ΠΟΙΟΣ ΘΥΜΆΤΑΙ ΤΟΝ «ΤΣΊΦΤΗ ΙΩΣΉΦ»;
03/04/2017 της Μαριάνας Τζιαντζή
Πηγή: Kommon
Πολλά γράφτηκαν και ειπώθηκαν αυτές τις μέρες με αφορμή τα εγκαίνια του Μουσείου Μπελογιάννη.
Ο Νίκος Μπελογιάννης ήταν ο πρωταγωνιστής τότε και σήμερα, μολονότι και άλλοι συγκατηγορούμενοί του, που είτε στήθηκαν μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα είτε καταδικάστηκαν σε πολύχρονη φυλάκιση, έδειξαν απαράμιλλη γενναιότητα. Αυτοί ήταν οι πρωταγωνιστές σε εκείνο το συγκλονιστικό πολιτικό δράμα.
Όμως την ιστορία δεν τη γράφουν μόνο οι πρωταγωνιστές, αλλά κι αυτοί που παίζουν δεύτερο, τρίτο ρόλο. Κι ένας από αυτός ήταν ο Αντρέας Ιωσήφ, υφυπουργός Δικαιοσύνης στην κυβέρνηση Πλαστήρα και σύζυγος τότε της δημοσιογράφου Μαρίας Ρεζάν.
Ανερχόμενο πολιτικό αστέρι ο Ιωσήφ, είχε ταχθεί δημόσια και πολλές φορές κατά των εκτελέσεων.
Στις 25 Μαρτίου, όταν ολόκληρο το υπουργικό συμβούλιο είχε πάει στη Μητρόπολη για τη δοξολογία, πολύς κόσμος επευφημούσε τον Ιωσήφ και φώναζε:
«Μπράβο, τσίφτη Ιωσήφ! Μπράβο, τσίφτη Ιωσήφ!»
Σύμφωνα με γραπτή μαρτυρία της Ρεζάν, ο Ιωσήφ είχε πει στη Λίλιαν, τη σύζυγο τού Δημήτρη Μπάτση, που πολλές φορές εκείνες τις μέρες τον επισκεπτόταν στο σπίτι του ζητώντας του να ασκήσει όση επιρροή διέθετε για να αποτραπούν οι εκτελέσεις, ότι αν, ο μη γένοιτο, εκτελούνταν οι θανατικές αποφάσεις, εκείνος θα υπέβαλλε αμέσως την παραίτησή του. Και αυτό έκανε.
Ο Ιωσήφ έμαθε για τις εκτελέσεις το πρωί της Κυριακής από το ραδιόφωνο. Την ίδια μέρα, με μια λακωνική και δίχως εξηγήσεις δήλωση, διαχώρισε τη θέση του:
«Ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ Ανδρέας Ιωσήφ υπέβαλε την παραίτησή του σήμερον, 30ή Μαρτίου 1952».
Είχε την ίδια ακριβώς ηλικία με τον Μπελογιάννη, 37 χρονών. Από τότε δεν πολιτεύθηκε ξανά. Το πολιτικό του άστρο έσβησε απότομα.
Η παραίτησή του δεν άλλαξε τίποτα, δεν άφησε το αποτύπωμά της στον ταραγμένο πολιτικό στίβο εκείνων των χρόνων.
Ο ίδιος δεν έγραψε για όσα έζησε τότε, αν και επί χρόνια εργαζόταν ως επαγγελματίας δημοσιογράφος. Ακόμα και επί δικτατορίας στην ΥΕΝΕΔ.
Πέθανε το 2006.
Ένα-δυο χρόνια πριν το θάνατό του, έτυχε να τον δω σε μια τηλεοπτική εκπομπή. Εκεί μίλησε για την παραίτησή του που του στοίχισε την καριέρα του. Τον πήραν τα δάκρυα.
«Κατέστρεψα την καριέρα μου για έναν άνθρωπο που ήταν εχθρός μου. Εχθρός μου, καταλαβαίνετε;»
Ούτε καν αντίπαλος. Εχθρός. Ο Ιωσήφ ανήκε στη Δεξιά, όμως η αξιοπρέπεια που έδειξε μπροστά στον εξουδετερωμένο «εχθρό» έχει να μας διδάξει πολλά,
ιδίως σήμερα που κάποιοι πολιτικοί κάνουν δηλώσεις για τον Μπελογιάννη καμωμένες για το βόθρο της ιστορίας, ούτε καν για το χρονοντούλαπό της.
Ηρωική ήταν ολόκληρη η ζωή του Μπελογιάννη, όχι μόνο η τελευταία σελίδα της.
Δεν ήταν ήρωας ο Αντρέας Ιωσήφ, όμως είπε ένα μικρό ηρωικό «όχι» που γρήγορα ξεχάστηκε.
Με μεγάλα, ανεξίτηλα γράμματα αποτυπώθηκαν στο βιβλίο της ιστορίας οι απολογίες του Νίκου Μπελογιάννη και πολλών συντρόφων του. Με ψιλά γράμματα γράφτηκε στο ίδιο βιβλίο η παραίτηση του «τσίφτη Ιωσήφ», 15 λέξεις όλες κι όλες. Τόσο ψιλά που βούλιαξαν στην άμμο.
Από τότε κανείς δεν ξαναείπε «τσίφτη» τον Ιωσήφ...
Βιογραφικό του Ανδρέα Ιωσήφ
Στις εκλογές του 1950 και του 1951 εξελέγη βουλευτής Αθηνών με το κόμμα της ΕΠΕΚ.[3]
Στη συνέχεια δεν ασχολήθηκε ξανά με την πολιτική αλλά επέστρεψε στη δημοσιογραφία, ως σχολιαστής στην ΥΕΝΕΔ.
⟶ WikipediaΣτην κυβέρνηση του Νικολάου Πλαστήρα χρημάτισε υφυπουργός παρά τη Προεδρία της Κυβερνήσεως (και υπουργός Τύπου) από τις 27 Απριλίου 1951 ως τις 10 Απριλίου 1952, οπότε ο ίδιος παραιτήθηκε.[4]
Η παραίτησή του έγινε σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την εκτέλεση του Μπελογιάννη και των συντρόφων του.[5]
Γεννήθηκε τον Ιούλιο του 1915 στην Αθήνα και ακολούθησε νομικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών.[1]Ξεκίνησε να δημοσιογραφεί το 1931 στην Εστία.
Κατά την Κατοχή πολέμησε και ήταν παράλληλα ανταποκριτής από το Μέτωπο και εργάστηκε στην αρχισυνταξία του παράνομου εντύπου "Καθημερινά Νέα".[2]
Στη συνέχεια δούλεψε στις εφημερίδες Ελληνικόν Αίμα (διευθυντής), Ακρόπολις και Απογευματινή.
Ήταν διπλωματικός σχολιαστής στο ΕΙΡ (1946-48) και νωρίτερα επιμελείτο το ραδιοφωνικό δελτίο της εξόριστης ελληνικής κυβέρνησης του Καΐρου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου