Ο προωθούμενος φασισμός της συστημικής θεωρίας και πρακτικής της "Πολιτικής Ορθότητας"

Η πολιτική ορθότητα ως απειλή

Από  24grammata.com / Πολιτικός Λόγος (εβδομαδιαίο περιοδικό Πολιτισμού) 

γράφει ο Κυριάκος Κατσιμάνης  Επίκ. Καθηγητής Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών

Η μόδα της «πολιτικής ορθότητας» έχει έρθει προ πολλού και στη χώρα μας. Είχε ξεκινήσει πριν από μερικές δεκαετίες στις Η.Π.Α. ως απόπειρα καταπολέμησης των διακρίσεων απέναντι σε θεωρούμενες ευπαθείς κοινωνικές ομάδες (μαύρους, ομοφυλόφιλους, μετανάστες κτλ.) και για το σκοπό αυτό κρίθηκε σκόπιμη η χρήση «ουδέτερων» και ανώδυνων εκφράσεων σχετικά με τις ομάδες αυτές (για παράδειγμα «έγχρωμος» αντί «μαύρος»). Ως εδώ, κανένας λογικός άνθρωπος με κοινωνικές ευαισθησίες δε θα είχε την παραμικρή αντίρρηση. Γρήγορα όμως η όλη κίνηση, παρά τις αρχικές αξιέπαινες προθέσεις, γενικεύτηκε υπέρμετρα και εξετράπη σε υπερβολές, για να εξελιχτεί τελικά σε de facto φίμωση της γλώσσας  με μια σειρά απλές διαδικασίες. Συγκεκριμένα, προβλήθηκαν και υπογραμμίστηκαν κατά κόρον ορισμένες αρνητικά φορτισμένες και άκρως δυσφημιστικές λέξεις (ανισότητα, διακρίσεις, σεξισμός, ξενοφοβία, εθνικισμός, ρατσισμός, φασισμός κτλ.). Και ταυτόχρονα οι λέξεις αυτές χρησιμοποιήθηκαν ως ανεξίτηλα κοινωνικοπολιτικά στίγματα, το καθένα από τα οποία ήταν και με το παραπάνω αρκετό για να καταδικάσει σε «λιθοβολισμό» ή να οδηγήσει σε «θάψιμο» κάθε ανυπακοή ή παρέκκλιση.

Αλλά το χειρότερο είναι ότι οι πάντες απέφυγαν επιμελώς να προσδιορίσουν επακριβώς το νοηματικό περιεχόμενό των παραπάνω λέξεων. Αντίθετα, το περιεχόμενό τους εμφανίστηκε σκοπίμως θολό, υπέρμετρα διευρυμένο και παλινδρομικά κινούμενο ανάμεσα στην κυριολεξία και τη μεταφορά, κάτι που ευνοεί το συνθηματολογικό καταγγελτικό λόγο[1]. Αυτό σημαίνει ότι μέσα στην έντεχνα προωθούμενη σύγχυση μπορεί κανείς ανά πάσα στιγμή, ανάλογα με το τι τον εξυπηρετεί και τι τον συμφέρει, να καταγγείλει, για παράδειγμα, οποιονδήποτε ως σεξιστή, ως ξενόφοβο ή ως ρατσιστή! Πρόκειται για κακοποίηση της σημασίας των λέξεων, που είναι εκδήλωση παρακμής του πολιτικού ήθους[2]. Όταν οι λέξεις χάνουν τη σημασία τους, συσκοτίζεται η ορθή αντίληψη για τα πράγματα, εμποδίζεται η ομαλή ένταξη στον αντικειμενικό κόσμο και  διαταράσσεται η αρμονική σχέση με το κοινωνικό περιβάλλον. Οπότε, μέσα στη σύγχυση που καλλιεργείται συστηματικά: α) υποχρεώνεται κανείς να δεχτεί ως αλήθειες ορισμένα κραυγαλέα ψεύδη, β) στερείται το δικαίωμα της διαφωνίας και της διαμαρτυρίας και γ) καταντά εύκολο και ανήμπορο θύμα μεθοδεύσεων που σχεδιάζονται από οργανωμένες μειοψηφίες και προωθούνται με τη διαδικασία της στοχευμένης τρομοκράτησης.

Με την απειλή, λοιπόν, της επικόλλησης μιας ή περισσότερων από αυτές τις ονειδιστικές «ετικέτες», υποχρεώνεται εκ των  προτέρων σε σιγή κάθε ανυπόταχτη σκέψη, κάθε αντίθετη γνώμη, κάθε εύλογη διαμαρτυρία, κάθε προσήλωση τόσο σε θεμελιώδεις μορφές οργανωμένης συλλογικότητας (οικογένεια, θρησκεία, πατρίδα, έθνος) όσο και σε αξίες, αρχές, πεποιθήσεις, παραδοχές, πολιτιστική ιδιοπροσωπία κτλ. Οι επικαλούμενοι την πολιτική ορθότητα αυτά όλα τα υποβαθμίζουν, τα αποδομούν, τα απαξιώνουν και τα ευτελίζουν χαρακτηρίζοντάς τα θλιβερά κατάλοιπα σκοταδιστικών προσκολλήσεων και εμμονών. Επομένως, με τη μέθοδο του προκαταβολικού διασυρμού κάθε υπόνοια παρέκκλισης από την επίσημη και καθαγιασμένη «γραμμή» καταπνίγεται στη γένεσή της. Σταδιακά και ανεπαίσθητα, μέσω της ελεγχόμενης χρήσης της γλώσσας, η πολιτική ορθότητα φιμώνει την ελεύθερη έκφραση της σκέψης και μέσω μιας ισοπεδωτικής αντίληψης για την ισότητα και ενός δημαγωγικού (δηλαδή υποκριτικού) εκδημοκρατισμού αστυνομεύει τη συμπεριφορά.

Παραθέτουμε πρόχειρα τρεις άνισης βαρύτητας και φαινομενικώς άσχετες μεταξύ τους περιπτώσεις, στις οποίες όμως οι αντιλήψεις και οι πρακτικές της πολιτικής ορθότητας εμφανίζονται κατά τρόπο χαρακτηριστικό:

1. Το Φεβρουάριο του 1993 πραγματοποιήθηκε στο Κολέγιο  Wellesley της Μασαχουσέτης διάλεξη από τον φερόμενο ως «διακεκριμένο Αιγυπτιολόγο» Yosef A.A. ben Yohannan. Ο ομιλητής, απηχώντας τις θεωρίες του «αφροκεντρισμού»  (δηλαδή της πνευματικής κίνησης που  θεωρεί κοιτίδα του παγκόσμιου πολιτισμού τη Μαύρη Αφρική και αντιμετωπίζει τους Έλληνες ως «κλέφτες» και σφετεριστές της προσφοράς της), υποστήριξε μεταξύ άλλων ότι ο Αριστοτέλης μετέβη στην Αίγυπτο και «σύλησε» πνευματικά τη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας για να συγγράψει τα δικά του έργα. Τότε η παριστάμενη καθηγήτρια των κλασικών σπουδών Mary Lefkowitz, η οποία με δύο βιβλία, με επιστημονικά άρθρα στον αμερικανικό και τον ευρωπαϊκό τύπο αλλά και με καταχωρίσεις στο Internet θα αποδείξει με καταλυτικά επιχειρήματα ότι ο αφροκεντρισμός αποτελεί από επιστημονική άποψη μια εντελώς ανυπόστατη και παιδαριώδη κατασκευή, ρώτησε τον ομιλητή πώς μπορεί να υποστηρίζει παρόμοιες ανακρίβειες τη στιγμή κατά την οποία είναι ιστορικώς αναμφισβήτητο ότι: α) ο Αριστοτέλης ουδέποτε πάτησε το πόδι του στην Αίγυπτο και β) η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας ιδρύθηκε…μετά το θάνατο του φιλοσόφου! Το αποτέλεσμα της παρέμβασης ήταν ο ομιλητής να αρνηθεί να απαντήσει και να κατηγορήσει απλώς την καθηγήτρια για εμπάθεια και εχθρότητα προς το μαύρο πληθυσμό, ενώ παράλληλα οι προσκείμενοι στον αφροκεντρισμό φοιτητές την προπηλάκισαν καταγγέλλοντάς την ως «ρατσίστρια» χαρακτηριζόμενη από μονομερή αντίληψη της ιστορίας [3]. Όσο για τις πανεπιστημιακές αρχές, σύμφωνα με πληροφορίες όχι μόνο δε στάθηκαν στο πλευρό της, αλλά και την επιτίμησαν, επειδή δεν άφησε κάποιες εθνοτικές ομάδες να προβάλουν ανεμπόδιστα την κουλτούρα τους, δηλαδή να προπαγανδίσουν χωρίς αντίλογο τις κατάφωρες αντιεπιστημονικές φαντασιώσεις τους!

2.  Πρόσφατο κρούσμα γλωσσικής «λοβοτομής»: φαίνεται ότι οι πανάρχαιες και ιστορικά «καθαγιασμένες» λέξεις «πατέρας» και «μητέρα», οι οποίες, νοηματικά,  συνυφάνθηκαν ανέκαθεν με την κοινωνική υπόσταση των ανθρώπων σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, δηλαδή αποτέλεσαν δομικά στοιχεία της διαχρονικής κουλτούρας μας ως έλλογων όντων, βαίνουν προς βίαιη και οριστική απαγόρευση. Πραγματικά, σε δημόσια έγγραφα ορισμένων «προηγμένων» χωρών, οι ενδείξεις «όνομα πατρός», «όνομα μητρός» έχουν ήδη αντικατασταθεί από τις ενδείξεις «γονέας Α΄», «γονέας Β΄», ώστε να καταπολεμηθούν τα «σεξιστικά στερεότυπα» σύμφωνα με την απόφαση 12267 της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να μην περιέρχονται σε δύσκολη θέση οι παντρεμένοι μεταξύ τους ομοφυλόφιλοι καθώς αντιμετωπίζουν τις προβλεπόμενες  διαδικασίες για την εκ μέρους τους υιοθέτηση παιδιών[4].

3.  Και για να μην ξεχνάμε τα καθ’ ημάς, σε εκείνο το αλήστου μνήμης βιβλίο Ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού –-και στο όνομα της υπόρρητης καταδίκης της… φαλλοκρατικής αντίληψης στο σχολικό χώρο-– υπήρχε μία περίοδος, όπου η γλώσσα και η αισθητική είχαν μπει για τα καλά στο γύψο: «Αλληλοδιδακτική μέθοδος: διδακτική μέθοδος κατά την οποία ο/η δάσκαλος/α εκπαιδεύει τους/τις μεγαλύτερους/ες και ικανότερους/ες μαθητές/τριες και αυτοί/ές με τη σειρά τους τους/τις υπόλοιπους/ες μαθητές/τριες»!!!» (σελ. 62). Με τον εθισμό των μαθητών σε ανάλογες φραστικές καρκινοβασίες, τις οποίες θα συναντούμε στο μέλλον ολοένα και πιο συχνά, ο δρόμος για την αλαλία και την αφασία είναι πλέον ανοιχτός…

Βαδίζουμε σταδιακά προς μια κοινωνία αγελαίων μαζανθρώπων, προς μια κοινωνία-χυλό, όπου τα άτομα, όπως στους πίνακες του Γαΐτη, θα είναι όλα ίδια, ομοιόμορφα ντυμένα, χωρίς πρόσωπο, μάτια ή στόμα, και, βέβαια, χωρίς την παραμικρή δυνατότητα να δημιουργήσουν προσκόμματα στην παντοδύναμη και ασύδοτη Αυτής Μεγαλειότητα την Αγορά. Σε τελευταία ανάλυση, αυτό ακριβώς είναι το ζητούμενο. Και εδώ έγκειται η τραγική ειρωνεία της μεθοδευμένης διαστρέβλωσης. Η δήθεν πολιτική ορθότητα  δεν είναι στην ουσία ούτε «ορθότητα» ούτε «πολιτική». Δεν είναι ορθότητα, γιατί αντικαθιστά τη φυσική και τη λογική τάξη των πραγμάτων με τις ερεβώδεις αυθαιρεσίες και τον αποχαλινωμένο βολονταρισμό ενός ασύδοτου μεταμοντερνισμού. Και δεν είναι πολιτική –-με την καλώς εννοούμενη τουλάχιστον εκδοχή της λέξης-– γιατί κατά βάθος αποτελεί μια μεθοδικά επεξεργασμένη μεταμφίεση, πίσω από την οποία κρύβεται η στυγνή δικτατορία της διεθνοποιημένης Αγοράς και της νεοταξικής ιδεολογίας[5], δηλαδή μια στάση ανελεύθερη, άρα χωρίς ουσιαστική σχέση με την πολιτική. Και αλίμονο σε αυτόν που θα επιχειρήσει να διαφοροποιηθεί από τον υδαρή πολτό. Οι κομισάριοι των ΜΚΟ και τα τάγματα εφόδου τους τον περιμένουν στη γωνία για να τον περιποιηθούν δεόντως[6]… Εφόσον μάλιστα αυτά όλα κριθούν ανεπαρκή, ενισχύονται σε εξαιρετικές περιπτώσεις με τις κατάλληλες νομοθετικές ρυθμίσεις, οι οποίες, μπορεί να προβλέπουν ακόμη και φυλακίσεις, πρόστιμα και στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων (χαρακτηριστικό παράδειγμα η στοχοποίηση της ομιχλώδους και ανεξιχνίαστης εκείνης «εχθροπάθειας», που ενέχεται για υπόθαλψη του «ρατσισμού»). Η «thought police» σε  όλο το μεγαλείο της!  

Σε τελευταία ανάλυση, με έναν καταιγισμό καταγγελιών, προγραφών και στοχευμένων μέτρων εναντίον φανταστικών ή και υπαρκτών μορφών ανελευθερίας, προωθείται μια άτυπη, αδιόρατη και γι’ αυτό εξαιρετικά επικίνδυνη μορφή ολοκληρωτισμού.  Με βάση τις επιταγές της πολιτικής ορθότητας, οφείλει κανείς με τον καιρό να παραιτηθεί από το δικαίωμα να βλέπει αυτά που φαίνονται, να διαπιστώνει αυτά που συμβαίνουν, να κρίνει με βάση τα δεδομένα που διαθέτει και, προ πάντων, να λέει «έξω από τα δόντια» αυτά που πιστεύει.  Είναι, λοιπόν, ιδιαίτερα λυπηρό το ότι αυτή η «αμερικανιά» της πολιτικής ορθότητας διαθέτει στη χώρα μας πολλούς και υπερενθουσιώδεις  θιασώτες, πλειοδότες και διεκπεραιωτές, μεταξύ των οποίων εξέχουσα θέση κατέχουν ορισμένοι πάλαι ποτέ διεθνιστές που έχουν ήδη μεταλλαχτεί σε παγκοσμιοποιημένους νεοταξικούς. «Αχ, πού σαι νιότη, πού δειχνες πως θα γινόμουν άλλος»!…

Για την αντιμετώπιση των κινδύνων που σκιαγραφήσαμε, η καλύτερη μέθοδος δεν είναι, βέβαια, ορισμένες αρειμάνιες διακηρύξεις του τύπου «θα σκουπίσουμε τα παπούτσια μας στην κουρελού της πολιτικής ορθότητας». Η αντιμετώπιση τους προϋποθέτει ότι κάθε ενεργός πολίτης, κάθε αληθινός δημοκράτης και κάθε αγνός πατριώτης, αψηφώντας τις ενορχηστρωμένες φωνασκίες των αντιφρονούντων, θα αποδομεί επίμονα και συστηματικά τις εκτροπές της πολιτικής ορθότητας, επισημαίνοντας σε κάθε περίπτωση τη διαβρωτική σημειολογία της, αναδεικνύοντας τον κραυγαλέο παραλογισμό της, υπογραμμίζοντας την ανελεύθερη ιδεολογία της, ξεσκεπάζοντας τη σταδιακά προωθούμενη τυραννία της και καταγγέλλοντας τις γκεμπελικές πρακτικές της.

Όσο είναι ακόμη καιρός…  

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΑΤΣΙΜΑΝΗΣ

______________________

[1] Πρβλ. Pascal Bruckner, La mélancolie démocratique (ελλ. μτφρ. Η μελαγχολική δημοκρατία, Αστάρτη, Αθήνα, 1991), σελ.128: «Αν υπάρχει ένας όρος που έκανε κεραυνοβόλο καριέρα στα τελευταία πενήντα χρόνια σε σημείο να κακοποιείται συνεχώς και να αδειάζεται από κάθε περιεχόμενο είναι ακριβώς η λέξη ‘φασισμός’(…).Ο φασισμός ήταν (…) οτιδήποτε αντιστεκόταν στο άμεσο καπρίτσιο των ατόμων, (ήταν) κάθε είδος επιβολής, απαγόρευσης, υποχρέωσης.(…). Aκόμη και η γλώσσα ήταν φασιστική, αν πιστέψουμε τον Ρολαν Μπαρτ στον εναρκτήριο λόγο του στο Collège de France!».

[2] Θέλοντας να διεκτραγωδήσει τη φθορά του πολιτικού ήθους, που ήταν απόρροια της παθολογίας του πολέμου, ο Θουκυδίδης θα καταγγείλει την σκόπιμη αλλαγή της σημασίας των λέξεων, η οποία εξυπηρετούσε τους σκοπούς αυτών που την είχαν επιβάλει: «και την ειωθυιαν αξιωσιν των ονομάτων ες τα έργα αντήλλαξαν τη δικαιώσει» (ΙΙΙ, 82,4).

[3] Ιωάννη Κωτούλα,  Ο αφροκεντρισμός και η παραποίηση της ελληνικής ιστορίας, Archive, 21.3.2005 (http://isxys.blogspot.com/2010/12/blog-post_9003.html).

[4] http://www.mitrikosthilasmos.com/2011/02/blog-post.html

[5] Πέρσι  (2012) είδαμε μια Ελληνίδα αθλήτρια να αποκλείεται με συνοπτικές διαδικασίες από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου εξαιτίας ενός αθώου και μάλλον κακόγουστου αστείου της, στο οποίο μια «τραβηγμένη από τα μαλλιά» ερμηνεία κατάφερε να εντοπίσει …κάποια στοιχεία ρατσισμού! Ολυμπιακό πνεύμα ή νόμος της σιωπής στο Μεγάλο Πανηγύρι των Πολυεθνικών;

[6] Πολύ διδακτική, «προς γνώσιν και συμμόρφωσιν», είναι η περιπέτεια της Κικής Δημουλά, την οποία περιάδραξαν για τα περαιτέρω μερικές ύαινες της πολιτικής ορθότητας, επειδή τόλμησε να εκφράσει δημόσια τη δυσφορία της για την υποβάθμιση της Κυψέλης που έχει αλωθεί πλέον από τους λαθρομετανάστες.

ΤΟ "ΠΡΕΠΕΙ" ΚΑΙ Ο "ΠΟΘΟΣ"...

Ο Ελύτης λέει κάπου:
"ΠΙΑΣΕ ΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΓΙΩΤΑ ΚΑΙ ΞΕΣΚΙΣΕ ΤΟ ΩΣ ΤΟ ΠΙ!"...

-Το είπε επίσης (τολμώ να ΄πώ, πιο εύληπτα και πιο λογοτεχνικά) ο "ανώνυμος" απλός Κρητικός λαϊκός στιχουργός:

"ΣΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΣΤΗ ΛΟΓΙΚΗ ΦΕΥΓ΄Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΟΛΗ, ΣΑΝ ΑΠΟΜΕΙΝΕΙ ΑΠΟΤΙΣΤΟ ΤΟΥ ΠΟΘΟΥ ΤΟ ΠΕΡΒΟΛΙ!"...

-Εννοεί φυσικά την ψυχρή, άνευ αισθημάτων και συναισθημάτων συχνά παράλογη "λογική" που μας επιβάλλουν κατά τους σκοπούς που υπηρετούν, οι κυρίαρχες κοινωνικές αντιλήψεις... 
Πόθος δεν είναι μόνο ο στενά ερωτικός τέτοιος, αλλά και ο πλατιά, σε πολύ ανώτερα επίπεδα, υπαρξιακά, αξιακά, κοινωνικά, συμπαντικά Ερωτικός για το Ωραίο, την Αλήθεια, το Δίκιο, την Ελευθερία, την Μέθεξη των Ανθρώπων,για τη Φύση, για καθετί μεγάλο, ωραίο, μυστήριο,άξιο ν΄αγαπηθεί, να ερευνηθεί, ικανό να εμπνεύσει, πέρα από τη χαμοζωή και τη μιζέρια μιας κατασκευασμένης καταθλιπτικά πεζής καθημερινότητας... 
Που για να μην περνιέται για τέτοια από το "μέσο ανθρωπάκο", ντύνεται από μοντελίστ του Συστήματος με άφθονο λάιφ στάιλ... 
Απ΄αυτό που κάνει τα μηδενικά να γίνονται νούμερα!...

Κώστας Ντουντουλάκης

ΜΗ ΚΑΤΑΓΡΑΜΜΕΝΟ ΡΙΖΙΤΙΚΟ, ΤΟΥ ΒΙΓΛΟΘΟΔΩΡΗ* ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ:

Το κατέγραψα το 1995 από τον Γιάννη Γαλανάκη από το Μαδαρό,νυν κάτοικο Νιου Χωριού Αποκορώνου, που το έμαθε από τον Χρήστο Κουκουβίτη από Αράδαινα, κάτοικο μετέπειτα Βαρυπέτρου εν ζωή, ο οποίος απεβίωσε το 1975. (Κ.Ντ.)

*Τον Θοδωρή τον Βίγλη, Σφακιανό βοσκό και δραστήριο ΕΑΜίτη αντιστασιακό που, σημειωτέο,είχε διασώσει και αποκρύψει δεκάδες Άγγλους στρατιωτικούς μετά τη Μάχη της Κρήτης, ξακουστό σε όλη την Δυτική Κρήτη για την ανδρεία, το παράστημα, τη λεβεντιά, την απαράμιλλη σκοπευτική του δεινότητα και τη ντομπροσύνη του, 
ΤΟΝ ΕΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΝ ΑΝΑΝΔΡΑ, ΕΝΩ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΒΑΨΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΜΕ ΑΙΜΑ ΣΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ, ΥΠΟΥΛΑ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΑ ΡΕΜΑΛΙΑ, ΜΕ ΜΠΑΜΠΕΣΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ!.. 
Μόνος αυτός, όπως σηκώθηκε την αυγή από τον ύπνο, τον είχανε περικυκλωμένο 7-8 κρυμμένα, ταμπουρωμένα καθάρματα και άδειασαν απάνω του τις γεμιστήρες των όπλων τους. 
Λίγο πιο πέρα ήταν ένας άλλος βοσκός, αυτόπτης μάρτυρας του βρωμερού εγκλήματος,ζει ακόμα, κι απ΄αυτόν έγινε γνωστό πως παρά το ότι τον διαπέρασαν δεκάδες σφαίρες, ενστικτωδώς άρπαξε το ντουφέκι του και ενώ σφάδαζε, έριξε και τις πέντε σφαίρες, τυφλά όμως, απλά ανακλαστικά!!!... 
Άντρες των αρμάτων, που τον ξέρανε πολύ καλά, λένε πως όσες σφαίρες και να είχε δεχτεί, αν η πρώτη από αυτές δεν ήταν άμεσα θανατηφόρα, σίγουρα θα είχε σκοτώσει τους περισσότερους ή και όλους, πριν ξεψυχήσει!...
Τα αδέρφια και οι δικοί του ξεκάνανε μερικούς από τη συμμορία αργότερα, ο πρωτεργάτης όμως γλίτωσε κρυπτόμενος όσο έζησε... 

Επρόβαλα ένα πρωί εις τσι κορφές τση Ζούρβας,
γροικώ το Βιγλοθοδωρή, φώνιαζε στσι Ζουρβιώτες:
"Ζουρβιώτες πιάστε τ΄άρματα, εις τα Μεσκλά να πάτε!
Οι Γερμανοί περάσανε εις το Φουρνέ από πάνω
και πάνε οθέ ντο Θέρισο!"

**Τραγουδιέται με τον ίδιο σκοπό όπως το Ριζίτικο: 
"Τη συντροφιά σας χαίρομαι την αξιοτιμημένη..."

Ο σκοτεινός "αυτονομιστής" -μη Κρητικός...- εκδότης Ρεθύμνου

Πηγή: http://hellenicrevenge.blogspot.com/2012/02/blog-post_5929.html

Μιλάμε για τον Βασίλη Κασιμάτη (εκδότη εφημερίδας στο Ρέθυμνο)

Που, σημειωτέο, προσπάθησε να τρυπώσει στους Ανεξάρτητους Έλληνες του Καμένου, αλλά τον πήραν χαμπάρι και τον έδιωξαν κακήν κακώς φυσικά!

 Ένας ΜΗ ΚΡΗΤΙΚΟΣ που ασύδοτα και θρασύτατα κάνει προπαγάνδα σκοτεινών κέντρων για ομοσπονδιακή Ελλάδα (όπως την προωθούν από ΕΕ μέσω του "Καλλικράτη" και των Ε.Ο.Ζ. με όχημα την οικονομική εξαθλίωση που μας δημιούργησαν)  και αυτονόμηση της Κρήτης...

Αφού αρθρογράφησε με τίτλο "Πολλοί μιλούν για αυτονομία" ...μετά που τον "δαγκώσαμε" είπε τα εξής ανεκδιήγητα:

"η Ελλάδα πρέπει να οδηγηθεί σε ομόσπονδο κράτος και η Κρήτη να είναι ένα από τα επτά ομοσπονδιακά κρατίδια της χώρας υπό ενιαία σημαία, πολίτευμα, νόμισμα, στράτευμα, κλπ."

Για την "αυτονομιστική" του αρθρογραφία, διαβάστε το άρθρο του Καραμπελιά εδώ ... 

http://www.spithachanion.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=217:2011-06-23-14-35-00&catid=25:-a-&Itemid=58

Αξίζει να δείτε και τα ΑΥΤΟΝΟΜΙΣΤΙΚΑ  επιχειρήματα του ΚΑΣΙΜΑΤΗ που ακολουθούν την ανάλυση του Καραμπελιά.

Και παρακάτω γίνεται αναψηλάφηση στην υπόθεση...
Μάλιστα αναγράφεται ότι ΔΕΝ είναι Κρητικός και ΔΕΝ μιλάει καλά Ελληνικά!

http://hellenicrevenge.blogspot.com/2012/02/blog-post_5929.html

(ΔΟΚ) ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗ. ΑΥΤΟΣ ΑΝΑΚΙΝΕΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ. ΠΟΥ "ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ" ; ΠΟΙΟΙ ΤΩΝ ΠΡΟΩΘΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΝ;

EDITORIAL: ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ, Εκδότης Διευθυντής - Δημοσιογράφος

ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ: "Η εβδομαδιαία εφημερίδα "Κρητική ΦΩΝΗ" (πρώην ΡΕΘΕΜΝΙΩΤΙΚΗ ΑΓΟΡΑ) διανέμεται, ΠΑΝΤΑ ΔΩΡΕΑΝ, με 20.000 τιράζ αντιτύπων (50.000 και πλέον αναγνώστες), κυρίαρχα στο Νομό Ρεθύμνης και σε επιλεγμένα σημεία σε όλη την Κρήτη. Αριθμοί ρεκόρ για την ιστορία των εφημερίδων στην Κρήτη, καθιστώντας έτσι τη Ρ.Α., 1η εφημερίδα σε κυκλοφορία αντιτύπων, σε όλο το νησί. Η Ρ.Α. είναι μια ανεξάρτητη εφημερίδα.

Η ηλεκτρονική εφημερίδα e-agora (agorapress.gr), όπου αυτή τη στιγμή πλοηγείστε, έχει ξεκινήσει πριν από δυομισυ χρόνια και έχει ήδη γίνει το αγαπημένο site του Ρεθύμνου, ενώ τα νούμερα επισκεψιμότητας την εντάσσουν μέσα στα 3 πρώτα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης στην Κρήτη. Ο πλουραλισμός της θεματολογίας των άρθρων μας προέρχεται κυρίαρχα από την τοπική επικαιρότητα, ενώ ταυτόχρονα φροντίζουμε να ενημερώνουμε το κοινό μας και για τα Εθνικά & Διεθνή θέματα."

ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΑΡΘΡΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΜΑΣ ΕΣΤΕiΛΕ ΤΟ cretalive ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΘΕΣΙΝΗ ΜΑΣ ΑΝΑΡΤΗΣΗ. (http://isxys.blogspot.com/2012/01/blog-post_5327.html)

http://www.agorapress.gr/el/news.php?n=5090 ( 28/1/12)
http://www.agorapress.gr/el/news.php?n=3370 (28/5/10)

ΣΗΜΕΙΩΝΟΥΜΕ ΟΤΙ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝ ΚΡΗΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΙΛΑΕΙ ΚΑΛΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ. ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΥΜΕ ΣΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΥ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ ΤΟΥ. ΘΑ ΘΕΛΑΜΕ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΠΑΝΤΩΣ ΠΩΣ ΖΕΙ, ΠΟΥ ΒΡΗΚΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΕ ΣΤΑ Μ.Μ.Ε ΠΩΣ ΓΕΝΙΚΑ ΜΑΣ ΠΡΟΕΚΥΨΕ ΣΤO ΡΕΘΥΜΝΟ ΑΥΤΟΣ Ο  .... .

ΕΠΙΣΗΣ ΘΑ ΘΕΛΑΜΕ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΤΟΠΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ, ΑΛΛΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ. ΤΟ ΟΤΙ ΕΠΕΛΕΧΘΕΙ ΤΟ ΡΕΘΥΜΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΥΧΑΙΟ. ΕΧΕΙ ΦΡΟΝΤΙΣΕΙ ΝΑ ΔΙΑΣΥΝΔΕΘΕΙ ΜΕ ..."ΥΨΗΛΕΣ" ΓΝΩΡΙΜΙΕΣ.
http://www.agorapress.gr/el/news.php?n=5050
http://www.agorapress.gr/el/news.php?n=662

Η Κα ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗ (ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΡΕΘΥΜΝΟΥ) ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΔΕΙΞΕΙ ΕΜΠΡΑΚΤΑ ΤΗΝ ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΤΗΣ ΣΕ ΤΕΤΟΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ.

ΜΟΛΙΣ ΜΑΘΟΥΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΘΑ ΣΑΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΘΑ ΦΡΟΝΤΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΞΕΡΙΖΩΣΟΥΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ "ΧΛΩΡΙΔΑ", ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΤΕΣ ΤΗΣ, ΔΙΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΣΥΜΒΑΤΗ ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΒΛΑΣΤΗΣΗ.

ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΕΧΟΥΝ ΑΣΧΟΛΗΘΕΙ ΚΙ ΑΛΛΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ.

ΔΕΙΤΕ:

http://endelehia.blogspot.com/2010/06/blog-post_3621.html
http://hellenicrevenge.blogspot.com/2010/06/blog-post_3972.html
http://www.spithachanion.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=217
http://trelogiannis.blogspot.com/2010/06/blog-post_5894.html

isxys.blogspot.com

Υ.Γ: ΤΟ cretalive ΠΑΝΤΩΣ ΚΑΤΟΝΟΜΑΣΕ ΤΙΣ ΠΗΓΕΣ ΤΟΥ, ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΕΓΙΝΑΝ ΑΦΟΡΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΙΝΗΣΗ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ. ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΛΕΟΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΙΑΣΥΝΔΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΣΙΜΑΤΗ. ΤΟ ΑΠΟΣΤΗΜΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ. ΤΕΡΜΑ ΤΑ ΜΙΣΟΛΟΓΑ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΕΚΦΥΓΕΣ. ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΚΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ. Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΑΜΥΝΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΒΓΟΥΝ ΟΛΑ ΣΤΟ ΦΩΣ.

isxys

ΔΙΑΒΑΣΤΕ:

Ποιος πληρώνει τον "εκδότη" Ρεθύμνου Βασίλη Κασιμάτη να μιλάει για την ΑΝΑΓΚΗ αυτονόμησης της Κρήτης; 

Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ (ΕΚΔΟΤΗΣ "ΡΕΘΥΜΝΙΩΤΙΚΗΣ ΑΓΟΡΑΣ") ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙ "ΑΥΤΟΝΟΜΗΣΗΣ" ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ 

Μίλων ο Κροτωνιάτης (Η άγνωστη πολιτική ζωή του μεγαλύτερου Ολυμπιονίκη)

του Σωτήρη Γλυκοφρύδη

            Η αθλητική ζωή του παλαιστή Μίλωνα, είναι λίγο πολύ γνωστή.  Έξι φορές Ολυμπιονίκης (540 – παίδων, 532, 428, 524, 520, 516), επτά φορές στα Πύθια, δέκα στα Ίσθμια, εννέα στα Νέμεα, πέντε φορές Περιοδονίκης (5Χ30 περιοδεύουσες νίκες). Εκείνο όμως που δεν είναι τόσο πολύ γνωστό είναι οι πολιτικές ενασχολήσεις του.

            Ο Μίλων ήταν εξέχον και σεβαστό μέλος της πολιτείας του Κρότωνα, την εποχή που έφτασε εκεί, σταλμένος από τον Κρωτονιάτη γιατρό του Δαρείου, τον Δημοκίδη, ο Πυθαγόρας. Ο Πυθαγόρας ανέπτυξε σχέσεις με τον Μίλωνα, διότι άμα τη εμφανίσει του στον Κρότωνα είναι γνωστό πως ασχολήθηκε με συμβουλές στην εκπαίδευση των νέων, μεγάλο μέρος των οποίων εκπροσώπευε ο αθλητισμός, οι οποίοι βέβαια ίνδαλμα είχαν τον Μίλωνα.

            Ο Πυθαγόρας, αυστηρά φυτοφάγος ο ίδιος, είναι επίσης γνωστό πως συμβούλευε τους αθλούμενους του Κρότωνα να τρώνε κρέας ανάλογο των αθλημάτων τους, όπως οι παλαιστές βοδιού, οι δρομείς ζαρκαδιού, κ.λπ., διότι «ο αθλητισμός δεν γίνεται με ξερά σύκα». Ο Μίλων απετέλεσε τον πρόδρομο της προπονητικής που λέγεται «προοδευτική επιβάρυνση» και ο Πυθαγόρας της «ειδικής πρωτεϊνούχου διατροφής» που έφτασε στα στάδια του ντόπα. (Υπήρξε και άλλος Πυθαγόρας, αθλητής, αλλά δεν πρέπει να συνδέεται).

            Οι σχέσεις Μίλωνα και Πυθαγόρα προχώρησαν σε σημείο που θεωρείται πιθανόν ο Πυθαγόρας να παντρεύτηκε την κόρη του Μίλωνα, παρά ο Μίλωνας του Πυθαγόρα, όπως κάπου γράφεται. Κατόπιν, ήλθε ο Δημοκίδης και πήρε την (άλλη) κόρη του Μίλωνα, δημιουργώντας, Πυθαγόρας – Δημοκίδης – Μίλωνας, μια τριανδρία. Η τριανδρία αυτή έμελε να είναι καθοριστική στα πολιτικά πράγματα της πόλης, αποτελώντας μια σκιώδη κυβέρνηση. ...

            Στην κυβέρνηση όμως έχει συχνά σχέση ποιος τρώει. Όταν κάποιοι Συβαρίτες, της πόλης που ήκμαζε κοντά στον Κρότωνα, ζήτησαν βοήθεια για κάποια εγκλήματα που είχαν γίνει, καθώς εδραιώνετο εκεί η αιμάτινη μικρή που λέγεται Δημοκρατία, η σκιώδης κυβέρνηση του Κρότωνα ανέλαβε να δράσει κατά της αμαρτωλής Σύβαρης.

            Αρχηγός της επίθεσης των Κροτωνιατών έναντι των Συβαριτών, ήταν στο στρατιωτικό σκέλος ο αυτοεξόριστος ετεροθαλής αδελφός του βασιλιά της Σπάρτης Κλεομένη, ο Δωριαίας, αδελφός του γνωστού Λεωνίδα και του λιγότερου γνωστού Κλεόμβροτου. Αρχηγός της γενικότερης εκστρατείας ήταν ο Μίλωνας, φορώντας μια λεοντή κρατώντας σαν τον Ηρακλή ένα ρόπαλο στο χέρι. Η Σύβαρη καταστράφηκε πλήρως, σε σημείο που οι επιτιθέμενοι άλλαξαν ακόμα και τα ποτάμια της για να μη ξανακατοικηθεί.

            Η επιστροφή όμως του Μίλωνα που έγινε με τιμές και δόξες, δεν κράτησε πολύ. Η διαχείριση των πόρων και λαφύρων από την τριανδρία επέφερε τη μήνι των αριστοκρατών του Κρότωνα, που ως φαίνεται διοικούσαν.  Το μοίρασμα των λαφύρων από τους Πυθαγόρα, Δημοκίδη, Μίλωνα, χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν, ήταν η αρχή του τέλους της σκιώδους τριανδρίας, όπου έδρα είχε το σπίτι του Μίλωνα.

            Ο Μίλων λένε ότι πέθανε βάζοντας το χέρι του να σκίσει ένα δέντρο το οποίο είχε χωριστεί με σφήνες, και όταν αυτές έφυγαν δεν μπόρεσε να απεγκλωβιστεί και τον βρήκαν το βράδυ και τον έφαγαν οι λύκοι. Εάν αυτό συνέβη, δεν πρόλαβε να δει το σπίτι του να καίγεται και τους οπαδούς της τριανδρίας να εκδιώκονται από τον αριστοκράτη Κύλωνα, ο οποίος όπως φαίνεται ηγείτο της εξέγερσης αριστοκρατών κατά της σκιώδους κυβέρνησης της πόλης. 

Homo Universalis: ΜΑΡΙΟΣ ΠΛΩΡΙΤΗΣ (19 Ιανουαρίου 1919 - 29 Δεκεμβρίο...

Homo Universalis: ΜΑΡΙΟΣ ΠΛΩΡΙΤΗΣ (19 Ιανουαρίου 1919 - 29 Δεκεμβρίο...:  ΕΝΑ «ΕΠΙΚΑΙΡΟ» ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ- “Περί κράτους τινά” * Τι είναι η τυραννία ενός θνητού ατόμου μπρος στην τυραννία του αθάνατου κράτ...

ΤΟΥΡΚΟΙ ΚΑΙ ΕΒΡΑΙΟΙ: «Η ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ»

Αντώνης Στ. Περδικάρης

Από το HellasOnTheWeb.Org

Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453, οι οθωμανοί συνέχισαν την κυριαρχία τους αλώνοντας μέχρι το 1470 την μία μετά την άλλη τις μεγάλες ελληνικές πόλεις (βυζαντινές) που τότε ήταν κυρίως κάτω από την κυριαρχία της Δύσης. Κατά σειράν έπεσαν η Αθήνα, η Πελοπόννησος, η αυτοκρατορία της Τραπεζούντας, τα υπολείμματα του Δεσποτάτου της Ηπείρου καθώς και η κατάληψη της Εύβοιας. Μέχρι το πρώτο τέταρτο του 16ου αιώνα αφού κατέκτησαν και προσάρτησαν όλη την βόρεια Αφρική άρχισαν ξανά να εποφθαλμιούν ευρωπαϊκά εδάφη. Σε αυτή την κρίσιμη ιστορική συγκυρία σχεδόν παράλληλα στο άλλο άκρο της Ευρώπης άρχιζε μία άλλη εξέλιξη που επηρέασε σημαντικά την Ευρωπαϊκή ιστορία και την πορεία της οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Γυναίκες της Αμμοχώστου μεταφέρουν στα τείχη σακιά με χώμα
για να κλεισουν ρήγματα που ανοιγαν οι τουρκικές μπάλες.

Το 1492 οι βασιλείς της Ισπανίας, Φερδινάνδος της Αραγονίας και Ισαβέλλα της Καστίλης, εξέδωσαν το περίφημο διάταγμα απέλασης (διάταγμα της Αλάμπρα) με το οποίο έδιναν στους Εβραίους ένα χρονικό διάστημα τεσσάρων μηνών για να εγκαταλείψουν την Ισπανία ¹.

Οι Εβραίοι εγκαταλείποντας την Ισπανία διασκορπίσθηκαν σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη παίρνοντας μαζί τους αμύθητο πλούτο² που αποκτήθηκε και στην ιβηρική χερσόνησο³ μετά από μακραίωνες τραπεζικές και άλλες εμπορικές δραστηριότητες.

Από την άλλη μεριά, οι τούρκοι αν και στην πλειονότητα τους αποδείχτηκαν πολύ σκληροί και συχνά συμπεριφέρθηκαν σαν κτήνη έναντι των κατακτημένων λαών, κατά περίεργο τρόπο στους εβραίους συμπεριφέρθηκαν καλύτερα από ότι στον εαυτό τους. Και αυτός ο «κεραυνοβόλος έρωτας» κράτησε πολλούς αιώνες αρχίζοντας από τον σουλτάνο Oρχαν Γκαζί (1281 – 1360) που το 1326 μετά την άλωση και κατάληψη της Βυζαντινής Προύσας (Bursa), το πρώτο για το οποίο μερίμνησε ήταν η ανέγερση εβραϊκής συναγωγής ⁴ !

Αργότερα, στην αποσταθεροποίηση του Βυζαντινού Κράτους είχαν βοηθήσει δεόντως οι Εβραίοι δια υπόπτων συναλλαγών με τον Μεχμέτ(Μωάμεθ Β΄ο "πορθητής"). Έτσι όταν έπεσε η Κωνσταντίνου πόλεως, το 1453, εξανδραποδίστηκε ολόκληρος ο πληθυσμός, αλλά η εβραϊκή συνοικία Μπαλάτ έμεινε άθικτη! Κατόπιν, εβραίοι από όλη την Ευρώπη καλούνται να εγκατασταθούν στη χώρα και να επωφεληθούν από την φιλοεβραϊκή μεταχείριση τους από τον Μεχμέτ. "Αγαπημένος δάσκαλος" του Μεχμέτ ήταν ο Moses Capsalι (Capsali, Moses ben Elijah, 1420-1495), ο Εβραίος αρχιραβίνος της οθωμανικής αυτοκρατορίας που "έλυνε και έδενε" λίγο μετά την άλωση μέχρι τα χρόνια του Βαγιαζήτ. Αναφέρεται ότι ο Capsali για πρώτη φορά βρέθηκε ως ραβίνος στην Κωνσταντινούπολη, το 1450, τρία χρόνια προ της αλώσεως.  

Τον Ιούλιο του 1492, η Ισπανία απέλασε από τη χώρα τον εβραϊκό πληθυσμό, και αμέσως ο σουλτάνος Βαγιαζίτ ο Β΄ διέταξε τμήμα του οθωμανικού ναυτικού υπό την διοίκηση του ναυάρχου Κεμάλ Ρέις να αποπλεύσει στην Ισπανία, προκειμένου να φυγαδεύσει τους εβραίους με ασφάλεια στα εδάφη της οθωμανικής επικράτειας. Έστειλε «φιρμάνια» σε όλη την αυτοκρατορία ότι οι πρόσφυγες εβραίοι είναι ευπρόσδεκτοι και τους χορηγείται άδεια να εγκατασταθούν σε οποιαδήποτε περιοχή επιθυμούν, απειλώντας μάλιστα με θάνατο όλους εκείνους που θα τους αντιμετώπιζαν αρνητικά.

Ο Hans Dernschwam, ένας περιηγητής αντιπρόσωπος εκείνης της περιόδου, περιγράφει τους Εβραίους στην Τουρκία στο ημερολόγιο του ταξιδιού του ως εξής: «Στην Τουρκία θα βρείτε σε κάθε πόλη αμέτρητους Εβραίους. Κάθε εβραϊκή ομάδα συγκεντρώνεται μαζί, ανάλογα με τη γλώσσα της. Από όπου και αν προέρχονται οι Εβραίοι όλοι έρχονται στη Τουρκία, τόσο πυκνά, όπως τα «παράσιτα». Μιλούν γερμανικά, ιταλικά, ισπανικά, πορτογαλικά, γαλλικά, Πολωνικά, Ελληνικά, Τουρκικά, Συριακά, Χαλδαίϊκα. Στην Κωνσταντινούπολη, είναι –τόσο πολλοί- σαν τα μυρμήγκια. Οι ίδιοι λένε ότι είναι πολυάριθμοι. Ζουν στο κάτω μέρος της πόλης κοντά στη θάλασσα».

Μία από τις πόλεις σταθμό που προ- εγκαταστάθηκαν εβραίοι ίσως επειδή ήταν πλησιέστερη προς την δύση ήταν η δημοκρατία της Ραγκούσα⁵. Εκεί έφτασαν και εγκαταστάθηκαν πολλοί από αυτούς που γρήγορα με τον πλούτο⁶ και την εύνοια των Οθωμανών επικράτησαν σε όλη την οθωμανική αυτοκρατορία, έφτασε δε σε σύντομο χρονικό διάστημα η δημοκρατία της Ραγκούσα να είναι ανταγωνίστρια πόλη της Βενετίας. Τον 16ο αιώνα, κάποιοι Ραγκουσαίοι φαίνεται πως κατοίκησαν σε νησιά του Αιγαίου (Νάξος κ.ά.) που βρίσκονταν κάτω από την κυριαρχία τουΙωσήφ Νάζη. Σε συνδυασμό με τους εβραίους που είχαν φτάσει στην Κωνσταντινούπολη αλλά και την Θεσσαλονίκη επικράτησαν οικονομικά και πολιτικά στην Οθωμανική αυτοκρατορία.

Τώρα οι Οθωμανοί είναι απόλυτοι κυρίαρχοι στην νότια Βαλκανική και γρήγορα αρχίζουν να εποφθαλμιούν άλλες Βενετικές κτήσεις κυρίως των νησιών του Αιγαίου (Ρόδος) αλλά και της Ανατολικής Μεσογείου ενώ έφτασαν στο σημείο το 1529 να πολιορκήσουν -ευτυχώς- χωρίς επιτυχία την ίδια την Βιέννη.

Επί σουλτάνου Σελήμ Β΄ – του μέθυσου - (1566-1574), οι εβραίοι κατόρθωσαν στην ουσία να ιδρύσουν κράτος στο Αιγαίο, το λεγόμενο δουκάτο του Αιγαίου⁷, με αρχιδούκα τον Ιωσήφ Νάζη (João Miques / Micas, 1524-1579)⁸. Η οικογένειά προήλθε από την Ισπανία, και εκεί πριν φύγουν, στο βασίλειο της Καστίλης, μαζί με τον Αβραάμ Μπενβενίστε διαχειρίστηκαν τα δημόσια οικονομικά της Καστίλης. Ο ίδιος ο Νάζη γεννήθηκε στην Πορτογαλία αλλά στη συνέχεια, μαζί με την βαθύπλουτη θεία του, την Βεατρίκη ντε Λούνα Γκρασια Νάζη (Hannah), μετακόμισε στην Αμβέρσα. Αργότερα η θεία του, με τη βοήθεια του ιδίου, ίδρυσε τότε το "κράτος" της Τιβεριάδος, ένα πρώϊμο για εκείνη την εποχή κράτος του Ισραήλ.

Ισραηλινό γραμματόσημο με τηn μορφή της Dona Gracia Nasi

Οι περισσότερες πολιορκίες και αλώσεις πόλεων ή περιοχών από τους Οθωμανούς εκείνη την περίοδο είχαν ως εμπνευστές και σχεδιαστές εβραίους, ιδιαίτερα τον Ιωσήφ Νάζη που εποφθαλμιούσε για ίδιον όφελος. Μία από αυτές ήταν και η κατάκτηση της πολύπαθης Κύπρου⁹.

Εκείνη την εποχή η εβραϊκή επιρροή στην οθωμανική αυτοκρατορία έφτανε στο σημείο να καθορίζει τις σχέσεις μεταξύ των ευρωπαίων ηγεμόνων και των Οθωμανών. Ένας άλλος εβραίος, από τους πολλούς, που έπαιξαν σημαντικό ρόλο, ίσως και σημαντικότερο από αυτόν του Ιωσήφ Νάζη, ήταν ο Σόλομων μπεν Νάθαν Ασκενάζι, οι Τούρκοι τον ονόμαζαν Αλαμάνογλου, ο γιός του γερμανού. Ο Ασκενάζι υπήρξε προσωπικός γιατρός του βασιλιά της Πολωνίας Σιγιμούνδου του ΙΙΙ, αλλά και του Μαξιμιλιανού. Οι βασιλείς της Πολωνίας (και Λιθουανίας), Σιγιμούνδος Ι, ΙΙ, ΙΙΙ διατηρούσαν πολύ καλές σχέσεις με τους Οθωμανούς, σε αυτό συνέβαλαν εκτός από τις άριστες σχέσεις που είχαν η Ροξελάνα σύζυγος του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή (το πραγματικό της όνομα Alexandra Anastasia Lisowska) και η Bona Sforza (σύζυγος του Σιγιμούνδου του Ι), αλλά και οι πολύ καλές διασυνδέσεις που είχαν οι υψηλόβαθμοι εβραίοι της Οθωμανικής αυτοκρατορίας με το πολωνικό «στέμμα». Το 1564 ο Σολομών Ασκενάζι εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Κωνσταντινούπολη και έκτοτε έμεινε προσωπικός και ειδικός σύμβουλος του μεγάλου ΒεζίρηΣοκολού.

False Dmitri: O Σιγιμούνδος ΙΙΙ, πήρε μέρος το 1605, σε μία πρωτοφανή πλεκτάνη με σκοπό να "ανεβάσουν" στον θρόνο της Ρωσίας έναν υποτιθέμενο γιο- διάδοχο του Ιβάν του τρομερού, (ωστόσο ο πραγματικός Δημήτριος είχε δολοφονηθεί όταν ήταν πολύ νέος), και  δισέγγονου της τσαρίνας Ζωής-Σοφίας Παλαιολόγου (η Σοφία Παλαιολόγου ήταν σύζυγος του Ιβάν του ΙΙΙ του μέγα, κόρη του Θωμά Παλαιολόγου, πρώτη ανηψιά του Κωνσταντίνου ΙΑ Παλαιολόγου, του τελευταίου αυτοκράτορα της βυζαντινής αυτοκρατορίας). Τελικά ο ψεύτο Δημήτριος αποδείχτηκε απατεώνας και εκτελέστηκε απο τους Βογιάρους. Αμέσως ακολούθησαν και άλλες δύο ανεπιτυχείς προσπάθειες "κατάληψης" του ρωσικού θρόνου από άλλους δύο ψευτο δημήτριους που ωστόσο είχαν ίδια τύχη με τον πρώτο.

Στην εικόνα επάνω δεξιά, απεικονίζεται ο ψευτοδημήτριος Νο 2. Αναφέρεται ως εβραίος, με καταγωγή από την Λευκορωσία.

Ο Σελίμ Β' ο Μέθυσος και η Κύπρος

Στη χριστιανική Δύση, που ακόμη ήταν περιχαρής λόγω της ηρωικής αντίστασης των Ιπποτών στη Μάλτα¹⁰, η είδηση του θανάτου του Σουλτάνου Σουλεϊμάν (1494 – 1566) έγινε δεκτή με αγαλλίαση. Παρέμεινε όμως το ερώτημα: είχε λάβει πλέον οριστικά τέλος η επέλαση των Τούρκων ή επρόκειτο απλώς για μια προσωρινή διακοπή της προέλασης τους; Τον Σουλεϊμάν διαδέχθηκε ο μεγάλος του γιος Σελίμ Β' ο Μέθυσος-ένα παρωνύμιο που του ταίριαζε και με το παραπάνω- ήταν το άκρο αντίθετο του τρομερού πατέρα του. Κοντόχοντρος και άσωτος δεν ενδιαφερόταν καθόλου για τις κρατικές υποθέσεις. Η επιθυμία των Τούρκων να καταλάβουν την Κύπρο ήταν φανερή στα τελευταία χρόνια του Σουλεϊμάν Α’, αλλά διάφοροι λόγοι συντελούν στην αναβολή της εκστρατείας. Ωστόσο σύντομα ο διάδοχος του Σουλεϊμάν, ο Σελήμ άρχισε να εποφθαλμιά την Κύπρο που αποτελούσε αποικία της Βενετίας. Στη Βενετία έφθαναν μια σειρά από ανησυχητικές αναφορές ότι οι Τούρκοι είχαν αρχίσει κάποιου είδους προετοιμασίες για την κατάληψη της νήσου. Παράλληλα ο Σουλτάνος είχε πρόσφατα υπογράψει μια οκταετή εκεχειρία με τον νέο Γερμανό αυτοκράτοραΜαξιμιλιανό Β', και ως εκ τούτου ήταν ελεύθερος να στρέψει όλη του την προσοχή σε μια νέα εκστρατεία. Ωστόσο το πλέον περίεργο της υπόθεσης είναι η φιλία που είχε ο Μαξιμιλιανός με τον βαθύπλουτο εβραίο τραπεζίτη¹¹, τον Γιοσεφ Νάζη, που επηρέαζε παράλληλα και τον Σελήμ.(Εικόνα αριστέρα επάνω, ο Σελήμ Β)

Οι Οθωμανοί σύντομα άρχισαν τις κρυφές ετοιμασίες για την δημιουργία ενός μεγάλου στόλου, οι οποίες δεν διέφυγαν την προσοχή της Βενετίας. Όταν ό σουλτάνος ετοιμάστηκε, απαίτησε με επίσημο απεσταλμένο, τον Μάρτιο του 1570, να του παραχωρηθεί το νησί πού ανήκε στον σουλτάνο τής Αιγύπτου! Αλλιώς, απείλησε ότι θα το καταλάβει με την βία. Όμως η Βενετία απάντησε ότι θα το υπερασπίσει..

Η Δημοκρατία της Βενετίας ήδη είχε αρχίσει εκκλήσεις βοήθειας προς όλα τα χριστιανικά κράτη, αλλά οι απαντήσεις που είχε λάβει δεν ήταν καθόλου ενθαρρυντικές. Ο αυτοκράτορας Μαξιμιλιανός τόνιζε ότι η επίσημη εκεχειρία που μόλις είχε υπογράψει έληγε σε οκτώ χρόνια ενώ στη Γαλλία η Αικατερίνη των Μεδίκων, «δολοπλοκούσε» περισσότερο στο εσωτερικό της χώρας της ενώ βρισκόταν «στα μαχαίρια» και με την Ισπανία.

Ο τουρκικός στόλος δεν άργησε να κάνει την εμφάνιση του στα ανοιχτά των κυπριακών ακτών την 1η Ιουλίου. Ο Οθωμανικός στρατός είχε για αρχηγό: τον Λάλα Μουσταφά πασά, που κατάφερε να πραγματοποιήσει απόβαση ολόκληρης της στρατιωτικής του δύναμης στη Λάρνακα, χωρίς να συναντήσει καμιά αντίσταση. Εκεί ό αρχηγός του εκστρατευτικού σώματος Μουσταφά πασάς περιχαρακώθηκε και περίμενε την άφιξη και άλλων στρατευμάτων από το απέναντι λιμάνι τής Μ. Ασίας. Πράγματι έως τις 22 Ιουλίου είχαν συγκεντρωθεί πάνω από 100.000 άνδρες. που στις 24 του ίδιου μήνα είχαν στρατοπεδεύσει έξω από τα τείχη της Λευκωσίας.

Έτσι, ξεκίνησε η πολιορκία της πόλης που μπόρεσε να αντέξει για σαράντα πέντε ημέρες μέχρις ότου την 9η Σεπτεμβρίου αλώθηκε. Ακολούθησαν οι συνήθεις κτηνωδίες, οι σφαγές, οι διαμελισμοί και οι ανασκολοπισμοί, οι συνήθεις βεβηλώσεις εκκλησιών και οι βιασμοί νέων ανθρώπων και των δύο φύλων.

Η Λευκωσία ήταν πλούσια πόλη που διέθετε άφθονους θησαυρούς, εκκλησιαστικούς και κοσμικούς, δυτικούς και βυζαντινούς και χρειάστηκε μια εβδομάδα για να φορτωθούν σε κάρα όλος ο χρυσός και το ασήμι, οι πολύτιμοι λίθοι και οι πορσελάνινες λειψανοθήκες, τα πλουσιότερα λάφυρα που έπεσαν σε τουρκικά χέρια μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης.

Η κατάληψη της Αμμοχώστου

Στις 11 Σεπτεμβρίου, μόλις δύο ημέρες μετά την άλωση της Λευκωσίας, ο Λάλα Μουσταφά έστειλε έναν αγγελιαφόρο στους διοικητές της Αμμοχώστου, ζητώντας τους να παραδοθούν.

Η Λευκωσία είχε προκαλέσει στους Τούρκους πολύ περισσότερα προβλήματα από όσα περίμεναν, η πρόκληση όμως της Αμμοχώστου ήταν ακόμη πιο τρομερή που τώρα με όλες τις πρόσφατες νέες οχυρώσεις της, έμοιαζε απόρθητη. Οι αμυνόμενοι πίσω από εκείνα τα τρομερά τείχη ήταν ομολογουμένως λίγοι - περίπου 8.000 σε σύγκριση με μια τουρκική δύναμη η οποία, με τα νέα στρατιωτικά αγήματα που κατέφθαναν από την ενδοχώρα, αριθμούσε όχι πιο κάτω από 200.000 άνδρες. Από την άλλη, οι Βενετοί, διέθεταν δύο εξαιρετικούς αρχηγούς, τον Μάρκο Αντώνιο Βραγαδίνο και τον διοικητή από την Περούτζια, τον Αοτόρε Μπαλιόνι, για τους οποίους ο θαυμασμός θα αυξανόταν όλο και περισσότερο κατά τη διάρκεια των δοκιμασιών που θα αντιμετώπιζαν.

Η πολιορκία ξεκίνησε στις 17 Σεπτεμβρίου και συνεχίστηκε όλο τον χειμώνα, με τους πολιορκημένους -σε αντίθεση με εκείνους της Λευκωσίας- να κάνουν συχνές εξόδους από τα τείχη και κάποιες φορές μάλιστα να μεταφέρουν τη μάχη στην καρδιά του τουρκικού στρατοπέδου. Στα τέλη Απριλίου ο Λάλα Μουσταφά διέταξε το σώμα των Αρμενίων σκαπανέων να σκάψουν ένα τεράστιο δίκτυο χαρακωμάτων στα νότια. Οι εργασίες προχώρησαν με γοργούς ρυθμούς μια που το σώμα αυτό αριθμούσε 40.000 άνδρες, οι οποίοι ενισχύθηκαν περαιτέρω από καταναγκαστική εργασία που επιτέλεσαν οι ντόπιοι χωρικοί, στα μέσα Μαίου είχε σκαφτεί ολόκληρη η περιοχή σε απόσταση πέντε χιλιομέτρων από τα τείχη, ενώ τα χαρακώματα ήταν αρκετά ώστε να φιλοξενήσουν ολόκληρο τον πολιορκητικό στρατό και τόσο βαθιά ώστε όταν τα διέσχιζε το ιππικό, το μόνο που μπορούσαν να δουν οι παρατηρητές στους προμαχώνες ήταν οι άκρες των δοράτων των ιππέων. Επίσης, οι Τούρκοι κατασκεύασαν μια σειρά από δέκα πύργους, όλο και πιο κοντά στην πόλη, από τους οποίους μπορούσαν να πλήπουν τους πολιορκημένους. Από εκεί ξεκίνησε και ο τελευταίος καταιγισμός πυρών, στις 15 Μαΐου.

Οι Βενετοί αντιστάθηκαν με θάρρος και αποφασιστικότητα, σιγά σιγά όμως, καθώς περνούσαν οι εβδομάδες, άρχισαν να αποθαρρύνονται. Είχαν σβήσει οι ελπίδες για μια μεγάλη εκστρατεία άρσης της πολιορκίας από Βενετούς και Ισπανούς ενώ είχε αρχίσει να λιγοστεύει το μπαρούτι και ακόμη περισσότερο τα τρόφιμα. Τον Ιούλιο είχαν φαγωθεί πλέον όλα τα άλογα, τα γαϊδούρια και οι γάτες της πόλης. Μόνο 500 από τους πολιορκημένους ήταν πια σε θέση να κρατήσουν όπλο και είχαν αρχίσει να καταρρέουν λόγω έλλειψης ύπνου, ωστόσο, συνέχιζαν να πολεμούν. Την τελευταία ημέρα εκείνου του εφιαλτικού μήνα ο Βραγαδίνος και ο Μπαλιόνι συνειδητοποίησαν ότι δεν άντεχαν άλλο και μόνο αν παραδίδονταν οικειοθελώς θα μπορούσαν ίσως, να αποφύγουν τις σφαγές και τις λεηλασίες που διαφορετικά θα ήταν αναπόφευκτες. Μόλις ξημέρωσε η 1η Αυγούστου, μια λευκή σημαία φάνηκε να κυματίζει στους προμαχώνες της Αμμοχώστου.

Οι όροι της ειρήνης ήταν απρόσμενα ευνοϊκοί. Θα επιτρεπόταν σε όλους τους Ιταλούς να επιβιβαστούν σε πλοία με τη σημαία τους και να φύγουν για την Κρήτη, μαζί με όσους Έλληνες επιθυμούσαν να τους ακολουθήσουν. Οι Έλληνες που θα επέλεγαν να παραμείνουν στο νησί θα λάμβαναν εγγυήσεις για την προσωπική τους ελευθερία και ιδιοκτησία και θα είχαν περιθώριο δύο χρόνων για να αποφασίσουν αν θα παρέμεναν μόνιμα στο νησί ή όχι, στη συνέχεια όσοι επέλεγαν να φύγουν, θα είχαν ασφαλή μετάβαση στη χώρα της επιλογής τους. Το έγγραφο που εξέθετε αυτούς τους όρους έφερε την υπογραφή του Λάλα Μουσταφά και τη σφραγίδα του Σουλτάνου, παραδόθηκε στον Βραγαδίνο και στον Μπαλιόνι μαζί με μια συνοδευτική επιστολή γεμάτη επαίνους για το θάρρος τους και για την εξαιρετική υπεράσπιση της πόλης.

Στις 5 Αυγούστου ο Βραγαδίνος έστειλε μήνυμα στον Λάλα Μουσταφά προτείνοντας του να τον επισκεφθεί και να του παραδώσει επισήμως τα κλειδιά της Αμμοχώστου, έλαβε την απάντηση ότι ο στρατηγός θα τον υποδεχόταν με μεγάλη χαρά. Ξεκίνησε το ίδιο βράδυ φορώντας το πορφυρό ένδυμα του αξιώματος του, μαζί με τον Μπαλιόνι και έναν αριθμό ανώτερων αξιωματικών, οι οποίοι συνοδεύονταν από ένα ετερόκλητο πλήθος Ιταλών, Ελλήνων και Αλβανών στρατιωτών. Ο Λάλα Μουσταφά τους υποδέχθηκε με μεγάλη ευγένεια, αλλά στη συνέχεια, εντελώς απροειδοποίητα, το πρόσωπο του σκυθρώπιασε και η συμπεριφορά του άλλαξε. Κυριευμένος από μια οργή που φούντωνε όλο και περισσότερο, άρχισε να εξαπολύει αβάσιμες κατηγορίες στους χριστιανούς που στέκονταν μπροστά του. Ξαφνικά έβγαλε ένα μαχαίρι και έκοψε το δεξί αυτί του Βραγαδίνου, διατάζοντας ταυτόχρονα έναν ακόλουθο να του κόψει και το αριστερό και τη μύτη του. Στη συνέχεια, στράφηκε προς τους φρουρούς του και διέταξε την άμεση εκτέλεση ολόκληρης της αντιπροσωπίας.

Αμμόχωστος: Τα βασανιστήρια του Μάρκο Αντόνιο Βραγανδίνο από Οθωμανούς.  (gravure du XIXe s.)

Ο Μπαλιόνι αποκεφαλίστηκε, το ίδιο συνέβη και στον διοικητή του πυροβολικού, Λουίτζι Μαρτινένγκο. Ένας δυο κατάφεραν να ξεφύγουν, οι περισσότεροι όμως σφαγιάστηκαν, μαζί με κάποιους άλλους χριστιανούς που έτυχε να βρεθούν εκεί κοντά. Τέλος, τα κεφάλια όλων εκείνων που είχαν δολοφονηθεί στοιβάχτηκαν μπροστά στον οικίσκο του Λάλα Μουσταφά. Λέγεται ότι ανέρχονταν σε 350.

Τα χειρότερα επιφύλαξε η μοίρα για τον Μάρκο Αντώνιο Βραγαδίνο. Έμεινε στη φυλακή για περίπου δύο εβδομάδες, και οι ανοιχτές του πληγές κακοφόρμισαν με αποτέλεσμα ο ίδιος να αρρωστήσει βαριά. Τότε ήταν όμως που άρχισε το πραγματικό του μαρτύριο. Στην αρχή τον έσυραν γύρω από τα τείχη της Αμμοχώστου, με σάκους δεμένους στην πλάτη του γεμάτους χώμα και πέτρες, στη συνέχεια τον κρέμασαν δεμένο σε μια καρέκλα από το ακροκέραιο της τουρκικής ναυαρχίδας και τον εξέθεσαν στη χλεύη των ναυτών. Τέλος, τον μετέφεραν στο σημείο της εκτέλεσης του, στην κεντρική πλατεία, τον έδεσαν γυμνό, κυριολεκτικά τον έγδαραν ζωντανό. Λέγεται ότι ακόμη και αυτό το μαρτύριο το υπέμεινε σιωπηλά για μισή ώρα, ώσπου, φθάνοντας ο δήμιος στη μέση του, τελικά εξέπνευσε.

Όταν ολοκληρώθηκε αυτό το φρικιαστικό έργο, τον αποκεφάλισαν, διαμέλισαν το πτώμα του, ενώ παραγέμισαν το δέρμα του με άχυρα και βαμβάκι, το έβαλαν στη ράχη μιας αγελάδας και το περιέφεραν στους δρόμους της πόλης. Όταν, στις 22 Σεπτεμβρίου, ο Λάλα Μουσταφά επέστρεψε στην πατρίδα του, πήρε μαζί του τα κεφάλια των πιο επιφανών θυμάτων και το δέρμα του Μάρκου Αντώνιου Βραγαδίνου, το οποίο παρουσίασε με υπερηφάνεια στον Σουλτάνο.

Είναι άγνωστο ποια τύχη είχαν τα κεφάλια, εννέα χρόνια όμως αργότερα ένας από τους επιζήσαντες της πολιορκίας, κάποιος Τζιρόλαμο Πιλιντόρο, κατάφερε να κλέψει το δέρμα, από εκεί που φυλασσόταν στην Κωνσταντινούπολη, και να το επιστρέψει στους γιους του Βραγαδίνου, οι οποίοι το παρέδωσαν στην εκκλησία του Αγίου Γρηγορίου στη Βενετία. Από εκεί μεταφέρθηκε το 1596 στο Θέατρο των Αγίων Ιωάννη και Παύλου, όπου τοποθετήθηκε στον νότιο διάδρομο κοντά στη δυτική πόρτα, σε μια κόγχη πίσω ακριβώς από την τεφροδόχο που αποτελεί μέρος του μνημείου του ήρωα.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

- Τζον Τζουλιους Νοργουϊτς, «Η πολιορκία της Μάλτας και η άλωση της Αμμοχώστου», Ιστορία εικονογραφημένη, τ.520.
- Jocelyn Nigel Hillgarth, The Mirror of Spain, 1500-1700, Ann Arbor, University of Michigan Press, 2000
- Elli Kohen, History of the Turkish Jews and Sephardim: Memories of a Past Golden Age
- Mehmet Bulut, Ottoman-Dutch Economic Relations in the Early Modern Period 1571-1699, Hilversum, Uitgeverij Verloren, 2001
- Gad Nassi, Rebbeca Toueg, Dona Gracia Nasi. Women's International Zionist Organisation
- Sidney Nettleton Fisher. "The foreign relations of Turkey (1481-1512)"

---

Σημειώσεις:

1. Απελάθηκαν από την Ισπανία επί Φερδινάνδου και Ισαβέλλας διότι ενώ υποχρεώθηκαν να γίνουν χριστιανοί (Marrano) τελικά δεν τηρούσαν τον χριστιανισμό μένοντας στην πραγματικότητα κρυφοεβραίοι. Ωστόσο πραγματική αιτία της απέλασης τους ήταν διότι ως «χριστιανοί» πλέον μπορούσαν συν τον μεγάλο πλούτο που κατείχαν να καταλαμβάνουν μεγαλύτερα αξιώματα και πλούτο στην ιβηρική κυριαρχώντας όλο-ένα και περισσότερο στον υπόλοιπο πληθυσμό.
2. Οι Εβραίοι ως κύρια πηγή πλούτου χρησιμοποίησαν τον δανεισμό χρημάτων.
3. Οι Εβραίοι στην Ισπανία εγκαταστάθηκαν κυρίως κατά την διάρκεια των μαυριτανικών αραβικών κτήσεων στην Ανδαλουσία.
4. Μετά την κατάληψη της Προύσας, το 1326 ο σουλτάνος Ορχάν Γαζή εξέδωσε βασιλικό διάταγμα (φιρμάνι) για την οικοδόμηση συναγωγής."Η καταπιεσμένη εβραϊκή κοινότητα, χάρη στον Ορχάν Γαζή θα μπορούσε να αναπνεύσει ξανά!!! Όταν η Προύσα ανακηρύχθηκε πρωτεύουσα, Εβραίοι έμποροι κλήθηκαν να κατοικήσουν τη Προύσα, ήλθαν Εβραίοι ακόμα και από την Αραβία!" Αυτά ισχυρίζεται μέσα από τα κείμενα του το «Ίδρυμα Σεφαραδιτών Σπουδών και Πολιτισμού», βγάζοντας έμμεσα μίσος εναντίον των Ελλήνων.
5. Η Δημοκρατία της Ραγκούσα βρισκόταν στο σημερινό Ντουμπρόβνικ των Δαλματικών ακτών. Σχεδόν απέναντι από την Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας. Μετά το 1492, εγκαταστάθηκε εκεί πολύς εβραϊκός πληθυσμός
6. Για τον Ιωσήφ Νάζη ενδιαφέρουσες πληροφορίες μας δίνει ό Gerlach: «Ήλθε από την Ιταλία στην Τουρκία επί Σουλεϊμάν Α’ με τεράστια περιουσία, 300.000 δουκάτα σε χρυσό και πολύτιμες πέτρες, και πώς κατόρθωσε με βαρύτιμα δώρα ν’ αποκτήση την εύνοια του σουλτάνου και ιδιαίτερα του γιου του Σελίμ».
7. Ο Σελίμ τον ωνόμασε δούκα της Νάξου, ένα τιμάριο που περιλάμβανε μια δωδεκάδα νησιών του Αιγαίου με σημαντική εμπορική και κάποια στρατηγική σημασία.
8. Δον Ιωσήφ Νάζη, Διάσημος Εβραίος τραπεζίτης και οικονομικός παράγοντας της εποχής του, γεννήθηκε το 1525 στην Πορτογαλίαν. Επιδόθηκε σε τραπεζιτικάς και άλλες επιχειρήσεις στο Βέλγιο, Ιταλία και Γαλλία και χάρη στο επιχειρηματικόν του πνεύμα σχημάτισε τεράστια περιουσία. Κατόρθωσε να προσελκύσει την εύνοια των διαφόρων βασιλικών οίκων της Δύσεως και με την αύξηση της ισχύος και της επιρροής του άρχισε να καλλιεργεί τολμηρά σιωνιστικά σχέδια. Ο Ναζής είχε εκχριστιανισθεί βιαίως, μη δυνάμενος όμως να υποκρίνεται τον χριστιανό, μετέβη και εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη, όπου, ως Ιουδαίος πλέον, χάρις στην φιλία του σουλτάνου Σουλεϊμάν Β' απέβη ταχέως ο ρυθμιστής της οικονομικής και πολιτικής ζωής της Τουρκίας. Τουρκικά έγγραφα της εποχής τον αναφέρουν ως Φρανκ Μπέϋ Ογλού• για τους κατοίκους της Κωνσταντινουπόλεως ήταν απλώς Ο «Μέγας Εβραίος». Όταν απέθανε την θέση του πήρε ένας άλλος εβραίος ονόματι Σολομών Νάθαν Ασκενάζι, που μετονομάσθηκε σε Αλαμάνογλού!
9. Από την εγκυκλοπαίδεια «ΗΛΙΟΣ», τόμος 14, σελ. 300, λ. Νάζης. Ο Νάζης εμηχανορράφει διαρκώς εις την Κωνσταντινούπολιν κατά της Βενετίας και επέτυχε να εξωθήση τον σουλτάνον εις την κατάκτησιν της Κύπρου.
10. Οι Ιππότες της Μάλτας ήταν ένα μεσαιωνικό ιπποτικό και θρησκευτικό τάγμα, το οποίο στη διάρκεια της μακραίωνης ιστορίας του πήρε πολλά ονόματα. Αρχικά ονομάζονταν και Σπιταλιώτες ή Οσπιτάλιοι Ιππότες του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ, Ιππότες της Ρόδου ή απλώς Ιωαννίτες. Το τάγμα αυτό είναι ίσως το αρχαιότερο από τα ιπποτικά τάγματα. Απέτυχε να σταματήσει την οθωμανική πολιορκία στην Ρόδο η οποία και κατελήφθη από τους Οθωμανούς και Εβραίους, αλλά ωστόσο στη Μάλτα σταμάτησε τα σχέδια των Τούρκων αντιμετωπίζοντας τους με επιτυχία.
11. Με το αζημίωτο αφού ο Νάζη φέρεται να ήταν και δανειστής του Μαξιμιλιανού

Τι είναι και τι θέλει η Αριστερή Πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ (κριτική)

• Δευτέρα, 23 Δεκεμβρίου 2013 13:59
• 

Του Αρη Μεσούντα* (από την ιστοσελίδα Σχέδιο Β)

(κατά κόσμον Γιώργου Σιώζου)

Το ερώτημα το τι είναι και τι θέλει η Αριστερή - πλέον - Πλατφόρμα στον ΣΥΡΙΖΑ, ερώτημα που απασχολούσε τα μέλη που ανήκουν σ' αυτή την τάση, αλλά και ευρύτερα και άλλους πολιτικούς σχηματισμούς της Αριστεράς, έφτασε το πλήρωμα του χρόνου να απαντηθεί με σαφήνεια.

Αρκεί η παράθεση των τελευταίων γεγονότων και η στάση των βουλευτών της Α.Π. απέναντι σε αυτά να μας επιτρέψει να εξάγουμε κάποια ασφαλή συμπεράσματα.

1) Η θετική ψήφος των βουλευτών της Α.Π. για τη διακοπή της χρηματοδότησης της Χρυσής Αυγής με βάση το νόμο 187 (περί σύστασης τρομοκρατικής οργάνωσης).

2) Η πλήρης κάλυψη των δηλώσεων Τσίπρα από το μακρινό Τέξας από τον Π. Λαφαζάνη με τη δήλωση ότι αυτές κινούνται στο πλαίσιο των αποφάσεων του Συνεδρίου.

3) Η παντελής έλλειψη κριτικής των δηλώσεων του Γ. Δραγασάκη περί συνέχειας του κράτους με ότι αυτό συνεπάγεται. Δηλαδή τη συνέχιση των δεσμεύσεων έναντι των δανειστών, τήρηση των ευρωατλαντικών συμφωνιών και εν τέλει υποταγής στην αστική νομιμότητα από μια ενδεχόμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτή η στάση εκ μέρους των βουλευτών και των κεντρικών στελεχών της Α.Π. συνιστά πλήρη υποταγή και αφομοίωση στην πλειοψηφική ομάδα και την κυρίαρχη πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτή η στάση εκ μέρους των κεντρικών πολιτικών στελεχών της Α.Π. καθιστά έωλη τη θεωρία που επικαλούνται περί αλλαγής των συσχετισμών στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ αποκαλύπτοντας το προφανές: ότι το πραγματικό διακύβευμα των κεντρικών πολιτικών στελεχών της Α.Π. είναι η αγχώδης προσπάθεια για τη διατήρηση και την ενίσχυση των θέσεών τους στη νομή της εξουσίας εντός κόμματος και μάλιστα ενόψει κατάληψης της κυβερνητικής εξουσίας. Το στόχο αυτό τον εξυπηρετούν δε, έναντι των υπηρεσιών που προσφέρουν, με τον εγκλωβισμό αριστερών συνειδήσεων εντός του ΣΥΡΙΖΑ, εντός ενός συστημικού και δεξιόστροφου κόμματος.

Παράλληλα, η Α.Π. αποτελεί το αριστερό άλλοθι που επιτρέπει στον ΣΥΡΙΖΑ να ψαρεύει σε θολά νερά αριστερούς ψηφοφόρους. Ιδιαίτερα σήμερα με την αναβίωση στην κεντρική πολιτική σκηνή της παλιάς και ανιστόρητης θεωρίας, του "Σκότους" και του "Φωτός". "Σκότος" και "Φως" που στη σημερινή συγκυρία σημαίνει μνημονιακό τόξο (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) και αντιμνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ, που έχει ως στόχο τον εκβιασμό των αριστερών ψηφοφόρων, και η Α.Π. προσφέρει τα μέγιστα στη διατήρηση του "αριστερού" προφίλ του ΣΥΡΙΖΑ.          

Προς επίρρωση των παραπάνω έρχεται να συνηγορήσει η δομή, ο χαρακτήρας και οι διαδικασίες της Α.Π. Δεν υπάρχει οργανωτική δομή, δεν υπάρχει εκλεγμένο όργανο που να εκφράζει τη βούληση των μελών και δεν υπάρχει συντακτική επιτροπή στην ΙΣΚΡΑ( ιστοσελίδα που εκφράζει την Α.Π.), η οποία θα έθετε την ιστοσελίδα στην υπηρεσία της συλλογικότητας.

Ποτέ η Α.Π. δεν έχει καταθέσει ολοκληρωμένη ιδεολογική και πολιτική πλατφόρμα εν όψει συνεδρίων ή συνδιασκέψεων παρά μόνο εξαντλείται στην κατάθεση προσθηκών και τροπολογιών. Γεγονός που δεν είναι καθόλου τυχαίο. Γιατί η συγκρότηση ιδεολογικής και πολιτικής πλατφόρμας θα έθετε ζήτημα παραμονής της στον ΣΥΡΙΖΑ, κάνοντας πασιφανές ότι πουθενά, ούτε ιδεολογικά αλλά ούτε και πολιτικά υπάρχει συνάφεια με την πλειοψηφούσα άποψη του ΣΥΡΙΖΑ.

Κι ας έρθουμε τώρα στις συσκέψεις της Α.Π. Δεν παίρνεται καμία απόφαση, δεν γίνεται καμία ψηφοφορία, όλοι λειτουργούν κατά βούληση και ενίοτε - όπως στα τελευταία γεγονότα που αναφερόμαστε- οι βουλευτές της Α.Π. λειτουργούν σε πλήρη αντίθεση με τη βούληση της συντριπτικής πλειοψηφίας των μελών.

Ως εκ τούτου οι συσκέψεις της Α.Π. καθίστανται συνεδρίες ομαδικής ψυχοθεραπείας καταπιεσμένων αριστερών συνειδήσεων και λειτουργούν ως αμορτισέρ απορρόφησης των αριστερών κραδασμών που υφίσταται ο ΣΥΡΙΖΑ.

Σύντροφοι της Αριστερής Πλατφόρμας είναι η ώρα να μπει ένα τέλος.

Η χώρα και ο λαός της δεν έχει να περιμένει τίποτα παρά μόνο απόλυτη υποταγή στα κελεύσματα της αστικής τάξης και της Ε.Ε. από μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Το αποτέλεσμα θα είναι η ιδεολογική και πολιτική ήττα της αριστεράς και η εδραίωση της πεποίθησης στην κοινωνία ότι δεν υπάρχει αριστερή εναλλακτική πρόταση. Μια νέα "Βάρκιζα" είναι πλέον ορατή γεγονός που θα αποφέρει την πλήρη υποταγή της κοινωνίας και τον εξανδραποδισμό των δυνάμεων της εργασίας.

Το "Σκότος" και το "Φως" θα μας φέρουν τα μεσάνυχτα.  

Είναι απολύτως δυνατόν η φάρσα να επαναληφθεί στον παρόντα χρόνο ως τραγωδία.

Σύντροφοι της Αριστερής Πλατφόρμας, ας απορρίψετε τα ψεύτικα σύνδρομα, τα ψεύτικα διλήμματα, ας εγκαταλείψετε τα αδιέξοδα πολιτικά σχήματα. Ας εμπιστευτούμε επιτέλους τη δύναμη των ιδεών του σοσιαλισμού και της ιστορικής αποστολής του κόσμου της εργασίας. Ας εργαστούμε με αυταπάρνηση και συνέπεια για τη συγκρότηση εκείνου του πόλου της Αριστεράς που θα παλεύει με βάση ένα μεταβατικό πρόγραμμα για:

- Τη μονομερή διαγραφή του χρέους

- Την έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη σε ρήξη με την Ε.Ε.

- Την κρατικοποίηση - κοινωνικοποίηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος και των στρατηγικών τομέων της οικονομίας

- Τη σχεδιοποιημένη παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας με σαφές ταξικό πρόσημο για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών

-Την εγκαθίδρυση σοσιαλιστικών παραγωγικών σχέσεων στοχεύοντας στον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας.

Κλείνω με την τελευταία στροφή από το ¨Περιμένοντας τους Βαρβάρους" του Καβάφη με την προσθήκη ενός ΔΕΝ από μεριάς μου:

"Και περισσότερη τιμή τους πρέπει

όταν προβλέπουν (και πολλά προβλέπουν)

πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος

και οι Μήδοι επιτέλους (δεν) θα διαβούνε"
* Ανένταχτος της Αριστεράς, πρώην μέλος του ΣΥΡΙΖΑ

και της Αριστερής Πλατφόρμας 

*Σημ. "Αντίλογου": Παραθέτουμε τις παραπάνω απόψεις, υποσημειώνοντας το παρακάτω σχόλιο που στείλαμε γιαυτό στην σελίδα "Σχέδιο Β":

 Πολύ σωστή κριτική αλλά πολύ λάθος η αντίληψη πως σήμερα ένας ανοιχτά διακηρυσσόμενος στόχος για "εγκαθίδρυση σοσιαλιστικών παραγωγικών σχέσεων στοχεύοντας στον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας" θα διευκολύνει ή δεν θα είναι εμπόδιο για τον άμεσο τακτικό στόχο, την επιτακτικά αναγκαία πλειοψηφική πλατιά συσπείρωση για τους υπόλοιπους ,πολύ σωστούς σήμερα, αναφερόμενους στόχους:
"μονομερή διαγραφή του χρέους

- Την έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη σε ρήξη με την Ε.Ε.

- Την κρατικοποίηση - κοινωνικοποίηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος και των στρατηγικών τομέων της οικονομίας- Τη σχεδιοποιημένη παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας με σαφές ταξικό πρόσημο για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών"... 

Αν ήταν συσπειρωτική, άρα σωστή για κατάκτηση της απαιτούμενης λαϊκής πλειοψηφίας όλη η "μαξιμαλιστική"  στοχοδότηση που προτείνεται στο σωστό κατά τα άλλα κείμενο, τότε το ΚΚΕ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ που έχουν περίπου τους ίδιους άμεσους στόχους, θα είχαν υπερπενταπλάσια (τουλάχιστον) ποσοστά!...