη βιομηχανία χαρτιού και χαρτοπολτού. Η Sulzer θα επικεντρωνόταν στη βιομηχανία ψύξης καθώς και στην κατασκευή ατμολεβήτων και αεριοστροβίλων.

Την 1η Ιανουαρίου του 1968, η πρόσφατα αναδιοργανωμένη Sulzer Escher-Wyss AG βγήκε επισήμως στην αγορά, έχοντας εξορθολογιστεί, μια κίνηση που κρίθηκε απαραίτητη λόγω των πολλών μεγάλων εξαγορών. Σε αυτές, περιλαμβάνονταν μια στενή συνεργασίαμε την Brown Boveri, μια ομάδα ελβετικών εταιρειών ηλεκτρικής μηχανικής που είχαν επίσης εργαστεί για τους Ναζί, προμηθεύοντας τους Γερμανούς με υλικά για τα υποβρύχια που χρησιμοποιούσαν κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Brown Boveri είχε επίσης περιγραφεί ως «εργολάβος ηλεκτρικών ειδών που σχετίζονται με την άμυνα» και τα στελέχη της θεωρούσαν ότι οι συνθήκες του αγώνα εξοπλισμών του Ψυχρού Πολέμου ήταν επωφελείς για την επιχείρησή τους.

Η συγχώνευση και η αναδιοργάνωση αυτών των ελβετικών κολοσσών μηχανολογίας απέδωσε με μοναδικούς τρόπους. Για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 1968 στη Γκρενόμπλ, οι Sulzer και Escher-Wyss χρησιμοποίησαν 8 συμπιεστές ψύξης για να δημιουργήσουν τόνους τεχνητού πάγου. Επίσης, το 1969, οι δύο εταιρείες ενώθηκαν για να βοηθήσουν στην κατασκευή ενός νέου επιβατηγού πλοίου με το όνομα Hamburg, το πρώτο πλοίο στον κόσμο που ήταν πλήρως κλιματιζόμενο χάρη στη συνεργασία Sulzer και Escher-Wyss.

Το 1967, ο Klaus Schwab εκτινάχθηκε επίσημα στη σκηνή της ελβετικής επιχειρηματικής κοινότητας, πρωτοστάτησε στη συγχώνευση μεταξύ Sulzer και Escher-Wyss, καθώς και στον σχηματισμό κερδοφόρων συμμαχιών, όπως με την Brown Boveri και άλλους. Τον Δεκέμβριο του 1967, ο Klaus θα μιλούσε στη Ζυρίχη μπροστά στους κορυφαίους ελβετικούς οργανισμούς μηχανικών, κατά τη διάρκεια εκδήλωσης της Ένωσης Εργοδοτών Ελβετικών Κατασκευαστών Μηχανών και Μετάλλων και της Ένωσης Ελβετικών Κατασκευαστών Μηχανών.

Στην ομιλία του, θα προέβλεπε σωστά τη σημασία της ενσωμάτωσης των υπολογιστών στη σύγχρονη ελβετική μηχανική, δηλώνοντας ότι: «Το 1971, προϊόντα που δεν κυκλοφορούν καν στην αγορά σήμερα είναι πιθανό να αντιπροσωπεύουν έως και το ένα τέταρτο των πωλήσεων αύριο. Αυτό απαιτεί από τις εταιρείες να ερευνούν συστηματικά πιθανές εξελίξεις και να εντοπίζουν κενά στην αγορά.

Σήμερα (σ.σ. 1971), 18 από τις 20 μεγαλύτερες εταιρείες στον κλάδο των μηχανημάτων μας διαθέτουν τμήματα σχεδιασμού στα οποία έχουν ανατεθεί τέτοιες εργασίες. Φυσικά, όλοι πρέπει να κάνουν χρήση των πιο πρόσφατων τεχνολογικών εξελίξεων, και οι υπολογιστές είναι ένα από αυτά. Οι πολλές μικρές και μεσαίες εταιρείες του κλάδου των μηχανών μας ακολουθούν το δρόμο της συνεργασίας ή χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες ειδικών παρόχων υπηρεσιών επεξεργασίας δεδομένων».

Οι υπολογιστές και τα δεδομένα θεωρήθηκαν προφανώς σημαντικά για το μέλλον, σύμφωνα με τον Schwab, και αυτό προβλήθηκε περαιτέρω στην αναδιοργάνωση της Sulzer Escher-Wyss κατά τη συγχώνευσή της. Ο σύγχρονος ιστότοπος της Sulzer αντικατοπτρίζει αυτήν την αξιοσημείωτη αλλαγή κατεύθυνσης, δηλώνοντας ότι, το 1968: «Οι δραστηριότητες τεχνολογίας υλικών εντείνονται [από τη Sulzer] και αποτελούν τη βάση για προϊόντα ιατρικής τεχνολογίας. Η θεμελιώδης αλλαγή από μια εταιρεία κατασκευής μηχανών σε μια εταιρεία τεχνολογίας αρχίζει να γίνεται εμφανής».

Πράγματι, ο Klaus Schwab βοήθησε να μετατραπεί η Sulzer Escher-Wyss σε κάτι περισσότερο από έναν απλό γίγαντα μηχανουργίας, μετατρέποντας την σε μια εταιρεία τεχνολογίας που οδηγούσε με μεγάλη ταχύτητα σε ένα μέλλον υψηλής τεχνολογίας. Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι η Sulzer Escher-Wyss άλλαξε και μία άλλη εστίαση της επιχείρησής προκειμένου να βοηθήσει στο να «δημιουργηθεί η βάση για προϊόντα ιατρικής τεχνολογίας», ένας τομέας που δεν είχε αναφερθεί προηγουμένως στους στόχους, είτε της Sulzer είτε της Escher-Wyss.

Αλλά η τεχνολογική πρόοδος δεν ήταν η μόνη αναβάθμιση που ήθελε να παρουσιάσει ο Klaus Schwab στη Sulzer Escher-Wyss. Επεδίωκε επίσης να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο η εταιρεία σκεφτόταν το στιλ της διοίκησης της επιχείρησής της. Ο Schwab και οι στενοί του συνεργάτες πίεζαν για μια εντελώς νέα επιχειρηματική φιλοσοφίαπου θα επέτρεπε «σε όλους τους εργαζόμενους να αποδεχτούν ως ηθικό χρέος τους στόχους της εταιρείας, εξασφαλίζοντας της έτσι μια αίσθηση ευελιξίας».

Ο ίδιος ο Klaus άρχισε να αναδεικνύεται ως πιο ενεργό δημόσιο πρόσωπο στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Εκείνη την εποχή, η εταιρεία Sulzer Escher-Wyss άρχισε επίσης να ενδιαφέρεται περισσότερο να ασχοληθεί με τον Τύπο, κάτι που δεν είχε συμβεί ποτέ στο παρελθόν. Τον Ιανουάριο του 1969, οι ελβετικοί γίγαντες διοργάνωσαν μια δημόσια συμβουλευτική συνάντηση με τίτλο «Ημέρα Ενημέρωσης της Βιομηχανίας Μηχανικής»,η οποία αφορούσε κυρίως ζητήματα σχετικά με τη διαχείριση της εταιρείας. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, ο Schwab θα δήλωνε ότι οι εταιρείες που χρησιμοποιούν αυταρχικό στυλ διαχείρισης «δεν είναι σε θέση να ενεργοποιήσουν πλήρως το “ανθρώπινο κεφάλαιο”», ένα επιχείρημα που θα χρησιμοποιούσεσε πολλές διαφορετικές περιπτώσεις στα τέλη της δεκαετίας του 1960.

Πλουτώνιο και Πρετόρια

Η Escher-Wyss ήταν πρωτοπόρα σε μερικές από τις πιο σημαντικές τεχνολογίες στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Όπως επισημαίνει το Υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ σε έγγραφό του για την «Υπερκρίσιμη ανάπτυξη του κύκλου Brayton CO2 (CBC)», μια συσκευή που χρησιμοποιείται σε υδροηλεκτρικούς και πυρηνικούς σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής, «η Escher-Wyss ήταν η πρώτη που ανέπτυξε τη στροβιλομηχανή για συστήματα CBC, ξεκινώντας το 1939».

Στο ίδιο έγγραφο αναφέρεται ότι κατασκευάστηκαν 24 συστήματα, «με την Escher-Wyss να σχεδιάζει τους κύκλους μετατροπής ισχύος και να κατασκευάζει τις στροβιλομηχανές». Μέχρι το 1966, λίγο πριν από την είσοδο του Schwab στην Escher-Wyss και την έναρξη της συγχώνευσης με τη Sulzer, ο συμπιεστής ηλίου της Escher-Wyss είχε σχεδιαστεί για την La Fleur Corporation και συνέχισε την εξέλιξη της συσκευής Brayton Cycle Development. Αυτή η τεχνολογία εξακολουθούσε να είναι σημαντική για τη βιομηχανία όπλων μέχρι το 1986, με τα πυρηνικά μη επανδρωμένα αεροσκάφηνα είναι εξοπλισμένα με έναν πυρηνικό αντιδραστήρα κύκλου Brayton που ψύχεται με ήλιο.

Η Escher-Wyss είχε εμπλακεί με την κατασκευή και εγκατάσταση πυρηνικής τεχνολογίας τουλάχιστον ήδη από το 1962, όπως φαίνεται σε ένα δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για μια «διάταξη ανταλλαγής θερμότητας για ένα πυρηνικό εργοστάσιο» και ένα άλλο, από το 1966,για έναν «σταθμό αεριοστροβίλου πυρηνικού αντιδραστήρα με ψύξη έκτακτης ανάγκης». Μετά την αποχώρηση του Schwab από την Sulzer Escher-Wyss, η Sulzer θα βοηθούσε επίσης στην ανάπτυξηειδικών στροβιλοσυμπιεστών για εμπλουτισμό ουρανίου για την παραγωγή καυσίμων αντιδραστήρων.

Όταν ο Klaus Schwab προσχώρησε στη Sulzer Escher-Wyss το 1967 και ξεκίνησε την αναδιοργάνωση της σε εταιρεία τεχνολογίας, η εμπλοκή της Sulzer Escher-Wyss στις πιο σκοτεινές πτυχές της παγκόσμιας κούρσας πυρηνικών εξοπλισμών έγινε αμέσως πιο έντονη. Πριν εμπλακεί ο Klaus, η Escher-Wyss είχε συχνά επικεντρωθεί στο να βοηθάει στο σχεδιασμό και την κατασκευή εξαρτημάτων για μη στρατιωτικές χρήσεις της πυρηνικής τεχνολογίας, π.χ. την παραγωγή πυρηνικής ενέργειας.

Ωστόσο, με την άφιξη του «πρόθυμου» Schwab ήρθε και η συμμετοχή της εταιρείας στην παράνομη διάδοση της τεχνολογίας πυρηνικών όπλων. Μέχρι το 1969, η ενσωμάτωση της Escher Wyss στην Sulzer ολοκληρώθηκε πλήρως και θα μετονομάζονταν σε Sulzer AG, αφαιρώντας το ιστορικό Escher-Wyss από το όνομά της.

Τελικά, αποκαλύφθηκε, χάρη σε μια ανασκόπηση και μία έκθεση από τις ελβετικές αρχές και έναν άνδρα ονόματι Peter Hug, ότι η Sulzer Escher-Wyss άρχισε κρυφά να προμηθεύεται και να κατασκευάζει βασικά μέρη για πυρηνικά όπλα κατά τη δεκαετία του 1960. Η εταιρεία, ενώ ο Schwab ήταν στο διοικητικό συμβούλιο, άρχισε επίσης να παίζει κρίσιμο ρόλο-κλειδί στην ανάπτυξη του παράνομου προγράμματος πυρηνικών όπλων της Νότιας Αφρικής κατά τα πιο σκοτεινά χρόνια του καθεστώτος του απαρτχάιντ. Ο Klaus Schwab ήταν ηγετική φυσιογνωμία στην ίδρυση μιας εταιρικής κουλτούρας που βοήθησε την Πρετόρια να κατασκευάσει έξι πυρηνικά όπλα και να συναρμολογήσει εν μέρει ένα έβδομο.

Στην έκθεση του,ο Peter Hug περιέγραψε το πώς η Sulzer Escher Wyss AG είχε προμηθεύσει κρίσιμα υλικά στην κυβέρνηση της Νότιας Αφρικής και ότι βρήκε στοιχεία για τον ρόλο της Γερμανίας στην υποστήριξη του ρατσιστικού καθεστώτος. Αποκάλυψε επίσης ότι η ελβετική κυβέρνηση «γνώριζε κάποιες παράνομες συμφωνίες, αλλά “τις ανεχόταν σιωπηλά”, ενώ υποστήριξε ενεργά ορισμένες από αυτές ή τις επέκρινε με μισή καρδιά». Η έκθεση του Hug τελικά οριστικοποιήθηκε σε ένα project με τίτλο: «Ελβετία και Νότια Αφρική 1948-1994 – Τελική Έκθεση του NFP 42+ που ανατέθηκε από το Ελβετικό Ομοσπονδιακό Συμβούλιο», η οποία συντάχθηκε και γράφτηκε από τον Georg Kreis και δημοσιεύτηκε το 2007.

Μέχρι το 1967, η Νότια Αφρική είχε κατασκευάσει έναν αντιδραστήρα ως μέρος ενός σχεδίου για την παραγωγή πλουτωνίου, το SAFARI-2, στο Πελιντάμπα, το κύριο πυρηνικό ερευνητικό κέντρο της Νότιας Αφρικής, το οποίο διευθύνεται από την South African Nuclear Energy Corporation. Το SAFARI-2 ήταν μέρος ενός έργου για την ανάπτυξη ενός αντιδραστήρα που θα μετριάζονταν από Βαρύ Ύδωρ και ο οποίος θα τροφοδοτείτο από φυσικό ουράνιο και θα ψύχονταν με νάτριο.

Αυτή η σύνδεση με την ανάπτυξη Βαρέος Ύδατος για τη δημιουργία ουρανίου, η ίδια τεχνολογία που χρησιμοποιήθηκε από τους Ναζί, επίσης με τη βοήθεια της Escher-Wyss, μπορεί να εξηγήσει το γιατί οι Νοτιοαφρικανοί έμπλεξαν αρχικά την Escher-Wyss. Αλλά μέχρι το 1969,η Νότια Αφρική εγκατέλειψε το έργο του αντιδραστήρα Βαρέος Ύδατος επειδή αποστράγγιζε πόρους από το πρόγραμμα εμπλουτισμού ουρανίου που είχε ξεκινήσει για πρώτη φορά το 1967.

Το 1970, η Escher-Wyss ήταν σίγουρα βαθιά συνδεδεμένη με την πυρηνική τεχνολογία, όπως φαίνεται σε ένα αρχείοπου φυλάσσεται στο Landesarchivs Baden-Württemberg, στα κρατικά αρχεία του κρατιδίου Μπάντεν-Βούτεμπεργκ. Το αρχείο περιγράφει λεπτομέρειες μιας διαδικασίας δημόσιας προμήθειας και περιέχει πληροφορίες σχετικά με τις συζητήσεις ανάθεσης σε συγκεκριμένες εταιρείες που συμμετείχαν στην προμήθεια πυρηνικής τεχνολογίας και υλικών. Οι εταιρείες που αναφέρονται στο έγγραφο είναι οι NUKEM, Uhde, Krantz, Preussag, Escher-Wyss, Siemens, Rheintal, Leybold, Lurgi, και η περιβόητη Transnuklear.

Οι Ελβετοί και οι Νοτιοαφρικανοί είχαν στενή σχέση κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου της ιστορίας, όταν δεν ήταν εύκολο για το βάναυσο καθεστώς της Νότιας Αφρικής να βρει στενούς συμμάχους. Μέχρι τις 4 Νοεμβρίου του 1977, το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών είχε θεσπίσει το ψήφισμα 418 που επέβαλε υποχρεωτικό εμπάργκο όπλων κατά της Νότιας Αφρικής, ένα εμπάργκο που δεν θα ακυρωνόταν πλήρως μέχρι το 1994.

Ο Georg Kreis επεσήμανε τα εξής στη λεπτομερή αξιολόγησή του για την έκθεση Hug: «Το γεγονός ότι οι αρχές υιοθέτησαν μια χαλαρή στάση ακόμη και μετά τον Μάιο του 1978 έρχεται στο προσκήνιο σε μια ανταλλαγή επιστολών μεταξύ του Κινήματος κατά του Απαρτχάιντ και του DFMA τον Οκτώβριο/Δεκέμβριο του 1978. Όπως εξηγεί η μελέτη του Hug, το Κίνημα κατά του Απαρτχάιντ της Ελβετίας επεσήμανε τις γερμανικές αναφορές σύμφωνα με τις οποίες η Sulzer Escher-Wyss και μια εταιρεία που ονομάζεται BBC είχαν προμηθεύσει εξαρτήματα για το εργοστάσιο εμπλουτισμού ουρανίου της Νότιας Αφρικής και σε επαναλαμβανόμενες πιστώσεις στην ESCOM, οι οποίες περιλάμβαναν επίσης σημαντικές συνεισφορές από ελβετικές τράπεζες.

Αυτοί οι ισχυρισμοί οδηγούν σε ερωτήματα για το εάν το Ομοσπονδιακό Συμβούλιο –υπό το πρίσμα της θεμελιώδους υποστήριξης του εμπάργκο του ΟΗΕ, θα έπρεπε να υποκινήσει την Κεντρική Τράπεζα να σταματήσει να εγκρίνει πιστώσεις για την ESCOM στο μέλλον». Πράγματι, οι ελβετικές τράπεζες θα βοηθούσαν στη χρηματοδότηση της νοτιοαφρικανικής κούρσας για τα πυρηνικά και, μέχρι το 1986, η Sulzer Escher-Wyss παρήγαγε με επιτυχία ειδικούς συμπιεστές για εμπλουτισμό ουρανίου.

Η ίδρυση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ

Το 1970, ο νεαρός Klaus Schwab έγραψε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ζήτησε βοήθεια για τη δημιουργία μίας «μη εμπορικής δεξαμενής σκέψης για Ευρωπαίους επιχειρηματικούς ηγέτες». Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα ήταν επίσης ο χορηγός των συνεδριάσεων, στέλνοντας τον Γάλλο πολιτικό Raymond Barre να ενεργήσει ως «πνευματικός μέντορας» του φόρουμ. Ο Barre, ο οποίος ήταν εκείνη την εποχή Ευρωπαίος Επίτροπος για τις Οικονομικές και Δημοσιονομικές Υποθέσεις, θα γινόταν αργότερα πρωθυπουργός της Γαλλίας και θα κατηγορούντανότι έκανε αντισημιτικά σχόλια ενώ ήταν στην εξουσία.

Έτσι, το 1970, ο Schwab άφησε την Escher Wyss για να οργανώσει ένα συνέδριο διοίκησης επιχειρήσεων δύο εβδομάδων. Το 1971, η πρώτη συνάντηση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ –που τότε ονομαζόταν Ευρωπαϊκό Συμπόσιο Διαχείρισης– συγκλήθηκε στο Νταβός της Ελβετίας. Περίπου 450 συμμετέχοντες από 31 χώρες συμμετείχαν στο πρώτο Ευρωπαϊκό Συμπόσιο Διοίκησης του Schwab, που αποτελούνταν κυρίως από διευθυντές διαφόρων ευρωπαϊκών εταιρειών, πολιτικούς και ακαδημαϊκούς των ΗΠΑ. Το φόρουμ σημείωσε επιτυχία υπό την οργάνωση του Klaus Schwab και της γραμματέος του, Hilde Stoll, που αργότερα, την ίδια χρονιά, θα γινόταν η σύζυγος του Schwab.

Το ευρωπαϊκό συμπόσιο του Klaus δεν ήταν μια πρωτότυπη ιδέα. Όπως ανέφερεο συγγραφέας Ganga Jey Aratnam το 2018: «Το “Πνεύμα του Νταβός” του Klaus Schwab ήταν επίσης το “Πνεύμα του Χάρβαρντ”. Και δεν ήταν μόνο το γεγονός ότι το διάσημο πανεπιστήμιο είχε υποστηρίξει την ιδέα ενός συμποσίου. Ο εξέχων οικονομολόγος του Χάρβαρντ, John Kenneth Galbraith, υποστήριζε πάντα την εύπορη κοινωνία καθώς και τις ανάγκες σχεδιασμού του καπιταλισμού και την προσέγγιση Ανατολής και Δύσης».

Ήταν επίσης αλήθεια ότι, όπως τόνισε και ο Aratnam, δεν ήταν η πρώτη φορά που το Νταβός φιλοξενούσε τέτοιες εκδηλώσεις. Μεταξύ 1928 και 1931, τα Συνέδρια του Πανεπιστημίου του Νταβός έλαβαν χώρα στο Hotel Belvédère, εκδηλώσεις που συνιδρύθηκαν από τον Albert Einstein και σταμάτησαν μόνο από τη Μεγάλη Ύφεση και την απειλή του επικείμενου πολέμου.

Η Λέσχη της Ρώμης και το WEF

Η ομάδα με τη μεγαλύτερη επιρροή που ώθησε τη δημιουργία του συμποσίου του Klaus Schwab ήταν η Λέσχη της Ρώμης, μια δεξαμενή σκέψης με επιρροή στην επιστημονική και οικονομική ελίτ που αντικατοπτρίζει το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ με πολλούς τρόπους, συμπεριλαμβανομένης της προώθησης ενός μοντέλου παγκόσμιας διακυβέρνησης με επικεφαλής μία τεχνοκρατική ελίτ. Η Λέσχη ιδρύθηκε το 1968 από τον Ιταλό βιομήχανο Aurelio Peccei και τον Σκωτσέζο χημικό Alexander King κατά τη διάρκεια μιας ιδιωτικής συνάντησης σε μια κατοικία που ανήκε στην οικογένεια Rockefeller, στο Bellagio της Ιταλίας.

Ανάμεσα στα πρώτα επιτεύγματα της ήταν ένα βιβλίο του 1972 με τίτλο The Limits to Growth, που επικεντρώθηκε σε μεγάλο βαθμό στον παγκόσμιο υπερπληθυσμό, προειδοποιώντας ότι «αν τα καταναλωτικά πρότυπα του κόσμου και η αύξηση του πληθυσμού συνέχιζαν με τους ίδιους υψηλούς ρυθμούς της εποχής, η γη θα έφτανε τα όριά της μέσα σε έναν αιώνα». Στην τρίτη συνάντηση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, το 1973, ο Peccei εκφώνησε μια ομιλία συνοψίζοντας το βιβλίο, το οποίο ο ιστότοπος του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ θυμάται ότι ήταν το χαρακτηριστικό γεγονός αυτής της ιστορικής συνάντησης. Την ίδια χρονιά, η Λέσχη της Ρώμης θα δημοσιεύσει μια έκθεση που περιέγραφε λεπτομερώς ένα «προσαρμοστικό» μοντέλο για την παγκόσμια διακυβέρνηση που θα χώριζε τον κόσμο σε δέκα, διασυνδεδεμένες οικονομικές/πολιτικές περιοχές.

Η Λέσχη της Ρώμης ήταν επί μακρόν αμφιλεγόμενη για την εμμονή της στη μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού και σε πολλές από τις προηγούμενες πολιτικές της, τις οποίες οι επικριτές της περιέγραψαν ως επηρεασμένες από την Ευγονική και τη Νεομαλθουσιανή. Ωστόσο, στο περίφημο Βιβλίο του 1991 της Λέσχης, Η Πρώτη Παγκόσμια Επανάσταση, υποστηρίχθηκε ότι τέτοιες πολιτικές θα μπορούσαν να κερδίσουν λαϊκή υποστήριξη εάν οι μάζες ήταν σε θέση να τις συνδέσουν με μια υπαρξιακή μάχη ενάντια σε έναν κοινό εχθρό.

Για το σκοπό αυτό, η Πρώτη Παγκόσμια Επανάσταση περιείχε ένα απόσπασμα με τίτλο «Ο κοινός εχθρός της ανθρωπότητας είναι ο άνθρωπος», το οποίο αναφέρει τα εξής: «Αναζητώντας έναν κοινό εχθρό εναντίον του οποίου μπορούμε να ενωθούμε, καταλήξαμε στην ιδέα ότι η ρύπανση, η απειλή της υπερθέρμανσης του πλανήτη, η έλλειψη νερού, η πείνα και άλλα παρόμοια, θα ταίριαζαν απόλυτα στη συνολική εικόνα.

Στο σύνολό τους και στις αλληλεπιδράσεις τους αυτά τα φαινόμενα αποτελούν μια κοινή απειλή που πρέπει να αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί. Καθορίζοντας όμως αυτούς τους κινδύνους ως εχθρούς, πέφτουμε στην παγίδα, για την οποία έχουμε ήδη προειδοποιήσει τους αναγνώστες, δηλαδή να μπερδεύουμε τα συμπτώματα με τις αιτίες. Όλοι αυτοί οι κίνδυνοι προκαλούνται από την ανθρώπινη παρέμβαση στις φυσικές διεργασίες και μόνο μέσω αλλαγής των στάσεων και της συμπεριφοράς μπορούν να ξεπεραστούν. Ο πραγματικός εχθρός λοιπόν είναι η ίδια η ανθρωπότητα».

Τα τελευταία χρόνια, η ελίτ που κυριαρχεί στη Λέσχη της Ρώμης και στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ υποστήριξε συχνά ότι οι μέθοδοι ελέγχου του πληθυσμού είναι απαραίτητες για την προστασία του περιβάλλοντος. Επομένως, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ θα χρησιμοποιούσε παρομοίως τα ζητήματα του κλίματος και του περιβάλλοντος ως μέσο για να προωθήσει, ως απαραίτητες, κατά τα άλλα αντιδημοφιλείς πολιτικές, όπως αυτές της Μεγάλης Επαναφοράς.

Το παρελθόν ως πρόλογος

Από την ίδρυση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, ο Klaus Schwab έχει γίνει ένας από τους πιο ισχυρούς ανθρώπους στον κόσμο και η Μεγάλη Επαναφορά του έχει καταστήσει πιο σημαίνοντα από ποτέ τον έλεγχο από τον άνθρωπο που κάθεται στον θρόνο της παγκοσμιοποίησης.

Δεδομένου του εξέχοντος ρόλου του στην εκτεταμένη προσπάθεια να μεταμορφωθεί κάθε πτυχή της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων, η ιστορία του Klaus Schwab ήταν δύσκολο να ερευνηθεί. Όταν αρχίσετε να σκάβετε στην ιστορία ενός ανθρώπου όπως ο Schwab, ο οποίος βρίσκεται πιο ψηλά από άλλους της σκιώδους ελίτ που κινούν τα νήματα, σύντομα θα διαπιστώσετε ότι πολλές πληροφορίες έχουν αποκρυφτεί ή αφαιρεθεί. Ο Klaus είναι κάποιος που θέλει να μείνει κρυμμένος στις σκιώδεις γωνιές της κοινωνίας και που θα επιτρέψει στον μέσο άνθρωπο να δει μόνο μια καλοπαρουσιασμένη κατασκευή της επιλεγμένης του περσόνας.

Είναι ο πραγματικός Klaus Schwab μια ευγενική ηλικιωμένη φιγούρα ενός θείου που επιθυμεί να κάνει καλό για την ανθρωπότητα ή είναι πραγματικά γιος ενός συνεργάτη των Ναζί που χρησιμοποίησε τη δουλεία σκλάβων και βοήθησε τις προσπάθειες των Ναζί να αποκτήσουν την πρώτη ατομική βόμβα;

Είναι ο Klaus ο έντιμος διευθυντής επιχειρήσεων που πρέπει να εμπιστευτούμε για τη δημιουργία μιας δικαιότερης κοινωνίας και χώρων εργασίας για τον απλό άνθρωπο ή είναι το άτομο που βοήθησε την Sulzer Escher-Wyss σε μια τεχνολογική επανάσταση, η οποία οδήγησε με το ρόλο της στην παράνομη δημιουργία πυρηνικών όπλων για το ρατσιστικό καθεστώς απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής;

Τα στοιχεία που κοίταξα δεν υποδεικνύουν έναν ευγενικό άνθρωπο, αλλά μάλλον ένα μέλος μιας πλούσιας, καλά δικτυωμένης οικογένειας που έχει ιστορικά συμβάλλει στη δημιουργία όπλων μαζικής καταστροφής για επιθετικές, ρατσιστικές κυβερνήσεις.

Όπως είπε ο Klaus Schwab το 2006, «Η γνώση θα είναι σύντομα διαθέσιμη παντού, την αποκαλώ “γκουγκλοποίηση” της παγκοσμιοποίησης. Δεν είναι αυτό που ξέρατε πια. Είναι ο τρόπος που το χρησιμοποιείτε. Πρέπει να είστε ο ρυθμιστής του ρυθμού». Ο Klaus Schwab θεωρεί τον εαυτό του ρυθμιστή και κορυφαίο παίκτη και πρέπει να πούμε ότι τα προσόντα και η εμπειρία του είναι εντυπωσιακά.

Ωστόσο, όταν πρόκειται για την εξάσκηση αυτού που κηρύττετε, ο Klaus έχει αποκαλυφθεί. Μία από τις τρεις μεγαλύτερες προκλήσεις στη λίστα προτεραιοτήτων του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ είναι η μη διάδοση των πυρηνικών όπλων, ωστόσο, ούτε ο Klaus Schwab ούτε ο πατέρας του, Eugen, ανταποκρίθηκαν στις ίδιες αρχές όταν εργάζονταν. Ακριβώς το αντίθετο.

Τον Ιανουάριο του 2021, ο Klaus Schwab ανακοίνωσε ότι είναι η χρονιά που το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ και οι σύμμαχοί του πρέπει να «ξανοικοδομήσουν την εμπιστοσύνη» με τις μάζες. Ωστόσο, εάν ο Schwab συνεχίσει να κρύβει την ιστορία του και τις διασυνδέσεις του πατέρα του με την «Εθνικοσοσιαλιστική Εταιρεία Μοντέλου» που ήταν η Escher-Wyss κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1930 και του 1940, τότε οι άνθρωποι θα έχουν βάσιμους λόγους να μην εμπιστεύονται τα υποκείμενα κίνητρα της υπερβολικά αντιδημοκρατικής του αντζέντας της Μεγάλης Επαναφοράς.

Στην περίπτωση των Schwabs, τα στοιχεία δεν δείχνουν απλώς κακές επιχειρηματικές πρακτικές ή κάποιου είδους παρεξηγήσεις της πραγματικότητας. Αντίθετα, η ιστορία της οικογένειας Schwab αποκαλύπτει τη συνήθεια να συνεργάζεται με γενοκτόνους δικτάτορες για τα βασικά κίνητρα του κέρδους και της εξουσίας. Οι Ναζί και το καθεστώς του απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής είναι δύο από τα χειρότερα παραδείγματα ηγεσίας στη σύγχρονη πολιτική, ωστόσο, οι Schwabs προφανώς δεν μπορούσαν ή δεν το έβλεπαν αυτό εκείνη την εποχή.

Στην περίπτωση του ίδιου του Klaus Schwab, φαίνεται ότι βοήθησε στο ξέπλυμα λειψάνων της ναζιστικής εποχής, δηλαδή των πυρηνικών φιλοδοξιών και των φιλοδοξιών του για τον έλεγχο του πληθυσμού, ώστε να διασφαλιστεί η συνέχεια μιας βαθύτερης ατζέντας. Ενώ υπηρετούσε ως ηγετική μορφή στη Sulzer Escher Wyss, η εταιρεία προσπάθησε να βοηθήσει τις πυρηνικές φιλοδοξίες του καθεστώτος της Νότιας Αφρικής, της τότε πιο ναζιστικής κυβέρνησης στον κόσμο, διατηρώντας την κληρονομιά της ναζιστικής εποχής της Escher Wyss.

Στη συνέχεια, μέσω του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, ο Schwab βοήθησε στην αποκατάσταση των πολιτικών ελέγχου του πληθυσμού που επηρεάστηκαν από την Ευγονική κατά την περιόδο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μία εποχή που οι αποκαλύψεις των ναζιστικών θηριωδιών έφεραν γρήγορα την ψευδο-επιστήμη σε μεγάλη ανυποληψία. Υπάρχει κάποιος λόγος να πιστεύουμε ότι ο Klaus Schwab, όπως είναι σήμερα, έχει αλλάξει ούτως ή άλλως; Ή εξακολουθεί να είναι το δημόσιο πρόσωπο μιας προσπάθειας δεκαετιών για να διασφαλιστεί η επιβίωση μιας πολύ παλιάς ατζέντας;

Το τελευταίο ερώτημα που πρέπει να τεθεί σχετικά με τα πραγματικά κίνητρα πίσω από τις ενέργειες του Schwab, μπορεί να είναι το πιο σημαντικό για το μέλλον της ανθρωπότητας: Προσπαθεί ο Klaus Schwab να δημιουργήσει την Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση ή προσπαθεί να δημιουργήσει το Τέταρτο Ράιχ;

*Ο Johnny Vedmore

The Bourne Identity

H απορία θα μπορούσε να είναι εύλογη για όσους δεν μπορούν να διακρίνουν το επιτελικό κάψιμο του Δάσους της Δαδιάς από την ελληνική πλευρά μια και η πλευρά του Δάσους που ανήκει στη Βουλγαρία παρέμεινε ανέγγιχτη κάτω από παρόμοιες καιρικές συνθήκες.

Οι “επιτελικές” πυρκαγιές δεν είναι παρά ένα ακόμη εργαλείο στη φαρέτρα των εμπνευστών του ελέγχου και της μείωσης του πληθυσμού με συνενόχους τους ανάμεσα στο πολιτικό προσωπικό των χωρών ανεξάρτητα εάν αυτοί βρίσκονται στη κυβέρνηση ή στελεχώνουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης.

Αντιλαμβάνεστε το βάθος της διαφθοράς και του Ναζιστικού σχεδίου που βρίσκεται σε εξέλιξη από το γεγονός ότι η The Wall Street Journal έφθασε στο σημείο να καλεί τους πολίτες σε ανυπακοήκατά των νέων μέτρων και εμβολίων COVID που βρίσκονται προ των πυλών.

Είναι τόση η σήψη και στη χώρα μας ώστε ακόμη και αυτός ο Πολάκης αποστρέφει το βλέμμα του από την πραγματικότητα του ελέγχου και της μείωσης του πληθυσμού (που αναδεικνύει η The Wall Street Journal) και συμμετέχει στη περιφορά ενός ακόμη κατασκευασμένου τίποτε προθύμου να υπηρετήσει τους εντολείς του.

Με την ίδια χυδαία και ναζιστική διάθεση τα εγχώρια ΜΜΕ της planδημίας και με την ψευδαίσθηση ότι υπηρετούν ανίκητους παγκόσμιους εντολείς επιχειρούν να λασπώσουν και να καταστήστουν γραφικό και ψεκασμένο κάθε ανθρώπινη ύπαρξη η οποία αντιστέκεται στη παράδοση στους σύγχρονους ΝΑΖΙ όπως τους έχουν χαρακτηρίσει ηρωικοί επιβιώσαντες των στρατοπέδων συγκέντρωσης ηρωικοί Εβραίοι.

Το ίδιο επιχειρούν και με τις ταυτότητες στις οποίες δεν είναι το χάραγμα του 666 και οι λοιπές υπερβολές αλλά το παραθυράκι στο να συμπεριληφθούν σε αυτές τα πιστοποιητικά εμβολιασμού, οι βαθμοί κοινωνικής υπακοής από τις πόλεις των 15 λεπτών, το ψηφιακό πορτοφόλι όπου το κράτος-τέρας θα πιστώνει συγκεκριμένο μηνιαίο ποσό και όλα τα εργαλεία θανάτου που σκαρφίζεται το μυαλό των εμπνευστών της μεγάλης επαναφοράς η οποία έχει ποινικές συμπτώσεις με την προέλευση και το αφήγημα της planδημίας και των εμβολίων.

Εάν λοιπόν-αντιγράφουμε από απόσπασμα του Θεοφάνη Ράπτη στις Αναζητήσεις- ο οποίος όπως σημειώνει εάν διαβάσουμε προσεκτικά τα συγκεκριμένα ΦΕΚ 1476-2018 και 824-2023 θα δούμε ότι στην σελ. 7402 στην παράγραφο 4, έχει αντικατασταθεί προηγούμενο εδάφιο με την προσθήκη πλέον της φράσης «Επιπλέον, στο ως άνω ηλεκτρονικό μέσο αποθηκεύονται το επώνυμο πατέρα, επώνυμο μητέρας, ο Δήμος εγγραφής, ο αριθμός δημοτολογίου και ο τόπος έκδοσης του δελτίου, ενώ θα δύναται να αποθηκευτούν τα στοιχεία που απαιτούνται για τις Υπηρεσίες Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, εάν αποφασισθεί να συμπεριληφθούν στο εν λόγω μέσο».

Eκτός από την ασάφεια που διακρίνει την παραπάνω προσθήκη (ποιός θα αποφασίσει να συμπεριληφθεί τι ακριβώς) δεν αναφέρεται τίποτε σχετικά με το ποια και πόσα επιπλέον στοιχεία και με ποιες ακριβώς τεχνικές προδιαγραφές θα αποθηκευτούν. Εφ όσον μάλιστα δεν περιέχονται και δεν διευκρινίζονται αυτές, δεν διευκρινίζεται επίσης κατά κανέναν τρόπο το πως τα ΣΥΝΟΛΙΚΆ περιεχόμενα της μνήμης θα είναι ορατά και εν πάση περιπτώση, αναγνώσιμα από τον κάτοχο. Αλλά από την γενικότητα του κειμένου αφήνεται να εννοηθεί ότι όλες οι παραπάνω προδιαγραφές που θέσαμε και κατά λογικό τρόπο συναγάγαμε από τις ελάχιστες προυποθέσεις μιας δημοκρατικής κοινωνίας δεν εξασφαλίζονται στο παραμικρό.

Αντίθετα, εδώ βλέπουμε ότι μέσω της ασάφειας καταλήγουμε πιθανά στο αντίθετο ακριβώς το οποίο μπορούμε να συνοψίσουμε σε μια εξ ίσου απλή πρόταση όπως και η αρχική Γ. Απόλυτη αδιαφάνεια πρόσθετων στοιχείων στον κάτοχο και πλήρης διαφάνεια προς εξωτερικούς μηχανισμούς είτε κρατικούς, είτε αργότερα και ιδιωτικούς μέσω συμπράξεων μέσα στη γενικότερη ασάφεια των υπηρεσιών “ηλεκτρονικής διακυβέρνησης”.

Eιδικότερα δε, εαν οι τεχνικές προδιαγραφές οποιασδήποτε μορφής ηλεκτρονικού αναγνώστη κάρτας παραμείνουν απόρρητες τότε ο πολίτης βρίσκεται απροστάτευτος και εκτεθειμένος σε πληροφορίες που τον αφορούν άμεσα και τις οποίες δεν μπορεί να γνωρίζει με κανέναν τρόπο άρα και δεν μπορεί να προσφύγει εναντίον αυτών που μπορεί να τον εκθέσουν η ζημιώσουν ανεπανόρθωτα, είτε μέσω κρατικών φορέων, είτε ιδιωτικών αν τυχόν εμφανιστεί και τέτοια σύμπραξη στο μέλλον.

Επίσης, ουδεμία σημασία έχει αν τυχόν η αρχική κατάσταση της μνήμης που θα παραδοθεί είναι κενή από άλλα στοιχεία εφ’ όσον υπάρχει πρόβλεψη να χρησιμοποιηθεί αυτή αργότερα με αδιαφανή τρόπο. Αυτό λοιπόν, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί παρά μόνον ως καταστρατήγηση του αρχικού και μοναδικού σκοπού της ύπαρξης ενός εγγράφου όπως η ταυτότητα σε οποιαδήποτε μορφή κι αν εκδίδεται αυτή.

Αλλά εδώ πλέον αντιμετωπίζουμε ένα τεράστιο ζήτημα το οποίο είναι έντεχνα κρυμμένο πίσω από όλη αυτή την φιλολογία, το ζήτημα της εξ αρχής επίδειξης κακοπιστίας μεταξύ δυο αντισυμβαλλόμενων! Δηλ. με απλά λόγια το ίδιο το κράτος σας θέτει ενώπιον ενός εγγράφου το οποίο σας ζητείται να υπογράψετε χωρίς, είτε να σας επιτραπεί να το διαβάσετε όλο, είτε να διασφαλίζεται ότι το περιεχόμενο του εγγράφου δεν θα αλλαχτεί στο μέλλον από τρίτους και μάλιστα οι αλλαγές του να είναι ορατές και συμπεφωνημένες από τον κάτοχο! Μα τότε, ο ένας από τους δυο συμβαλλόμενους, και εν προκειμένω το κράτος, επιδεικνύει μέγιστη κακοπιστία προς τον άλλον, εν προκειμένω στον πολίτη, το οποιο μεθερμηνευόμενο σημαίνει ότι τον αντιμετωπίζει εξ αρχής ως πρόσωπο με μειωμένο καταλογισμό, όπως δηλ. ένα νήπιο η κάποιον με νοητική υστέρηση, που δεν μπορεί να διαχειριστεί πλήρως το περιεχόμενο όλων των πληροφοριών που αφορούν αυτό το ίδιο το πρόσωπο του. Αυτό τότε δεν μπορεί παρά να αποτελεί μέγιστη προσβολή της προσωπικότητας του υπογράφοντος.

Κυριότερα ακόμη, θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η οποιαδήποτε υπογραφή η με άλλον τρόπο αποδοχή μιας τέτοιας συνθήκης είναι σχεδόν και αποδοχή από μεριάς μας μιας ανάλογης κατάστασης δηλ. η με την ιδία θέληση μας αποδοχή υποβάθμισης της προσωπικότητας μας!