Τι είναι τα Μερομήνια; Τι λένε για Χανιά και όλη την Ελλάδα φέτος; Πώς τα παρατηρούν;

1.Τα Μερομήνια είναι μια πανάρχαια μέθοδος πρόβλεψης του καιρού για όλο τον ερχόμενο χρόνο. Η διαδικασία απλή: παρατηρούμε τον καιρό του Αυγούστου για 12 μέρες, εκ των οποίων κάθε μια αντιπροσωπεύει τον καιρό των επόμενων μηνών. Δηλαδή: η πρώτη μέρα θα μας πει για τον καιρό του Αυγούστου, η δεύτερη για του Σεπτεμβρίου, η τρίτη για του Οκτωβρίου κ.ο.κ

Για το πότε ξεκινάμε να παρατηρούμε τις μέρες, υπάρχει διχογνωμία. Κάποιοι ξεκινούν να παρατηρούν τα ημερομήνια από 1η Αυγούστου έως και την 12η Αυγούστου, ενώ άλλοι ξεκινούν με το παλιό ημερολόγιο, δηλαδή από τις 14 Αυγούστου. Οι περισσότεροι ακολουθούν την δεύτερη άποψη (από 14 Αυγούστου) λόγω του ότι η μέθοδος αυτή πρόβλεψης του καιρού είναι πανάρχαια και δεν σχετίζεται με την αλλαγή του ημερολογίου, αλλά με το ότι τον Αύγουστο εμφανίζεται ο αστερισμός του κυνός , περίοδος η οποία, κατά τους αστρολόγους του παρελθόντος, εθεωρείτο κατ' εξοχήν πρόσφορη για μαντικές παρατηρήσεις.

Οι αποκλίσεις που υπάρχουν τόσο στα παρατηρούμενα σημάδια, όσο και στις ημέρες κατά τις οποίες γίνονται οι παρατηρήσεις μπορούν να δικαιολογηθούν από τις εδαφολογικές διαφορές ( και όχι μόνο) του κάθε τόπου.

Ο λαογράφος Γ. Αικατερινίδης γράφει, στην Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα, ότι πολλοί από τους τρόπους πρόγνωσης του καιρού που συναντάμε ακόμα στις μέρες μας, κυρίως σε πληθυσμούς της υπαίθρου και στους ψαράδες, συνεχίζουν μια αρχαιότατη παράδοση, μαρτυρίες της οποίας βρίσκονται σε διάφορους συγγραφείς και ιδιαιτέρως στον Αριστοτέλη και το Θεόφραστο.

«Τα σημάδια συνήθως έχουν να κάνουν με αλλαγές του καιρού. Όταν οι κοράκοι είναι ένας-ένας και φωνάζουν, βάνει αέρα ενώ όταν είναι πολλοί μαζί και τσιμπιούνται τότε βρέχει. Έτσι ερμηνεύεται η συμπεριφορά αυτή στην Κρήτη,» γράφει ο Αικατερινίδης. Η πρώιμη ανθοφορία θεωρείται επίσης σίγουρο σημάδι πρόγνωσης. Για την πρόγνωση ακόμα παρατηρούνται σημάδια στα ουράνια σώματα, στον ήλιο, το φεγγάρι, τ' αστέρια. Αλλά και στη θάλασσα, στον καπνό από το τζάκι κ.α.

Πως προβλέπουν τα Μερομήνια στα Χανιά 

Έναν τρόπο πρόβλεψης των Μερομηνιών στα Χανιά, μεταφέρει ο «Ριζίτης» στο oliveoil.homedns.org.

« Αμέσως παρακάτω θα σας παρουσιάσω τον τρόπο που παρατηρούσε τα μερομήνια ο προ-παππούς (Φαραντάκης Πέτρος) έτσι όπως τον δίδαξε στον παπά Γιάννη Κολοκοτρώνη και αυτός με την σειρά του μου τα εξήγησε πριν από χρόνια όμως.....

Η παρατήρηση αρχίζει 12:00πμ την πρώτη Αυγούστου κάθε χρόνο και μέχρι να ολοκληρωθεί το 24ωρο τα φαινόμενα αφορούν τον πρώτο μήνα του έτους δηλαδή τον Γενάρη.
Οπότε από τις 12:00πμ μέχρι τις 12:00μμ της πρώτης Αυγούστου μαθαίνουμε τον καιρό που θα έχει ο Γενάρης της καινούριας χρονιά, μετά ο Φλεβάρης, ο Μάρτης κτλ..
Αυτή η σειρά όπως καταλαβαίνετε θα κρατήσει μέχρι 12 Αυγούστου και ώρα 12:00μμ όπου τελειώνει ο δωδέκατος μήνας που είναι ο Δεκέμβρης.

12:01 όμως ξημέρωμα 13 Αυγούστου αρχίζουμε πάλι από την αρχή το μέτρημα. Αυτήν την φορά όμως οι μήνες αλλάζουν κάθε 12 ώρες. Δηλαδή από 12:00 το βράδυ μέχρι 12:00 μεσημέρι είναι ο Γενάρης, από 12:00 μεσημέρι της ίδια μέρα μέχρι 12:00 το βράδυ ο Φλεβάρης και μετά πάλι αλλάζει ο μήνας μέχρι το μεσημέρι και γίνετε Μάρτης, έπειτα Απρίλης κτλ...
Αυτή η μέτρηση όπως καταλαβαίνετε κρατάει 6 ημέρες οπότε 18 Αυγούστου στο ξημέρωμα της 19 Αυγούστου τελειώνει η εποχή παρατήρησης. Και αρχίζει η μελέτη των παρατηρήσεων μας.

Αφού λοιπόν έχουμε γράψει σε ένα τετράδιο για κάθε ημέρα και για κάθε ώρα της ημέρας τα απαραίτητα στοιχεία πρέπει να κάνουμε την πρόγνωση του καιρού της επόμενης χρονιάς.

Ποια είναι όμως τα στοιχεία που θα πρέπει να παρατηρεί κάποιος:

Άνεμος: κατεύθυνση,ένταση
Θερμοκρασία : Υγρασία,παγωνιά,καύσωνας
Γενική εικόνα ημέρας : Ηλιοφάνεια,χιονόπτωση,βροχή

Αυτά τα φαινόμενα οφείλει να παρατηρεί ο "μετεωρολόγος" και στις 2 φάσεις, δηλαδή από 1-12 Αυγούστου και από 13-18 Αυγούστου και να τα σημειώνει σε ένα χαρτί. Έπειτα τα διασταυρώνει κάθε μήνα ξεχωριστά και όπου ταιριάζουν 100% μπορεί να γνωρίζει ακριβώς τον καιρό που θα υπάρχει τον συγκεκριμένο μήνα, όπου υπάρχουν διαφορές βγάζει τον μέσο όρο.

Το κάθε φαινόμενο χοντρά χοντρά σημαίνει το αντίθετο του. Δηλαδή αν μια μέρα φυσάει και βρέχει πολύ, τότε τον αντίστοιχο μήνα θα έχουμε καύσωνα και άπνοια.

Μερικά παραδείγματα για να καταλάβουμε καλύτερα: 

Την 1 Αυγούστου 12:00πμ έχουμε γράψει στο χαρτί μας ότι είχαμε άπνοια, ήταν μια πολύ ζεστή βραδιά και ο ουρανός δεν είχε κανένα σύννεφο. Ενώ στις 13 Αυγούστου 12:00πμ στην δεύτερη φάση (το λεγόμενο δίπλωμα), τα στοιχεία που έχουμε καταγράψει είναι τα ίδια σύν ένα πολύ ελαφρύ νότιο άνεμο που υπήρχε εκείνη την στιγμή.

Το συμπέρασμα που πρέπει να εξάγουμε είναι ότι: Τον Γενάρη της χρονιάς που θα έρθει θα έχουμε:Βόρειο άνεμο πολύ δυνατής έντασης, κρύο πάρα πολύ και με μεγάλες πιθανότητες για εκτεταμένη χιονόπτωση. 

Ένα άλλο παράδειγμα είναι :
7 Αυγούστου 01:00μμ δυνατό μελτέμι από βόρια κατεύθυνση, αραιή συννεφιά, δροσερή μέρα χωρίς ζέστη. Και στο δίπλωμα (16 Αυγούστου) 6-7 ώρα το πρωί είχαμε πολύ υγρασία.
Το συμπέρασμα είναι ότι στα μέσα του επόμενου Αυγούστου (11-15) θα έχουμε μεγάλο καύσωνα, ξηρή μέρα με άπνοια ή πολύ αδύναμους νότιους ανέμους. 

Σε γενικές γραμμές δηλαδή ισχύει το ακριβώς αντίθετο από αυτό που υπάρχει την στιγμή που γίνετε η μέτρηση.

Κάπως έτσι ήταν τα μερομήνια που είχαν ανακαλύψει οι άνθρωποι για να μπορούν να έχουν ένα μπούσουλα σχετικά με τα μελλοντικά καιρικά φαινόμενα. Τα μερομήνια είναι διαφορετικά φυσικά από τόπο σε τόπο και από άνθρωπο σε άνθρωπο. Υπάρχουν πολύ ποιο δύσκολα και ποιο "μελετημένα", εγώ απλά κατέγραψα αυτά που χρησιμοποιούσαν στο χωριό μου, τα οποία από ότι λένε οι παλαιοί δεν έπεφταν έξω. Οι επιστήμονες φυσικά ποτέ δεν παραδέχτηκαν τέτοιου είδους προγνώσεις, αλλά νομίζω ότι άσχετα αν είναι σωστά ή λάθος σαν μετεωρολογικά εργαλεία τα μερομήνια είναι μέρος της λαϊκής μας παράδοσης και πρέπει να καταγράφονται τουλάχιστον σαν τέτοια.» 

2.(Πηγή: rethymnoguide.gr)Σύμφωνα με τα «μερομήνια» η Κρήτη θα έχει ένα κανονικό χειμώνα όχι πρόωρο ή βαρύ. Από την άλλη πλευρά για τη Βόρεια Ελλάδα αναμένονται βροχοπτώσεις και πτώση θερμοκρασίας το Νοέμβριο και το Δεκέμβριο, αρχικά ήπιος Ιανουάριος με ψυχρή μεταβολή στη συνέχεια και σχετικά ήπιο χειμερινό καιρό για το Φεβρουάριο.

Πολυάριθμοι είναι οι υποστηρικτές που βασίζονται στα «μερομήνια» για να προχωρήσουν με τις αγροτικές τους επενδύσεις, ανάμεσά τους αγρότες, κτηνοτρόφοι και γενικά ανθρώποι που ζουν και εργάζονται στην ύπαιθρο. Η παρατήρηση που γίνεται αφορά κυρίως τον συγκεκριμένο τόπο και αυτό συμβαίνει καθώς ο κάθε τόπος έχει δικές του εδαφολογικές και κλιματολογικές συνθήκες.

Πιο συγκεκριμένα στην Κρήτη, ο φετινός χειμώνας σύμφωνα με το λαϊκό μετεωρολόγο κ. Μιχάλης Γεροντής θα είναι επιτέλους ένας κανονικός χειμώνας, που θα έρθει στην ώρα του, θα έχει τις βροχές, τα κρύα και τα χιόνια του, δεν θα είναι ήπιος όπως τον περυσινό, αλλά ούτε πρώιμος και βαρύς όπως εκείνον που είχαμε πρόπερσι.

Αυτή είναι μια πρώτη γεύση για το αποτέλεσμα της έρευνας που κάνει κάθε χρόνο, μελετώντας τα μερομήνια τις έξι πρώτες και τις έξι τελευταίες μέρες του Αυγούστου.

«Η χρονιά που μετεωρολογικά ξεκινά για τα μερομήνια το Σεπτέμβρη και τελειώνει τον Αύγουστο μάς έδειξε από τις παρατηρήσεις που κάναμε στη φύση τις πρώτες έξι και τις τελευταίες έξι ημέρες του Αυγούστου ότι θα είναι αλλιώτικη. Έρχεται ένας διαφορετικός χειμώνας. Δε θα μοιάζει με το χειμώνα του 2011, που ήταν πολύ βαρύς και πρώιμος, ούτε με τον περυσινό που ήταν αρκετά ήπιος. Θα είναι ένας χειμώνας που θα έχει τα πάντα. Τις βροχές του, τα κρύα και τα χιόνια του, χωρίς όμως ακραία καιρικά φαινόμενα», μας λέει ο κ Μιχάλης Γεροντής.

Βροχές
«Στη μελέτη που έχω κάνει έχω βρει τη βροχή που έπεσε τον περασμένο μήνα στην Κρήτη, αλλά και την ψιχαλίδα του περασμένου Σαββάτου. Ο Σεπτέμβρης θα έχει κάποιες ακόμα ασθενείς βροχοπτώσεις την τελευταία εβδομάδα. Ο Οκτώβρης, ο Νοέμβρης και ο μισός Δεκέμβρης θα έχουν πάρα πολλές βροχές και πολύ κρύο. Από τις 15 Δεκεμβρίου έρχονται πολύ χαμηλές θερμοκρασίες, παγωνιά και χιόνια.

Ο Γενάρης θα είναι άβροχος μήνας. Το πολύ να βρέξει στις 5 από τις 31 μέρες του Γενάρη. Ο Φλεβάρης, ο Μάρτης και ο Απρίλης θα είναι 100% χειμωνιάτικοι, με πολλές βροχές, κρύο και όψιμες χιονιές».

Καύσωνες
«Το Μάη δε θα έχουμε εκπλήξεις. Οι καλοκαιρινοί μήνες θα δώσουν πολλούς καύσωνες, χωρίς όμως τα πολλά μελτέμια που είχαμε αυτό το καλοκαίρι»’, προσθέτει ο συνταξιούχος εκπαιδευτικός κ. Μιχάλης Γεροντής, αναφερόμενος στις δρίμες 2012-2013.

Η φετινή έρευνα του κ Γεροντή, καθώς και η μεθοδολογία του, με πολλές συμβουλές για τους ενδιαφερόμενους να μυηθούν στα μυστικά της τέχνης του λαϊκού μετεωρολόγου, θα καταγραφούν σε ένα ακόμη βιβλίο του, που θα κυκλοφορήσει σε λίγες μέρες και θα έχει τίτλο “Προβλέψτε τον καιρό με τις δρίμες”.

Σε αυτό το βιβλίο οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι, κυρίως, που ενδιαφέρονται για αυτές τις μακροπρόθεσμες προγνώσεις-εκτιμήσεις, θα μπορούν να διαβάσουν πολλές λεπτομέρειες για τον κάθε μήνα ξεχωριστά.

Βόρεια Ελλάδα:

Νοέμβριος:
1-15: Κανονικές για την εποχή θερμοκρασίες, αρκετές βροχές στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας
15-30: Χαμηλές για την εποχή θερμοκρασίες και ειδικά προς το τέλος του μήνα προβλέπεται ψυχρή εισβολή που θα επηρεάσει κυρίως την βόρεια χώρα με χιόνια σε όλα τα ορεινά και ίσως ημιορεινές περιοχές.

Δεκέμβριος:
1-15: Χαμηλές θερμοκρασίες και πρώτη σημαντική ψυχρή εισβολή με χιόνια σε πολλές περιοχές της κεντρικής και βόρειας Ελλάδας.
15-31: Συνεχίζονται οι χαμηλές θερμοκρασίες ενώ θα κάνουν την εμφάνιση τους 1 ή 2 κακοκαιρίες με έντονα φαινόμενα. Χιόνια σε ακόμη χαμηλότερα υψόμετρα.

Ιανουάριος:
1-15: Υψηλές για την εποχή θερμοκρασίες χωρίς ιδιαίτερα φαινόμενα στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας
15-31: Σημαντική αλλαγή στο δεύτερο δεκαήμερο με ψυχρή εισβολή και κακοκαιρία με χιόνια στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας.

Φεβρουάριος:
1-15: Ήπιος χειμερινός καιρός χωρίς αξιόλογα φαινόμενα
15-31: Συνεχίζεται ο ήπιος χειμερινός καιρός με άνοδο της θερμοκρασίας στο τέλος του μήνα

Κράτος-παρακράτος: Βαθιές οι ρίζες της διαπλοκής

Δημοσιεύθηκε: ΡΕΣΑΛΤΟ, Πεμ Οκτ 03, 2013 10:38 pm     Η ιστορία είναι μπούσουλας. Για να εξηγήσουμε τα όσα αλλόκοτα και παρανοϊκά συμβαίνουν σήμερα πρέπει να ξετυλίξουμε τον ιστορικό Μίτο της Αριάδνης. Ξετυλίγοντας αυτό το ιστορικό νήμα θα διαπιστώσουμε το εξής: Τη στενή διαπλοκή Κεφαλαίου-κράτους-παρακράτους.  Μετά τη γερμανική κατοχή και την ήττα (συντριβή) του εθνικό-απελευθερωτικού κινήματος στον Εμφύλιο (προδοσία του ΚΚΕ), συντελέστηκε η εξής ιστορική διαπλοκή: Η οικονομική ελίτ και το πολιτικό της προσωπικό γίνανε ένα σώμα με τους δωσίλογους γερμανοτσολιάδες και μαυραγορίτες. Από εδώ αρχίζει να αναπτύσσεται και να θεριεύει το παρακράτος, σαν ένας επιπλέον θώρακας του καθεστώτος απέναντι στον «κομμουνιστικό» κίνδυνο. Η επάνδρωση αυτού του παρακράτους έγινε από το πλήθος των δωσίλογων γερμανοτσολιάδων, των ταγμασφαλιτών, των μαυραγοριτών και CIA… Κεφάλαιο-κράτος-παρακράτος βρίσκονταν σε τέτοια αξεδιάλυτη διαπλοκή που δεν μπορούσες να ξεχωρίσεις τα όρια αυτού του πλέγματος. Σε όλα τα πλοκάμια του κρατικού μηχανισμού (στρατός, αστυνομία, δικαιοσύνη κ.λπ) το παρακράτος αποτελούσε το συμπληρωματικό στοιχείο του κράτους και της κυρίαρχης δεξιάς. Το «ιστορικό κράτος» της Δεξιάς ήταν ένα κράμα του κράτους με το παρακράτος.  ΣΕ καμιά ιστορική περίοδο δεν υπήρξε ΚΑΘΑΡΣΗ, δηλαδή δεν κόπηκαν αυτές οι στενές διαπλοκές κράτους και παρακράτους, συνακόλουθα και του κεφαλαίου με το παρακράτος, μια και οι οικονομικές ελίτ στην Ελλάδα από την αρχή ήταν διαπλεκόμενες με το παρακράτος: συντηρούσαν και επιδοτούσαν τις συμμορίες του. Αν μελετήσει κανείς την ιστορία θα διαπιστώσει αβίαστα τούτο: Ότι από αυτό το καθεστώς της διαπλοκής (κεφαλαίου- κράτους- παρακράτους) γεννήθηκαν ΟΛΑ τα κυβερνητικά τέκνα και η ελίτ του πολιτικού κατεστημένου, ακόμα και μέχρι σήμερα… Η χούντα του 1967 γιγάντωσε περαιτέρω τις διαπλοκές και τις «εξαρτήσεις» κράτους και παρακράτους… Μετά την πτώση της χούντας δεν θίχτηκαν αυτές οι διαπλοκές. Ούτε η άνοδος του ΠΑΣΟΚ κατέστρεψε αυτές τις διαπλοκές. Αντίθετα, το ΠΑΣΟΚ πάτησε πάνω σ’ αυτές τις διαπλοκές, τις «αφομοίωσε» και «αφομοιώθηκε», ταυτίστηκε και αλληλοεξαρτήθηκε, κτίζοντας έτσι, ταυτόχρονα με τον εκφυλισμό του, το «πράσινο παρακράτος»: Το σύγχρονο κράτος-παρακράτος (δωσίλογο) της παγκοσμιοποίησης, της Νέας Τάξης… Η παγκοσμιοποίηση (ο ΥΠΕΡ-εθνικός ιμπεριαλισμός) ανέτρεψε τα παλιά δεδομένα. Οι κυρίαρχες πλέον στρατηγικές επιλογές ήταν αυτές του πολυεθνικού κεφαλαίου, των ΥΠΕΡ-εθνικών ελίτ εξουσίας, του πλανητικού ιμπεριαλισμού. Και αυτές οι στρατηγικές επιλογές συνοψίζονται στα ακόλουθα: α). Υπονόμευση των εθνικών κρατών, διάλυση του «κοινωνικού κράτους» και κατάλυση κάθε έννοιας εθνικού κράτους... β). Ισοπέδωση και κατάλυση των ιστορικών κατακτήσεων των λαών, των εργατικών κατακτήσεων, των εθνικών κοινωνικών ιστών, των πολιτισμικών παραδόσεων, κάθε κοινωνικού και πολιτικού κυττάρου της ιστορικής και εθνικής υπόστασης των λαών: Η ισοπέδωση της ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΤΗΤΑΣ… γ). Τα «ΑΝΟΙΚΤΑ ΣΥΝΟΡΑ» στα πάντα και κυρίως στην αγορά εργασίας. Δηλαδή εισαγωγές και εισβολές λαθρομεταναστών… δ). ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΥΠΟΤΑΓΗ του εγχώριου κυβερνητικού και πολιτικού οικοδομήματος στα διεθνή κέντρα του πλανητικού ιμπεριαλισμού. Μετατροπή δηλαδή της Βουλής και των κομμάτων, συνακόλουθα και του κράτους σε μηχανισμούς υπηρεσίας και σε αχυρανθρώπους της Νέας Τάξης: Σε προτεκτοράτα… Αυτές οι στρατηγικές επιλογές ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ, δηλαδή αναπόφευκτα, θα ανέπτυσσαν και θα γιγάντωναν τις κοινωνικές αντιστάσεις, δίνοντας σ’ αυτές τα χρώματα των ΕΘΝΙΚΩΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΝ. Τα «εθνικά ζητήματα» θα αποτελούσαν την αιχμή του δόρατος της λαϊκής ΟΡΓΗΣ και των αγωνιστικών αντιστάσεων. Το ίδιο και οι στρατιές των εισαγόμενων αλλοδαπών εισβολέων: Θα αποτελούσαν και αυτές κεντρικές εστίες της λαϊκής αγανάκτησης, πυροδότες των λαϊκών εκρήξεων…  Αυτές οι νέες στρατηγικές επιλογές του ΥΠΕΡ-εθνικού καπιταλισμού και οι νέοι ΚΑΤΑΛΥΤΕΣ πυροδότησης των κοινωνικών αντιστάσεων και της λαϊκής αγανάκτησης (εθνικό, λαθρομεταναστευτικό, σχέσεις εργασιακού Μεσαίωνα κ.λπ), ΘΕΤΑΝΕ επιτακτικά μια σειρά νέων καθηκόντων στους πολιτικούς υπηρέτες του κεφαλαίου, στο κυβερνητικό οικοδόμημα, στο κράτος και το παρακράτος. Φυσικά και στην Αριστερά. Αλλά Αριστερά δεν υπήρχε. Αυτή που υπήρχε προσαρμόστηκε, εξελικτικά και διαδοχικά, όπως όλο το καθεστωτικό οικοδόμημα, στις νέες ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ: Αυτές του πλανητικού ιμπεριαλισμού. Υπογραμμίζουμε ξανά ότι η ολοκληρωτική προσαρμογή του καθεστωτικού οικοδομήματος, (κράτους, παρακράτους, αλλά και «αριστεράς» στις νέες απαιτήσεις του ΥΠΕΡ-εθνικού ιμπεριαλισμού, ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΗΚΕ στα χρόνια του πασοκικού «εκσυγχρονισμού» (Σημίτης).  Από αυτήν την εποχή άρχισαν και να προβάλλονται καταιγιστικά και υστερικά τα νέα ιδεολογήματα της Νέας Τάξης: «αντιεθνικισμός», «αντιρατσισμός», «αντιφασισμός» και CIA… Την ίδια εποχή γιγαντώθηκε και το πολυκέφαλο κύκλωμα των επιδοτούμενων ΜΚΟ, καθώς και οι ποικίλες «αριστερές» εστίες των επαγγελματιών εθνομηδενιστών, «αντιρατσιστών», στήριξης των λαθρομεταναστών, των «εθνικών μειονοτήτων», των «ιδιαιτεροτήτων» και CIA… Την ίδια εποχή μπαίνει και το παρακράτος στον «αγώνα», προσαρμοσμένο ΑΠΟΛΥΤΑ στις νέες απαιτήσεις των ληστών και δημίων. Το παρακράτος, προσαρμοσμένο στις νέες ιδεολογικές και πολιτικές ανάγκες του καθεστώτος, ΣΥΓΚΡΟΤΕΙΤΑΙ πάνω στις ιδεολογικές, πολιτικές και οργανωτικές κληρονομιές του: Στις δεξιές, ακροδεξιές και φασίζουσες κληρονομιές του. Τα επιτελεία του κεφαλαίου, οι σπόνσορες και οι επιτελάρχες αυτού του παρακράτους, με τα παλιά ιδεολογικά και πολιτικά υλικά, κτίζουν δεξαμενές για τη συλλογή, τον εγκλωβισμό, την αλλοίωση και τη συκοφάντηση των πατριωτικών αντιδράσεων που μοιραία θα γεννιόντουσαν και θα θέριευαν.  Στήνουν ξόβεργες για να παγιδεύσουν ένα μεγάλο μέρος της λαϊκής ΟΡΓΗΣ που θα συσσωρευόταν από την κατάλυση του εθνικού κράτους, την αλλοδαπή εισβολή και κατοχή της χώρας, από όλα τα εγκλήματα του δωσίλογου κυβερνητικού οικοδομήματος και του «επίσημου» κράτους. Στήνουν ξόβεργες στον αυθεντικό πατριωτισμό για να τον μετατρέψουν σε πατριδοκαπηλία, να τον μολύνουν και να τον συκοφαντήσουν. Ταυτόχρονα στήνουν ξόβεργες που θα αποτελέσουν το άλλοθι του καθεστώτος, το «σκιάχτρο» και τον διατεταγμένο προβοκάτορά του… Στήνουν ξόβεργες και για μια άλλη χρησιμότητα: Του αντίπαλου «δέους» («άκρου») από την εκφυλισμένη «αριστερά»: Για να αξιοποιούν τη σιχασιά του κόσμου γι’ αυτήν την «αριστερά», αλλά και για να ταυτίζουν και συκοφαντούν κάθε λαϊκή κινητοποίηση με τη θεωρία των «άκρων» (αυτή που ανθεί σήμερα).  Και αυτή η παρακρατική κινητοποίηση άρχισε να εντατικοποιείται από την εποχή Σημίτη:Από την εποχή εκείνη που η εθνική ισοπέδωση και το λαθρομεταναστευτικό πήραν τη μορφή καταιγίδας… Ήταν η εποχή που εκκολάφτηκε ο Καρατζαφέρης και επιδοτήθηκε πολιτικά (αλλά και οικονομικά) από το ΠΑΣΟΚ…  Έκτοτε ο Καρατζαφέρης αποτέλεσε ταυτόχρονα: το «ακροδεξιό σκιάχτρο» και το μόνιμο θαμώνα των ΜΜΕ. Ο Καρατζαφέρης «πάτησε» ακριβώς πάνω στα «εθνικά» ζητήματα και στο λαθρομεταναστευτικό. Με βάση αυτά «φούσκωσε» από την αφηνιασμένη προβολή του «σκιάχτρου» του:Προβολή από το καθεστώς, μέσω των ΜΜΕ, αλλά και από την «αριστερά» που τον ανήγαγε σε «ακροδεξιά απειλή», μέσα σε συνθήκες ΕΘΝΙΚΗΣ άλωσης και αλλοδαπής κατοχής, σε συνθήκες οξυμένης λαϊκής ΟΡΓΗΣ από την εισβολή των λαθρομεταναστών και τις ποικίλες παρενέργειές της. Η «αριστερά» αποτέλεσε έναν από τους βασικούς συντελεστές «φουσκώματος» του Καρατζαφέρη με τη λαθρομεταναστευτική λαγνεία της, τους «αντιρατσισμούς» της, την αναγωγή του ΛΑ.Ο.Σ σε «αντίπαλο πόλο», και «φασιστική απειλή» και τα λοιπά… Το ίδιο συνεισέφερε τα μέγιστα αυτή η «αριστερά» και στο εκλογικό «φούσκωμα» της Χρυσής Αυγής. Ουρλιάζει για «φασιστική απειλή», αλλά τις δικές της μεγάλες ευθύνες για την ανάπτυξη της Χρυσής Αυγής, τις «καταπίνει». Φταίνε πάντα οι άλλοι… Από τα χρόνια του πασοκισμού άρχισε να δραστηριοποιείται και η παρακρατική οργάνωση της Χρυσής Αυγής. Από την αρχή αποτελούσε το βίαιο και τραμπούκικο απόστημα του παρακράτους. Ο ίδιος ο αρχηγός της ήταν οικότροφος αυτού του παρακράτους και των μυστικών υπηρεσιών… Η δράση της εντάθηκε όταν το άλλο γρανάζι της παρακρατικής μηχανής (Καρατζαφέρης) άρχισε να φθείρεται. Όταν κάηκε Η Χρυσή Αυγή το αντικατέστησε… Οι «άθλοι» της, τα εγκλήματά της, καθώς και οι διασυνδέσεις της με το ΣΥΝΟΛΙΚΟ παρακράτος, ιδιαίτερα με τα σώματα ασφαλείας και τους μπράβους της νύχτας είναι πασίγνωστες και πολλές φορές καταγεγραμμένες…  Και όμως, μέχρι χθες τη διαφήμιζαν μανιωδώς. Σήμερα οι υστερικοί διαφημιστές της το παίζουν μωρές παρθένες… Τα υπόλοιπα τα έχουμε καταγράψει σε σωρεία άρθρων. Ιδιαίτερα στα τελευταία δείχνουμε όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου που παίζεται με το παρακρατικό αυτό προβοκάτορα, τον αφόρητα επιδοτούμενο από το καθεστώς και από την εκφυλιστική ενσωμάτωση της «αριστεράς», καθώς και χρηματοδοτούμενο από ισχυρές και άκρως επιθετικές μερίδες του κεφαλαίου (εφοπλιστές και CIA). Εδώ απλώς σκιαγραφήσαμε συνοπτικά τις ρίζες, το παχνί και την εξέλιξη των παρακρατικών μηχανισμών και συμμοριών για να μην μας εμπαίζουν με τα σημερινά θεατρικά τους ΚΙΤΣ τα κατοχικά ανδρείκελα και τα πολύχρωμα εξαπτέρυγά τους, εμφανίζοντας έναν παρακρατικό βραχίονα («συνδικάτο του εγκλήματος») σαν «φασιστική απειλή», και τον κατοχικό τους φασισμό, σαν «αντιφασισμό»…

Δημοσιεύθηκε: Παρ Οκτ 04, 2013 7:56 am    Θέμα δημοσίευσης: Κλασσικοπερίπτωση: http://www.klassikoperiptosi.blogspot.gr/2013/10/blog-post_5551.html ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΕΙΣ - ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΜΙΑΣ ΚΑΚΟΣΤΗΜΕΝΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ  Ακόμα και ο πιό ηλίθιος έχει πλέον αντιληφθεί ότι το πολιτικό σύστημα, αυτή δηλαδή η άρρωστη μήτρα που έβγαλε απο Σαμαράδες και Βενιζέλους μέχρι Καρατζαφέρηδες και Μιχαλολιάκους, έχει σκηνοθετήσει για άλλη μια φορά μια θεατρική παράσταση με μοναδικό στόχο να ελκύσει το ενδιαφέρον των τρομοκρατημένων και εν πολλοίς μουδιασμένων Ελλήνων στο ποιός αποφυλακίστηκε, ποιός προφυλακίστηκε, ποιός φτύνει καλύτερα τις κάμερες κλπ. Είναι προφανές ότι δεν μπορούν οι φασίστες να αναπτύσσουν αντιφασιστικό λόγο ούτε οι βιαστές του συντάγματος και της δημοκρατίας να καμώνονται τους θεματοφύλακες της δημοκρατίας και τους στρατιώτες των δυνάμεων του συνταγματικού τόξου. Αυτό που θέλουν να κάνουν, και απο εμάς θα εξαρτηθεί αν θα το καταφέρουν, είναι να δημιουργήσουν εκείνες τις θολές συνθήκες που υπήρχαν το 44, ώστε να μπορέσουν για άλλη μιά φορά να επιβληθούν μια και έξω, με την βοήθεια πάλι των ξένων εντολέων τους. Να ανέβουν δηλαδή ακόμα ένα σκαλί στην κλίμακα του αυταρχισμού και να καθίσουν για τα καλά στον σβέρκο μας, σαν καβαλάρηδες - ιππότες της "ευνομίας" και "ευταξίας". Αν λοιπόν την ώρα που γύρω μας πεθαίνουν σωματικά και ψυχικά δεκάδες χιλιάδες συμπολίτες μας, την ώρα που οι δυνάμεις των χορτασμένων του "συνταγματικού τόξου" στέλνουν για το "καλό της πατρίδας" ακόμα περισσότερους στα κρεματόρια της τρόικας και του κεφαλαίου, εμείς χαυνωθούμε με το reality show του καθεστώτος, τότε το επόμενο που θα δούμε θα είναι ο αναβαπτισμός του φασισμού και η ολοκληρωτική επικράτησή του παντού. _________________ «Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες, είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

"ΑΡΙΣΤΕΡΟ" ΜΕΤΩΠΟ Ή ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΚΟ ΕΘΝΙΚΟΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ;

Κώστας Ντουντουλάκης

Η εξωφρενικά αντιφατική, απ΄τη μια αντιμνημονιακών και ...αντικαπιταλιστικών διακηρύξεων, από την άλλη υποταγμένη απόλυτα στο επιτελείο του καπιταλισμού, τον θεσμό-φυλακή των λαών της ΕΕ και στο κατοχικό ευρωνόμισμα, ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ (την διαχωρίζω από την πλειοψηφία των ψηφοφόρων της)  προπαγανδίζει επίμονα τον στόχο για "ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ". 

Για να δούμε όμως νηφάλια, βάσει της στοιχειώδους κοινής λογικής τι σημαίνει αυτή η εμμονή:

1. Ακόμα και το 40% περίπου που μπορεί να είναι οι ψηφοφόροι του συνόλου των (αυτοαποκαλούμενων...) αριστερών και κομμουνιστών, αφενός δεν είναι κοινωνική πλειοψηφία, άρα αδύνατο να προχωρήσουν βαθιές τομές, με προσωρινό αλλά αναπόφευκτο κόστος, αφετέρου δεν είναι πράγματι αριστεροί αλλά μεγάλο μέρος ψηφίζει κατά περίσταση, ως διαμαρτυρία ή για να δει μήπως έτσι καλυτερεύσουν τα πράγματα. Γιαυτό πχ η χ.α. αντλούσε μέρος των ψηφοφόρων της και από πρώην ψηφοφόρους της "αριστεράς"...

2.Από πού κι ως πού είναι πχ "αριστερά" η μνημονιακή και βαθύτατα εθνοαποδομητική ΔΗΜΑΡ;...

3. Όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά παντού στον κόσμο, οι λαοί μικρών, εξαρτημένων ή κατεχόμενων χωρών, τότε ΜΟΝΟ νικούν, όταν πετύχουν την μέγιστη δυνατή και μαζικότατη ενότητα όλων των εθνικοανεξαρτησιακών και υπέρ της αυθεντικής λαϊκής κυριαρχίας δυνάμεων!!! Αυτή ήταν η σοφή πολιτική των "Λαϊκών Μετώπων" προπολεμικά σε Ισπανία,Ελλάδα (σύμφωνο Σοφούλη-Σκλάβαινα που το πρόδωσαν οι Φιλελεύθεροι) στην Γαλλία του Λεόν Μπλουμ, έτσι έγινε ακόμα και στην απέραντη Κίνα, με σύμπραξη αρχικά Μάο και Τσαγκ Κάι Σεκ, σε όλα τα πρώην αποικιακά κράτη, στο Βιετνάμ υπήρξε ενότητα και με βουδιστές ακόμα. Όλα αυτά από ηγεσίες ...μάλλον πιο επαναστατικές από αυτήν του ...ΣΥΡΙΖΑ και "αριστερών" υποταγμένων στην ΕΕ και στην εθνοαποδομητική πολιτική του διεθνούς καπιταλισμού, που δεν τολμούν ούτε καν να ομολογήσουν πως εθνικολαϊκά συμφέρουσα οικονομική πολιτική είναι αδύνατη χωρίς εθνικά/λαϊκά ελεγχόμενο νόμισμα!!!

4.Η εμμονή σε σύμπραξη μόνο των (φερόμενων ως) αριστερών δυνάμεων, στην πραγματικότητα είναι τακτική άρνησης κάθε αντιμνημονιακής σύμπραξης.Οδηγεί κατευθείαν σε "αναγκαστική..." μετεκλογική σύμπραξη τύπου 1989 με το "δημοκρατικό συνταγματικό τόξο" των ευρωλιγούρηδων και σε παραπέρα διάσπαση της "αριστεράς", αφού αυτή η (έτσι κι αλλοιώς αντιλαϊκομετωπική) ρουκέτα εκτοξεύεται εν γνώσει του ότι το μεν ΚΚΕ και η ασήμαντης απήχησης ΑΝΤΑΡΣΥΑ επουδενί δεν θα συμπράξουν για συγκυβέρνηση που δίνει όρκους πίστης στο ευρώ και στην ΕΕ των εμπόρων των λαών, η δε ΔΗΜΑΡ (που ταυτίζεται ουσιαστικά με τις κυριαρχούσες στον ΣΥΡΙΖΑ τωρινές απόψεις Δραγασάκη/Τσίπρα κλπ...) είναι το σύμβολο της πιο ακραίας, κατάπτυστης και ελεεινής μετάλλαξης "αριστερών" σε κέρβερους των μνημονίων και της made in USA,Bildemberg,Trilateral,Soros foundations, εθνοαποδόμησης !...

ΕΘΝΟΑΠΟΔΟΜΗΤΙΚΟΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ - ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ: Μια διαλεκτική, μαρξιστική, προσέγγιση.

του Κώστα  Ντουντουλάκη

Μαρξιστική είναι η ανάλυση που εξετάζει βαθιά, διαλεκτικά όχι μηχανιστικά, τις σε κάθε περίοδο διαφορετικές πολιτικές/οικονομικές κλπ παραμέτρους διαμόρφωσης ενός φαινομένου: Ο ναζισμός και ο φασισμός στηρίχτηκαν άνωθεν στον μεσοπόλεμο (Γερμ.Ιταλία,Ισπανία,παρολίγον Γαλλία,με μηχανορραφία Αγγλίας/παλατιού/των 2 μεγάλων κομμάτων στην Ελλάδα επίσης... ) από πανίσχυρες πολιτικά, καταστρεφόμενες οικονομικά δυνάμεις ισχυρότατων εθνικών αστικών τάξεων που εξαπάτησαν μεγάλο μέρος προλεταριοποιούμενων και καταστρεφόμενων μικροαστών και αγροτών.
(Ο Μεταξάς, αν και "εθνικοσοσιαλίζων", προωθήθηκε από το Αγγλικό κεφάλαιο και τα εδώ στηρίγματά του,μεγαλοαστούς,παλάτι, ψηφίστηκε στην Βουλή από το Λαϊκό και το Φιλελεύθερο κόμμα που αθέτησε το σύμφωνό του με το ΚΚΕ, "Σύμφωνο Σοφούλη/Σκλάβαινα"... ).
Στην σημερινή Ελλάδα,
1.Δεν υπάρχει ουσιαστικά "εθνική μεγαλοαστική τάξη".
 2. (Αυτό είναι το κύριο) σήμερα ο εγχώριος και διεθνής καπιταλισμός ΕΠΟΥΔΕΝΙ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΛΠ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΑΛΛΑ "ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΤΙΚΗ", ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΗ ΑΠΟΛΥΤΑ ΣΕ ΕΞΩΕΘΝΙΚΕΣ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΑ!!! Τεράστια διαφορά!!!
Γιαυτό σήμερα υπάρχουν δυο ειδών φασίστες:
Οι πράκτορες του παγκοσμιοποιητικού φασισμού και τα θλιβερά κατάλοιπα του παλιού, εθνικιστικού φασισμού.Οι κυρίαρχοι του παιχνιδιού ποιοι είναι; Κι ένα παιδί το καταλαβαίνει. Οι δεύτεροι χρησιμοποιούνται συχνότατα από τους πρώτους για πολλούς λόγους, αλλά και έρχονται σε σύγκρουση μαζί τους, όπως έγινε με τον Σαντάμ Χουσεϊν με τον (ισλαμοφασίστα)Μπιν Λάντεν/Αλ Κάιντα, με την αμερικανοκίνητη  χούντα του Παπαδόπουλου. Όταν πήγε να το παίξει "αυτόνομη" και δίστασε, δεν έδωσε βάσεις στο Ισραήλ στον πόλεμο Γιομ Κιπούρ Σεπτ. 73 και αρνήθηκε πραξικόπημα στην Κύπρο την ανέτρεψαν με την πιο ελεγχόμενη του Ιωαννίδη...
ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΜΟΣ ΣΤΙΣ ΤΩΡΙΝΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΤΙΚΟΥ ΦΑΣΙΣΤΟΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΑ ΕΝΑΝΤΙΩΝΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΣΤΑ ΚΑΤΑΛΟΙΠΑ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ, ΜΑ ΚΥΡΙΩΣ, ΣΤΟΝ ΑΠΟΛΥΤΑ ΚΥΡΙΑΡΧΟ, ΤΟΝ ΕΘΝΟΑΠΟΔΟΜΗΤΙΚΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΜΠΟΡΩΝ ΤΩΝ ΛΑΩΝ, ΤΟΝ ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΤΗ ΛΑΩΝ, ΜΗΤΡΑ ΠΟΛΕΜΩΝ, "ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΩΝ" ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΩΝ, ΥΠΕΥΘΥΝΟ ΘΑΝΑΤΟΥ ΑΠΟ ΠΕΙΝΑ ΟΣΩΝ ΔΕΝ ΕΞΟΝΤΩΘΗΚΑΝ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥς ΠΟΛΕΜΟΥΣ!!!

-Η καπιταλιστική προσπάθεια "παγκόσμιας διακυβέρνησης" των πάντων (ουτοπική,αδύνατο να επιτευχθεί έτσι κι αλλοιώς λόγω της πάντα ανισόμετρης ανάπτυξης...) γεννά ακριβώς λόγω της ανισόμετρης ανάπτυξης/εκμετάλλευσης χωρών και λαών,τεράστιες πρόσθετες ανταγωνιστικές αντιθέσεις τόσο μεταξύ αστικών τάξεων και τμημάτων κεφαλαίου, όσο και μεταξύ χωρών, μεταξύ χωρών και κέντρων "παγκοσμ/σης", ταξικές αντιθέσεις, εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα άλλα πολύ διαφορετικά επίσης,μέχρι και εθνικιστικά ή θρησκευτικά φασιστικού τύπου...
Καθήκον όσων κατανοούν τη νέα κατάσταση είναι η μέγιστη δυνατή λαϊκή ενότητα αποτελεσματικών δράσεων με στόχο
ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ  και ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ-ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ !
Όποιοι προσπερνούν ή εναντιώνονται στο ένα από τα δυο αυτά βασικά, πολεμούν ουσιαστικά, θελημένα ή μη και το άλλο.Είναιαπόλυτα αλληλένδετες προϋποθέσεις για χειραφέτηση-συνεργασία λαών, πιθανή αντικαπιταλιστική, αυθεντική, λαογέννητη σοσιαλιστική κοινωνική μετεξέλιξη...

Ποιον συμφέρει η δίωξη της ΧΑ, ή μια ανάλυση για τα "μπάζα"; (Απάντηση σε συμπλέουσες με την κυβέρνηση, απόψεις Καραμπελιά)

"Ποιον συμφέρει η δίωξη της ΧΑ"  ή μια ανάλυση για τα "μπάζα";

του Όθωνα Κουμαρέλλα*

Ο Γιώργος Καραμπελιάς του Κινήματος πολιτών «Άρδην» σε πρόσφατο άρθρο του με τίτλο «Ποιον συμφέρει η δίωξη της ΧΑ;», καταφέρεται εναντίον όσων θεωρούν τη Χρυσή Αυγή ως μακρύ βραχίονα του καθεστώτος που δεν δρα αυτόνομα αλλά εκτελεί εντολές. 
Προσπαθεί να επιχειρηματολογήσει κατά της αντίληψης ότι συμφέρει, στην παρούσα φάση, η δίωξη της Χρυσής Αυγής στις καθεστωτικές δυνάμεις και εγκαλεί πολιτικούς φορείς της αριστεράς, αλλά και πρόσωπα σαν τον Τάκη Φωτόπουλο και τον Γιώργο Δελαστίκ για τις τοποθετήσεις τους, παρουσιάζοντας ολόκληρα αποσπάσματα από τα γραπτά τους. 
Αποφεύγει βέβαια την οποιαδήποτε αναφορά του στο Ε.Πα.Μ. και στις πρόσφατες ανακοινώσεις του, αλλά δεν θα αποφύγει τη δική μας κριτική τοποθέτηση, αφού λειτουργεί δημιουργώντας σύγχυση στις τάξεις του λαϊκού κινήματος.

Κατ’ αρχήν, κανείς δεν ισχυρίζεται ότι η στυγερή δολοφονία του Παύλου Φύσσα υπήρξε προβοκάτσια σε βάρος της ΧΑ, ανεξάρτητα αν προκύπτει το ενδεχόμενο αυτό μέσα από λογικούς συλλογισμούς και συνειρμούς με βάση τα πραγματικά περιστατικά, που δεν ευνοούν τις επιθυμίες, ή τις ιδεοληψίες ορισμένων. Το ότι πάντως λειτούργησε κι έτσι με την τροπή που πήραν τα πράγματα, δεν είναι κάτι που μπορεί να παραγνωριστεί εύκολα, αν και το πιθανότερο είναι το έγκλημα να οφείλεται στην αποθράσυνση της εγκληματικής συμμορίας λόγω των εμφανών καλύψεων που τύγχανε από το καθεστώς και το βαθύ κράτος του στα σώματα ασφαλείας, την ΕΥΠ, αλλά και της έμμεσης στήριξης ξένων πρεσβειών και μυστικών υπηρεσιών. Η αποκάλυψη αυτών των υπόγειων διαδρομών και των καλύψεων, καθώς και των στόχων που έρχεται να εξυπηρετήσει αυτή καθ’ αυτή η ύπαρξη της ΧΑ είναι που ενοχλεί αφάνταστα και βγήκαν στο σεργιάνι οι καλοθελητές. Έτσι, τον ισχυρισμό, της προβοκάτσιας, ανακαλύπτει, προβάλει και επικεντρώνει πάνω του ο Γ. Καραμπελιάς, στην αγωνία του να δημιουργήσει μια λογικοφανή βάση επιχειρημάτων.

Αυτό που θέλει να θεμελιώσει με την επιχειρηματολογία του είναι, ότι η ΧΑ αποτελεί έναν εντελώς ανεξάρτητο παράγοντα της πολιτικής διαδικασίας στα δεξιά της ΝΔ, που ο Σαμαράς θα ήθελε πολύ να συνεργαστεί μαζί του σε ένα συμμαχικό σχήμα μιας μεγάλης δεξιάς παράταξης. Άρα ως τέτοιος ανεξάρτητος και αυτόνομος παράγοντας, όντας εγκληματικός, φασιστικός ή νεοναζιστικός, αποτελεί τον πραγματικό δημόσιο κίνδυνο που πρέπει να επικεντρώσουμε και να συμμαχήσουμε με όλες τις δυνάμεις, αντικατοχικές, αλλά και τις κατοχικές του αυτοαποκαλούμενου «συνταγματικού» τόξου, ρίχνοντας προσώρας στα αζήτητα τον αντικατοχικό αγώνα και την προσπάθεια απελευθέρωσης της χώρας από τα δεσμά του χρέους και του καθεστώτος δουλοπαροικίας που χάλκευσαν η ευρωπαϊκή και ντόπια τραπεζοκρατία και οι υπαλληλίσκοι της στο πολιτικό σύστημα.

Φτάνει στο σημείο μάλιστα, μέσα από έναν περίεργο δικολαβισμό, να καταλήξει στο συμπέρασμα, ότι η θεωρία των δύο άκρων δεν αποτελεί προσπάθεια «ποινικοποίησης» της αριστεράς και άρα συνειδητή υποδαύλιση εμφυλιοπολεμικού κλίματος και διχασμού της ελληνικής κοινωνίας, που σε αυτά προσπαθεί να στηριχθεί το καθεστώς, έχοντας διαλύσει τη χώρα και ανδραποδίσει την κοινωνία, αλλά τον φερετζέ της συνεργασίας της ΝΔ με την ΧΑ.

Κατά τον κ. Καραμπελιά, λοιπόν, μέλημα της ΝΔ, πέραν της εφαρμογής των πολιτικών δωσιλογισμού που της εντέλλονται -και τις οποίες προφανώς ο ίδιος αγνοεί, ή εν πάσει περιπτώσει δεν τις θέτει σε προτεραιότητα- δεν είναι η πολιτική της επιβίωση μέσω του, με κάθε τρόπο και μέσο, επαναπατρισμού ενός τμήματος της εκλογικής της πελατείας που διέρρευσε προς τη ΧΑ και η οικειοποίηση της όποιας εκλογικής βάσης της τελευταίας, αλλά κατά ένα περίεργο τρόπο μια συμφωνία συνεργασίας, κορυφής, με την ΧΑ.

Προκειμένου μάλιστα να κάνει πειστική τη συλλογιστική του αυτή, παραθέτει τις απόψεις που διατυπώθηκαν, μόλις λίγες ημέρες πριν, από διάφορα παπαγαλάκια, αλλά και στελέχη της ΝΔ για μια τέτοια συνεργασία ΝΔ-ΧΑ. Ερμηνεύει, επίσης, τη στάση του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, ως απόρροια του φόβου τους ότι θα βρεθούν στα αζήτητα μετά από μια τέτοια συνεργασία.

Ούτε καν του περνάει από το μυαλό, ότι μολονότι μια τέτοια συνεργασία μπορεί να αποτελεί κρυφό πόθο μιας μερίδας της άρχουσας τάξης και ορισμένων στελεχών της ΝΔ, αυτή θα οδηγήσει εξ αντικειμένου σε διάσπαση την κυβερνητική παράταξη. Σε μια τέτοια περίπτωση, η μετριοπαθής πτέρυγά της (που την αναφέρει εξ άλλου ως καραμανλική πτέρυγα) το πιθανότερο είναι να συμμαχήσει, δημιουργώντας έναν «κεντρώο» πόλο, με το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ και όλα τα ρετάλια του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ, που αυτονομημένα από το απόκομμα του Βενιζέλου ζυμώνουν και ζυμώνονται προς τέτοιες κατευθύνσεις. Και ο πόλος αυτός, υποστηριζόμενος από τη διαπλοκή και ενδεχομένως από τον ξένο παράγοντα, θα έχει πλέον όλες τις δυνατότητες να αναδειχθεί ως ο μόνος ικανός να εξασφαλίσει τη «σταθερότητα» και τη «δημοκρατική ομαλότητα» στη χώρα, με μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας, είτε ως κεντρική δύναμη μιας συμμαχικής με τον ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνησης μετά τις εκλογές, είτε στον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, εκτοπίζοντας στο περιθώριο τα απομεινάρια της σαμαρικής ΝΔ και της ΧΑ. Θεωρεί ο κ. Καραμπελιάς τόσο βλάκες τον κ. Σαμαρά και τους επιτελείς του, ώστε να διευκολύνει αφάνταστα όσους ήδη τον θεωρούν «καμένο χαρτί», ή μήπως έχει προσληφθεί ο ίδιος ως μυστικοσύμβουλος και μας το κρύβει; Βεβαίως ενδιαφέρει η ΧΑ τον Σαμαρά, αλλά όχι να συνεργαστεί ευθέως μαζί της, δεν είναι τόσο ηλίθιος, ή απελπισμένος, αλλά να διεμβολίσει, ως γνήσιος εκφραστής της «εθνικόφρονος» δεξιάς, τη λαϊκή της βάση. Και η δολοφονία Φύσσα του ήλθε κουτί. Όπως και όσα ακολούθησαν.

Τετραπλό το όφελος για τον Σαμαρά και τη ΝΔ. Επαναπατρισμός δυσαρεστημένων ακροδεξιών ψηφοφόρων που διέφυγαν προς τη ΧΑ. Επαναπατρισμός επίσης δυσαρεστημένων που είχαν διαφύγει προς άλλες κατευθύνσεις, αφού παρουσιάζεται τώρα με ιδιαίτερη «αποφασιστικότητα» να πατάξει την «ανομία» και τις πολιτικές παρεκτροπές, από οποιαδήποτε πλευρά, ενισχύοντας την εικόνα του πιο γνήσιου εκφραστή του δόγματος «Ησυχία, Τάξη και Ασφάλεια», που ανέκαθεν συγκινούσε το ακροατήριο των «νοικοκυραίων». Ταυτόχρονα στερεί επιχειρήματα από την «αριστερή» αντιπολίτευση, αφού προχωρά σε «αποφασιστικές» κινήσεις (δήθεν;) ξεκαθαρίσματος της πληγής που αποτελεί η ΧΑ. Αλλά το κυριότερο είναι ότι το λεγόμενο «θερμό» φθινόπωρο των λαϊκών αντιδράσεων και κινητοποιήσεων, που θα έφερνε σε πολύ δύσκολη θέση την κυβέρνηση θάφτηκε κάτω από το βάρος της χρυσαυγίτικης φιλολογίας, όπως θάφτηκαν και όλες οι μέχρι τώρα αποτυχίες της κυβέρνησης στον οικονομικό και κοινωνικό τομέα. Στο μόνο σημείο που φαίνεται να μην ευνοείται η κυβέρνηση σε επικοινωνιακό επίπεδο, παρ’ όλη την επικράτηση της οξείας χρυσαυγουλίτιδας, που επισκίασε το σύμπαν, είναι στο ζήτημα της θεωρίας των δύο άκρων. Εκεί, οι μάλλον ήπιες και σχετικά περιορισμένες αντιδράσεις, τηρουμένων των αναλογιών πάντα και σε σχέση με το γεγονός της δολοφονίας, που θα περίμενε κανείς ανάφλεξη από το «αντιφασιστικό» μέτωπο, δεν δημιούργησε ευκαιρίες για περαιτέρω σπέκουλα, προς μεγάλη απογοήτευση της κυβέρνησης και των απανταχού συνοδοιπόρων της. Αλλά έστω κι έτσι μόνο θετικός είναι ο απολογισμός από την υπόθεση για την κυβέρνηση και το καθεστώς που την συντηρεί.

Ολοκληρώνοντας το πρώτο αυτό τμήμα της ανάλυσής του, ο Γ. Καραμπελιάς, ομολογεί ότι η ΧΑ είναι χρήσιμη στο καθεστώς ως παράγοντας διαίρεσης και αποπροσανατολισμού των αντιμνημονιακών δυνάμεων. Αν και η διαπίστωση αυτή δεν κολλάει πουθενά με την προηγούμενη σεναριολογία που αναπτύσσει και δεν κατανοούμε γιατί την αναφέρει και μάλιστα στο συγκεκριμένο σημείο του κειμένου, προκύπτει ένα ερώτημα. Από πότε η ΧΑ θεωρήθηκε από τον οποιονδήποτε αντιμνημονιακή δύναμη, έτσι ώστε να μπορεί να αποπροσανατολίζει και να διαιρεί τον χώρο αυτόν; Πάντα η ΧΑ θεωρείτο αντίπαλη και εχθρική δύναμη για το σύνολο των αντιμνημονιακών δυνάμεων. Πάντα η ΧΑ θεωρείτο ως το μακρύ χέρι του καθεστώτος στη προσπάθειά του να σπέρνει το διχασμό και τον τρόμο.

Εδώ ο Καραμπελιάς κάνει την ίδια απάτη που κάνει το ΚΚΕ και ο κ. Κουτσούμπας. Προκειμένου να πλήξει το κίνημα των πλατειών και ό,τι από αυτό προέκυψε και το οποίο με κανέναν τρόπο δεν μπόρεσε να ελέγξει, βάζει στο ίδιο τσουβάλι τον κόσμο που αυθόρμητα συγκεντρώθηκε στις πλατείες, δημιουργώντας στη πράξη ένα μεγάλο αντιστασιακό κίνημα, τα συνθήματά του και τις στοχεύσεις του, με τις αντισυστημικές ρητορείες και τις στοχεύσεις της ΧΑ, μόνο και μόνο επειδή στις πλατείες πλεόναζε η ελληνική σημαία και συνθήματα που δεν είχαν να κάνουν με το παραδοσιακά ξύλινο γλωσσάρι της «αριστεράς». Αντιστρέφοντας την πραγματικότητα ακόμα και παραδοσιακά, εμπρηστικά όντως, συνθήματα του αντιεξουσιαστικού χώρου, όπως το γνωστό «Μπάτσοι…», ή το «να καεί, να καει….» θεωρούνται ακροδεξιάς έμπνευσης, αφού ντε και καλά θέλουν να παρουσιάζουν τη ΧΑ ως αντισυστημική δύναμη. Η αλήθεια είναι ότι η ΧΑ ήταν απούσα από το κίνημα των πλατειών, παρά τις αντίθετες εντυπώσεις, που το ΚΚΕ και άλλα γκρουπούσκουλα καλλιέργησαν, λόγω της αδυναμίας ελέγχου και ποδηγέτησης του κινήματος.

Τον μόνο αποπροσανατολισμό που δημιουργεί η ύπαρξη και η δράση της ΧΑ είναι ότι πράγματι κάνει πολλούς να χάνουν το στόχο που είναι αυτό καθ’ αυτό το καθεστώς κατοχής και στρεφόμενοι αποκλειστικά εναντίον της, να υποκύπτουν στο εμφυλιοπολεμικό κλίμα και το διχασμό στο κοινωνικό σώμα που το καθεστώς επιδιώκει στην προσπάθεια για τη μακροημέρευσή του. Δικαιώνεται έτσι η θεωρία των δύο άκρων, που αφοπλίζει και παθητικοποιεί ευρύτατα στρώματα του πληθυσμού, αφού η σύγκρουση εκλαμβάνεται απ’ αυτά ως αντιπαράθεση δύο αντιπάλων ομάδων ξένων εντελώς από τα δικά τους προβλήματα, ανησυχίες και επιδιώξεις. Αυτό το εμφυλιοπολεμικό κλίμα έμμεσα υποδαυλίζει ο κ. Καραμπελιάς αφού εμφανίζεται με το σύνολο της τοποθέτησής του ένθερμος υποστηρικτής και θιασώτης της άποψης του μοναδικού εχθρού που αυτή τη στιγμή αποτελεί το νεοναζιστικό μόρφωμα της ΧΑ, που απέναντί της θα πρέπει να εστιάσουμε όλη μας την προσοχή και την προσπάθεια. Το δίλημμα Κατοχή ή Ελευθερία, Φασισμός ή Δημοκρατία το υποβαθμίζει στο φασισμό - αντιφασισμό σε μια οπαδική λογική ποδοσφαιροποίησης της αντιπαράθεσης, ταυτιζόμενους με πολλούς από αυτούς που υποτίθεται ότι καταγγέλλει.

Παρ’ όλα αυτά και για να δικαιολογήσει στοιχειωδώς την άποψή του προχωρά παρακάτω κάνοντας «κωλοτούμπα» αφού ισχυρίζεται ότι «όλα αυτά ίσχυαν μέχρι το βράδυ της 17ης Σεπτεμβρίου και τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα» και ότι έκτοτε το τοπίο «άλλαξε δραματικά», για να έλθει να συμφωνήσει πλέον, ότι από εδώ και στο εξής η επιδίωξη του Σαμαρά και της ΝΔ θα είναι η συρρίκνωση της βάσης της ΧΑ, αφού «το χαρτί Χ.Α. κάηκε», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά. Αλλά κι αν προσχωρήσει κάποιος στην άποψή του, δεν μας λέει πως κάηκε αυτό το χαρτί και από ποιους. Αυτανάφλεξη; Ενδεχομένως, αν αυτό βολεύει, γιατί όλα τα υπόλοιπα οδηγούν σε μεθοδευμένη ενέργεια, έτσι, ή αλλιώς.

"Τύφλωση" ή κάτι άλλο;

Δεν αρκείται όμως σε αυτή την αστήρικτη επιχειρηματολογία, αφού θεμελιώνεται επάνω σε μια αυθαίρετη ερμηνεία της στρατηγικής Σαμαρά σε σχέση με την ΧΑ, αλλά ο Γ. Καραμπελιάς, με το γνωστό ύφος του ανέκαθεν παντογνώστη και σοφού, στο δεύτερο μέρος της τοποθέτησής του με τίτλο «Τα αίτια μιας τύφλωσης», κατηγορεί για ιστορική «τύφλωση», αμάθεια και φτηνό πολιτικαντισμό, όσους με την κοινή λογική προσπαθούν να ερμηνεύσουν τα γεγονότα. Πολύ φοβούμαστε ότι αποδίδει κατηγορίες που χαρακτηρίζουν αποκλειστικά τον ίδιο. Αλλά ας δούμε μια προς μια τις αιτιάσεις και ένα προς ένα τα επιχειρήματά του:

Πρώτον: Θεωρεί ότι η προσπάθεια αντίστασης και ανατροπής του καθεστώτος κατοχής είναι «ανιστόρητη» και «βλακώδης», γιατί δεν υπάρχουν οι πολιτικές και κοινωνικές προϋποθέσεις στην Ελλάδα γι’ αυτό. Είναι η γνωστή παλαιόθεν, θεωρία των ανώριμων υποκειμενικών και αντικειμενικών συνθηκών. Συνεπώς τα τρία τέταρτα της ελληνικής κοινωνίας που πλήττεται ανεπανόρθωτα από τις πολιτικές του καθεστώτος δεν έχουν παρά να σκύψουν το κεφάλι, υποτασσόμενοι όλοι στην κακιά τους μοίρα, αφού η κρίση «ενισχύει όλο και περισσότερο αυταρχικές και ακροδεξιές λύσεις». Κι εσείς τι κάνετε γι’ αυτό κ. Καραμπελιά; Πως ξεπερνιέται η κρίση; Ποια πρέπει να είναι η απάντηση της κοινωνίας απέναντι στην επίθεση που δέχεται; Τώρα και όχι όταν «ωριμάσουν» οι συνθήκες!

Πως λύνεται το πρόβλημα του χρέους, της διάλυσης της παραγωγικής βάσης της χώρας, του κοινωνικού ανδραποδισμού με την κατάργηση κάθε έννοιας κοινωνικού αγαθού, πως πρέπει να απαντάμε στα ξεπουλήματα και την εκχώρηση αμαχητί κάθε έννοιας εθνικής κυριαρχίας; Λειτουργεί σήμερα η δημοκρατία στη χώρα κι αν ναι μόνο από τη ΧΑ απειλείται; Δεν απειλείται από τις αυθαιρεσίες της κυβερνητικής πολιτικής, από την μετατροπή του κοινοβουλίου σε πρωτοκολλητή των τροϊκανών κτλ; Είναι ή δεν είναι αυτά τα κύρια χαρακτηριστικά της κρίσης, που πλήττουν όλους μας μαζί, αλλά και τον καθένα ξεχωριστά;

Γιατί μιλάει ο κ. Καραμπελιάς γενικά για κρίση και δεν την προσδιορίζει συγκεκριμένα; Τι προτείνει για το σήμερα; Είναι η ΧΑ ένα πρόβλημα γέννημα και θρέμμα της κρίσης; Σαφώς και είναι. Αλλά την ανάπτυξή της και ως εκ τούτου την αντιμετώπισή της πρέπει να τη βλέπουμε αποκομμένη από το γενικότερο περιβάλλον; Αυτό προτείνει τελικά; Ή μήπως δεν προτείνει τίποτε, αλλά όπως πάντα κάνει, μιλάει για να σπέρνει σύγχυση;

Δεύτερον: Πάλι αυθαιρετεί, συμπεραίνοντας ότι όσοι δεν συμμερίζονται τις απόψεις του, υποτιμούν ανεπίτρεπτα το φασιστικό φαινόμενο. Πού το είδε αυτό, φοβούμαστε ότι ούτε ο ίδιος ξέρει, απλά ρίχνει τουφεκιές αποπροσανατολισμού για να δικαιώσει τη δική του θέση, ότι το φασιστικό φαινόμενο είναι κάτι που μας ήλθε, ενδεχομένως, εξ ουρανού και δεν σχετίζεται με το γενικότερο περιβάλλον, απλά ευνοείται από αυτό. Έτσι, μπορεί και πρέπει να αντιμετωπίζεται αυτόνομα και ανεξάρτητα από πολιτικές αποκατάστασης της Εθνικής Ανεξαρτησίας και της Δημοκρατίας στη χώρα (αφού δεν υπάρχουν, κατά τη γνώμη του πάντα, ώριμες συνθήκες γι’ αυτό).

Η δική του θέση, λοιπόν, είναι ανιστόρητη και βλακώδης, αφού αγνοεί τα βασικά. Όσο δεν αντιμετωπίζεται η κρίση στην πηγή της, δηλαδή δεν αποκαθίσταται η Εθνική Ανεξαρτησία, η Λαϊκή Κυριαρχία και άρα η Δημοκρατία στη χώρα τόσο το φασιστικό-ναζιστικό φαινόμενο θα εξαπλώνεται και θα χρησιμοποιείται από το καθεστώς κατοχής ως εργαλείο επιβολής, διχασμού και κατατρομοκράτησης των αντιπάλων του, με τη μία ή την άλλη μορφή.

Η απάντηση στον φασισμό δεν είναι να αντιμετωπίζουμε κάποια από τα συμπτώματά του, φτιάχνοντας «αντιφασιστικά» μέτωπα, αλλά να ξεριζώσουμε τα αίτια που τον δημιουργούν. Η απάντηση στον φασισμό είναι η Δημοκρατία. Γι’ αυτό εκτός από αντι-φασίστες, πρέπει να είμαστε πρώτα και κύρια δημοκράτες.

Μιλάει βέβαια για τον σοβαρότερο πολιτικό κίνδυνο που θα αποτελούσε μια συγκυβέρνηση ΝΔ - ΧΑ και απευθυνόμενος προς αφελείς προφανώς, ουδέν αναφέρει για τη σημερινή κυβερνητική πλειοψηφία, στις διάφορες εκφάνσεις της από το 2010 μέχρι τώρα, και τις καταστροφές που αυτή έχει επιφέρει στο σώμα της πατρίδας και τον ελληνικό λαό. Για τον κ. Καραμπελιά η συγκυβέρνηση Σαμαρά/Βενιζέλου - και αυτές που προηγήθηκαν - δεν αποτελούν σοβαρό πολιτικό κίνδυνο. Σε λίγο θα μας το πει κατάφατσα, αυτό που λέει συγκεκαλυμμένα: Σαμαράς και ξερό ψωμί για να μην περάσει ο …φασισμός! Ούτε ο Μπάμπης ο σκάης τέτοιο θράσος! Τουλάχιστον αυτός το δηλώνει ευθαρσώς και δεν κρύβεται πίσω από πομφόλυγες «αριστερού πατριωτισμού» ή «αντιφασιστικού» ιδεολογισμού.

Αλλά φαίνεται ότι η αυτόκλητη υπεράσπιση του καθεστώτος στις επιλογές του για χρήση της ΧΑ ως παράγοντα αποσταθεροποίησης και διχασμού της κοινωνίας, μέσω του διλήμματος φασισμός - αντιφασισμός, βρίσκεται ήδη πολλά «κλικ» πίσω από τις εξελίξεις, αφού αυτές είναι ραγδαίες, τη στιγμή που γράφονται τούτες οι γραμμές. Φαίνεται, ότι το καθεστώς όντως τελειώνει το «χαρτί» της ΧΑ, με τη μορφή που λειτούργησε μέχρι σήμερα, διατηρώντας για τον εαυτό του την αποκλειστικότητα του «αντιφασισμού» και της «νομιμότητας».

Γι’ αυτό ακριβώς ενόχλησαν την κυβέρνηση και τους κάθε είδους και προέλευσης υποστηρικτές της, τέτοιες τοποθετήσεις, σαν τις δικές μας, ή σαν αυτές που εκθέτει στο επίμαχο άρθρο του ο Γ. Δελαστίκ στο «Πριν» επειδή όπως ο ίδιος γράφει: «δεν στάθηκε στα εντελώς αυτονόητα». Αντίθετα, ενόχλησε, «επειδή προχώρησε πέρα από το προφανές των πολιτικών και ποινικών ευθυνών της Χρυσής Αυγής και έθεσε επί τάπητος το θέμα ότι η Χρυσή Αυγή δρα εγκληματικά και με δική της πρωτοβουλία αλλά και κατόπιν εντολών από άλλα κέντρα εξουσίας» και «η επισήμανση αυτή καμιά συγκάλυψη δεν προσφέρει στην Χρυσή Αυγή». Οι διώξεις τώρα εναντίον στελεχών της ΧΑ, ενδεχομένως να έχουν και αυτό το νόημα. Να σβήσουν κάθε στοιχείο που θα οδηγούσε στην αποκάλυψη υπόγειων διαδρομών και διασυνδέσεων, αποενοχοποιώντας το καθεστώς και τους μηχανισμούς του και παρουσιάζοντας τη ΧΑ ως ένα "σπυρί" που μόνο του αναπτύχθηκε. Δεν απαντούν όμως στο εξής απλό: γιατί μέχρι τώρα όλοι κώφευαν;

Τοποθετήσεις του είδους αυτού, που θέτουν το "δάκτυλο επί τον τύπο των ήλων", ενοχλούν γιατί το καθεστώς, όπως σωστά επισημαίνει ο Δελαστίκ «έχει ήδη οργανώσει κι επιχειρεί τώρα να επιβάλει ένα νέο πλαίσιο πολιτικής δράσης, σαφώς πιο αυταρχικό, προκειμένου να αντιμετωπίσει την διαρκώς ογκούμενη λαϊκή οργή εναντίον της». Και θα προσθέταμε, ότι στην προσπάθειά της αυτή έχει πολλούς εκούσιους, ή ακούσιους συμμάχους και υποστηρικτές. Όλους αυτούς που επιβιώνουν ως επαγγελματίες του «πατριωτισμού», της «επανάστασης» κτλ και αισθάνονται πολύ βολικά που η συγκυρία ευνοεί τις «δουλειές» τους και θα έκαναν τα πάντα για να συντηρηθεί το ίδιο ευνοϊκό γι’ αυτούς περιβάλλον που τους εξασφαλίζει η μακροημέρευση του καθεστώτος. Γι’ αυτό και η προπέτεια της υπεράσπισης του «αντιφασιστικού» αγώνα, που δήθεν θίγεται από μερικούς «βλάκες» και «ανιστόρητους».

Εμείς δεν υποτιμούμε καθόλου την ναζιστική απειλή, όπως μας κατηγορούν ατεκμηρίωτα οι διάφοροι πρώην, ή και νυν επαγγελματίες του «αντιφασισμού». Αντίθετα μάλιστα. Δεκαρολόγοι όμως που επιβιώνουν λάθρα γλύφοντας την εξουσία υποτιμούν τη νοημοσύνη μας.

*Ο Όθωνας Κουμαρέλλας είναι μέλος της Π.Γ. του Ε.Πα.Μ.

Ελεύθερη Ελλάδα: Γιώργος Δελαστίκ : Γιατί Το Άρθρο Μου Ενοχλεί

Ελεύθερη Ελλάδα: Γιώργος Δελαστίκ : Γιατί Το Άρθρο Μου Ενοχλεί:  του Γιώργου Δελαστίκ  από seisaxthiablog Εξαιρετική ενόχληση προκάλεσε στη κυβέρνηση το άρθρο στο Πριν με τίτλο “ΕΕ, ΝΔ, ΠΑΣΟ...

ΕΕ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ απειλούν τη Δημοκρατία

του Γ.Δελαστίκ

Ο χρυσαυγίτης δολοφόνος, αυτό το ανθρωπόμορφο κτήνος που έσφαξε εν ψυχρώ στη
μέση του δρόμου τον αριστερό αντιφασίστα Πάυλο Φύσσα στην Αμφιάλη, έδρασε με
δική του πρωτοβουλία ή εκτελούσε εντολές; Και αν εκτελούσε εντολές, από
ποιους πολιτικούς κύκλους προέρχονταν οι εντολές αυτές; Ή μήπως προέρχονταν
από επιχειρηματικούς κύκλους; Δεν θα παραστήσουμε φυσικά τον αστυνομικό
ντεντέκτιβ για να απαντήσουμε. Θα παρακολουθούμε -με εξαιρετική δυσπιστία
προς ό,τι λέει η αστυνομία, είναι αλήθεια - την εξέλιξη του αστυνομικού
ρεπορτάζ για να διαμορφώσουμε τελική άποψη για τα γεγονότα.
Επειδή όμως το έγκλημα είναι καθαρά πολιτικό, θα κάνουμε ορισμένες πολιτικές
σκέψεις γύρω από αυτό. Ακόμη και για τα πιο στυγερά πολιτικά εγκλήματα, το
θεμελιώδες αφετηριακό σημείο της ανάλυσης, ξεκινάει πάντα από τις πιθανές
απαντήσεις στο ερώτημα: «Ποιος ωφελείται πολιτικά από το έγκλημα;». Αυτός
που ωφελείται δεν είναι πάντα ο ένοχος , γιατί ειδικά στην πολιτική οι
συνέπειες μιας δολοφονίας μπορεί να είναι διαφορετικές από αυτές που
υπολόγιζαν όσοι τη σχεδίασαν. Πάντως από πολιτική σκοπιά (το υπογραμμίζουμε,
από πολιτική, όχι από αστυνομική σκοπιά, γιατί μπορεί να αποδειχθούν
γεγονότα που ανατρέπουν τις πολιτικές εικασίες) πολύ δύσκολα μπορεί κανείς
να υποθέσει ότι την εντολή δολοφονίας την έδωσαν ηγετικά στελέχη πρώτης
γραμμής του κόμματος στο οποίο ανήκει ο δράστης, εκτός πια αν με κάτι τα
εκβίαζαν άλλοι κύκλοι. Η Χρυσή Αυγή πάντως υφίσταται σοβαρή πολιτική ζημιά
με τη δολοφονία που διέπραξε ο δράστης. Από κόμμα που εκφράζει την κοινωνική
οργή και την απόγνωση πολιτικά καθυστερημένων δεξιών κυρίως ψηφοφόρων
εναντίον της μνημονιακής πολιτικής της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, μετά τη δολοφονία
και την επίθεση εναντίον μελών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στο Πέραμα εμφανίζεται ως
κόμμα του ... «να σφάξουμε τους αριστερούς»! Η μείωση της εκλογικής απήχησης
της ΧΑ μετά τη δολοφονία του Π.Φύσσα πρέπει να θεωρείται δεδομένη.
Η Αριστερά σε όλες τις αποχρώσεις της τίποτα δεν κερδίζει από αυτήν την
υπόθεση, ούτε φυσικά το κίνημα. Μια δολοφονία προκαλεί πάντοτε φόβο , είτε
το ομολογεί κανείς είτε όχι. Εννοούμε φόβο στο λαό, όχι στην πρωτοπορία.
Άλλο πράγμα να διαδηλώνεις και άλλο πράγμα να απειλείσαι από μαχαιροβγάλτες.
Η μόνη που ωφελείται πολιτικά από τη δολοφονιά είναι η κυβέρνηση Σαμαρά -
Βενιζέλου. Ακριβώς όπως και στην περίπτωση της Μαρφίν, ενώ όλη η Ελλάδα
απεργούσε εναντίον της κυβέρνησης, η δολοφονία υποχρέωσε δικαιολογημένα
όλους τους Έλληνες να συζητούν για το έγκλημα που διέπραξε ο κτηνώδης
χρυσαυγίτης. Επιπροσθέτως, μετά τη δολοφονία, η σύγχρονη εκδοχή της
κυβέρνησης «Τσολάκογλου» των γερμανόδουλων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ
αυτοπροβάλλεται ως ... «εγγύηση για την αποτροπή του εμφυλίου πολέμου μεταξύ
των δύο άκρων»! «Θείο δώρο» για τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο η δολοφονία από
πολιτική σκοπιά! Σαν όρνια όρμησαν να εκμεταλλευθούν πολιτικά τη δολοφονία.
Πρέπει να σημειώσουμε ότι εμάς μας έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση ο τρόπος που
κινήθηκε ο δολοφόνος. Διέπραξε εν ψυχρώ το φόνο στο κέντρο της Αμφιάλης, με
δεκάδες αυτόπτες μάρτυρες, χωρίς να προσπαθήσει έστω και με ένα κράνος
μοτοσικλετιστή να καλύψει κάπως το πρόσωπό του. Δεν προσπάθησε καν να
διαφύγει. Άφησε επί τόπου το μαχαίρι της δολοφονίας με τα δακτυλικά του
αποτυπώματα. Όλα αυτά ενώ ήταν πασίγνωστος στην Αμφιάλη και επίσης
πασίγνωστη η πολιτική του ταυτότητα.
Αυτή η συμπεριφορά υποδηλώνει άνθρωπο που δολοφονεί για να συλληφθεί, να
καταδικαστεί με ισόβια και να μπει φυλακή για πολλά χρόνια. Έχει πλήρη
επίγνωση ότι η δολοφονία θα αποδοθεί και στον πολιτικό του χώρο, τη Χρυσή
Αυγή. Δεν παριστάνουμε τον επιθεωρητή Κλουζό, αλλά αυτή η στάση ταιριάζει
πολύ περισσότερο σε δολοφόνο που εκτελεί εντολές, παρά σε ένα κτήνος που δρα
εξ ιδίας πρωτοβουλίας. Αυτό ο τρόπος δράσης και τα σίγουρα ισόβια μειώνουν
επίσης δραστικά την περίπτωση να είχε πάρει ο δολοφόνος εντολή από
επιχειρηματικούς και όχι πολιτικούς κύκλους. Μεγάλη οργή προκαλεί η πολιτική
στάση του Σαμαρά και του Βενιζέλου μετά τη δολοφονία του 34χρονου
αντιφασίστα καλλιτέχνη. Τι μας είπε ο πρωθυπουργός διά στόματος του
στενότατου συνεργάτη του, Χρύσανθου Λαζαρίδη, ο οποίος φυσικά δεν θα
τολμούσε ποτέ να διακηρύξει τέτοιες πολιτικές θέσεις χωρίς την έγκριση του
Αντώνη Σαμαρά; Ότι η δολοφονία αποδεικνύει πως ...ο ΣΥΡΙΖΑ «παραμένει εκτός
συνταγματικού τόξου»!!! Αυτή είναι η θέση του Σαμαρά! Τι μας είπε ο
Βενιζέλος; Ότι «το πρόβλημα δεν είναι η θεωρία των άκρων, το πρόβλημα είναι
ότι μέσα στο αμάγαλμα του λεγόμενου «αντιμνημονιακού τόξου» συνυπάρχουν
δυνάμεις οι οποίες είναι ακροδεξιές, ναζιστικές, παραδοσιακά κομμουνιστικές
και βεβαίως δήθεν νεοριζοσαπστικές», όπως δήλωσε στο Βήμα FM! Με άλλα λόγια,
αφού και ο χρυσαυγίτης δολοφόνος και το θύμα ήταν αντιμνημονιακοί, το κατά
Βενιζέλο πρόβλημα είναι ότι ...οι «αντιμνημονιακοί σφάζουν ο ένας τον
άλλον»!!!
Δεν είναι απλώς εξοργιστικές οι θέσεις Σαμαρά-Βενιζέλου. Το σοβαρότερο είναι
ότι πυκνώνουν τις αναπόδεικτες - μέχρι στιγμής, τουλάχιστον - αμφιβολίες για
το κατά πόσο ο δολοφόνος έδρασε όντως πρωτοβουλιακά ή αν σκότωσε εκτελώντας
εντολές κάποιων άγνωστων σε εμάς κέντρων,διαφορετικών πάντως από την ηγεσία
της Χρυσής Αυγής. Ίδωμεν...
Τετάρτη, 25 Σεπτεμβρίου 2013

To EΠΑΜ για τους στόχους της μνημονιακής χούντας και την χρυσή αυγή.

Όλα δείχνουν ότι η κυβέρνηση αντιλαμβάνεται πλέον ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να χάσει την εξουσία και να τεθεί υπό αίρεση το ίδιο το καθεστώς χρεοκρατίας και δωσιλογισμού. Λόγω αυτού κινητοποιεί όλες τις παλιές και γνωστές τακτικές χειραγώγησης του λαού παίζοντας το τελευταίο της χαρτί, αυτό του νέου διχασμού.

Τα μέσα προπαγάνδας του καθεστώτος πλασάρουν τις θεωρίες των δύο άκρων και του Συνταγματικού τόξου, αποπροσανατολίζουν τον λαό και καλλιεργούν ψεύτικα διλήμματα, ενώ η πραγματική διαχωριστική γραμμή βρίσκεται μεταξύ του καθεστώτος κατοχής από τη μια μεριά και του λαού από την άλλη, ανάμεσα στο Φασισμό και την Δημοκρατία.

Η συστηματική προσπάθεια τρομοκράτησης του λαού ξεκίνησε με άνανδρες επιθέσεις κατά μεταναστών και κλιμακώνεται τις τελευταίες ημέρες με πράξεις βίας ενάντια σε συνδικαλιστές, οργανωμένα μέλη αριστερών κομμάτων, καθώς και σε απλούς πολίτες.

Κορυφώθηκε με τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και είμαστε ακόμη στην αρχή. Το αίμα που χύθηκε σηματοδοτεί την μετάβαση σε μια νέα πολιτική περίοδο και μας υποχρεώνει να εντείνουμε τις προσπάθειές μας για την ενότητα του ελληνικού λαού αποκλείοντας κάθε εκφραστή διχαστικών εμφυλιοπολεμικών αντιλήψεων.

Πρέπει λοιπόν να είμαστε ξεκάθαροι. Τώρα που ο λαός μας προσπαθεί να βρει κοινό βηματισμό στην πάλη του ενάντια στο καθεστώς κατοχής, υπερασπιζόμενος δημόσια κοινωνικά αγαθά, όπως η παιδεία και η υγεία, που μάχεται υπέρ εστιών, κάθε πολιτική δύναμη ή κίνημα που επαναφέρει τα φαντάσματα του εμφυλίου διευκολύνει την κυβέρνηση στο διασπαστικό της έργο.

Ο αγώνας ενάντια στον φασισμό δεν είναι υπόθεση φανατισμένων ομάδων που διψούν για εκδίκηση. Είναι υπόθεση όλου του λαού που παλεύει για δημοκρατία, περισσότερη δημοκρατία, αληθινή δημοκρατία. Η εκδίκηση, το αίμα για το αίμα και οι άλλες υστερίες που ξεστομίζουν ορισμένοι αφορούν στους θρησκόληπτους φανατικούς, τους τραμπούκους, τον υπόκοσμο και το παρακράτος. Όποιο έμβλημα ευκαιρίας κι αν φέρουν.

Η δωσιλογική κυβέρνηση στοχοποιεί ευθέως κάθε πολιτική δύναμη που της αντιτίθεται. Απειλεί, δε, άμεσα ακόμη και κοινοβουλευτικά κόμματα που δεν φαίνεται να είναι πειθήνια στη λογική του λεγόμενου «Συνταγματικού τόξου», λειτουργώντας ως ηθικός αυτουργός ακόμη και σε δολοφονικές επιθέσεις που έχουν ως στόχο αρχηγό πολιτικού κόμματος.

Αυτό προκύπτει από το περιεχόμενο και τη χρονική στιγμή που εκδόθηκε η ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ, με την οποία συμβούλεψε τον πρόεδρο των Ανεξάρτητων Ελλήνων, Πάνο Καμμένο, να αναλάβει την «ευθύνη των λόγων του», μετά την σωματική επίθεση που δέχτηκε ο τελευταίος.

Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο από την αρχή στρατεύτηκε στη προσπάθεια της αγωνιστικής ενότητας του ελληνικού λαού για την ανατροπή του σάπιου πολιτικού συστήματος και την κατάκτηση της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας, για να γίνει ο λαός νοικοκύρης στο τόπο του.

Η ενότητα του λαού, οι πραγματικές συμμαχίες ανάμεσα σε πολιτικές δυνάμεις και λαϊκούς αγωνιστές δοκιμάζονται και κατακτιούνται στην κοινή δράση, στο δρόμο, στο χώρο δουλειάς, στη γειτονιά.

Σε κάθε αγώνα ενάντια στο φασισμό, σε κάθε πραγματικά αντιφασιστική εκδήλωση δεν μπορεί να απουσιάζει το σύμβολο που μπορεί να εκφράσει καλύτερα από οτιδήποτε άλλο την ενότητα του λαού μας, το σύμβολο που χρησιμοποιήθηκε σε όλους τους αγώνες σταθμούς της ιστορίας μας (αλβανικό έπος, Εθνική Αντίσταση, δημοκρατικοί αγώνες, Πολυτεχνείο), η ελληνική σημαία.

Δυνάμεις και κινήματα που ποινικοποιούν τη χρήση του εθνικού συμβόλου, το χαρίζουν στις δυνάμεις κατοχής και στους φασίστες που υπηρετούν το καθεστώς. Δίνουν ερείσματα πατριωτισμού στους εχθρούς της Δημοκρατίας και του λαού.

Οι μόνοι που πρέπει να τους αφαιρεθεί κάθε δικαίωμα να φέρουν το οποιοδήποτε Εθνικό σύμβολο, είναι οι πατριδοκάπηλοι σφετεριστές της εξουσίας, συνεργάτες των ξένων επικυρίαρχων και οι θρασύδειλοι πληρωμένοι τραμπούκοι της Χ.Α. που δρουν για λογαριασμό τους, οι οποίοι κραδαίνοντας τη σημαία ως όπλο, μαγαρίζουν το ιερό σύμβολο της ενότητας του Έθνους και των αγώνων του λαού για Ελευθερία και Δημοκρατία.

Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο δηλώνει κατηγορηματικά ότι δεν εκφοβίζεται, δεν παρασύρεται και δεν παρεκκλίνει από το στόχο του. Συνεχίζει σταθερά στον αγώνα του για την κατάκτηση της δημοκρατίας παντού, με λειτουργικές καταλήψεις και τη Γενική Πολιτική Απεργία ως τα πρώτα βήματα για την ανατροπή του καθεστώτος και το άνοιγμα του δρόμου για να πάρει ο λαός την εξουσία στα χέρια του.

Αθήνα 22 Σεπτεμβρίου 2013

Το Ε.Σ.Σ. του Ε.Πα.Μ.

Ο Περισπασμός της Χρυσής Αυγής (του Τάκη Φωτόπουλου)

Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία (22 Σεπτεμβρίου 2013)

Έκδοση PDF εκτυπώσιμη

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

Οι βίαιες συγκρούσεις μεταξύ πολιτικών ομάδων της ακροδεξιάς και της (αναρχικής συνήθως) Aριστεράς είναι κοινό φαινόμενo από πολλά χρόνια σε χώρες όπως η Γαλλία και η Γερμανία. Με την μαζική είσοδο της Χρυσής Αυγής (ΧΑ) στο Ελληνικό πολιτικό τοπίο, η οποία αποδεδειγμένα επιδιδόταν σε βίαιες επιθέσεις κατά ανίσχυρων μεταναστών που τους έφερε στη χώρα μας η παγκοσμιοποίηση, εισάχθηκε και το φαινόμενο παρόμοιων πολιτικών συγκρούσεων, όταν αριστερές ομάδες έκαναν τη δουλειά που δεν έκανε το Κράτος, προσπαθώντας να προστατεύσουν τα μεγαλύτερα θύματα της παγκοσμιοποίησης. Στον απόηχο παρόμοιων συγκρούσεων ήλθε και ο θανάσιμος τραυματισμός του Παύλου Φύσσα, ο οποίος κατά πάσα πιθανότητα δεν ήταν προσχεδιασμένη δολοφονία, εφόσον άλλωστε δεν είχε κανένα κίνητρο η ΧΑ να αναγκάσει ακόμη και κάποιους προστάτες της μέσα στη Κοινοβουλευτική Χούντα να συναινέσουν σε άγριες διώξεις εναντίον μελών της που πιθανότατα θα έχουν και αρνητικές επιπτώσεις στα εκλογικά ποσοστά της.

Μιλώ για κάποιους προστάτες της, γιατί βέβαια δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία πώς τόσο καιρό που η ΧΑ προέβαινε σε εγκληματικές πράξεις κατά μεταναστών δεν είχε κινηθεί καμιά δίωξη εναντίον της όχι σαν οργάνωσης, αλλά εναντίον συγκεκριμένων μελών της που αποδεδειγμένα διέπρατταν εγκληματικές πράξεις. Προφανώς, η ανοχή των Σωμάτων Ασφαλείας απέναντι σε παρόμοιες εγκληματικές πράξεις δεν οφειλόταν μόνο στο δυσανάλογα μεγάλο ποσοστό ψηφοφόρων της οργάνωσης σε αυτά, αλλά κυρίως σε εντολές «άνωθεν». Ουσιαστικά, δηλαδή, η Κοινοβουλευτική Χούντα περίμενε να υπάρξει νεκρός για να κηρύξει ολόκληρη την οργάνωση εγκληματική, γεγονός που ιδιαίτερα βολεύει τα κόμματα που μετέχουν σε αυτή, τα οποια  θα καρπωθούν και τους ψηφοφόρους που θα μετακομίσουν απο την ΧΑ, ενισχύοντας τα καταρρέοντα εκλογικά ποσοστά τους.

Το γεγονός όμως ότι η ΧΑ είχε κάποιους προστάτες στο «σύστημα» κάθε άλλο παρά την κάνει, από μόνο του, «συστημική» οργάνωση, όπως κάποιοι αφελώς, και πολλοί άλλοι εκ του πονηρού, υποστηρίζουν. Είναι άλλωστε γνωστό ότι εδώ και καιρό έχει ξεσηκωθεί κατά της ΧΑ όχι μόνο το ντόπιο κατεστημένο, συμπεριλαμβανομένης της εκφυλισμένης «Αριστεράς» που υποστηρίζει τους μετανάστες, μαζί με τους Σύριους και Λιβύους «επαναστάτες» που έπαιξαν κρίσιμο ρόλο στη σφαγή του Συριακού και του Λιβυκού λαού! Το ίδιο συμβαίνει με τα όργανα της Υπερεθνικής και της Σιωνιστικής Ελίτ, (πολιτικά, οικονομικά, ΜΜΕ, ΜΚΟ κ.λπ.) που ομόφωνα απαιτούν την απαγόρευση της Οργάνωσης ―ανεξάρτητα βέβαια από το τι λέει το 15%-20% του Ελληνικού λαού, και ανεξάρτητα από το γεγονός ότι το Σύνταγμά μας (που προφανώς το γράφουν στα παλιότερα των παπουτσιών τους) δεν επιτρέπει παρόμοιο μέτρο.

Και δεν είναι συστημική οργάνωση όχι μόνο εξαιτίας της άγριας δίωξης που υφίσταται από τις ντόπιες και διεθνείς ελίτ, αλλά και με βάση τους προγραμματικούς στόχους της που είναι παρόμοιοι με τους στόχους κάθε ιστορικού εθνικοσοσιαλιστικού ή «φασιστικού» κόμματος: αντίθεση  τόσο στο κεφάλαιο όσο και στην αυτόνομα οργανωμένη εργασία, οικονομική αυτάρκεια, εθνικοποίηση ενεργειακών πηγών, «Ευρώπη των εθνών» αντί για την σημερινή «Ευρώπη του κεφαλαίου» κ.λπ.. Όμως όλα αυτά είναι ανάθεμα για την  Υ/Ε που διαχειρίζεται την παγκοσμιοποίηση και, σε συνεργασία με τη ντόπια ελίτ, έχει επιβάλλει την οικονομική κατοχή στο Λαό μας που οδηγεί στη πλήρη οικονομική καταστροφή των λαϊκών στρωμάτων. Με άλλα λόγια, η φυσική βία δεν είναι το κύριο χαρακτηριστικό ενός «φασιστικού» κόμματος, όπως συνήθως υποστηρίζεται. Άλλωστε, παρόμοια βία χρησιμοποιεί και η Κοινοβουλευτική Χούντα για να επιβάλλει με τα ΜΑΤ τις επιστρατεύσεις κ.λπ. μέτρα που ποτέ δεν ενέκρινε ο Λαός. Η Χούντα μάλιστα αυτή συνοδεύει την πολιτική βία με οικονομική βία, που έχει ήδη οδηγήσει σε χιλιάδες αυτοκτονίες στη χώρα μας, ραγδαία αύξηση της υπογεννητικότητας που μόλις αποκαλύφθηκε, δεκάδες χιλιάδες θανάτους από έλλειψη επαρκούς υγειονομικής και φαρμακευτικής περίθαλψης και σε εκατομμύρια κατεστραμμένες ζωές. Με αυτή την έννοια, η Κοινοβουλευτική Χούντα είναι το ίδιο, αν όχι περισσότερο, «φασιστική» με την ΧΑ. Όμως, όπως ανέφερα, ο φασιστικός χαρακτήρας μιας πολιτικής οντότητας δεν καθορίζεται μόνο από την στάση της σε σχέση με τη βία αλλά, κυρίως, από τους προγραμματικούς στόχους της. Άλλο, βέβαια, ότι η ΧΑ (όπως και άλλες παρόμοιες οργανώσεις) ζει σήμερα στη δεκαετία του 1930 των κρατών-εθνών, εφόσον βέβαια  κανένας από τους προγραμματικούς στόχους της δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσα στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία της αγοράς, και, ακόμη χειρότερα, χωρίς άμεση έξοδο από την ΕΕ, που η ΧΑ δεν τολμά να ζητήσει!

Αλλά, αν η ΧΑ με βάση το πρόγραμμά της δεν είναι συστημική οργάνωση (πράγμα που δεν σημαίνει βέβαια ότι είναι αντισυστημική) τότε γιατί άραγε να έχει κάποιους προστάτες μέσα στο σύστημα; Εδώ ερχόμαστε στο πιο επικίνδυνο κατά τη γνώμη μου χαρακτηριστικό της ΧΑ. Είναι γνωστό ότι η Υ/Ε σήμερα χρησιμοποιεί τις παντός τύπου διαιρέσεις (πολιτικές, θρησκευτικές πολιτιστικές κ.λπ.) σε κάθε χώρα για να αλώσει και ενσωματώσει τους λαούς στη Νέα Διεθνή Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και της Κοινοβουλευτικής Χούντας (π.χ. Μέση Ανατολή). Με δεδομένο ότι σύντομα θα καταλάβει και ο τελευταίος αφελής τι πραγματικά σημαίνουν τα πρωτογενή πλεονάσματα κ.λπ., (είτε σήμερα τα επιβάλλει η Κοινοβουλευτική Χούντα είτε αύριο μια Κυβέρνηση της «Αριστεράς»)  η κοινωνική έκρηξη είναι θέμα χρόνου να εκδηλωθεί . Σε αυτό το πλαίσιο είναι κάλλιστα πιθανό ότι η ΧΑ θα μπορούσε να αποτελέσει ένα τέλειο περισπασμό από τον πραγματικό φασιστικό κίνδυνο που αντιμετωπίζουμε: την ολοκλήρωση της οικονομικής καταστροφής των λαϊκών στρωμάτων στα χέρια της Υ/Ε και της ντόπιας ελίτ. Ένα περισπασμό που, στην  ανάγκη, θα μπορούσαν να τον εξωθήσουν ακόμη και στα όρια του εμφυλίου πολέμου, όπου τα εξαθλιωμένα από την παγκοσμιοποίηση λαϊκά στρώματα (ανένταχτα ή της Αριστεράς) θα πολεμούσαν τα αντίστοιχα εξαθλιωμένα στρώματα κάτω από την σημαία της ΧΑ και παρόμοιων οργανώσεων...

http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/

- See more at: http://inclusivedemocracy.org/fotopoulos/greek/grE/gre2013/2013_09_22.html#sthash.Uny0Tf7C.AHxs0lQm.dpuf

ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΨΑΧΝΟΥΝ ΑΚΟΜΑ "ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΝΕ" ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΥ ΤΟΞΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΜΜΕ ΤΟΥΣ, ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ:

Σήμερα Τρίτη 24/9/2013 στις 10.43 πμ, στο mega, μόλις ο Μπαλάφας του ΣΥΡΙΖΑ είπε πως δεν πρέπει να υπάρξει απλά καταδίκη της χρυσής αυγής αλλά και της εγκληματικής πολιτικής των μνημονίων, πέσανε απάνω του να τον "φάνε" τόσο οι τηλεπερσόνες των "εθνικών εργολάβων" Μπόμπολα-Λαμπράκη,όσο και η αποθρασυμένη πανταχού προβαλλόμενη Ρεπούση της ΔΗΜΑΡ,η Βούλτεψη της ΝΔ, ο Ν.Ανδρουλάκης του ΠΑΣΟΚ!!! (Φυσικά το ελεεινό mega δεν είχε πάλι εκπρ/πο των ΑΝΕΛ. ούτε του ΚΚΕ, ώστε να είναι ...δημοκρατικότατα ,5 μνημονιακοί έναντι 1 αντιμνημονιακού!!!) 

-ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΑΠΡΟΚΑΛΥΠΤΟΙ, ΣΤΟ MEGA, ΣTOΝ SKY, ΣTON ANTENA, ΣΤΟ STAR, STON ΑΛΦΑ, ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΒΡΩΜΟΚΑΝΑΛΑ ΤΗΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑΤΟΣ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΑΣ: 
ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ ΠΑΣΕΙ ΘΥΣΙΑ "ΘΑΨΙΜΟ"ΚΑΘΕ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΥ/ΕΘΝΙΚΟΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ "ΚΟΡΥΦΩΝ" ( ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΡΟΥΝ  ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΚΑ ΟΛΕΣ ΟΙ ΚΟΡΥΦΕΣ...) ΜΑ ΚΑΙ (ΑΥΤΟ ΤΟΥΣ ΤΡΟΜΑΖΕΙ...) ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΒΑΣΗΣ!!! 

ΚΑΙ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ ΘΑΒΟΜΕΝΟΥ, ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΑ ΑΝΑΓΚΑΙΟΥ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΥ ΤΟΞΟΥ, ΝΑ ΠΡΟΩΘΗΣΟΥΝ ΜΕ ΔΟΛΟΦΟΝΟΝΙΚΕΣ ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΕΣ ΕΝΑ "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΤΟΞΟ", ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΜΟΝΟ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΘΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕΙ, ΥΠΟΤΑΣΣΟΝΤΑΣ "ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΕΣ" (;...)
ΚΟΡΥΦΕΣ ΚΑΙ ΤΜΗΜΑ ΛΑΟΥ ΣΤΙΣ ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΩΝ ΑΡΧΙΔΟΛΟΦΟΝΩΝ ΚΑΙ ΔΟΣΙΛΟΓΩΝ...

19 Τρόποι δολοφονίας μας με καρκίνο!

19 Τρόποι δολοφονίας μας με καρκίνο!

Δημήτρης Καζάκης : Τι είναι φασισμός;

   Του Δημήτρη Καζάκη

Τελικά τι είναι φασισμός; Δεν με ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή να ανοίξω μια θεωρητική συζήτηση για το φαινόμενο. Απλά θέλω να καταλάβω γιατί η ΧΑ είναι μια φασιστική οργάνωση, ενώ τα κυβερνώντα κόμματα και όσοι συνέβαλαν στη σημερινή κατάσταση γενοκτονίας του ελληνικού λαού ανήκουν στο δημοκρατικό λεγόμενο τόξο. Γιατί; Επειδή τα μέλη της ΧΑ φοράνε μαύρες μπλούζες, χαιρετάνε ναζιστικά και φέρουν σήματα που παραπέμπουν ευθέως στα Ες Ες; Ενώ οι κυβερνώντες πολιτικοί φοράνε κουστούμι, γραβάτα και κρύβουν τα εγκλήματά τους πίσω από ένα κοινοβούλιο που οι ίδιοι έχουν μετατρέψει σε τσίρκο.

Ή μήπως επειδή η ΧΑ οργανώνει δολοφονικές συμμορίες για να δέρνει σκουρόχρωμους και αντιφρονούντες με αποκορύφωμα την εν ψυχρώ δολοφονία του Παύλου Φύσσα; Ενώ οι κυβερνώντες δολοφονούν με τακτ και από απόσταση με τις οριζόντιες περικοπές, την δήμευση του λαϊκού εισοδήματος και την οργανωμένη εξόντωση ενός ολόκληρο λαού με τις μαζικές αυτοκτονίες, την ανεργία, την εξαθλίωση, την μετανάστευση, την δολοφονία των μελλοντικών γενιών που δεν πρόκειται ποτέ να γεννηθούν σ’ αυτό τον τόπο. Τελικά, ποιοι έχουν βάψει με περισσότερο αίμα τα χέρια τους; Οι συμμορίτες και οι μπράβοι της ΧΑ, ή οι εντολοδόχοι της τρόικας;

Η εγκληματική δράση του καθεστώτος της ευρωαποικίας και των κομμάτων που το στηρίζουν, δεν κάνει λιγότερο εγκληματική την δράση των συμμοριών της ΧΑ. Όπως και το γεγονός ότι αυτός που δολοφονεί μαζικά αθώους με «έξυπνα όπλα» της οικονομίας, ή της πολεμικής βιομηχανίας, δεν είναι διαφορετικός από αυτόν που τραβά μαχαίρι και δολοφονεί εν ψυχρώ. Μάλιστα θα έλεγα ότι ο πρώτος είναι ακόμη πιο επικίνδυνος γιατί συνήθως έχει την νομιμοποίηση της επίσημης κρατικής πολιτικής και τα δεκάδες χιλιάδες θύματά του δεν καταλογίζονται επίσημα ως αποτέλεσμα εγκληματικής δράσης.

Ποιος είναι ο υπεύθυνος;

Δεν πρέπει να χάνουμε το μέτρο και κυρίως το ποιος είναι ο κυρίως υπεύθυνος για την σημερινή κατάντια της χώρας και του λαού της. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ΧΑ είναι γέννημα θρέμμα των κομμάτων που επί δεκαετίες κυβερνούν τη χώρα και την οδήγησαν σ’ αυτήν την κατάσταση. Από τα σπλάχνα ποιανού κόμματος ξεπήδησε ο Μιχαλολιάκος και η παρέα του; Από τη ΝΔ, η οποία ως κόμμα – όπως έχει ομολογήσει ο ίδιος ο Μιχαλολιάκος – έχει χρηματοδοτήσει παλιότερα πολλές φορές τη ΧΑ. Ποιος έστησε τις γιορτές μίσους στο Γράμμο-Βίτσι και αλλού; Ποιος τις συντηρεί μέχρι σήμερα; Η ΧΑ; Όχι. Στελέχη και παράγοντες της ΝΔ, αλλά και εξαρτώμενοι φορείς από την εκάστοτε κυβέρνηση όπως οι επίσημοι Σύνδεσμοι Αποστράτων. Γι’ όλους αυτούς τσιμουδιά οι κατά άλλα λαλίστατοι κυβερνητικοί υπάλληλοι.

Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε ποιος παρείχε ασυλία στην ΧΑ μέχρι πρόσφατα. Τα πρόσωπα της ηγεσίας της είναι γνωστά για τις διασυνδέσεις τους με τον υπόκοσμο και το οργανωμένο έγκλημα. Κανείς όμως δεν τους ενόχλησε ποτέ, παρά το γεγονός ότι εμπλέκονται σε σωρεία εγκληματικών ενεργειών του κοινού ποινικού δικαίου. Κι όχι μόνο αυτό. Οι απανωτές επιδρομές των συμμοριών της ΧΑ με ξυλοδαρμούς, απόπειρες δολοφονίας κοκ, αποτελούσαν ένα αγαπημένο θέμα προβολής από τα καθεστωτικά ΜΜΕ ως «ακραία πολιτική συμπεριφορά» υπό συνθήκες πλήρους ασυλίας από τις αρχές και τους κυβερνώντες.

Η επιστολή Δένδια και τι αποδεικνύει

Απόδειξη; Η επιστολή Δένδια στην εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. H επιστολή προς την εισαγγελέα συνοδευόταν από τους φακέλους 13 περιστατικών στην Αττική και 19 στην υπόλοιπη Ελλάδα, μετά το επεισόδιο στη λαϊκή αγορά της Ραφήνας, περιστατικά, τα οποία – κατά την άποψη της Αστυνομίας – συνιστούν διαρκή δράση εγκληματικής οργάνωσης. Τι έκανε η Αστυνομία εναντίον αυτής της εγκληματικής οργάνωσης; Απολύτως τίποτε. Κρατούσε τους φακέλους και περίμενε εντολές. Εν αντιθέσει βεβαίως με την κεραυνοβόλα δράση καταστολής εναντίον διαδηλωτών, απεργών και γενικά οιοδήποτε πολίτη θεωρηθεί ως εχθρός του καθεστώτος.

Τι ομολογεί ο κ. Δένδιας ως πολιτικός προϊστάμενος των διωκτικών αρχών; Ότι τουλάχιστον 32 υποθέσεις εγκληματικής δράσης μελών της ΧΑ είχαν μπει στο αρχείο. Και χρειάστηκε η εν ψυχρώ δολοφονία στο Κερατσίνι και κυρίως οι αδίστακτες σκοπιμότητες που κρύβονται πίσω από τις ενέργειες της κυβέρνησης για να ξεθαφτούν.

Τώρα, ο υπουργός ζητάει όλα τα περιστατικά να ενταχθούν στο άρθρο 187 του Ποινικού Κώδικα, περί σύστασης εγκληματικής οργάνωσης, γεγονός που μετατρέπει αυτομάτως τα πλημμελήματα σε κακουργήματα και έτσι αντιμετωπίζονται με πολύ αυστηρότερα κριτήρια.

Είμαστε σοβαροί; Από πού κι ως πού πλημμελήματα οι στοχευόμενοι ομαδικοί ξυλοδαρμοί, οι βιαιοπραγίες και οι απόπειρες δολοφονίας; Ποιος αποφάσισε να τα υποβαθμίσει όλα αυτά σε πλημμελήματα, όταν βοά ο τόπος για το πώς έδρασαν και δρουν οι συμμορίες των μελών της ΧΑ; Προφανώς με πολιτική εντολή άνωθεν. Σε ορισμένες μάλιστα από τις περιπτώσεις αυτές, για τις οποίες έχουν σχηματιστεί δικογραφίες, εμπλέκονται και βουλευτές της Χρυσής Αυγής και η διαδικασία γι' αυτούς θα προχωρήσει όπως προβλέπεται από το Σύνταγμα.

Μα καλά, χρειαζόταν να το παραγγείλει ο υπουργός; Οι ανακριτές, οι εισαγγελείς, οι δικαστές δεν μπορούν να αντιληφθούν αυτό που αντιλαμβάνεται ακόμη και ο πιο αδαής πολίτης; Ή μήπως για να προχωρήσουν στα αυτονόητα χρειάζονται πολιτική εντολή, ή παρέμβαση υπουργού; Τι υποδηλώνει για την ακεραιότητα και την ανεξαρτησία των ανακριτικών, εισαγγελικών και δικαστικών αρχών η συγκεκριμένη παρέμβαση του υπουργού; Απλά επιβεβαιώνει για μια ακόμη φορά αυτό που ξέρουμε όλοι, το πόσο ελεγχόμενη είναι η δικαιοσύνη από την κυβέρνηση.

Ο κ. Δένδιας τόνισε ότι με τον τρόπο αυτόν, δεν τίθεται εκτός νόμου η Χρυσή Αυγή, γιατί δεν επιτρέπεται από το Σύνταγμα, αλλά πλέον «όλοι θα συρθούν στα δικαστήρια και θα ανακοπεί η δράση του συγκεκριμένου κόμματος». Γιατί δεν έγινε έως τώρα; Ποιος παρείχε ασυλία στους ενόχους; Ποιος διέκοπτε τις ανακρίσεις και συνέτασσε πλημμελείς φακέλους για τις υποθέσεις; Προφανώς ο ίδιος και οι δικοί του στην κυβέρνηση.

Η χρήσιμη εφεδρεία του καθεστώτος

Ήταν και παραμένει χρήσιμη εφεδρεία η ΧΑ. Να δείτε πώς κανείς δεν πρόκειται να την ενοχλήσει. Ιδίως την ηγεσία της. Μόνο κάποια εκτελεστικά όργανα θα την πληρώσουν και η όλη υπόθεση θα κουκουλωθεί. Να δείτε πώς η παρέμβαση Δένδια στην εισαγγελέα του Αρείου Πάγου δεν είναι για να ανοίξουν διάπλατα οι φάκελοι των υποθέσεων, αλλά για να κλείσουν όπως-όπως χωρίς να βγουν στην επιφάνεια οι σχέσεις της ΧΑ με το «βαθύ κράτος» και τον υπόκοσμο που διαχέεται και μέσα στο επίσημο κράτος. Κυρίως στις δυνάμεις καταστολής. Την χρειάζονται ακόμη οι κυβερνώντες όπως χρειάζονται τον στρατό από φουσκωτούς και μπράβους που τους προστατεύουν από τις μαζικές εκδηλώσεις λατρείας του κόσμου.

Αυτό που απασχολεί την κυβέρνηση αυτή την στιγμή είναι να μην ξεφύγει ο έλεγχος της όλης της υπόθεσης και βρεθεί κάποιος έντιμος αστυνομικός, ανακριτής, εισαγγελέας ή δικαστής να ξεσκεπάσει σε βάθος τις υπόγειες διασυνδέσεις της επίσημης πολιτικής με το οργανωμένο έγκλημα, του όποιου έκφραση είναι και η ΧΑ. Τρέμουν μήπως και κάτω από την πίεση του κοινού περί δικαίου αισθήματος βρεθεί κανείς με «υπερβολικό ζήλο» και κάνει ότι ο Σαρτζετάκης στην υπόθεση Λαμπράκη κι έτσι ξεσκεπαστεί το παρακράτος.

Όπως π.χ. έκαναν και κάνουν οι δικαστικές αρχές του Παλέρμο εδώ και χρόνια αποκαλύπτοντας τις σχέσεις της Μαφίας με τα κυβερνώντα πολιτικά κόμματα και φυσικά την φασιστική ακροδεξιά της Ιταλίας. Χάρις σ’ αυτούς τους δικαστές, που ανάμεσά τους μετρούν ήδη θύματα δολοφονιών, πολλοί πρώην ισχυροί άνδρες της πολιτικής και των επιχειρήσεων βρέθηκαν στη φυλακή. Στο προτεκτοράτο που λέγεται Ελλάδα με την ίδια ληστοσυμμορία να κυβερνά εδώ και δεκαετίες δεν επιτρέπονται τέτοιες παρεκτροπές. Ειδικά σήμερα που ολοκληρώνεται ο αφανισμός της χώρας και του λαού. Τέτοια παρατράγουδα βιάζεται να αποτρέψει ο κ. Δένδιας και οι δικοί του.

Τι γεννά τον φασισμό;

Από την άλλη, τι είναι εκείνο που γεννά τον φασισμό; Η φασιστική ιδεολογία και η λατρεία ολοκληρωτικών μεθόδων δράσης; Η δημαγωγία που παρασύρει όσους υποφέρουν από την πολιτική λιτότητας; Όλες αυτές οι θεωρίες έχουν σχεδιαστεί με σκοπό να φορτώσουν την ευθύνη για τον φασισμό όχι στους φορείς και τους θεσμούς της εξουσίας, αλλά σε δήθεν σχέδια κάποιων του περιθωρίου που με τη δημαγωγία τους παρασύρουν μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Πρόκειται για την πιο χυδαία απολογητική του φασιστικού φαινομένου που άνθησε μετά το 2ο παγκόσμιο πόλεμο για να μην χρεωθεί ο αστικός πολιτικός κόσμος του μεσοπολέμου και οι κυβερνήσεις του την εσκεμμένη άνοδο του φασισμού στην εξουσία.

Ο φασισμός δεν γεννήθηκε ποτέ, ούτε γεννιέται από τα κάτω, από τους εξαθλιωμένους, ή από την δημαγωγία. Είναι το τελευταίο καταφύγιο μιας βαθιά αντιδημοκρατικής εξουσίας προκειμένου να σταματήσει με την απροκάλυπτη βία και το αίμα την αναπόφευκτη κατάκτησή της από τον ίδιο τον λαό. Ο φασισμός ξεκινά από την στιγμή που πολιτικοί σαν τον Κ. Μητσοτάκη αντιμετωπίζουν την μαζική λαϊκή δυσαρέσκεια που εκδηλώνεται με κοινωνικές αναταραχές και με πρωτοφανείς διαδηλώσεις – όπως συνέβη το καλοκαίρι του 2011 ως εξής:

«Η δημοκρατία κ. Παπαχελά έχει χρέος να προστατέψει τον εαυτό της και οι αρχηγοί οι υπεύθυνοι πολιτικοί, οι ηγέτες όποιοι και νά ‘ναι έχουν χρέος αυτή την ώρα να κρατήσουν τη Βουλή ανοιχτή… Να έχουμε και νεκρούς. Τι θα πει αυτό «να έχουμε νεκρούς»; Εάν οι άλλοι πάνε να καταλάβουν…; Δηλαδή τα παλιά, τα χειμερινά ανάκτορα θα καταλάβουμε; Το Κοινοβούλιο τους φταίει; Μα το Κοινοβούλιο αμφισβητείται κ. Παπαχελά; Μα αν πρόκειται να αμφισβητείται το Κοινοβούλιο έχουμε στάση. Οι βουλευτές πρέπει να πάνε στη Βουλή και ελπίζω πως θα πάνε. Βεβαίως σας ξαναλέω και πάλι άνθρωποι είναι και μερικοί μπορεί να λυγίσουν, αλλά πρέπει να τους ενθαρρύνουμε να τους τονώσουμε. Δεν μπορεί να περάσει η πολιτική αυτή.» (16/6/2011)

Ο κ. Μητσοτάκης, το ζωντανό απολίθωμα της πιο μαύρης πολιτικής περιόδου της Ελλάδας, ζητούσε αίμα γιατί η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών αμφισβητούσε και μάλιστα αυθόρμητα το Κοινοβούλιο. Και μάλιστα κατά τον εν λόγω κύριο, αυτό σημαίνει στάση, «αν πρόκειται να αμφισβητείται το Κοινοβούλιο έχουμε στάση», είπε.

Ο κ. Μητσοτάκης υπηρέτησε όλα τα καθεστώτα που επιβλήθηκαν στην χώρα. Από την ναζιστική κατοχή, τον μετεμφυλιακό μοναρχοφασισμό έως την κυβερνητική απολυταρχία της μεταπολίτευσης και μάλιστα με μια από τις χειρότερες και πιο εγκληματικές κυβερνήσεις που υπήρξαν, την δική του. Κι έτσι μπερδεύτηκε. Νομίζει ότι είναι στρατοδίκης της εποχής του εμφυλίου και δικάζει λαϊκούς αγωνιστές για στάση εναντίον του καθεστώτος της υποτέλειας και της εθελοδουλίας. 

Η δημοκρατία σαν πρόσχημα

Το μόνο καθεστώς που δεν γνωρίζει ούτε καν στα λόγια είναι η δημοκρατία. Ακόμη και με την τυπική κοινοβουλευτική της μορφή. Αν την γνώριζε θα ήξερε έστω ότι ακόμη και συνταγματικά – ακόμη και με αυτό το άθλιο αντιδημοκρατικό σύνταγμα του 1975, που σήμερα οι εντολοδόχοι της τρόικας το έχουν μεταβάλει σε κουρελόχαρτο – η αμφισβήτηση του κοινοβουλίου και μάλιστα από τον ίδιο τον λαό, όχι μόνο δεν θεωρείται στάση, αλλά συνιστά έμπρακτη επιβεβαίωση της λαϊκής κυριαρχίας. Κι όποιο κοινοβούλιο δεν ανταποκριθεί με την αυθωρεί και παραχρήμα διάλυσή του σ’ αυτήν την αμφισβήτηση του ίδιου του λαού, τότε η πράξη του αυτή συνιστά σφετερισμό της λαϊκής κυριαρχίας που ισοδυναμεί για τους πολιτικούς που το διαπράττουν με εσχάτη προδοσία και διώκεται με βάση το άρθρο 120, παρ. 3 του Συντάγματος.

Η δημοκρατία που ξέρει να υπερασπίζεται τον εαυτό της από τις μαζικές διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις του λαού, επειδή ο κάθε Μητσοτάκης, ο κάθε εξουσιαστής μπορεί να ξεμπερδεύει μαζί τους γιατί όπως έλεγε τότε οι μάζες «δεν έχουν πολιτική πρόταση», είναι μόνο η δημοκρατία που γεννά από τα σπλάχνα της τον φασισμό. Οι μάζες του λαού δεν είναι υποχρεωμένες για να τις ακούσει η εξουσία να διαθέτουν «πολιτική πρόταση». Αρκεί το γεγονός ότι διαφωνούν ριζικά με τις ασκούμενες πολιτικές. Και μόνο αυτό υποχρεώνει την κυβέρνηση και το κοινοβούλιο να αναθεωρήσει τις πολιτικές του. Διαφορετικά, πρόκειται για σφετερισμό της λαϊκής κυριαρχίας.

Πολύ περισσότερο όταν οι κυβερνήσεις και τα κοινοβούλια παραδίδουν ή εγκαταλείπουν την εθνική κυριαρχία της χώρας που οφείλουν να προασπίζουν υπέρ αλλότριων δυνάμεων, ενδίδουν σε προκλητικούς εκβιασμούς από το εξωτερικό και καταπατούν κάθε θεμελιώδες δικαίωμα του λαού. Όπως κάνουν κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση οι κυβερνήσεις και τα κοινοβούλια από τον Μάιο του 2010 μέχρι σήμερα.

Γι’ αυτό και έχουν διαπράξει το έγκλημα της εσχάτης προδοσίας και του σφετερισμού της λαϊκής κυριαρχίας, από το οποίο δεν μπορούν να απαλλαγούν με κανενός είδους στημένη εκλογική αναμέτρηση. Ο πολιτικός που έχει διαπράξει τέτοια αδικήματα δεν απαλλάσσεται επειδή βρίσκονται κάποιοι να τον ψηφίσουν. Δεν υπάρχει καν τέτοια έννοια απαλλαγής, όπως δεν υπήρχε και για τους δοσίλογους της ναζιστικής κατοχής.

Ο δρόμος για τον φασισμό

Ο φασισμός δεν γεννήθηκε γιατί η δημοκρατία δεν ήξερε πώς να υπερασπιστεί τον εαυτό της από τους εχθρούς της. Ούτε γιατί δεν υπήρχε σεβασμός στους θεσμούς. Ο φασισμός ήταν και παραμένει γέννημα θρέμμα της ίδιας της τύποις δημοκρατίας, η οποία προκειμένου να αποκλείσει τον λαό από την άσκηση της εξουσίας ισχυροποιεί τον εκτελεστικό της βραχίονα, ποδοπατά ακόμη και την τυπική ανεξαρτησία της δικαιοσύνης βάζοντας την ηγεσία της να νομολογεί υπέρ της αυθαιρεσίας και της ανομίας των κυβερνώντων, μετατρέπει το κοινοβούλιο σε βιτρίνα ή άλλοθι των χειρότερων καταστρατηγήσεων ακόμη και του λειψού συντάγματος που διαθέτει η χώρα και βιάζει κάθε ατομικό και συλλογικό δικαίωμα του λαού. Αυτή η δημοκρατία, η αστική αυταρχική δημοκρατία με το εικονικό κοινοβούλιο, υπήρξε πάντα το πρόπλασμα των φασιστικών καθεστώτων ακόμη και στον μεσοπόλεμο.

Χωρίς τη συνταγματική τάξη και τους θεσμούς της δημοκρατίας της Βαϊμάρης στη Γερμανία του μεσοπολέμου, ποτέ δεν θα μπορούσε το ναζιστικό κόμμα του Χίτλερ να καταλάβει την εξουσία. Η δημοκρατία της Βαϊμάρης σχεδιάστηκε εξαρχής για να καταπνίξει τα δίκαια αιτήματα της εργαζόμενης κοινωνίας που μετά τον πόλεμο ήρθε πολλές φορές σε επαναστατικό βρασμό. Όταν δεν μπορούσαν άλλο ακόμη κι αυτοί οι νοθευμένοι με αυταρχισμό και αυθαιρεσία κοινοβουλευτικοί θεσμοί της δημοκρατίας της Βαϊμάρης να καταπνίγουν την κοινωνική αναταραχή που απειλούσε συθέμελα το καθεστώς εξουσίας, τότε οι ίδιοι οι εμπνευστές της παρέδωσαν τα ηνία στον Χίτλερ και στο κόμμα του.

Είχε βέβαια προηγηθεί η κατάρρευση της λεγόμενης επαναστατικής αντιπολίτευσης, η οποία είχε διχαστεί σε δυο εξίσου αδιέξοδες και εξίσου καταστροφικές τακτικές. Η μεν επίσημη σοσιαλδημοκρατία ακολουθούσε την γνωστή τακτική της υποταγής στους θεσμούς. Τους ίδιους θεσμούς και τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες που είχαν εξυπαρχής σχεδιαστεί για να επιτρέπουν την αυθαιρεσία και την ασυδοσία της εξουσίας. Δεν ήξερε καν τι σημαίνει κάτι τέτοιο. Γι’ αυτήν δημοκρατία δεν ήταν τίποτε άλλο εκτός από την πιστή συμμόρφωση με τους στημένους κανόνες του κοινοβουλευτισμού της Βαϊμάρης, που δεν επέτρεπαν με κανένα τρόπο την αυθεντική έκφραση του λαϊκού αισθήματος.

Βλέπετε η ηγεσία της σοσιαλδημοκρατίας είχε αιματοκυλίσει το Βερολίνο το 1918 και είχε εισηγηθεί το αντιδημοκρατικό σύνταγμα της Βαϊμάρης προκειμένου η εγχώρια ολιγαρχία που είχε ξεκινήσει την σφαγή του παγκόσμιου πολέμου, αλλά και οι νικητές του πολέμου που ήθελαν να λεηλατήσουν ως τυπικοί αποικιοκράτες την Γερμανία, να γλυτώσουν από τις εξεγερμένες μάζες του Γερμανικού λαού. Έτσι γεννήθηκε η δημοκρατία της Βαϊμάρης με φυσικές κηλίδες αίματος από την άγρια καταστολή των μαζών. Κι αυτή η δημοκρατία ήταν γραφτό της να γεννήσει με τη σειρά της την επικράτηση του ναζισμού.

Σεβασμός στους θεσμούς, σεβασμός στο κοινοβούλιο διακήρυτταν οι κύκλοι της σοσιαλδημοκρατίας μπερδεύοντας την πάλη για την δημοκρατία με την υποταγή στη νομιμότητα ενός κοινοβουλευτισμού που η ίδια η εξουσία δεν σεβόταν. Κι έτσι κάθε φορά που παρακρατικοί και παραστρατιωτικοί μηχανισμοί αιματοκυλούσαν εργατικές απεργίες και λαϊκές κινητοποιήσεις, κάθε φορά που ψηφιζόταν ένα ακόμη αυταρχικό μέτρο, κάθε φορά που μετατρεπόταν το ίδιο το κοινοβούλιο σε φάρσα, κάθε φορά που οι πολιτικές της επίσημης κυβέρνησης οδηγούσαν στην απελπισία πολύ πλατιά λαϊκά στρώματα προκειμένου να μην θιχτούν τα συμφέροντα των νικητών του πολέμου και των εγχώριων ολιγαρχικών, η ηγεσία της σοσιαλδημοκρατίας ζητούσε πάντα σεβασμό στους θεσμούς. Στους ίδιους θεσμούς που κανείς από την άρχουσα πολιτική και οικονομική ελίτ δεν σεβόταν προκειμένου να θωρακίσει τα συμφέροντά του έναντι του λαού.

Από την άλλη υπήρχε το κομμουνιστικό κόμμα, το οποίο αν και ανερχόμενη δύναμη μέσα κυρίως στην πολυάριθμη εργατική τάξη της Γερμανίας, δεν ήθελε καν να ακούσει για δημοκρατία. Η ίδια η διεκδίκηση της δημοκρατίας με όρους ενός μαζικού παλλαϊκού κινήματος με χαρακτήρα ενιαίου μετώπου εναντίον του καθεστώτος που είχαν επιβάλλει οι νικητές του πολέμου στη Γερμανία με την συνθήκη των Βερσαλλιών και την ψευδεπίγραφη δημοκρατία της Βαϊμάρης, ήταν κάτι το αδιανόητο. Παράδερναν ανάμεσα σε σοσιαλιστικά κηρύγματα χωρίς αντίκρισμα για την κατάσταση της Γερμανίας, σε τυχοδιωκτικές ενέργειες πρόκλησης εξεγέρσεων που βαφτίζονταν προλεταριακές επαναστάσεις και δεν ακολούθησαν παρά λίγοι με αποτέλεσμα την μαζική σφαγή του κινήματος, έως διακηρύξεις για την επικείμενη επιβολή των σοβιέτ στη Γερμανία που αφορούσαν μόνο σε μειοψηφίες, των οποίων ο τρομακτικός σεχταρισμός τους τις κρατούσε μακριά από τις πολύ πλατιές μάζες του λαού όπου αλώνιζαν «τα δυο άκρα»: οι σοσιαλδημοκράτες με την θεολογική πίστη στους θεσμούς και οι ναζί.

Η καταγωγή των «δυο άκρων»

Η έννοια των «δυο άκρων» δεν είναι επινόηση του Σαμαρά. Είναι αντιγραφή από την περίοδο της δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Όπως και σήμερα στην Ελλάδα, έτσι και τότε στην Γερμανία οι αστικές δυνάμεις, οι οποίες εναλλάσσονταν στη διακυβέρνηση του καθεστώτος της Βαϊμάρης και ασκούσαν την καταστροφική πολιτική που τους απαιτούσαν οι αγγλογάλλοι συντάκτες της συνθήκης των Βερσαλλιών με αποτέλεσμα την λεηλασία της Γερμανίας, τον τρομακτικό υπερπληθωρισμό του 1923, την ολοκληρωτική καταστροφή των μεσοστρωμάτων και την πρωτοφανή εκτίναξη της ανεργίας, επινόησαν «τα δυο άκρα». Σ’ αυτά κατέτασσαν την απειλή από τα αριστερά και την απειλή από τα δεξιά. Όποιος δεν έκανε δηλώσεις πίστης και αφοσίωσης στους θεσμούς του καθεστώτος, κατατασσόταν στα άκρα.

Κι ενώ ήταν οι ίδιοι που χρηματοδοτούσαν, εξόπλιζαν και ενίσχυαν με κάθε τρόπο τις συμμορίες του Χίτλερ, απαιτούσαν από την ηγεσία της σοσιαλδημοκρατίας να αποκηρύττει κάθε σκέψη και πρακτική που αμφισβητούσε το καθεστώς της Βαϊμάρης από την σκοπιά της αληθινής δημοκρατίας. Αλλιώς την απειλούσαν σε απομόνωση. Άλλο που δεν ήθελε η ηγεσία της σοσιαλδημοκρατίας που δεν είχε καμιά διάθεση να αμφισβητήσει εκ βάθρων το καθεστώς, αλλά χρησιμοποιούσε την απειλή «των άκρων» για να πειθαναγκάζει τον κόσμο της να ακολουθεί την δική της πολιτική.

Οι ομοιότητες με την σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα γίνονται ακόμη πιο συνταρακτικές αν εντρυφήσει κανείς με περισσότερες λεπτομέρειες στην ιστορική περίοδο που γέννησε και επέβαλλε το ναζιστικό καθεστώς. Το ίδιο μονοπάτι ακολουθούμε και σήμερα. Με τους εντολοδόχους της τρόικας και του ευρώ να προετοιμάζουν με κάθε μέτρο και πολιτική που ακολουθούν την ολοκληρωτική φασιστική εκτροπή, την φίμωση του λαού και την ανοιχτή έως αιματηρή του καταστολή.

Και με τις ηγεσίες της επίσημης αριστεράς, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ, να ακολουθούν τις ίδιες καταστροφικές τακτικές των σοσιαλδημοκρατών και των κομμουνιστών αντίστοιχα. Σε μορφή καρικατούρας, αλλά εξίσου επικίνδυνες για τον λαό. Αυτός είναι άλλωστε κι ο λόγος που κανένας τους δεν τολμά να θέσει ζήτημα δημοκρατίας, ο ένας τους γιατί θεωρεί δημοκρατία αυτό το καθεστώς ξεπουλήματος, σφετερισμού και εκτροπών που έχουμε σήμερα και ο άλλος γιατί μιλά μόνο για το «σάπιο σύστημα του καπιταλισμού». Με τέτοια αριστερά, αν τους αφήσουμε, θα μας πάνε όλους πισθάγκωνα δεμένους και με δεσμοφύλακες τους συμμορίτες της ΧΑ.