Ο Πούτιν είναι ..."νεοταξίτης";

 

Ο "Αντίλογος Χανίων" παραθέτει για πλουραλιστικό προβληματισμό το κείμενο αυτό αν και δε συμφωνεί με τα περισσότερα από τα παρακάτω συμπεράσματα ενός, όπως το δείχνει ο ίδιος στην φωτογραφία του, πάνω απ΄όλα "βυζαντινορθόδοξου χριστιανού" δικηγόρου, άρα μάλλον προκατειλημμένου ως εξετάζοντος απ΄αυτή την σκοπιά κι  όχι στο γεωπολιτικό του βάθος κι έκταση το ζήτημα της νέας καπιταλιστικής τάξης, της ιμπεριαλιστικής καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, της μεγάλης ακρότατα καπιταλιστικής επανεκκίνησης που διακήρυξε ο Σβαμπ, ο παγκ. οργανισμός εμπορίου  και το φόρουμ του Νταβός. Δεν είναι τυχαίο που στα γραφόμενά του απουσιάζει παντελώς ο  προσδιορισμός "καπιταλιστικός" ή έστω "ιμπεριαλιστικός" της ουσίας των παραπάνω εννοιών και στόχων των παγκοσμιοποιητών ολιγαρχών. 
Όπως απουσιάζει μια έστω στοιχειώδης προσπάθεια παράθεσης και ερμηνείας των παγκόσμιων γεωπολιτικών ανακατάξεων, διασμορφούμενων συμπλεύσεων ή συγκρούσεων κέντρων ισχύος αφενός βασικών χωρών (ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία, ΕΕ, Αγγλία, Ιαπωνία,Ινδία, Βραζιλία) όσο και των εσωτερικών αντιθέσεων και προσπαθειών αναπροσαρμογής της ελίτ του παγκοσμιοποιητικού καπιταλισμού για την, επιχειρούμενη ήδη, απάνθρωπη "Μεγάλη Επανεκκίνηση"...
Ρηχή, απλοϊκά ηθικολογούσα θεώρηση, πέρα και πάνω από το υπαρκτό υπόβαθρο-μήτρα όλων των πολιτικών γεγονότων, το θεσμικά και ιδεοληπτικά "θεοποιημένο" καπιταλιστικό σύστημα, ανθρώπινων και γεωπολιτικών σχέσεων και αντιθέσεων! 

Η Ρωσία είναι καπιταλιστική πια, απο την εποχή της νεοταξίτικης "περεστρόικα" των Γκορμπαστσόφ/Γέλτσιν και όλης της συν αυτούς παρασιτικής νομενκλατούρας, μετά το 1990.  Η Κίνα, από τη δεκαετία του 80 και μετά, παρόλο που τα κυβερνητικά της προγράμματα, ειδικά το τελευταίο, που θέτει άμεσο στόχο μια "πιο δίκαιη με μείωση ανισοτήτων  κοινωνία", θέτουν στρατηγικό στόχο, αλλά μέσω μακρόχρονου "σταδίου κρατικά ελεγχόμενης καπιταλιστικής ανάπτυξης" μια "ανεπτυγμένη κοινωνία κομμουνιστικής ισότητας" (σαν των πρώτων και γιαυτό άγρια διωχθέντων από τους μετέπειτα κάθε λογής και δόγματος διαστρεβλωτές εκείνου του χριστιανισμού...)
Η δράση αυτών των χωρών και των ηγεσιών τους λοιπόν, πρέπει να εξετάζεται διαλεκτικά, με επίγνωση μα και ανάλυση των εσωτερικών και διεθνών ανακατατάξεων (άλλες οι εποχές Γέλτσιν, Μάο κι άλλες εντελώς στην εγχώρια και παγκόσμια δυναμική τους οι εποχές  Πούτιν και Σι Τζι Πιγκ...) Κι αυτό θέλει πολλή, νηφάλια και σοβαρή διαλεκτική ανάλυση.
Το κύριο και σίγουρο είναι πως Ρωσία-Κίνα, σήμερα δεν είναι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, αλλά ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ, θέλουν δε θέλουν, για να μη τσακιστούν από τον επί αιώνες αγγλοαμερικάνικο και ευρωπαϊκών χωρών και σιωνιστικού κεφαλαίου αποικιοκρατισμό και  ιμπεριαλισμό, που βρίσκεται σε μεγάλη κρίση σήμερα και γιαυτό τρομακτικά επικίνδυνος...  

Οι απόψεις της μερίδας  καλοπροαίρετων ως επί το πλείστο πολιτών που εκφράζει θεωρούν εξάλλου-σπέρνουν έτσι,μια τραγικών συνεπειών αυταπάτη πως ήταν ένας μεγαλειώδης και πρότυπος "ελληνοχριστιανισμός" η, με την καθυπόταξη των προγόνων μας από τους Ρωμαίους, βίαιη επιβολή μέσω αιμοσταγών, φανατικά ανθελλήνων Ρωμαίων αυτοκρατόρων και διοριζόμενων κι ελεγχόμενων απ΄αυτούς εκκλησιαστικών ηγεσιών,  ενός αυτοκρατορικά χρήσιμου "χριστιανισμού" εξυμνούντος βασιλιάδες κι άρχοντες και όλους τους πολέμους και άγριες σφαγές καταστολής των συνεχών λαϊκών εξεγέρσεων... 

Ενός δήθεν "χριστιανισμού",  εξόφθαλμα  αντίθετου της διδασκαλίας του Ιησού:

" Αμήν λέγω υμίν ότι ευκολότερον εστί κάμηλος τριμαλιάς δι οπής βελόνης εσελθείν ή πλούσιος εν τη βασιλεία των ουρανών!"

(Οι πλούσιοι είπε... Πόσο μάλλον αιμοσταγείς πάμπλουτοι βασιλιάδες κι άρχοντες που ως και "άγιοι" ονομάστηκαν από την ρωμαϊκή αυτοκρατορική εκκλησία!!!) 

Και: "εάν τις σε ραπίσει επί τη μια παρειά, στρέψον αυτώ και την άλλη!"

(Οι εξουσιάζοντες κοσμικά και εκκλησιαστικά διαστρεβλωτές έλεγαν φυσικά πως αυτό ισχύει μόνο για το πόπολο, το "ποίμνιο"  απέναντι στην κατ΄αυτών παντοειδή βία των "ποιμένων" τους...) 

Κ.Ντ.

Open in app or online Δεν είναι ο Πούτιν νεοταξίτης; KONSTANTINOS VATHIOTIS FEB 3   SAVE   Γράφει ο Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Αθηνών Στο πλαίσιο του καλόπιστου και εποικοδομητικού δημόσιου διαλόγου και με αφορμή το απομαγνητοφωνημένο κείμενο του αγαπητού πατρός Σεραφείμ Ζήση που δόθηκε στην δημοσιότητα με το τίτλο «Είναι ο Πούτιν νεοταξίτης;»¹, σύμφωνα με το οποίο επιχειρείται η αναίρεση της θέσης ότι ο Πούτιν υπηρετεί το νεοταξίτικο σύστημα εξουσίας, θα ήθελα, ως απάντηση, να παραθέσω ορισμένα αδιαμφισβήτητα πραγματικά δεδομένα που θα συμβάλλουν στην πληρέστερη κατανόηση της ρωσικής πολιτικής, μακριά από στερεότυπα και συναισθηματικές εξάρσεις. Τα στοιχεία που θα παρουσιάσω, αν δεν αποδομούν πλήρως, τουλάχιστον επισκιάζουν το (προσεκτικά φιλοτεχνημένο) «αντινεοταξίτικο προφίλ» του Ρώσου προέδρου και τον κατατάσσουν πολύ πιθανώς στην χορεία των νεοταξιτών ηγετών. Πριν προχωρήσω στην έκθεση των λόγων που αποδεικνύουν την συμπόρευση της ρωσικής ηγεσίας με το εκάστοτε κυρίαρχο αφήγημα της νεοταξίτικης υπερεθνικής ελίτ, θα προβώ εισαγωγικά σε δύο επισημάνσεις που διέπουν την σκέψη μου: Α. Οποιαδήποτε θετική ή αρνητική προσωπική κρίση και εκτίμηση εν σχέσει προς τις πραγματικές προθέσεις και τα αληθινά κίνητρα του ηγέτη του Κρεμλίνου δεν μπορεί να περιβληθεί με την βεβαιότητα της μαθηματικής απόδειξης. Έχουμε ήδη εισέλθει σε μια πολύ κρίσιμη φάση της ανθρώπινης Ιστορίας και θα αντιμετωπίσουμε παγκόσμιες γεωπολιτικές ανακατατάξεις, βιώνοντας συγκλονιστικά γεγονότα «Αποκαλυπτικής έντασης». Η πολιτική των μεγάλων και ισχυρών κρατών χαρακτηρίζεται από πολλές αμφισημίες, αντιφάσεις και παλινδρομήσεις, και επομένως κάθε επιμονή στην ορθότητα της γνώμης μας να εμφανίζεται εκ των προτέρων ως υπερβολική και αδικαιολόγητη και κάθε πρόβλεψη να είναι τουλάχιστον επισφαλής και παρακινδυνευμένη, δεδομένου ότι τα «κρύφια της καρδιάς» των ανθρώπων καθώς και η έκβαση των γεγονότων της Ιστορίας είναι γνωστή μόνο στον Θεό. Β. Κατά την προσωπική μου γνώμη, η Νέα Τάξη Πραγμάτων δεν ταυτίζεται με τον διεθνή σιωνισμό αλλά τον υπερβαίνει καθόσον κατανοείται ως η (δ)εμμονική επιβολή μιας ανθρωποκτόνου πολιτικής που εκπορεύεται από την υπερεθνική αντίχριστη ελίτ, η οποία –κατά τα τελευταία διακόσια χρόνια– εργάζεται εκ του παρασκηνίου με αξιοθαύμαστη μεθοδικότητα και επιμέλεια, προκειμένου να επιτύχει την πνευματική υποδούλωση της ανθρωπότητας, εισάγοντας ένα αδυσώπητο και απάνθρωπο παγκόσμιο σύστημα ψηφιακού ολοκληρωτισμού και υλοποιώντας την μετανθρωπιστική ατζέντα, με αποκλειστικό σκοπό τον βιολογικό μετασχηματισμό του ανθρώπου. Ακολουθεί η παράθεση κρίσιμων δεδομένων που βοηθούν στην νηφάλια και αντικειμενική αξιολόγηση της Ρωσικής πολιτικής: 1. Στην Μόσχα τον Οκτώβριο του προηγούμενου έτους πραγματοποιήθηκε το ετήσιο Διεθνές Φόρουμ της Λέσχης Βαλντάι με θέμα «Ένας μετα-ηγεμονικός κόσμος, Δικαιοσύνη και ασφάλεια για όλους», όπου συμμετείχαν 111 εμπειρογνώμονες, πολιτικοί, διπλωμάτες και οικονομολόγοι από τη Ρωσία και 40 χώρες του εξωτερικού, κατά την διάρκεια του οποίου παρέστη και ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν, εκφωνώντας μια βαρυσήμαντη πολιτική ομιλία με κύριο αποδέκτη την πολιτικοκοινωνική ελίτ της Δύσης. Ο ηγέτης του Κρεμλίνου άφησε άναυδους όλους τους παρατηρητικούς και οξυδερκείς πολίτες που «δεν πίστευαν στα αυτιά τους» ακούγοντας τον Πούτιν (ο οποίος εμφανίζεται από ορισμένους ως το «αντίπαλο δέος» της Ν.Τ.Π.) να αναφέρεται στο αγαπημένο και προσφιλές νεοταξίτικο αφήγημα της δαιμονοκίνητης δυτικής ελίτ, δηλ. στον κίνδυνο της κλιματικής αλλαγής, ενώ την ίδια στιγμή η χώρα του βρίσκεται σε εμπόλεμη σύγκρουση με το ΝΑΤΟ στο έδαφος της Ουκρανίας!  Σε μια αποστροφή του λόγου του, ο Βλαντίμιρ Πούτιν δήλωσε επί λέξει τα εξής άκρως σημαντικά: «Οι τρέχουσες εξελίξεις έχουν επισκιάσει τα περιβαλλοντικά ζητήματα. Όσο παράξενο κι αν φαίνεται, γι’ αυτό θα ήθελα να μιλήσω πρώτα σήμερα. Η κλιματική αλλαγή δεν βρίσκεται πλέον στην κορυφή της ατζέντας. Αλλά αυτή η θεμελιώδης πρόκληση δεν έχει εξαφανιστεί, είναι ακόμα μαζί μας και αυξάνεται»². Η συγκεκριμένη πολιτική δήλωση του αρχηγού του ρωσικού κράτους οπωσδήποτε διαψεύδει με τον πλέον εκκωφαντικό τρόπο την ελπίδα όλων όσοι είχαν επενδύσει στην πολιτική και στρατιωτική ισχύ της Ρωσίας για τον τερματισμό της κυριαρχίας της Ν.Τ.Π. Η πιο πάνω άποψη που διατυπώθηκε από τον Ρώσο ηγέτη υποδηλώνει την συμμόρφωσή του στο κυρίαρχο νεοταξίτικο αφήγημα της κλιματικής αλλαγής και εγείρει σοβαρές, εύλογες υπόνοιες για την ενδεχόμενη συμπόρευση του Πούτιν με τα προτάγματα της παγκοσμιοποίησης που κατά κόρον προβάλλει και προωθεί η Ν.Τ.Π. 2. Το Κρεμλίνο γνώριζε τουλάχιστον από το 2014 την εχθρική διάθεση, την σφοδρή αντιρωσική προπαγάνδα, καθώς και την άρτια πολεμική προπαρασκευή του ουκρανικού καθεστώτος, καθόσον το ΝΑΤΟ εκπαίδευε από τότε Ουκρανούς στρατιωτικούς στον χειρισμό δυτικών οπλικών συστημάτων και ως εκ τούτου μπορεί ο υπόλοιπος κόσμος να αιφνιδιάστηκε από την ρωσική επίθεση όχι όμως και ο ρωσικός πληθυσμός για τον οποίο η εισβολή ήταν απλώς θέμα χρόνου. Μάλιστα το 2014 σύμφωνα με δημοσιεύματα του ευρωπαϊκού τύπου, ο Πούτιν σε τηλεφωνική του επικοινωνία με τον απερχόμενο πρόεδρο της Κομισιόν, Μανουέλ Μπαρόζο, φέρεται να είχε δηλώσει «αν θέλω, παίρνω το Κίεβο σε δύο εβδομάδες»³. Επομένως, η Ρωσική ηγεσία, μολονότι μπορούσε να αναλάβει στρατιωτική δράση πολύ νωρίτερα –ακόμη και κατά την διάρκεια της πανδημίας, καθώς είχε την πολύτιμη και μοναδική ευκαιρία να «τινάξει στον αέρα» το παγκόσμιο πείραμα κοινωνικής συμμόρφωσης της Ν.Τ.Π. που υλοποιήθηκε μέσω του αφηγήματος της απειλής της δημόσιας υγείας–, εντούτοις επέλεξε να εισβάλει στην Ουκρανία μόλις τον Φεβρουάριο του 2022, την στιγμή που ο κόσμος εξερχόταν ψυχικά ταλαιπωρημένος από την υγειονομική κρίση του κορωνοϊού, ώστε πριν προλάβει να πάρει μια «ανάσα κανονικότητας» να βρεθεί ξανά αντιμέτωπος με μια πολύ χειρότερη και οδυνηρότερη διπλή κρίση, δηλ. την επισιτιστική και ενεργειακή! Μπορεί κανείς βάσιμα να υποστηρίξει ότι η επιλογή του χρόνου της ρωσικής στρατιωτικής εισβολής υπήρξε το αποτέλεσμα συμπαιγνίας μεταξύ της Ν.Τ.Π. και του Κρεμλίνου με σκοπό την κατατρομοκράτηση της ανθρωπότητας, διά της προκλήσεως διαδοχικών παγκόσμιων και ενδεχομένως προσυμφωνημένων πολλαπλών κρίσεων⁴. 3. Στο Μετρό της Ορθόδοξης Μόσχας έχει εγκατασταθεί από τις αρχές του 2021 προηγμένο τεχνολογικό σύστημα βιομετρικής αναγνώρισης προσώπου, όπου οι επιβάτες ταυτοποιούνται καθώς πλησιάζουν στα σημεία πώλησης των εισιτηρίων και εγκρίνεται η είσοδός τους στις αποβάθρες και στα τρένα. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, οι επιβάτες οι οποίοι δεν επιθυμούν την χρήση εισιτηρίων, περιμένοντας σε μια ουρά, οφείλουν να διαθέτουν τραπεζικό λογαριασμό που συνδέεται με τα βιομετρικά τους δεδομένα, ώστε να ενεργοποιείται η διαδικασία των ανέπαφων συναλλαγών. Η διοίκηση του μετρό της ρωσικής πρωτεύουσας υποστηρίζει ότι το βιομετρικό σύστημα που εγκατέστησε μπορεί να προχωρά στην ταυτοποίηση ενός επιβάτη ακόμη και αν αυτός φορά μάσκα! Όσο και αν μας λυπεί αυτό που συμβαίνει στην ομόδοξη χώρα της Ρωσίας με την πλούσια εκκλησιαστική και θρησκευτική παράδοση, δεδομένου ότι ο Ελληνικός λαός συνδέεται με τον Ρωσικό με ακατάλυτους ιστορικούς, θρησκευτικούς και πολιτιστικούς δεσμούς, είμαστε υποχρεωμένοι να σημειώσουμε ότι στους δρόμους, στα μέσα μαζικής μεταφοράς ακόμη και στις εισόδους των πολυκατοικιών (!) της ρωσικής πρωτεύουσας έχουν μέχρι στιγμής τοποθετηθεί περί τις 200.000 κάμερες παρακολούθησης! Η ρωσική κυβέρνηση έχει ήδη ξεκινήσει ένα παρόμοιο πρόγραμμα μαζικής τοποθέτησης καμερών και  στα υπόλοιπα αστικά κέντρα της ρωσικής επικράτειας. Μάλιστα, οι εν λόγω κάμερες βιομετρικής αναγνώρισης προσώπου χρησιμοποιήθηκαν κατά την διάρκεια της πανδημίας για τον εντοπισμό των ασθενών που δεν τηρούσαν την καραντίνα! Αξίζει να σημειωθεί ότι στην Βρετανία εκδόθηκε δικαστική απόφαση που απαγόρευσε στις τοπικές αρχές την χρήση συστήματος βιομετρικής παρακολούθησης των πολιτών⁵. Μήπως ο Ρώσος πρόεδρος –απαγορεύοντας τις εκδηλώσεις «υπερηφάνιας» των ομοφυλοφίλων– ωθεί με μικρά βήματα την ρωσική ορθόδοξη κοινωνία στην κινεζοποίησή της, όπου ο έλεγχος και η παρακολούθηση όλων των πολιτών θα είναι μια ανηλεής καθημερινότητα; Άραγε, η ασφυκτική επιτήρηση των πολιτών δεν αποτελεί έναν από τους πιο φιλόδοξους στόχους των νεοταξιτών ηγετών; 4. Με απόφαση των τοπικών αρχών της Μόσχας, ο εμβολιασμός κατέστη υποχρεωτικός για τους εργαζομένους στους τομείς του λιανεμπορίου, της εκπαίδευσης, της υγειονομικής περίθαλψης, των μέσων μαζικής μεταφοράς και σε άλλες ομοειδείς επιχειρήσεις που παρέχουν υπηρεσίες σε μεγάλο αριθμό πολιτών. Συνεπώς διαπιστώνουμε ότι στην Ρωσική επικράτεια το πλαίσιο της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού ήταν σαφώς διευρυμένο και περιελάμβανε περισσότερες κατηγορίες εργαζομένων συγκριτικά με όσα ίσχυαν στους κόλπους της Ε.Ε. (όπου και εκεί υπήρχαν σημαντικές παραλλαγές και διαβαθμίσεις στην άσκηση της υγειονομικής πολιτικής του κάθε κράτους) στην οποία η υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού εφαρμόστηκε αποκλειστικά στους εργαζομένους των υγειονομικών δομών και δεν επεκτάθηκε στις υπόλοιπες κατηγορίες υπαλλήλων. Μάλιστα ο δήμαρχος της ρωσικής πρωτεύουσας προκειμένου να αντιστρέψει τα χαμηλά ποσοστά εμβολιασμού του ρωσικού πληθυσμού είχε δηλώσει ότι όσοι κάνουν την πρώτη δόση του εμβολίου κατά της COVID-19 θα μπαίνουν αυτόματα σε κλήρωση για ένα αυτοκίνητο (!)⁶ Επομένως, η τοπική ηγεσία της Μόσχας (προφανώς με την σύμφωνη γνώμη και με την άδεια του ισχυρού άνδρα του Κρεμλίνου) εφάρμοσε την ίδια και απαράλλακτη πολιτική του νεοταξίτη κ. Μητσοτάκη, ο οποίος διασκεδάζοντας την διστακτικότητα και την απροθυμία του νεανικού πληθυσμού να εμβολιαστεί, προσέφερε στους νέους ηλικίας 18-25 ετών «εν είδει επιβράβευσης»  –μετά την πρώτη δόση του εμβολίου– την προπληρωμένη «κάρτα ελευθερίας» αξίας 150 Ευρώ που τους εξασφάλιζε ελεύθερη είσοδο σε κινηματογράφους, θέατρα και σε μουσεία⁷. Επομένως, η Ρωσία του Πούτιν δεν υιοθέτησε απλώς «κάποια» μέτρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας, αλλά εφάρμοσε μια άτεγκτη υγειονομική πολιτική που χαρακτηρίστηκε δικαιολογημένα ως μια από τις αυστηρότερες στον κόσμο. 5. Η αντίχριστη υπερεθνική ελίτ, χρησιμοποιώντας το δόλωμα της ψηφιακής απλούστευσης των γραφειοκρατικών διαδικασιών και της αποφυγής της ταλαιπωρίας των πολιτών στις συναλλαγές τους, προχωρά ακάθεκτη στον σχεδιασμό του ψηφιακού μετασχηματισμού της ανθρωπότητας, στον οποίο υποκρύπτεται η αφανής επιδίωξή της να μεταβάλει τον κόσμο σε ένα αόρατο παγκόσμιο ψηφιακό στρατόπεδο συγκέντρωσης, όπου οι πολίτες θα παρακολουθούνται, θα ελέγχονται και θα επιτηρούνται με την εφαρμογή και την χρήση των συστημάτων υψηλής ψηφιακής τεχνολογίας. Δυστυχώς η Μόσχα, και στο πεδίο της ψηφιακής επιτήρησης των ανθρώπων, ταυτίζεται με την κυρίαρχη δυστοπική πολιτική της δυτικής ελίτ, καθώς και η ίδια προωθεί με ζήλο το αφήγημα του ψηφιακού μετασχηματισμού της οικονομικής και κοινωνικής ζωής των Ρώσων πολιτών. Ο Ρώσος Πρωθυπουργός Μιχαήλ Μισούστιν υποστηρίζει ένθερμα τον ολοκληρωτικό ψηφιακό μετασχηματισμό όλων των σφαιρών της ζωής, καθώς αποτελεί τον διακηρυγμένο στόχο των «ψηφιακών ειδικών δυνάμεων» της κυβέρνησής του. Παίρνοντας την σκυτάλη, το ρωσικό υπουργείο παιδείας προωθεί στις παιδικές κατασκηνώσεις εξειδικευμένα εκπαιδευτικά προγράμματα που αποσκοπούν στην εξοικείωση των παιδιών από την πρώιμη παιδική τους ηλικία με τις βασικές αρχές της ψηφιακής ασφάλειας (τα πιο πάνω στοιχεία αντλήθηκαν από το ρωσικό ιστολόγιο RIA KATYUSHA). Πολλές από τις επισημάνσεις του π. Σεραφείμ που περιέχονται στο απομαγνητοφωνημένο κείμενο είναι ορθές και εύστοχες, αλλά δεν πρέπει να οδηγούν στην εξαγωγή εσφαλμένων συμπερασμάτων. Η κοινωνική πολιτική που ακολουθείται από την ρωσική ηγεσία (επιβολή κυρώσεων εις βάρος της λοάτκι προπαγάνδας, ενίσχυση των δικαιωμάτων πολύτεκνων οικογενειών, περιορισμός της μετανάστευσης κ.λπ.) ενδέχεται να προσφέρει κάποια παρηγοριά και ανακούφιση στον ρωσικό λαό, επιδέχεται όμως και διαφορετική ανάγνωση, καθώς μπορεί να χαρακτηριστεί ως παραπλανητική –ήτοι κατά την λαϊκή ρήση να λειτουργεί ως «ξεκάρφωμα»–, προκειμένου να καλυφθεί το νεοταξίτικο πρόσωπο της κυρίαρχης πολιτικοοικονομικής ελίτ, ώστε η ρωσική κοινωνία να συναινέσει ευκολότερα στην βιομετρική της παρακολούθηση και στον ψηφιακό της μετασχηματισμό. Εξάλλου, και ο κ. Μητσοτάκης ακολουθώντας επιδοματική πολιτική (βαπτίζοντας τα ψίχουλα κρατικής ελεημοσύνης «πακέτα οικονομικής στήριξης», όπως είναι τα «Fuel Pass», «Power Pass», «Market Pass» κ.λ.π.) επιχειρεί να εγκλωβίσει τους πολίτες σε ένα σύστημα ηλεκτρονικής σκλαβιάς, με σκοπό την ταχύτερη εισαγωγή τους στην εφιαλτική αχρήματη κοινωνία. Οι Ρώσο-ισραηλινές σχέσεις χαρακτηρίζονται από πολυπλοκότητα και αμφισημία, καθώς τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα άλλοτε συμπίπτουν και άλλοτε συγκρούονται. Επομένως δεν μπορούν να ενταχθούν στην λογική του «άσπρου-μαύρου», αφού είναι διαρκώς μεταβαλλόμενες και η κατανόησή τους απαιτεί διεισδυτική ανάλυση και πολλαπλή ερμηνεία. Το Ισραήλ μολονότι αποτελεί τον στενότερο σύμμαχο των Η.Π.Α. κατά την διάρκεια της Ρώσο-ουκρανικού πολέμου απέχει από την επιβολή οικονομικών κυρώσεων κατά της Μόσχας και μέχρις στιγμής έχει αποφύγει την αποστολή στρατιωτικού εξοπλισμού. Από την άλλη πλευρά, συνεχίζονται απρόσκοπτα οι αεροπορικές επιδρομές του Ισραήλ επί του εδάφους της Συρίας (στενού συμμάχου της Μόσχας στην Μέση Ανατολή) χωρίς να παρατηρείται καμία απολύτως ρωσική αντίδραση. Είναι δύσκολο να καθοριστεί με ασφάλεια το στίγμα της ρωσικής πολιτικής και κατ’ επέκταση του Ρώσου προέδρου, και τούτο συμβαίνει επειδή στο ρωσικό σύστημα άσκησης εξουσίας αντιμάχονται με σφοδρότητα δύο στρατόπεδα: το παραδοσιακό και το δυτικόφιλο. Η ρωσική πολιτική χαρακτηρίζεται από λεπτές και εύθραστες ισορροπίες, εσωτερικές συγκρούσεις και παλινωδίες, ενώ στους κόλπους της ρωσικής κοινωνίας αναπτύσσεται ήδη ένα κριτικό ρεύμα που αμφισβητεί τις επιλογές και την αποτελεσματικότητα της διακυβέρνησης του Πούτιν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η στάση του Ρώσου πολιτικού φιλοσόφου και γεωπολιτικού αναλυτή Αλεξάντερ Ντούγκιν που επέκρινε ανοιχτά το Κρεμλίνο επειδή απέτυχε να υπερασπιστεί τις «ρωσικές πόλεις», και συγκεκριμένα την Χερσώνα. Η ρωσική πολιτική ηγεσία μοιάζει με εκκρεμές που αιωρείται μεταξύ Ανατολής και Δύσης, καθώς έχει αδιευκρίνιστη και επαμφοτερίζουσα στάση αναφορικά με τα μεγάλα παγκόσμια προβλήματα και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα, όπως είναι η τέταρτη βιομηχανική επανάσταση, η τεχνητή νοημοσύνη, η καινοτόμος τεχνολογία blockchain, το διαδίκτυο των πραγμάτων (5G), η επέκταση των mRNA εμβολίων που προωθούνται για την αντιμετώπιση όλων των ασθενειών και, τέλος, με το εν εξελίξει συντελούμενο έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας, το οποίο συνεχίζει να υλοποιείται μέσω του παγκόσμιου προγράμματος εμβολιασμού με πειραματικά, επικίνδυνα και άχρηστα φαρμακευτικά σκευάσματα. Η ηγεσία του Κρεμλίνου έλκεται από την (απατηλή) ιδέα της παγκόσμιας κυριαρχίας που θα στηρίζεται στην στρατιωτική και τεχνολογική της υπεροχή, ευελπιστώντας ότι θα κατορθώσει να επιβληθεί στις ανταγωνίστριες χώρες, δηλ. στις Η.Π.Α. και στην Κίνα. Καθεμία από τις ελίτ της Δύσης, της Ρωσίας και της Κίνας επιδιώκει για τον εαυτό της, την αποκλειστική κυριαρχία και την απόλυτη νομή της παγκόσμιας εξουσίας, και επομένως η πλεονεξία και τα αντιμαχόμενα συμφέροντά τους θα οδηγήσουν νομοτελειακά την ανθρωπότητα σε ένα τρομακτικό παγκόσμιο πόλεμο αλληλοσπαραγμού και αλληλοεξόντωσης. Ο πόλεμος αυτός θα σημαδέψει μεν ανεξίτηλα κάθε άνθρωπο που θα κατορθώσει να επιβιώσει αλλά θα ματαιώσει (ευτυχώς) τα σκοτεινά σχέδια των νεοταξιτών οι οποίοι επιδιώκουν πάση θυσία τον βιολογικό μετασχηματισμό, καθώς επίσης τον έλεγχο του μυαλού και της ψυχής του ανθρώπου, φέρνοντας στο κατώφλι της Ιστορίας, την τρισευλογημένη Αναλαμπή της Ορθοδοξίας. Σημ. Αντίλογου: Παραθέτουμε τρία,  χαρακτηριστικά, απ΄τα σχόλια περί Πούτιν και κορωνοφασισμού που έγιναν κάτω απ΄την  παραπάνω "χριστιανορθόδοξη" ανάρτηση στο facebook του κ. Βαθιώτη: Ermis Tone Παρατηρώ ότι τείνετε να παρουσιάζετε την ελίτ ως ομοιογενές σύστημα ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι. Είναι προφανές ότι τα κεφάλια διατηρούν σχέσεις εξάρτησης ή συμφέροντος. Ας συμφωνήσουμε όμως ότι δεδομένου του προβλήματος, η πιο χρεωκοπημένη πλευρά είναι αυτή των λαών. Οι τελευταίοι είχαν την ευκαιρία τους κατά τον πρώτο εγκλεισμό, όμως τάχθηκαν συντριπτικά υπέρ των "μεγάλων". Εκτιμώ λοιπόν ότι οι λαοί είναι πιο φιλικοί στην εφαρμοζόμενη δικτατορία από ότι ο Πούτιν. Οι λαοί σχεδόν παρακάλεσαν γονυπετείς για να επιστρέψουν στον Μεσαίωνα και ακόμη παραπίσω. Ίσως να είναι βασιλικότεροι και του βασιλέως, διότι εκείνη η εξουσία που επένδυσε στον Μεσαίωνα το έκανε για συγκεκριμένα οφέλη.. ενώ ο λαός το επέλεξε με την καρδιά, τον φόβο και την ανυπέρβλητη ανάγκη εξασφάλισης υπό τον ζυγό. Επιστρέφοντας στην ελίτ, εκτιμώ ότι ο σχεδιασμός δεν αφορούσε τους λαούς εξ αρχής. Κανείς δεν τους υπολογίζει άλλωστε. Μία υψηλή βαθμίδα εξουσίας, ας πούμε η παραδοσιακή ελίτ, σχεδίασε μία τεράστια παγίδα για τον ανταγωνισμό της, την οικονομική ελίτ. Όχι μόνο τους εξέθεσε, όχι μόνο τους μάντρωσε σε οργανισμούς τύπου WEF αλλά τους έβαλε να χρηματοδοτήσουν και την αυτοκαταστροφή τους. Μπορεί ο Πούτιν να είναι ηγέτης και άρα ανάξιος εμπιστοσύνης, όμως στην προκειμένη περίσταση αποτελεί το όχημα για την αποφυγή του Μεσαίωνα. Η στάση του Πούτιν αντανακλά τις προθέσεις της παγκόσμιας παραδοσιακής ελίτ. Δυστυχώς ο διαθέσιμος χώρος και τόπος δεν μου επιτρέπουν να τεκμηριώσω αυτήν την εκτίμηση. Σας καλώ όμως να ελέγξετε του λόγου το αληθές μόνος σας.. ίσως σας δώσει μία άλλη οπτική ακόμη και ένα outsider. Καλημέρες. 3 Ειρήνη Τσιάφη Το κείμενο με τα επιχειρήματα του,αποτελεί αποστομωτικη απάντηση σε όλους όσους είχαν χαρεί,ότι ο Πουτιν σταμάτησε τον κορονοιο ,ενώ στην ουσία ήταν πρόδρομος χειροτερων καταστάσεων που ενεργοποιηθηκαν .Βλεπετε φτωχοποιηση της Ευρώπης,αλλαγή γεωπολιτική καθώς την πυρηνική απειλή.Ο νοών νοείτω!... .... όταν ξεκίνησε ο πόλεμος προ ενός έτους, το διαδίκτυο είχε κατακλυστεί με μνμ που αφορούσαν ότι με αφορμή τον Πουτιν"ξεχαστηκε" Ο ιός.Στη Ρωσία να σας πω ,ότι ενώ δεν χρησιμοποιήθηκαν σκευάσματα τύπου mrna,παρόλα αυτά δεν ανακόπει ούτε η νοσηση ούτε η μετάδοση του ιού όμως υποχρεώθηκαν συγκεκριμενοι εργαζόμενοι να τα κάνουν.Να σας θυμίσω ότι σε όλα τα forum π.χ.G8,G20 ο Πουτιν λαμβάνει μέρος.Οσο για τα πυρηνικά που δήθεν επικαλείστε ότι δεν γνωρίζετε,μάλλον δεν θα έχετε πληροφορηθεί ότι συνεχώς απειλεί για ρίψη.Σε όλα αυτά διαφωνώ.Σεβομαι τις απόψεις σας. George Georgitsopoulos απάντηση σε Ειρήνη Τσιάφη Επί της ουσίας της ανάρτησης : 1. Δεν γνωρίζω αν το διαδίκτυο είχε κατακλυστεί από μηνύματα, πως "ξεχάστηκε ο ιος". Θα μου επιτρέψετε να αποδέχομαι ως θέσεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας τα όσα η ίδια ανακοινώνει, όχι τα όσα διάφοροι λένε στο διαδίκτυο, όπου καθείς λέει ό,τι του κατέβει. Είχε αναφερθεί και ο Umberto Eco σ αυτό. 2. Σας πληροφορώ πως στη Ρωσία χρησιμοποιήθηκαν ΚΑΙ αυτού του τύπου σκευάσματα, όχι όμως παρασκευασμένα από Δυτικές Εταιρίες. Όπως και πριν είπα, και τα Δυτικά, και τα Ανατολικά σκευάσματα απέτυχαν. 3. Η υποχρεωτικότητα εφαρμόστηκε εν μέρει από 2 δημάρχους της χώρας, όχι από το Υπουργείο Υγείας. Εξ άλλου η χώρα έχει από τα χαμηλότερα ποσοστά επί του πληθυσμού που τα έλαβαν. 4. Ασφαλώς και δεν γνωρίζω για τα πυρηνικά, εκτός κι αν ενημερώνεστε από το CNN και το Sky News. Η Ρωσία ποτέ δεν είπε πως θα τα χρησιμοποιήσει επιθετικά, παρά μόνο ΑΝ απειληθεί η ύπαρξη και ακεραιότητά της, κάτι πολύ λογικό. Όλα τα υπόλοιπα, περί απειλών κτλ κυκλοφόρησαν στα πλαίσια της προπαγάνδας. 5. Υπενθυμίζω, πως μόνο μια χώρα άνοιξε το κουτί της Πανδώρας και αυτή η χώρα ήταν οι ΗΠΑ. Επιμέλεια εύρεσης και παρουσίασης κειμένων και ιστορικών πηγών, Κώστας Σ. Ντουντουλάκης, ιστορικός ερευνητής.

 

Ανοιχτή επιστολή προς το Νομοθέτη, από το υιοθετημένο παιδί μίας ομοφυλόφιλης μητέρας 

 Συντάχθηκε από Katy Faust, ιδρύτρια και διευθύντρια του οργανισμού για τα δικαιώματα των παιδιών, Them Before Us στις 10 Ιανουαρίου 2021.

Tweet

Share

Pin it

E-mail

Viber

  

Σχόλιο «Μαμά Μπαμπάς και Παιδιά»: Με αφορμή τον προωθούμενο γάμο και την ανατροφή παιδιών από ομόφυλα ζεύγη στην Πατρίδα μας, φιλοξενούμε ανοιχτή επιστολή μιας γυναίκας που ανατράφηκε από την ομόφυλη μητέρα της και τη σύντροφό της, αφού εκείνη έλαβε διαζύγιο από τον πατέρα της. Η μαρτυρία της είναι σημαντική, διότι αποτυπώνει γλαφυρά τις οδυνηρές συνέπειες της ομόφυλης γονεϊκότητας πάνω στα παιδιά και τα ενδογενή προβλήματα ενός «ομοφυλόφιλου γάμου»

___________________

Ομολογία ενός ενήλικου παιδιού μιας ομοφυλόφιλης μητέρας που αγαπούσε το παιδί της: «Ο επαναπροσδιορισμός του γάμου προωθεί μια οικογενειακή δομή στην οποία τα παιδιά υποφέρουν».

Αγαπητέ δικαστή Κένεντι,

Πλησιάζει ο καιρός που θα πρέπει να λάβετε απόφαση για το πιο αμφιλεγόμενο πολιτικό ζήτημα της εποχής μας: τον ομόφυλο γάμο.

Γράφω γιατί είμαι ένα από τα πολλά παιδιά με ομοφυλόφιλους γονείς που πιστεύουν ότι πρέπει να προστατεύσουμε τον γάμο. Πιστεύω ότι είχατε δίκιο όταν κατά τη διάρκεια των προκαταρκτικών συζητήσεων είπατε ότι «η φωνή αυτών των παιδιών (των ομοφυλόφιλων γονέων) είναι σημαντική». Θα ήθελα να εξηγήσω γιατί πιστεύω ότι ο επαναπροσδιορισμός του γάμου θα οδηγήσει πραγματικά στο να απογυμνώσουμε αυτά τα παιδιά από τα πιο θεμελιώδη δικαιώματά τους.

Είναι πολύ δύσκολο να μιλήσω για αυτό το θέμα, γιατί αγαπώ τη μητέρα μου. Τα περισσότερα από εμάς τα παιδιά με gay γονείς αισθάνονται το ίδιο. Αγαπάμε επίσης τον/τους  συντρόφο/ους τους. Δεν ακούτε συχνά τη γνώμη μας, γιατί τα μέσα μαζικής ενημέρωσης πιστεύουν πως είναι αδύνατο συγχρόνως να αγαπάμε τους ομοφυλόφιλους γονείς (ή γονέα) μας, και να αντιτασσόμαστε στον γάμο των ομοφυλοφίλων. Πολλοί πιστεύουν ότι δεν θα έπρεπε να υπάρχω. Αλλά το κάνω και δεν είμαι η μόνη.

Αυτή η συζήτηση, στον πυρήνα της, αφορά ένα πράγμα:

Πρόκειται για τα παιδιά.

Ο ορισμός του γάμου δεν πρέπει να έχει καμία σχέση με τη μείωση του συναισθηματικού πόνου στην ομοφυλοφιλική κοινότητα. Εάν το Ανώτατο Δικαστήριο μπορούσε εκδίδοντας αποφάσεις να επηρεάζει τα συναισθήματα, ο ρατσισμός θα είχε τελειώσει πριν από πενήντα χρόνια. Το Ανώτατο Δικαστήριο δεν έχει καμία αρμοδιότητα να εμπλέκεται σε ρομαντικές ή διαπροσωπικές σχέσεις. Ελπίζω στα σοβαρά ότι η απόφασή σας για τον ομόφυλο γάμο δε θα λάβει υπόψιν της τέτοιες παραμέτρους.

Η κυβέρνηση οφείλει να προωθεί την ευημερία των παιδιών.

Τα παιδιά είναι η αιτία για την οποία η κυβέρνηση έχει λόγο σε αυτήν τη συζήτηση. Το Κογκρέσο το 1996 πέρασε ένα νόμο για την υπεράσπιση του γάμου (Defense of Marriage Act), ο οποίος δήλωνε:

«Ως συμπέρασμα, η κοινωνία των πολιτών έχει συμφέρον να διατηρήσει και να προστατεύσει τον θεσμό του ετεροφυλόφιλου γάμου, επειδή έχει ένα βαθύ και διαρκές ενδιαφέρον για την υποστήριξη της υπεύθυνης τεκνογονίας και της ανατροφής των παιδιών». Με απλά λόγια, η κυβέρνηση έχει ενδιαφέρον για το γάμο, επειδή ενδιαφέρεται για τα παιδιά.

Δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ της αξίας και της τιμής που αποδίδουμε στα ετεροφυλόφιλα και ομοφυλόφιλα άτομα. Όλοι αξίζουμε ίση προστασία και ίσες ευκαιρίες στη μόρφωση, τη στέγαση, την απασχόληση και την ιατρική περίθαλψη, επειδή όλοι οι άνθρωποι δημιουργηθήκαμε ως εικόνες  του Θεού.

Ωστόσο, όταν πρόκειται για την τεκνογονία και την ανατροφή παιδιών, τα ζευγάρια του ίδιου φύλου και τα ζευγάρια αντίθετου φύλου είναι εντελώς άνισα και πρέπει να αντιμετωπίζονται διαφορετικά για χάρη των παιδιών.

Όταν δύο ενήλικες που δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν θέλουν να μεγαλώσουν παιδιά μαζί, από πού προέρχονται αυτά τα μωρά; Κάθε παιδί συλλαμβάνεται από μια μητέρα και έναν πατέρα, στους οποίους το παιδί έχει ένα φυσικό δικαίωμα. Όταν ένα παιδί τοποθετείται σε ένα ομόφυλο νοικοκυριό, σημαίνει πως έχει χάσει τουλάχιστον τη μία γονεϊκή σχέση και τη ζωτικής σημασίας ανατροφή του από ένα ζεύγος γονέων διπλού φύλου. Η φύση της ένωσης των ενηλίκων εγγυάται αυτή την πραγματικότητα. Είτε με υιοθεσία ή διαζύγιο ή αναπαραγωγή μέσω τρίτων, οι ενήλικες σε αυτό το σενάριο ικανοποιούν τις συναισθηματικές τους επιθυμίες, ενώ το παιδί κουβαλάει το μεγαλύτερο κόστος: χάνει έναν ή περισσότερους από τους βιολογικούς γονείς του.

Η χάραξη πολιτικής που στερεί σκόπιμα τα παιδιά από τα θεμελιώδη δικαιώματά τους είναι κάτι που δεν πρέπει ούτε να υποστηρίξουμε, ούτε να δώσουμε κίνητρα ούτε να προωθήσουμε.

Οι φωνές των παιδιών.

Όταν υπογραμμίσατε πόσο σημαντική είναι η φωνή των παιδιών με ομοφυλόφιλους γονείς, πιθανότατα αναμένατε μια διαφορετική απάντηση. Ίσως περιμένατε ότι τα παιδιά των ομοφυλόφιλων οργανώσεων δεν θα είχαν τίποτα άλλο από φαντασμαγορικά πράγματα να πουν για το ότι η οικογένειά τους είναι «ακριβώς όπως όλες οι άλλες». Ίσως περιμένατε να σας πουν ότι η μόνη πληγή στην κατά τα άλλα ειδυλλιακή ζωή τους είναι ότι οι δύο μαμάδες ή δύο μπαμπάδες τους δεν μπορούσαν να παντρευτούν νόμιμα. Εάν τα παιδιά αυτών των οργανώσεων ήταν όλα χαρούμενα και καλά ενταγμένα στη ζωή, αυτό θα σας διευκόλυνε να εκδώσετε μια συναισθηματικά βολική απόφαση που θα ήταν τόσο δημοφιλής!

Νιώθω απόλυτα το ένστικτο αυτών των παιδιών να προστατεύσουν τον ομοφυλόφιλο γονέα τους. Στην πραγματικότητα το έκανα και εγώ. Θυμάμαι πόσες φορές επανέλαβα στις ομιλίες μου: «Είμαι τόσο χαρούμενη που οι βιολογικοί γονείς μου χώρισαν ώστε μπόρεσα να γνωρίσω όλες αυτές τις υπέροχες γυναίκες». Εισέπραττα τον έπαινο και απολάμβανα τις τιμητικές διακρίσεις. Οι γυναίκες στον κύκλο της μητέρας μου υποκλίνονταν στην ωριμότητα μου, την κοινωνικότητά μου. 

Το έλεγα ξανά και ξανά και με κάθε επανάληψη βελτιωνόταν η «παράστασή μου». Ήταν αυτό που όλες οι ενήλικες της ζωή μου ήθελαν να ακούσουν. Θα μπορούσα να είμαι η επίσημη φωνή μιας δημόσιας υπηρεσίας υπέρ των ομοφυλόφιλων γονέων.

Ντρέπομαι όταν το σκέφτομαι τώρα, γιατί ήταν ψέμα. Το διαζύγιο των γονιών μου ήταν το πιο τραυματικό γεγονός στα τριάντα οκτώ χρόνια της ζωής μου. Ενώ αγαπούσα την σύντροφο και τις φίλες της μητέρας μου, μπορούσα να τα ανταλλάξω όλα αυτά για να με αγαπούν η μαμά και ο μπαμπάς μου μαζί, και κάτω από την ίδια στέγη. Αυτό δεν θα πρέπει να εκπλήσσει κανέναν που είναι πρόθυμος να αφαιρέσει τον φακό της πολιτικής ορθότητας, που όλοι μας φαίνεται να έχουμε μπροστά στα μάτια μας.

Τα παιδιά θέλουν τη μητέρα και τον πατέρα τους να τα αγαπούν και να αγαπούν ο ένας τον άλλον. Δεν έχω πικρία απέναντι στους γονείς μου. Αντίθετα, είμαι ευγνώμων για τη στενή σχέση μου και με τους δύο και για το ρόλο που διαδραματίζουν στη ζωή των παιδιών μου. Αλλά το να αγαπώ τους γονείς και να βλέπω κριτικά τον αντίκτυπο της οικογενειακής κατάρρευσης, τίποτα από αυτά δεν τους απαλλάσσει από  τις ευθύνες τους.

Τώρα που είμαι γονέας, μπορώ και βλέπω ξεκάθαρα τις όμορφες ιδιαιτερότητες με τις οποίες εγώ και ο σύζυγός μου συνεισφέρουμε  στην οικογένειά μας. Βλέπω την πληρότητα και την υγεία που απολαμβάνουν τα παιδιά μου, επειδή και οι δύο γονείς τους ζουν μαζί τους και τα αγαπούν. 

Βλέπω πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος του πατέρα τους και πόσο αναντικατάστατη είμαι εγώ ως μητέρα τους. Έχουμε συμπληρωματικούς ρόλους στη ζωή τους και κανένας από εμάς δεν είναι περιττός.  Στην πραγματικότητα, είμαστε και οι δύο πολύ απαραίτητοι.  Όλη  η διαδικασία της αναπαραγωγής έχει οργανωθεί τόσο σωστά!

Ο γονέας που λείπει.

Δεν λέω ότι η έλξη για το ίδιο φύλο κάνει κάποιον ανίκανο να γίνει γονέας. Η (θετή) μητέρα μου ήταν ένας εξαιρετικός γονέας, και μεγάλο μέρος αυτών που κάνω καλά ως μητέρα είναι συνέπεια του τρόπου που με ανέθρεψε. Πρόκειται όμως για τον γονέα που λείπει.

Μιλήστε σε οποιοδήποτε παιδί με ομοφυλόφιλους γονείς, ειδικά αυτά που είναι αρκετά μεγάλα για να προβληματιστούν σχετικά με τις εμπειρίες τους. Εάν ρωτήσετε ένα παιδί που μεγάλωσε από ένα λεσβιακό ζευγάρι αν αγαπά και τις δύο μητέρες του, πιθανότατα θα ακούσετε ένα δυνατό «ναι!» Ρωτήστε για τον πατέρα τους και ετοιμαστείτε για μια οδυνηρή σιωπή ή  για μια γεμάτη λαχτάρα εξομολόγηση, που θα σας σφίξει το στομάχι, ή για την επιβεβαίωση ότι έχουν έναν πατέρα που θέλουν να μπορούσαν να βλέπουν πιο συχνά. Το μόνο πράγμα που δεν θα εισπράξετε είναι η αδιαφορία για εκείνον.

Ποια είναι η εμπειρία σας με παιδιά που έχουν χωρισμένους γονείς ή προήλθαν με  αναπαραγωγή μέσω τρίτων ή είναι θύματα της εγκατάλειψης; Μήπως δεν ενδιαφέρονται για τον αγνοούμενο γονέα τους; Μήπως αυτά τα παιδιά ισχυρίστηκαν ποτέ ότι δεν ξαγρύπνησαν καμιά νύχτα για να αναρωτιούνται γιατί έφυγαν οι γονείς τους, πώς να μοιάζουν άραγε ή αν αγαπούν ακόμη το παιδί τους; Φυσικά και όχι. Είμαστε φτιαγμένοι για να γνωρίζουμε και να αναγνωριζόμαστε και από τους δύο γονείς μας. Όταν κάποιος απουσιάζει, αυτή η απουσία αφήνει μια ισόβια πληγή.

Η αντιπολίτευση θα διακηρύξει πως υπάρχουν μελέτες όπου οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα παιδιά σε νοικοκυριά ομοφυλοφίλων φαίνονται να τα καταφέρνουν «ακόμη καλύτερα!» από εκείνα από τα παραδοσιακά βιολογικά σπίτια. Αφήστε στην άκρη τα μεθοδολογικά προβλήματα σε τέτοιες μελέτες και σκεφτείτε για λίγο.

Εφόσον είναι αδιαμφισβήτητο δεδομένο της κοινωνικής επιστήμης ότι τα παιδιά υποφέρουν πολύ όταν εγκαταλείπονται από τους βιολογικούς γονείς τους, στις περιπτώσεις που οι γονείς τους χωρίζουν, όταν ο γονέας πεθαίνει ή όταν δημιουργούνται με γενετικό υλικό από δότες, τότε πώς είναι ποτέ δυνατό θαυματουργικά να δηλώνουν πως είναι «ακόμη καλύτερα!» όταν μεγαλώνουν σε νοικοκυριά με ομόφυλους γονείς; Κάθε παιδί που μεγάλωσε από «δύο μητέρες» ή «δύο μπαμπάδες» ήρθε σε αυτό το νοικοκυριό μέσω μιας από αυτές τις τέσσερις τραυματικές μεθόδους. 

Το να μεγαλώνεις κάτω από «το ουράνιο τόξο» σβήνει θαυματουργικά  όλες τις αρνητικές επιπτώσεις και τον πόνο που περιβάλλει την απώλεια και την καθημερινή στέρηση ενός ή και των δύο βιολογικών γονέων; 

Η πιο πιθανή εξήγηση είναι ότι οι ερευνητές αισθάνονται την ίδια πίεση με κάποιους από εμάς να αποδείξουν ότι αγαπούν τους ομοφυλόφιλους φίλους τους.

Τα παιδιά έχουν το δικαίωμα να αγαπηθούν από τη μητέρα και από τον πατέρα τους.

Αντιτίθεμαι κατηγορηματικά στην ποινικοποίηση της ομοφυλοφιλίας. Αλλά η υπεράσπιση του σωστού ορισμού του γάμου δεν ποινικοποιεί τίποτα. 

Και το ενδιαφέρον της κυβέρνησης για το γάμο οφείλει να αφορά στα παιδιά, τα οποία δημιουργούνται μόνο από σχέσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών. Ο επαναπροσδιορισμός της έννοιας του γάμου επαναπροσδιορίζει την έννοια του γονέα. 

Η κοινωνία μας προωθεί μια οικογενειακή δομή όπου τα παιδιά θα υποφέρουν για πάντα από την απώλεια. 

Θα γίνει επίσημη πολιτική μας, με τη βούλα και με ρύθμιση των ισχυρών κυβερνητικών θεσμών, ότι αυτά τα παιδιά θα  απογυμνωθούν σε κάθε περίπτωση από το δικαίωμά τους να έχουν οικεία σχέση και να αγαπιούνται από τη μητέρα ή / και τον πατέρα τους. 

Σε νοικοκυριά με ομόφυλους γονείς οι επιθυμίες των ενηλίκων αναιρούν τα δικαιώματα του παιδιού.

Έχουμε φτάσει στη στιγμή που εξετάζουμε τη θεσμοθέτηση της αφαίρεσης του φυσικού δικαιώματος ενός παιδιού σε μια μητέρα και έναν πατέρα, προκειμένου να επικυρώσουμε τα συναισθήματα των ενηλίκων;

Δικαστά Kennedy, πιστεύω πραγματικά ότι έχετε ταχθεί στην ίση προστασία όλων των πολιτών και έχετε ορκιστεί στο καθήκον σας να προστατεύετε τους πιο ευάλωτους μεταξύ μας. Οι δεσμοί με τους φυσικούς γονείς αξίζει να προστατευτούν. Μην πέσετε θύμα του ψεύτικου θεωρήματος ότι τα συναισθήματα των ενηλίκων πρέπει να αναιρέσουν τα δικαιώματα των παιδιών. Το βάρος πρέπει να πέφτει στους ενήλικες για να ανταποκρίνονται στις ανάγκες των παιδιών και όχι το αντίστροφο.

Δεν είμαι εναντίον κανενός. Προσπαθώ για αυτό που πιστεύω. Είμαι υπέρ των παιδιών! Θέλω όλα τα παιδιά να έχουν την αγάπη της μητέρας τους και του πατέρα τους. Αξίζουν όλα τα παιδιά να απολαύσουν τα σωματικά, κοινωνικά και συναισθηματικά οφέλη από την ανατροφή και από τη μητέρα και από τον πατέρα τους. Φοβάμαι όμως ότι στην υπόθεση που σας απασχολεί, είμαστε στο έλεος δυνατών, οργανωμένων και καλά χρηματοδοτούμενων ενηλίκων που τρομοκρατούν το κόσμο σε αυτήν τη χώρα.

Έξι ενήλικα παιδιά ομοφυλόφιλων γονέων είναι πρόθυμα να αντισταθούν στο χτύπημα του ομοφυλόφιλου λόμπι και να υποβάλουν  αναφορές για να τις λάβετε υπόψη σας σε αυτήν την περίπτωση. Σας παρακαλώ να τις διαβάσετε. Είμαστε μόνο η κορυφή του παγόβουνου των παιδιών που μεγαλώνουν αυτή τη στιγμή σε ομοφυλόφιλα νοικοκυριά. Όταν ενηλικιωθούν, πολλά παιδιά θα αναρωτηθούν γιατί ο χωρισμός τους από έναν γονέα που απεγνωσμένα επιθυμούσαν γιορτάστηκε ως «θρίαμβος των πολιτικών δικαιωμάτων», και θα στραφούν σε αυτήν τη γενιά για απαντήσεις.

Τί θα τους πούμε;

 

Πηγή: thepublicdiscourse.com