Η Ευρώπη δεν βρίσκεται σε κρίση, αλλά είναι η κρίση
Η ΕΕ, στην πραγματικότητα, αντιπροσωπεύει την αυτοκτονία της Ευρώπης. Μια αυτοκτονία που αναμενόταν εδώ και καιρό, με την εξαφάνιση της Ευρώπης από το παγκόσμιο γεωπολιτικό τοπίο.
Το «Ποιοι είμαστε;» είναι επομένως ένα εντελώς ρητορικό ερώτημα, καταδικασμένο να παραμείνει αναπάντητο.
Η Ευρώπη είναι ένα σύνολο λαών που έχουν ξεριζωθεί από τις ιστορικές και πολιτιστικές τους ταυτότητες, των οποίων τα κράτη έχουν υποβιβαστεί σε αδρανή μέλη ενός μετα-ανθρώπινου κυβερνο-ρομπότ που ονομάζεται ΕΕ, τα οποία αυτοανακηρύσσονται ευρωπαϊκά, ένας υπολειμματικός ορισμός που αποκαλύπτει την εξόντωση των δικών τους ριζών.
Ο ευρωπαϊσμός είναι μια εικονική ιδεολογική υπόσταση, σχεδιασμένη να αποκρύψει τον ουσιαστικό μηδενισμό που διαποτίζει την ευρωπαϊκή κοινωνία....
....Μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, η ΕΕ, αφού η εξωτερική πολιτική είχε αποκεντρωθεί στις ΗΠΑ, ως υπερεθνικό όργανο ενσωματωμένο στο ΝΑΤΟ, δομήθηκε γύρω από μια τεχνοκρατική τάξη που επικαλύπτονταν με τα κράτη, περιορίζοντας προοδευτικά την κυριαρχία τους, εις βάρος της δημοκρατίας και της βούλησης του λαού.
Η ΕΕ έχει διαμορφωθεί ως τεχνοκρατία νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας, ένας θεσμός επιφορτισμένος με την οικονομική διακυβέρνηση της Ευρώπης, χωρίς πολιτική κυριαρχία αλλά πλήρως ευθυγραμμισμένος με τις οικονομικές και στρατηγικές οδηγίες των ΗΠΑ: μια ηπειρωτική οντότητα ενσωματωμένη στην ατλαντική γεωπολιτική.
Η κρίση της ΕΕ συμπίπτει με την παρακμή της αμερικανικής υπερδύναμης.
Η άνοδος του Τραμπ οφείλεται στην εξασθενημένη πίστη του λαού στην αμερικανική ιδιαιτερότητα. Η ανακοινωθείσα αποδέσμευση των ΗΠΑ από την Ευρώπη, ωστόσο, έχει προκαλέσει πανικό στις ευρωπαϊκές ελίτ, καθώς, με την απώλεια του εξωτερικού περιορισμού της Αμερικής, το καθεστώς τους ως άρχουσας τάξης δεν θα ισχύει πλέον.
Η ΕΕ δεν είναι μια αυτόνομη γεωπολιτική οντότητα και ως εκ τούτου απαιτεί αμερικανική εξωτερική καθοδήγηση.
Αυτή η Ρωσοφοβική ΕΕ, σίγουρη για την ζωτική ανάγκη των ΗΠΑ να διατηρήσουν την αυτοκρατορία τους, επιδιώκει να επιβιώσει ως στρατηγικό αποτρεπτικό μέσο για το ΝΑΤΟ, ικανό να αποτρέψει μια πιθανή ρωσική εισβολή. Θέλει να διατηρήσει την αμερικανική παρουσία στην Ευρώπη, πιστεύοντας αδέξια ότι η διπολικότητα του Ψυχρού Πολέμου είναι αδύνατο να αναβιώσει.
Η Δύση, με το νεοφιλελεύθερο μοντέλο της και τις αξίες της, όπως η ελευθερία, τα ατομικά δικαιώματα και η πρόοδος, βρίσκεται σε διαδικασία διάλυσης. Η Δύση έχει αντιληφθεί τον εαυτό της ως την ενσάρκωση των προοδευτικών μύθων του φιλελεύθερου οικουμενισμού. Η απεριόριστη πρόοδος δεν αντιπροσωπεύει την αναπόφευκτη πορεία της ιστορίας, αλλά μάλλον συνίσταται στη μεταφορά στην εμμένεια της ιστορίας μιας μυθικο-ιδεολογικής αντίληψης που επιβλήθηκε στον κόσμο πρώτα από τον ευρωπαϊκό αποικισμό και στη συνέχεια από τον αμερικανικό παγκοσμιοποίηση.
Η δυτική πρωτοκαθεδρία διαλύεται παράλληλα με την παγκοσμιοποίηση, η οποία δεν αντιπροσωπεύει το τέλος της ιστορίας, αλλά μόνο μιας ιστορίας: αυτής της αμερικανικής υπεροχής.
Στην παγκόσμια γεωπολιτική, η ιστορία έχει ξαναρχίσει την πορεία της, με την αναβίωση των πολιτισμικών και θρησκευτικών ταυτοτήτων του πολυπολικού και πολυπολιτισμικού πλουραλισμού των Πολιτισμικών Κρατών. Μια αναβίωση των προ-μοντέρνων πολιτισμών, οι οποίοι
επανεπιβεβαιώνονται στο βαθμό που αποδεικνύονται συμβατοί με την ιστορική και πολιτική πραγματικότητα του σύγχρονου κόσμου....
....Η ΕΕ εξορκίζει τις αποτυχίες της με πόλεμο. Η ευρωπαϊκή ρωσοφοβία επομένως απαιτεί έναν «απόλυτο εχθρό», που προσδιορίζεται στον Πούτιν. Η απειλή των μέσων ενημέρωσης για ρωσική εισβολή στην Ευρώπη δημιουργήθηκε για να δικαιολογήσει την πολιτική του ευρωπαϊκού επανεξοπλισμού...
..Η εποχή της παγκοσμιοποίησης φτάνει στο τέλος της, και μαζί της, η αμερικανική πρωτοκαθεδρία. Η διαδικασία της οικονομικής παγκοσμιοποίησης που ξεκίνησε από τις Ηνωμένες Πολιτείες, μέσω ακούσιων συνεπειών, δημιούργησε τον πολυπολικό κόσμο. Πράγματι, η παγκοσμιοποίηση έχει διαδραματίσει σημαντικό ιστορικό ρόλο στην ανάδυση του πολυπολικού κόσμου.
Η απελευθέρωση του εμπορίου και η αλληλεξάρτηση των παγκόσμιων οικονομιών έχουν συμβάλει σημαντικά στον εκσυγχρονισμό και την οικονομική και πολιτική χειραφέτηση της Κίνας και των χωρών BRICS, και έχουν διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στις βαθιές μεταμορφώσεις της παγκόσμιας γεωπολιτικής, οι οποίες βρίσκονται ακόμη σε εξέλιξη.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες, κάποτε αρχιτέκτονες της παγκοσμιοποίησης, έχουν πλέον γίνει θύμα της λόγω της μετεγκατάστασης της βιομηχανικής τους παραγωγής.
Η κρίση της Δύσης αφορά την ίδια τη δομή του νεοφιλελεύθερου συστήματος. Ένα σύστημα που, επεκτεινόμενο σε παγκόσμιο επίπεδο, θα έπρεπε να είχε οδηγήσει στην αμερικανοποίηση ενός κόσμου χειραφετημένου από την πρόοδο και υποκείμενου τόσο στην πολιτική όσο και στην οικονομική διακυβέρνηση των ΗΠΑ.
Το αποτυχημένο αποτέλεσμα της δυτικοποίησης του κόσμου είναι πλέον εμφανές. Μόνο το 20% του παγκόσμιου πληθυσμού ζει σε χώρες που ταυτίζονται με τις «δυτικές αξίες».
Το 1989, το μερίδιο των ΗΠΑ στο παγκόσμιο ΑΕΠ ήταν 22,2%, ενώ μέχρι το 2024 ήταν 14,9%. Εν τω μεταξύ, το μερίδιο της Κίνας αυξήθηκε από 3,6% σε 19,5% την ίδια περίοδο. Με τις παγκόσμιες εξαγωγές των ΗΠΑ να μειώνονται από 11,7% σε 8,5%, η Κίνα αυξάνεται από 1,7% σε 14,6%.
Ένα ελιτίστικο μοντέλο ανάπτυξης βρίσκεται σε κρίση, με αποτέλεσμα την ολοένα και μεγαλύτερη διεύρυνση των ανισοτήτων, την εξαφάνιση της μεσαίας τάξης, το τέλος της κοινωνικής πρόνοιας και μια δραματική αύξηση της φτώχειας. Αυτοί οι παράγοντες έχουν δημιουργήσει βαθιά κοινωνικά ρήγματα στη δυτική κοινωνία που έχουν πλέον καταστεί ανεπανόρθωτα.
Η έλευση της χρηματοπιστωτικής οικονομίας έχει οδηγήσει στη συγκέντρωση του πλούτου στα χέρια μιας στενής ολιγαρχίας, χωρίς πρόβλεψη για αναδιανομή εισοδήματος μεταξύ των κατώτερων τάξεων.
Η χρηματοπιστωτική οικονομία, στην πραγματικότητα, απορροφά πόρους από την πραγματική οικονομία για να τροφοδοτήσει την κερδοσκοπία της αγοράς.
Δεν παράγει εκτεταμένο εισόδημα, αλλά αντίθετα προκαλεί εκροή πλούτου από τα κάτω προς τα πάνω.....
Απόσπασμα απο αρθρο του Luigi Tedeschi -στό https://www-ariannaeditrice-it
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου