Οι σιωνιστικές καταγγελίες κατά του ..Βολταίρου, του Μπρούνο Μπάουερ, του Προυντόν και ..του Μπακούνιν, του Μαρξ, του Στάλιν και των κομμουνιστών για ..."αντισημιτισμό"!

Σημ. Αντίλογου: 

Το αναδημοσιεύουμε αν και μισαλλόδοξο όσο και ηλιθιωδώς  σιωνιστικού περιεχομένου, ως χρήσιμο, επίσημων σιωνιστικών επιτελείων στοιχείο, για την σύγκρουση των απόψεων όλων των κορυφαίων  διανοούμενων και επαναστατών (ανεξάρτητα από το αν και πόσο συμφωνεί καθένας με κάποιον ή κάποιους από αυτούς) από τον Βολταίρο ως τον Μπακούνιν και από τον Μαρξ ως τον Στάλιν με τον εβραϊκό ρατσισμό και τις ίντριγκές των ολιγαρχών σιωνιστών για την επιβολή σήμερα της εθνοαποδομητικής όλων των μη "περιούσιων" εθνών καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης και του διεθνοφασισμού τους...

Η Αριστερά και οι Εβραίοι

FRONTPAGE MAG 13.8.2013
Του Vladimir Tismaneanu

Σχεδόν πριν από εξήντα χρόνια, το Νοέμβριο του 1952, ο πρώην γενικός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Τσεχοσλοβακίας, ένας υπερσυντηρητικός φανατικός σταλινιστής, ο Ρούντολφ Σλάνσκι, μαζί με 13 ακόμη επιφανείς κομμουνιστές, ως επί το πλείστον Εβραίους, καταδικάστηκε σε θάνατο με τις κατηγορίες της δήθεν προδοσίας και της σιωνιστικής συνωμοσίας. Την ίδια χρονική περίοδο, η παράνοια του Στάλιν που βρισκόταν στο τελικό της στάδιο, οδήγησε στην εκτέλεση των ηγετών της Εβραϊκής Αντιφασιστικής Επιτροπής, μέλη της οποίας ήταν ο γνωστός ποιητής Πέρετς Μάρκις που έγραφε στα γίντις, καθώς και στην φυλάκιση διακεκριμένων γιατρών που κατηγορήθηκαν πως προσπάθησαν να δηλητηριάσουν σοβιετικούς ηγέτες. Τα ΜΜΕ του Σοβιετικού Συνασπισμού έβριθαν από αντισημιτικούς φιλιππικούς. Αν δεν πέθαινε τελικώς ο Στάλιν τον Μάρτιο του 1953, οι γιατροί θα είχαν εκτελεστεί, εκατοντάδες θα είχαν συλληφθεί και εκατομμύρια θα είχαν μεταφερθεί σε άλλες περιοχές διά της βίας. Η ομοιότητα ενός γιγαντιαίου πογκρόμ, μιας σοβιετικού τύπου Kristallnacht (σ.τ.μ. “Νύχτας των Κρυστάλλων”) ξεπρόβαλε με απειλητικές διαστάσεις. Η επίσημη ορολογία για τους Εβραίους ήταν “κοσμοπολίτες χωρίς ρίζες”. Όπως ακριβώς στην εθνικοσοσιαλιστική δαιμονολογία, στιγματίζονταν σαν η κινητήρια δύναμη του καταραμένου καπιταλισμού, ως φορείς παρηκμασμένων αξιών, πράκτορες της προδοσίας και της διάλυσης. Ακόμη και μετά τη μεταβίβαση της εξουσίας από τον Στάλιν, ο διάδοχός του Νικήτα Χρουτσώφ, συνέχισε να ενθαρρύνει την αντισημιτική εικόνα των Εβραίων σαν παραδόπιστων ατόμων, καιροσκόπων και “γενετικά” αντι-πατριωτών.

Πώς κατάφερε ο διεθνιστικός μπολσεβικισμός να εκφυλιστεί σε αχρείο αντισημιτισμό, παρόμοιο με τη χείριστη αχαλίνωτη προπαγάνδα των Μαύρων Εκατονταετιών της τσαρικής Ρωσίας; Πού εξαφανίστηκαν οι υποσχέσεις του μαρξιστικού ουμανισμού, του ονείρου για αλληλεγγύη του προλεταριάτου, ανεξαρτήτως γλώσσας και καταγωγής; Υπήρχε ίσως κάτι στην κρυφή γραμματική των αριστερίστικων εμμόνων ιδεών, στις υποκείμενες πολιτικές φαντασιώσεις της Αριστεράς, που θα μπορούσε να εξηγήσει αυτές τα ποταπά ξεσπάσματα αδιαλλαξίας;

Υπάρχει και μια γενεαλογία αυτής της καταθλιπτικής ιστορίας, μια γραμμή ιδεών που μας οδηγεί πίσω στις απαρχές του σύγχρονου σοσιαλισμού και στην εχθρότητά του προς το χρήμα, τις τράπεζες, το κέρδος και τον καπιταλισμό γενικώς. Όχι μόνο ο Μαρξισμός ρίζωσε αναζητώντας μιας καθαρή, αμόλυντη φυσική κοινωνία αλλά και τα νεορομαντικά κινήματα που εξελίχθηκαν στον Φασισμό. Ένας ευσυνείδητος και εξαιρετικά μορφωμένος ιστορικός των σύγχρονων πολιτικών παθών, συμπεριλαμβανομένου του σοσιαλισμού, του σιωνισμού και των αντιστοιχιών τους στο δεξιό άκρο του ιδεολογικού φάσματος, ο Ρόμπερτ Γουίστιτς (ο οποίος διδάσκει στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ) έγραψε μια πραγματεία με όλη τη σημασία της λέξεως σχετικά με τις ανθεκτικές αντισημιτικές τάσεις μέσα στα διάφορα αριστερά επαναστατικά κινήματα. Η πραγματεία δημοσιεύτηκε το 2012 από τις Εκδόσεις του Πανεπιστημίου της Νεμπράσκα υπό τον τίτλο “Από την Αμφισημία στην Προδοσία: Η Αριστερά, οι Εβραίοι και το Ισραήλ” και συνιστά απαραίτητο βιβλίο για όποιον θέλει να κατανοήσει τον προφανή παράδοξο αρραβώνα της Αριστεράς με τις ακροδεξιές συνωμοτικές, ξενοφοβικές αυταπάτες.

Αποδεικνύει με ποιο τρόπο πρόσφατες ιδέες σφυρηλάτησαν την πρωτότυπη σοσιαλιστική εικόνα των Εβραίων σαν υποστηρικτών των καπιταλιστικών ενστίκτων και ελαττωμάτων. Ακόμη και πριν από τη Γαλλική Επανάσταση, μείζονες φιγούρες του Διαφωτισμού εξέφρασαν σταθερές εβραιοφοβικές ιδέες. Στη Γαλλία ο Βολταίρος καθύβριζε τους Εβραίους αδιόρθωτα προσηλωμένους στην φυλή τους, ενώ οι μαθητές του Χέγκελ στη Γερμανία θεωρούσαν τον Ιουδαϊσμό σαν εκ θεμελίων αντιδραστική θρησκεία και εμπόδιο στην ανθρώπινη χειραφέτηση. Ένας άλλος μεγάλος γερμανός φιλόσοφος, ο Γιόχαν Γκότλομπ Φίχτε, διατύπωσε το αξίωμα της ασυμβατότητας μεταξύ γερμανικότητας (ορισμένης με φυλετικά κριτήρια) και των Εβραίων. Από τον Φϊχτε μέχρι τον Ριχάρδο Βάγκνερ και τους προφήτες της γενοκτονίας Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ και Άντολφ Χίτλερ, υπήρχε μια γραμμή νοσηρής ψυχωτικής προσκόλλησης εναντίον των Εβραίων σαν παθογενετικού παράγοντα, συγκρινόμενου με τα βλαβερά έντομα των οποίων η εξόντωση θα εξασφάλιζε την υγεία της κοινότητας του λαού (Volksgemeinschaft).

Ένας από τους πλέον αδιάλλακτους αντισημίτες ήταν ο Μπρούνο Μπάουερ, αρχικά εκλεκτός φίλος του Καρόλου Μαρξ και κατοπινός φιλοσοφικός και πολιτικός του αντίπαλος. Ο ίδιος ο Μαρξ κρατούσε μια αμφιλεγόμενη,, συχνά αμήχανη και εχθρική στάση απέναντι στην εβραϊκή του καταγωγή. Και μάλιστα, στο πρώιμο κείμενό του “Το Εβραϊκό Ζήτημα” του Μαρξ παρουσίαζε τους Εβραίους με τα λιγότερο κολακευτικά λόγια, και τους θεωρούσε ως την ενσωμάτωση κάθε ρομαντικής αγάπης στο μίσος: εγωισμός, μερκαντιλισμός, αναλγησία. Για την άποψη του νεαρού Χέγγελ οι Εβραίοι σήμαιναν καπιταλισμό και η υπέρβαση του εβραϊκού ζητήματος απαιτούσε ια προλεταριακή επανάσταση που θα καταργούσε τον καπιταλισμό και ως εκ τούτου και τον εβραϊκό παράγοντα. Παρ' όλη την άσχημη αντισημιτική του στάση, το πρώιμο κείμενο του Μαρξ έγινε ιερό κείμενο για τους αριστερούς που προσπάθησαν να καταπιαστούν με την εβραϊκή χειραφέτηση και την αφομοίωση. Όλοι τους κληρονόμησαν από τον ιδρυτή την πεποίθηση ότι οι Εβραίοι ήσαν η προσωποποίηση της καπιταλιστικής αδικίας, τους συνέδεαν με την άσπλαχνη πλουτοκρατία και έκαναν έκκληση για μια έσχατη απο-ιουδαιοποίηση της κοινωνίαςς μέσω της έσχατης επαναστατικής αποκάλυψης. Για τον Μαρξ μια αταξική κοινωνία  σήμαινε μια κοινωνία χωρίς Εβραίους ως Εβραίους. Οι στοχασμοί του γύρω από το εβραϊκό ζήτημα ήταν φιλοσοφικά εξωφρενικό, ηθικά επίμεμπτο και κοινωνιολογικά αβάσιμο.

Η ίδια νοσηρή εμμονή λειτούργησε και στους μη-μαρξιστικούς αριστερούς κύκλους, από τον Προυντόν μέχρι τον Μπακούνιν και άλλους αναρχικούς. Ο Γουίστριτς ερευνά διεξοδικά τα όρια μεταξύ άκρας αριστεράς και άκρας δεξιάς με όρους της κοινής τους αντίθεσης προς μία υποτιθέμενη ιουδαιο-πλουτοκρατική συνωμοσία. Οι Ναζί άμβλυναν περαιτέρω αυτόν τον μύθο, ενσωματώνοντάς τον σε μια ευρύτερη Weltanschauung που ενέμενε στην ανάγκη να αντιτίθεται τόσο στον εβραϊκό καπιταλισμό όσο και τον εβραϊκό κομουνισμό. Χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη τις λογικές αντιφάσεις, αυτοί οι μύθοι επέζησαν για δεκαετίες. Στο τέλος της ζωής του, ο Γιόζεφ Στάλιν ήταν πεπεισμένος όσο και ο Χίτλερ ότι ο οίκος του Ρότσιλντ (ή η Γουόλ Στρίτ ως το επόμενο εξελικτικό του στάδιο) βρίσκεται πίσω από όλα τα παγκόσμια ιστορικά γεγονότα.

Η δαινομοποίηση των Εβραίων σαν σύμβολο μιας φρικιαστικής μπουρζουαζίας συνέπεσε, εντός της Αριστεράς, με τις προσπάθειες εβραίων πνευματικών ταγών που είχαν παράλληλα και την ιδιότητα των υψηλόβαθμων μελών, να αρνηθούν τις ρίζες τους. Τέτοιοι πνευματικοί ταγοί ήσαν οι Γκριγκόρι Ζινόβιεφ, Λιέφ Καμένεφ, Γιακόβ Σβέρντλωφ, Ρόζα Λούξεμπουργκ, Ρουθ Φίσερ και η λίστα είναι ατέλειωτη. Τόσο η “Κόκκινη Ρόζα” όσο και ο Λέων Τρότσκυ γεννήθηκαν σε παραδοσιακές εβραϊκές οικογένειες, και οι δύο έκαναν κάθε προσπάθεια να υπερβούν αυτή την κληρονομιά και να υιοθετήσουν μια υπερ-εθνική, πραγματικά παγκόσμια ταυτότητα. Και οι δυο τους πρέσβευαν το μεσσιανικό δόγμα μιας αποκαλυπτικής επανάστασης. Στο κάτω-κάτω της γραφής, οι Μαρξ και Έγκελς ισχυρίζονταν στο “Κομμουνιστικό Μανιφέστο” ότι οι προλετάριοι δεν έχουν πατρίδα. Για ποιο λόγο αυτοί, η Ρόζα και ο Λέων, να έχουν; Δεν προσπάθησαν να αποκρύψουν τις ρίζες τους αλλά τις θεώρησαν άσχετες με την κατά πολύ μεγαλύτερη, την όντως μεγαλειώδη ατζέντα των επαναστατικών τους οραμάτων. Τα πέτυχαν στ' αλήθεια;

Προφανώς, ο εβραϊκός επαναστατικός διεθνισμός απέτυχε. Τόσο οι γερμανοί όσο και οι ρώσοι σοσιαλιστές συνέχιζαν να βλέπουν τους εβραίους επαναστάτες σαν άτομα που τα ανέχονταν αντί για ισότιμα μέλη των εθνικών κομμάτων. Βετεράνοι σοσιαλδημοκράτες όπως ο Άουγκουστ Μπέμπελ και ο Φράτνς Μέρινγκ έιδαν την Ρόζα σαν μια επηρμένη δονκιχωτική φιγούρα. Στον αγώνα του για το δαχτυλίδι της εξουσίας του Λένιν, ο Στάλιν δεν δίστασε να καταφύγει στα αντισημιτικά υπονοούμενα εναντίον του κυρίως αντιπάλου του, του Τρότσκυ (τον οποίο αποκαλούσε Ιούδα) καθώς και άλλων Εβραίων-μελών της Παλαιάς Φρουράς των Μπολσεβίκων. Δημοσίως, τουλάχιστον μέχρι τη δεκαετία του 1930,ο βοζντ (=αρχηγός) καταδίκαζε τον αντισημιτισμό που όριζε σαν μια σύγχρονη έκδοση του κανιβαλισμού. Ιδιωτικά, αναίσχυντα επιδιδόταν σε αντισημιτικά αστεία με βωμολοχίες. 

Η ρουμάνα σταλινίστρια Άννα Πάουκερ, η υπουργός εξωτερικών της χώρας μεταξύ 1947 και 1952, υπήρξε πρωτίστως και πάνω από όλα ένας στρατιώτης του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος. Παρέμεινε πιστή στα πιστεύω των μπολσεβίκων παρά τις πολλές φοβερές εμπειρίες, συμπεριλαμβανομένης της εκτέλεσης του συζύγου της στην ΕΣΣΔ κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εκκαθάρισης, ως εξωμότη και κατασκόπου. Η ίδια η Άννα Πάουκερ συνελήφθη λίγους μήνες αργότερα στις αρχές του 1953. Όταν πληροφορήθηκε πως πέθανε ο Στάλιν το Μάρτιο του 1953 ξέσπασε σε κλάματα.

Η άνοδος του Σιωνισμού συνέβαλε στη ριζοσπαστικοποίηση της αντισημιτικής προκατάληψης της Αριστεράς. Επιπρόσθετα, ανίκανη να προβλέψει το Ολοκαύτωμα (ο Τρότσκυ υπήρξε η μοναδική αξιοσημείωτη εξαίρεση), η Αριστερά παρέμενε προσκολλημένοι στο φθαρμένο δόγμα της. Η εμφάνιση του κράτους του Ισραήλ δημιούργησε μαι νέα πραγματικότητα την οποία η αριστερά επέλεξε είτε να αγνοήσει είτε να το διαστρέψει μέχρι του σημείου να το κάνει μια γκροτέσκικη καρικατούρα. Αντί για την παραδοσιακή ταύτιση με τον αουτσάιντερ, η ριζοσπαστική αριστερά αποφάσισε ότι το Ισραήλ παριστά τον καπιταλισμό στη χειρότερη εκδοχή του, είναι μία νέα μορφή αποικιοκρατίας και ρατσισμού.

Απηχώντας τις προηγούμενες ανοησίες, μερικοί από αυτούς που πρωταγωνίστησαν σε αυτές τις στάσεις συνέβη να είναι και οι ίδιοι Εβραίοι. 
Από μια άποψη είναι σαν να αρνούνται οι άνθρωποι να μάθουν από την ιστορία τους. Ίσως αντί για “άνθρωποι” να πρέπει να πω “διανοούμενοι”: ένα είδος που απαρτίζεται από άτομα πολύ συχνά ξελογιασμένα (ή με τη λαχτάρα να ξελογιαστούν) από τα τραγούδια των Σειρήνων του ουτοπισμού.

Τα τελευταία χρόνια, οι αριστερίστικες προκαταλήψεις, τα στερεότυπα και οι αυταπάτες που αφορούν τους Εβραίους, τον Ιουδαϊσμό και το Κράτος του Ισραήλ έχουν αυξηθεί και πολλαπλασιαστεί. Και η ειρωνεία είναι ότι οι περισσότεροι από όσους προωθούν και υπερασπίζονται παρόμοιες μισαλλόδοξες, συνωμοτικές απόψεις δεν έχουν ιδέα πως ανακυκλώνουν αποκλειστικά τα δολοφονικά οράματα του Αδόλφου Χίτλερ και του Ιωσήφ Στάλιν για έναν κόσμο χωρίς Εβραίους.

http://frontpagemag.com/2013/vladimir-tismaneanu/betrayed-illusions-the-left-and-the-jews/

*Υπόψιν: https://archive.org/details/WallStreetAndTheRiseOfHitlerByAntonySutton

Ο Γεώργιος Γεμιστός (Πλήθων) και η πρώιμη Εθνική αναγέννηση του Μεσαιωνικού Ελληνισμού | Θέματα Ελληνικής Ιστορίας

Ο Γεώργιος Γεμιστός (Πλήθων) και η πρώιμη Εθνική αναγέννηση του Μεσαιωνικού Ελληνισμού | Θέματα Ελληνικής Ιστορίας: Καθημερινό διαδικτυακό περιοδικό με Θέματα Ελληνικής και Παγκόσμιας Ιστορίας

Οι Πολύθεοι
Του Κωστή Παλαμά 
(Αφιερωμένο στον Γεώργιο Γεμιστό Πλήθωνα, του οποίου τα εθνεγερτικά και ανθρωπιστικά  συγγράμματα έκαψε ο ελέω Μωάμεθ Πορθητή πατριάρχης  Σχολάριος-Γεννάδιος...) 
Επιμέλεια κειμένων Κ. Ντουντουλάκης

Μακαρισμένος εσύ που μελέτησες 
να τον ορθώσης απάνω στους ώμους σου 
το συντριμμένο ναό των Ελλήνων! 
Του Νόμου τ’ άγαλμα σταίνεις κορώνα του, 
στις μαρμαρένιες κολώνες του σκάλισες 
τους λογισμούς των Πλωτίνων. 

  Είδες τον κόσμο κι ατέλειωτο κι άναρχο, 

ψυχών και θεών, μαζί κύριων και υπάκουων, 
σφιχτοδετά κρατημένη αρμονία. 
Των καπνών και των ίσκιων τα είδωλα 
παραμερίζοντας όλα,
 ίσα τράβηξες προς την Αιτία 
και σε κρυψώνα ιερό, σωπαίνοντας έσπειρες, 
έξω απ’ το μάτι του βέβηλου 
κι έπλασες λιόκαλη εσύ Σπαρτιάτισσα 
τη θυγατέρα σου την Πολιτεία. 

Στους χριστιανούς τους μισόζωους ανάμεσα 
ξαναζωντάνεψες Όλυμπους άγνωρους, 
έθνη καινούριων αθανάτων κι άστρων, 
μέσα σε σένα Λυκούργοι και Πλάτωνες 
απαντηθήκαν, 
το λόγο ξανάνιωσες των Ζωροάστρων. 


Κι αφού το τέκνο μεγάλωσες, ένιωσες 

τότε μονάχα την κούραση, κ΄ έγυρες 
ζωή κατόχρονη ισόθεης σκέψης, 
κι αλαφροπήρε σε ο θάνατος κ’ έφυγες 
το μυστικό, τρισμκάριε, τον ίακχο 
με τους Ολύμπιους θεούς να χορέψης. 
Σοφός, κριτής και προφήτης μας μοίρασες 
από το γάλα που εσένα σε πότισε 
της Ουρανίας Αφροδίτης η ρώγα. 


 Του κόσμου αφήνεις το τέκνο, το θάμα σου 

μα ο μισερός κι ο στραβός κι ο ζηλόφτονος 

λυσσομανάει και το ρίχνει στη φλόγα. 

Όμως ο αέρας τριγύρω στη φλόγα σου 

πνοή σοφίας κι αλήθειες πνοή γίνεται, 

κι από τη θράκα της φλόγας πετάχτη 

στον ήλιο ολόισα ένας νους μεγαλόφτερος 

τ’ αποκαϊδια σου κρύβουμε γκόλφια μας, 

και θησαυρός της φωτιάς σου είν’ η στάχτη! 

Μερικοί από τους   διωγμούς του αιμοσταγούς αυτοκρατορικού, παπικού και πατριαρχικού  "χριστιανισμού" κατά της ελληνικής  κοσμοθέασης  και της επιστημονικής σκέψης: 

Το 302 μ.Χ. ο «νεοφώτιστος» Χριστιανός βασιλιάς της Αρμενίας Τιριδάτ Γ΄, ο επονομαζόμενος Μέγας, υπό την επιρροή του προφήτη Ελάϊα, διατάσει τη σφαγή του εθνικού ιερατείου και τη μετατροπή όλων των εθνικών ναών της επικράτειάς του σε εκκλησίες ή οίκους κηρύγματος. Ταυτόχρονα, διατάσει την πυρπόληση όλων των βιβλιοθηκών της Αρμενίας, που είχαν ιδρυθεί αιώνες πριν από τους ελληνιστές ηγεμόνες της χώρας, με την αιτιολογία πως αποτελούν «κιβωτούς δαιμονικής γνώσεως».

Το 304 μ.Χ. ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός εκδίδει έδικτο με το οποίο διατάσσει τη συλλογή και καταστροφή όλων των χριστιανικών βιβλίων δια πυρράς.

Ο «νεοφώτιστος» αυτοκράτορας και .."άγιος" Κωνσταντίνος (306-337 μ.Χ.) φονέας του ίδιου του γιου του Κρίσπου και της συζύγου του Φαύστας, επιτρέπει στους Χριστιανούς επισκόπους και μοναχούς να λεηλατήσουν και να κατεδαφίσουν τα αρχαία ελληνικά μνημεία και να πυρπολήσουν ελληνικά συγγράμματα. Ακόμη και οι κάτοχοι τέτοιων συγγραμμάτων ρίχνονται στις φλόγες. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του φιλοσόφου Σώπατρου, που ρίχνεται στην πυρά μαζί με τους ανεκτίμητους θησαυρούς της προσωπικής του βιβλιοθήκης.

Λίγα χρόνια αργότερα, ο Ουλεντιανός καταστρέφει όλα τα βιβλία των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων που μπόρεσε να εντοπίσει. Ιδιαίτερο μένος επιδεικνύει ενάντια στα βιβλία που αναφέρονται στην τέχνη και το δίκαιο.

Το 364 μ.Χ. ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Φλάβιος Ιοβιανός διατάσει την πυρπόληση της Βιβλιοθήκης της Αντιόχειας που είχε ιδρύσει ο Ιουλιανός.

Το 370 μ.Χ., στα πλαίσια ενός μεγάλου διωγμού κατά των Εθνικών σε ολόκληρη την Ανατολική Αυτοκρατορία, ο αυτοκράτορας Βάλης προστάζει την πυρπόληση όλων των εθνικών βιβλίων που είχαν διασωθεί σε ιδιωτικές συλλογές των κατοίκων της Αντιόχειας. Σωροί βιβλίων καίγονται δημόσια στις πλατείες και οι ιδιοκτήτες τους θανατώνονται η βασανίζονται.

Το 389 μ.Χ. πλήθη μοναχών της ερήμου εισβάλουν στις πόλεις της Μέσης Ανατολής καταστρέφοντας αγάλματα, βωμούς και ιερά, καίγοντας ταυτόχρονα όλες τις δημόσιες βιβλιοθήκες.

Το 391 μ.Χ., μετά από μια αποτυχημένη εξέγερση Εθνικών στην Αλεξάνδρεια με επικεφαλής τον φιλόσοφο Ολύμπιο, οι εξεγερμένοι καταφεύγουν στο ιερό του Σεράπιδος. Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόφιλος δίνει εντολή να συντριβεί το περίφημο άγαλμα του Σέραπι και να ισοπεδωθεί το ιερό. Οι Χριστιανοί καταλαμβάνουν το ιερό, το ισοπεδώνουν και πυρπολούν την ονομαστή βιβλιοθήκη του που φιλοξενούσε τμήμα της θρυλικής συλλογής της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας.

Το 398 μ.Χ. η Τέταρτη Σύνοδος της Καρθαγένης απαγορεύει ακόμη και στους επισκόπους την ανάγνωση των βιβλίων των Εθνικών. Σε Δύση και Ανατολή, αμέτρητα φιλοσοφικά και επιστημονικά βιβλία του προχριστιανικού κόσμου ρίχνονται στην πυρά.

Το 402 μ.Χ. ο γερμανικής καταγωγής κυριότερος σύμβουλος και αρχιστράτηγος του Ρωμαίου αυτοκράτορα Ονώριου, Στελίχων, ρίχνει στην πυρά τα περίφημα σιβυλλικά βιβλία.

Την ίδια περίπου περίοδο πυρπολούνται στη Βηρυτό αρχαία κείμενα με πρωτοβουλία Χριστιανών εκκλησιαστικών συγγραφέων.

Στις 24 Αυγούστου του 410 μ.Χ., ο Αλάριχος καταλαμβάνει τη Ρώμη και επί τρεις ημέρες τα στρατεύματά του λεηλατούν τους θησαυρούς της πόλης, καταστρέφοντας τα έργα τέχνης και τα βιβλία των Εθνικών.

Το 415 μ.Χ., με προτροπή του επισκόπου Κύριλλου, ο χριστιανικός όχλος της Αλεξάνδρειας πυρπολεί την μέγιστη των βιβλιοθηκών και οδηγεί την πρύτανή της, μαθηματικό και  φιλόσοφο Υπατία μπροστά στην πατριαρχική εκκλησία του Αγίου Μιχαήλ κι αφού την τεμαχίζουν και περιφέρουν τα κομμάτια της στους δρόμους της πόλης, τα καινε τελικά μαζί με τα συγγράμματά της στη θέση Κυναρών.

Το 448 μ.Χ. ο Θεοδόσιος διατάσει να παραδοθούν στις φλόγες όλα τα «αντιχριστιανικά» βιβλία. Εξέχουσα θέση στις πυρές που ανάβουν σε όλη την επικράτεια είχαν τα βιβλία του Νεοπλατωνικού φιλοσόφου Πορφύριου, που ασχολούταν με τη φύση του Χριστιανισμού.

Το 500 μ.Χ., μετά από ένα ξέσπασμα εσχατολογικής υστερίας που προαναγγέλλει την επικείμενη έλευση της συντέλειας του κόσμου, ανάβουν πυρές για να καταστραφούν όλα τα βιβλία των Εθνικών που είχαν διασωθεί από προγενέστερες διώξεις. Αποτέλεσμα αυτής της υστερίας κατά των βιβλίων ήταν ότι από το 500 έως το 1100 μ.Χ. σχεδόν κανένα βιβλίο δεν παρήχθη, ενώ το ίδιο διάστημα δεν κυκλοφορούσαν περισσότεροι από 600 τόμοι σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Το 529 μ.Χ., με εντολή του Ιουστινιανού, κλείνουν όλες οι φιλοσοφικές σχολές της Αθήνας. Την ίδια στιγμή στην Κωνσταντινούπολη, όπως μας πληροφορεί ο Ιωάννης Μαλάλας στη Χρονογραφία του, γίνονται επιδρομές σε κατοικίες και έρευνες για την κατάσχεση βιβλίων και έργων τέχνης της Κλασικής Εποχής. Οι κάτοχοι αυτών των πολιτιστικών θησαυρών διαπομπεύονται στους δρόμους της βασιλεύουσας και τα βιβλία των συλλογών τους ρίχνονται στην πυρά.

Το 556 μ.Χ. ο Ιουστινιανός στέλνει στην Αντιόχεια τον φοβερό ιεροεξεταστή Αμάντιο που συλλαμβάνει, βασανίζει και θανατώνει τους εναπομείναντες Εθνικούς της πόλεως και καιει όλες τις ιδιωτικές βιβλιοθήκες.

Το 590 μ.Χ., αμέσως μόλις ο πάπας Γρηγόριος, ο επονομαζόμενος Μέγας, καταλαμβάνει τον παπικό θώκο, διατάσει την πυρπόληση της Βιβλιοθήκης του Παλατινού Απόλλωνος και όλων των άλλων βιβλιοθηκών της Ρώμης όπου φυλάσσονταν αναρίθμητα χειρόγραφα κλασικών συγγραφέων, «για να μη στερήσει τους πιστούς η θύραθεν σοφία τους από τη Βασιλεία των Ουρανών»!

Το 727 μ.Χ., ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Λέων Α΄ δίνει εντολή να πυρποληθεί η Οικουμενική Σχολή, το σημαντικότερο πνευματικό ίδρυμα του Βυζαντίου, όπου στεγάζονταν βιβλιοθήκη με ανεκτίμητους αρχαιοελληνικούς πολιτιστικούς θησαυρούς. Ο αυτοκράτορας προστάζει επίσης να καούν ζωντανοί μαζί με τα βιβλία και όλοι οι διανοούμενοι και οι διδάσκαλοι του ιδρύματος. Έτσι, το κτίριο περικυκλώνεται από ένοπλους στρατιώτες, που παρεμποδίζουν την έξοδο του προσωπικού της Σχολής κατά τη διάρκεια της πυρκαγιάς.

Το 1073 μ.Χ. ο πάπας Γρηγόριος Ζ΄ προστάζει να πυρποληθούν όλα τα βιβλία των αρχαίων Ελλήνων που αναφέρονται στον έρωτα, χαρακτηρίζοντάς τα αισχρά και ακόλαστα. Έτσι ρίχνονται στην πυρά τα έργα της Σαπφώς, του Αλκαίου, του Δίφιλου, του Ανακρέωντα, της Ήρινας, του Μίμνερμου, του Απολλόδωρου, του Μένανδρου κ.ά.

Το 1139 μ.Χ. ο αυγουστινιανός μοναχός Αρνάλδος της Μπρέσια, που είχε καταγγείλει τη μανία της χριστιανικής εκκλησίας για πλουτισμό και παγκόσμια κυριαρχία, διώκεται από τον πάπα Ιννοκέντιο Β΄ και τα βιβλία του παραδίδονται στην πυρά.

Το 1210 μ.Χ. ο πάπας Ιννοκέντιος Γ΄ απαγορεύει κάθε ασχολία με τη φιλοσοφία του Αριστοτέλη. Στο Παρίσι καίγονται ζωντανοί δεκάδες πανθεϊστές Αμαλρικιανοί και παραδίδονται στην πυρά τα βιβλία του αριστοτελικού φιλοσόφου Ντέιβιντ Ντινάν.

Το 1248 μ.Χ. συντάσσεται για πρώτη φορά ειδικός κατάλογος με τα απαγορευμένα βιβλία, αρχαία κείμενα και επιστημονικά συγγράμματα, ο διαβόητος Index...

Το 1258 μ.Χ. οι Μωαμεθανοί Μογγόλοι καταλαμβάνουν και καταστρέφουν τη Βαγδάτη και πυρπολούν όλες τις ονομαστές βιβλιοθήκες της.

Το 1452 μ.Χ. ο πατριάρχης Σχολάριος καίει στην αυλή του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως τα έργα του φιλόσοφου Πλήθωνος Γεμιστού. Την ίδια πράξη θα επαναλάβει και μερικά χρόνια αργότερα, το 1463, καίγοντας τα νέα αντίτυπα των συγγραμμάτων του Πλήθωνα.

Το 1497 μ.Χ. οι ιεροεξεταστές καινε σε τεράστιες πυρές στη Φλωρεντία αρχαία βιβλία και ποιητικές συλλογές, μαζί με γυναικεία κοσμήματα, μουσικά όργανα και πίνακες ζωγραφικής.

Στις 8 Φεβρουαρίου του 1600 μ.Χ. καταδικάζεται σε θάνατο στην πυρά ο Ιταλός φιλόσοφος Τζιορντάνο Μπρούνο. Τα βιβλία του καίγονται μπροστά στα σκαλοπάτια του Αγίου Πέτρου κι ο ίδιος παραδίδεται στις φλόγες στο Κάμπο ντεϊ Φιόρι στις 27 Φεβρουαρίου, εν μέσω λιτανειών.

Το 1633 μ.Χ. ο Γαλιλαίος καταδικάζεται από την Ιερά Εξέταση σε ισόβια δεσμά και «ισόβιο σιωπή», επειδή τόλμησε να προτείνει το ηλιοκεντρικό σύστημα του Αρίσταρχου του Σάμιου (και των επιστημονικών γνώσεων των αρχαίων Ελλήνων που αποδεικνύει η εύρεση του "υπολογιστή των Αντικυθήρων") ότι η Γη δεν είναι το κέντρο του σύμπαντος κι ότι περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο. Τα βιβλία του ρίχνονται στην πυρά.

Το 1798 μ.Χ. ο πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄ αφορίζει τον Ρήγα Φεραίο και καταδικάζει τα βιβλία του ως «τοις δόγμασι της Ορθοδόξου πίστεως εναντιούμενα».

Το 1866 μ.Χ. η Ιερά Σύνοδος της Ορθόδοξης Εκκλησίας αναθεματίζει τον Ε. Ροΐδη και το βιβλίο του Πάπισσα Ιωάννα, ζητώντας από το ελληνικό κράτος την ποινική δίωξη του συγγραφέα!...

Οι μεγάλοι φυσικοί επιστήμονες

Οι μεγάλοι φυσικοί επιστήμονες Κεφαλής Χρήστος Σελ.: 384 Σχήμα: 17 x 24 ISBN: 978-960-499-133-4 Τιμή: 19,00 € Τιμή online: 17,27 €   Προσθήκη στο καλάθι

1η έκδοση Ιούνιος 2015 Η μεγάλη επανάσταση του 20ού και του 21ου αιώνα στις φυσικές επιστήμες άλλαξε την εικόνα μας για τον κόσμο. Η σχετικότητα, η κβαντομηχανική, η κοσμολογία της μεγάλης έκρηξης και οι πρόσφατες θεωρίες των χορδών και των βρόχων ανέτρεψαν εκ βάθρων την παλιά, στατική και μηχανιστική κοσμοαντίληψη της κλασικής φυσικής, οικοδομώντας μια ιστορική και υλιστική εικόνα της φύσης. Η βιολογία ολοκλήρωσε το έργο τού Δαρβίνου, αποκαλύπτοντας τα μυστικά της ζωής. Στο Οι μεγάλοι φυσικοί επιστήμονες ο Χρήστος Κεφαλής εξετάζει τη συνεισφορά των πιο επιφανών φυσικών επιστημόνων που θεμελίωσαν και προώθησαν τη μεγάλη επιστημονική επανάσταση, από τον Αϊνστάιν και τον Μπορ ως τον Χόκινγκ και τους άλλους σύγχρονους συνεχιστές τους. Επιχειρηματολογεί ότι η εικόνα του κόσμου που προκύπτει από τις ανακαλύψεις τους έχει στο επίκεντρό της τις έννοιες της αντιφατικότητας, της αυθυπαρξίας και της αυτοεξέλιξης της φύσης, που βρίσκονται στη βάση της μαρξιστικής διαλεκτικής. Ταυτόχρονα υπογραμμίζει τα αθεϊστικά και ριζοσπαστικά συμπεράσματα που συνάγουν από τις θεωρίες τους οι κορυφαίοι φυσικοί. Στο βιβλίο εξετάζονται συνολικά 23 κορυφαίοι επιστήμονες του 20ού και του 21ου αιώνα. Ο αναγνώστης θα βρει κείμενα για τον Αϊνστάιν, τους πρωταγωνιστές της κβαντικής θεωρίας, Μπορ, Χάιζενμπεργκ, Ντιράκ, και τους συνεχιστές τους Φάινμαν και Γκελ-Μαν. Οι εξελίξεις στην κοσμολογία παρουσιάζονται μέσα από το έργο των Χόκινγκ, Λίντε, Γκαθ, Τούροκ και Στάινχαρντ, αλλά και του Ιμάνουελ Καντ, ο οποίος είχε προκαταλάβει πολλές από τις σύγχρονες ιδέες. Οι προσπάθειες για την ενοποίηση των θεμελιωδών φυσικών δυνάμεων, μέσα από τις θεωρίες των χορδών, των βρόχων, κ.ά., συζητούνται με αναφορά στο έργο των Γουάινμπεργκ, Κάκου, Σβαρτζ, Γκριν, Γκρος, Γουίτεν, Σμόλιν και Ροβέλι. Το βιβλίο ολοκληρώνεται με μια επισκόπηση της συμβολής τριών κορυφαίων βιολόγων, Κρικ, Μάιρ και Ντόκινς. Ο συγγραφέας επιχειρεί έτσι να αναδείξει τη διαδοχή των επιστημονικών θεωριών ως μια διαλεκτική ανέλιξη αλληλένδετων στιγμών προς την ενιαία γνώση της φύσης.   Παρουσίαση στην Αυγή Η διαλεκτική της φύσης απασχόλησε στο παρελθόν κορυφαίους μαρξιστές όπως ο Ένγκελς και ο Λένιν. Τι έχουν όμως να μας πουν για το θέμα οι ίδιοι οι φυσικοί επιστήμονες, ιδιαίτερα οι πρωταγωνιστές της μεγάλης επιστημονικής επανάστασης του 20ού αιώνα; Το έργο και οι ιδέες τους έχουν διαλεκτικό περιεχόμενο και αν ναι, σε τι συνίσταται και πώς το συνέλαβαν οι ίδιοι; Ένα πρόσφατο βιβλίο του Χρήστου Κεφαλή, Οι μεγάλοι φυσικοί επιστήμονες (...) επιχειρεί να απαντήσει σε αυτά τα ερωτήματα. (...) Κεντρική θέση του έργου είναι ότι η εικόνα της φύσης που οικοδομεί η σύγχρονη φυσική επιστήμη έχει στο επίκεντρό της τις έννοιες της αντιφατικότητας, της αυθυπαρξίας και της αυτοεξέλιξης της φύσης, που βρίσκονται στη βάση της μαρξιστικής διαλεκτικής. Ταυτόχρονα υπογραμμίζονται τα αθεϊστικά και ριζοσπαστικά συμπεράσματα που συνάγουν από τις θεωρίες τους οι κορυφαίοι φυσικοί, ως πηγαίοι διαλεκτικοί. Ο αναγνώστης θα βρει στο βιβλίο πλήθος καταδείξεις της διαλεκτικής της φύσης μέσα από το έργο των μεγάλων επιστημόνων, η οποία, σύμφωνα με τον συγγραφέα, συνίσταται στη θεμελιώδη αντιφατικότητα κάθε οντότητας και κάθε υπαρκτού. Έκφρασή της στο συμπαντικό επίπεδο είναι η ισοδυναμία της μάζας και της ενέργειας που καθιέρωσε η σχετικότητα του Αϊνστάιν, ενώ στο μικρόκοσμο η αντιφατικότητα εκφράζεται με το δυισμό του σωματιδίου και του κύματος, που διατύπωσαν οι θεμελιωτές της κβαντομηχανικής, Χάιζενμπεργκ και Μπορ. Η θεωρία της μεγάλης έκρηξης, επεξεργασμένη στη σύγχρονή της μορφή από τους Χόκινγκ, Λίντε, Τούροκ, κ.ά., μας παρουσιάζει την αντιφατικότητα ιστορικά, με την έννοια της ενότητας των θεμελιωδών δυνάμεων στη στιγμή της μεγάλης έκρηξης, η οποία σπάει στη συνέχεια, αποκαλύπτοντας τον αντιθετικό τους χαρακτήρα. Οι πρόσφατες θεωρίες των χορδών και των βρόχων, με πρωτεργάτες θεωρητικούς φυσικούς όπως οι Γκριν, Σβαρτζ, Γουίτεν, Σμόλιν, κ.ά., εισάγουν την αντιφατικότητα στον ίδιο τον χωροχρόνο, που όπως τα κβαντικά σωματίδια αποδεικνύεται απροσδιόριστος αλλά και πρωταρχικά ασυνεχής. Διαβάστε όλη την παρουσίαση εδώ. Κοσμάς Κέφαλος, Αυγή, 4.05.2015 Παρουσίαση στο iskra.gr Η ενασχόληση με ένα βιβλίο που ξεφεύγει από τα όρια του επιστημονικού μας πεδίου περιέχει πάντα τον κίνδυνος να μιλάμε «επί παντός επιστητού». Ταυτόχρονα αποτελεί μια «πρόκληση» αλλά και «πρόσκληση» για άνοιγμα των οριζόντων σε νέα πεδία της γνώσης. Το βιβλίο του Χρήστου Κεφαλή «Οι Μεγάλοι Φυσικοί Επιστήμονες»1 που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις Εκδόσεις «Τόπος», παρουσιάζει ενδιαφέρον διότι δεν είναι ένα βιβλίο μόνο για ειδικούς, αλλά και για όσους αναζητούν επιστημονική απάντηση σε φυσικά και κοινωνικά φαινόμενα, έχοντας ως μεθοδολογικό πλαίσιο την κοσμοθεωρία του μαρξισμού, τον διαλεκτικό και ιστορικό υλισμό. Στόχος του βιβλίου του Χ. Κεφαλή, είναι να παρουσιάσει τις εξελίξεις στις φυσικές επιστήμες στον 20ό αιώνα και να καταδείξει τον υλιστικό και αθεϊστικό τους χαρακτήρα και τη σημασία τους από την άποψη της ανανέωσης και εμπλουτισμού της μαρξιστικής διαλεκτικής. Με την πρωτοτυπία και τον πλούτο των προσεγγίσεών του, το συγκεκριμένο βιβλίο, ωθεί σε αναζητήσεις και προβληματισμούς στα μεγάλα θέματα γνώσης, ερμηνείας και αλλαγής του κόσμου.(...) Διαβάστε όλη την παρουσίαση εδώ Γράφει ο Γιάννης Τόλιος, iskra.gr, 05.06.15 Παρουσίαση στη συνδρομητική ιστοσελίδα του ΑΠΕ-ΜΠΕ Οι μεγάλοι φυσικοί επιστήμονες - Μια μελέτη για 23 σταρ των νόμων του κόσμου Το έργο 23 σταρ της Φυσικής επιστήμης στον 20ο και 21ο αιώνα εξετάζει, υπό το φως της διαλεκτικής θεωρίας, ο χημικός Χρήστος Κεφαλής, στο βιβλίο του "Οι μεγάλοι φυσικοί επιστήμονες", που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Τόπος. Γεννημένος το 1963, απόφοιτος του χημικού τμήματος της φυσικομαθηματικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, διευθυντής σύνταξης του περιοδικού "Μαρξιστική Σκέψη", παρουσιάζει την συνεισφορά των χαρισματικών φυσικών, που δημιούργησαν την μεγάλη επιστημονική επανάσταση κόντρα στις μυθολογικές και μεταφυσικές ερμηνείες του κόσμου. Θεαματικές, απρόβλεπτες, συχνά αινιγματικές ανατροπές, αγκάλιασαν την φυσική, την κοσμολογία, τη βιολογία, τονίζει στον πρόλογο του, επισημαίνοντας ότι ήταν η εποχή της σχετικότητας, της κβαντομηχανικής, της μεγάλης έκρηξης και των θεωριών των χορδών και των βρόχων, αλλά και της ανακάλυψης του DNA. "Μέσα από αυτόν τον κυκεώνα, αναδύθηκε βαθμιαία μια ενιαία, αρμονική κοσμοεικόνα, που δίνει έμφαση στην καθολική ιστορικότητα της ύπαρξης. Χάρη στο έργο των κορυφαίων εκπροσώπων της, από τον Αϊνστάιν και τον Χάιζενμπεργκ ως τον Χόκινγκ και τον Ντόκινς, η επιστήμη αποκάλυψε τα μυστικά της φύσης και της ζωής, του μικρόκοσμου και του Σύμπαντος", επισημαίνει. Υπογραμμίζοντας την διπλή υπόσταση του βιβλίου, αναφέρει πως ταυτόχρονα, η επιστημονική επανάσταση θεμελίωσε ένα νέο ρεύμα φιλοσοφικών ιδεών, φορείς του οποίου υπήρξαν οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές της, οι οποίοι αποδείχτηκαν λαμπροί στοχαστές. Στις 382 σελίδες του πονήματος παρελαύνουν οι σημαιοφόροι της γνώσης: ο Γερμανοεβραίος Αλμπερτ Αϊνστάιν, ο Δανός Νιλς Μπορ, ο Γερμανός Βέρνερ Χάιζενμπεργκ, ο Ελβετοάγγλος Πολ Ντιράκ, ο Ρωσοαμερικανός Ρίτσαρντ Φάινμαν, ο αμερικανοεβραίος Μάρει Γκελ-Μαν και άλλοι. Το βιβλίο ξεκινάει με τον Αϊνστάιν, γεννημένος στο Ουλμ της Γερμανίας το 1879, μεγάλωσε στο Μόναχο και αργότερα, όταν η επιχείρηση του πατέρα του χρεοκόπησε, μετανάστευσε οικογενειακώς στο Μιλάνο, στην Πάβια και στη Ζυρίχη, όπου σπούδασε μαθηματικά και φυσική. Το 1905, ολοκληρώνοντας το διδακτορικό του, δημοσίευσε την εργασία του για την θεωρία της σχετικότητας που τον έκανε γνωστό παγκοσμίως. Το ίδιο έτος ασχολήθηκε με την στατιστική μηχανική και την κβαντική θεωρία. Το 1911 αναδείχθηκε καθηγητής στην Πράγα. Το 1921 επισκέφτηκε την Αμερική, την ίδια χρονιά που τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ για την ερμηνεία του φωτοηλεκτρικού φαινομένου. Εκ τότε περιόδευσε σε πολλές χώρες της Ασίας. Επέστρεψε στην Γερμανία αλλά τον Δεκέμβριο του 1932 αναγκάστηκε να επιστρέψει στις Ηνωμένες Πολιτείες, λόγω των απειλών κατά της ζωής του από τους Ναζί. Καθηγητής στο Πρίνστον καταπιάστηκε με το πρόβλημα της ενοποίησης των φυσικών δυνάμεων. Ο Αϊνστάιν, αυτός ο έξοχος βιολιστής, δεν υπήρξε μόνο επιστήμονας των εργαστηρίων αλλά αναδείχθηκε σε ακτιβιστή της εποχής του παλεύοντας για την ειρήνη, αναγνωρίζοντας τον σοσιαλισμό ως μόνη διέξοδο από την σύγχρονη κρίση του πολιτισμού. Ο συγγραφέας μετά τα βιογραφικά στοιχεία, αναλύει εν εκτάσει την θεωρία της σχετικότητας που βασίστηκε σε δύο αξιώματα. Πρώτο : οι νόμοι της φύσης είναι οι ίδιοι για όλους τους παρατηρητές σε ευθύγραμμη ομαλή κίνηση. Και δεύτερο: η ταχύτητα του φωτός στο κενό είναι σταθερή, δηλαδή η μέτρηση της δεν εξαρτάται από την κίνηση του παρατηρητή. Η μελέτη αυτή βασίζεται στην υλιστική διαλεκτική και στις δύο της όψεις: στην κοινωνική εξέλιξη και στην λογική μεθοδολογία. Ο επίλογος αφορά "την διαλεκτική αντίφαση" και την ενότητα των αντιθέσεων: δράση, αλληλεπίδραση, δύναμη στο χώρο, στον χρόνο και την ιστορία. Όσοι πιστοί, προσέλθετε! Γράφει ο Κώστας Μαρδάς, ΑΠΕ-ΜΠΕ, 22.06.15

Τα επιτεύγματα της ΕΣΣΔ την περίοδο Ι ΣΤΑΛΙΝ (Η άλλη άποψη)

ΤΟ ΔΙΑΓΡΑΨΑΝΕ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ-ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΣΚΟΤΕΙΝΩΝ ΚΕΝΤΡΩΝ, ΤΟΥ ΥΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙ ΒΡΩΜΙΚΟΥ ΑΝΤΙ-ΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΥ!!!
ΤΟΣΟ ΤΡΕΜΟΥΝ ΤΗΝ ΆΛΛΗ ΆΠΟΨΗ!!!

Ψυλλάκης Σταύρος Άλλος Δρόμος δεν υπήρχε

“Μαθαίνεις” Jorge Luis Borges

“Μαθαίνεις” Jorge Luis Borges

Μετά από λίγο μαθαίνεις την ανεπαίσθητη διαφορά
ανάμεσα στο να κρατάς το χέρι και να αλυσοδένεις μια ψυχή.

Και μαθαίνεις πως Αγάπη δε σημαίνει στηρίζομαι
Και συντροφικότητα δε σημαίνει ασφάλεια

Και αρχίζεις να μαθαίνεις πως τα φιλιά δεν είναι συμβόλαια
Και τα δώρα δεν είναι υποσχέσεις

Και αρχίζεις να δέχεσαι τις ήττες σου με το κεφάλι ψηλά και τα μάτια ορθάνοιχτα
Με τη χάρη μιας γυναίκας και όχι με τη θλίψη ενός παιδιού

Και μαθαίνεις να φτιάχνεις όλους τους δρόμους σου στο Σήμερα,
γιατί το έδαφος του Αύριο είναι πολύ ανασφαλές για σχέδια
και τα όνειρα πάντα βρίσκουν τον τρόπο να γκρεμίζονται στη μέση της διαδρομής.

Μετά από λίγο καιρό μαθαίνεις…
Πως ακόμα κι η ζέστη του ήλιου μπορεί να σου κάνει κακό.

Έτσι φτιάχνεις τον κήπο σου εσύ
Αντί να περιμένεις κάποιον να σου φέρει λουλούδια

Και μαθαίνεις ότι, αλήθεια, μπορείς να αντέξεις

Και ότι, αλήθεια, έχεις δύναμη

Και ότι, αλήθεια, αξίζεις

Και μαθαίνεις… μαθαίνεις… με κάθε αντίο μαθαίνεις…

Οι βαθιές πολιτικές ρίζες της ελληνικής χρεοκοπίας και ο ρόλος κυβερνήσεως Γ. Παπανδρέου-Μητσοτάκη το 1964

Οι βαθιές πολιτικές ρίζες της ελληνικής χρεοκοπίας: Του Δημήτρη Καζάκη
οικονομολόγου - αναλυτή
Σε μια συνέντευξή του ο υπουργός Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου διατύπωσε την εξής ενδιαφέρουσα άποψη:

Ένα σπάνιο βίντεο του Τσάβες!

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΦΕΡΑΝ ΤΗΝ ΜΕΡΑΡΧΙΑ ΚΡΗΤΩΝ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΛΒΑΝΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ;

Την εμπειροπόλεμη και ιστορική 5η Μεραρχία, την Μεραρχία Κρητών, αντί να φροντίσουν οι επιτελείς να την μεταφέρουν κατεπειγόντως και συγκροτημένη στην Κρήτη μετά την σύμπτυξηση-άτακτη διάλυση τελικά του νικηφόρου Αλβανικού Μετώπου, όταν μας πλαγιοκόπησαν ύπουλα οι Γερμανοί μπαίνοντας από Μακεδονία,την εγκατέλειψαν απόλυτα με αποτέλεσμα να διαλύθεί εντελώς. 

Ο πατέρας μου, λοχίας τότε, μαζί με πολλούς Χανιώτες συμμαχητές του, προσπάθησαν μετά από πολυήμερες πεζοπορίες και πολλές περιπέτειες, να έρθουν στα Χανιά από Πειραιά με ένα ψαροκάικο αλλά τους συνέλαβε μια ιταλική βενζινάκατος και έκατσαν 6 μήνες αιχμάλωτοι των ηττημένων από αυτούς Ιταλούς... 

Η άγνωστη στους πολλούς,άδικη όμως, αυτοδικία εκτέλεσης-τιμωρίας του πρώην δ/τή της, στην Κίσσαμο.

Τον δ/τή της Μεραρχίας Παπαστεργίου θεωρώντας πως φρόντισε να φύγει εγκαταλείποντας έρμαιους της τύχης των τους άνδρες του, τον αναγνώρισε πριν τη Μάχη της Κρήτης στο Καστέλι Κισσάμου ένας ντόπιος χωροφύλακας και λέγοντάς του οργισμένα: "Πού παράτησες τα παιδιά μας στρατηγέ;" τράβηξε το πιστόλι του και τον εκτέλεσε.
-Όμως διαβάζω αλλού, τα εξής για τον Παπαστεργίου:

"...Στο τέλος του 1938 του ανατίθεται η διοίκηση της 5ης Μεραρχίας στην Κρήτη με έδρα τα Χανιά. Οκτώβριος του 1940. Τα πρώτα τηλεγραφήματα φθάνουν στην Κρήτη. Μιλάνε για επίθεση της Ιταλίας και πιθανή επίθεση από τους Βουλγάρους. Ο Μεταξάς συνομιλεί με τον Παπαστεργίου και του λέει πως στηρίζει όλες του τις ελπίδες σ’αυτόν και στην εκπαιδευμένη του μεραρχία και του εύχεται μόνο νίκες. Η μεραρχία άρχισε να φορτώνεται στα καράβια. 30 Νοεμβρίου του 1940 η 5η Μεραρχία έφθασε στο Αμύνταιο. Μετά από εκεί στις 7 Δεκεμβρίου στον Κορησσό, στις 14 Δεκεμβρίου στα Μπίγλιστα,19 Δεκεμβρίου στο Τεπεζίκ,20 Ιανουαρίου 1941 στη Μπόροβα και μετά από σκληρές μάχες και με πολλούς Ιταλούς αιχμαλώτους φθάνει στην Τρεμπεσίνα στις 3 Φεβρουαρίου του 1941 Εδώ το Β΄ Σώμα Στρατού με ημερήσια διαταγή απένειμε ηθικές αμοιβές στον Διοικητή, σε πολλούς αξιωματικούς και οπλίτες και πρότεινε την απονομή του Χρυσού Αριστείου Ανδρείας στις Σημαίες των τριών Συνταγμάτων της Μεραρχίας. Κάτω από τις οδηγίες του Παπαστεργίου, η 5η Μεραρχία είχε πάντα νίκες και πολλά κατορθώματα. Κατάφερε να αιχμαλωτίσει την καλύτερη διμοιρία αλπινιστών των Ιταλών.

6 Απριλίου οι Γερμανοί εξαπολύουν επίθεση κατά των Ελλήνων στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Η συνθηκολόγηση με τους Ιταλούς έγινε και οι Έλληνες από την επίθεση περνούν στην άμυνα, έτσι η διαταγή για την οπισθοχώρηση της μεραρχίας ήταν επόμενο να φτάσει στις επόμενες ημέρες. 7 Απριλίου η αποχώρηση από τα Αλβανικά εδάφη αρχίζει. Ο στρατηγός δεν μπορούσε να το πιστέψει ότι μετά από τόσες νίκες και κατορθώματα θα παρέδιδαν τα όπλα έτσι απλά χωρίς μάχη .

Τα χειρότερα ήρθαν όταν οι Γερμανοί έφτασαν στη Θεσσαλονίκη. Από τότε άρχισε η υγεία του στρατηγού να κλονίζεται. Η οπισθοχώρηση άρχισε. Θυμούμενος την οπισθοχώρηση της Μ. Ασίας, κάλεσε τους αξιωματικούς του και τους έδωσε οδηγίες μη μπορώντας να κρύψει την θλίψη του αλλά και το θυμό του. Τους είπε πως δεν έπρεπε να διαλυθούν και να τραπούν σε άτακτη φυγή αλλά να οπισθοχωρήσουν με αξιοπρέπεια και ενωμένοι. Το ίδιο είπε και στους οπλίτες του όταν προσπάθησε να τους ενθαρρύνει για μια ακόμη φορά.

Δηλώνει στους επιτελείς του ότι τη μεραρχία δεν την διαλύει. Δίνει διαταγή όσοι ήταν από τις γύρω περιοχές να γυρίσουν στα σπίτια τους. Μέσα από δύσβατους δρόμους και με μεγάλη διαρροή στρατιωτών, φθάνουν στην Κοσίνα. Εδώ γίνεται η σύμπτυξη της μεραρχίας με προορισμό τη Μονή Βελά. Στις 15 Απριλίου έχοντας για δικαιολογία την υγεία του στρατηγού Παπαστεργίου (είχε πάθει νευρικό κλονισμό) τον αντικαθιστούν με τον συνταγματάρχη Διονύσιο Παπαδόγκωνα. Η μεραρχία στις 19 φθάνει στη Μονή Βελά και από εκεί φεύγει για τη Χρυσοράχη. Στις 21 Απριλίου η μεραρχία φθάνει στη Ζίτσα, όπου παρατηρείτε η μεγαλύτερη διαρροή ανδρών. Οι Κρητικοί αρνούμενοι να ακολουθήσουν τις διαταγές των ανωτέρων τους φεύγανε άτακτα. 23 Απριλίου γίνεται η ανακωχή με τους Γερμανούς, η μεραρχία ανασυντάσσεται και στις 25 παραδίδει τα όπλα στη περιοχή Εμίν Αγά. Στις 9 Μαΐου του ’41 η μεραρχία φθάνει στη Ναύπακτο, 24 Μαΐου φθάνει στην Τρίπολη όπου ήρθε η διαταγή της διάλυσης της 5ης Μεραρχίας και η κατανομή των οπλιτών σε διάφορες πόλεις.

Ο στρατηγός Παπαστεργίου μετά την αντικατάστασή του επιστρέφει στην Αθήνα και νοσηλεύεται στο 401 στρατιωτικό νοσοκομείο όπου και μαθαίνει ότι από τους Μολάους φεύγουν πολλοί Εγγλέζοι και Νεοζηλανδοί για Κρήτη..."
Σκόπιμα πάντως δεν έφεραν οι υπεύθυνοι του γενικού επιτελείου την ηρωική κι εμπειροπόλεμη 5η Μεραρχία πίσω.
Για πολιτικούς λόγους αφενός (δεν ήθελαν το μόνο μέρος της Ελλάδας που θα έμενε ελεύθερο να είναι μια περιοχή εντονότατα αντιβασιλική, εμπόδιο στα μετέπειτα σχέδιά τους) και για στρατηγικούς των Άγγλων, που ήθελαν να φθείρουν μεν τους Γερμανούς, μα όχι σε βαθμό που να τους υποχρεώσουν ν΄αναβάλουν την "Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα" κατά της ΕΣΣΔ, ώστε να "ανασάνουν" οι ίδιοι στο βορειοαφρικανικό μέτωπο που ο Ρόμελ τους είχε πάρει φαλάγγι...
Εξάλλου η μεταξική δικτατορία είχε φροντίσει ύστερα από την ένοπλη αντιδικτατορική ένοπλη εξέγερση των Χανίων, τον Ιούλη του 1938, να αφαιρέσει με πρόσχημα την συλλογή οπλισμού για τον στρατό και με έρευνες στα σπίτια, τα περισσότερα πολεμικά όπλα ή κιβώτια πυρομαχικών (όσα δεν αποκρύφτηκαν σε σπηλιές και άλλες κρύπτες) που ντε φάκτο, ανεμπόδιστα από την εποχή των συνεχών απελευθερωτικών αγώνων στην Κρήτη, ως το 1913, βρίσκονταν νόμιμα ως τότε σε χέρια Κρητικών.
Οι Κρητικοί ζήτησαν έγκαιρα να τους δοθούν όπλα ενάντια στους Γερμανούς εισβολείς, να συγκροτήσουν ομάδες πολιτοφυλακής, αλλά η κυβέρνηση αντέταξε επίμονη άρνηση. Κάτω από τη λαϊκή πίεση αργότερα συμφώνησε μερικώς και όπως γράφει ο στρατηγός Εδιπίδης,αλλά ξαφνικά μια διαταγή του Υπουργείου Δημόσιας Ασφάλειας απαγόρευσε τη συνέχιση των σχετικών προσπαθειών και ζητούσε άμεσα να επιστραφούν στο Κέντρο όλα τα αποσταλέντα υλικά (όπλα, ιματισμός κ.λπ.).
Ετσι στην κρίσιμη εκείνη στιγμή ο πληθυσμός ευρέθη οπλισμένος με τον ενθουσιασμό του και μερικά “λιανοτούφεκα” που εξοικονομήθηκαν την τελευταία στιγμή. Η αρνητική αυτή απόφαση οφείλετο σε πολιτικούς λόγους, γιατί οι δικτάτορες εφοβούντο τους Κρήτες εξοπλισμένους, λόγω της αντιδράσεώς των κατά του τυραννικού καθεστώτος.
Ο Βασιλιάς Γεώργιος και η κυβέρνηση Τσουδερού που από τις 23 Απρίλη 1941 βρίσκονται στην Κρήτη, είχαν όλο τον καιρό να εφοδιάσουν τον λαό της Κρήτης με όπλα και να οργανώσουν την αντίστασή τους.
Στο Ηράκλειο, στις 26 Απρίλη, σε ομιλία του ο πρωθυπουργός διαβεβαίωνε ότι: «Πόδι εχθρικό δεν θα πατήσει». Βασιλιάς και κυβέρνηση δεν πίστευαν στη νίκη, αλλά το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν πώς θα μεταφέρουν με ασφάλεια στην Αίγυπτο το χρυσό απόθεμα της Τράπεζας της Ελλάδας, η οποία πραγματοποιήθηκε τελικά στις 13 Μάη με την αγγλική κορβέτα Ντικόι.
Αυτό αποδεικνύεται κι από την διαταγή του στρατηγείου Μέσης Ανατολής για εντελώς αδικαιολόγητη εγκατάλειψη του καθοριστικής στρατηγικής σημασίας για τον έλεγχο του Μάλεμε υψώματος 102 την στιγμή που οι Γερμανοί έιχαν παγιδευτεί σε αδι΄'εξοδη γιαυτούς άμυνα τόσο στο Μάλεμε όσοσε Ρέθυμνο και Ηράκλειο χωρίς να έχουν διασφαλίσει κανένα πεδίο προσγείωσης κι ενώ είχαν εξαντληθεί πια όλες οι εφεδρείες αλεξιπτωτιστών τους!...

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΦΕΡΑΝ ΤΗΝ 5η ΜΕΡΑΡΧΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΛΒΑΝΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ;

-Η άγνωστη στους πολλούς,άδικη όμως, αυτοδικία εκτέλεσης-τιμωρίας του πρώην διοικητή της, στην Κίσσαμο.

Την εμπειροπόλεμη και ιστορική 5η Μεραρχία, την Μεραρχία Κρητών, αντί να φροντίσουν οι επιτελείς να την μεταφέρουν κατεπειγόντως και συγκροτημένη στην Κρήτη μετά την σύμπτυξηση-άτακτη διάλυση τελικά του νικηφόρου Αλβανικού Μετώπου, όταν μας πλαγιοκόπησαν ύπουλα οι Γερμανοί μπαίνοντας από Μακεδονία,την εγκατέλειψαν απόλυτα με αποτέλεσμα να διαλύθεί εντελώς.
Ο πατέρας μου, λοχίας τότε, μαζί με πολλούς Χανιώτες συμμαχητές του, προσπάθησαν μετά από πολυήμερες πεζοπορίες και πολλές περιπέτειες, να έρθουν στα Χανιά από Πειραιά με ένα ψαροκάικο αλλά τους συνέλαβε μια ιταλική βενζινάκατος και έκατσαν 6 μήνες αιχμάλωτοι των ηττημένων από αυτούς Ιταλούς...
Τον δ/τή της Μεραρχίας Παπαστεργίου θεωρώντας πως φρόντισε να φύγει εγκαταλείποντας έρμαιους της τύχης των τους άνδρες του, τον αναγνώρισε πριν τη Μάχη της Κρήτης στο Καστέλι Κισσάμου ένας ντόπιος χωροφύλακας και λέγοντάς του οργισμένα: "Πού παράτησες τα παιδιά μας στρατηγέ;" τράβηξε το πιστόλι του και τον εκτέλεσε.
-Όμως διαβάζω αλλού, τα εξής για τον Παπαστεργίου:
"...Στο τέλος του 1938 του ανατίθεται η διοίκηση της 5ης Μεραρχίας στην Κρήτη με έδρα τα Χανιά. Οκτώβριος του 1940. Τα πρώτα τηλεγραφήματα φθάνουν στην Κρήτη. Μιλάνε για επίθεση της Ιταλίας και πιθανή επίθεση από τους Βουλγάρους. Ο Μεταξάς συνομιλεί με τον Παπαστεργίου και του λέει πως στηρίζει όλες του τις ελπίδες σ’αυτόν και στην εκπαιδευμένη του μεραρχία και του εύχεται μόνο νίκες. Η μεραρχία άρχισε να φορτώνεται στα καράβια. 30 Νοεμβρίου του 1940 η 5η Μεραρχία έφθασε στο Αμύνταιο. Μετά από εκεί στις 7 Δεκεμβρίου στον Κορησσό, στις 14 Δεκεμβρίου στα Μπίγλιστα,19 Δεκεμβρίου στο Τεπεζίκ, 20 Ιανουαρίου 1941 στη Μπόροβα και μετά από σκληρές μάχες και με πολλούς Ιταλούς αιχμαλώτους φθάνει στην Τρεμπεσίνα στις 3 Φεβρουαρίου του 1941. Εδώ το Β΄ Σώμα Στρατού με ημερήσια διαταγή απένειμε ηθικές αμοιβές στον Διοικητή, σε πολλούς αξιωματικούς και οπλίτες και πρότεινε την απονομή του Χρυσού Αριστείου Ανδρείας στις Σημαίες των τριών Συνταγμάτων της Μεραρχίας. Κάτω από τις οδηγίες του Παπαστεργίου, η 5η Μεραρχία είχε πάντα νίκες και πολλά κατορθώματα. Κατάφερε να αιχμαλωτίσει την καλύτερη διμοιρία των επίλεκτων αλπινιστών των Ιταλών.

6 Απριλίου οι Γερμανοί εξαπολύουν επίθεση κατά των Ελλήνων στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Η συνθηκολόγηση με τους Ιταλούς έγινε και οι Έλληνες από την επίθεση περνούν στην άμυνα, έτσι η διαταγή για την οπισθοχώρηση της μεραρχίας ήταν επόμενο να φτάσει στις επόμενες ημέρες. 7 Απριλίου η αποχώρηση από τα Αλβανικά εδάφη αρχίζει. Ο στρατηγός δεν μπορούσε να το πιστέψει ότι μετά από τόσες νίκες και κατορθώματα θα παρέδιδαν τα όπλα έτσι απλά χωρίς μάχη .

Τα χειρότερα ήρθαν όταν οι Γερμανοί έφτασαν στη Θεσσαλονίκη. Από τότε άρχισε η υγεία του στρατηγού να κλονίζεται. Η οπισθοχώρηση άρχισε. Θυμούμενος την οπισθοχώρηση της Μ. Ασίας, κάλεσε τους αξιωματικούς του και τους έδωσε οδηγίες μη μπορώντας να κρύψει την θλίψη του αλλά και το θυμό του. Τους είπε πως δεν έπρεπε να διαλυθούν και να τραπούν σε άτακτη φυγή αλλά να οπισθοχωρήσουν με αξιοπρέπεια και ενωμένοι. Το ίδιο είπε και στους οπλίτες του όταν προσπάθησε να τους ενθαρρύνει για μια ακόμη φορά.

Δηλώνει στους επιτελείς του ότι τη μεραρχία δεν την διαλύει. Δίνει διαταγή όσοι ήταν από τις γύρω περιοχές να γυρίσουν στα σπίτια τους. Μέσα από δύσβατους δρόμους και με μεγάλη διαρροή στρατιωτών, φθάνουν στην Κοσίνα. Εδώ γίνεται η σύμπτυξη της μεραρχίας με προορισμό τη Μονή Βελά.
Στις 15 Απριλίου έχοντας για δικαιολογία την υγεία του στρατηγού Παπαστεργίου (είχε πάθει νευρικό κλονισμό) τον αντικαθιστούν με τον συνταγματάρχη Διονύσιο Παπαδόγκωνα. Η μεραρχία στις 19 φθάνει στη Μονή Βελά και από εκεί φεύγει για τη Χρυσοράχη. Στις 21 Απριλίου η μεραρχία φθάνει στη Ζίτσα, όπου παρατηρείτε η μεγαλύτερη διαρροή ανδρών. Οι Κρητικοί αρνούμενοι να ακολουθήσουν τις διαταγές των ανωτέρων τους φεύγανε άτακτα.
23 Απριλίου γίνεται η ανακωχή με τους Γερμανούς, η μεραρχία ανασυντάσσεται και στις 25 παραδίδει τα όπλα στη περιοχή Εμίν Αγά. 

Στις 9 Μαΐου του ’41 η μεραρχία φθάνει στη Ναύπακτο, 24 Μαΐου φθάνει στην Τρίπολη όπου ήρθε η διαταγή της διάλυσης της 5ης Μεραρχίας και η κατανομή των οπλιτών σε διάφορες πόλεις.
Ο στρατηγός Παπαστεργίου μετά την αντικατάστασή του επιστρέφει στην Αθήνα και νοσηλεύεται στο 401 στρατιωτικό νοσοκομείο όπου και μαθαίνει ότι από τους Μολάους φεύγουν πολλοί Εγγλέζοι και Νεοζηλανδοί για Κρήτη..."

Σκόπιμα πάντως δεν έστειλαν οι υπεύθυνοι του Γενικού Επιτελείου την ηρωική κι εμπειροπόλεμη 5η Μεραρχία στην Κρήτη .

1. Για πολιτικούς λόγους, επειδή δεν ήθελαν το μόνο μέρος της Ελλάδας που θα έμενε ελεύθερο να είναι μια περιοχή εντονότατα αντιβασιλική, εμπόδιο στα μετέπειτα σχέδιά τους.

2. Για στρατηγικούς των Άγγλων, που ήθελαν να φθείρουν μεν τους Γερμανούς, μα όχι σε βαθμό που να τους υποχρεώσουν ν΄αναβάλουν την "Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα" κατά της ΕΣΣΔ, ώστε να "ανασάνουν" οι ίδιοι στο βορειοαφρικανικό μέτωπο που ο Ρόμελ τους είχε πάρει φαλάγγι...

Εξάλλου η μεταξική δικτατορία είχε φροντίσει ύστερα από την ένοπλη αντιδικτατορική ένοπλη εξέγερση των Χανίων, τον Ιούλη του 1938, να αφαιρέσει με πρόσχημα την συλλογή οπλισμού για τον στρατό και με έρευνες στα σπίτια, τα περισσότερα πολεμικά όπλα ή κιβώτια πυρομαχικών (όσα δεν αποκρύφτηκαν σε σπηλιές και άλλες κρύπτες) που ντε φάκτο, ανεμπόδιστα από την εποχή των συνεχών απελευθερωτικών αγώνων στην Κρήτη, ως το 1913, βρίσκονταν νόμιμα ως τότε σε χέρια Κρητικών.
Οι Κρητικοί ζήτησαν έγκαιρα να τους δοθούν όπλα ενάντια στους Γερμανούς εισβολείς, να συγκροτήσουν ομάδες πολιτοφυλακής, αλλά η κυβέρνηση αντέταξε επίμονη άρνηση. Κάτω από τη λαϊκή πίεση αργότερα συμφώνησε μερικώς και όπως γράφει ο στρατηγός Εδιπίδης,αλλά ξαφνικά μια διαταγή του Υπουργείου Δημόσιας Ασφάλειας απαγόρευσε τη συνέχιση των σχετικών προσπαθειών και ζητούσε άμεσα να επιστραφούν στο Κέντρο όλα τα αποσταλέντα υλικά (όπλα, ιματισμός κ.λπ.).

Ετσι στην κρίσιμη εκείνη στιγμή ο πληθυσμός ευρέθη οπλισμένος μόνο με τον ενθουσιασμό του και μερικά “λιανοτούφεκα” που εξοικονομήθηκαν την τελευταία στιγμή.
Ο Βασιλιάς Γεώργιος και η κυβέρνηση Τσουδερού που από τις 23 Απρίλη 1941 βρίσκονται στην Κρήτη, είχαν όλο τον καιρό να εφοδιάσουν τον λαό της Κρήτης με όπλα και να οργανώσουν την αντίστασή τους.
Στο Ηράκλειο, στις 26 Απρίλη, σε ομιλία του ο πρωθυπουργός διαβεβαίωνε ότι: «Πόδι εχθρικό δεν θα πατήσει».

Βασιλιάς και κυβέρνηση δεν πίστευαν στη νίκη, αλλά το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν πώς θα μεταφέρουν με ασφάλεια στην Αίγυπτο το χρυσό απόθεμα της Τράπεζας της Ελλάδας, η οποία πραγματοποιήθηκε τελικά στις 13 Μάη με την αγγλική κορβέτα Ντικόι.

Αυτό αποδεικνύεται κι από την διαταγή του στρατηγείου Μέσης Ανατολής για εντελώς αδικαιολόγητη εγκατάλειψη του καθοριστικής στρατηγικής σημασίας για τον έλεγχο του Μάλεμε υψώματος 102 την στιγμή που οι Γερμανοί είχαν παγιδευτεί σε αυτοκτονική γιαυτούς άμυνα τόσο στο Μάλεμε όσοσε Ρέθυμνο και Ηράκλειο χωρίς να έχουν διασφαλίσει κανένα πεδίο προσγείωσης κι ενώ είχαν εξαντληθεί πια όλες οι εφεδρείες αλεξιπτωτιστών τους!...

Το πρώτο κοσμικό αλφάβητο της Κρήτης

ΕΛΛΑΝΙΑ ΠΥΛΗ: "Το πρώτο κοσμικό αλφάβητο της Κρήτης": Παλαιότερα επικρατούσε η θεωρία ότι οι αρχαίοι Έλληνες παρέλαβαν το αλφάβητο από τους Φοίνικες, οι οποίοι κατοικούσαν στις ακτές της Σ...

Πώς καθηλώνουν με ιδεολογικές, υλικά ανύπαρκτες, αλυσίδες τον κόσμο...

Ο ιδεολογικός μας πάσσαλος !
 
Ο δάσκαλος , με τα παιδιά της τρίτης Δημοτικού, πηγαίνουνε να παρακολουθήσουν μια παράσταση ενός τσίρκου, που είχε φθάσει εκείνες τις μέρες στην πόλη . Στον υπαίθριο χώρο, έξω από την κυρίως αίθουσα του τσίρκου, οι αρκούδες, και τα λιοντάρια, ήταν μέσα σε κάτι σιδερένια κλουβιά . Έξω από τα κλουβιά ένας τεράστιος ελέφαντας ήταν δεμένος με μια μικρή τριχιά σε έναν τόσο δα πάσσαλο. Ένας μικρός μαθητής πρόσεξε την τριχιά και τον τόσο δα πάσσαλο και ρωτάει τον δάσκαλό του: -Κύριε, αυτός ο ελέφαντας που είναι τόσο δυνατός γιατί δεν κόβει την τριχιά και να φύγει, να ελευθερωθεί ? Και ο δάσκαλος του απαντάει : - Παιδί μου , όταν ο τεράστιος αυτός ελέφαντας ήταν μικρός , τον είχαν δέσει σε ένα γερό δένδρο με μια πολύ γερή τριχιά. Μια βδομάδα συνέχεια, το ελεφαντάκι τραβούσε με όλη του τη δύναμη την τριχιά, αλλά δεν μπορούσε ούτε την τριχιά να κόψει ούτε το δένδρο να το ξεριζώσει. Απελπίστηκε και η απελπισία του αυτή κρατάει για όλη του τη ζωή. Νομίζει ότι και τώρα που μεγάλωσε και έχει τεράστια δύναμη, νομίζει ότι δεν μπορεί ούτε την τριχιά να κόψει ούτε τον μικρό πάσσαλο να ξεριζώσει. Ετσι απάντησε ο δάσκαλος.
Σκέφτομαι αλήθεια ποιος να είναι αυτός ο ιδεολογικός πάσσαλος,(φιλοσοφικός, ψυχολογικός ) που κρατάει χιλιάδες με τεράστια δύναμη ανθρώπους , δεμένους με μια αδύνατη ιδεολογική (φιλοσοφική. ψυχολογική) τριχιά έξω από το τσίρκο, (στον καναπέ, στην απραξία κλπ), και μέχρι πότε;

ΠΩΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΟΛΙΓΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΣΙΩΝΙΣΤΕΣ ΒΟΗΘΗΣΑΝ ΤΟΝ ΧΙΤΛΕΡ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ

"...Στις 31 Μαρτίου 1933, η Αμερικανική Εβραϊκή Επιτροπή, που ελεγχόταν από τον Warburg και την μασονική στοά B'nai B'rith, που σε μεγάλο βαθμό επηρεαζόταν από το περιβάλλον του Εβραίου επιχειρηματία και εκδότη της εφημερίδας The New York Times, Arthur Ochs Sulzberger, δημοσίευσαν στην The New York Times μια επίσημη κοινή δήλωση των δύο οργανισμών, η οποία συνέστηνε «να μην ενθαρρύνεται κανένα μποϊκοτάζ κατά της Γερμανίας » και έδινε επίσης συμβουλές για να «μην υποστηρίζουν παρόμοιες κινητοποιήσεις και να μην προβαίνουν σε άλλες παρόμοιες μορφές προπαγάνδας». Η Αμερικανική Εβραϊκή Επιτροπή και η B'nai B'rith συνέχισαν αυτήν την σκληρή γραμμή καταστολής ενάντια σε όλες τις επιθέσεις κατά του Χίτλερ σε όλη τη δεκαετία του '30, εθελοτυφλώντας για τον αγώνα που ξεκίνησε από πολλούς Εβραίους και Αντιφασίστες . Οι Σιωνιστές τραπεζίτες Ρότσιλντ και Warburg παρεμπόδιζαν, όχι μόνο την εμφάνιση οποιασδήποτε πληροφορίας σχετικά με το πώς ο Χίτλερ, χρησιμοποιώντας στο στρατό του φασίστες κακοποιούς, τρομοκρατούσε τους Γερμανούς, που ήθελαν να εμποδίσουν την εκλογή του το 1933, αλλά ήταν και οι Κύριοι Χρηματοδότες και υποστηρικτές της ανόδου του Χίτλερ στην εξουσία..."

....Δεν υπάρχουν ένοχα μυστικά, τα πάντα είναι μπίζνες!

Oι γιατροί της Κούβας που ταπείνωσαν τον καπιταλισμό [ΒΙΝΤΕΟ]

Oι γιατροί της Κούβας που ταπείνωσαν τον καπιταλισμό [ΒΙΝΤΕΟ]: Δείτε το απόσπασμα από την ταινία Sicko του Μάικλ Μουρ για το σύστημα υγείας της Κούβας που βρίσκεται σήμερα στην παγκόσμια πρωτοπορία σε αρκετούς τομείς της ιατρικής έρευνας. Κουβανοί γιατροί έχουν πραγματοποιήσει τρία εκατομμύρια δωρεάν οφθαλμολογικές εγχειρήσεις σε 33 χώρες – κυρίως του Τρίτου Κόσμου.

Ποιοι και γιατί αποκαλούν αντισημίτες όσους εναντιώνονται στον ρατσιστικό φασιστοσιωνισμό;

*Σημ Αντίλογου:
Στον Β΄Παγκ. Πόλεμο 50 εκατομμύρια άνθρωποι σκοτώθηκαν! Οι μισοί ακριβώς, τα 25 εκατομμύρια, Σοβιετικοί, από αυτούς πάνω από 22 εκατομμύρια  γυναικόπαιδα και άμαχοι!

Αλλά ο ρατσιστικός κι απάνθρωπος σιωνισμός, με πακτωλό χρημάτων, μέσων, με φασιστικού τύπου νομοθετήματα μη αμφισβήτησής του, με ένα πρρωτοφανές όργιο  προπαγάνδας, κατάφερε να πλαστογραφεί, να  ιδιοποιείται και να εμπορεύεται (προς αφελείς ανιστόρητους) ως άλλοθι για τα δικά του σημερινά εγκλήματα, κατά των Παλαιστινίων αλλά και όλης της ανθρωπότητας, την εξολόθρευση και το ολοκαύτωμα αυτό που δημιούργησαν οι Ρότσιλντ-Ροκφέλερ κλπ μαζί με τους Γερμανούς βιομήχανους και όργανό τους τον Χίτλερ, μέλος της έλεγχόμενης από αυτούς "Μυστικής Εταιρείας της Θούλης" !...

Στάθης Σταυρόπουλος -

10/05/2017

Με μελάνι από αίμα

Η προπαγάνδα δεν έχει κοντά ποδάρια όπως το ψέμα. 

Εχει μακριά και μαύρα χέρια. Που πνίγουν τις κοινωνίες. Και χειραγωγούν τις εξελίξεις. Στην «Εφημερίδα των Συντακτών»δημοσιεύθηκε (Παρασκευή 5/5/2017) ένα ρεπορτάζ (μάλιστα με «χτύπημα» στην πρώτη σελίδα) που διαπίστωνε ότι εμείς οι Ελληνες (με το συμπάθιο για τη λέξη) «παίρνουμε… χρυσό στον αντισημιτισμό».

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της έγκριτης (κυριολεκτώ) εφημερίδας, «τα ευρήματα για τις περί Εβραίων αντιλήψεις της ελληνικής κοινωνίας ξεπέρασαν τις πλέον απαισιόδοξες προβλέψεις». Και (αυτά με έμφαση): «Δύο δημοσκοπήσεις -του 2014 και του 2015- δίνουν θλιβερή πρωτιά στην Ελλάδα πανευρωπαϊκά, με ποσοστό 67%, ακολουθούν Πολωνία, Γαλλία, ενώ προβληματικές απόψεις για το Ολοκαύτωμα έχουν εκφράσει πολιτικοί όλου του φάσματος, οι οποίοι και ονοματίζονται». Δηλαδή, προγράφονται.
Ας δούμε όμως, διαβάζοντας τις δύο δημοσκοπήσεις, πού βασίζονται τα συμπεράσματά τους. Καθώς, οι ίδιες κι όχι κάποιος άλλος, διαπιστώνουν ότι «το 40,2% των Ελλήνων πιστεύει ότι το Ισραήλ συμπεριφέρεται στους Παλαιστίνιους όπως συμπεριφέρθηκαν οι ναζί στους Εβραίους». Κατά τη
δημοσκόπηση λοιπόν η κριτική στην πολιτική του Ισραήλ συνιστά… αντισημιτισμό! Εύγε!
Το κόλπο είναι παλιό. Η ενοχοποίηση για αντισημιτισμό όσων κριτικάρουν την πολιτική του Ισραήλ (ακόμη και Εβραίων, μάλιστα πολύ συχνά) με σκοπό την ακύρωση αυτής της κριτικής, είναι παλιά πρακτική της ισραηλινής προπαγανδιστικής μηχανής.

Διαπιστώνει επίσης η έρευνα ότι το 39,77% των Ελλήνων συμφωνούν ότι οι Εβραίοι (σ.σ.: διάβαζε: το Ισραήλ) «εκμεταλλεύονται το Ολοκαύτωμα». Πολύ παράξενο που το εν λόγω ποσοστό είναι τόσο χαμηλό. Το κράτος του Ισραήλ χρησιμοποιεί το πένθος όλων μας (πλην φασιστών) για να ασκεί ως κράτος φασιστική πολιτική (κι όχι μόνον κατά των Παλαιστινίων), συκοφαντώντας ταυτοχρόνως για αρνητή του Ολοκαυτώματος όποιον τους υπενθυμίζει τα ανείπωτα που πέρασαν οι μητέρες τους και οι πατέρες τους.
Λέει κι άλλα η έρευνα (φέρ’ ειπείν για την κυριαρχία των Εβραίων στις επιχειρήσεις διεθνώς) που δείχνουν ότι και στην Ελλάδα υπάρχει ένας χοντρός και βλακώδης αντισημιτισμός (πάντα επικίνδυνος), όχι όμως τέτοιος που να βγάζει τους Ελληνες ολυμπιονίκες στον αντισημιτισμό.
Η υστερία αυτού του συμπεράσματος ταυτίζεται με την υστερία της ADL (Anti-Defamation League), που εδρεύει στη Νέα Υόρκη κι έχει προγράψει (και επικηρύξει) για αντισημιτισμό τον μισό πληθυσμό της Γης και τους μισούς Εβραίους στο Ισραήλ και στις ΗΠΑ. Συν δυο-τρεις ακόμα που ζουν στη Γροιλανδία.
Μάλιστα, η έρευνα που δημοσιεύει η «Εφ.Συν.» δηλώνει ευθαρσώς ότι «τα συμπεράσματά της επιβεβαιώνουν την έρευνα της Anti-Defamation League ότι η Ελλάδα έχει το υψηλότερο στην Ευρώπη (67%) ποσοστό αντισημιτισμού». Επιβεβαιώνει δηλαδή το καπάκι όσα μαγειρεύει ο τέντζερης.
Ο τέντζερης αυτός (η ADL) κάνει, χρόνια τώρα, με τα κρεμμυδάκια (ποικιλίας Μοσάντ) πολλούς επιφανείς πολίτες, συκοφαντώντας για αντισημιτισμό όποιον γουστάρει, πολιτικούς, καλλιτέχνες, ιερείς, διανοούμενους, εκπαιδευτικούς, τους πάντες. Με πρόστυχο τρόπο, η ADL εξισώνει πραγματικούς ακροδεξιούς με προοδευτικούς πολιτικούς – τελευταίως βρίσκονται στον ίδιον παρονομαστή οι κ.κ. Βορίδης και Δραγασάκης, Αθανάσιος Πλεύρης και Λαφαζάνης – και πάει λέγοντας. (Σ.σ.: ο κ. Δραγασάκης είχε την ατυχία να αναφερθεί στον Σάυλοκ και τώρα πρέπει να αποδείξει στην ADL και τα εδώ τσιράκια της ότι δεν είναι Βάφεν Ες Ες).
Ομως, αυτή η χυδαία προσπάθεια σπίλωσης και κατασυκοφάντησης ανθρώπων συμβαίνει χρόνια τώρα, συμβαίνει συστηματικώς, κατ’ επανάληψιν και επιμόνως. Οι πράκτορες αυτής της αντίληψης
που θέλει να μειώσει τους Ελληνες με τη ρετσινιά του αντισημιτισμού, είναι οι ίδιοι που τους στιγματίζουν για εθνικιστές. Είναι οι ίδιοι που στον πατριωτισμό (που επίσης συκοφαντούν ως εθνικισμό) βλέπουν την αντίσταση που θέλουν να λυγίσουν.
Οι πράκτορες αυτής της αντίληψης είναι οι ίδιοι που κατηγόρησαν τους Ελληνες για «διεφθαρμένους» και «τεμπέληδες», είναι οι ίδιοι που κατηγορούν τον λαό για λαϊκισμό, που βγάζουν λαϊκιστική κάθε φιλολαϊκή δύναμη.
Οι πράκτορες αυτής της αντίληψης είναι οι ίδιοι που θέλουν να καλλιεργούν στους πολίτες ενοχές και συμπλέγματα κατωτερότητας,
οι πράκτορες αυτής της αντίληψης είναι οι «χρυσές λόγχες» που δρουν σαν πέμπτη φάλαγγα μέσα σε μία κοινωνία ήδη αιχμαλωτισμένη, για να την καθηλώνουν ακόμα περισσότερο. Οι πράκτορες αυτής της αντίληψης επέβαλαν την καθιέρωση των εγκλημάτων γνώμης – οδηγώντας σε δίκες ανθρώπους για τις σκέψεις τους. Οι άνθρωποι δικάζονται μόνον για τις πράξεις τους – όμως αυτοί οι «ιεροεξεταστές του διαφωτισμού» θέλουν να οδηγούν στην πυρά σκέψεις και βιβλία, διαφέροντας
απ’ τους φασίστες μόνον κατά την πολιτική ορθότητα, τους «καλούς τρόπους», τα «αφηγήματα» και τις λοιπές αμερικανιές.
Οι πράκτορες αυτής της αντίληψης (που εμφιλοχωρούν όχι μόνον στην «Εφ.Συν.», αλλά σε πλήθος ΜΜΕ, ΑΕΙ και ΜΚΟ) είναι τρομοκράτες – τρομοκρατούν ιδεολογικώς τους πολίτες, συκοφαντούν, προγράφουν, «δολοφονούν χαρακτήρες» όπως οι ίδιοι αρέσκονται να λένε, και βεβαίως είναι
άριστοι προμηθευτές της Χρυσής Αυγής, χαρίζοντας στα ούγκαντα όλα όσα οι ίδιοι βανδαλίζουν, χαρακτηρίζοντας αρχαιοπληξία τα ανθρωπιστικά γράμματα, ελληνοκεντρισμό την αυτογνωσία και καθυστέρηση τη λαϊκή παράδοση.
Οι πράκτορες αυτής της αντίληψης είναι το καρκίνωμα της μεταπολίτευσης, μια γλίτσα που τα κύτταρά της αλληλοπροστατεύονται, μία αργυρώνητη ορδή που έχει καταστρέψει δημιουργούς, πολιτικούς και πάσης άλλης φύσεως ανθρώπους που η αγάπη τους για αυτόν τον τόπο θα μπορούσε να υπερκεράσει την κακοδαιμονία του.
Οι πράκτορες αυτής της αντίληψης είναι η «μαύρη χειρ» και η «σιδερένια φτέρνα», είναι το «ηθικό πλεονέκτημα»μιας αλαζονικής σέχτας σμπίρων που προσφέρει καθημερινώς στα αφεντικά της το κεφάλι του λαού στο πιάτο…

*Πηγή: enikos.gr