Ούβε Τιμ: Τι είναι πραγματικά φασισμός; Η οικονομία του Εθνικοσοσιαλισμού

Ποιες είναι οι σημαντικότερες διαφορές μεταξύ Εθνικοσοσιαλισμού και φασισμού; Είναι ο Εθνικοσοσιαλισμός αντικαπιταλιστικός; 
Απόσπασμα από το βιβλίο του Γερμανούυποτιθέμενου  ..."αναρχικού" Ούβε Τιμ 

«Τι είναι πραγματικά ο φασισμός;»

"Ο Εθνικοσοσιαλισμός στο σκέλος της οικονομίας δεν έχει την οικονομική οργάνωση του κορπορατιβισμού και αυτή είναι η βασική του διαφορά με τον φασισμό.

 Εθνικοκοινωνισμός=Εθνικοσοσιαλισμός .

Οι βασικές διαφορές με τον φασισμό βασίζονται σε 3 άξονες :

1) Ο φασισμός είναι το συντεχνιακό κράτος ενώ στον Εθνικοσοσιαλισμό δεν υπάρχει κορπορατισμός εξ ορισμού . 

Ο Εθνικοσοσιαλισμός βασίζεται στην ιδιωτική οικονομία, είναι καπιταλιστικός.

"Υγιής καπιταλισμός" που βασίζεται στην πρωτογενή και δευτερογενή παραγωγή .

Οι μόνες επιχειρήσεις ιδιωτικές που είχαν πρόβλημα ήταν οι εβραϊκές τις οποίες δεν κρατικοποίησε αλλά «αριοποίησε»(τις δήμευσε και τις παρέδωσε στους «Άριους» Γερμανούς ιδιώτες και τους Εβραίους τους απέλασε) και οι παρασιτικές (ενεχυροδανειστήρια όπως τα δικά μας του Εβραίου Ρικάρντο, εισπρακτικές εταιρίες φάκτορινγκ, χρηματιστηριακές όπως Hedge Funds ). Ως προς το τελευταίο, ο Εθνικοσοσιαλισμός δεν ανέχεται εισοδήματα που δεν βγαίνουν από την εργασία.

Όλες οι ιδιωτικές επιχειρήσεις της πραγματικής οικονομίας άνθισαν σαν το μπουμπούκι . Η συνεργασία των τάξεων δεν επιβάλλεται με το συντεχνιακό σύστημα όπως έκανε ο Μεταξάς, ο Μουσολίνι κτλ αλλά με οικονομικούς τοποτηρητές σε κάθε βιομηχανική περιοχή , με την κατάργηση των απεργιών, με ένα κομματικό στέλεχος στο ΔΣ της κάθε μεγάλης Ανώνυμης Εταιρίας με εποπτικό και μόνο ρόλο , με την παρουσία του «Ενιαίου Γερμανικού Μετώπου Εργασίας»(η μόνη συντεχνία που έκανε διαλύοντας όλα τα συνδικάτα ) με συμβούλια επιχειρήσεων.

Επιπλέον θεσπίστηκε η υποχρέωση για τις εταιρίες υψηλής κεφαλαιοποίησης ενός μικρού αποθεματικού στα καθαρά κέρδη το οποίο θα πήγαινε σε :

α) επανεπένδυση στην εταιρεία με σκοπό τη μεγέθυνση της και οπότε σε νέες προσλήψεις και με αυτόν τον τρόπο εξάλειψε την ανεργία ,

β) σε αυξήσεις μισθών και με αυτόν τον τρόπο αύξησε την παραγωγικότητα του εργαζομένου και το οριακό προϊόν εργασίας 

γ) σε παραχώρηση μετοχών της ιδίας εταιρίας στους εργαζόμενους ώστε να τους βάλει στην εταιρική φαμίλια και να αυξήσει τη συμμετοχή τους στην παραγωγική διαδικασία .

Στην πραγματική οικονομία οι ιδιώτες έκαναν ότι γούσταραν και δεν υπήρχαν περιορισμοί . 

Στις αποφάσεις του corporatemanagement δεν υπήρχαν περιορισμοί. Δεν απέχει δηλαδή από το φιλελεύθερο μοντέλο αλλά δίνει έμφαση στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις . 

Ξαναλέω συντεχνιακή οργάνωση της οικονομίας δεν υπάρχει εδώ . 

Κανένας ξένος επιχειρηματίας δεν είχε πρόβλημα πλην των Εβραίων . 

Οι Εβραίοι είχαν κυρίως παρασιτικές επιχειρήσεις που δεν ήταν εντάσεως εργασίας αλλά γρήγορου και εύκολου χρήματος (καμπαρέ, χρηματιστηριακές κοράκια, εισπρακτικές κτλ).

Δεν εθνικοποίησε τις ιδιωτικές τράπεζες παρά μόνο την κεντρική τράπεζα.

Δεν εφάρμοσε την «κατάργηση της δουλείας του τόκου» του Γκόντφριντ Φέντερ απλά οι τράπεζες πριν χορηγήσουν ένα δάνειο έπρεπε να κοινοποιήσουν τη σύμβαση στην κεντρική τράπεζα και στο υπουργείο οικονομικών για έλεγχο των ρητρών και δη του επιτοκίου (ώστε να μην είναι τοκογλυφικό ). 

Ο Γκόντφριντ Φέντερ ήταν ο άνθρωπος που επηρέασε τον Αδόλφο στην οικονομία και τον αναφέρει και στο Μάιν Κάμπφ.

Όμως από το 1933 που ανέλαβαν οι εθνικοσοσιαλιστές την εξουσία ο Φέντερ (σημ. "Αντίλογου"και κάθε "αντικαπιταλιστική" προηγούμενη διακήρυξη...) εξαφανίστηκε από το πολιτικό προσκήνιο...

Στην αγροτική οικονομία έκανε αντικαπιταλιστική παρέμβαση. Δήμευσε τα τεράστια αγροτεμάχια των φεουδαρχών Γιούνκερς και τα παρέδωσε στους αγρότες.

(σημ Αντίλογου: Εξωφρενικές μπούρδες γράφει ο ..."αναρχικός" Ούβε Τιμ! Αυτό είναι κλασσικό ανά τον πλανήτη ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΤΑΤΟ-αντιφεουδαρχικό μέτρο-προϋπόθεση ανάπτυξης αγροτοβιομηχανικού καπιταλισμού!)

Αυτό ήταν το μόνο σοσιαλιστικό μέτρο απ`όλα τα σημεία που εφαρμόστηκε του προγράμματος του 1920. Ήταν αναγκαίο μέτρο μιας και οι αγρότες ψοφούσαν της πείνας μετά από 13 χρόνια «μνημονίων»(συνθήκη των Βερσαλλιών).

2) Ο φασισμός δεν είναι αντισημιτικός ενώ ο Εθνικοσοσιαλισμός είναι και με αυτά που βλέπουμε να εξελίσσονται δικαιώνεται...

Ο Μουσολίνι υιοθέτησε τον αντισημιτισμό του Χίτλερ και τους αντισημιτικούς νόμους της Νυρεμβέργης του 1935, ύστερα από παρότρυνση του τελευταίου μετά τη σύναψη του «Άξονος Ρώμης-Βερολίνου» το Σεπτέμβριο του 1936.

3) Επιστημονικός φυλετισμός. Στον φασισμό δεν υπάρχει καθόλου ευγονική και επιστημονικές μελέτες εξευγενισμού και ανάπτυξης της φυλής. Φυλετική ιδεολογία είχε μόνο ο Χίτλερ κατά το μεσοπόλεμο.

Σύμφωνα με τον Robert Paxton- «ανατομία του φασισμού» , όλα τα αντιδραστικά αντισυστημικά κινήματα ξεκινούν με ριζοσπαστικές ρηξικέλευθες αντικαπιταλιστικές ιδέες αλλά όσο αυτά βαίνουν ολοταχώς προς την εξουσία επικρατεί ο «πολιτικός ρεαλισμός». Το ίδιο συνέβη και στην περίπτωση των Εθνικοσοσιαλιστών.Ξεκίνησαν άκρως αντικαπιταλιστικά, όπως όριζε το πρόγραμμα του NSDAP του 1920 με τα 25 σημεία, αλλά κατάλαβαν ότι δεν μπορούσαν με κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας να αντικαταστήσουν την αποτελεσματικότητα(efficiency) του ελεύθερου εμπορίου και του καπιταλισμού εν γένει...

Περιόρισαν τον αχαλίνωτο καπιταλισμό(sic)  και εστίασαν στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και στην πραγματική οικονομία.(Σημ. Αντίλογου: εννοεί, παριστάνοντας τον .."αναρχικό", την εξωφρενική, ΚΥΡΙΩΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗ, ΠΑΡΑΓΩΓΗ! -ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΣΙΓΝΩΣΤΗ ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ ΟΛΙΓΑΡΧΩΝ ΡΟΚΦΕΛΕΡ-ΡΟΤΣΙΛΝΤ ΕΝΩ ΟΙ ΝΑΖΙ ΕΔΙΩΧΝΑΝ ΤΟΥΣ ΜΗ ΣΙΩΝΙΣΤΕΣ ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ- !!!)  

 Ο ισχυρισμός ότι ανάστησαν την οικονομία μονάχα με Κεϋνσιανές μεθόδους αύξησης των δημοσίων δαπανών για τη διεκπεραίωση μεγάλων δημόσιων έργων και προγραμμάτων πολεμικού εξοπλισμού είναι και ψευδής και ημιτελής .Είναι καθαρή προπαγάνδα των κομμουνιστών (Σημ. Αντ: ΠΙΟ ΝΑΖΊ ΠΕΘΑΊΝΕΙς!!!!)και των φιλελευθέρων κατά του καθεστώτος του Ράιχ. Δεν πείραξαν την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών και εφάρμοσαν μια λιγότερη αυστηρή εποπτεία στην οικονομική ζωή εν συγκρίσει με οποιοδήποτε άλλο ολοκληρωτικό καθεστώς του 20ου αιώνα . Εν αντιθέσει με τη φιλελεύθερη δημοκρατία, ο καπιταλισμός εδώ δεν ελέγχει την πολιτική αλλά η πολιτική καθορίζει την οικονομική ζωή του τόπου και η οικονομία δεν είναι το ιδεώδες αλλά το μέσο , το εργαλείο που εξασφαλίζει τους πόρους της εθνικής ολοκλήρωσης."

*Σημ Αντίλογου: 

1.Το βιβλίο του Γερμανού ..."αναρχικού" συγγραφέα κι "ιστορικού ερευνητή" Ούβε Τιμ είναι διαθέσιμο στα βιβλιοπωλεία .

2. Ο Ούβε Τιμ αναφέρει για το σύστημα τιμών του καπιταλιστικού συστήματος και πόσο "αποτελεσματικό" είναι κατ΄αυτόν (ε, δεν θα ήταν αναρχικός αν  δεν πίστευε τυφλά στην (μικρο)αστική αναρχοκαπιταλιστική ατομικιστική οικονομία...) σε σύγκριση με τον σοσιαλιστικό κεντρικό σχεδιασμό, ειδικά στις κύριες μικροοικονομικές ερωτήσεις : ΤΙ θα παράγουμε, για ΠΟΙΟΝ θα παράγουμε, ΠΩΣ θα το παράξουμε. 

Το σύστημα τιμών δίνει πληροφορίες τόσο ποσοτικές όσο και ποιοτικές για το οικονομικό σύστημα εν γένει. Αυτό, όπως κι ο Ούβε Τιμ,  το "κατάλαβαν" οι εθνικοσοσιαλιστές... Όλα τα σφόδρα αντικαπιταλιστικά τσιτάτα της δεκαετίας του `20 πήραν πόδι και επικράτησε ο "πολιτικός ρεαλισμός". 
...Πόσο θυμίζει ίδιες ακριβώς  (όσον αφορά πρώην σοσιαλιστικές κομπορημοσύνες και ακραία καπιταλιστικές κυβερνητικές πρακτικές ) κωμικοτραγικές στροφές, ΠΑΣΟΚ 1974-79 με ΠΑΣΟΚ 1980 και προπαντός 1985 ως την ουσιαστική αυτοκατάργησή του και πρώην "ΚΚΕεσωτερικού-ΣΥΡΙΖΑ 1968-2015 με τον μνημονιακό και εκθειαστή των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ κυβερνώντα μετάτο 2015 ΣΥΡΙΖΑ!...
Στροφές, να το σημειώνουμε κι αυτό,  υποστηριζόμενες φανατικά όμως (για μερικά χρόνια ως την απόλυτη τελειωτική φθορα και εξευτελισμό) και από αγέλες εκατομμυρίων εξίσου μεταλλασσόμενων πολιτικά κουτοπόνηρων μικροαστών μελών και ποδοσφαιρικού τύπου ηθικά και πολιτικά ανερμάτιστων οπαδών τους... 

-Αν το συνδυάσουμε με το κεφάλαιο "Η Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών" από το εξαιρετικό βιβλίο-μελέτη  του Νίκου Βεργίδη  "Χίτλερ και Εθνικοσοσιαλισμός" καταλαβαίνει κανείς  γιατί έγιναν (όπως έγινε και γίνεται  σε όλα τα ανά τον κόσμο πάσης αποχρώσεως κόμματα που πέρασαν από σοσιαλιστικές διακηρύξεις στην υπηρεσία των καπιταλιστικών ελίτ) οι εσωκομματικές εκκαθαρίσεις του 1934.  
Ο Βεργίδης αναφέρει: Από το 1930 στα SA παρεισέφρησαν πολλοί κομμουνιστές του «κόκκινου μετώπου» οι οποίοι έβλεπαν ότι δεν υπάρχει προκοπή για σοσιαλιστική επανάσταση με το KPD-ΚΚ Γεραμανίας (το 1933 έπιασε ταβάνι με 16%). Το 1933 τα SA(τάγματα εφόδου) είχαν 4.000.000 μέλη που σε πολύ μεγάλο ποσοστό ήταν πρώην  κομμουνιστές. 

Επίσης ήταν οι "εθνικομπολσεβίκοι"  Όττο και Γκρέγκορ Στράσερ που μαζί με τον Έρνστ Ρεμ και τα SA πίεζαν προς την κατεύθυνση της «εθνικής σοσιαλιστικής επανάστασης». 
Ο πρέσβης της Αγγλίας Ήντεν διαμήνυσε στον Χίτλερ ότι στην περίπτωση μπολσεβικοποίησης της γερμανικής οικονομίας οι Άγγλοι θα επιτίθεντο στη Γερμανία γιατί θα το θεωρούσαν ευθεία σύγκρουση με τα συμφέροντα της Αγγλίας.

Οπότε ο Χίτλερ δεν θέλησε να ρισκάρει την "εθνικοσοσιαλιστική αναγέννηση" με το να προβοκάρει τους συμμάχους της συνθήκης των Βερσαλιών και δη εκείνη την περίοδο που η Γερμανία δεν ήταν στρατιωτικά έτοιμη να αντιμετωπίσει τους Άγγλους . 

Η κατάληξη είναι γνωστή με την εκκαθάριση της "Νύχτας των Μεγάλων Μαχαιριών" του τετραημέρου του 1934.
Αυτός ήταν ο λόγος που καθάρισε τους αντιφρονούντες .  
Πίεζαν προς μιαν αντικαπιταλιστική, εθνικιστική μεν αλλά  σοσιαλιστική επανάσταση . 

Έτσι, γράφει (έχοντας δίκιο σ΄αυτό μόνο) ο Ούβε Τιμ,  

"το συνθετικό «σοσιαλισμός» στον εθνικοσοσιαλισμό παρέμεινε στα χαρτιά και δεν έχει καμία σχέση με τον σοσιαλισμό..."