Ο Pier Paolo Pasolini "χαστουκίζει" τον αντιφασισμό... απέναντι στο νεκρό φασισμό!
«Η αντίθεση μεταξύ των λαών της επανάστασης
η κύρια αντίθεση του σημερινού κόσμου»
Lin Biao
Στη μνήμη του μεγάλου διανοητή... Σαράντα τρία χρόνια από τη δολοφονία του Pier Paolo Pasolini κι ο "Poeta Vate", ο προφητικός οραματιστής κομμουνιστής διανοούμενος είναι επίκαιρος όσο ποτέ, με την πλούσια ιστορική του παρακαταθήκη.
Δολοφονήθηκε* γιατί με τα "κουρσάρικα" γραπτά του έθετε βόμβες στα θεμέλια του καπιταλισμού... κι ειδικότερα πλήρωσε την αγάπη του για την Ελλάδα και τη δημοκρατία (Pier Paolo Pasolini: Τι είναι αυτό το πραξικόπημα; Εγώ γνωρίζω!)
Ο Pier Paolo Pasolini είχε ήδη προεξοφλήσει ποια θα ήταν η διεστραμμένη προέλευση του σημερινού αφηγήματος της παγκοσμιοποίησης, ο αποκαλούμενος "αντιφασισμός": Δεν είμαι αντιφασίστας!
Ο Pier Paolo Pasolini από το 1975 είχε κατανοήσει το ρόλο των σημερινών "αντιφασιστών" στην υπηρεσία του υπερεθνικού κεφαλαίου:
«Οι ανάγκες που εισήγαγε ο παλιός καπιταλισμός ήταν ουσιαστικά πολύ παρόμοιες με τις βασικές ανάγκες. Όμως, οι ανάγκες που μπορεί να εισάγει ο νέος καπιταλισμός, είναι εντελώς και απόλυτα άχρηστες και τεχνητές.
Να λοιπόν γιατί, μέσω αυτών, ο νέος καπιταλισμός δεν θα αρκούταν μόνο στο να αλλάξει ιστορικά, έναν τύπο ανθρώπου: αλλά θα συνέχιζε αλλάζοντας την ίδια την ανθρωπότητα.
Πρέπει να προστεθεί ότι ο καταναλωτισμός μπορεί να δημιουργήσει αμετάβλητες "κοινωνικές σχέσεις", τόσο με τη δημιουργία, στη χειρότερη περίπτωση, στη θέση του παλιού "κληρικού-φασισμού" ένα νέο "τεχνητό-φασισμό", που θα μπορούσε να υλοποιηθεί μόνον υπό τον όρο να ονομάζεται αντιφασισμός· όπως είναι πλέον περισσότερο πιθανό, δημιουργώντας μέσα στο πλαίσιο της ηδονιστικής του ιδεολογίας, ένα πλαίσιο ψευδούς ανεκτικότητας και ψευδούς λαϊκισμού: χρησιμοποιώντας μια αυταπάτη ψευδαίσθησης, δηλαδή τα ατομικά δικαιώματα.
Και στις δύο περιπτώσεις ο χώρος της πραγματικής επαναστατικής διαφορετικότητας θα περιορίζεται στην ουτοπία, ή στην ανάμνηση: περιορίζοντας συνεπώς τη δράση των μαρξιστικών κομμάτων σε μια σοσιαλδημοκρατική λειτουργία, αναφορικά με την ιστορική οπτική, παντελώς νέα...
Ως εκ τούτου, πρέπει να αγωνιστούμε για τη διατήρηση όλων των μορφών, των εναλλακτικών και υποδεέστερων του πολιτισμού...
Καθόσον, περισσότερο να είναι πεισμένος με φανατισμό ο προοδευτικός διανοούμενος για τα αγαθά της συνεισφοράς του στην κατάκτηση ατομικών δικαιωμάτων, ώστε ουσιαστικά αυτός να αποδέχεται τη σοσιαλδημοκρατική λειτουργία που επιβάλλει σ' αυτόν η εξουσία, με την ψευδή δημιουργία ατομικών δικαιωμάτων απέναντι στη διαφορετική πραγματικότητα.»
Pier Paolo Pasolini
Pier Paolo Pasolini με το βιβλίο του "Οι στάχτες του Γκράμσι"...
(Μπολόνια, 5 Μάρτη 1922 - Lido di Ostia - Ρώμη, 2 Νοέμβρη 1975)
Κείμενα που προφητικά, ή σωστότερα με μαρξιστική ανάλυση από τον κομμουνιστή κι ομοφυλόφιλο Pasolini ("ο ομοφυλόφιλος δεν έχει ανάγκη 'ατομικών δικαιωμάτων' και κινήματος ομοφυλοφίλων, δεν επιθυμεί θεσμική κατοχύρωση από το κράτος για ότι κάνει στην κρεβατοκάμαρά του"), μας δείχνουν πως η "ευρωπαϊκή αριστερά" είναι ο κύριος ταξικός αντίπαλος της εργατικής τάξης, των εργαζομένων και των λαών.
Είχε με σαφήνεια περιγράψει Νέος φασισμός... μόνον υπό τον όρο να ονομάζεται αντιφασισμός!
«Αναρωτιέμαι, αγαπητέ Alberto, αν αυτός ο θυμωμένος αντιφασισμός που βρίσκει σήμερα, με τελειωμένο τον φασισμό, διέξοδο εκτόνωσης στις πλατείες, δεν είναι κατά βάθος ένα όπλο αποπροσανατολισμού που χρησιμοποιεί η άρχουσα τάξη σε βάρος των φοιτητών και των εργαζομένων για να περιορίσει την αμφισβήτηση. Για να ωθήσουν τις μάζες να πολεμήσουν έναν ανύπαρκτο εχθρό, ενώ ο σύγχρονος καταναλωτισμός έρπει ύπουλα, διεισδύει και διαφθείρει την ήδη ετοιμοθάνατη κοινωνία».
Επιστολή του Pier Paolo Pasolini στον Alberto Moravia,
"Incontro con..." [Συνάντηση με...],
Rubrica Rai 1973, Rai Storia
Σχετικά:
*Ο Πιερ Πάολο Παζολίνι δολοφονήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 1975 στην παραλία της Όστια, κοντά στη Ρώμη Πατήθηκε αρκετές φορές με το δικό του αυτοκίνητο, και μέρος του σώματός του κάηκε με βενζίνη μετά το θάνατό του. Το έγκλημα για πολύ καιρό θεωρήθηκε σαν φόνος εκδίκησης τύπου Μαφίας, και είναι απίθανο ότι έγινε από ένα μόνο άτομο. Ο Giuseppe (Pino) Pelosi (1958–2017), τότε 17 ετών, συνελήφθη να οδηγεί το αυτοκίνητο του Παζολίνι και ομολόγησε τον φόνο. Καταδικάστηκε στο 1976. Το 2005, απέσυρε την ομολογία του, και υποστήριξε ότι άγνωστοι είχαν σκοτώσει τον Παζολίνι. Είπε ότι αναγκάστηκε να ομολογήσει γιατί υπήρχαν απειλές κατά του ίδιου και της οικογένειάς του. Η έρευνα σχετικά με τη δολοφονία Παζολίνι άρχισε εκ νέου μετά την αναίρεση του Πελόζι...Οι δικαστές έκριναν τελικά ότι οι νέες ενδείξεις δεν ήταν αρκετές για να ξανανοίξουν την υπόθεση κι έτσι αυτή θάφτηκε οριστικά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου