ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΘΕ ΗΛΙΚΙΑΣ ΠΟΥ ΠΕΘΑΝΑΝ ΜΕΤΑ ΤΟΥΣ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΥΣ ΤΟΥΣ...ΕΠΙΣΗΜΑ ΣΤΟΙΧΕΊΑ ΣΤΟ VAERS....ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΚΑΙ ΈΧΟΥΝ ΠΕΘΑΝΕΙ ΠΟΛΛΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΜΕΤΑ ΤΟΥΣ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΥΝ..... ΣΤΟ VAERS ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟ 1% ΤΩΝ ΘΑΝΑΤΩΝ......

12 year old girl, 22 days after Pfizer injection https://medalerts.org/vaersdb/findfield.php?IDNUMBER=1784945

13 year old female, 15 days after Pfizer injection: https://medalerts.org/vaersdb/findfield.php?IDNUMBER=1815096

17 year old girl, 33 days after Pfizer injection: https://medalerts.org/vaersdb/findfield.php?IDNUMBER=1815295

16 year old girl, days until death after Pfizer injection not noted https://medalerts.org/vaersdb/findfield.php?IDNUMBER=1823671

17 year old girl, 36 days after Pfizer injection: https://medalerts.org/vaersdb/findfield.php?IDNUMBER=1828901

16 year old girl, 9 days after Pfizer injection: https://medalerts.org/vaersdb/findfield.php?IDNUMBER=1854668

16 year old girl, 2 days after Pfizer injection: https://medalerts.org/vaersdb/findfield.php?IDNUMBER=1865389

5 year old girl, 4 days after Pfizer injection: https://medalerts.org/vaersdb/findfield.php?IDNUMBER=1890705

16 year old boy, 8 days after Pfizer injection: https://medalerts.org/vaersdb/findfield.php?IDNUMBER=1576798

15 year old girl, onset on day of Pfizer injection: https://medalerts.org/vaersdb/findfield.php?IDNUMBER=1592684

13 year old boy, 2 days after Pfizer injection: https://medalerts.org/vaersdb/findfield.php?IDNUMBER=1633205

15 year old boy, 4 days after Pfizer injection: https://medalerts.org/vaersdb/findfield.php?IDNUMBER=1668800

17 year old girl, days until death after Pfizer injection not noted https://medalerts.org/vaersdb/findfield.php?IDNUMBER=1688720

14 year old boy, 38 days after Pfizer injection: https://medalerts.org/vaersdb/findfield.php?IDNUMBER=1690103

16 year old boy, 6 days after Pfizer injection https://medalerts.org/vaersdb/findfield.php?IDNUMBER=1702154

1 year old girl, 2 days after Pfizer injection (age incorrect): https://medalerts.org/vaersdb/findfield.php?IDNUMBER=958443

Foetal death (usually not included as a death), 7 days after Pfizer injection: https://medalerts.org/vaersdb/findfield.php?IDNUMBER=1720648

16 year old girl, days until death not noted: https://medalerts.org/vaersdb/findfield.php?IDNUMBER=1732657

17 year old boy, 9 days after Pfizer injection: https://medalerts.org/vaersdb/findfield.php?IDNUMBER=1737907

15 year old boy, on day of Pfizer injection: https://medalerts.org/vaersdb/findfield.php?IDNUMBER=1845034

13 year old boy, on day of Pfizer injection: https://medalerts.org/vaersdb/findfield.php?IDNUMBER=1862946

12 year old boy, on day of Pfizer injection: https://medalerts.org/vaersdb/findfield.php?IDNUMBER=1865979

#PFIZER #MODERNA #ASTRAZENECA #JANSSEN #JOHNSONJOHNSON

ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΘΕ ΗΛΙΚΙΑΣ ΠΟΥ ΠΕΘΑΝΑΝ ΜΕΤΑ ΤΟΥΣ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΥΣ ΤΟΥΣ...ΕΠΙΣΗΜΑ ΣΤΟΙΧΕΊΑ ΣΤΟ VAERS....ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΚΑΙ ΈΧΟΥΝ ΠΕΘΑΝΕΙ ΠΟΛΛΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΜΕΤΑ ΤΟΥΣ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΥΝ..... ΣΤΟ VAERS ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟ 1% ΤΩΝ ΘΑΝΑΤΩΝ......

12χρονο κορίτσι, 22 ημέρες μετά την ένεση Pfizer https://medalerts.org/vaersdb/findfield.php?IDNUMBER=1784945

13χρονη γυναίκα, 15 ημέρες μετά την ένεση Pfizer: https://medalerts.org/vaersdb/findfield.php?IDNUMBER=1815096

17χρονο κορίτσι, 33 ημέρες μετά την ένεση Pfizer: https://medalerts.org/vaersdb/findfield.php?IDNUMBER=1815295

16χρονο κορίτσι, μέρες μέχρι τον θάνατο μετά την ένεση Pfizer δεν σημειώθηκε https://medalerts.org/vaersdb/findfield.php?IDNUMBER=1823671

17χρονο κορίτσι, 36 ημέρες μετά την ένεση Pfizer: https://medalerts.org/vaersdb/findfield.php?IDNUMBER=1828901

16χρονο κορίτσι, 9 ημέρες μετά την ένεση Pfizer: https://medalerts.org/vaersdb/findfield.php?IDNUMBER=1854668

16χρονο κορίτσι, 2 ημέρες μετά την ένεση Pfizer: https://medalerts.org/vaersdb/findfield.php?IDNUMBER=1865389

5χρονο κοριτσάκι, 4 ημέρες μετά την ένεση Pfizer: https://medalerts.org/vaersdb/findfield.php?IDNUMBER=1890705

16χρονο αγόρι, 8 ημέρες μετά την ένεση Pfizer: https://medalerts.org/vaersdb/findfield.php?IDNUMBER=1576798

15χρονο κορίτσι, ξεκίνησε την ημέρα της ένεσης Pfizer: https://medalerts.org/vaersdb/findfield.php?IDNUMBER=1592684

13χρονο αγόρι, 2 ημέρες μετά την ένεση Pfizer: https://medalerts.org/vaersdb/findfield.php?IDNUMBER=1633205

15χρονο αγόρι, 4 ημέρες μετά την ένεση Pfizer: https://medalerts.org/vaersdb/findfield.php?IDNUMBER=1668800

17χρονο κορίτσι, μέρες μέχρι τον θάνατο μετά την ένεση Pfizer δεν σημειώθηκε https://medalerts.org/vaersdb/findfield.php?IDNUMBER=1688720

14χρονο αγόρι, 38 ημέρες μετά την ένεση Pfizer: https://medalerts.org/vaersdb/findfield.php?IDNUMBER=1690103

16χρονο αγόρι, 6 ημέρες μετά την ένεση Pfizer https://medalerts.org/vaersdb/findfield.php?IDNUMBER=1702154

Κοριτσάκι 1 έτους, 2 ημέρες μετά την ένεση Pfizer (λάθος ηλικίας): https://medalerts.org/vaersdb/findfield.php?IDNUMBER=958443

Θάνατος εμβρύου (συνήθως δεν περιλαμβάνεται ως θάνατος), 7 ημέρες μετά την ένεση Pfizer: https://medalerts.org/vaersdb/findfield.php?IDNUMBER=1720648

16χρονο κορίτσι, μέρες μέχρι τον θάνατο που δεν σημειώθηκε: https://medalerts.org/vaersdb/findfield.php?IDNUMBER=1732657

17χρονο αγόρι, 9 ημέρες μετά την ένεση Pfizer: https://medalerts.org/vaersdb/findfield.php?IDNUMBER=1737907

15χρονο αγόρι, την ημέρα της ένεσης Pfizer: https://medalerts.org/vaersdb/findfield.php?IDNUMBER=1845034

13χρονο αγόρι, την ημέρα της ένεσης Pfizer: https://medalerts.org/vaersdb/findfield.php?IDNUMBER=1862946

12χρονο αγόρι, την ημέρα της ένεσης Pfizer: https://medalerts.org/vaersdb/findfield.php?IDNUMBER=1865979

#PFIZER #MODERNA #ASTRAZENECA #JANSSEN #JOHNSONJOHNSON

Κώστας Βάρναλης.14 Φλεβάρη του 1884 -16 του Δεκέμβρη 1974. Αφιέρωμα

Κώστας Βάρναλης.14 του Φλεβάρη 1884 - 16 τουΔεκέμβρη 1974 

 - Ένα αφιέρωμα στον μεγάλο ποιητή

Όχι με λόγια, μ’ έργα τ’ Άδικο πολέμα!

Κι όχι μονάχος! 

Με τα πλήθη συνταιριάσου!

Τ’ άδικο μ’ αίμα θρέφεται! 

Πνίξε το με αίμα.
Κι άμα θα σπάσουν οι αλυσίδες τ’ αδερφού ,η λευτεριά η δικιά του θα ’ναι λευτεριά σου, κι ανάγκη πια δε θα ’χεις κανενός Θεού.

…Κανένα μέτρο βίας δε μπορεί να σταματήσει την ιστορική εξέλιξη της κοινωνίας. Το κίνημα της εργατιάς και της αγροτιάς να καταλάβουνε την πολιτική εξουσία δεν το γεννά η προπαγάνδα, όπως νομίζουνε οι αστοί κυβερνήτες, διανοούμενοι, επιστήμονες, δικαστές και αστυνομικοί.      
Το γεννά και το μεγαλώνει το ίδιο κεφαλαιοκρατικό καθεστώς. Δηλαδή η φθορά αυτού του καθεστώτος και η αδυναμία του να λύσει τα θεμελιώδη προβλήματα, που το βασανίζουνε. Είναι νόμος κοινωνικός, πως η ίδια εξέλιξη ενός κοινωνικού συστήματος γεννά τις δυνάμεις που θα το ανατρέψουν. Γι’ αυτό κανένα μέτρο βίας δε μπορεί να βάλει φραγμό στην εξέλιξη ― στο εργατικό κίνημα σ’ όλον τον κόσμο!

(Απόσπασμα από το βιβλίο ΑΪ-ΣΤΡΑΤΗΣ ΘΥΜΗΜΑΤΑ ΕΞΟΡΙΑΣ του Ηρακλή Κακαβάνη)

Εξόριστοι στον 'Αι-Στράτη. Αναμεσά τους και ο Γιάννης Ρίτσος. Ο Κώστας Βάρναλης εξορίστηκε στη διάρκεια της δικτατορίας του Μεταξά στη  Μυτιλήνη και τον 'ΑηΣτράτη. 

Ο Κώστας Βάρναλης εξαιτίας των αριστερών του φρονημάτων υπέστη διώξεις. Παύτηκε από το λειτούργημα του εκπαιδευτικού και εξορίστηκε. Τις εμπειρίες του από τη δίμηνη εξορία στον Αϊ - Στράτη (20 Οκτώβρη 1935 έως 25 Δεκέμβρη 1935) κατέγραψε, αμέσως μετά την απόλυσή του, σε δημοσιεύματα στην εφημερίδα "Ανεξάρτητος" και λίγο αργότερα στον "Ριζοσπάστη". Αυτό το υλικό ο Βάρναλης το είχε ετοιμάσει να εκδοθεί ως βιβλίο το 1936, όμως με τη δικτατορία του Μεταξά οι τυπογράφοι, από φόβο, κάψανε τα χειρόγραφα και έτσι η έκδοση δεν έγινε. Οι δώδεκα επιφυλλίδες που δημοσιεύτηκαν στον "Ανεξάρτητο", μαζί με τις τρεις στον "Ριζοσπάστη" και κάποιες μαρτυρίες συνεξόριστων του Κ. Βάρναλη αποτελούν το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου.

Το δεύτερο κεφάλαιο του βιβλίου περιλαμβάνει την αλληλογραφία του Κ. Βάρναλη με τη σύζυγό του Δώρα Μοάτσου την περίοδο της εξορίας και περίληψη επιστολών που έστειλαν στον Κώστα Βάρναλη και στη Δώρα Μουάτσου φίλοι τους την ίδια περίοδο. Η αλληλογραφία αυτή έχει ενδιαφέρον για τη σκιαγράφηση της προσωπικότητάς του, για τις συνθήκες διαβίωσης στο νησί, καθώς και για τη σχέση του ζευγαριού. Κυρίως όμως για το πώς επέδρασε στον ποιητή το γεγονός της εξορίας.
Με τον Αϊ - Στράτη συνδέονται δύο ποιήματα του Κώστα Βάρναλη.                                        

Το ποίημα "Εξορία" της συλλογής "Ελεύθερος Κόσμος" και το "Η ώρα φτάνει" που πρωτοδημοσιεύτηκε στην ειδική έκδοση του "Ριζοσπάστη" που εκδόθηκε στον Αϊ - Στράτη το Νοέμβρη του 1935 προς τιμήν της επετείου της Οχτωβριανής Επανάστασης. 

 Στη Μόσχα απονομή του βραβείου Λένιν (1959)

Βιογραφία συγγραφέα.

 Ο Κώστας Βάρναλης γεννήθηκε το 1884 στον Πύργο της Βουλγαρίας (τότε Ανατολικής Ρωμυλίας), όπου βίωσε το κλίμα του ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897.

Το 1898 τέλειωσε το Ελληνικό Σχολείο και γράφτηκε στα Ζαρίφεια Διδασκαλεία. Ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του το 1902 και διορίστηκε δάσκαλος στο σχολείο του Πύργου σε ηλικία δεκαοχτώ ετών. Τον ίδιο χρόνο έφυγε για σπουδές στην Αθήνα με υποτροφία του κληροδοτήματος του Νικόλαου Παρασκευά από τη Βάρνα. Φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή και πήρε μέρος στη διαμάχη για το Γλωσσικό Ζήτημα ως υποστηρικτής των δημοτικιστών.
Το 1907 συμμετείχε στην ίδρυση του ποιητικού περιοδικού "Ηγησώ" το οποίο κυκλοφόρησε δέκα τεύχη. 

Το 1908 αποφοίτησε από τη Φιλοσοφική Σχολή και διορίστηκε ελληνοδιδάσκαλος στην Αμαλιάδα. Από εκεί έστειλε στο περιοδικό Νέα Ζωή της Αλεξάνδρειας το ποίημα "Θυσία". Μετά από άρνηση του περιοδικού να το δημοσιεύσει, μέλη της Νέας Ζωής αποχώρησαν και δημιούργησαν το περιοδικό "Γράμματα", όπου και δημοσιεύτηκε η Θυσία.
Τρία χρόνια αργότερα έγινε σχολάρχης στην Αργαλαστή του Πηλίου και μετά από κατηγορίες εναντίον του για εμπλοκή στην υπόθεση των "Αθεϊκών" του Βόλου μετατέθηκε στα Μέγαρα.
Μετά το δεύτερο Βαλκανικό Πόλεμο, στον οποίο πήρε μέρος με τους "απαλλαγέντας και αγυμνάστους του 1900-1902", φοίτησε στο Διδασκαλείο Μέσης Εκπαίδευσης του Γληνού και το 1915 διορίστηκε σχολάρχης στην Κερατιά Αττικής.
Από το 1910 άρχισε να ασχολείται με τη λογοτεχνική μετάφραση και ως το 1916 ολοκλήρωσε τους Ηρακλείδες του Ευριπίδη, τον Αίαντα του Σοφοκλή, τα Απομνημονεύματα του Ξενοφώντα και τον Πειρασμό του Αγίου Αντωνίου του Φλωμπέρ.
Το 1916 επιστρατεύτηκε ξανά, αυτή τη φορά στη Λήμνο (είχε προηγηθεί η λήξη της Βουλγαρικής ουδετερότητας). Το 1917 διορίστηκε καθηγητής στο Γυμνάσιο Πειραιά, και το 1919 έφυγε με υποτροφία για μετεκπαίδευση στην αισθητική και τη νεοελληνική φιλολογία στο Παρίσι. Η εκεί παραμονή του σηματοδότησε την ιδεολογική προσχώρησή του στο μαρξιστικό διαλεκτικό υλισμό, καρπός της οποίας στάθηκε το ποίημα "Προσκυνητής".
Μετά την πτώση της κυβέρνησης Βενιζέλου η υποτροφία του διακόπηκε και ο Βάρναλης επέστρεψε στην Αθήνα, όπου στις αρχές του 1921 διορίστηκε καθηγητής στο Γ΄ Γυμνάσιο του Πειραιά. Το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου έγραψε στην Αίγινα "Το Φως που καίει", που εξέδωσε ένα χρόνο αργότερα στην Αλεξάνδρεια με το ψευδώνυμο Δήμος Τανάλιας (δεύτερη αναθεωρημένη έκδοση πραγματοποίησε το 1933).

Εδώ η τέταρτη έκδοση

Το 1922 δημοσίευσε επίσης τους "Μοιραίους" στο περιοδικό Νεολαία και τη "Λευτεριά" στο περιοδικό Μούσα.

Το φθινόπωρο του 1923 μετά από ανάκληση της διακοπής της υποτροφίας του ξαναπήγε στο Παρίσι, όπου έμεινε στο σπίτι του φίλου του χαράκτη Γιάννη Κεφαληνού.
Το 1924 γύρισε στην Αθήνα και δίδαξε νεοελληνική λογοτεχνία στην Παιδαγωγική Ακαδημία υπό τη διεύθυνση του Γληνού.
Ένα χρόνο αργότερα σημειώθηκε η κριτική διαμάχη του Βάρναλη με τον Γιάννη Αποστολάκη. Ο Βάρναλης δημοσίευσε το δοκίμιο "Ο Σολωμός χωρίς μεταφυσική", αντιτιθέμενος στην ιδεαλιστική ποιητική θεωρία που είχε εκφράσει ο Αποστολάκης στο έργο του "Η ποίηση στη ζωή μας".
Το 1926 παύτηκε από τη θέση του ως καθηγητή της Παιδαγωγικής Ακαδημίας, αρχικά προσωρινά και στη συνέχεια οριστικά, με αφορμή ένα δημοσίευμα της Εστίας που δημοσίευσε ως παράδειγμα της αντεθνικής δράσης των μεταρρυθμιστών Παιδαγωγών ένα απόσπασμα από Το φως που καίει.
Ο Βάρναλης στράφηκε στη δημοσιογραφία και έφυγε για τη Γαλλία ως ανταποκριτής της εφημερίδας  "Πρόοδος".
Το 1927 επέστρεψε στην Αθήνα και τύπωσε τους Σκλάβους Πολιορκημένους.
Το 1929 παντρεύτηκε την ποιήτρια Δώρα Μοάτσου.
Το 1932 εξέδωσε την "Αληθινή απολογία του Σωκράτη" .

Το 1935 πήρε μέρος ως αντιπρόσωπος των ελλήνων συγγραφέων στο Συνέδριο Σοβιετικών Συγγραφέων στη Μόσχα μαζί με το Γληνό και μετά από εντολή του Κονδύλη εξορίστηκε στη Μυτιλήνη και τον Άγιο Ευστράτιο. Παρέμεινε πιστός στην ιδεολογία του κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής και του εμφυλίου. 

Το 1956 τιμήθηκε από την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών και το 1959 τιμήθηκε με το βραβείο Λένιν.
Είχαν προηγηθεί μεταξύ άλλων εκδόσεις των έργων του Ζωντανοί άνθρωποι, Το Ημερολόγιο της Πηνελόπης, Ποιητικά, Διχτάτορες, Αισθητικά- Κριτικά (δύο τόμοι).
Το 1965 εκδόθηκε η τελευταία ποιητική συλλογή του με τίτλο "Ελεύθερος κόσμος" και το 1972 το θεατρικό έργο "Άτταλος ο Γ"΄. 

Πέθανε το Δεκέμβρη του 1974.

Μετά το θάνατό του κυκλοφόρησε η ποιητική συλλογή του "Οργή Λαού", γραμμένη κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Παπαδόπουλου και τα "Φιλολογικά Απομνημονεύματα", συγκεντρωτικός τόμος δημοσιευμάτων του στην εφημερίδα Ανεξάρτητος από το Φεβρουάριο ως τον Αύγουστο του 1935. 

Η πορεία του Βάρναλη στο χώρο της ποίησης ξεκίνησε το 1904, όταν εξέδωσε τις "Κηρύθρες", την πρώτη του ποιητική συλλογή με πρόλογο του Στέφανου Μαρτζώκη.
Στα πρώτα του βήματα συμπορεύτηκε πνευματικά με τον Άγγελο Σικελιανό και το Νίκο Καζαντζάκη με έντονες επιρροές από το ρεύμα του παρνασσισμού και τις διονυσιακές και ανθρωπιστικές ιδέες. 

Με τον "Προσκυνητή" πέρασε σε μια νέα ιδεολογική κατεύθυνση και υιοθέτησε ένα μεσσιανικό πρότυπο της ποιητικής ιδιότητας, ενώ με "Το Φως που καίει"  σηματοδοτήθηκε η τελευταία ιδεολογική του μεταστροφή, αυτή τη φορά προς την κοινωνικά και πολιτικά στρατευμένη λογοτεχνία με τη παράλληλη όμως παρουσία σατιρικών, λυρικών, δραματικών και συμβολιστικών στοιχείων.
Ο τελευταίος αυτός προσανατολισμός του τον συνόδεψε σ’ όλη τη ζωή του και κυριαρχεί και στα κριτικά του κείμενα. 

Γενικά το έργο του Βάρναλη αντικατοπτρίζει τη δεκτικότητά του απέναντι σε νέες ιδέες και η συνύπαρξη αντιθετικών στοιχείων στο έργο του αποτελεί έναν από τους λόγους της ιδιαίτερης γοητείας του.

Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Κώστα Βάρναλη, βλ. Μαλάνος Τίμος, "Βάρναλης Κώστας", Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας , Αθήνα,Χάρη Πάτση, Μιχαηλίδη Θεανώ Ν., "Βάρναλης Κώστας",
Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό . Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1984 και Παπαγεωργίου Κώστας Γ., "Εργο-βιογραφικό χρονολόγιο του Κώστα Βάρναλη", Διαβάζω (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).

Ο Κώστας Βάρναλης με τη γυναίκα του, Δώρα Μοάτσου

 Κώστας Βάρναλης καλοκαίρια στην Αίγινα .  

Στο Κράσι της Κρήτης (από αριστ., Γαλάτεια Καζαντζάκη, Έλλη Αλεξίου, Μάρκος Αυγέρης, Κώστας Βάρναλης, Νίκος Καζαντζάκης και Χαρίλαος Στεφανίδης .  

Στην Αθήνα το 1958 με τους Μ. Παπαϊωάννου (αριστερά) και Στρατή Τσίρκα. 

Στο Θέατρο "Κεντρικόν" στην Αθήνα μετά από ομιλία του Κώστα Βάρναλη (30.03.1957). Από αριστ Στ. Κανελλόπουλος, Στέφ. Σαράφης, Γ. Ρίτσος, Χρ. Θεοδωρίδης. 

 Ο Κ.Βάρναλης στη Ρόδο καλοκαίρι του 1964 . 

Η ποίηση που έδωσε στο Βάρναλη ξεχωριστή και ιστορική θέση στην ελληνική λογοτεχνία, είναι αυτή που αρχίζει μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μια ποίηση κοινωνική και επαναστατική.

"Έκανε τον κομμουνισμό ποίηση".

Αρκετά ποιήματά του τραγουδήθηκαν και αγαπήθηκαν από το λαό, απαγγέλθηκαν από εργάτες, μπήκαν σε λαϊκά σπίτια, κατέβηκαν σε υπόγειες ταβέρνες. 

Ξεπερνάνε τα είκοσι τα μελοποιημένα του ποιήματα. 

 

Παρακάτω μερικά τραγούδια σε ποίηση 

Κώστα Βάρναλη

Ακούστε τα   

Οι μοιραίοι-Γρηγόρης Μπιθικώτσης

   Σκλάβοι πολιορκημένοι - Ήσουν ωραία 

(Νίκος Μαμαγκάκης - Κώστας Βάρναλης) Τραγουδούν η Μαρία Δημητριάδη και ο Δημήτρης Ψαριανός

Κώστας Βάρναλης στίχοι-Τίμος Αρβανιτάκης μουσική

Στέλιος Παναγιωτίδης ερμηνεία

Χρυσή Πατρίδα

ΚΩΣΤΑ ΒΑΡΝΑΛΗ-ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΟΥΓΑΝΕΛΗΣ μουσική ερμ. Ισιδώρα Σιδέρη - Της εξορίας

 

Κώστας Βάρναλης - Νίκος Μαμαγκάκης - Μαντινάδες

 

Το πέρασμά σου-Κώστας Καράλης

 

Σταύρος Κουγιουμτζής - Χριστόφορος Λυπηρίδης  

Μπάρμπα Θάνος

 

"Δεν είμαι εγώ σπορά της τύχης..."

 

Κώστας Βάρναλης.στίχοι-Θωμάς Μπακαλάκος.μουσ.

Γιώργος Υδραίος ερμην. - Παρωδία

 

Νίκος Μαμαγκάκης - Το τραγούδι του καλού λαού

  

Η μπαλάντα του Αντρίκου-Γρηγόρης Μπιθικώτσης

Οι πόνοι της Παναγιάς-Νίκος Ξυλούρης
 

  

Η χαρά του πολέμου-Νίκος Μαμαγκάκης

 

Ο Τρελός-Μαρίζα Κωχ, Θανάσης Γκαϊφύλλιας 

 

Νίκος Μαμαγκάκης - Το τραγούδι του Ιούδα               

 

Θα γεννηθώ ξανά-Αφροδίτη Μάνου

 

Το τραγούδι του τρελού-Μαρία Δημητριάδη

Η μπαλάντα του κυρ Μέντιου-Νίκος Ξυλούρης

 

Αιδώς Αργείοι-Θωμάς Μπακαλάκος

  

Για χαρά καλή-Γιάννης Καλατζής

 

 Νίκος Μαμαγκάκης - Το τραγούδι της ψυχής

   

Γεια σου Κωνσταντή -Νίκος Μαμαγκάκης

  

Πόσο οι άνθρωποι είναι μόνοι-Μαρία Δημητριάδη

 

Βάστα καρδιά-Πέτρος Πανδής

 

 

Ο Οδηγητής-Χρήστος Λεοντής

 Όχι με λόγια, μ’ έργα τ’ Άδικο πολέμα

Πανάρχαιο έθιμο τα κάλαντα-βίντεο με κρητικά κάλαντα

Τα κάλαντα είναι εθιμικά ποιήματα.

 Είναι πανάρχαιο έθιμο και έχει τις ρίζες του στα προχριστιανικά χρόνια.

Στην Αρχαία Αθήνα, στα Ανθεστήρια τα παιδιά, στα δικά τους «κάλαντα» εκρατούσανε καραβάκι που εσυμβόλιζε τον ερχομό του Διόνυσου, του οποίου η γέννηση εορταζόταν με το συμβολικό αναγέννησης της ζωής Χειμερινό Ηλιοστάσιο που τότε το υπολόγιζαν στις 25 Δεκεμβρίου.

Σε αττικό σκύφο του 5ου αι. π.Χ. σάτυρος κουνά μια κοπέλα σύμφωνα με το έθιμο της αιώρας, το οποίο συνδέεται με τα Ανθεστήρια. Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/1047

Στην Ασσυροβαβυλωνία και Μέση Ανατολή, τότε γιόρταζαν, για τον ίδιο συμβολικό λόγο, την γέννηση του θεού Μίθρα-Ηλίου.

Και τέλος, στην συνέχεια των παραπάνω πανάρχαιων συμβολισμών αναγέννησης της Φύσης με γεννήσεις  Θεών, καταργήθηκαν  με εκκλησιαστική απόφαση και στην συνέχεια με αυτοκρατορικό διάταγμα οι Διονυσιακές και Μιθραϊκές γιορτές της 25^ης Δεκεμβρίου και καθιερώθηκε αντ΄αυτών να εορτάζεται τότε η γέννηση του Χριστού. 

Ήταν απόφαση του πάπα Ιουλίου το 354 μΧ... Η οποία  κατάργησε παράλληλα  τον ως τότε εορτασμό γέννησης του Χριστού την 6^η ημέρα του έτους, στις 6 Ιανουαρίου (που είχε καθιερωθεί συμβολικά επειδή η Π.Διαθήκη αναφέρει πως την 6^η ημέρα της Δημιουργίας, έπλασε ο Θεός τον Άνθρωπο. 

βλ: https://www.thermisnews.gr/2021/12/25.html

Η λέξη κάλαντα ετυμολογείται από τη ρωμαϊκή λέξη καλένδα που σημαίνει η πρώτη μέρα του μήνα. Κάλαντα κυρίως είναι αυτά της πρωτοχρονιάς, μα κάλαντα λέμε και τα γέννα και τα Φώτα, και του Λαζάρου, και τα Θρηνητικά της Μ. Παρασκευής.

Ο Σφακιανός λαογράφος Κανάκης Γερωνυμάκης γράφει, καταγράφοντάς τα:

«Δεν βρίσκω καμιά χάρη στα κάλαντα. Ούτε λογοτεχνικά, ούτε στιχουργικά. Προφανώς τα γράψανε αγράμματοι και ανιστόρητοι άνθρωποι. Στα θρηνητικά κάλαντα π.χ. της Μεγάλης Παρασκευής μας παρουσιάζουνε ότι η Αγία Ελένη εσχολίασε την Παναγία, ενώ τις χώριζε τριών αιώνων ζωή. ιδιαίτερα αυτά τα παλιά της Πρωτοχρονιάς, τα μακροσκελή, είναι τελείως άκομψα και εν πολλοίς άσχετα, όμως τα καταγράφω χάριν της λαογραφίας:

 

Τα γέννα

Καλήν εσπέρα άρχοντες κι αν είναι ορισμός σας
Χριστού τη θεία γέννηση να πω στ’ αρχοντικό σας
Χριστός γεννάται σήμερον εν Βηθλεέμ την πόλη
οι ουρανοί αγάλλονται χαίρεται η φύση όλη
Εν τω σπηλαίω τίκτεται εν φάτνη των αλόγων
ο βασιλεύς των ουρανών και ποιητής των όλων
Πλήθος αγγέλων ψάλουσι το δόξα εν υψίστοις
και τούτο άξιον εστί η των αγγέλων πίστις.
Εκ της Περσίας έρχονται τρεις μάγοι με τα δώρα
άστρο λαμπρό τους οδηγεί δίχως να λείψει ώρα.
Φθάσαντες εις Γερουσαλήμ με πόθον ερωτώσι
πού εγεννήθη ο Χριστός να παν να τονε βρώσι.
Διά Χριστόν ως άκουσε ο βασιλιάς Ηρώδης
αμέσως εταράχτηκε κι εγίνη θηριώδης.
Γιατί πολλά φοβήθηκε διά τη βασιλεία
μην του την πάρει ο Χριστός και χάσει την αξία.
Κράζει τους μάγους και ρωτά «που ο Χριστός γεννάται»
«Εις Βηθλεέμ ηξεύρομεν ως η γραφή διηγάται»
Τους είπε να υπάγωσι και όπου τον βρώσι
σαν τονε προσκυνήσωσι να παν να του το πώσι
Όπως υπάγει και αυτό σαν τονε προσκυνήσει
με δόλον ο μισόθεος για να τον αφανίσει.
Βγαίνουν οι μάγοι τρέχουσι και τον αστέρα βλέπουν
φως θεϊκό τους οδηγεί και με χαρά προστρέχουν.
Εν τω σπηλαίω φθάνουσι βρίσκουν τη θεοτόκο
κι εβάστα στις αγκάλες της τον άγιόν της τόκο
Γονατιστοί τον προσκυνούν και δώρα του χαρίζουν
σμύρνα, χρυσόν και λίβανον Θεό τον ευφημίζουν.
Τη σμύρνα μεν ως άνθρωπον, χρυσόν ως βασιλέα
τον λίβανον ωσάν θεό όλης της ατμοσφαίρας.
Αφού τον επροσκύνησαν ευθύς πάλι μισεύουν
και τον Ηρώδη μελετούν να πάνε να τον εύρουν.
Πλην άγγελος εξ ουρανού βγαίνει τους εμποδίζει
άλλην οδόν να πορευθούν αυτός τους διορίζει.
Και πάλιν άλλος άγγελος τον Ιωσήφ προστάζει
εις Αίγυπτο να πορευθεί κι εκεί να ησυχάζει.
Να πάρει και τη Μαριάμ μαζί με τον υιόν της
γιατί ο Ηρώδης τον ζητεί τον τόκο τον δικό της
Μη βλέπων δε ο βασιλεύς τους μάγους να γυρίσουν
εις Βηθλεέμ επρόσταξε παιδί να μην αφήσουν.
Όσα παιδία εύρωσιν δύο ετών και κάτω
όλα να τα περάσωσι κάτω από τα σπαθιά των
Χιλιάδες δέκα τέσσερις σφάζουν σε μιαν ημέρα
θρήνους κλαυθμούς και οδυρμούς είχε κάθε μητέρα
Έτσι επληρώθει το ρηθέν προφήτου Ησαΐού
μετά και άλλων προφητών και του Ιερεμίου
Φωνή ακούσθη εν Ραμά Ραχήλ τα τέκνα κλαίει
παραμυθεί ουκ ήθελεν ότι αυτά ουκ έχει
Ιδού όπου σας είπομεν όλη την υμνωδίαν
του Ιησού μας του Χριστού γέννηση την Αγία
Και σας καληνυχτίζουμεν πέσετε κοιμηθείτε
ολίγον ύπνο πάρετε μετά να σηκωθείτε
Να βάλετε τα ρούχα σας έμμορφα να ντυθείτε
στην εκκλησιά να τρέξετε με προθυμιά να μπείτε
Ν’ ακούσετε με προσοχή όλη τη λειτουργία
για του Χριστού τη γέννηση τη θεία την Αγία.
Ευθύς άμα γυρίσετε εις το αρχοντικό σας
στρώσετε το τραπέζι σας, βάλτε το φαγητό σας.
και το σταυρό σας κάμετε γευθείτε και ευφρανθείτε
δώστε και κανιούς φτωχού όπου το υστερείται.
Δώσε κι εμάς τον κόπο μας ότι είναι ορισμός σας
και ο Χριστός μας πάντοτε να είναι βοηθός σας.

Φεύγοντας από το σπίτι που λέγαμε τα κάλαντα, πάντα λέγαμε το παρακάτω:

 

Επά που καλαντίσαμε πέτρα να μη ραΐσει
ο νοικοκύρης κ’ η κερά χρόνια πολλά να ζήσει
Να ζήσει χρόνια εκατό και να τα ξεπεράσει
κι απάνω εις τα εκατό ν’ ασπρίσει να γεράσει.

Τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς τέλη 19ου, αρχές 20ου αιώνα

Ταχιά, ταχιά ‘ν’ αρχιμενιά ταχιά ‘ν’ αρχή του χρόνου
ταχιά ‘ν’ απού προπάτηξεν ο Κύριος του κόσμου.
Ταχιά εβγήκεν ο Χριστός στη γη να προπατήξει
κι εβγήκεν κι εδιαλάλησεν ούλους τσοι ζευγολάτες.
Κι ο πρώτος που τα’ απάντηξεν ήτον Άγιος Βασίλης
– Άγιε Βασίλη Δέσποτα, καλό ζυγάριν έχεις;
– Καλό το λέω αφέντη μου, καλό κι ευλοημένο
γιατί το βλόησε ο Χριστός με το δεξί του χέρι
με το δεξί, με το ζερβί με το στεφανοχέρι.
– Να σε ρωτήξω Δέσποτα, πόσα μουζούρια σπέρνεις;
– Μετά χαράς αφέντη μου θα σου το μολοήσω.
Σπέρνω κριθάρι δώδεκα και στάρι δέκα πέντε
ψαρές και ρόβι δεκαοχτώ κι από νωρίς στο σταύλο
Μ’ αλήθεια κάτω στο γιαλό, κάτω στο περιγιλάκι
μουζούρια στάριν έσπειρα μ’ ένα πλατέ πινάκι.
Μα κει τ’ ανεριαστήκανε λαγούδια και περδίκια
Μούδε λαγούδια ν έπιασα μούδε και τα περδίκια
μα θέρισα κι αλώνεψα χίλια οχτώ μουζούρια.
Με τ’ αποσκυβαλίδια μου σα χίλια πεντακόσια
εκειά που εστάθην ο Χριστός χρυσό δεντρίν εβγήκε.
Κ’ είν’ η κορφή ν-του ολόχρυση κ’ οι ρίζες του ασημένιες
και στα κλαδάκια του δεντρού πέρδικες κακαρίζου.
Κακάριζε, κακάριε πέρδικα κορωνάτη
κι εγώ θα χρίσω εκκλησιά με δεκαοχτώ καμάρες.
Κάθα καμάρα και κερί και κάθα δυό λαμπάδα
και κάθα τρεις και τέσσερις ώρια πανώρια βρύση.
Όσοι διαβάτες κι α(ν)διαβού, περάτες κι αν περάσου
να πιούσινε κρυγιό νερό τον Κύριο να δοξάσου.
Όσα άστρα έχει ο ουρανός και φύλλα το σπαρμένο
τόσο ψηλά ποκάμισα να καταλύσει ο αφέντης.
Θωρείς εκείνη την κορφή, την πέρα την παρέκει;
Εκειά κοιμάται αφέντης μας κι εκειά τον πήρε ο ύπνος
Και ποιος θα μπει και ποιος θα βγει για να τονε ξυπνήσει
βάλε πανέρια κάστανα, πανέρια με καρύδια
κι εγώ θα μπω κι εγώ θα βγω και θα τονε ξυπνήσω.
Ξύπνησ’ αφέντη ξύπνησε να φάμε και να πιούμε
να φάμε από λαγού μερί και από αγριμιού τη μέση.
Κερά μαρμαροτράχηλη και φεγγαρομαγούλα
απού τον έχεις τον υγιό το μοσκοκανακάρη
Λούγεις τον και χτενίζεις τον και στο σκολειό τον μπέμπεις
άψε βαγίτσα το κερί και πιάσε το λυχνάρι
και κάτσε και λογάριασε ίντα θα μασε φέρεις.
Απάκι γη λουκάνικο γη από πλευράς κομμάτι
για απού τη μαύρη όρθα σας κιανένα αυγούλάκι
Γη απού το κασελάκι σας κιανένα τσικινάκι
γη απού το γέρο πίθαρο κιαμιά σταλέ λαδάκι
Κι αν είναι με το θέλημα χρυσή μου πελιστέρα
ανοίξετε την πόρτα σας να πούμε καλησπέρα.

Τα κάλαντα που λέγαμε στη δεκαετία του 1930

Αρχιμενιά κι αρχιχρονιά κι αρχή του Γεναρίου
αύριο ξημερώματα τ’ Αγίου Βασιλείου.
Κι αρχή που βγήκεν ο Χριστός στη γη να προπατήξει
Κι εβγήκε κι εδιαλάλησεν ούλους τσοι ζευγολάτες
κι ο πρώτος που τ’ απάντηξεν ήτον Αγιός Βασίλης.
Άγιε Βασίλη Δέσποτα καλό ζευγάριν έχεις;
Καλό το λέω αφέντη μου, καλό κι ευλοημένο
γιατί το βλόησε ο Χριστός με το δεξιό ν- του χέρι
με το δεξιό, με το ζερβό με το στεφανοχέρι.
Πιάσε βαγίτσα το κερί και πιάσε το δευτέρι
και κα΄τσε και λογάριασε ίντα θα μασε φέρεις.
Απάκι γη λουκάνικο γη από πλευράς κομμάτι
γη απού τη μαύρη όρθα σας κιανένα αυγουλάκι
κι αν το ‘καμεν κ’ η γαλανή ας είν’ και ζευγαράκι
γη απού το γεροπίθαρο κιαμιά σταλέ λαδάκι
η απού το βαρελάκι σας κιαμιά σταλέ κρασάκι
Και αν είναι με το θέλημα χρυσή μου πελιστέρα
ανοίξετε την πόρτα σας να πούμε καλησπέρα.

 

 

Τα κάλαντα όπως τα λένε σήμερα

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά, ψηλή μου δεντρολιβανιά
κι αρχί καλός μας χρόνος, εκκλησιά με τ’ άγιο θρόνος.
Κι αρχή που βγήκεν ο Χριστός, άγιος και πνεματικός
στη γη να περπατήσει και να μας καλοκαρδίσει.
Άγιος Βασίλης έρχεται, άρχοντες το κατέχετε
από την Καισαρία, συ ‘σ’ αρχόντισσα κυρία.
Κρατά εικόνα και χαρτί, ζαχαροκάντιο ζυμωτή
χαρτί και καλαμάρι δες κι εμέ το παληκάρι.
Το καλαμάριν έγραφε, τη μοίρα μου την έγραφε
και το χαρτίν εμίλιε, άσπρε μου χρυσέ μου ήλιε.
Βασίλη πόθεν έρχεσαι και δε μας καταδέχεσαι;
από τση μάνας μ’ έρχομαι, μα γω σας καταδέχομαι.
Και στο σκολειό μου πάω, δε μου λέτε τι να φάω.
Κάτσε να φας, κάτσε να πιείς, κάτσε τον πόνο σου να πεις
κάτσε να τραγουδήσεις και να μας καλοκαρδίσεις.
Μα γω γράμματα μάθαινα, μα να σας πω τι πάθαινα
τραγούδια δεν ηξεύρω, αντίκρυ μου να σ’ εύρω
Αφού ηξεύρεις γράμματα, πολλές φορές με κλάματα
πες μα την άλφα βήτα, ‘πης απέφαγες την πίτα.
Χλωρό ραβδί ξερό ραβδί, ποτέ στην πόρτα σου μη μπει
χλωρά βλαστάρια επέτα ροδοκόκκινη βιολέτα.
Μ’ απάνω στα βλαστάρι και στα περικλωνάρια του
πέρδικες κελαϊδούσαν
Δεν ήσαν μόνο πέρδικες, γαρεφαλιές λεβέντικες
μα και περιστεράκια, άσπρα μου γλυκά ματάκια.
Πετάχτηκε μια πέρδικα, που περπατά λεβέντικα
να ράνει το φτερό της.
Κι έρανε τον αφέντη μας, το ρήγα το λεβέντη μας
τον πολυχρονεμένο και τον κοσμοξακουσμένο.

Τα Φώτα

Τα Φώτα φαίνεται ότι είναι από δύο διαφορετικά έμμετρα διότι οι πρώτοι πέντε στίχοι είναι 11σύλλαβοι και οι άλλοι είναι 15σύλλαβοι και ακόμα λέγονται με διαφορετικό σκοπό οι πέντε στίχοι από τους άλλους.
Ήρθανε τα Φώτα κι οι φωτισμοί
κ’ οι καλές ημέρες κ’ οι αγιασμοί
Ήρθε κ’ η κερά μας η Μαγδαληνή
σπάγκαλον εβάστα και βαγί κερί.
Ήρθε να βαφτίσει του Θεού παιδιί
Να βαφτιστούν τ’ αβάφτιστα να μυρωθούν τα μύρα
Κάτω στ’ Αγεροσόλυμα εις του Χριστού τον τάφο
εκειά δεντρό δεν ήτονε δεντρόν εφανερώθη.
Στη μέση κάθετ’ ο Χριστός στην άκρα η Παναγία
και στ’ αποκλωναράκια ν-του αγγέλοι κι αρχαγγέλοι
Εκειά απού πάει ο δίκαιος είναι καλά στρωμένα
άθη και τριαντάφυλλα είναι ξεφουντωμένα
Μα κειά που πάει αμαρτωλός οφίδια και λιακόνια
ως τ’ άκουσε ο αμαρτωλός έδερνε το κορμί του
με πέτρες και με σίντερα ώστε να βγει η ψυχή του.
Μα η Παναγία Δέσποινα αυτή τον παρηγόρα
μη δέρνεσαι αμαρτωλέ, μη δέρνεις το κορμί σου
μα γω ‘χω γιον ευσπλαχνικό να σώσει την ψυχή σου