ΜΙΑ "ΑΓΝΩΣΤΗ" ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΤΥΧΗ: Το "ΟΧΙ" που είπε το 1937 ο δικτάτορας Μεταξάς στους δανειστές και δεν τολμούν να το πουν οι "δημοκράτες"!..

Σημ. Αντίλογου: 
Είναι πασίγνωστη η αυθεντικά  δημοκρατική και μάλιστα αντικαπιταλιστική, ιδεολογική και πολιτική τοποθέτηση του "Αντίλογου", πιο συγκεκριμένα, του υπεύθυνου διαχείρισής του. Αυτό κάθε άλλο παρά εμποδίζει,επιβάλλει τουναντίον, την παράθεση αληθινών αλλά αποσιωπούμενων πολιτικών ενεργειών και μέτρων προερχομένων από ιδεολογικοπολιτικά αντίπαλα πρόσωπα ή πολιτικούς φορείς. "Η αλήθεια είναι πάντα επαναστατική" διακήρυξε ο Λένιν. (Άλλο πώς την διαχειρίστηκαν οι επίγονοί του...) Ο δε Ρήγας Φεραίος μας παράγγειλε: " Το έθνος πρέπει να θεωρεί εθνικόν ό,τι είναι αληθινόν". Καθόλου αυτονόητο δυστυχώς το εξαιρετικά αναγκαίο για χάραξη σωστής εθνικής/λαϊκής πορείας, διαρκώς καταστρατηγούμενο από όλους τους εξουσιαστές (και όχι μόνο...) παράγγελμά του.
Τολμούμε λοιπόν, παρά την ριζική αντίθεσή μας στην δικτατορία Μεταξά(που την επέβαλαν ουσιαστικά, τα 2 μεγάλα "δημοκρατικά'"κόμματα-πρόγονοι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ)  να παραθέσουμε τα παρακάτω άγνωστα σε μη ιστορικούς στοιχεία για σύγκριση και εξαγωγή συμπερασμάτων ως προς το τι μπορεί μια πραγματικά δημοκρατική εξουσία να πράξει, όταν ακόμα και μια δικτατορία τόλμησε μερικά αδιανόητα για δωσίλογους που παριστάνουν τους δημοκράτες ενώ ασκούν με (εντελώς διάτρητο πια) κοινοβουλευτικό μανδύα στυγνή τραπεζιτοχρηματιστηριακή δικτατορία υπέρ των ξένων και ντόπιων δισεκατομμυριούχων,ληστοδανειστών και πολυεθνικών...

Ο Ι.Μεταξάς έγινε πρωθυπουργός στις 29 Απριλίου του 1936. Αρχικά εντελώς νόμιμα, μέσα από την ίδια τη Βουλή (τον ψήφισε και η βενιζελική παράταξη...)  η οποία του έδωσε μάλιστα πρωτοφανή πλειοψηφία 241 ψήφων, επικυρώνοντας τον διορισμό του ως πρωθυπουργού από τον βασιλέα Γεώργιο Β’ μετά τον ξαφνικό θάνατο του πρωθυπουργού Δεμερτζή.

Τον Απρίλιο του 1932  η Ελλάδα είχε κηρύξει ανεξέλεγκτη πτώχευση με την παραίτηση του υπουργού Οικονομικών Γεωργίου Μαρή, για να περιδινηθεί έκτοτε στην εναλλαγή σειράς κυβερνήσεων, που, τελικά, δεν κατάφεραν να βρουν βιώσιμη λύση στο ζήτημα του χρέους.

Το 1932 το συνάλλαγμα από τις εξαγωγές της χώρας πήγαινε σε ποσοστό 81% για την εξυπηρέτηση του χρέους, τη στιγμή που στη Βουλγαρία το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 16% και στην Ουγγαρία, όπου ήταν και το μεγαλύτερο όλων των άλλων χωρών πλην της Ελλάδας, στο 48%.

Δυο εβδομάδες μετά την κήρυξη της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου, στις 20 Αυγούστου 1936, ο Μεταξάς επιβάλλει να καταβάλει η χώρα τα εξουθενωτικά ποσά 40% για το έτος '35-'36 και το 40% για το έτος '36-'37.

Ανακοίνωσε τη συμφωνία στον βασιλιά Γεώργιο, παρόντος του βασιλιά της Αγγλίας ΕδουάρδουH'.

Λίγους μήνες αργότερα, όμως, την άνοιξη του 1937, το Συμβούλιο των ομολογιούχων, μέσω της βρετανικής κυβέρνησης, ζητεί εκ νέου από την ελληνική το ποσοστό αυτό να ανέλθει στο 50% και ο Ι.Μεταξάς απλά "τους έστειλε στο διάολο"!Ο Ι. Μεταξάς δηλαδή, παρά το ότι αρχικά αποδέχθηκε επαχθέστατη ρύθμιση εξόφλησης των ελληνικών χρεών,  ήταν ο πρωθυπουργός που βλέποντας πως ο συμβιβασμός του οδήγησε τους δανειστές να απαιτούν χειρότερη ρύθμιση, αρνήθηκε να πληρώσει το δάνειο με τους εξοντωτικούς όρους που είχαν επιβληθεί στην Ελλάδα από την βελγική τράπεζα Societe Commerciale de Belgique.

Κατήγγειλε την δανειακή σύμβαση και κήρυξε χρεοστάσιο μέχρις ότου πειστούν να συζητήσουν τους όρους του.

Το βασικό επιχείρημα ήταν: 

 "Δεν μπορεί να συνεχίσει η χώρα να πληρώνει το δάνειό της γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα τεθεί εν κινδύνω η ύπαρξη και η κατάσταση της υγείας του ελληνικού λαού που κινδυνεύει με λιμοκτονία"!

Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι η Ελλάδα τότε δικαιώθηκε από το Διεθνές Δικαστήριο δημιουργώντας νομικό προηγούμενο στο οποίο βασίστηκαν εν συνεχεία και άλλα κράτη για να κηρύξουν αδυναμία καταβολής πληρωμών!

Άρα,σήμερα, αν είχε την πολιτική βούληση, θα μπορούσε να πράξει (τουλάχιστον!) το ίδιο μια πραγματικά δημοκρατική κυβέρνηση,ως ασύγκριτα πιο αποδεκτή και νομιμοποιούμενη τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό από όσο μια δικτατορική όπως του Μεταξά!...  

Να και κάποια σημαντικά μέτρα,βασικά αιτήματα του αριστερού συνδικαλιστικούν κινήματος  που αντί να υλοποιήσουν οι "δημοκράτες" πολιτικοί, τα πήρε η δικτατορία  Μεταξά (μπροστά και στον φόβο ενός μαχητικότατου ως τότε εργατικού/λαϊκού κινήματος ο φόβος του οποίου οδήγησε σε σύμπραξη ψήφου εμπιστοσύνης στον Μεταξά τα διεφθαρμένα 2 μεγάλα κόμματα της εποχής) σε μια Ελλάδα που είχε κηρύξει χρεοστάσιο, δηλαδή είχε "πτωχεύσει" με τα σημερινά δεδομένα.
Τα καταργούν σήμερα με την τρόικα και τα μνημόνια οι "δημοκράτες" πολιτικοί επίγονοι των τότε ξενόδουλων "δημοκρατών"...

Οι χώρες δεν πτωχεύουν!  Πτωχεύει η ξενοδουλεία κυβερνήσεων...

1. Χαρίζονται τα αγροτικά δάνεια.

2. Ιδρύονται κρατικοί παιδικοί σταθμοί.

3. Η ανεργία μειώνεται από το 12% στο 2%. Πρακτικά, δηλαδή, εξαφανίζεται.

4. Για πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού κράτους, ο προϋπολογισμός γίνεται πλεονασματικός.

5. Γίνεται ευρεία διανομή της γης, πλήθος αποξηράνσεων και αρδευτικών έργων, με αποτέλεσμα την κατακόρυφη αύξηση της γεωργικής παραγωγής και του εισοδήματος των αγροτών.

6. Ξεκινούν, οι πρώτες γεωτρήσεις για άντληση πετρελαίου στο Κατάκωλο Ηλείας.

7. Ιδρύεται το ΙΚΑ.

8. Ιδρύεται η Εργατική Εστία.

9. Καθιερώνεται η υποχρεωτική διαιτησία μεταξύ κεφαλαίου και εργαζομένων.

10. Καθιερώνεται το 8ωρο και η πληρωμή των υπερωριών.

11. Καθιερώνεται η υποχρεωτική αργία της Κυριακής.

12. Απαγορεύεται αυστηρά η παιδική εργασία.

13. Καθορίζονται κατώτατα όρια μισθών και ημερομισθίων – το λεγόμενο «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα» και υπογράφονται οι πρώτες συλλογικές συμβάσεις εργασίας.

14. Καθιερώνεται η Πρωτομαγιά ως επίσημη εθνική εργατική εορτή.(Αυτό  βέβαια για να χάσει το ως τότε ταξικό της νόημα...)

15. Καθιερώνεται η άδεια μετ’ αποδοχών.

16. Υλοποιείται το μεγαλύτερο εξοπλιστικό πρόγραμμα όλων των εποχών με τον επανεξοπλισμό, ουσιαστικά, των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.

       Dura veritas sed veritas!   Σκληρή αλήθεια αλλά αλήθεια! Θλιβερότατη!...