250 "ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΕΝΟΙ" ΑΘΛΗΤΕΣ χωρίς ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ «ΕΦΥΓΑΝ» ΩΣ ΤΙΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2022
«ΜΠΑΜ και ΚΑΤΩ» και «ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ!» 250 ΑΘΛΗΤΕΣ χωρίς ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ (όσοι έχουν καταγραφεί...) «ΕΦΥΓΑΝ» από τον μάταιο τούτο κόσμο από «ΞΑΦΝΙΚΙΤΙΔΑ» (σκάνε οι καρδίες τους) έτσι ΕΝΤΕΛΩΣ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΑ

μετά το υποχρεωτικο μπόλιασμα !!!

Α.Ζέρβας: «Γι' αυτό έχουμε πολλούς αιφνίδιους θανάτους - Οι αθλητές καταρρέουν λόγω μυοκαρδίτιδας από τα εμβόλια»

Σε σημαντικές αποκαλύψεις προχώρησε ο παιδίατρος Απόστολος Ζέρβας, ο οποίος μίλησε για τον εμβολιασμό κατά του κορωνοϊού, τους αιφνίδιους θανάτους που καταγράφονται στη χώρα μας και για τους αθλητές που καταρρέουν διαρκώς.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ==>>> http://www.oparlapipas.gr/.../azervas-ehoyme-para-polles...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ==>> Μάστιγα με τους αιφνίδιους θανάτους στην Ελλάδα: Τι συμβαίνει; ΚΛΙΚ ΕΔΩ==>> http://corfiatiko.blogspot.com/2022/02/blog-post_690.html

Πώς και γιατί ο οικονομικός αποκλεισμός, που δόλια αποδίδεται στον κόβιντ, έχει δράσει στο πεδίο της κοινωνικής μηχανικής, όσο και σε αυτό της οικονομικής αρπαγής;

 

Μια "αυτοεκπληρούμενη προφητεία": Συστημική κατάρρευση και προσομοίωση πανδημίας

του Fabio Vighi* καθηγητή Κριτικής Θεωρίας και Ιταλικής Γλώσσας στο Cardiff University.

Ενάμιση χρόνο μετά την εμφάνιση του Ιού, κάποιοι ενδέχεται να έχουν αρχίσει να αναρωτιούνται γιατί οι συνήθως αδίστακτες άρχουσες ελίτ αποφάσισαν να παγώσουν  την παγκόσμια μηχανή παραγωγής κέρδους με αφορμή την εμφάνιση ενός παθογόνου που χτυπάει σχεδόν αποκλειστικά τις μη παραγωγικές ηλικίες (κυρίως άνω των 80 ετών). Γιατί όλος αυτός ο ανθρωπιστικός ζήλος; Cui bono? (Ποιος ωφελείται;) 

Μόνο όσοι δεν είναι εξοικειωμένοι με τις θαυμαστές περιπέτειες του Παγκοσμιοποιημένου Καπιταλισμού (GloboCap) μπορούν να βαυκαλιστούν πιστεύοντας πως το σύστημα επέλεξε να κατεβάσει ρολά από συμπόνοια. 

Ας είμαστε σαφείς από την αρχή: τα μεγάλα αρπακτικά του πετρελαίου, των όπλων και των εμβολίων δεν θα μπορούσαν να νοιάζονται  για την ανθρωπότητα.

Ακολουθήστε το χρήμα

Στην προ Κορονοϊού εποχή, η παγκόσμια οικονομία βρισκόταν στα πρόθυρα μιας ακόμα κολοσσιαίας κατάρρευσης. Ακολουθεί ένα σύντομο χρονικό της διαρκώς αυξανόμενης πίεσης:

Ιούνιος 2019:  Στην Ετήσια Οικονομική Έκθεσή της η ΒΙS (Bank of International Settlements -Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών) με έδρα την Ελβετία, η «Κεντρική Τράπεζα όλων των Κεντρικών Τραπεζών», κρούει τον παγκόσμιο κώδωνα του κινδύνου. Το έγγραφο επισημαίνει «υπερθέρμανση […] στην αγορά μοχλευμένων δανείων (leveraged loan market), όπου «η πιστοληπτική ικανότητα επιδεινώνεται» και «τα εγγυημένα δανειακά ομόλογα εκτοξεύονται» (CLOs) -θυμίζοντας την απότομη αύξηση των εγγυημένων δανειακών υποχρεώσεων (CDOs) που ενίσχυσε την κρίση των δανείων χαμηλής εξασφάλισης) [το 2008]. Με απλά λόγια, η χρηματοπιστωτική βιομηχανία τρέφεται για ακόμη μια φορά με σκουπίδια.

9 Αυγούστου 2019:  Η BIS εκδίδει ένα έγγραφο εργασίας ζητώντας τη λήψη «μη συμβατικών μέτρων νομισματικής πολιτικής» με σκοπό την «προστασία της πραγματικής οικονομίας από την περαιτέρω επιδείνωση των χρηματοπιστωτικών συνθηκών». Το έγγραφο επισημαίνει πως «προσφέροντας άμεση πίστωση στην οικονομία», κατά τη διάρκεια μιας κρίσης, ο δανεισμός από την κεντρική τράπεζα «μπορεί να υποκαταστήσει τις εμπορικές τράπεζες στην χορήγηση δανείων στις εταιρείες».

15 Αυγούστου 2019:  Η Blackrock Inc, το ισχυρότερο επενδυτικό ταμείο (διαχειρίζεται γύρω στα 7 τρις δολάρια μετοχών και ομολόγων) εκδίδει μια λευκή βίβλο με τίτλο Αντιμετωπίζοντας την επόμενη ύφεση. Ουσιαστικά, το έγγραφο δίνει εντολή στη Fed (Αμερικανική Ομοσπονδιακή Τράπεζα) να εγχύσει απευθείας ρευστότητα στο χρηματοπιστωτικό σύστημα για να αποτραπεί «μια δραματική ύφεση». Ξανά, το μήνυμα είναι σαφές και αδιαμφισβήτητο: «Μια άνευ προηγουμένου αντίδραση καθίσταται απαραίτητη, όταν τα όρια της νομισματικής πολιτικής εξαντλούνται και η δημοσιονομική πολιτική από μόνη της δεν επαρκεί. Η αντίδραση αυτή πολύ πιθανό να περιλαμβάνει την επιλογή του «απ’ ευθείας» (going direct): «την εύρεση τρόπων διοχέτευσης χρήματος στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα απ’ ευθείας από την κεντρική τράπεζα», αποτρέποντας ταυτόχρονα φαινόμενα υπερπληθωρισμού. Παραδείγματα αποτελούν η Δημοκρατία της Βαϊμάρης τη δεκαετία του 1920, και πιο πρόσφατα η Αργεντινή και η Ζιμπάμπουε».

22-24 Αυγούστου 2019:  Οι κεντρικοί τραπεζίτες του G7 συναντιούνται στο Jackson Hole, του Wyoming, για να συζητήσουν του έγγραφο της Black Rock όπως και άλλα επείγοντα μέτρα που αφορούν την αποτροπή της επικείμενης κατάρρευσης.

 Σύμφωνα με την προφητική δήλωση του James Bullard, Πρόεδρος της Κεντρικής Τράπεζας της Πολιτείας του St Louis: «Πρέπει απλώς να πάψουμε να νομίζουμε πως την επόμενη χρονιά τα πράγματα θα είναι φυσιολογικά.»

15-16 Σεπτεμβρίου 2019: Η ύφεση εγκαινιάζεται επίσημα με το αιφνίδιο άλμα των  επιτοκίων στην αγορά των ρέπος (από 2% στο 10.5%). Τo Repo (ρέπος), συντομογραφία του του «repurchase agreement» (συμφωνία επαναγοράς), είναι ένα συμβόλαιο με το οποίο τα επενδυτικά κεφάλαια δανείζονται χρήματα με εγγύηση περιουσιακά στοιχεία (συνήθως κρατικά ομόλογα). Τη στιγμή της συναλλαγής, οι χρηματοπιστωτικοί παράγοντες (οι τράπεζες) επιχειρούν να επαναγοράσουν τα περιουσιακά στοιχεία σε υψηλότερη τιμή, συνήθως εν μία νυκτί. Με λίγα λόγια, τα repos είναι βραχυχρόνια εγγυημένα δάνεια. Είναι η κύρια πηγή χρηματοδότησης των traders (παίκτες του χρηματιστηρίου) στις περισσότερες αγορές, ειδικά στο παράλληλο σύμπαν των Παραγώγων. Η έλλειψη ρευστότητας στην αγορά των repos μπορεί να προκαλέσει καταστροφικά φαινόμενα ντόμινο σε όλους τους τομείς του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

17 Σεπτεμβρίου 2019: Η Fed ξεκινά το νομισματικό πρόγραμμα εκτάκτου ανάγκης, διοχετεύοντας εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια την εβδομάδα στη Wall Street, εκτελώντας πρακτικά το σχέδιο «απευθείας» της Black Rock. (Όπως αναμενόταν, τον Μάρτιο του 2020, η Fed θα προσλάβει την BlackRock για τη διαχείριση του πακέτου διάσωσης απέναντι στην «κρίση του Covid 19».

19 Σεπτεμβρίου 2019: Ο Donald Trump υπογράφει το Εκτελεστικό Διάταγμα 13887, ιδρύοντας την National Influenza Vaccine Task Force (Εθνική Ομάδα Δράσης για ένα Εμβόλιο Γρίπης), στόχος της οποίας είναι να αναπτύξει ένα «Πενταετές εθνικό σχέδιο για την προώθηση της χρήσης πιο ευέλικτων και διευρυνόμενων τεχνολογιών κατασκευής εμβολίων και για την επιτάχυνση της ανάπτυξης εμβολίων που προστατεύουν από πολλούς ή από όλους τους ιούς της γρίπης». Αυτό για να αντιμετωπιστεί «μια πανδημία γρίπης», η οποία, σε αντίθεση με την εποχική γρίπη, […] έχει τη δυνατότητα να εξαπλωθεί ραγδαία στην υφήλιο, να μολύνει περισσότερους ανθρώπους, και να προκαλέσει υψηλά ποσοστά παθήσεων και θανάτων σε πληθυσμούς που στερούνται προηγούμενης ανοσίας». Δεν ήταν δύσκολο λοιπόν να μαντέψει κανείς ότι η πανδημία ήταν προ των πυλών, ενώ στην Ευρώπη οι προετοιμασίες βρίσκονταν ήδη σε εξέλιξη (δες εδώ κι εδώ).

18 Οκτωβρίου 2019:  Στη Νέα Υόρκη, διεξάγεται το Event 201, μια στρατηγική άσκηση προσομοίωσης ζωονοσογόνου πανδημίας συντονισμένη από το Κέντρο Βιοασφάλειας του Πανεπιστημίου John Hopkins  και το Ίδρυμα Bill and Melinda Gates.

21-24 Ιανουαρίου: Το ετήσιο συνέδριο του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF) λαμβάνει χώρα στο Νταβός της Ελβετίας με αντικείμενο συζήτησης τόσο την οικονομία όσο και τους εμβολιασμούς.

23 Ιανουαρίου 2020: Η Κίνα επιβάλλει λοκντάουν στη Wuhan και σε άλλες πόλεις της επαρχίας της Hubei.

11 Μαρτίου 2020: Ο Γενικός Διευθυντής του WHO (ΠΟΥ) κηρύσσει πανδημία της νόσου του κορονοϊού. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

Το να ενώσει κανείς τις τελείες είναι αρκετά εύκολο. Αν το επιχειρήσουμε, θα διακρίνουμε ένα αρκετά σαφές αφηγηματικό περίγραμμα να αναδύεται, μια στοιχειώδης σύνοψη του οποίου θα ήταν η ακόλουθη: 

Τα λοκντάουν και η παγκόσμια αναστολή των οικονομικών συναλλαγών είχαν ως σκοπό 

 1) να επιτρέψουν στη Fed να διοχετεύσει φρεσκοτυπωμένο χρήμα στις προβληματικές χρηματαγορές αποτρέποντας παράλληλα το φαινόμενο του υπερπληθωρισμού 

2) να εισαγάγουν τα προγράμματα μαζικού εμβολιασμού και τα υγειονομικά διαβατήρια ως πυλώνες ενός νέο-φεουδαρχικού καθεστώτος καπιταλιστικής συσσώρευσης. Όπως θα δούμε, οι δύο στόχοι έσονται εις σάρκαν μία.

Το 2019 η παγκόσμια οικονομία μαστιζόταν από την ίδια ασθένεια που το 2008 είχε προκαλέσει πιστωτική ασφυξία. Ασφυκτιούσε υπό το βάρος ενός μη βιώσιμου χρέους. Πολλές δημόσιες επιχειρήσεις δεν μπορούσαν να παράξουν αρκετό κέρδος για την αποπληρωμή των τόκων των χρεών τους οπότε για να επιβιώσουν έπαιρναν νέα δάνεια. Εταιρείες «ζόμπι» (με μακροχρόνιες απώλειες, μειούμενο τζίρο, συμπιεσμένα περιθώρια κέρδους, περιορισμένη ρευστότητα, και υπερβολικά μοχλευμένους ισολογισμούς) εμφανίζονταν παντού. Η κατάρρευση της αγοράς των repos, τον Σεπτέμβρη του 2019, πρέπει να ενταχθεί μέσα σε αυτό το εύθραυστο οικονομικό περιβάλλον.

Όταν ο αέρας έχει κορεστεί με εύφλεκτα υλικά, και μια σπίθα προκαλεί έκρηξη. Και στο μαγικό κόσμο της οικονομίας, tout se tient (όλα συνδέονται): το τίναγμα των φτερών μιας πεταλούδας σε έναν συγκεκριμένο τομέα μπορεί ανά πάσα στιγμή να γκρεμίσει τον χάρτινο πύργο. Οποιαδήποτε αύξηση των επιτοκίων στις χρηματαγορές που τροφοδοτούνται με φθηνά δάνεια, είναι δυνητικά καταστροφική για τις τράπεζες, τα αμοιβαία κεφάλαια αντιστάθμισης κινδύνου, τα συνταξιοδοτικά κεφάλαια και το σύνολο της αγοράς κυβερνητικών ομολόγων, επειδή αυξάνεται το κόστος δανεισμού και στραγγίζει η ρευστότητα.  Αυτό ακριβώς είναι που συνέβη με την κρίση των repos τον Σεπτέμβρη του 2019: τα επιτόκια εκτινάχθηκαν στο 10.5% μέσα σε λίγες μόνο ώρες, και ο πανικός που προκλήθηκε επηρέασε συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης (futures), δικαιωμάτων προαίρεσης (options), εθνικά νομίσματα, και άλλες αγορές όπου οι trader στοιχημάτιζαν δανειζόμενοι από repos. Ο μόνος τρόπος να αποσοβηθεί η μετάδοση ήταν η χορήγηση  της απαραίτητης ρευστότητας στο σύστημα – σαν ελικόπτερα που πραγματοποιούν ρίψεις νερού σε μία ανεξέλεγκτη πυρκαγιά. Μεταξύ Σεπτεμβρίου 2019 και Μαρτίου 2020, η Fed διοχέτευσε περισσότερα από 9 τρις στο τραπεζικό σύστημα, ποσό ισοδύναμο με περισσότερο από το 40% του Αμερικανικού ΑΕΠ.

 Το κυρίαρχο αφήγημα θα έπρεπε λοιπόν να αντιστραφεί: τα χρηματιστήρια δεν κατέρρευσαν (τον Μάρτιο του 2020) επειδή επιβλήθηκαν τα λοκντάουν, 

αλλά -αντίθετα- τα λοκντάουν έπρεπε να επιβληθούν επειδή η χρηματοπιστωτική αγορά κατέρρεε. Τα λοκντάουν έφεραν την αναστολή των επιχειρηματικών συναλλαγών, η οποία αποστράγγισε τη ζήτηση για πίστωση και έτσι σταμάτησε τη μετάδοση. 

Με άλλα λόγια, η αναδιάρθρωση της χρηματοπιστωτικής αρχιτεκτονικής μέσω νομισματικών μέτρων εξαίρεσης (έκτακτης ανάγκης), εξαρτιόταν από το σβήσιμο της μηχανής της οικονομίας. Εάν η απίστευτου ύψους ρευστότητα με την οποία τροφοδοτήθηκε ο χρηματοπιστωτικός τομέας, έφτανε στις συναλλαγές στο πεδίο της πραγματικής οικονομίας, ένα νομισματικό τσουνάμι (υπερπληθωρισμού) με καταστροφικές συνέπειες θα εξαπολύετο.

Όπως υποστηρίζει η οικονομολόγος Ellen Brown, ήταν «άλλο ένα πακέτο διάσωσης», αλλά αυτή τη φορά» υπό το πρόσχημα κάποιου ιού». Παρομοίως, ο John Titus και η Catherine Austin Fitts επισήμαναν ότι το «μαγικό ραβδί» του Covid-19 επέτρεψε στη Fed να εκτελέσει το σχέδιο «going direct» που είχε καταστρώσει η Black Rock, κυριολεκτικά: πραγματοποίησε μια άνευ προηγουμένου αγορά κρατικών ομολόγων ενώ στις επιχειρήσεις χορηγούσε κρατικά εγγυημένα «δάνεια COVID» με το σταγονόμετρο. Με λίγα λόγια, μόνο ένα προκλητό οικονομικό κώμα, θα παρείχε στη Fed το περιθώριο να εξουδετερώσει την ωρολογιακή βόμβα που ήταν έτοιμη να ανατινάξει τον χρηματοπιστωτικό τομέα. 

Υπό την κάλυψη της μαζική υστερίας, η κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ βούλωσε τις τρύπες στο διατραπεζικό σύστημα δανεισμού, αποφεύγοντας τον υπερπληθωρισμό αλλά και τον έλεγχο από το «Financial Stability Οversight Council» (Συμβούλιο Παρακολούθησης της Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας που δημιουργήθηκε μετά την κατάρρευση του 2008), όπως αναλύεται και εδώ. 

Παρόλα αυτά, το σχέδιο «going direct» πρέπει επίσης να γίνει αντιληπτό ως ένα μέτρο απελπισίας, αφού το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να παρατείνει την αγωνία μιας παγκόσμιας οικονομίας που καθίσταται ολοένα και περισσότερο όμηρος της αθρόας έκδοσης χρήματος και του τεχνητού πληθωρισμού των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων.

Στην καρδιά της δυσμενούς θέσης στην οποία βρισκόμαστε έγκειται ένα ανυπέρβλητο διαρθρωτικό αδιέξοδο. 

Η χρηματιστικοποίηση μέσω της μόχλευσης χρέους  είναι η μόνη γραμμή διαφυγής του σύγχρονου καπιταλισμού, η αναπόφευκτη πορεία διαφυγής για ένα παραγωγικό μοντέλο που έχει φτάσει στο ιστορικό του όριο. Τα κεφάλαια κατευθύνονται προς τις χρηματοπιστωτικές αγορές επειδή η «πραγματική οικονομία», αυτή δηλαδή που θεμελιώνεται πάνω στην εργασία είναι όλο και πιο ασύμφορη. Πώς φτάσαμε σε αυτό το σημείο;

Η απάντηση μπορεί να συνοψιστεί ως εξής: 

1. Η αποστολή της οικονομίας να παράγει υπεραξία συμπεριλαμβάνει την επιδίωξη να εκμεταλλευτεί το εργατικό δυναμικό αλλά ταυτόχρονα και να το αποβάλει από την παραγωγή. Αυτό είναι αυτό που ο Μαρξ ονόμασε «κινούμενη αντίφαση» του καπιταλισμού(1). Ενώ αποτελεί την ουσία του τρόπου παραγωγής που γνωρίσαμε εντός του καπιταλισμού, η αντίφαση αυτή σήμερα μας γυρνάει μπούμερανγκ, μετατρέποντας την πολιτική οικονομία σε έναν μηχανισμό μόνιμης καταστροφής.

 2. Ο λόγος για αυτό το γύρισμα της τύχης του καπιταλισμού είναι η αντικειμενική αποτυχία της διαλεκτικής σχέσης εργασίας-κεφαλαίου:

η άνευ προηγουμένου επιτάχυνση της τεχνολογικής προόδου στο πεδίο της αυτοματοποίησης από τη δεκαετία του 1980 προκαλεί την αποβολή περισσότερης εργατικής δύναμης από την παραγωγή σε σχέση με αυτήν που μπορεί να (επαν)απορρόφησει. 

Η συρρίκνωση του όγκου των μισθών σημαίνει ότι η αγοραστική δύναμη ενός ολοένα αυξανόμενου μέρους του παγκόσμιου πληθυσμού μειώνεται, με αναπόφευκτες συνέπειες την αύξηση του ιδιωτικού χρέους και της εξαθλίωσης. 

3. Καθώς παράγεται λιγότερη υπεραξία, το κεφάλαιο αναζητά άμεσες αποδόσεις στον μοχλευμένο χρηματοπιστωτικό τομέα και όχι στην πραγματική οικονομία ή επενδύοντας σε κοινωνικά χρήσιμους τομείς όπως η εκπαίδευση, η έρευνα και οι δημόσιες υπηρεσίες.

Το ρεζουμέ είναι ότι η αλλαγή παραδείγματος που λαμβάνει χώρα αποτελεί την αναγκαία συνθήκη για μια (δυστοπική) επιβίωση του καπιταλισμού, ο οποίος δεν είναι πλέον σε θέση να αναπαραχθεί μέσω της μαζικής μισθωτής εργασίας και της καταναλωτικής ουτοπίας, της οποίας η μαζική μισθωτή εργασία αποτελεί προϋπόθεση. Η ατζέντα της πανδημίας υπαγορεύτηκε, τελικά, από την συστημική ενδόρρηξη: την πτώση της κερδοφορίας ενός τρόπου παραγωγής που η ανεξέλεγκτη αυτοματοποίηση καθιστά παρωχημένο. Για αυτόν τον εγγενή λόγο, ο καπιταλισμός εξαρτάται όλο και περισσότερο από το δημόσιο χρέος, τους χαμηλούς μισθούς, τη συγκεντροποίηση του πλούτου και της εξουσίας, τη μόνιμη κατάσταση έκτακτης ανάγκης και τις οικονομικές ακροβασίες.

Αν «ακολουθήσουμε το χρήμα», θα δούμε ότι ο οικονομικός αποκλεισμός, που δόλια αποδίδεται στον Iό, έχει πετύχει εντυπωσιακά αποτελέσματα, όχι μόνο στο πεδίο της κοινωνικής μηχανικής, όσο και σε αυτό της οικονομικής αρπαγής. Θα επισημάνω στα γρήγορα τέσσερα από αυτά.

Made By Jimbob

1) Όπως αναμενόταν, επέτρεψε στη Fed να αναδιοργανώσει τον χρηματοπιστωτικό τομέα με μια συνεχή ροή δισεκατομμυρίων δολαρίων που «παράγονταν» με το πάτημα ενός κουμπιού. 

2) Επιτάχυνε την εξαφάνιση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, επιτρέποντας στους μεγάλους ομίλους να μονοπωλούν τις εμπορικές ροές. 

3) Μείωσε περαιτέρω το μερίδιο των μισθών και διευκόλυνε τη σημαντική εξοικονόμηση κεφαλαίου μέσω της «έξυπνης εργασίας» (η οποία είναι …ιδιαιτέρως έξυπνη για εκείνους που την επιβάλλουν), 

4) υποβοήθησε την ανάπτυξη του ηλεκτρονικού εμπορίου, την έκρηξη των κερδών της Βig Tech και το αυγάτισμα του φαρμακοδόλαρου -το οποίο συμπεριλαμβάνει και την ιδιαιτέρως χειμαζόμενη βιομηχανία πλαστικού, η οποία παράγει πλέον εκατοντάδες εκατομμύρια μάσκες προσώπου και γάντια, κάθε εβδομάδα, πολλά από τα οποία καταλήγουν στους ωκεανούς (προς τέρψη αυτών που μας πουλάνε «πράσινο new deal»). 

Μόνο το 2020, ο πλούτος των 2.200 περίπου δισεκατομμυριούχων του πλανήτη αυξήθηκε κατά 1,9 τρισεκατομμύρια δολάρια, μια αύξηση χωρίς ιστορικό προηγούμενο. Όλα αυτά, χάρη σε ένα παθογόνο τόσο θανατηφόρο που, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, ...μόνο το 99,8% των μολυσμένων επιβιώνει (δείτε εδώ και εδώ), με τους περισσότερους από αυτούς να μην εμφανίζουν κανένα σύμπτωμα.

Εφαρμόζοντας τον καπιταλισμό διαφορετικά

Το οικονομικό μοτίβο του ιστορίας μυστηρίου του Covid πρέπει να ενταχθεί σε ένα ευρύτερο πλαίσιο κοινωνικού μετασχηματισμού. Αν ξύσουμε την επιφάνεια της επίσημης αφήγησης, αρχίζει να διαμορφώνεται ένα νεοφεουδαρχικό σενάριο. 

Οι μάζες των όλο και πιο μη παραγωγικών καταναλωτών συστηματοποιούνται και απορρίπτονται, απλώς και μόνο επειδή ο Mr. Global δεν ξέρει πλέον τι να τους κάνει. Μαζί με τους υποαπασχολούμενους και τους αποκλεισμένους, οι εξαθλιωμένες μεσαίες τάξεις αποτελούν πλέον ένα πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί με το ραβδί των λουκέτων, των απαγορεύσεων κυκλοφορίας, των μαζικών εμβολιασμών, της προπαγάνδας και της στρατιωτικοποίησης της κοινωνίας, αντί με το καρότο της εργασίας, της κατανάλωσης, του χρόνου για διακοπές, της συμμετοχικής δημοκρατίας και των κοινωνικών δικαιωμάτων (που αντικαταστάθηκαν στο συλλογικό φαντασιακό από τα ατομικά δικαιώματα των μειονοτήτων).

Επομένως, είναι φενάκη να πιστεύει κανείς ότι ο σκοπός των λοκντάουν είναι θεραπευτικός και ανθρωπιστικός. Πότε το κεφάλαιο νοιάστηκε για τους ανθρώπους; Η αδιαφορία και η μισανθρωπία είναι τα τυπικά χαρακτηριστικά του καπιταλισμού, του οποίου το μόνο πραγματικό πάθος είναι το κέρδος και η εξουσία που το συνοδεύει. 

Σήμερα, η καπιταλιστική εξουσία μπορεί να συνοψιστεί στα ονόματα των τριών μεγαλύτερων επενδυτικών κεφαλαίων στον κόσμο: BlackRock, Vanguard και State Street Global Advisor. Αυτοί οι γίγαντες, που κάθονται στον πυρήνα ενός τεράστιου γαλαξία χρηματοπιστωτικών οργανισμών, διαχειρίζονται αξία που προσεγγίζει το μισό παγκόσμιο ΑΕΠ και είναι βασικοί μέτοχοι σε περίπου 90% των εισηγμένων εταιρειών. Γύρω τους αναπτύσσονται υπερεθνικά ιδρύματα, όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Παγκόσμια Τράπεζα, το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, η Τριμερής Επιτροπή και η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, των οποίων η λειτουργία είναι να συντονίζουν τη συναίνεση εντός του χρηματοπιστωτικού αστερισμού. 

Μπορούμε με ασφάλεια να υποθέσουμε ότι όλες οι βασικές στρατηγικές αποφάσεις -οικονομικές, πολιτικές και στρατιωτικές- επηρεάζονται τουλάχιστον σε μεγάλο βαθμό από αυτές τις ελίτ. 

Ή μήπως θέλουμε να βαυκαλιζόμαστε ότι ο ιός τους αιφνιδίασε; Μάλλον, ο SARS-CoV-2 -ο οποίος, κατά παραδοχή του CDC και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, δεν έχει ποτέ απομονωθεί- είναι το όνομα ενός ειδικού όπλου ψυχολογικού πολέμου που χρησιμοποιήθηκε τη στιγμή της μεγαλύτερης ανάγκης.

Γιατί θα πρέπει να εμπιστευτούμε ένα τεράστιο φαρμακευτικό καρτέλ (τον ΠΟΥ), ο οποίος δεν είναι υπεύθυνος για τη «δημόσια υγεία», αλλά για την προώθηση εμπορικών προϊόντων με όσο το δυνατόν πιο αποδοτικά ποσοστά κερδοφορίας; Οι πραγματικές απειλές για την δημόσια υγεία προέρχονται από τις άθλιες συνθήκες εργασίας, την κακή διατροφή, την ρύπανση του αέρα, την μόλυνση του νερού και των τροφίμων, και πάνω απ’ όλα από τη διογκούμενη φτώχεια και εξαθλίωση -ωστόσο κανένα από αυτά τα «παθογόνα» δεν βρίσκεται στην λίστα των ανθρωπιστικών ανησυχιών του ΠΟΥ. 

Η αβυσσαλέα σύγκρουση συμφερόντων μεταξύ των αρπακτικών της φαρμακοβιομηχανίας, των εθνικών και υπερεθνικών ιατρικών οργανισμών και του κυνικού προσωπικού πολιτικής επιβολής είναι πλέον κοινό μυστικό. Δεν είναι τυχαίο ότι 

την ημέρα που ο COVID-19 χαρακτηρίστηκε πανδημία, το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, μαζί με τον ΠΟΥ, εγκαινίασαν την Covid Action Platform (Πλατφόρμα Δράσης για τον Covid), έναν συνασπισμό για την «προστασία της ζωής» που συσπειρώνει πάνω από 1.000 από τις ισχυρότερες ιδιωτικές εταιρείες του κόσμου -και διοικείται από αυτές.

Το μόνο πράγμα που νοιάζει την κλίκα που διευθύνει την ορχήστρα της υγειονομικής έκτακτης ανάγκης είναι να τροφοδοτήσει την κερδοσκοπική μηχανή, οπότε κάθε κίνηση σχεδιάζεται για το σκοπό αυτό, με την υποστήριξη ενός πολιτικού και δημοσιογραφικού μετώπου που ευθυγραμμίζεται από καιροσκοπισμό. Αν η στρατιωτική βιομηχανία χρειάζεται πολέμους, η φαρμακοβιομηχανία χρειάζεται ασθένειες. 

Δεν είναι σύμπτωση  ότι η «δημόσια υγεία» είναι μακράν ο πιο κερδοφόρος τομέας της παγκόσμιας οικονομίας, σε βαθμό που η Big Pharma  ξοδεύει περίπου τρεις φορές περισσότερα από τις πετρελαϊκή βιομηχανία και δύο φορές περισσότερα από τη Big Tech για να να κάνει λόμπινγκ. Η δυνητικά ατελείωτη ζήτηση για εμβόλια και πειραματικά γενετικά σκευάσματα προσφέρει στο φαρμακευτικό καρτέλ την προοπτική σχεδόν απεριόριστων κερδών, ειδικά όταν αυτά εξασφαλίζονται από προγράμματα μαζικού εμβολιασμού που επιδοτούνται από τον δημόσιο κορβανά (δηλαδή από ακόμα περισσότερο χρέος που θα πέσει στα κεφάλια μας).

Γιατί όλες οι θεραπείες για τον κορονοϊό έχουν δια νόμου απαγορευτεί ή σαμποταριστεί; 

Όπως με πάσα ειλικρίνεια παραδέχεται ο FDA, η χρήση εμβολίων έκτακτης ανάγκης συνιστάται μόνον εάν «δεν υπάρχουν κατάλληλες, εγκεκριμένες και διαθέσιμες εναλλακτικές λύσεις». Μια αλήθεια κρυμμένη σε κοινή θέα. Επιπλέον, η τρέχουσα θρησκεία των εμβολίων συνδέεται στενά με την άνοδο του φαρμακοδόλαρου, το οποίο, τρεφόμενο από τις πανδημίες, είναι έτοιμο μιμηθεί τη δόξα του «πετροδόλαρου», επιτρέποντας έτσι στις Ηνωμένες Πολιτείες να συνεχίσουν να ασκούν παγκόσμια νομισματική κυριαρχία. Γιατί πρέπει ολόκληρη η ανθρωπότητα (των παιδιών συμπεριλαμβανομένων! ) να κάνει πειραματικά «εμβόλια» με όλο και πιο ανησυχητικές αλλά συστηματικά υποβαθμιζόμενες ανεπιθύμητες παρενέργειες, όταν πάνω από το 99% των μολυσμένων, των οποίων η συντριπτική πλειοψηφία είναι ασυμπτωματική, αναρρώνουν; Η απάντηση είναι προφανής: επειδή τα εμβόλια είναι ο χρυσός μόσχος της τρίτης χιλιετίας, ενώ η ανθρωπότητα είναι «τελευταίας γενιάς» υλικό προς εκμετάλλευση, υπό τη μορφή πειραματόζωου.

Δεδομένου αυτού του πλαισίου, η παράσταση της παντομίμας έκτακτης ανάγκης στέφθηκε με επιτυχία μέσω μιας πρωτοφανούς χειραγώγησης της κοινής γνώμης. 

Κάθε «δημόσια συζήτηση» για την πανδημία ξεδιάντροπα καπελώθηκε, ή μάλλον  μονοπωλήθηκε από τη θρησκευτική πίστη στις τεχνικό – επιστημονικές επιτροπές που χρηματοδοτούνται από τις οικονομικές ελίτ. Κάθε «ελεύθερη συζήτηση» νομιμοποιείται μόνο δια της τήρησης ψευδοεπιστημονικών πρωτοκόλλων, προσεκτικά αποκαθαρμένων από το κοινωνικό – οικονομικό τους πλαίσιο: κάποιος «ακολουθεί την επιστήμη» προσποιούμενος ότι δεν γνωρίζει πως «η επιστήμη ακολουθεί το χρήμα». 

Η περίφημη δήλωση του Karl Popper ότι η «πραγματική επιστήμη» είναι δυνατή μόνο υπό την αιγίδα του φιλελεύθερου καπιταλισμού σε αυτό που ονόμασε «ανοιχτή κοινωνία»(2), επαληθεύεται τώρα στην παγκοσμιοποιημένη ιδεολογία που κινεί, μεταξύ άλλων, το Open Society Foundation (Ίδρυμα Ανοιχτής Κοινωνίας), του  George Soros. 

Ο συνδυασμός της «πραγματικής επιστήμης» και της «ανοιχτής και συμπεριληπτικής κοινωνίας» καθιστά το δόγμα του Covid σχεδόν αδύνατον να αμφισβητηθεί.

Για τον COVID-19, λοιπόν μπορούμε να διακρίνουμε την ακόλουθη ατζέντα. 

Προετοιμάζεται ένα φανταστικό αφήγημα, βασισμένο σε έναν επιδημικό κίνδυνο που παρουσιάζεται με τέτοιο τρόπο ώστε να προωθηθεί ο φόβος και η υποτακτική συμπεριφορά. Πιθανότατα μια περίπτωση διαγνωστικής αναταξινόμησης. 

Το μόνο που χρειάζεται είναι ένας επιδημιολογικά διφορούμενος ιός γρίπης, επί του οποίου να οικοδομηθεί μια επιθετική ιστορία μετάδοσης,  σχετιζόμενης με γεωγραφικές περιοχές, όπου οι επιπτώσεις των αναπνευστικών  ή αγγειακών ασθενειών στον ηλικιωμένο και ανοσοκατεσταλμένο πληθυσμό είναι υψηλές -ίσως με τον επιβαρυντικό παράγοντα της βαριάς ρύπανσης. 

Δεν χρειάζεται να επινοηθεί τίποτε περισσότερο, δεδομένου ότι οι μονάδες εντατικής θεραπείας στις «ανεπτυγμένες» χώρες είχαν ήδη καταρρεύσει πριν την έλευση του Covid, με κορυφώσεις θνησιμότητας για τις οποίες κάνεις δεν είχε ονειρευτεί να κηρύξει καραντίνα. Με άλλα λόγια, τα συστήματα δημόσιας υγείας είχαν ήδη συντριβεί, και επομένως προετοιμαστεί για το σενάριο της πανδημίας.

Όμως αυτή την φορά υπάρχει μέθοδος στην τρέλα: κηρύσσεται κατάσταση έκτακτης ανάγκης, η οποία πυροδοτεί πανικό, προκαλώντας με τη σειρά της τη συμφόρηση των νοσοκομείων και των οίκων ευγηρίας (χώροι δηλαδή υψηλού κινδύνου σήψης), την εφαρμογή προβληματικών πρωτοκόλλων και την αναστολή της ιατρικής περίθαλψης. Και ιδού, ο δολοφόνος Ιός γίνεται αυτοεκπληρούμενη προφητεία! Η προπαγάνδα που οργιάζει στα βασικά κέντρα οικονομικής εξουσίας (ιδιαίτερα στη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη) είναι απαραίτητη  για την διατήρηση  του «κράτους εξαίρεσης» (Karl Schmitt), το οποίο γίνεται αμέσως αποδεκτό ως η μοναδική  πιθανή μορφή πολιτικής και υπαρξιακής ορθολογικότητας. Ολόκληροι πληθυσμοί εκτεθειμένοι σε βαρύ βομβαρδισμό από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης παραδίδονται μέσω της αυτοπειθαρχίας, εφαρμόζοντας πιστά με γκροτέσκο ενθουσιασμό τις μορφές «κοινωνικής ευθύνης» που ο εξαναγκασμός μεταμορφώνει σε αλτρουισμό.

Ολόκληρο το σενάριο της πανδημίας -από την «καμπύλη μετάδοσης» έως τους «θανάτους από Covid»- βασίζεται στο τεστ PCR, το οποίο εγκρίθηκε ως διαγνωστικό μέσο για την ανίχνευση του SARS-CoV-2 από μια μελέτη που πραγματοποιήθηκε  σε χρόνο ρεκόρ κατόπιν ανάθεσης του ΠΟΥ. Όπως πολλοί θα γνωρίζουν πλέον, η διαγνωστική αναξιοπιστία του τεστ PCR καταγγέλθηκε από τον ίδιο τον εφευρέτη του, τον νομπελίστα Kary Mullis (δυστυχώς απεβίωσε στις 7 Αυγούστου 2019), και προσφάτως από 22 διεθνούς φήμης αναγνωρισμένους εμπειρογνώμονες, απαιτώντας την απόσυρσή του, λόγω θεμελιωδών ελαττωμάτων του. Προφανώς, το αίτημα έπεσε στο κενό.

Το τεστ PCR είναι η κινητήρια δύναμη πίσω από την πανδημία. Λειτουργεί μέσω των περιβόητων «κύκλων θετικοποίησης» (ct): όσο πιο πολλοί οι κύκλοι, τόσο περισσότερες οι ψευδείς θετικοποιήσεις (λοιμώξεις, θάνατοι από Covid), όπως μέχρι και ο γκουρού Anthony Fauci παραδέχτηκε απερίσκεπτα όταν δήλωσε ότι τα επιχρίσματα είναι άχρηστα πάνω από τους 35 κύκλους. Γιατί, όμως, κατά την διάρκεια της πανδημίας, τα περισσότερα εργαστήρια στον κόσμο, χρησιμοποιούσαν ως κατώφλι τους 35 ή και περισσότερους κύκλους; Ακόμη και οι New York Times- που σίγουρα δεν πρόκειται για άντρο επικίνδυνων αρνητών του κορονοϊού –έθεσαν αυτό το βασικό ερώτημα, το περασμένο καλοκαίρι. 

Χάρη στην ευαισθησία του επιχρίσματος, η πανδημία  μπορεί να ανοίξει και να κλείσει σαν διακόπτης, επιτρέποντας στο υγειονομικό καθεστώς να ασκεί πλήρη έλεγχο στο «αριθμολογικό τέρας» των κρουσμάτων και θανάτων από Covid, το βασικό, δηλαδή, εργαλείο της καθημερινής τρομοκρατίας.

Όλη αυτή η τρομολαγνεία συνεχίζεται και σήμερα, παρά την χαλάρωση ορισμένων μέτρων. Για να καταλάβουμε το γιατί, θα πρέπει να επιστρέψουμε  στο οικονομικό μοτίβο. Όπως έχει ήδη αναφερθεί, τρισεκατομμύρια φρεσκοτυπωμένου χρήματος «παράχθηκαν» με μερικά κλικ στον υπολογιστή από τις κεντρικές τράπεζες και διοχετευτήκαν στα χρηματοπιστωτικά συστήματα, όπου και έχουν παραμείνει κατά μεγάλο μέρος. Ο στόχος του ανεξέλεγκτου τυπώματος χρήματος ήταν να βουλώσουν οι τρύπες ρευστότητας. Το «μαγικό λεφτόδεντρο» παραμένει ακόμα παγωμένο μέσα στο σκιώδες τραπεζικό σύστημα, στα χρηματιστήρια και σε διάφορα συστήματα εικονικών νομισμάτων που δεν προορίζονται για δαπάνες και επενδύσεις. Σκοπός τους είναι αποκλειστικά η παροχή φθηνών δανείων για χρηματοπιστωτική κερδοσκοπία. 

Αυτό είναι που ο Μαρξ αποκαλούσε «πλασματικό κεφάλαιο», το οποίο συνεχίζει να επεκτείνεται σε διαστημική τροχιά εκτόξευσης που είναι πλέον εντελώς ανεξάρτητη από τους οικονομικούς κύκλους της πραγματικής οικονομίας.

Η ουσία είναι ότι δεν μπορεί να επιτραπεί σε όλο αυτό το ρευστό να πλημμυρίσει την πραγματική οικονομία, διότι η τελευταία θα υπερθερμανθεί και θα πυροδοτήσει υπερπληθωρισμό. Και εδώ είναι που ο Ιός έρχεται να «εξυπηρετήσει» ακόμα μια φορά. Αν αρχικά χρησίμευσε για την «προστασία της πραγματικής οικονομίας» (για να παραθέσω ξανά από το έγγραφο της BIS), τώρα επιτηρεί τη διστακτική επαναλειτουργία της, η οποία χαρακτηρίζεται από την υποταγή στο δόγμα του εμβολιασμού και τις διαβαθμίσεις του αυστηρού έλεγχου, οι οποίες μπορεί σύντομα να περιλαμβάνουν και κλιματικά λοκντάουν. Θυμάστε που μας έλεγαν πως μόνο τα εμβόλια θα μας έδιναν πίσω την «ελευθερία» μας; Πολύ προβλέψιμα, τώρα ανακαλύπτουμε ότι ο δρόμος προς την ελευθερία είναι λερωμένος με ‘μεταλλάξεις‘, δηλαδή, ανακυκλώσεις του Ιού. 

Ο σκοπός τους είναι να αυξήσουν τον «αριθμό των κρουσμάτων» και επομένως να παρατείνουν εκείνες τις καταστάσεις έκτακτης ανάγκης που δικαιολογούν την παραγωγή εικονικού χρήματος από τις κεντρικές τράπεζες με στόχο την νομισματοποίηση του χρέους και την χρηματοδότηση των ελλειμμάτων. 

Αντί να επιστρέψουν σε κανονικά επιτόκια, οι ελίτ επιλέγουν να ομαλοποιήσουν την κατάσταση υγειονομικής έκτακτης ανάγκης ταΐζοντας το φάντασμα της μετάδοσης.

Άρα, πολυδιαφημισμένη «μείωση της νομισματικής τόνωσης» (tapering) μπορεί να περιμένει -όπως ακριβώς και το Pandexit (Έξοδος από την Πανδημία).

Στην ΕΕ, για παράδειγμα, το «πρόγραμμα αγορών έκτακτης ανάγκης λόγω πανδημίας», της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ύψους 1,85 τρισεκατομμυρίων ευρώ, γνωστό ως PEPP, έχει επί του παρόντος οριστεί να συνεχιστεί έως τον Μάρτιο του 2022. Ωστόσο, έχει γνωστοποιηθεί ότι ίσως παραταθεί και πέραν αυτής της ημερομηνίας. Εντωμεταξύ, η παραλλαγή Δέλτα έχει προκαλέσει χάος στην ταξιδιωτική και τουριστική βιομηχανία, καθώς οι νέοι περιορισμοί (συμπεριλαμβανομένης της καραντίνας) διαταράσσουν την καλοκαιρινή περίοδο. Και πάλι, φαίνεται να έχουμε παγιδευτεί σε μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία (ειδικά εάν, όπως έχει υπονοήσει ο Νομπελίστας Luk Montagnier, αλλά και πολλοί άλλοι, οι μεταλλάξεις, όσο ήπιες και αν είναι, είναι συνέπεια των επιθετικών εκστρατειών μαζικού εμβολιασμού). Ό,τι κι αν ισχύει, η ουσία είναι ότι ο Ιός εξακολουθεί να είναι ακόμη απαραίτητος για τον γηραλέο καπιταλισμό, του οποίου η μοναδική πιθανότητα επιβίωσης εξαρτάται από την αλλαγή παραδείγματος από τον φιλελευθερισμό στον ολιγαρχικό αυταρχισμό.

Αν και το έγκλημά τους απέχει πολύ από το να είναι τέλειο, στους ενορχηστρωτές αυτού του παγκόσμιου πραξικοπήματος πρέπει να αναγνωρίσουμε μια κάποια σαδιστική ευφυΐα. Το τέχνασμά τους πέτυχε, ίσως και πέρα από κάθε προσδοκία. Ωστόσο, κάθε εξουσία που στοχεύει στην ολοκληρωτικοποίηση είναι καταδικασμένη να αποτύχει, και αυτό ισχύει επίσης τόσο για τους αρχιερείς της θρησκείας του Covid όσο και για τις θεσμικές μαριονέτες που έχουν κινητοποιήσει για να λανσάρουν την ψυχολογική επιχείρηση υγειονομικής έκτακτης ανάγκης. Εξάλλου, η εξουσία τείνει να αυταπατάται για την παντοδυναμία της. 

Αυτοί που κάθονται στην αίθουσα ελέγχου αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν το βαθμό που η κυριαρχία τους είναι αβέβαιη. Αυτό που δεν βλέπουν είναι ότι η εξουσία τους εξαρτάται από μια «ανώτερη αποστολή», δηλαδή την ανώνυμη αυτοαναπαραγωγή του καπιταλιστικού μάτριξ. 

Η σημερινή εξουσία βρίσκεται στη μηχανή παραγωγής κέρδους, της οποίας ο μοναδικός σκοπός είναι να συνεχίσει το απερίσκεπτο ταξίδι της, που ενδεχομένως να οδηγήσει στην πρόωρη εξαφάνιση του Homo Sapiens. Οι ελίτ που έχουν παρασύρει τον κόσμο στην Covid -υποταγή είναι η ανθρωπομορφική εκδήλωση του καπιταλιστικού «αυτόματου» (ρομπότ), του οποίου η αορατότητα είναι τόσο πανούργα όσο και αυτή του ίδιου του Ιού. 

Και η καινοτομία της εποχής μας είναι ότι η «κλειδωμένη κοινωνία» είναι το μοντέλο που εγγυάται καλύτερα την αναπαραγωγιμότητα της καπιταλιστικής μηχανής, παρά τον δυστοπικό της προορισμό.

[1] Karl Marx, Grundrisse (London: Penguin, 1993), 706.
[2] Karl Popper, The Open Society and its Enemies, 2 τόμοι (Princeton : Princeton UP, 2013)

* Ο Fabio Vighi είναι καθηγητής Κριτικής Θεωρίας και Ιταλικής Γλώσσας στο Cardiff University. Πρόσφατα έργα του περιλαμβάνουν τα: Critical Theory and the Crisis of Contemporary Capitalism (Bloomsbury 2015, έτερος συγγραφέας Heiko Feldner) και Crisi di valore: Lacan, Marx e IL crepuscolo Della societa del lavoro (Mimesis 2018)

Μετάφραση: Μεταφραστική Ομάδα

Πηγή

από το «https://edromos.gr/»

Κ.Κ. Ρωσικησ ομοσπονδιασ: ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΟΙ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΤΑΤΡΑΠΕΙ Η ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΣΕ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ

https://cprf.ru/ 21 Φεβρουαρίου 2022

Η κατάσταση στα σύνορα μεταξύ της Ουκρανίας και των δημοκρατιών του Ντονμπάς έχει επιδεινωθεί στα άκρα. Οι ουκρανικές ένοπλες μονάδες εντείνουν τους βομβαρδισμούς των εδαφών της ΛΔΚ και της LPR δημιουργώντας την ανάγκη για μαζική εκκένωση του πληθυσμού. Ταυτόχρονα, η Δύση και τα φιλοδυτικά και εθνικιστικά μέσα ενημέρωσης της Ουκρανίας εντείνουν τον πόλεμο πληροφοριών εναντίον της Ρωσίας. Η κατάσταση δείχνει προφανώς τον στενό συντονισμό των στρατιωτικών προκλήσεων και της πληροφοριακής επίθεσης.

Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ οργανώνει όλο και πιο ανοιχτά τις επικίνδυνες περιπέτειες. Ο Μπάιντεν ανακοινώνει προσωπικά μυθικές ημερομηνίες έναρξης του πολέμου της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας, σχολιάζει τις συγκρούσεις στο Ντονμπάς και επιπλήττει τον Ζελένσκι τώρα επειδή είπε ότι δεν βλέπει σημάδια προετοιμασίας της Ρωσίας για επιθετικότητα, τώρα επειδή έκανε ένα άστοχο ταξίδι στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου. Με άλλα λόγια, η Ουάσιγκτον προκαλεί σκόπιμα αυξανόμενες εντάσεις στις σχέσεις Ρωσίας-Ουκρανίας.

Η Κεντρική Επιτροπή του CPRF έχει επανειλημμένα σημειώσει ότι ο στόχος των αρχών των ΗΠΑ και των συν-σκεπτών τους στο Λονδίνο είναι η τελική υποδούλωση της Ουκρανίας και η αφαίμαξη της Ρωσίας στη λευκή. Ταυτόχρονα επιδιώκεται το έργο της υπονόμευσης του οικονομικού δυναμικού της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της μείωσης της επιρροής της στον σύγχρονο κόσμο. Ο πόλεμος στο κέντρο της Ευρώπης, οι αναγκαστικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας και η πτώση της οικονομικής δραστηριότητας στην ΕΕ θα αύξαναν τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα των ΗΠΑ. Η Ουάσιγκτον, που γίνεται όλο και πιο αδύναμη στον παγκόσμιο ανταγωνισμό της με τη σοσιαλιστική Κίνα, επιδιώκει να λύσει τα δικά της προβλήματα καταστρέφοντας τις οικονομίες των συμμάχων της στο ΝΑΤΟ. Σήμερα, όσοι παίζουν σύμφωνα με τους αγγλοσαξονικούς κανόνες συνήθως υποβάλλουν τη Ρωσία σε ένα μπαράζ κατηγοριών και «δεν παρατηρούν» τις προκλητικές ενέργειες του επίσημου Κιέβου. Το γεγονός ότι η Ουκρανία μετατρέπεται βήμα-βήμα σε κράτος Μπαντέρα έχει αγνοηθεί εδώ και καιρό. Οι δυτικοί ηγέτες προσποιούνται ότι δεν γνωρίζουν το νόημα και το πνεύμα των αποφάσεων της Δίκης της Νυρεμβέργης. Οι μεγάλες επιχειρήσεις στις ΗΠΑ και την Ευρώπη, που συνεννοήθηκαν με την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, είναι σήμερα έτοιμες να συνεννοηθούν για αιματοχυσία και επιθετικότητα. Στα μέσα του περασμένου αιώνα η ανθρωπότητα πλήρωσε για μια τέτοια πολιτική με εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές. Μόνο ο σοβιετικός λαός έχασε 27 εκατομμύρια ζωές ανδρών και γυναικών στον αγώνα κατά του φασισμού. Στα μέσα του περασμένου αιώνα η ανθρωπότητα πλήρωσε για μια τέτοια πολιτική με εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές. Μόνο ο σοβιετικός λαός έχασε 27 εκατομμύρια ζωές ανδρών και γυναικών στον αγώνα κατά του φασισμού. Στα μέσα του περασμένου αιώνα η ανθρωπότητα πλήρωσε για μια τέτοια πολιτική με εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές. Μόνο ο σοβιετικός λαός έχασε 27 εκατομμύρια ζωές ανδρών και γυναικών στον αγώνα κατά του φασισμού.

Η CPRF είναι πεπεισμένη ότι ο στρατιωτικός εκβιασμός της Δύσης πρέπει να λάβει μια σθεναρή απάντηση με τη μορφή της σταθερής στάσης της Ρωσίας για την υπεράσπιση του άμαχου πληθυσμού του Donbass και την τιμωρία των επιτιθέμενων. Το να σταματήσει τις ενέργειες της Δύσης με στόχο τη μετατροπή της Ουκρανίας σε φασιστικό κράτος αναδεικνύεται ως το βασικό καθήκον της παγκόσμιας κοινότητας. Η κατάσταση προκαλεί το ακόλουθο σύνολο έκτακτων μέτρων.

Πρώτα. Είναι απαραίτητο να βοηθήσουμε τα παιδιά, τις γυναίκες και τους ηλικιωμένους – όλους τους πρόσφυγες από το Ντονμπάς – που αναζητούν καταφύγιο από τον πόλεμο στη ρωσική επικράτεια. Καλούμε όλους να τους παράσχουν όση βοήθεια χρειάζονται. Στο έργο αυτό πρέπει να συμμετέχουν φορείς της κρατικής εξουσίας, κόμματα και κινήματα, επιχειρήσεις και οργανισμοί και πολίτες της χώρας μας.
Δεύτερος. Η έκκληση της Κρατικής Δούμας προς τον Πρόεδρο της Ρωσικής Ομοσπονδίας να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία του DPR και του LPR γίνεται όλο και πιο επίκαιρη. Σήμερα μια τέτοια απόφαση αναδεικνύεται ως το κλειδί για τον περιορισμό της επιθετικότητας εναντίον των δύο δημοκρατιών και για την προστασία των πληθυσμών τους.

Τρίτος. Το ότι η Ουάσιγκτον εφαρμόζει ένα πολύπλευρο σχέδιο για την υποδούλωση της Ουκρανίας, τη δαιμονοποίηση της Ρωσίας και την αποδυνάμωση της Ευρώπης έχει γίνει απολύτως σαφές. Δεν υπάρχει λόγος να ελπίζουμε σε διάλογο με τους κληρονόμους των Μπαντέρα και Σούκεβιτς, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι έχουν ισχυρούς προστάτες. Πρέπει να ληφθούν μια σειρά μέτρων για να εξαναγκαστούν οι εμπνευστές της μαζικής αιματοχυσίας σε ειρήνη.

Τέταρτος. Στη διεθνή σκηνή έχει έρθει η ώρα να ξεκινήσει μια αποφασιστική πολιτική επίθεση ενάντια σε κάθε προσπάθεια αποκατάστασης του φασισμού. Στη διεθνή σκηνή, οι ρωσικές αρχές θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν όλη την επιρροή που έχει η χώρα μας στους διεθνείς οργανισμούς για τον σκοπό αυτό. Κατά την ανάπτυξη αντιφασιστικών και αντιπολεμικών κινημάτων, προτείνουμε να χρησιμοποιήσουμε ολόκληρο το οπλοστάσιο της διμερούς και πολυμερούς αλληλεπίδρασης με άλλες χώρες και να χρησιμοποιήσουμε ευρέως την κοινοβουλευτική και λαϊκή διπλωματία.

Όλοι πρέπει να γνωρίζουν ότι οι δημοκρατικοί μηχανισμοί στην Ουκρανία έχουν καταργηθεί. Μετά το κρατικό πραξικόπημα του 2014, η πραγματική πολιτική στο έδαφός της υπαγορεύεται όλο και περισσότερο από επιθετικές εθνικιστικές μπάντες. Αντιπροσωπεύοντας μια απόλυτη τρομοκρατική μειονότητα, φοβούνται τον Ουκρανό και επιβάλλουν κανόνες συμπεριφοράς στα μέλη του πολιτικού κατεστημένου. Αυτό εξηγεί τον πολιτικό μετασχηματισμό του Βλαντιμίρ Ζελένσκι. Εκλεγμένος από τους Ουκρανούς ως πρόεδρος της ειρήνης στο Ντονμπάς και της εξομάλυνσης των σχέσεων με τη Ρωσία, έγινε όχημα του αντίθετου είδους πολιτικής.
Στην παρούσα κατάσταση, το έργο της απελευθέρωσης της Ουκρανίας από τη δικτατορία Μπαντέρα δεν μπορεί να επιλυθεί από τον ίδιο τον ουκρανικό λαό. Ο άμαχος πληθυσμός της χώρας εξακολουθεί να είναι εν μέρει σε θέση να εκφράσει τη γνώμη του μέσω ό,τι απομένει από τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, αλλά δεν μπορεί να αντιταχθεί στις δυνάμεις του τρόμου που είναι οπλισμένες μέχρι τα δόντια. Το έργο της αποναζοποίησης της Ουκρανίας πρέπει να γίνει το βασικό μέλημα της παγκόσμιας κοινότητας.

GENNADY ZYUGANOV: IT IS TIME TO PUT A STOP TO NATO’S ACTIONS TO TURN UKRAINE INTO A FASCIST STATE

February 21, 2022

The situation on the border between Ukraine and the Donbass republics has deteriorated to the limit. Ukrainian armed units are intensifying the shelling of the territories of the DPR and LPR creating the need for a mass evacuation of the population. Simultaneously the West and pro-Western and nationalist Ukrainian media outlets are stepping up the information war against Russia. The situation obviously points to close coordination of military provocations and information aggression.

The US President is more and more openly masterminding the dangerous adventures. Biden personally announces mythical dates of the start of Russia’s war against Ukraine, comments on clashes in Donbass and reprimands Zelensky now for saying that he sees no signs of Russia’s preparations for aggression, now for making an ill-timed trip to the Munich Security Conference. In other words, Washington purposefully provokes growing tensions in Russia-Ukraine relations.

The Central Committee of the CPRF has repeatedly noted that the aim of the US authorities and their London co-thinkers is final enslavement of Ukraine and bleeding Russia white. Simultaneously the project of undermining the economic potential of the European Union and diminishing its influence in the modern world is being pursued. War in the center of Europe, forced sanctions against Russia, and decline of economic activity in the EU would increase the competitive advantages of the USA. Washington, growing weaker in its global competition with socialist China, seeks to solve its own problems by wrecking the economies of its NATO allies. Today, those who play according to Anglo-Saxon rules habitually subject Russia to a barrage of accusations and “do not notice” the provocative actions of official Kiev. The fact that Ukraine is being step-by-step turned into a Bandera state has long been ignored. Western leaders pretend that they do not know the meaning and spirit of the Nuremberg Trial decisions. Big business in the US and Europe, which connived at Hitler’s coming to power, is today ready to connive at bloodshed and aggression. In the middle of the last century humankind paid for such policy with millions of human lives. The Soviet people alone lost 27 million lives of its men and women in the fight against Fascism.

The CPRF is convinced that the West’s military blackmail must get a robust answer in the shape of Russia’s firm stand in defense of the civilian population of Donbass and punishment of aggressors. Putting a stop to the West’s actions aimed at turning Ukraine into a Fascist state is emerging as the key task of the world community. The situation prompts the following complex of emergency measures.

First. It is necessary to help the children, women and old people – all the refugees from Donbass — who seek shelter from the war on Russian territory. We call on everyone to render them all the assistance they need. This work must involve the bodies of state power, parties and movements, enterprises and organizations and citizens of our country.
Second. The appeal of the State Duma to the President of the RF to recognize the independence of the DPR and LPR is becoming ever more relevant. Today such a decision is emerging as the key to curbing the aggression against the two republics and to protecting their populations.

Third. That Washington is implementing a multi-pronged plan to enslave Ukraine, demonize Russia and weaken Europe has become perfectly clear. There is no point in hoping for a dialog with the heirs of Bandera and Shukhevich, especially considering that they have powerful patrons. A series of measures must be taken to coerce the initiators of mass bloodshed into peace.

Fourth. On the international arena the time has come to launch a decisive political offensive against any attempts at rehabilitation of Fascism. On the international arena the Russian authorities should use all the influence our country has at international organizations to that end. In mounting anti-Fascist and anti-war movements we propose to use the whole arsenal of bi-lateral and multi-lateral interaction with other countries, and make wide use of parliamentary and people diplomacy.

Everyone should be aware that democratic mechanisms in Ukraine have been abolished. After the 2014 state coup real policy on its territory is increasingly dictated by aggressive nationalist bands. Representing an absolute terrorist minority, they hold Ukrainian people in fear and impose rules of behavior on members of the political establishment. This accounts for the political transformation of Vladimir Zelensky. Elected by Ukrainians as the president of peace in Donbass and normalization of relations with Russia he became a vehicle of the opposite kind of policy.
In the current situation, the task of liberating Ukraine from the Bandera dictatorship cannot be solved by the Ukrainian people itself. The country’s civilian population is still partly able to express its opinion through what remains of parliamentary procedures, but it cannot oppose the forces of terror which are armed to the teeth. The task of denazification of Ukraine must become the key concern of the world community.

Post navigation

 

Η Δυτική Αριστερά είναι ναρκισσιστική, απείθαρχη, αλαζονική, αυτάρεσκη και ηθικά κατεστραμμένη...

 2/24/2022 12:11:00 μ.μ.0

Η Δυτική ΝΑΤΟϊκή Αριστερά

Οι λαοί της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής δεν αντιλήφθηκαν, δεν...

πρόσεξαν, ότι σε τόσα πολλά μέρη του κόσμου, η Αριστερά εξελέγη στην κυβέρνηση ή πολέμησε και κέρδισε επαναστάσεις που την ώθησαν στην εξουσία. 

Αυτός είναι ένας εντελώς διαφορετικός κόσμος από ό,τι ήταν πριν από περίπου 25 με 30 χρόνια. 

Ζούμε πλέον σε όλο και πιο αισιόδοξους καιρούς, γεμάτους υπέροχες εναλλακτικές.
Για πρώτη φορά εδώ και αιώνες φαίνεται δυνατό να ονειρευόμαστε έναν κόσμο που δεν θα ορίζεται από τον δυτικό ιμπεριαλισμό και την αποικιοκρατία!

Γράφει ο Γκλεζάκος Νίκος
eurasianscript: Η Δυτική ΝΑΤΟική Αριστερά

Σε τόσα πολλά μέρη του κόσμου, οι άνθρωποι είναι και πάλι υπεύθυνοι για τις χώρες τους, σηκώνουν ανάστημα, χτίζουν πόλεις, γέφυρες, δίνουν φως στους φτωχούς, θεραπεύουν αρρώστους και εκπαιδεύουν όσους κρατήθηκαν στο σκοτάδι, για δεκαετίες και αιώνες, ως αποτέλεσμα της δυτικής αποικιοκρατίας και του καπιταλισμού.
Ολόκληρες σύγχρονες και οικολογικές γειτονιές μεγαλώνουν, χτίζονται ολόκληρες πόλεις, με τεράστια πάρκα και δημόσιους χώρους και σύγχρονα μέσα μαζικής μεταφοράς.
Στη Λατινική Αμερική, πρώην φτωχογειτονιές μετατρέπονται σε πολιτιστικά κέντρα, που συνδέονται με τις υπόλοιπες αστικές περιοχές με μοντέρνα τελεφερίκ.
Η Κούβα, παρά το χαμηλό εισοδήματά της (αν μετρηθεί σε δολάρια), εντάχθηκε στην αποκλειστική ομάδα χωρών με «πολύ υψηλό δείκτη ανάπτυξης», όπως υπολογίζεται από το UNDP. Αυτή η ομάδα αποτελείται επίσης και από άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής. Πολλά πράγματα που θα ήταν αδιανόητα μόλις πριν από μια ή δύο δεκαετίες, θεωρούνται πλέον φυσιολογικά. Ο αμερικανικός Νότος είναι τόσο πλούσιος που δεκάδες χιλιάδες άνεργοι Ευρωπαίοι αναζητούν εργασία στις πόλεις και την ύπαιθρό του.
Στη Βραζιλία, δεκάδες εκατομμύρια βγαίνουν από τη φτώχεια, διαδικασία που δεν ανακόπηκε από τον Μπολσονάρο, ενώ η χώρα μετατρέπεται σε ένα από τα πιο σημαντικά και αγαπημένα έθνη στη γη. Είναι ένας από τους πυλώνες των BRICS. Οι διανοούμενοι, οι κινηματογραφιστές και οι συγγραφείς του προκαλούν συναισθήματα και γεννούν όνειρα για έναν πολύ καλύτερο κόσμο.
Όλα αυτά κόβουν την ανάσα, αν κάποιος προσέξει πραγματικά, αν είναι εκεί, αν κάνει τα πάντα για να παρακολουθήσει τα γεγονότα!
Στη Νότια Αφρική, οι πρώην απελπιστικές φτωχογειτονιές είναι τώρα γεμάτες ζωή και ελπίδα και πρωτοβουλίες, πολλές από τις οποίες συνδέονται με σύγχρονες λεωφορειακές λωρίδες και τρένα. Έχουν στάδια, εμπορικά κέντρα και γυμναστήρια, σύγχρονα νοσοκομεία και σχολεία. Με πολλά μέτρα και σταθμά, η Νότια Αφρική είναι μια παγκόσμια χώρα πρώτης γραμμής, έστω και αν εξακολουθεί να έχει τρομερά κοινωνικά προβλήματα. Αλλά κάθε πρόβλημα που έχει συζητείται, ανοιχτά και ειλικρινά, και χιλιάδες εντυπωσιακές πρωτοβουλίες ωθούν αυτή τη φοβερή χώρα μπροστά!
Η Ερυθραία, το Ιράν και η Βόρεια Κορέα, στέκονται προκλητικά ενάντια στα εμπάργκο της Δύσης και τον εκφοβισμό. Οι λαοί τους εργάζονται σκληρά για να διατηρήσουν την ελευθερία τους και να προχωρήσουν προς τα εμπρός με τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο η κάθε μια, χωρίς να δέχονται επιταγές από τα ίδια έθνη που τους λεηλατούσαν και τους ταπείνωναν.
Και η Ρωσία, η πανίσχυρη Ρωσία που κάποτε ήταν γονατισμένη, κατά τη διάρκεια αυτής της κυβέρνησης μαριονέτα του φιλοδυτικού Μπόρις Γιέλτσιν ( μέλος του Π.Γ του Κ.Κ.Σ.Ε), ανέκαμψε, και στέκεται στο πλευρό πολλών προοδευτικών εθνών, σε όλο τον κόσμο. Έχει διαγράψει ένα τεράστιο χρέος πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων προς την Κούβα και άλλες χώρες, σφυρηλατεί ισχυρές συμμαχίες με τη Βενεζουέλα, τη Βραζιλία και άλλα προοδευτικά έθνη, και πάνω από όλα, δημιουργεί επιτέλους μια μεγάλη συμμαχία με την Κίνα.
Ο κόσμος δεν ήταν ποτέ τόσο κοντά σε μια πραγματική ανακάλυψη, την αληθινή ελευθερία.
Αλλά μεγάλο μέρος της Δυτικής ΝΑΤΟικής Αριστεράς αρνείται να αναγνωρίσει ότι αυτή είναι μια μεγάλη ευκαιρία για την ανθρωπότητα. 

Είναι επειδή αισθάνεται ότι έχει μείνει πίσω, ταπεινωμένη από την τρομερή ήττα που υπέστη στο δικό της γήπεδο. Είναι επειδή, παρά τη ρητορική και την πολιτική ορθότητα, πολλά από τα μέλη της είναι στην πραγματικότητα σοβινιστές, ακόμη και ρατσιστές. 

Πολλοί στοχαστές στην Κίνα, τη Ρωσία, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική, το γνωρίζουν πραγματικά αυτό.
Η αντίληψη της Δυτικής ΝΑΤΟικής Αριστεράς είναι ότι μια επανάσταση, «μια αληθινή και καθαρή επανάσταση», πρέπει να προέρχεται πάντα από την Ευρώπη ή τη Βόρεια Αμερική. Είναι η Δύση που πρέπει να απελευθερώσει τους φτωχούς Ασιάτες, τους Λατινοαμερικανούς και τους Αφρικανούς.
Η κινεζική επανάσταση για παράδειγμα είναι «ασυνεπής». Ποιος νοιάζεται που εκατοντάδες εκατομμύρια, η πλειονότητα της χώρας, τρώνε τώρα υγιεινά, ζουν σε αξιοπρεπείς κατοικίες με υπηρεσίες υψηλής ποιότητας, ταξιδεύουν με σύγχρονα μέσα μαζικής μεταφοράς και λαμβάνουν καλή εκπαίδευση; Ποιός νοιάζεται; Δεν είναι «πραγματικός κομμουνισμός», σύμφωνα με τους περισσότερους δυτικούς αριστερούς γκουρού, ή δεν είναι καν σοσιαλισμός, σύμφωνα με ορισμένους!
Μόνο οι δυτικοί στοχαστές, οι φωταδιστές, (το άλτερ έγκο των σκοταδιστών) μπορούν να ορίσουν πράγματα και υψηλά νοήματα όπως «σοσιαλισμός» ή «κομμουνισμός», όχι Ασιάτες, Λατινοαμερικάνοι, και ο «κινεζικός ή μπολιβιριανός σοσιαλισμός» δεν σημαίνει τίποτα για αυτούς, είναι μια παρωδία.
Ενώ η μετατροπή της Κίνας σε μια διαφορετική κοινωνία είναι ξεκάθαρα ένα θαύμα (αλλά περισσότερο από θαύμα, είναι στην πραγματικότητα απόδειξη της ανωτερότητας του κεντρικού σχεδιασμού και της γενικής αριστείας του συστήματος), ίσως η μοναδική μεγαλύτερη επιτυχία στον πλανήτη μας τα τελευταία 100 χρόνια, η Δυτική ΝΑΤΟική Αριστερά μουρμουρίζει ότι κάτι που συνέβη δεν είναι στην πραγματικότητα αγνό, ότι δεν είναι πραγματικά κομμουνιστικό και ότι από πολλές απόψεις είναι όλα εξαιρετικά απαίσια.
Είναι επειδή, από την άποψή τους, μόνο ό,τι σχεδιάζεται και εφαρμόζεται στη Δύση μπορεί να εμπιστευτεί. Δεν θα το έλεγαν ποτέ, αλλά είναι πλέον τόσο προφανές! Αυτή η περιφρόνηση απευθύνεται στις μεγάλες μη δυτικές κοινωνίες της Κίνας, της Νότιας Αφρικής ή της Βενεζουέλας! Αυτός ο μαύρος σαρκασμός. Αυτή η συνολική έλλειψη υποστήριξης για χώρες που πραγματικά προσπαθούν να φροντίσουν τους ανθρώπους τους και να απεξαρτηθούν!
Για τους περισσότερους δυτικούς διανοούμενους, δισεκατομμύρια ανθρώπινες ζωές που είναι πλέον γεμάτες αξιοπρέπεια, δεν σημαίνει τίποτα! Είναι επειδή γι' αυτούς, οι άνθρωποι αυτοί δεν σημαίνουν τίποτα, ως άτομα, ως ομάδα.
Αντί να μιλάμε με περηφάνια και ενθάρρυνση για τα επιτεύγματά τους, προσπαθούμε να βρούμε που «αποκλίνουν»
Όχι! Είναι λάθος! Και τώρα είναι ξεκάθαρο ποιος νοιάζεται πραγματικά για τους ανθρώπους αυτούς. Το βλέπουμε αυτές τις μέρες με το Ντονμπάς.
Ο στόχος του σοσιαλισμού ή του μη δογματικού κομμουνισμού είναι απλός και ξεκάθαρος, μια καλύτερη ζωή για τους ανθρώπους. Καλύτερες πόλεις, λιγότερος φόβος, περισσότερη κουλτούρα, εκπαίδευση, αξιοπρέπεια και ναι, περισσότερη διασκέδαση!
Και αυτό είναι ξεκάθαρο που πετυχαίνει η Κίνα, όπως και η Νότια Αφρική, η Βενεζουέλα και άλλες σοσιαλιστικές χώρες, με ή χωρίς εισαγωγικά!
Τα τελευταία χρόνια, έχει γίνει φανερό ότι η Δύση είναι έτοιμη να καταστρέψει ό,τι βρίσκεται στο δρόμο της προς την ολοκληρωτική κυριαρχία του πλανήτη.
Αλλά ξαφνικά, τέσσερις ισχυρές χώρες αρνήθηκαν να ανεχθούν μια τέτοια ληστεία και αποφάσισαν να μην επιτρέψουν στην παγκόσμια δικτατορία να πετύχει το σκοπό της. Αυτές οι χώρες είναι η Κίνα, η Βενεζουέλα, η Κούβα και η Ρωσία. Υπάρχουν περισσότερα κράτη που εντάσσονται σταδιακά στο μπλοκ, αλλά αυτός είναι ο πυρήνας.
Η Δύση έχει προσπαθήσει να καταστρέψει τη Βενεζουέλα, ανοιχτά και ξεδιάντροπα, σε αρκετές περιπτώσεις, μέσω ενορχηστρωμένων πραξικοπημάτων και χρηματοδοτώντας και υποστηρίζοντας την «αντιπολίτευση». Ορισμένοι πιστεύουν, ακόμη και με τη δολοφονία του Προέδρου του έθνους.
Η συκοφαντική εκστρατεία που στράφηκε κατά του Καράκας έγινε επική!
Ήταν πόλεμος τότε, είναι και τώρα. Είναι ένας πόλεμος ενάντια στο φασισμό και για την ανθρωπότητα. Όσοι δεν το έχουν προσέξει θα πρέπει να δώσουν μεγαλύτερη προσοχή.
Και σε έναν πόλεμο, πρέπει κανείς να διαλέξει πλευρά.
Οι δυτικές ελίτ βλέπουν επίσης την Κίνα και τη Ρωσία ως αρχαίους εχθρούς. Μέρα νύχτα, αυτές οι δύο γιγάντιες και πανίσχυρες χώρες αντιμετωπίζουν μοχθηρή προπαγάνδα, εκστρατείες συκοφαντίας και μίσους, προκλήσεις και έμμεσες επιθέσεις.
Στην Ασία, στόχος της Αυτοκρατορίας είναι να απομονώσει την Κίνα, να την προκαλέσει και να την αμφισβητήσει. Αυτό είναι κοινή γνώση στον ακαδημαϊκό κόσμο τόσο στις Φιλιππίνες όσο και στην Ιαπωνία, δύο κράτη-πελάτες της Δύσης στην περιοχή. Αλλά είναι ένα λίγο πολύ άγνωστο γεγονός στο δυτικό κοινό.
Πού είναι λοιπόν η κινητοποίηση των δυτικών αριστερών διανοουμένων, για την υποστήριξη της Κίνας, η οποία σαφώς απειλείται από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους;
Δεν υπάρχει τέτοια κινητοποίηση! Αντίθετα, ορισμένοι από τους αριστερούς διανοούμενους επαναλαμβάνουν στην πραγματικότητα, σαν παπαγάλοι, τα περισσότερα από τα ψέματα που εφευρέθηκαν από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης τόσο στην Ευρώπη όσο και στη Βόρεια Αμερική! Όλη αυτή η ανοησία για την Κίνα που έχει ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες, στην Ασία και την Αφρική!
Αν έκαναν μόνο τον κόπο να μιλήσουν στον αφρικανικό λαό, θα άκουγαν ότι η Κίνα θαυμάζεται και θεωρείται ως η ελπίδα, από την αφρικανική πλειοψηφία. Θα ακούσουν ότι «οι Κινέζοι είναι οι πρώτοι ξένοι που αντιμετωπίζουν τους Αφρικανούς ως ανθρώπους, ακόμη και ως ίσους».
Αντίστοιχη και χειρότερη είναι η κατάσταση με την περίπτωση της Ρωσίας. Για το μόνο που δεν την έχουν κατηγορήσει ακόμα στη Δύση τη Ρωσία είναι για το μποτιλιάρισμα στις μεγαλουπόλης της Δύσης. Αλλά η προπαγάνδα που επινοήθηκε στα αποικιακά κέντρα όπως το Λονδίνο, το Παρίσι ή το Βερολίνο, καταναλώνεται και εμπιστεύεται στην πραγματικότητα, ακόμη και διαδίδεται περαιτέρω από πολλούς από τις τάξεις της Δυτικής ΝΑΤΟικής Αριστεράς! Η Δύση λεηλάτησε, βίασε και κατέστρεψε δεκάδες εκατομμύρια σε όλο τον πλανήτη. Τους κυνηγούσε σαν ζώα και τους έκανε σκλάβους. Έχει διαπράξει αμέτρητες γενοκτονίες, όπως εκείνες στις οποίες 10 εκατομμύρια πέθαναν κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Βέλγου Βασιλιά Λεοπόλδου Β, μέχρι το γερμανικό ολοκαύτωμα κατά του γηγενούς λαού της Ναμίμπια.
Και η Δυτική ΝΑΤΟική Αριστερά σιωπά ή εφησυχάζει. Η μεγάλη πλειοψηφία των μελών της δεν μπαίνει καν στον κόπο ή τολμούν να ταξιδέψουν σε μέρη όπου λαμβάνουν χώρα τέτοιες καταστάσεις.
Αυτές τις μέρες φαίνεται ότι οι περισσότεροι δυτικοί αριστεροί διανοούμενοι δεν επιδιώκουν καν την εξουσία. Νιώθουν άνετα με το αίσθημα της ήττας και της αδυναμίας τους. Φαίνονται να απολαμβάνουν την απελπισία και την κατήφεια. Περιγράφουν συνεχώς τα λάθη και τα εγκλήματα της «Αυτοκρατορίας», αλλά είναι απρόθυμοι να την αντιμετωπίσουν πραγματικά, με οποιονδήποτε αποφασιστικό τρόπο. Δεν χτίζουν οδοφράγματα και δύσκολα πολεμούν πνευματικά ιδεολογικά.
Στην πραγματικότητα είναι χειρότερο από αυτό, υπάρχει μια εύκολα ανιχνεύσιμη και ανοιχτή εχθρότητα από τη Δυτική ΝΑΤΟική Αριστερά προς τις περισσότερες αριστερές και αντιιμπεριαλιστικές κυβερνήσεις, σε όλο τον κόσμο, είτε είναι Κούβα, Βενεζουέλα, Βολιβία, Κίνα, Βόρεια Κορέα. , Νότια Αφρική ή Ερυθραία, ακόμα και Ρωσία Ιράν.
Αυτούς που εμπιστεύονται και υποστηρίζουν είναι μόνο τα αουτσάιντερ, αυτούς που έχουν ήδη χάσει. Αυτή είναι η συνθήκη στην οποία πολλοί δυτικοί προοδευτικοί διανοούμενοι αισθάνονται καλά και άνετα. Το παρατηρούμε και αυτό στις μέρες μας με αφορμή τα γεγονότα στο Ντονμπάς.
Η δύναμη εκείνων που πολέμησαν, περήφανα, ενάντια στη νεοαποικιοκρατία και τον κορπορατισμό, και που τώρα κυβερνούν πραγματικά τις χώρες τους (ή τουλάχιστον μερικές από αυτές), γελοιοποιείται, μερικές φορές ακόμη και δαιμονοποιείται. Ονομάζουν τις χώρες τους Λαϊκές Δημοκρατίες και όταν τους αναφέρουν οι Δυτικοί ΝΑΤΟικοί Αριστεροί βάζουν τον τίτλο σε εισαγωγικά. Το χειρότερο…χωρίς να έχουν εικόνα από αυτές τις χώρες, κανένας τους δεν ξέρει να πεί ποιες επιχειρήσεις και τι χαρακτήρα έχουν, πως είναι η δημόσια ζωή κ.τ.λ. Τίποτα δεν είναι αρκετά καλό και τίποτα δεν είναι «ιερό» για την Αριστερά στο Παρίσι, το Βερολίνο ή το Λονδίνο: σίγουρα όχι η Κούβα και η Ερυθραία, η Νότια Αφρική η Κίνα, η Υεμένη, το Ντονέτσκ, το Λουγκάνσκ, το Ιράν, η Ρωσία.
Και πάλι αυτή η «θρησκευτική» αναζήτηση των ιδανικών κινημάτων, κομμάτων και κοινωνιών!
Είναι σαν να πετάμε τη γαλλική αντίσταση ή τους Σέρβους παρτιζάνους, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, επειδή δεν είναι πλήρως «δημοκρατικοί». Φυσικά και δεν ήταν! Επειδή δεν υπήρχε χρόνος να προσπαθήσουμε να είμαστε τέλειοι: δεν ήταν άψογοι, δεν ήταν ιδεολογικά εκλεπτυσμένοι. Πολεμούσαν μονομερώς εναντίον του μεγάλου κακού.
Η Δυτική ΝΑΤΟική Αριστερά παίζει με ασφάλεια, ακόμα και όταν πρόκειται για παγκόσμια ιστορία. 

Κάποιοι (εδώ και δεκαετίες τώρα) συγκρίνουν ακόμη και τη Σοβιετική Ένωση με τη Ναζιστική Γερμανία. Στην πραγματικότητα μιλούν για εκείνη την ίδια τη Σοβιετική Ένωση, η οποία βοήθησε δεκάδες σκλαβωμένα έθνη να αποκτήσουν την ανεξαρτησία τους από τον δυτικό ιμπεριαλισμό, αυτή την ίδια τη Σοβιετική Ένωση που στην πραγματικότητα, σχεδόν μόνη της, νίκησε τη ναζιστική Γερμανία με το τίμημα πάνω από 20 εκατομμύρια των ανθρώπων της. Εκείνη η Σοβιετική Ένωση που βοήθησε στην οικοδόμηση και στην εκπαίδευση νέων ανεξάρτητων χωρών σε όλες τις ηπείρους. Τέτοιες συγκρίσεις δεν είναι μόνο ιστορικά γελοίες. είναι προσβλητικές και εξωφρενικές! Η Δυτική Αριστερά χρειάζεται να συγκρίνει κάτι με τον Γερμανικό Ναζισμό. Γιατί; Μήπως γιατί ποτέ δεν τον νίκησε;
Η αλαζονεία και η αυτοδικία της Δυτικής Αριστεράς εξοργίζουν, και το αποτέλεσμα είναι ότι υπάρχει πολύ μικρή σχέση πλέον, μεταξύ των αριστερών κινημάτων της Ευρώπης και της Βορείου Αμερικής και των χωρών αυτών.
Το κύριο πρόβλημα στην πραγματικότητα είναι ότι η Δυτική Αριστερά δεν είναι αρκετά διεθνιστική ή καθόλου διεθνιστική! Και για μένα, και για πολλούς άλλους σε όλο τον κόσμο, ο διεθνισμός είναι η ουσία του αληθινού αγώνα μας. Της Κοινής μας Υπόθεσης
Για τι αγωνίζεται η ευρωπαϊκή Αριστερά σήμερα; Αγωνίζεται πρωτίστως για τα προνόμια των δικών της ανθρώπων, όχι για τα προνόμια των άλλων ανθρώπων του κόσμου. Δεν ενδιαφέρεται για το ποιος πληρώνει πραγματικά για αυτήν τη δωρεάν ιατρική περίθαλψη ή δωρεάν εκπαίδευση, ή για τις επιδοτήσεις που λαμβάνουν οι ευρωπαίοι αγρότες.
Κατά τη διάρκεια της αποικιακής εποχής, εκατοντάδες εκατομμύρια κατεστραμμένοι και σκλαβωμένοι άνθρωποι στις αποικίες πλήρωσαν για όλα αυτά τα παλάτια, τα θέατρα, τους σιδηροδρόμους και τα πάρκα της Ευρώπης. Δεν έχουν αλλάξει πολλά στην πραγματικότητα, μέχρι σήμερα. Οι κατεστραμμένοι αγρότες της Δυτικής Αφρικής πεθαίνουν, έτσι οι Γάλλοι αγρότες λαμβάνουν τις επιδοτήσεις τους και οδηγούν BMW και άλλα πολυτελή αυτοκίνητα, παράγωντας ή μη, ανάλογα με τη χρονιά. Εκατοντάδες εκατομμύρια άποροι, καταπονημένοι άνθρωποι στις νεοαποικίες, χωρίς καθόλου ιατρική περίθαλψη, πληρώνουν για αυτούς τους ηλικιωμένους στην Ευρώπη για να μπορούν να έχουν δωρεάν κλινικές, νοσοκομεία, κοινωνική πρόνοια.
Και η δυτική «Αριστερά» αγωνίζεται για περισσότερα προνόμια για τον ευρωπαϊκό λαό. Ο υπόλοιπος πλανήτης δεν είναι τίποτα … Απλά μερικά ενοχλητικά έθνη που «τους αφαιρούν τις δουλειές»!
Ενώ αυτά τα κράτη επαναφέρουν τη δωρεάν ιατρική περίθαλψη, την πληρώνουν από την εργασία των δικών τους ανθρώπων.
Η Δυτική ΝΑΤΟική Αριστερά είναι ναρκισσιστική, απείθαρχη και αλαζονική, αυτάρεσκη και ηθικά κατεστραμμένη. Γι' αυτό έχασε. Γι' αυτό δεν έχει φλόγα. Γι' αυτό δεν εμπνέει πλέον τους ανθρώπους.
Και όσο λιγότερους ανθρώπους εμπνέει τόσο πιο αντιφατική γίνεται, πιο δηλητηριώδης.
Επιτίθεται στη Σοβιετική Ένωση (μεταθανάτια), θεωρεί ότι έχει δικαίωμα να κρίνει. Επιτίθεται ταυτόχρονα και σε όποιον άλλον κάνει το ίδιο, έστω και αν λέει τα ίδια με αυτήν.
Αυτός ο μηδενισμός είναι αρρωστημένος, είναι ηττοπαθής και έχει βδελυρά αποτελέσματα ακόμη και στους ανθρώπους στην ίδια τη Δύση.
Πρέπει να συμπεράνει κανείς, σοκαρισμένος, ότι τα περισσότερα από αυτά που απομένουν από αυτή τη Δυτική ΝΑΤΟική Αριστερά είναι στην πραγματικότητα αντιαριστερά!
Ως αποτέλεσμα, οι λαοί της Λατινικής Αμερικής, της Ασίας και της Αφρικής, αισθάνονται πολύ καλύτερα ο ένας παρέα με τον άλλου παρά με την προοδευτική πτέρυγα των πρώην αποικιστών τους, και όλο και περισσότερο αναζητούν και βρίσκουν έμπνευση ο ένας στον άλλον.
Η Ρωσία έχει προσχωρήσει, επίσης, με τον δικό της τρόπο. Όσοι περισσότεροι τόσο το καλύτερο!
Σχεδόν 2 δισεκατομμύρια άνθρωποι ζουν τώρα ή χτίζουν τις δικές τους ελεύθερες σοσιαλιστικές, χωρίς εισαγωγικά, πατρίδες. Κάθε χώρα είναι διαφορετική ως προς τον πολιτισμό και τα πολιτικά μοντέλα. Ούτε μία χώρα που ανήκει σε αυτή την ομάδα δεν είναι τέλεια, αλλά όλες προσπαθούν να οικοδομήσουν ένα πολύ καλύτερο μέλλον για τους πολίτες τους και παλεύουν ενάντια στον δυτικό ιμπεριαλισμό και τον φασισμό, αιώνες τώρα. Πραγματικά τη μόνη σοβαρή απειλή για την επιβίωση του ανθρώπινο γένους!
Ο κόσμος είναι πλέον γεμάτος ελπίδα και αισιοδοξία, που εμπνέουν δισεκατομμύρια να απορρίψουν και να πολεμήσουν την παλιά αποικιοκρατική προπαγάνδα.
Θα είναι ένας καλύτερος κόσμος στο μέλλον. Ίσως μετά από κάποιες μάχες, ναι, ίσως κάποιοι από μας χαθούν, αλλά στο τέλος, θα είναι.
Αντί να κηρύττουν, οι δυτικοί αριστεροί, και να κάνουν τους δασκάλους στις επαναστάσεις των άλλων, θα πρέπει να παραδεχτούν ότι απέτυχαν. Μαζί με αυτή την επιθετική δυτική κουλτούρα, που τόσο πετυχημένα κάποτε περιέγραφε ο Ελβετός ψυχίατρος Καρλ Γιουνγκ ως παθολογία. Μια κουλτούρα που υποδουλώνει ολόκληρο τον κόσμο για αιώνες.
Και τότε, θα πρέπει να πάνε και να μάθουν από τις χώρες όπου οι άνθρωποι έχουν κερδίσει, χώρες που αγωνίζονται, πολλές φορές και με τα όπλα στα χέρια, για την επιβίωση της ανθρωπότητας!
"Δίκτυο στην Υπεράσπιση της Ανθρωπότητας"