Σάββατο 10 Ιουλίου 2021

Πιερ Πάολο Παζολίνι. Ο μεγάλος κομμουνιστής διανοούμενος που είχε με σαφήνεια αναλύσει: "Νέος φασισμός... μόνον υπό τον όρο να ονομάζεται αντιφασισμός!"

 

Ο Pier Paolo Pasolini "χαστουκίζει" τον αντιφασισμό... απέναντι στο νεκρό φασισμό!

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας


«Η αντίθεση μεταξύ των λαών της επανάστασης
και των...
ιμπεριαλιστών υπό τις ΗΠΑ, είναι
η κύρια αντίθεση του σημερινού κόσμου»
Lin Biao



Στη μνήμη του μεγάλου διανοητή... Σαράντα τρία χρόνια από τη δολοφονία του Pier Paolo Pasolini κι ο "Poeta Vate", ο προφητικός οραματιστής κομμουνιστής διανοούμενος είναι επίκαιρος όσο ποτέ, με την πλούσια ιστορική του παρακαταθήκη.
Δολοφονήθηκε* γιατί με τα "κουρσάρικα" γραπτά του έθετε βόμβες στα θεμέλια του καπιταλισμού... κι ειδικότερα πλήρωσε την αγάπη του για την Ελλάδα και τη δημοκρατία (Pier Paolo Pasolini: Τι είναι αυτό το πραξικόπημα; Εγώ γνωρίζω!)
Ο Pier Paolo Pasolini είχε ήδη προεξοφλήσει ποια θα ήταν η διεστραμμένη προέλευση του σημερινού αφηγήματος της παγκοσμιοποίησης, ο αποκαλούμενος "αντιφασισμός": Δεν είμαι αντιφασίστας!
Ο Pier Paolo Pasolini από το 1975 είχε κατανοήσει το ρόλο των σημερινών "αντιφασιστών" στην υπηρεσία του υπερεθνικού κεφαλαίου:
«Οι ανάγκες που εισήγαγε ο παλιός καπιταλισμός ήταν ουσιαστικά πολύ παρόμοιες με τις βασικές ανάγκες. Όμως, οι  ανάγκες που μπορεί να εισάγει ο νέος καπιταλισμός, είναι εντελώς και απόλυτα άχρηστες και τεχνητές.
Να λοιπόν γιατί, μέσω αυτών, ο νέος καπιταλισμός δεν θα αρκούταν μόνο στο να αλλάξει ιστορικά, έναν τύπο ανθρώπου: αλλά θα συνέχιζε αλλάζοντας την ίδια την ανθρωπότητα.
Πρέπει να προστεθεί ότι ο καταναλωτισμός μπορεί να δημιουργήσει αμετάβλητες "κοινωνικές σχέσεις", τόσο με τη δημιουργία, στη χειρότερη περίπτωση, στη θέση του παλιού "κληρικού-φασισμού" ένα νέο "τεχνητό-φασισμό", που θα μπορούσε να υλοποιηθεί μόνον υπό τον όρο να ονομάζεται αντιφασισμός· όπως είναι πλέον περισσότερο πιθανό, δημιουργώντας μέσα στο πλαίσιο της ηδονιστικής του ιδεολογίας, ένα πλαίσιο ψευδούς ανεκτικότητας και ψευδούς λαϊκισμού: χρησιμοποιώντας μια αυταπάτη ψευδαίσθησης, δηλαδή τα ατομικά δικαιώματα.
Και στις δύο περιπτώσεις ο χώρος της πραγματικής επαναστατικής διαφορετικότητας θα περιορίζεται στην ουτοπία, ή στην ανάμνηση: περιορίζοντας συνεπώς τη δράση των μαρξιστικών κομμάτων σε μια σοσιαλδημοκρατική λειτουργία, αναφορικά με την ιστορική οπτική, παντελώς νέα...
Ως εκ τούτου, πρέπει να αγωνιστούμε για τη διατήρηση όλων των μορφών, των εναλλακτικών και υποδεέστερων του πολιτισμού...
Καθόσον, περισσότερο να είναι πεισμένος με φανατισμό ο προοδευτικός διανοούμενος για τα αγαθά της συνεισφοράς του στην κατάκτηση ατομικών δικαιωμάτων, ώστε ουσιαστικά αυτός να αποδέχεται τη σοσιαλδημοκρατική λειτουργία που επιβάλλει σ' αυτόν η εξουσία, με την ψευδή δημιουργία ατομικών δικαιωμάτων απέναντι στη διαφορετική πραγματικότητα.»
Pier Paolo Pasolini

Pier Paolo Pasolini με το βιβλίο του "Οι στάχτες του Γκράμσι"...
(Μπολόνια, 5 Μάρτη 1922 - Lido di Ostia - Ρώμη, 2 Νοέμβρη 1975)

Μνημειώδη κείμενα παρακαταθήκες που ματαίως προσπαθεί να εξαφανίσει η «Ριζοσπαστική αριστερά»... “Radical chic” στην υπηρεσία του ιμπεριαλισμού.
Κείμενα που προφητικά, ή σωστότερα με μαρξιστική ανάλυση από τον κομμουνιστή κι ομοφυλόφιλο Pasolini ("ο ομοφυλόφιλος δεν έχει ανάγκη 'ατομικών δικαιωμάτων' και κινήματος ομοφυλοφίλων, δεν επιθυμεί θεσμική κατοχύρωση από το κράτος για ότι κάνει στην κρεβατοκάμαρά του"), μας δείχνουν πως η "ευρωπαϊκή αριστερά" είναι ο κύριος ταξικός αντίπαλος της εργατικής τάξης, των εργαζομένων και των λαών.
Είχε με σαφήνεια περιγράψει Νέος φασισμός... μόνον υπό τον όρο να ονομάζεται αντιφασισμός!

Γράφει ο Pier Paolo Pasolini πριν 45 ολόκληρα χρόνια:
«Αναρωτιέμαι, αγαπητέ Alberto, αν αυτός ο θυμωμένος αντιφασισμός που βρίσκει σήμερα, με τελειωμένο τον φασισμό, διέξοδο εκτόνωσης στις πλατείες, δεν είναι κατά βάθος ένα όπλο αποπροσανατολισμού που χρησιμοποιεί η άρχουσα τάξη σε βάρος των φοιτητών και των εργαζομένων για να περιορίσει την αμφισβήτηση. Για να ωθήσουν τις μάζες να πολεμήσουν έναν ανύπαρκτο εχθρό, ενώ ο σύγχρονος καταναλωτισμός έρπει ύπουλα, διεισδύει και διαφθείρει την ήδη ετοιμοθάνατη κοινωνία».
Επιστολή του Pier Paolo Pasolini στον Alberto Moravia,
"Incontro con..." [Συνάντηση με...],
Rubrica Rai 1973, Rai Storia

Στη φωτογραφία ο Pier Paolo Pasolini στο μνήμα του Antonio Gramsci (Να ζεις σημαίνει να είσαι Αντάρτης...)

Σχετικά:





Από το καλό κι έγκυρο "Δίκτυο Ιθάκη"... Pier Paolo Pasolini: Το 1975 ΕΒΛΕΠΕ ΤΟΝ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΡΟΛΟ ΤΩΝ "ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΩΝ"


*Ο Πιερ Πάολο Παζολίνι δολοφονήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 1975 στην παραλία της Όστια, κοντά στη Ρώμη Πατήθηκε αρκετές φορές με το δικό του αυτοκίνητο, και μέρος του σώματός του κάηκε με βενζίνη μετά το θάνατό του. Το έγκλημα για πολύ καιρό θεωρήθηκε σαν φόνος εκδίκησης τύπου Μαφίας, και είναι απίθανο ότι έγινε από ένα μόνο άτομο. Ο Giuseppe (Pino) Pelosi (1958–2017), τότε 17 ετών, συνελήφθη να οδηγεί το αυτοκίνητο του Παζολίνι και ομολόγησε τον φόνο. Καταδικάστηκε στο 1976. Το 2005, απέσυρε την ομολογία του, και υποστήριξε ότι άγνωστοι είχαν σκοτώσει τον Παζολίνι. Είπε ότι αναγκάστηκε να ομολογήσει γιατί υπήρχαν απειλές κατά του ίδιου και της οικογένειάς του. Η έρευνα σχετικά με τη δολοφονία Παζολίνι άρχισε εκ νέου μετά την αναίρεση του Πελόζι...Οι δικαστές έκριναν τελικά ότι οι νέες ενδείξεις δεν ήταν αρκετές για να ξανανοίξουν την υπόθεση κι έτσι αυτή θάφτηκε οριστικά...

Προεδρικές εκλογές 26/5/2021 στην ηρωική Συρία - Mάθημα Δημοκρατίας και Εθνικής Αξιοπρέπειας

 

Όσα κρύβουν όλα τα ΜΜΕ: Προεδρικές εκλογές στη Συρία... Mάθημα Δημοκρατίας!


Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας
 
«Ο Θεός να σε προστατεύει… ω Συρία * Allāh yahmiki yā Sūriya *  الله يحميكي يا سوريا
Όλοι για τη Συρία, ο καθένας με το θεό του»!»...

Κανένα ΜΜΕ της αργυρώνητης δημοσιογραφικής πορνείας δεν κάνει ούτε μία αναφορά, ή νύξη στις προεδρικές εκλογές της Συρίας, παρότι στον 10ο χρόνο ενός πολέμου, μιας ιμπεριαλιστικής επίθεσης, διεξάγονται κανονικά σύμφωνα με το Συριακό Σύνταγμα στις 26 Μάη 2021.

Χθες, οι Απόδημοι Σύροι σ' ολόκληρο τον κόσμο πήραν μέρος στις Προεδρικές εκλογές, ψηφίζοντας τον Πρόεδρο της Συρίας της προτίμησής τους, στις πρεσβείες και προξενεία, όπου επιτρέπουν οι τοπικές αρχές των χωρών που ζουν κι εργάζονται Σύροι. Εκλογικά τμήματα σε ξένες χώρες όλου του κόσμου, εφορευτικές επιτροπές με τη συμμετοχή εκπροσώπων των υποψήφιων προέδρων και πολιτικών κομμάτων.

Το 4ο Ράιχ, η νεοναζιστική Ευρωπαϊκή Ένωση και οι ΗΠΑ, μήνες τώρα αρνήθηκαν να στείλουν παρατηρητές στις Προεδρικές εκλογές στη Συρία κι ήδη ανακοίνωσαν πως δεν θα αναγνωρίσουν κανένα αποτέλεσμα. Χαρακτηριστικό δείγμα ιμπεριαλιστικών χωρών, σήμερα ξεδοντιασμένων νέο-αποικιοκρατών που έχασαν τις ελπίδες να μετατρέψουν το λαϊκό-κοσμικό σύστημα της Συρίας σε ένα καθεστώς τρομοκρατίας, με τους μισθοφόρους φονιάδες τους.

Οι Προεδρικές εκλογές της Συρίας αντιπροσωπεύουν την αδιαπραγμάτευτη θέληση του Συριακού λαού, την αμετάβλητη αγάπη για την Πατρίδα, την Εθνική Ανεξαρτησία και Κυριαρχία. Όπως ακριβώς είναι η Αντίσταση στους ιμπεριαλιστές μετά από 10 χρόνια πολέμου εναντίον της τρομοκρατίας και ενός παράνομου δολοφονικού εμπάργκο κι αποκλεισμού. Οι εκλογική διαδικασία ψηφοφορίας σ' αυτές τις εκλογές απαγορεύτηκε σε πολλές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τις ΗΠΑ, τη Μεγάλη Βρετανία και, απολύτως φυσιολογικά στην αποικία Ελλάδα, που από την έναρξη της "αραβικής άνοιξης made in USA", όλες οι κυβερνήσεις κι η λεγόμενη εξωκοινοβουλευτική "αριστερά", μέχρι και σήμερα, αναγνωρίζουν τους φονιάδες αποκεφαλιστές του λεγόμενου ¨ελεύθερου συριακού στρατού" ως εκπροσώπους του Συριακού λαού.

Οι Σύροι πολίτες ψήφισαν στις εξής χώρες: Αυστραλία, Κύπρο, Αυστρία, Γαλλία, Ισπανία, Ουγγαρία, Ελβετία, Βέλγιο, Ρωσία, Ουγγαρία, Σερβία, Λευκορωσία, Αρμενία, Μαλαισία, Κίνα, Ιαπωνία, Ινδία, Πακιστάν, Ιράν, Αίγυπτο, Ομάν, Μπαχρέιν, Κουβέιτ, Αργεντινή, Βενεζουέλα κι όπου αλλού υπάρχουν Κοινότητες Σύρων Αποδήμων.

Η περίπτωση Ελλάδα [Βλέπε, σε: Σε τι διαφέρει η "Ευρωπαϊκή Ένωση"... από τη ναζιστική Γερμανία του Χίτλερ;αποτελεί ένα πρωτοφανές φαινόμενο. Η ηγεσία της Συριακής Κοινότητας Αποδήμων, μοναδική εξαίρεση σ' ολόκληρο τον κόσμο, στρατεύτηκε εναντίον της πατρίδας τους από την πρώτη ημέρα της ιμπεριαλιστικής επίθεσης. Μάλιστα, λίγες ημέρες πριν τη διακοπή των διπλωματικών σχέσεων Ελλάδας-Συρίας (Δεκέμβρης 2012), σε μια προβοκατόρικη διαδήλωση της εξωκοινοβουλευτικής Νατοϊκής "αριστεράς", ανταρσυα (Πέτρος Κωνσταντίνου - Έξω τώρα η Πρέσβης απ' την χώρα), του τότε Συνασπισμού (υπό την καθοδήγηση της εξωτερικής πολιτικής κάποιου Κώστα Ήσυχου, Νατοϊκότερου των Νατοϊκών [Βλέπε, σε: 5 Aπρίλη 2011... τα πρώτα επίσημα διαπιστευτήρια της Νατοϊκής "αριστεράς" για ν' αναλάβει κυβερνητικό ρόλο]), μαζί με φονιάδες αποκεφαλιστές του FSA... κατέστρεψαν στην κυριολεξία το κτίριο της Συριακής πρεσβείας στην Αθήνα, κραυγάζοντας: "Να φύγει τώρα η πρεσβεία - Να φύγει ο αιμοσταγής δικτάτορας Άσαντ" και λίγες μέρες ο Αβραμόπουλος έκανε πράξη το "αίτημά" τους.

«Δεν θα μπορέσουν να ψεύδονται αιωνίως.
Θα πρέπει αργά ή γρήγορα να λογοδοτήσουν στη λογική με λογική,
στις ιδέες με ιδέες, στο συναίσθημα με συναίσθημα.
Και τότε θα σιωπήσουν: το κάστρο των εκβιασμών τους.
της βίας και των ψεμάτων θα καταρρεύσει
»
Pier Paolo Pasolini

[Βλέπε, σε: Ο Pier Paolo Pasolini "χαστουκίζει" τον αντιφασισμό απέναντι στο νεκρό φασισμό!]

Προεδρικές εκλογές στη Συρία, 26 Μάη 2021, με διεθνείς παρατηρητές από όλες τις χώρες του κόσμου, εκτός των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης του 4ου Ράιχ, που για ακόμη μία φορά θα χαστουκίσει ο Συριακός λαός και μετά την ντροπιαστική τους ήττα από το 10ετή πόλεμο τρομοκρατίας που εξαπέλυσαν.


Οι υποψήφιοι για την Προεδρία:

Abdullah Salloum Abdullah, γεννημένος το 1956 στην Αζάζ (20 χιλιόμετρα από την Αρχαία Βέροια, το σημερινό Χαλέπι).

Πρώην βουλευτής (2012-2016), ηγετικό στέλεχος του "Σοσιαλιστικού Ενωτικού Κόμματος" (Socialist Unionist Party), Νασερικό αριστερό κόμμα υπέρ του Εθνικού αραβικού σοσιαλισμού, που ιδρύθηκε το 1962, ως διάσπαση του Σοσιαλιστικού Κόμματος Μαάθ. Ηγέτης του κόμματος είναι ο Fayiz Ismail.

Ο Αμπντουλάχ Σαλλούμ Αμπντουλάχ, υποψήφιος Πρόεδρος της Συρίας, παρουσιάζει τo εκλογικό του πρόγραμμα σε διακαναλική συνέντευξη, την οποία ξεκίνησε με τη δήλωση: «Είναι υποψήφιος για το Σοσιαλιστικό Ενωτικό Κόμμα και η υποψηφιότητά μου είναι απόφαση του κόμματος, που αποφάσισε να συμμετάσχει στις προεδρικές εκλογές του 2021 και με επέλεξε ως υποψήφιο. Αποδέχθηκα αυτό το καθήκον από το κόμμα μου και είμαι αφοσιωμένος στην απόφαση του κόμματος».

Οι βασικές αρχές-άξονες του υποψήφιου προέδρου Abdullah Salloum Abdullah, είναι:

«Δεν είναι δυνατόν να βγούμε από την κρίση στη Συρία πριν από την εξάλειψη της τρομοκρατίας και την απομάκρυνση των ΗΠΑ, Τούρκων και Ισραηλινών κατακτητών και την πλήρη απελευθέρωση της Συρίας... Προϋποθέσεις για να διασφαλιστεί η ασφαλής επιστροφή των εκτοπισμένων Σύρων στην πατρίδα τους και η παροχή των απαραίτητων υπηρεσιών για να συνεχίσουν την καθημερινή τους ζωή.
Οποιοσδήποτε τρομοκράτης ή κατακτητής δεν θα εγκαταλείψει τη γη μας χωρίς αντίσταση κι αυτό που απαιτείται από όλους τους Σύρους είναι πως Λαϊκή Αντίσταση είναι απαραίτητη για να νικήσουμε τους κατακτητές που λεηλατούν τους πόρους της χώρας... Χρειαζόμαστε ισχυρό συριακό κράτος... να διατηρήσουμε την Ανεξαρτησία Συρίας... Χρειαζόμαστε μια σοβαρή πολιτική καταπολέμησης της διαφθοράς που υπάρχει στα θεσμικά όργανα και στους ανθρώπους.
»

 

Ο υποψήφιος Mahmoud Ahmad Mer'i, ο τρίτος υποψήφιος, γεννήθηκε στη Ριφ Ντιμάσκ το 1957, νομικός, μέλος της αντιπολίτευσης στη Συρία (κοινοβουλευτική δεξιά αντιπολίτευση). Ήταν εκπρόσωπος της αντιπολίτευσης στις διαπραγματεύσεις στη Γενεύη, το Φλεβάρη του 2014. Ξεκίνησε την προεκλογική του εκστρατεία του με εντυπωσιακές γιγαντοαφίσες σε όλες τις πόλεις και το σύνθημα «Μαζί».

Οι βασικές αρχές-άξονες του υποψήφιου προέδρου Mahmoud Ahmad Mer'i, είναι:

«Η απελευθέρωση όλων των πολιτικών κρατουμένων... Σχηματισμός συμμετοχικής κυβέρνησης εθνικής ενότητας με πραγματική συμμετοχή της αντιπολίτευσης... Επίσης, η προετοιμασία Συριακής διάσκεψης στη Δαμασκό, με συμμετοχή και της αντιπολίτευσης του εξωτερικού... Αναγκαιότητα η συμμετοχή στην πολιτική ζωή, συμμετοχή στην οικονομική ζωή, για την εξασφάλιση αξιοπρεπούς ζωής για τους πολίτες. Διαθέτω πρόγραμμα της εθνικής αντιπολίτευσης κι είναι ένα πρόγραμμα για όλους τους Σύρους και για τη Συρία. Αναγκαιότητα ένας πολιτικός διακανονισμός και μια πραγματική πολιτική λύση. Κεντρικός στόχος η συμμετοχή και της αντιπολίτευσης σε μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας κι η ανοικοδόμηση της Συρίας.»

Ο τρίτος υποψήφιος δεν χρήζει ανάλογων περιγραφών. Είναι για τους ιμπεριαλιστές ο "αιμοσταγής δικτάτορας" και για το λαό το "Λιοντάρι της Συρίας". Για όλους τους Άραβες κι ειδικά τους Παλαιστίνιους, που δεν εγκατέλειψε ποτέ την Παλαιστίνη... είναι ο γιος του πατέρα του!

«Θα απελευθερωθεί κι η τελευταία ίντσα γης της Συρίας»
Μπασάρ Αλ Άσαντ
 

Η Συρία των Σελευκιδών του Μεγάλου Αλεξάνδρου έχει παραδώσει μαθήματα δημοκρατίας στην "πολιτισμένη" δύση, την Ευρωπαϊκή Ένωση του 4ου Ράιχ και των ΗΠΑ. Ας θυμηθούμε:

* 13 Απρίλη 2016: Γιορτή Δημοκρατίας στη Συρία... νέα ήττα της δύσης κι αυτοκτονία της "δημοσιογραφίας"!

* 13 Απρίλη 2016: Σήμερα οι εθνικές εκλογές στη Συρία, τα ΜΜΕ κι η Δύση, που τις απαιτούσε, σιωπούν!

26 Μάη ο λαός της Συρίας αποφασίζει το "Μέλλον της Συρίας"... Αφίσες και πανό των υποψηφίων προέδρων καλούν τους πολίτες να συμμετέχουν μαζικά σ' αυτή τη γιορτή της Δημοκρατίας!

Χθες ψήφισαν οι Απόδημοι Σύροι κι αξίζει μια σύντομη ενδεικτική "περιήγηση" σε διάφορες χώρες του πλανήτη, όπου ζουν Σύροι. Κάτι που ακόμη στην αποικία Ελλάδα δεν συμβαίνει σήμερα:


Στην πρεσβεία της Συρίας, στο Σαντιάγκο της μακρινής Χιλής, στη Λατινική Αμερική των ανυπότακτων λαών...


Στην πρεσβεία της Συρίας στη μαρτυρική μας Κύπρο... Εκεί τα αδέλφια της Κύπρου δεν ακολούθησαν τις προτροπές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της αποικίας-προτεκτοράτο Ελλάδα που έκλεισε την πρεσβεία της Συρίας, ξεχνώντας φιλίες, συμμαχίες, παρακαταθήκες: Hafez Al Assad: «Τούρκος στρατιώτης σε ελληνικό έδαφος, σημαίνει επίθεση εναντίον της Συρίας»!



Στοκχόλμη... Σουηδία...

 

Λαϊκή Γιορτή η ψηφοφορία στην πρεσβεία της Συρίας στη Μόσχα... εκεί που ζουν, εργάζονται προοδεύουν Σύροι πολίτες...

Στην πρεσβεία της Συρίας στο Μινσκ, την αδούλωτη κι αδέσποτη Λευκορωσία...


Στο Λίβανο μια ανθρωποθάλασσα Σύρων πολιτών ψήφισε στην πρεσβεία της Συρίας στη Βηρυτό...

Ένα μάθημα για την αξιοπρέπεια ενός Σύρου στην "πολιτισμένη" δύση!

Στο 0:10΄ του βίντεο, προσέρχεται να ψηφίσει ο Muhammad Hajj al-Halabiρίου, με καταγωγή από τη Δαμασκό, παρά τη σοβαρή αναπηρία του πάει στην πρεσβεία να ψηφίσει. Έχει χάσει το ένα του πόδι και δηλώνει: «Έχω χάσει μέρος του σώματός μου, αλλά δεν έχω χάσει την επιθυμία να εκφράσω την αγάπη μου για την πατρίδα μου»!

Αυτόν τον λαό ήθελε να υποδουλώσει η "πολιτισμένη" δύση;

Αυτόν το λαό ήθελε να γονατίσει το υπόδουλο πολιτικό σύστημα των ελληνόφωνων κυβερνήσεων, εθνοκτόνοι των τελευταίων 10 χρόνων;

Υστερόγραφο...


 

Η πολυπληθής Συριακή Κοινότητα στη Γερμανία αιτήθηκε και προσπάθησε να μπορέσουν να ψηφίσουν, να έχουν ένα Εκλογικό Τμήμα στην κλειστή πρεσβεία της Συρίας, αλλά αυτό απαγορεύτηκε από το αφεντικό της νεοναζιστικής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έτσι, οι εκπρόσωποι της Συριακής κοινότητας στη Γερμανία οργάνωσαν διαμαρτυρία στο Βερολίνο, καταδικάζοντας την απόφαση των γερμανικών αρχών να εμποδίσουν την άσκηση του συνταγματικού δικαιώματος συμμετοχής στις προεδρικές εκλογές της χώρας τους. Δήλωσαν ότι η απόφαση των γερμανικών αρχών να εμποδίσουν τη συμμετοχή εκπροσώπων της κοινότητας της Συρίας στις εκλογές αυτές ήταν μια παράνομη κι αντιδημοκρατική απόφαση που παραβιάζει το διεθνές δίκαιο.
Ψήφισαν συμβολικά, χωρίς να ληφθεί υπόψη η ψηφοφορία-διαμαρτυρία κι έστειλαν μήνυμα: Το μέλλον της Συρίας καθορίζεται μόνο από τους ίδιους τους Σύρους, που αντιμετώπισαν την τρομοκρατία, προστάτευσαν τη γη τους και την εδαφική τους ακεραιότητα της Πατρίδας τους.

«Ο Θεός να σε προστατεύει… ω Συρία * Allāh yahmiki yā Sūriya *  الله يحميكي يا سوريا
Όλοι για τη Συρία, ο καθένας με το θεό του»!»
[Βλέπε, σε: «Κάθε άνθρωπος έχει δύο πατρίδες. Τη δική του και τη Συρία»!]

Σε τι διαφέρει η "Ευρωπαϊκή Ένωση"... από τη ναζιστική Γερμανία του Χίτλερ;

Παρασκευή 9 Ιουλίου 2021

Η διάσημη ζωγράφος Φρίντα Κάλο ...και η άγνωστη άποψή της για , Λένιν, Στάλιν, Μάο και Τρότσκι.

Η Φρίντα Κάλο (6 Ιουλίου 1907 – 13 Ιουλίου 1954) ήταν Μεξικάνα ζωγράφος.

Αν και  ήταν μια επιτυχημένη καλλιτέχνιδα στη διάρκεια της ζωής της, η μεταθανάτια φήμη της εκτοξεύτηκε και έφτασε σε αυτό που ορισμένοι κριτικοί ονομάζουν «Φρινταμάνια» τον 21ο αιώνα.

Τα δραματικά γεγονότα της ζωής της – ο εξουθενωτικός τραυματισμός, ο ταραγμένος γάμος, οι συγκλονιστικές ερωτικές υποθέσεις και η καταφυγή στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά – ενέπνευσαν πολλά βιβλία και ταινίες μετά το θάνατό της.

Το 2002 θα γυριστεί η ταινία «Φρίντα» (Frida) αμερικανικής παραγωγής, σε σκηνοθεσία Τζούλι Τέιμορ. Η ταινία αφηγείται τη ζωή της ζωγράφου και είναι βασισμένη στο βιβλίο «Frida: A Biography of Frida Kahlo» του Χέιντεν Χερέρα. Με πρωταγωνιστές την Σάλμα Χάγιεκ, τους Άλφρεντ Μολίνα και Αντόνιο Μπαντέρας, το «Φρίντα» ήταν υποψήφιο για 6 Όσκαρ, κερδίζοντας τα δύο (Μουσική – μακιγιάζ).







Αρκετά έργα της είναι αυτοπροσωπογραφίες, μέσα από τις οποίες εκφράζεται ο προσωπικός πόνος και η σεξουαλικότητά της. Ήταν και παρέμεινε ως τον θάνατό της μέλος του Κομουνιστικού Κόμματος Μεξικού.



Το 1929 η Φρίντα Κάλο παντρεύτηκε το Μεξικάνο τοιχογράφο Ντιέγκο Ριβέρα, με τον οποίο αρχικά μοιράζονταν τις ίδιες πολιτικές απόψεις αλλά στην ρήξη Στάλιν-Τρότσκι διαφώνησε ριζικά με τον τροτσκισμό του Ντιέγκο.

 Ο Ντιέγκο Ριβέρα δώρισε το 1957 το «Γαλάζιο Σπίτι» της στο Κογιοακάν (Coyoacán), στην Πόλη του Μεξικού, και λειτουργεί πλέον ως μουσείο.

Νεανικά χρόνια

Γεννήθηκε  στο (Κογιοακάν) στην Πόλη του Μεξικού. 

Στην ηλικία των έξι αρρώστησε από πολιομυελίτιδα, με αποτέλεσμα το ένα της πόδι να είναι μικρότερο από το άλλο και ημιπαράλυτο. Παρακολούθησε την Escola Preparatoria μία από τα 35 κορίτσια ανάμεσα σε 2000 άτομα όπου και είδε για πρώτη φορά τον μετέπειτα σύζυγό της, τοιχογράφο Ντιέγκο Ριβέρα, ο οποίος ζωγράφιζε τους τοίχους της σχολής.

To 1925, στα 18 ένα τραμ συγκρούστηκε με το λεωφορείο στο οποίο επέβαινε. Υποβλήθηκε σε μεγάλο αριθμό εγχειρήσεων και έκτοτε η ζωή της σημαδεύτηκε από πόνο και θλίψη για την αδυναμία της να κάνει παιδιά.

Πρώτα Έργα

Το 1926, ενώ ανάρρωνε από το ατύχημα η Φρίντα Κάλο ξεκίνησε μαθήματα ζωγραφικής. Η οικογένειά της δε μπορούσε να υποστηρίξει την καλλιτεχνική της δραστηριότητα οικονομικά, για αυτό και την προέτρεψαν να εικονογραφεί βιβλία ιατρικής. Το 1929 έδειξε τη δουλειά της στον Ντιέγκο Ριβέρα, τον οποίο είχε γνωρίσει στους καλλιτεχνικούς κύκλους του Μεξικού που σύχναζε. Την ίδια χρονιά παντρεύτηκαν.


                                                "Χωρίς ελπίδα", 1945

Οι πίνακές της είναι αντιδιαμετρικοί από τους πίνακες του Ριβέρα. Eνώ ο Ριβέρα αντλούσε τα θέματά του από το Μεξικό της προκολομβιανής εποχής, η Φρίντα παρέμεινε πιστή στην τάση της mexicanidad, τη μεξικανική κουλτούρα που ανθούσε εκείνη την περίοδο. Συχνά οι πίνακές της επηρεάζονται τα δημοφιλή λαϊκά χριστιανικά τάματα (retablos) και αποτελούν ευχαριστία στην Παρθένο Μαρία για την πραγματοποίηση μιας ευχής.

Ο Ριβέρα ήταν ήδη αναγνωρισμένος ζωγράφος και οι τοιχογραφίες του είχαν μεγάλη ζήτηση στις Η.Π.Α.. Το ζευγάρι μετακόμισε στο Σαν Φρανσίσκο και αργότερα στο Ντιτρόιτ. Εκεί η Φρίντα απέβαλλε, η θλίψη της για τις αποβολές της αποτυπώνεται στους πίνακες «Αποβολή στο Ντιτρόιτ» και «Νοσοκομείο Χένρι Φόρντ».




Στο έργο "The Broken Column" το 1944 εκφράζει την αγωνία και την ταλαιπωρία με έναν απλό και τρομακτικό τρόπο.

Αναγνώριση

Κατά τη διάρκεια της ζωής της η Φρίντα Κάλο ήταν κυρίως γνωστή ως γυναίκα του Ριβέρα και όχι ως ξεχωριστή καλλιτέχνης. Το 1938 ο Αντρέ Μπρετόν γνώρισε την Κάλο και τον Ριβέρα κατά το ταξίδι του στο Μεξικό. Εκείνος εντυπωσιάστηκε από τη δουλειά της, την κάλεσε να πάρει μέρος στην έκθεση μαζί με άλλους σουρεαλιστές ζωγράφους και οργάνωσε μια έκθεση της προσωπικής της δουλειάς στο Παρίσι. Εκείνη ωστόσο τόνισε πως οι πίνακές της δεν ήταν όνειρα, αλλά η δική της πραγματικότητα. Στη διάρκεια της ζωής της πραγματοποίησε τρεις μόνο εκθέσεις: στο Παρίσι, στη Νέα Υόρκη και στο Μεξικό.


Το 1939 χώρισε προσωρινά από τον Ριβέρα και αποσύρθηκε στο Μεξικό, στο «Γαλάζιο Σπίτι». Εκεί ζωγράφισε τον πίνακα «Οι δύο Φρίδες», στον οποίο απεικονίζει το δίλημμά της για το διαζύγιο. Σε όλη τη διάρκεια του 1939 διατηρούσε εξωσυζυγική σχέση με τον Νίκολας Μάρεϊ, τον οποίο είχε γνωρίσει μαζί με τον Ριβέρα στη Νέα Υόρκη. Σύντομα μετά το διαζύγιο, το 1940 χώρισε με τον Μάρεϊ και ξαναπαντρεύτηκε με τον Ριβέρα.

                     Το "Γαλάζιο Σπίτι" της Φρίντα Κάλο που σήμερα είναι Μουσείο.

Το 2010, η κυβέρνηση του Μεξικού, σε αναγνώριση της συνεισφοράς της Φρίντα Κάλο αλλά και του Ντιέγκο Ριβέρα απεικόνισε τα πρόσωπά τους στις δύο όψεις του χαρτονομίσματος των 500 πέσος, στην έκδοση για τον εορτασμό της 200ής επετείου της ανεξαρτητοποίησης της χώρας και της 100ής επετείου της Μεξικανικής Επανάστασης.


Πέρα από τα έργα της, η Φρίντα έχει αφήσει πλούσια αποφθέγματα που αποτύπωναν τον ψυχισμό της, αλλά και διάφορες φάσεις της ζωής της:

 «Στο τέλος της ημέρας, μπορούμε να αντέξουμε πολλά περισσότερα απ’ όσα νομίζουμε»

«Πόδια. Τι τα χρειάζομαι από τη στιγμή που έχω φτερά για να πετάξω;»

«Τίποτε δεν αξίζει περισσότερο από το γέλιο. Είναι δύναμη το να μπορείς να γελάς, να αφήνεις τον εαυτό σου να νιώθει ελαφρύς. Η τραγωδία είναι το πιο γελοίο πράγμα».

«Τίποτα δεν είναι απόλυτο. Όλα αλλάζουν, κινούνται, τα πάντα περιστρέφονται, τα πάντα πετούν και φεύγουν μακριά».

«Αυτό που δεν με σκοτώνει, με θρέφει».

«Έπινα για να πνίξω τη θλίψη μου, αλλά η καταραμένη βρήκε τρόπο να κολυμπά».

«Με αναφέρουν ως σουρεαλίστρια αλλά δεν είμαι. Ποτέ δεν ήμουν. Ποτέ δεν ζωγράφισα όνειρα. Ζωγράφισα τη δική μου πραγματικότητα».

«Τίποτε δεν αξίζει περισσότερο από το γέλιο. Είναι δύναμη το να μπορείς να γελάς, να αφήνεις τον εαυτό σου να νιώθει ελαφρύς. Η τραγωδία είναι το πιο γελοίο πράγμα».

«Ο πόνος, η χαρά και ο θάνατος δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια διαδικασία για την ύπαρξη. Η επαναστατική πάλη σε αυτή τη διαδικασία είναι μια πόρτα ανοιχτή για την ευφυΐα»...




Το εγκώμιο της Φρίντα Κάλο στους Μαρξ, Έγκελς, Λένιν,  Στάλιν, Μάο και η απόρριψη του "φίλου" της Τρότσκι!


 "Σήμερα, για πρώτη φορά, δεν είμαι μόνη. Είμαι κομουνίστρια εδώ και 25 χρόνια.
 Γνωρίζω τις αρχές της κεντρικής προέλευσης. Ενώνονται μαζί με αρχαίες ρίζες. 
Έχω διαβάσει την ιστορία της χώρας μου και σχεδόν κάθε πόλης.
 Έχω γνωρίσει εδώ και πολύ καιρό τις οικονομικές και ταξικές συγκρούσεις.
 Καταλαβαίνω ξεκάθαρα την υλιστική διαλεκτική των Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν, Στάλιν και Μάο Τσε Τουνγκ. 
Τους αγαπώ ως πυλώνες του νέου κομμουνιστικού κόσμου.
 Είχα ήδη καταλάβει το σφάλμα του Τρότσκι απ' όταν έφθασε στο Μεξικό
Δεν ήμουν ποτέ τροτσκίστρια. Αλλά εκείνη την εποχή, το 1940 - ήμουν απλά σύμμαχος του Ντιέγκο (Ντιέγκο Ριβέρα), πολιτικό λάθος. 
Αλλά πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι ήμουν άρρωστη από τότε που ήμουν έξι ετών και στην πραγματικότητα είχα πολύ λίγη υγεία στη ζωή μου και ήμουν άχρηστη στο Κόμμα. Τώρα, το 1953, μετά από 22 χειρουργικές επεμβάσεις νιώθω καλύτερα και θα μπορώ να βοηθήσω το Κομμουνιστικό Κόμμα μου.
 Αν και δεν είμαι εργάτρια, είμαι μια χειροτεχνίτρια - και άνευ όρων σύμμαχος του κομμουνιστικού επαναστατικού κινήματος."

Φρίντα Κάλο, 4 του Νοέμβρη 1952 


        Self Portrait with Stalin (1954) by Frida Kahlo in the Casa Azul (Blue House) Coyoacan, Mexico City, Mexico