Γιατί πολλοί μεταφέρουν την αγάπη και τα συναισθήματα προς τον συνάνθρωπο σε πράγματα, ζώα, θρησκείες, πλούτο, εξουσίες;..

Υπάρχουν άνθρωποι που σε κάνουν να αναρωτιέσαι:  Δεν έχουν συναισθήματα ή μπορούν και τα κρύβουν έτσι πειστικά;  Υπάρχει πράγματι η εκ γενετής συναισθηματική αναπηρία  ή είναι κάτι που με τον καιρό καλλιεργείται από κάποιες αιτίες όπως η άμυνα;  Ο φόβος μήπως φανώ γελοίος, μήπως με εκμεταλλευτούν, μήπως πληγωθώ;

Προσωπικά δεν μπορώ να απαντήσω με βεβαιότητα, είναι πολύ δύσκολο σε κάποιους τύπους να διακρίνεις τη διαφορά. Είναι και ο βαθμός που ένα συναίσθημα υπάρχει ή λείπει. Συναντάμε πλάσματα υπερσυναισθηματικά, ψυχρά ή χλιαρά. Από φύση ή από τους αμυντικούς μηχανισμούς τους.

Το σίγουρο είναι πως κάποιοι -αρκετοί- έχουν μεταφέρει την αγάπη τους προς τον άνθρωπο σε κάποιο άλλο αντικείμενο του πόθου. Στη δουλειά τους, τη δόξα τους, την ισχύ τους, τον σκύλο τους, μια ιδεοληπτική θρησκεία, την τέχνη τους.
Τούτη η αγάπη που έχει μετακομίσει, που φτάνει και στο πάθος ενίοτε, μπορεί να έχει χαρίσει μεγάλα έργα τέχνης, μεγάλες καριέρες, μεγάλους ηγέτες, αλλά δίνει στην ψυχή ισορροπία και πληρότητα; Στην ψυχή τη δικιά τους και των γύρω τους; Σ' αυτούς για τους οποίους ευθύνονται;
Και ποιος από μας δεν γνωρίζει κάποιον που μπορεί να θυσιαστεί για τη γάτα ή το σκυλί του αλλά αντιπαθεί τους ανθρώπους;
Όσο για αυτούς που έχουν προσφέρει το είναι τους σε εργασιομανίες ενώ αδιαφορούν για το τι θέλουν, ποια είναι, τα ίδια τους τα παιδιά, έχει γεμίσει σαν από μόλυνση ο κόσμος.

Μάρω Βαμβουνάκη