Ας θυμηθούμε την συνέχεια χιλιετιών της μοναδικά πλούσιας και εννοιολογικής ελληνικής γλώσσας.
Χτες έβλεπα στην δορυφορική ένα ντοκυμαντέρ του κινεζικού κρατικού καναλιού "CGTN documentary" που εκπέμπει στα αγγλικά (το κατάργησαν κι αυτό από όλα τα δορυφορικά προγράμματα μετά το 2020 οι εγχώριοι και όλοι οι δυτικοί "πλουραλιστές"...)
(ψάξτε το όσοι έχετε δορυφορική, εντελώς άλλη ποιότητα, βαθιά ανθρωπιστική και δεμένη με τις καλύτερες παλιές και νεότερες παραδόσεις του κινεζικού λαού).
Με κατέπληξε για πολλοστή φορά ο απέραντος σεβασμός στις ρίζες του έθνους τους, τα αποφθέγματα σοφίας για το πώς χωρίς στέρεο δέσιμο με τις ρίζες του πολιτισμού του ο κάθε λαός δε μπορεί να απλώσει νέα κλαδιά και άνθη και καρπούς...
Εφαρμόζει, ως γνωστό, κρατικά ελεγχόμενο καπιταλισμό.
Με απροσδιόριστο, μακρινό χρονικά στρατηγικό στόχο, κατά το πρόγραμμα του ΚΚΚίνας, "το πέρασμα σε σοσιαλιστικό μετασχηματισμό μέσω της οικονομικής ευρωστίας".
Κάτι παρόμοιο με την (πολύ σύντομη όμως εκεί αφού θεωρήθηκε "αναγκαίο προσωρινό κακό") περίοδο της "Νέας Οικονομικής Πολιτικής-ΝΕΠ" του 1922-26 περίπου στην ΕΣΣΔ.
Παρά τις κοινωνικές ανισότητες που συνεπάγεται ο καπιταλισμός γενικά, άρα και ο κινεζικός, αν και ως τώρα υπάρχει εκεί συνεχής αλματώδης πρόοδος στο βιοτικό επίπεδο και την ποιότητα ζωής των πλατιών λαϊκών στρωμάτων,
είναι τεράστια η ηθική και εν γένει ποιοτική διαφορά της κινεζικής τηλεοπτικής κουλτούρας με την εμετική βαρβαρότητα, κενότητα, υποκρισία, μεταμοντερνισμό και εθνοδιαλυτική "πολιτική ορθότητα" που αποπνέουν όλα τα διεθνή και εθνικά (σαν τα "ελληνικά") κανάλια της αποκτηνωτικής καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης!
Ο καπιταλισμός τους, όσες ενστάσεις κι αν έχει ο κάθε "ξερόλας" καταχρεωμένος μέχρι τέταρτης γενεάς νεοέλληνας, αν και ο πιο εξωστρεφής παραγωγικά-εμπορικά στον κόσμο, είναι εθνικά ελεγχόμενος, όχι έρμαιο των ολιγαρχών της παγκοσμιοποίησης!
Να γιατί (όχι μόνο γιαυτό μα ως μια από τις βασικότερες αιτίες) η ως πριν λίγες δεκαετίες υπανάπτυκτη Κίνα έγινε ήδη η μόνη χώρα με λίαν θετικό ισοζύγιο διεθνών συναλλαγών, η χώρα που της χρωστούν και δεν χρωστάει σε εμπόρους των λαών!
Από αμελητέα προ ολίγων δεκαετιών η δεύτερη -ολοταχώς για πρώτη- στον κόσμο οικονομική δύναμη και μάλιστα, σύμφωνα με τα στοιχεία όλων των διεθνών οργανισμών, η μόνη ισχυροποιούμενη ακόμα και σήμερα, μέσα στην παγκόσμια κρίση των λοκ ντάουν της κορωνοϋστερίας που βωλοδέρνουν οι άλλες χώρες!
Πολύ σύντομα και τεχνολογικά και αμυντικά σε μια δεκαετία θα είναι πρώτη, όπως ομολογούν ανησυχώντας έντονα οι οικονομικοί και γεωπολιτικοί αναλυτές των ΗΠΑ και ΕΕ...
Να γιατί ατενίζει με αισιοδοξία το αύριο το πανάρχαιο αυτό ιστορικό έθνος των 1.400 εκατομμυρίων πολιτών που κατόρθωσε μετά από αιώνες αποικιοκρατικής υποδούλωσης και δεκάδες πνιγμένους στο αίμα των παιδιών της πολέμους κατά των εκάστοτε κατακτητών και εισβολέων (Άγγλων επί αιώνες, Ιαπώνων μετά που έκαναν γενοκτονία άνω των 20 εκατομμυρίων αμάχων εκεί για την οποία η δυτική ιστοριογραφία αισχρά σιωπά)...
Αυτά ως σημερινές μου σκέψεις με αφορμή την χτεσινή εκπομπή του CGTN documentary και τις ρίζες της Γλώσσας και του Πολιτισμού μας που αναλογίστηκα κοιτάζοντας τις παραπάνω λέξεις.
Οι αρχαίοι Έλληνες βέβαια, για να εξηγούμαστε, δεν έγραφαν με τόνους και πνεύματα!
Έγραφαν μόνο με κεφαλαία-σκέτα.
Η "μικρογράμματος γραφή" με κεφαλαία μόνο τα αρχικά κλπ εμφανίστηκε μετά τις κατακτήσεις του Μεγαλέξανδρου, όταν η Ελληνική έγινε παγκόσμια (όλου του τότε γνωστού κόσμου) γλώσσα. Και οι τόνοι-πνεύματα καθιερώθηκαν μόλις στον 10ο αι. μΧ!
Γιατί;
Επειδή οι Έλληνες είχαν προσωδιακή (δηλαδή μουσική) προφορά δηλαδή απέδιδαν ηχητικά διαφοροποιημένο κάθε φωνήεν κι αυτό φαινόταν από της γραφή του.
Το Η πχ το πρόφεραν σαν διπλό Ι, το Ω σαν διπλής διάρκειας Ο (γιαυτό λέγεται Ω- μέγα). Τα δίχρονα φωνήεντα τα πρόφεραν άλλοτε σαν μακράς διάρκειας (μακρά) άλλοτε σαν βραχείας διάρκειας (βραχέα).
Βλέποντας μια λέξη με κεφαλαία και μόνο οι Έλληνες αμέσως καταλάβαιναν από το είδος κάθε φωνήεντός της λοιπόν (μα και από τα συμφραζόμενα) τι εννοούσε.
Οι άλλοι λαοί όμως ελάχιστα και πολύ δύσκολα καταλάβαιναν αυτές τις διαφορές.
Για να είναι σαφή λοιπόν τα γραπτά τους προς αυτούς οι Έλληνες γραμματιστές επινόησαν κι εφάρμοσαν πολύ περιορισμένα τότε, τον 4ο μΧ αιώνα τους τόνους και τα πνεύματα ως σημεία ερμηνείας του τέτοιου ή άλλου νοήματος κάθε λέξης.
Οι νεοέλληνες έχουμε χάσει εδώ και αιώνες δυστυχώς την παλιά μας προσωδιακή προφορά.
Γιαυτό, έχουν και οι τόνοι και πνεύματα την αξία τους για όσους θέλουν να ξέρουν σε βάθος και πλάτος την Ελληνική Γλώσσα
Ο τρόπος που διδάσκονταν -χωρίς και καμιά εξήγηση στα σχολεία των παραπάνω αιτίων ύπαρξης των σημείων στίξης- τα κατέστησε αντιπαθή και σχετικά δύσκολα για τους μαθητές, γιαυτό μετά από γλωσσικές διαμάχες ενός και πλέον αιώνα καταργήθηκαν πριν λίγες δεκαετίες.
Δεν είμαι της άποψης πως πρέπει να επανέλθουν στην υποχρεωτική εκπαίδευση.
Όμως στο Λύκειο και μετά, όσοι επιθυμούν να σπουδάσουν ανθρωπιστικές επιστήμες ή παιδαγωγικά μα και όσοι προσανατολισμού θετικών επιστημών ενδιαφέρονται εγκυκλοπαιδικά επιβάλλεται να μαθαίνουν και τα σημεία στίξης και την εννοιολογική τους αξία και την ετυμολογία των λέξεων απαλλαγμένη από αντιεπιστημονικά δόγματα "αρείων" Γερμανών ρατσιστών περί "ινδοευρωπαϊκής-σανσκριτικής ρίζας" και σιωνιστικές αρλουμπολογίες περί "φοινικικού" (οι Φοίνικες, όχι μόνο είναι ελληνικής ρίζας το όνομά τους, αλλά δεν είχαν καθόλου φωνήεντα στην γραφή τους!) "αλφαβήτου"...
Κώστας Σ. Ντουντουλάκης
