Το ιστορικό δράμα των Λασιθιωτών αδερφών Ισμαήλ Σελίμ Πασά και Αντωνίου Παπαδάκη (1823-1848)

Η ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ ΔΥΟ ΑΔΕΡΦΩΝ
Του Ισμαήλ Σελίμ (Φερίκ) Πασά και Αντώνιου Φ. Παπαδάκη

(Πρόκειται για μια ιστοριογραφία που δίνει την πραγματική μορφή και την ακριβή ιστορική διάσταση του μεγάλου εθνικού ευεργέτη Αντωνίου Φ.Παπαδάκη (1810-1878) και του αδελφού του Εμμ. Φ.Παπαδάκη(1809 -1867) μετέπειτα Ισμαήλ Σελίμ Πασά.
Τα δυο αυτά παιδιά , δεν είναι άλλα από τα παιδιά του παπά- Φραγκιά Καμπάνη από το χωριό Ψυχρό του Λασιθίου, που χάραξαν την ιστορία μας ο καθένας με το δικό του τρόπο, αφού η πορεία που τους οδήγησε η μοίρα, ήταν διαφορετική και εκ διαμέτρου αντίθετη).

Στα μονοπάτια του Ισμαήλ Φερίκ Πασά (Εμμ. Γρ. Παπαδάκη)

– Η ιστορία μας φίλοι και φίλες αρχίζει το 1823. Τότε ο Αντιβασιλέας της Αιγύπτου έστειλε τον γαμπρό του Χασάν πασά επικεφαλής Αιγυπτιακού στρατού στην Κρήτη για να καταπνίξει την επανάσταση μετά από έκκληση του σουλτάνου Μαχμούτ Β΄. Κατέλαβε το Λασίθι περνώντας από το αφύλακτο Οροπέδιο Καθαρού. Κατά την καταστροφή οι επιδρομείς έσφαξαν τον παπά του χωριού Φραγκιά Παπαδάκη-Καμπάνη και αιχμαλώτισαν τους τρείς γιους του. Τον Εμμανουήλ, Αντώνιο, και Ιωάννη (ή Ανδρέα). Το ένα από αυτά τα παιδιά , ο Αντώνιος Φ.Παπαδάκης μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη και μετά από 6 χρόνια δραπέτευσε στην Οδησσό όπου σπούδασε και συγχρόνως ασχολήθηκε με το εμπόριο. Απέκτησε μεγάλη περιουσία την οποία ρευστοποίησε και αξιοποίησε όταν ήλθε στην Αθήνα το 1839. Αυτός είναι ένας από τους μεγάλους ευεργέτας του ΕΚΠΑ ( Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών) κι εκεί σπούδασαν με τις υποτροφίες του πολλά Κρητικόπουλα. Μεταξύ αυτών κι ο Επίσκοπος Ιεροσητείας Αμβρόσιος.

– Αναζητώντας τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας του πληροφορήθηκε ότι ένας αδελφός του που εξισλαμίσθηκε διέπρεπε στον Αιγυπτιακό στρατό και είχε φτάσει στον βαθμό του Στρατηγού γνωστός ως Φερίκ (Αντιστράτηγος) Ισμαήλ Σελίμ πασάς. Τις πληροφορίες αυτές τις πήρε από τον απεσταλμένο του στην Αλεξάνδρεια Ιωάννη Καμπάνη πρώτο του εξάδελφο. Ο Καμπάνης λοιπόν μετέφερε στον Ισμαήλ αφού του αποκάλυψε τα πάντα, την επιθυμία του αδελφού του να επιστρέψει στην Ελλάδα. Εκείνος αρνήθηκε και πρότεινε στον εξάδελφό του να παραμείνει κοντά του και εκείνος θα τον βοηθούσε. Ο Ιωάννης δέχτηκε και με την βοήθεια του Ισμαήλ δημιούργησε μεγάλη περιουσία την οποία διέθεσε στην γενέτειρά του για την Δημιουργία ενός Πρακτικού Τεχνικού Σχολείου του γνωστό στο Λασίθι ως Πολυτεχνείο(Παπαδάκειο-Καμπάνειο). Δηλαδή 100 χρόνια πριν η πολιτεία θεσμοθετήσει την τεχνική εκπαίδευση(με την ίδρυση στην Αθήνα του Σχολείου των Τεχνών και μετέπειτα Ε.Μ.Π.) στο Ψυχρό υπήρχε ένα σπουδαίο πρωτοποριακό συγκρότημα Τεχνικής και Γενικής Παιδείας.

– Ερχόμαστε τώρα στην μεγάλη κρητική επανάσταση του 1866-1869, και τον ενεργό ρόλο που είχαν τα δύο αδέλφια.
- Ο Αντώνιος, βασικό στέλεχος της Κεντρικής υπέρ των Κρητών επιτροπής και μεγάλος χρηματοδότης τροφοδότης όπλων των επαναστατών.
– Ο Ισμαήλ Φερίκ πασάς (Εμμανουήλ) ήδη Υπουργός Στρατιωτικών της Αιγύπτου, είχε τεθεί επικεφαλής των Αιγυπτιακών δυνάμεων που ήλθαν σε βοήθεια των Τούρκων. Αρχιστράτηγος των Τουρκοαιγυπτιακών δυνάμεων ήταν ο Ομέρ πασάς πρώην Κροάτης χριστιανός επονομαζόμενος και ως ΄΄ΑΤΤΙΛΑΣ΄΄. Το σχέδιο του Ομέρ είχε δύο βασικούς στόχους, τα Σφακιά και το Λασίθι.

Η λαϊκή μούσα της εποχής λέει:
"Αν δεν μερώσω τα Σφακιά Να κάψω το Λασίθι
Και αυτόν τον Αποκόρωνα Δεν ησυχάζει η Κρήτη ’’

– Τον Απρίλιο του 1867 απέτυχε να πατήσει τα Σφακιά, στράφηκε ανατολικά και έφτασε στο Ηράκλειο στις 10 Μαΐου σχεδιάζοντας την επίθεση κατά του Λασιθίου. Το Λασίθι για την Ανατολική Κρήτη ήταν ο σιτοβολώνας αλλά και το καταφύγιο των επαναστατών. Ο Γενικός αρχηγός των Επαναστατών Μιχ. Κόρακας με τους τοπικούς οπλαρχηγούς έκλεισαν τις προσβάσεις προς το Λασίθι.

Η λαϊκή μούσα πάλι παρούσα :
"Χίλια καλώς μας όρισε Τ’ Ομερ πασά τ’ ασκέρι
Απ’ άρματα δεν είχαμε Και ήρθε να μας φέρει ’’

– Έξω από το Καστέλλι λοιπόν συγκεντρώθηκαν οι Δυνάμεις του Ομέρ (25.000-32.000). Στο χωριό Μαθιά υπάρχει και σήμερα η θέση ¨ ΙΣΜΑΗΛ ΠΡΙΝΟΣ ¨ πιθανή θέση στρατωνισμού των ανδρών του Ισμαήλ. Στις 19 Μαΐου 1867 ο Ομέρ κάλεσε τον Ρεσίτ πασά ή αλή Ριζά ( Αρχηγός των Τούρκων) και Ισμαήλ Φερίκ πασά (Αρχηγό των Αιγύπτιων) να κινήσουν για το Λασίθι. Παρά την σθεναρή αντίσταση των επαναστατών (3.000 οπλοφόροι ντόπιοι και 700 εθελοντές Ελλαδίτες ) στις 21 Μαΐου εισέβαλαν στο Λασίθι. Από τις 21 έως τις 29 Μαΐου οι Τουρκοαιγύπτιοι κατακαίουν τα χωριά του Λασιθίου και σφάζουν τους άμαχους. Οι Επαναστάτες αφού ανασυντάχθηκαν στη Λιμνάκαρο κατεβαίνουν ξανά και έξω από το Τσερμιάδο προς Μαρμακέτο νικούν κατά κράτος τους επιδρομείς(2.000 τουρκοαιγύπτιοι νεκροί, 150 νεκροί επαναστάτες). Επομένως η επιτυχία του Ομέρ ήταν πρόσκαιρη γιατί ευθύς μετά την αποχώρηση οι κάτοικοι του Οροπεδίου ξαναγύρισαν στον τόπο τους με το ίδιο σύνθημα

¨ΕΝΩΣΗ ή ΘΑΝΑΤΟΣ¨

Η Δράση και ο θάνατος του Ισμαήλ Φερίκ πασά (Εμμ. Φρ. Παπαδάκη)

– Εδώ υπάρχουν διαφορετικές απόψεις και εκτιμήσεις. Θα τις παραθέσουμε όλες :
– Κατά τον εξαιρετικό ¨ ΟΔΗΓΟ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΟΡΟΠΕΔΙΟΥ ΛΑΣΙΘΙΟΥ ¨ (έκδοση Δήμου 2007) από τον οποίο αντλήσαμε τα περισσότερα στοιχεία στη σελίδα 108 αναφέρεται ότι “ο Ισμαήλ ενώ βάδιζε εναντίον του τόπου που τον γέννησε και πριν προλάβει να δει έστω και από μακριά το χωριό του έπεσε νεκρός από βόλι ή αρρώστια δεν έχει ξεκαθαριστεί.”

– Σύμφωνα με το βιβλίο ¨ ΚΡΗΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ¨ τόμος δεύτερος του Νικ. Παναγιωτάκη (σελ. 400): ¨ Ο Ισμαήλ είχε πεθάνει στο Καστέλλι Πεδιάδος” Το ίδιο αναφέρεται και στο βιβλίο του Θεοχάρη Δετοράκη ¨ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ¨(σελ. 372)

– Σύμφωνα με την παράδοση όταν έφτασε στο Λασίθι με τον Ομέρ, γνώρισε τον τόπο γέννησης του και διέταξε οπισθοχώρηση γι’ αυτό και ο Ομέρ έβαλε και τον δολοφόνησαν (δίνοντάς του να πιει δηλητηριασμένο καφέ). Η ίδια εκδοχή αναφέρεται στο μυθιστόρημα της Ρέας Γαλανάκη ¨ Ο βίος του Ισμαήλ Φερίκ πασά ¨. Επίσης το ίδιο αναφέρεται και στην εξαιρετική εισήγηση του Στέργιου Σπανάκη προς το Αναπτυξιακό Συνέδριο Λασιθίου (Αύγουστος 1983) δηλ. ότι ο Ισμαήλ πέθανε γυρίζοντας στο Ηράκλειο στα Σπήλια δηλητηριασμένος ήδη από τον Ομέρ.

.- Σύμφωνα με άλλη παράδοση επίσης μετέχοντας το 1866 στη Μάχη- Ολοκαύτωμα του Αρκαδίου (η στη μάχη στο Στύλο Αποκορώνου), τραυματίστηκε από βόλι των ελεύθερων πολιορκημένων. Ζήτησε από το γιατρό να του βγάλει από το πόδι το λιωμένο μολύβι και να το φυλάξει γιατί ήταν αγορασμένο με αδερφικό χρήμα. Αυτό το τραύμα κατά τον ίδιο θρύλο έφερε αργότερα και το θάνατό του.- Το σίγουρο είναι πάντως ότι πέθανε το 1867, ετάφη προσωρινά στο Ηράκλειο και εν συνεχεία τα οστά του μεταφέρθηκαν στην Αίγυπτο όπου υπάρχει μνημείο και ανδριάντας του.

Σύμφωνα με την Βικιπαίδεια το τραγικό τέλος του έχει ως εξής:
"Ο Ισμαήλ πασάς Παπαδάκης έφτασε στην Κρήτη και μετά από μία σειρά μαχών στη γενέτειρά του, το Οροπέδιο Λασιθίου, όπου στη μάχη που δόθηκε εκεί στις 26 Μαΐου του 1867, είχε άγριο τέλος για το οποίο υπάρχουν τρεις εκδοχές. Σύμφωνα με την πρώτη εκδοχή, τραυματίσθηκε θανάσιμα και παρά τις προσπάθειες των γιατρών του επιτελείου του, που τον είχαν μεταφέρει στο Καστέλι Πεδιάδας, μετά από λίγες ημέρες υπέκυψε στα τραύματά του. Η δεύτερη εκδοχή αναφέρει πως δολοφονήθηκε από τον Ούγγρο εξωμότη και Τούρκο στρατηγό Ομέρ Πασά, δηλητηριάζοντάς τον, όταν αποκάλυψε την ελληνική καταγωγή του[2]. Κατά την τρίτη εκδοχή, ο ίδιος αποφάσισε να δώσει τέλος στη ζωή του, αυτοκτονώντας με δηλητήριο".
Η σορός του μεταφέρθηκε με ιδιαίτερες τιμές στην Αλεξάνδρεια όπου και ετάφη, ενώ προς τιμή του ο Χεδίβης ανέγειρε ανδριάντα του.

– Επιστρέφουμε τώρα στον άλλο αδελφό Αντώνη Παπαδάκη που με πολλούς τρόπους βοήθησε την ιδιαίτερη πατρίδα του.( Ο Αντώνιος κατορθώνει μετά από εξάχρονη παραμονή στην Κωνσταντινούπολη να δραπετεύσει από το σπίτι του αφεντικού του και ως λαθρεπιβάτης να βρεθεί ένοικος σε κάποιο αδειανό βαρέλι που αποτελούσε τμήμα του φορτίου ελληνικού πλοίου, που κατευθυνόταν στην Οδησσό. Κρυμμένος λοιπόν στο βαρέλι, κατορθώνει και ξεφεύγει από τον αυστηρό έλεγχο των Τούρκων τελωνειακών. Ψάχνοντας για εργασία στην Οδησσό προκειμένου να εξασφαλίσει τα προς το ζην, προσλαμβάνεται επιστάτης στα απέραντα κτήματα που διατηρούσε ο κόμης Αλέξανδρος Στούρτζας, στη Βεσσαραβία και την Δοβρουτσά. Αποκτά τις απαιτούμενες γνώσεις γεωργίας αφού σπουδάζει γεωπόνος και εξειδικεύεται αργότερα στη ζωοτεχνία και την οργάνωση ζωικών κεφαλαίων.

Οι ασυνήθιστα υψηλές αποδόσεις από το ζωικό και φυτικό κεφάλαιο, η ορθολογική εκμετάλλευση του οποίου οφείλεται στις ικανότητες του Αντωνίου Παπαδάκη, ικανοποιεί ιδιαίτερα τον κόμητα Στούρτζα, ο οποίος του προσφέρει παχυλές αμοιβές, αναγνωρίζοντας έτσι τη συμβολή του στην αύξηση της παραγωγής. Ασχολείται παράλληλα με το εμπόριο και δημιουργεί τεράστια περιουσία

Το έτος 1848 επιστρέφει οριστικά στην Ελλάδα, αποκτά την ελληνική υπηκοότητα και εγκαθίσταται μόνιμα στην Αθήνα. Με τις δραστηριότητες που αναπτύσσει και στην πατρίδα του και αναφέρονται στο εισαγωγικό και εξαγωγικό εμπόριο κυρίως, προσαυξάνει τα περιουσιακά του στοιχεία. Αναδεικνύεται πρωτοπόρος σε κάθε εθνικό θέμα, διαθέτοντας μεγάλα ποσά για κοινωνικούς και άλλους σκοπούς. 

Μόνο για τον επαναστατικό αγώνα των Κρητών κατά των Τούρκων είχε αγοράσει με δικά του διαθέσιμα, 2000 όπλα (Σασεπό) και τα έστειλε στην Κρήτη.

Με ιδιόγραφη διαθήκη του έγινε ο μεγαλύτερος ευεργέτης του Πανεπιστημίου Αθηνών, αφού διέθεσε σ’ αυτό ολόκληρη την κινητή και ακίνητη περιουσία του. Το κληροδότημα αυτό ανερχόταν σε 1.105.922 δρχ. Το ποσό αυτό αντιστοιχεί σήμερα σε 3 δισεκατομμύρια δρχ. ή σε 8.8470.00 ευρώ, που ήταν και τότε και τώρα ένα τεράστιο ποσό.

  Από την υποτροφία του Α. Παπαδάκη έχουν σπουδάσει μέχρι σήμερα 2.500 άποροι Ελληνες φοιτητές από ολόκληρη την Ελλάδα.

Από τους πρώτους της κατηγορίας αυτής, ήταν ο τότε διάκονος Νεκτάριος Κεφαλάς, ο οποίος σπούδασε το 1883 από το κληροδότημα αυτό. Ηταν ο μετέπειτα επίσκοπος Πενταπόλεως που ανακηρύχθηκε άγιος από την Ορθόδοξη Εκκλησία, δηλαδή ο γνωστός "άγιος Νεκτάριος Αιγίνης". Καθώς και ο Επίσκοπος Ιεροσητείας σπούδασε κατά την αυτοβιογραφία του με το ίδιο κληροδότημα Αν.Φ.Παπαδάκη.

Πέθανε το 1878 και με τη Διαθήκη του άφησε όλη του την περιουσία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και σήμερα ακόμα, το ένα τρίτο των εσόδων του Πανεπιστημίου Αθηνών, προέρχεται από το κληροδότημα Παπαδάκη.)

– Λίγα λόγια από το εξαιρετικό μυθιστόρημα της Ρέας Γαλανάκη “Ο βίος του Ισμαήλ Φερίκ Πασά”, λόγια που βγαίνουν από το στόμα του τραγικού προσώπου της ιστορίας μας (σελ 167-168) :

‘‘ Ο Ομέρ πασάς προκάλεσε την τέταρτη και τελευταία μάχη την επομένη, πριν προλάβει ο αντίπαλος να ανασυνταχτεί. Βλέποντας όλη τη δύναμη του στρατού, ένα μέρος των ανταρτών με τον Κόρακα υποχώρησε προς το Μέσα Λασίθι, επειδή δεν είχε αρκετά πολεμοφόδια. Ο Ομέρ πασάς μοίρασε τότε τον στρατό στα δύο, το δικό μου τμήμα ακολούθησε τον Κόρακα, το άλλο γύρισε εναντίον των άλλων καπετάνιων που είχαν μείνει στο Τζερμιάδο. Εκεί έγινε μεγάλη μάχη. Οι αντάρτες που υποχώρησαν στο Μέσα Λασίθι μοιράστηκαν πάλι σε τρία τμήματα. Έτυχε να έχω εγώ το πρόσταγμα την ημέρα της τελευταίας μάχης. Καταδίωξα το ένα τμήμα. Άτακτοι Τουρκοκρητικοί που προηγούνταν από τον τακτικό στρατό έκαψαν ένα εξωκλήσι και έναν ανεμόμυλο. Έπειτα πυρπόλησαν ένα χωριό και άρχισαν να κυνηγούν γυναικόπαιδα καθώς έφευγαν.
Παρακολουθούσα με τα κιάλια τις κινήσεις τους από την κορυφή του Ψαρού. Διέταξα να σαλπίσουν αμέσως υποχώρηση. Μερικοί άτακτοι δεν πειθάρχησαν και συνέχισαν την καταδίωξη.
Τότε εγώ, Υπουργός πολέμου της Αιγύπτου, αρχηγός του αιγυπτιακού στρατού σ’ αυτήν την εκστρατεία Κρης την πατρίδα, τουρκισθείς κατά την παιδικήν μου ηλικίαν και αδελφός, ως λέγουσιν, του εν Αθήναις Παπαδάκη, όστις λαλώ την απλοελληνικήν και είχα το πρόσταγμα της τελευταίας μάχης, διέταξα τον τακτικό οθωμανικό στρατό να πυροβολήσει εναντίων των Οθωμανών ατάκτων. Και αυτό έγινε ’’.

Το 2006 έφτασε στην Κρήτη η εγγονή του. Η εφημερίδα Πατρίς γράφει:
Συγκινημένη που πάτησε τα χώματα των προγόνων της εμφανίστηκε η απόγονος πέμπτης γενιάς του Ισμαήλ Φερίκ πασά, Dr. Amal A. El- Hadary, η οποία παρέστη στην εκδήλωση απονομής τιμής στη μνήμη του μεγάλου εθνικού ευεργέτη και αδελφού του Ισμαήλ, Αντώνη Παπαδάκη.

«Θέλω να μάθω τα πάντα για τη ζωή του Ισμαήλ Φερίκ Πασά στην Ελλάδα», δηλώνει, καθώς μόνο πρόσφατα έμαθε για την ελληνική καταγωγή του.

Η εκδήλωση έγινε στο Πολιτιστικό Κέντρο Ψυχρού, όπου πραγματοποιήθηκαν τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Αντωνίου Φ. Παπαδάκη.

Η Dr. Amal A. El- Hadary πληροφορήθηκε πριν λίγους μήνες για την ελληνική καταγωγή της, «μόλις τον προηγούμενο Ιανουάριο έμαθα για το Αντώνη Καμπάνη Παπαδάκη και ότι είναι αδελφός του Ισμαήλ Πασά», αναφέρει στην «Π». Δεν γνώριζε ότι ο Ισμαήλ Φερίκ πασάς είχε ελληνικές ρίζες και ότι η οικογένεια της προέρχεται από μία πλούσια τούρκικη οικογένεια. «Οφείλω να πω ότι μας άφησε σημαντική περιουσία, της οποίας, όμως δεν ήξερα το μέγεθος πρωτύτερα», συμπληρώνει.
Εδώ η συνέντευξη της Dr. Amal A. El- Hadary στην εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ: https://archive.patris.gr/articles/92181/43626
κι εδώ η ίδια η εγγονή του Ισμαήλ Πασά στην “Π” :
https://archive.patris.gr/articles/92181/43625

*Από Joanna Dimitriadou

3 Απριλίου ιστοσελίδα Κρητική Ιστορία

Μπέρτολντ Μπρεχτ: "Αναρωτιέμαι, γιατί να συζητάω μαζί τους; ψωνίζουνε τη γνώση για να την πουλήσουν... Γιατί να ενδιαφερθούνε να γνωρίσουν ό,τι ενάντια στην αγοραπωλησία μιλάει;..."

(Στους φοιτητές στο ανοικοδομημένο αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου)

Για να μπορείτε να καθόσαστε εδώ: τόσο αίμα
χύθηκε.

Μπορεί να το ξεχάσετε να επιθυμείτε.

Να ξέρετε τούτο μοναχά: σ’ αυτά τα καθίσματα καθότανε άλλοι
πιο μπροστά από σάς
που αργότερα καθίσανε πάνω στο σβέρκο των ανθρώπων.

Επαγρυπνείτε!

Πάντα ό,τι να ερευνάτε, ό,τι ν’ ανακαλύψετε
ό,τι να μάθετε, δε θα σας χρησιμέψει,
αν δε συνδέετε με τον αγώνα το μυαλό σας
και δε διαχωρίζεστε απ’ όλους τους εχθρούς της ανθρωπότητας.

Ποτέ να μην ξεχνάτε: κάποιοι όμοιοί σας αγωνίστηκαν

Aυτό θέλω να τους πω.

Αναρωτιέμαι: γιατί να συζητάω μαζί τους;
ψωνίζουνε τη γνώση για να την πουλήσουν.
Θέλουν να μάθουνε πού υπάρχει γνώση φτηνή
που να μπορούνε ακριβά να την πουλήσουν.

 Γιατί να ενδιαφερθούνε να γνωρίσουν ό,τι
ενάντια στην αγοραπωλησία μιλάει;

Θέλουνε να νικήσουν.
Στη νίκη ενάντια τίποτα δε θέλουνε να ξέρουν.

Δε θέλουνε άλλοι να τους καταπιέζουν,
θέλουνε να καταπιέζουν οι ίδιοι.

Δε θέλουνε την πρόοδο.
Θέλουνε την υπεροχή.

Πειθαρχούνε σ’ όποιον
τους υπόσχεται πως θα μπορούνε να διατάζουν.

Θυσιάζονται
για να μπορέσει να μείνει όρθιος ο βωμός της θυσίας.

Τι να τους πω, σκέφτηκα. 

Αυτό θέλω να τους πω, αποφάσισα.

Μπέρτολντ Μπρεχτ 

Γιατί όλοι τους κάναν λάθος. Δεν είναι «Νέος Ιός». «Το παραμύθι της έλλειψης ανοσίας» στον Κορωνοϊό

Coronavirus: Γιατί όλοι τους κάναν λάθος. Δεν είναι «Νέος Ιός». «Το παραμύθι της έλλειψης ανοσίας»

«Ήταν ακόμη πιο λάθος να ισχυριστούν ότι ο πληθυσμός δεν θα είχε ήδη κάποια ανοσία έναντι αυτού του ιού». Η ανοσο-απόκριση στον ιό είναι ισχυρότερη από ό, τι πιστεύουν όλοι

Από τον Beda M Stadler
Περιοδικό : Παγκόσμια έρευνα, 08 Ιουλίου 2020
Weltwoche 2 Ιουλίου 2020
Θέμα: Παραπληροφόρηση ΜΜΕ , Επιστήμη και Ιατρική
Το αρχικό άρθρο δημοσιεύθηκε στο Ελβετικό περιοδικό Weltwoche (Παγκόσμια Εβδομάδα) στις 10 Ιουνίου.
Ο συγγραφέας, Beda M Stadler είναι ο πρώην διευθυντής του Ινστιτούτου Ανοσολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βέρνης, βιολόγος και ομότιμος καθηγητής.

Ο Stadler είναι ένας σημαντικός ιατρός στην Ελβετία, του αρέσει επίσης να χρησιμοποιεί προκλητική γλώσσα, η οποία δεν πρέπει να σας αποτρέψει από τα εξαιρετικά σημαντικά σημεία που επισημαίνει.
Επιστροφή στη Λογική, Medium, 2 Ιουνίου 2020
OneWorld
Αυτό δεν είναι μια καταγγελία, αλλά ένας αδίστακτος απολογισμός [της τρέχουσας κατάστασης]. Θα μπορούσα να χαστουκίσω τον εαυτό μου, γιατί κοίταζα τον Sars-CoV2 τόσο πολύ καιρό με πανικό. Είμαι επίσης κάπως ενοχλημένος με πολλούς από τους συναδέλφους μου στην ανοσολογία που μέχρι στιγμής έχουν αφήσει τη συζήτηση για το Covid-19 σε ιολόγους και επιδημιολόγους.
Πιστεύω ότι είναι καιρός να επικρίνουμε μερικές από τις κύριες, εντελώς ψευδείς, δημόσιες δηλώσεις σχετικά με αυτόν τον ιό.

Πρώτον, ήταν λάθος να ισχυριστούν ότι αυτός ο ιός ήταν νέος.
Δεύτερον, ήταν ακόμη πιο λάθος να ισχυριστούν ότι ο πληθυσμός δεν θα είχε ήδη κάποια ανοσία εναντίον του ιού.
Τρίτον, ήταν το αποκορύφωμα της ηλιθιότητας να ισχυριστούμε ότι κάποιος θα μπορούσε να έχει το Covid-19 χωρίς καθόλου συμπτώματα ή ακόμη και να μεταδώσει την ασθένεια χωρίς να εμφανίσει καθόλου συμπτώματα.
Αλλά ας τα δούμε ένα προς ένα.
1. Ένας νέος ιός;
Στο τέλος του 2019, ένας κοροναϊός, που θεωρείται νέος, εντοπίστηκε στην Κίνα.
Όταν η γονιδιακή αλληλουχία, δηλαδή το σχεδιάγραμμα αυτού του ιού, αναγνωρίστηκε και έλαβε ένα όνομα παρόμοιο με εκείνο των Sars που ταυτοποιήθηκε το 2002, δηλαδή Sars-CoV-2, θα έπρεπε να έχουμε ήδη αναρωτηθεί τότε [αυτός ο ιός] συνδέεται με άλλους κορονοιούς, οι οποίοι μπορεί να προκαλέσουν ασθένεια στους ανθρώπους.
Όμως όχι,  αντ ‘αυτού συζητήσαμε μάλλον το ζώο από το οποίο θα μπορούσε να προέρχεται ο ιός ως μέρος του κινεζικού μενού.
Εν τω μεταξύ, ωστόσο, πολλοί περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι οι Κινέζοι ήταν τόσο ανόητοι ώστε να απελευθερώσουν τον ιό μόνοι τους στη χώρα τους.
Τώρα που μιλάμε για ανάπτυξη εμβολίου κατά του ιού, ξαφνικά βλέπουμε μελέτες που δείχνουν ότι αυτός ο λεγόμενος νέος ιός συνδέεται πολύ στενά με το Sars-1 καθώς και με άλλους βήτα-κορονοιούς που μας κάνουν να υποφέρουμε κάθε χρόνο με τη μορφή κρυολογήματος.
Εκτός από τις καθαρές ομολογίες στην αλληλουχία μεταξύ των διαφορετικών ιών κορονοϊών που μπορούν να προκαλέσουν ασθένεια στους ανθρώπους, οι [επιστήμονες] εργάζονται επί του παρόντος για να εντοπίσουν μια σειρά από περιοχές του ιού που τα ανθρώπινα ανοσοκύτταρα τα αναγνωρίζουν, με τον ίδιο τρόπο.
Δεν πρόκειται πλέον για τη γενετική σχέση, αλλά για το πώς το ανοσοποιητικό μας σύστημα βλέπει αυτόν τον ιό, δηλαδή ποια μέρη άλλων κορονοιών θα μπορούσαν ενδεχομένως να χρησιμοποιηθούν σε ένα εμβόλιο.
Έτσι: ο Sars-Cov-2 δεν είναι καινούργιος, αλλά απλώς ένας εποχιακός  ιός κρυολογήματος που μεταλλάχθηκε και εξαφανίστηκε το καλοκαίρι, όπως όλοι οι ιοί κρυολογήματος- αυτό είναι που βλέπουμε αυτήν τη στιγμή σε όλο τον κόσμο.
Παρεμπιπτόντως οι ιοί της γρίπης μεταλλάσσονται σημαντικά περισσότερο και κανείς δεν θα ισχυριζόταν  ποτέ ότι ένα νέο στέλεχος του ιού της γρίπης είναι εντελώς νέο.
Επομένως, πολλοί κτηνίατροι ενοχλήθηκαν από αυτόν τον ισχυρισμό καινοτομίας, καθώς εμβολιάζουν γάτες, σκύλους, χοίρους και αγελάδες κατά των κορονοιών για χρόνια.
2. Το παραμύθι ἐλλειψης ανοσίας
Από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) έως τον κάθε ιολόγο του Facebook, όλοι ισχυρίστηκαν ότι αυτός ο ιός ήταν ιδιαίτερα επικίνδυνος , επειδή δεν υπήρχε ανοσία εναντίον του, επειδή ήταν ένας νέος ιός.
Ακόμη και ο Anthony Fauci, ο σημαντικότερος σύμβουλος της διοίκησης του Trump, σημείωνε στην αρχή κάθε δημόσιας εμφάνισης ότι ο κίνδυνος του ιού έγκειται στο γεγονός ότι δεν υπάρχει ανοσία εναντίον του.
Ο Τόνι [ Anthony Fauci ] και εγώ καθόμασταν συχνά δίπλα  σε σεμινάρια ανοσολογίας στο Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας της Bethesda στις ΗΠΑ, επειδή τότε εργαζόμασταν σε σχετικούς τομείς. Έτσι, για λίγο δεν κριτικάρισα τις δηλώσεις του, καθώς ήταν ένας αξιοσέβαστος συνάδελφός μου.
Άρχισα να το συνειδητοποιώ μόνο όταν το πρώτο εμπορικά διαθέσιμο τεστ αντισωμάτων [για το Sars-CoV-2] πραγματοποιήθηκε από μια παλιά δοκιμή αντισωμάτων που είχε σκοπό να ανιχνεύσει το Sars-1.
Αυτό το είδος του τεστ αξιολογεί εάν υπάρχουν αντισώματα στο αίμα κάποιου και εάν προέκυψαν μέσω πρώιμης καταπολέμησης του ιού. [Οι επιστήμονες] εξήγαγαν ακόμη και αντισώματα από ένα Λάμα που θα ανίχνευε τους  Sars-1, Sars-CoV-2, ακόμη και τον ιό Mers.
Έγινε επίσης γνωστό ότι ο Sars-CoV-2 είχε λιγότερο σημαντικό αντίκτυπο σε περιοχές της Κίνας όπου ο Sars-1 είχε προηγουμένως εμφανιστεί. Αυτό είναι σαφές στοιχείο που υποδηλώνει άμεσα ότι το ανοσοποιητικό μας σύστημα θεωρεί ότι ο Sars-1 και ο Sars-Cov-2 είναι τουλάχιστον εν μέρει πανομοιότυποι  και ότι ο ένας ιός θα μπορούσε πιθανώς να μας προστατεύσει από τον άλλο.
Τότε ήταν που συνειδητοποίησα ότι ολόκληρος ο κόσμος απλώς ισχυρίστηκε ότι δεν υπήρχε ανοσία, αλλά στην πραγματικότητα, κανείς δεν είχε ένα τεστ έτοιμο για να αποδείξει μια τέτοια δήλωση.
Αυτό δεν ήταν επιστήμη, αλλά καθαρή εικασία που βασίστηκε σε ένα προαίσθημα και στη συνέχεια όλοι το παπαγάλιζαν. Μέχρι σήμερα, δεν υπάρχει ούτε ένα τεστ αντισωμάτων που να περιγράφει όλες τις πιθανές ανοσολογικές καταστάσεις, όπως:
εάν κάποιος είναι άνοσος, από πότε είναι, τι στοχεύουν τα αντισώματα εξουδετέρωσης και πόσες δομές υπάρχουν σε άλλους κορονοϊούς που μπορούν εξίσου να οδηγήσουν σε ανοσία .
Στα μέσα Απριλίου δημοσιεύθηκε μια εργασία από την ομάδα του Andreas Thiel στο Charité Berlin. Μια εργασία από 30 συγγραφείς, μεταξύ των οποίων ο ιολόγος Christian Drosten. Έδειξε ότι το 34% των ανθρώπων στο Βερολίνο που δεν είχαν ποτέ επαφή με τον ιό Sars-CoV-2 έδειξαν ωστόσο ανοσία Τ-κυττάρων εναντίον του (η ανοσία Τ-κυττάρων είναι ένα διαφορετικό είδος ανοσολογικής αντίδρασης, βλ. παρακάτω). Αυτό σημαίνει ότι τα Τ-κύτταρα μας, δηλαδή τα λευκά αιμοσφαίρια, ανιχνεύουν κοινές δομές που εμφανίζονται στο Sars-CoV-2 και τους συνηθισμένους ιούς του κοινού κρυολογήματος και ως εκ τούτου καταπολεμούν και τους δύο.
Μια μελέτη του John PA Ioannidis του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ – σύμφωνα με το Ίδρυμα Αϊνστάιν στο Βερολίνο, έναν από τους δέκα πιο αναφερόμενους επιστήμονες στον κόσμο – έδειξε ότι η ανοσία έναντι του Sars-Cov-2, μετρούμενη με τη μορφή αντισωμάτων, είναι πολύ υψηλότερη από ό, τι πιστευόταν προηγουμένως.
Ο Ιωαννίδης σίγουρα δεν είναι θεωρητικός συνωμοσίας που θέλει απλώς να πάει ενάντια στο ρεύμα.
Ωστόσο, τώρα δέχεται κριτική, επειδή οι δοκιμές αντισωμάτων που χρησιμοποιήθηκαν δεν ήταν εξαιρετικά ακριβείς.
Με αυτό, οι κριτικοί του παραδέχονται ότι δεν έχουν ακόμη δοκιμαστεί.
Και εκτός αυτού, ο Ιωάννης  Ιωαννίδης ἐχει τόσο μεγάλη επιστημονική φήμη και βάρος που όλοι οι άλλοι Γερμανοί ιολόγοι φαίνεται να είναι πολύ λίγοι απέναντι του.
3. Η αποτυχία των μοντέλων
Οι επιδημιολόγοι επίσης πείστηκαν για το παραμύθι ότι δεν υπήρχε ανοσία στον πληθυσμό.
Δεν ήθελαν επίσης να πιστέψουν ότι ο κορονοιός ήταν ένας ιός κρυολογήματος που θα εξαφανιζόταν το καλοκαίρι.
Διαφορετικά, τα μοντέλα καμπύλης τους θα φαινόταν διαφορετικά.
Όταν τα αρχικά σενάρια χειρότερης περίπτωσης δεν πραγματοποιήθηκαν πουθενά,, μερικοί άνθρωποι εξακολουθούν να προσκολλώνται σε μοντέλα που προβλέπουν ένα δεύτερο κύμα.
Ας τους αφήσουμε τις ελπίδες τους  – δεν έχω δει ποτέ έναν επιστημονικό κλάδο που να ελίσσεται τόσο πολύ στο οφσάιντ.
Ούτε κατάλαβα ακόμη γιατί οι επιδημιολόγοι ενδιαφέρονται τόσο πολύ για τον αριθμό των θανάτων παρά για τον αριθμό των ανθρώπων που θα μπορούσαν να σωθούν.
4. Ανοσολογία της κοινής λογικής
Ως ανοσολόγος, εμπιστεύομαι ένα βιολογικό μοντέλο, δηλαδή αυτό του ανθρώπινου οργανισμού, το οποίο έχει δημιουργήσει ένα δοκιμασμένο, προσαρμοσμένο ανοσοποιητικό σύστημα. Στα τέλη Φεβρουαρίου, οδηγώντας στο σπίτι έπειτα από την ηχογράφηση [μιας ελβετικής πολιτικής τηλεοπτικής εκπομπής], ανέφερα στον Daniel Koch [πρώην επικεφαλής του ελβετικού ομοσπονδιακού τμήματος «Μεταδοτικές ασθένειες» του Ομοσπονδιακού Γραφείου Δημόσιας Υγείας] ότι υποψιαζόμουνα ότι υπήρχε μία γενικευμένη ανοσία  στον πληθυσμό κατά του Sars-Cov-2. Διαφώνησε με την άποψή μου.
Αργότερα τον υπερασπίστηκα ούτως ή άλλως, όταν είπε ότι τα παιδιά δεν αποτελούσαν κινητήριο παράγοντα στην εξάπλωση της πανδημίας. Υποψιάστηκε ότι τα παιδιά δεν είχαν υποδοχέα για τον ιό, το οποίο φυσικά είναι ανοησία. Ωστόσο, έπρεπε να παραδεχτούμε ότι οι παρατηρήσεις του ήταν σωστές.
Αλλά το γεγονός ότι κάθε επιστήμονας του επιτέθηκε στη συνέχεια και ζήτησε μελέτες για να αποδείξει την άποψή του, ήταν κάπως ειρωνικό.
Κανείς δεν ζήτησε μελέτες για να αποδείξει ότι άτομα σε συγκεκριμένες ομάδες κινδύνου πεθαίνουν. Όταν τα πρώτα στατιστικά στοιχεία από την Κίνα και αργότερα τα παγκόσμια δεδομένα έδειξαν την ίδια τάση, δηλαδή ότι σχεδόν κανένα παιδί κάτω των δέκα ετών δεν αρρώστησε, όλοι έπρεπε να είχαν υποστηρίξει ότι τα παιδιά πρέπει σαφώς να έχουν ανοσία.
Για κάθε άλλη ασθένεια που δεν προσβάλλει μια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων, θα καταλήγαμε στο συμπέρασμα ότι αυτή η ομάδα έχει ανοσία. Όταν οι συνταξιούχοι πεθαίνουν δυστυχώς σε ένα γηροκομείο, αλλά στον ίδιο χώρο άλλοι συνταξιούχοι με τους ίδιους παράγοντες κινδύνου αφήνονται εντελώς αβλαβείς, θα πρέπει επίσης να συμπεράνουμε ότι ήταν πιθανώς άνοσοι.
Αλλά αυτή η κοινή λογική φαίνεται να έχει διαφύγει πολλών, ας τους ονομάσουμε «αρνητές ανοσίας» μόνο για διασκέδαση.
Αυτή η νέα φυλή αρνητών έπρεπε να παρατηρήσει ότι η πλειονότητα των ανθρώπων που ήταν θετικοί στον ιό, δηλαδή ο ιός ήταν παρών στο λαιμό τους, δεν αρρώστησαν.
Ο όρος «σιωπηλοί φορείς» βγήκε από ένα μαγικό καπέλο και ισχυρίστηκαν ότι κάποιος θα μπορούσε να είναι άρρωστος χωρίς να έχει συμπτώματα.
Αυτό και εάν ήταν κάτι!
Εάν αυτή η αρχή από εδώ και στο εξής εφαρμοστεί στον τομέα της ιατρικής, οι ασφαλιστές υγείας θα είχαν πραγματικά ένα πρόβλημα, αλλά και οι δάσκαλοι των οποίων οι μαθητές θα μπορούσαν τώρα να ισχυριστούν ότι έχουν οποιαδήποτε ασθένεια για να εγκαταλείψουν το σχολείο, πρίν το τέλος της ημέρας δεν χρειαζόταν κάποια συμπτώματα για να αρρωσταίνουν.
Το επόμενο αστείο που μοιράστηκαν ορισμένοι ιολόγοι ήταν ο ισχυρισμός ότι όσοι ήταν άρρωστοι χωρίς συμπτώματα θα μπορούσαν να εξαπλώσουν τον ιό σε άλλους ανθρώπους.
Οι «άρρωστοι» υγιείς θα είχαν τόσο μεγάλο μέρος του ιού στο λαιμό τους που μια κανονική συνομιλία μεταξύ δύο ανθρώπων θα ήταν αρκετή ο ένας  «υγιής» να μολύνει τον άλλο υγιή.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να αναλύσουμε τι συμβαίνει εδώ:
Εάν ένας ιός αναπτύσσεται οπουδήποτε στο σώμα, επίσης στο λαιμό, αυτό σημαίνει ότι τα ανθρώπινα κύτταρα πεθαίνουν. Όταν τα ανθρώπινα κύτταρα πεθαίνουν, το ανοσοποιητικό σύστημα ειδοποιείται αμέσως ότι έχει προκληθεί μόλυνση.
Ένα από τα πέντε βασικά συμπτώματα μιας λοίμωξης είναι ο πόνος. Είναι κατανοητό ότι όσοι υπέφεραν από τον Covid-19 μπορεί να μην θυμούνται αυτόν τον ξηρό λάρυγγα και στη συνέχεια να ισχυρίζονται ότι δεν είχαν συμπτώματα πριν από λίγες μέρες.
Αλλά για τους γιατρούς και τους ιολόγους να το μετατρέψουν αυτό σε μια ιστορία «υγιών» ασθενών η οποία προκαλεί πανικό και συχνά δόθηκε ως λόγος για αυστηρότερα μέτρα περιορισμού, δείχνει απλώς πόσο κακό είναι το αστείο. Τουλάχιστον ο ΠΟΥ δεν αποδέχθηκε τον ισχυρισμό για ασυμπτωματικές λοιμώξεις και μάλιστα αμφισβητεί αυτόν τον ισχυρισμό στον ιστότοπό του.
Εδώ είναι μια σύντομη περίληψη, ειδικά για όσους αρνούνται την ανοσία, για το πώς οι άνθρωποι προσβάλλονται από μικρόβια και πώς αντιδρούμε σε αυτά:
Εάν υπάρχουν παθογόνοι ιοί στο περιβάλλον μας, τότε όλοι οι άνθρωποι – είτε άνοσοι είτε όχι – δέχονται επίθεση από αυτόν τον ιό .
Εάν κάποιος είναι άνοσος, ξεκινά η μάχη με τον ιό. Αρχικά προσπαθούμε να αποτρέψουμε τη σύνδεση του ιού με τα κύτταρα μας με τη βοήθεια αντισωμάτων. Αυτό λειτουργεί κανονικά μόνο εν μέρει, δεν μπλοκάρονται όλοι και ορισμένοι ιοί θα προσκολληθούν στα κατάλληλα κύτταρα.
Αυτό δεν χρειάζεται να οδηγήσει σε συμπτώματα, αλλά επίσης δεν είναι ασθένεια. Επειδή ο δεύτερος  προστατευτικός μηχανισμός καλείται τώρα σε δράση. Αυτά είναι τα προαναφερθέντα Τ-κύτταρα, τα λευκά αιμοσφαίρια, τα οποία μπορούν να προσδιορίσουν από την εξωτερική επιφάνεια` σε ποια κύτταρα κρύβεται ο ιός για να πολλαπλασιαστεί. Αυτά τα κύτταρα, που τώρα επωάζουν τον ιό, αναζητούνται σε ολόκληρο το σώμα και θανατώνονται από τα Τ-κύτταρα έως ότου πεθάνει ο τελευταίος ιός.
Αν λοιπόν κάνουμε μια δοκιμή PCR για κορωνοϊό σε ένα άνοσο άτομο, δεν είναι ο ιός που ανιχνεύεται, αλλά ένα μικρό κομμάτι του ιικού γονιδιώματος. Το τεστ επιστρέφει θετικό για όσο διάστημα έχουν απομείνει μικρά κομμάτια του ιού.
Σωστό:
Ακόμα κι αν ο μολυσματικός ιϊκός παράγοντας είναι νεκρός από καιρό, ένα τεστ μπορεί να επανέλθει θετικό, επειδή η μέθοδος PCR πολλαπλασιάζει ακόμη και ένα μικρό κλάσμα του ιικού γενετικού υλικού αρκετά [για να ανιχνευθεί].
Αυτό ακριβώς συνέβη, όταν υπήρχαν οι παγκόσμιες ειδήσεις, ακόμη και από τον ΠΟΥ, ότι 200 Κορεάτες που είχαν ήδη περάσει την Covid-19 μολύνθηκαν για δεύτερη φορά και ότι επομένως πιθανώς δεν υπήρχε ανοσία έναντι αυτού του ιού. Η εξήγηση για το τι πραγματικά συνέβη και μια συγνώμη ήρθε πολύ αργότερα, όταν ήταν σαφές ότι οι άνοσοι Κορεάτες ήταν απόλυτα υγιείς και είχαν μόνο μια σύντομη μάχη με τον ιό. Η ουσία ήταν ότι τα συντρίμμια του ιού καταγράφηκαν στο υπερβολικά ευαίσθητο τεστ και ως εκ τούτου επέστρεψαν ως «θετικά».
Είναι πιθανό ότι ένας μεγάλος αριθμός των καθημερινών αναφερόμενων αριθμών λοίμωξης οφείλεται αποκλειστικά σε ιϊκά υπολείμματα.
Η δοκιμή PCR με την ακραία ευαισθησία της ήταν αρχικά τέλεια για να μάθουμε πού θα μπορούσε να είναι ο ιός. Αλλά αυτό το τεστ δεν μπορεί να εντοπίσει εάν ο ιός είναι ακόμα ζωντανός, δηλαδή ακόμη μολυσματικός. Δυστυχώς, αυτό οδήγησε επίσης ορισμένους ιολόγους να εξισώσουν τη δύναμη ενός αποτελέσματος δοκιμής με το ιϊκό φορτίο, δηλαδή την ποσότητα του ιού που μπορεί να εκπνέει κάποιος. Ευτυχώς, τα κέντρα ημερήσιας φροντίδας παρέμειναν ανοιχτά.) Ο Γερμανός ιολόγος έχασε αυτό το μέρος, επειδή, κατ ‘αρχήν, δεν εξετάζουν τι κάνουν άλλες χώρες, ακόμη και αν οι αριθμοί περιπτώσεων άλλων χωρών μειώνονται πιο γρήγορα.
5. Το πρόβλημα με την ανοσία στον κορωνοϊό
Τι σημαίνουν όλα αυτά στην πραγματική ζωή;
Ο εξαιρετικά μεγάλος χρόνος επώασης δύο έως 14 ημερών – και αναφορές από 22 έως 27 ημερών – θα έπρεπε να ξυπνήσει κάθε ανοσολόγο.
Όπως και ο ισχυρισμός ότι οι περισσότεροι ασθενείς δεν εκκρίνουν πλέον τον ιό μετά από πέντε ημέρες. Και οι δύο [ισχυρισμοί] με τη σειρά τους οδηγούν στο συμπέρασμα ότι υπάρχει – κάτι στο παρασκήνιο – μια βασική ανοσία που ελέγχει τι συμβαίνει, σε σύγκριση με έναν αναμενόμενο κύκλο [μιας ιογενούς λοίμωξης] – δηλαδή οδηγεί σε μια μακρά περίοδο επώασης και γρήγορη ανοσία.
Αυτή η ανοσία φαίνεται επίσης να είναι το πρόβλημα για ασθενείς με σοβαρή πορεία της νόσου. O βαθμός συγκέντρωσης των αντισωμάτων μας, δηλαδή η ακρίβεια του αμυντικού μας συστήματος, μειώνεται όσο μεγαλώνουμε. Αλλά και τα άτομα με κακή διατροφή ή οι υποσιτισμένοι μπορεί να έχουν εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα, γι’ αυτό και αυτός ο ιός δεν αποκαλύπτει μόνο τα ιατρικά προβλήματα μιας χώρας, αλλά και κοινωνικά θέματα.
Εάν ένα μολυσμένο άτομο δεν έχει αρκετά αντισώματα, δηλαδή έχει μια ασθενή ανοσοαπόκριση, ο ιός εξαπλώνεται αργά σε ολόκληρο το σώμα.
Τώρα που δεν υπάρχουν αρκετά αντισώματα, υπάρχει μόνο το δεύτερο σύστημα στήριξης της ανοσοποιητικής μας απόκρισης: Τα Τ-κύτταρα αρχίζουν να προσβάλλουν τα μολυσμένα με ιό κύτταρα σε όλο το σώμα. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε υπερβολική ανοσοαπόκριση, βασικά σε μαζική σφαγή. αυτό ονομάζεται Καταιγίδα Κυτοκινών.
Πολύ σπάνια αυτό μπορεί να συμβεί και σε μικρά παιδιά όπου στην περίπτωση αυτή ονομάζεται σύνδρομο Kawasaki. Αυτή η πολύ σπάνια εμφάνιση στα παιδιά χρησιμοποιήθηκε επίσης στη χώρα μας για να προκαλέσει πανικό. Είναι ενδιαφέρον, ωστόσο, ότι αυτό το σύνδρομο θεραπεύεται πολύ εύκολα. Τα [προσβεβλημένα] παιδιά λαμβάνουν αντισώματα από υγιείς αιμοδότες, δηλαδή από άτομα που υπέστησαν κρυολογήματα από κοροναϊούς. Αυτό σημαίνει ότι η κρυφή [υποτίθεται μη – υπάρχουσα] ανοσία στον πληθυσμό στην πραγματικότητα χρησιμοποιείται θεραπευτικά.

Η περίφημη καταιγίδα κυτοκινών, προκαλείται από φάρμακα.

Cytokine release syndrome

Έτσι, τα περισσότερα από τα τρέχοντα δεδομένα Cytokine Release Syndrome προέρχονται από μελέτες CAR Τ κυττάρων και blinatumomab σε αιματολογικές κακοήθειες όπου το CRS έχει αναφερθεί σε συχνότητες έως και 100% σε δοκιμές CD19-στοχευόμενων κυττάρων CAR Τ, μερικές φορές με θανατηφόρο έκβαση
Cytokine Storm in a Phase 1 Trial of the Anti-CD28 Monoclonal Antibody TGN1412
Έξι υγιείς νεαροί άνδρες εθελοντές σε ερευνητικό οργανισμό συμμετείχαν στην πρώτη φάση 1 κλινική δοκιμή του TGN1412, μονοκλονικό αντίσωμα, που διεγείρει άμεσα τα Τ κύτταρα. Μέσα σε 12 έως 16 ώρες μετά την έγχυση, αρρώστησαν σοβαρά, με πνευμονική διήθηση και πνευμονική βλάβη, νεφρική ανεπάρκεια και διάδοση ενδοαγγειακής πήξης.
Και οι έξι ασθενείς μεταφέρθηκαν σε μονάδα εντατικής θεραπείας σε δημόσιο νοσοκομείο, όπου έλαβαν εντατική καρδιοπνευμονική υποστήριξη (συμπεριλαμβανομένης της αιμοκάθαρσης), υψηλής δόσης μεθυλπρεδνιζολόνη και ένα ανταγωνιστικό υποδοχέα αντι-ιντερλευκίνης-2.
Θεραπείες με βάση τα κύτταρα https://www.sciencedirect.com/topics/biochemistry-genetics-and-molecular-biology/cytokine-release-syndrome
Και τώρα τι?
Ο ιός έχει εξαφανιστεί προς το παρόν. Πιθανότατα θα επιστρέψει το χειμώνα, αλλά δεν θα είναι ένα δεύτερο κύμα, αλλά απλώς ένα κρυολόγημα.
Αυτοί οι νέοι και υγιείς άνθρωποι που περπατούν αυτή τη στιγμή με τη μάσκα στο πρόσωπό τους θα ήταν καλύτερα να φορούν κράνος αντ’ αυτού, επειδή ο κίνδυνος να πέσει κάτι στο κεφάλι τους είναι μεγαλύτερος από αυτόν ενός σοβαρού περιστατικού του Covid-19.
Εάν παρατηρήσουμε σημαντική αύξηση των λοιμώξεων σε 14 ημέρες [αφού η Ελβετία χαλαρώσει τα μέτρα], θα γνωρίζουμε τουλάχιστον ότι ένα από τα μέτρα ήταν χρήσιμο. Εκτός από αυτό, προτείνω να διαβάσετε την τελευταία δουλειά του John PA Ioannidis, στην οποία περιγράφει την παγκόσμια κατάσταση με βάση στοιχεία την 1η Μαΐου 2020.
Τα άτομα κάτω των 65 ετών αποτελούν μόνο το 0,6 έως 2,6% όλων των θανατηφόρων Covid περιπτώσεων. Για να ξεπεράσουμε την πανδημία, χρειαζόμαστε μια στρατηγική απλώς επικεντρωμένη στην προστασία των ατόμων που κινδυνεύουν άνω των 65 ετών.
Εάν αυτή είναι η γνώμη ενός κορυφαίου εμπειρογνώμονα, ένα δεύτερο κλείδωμα είναι απλώς απαγορευτικό.
Καθώς επιστρέφουμε στο φυσιολογικό, θα ήταν καλό για εμάς τους πολίτες αν κάποιοι από τους κινδυνολόγους ζητήσουν συγγνώμη.
Όπως και οι γιατροί που ήθελαν μία ταξινόμηση για άνω των 80 ετών Covid ασθενών για να σταματήσουν να χρησιμοποιούν τους αναπνευστήρες.
Επίσης τα μέσα ενημέρωσης που συνέχισαν να εμφανίζουν ανησυχητικά βίντεο από ιταλικά νοσοκομεία για να καταδείξουν μια κατάσταση που ως τέτοια δεν υπήρχε.
Όλοι οι πολιτικοί ζητούν «τεστ,τεστ,τεστ» χωρίς καν να γνωρίζουν τι μετρά πραγματικά το τεστ. Και η ομοσπονδιακή κυβέρνηση για μια εφαρμογή που δεν θα δουλέψει ποτέ για  με προειδοποιεί αν κάποιος κοντά μου είναι θετικός, ακόμα κι αν δεν είναι μολυσματικός.
Το χειμώνα, όταν η γρίπη και τα κοινά κρυολογήματα ξαναγυρίσουν, μπορούμε στη συνέχεια να επιστρέψουμε να φιλιούνται λίγο λιγότερο, και πρέπει να πλένουμε τα χέρια μας ακόμη και χωρίς ιό. Και οι άνθρωποι που θα αρρωστήσουν ωστόσο μπορούν στη συνέχεια να φορέσουν τις μάσκες τους για να δείξουν σε άλλους ότι κάτι έχουν μάθει από αυτήν την πανδημία.
Και εάν ακόμα δεν έχουμε μάθει να προστατεύουμε τις ομάδες μας υψηλού κινδύνου, θα πρέπει να περιμένουμε ένα εμβόλιο που ελπίζουμε ότι θα είναι επίσης αποτελεσματικό στα άτομα υψηλού κινδύνου.
Το αρχικό άρθρο δημοσιεύθηκε στο ελβετικό περιοδικό Weltwoche (Παγκόσμια Εβδομάδα) στις 10 Ιουνίου. Ο συγγραφέας,  Dr. Beda M Stadler είναι ο πρώην διευθυντής του Ινστιτούτου Ανοσολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βέρνης, βιολόγος και ομότιμος καθηγητής.

Σπούδασε βιολογία και έλαβε διδακτορικό δίπλωμα και ειδικότητα στον τομέα της μοριακής βιολογίας στη Βέρνη.
Είναι καθηγητής ανοσολογίας (από το 1991) και διευθυντής του Ινστιτούτου ιολογίας και Ανοσολογίας (από το 2001) στο Πανεπιστήμιο της Βέρνης.
Οι κύριοι τομείς του επιστημονικού ενδιαφέροντος είναι: βασική έρευνα στην ανοσολογία στους τομείς της αλλεργιολογίας και της αυτοανοσίας, παραγωγή ανασυνδυασμένων ανθρώπινων ή τεχνητών αντισωμάτων και εμβολίων για θεραπεία.
Εκτός από τις επιστημονικές του δραστηριότητες, είναι επίσης αρθρογράφος του Berner Zeitung και του Neue Züricher Zeitung.  
   https://www.researchgate.net/profile/Beda_Stadler

Μετάφραση-επιμέλεια:
Χρυσόστομος Μπλάνας Χ.Μ.,Msc Public Health
Μαριάννα Μπλάνα Ευαγγέλου Msc Biochemist
ΠΗΓΗ:

Coronavirus: Γιατί όλοι τους κάναν λάθος;

Η ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ΕΚ ΠΡΟΜΕΛΕΤΗΣ ΤΗΣ «ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ ΚΟΡΩΝΑΪΟΣ», Κλεάνθης Γρίβας

Η ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ΕΚ ΠΡΟΜΕΛΕΤΗΣ ΤΗΣ ΦΙΑΣΚΟ «ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ ΚΟΡΩΝΑΪΟΣ»

(Πρώτη καταχώρηση: Ζούγκλα Τρίτη, 21 Ιουλίου 2020, 00:41)

Η ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ΕΚ ΠΡΟΜΕΛΕΤΗΣ

ΤΗΣ ΦΙΑΣΚΟ «ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ ΚΟΡΩΝΑΪΟΣ»

Θάνατοι από ΟΛΕΣ τις αιτίες στην Ελλάδα

Στις 21 πρώτες εβδομάδες του 2020 = 53.619

Στις 21 πρώτες εβδομάδες του 2019 = 53.609

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:

ΣΚΟΤΩΝΕΙ Η ΠΛΥΣΗ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ (όταν υπάρχει), Η ΒΛΑΚΕΙΑ (ακατανίκητη δύναμη), Η «ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ» ΑΠΑΤΗ, ΚΑΙ Η ΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ.

KAI OXI ΚΟΡΩΝΑΪΟΣ

Οι τίτλοι από τον Κλεάνθη Γρίβα

https://www.zougla.gr/greece/article/se-53619-anil8an-i-8anati-sti-xora-tis-protes-21-evdomades-fetos

καταχώρηση: Δευτέρα, 20 Ιουλίου 2020, 17:04

Σε 53.619 ανήλθαν οι θάνατοι στη χώρα τις πρώτες 21 εβδομάδες φέτος

Οι θάνατοι στην Ελλάδα από ΟΛΕΣ τις αιτίες στις πρώτες 21 εβδομάδες του 2020, ανήλθαν σε 53.619 (26.694 άνδρες και 26.925 γυναίκες). Ενώ, στην αντίστοιχη περίοδο του 2019 ήταν 53.609 (26.911 άνδρες και 26.698 γυναίκες), παρουσιάζοντας οριακή αύξηση της τάξης του 0,02%.

Τα αντίστοιχα ποσοστά για την περίοδο 2016-2019 ανέρχονται 

σε 7,7% το 2019 σε σχέση με το 2018 (49.778 θάνατοι), 

σε -8,47% το 2018 σε σχέση με το 2017 (54.385 θάνατοι) και 

σε 11,46% το 2017 σε σχέση με το 2016 (48.794 θάνατοι), 

όπως αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Τα στατιστικά αυτά στοιχεία (προέρχονται από τα ληξιαρχεία όλων των δημοτικών αρχών) περιλαμβάνονται σε ένα νέο έκτακτο δελτίο της ΕΛΣΤΑΤ και αναφέρονται στους θανάτους που έλαβαν χώρα στην ελληνική επικράτεια κατά την εν λόγω περίοδο, οι οποίοι προκλήθηκαν από διάφορες αιτίες, συμπεριλαμβανομένων των θανάτων λόγω της πανδημίας Covid-19. 

Αντίστοιχη δημοσίευση προγραμματίζεται να πραγματοποιείται σε μηνιαία βάση, καθ' όλη την περίοδο που θα παρουσιάζει ενδιαφέρον η τακτικότερη παρακολούθηση της εξέλιξης των θανάτων.

Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, 

οι περισσότεροι θάνατοι καταγράφηκαν 

την 7η εβδομάδα (10 έως 16/2/2020) με ποσοστό αύξησης 8,5% σε σχέση με το 2019, την 12η (16 έως 22/3/2020) [πρώτη εβδομάδα εφαρμογής των περιοριστικών μέτρων λόγω Covid-19], με ποσοστό αύξησης 6,4% και 

την 20η (11 έως 17/5/2020), κατά την οποία ξεκίνησε η άρση των περιοριστικών μέτρων, με ποσοστό αύξησης 8,8%.

οι λιγότεροι θάνατοι καταγράφηκαν 

την 8η εβδομάδα (17 έως 23/2/2020), 

την 9η εβδομάδα (24/2 έως 1/3/2020), 

την 17η εβδομάδα (20/4- 26/4/2020) και 

την 19η εβδομάδα (4/5- 10/5/2020), 

με ποσοστά μείωσης 7,3%, 8,2%, 8,6% και 9%, αντίστοιχα.

Ανά ηλικία, οι θάνατοι ήταν περισσότεροι κυρίως 

στις ηλικιακές ομάδες 80-84, 85- 90 και άνω των 90 ετών, 

σε ποσοστά 0,74% στο σύνολο, 0,5% στους άρρενες και 0,91% στις θήλεις.

Από τον τόπο μόνιμης διαμονής των θανόντων, προκύπτει ότι υπάρχει αύξηση των θανάτων σε έξι περιφέρειες και μείωση στις υπόλοιπες επτά. 

Η μεγαλύτερη αύξηση (4,94%) παρουσιάζεται στην περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης και η μεγαλύτερη μείωση (6,05%) στην περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας