Δευτέρα 1 Μαρτίου 2021

Ιός Νίπα: Ο ακόμα χειρότερος αντικαταστάτης του Κόβιντ 19 στην επιβολή του παγκόσμιου ιατρο-τεχνοφασισμού της "Μεγάλης Επανεκκίνησης";...

 

Ο ιός Νίπα, μπροστά στον οποίο ο κορονοϊός θα μοιάζει με λούτρινο παιχνίδι...

22.2.2021

Του Ησαΐα Κωνσταντινίδη


Μία νέα θανατηφόρα πανδημία, κατά πολύ χειρότερη του κορονοϊού, πλησιάζει... Το γράψαμε πολύ πρόσφατα, σε σχετικό άρθρο μας (βλ. εδώ ), επισημαίνοντας ότι η επερχόμενη Ασθένεια-Χ έπεται να αλλάξει δραματικά την πραγματικότητα επί του πλανήτη. Και, προτού αλέκτωρ λαλήσει τρις, ήρθε η επιβεβαίωση από τα πλέον αρμόδια και επίσημα στόματα. Όπως, για παράδειγμα, του κυρίου Μπιλ Γκέιτς, ιδρυτή της Microsoft, ο οποίος στις αρχές Φεβρουαρίου του 2021 προέβλεψε να έρχονται δύο μεγάλες καταστροφές μετά την πανδημία. Ποιες είναι αυτές; Όπως ο ίδιος αποκάλυψε, πρόκειται για την “κλιματική αλλαγή” και τη “βιοτρομοκρατία”. Επίσης, ο κ. Γκέιτς, την ίδια περίοδο, κάλεσε τους ανθρώπους να αρχίσουν να τρώνε... συνθετικό κρέας (μεταλλαγμένο), αντί του πραγματικού, σε μια προσπάθεια καταπολέμησης της κλιματικής αλλαγής! Ας μην ξεχνούμε, δε, ότι ο εν λόγω Γκέιτς κατά τη διάρκεια ομιλίας του σε ένα Ted Talk, το 2015, είχε πει πως ένας πολύ μολυσματικός ιός θα καταστρέψει την ανθρωπότητα στο εγγύς μέλλον...

Για τη νέα ασθένεια που έρχεται, διαβάζουμε σχετικά, σε διαδικτυακό ρεπορτάζ του Δημήτρη Δρίζου (newsbomb.gr), ανάμεσα σε άλλα τα εξής: “Την ώρα που ο πλανήτης δίνει μάχη με την πανδημία του κορονοϊού, αναζητά ήδη την... επόμενη με κορυφαία επιστήμονα να «δείχνει» προς μια ασθένεια που δεν αφήνει κυριολεκτικά κανένα περιθώρια αισιοδοξίας. Η Dr. Rebecca Dutch του πανεπιστημίου του Κεντάκι, βιολόγος και μοριακή επιστήμονας βιοχημείας, δήλωσε πως αργά ή γρήγορα ο πλανήτης θα αντιμετωπίσει νέα πανδημία. Ποια «βλέπει» όμως εκείνη στο μέλλον; Τον ιό Νίπα, ο οποίος το 1999 εμφανίστηκε μυστηριωδώς στην μακρινή Μαλαισία και έφερνε στους ασθενείς εμετούς, επιληπτικές κρίσεις και εν τέλει το θάνατο. Μιλώντας στην Sun, η Dutch τόνισε πως «ο ιός Νίπα θα μπορούσε να φέρει ανά πάσα ώρα μια νέα πανδημία. Αρκετά πράγματα είναι πολύ ανησυχητικά για τον Νίπα, όπως η θνησιμότητά του που είναι έως και 75% υψηλότερη από τον covid. Μπορεί να μεταδοθεί μέσω φαγητού, της ανθρώπινης επαφής ή και μέσω της επαφής με τα ζώα». Αξίζει να σημειωθεί πως και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει αφήσει... ορθάνοικτο το ενδεχόμενο να εμφανιστεί πολύ σύντομα μια νέα πανδημία στον πλανήτη μας”.

Τι είναι ο ιός Νίπα (Nipah virus); Πρόκειται για εξαιρετικά θανατηφόρο ιό (σκοτώνει σε ποσοστό 70% επί των κρουσμάτων!), ο οποίος μεταδίδεται από τις νυχτερίδες που τρέφονται με φρούτα και περνάει στον άνθρωπο μέσω της κατανάλωσης τροφίμων που έχουν προηγουμένως μολυνθεί από τις νυχτερίδες, δηλ. φρούτων ή κρεάτων ζώων. Είναι ιός, ο οποίος προκαλεί θανατηφόρες εγκεφαλίτιδες ή την κωματώδη κατάσταση του ασθενή. Εντοπίστηκε για πρώτη φορά το 1998, σκοτώνοντας μέσα σε 20 χρόνια εκατοντάδες ανθρώπους στην Ινδία, τη Μαλαισία και το Μπαγκλαντές. Φυσικά, δεν έχει ακόμη βρεθεί εμβόλιο για την αντιμετώπισή του...

Αυτός ο ιός, λοιπόν, ενδέχεται στο εγγύς μέλλον να μας κάνει να ξεχάσουμε τον κορονοϊό/Covid-19, κάνοντας τον τελευταίο να φαίνεται σαν μία αστεία αρρώστια μπροστά στο νέο κακό που έρχεται. Παράσιτα, βακτήρια, μύκητες και ιοί (άρα: μικροοργανισμοί), αόρατοι δια γυμνού οφθαλμού, πάνε να καταστρέψουν τελείως τον πλανήτη. Ειρωνεία ίσως, αλλά αυτό που δεν κατόρθωσαν δυνάμεις με πολύ μεγαλύτερο όγκο και βάρος, που έμοιαζαν πολύ περισσότερο επικίνδυνες, μάλλον θα το κατορθώσουν μονοκύτταροι οργανισμοί με μέγεθος μικρότερο από 0,1 mm (χιλιοστόμετρο)...

Προσοχή, όμως! Μπορεί μεν ορισμένοι φανατισμένοι συνωμοσιολόγοι -βασικά, των άκρων (της άκρας Δεξιάς και της άκρας Αριστεράς)-, που ακόμη κι αν έχουν δίκιο θεωρούνται από τον μέσο πολίτη ως “ψεκασμένοι”, να αμφισβητούν την ύπαρξη του Covid-19, όμως ο ιός υπάρχει, έστω και ως παρασκεύασμα μυστικών εργαστηρίων και αποτέλεσμα μεταλλάξεων παλαιοτέρων ιών. Το θέμα είναι αλλού, και είναι κατά βάση κοινωνιολογικό: πώς, δηλαδή, ο κορονοϊός -αλλά και πιο παλιά το Έιτζ, ή αργότερα ο ιός Νίπα- χρησιμοποιούνται για την, κατά πολλούς, χειραγώγηση των μαζών και για τη διαμόρφωση της ατζέντας μιας Παγκόσμιας Τάξης, σε ένα νέο διεθνές περιβάλλον, με στόχο την πλήρη καθυπόταξη των λαών και το πέρασμα στον μετανθρωπισμό. Ενδιαφέρον πάνω σ' αυτό παρουσιάζουν τα όσα γράφτηκαν σε άρθρο με τίτλο “Σκέψεις πανδημίας”, το οποίο δημοσιεύτηκε ανώνυμα στο διαδίκτυο (με e-mail επικοινωνίας του συγγραφέα του το κάτωθι: enso_000@protonmail.com). Γι' αυτό τον λόγο, αναδημοσιεύουμε εδώ χαρακτηριστικά αποσπάσματα από το κείμενο ετούτο:

“Η καθιέρωση των απογευματινών δελτίων σε καθημερινή βάση έχει ως αποτέλεσμα το μονοπώλιο του λόγου, καθιστώντας τους θεατές-απομονωμένους μαζάνθρωπους απλούς δέκτες, στερημένους από την ικανότητα του λόγου. Όπως λέει και ο Αμερικανός ψυχίατρος Szasz: “Στο ζωικό βασίλειο, ο κανόνας είναι, φάε ή θα σε φάνε. Στο ανθρώπινο βασίλειο, όρισε ή θα σε ορίσουν”. Με αυτό εννοείται το παιχνίδι των εννοιών το οποίο είναι καθοριστικότατο στην εποχή μας. Όποιος κατέχει τις έννοιες και τον ορισμό τους, αυτός έχει και την εξουσία. Πρέπει να αντιληφθούμε ότι ο πόλεμος που διεξάγεται είναι σε σημαντικό βαθμό πόλεμος λέξεων. Και αυτό διότι οι λέξεις που χρησιμοποιούμε έχουν σημασία, καθορίζουν τις σκέψεις που κάνουμε. Εκπαιδευτήκαμε σιγά σιγά στις έννοιες “ανοσία της αγέλης”, “κρούσματα”, “ασυμπτωματικοί φορείς”, “απαγόρευση συναθροίσεων”, “άδεια κυκλοφορίας”, “health pass”, και συνηθίσαμε στον τρόπο θέασης της πραγματικότητας μέσα από αυτό το παραμορφωτικό πρίσμα. Όποιος πλέον μιλήσει με άλλο πλαίσιο εννοιών, είναι στην καλύτερη περίπτωση ψεκασμένος αφού διαφωνεί με την συναινετική πραγματικότητα (consensus reality). Έτσι, η πλειονότητα των ανθρώπων που έχουν υπνωτιστεί στην ερμηνεία της πραγματικότητας με το καθεστωτικό μοντέλο, χωρίς να το αντιλαμβάνονται, λειτουργούν ως θεματοφύλακες και υπερασπιστές της ρητορικής που υιοθέτησε το Κράτος και το Κεφάλαιο σε αυτή τη συγκυρία για να προωθήσουν την ατζέντα τους. Όπως αναφέρει και ο Μαρξ, “στην γραφειοκρατία, η σύμπτωση του κρατικού συμφέροντος και των ιδιαίτερων ατομικών υποθέσεων δομείται με τέτοιο τρόπο ώστε το κρατικό συμφέρον γίνεται μια ιδιαίτερη ατομική υπόθεση πάνω από τις άλλες ατομικές υποθέσεις”.

Βλέπουμε τον κόσμο μόνο μέσα από το σπίτι μας. Τα γεγονότα πλέον έρχονται σε εμάς όπως το βουνό πάει στον Μωάμεθ, δεν πάμε εμείς σε αυτά. Αρκεί κανείς να ανοίξει το δέκτη του και τα γεγονότα που έχουν επιλεχθεί να αντιπροσωπεύουν την “πραγματικότητα” τον περιμένουν ώστε να τα καταναλώσει από το ρόλο του θεατή. Ερχόμαστε έτσι στο παράδοξο συμπέρασμα πως αρκεί να κλείσουμε την πόρτα πίσω μας και να ανοίξουμε την οθόνη προκειμένου να δούμε τον εξωτερικό κόσμο σαν εικόνα, σαν θέαμα, μέσα από τα μάτια “ειδικών” και δημοσιογράφων, ενώ τα πραγματικά μάτια μας είναι αδύναμα να αντιληφθούν την πραγματικότητα όταν βρισκόμαστε “εκεί έξω”.

Όντας σε μια κατάσταση συνεχούς σοκ, όπως περιγράφει η Ναόμι Κλάιν, είμαστε ανίκανοι να αντιδράσουμε σε οτιδήποτε. Με αυτό τον τρόπο, η ζωή στο σύνολό της μοιάζει να έχει παγώσει και ο άνθρωπος ασχολείται με την καθημερινή του επιβίωση, απορροφημένος σε ένα συνεχές και αιώνιο παρόν, μετατρεπόμενος σε άχρονο και ανιστορικό ον”.

Ο κόσμος αυτός έχει τελειώσει. Ζούμε τους τελευταίους σπασμούς πριν τον θάνατο, τις τελευταίες ενδείξεις ζωής, τον επιθανάτιο ρόγχο του κόσμου που φεύγει. Ένας άλλος κόσμος γεννιέται, ενδεχομένως και μέσα σε άλλες διαστάσεις και, πάντως, δεν θα θυμίζει σε τίποτα την παλιά εποχή. Τα είδη που θα επιβιώσουν, υπό τις νέες αυτές συνθήκες, θα είναι για μία ακόμη φορά όσα καταφέρουν να προσαρμοστούν στην καινούρια πραγματικότητα· αντιθέτως οι “πολλοί”, όλοι εκείνοι που σήμερα απλώς κραυγάζουν και βρίζουν, θα γνωρίσουν ένα πρόωρο και μαρτυρικό τέλος, μην έχοντας καμία απολύτως θέση στη Νέα Εποχή που αναδύεται.

Περί Μαρτίου...

1. Ο Μάρτιος στην αρχαία Ελλάδα

Η αντιστοιχία του Μαρτίου με το αρχαίο αττικό ημερολόγιο είναι κατά το πρώτο του δεκαπενθήμερο με τον όγδοο μήνα, τον Ανθεστηριώνα, κατά δε το δεύτερο δεκαπενθήμερό του με τον ένατο, τον Ελαφηβολιώνα.
Ήταν ο μήνας που γιόρταζε η Δήλος τον μουσηγέτη θεό της, ενώ εορταζόταν επίσης και ο Διόνυσος των Ελευθερών, μιας μικρής κωμόπολης στα σύνορα Αττικής και Βοιωτίας.
Αργότερα οι πολυήμερες γιορτές των «Διονυσίων εν άστει» στην Αθήνα ξεπέρασαν σε μεγαλείο όλες τις άλλες παρόμοιες γιορτές της περιφέρειας. Με τα Διονύσια συνδέθηκαν επίσης και τα Ασκληπιεία με θυσίες προς τιμήν του Ασκληπιού, και η πρώτη εμφάνιση των δραματικών αγώνων όπου διαγωνίζονταν τρεις τραγικοί ποιητές με μία τετραλογία και πέντε κωμικοί με μια κωμωδία ο καθένας.

Πίνακας: Ο Μάρτιος του Σειληνού (William Holbrook Beard 1862)


2. Ρωμαίοι και Μάρτιος

Κατά το αρχαίο ρωμαϊκό ημερολόγιο το έτος άρχιζε από τον Μάρτιο συνεπώς τότε ήταν ο πρώτος μήνας του έτους κι έτσι η Πρωτοχρονιά γιορτάζονταν την 1η Μαρτίου (Καλένδες Μαρτίου). Την ημέρα εκείνη η «εσπερία δύσις» του Ταύρου (όταν δηλαδή ο αστερισμός του Ταύρου έδυε μαζί με τον Ήλιο) σήμαινε και την αρχή του νέου έτους, ενώ οι Εστιάδες Παρθένες άναβαν νέα ιερή φωτιά στον ναό της Εστίας στην αγορά της Ρώμης.
Την Πρωτοχρονιά εκείνη γιορτάζονταν επίσης και τα Ματρονάλια, προς τιμή της θεάς Ήρας, μητέρας του Άρη, καθώς και τα γενέθλια του ίδιου του Άρη (λατινικά Mars) προς τιμήν του οποίου ο γιος του, ο μυθικός Ρωμύλος, έδωσε στον Μάρτιο το όνομα του πατέρα του που θεωρούνταν γενάρχης των Ρωμαίων. Για τούτο και κατά τον Πλούταρχο (Βίος Νουμά, 19) αναφέρεται πως ο Μάρτιος απεικονίζεται ως άνδρας ενδεδυμένος με δέρμα λύκαινας.
Κατά τους χρόνους όμως της «ελεύθερης ρωμαϊκής πολιτείας» ο μήνας αυτός ήταν αφιερωμένος στον θεό Ερμή.
Κατά την υπό του Νουμά όμως διαρρύθμιση μετακινήθηκε ως τρίτος μήνας και πρώτος ο προς τιμή του ειρηνικού θεού Ιανού με τα δύο πρόσωπα.
Κατ΄ άλλους η μετατόπιση αυτή έγινε μετά το 153 π.Χ. από τους υπάτους εξακολουθώντας να παραμένει ο Μάρτιος πρώτος μήνας του θρησκευτικού έτους.


3. Ο Μάρτιος στην νεοελληνική λαογραφία

Ένα από τα πιο διαδεδομένα έθιμα, που προέρχεται από την αρχαιότητα, είναι και η επιβίωση του αρχαιοελληνικού εθίμου τοποθέτησης από τις μητέρες την 1η Μαρτίου ενός μικρού βραχιολιού από άσπρο και κόκκινο νήμα (που ονομάζεται Μάρτης) στο χέρι των παιδιών τους για να μην τα μαυρίσει ο Ήλιος. Ο «Μάρτης» αυτός θεωρείται ότι προστάτευε τις κοπέλες από το κάψιμο του ήλιου. Τον έβγαζαν την ημέρα της Λαμπρής και το έβαζαν στο αρνί για να μην καεί κατά το ψήσιμο.
Ένα ακόμη κατάλοιπο της αρχαιότητας είναι και το έθιμο που ήθελε τις ανύπαντρες κοπέλες να βάζουν των Αγίων Θεοδώρων κόλλυβα κάτω από το προσκέφαλό τους για να τους φανερώσουν τον άντρα που θα έπαιρναν.
Επίσης κατά το μήνα αυτό συνηθίζονταν παλιά και το έθιμο της χελιδόνας.

Στη δημώδη παράδοση, ο λαός μας έχει δώσει στον Μάρτιο διάφορες ονομασίες που σχετίζονται κυρίως με τις ασταθείς καιρικές συνθήκες που επικρατούν στη διάρκειά του. Γι’ αυτό είναι γνωστός ως Κλαψομάρτης, αλλά και Πεντάγνωμος:
«Ο Μάρτης ο Πεντάγνωμος, πέντε φορές εχιόνισε και πάλι το μετάνιωσε πως δεν εξαναχιόνισε», και
«Μάρτης, γδάρτης και κακός παλουκοκαύτης»,
και «Κάλιο Μάρτης στις γωνιές, παρά Μάρτης στις αυλές».

Παρ' όλα αυτά ο Μάρτης θεωρείται ο καταλληλότερος μήνας για φύτεμα δένδρων και γι’ αυτό ονομάζεται και Φυτευτής,
ενώ λόγω της γιορτής του Ευαγγελισμού ονομάζεται και Βαγγελιώτης.
Τον Μάρτη πάντως ξεκινάει και η Άνοιξη, γι’ αυτό ονομάζεται και Ανοιξιάτης, ενώ χαρακτηριστική είναι και η παροιμία
«Από Μάρτη καλοκαίρι κι από Αύγουστο χειμώνας».
Ο Μάρτης περιλαμβάνει επίσης και το κύριο μέρος της νηστείας της μεγάλης τεσσαρακοστής:
«Δεν λείπει ο Μάρτης από την Σαρακοστή»,
όπως χαρακτηριστικά λέγεται.

Άλλα προσωνύμια και γνωμικά του Μάρτη στην ελληνική λαογραφία που σχετίζονται με τις παρατηρούμενες σ΄ αυτόν καιρικές μεταβολές είναι και οι εξής:
«Φύλα ξύλα για τον Μάρτη να μη κάψεις τα παλούκια»
«Όπως ασπρίζουν τα βουνά το Μάρτη από τα χιόνια, έτσι ν΄ ασπρίσουν τα μαλλιά της νύμφης απ΄ τα χρόνια».
«Αν ρίξ' ο Μάρτης δυο νερά κι Απρίλης άλλο ένα, χαρά σε κείνο το ζευγά πού ΄χει πολλά σπαρμένα».
«Μάρτης βρέχει; Ποτέ μην πάψει» ή «Μάρτης έβρεχε κι ο θεριστής χαιρόταν»
«Κάλλιο Μάρτης καρβουνιάρης παρά Μάρτης λιοπυράρης».
«Οπόχει κόρη ακριβή τον Μάρτη ήλιος μην τη δει»
«Του Μάρτη οι αυγές με κάψανε του Μάη το μεσημέρι...».
«Τον Μάρτη στον ήλιο μη κοιμηθείς».



4. Εαρινή ισημερία

Παρόλο που επίσημα η άνοιξη αρχίζει το τελευταίο δεκαήμερο του Μαρτίου (με την άφιξη του Ήλιου στο εαρινό σημείο της τροχιάς του με ίση μέρα και νύχτα τότε, στις 20-21 Μαρτίου) εντούτοις ολόκληρος ο Μάρτης λογίζεται ως ανοιξιάτικος μήνας μαζί με τον Απρίλιο και τον Μάιο.


Να κι ένα έξοχα περιγραφικό γι αυτόν ποίημα της Ρίτας Μπούμη-Παπά:

Ο Μάρτης και η μάνα του

Τον γνωρίζετε το Μάρτη, τον τρελό και τον αντάρτη;
Ξημερώνει και βραδιάζει κι εκατό γνώμες αλλάζει.
Βάζει η μάνα του μπουγάδα, σχοινί δένει στη λιακάδα,
τα σεντόνια της ν’ απλώσει, μια χαρά να τα στεγνώσει.
Νά που ο Μάρτης μετανιώνει και τα σύννεφα μαζώνει
και να μάσει η μάνα τρέχει τα σεντόνια, γιατί βρέχει!
Νά ο ήλιος σε λιγάκι, φύσηξε το βοριαδάκι,
κι η φτωχή γυναίκα μόνη τα σεντόνια ξαναπλώνει.
Μια βροντή κι ο ήλιος χάθη μες στης συννεφιάς τα βάθη,
ρίχνει και χαλάζι τώρα, ποποπό, τι άγρια μπόρα!
Ώς το βράδυ φορές δέκα άπλωσε η φτωχή γυναίκα
την μπουγάδα, κι όρκο δίνει Μάρτη να μην ξαναπλύνει.

                           
                         Πίνακας του Βάσου Γερμενή (1896-1966)




Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2021

Σαίξπηρ: "Δε μπορείς να πεθάνεις για να μάθεις να ζεις!"

  Έμαθα...

πως το να μεγαλώνεις

δε σημαίνει μονάχα να γιορτάζεις τα γενέθλια σου.


Πως η σιωπή
είναι η καλύτερη απάντηση όταν ακούς μια βλακεία.

Πως να εργάζεσαι
δε σημαίνει μονάχα κέρδη και χρήματα.

Πως οι φίλοι
κερδίζονται δείχνοντας το ποιος πραγματικά είσαι.

Πως οι αληθινοί φίλοι..
σου συμπαραστέκονται μέχρι το τέλος.

Πως τα χειρότερα πράγματα
κρύβονται πίσω από μια καλή εμφάνιση.

Πως η φύση
είναι το πιο ωραίο πράγμα στην ζωή.

Πως όταν σκέφτομαι πως γνωρίζω τα πάντα
δεν ξέρω τίποτα.

Πως μια μονάχα μέρα
μπορεί να είναι πιο σπουδαία από πολλά χρόνια.

Πως μπορείς να συζητήσεις με τα αστέρια.

Πως μπορείς να εξομολογηθείς στο φεγγάρι.

Πως μπορείς να ταξιδέψεις στο άπειρο.

Πως είναι υγιές να ακούς καλές και όμορφες λέξεις.

Πως το να είσαι ευγενικός κάνει καλό την υγεία.

Πως είναι ανάγκη να ονειρεύεσαι.

Πως μπορείς να είσαι παιδί όλη την ζωή.

Πως το είναι μας είναι ελεύθερο.

Πως ο θεός δεν απαγορεύει τίποτα στο όνομα της αγάπης.

Πως το να κάνεις αυτοκριτική
δεν είναι και τόσο σπουδαίο
όσο πραγματικά είναι η εσωτερική γαλήνη.

Και τέλος έμαθα πως
δε μπορείς να πεθάνεις για να μάθεις να ζεις!

William Shakespeare







“Πρόβατα” με πολλά ανθρώπινα δικαιώματα! (Και οι αιτίες εκφυλισμού της σημερινής αριστεράς)

Ήδη με τα διάφορα ρεύματα της αμερικανικής αριστεράς της δεκαετίας του ’70 (αλλά και με τις θεωρητικές επεξεργασίες στοχαστών όπως ο Μαρκούζε), το ιδεώδες της ατομικής χειραφέτησης, της αρνητικής απελευθέρωσης (“της απελευθέρωσης από”…), προώθησε στο θεωρητικό προσκήνιο τις ατομικές επιθυμίες, τις προσδοκίες, τα συμφέροντα, τις φαντασιώσεις και μαζί με αυτές τον δικαιωματισμό των νέων επιμέρους πολιτικών υποκειμένων (εγχρώμων, μεταναστών, γυναικών, ομοφυλόφιλων κλπ.), που φάνηκαν να υποκαθιστούν στη ρητορική της αριστεράς την εργατική τάξη ως συλλογικό υποκείμενο, κινητοποιημένο από το ιστορικό ιδεώδες της κοινωνικής και πολιτικής του χειραφέτησης.

Παρόμοιοι εμπειρικοί αμερικανισμοί δεν άργησαν βέβαια να μεταγραφούν, ιδίως από τη δεκαετία του ’80 και ύστερα, στον ευρωπαϊκό δυτικό κόσμο. Στο μέτρο μάλιστα και στον βαθμό που βάθαινε το ρήγμα ανάμεσα στην ιστορική αριστερά και τον λαό, (ως έννοια που προσδιορίζει πολιτικά και πολιτισμικά, κάποιο πληθυσμό λίγο ή πολύ ομοίων, αν και κοινωνικά συνήθως άνισων μεταξύ τους ανθρώπων, που ζει και αναπαράγεται σε ένα ιστοριοποιημένο έδαφος που ο κάθε λαός θεωρεί δική του πατρίδα), η ταξική κυριαρχία καθώς και ο ιμπεριαλισμός – και επομένως, το συλλογικό, κοινωνιοπολιτικό πεδίο των ταξικών και εθνοαπελευθερωτικών αντιπαραθέσεων, “ξεχάστηκαν”.

Ή μάλλον, ορθότερα, αντικαταστάθηκαν από μια όλο και πιο εκτεταμένη βίβλο νομικών, υποκειμενικών δικαιωμάτων. Ένα απολύτως ριζοσπαστικό αφήγημα που διαιρεί, στο όνομα μάλιστα της δημοκρατίας, όλα τα πιθανά σύνολα της ιστορίας (ταξικά ή εθνικά) σε επιμέρους δικαιωματούχες μειονότητες επιθυμιών, προσδοκιών, πεποιθήσεων, συμφερόντων, φαντασιώσεων, αξιώσεων αυτοπραγμάτωσης στην παγκόσμια αγορά με όρους “ισότητας ευκαιριών”.

Πολλά ανθρώπινα δικαιώματα αλλά…

Έτσι, το όραμα της κατάργησης της ανθρώπινης αλλοτρίωσης έδωσε σιγά-σιγά τη θέση του στην αποδόμηση του ανθρωπολογικού υπόβαθρου της κοινωνίας, στο όνομα μάλιστα της “αριστεράς και της προόδου”. Οι εμβληματικές, παραδειγματικές φιγούρες του αγίου και του ήρωα, εκείνων δηλαδή που αγωνίστηκαν κάποτε και υπέφεραν υπέρ κάποιας κοινής πίστεως και πατρίδας, απομυθοποιήθηκαν, αποδομήθηκαν, φολκλοροποιήθηκαν, συνήθως από κάποια στομφώδη, αλλά πολιτικώς ορθά μηδενικά.


“Πρόβατα” με πολλά ανθρώπινα δικαιώματα!: Άραγε γιατί οι πολίτες σε κράτη που απολαμβάνουν τόσο πολλά ανθρώπινα δικαιώματα, έφτασαν να δέχονται αδιαμαρτύρητα την καταπίεσή τους από το κράτος;

Ανακοίνωση ΜΕΚΕΑ| Κουφοντίνας: Η πρώτη εκτέλεση της Υπερεθνικής Ελίτ στην Ευρώπη;

Ανακοίνωση ΜΕΚΕΑ| Κουφοντίνας: Η πρώτη εκτέλεση της Υπερεθνικής Ελίτ στην Ευρώπη;

Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2021

Περί Έρωτος, ερώτων και ...γάμου


(Ή γιατί η Αφροδίτη κεράτωνε με τον Άρη τον Ήφαιστο...)

-Μια διευκρίνηση καταρχήν. Οι αρχαίοι μας (με πολιτισμό και επιστημονικές γνώσεις ασύγκριτα ανώτερες από αυτές των σε βάρβαρη κατάσταση ευρισκόμενων ακόμα τότε μονοθεϊστών της Ασίας) δεν ήταν καθόλου "ειδωλολάτρες" όπως τους συκοφάντησαν αγράμματοι φανατικοί, πραγματικοί ειδωλολάτρες ... "θαυματουργών"ξύλων και μπογιάς και ...ρούχων και υποδημάτων.
Όχι μόνο δεν απέδιδαν θαυματουργές ιδιότητες σε αγάλματα ή εικόνες θεών, αλλά και δεν πίστευαν σε δόγματα "θεϊκής δημιουργίας του κόσμου πριν από 5-7.000 χρόνια".
Θεωρούσαν, όπως ξέρει καθένας που έχει ρίξει έστω μια ματιά στην "Θεογονία" (το λέει κι η ίδια η λέξη "θεο-γονία) του Ησιόδου και στη αρχαία μας Μυθολογία, πως οι "θεοί" τους ήταν δημιουργήματα, συμβολισμοί στην ουσία, των τεράστιων και ανεξιχνίαστων φυσικών, ανθρώπινων και συμπαντικών δυνάμεων και όχι ...δημιουργοί των πάντων!
Να μην μακρηγορώ όμως:
Για την πανέμορφη όσο και ...τσαχπινοπαιχνιδιάρα θεά Αφροδίτη λοιπόν, έλεγαν πως παρόλο που τσιλιμπούρδιζε ασταμάτητα (όπως έπρατταν κι οι περισσότεροι άντρες θεοί, προεξάρχοντος του Δία) ήταν παντρεμένη-"νοικοκυρεμένη" με τον κουτσό θεό-αρχιτεχνουργό Ήφαιστο, που προφανώς ικανοποιούσε όσο κανείς την ματαιοδοξία της, με τα όσα μοναδικής τέχνης κοσμήματα και αντικείμενα τής έφτιαχνε...
Μα εκτός από τους εναλλασσόμενους κατά καιρούς άλλους εραστές της η Αφροδίτη είχε μεγάλο μόνιμο "κρυφό" νταλκά (κρυφό ώσπου τους έπιασε στα πράσα με ένα θαυματουργό του δίχτυ ο Ήφαιστος, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία...) με ποιον νομίζετε; Όχι με κανέναν πανέμορφο και τραγουδάρη θεό, σαν τον Απόλλωνα ή τον Ερμή, αλλά με τον φοβερό και τρομερό πολέμαρχο, τον Άρη!
"Τι θέλει να πει ο ποιητής"- ο σοφός δημιουργός των θεοτήτων του, αρχαίος Έλληνας Νους εν προκειμένω;...
Οι συνήθεις έρωτες-ορμικές εκτονώσεις, όταν κι όσο συμβαίνουν, όσο κι αν ενθουσιάζουν για ένα διάστημα, περνοδιαβαίνουν στην ζωή των ανθρώπων, σαν τους συνήθεις εραστές της Αφροδίτης, της θεϊκής προσωποποίησης του ερωτικού αισθήματος και πάθους.
Όμως ο Έρωτας (με Ε κεφαλαίο) δεν περνά έτσι εύκολα σαν τους άλλους έρωτες, τις "αρπαχτές" που λένε οι νεοέλληνες...
Ο Έρωτας είναι Πάθος, υπέρβαση της λογικής, έντονη κτητικότητα, γεννά συχνά έντονες ζήλειες, ανασφάλειες,εκρήξεις οργής! Είναι αισθησιακή απογείωση που εμπεριέχει πόλεμο! Το λέει απλά, με δυο στιχάκια ο σύγχρονος κρητικός ριμαδόρος:
"Ο Έρωτας κι ο θάνατος, ίδια σπαθιά βαστούνε!
Κι οι δυο τους πάντα ύπουλα και στα κρυφά βαρούνε".*
Να λοιπόν γιατί αυτό το από μια επιφανειακή ματιά ...παράξενο ζευγάρι φλογερών εραστών, Άρη-Αφροδίτης!
Όσο για τον Ήφαιστο, ε αυτός είναι (από τότε) συχνά η σιγουριά του γάμου, η ασφάλεια, η νοικοκυρεμένη, χωρίς χτυποκάρδια μα και με πολλά παρεπόμενα ενίοτε, σχέση...
Κ.Ντ.

*Υπάρχει βέβαια και μαντινάδα για τον (πολύ σπάνιο) τέλειο Έρωτα-ισόβιας Αγάπης:
Δεν έχει αγίους ο σεβντάς, ούτε γιορτές και σκόλες.
Απ' αγαπάει, γιορτινές είναι οι μέρες του όλες!

(είναι του Μιχάλη Λουλάκη)


Εικόνα: Οι θεοί δικάζουν το παράνομο ζευγάρι Αφροδίτης και Άρη που βρέθηκαν σε δύσκολη θέση όταν τους έκανε τσακωτούς στο μεταλλικό του δίχτυ ο απατημένος Ήφαιστος...






Ετυμολογία μερικών γνωστών-άγνωστων λέξεων

 ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ ΜΕΡΙΚΩΝ "ΓΝΩΣΤΩΝ-ΑΓΝΩΣΤΩΝ" ΛΕΞΕΩΝ


*βλ. και https://www.dinfo.gr/%cf%80%ce%ad%cf%84%cf%81%ce%bf.../...



Βάτραχος

Βάζω<βοάζω, από την ηχοποίητη λέξη βοή.
Άρα μάλλον, από το βοή>βοάζω>βάζω + τραχέως > 
βάτραχος (αυτός που βοά, φωνάζει, με τραχύ ήχο-Κ.Ντ.)


Δράκος, οξυ-δερκής, δορκάς

Από το ρήμα δέρκομαι, που σημαίνει βλέπω, παρατηρώ. Από το ίδιο ρήμα παράγεται και η λέξη δραγάτης 
"βλεπές", από το βλέπω, στην Κρήτη, επάγγελμα που δεν υπάρχει σήμερα και ήταν ο ένστολος αγροφύλακας που είχε ως αρμοδιότητα την προστασία της αγροτικής περιουσίας. (Κ.Ντ.)


Ερμηνεία
Από τα Ερμής+νούς: Πολλές λέξεις ως περιεχόμενο - σημασία προήλθαν από ιδιότητες θεών - ημιθέων - ηρώων -κλπ. ή από συνδυασμούς. Ο Ερμής ήταν ο θεός των μηνυμάτων, κυρίως του Δία.
Η Αθηνά η Θεά της λογικής, του νου. Το γράμμα "Ν-ν" είναι εξαιρετικής σημασίας και ισορροπίας κατά τον Πυθαγόρα.
 Ο Ερμής έφερνε τα μηνύματα και ο Νους (η Λογική της Αθηνάς) τα εξηγούσε.
Ερμηνεία
λοιπόν είναι η λογική επεξήγηση των μηνυμάτων και όσων συμβαίνουν γενικότερα.


Ευαγής
Αγνός, καθαρός, ευσεβής, όσιος, άγιος (Λεξικό Ησύχιου).
Από τα  εὖ + ἄγος (μίασμα, μόλυνση. αλλά και ο δια ποινής εξαγνισμός). Επομένως, μπορεί να πάρει και τη σημασία του αμόλυντος, αθώος (Λεξ. Σταματάκου)


Ικρίωμα.
 Τα «ίκρια» στην ομηρική εποχή ήταν το σανίδωμα των πλοίων της εποχής, το κατάστρωμα θα λέγαμε. Γενικότερα σανιδωτή εξέδρα. Σήμερα γενικά χρησιμοποιείται και έχει τη σημασία της σκαλωσιάς στις οικοδομές.
Από εδώ η λέξη «ικρίωμα» και το ρήμα ικριόω, με τη σημασία της κρεμάλας, κρεμώ κάποιον.


Μαία,
Από το «μα» που ήταν συντετμημένος αιολικός και δωρικός τύπος της λέξης «μάτηρ» (μήτηρ).
Αρχικά το «μαία» σήμαινε μήτηρ και χρησιμοποιείτο ως μια στοργική προσφώνηση προς ηλικιωμένη γυναίκα (όπως το «μανούλα μου» κλπ).
Η δεύτερη της σημασία ήταν τροφός και η τρίτη ήταν αυτή η οποία εφτασε μέχρι τις μέρες μας, δηλαδή της μαμής, γυναίκας που βοηθούσε στη γέννα, που ξεγεννούσε μια άλλη γυναίκα.
Από εδώ τα ρήματα μαιεύω, εκμαιεύω.

(Λεξικό Σταματάκου της Αρχαίας, λήμματα «μαία» και «μα».)
-Μυθολογία:
Η Μαία ήταν η θυγατέρα του Άτλαντος (μητέρα του Ερμή), από την οποία πήρε το όνομα του ο μήνας Μάιος (και May στα αγγλικά από λατινικό Μaia).
Εξ ου και η γιορτή της μάνας εντός του μηνός.


Μετα-νάστευσις καί μετα-νάστης
ἐκ τοῦ μετά+ναίω=κατοικῶ ἐξ οὗ καί ναός, τό μέρος ὅπου ναίει=κατοικεῖ ὁ Θεός.
Ἐκ τοῦ ναίω ὁ νάστης,
 ἐνῶ ἐκ τοῦ νέω=πλέω ὁ ναύτης καί ἡ ναῦς.
Μεταναστεύω σημαίνει κατοικῶ κάπου ἀλλοῦ, μακρυά ἀπό τόν τόπο μου.

Μοχθηρός,
προέρχεται από το μόχθο έχει σήμερα αρνητική σημασία:
Αυτό οφείλεται στο ότι ο μόχθος είχε να κάνει με χειρωνακτικά επαγγέλματα που έκαναν κυρίως δούλοι.
Αυτά τα επαγγέλματα δεν άρμοζαν στους ελεύθερους πολίτες. Έτσι υποβαθμίστηκε ο όρος με τον καιρό.
Παρόμοιο παράδειγμα ο "πανούργος" παν+ επίθημα ουργός από το έργον. Η λέξη δηλώνει αυτόν που είναι σε ετοιμότητα να κάνει τα πάντα,τον εύστροφο δηλαδή, αλλά και αυτόν που είναι διατεθειμένος να κάνει τα πάντα , ακόμη και κάτι κακό δηλαδή.


Νήσος, ναυς, ναύτης, ναυτικό. Σύμφωνα μὲ τὸν Ὠρίωνα ἡ λέξη νῆσος, εἶναι ἀπὸ τὸ ῥῆμα νῶ, τοῦ ὁποίου ὁ μέλλων εἶναι νήσω, ποὺ δηλώνει τὸ νήχομαι=κολυμβῶ.
 Εξ ού, με την έννοια πλέω,  ναυς-ναυτικό,ναύτης κλπ.



Παλληκάρι, Παλλακίς.
Ἡ λέξη "παλλακεία" σημαίνει τὴν συνοίκιση μὲ "πάλλακα" γιὰ ἄῤῥενα, ἢ "παλλακίδα" γιὰ γυνῆ. Προέρχεται ἀπὸ τὴν δωρικὴ λέξη "πάλλαξ"=ὁ νέος, ἢ ἡ νέα, ἢ "πάλληξ" καὶ χρησιμοποιεῖται τουλάχιστον ἀπὸ τὴν Ὁμηρικὴ ἐποχή! 

Ἡ λέξη "πάλλαξ" δὲν προέρχεται ἀπὸ τὸ ῥῆμα "πάλλω". 

Δὲν βγάζει ἄλλωστε καὶ νόημα, αὐτὴ ἡ ἐτυμολογία.
Σύμφωνα μὲ τὸν Κων. Κούμα καὶ τὸν Φαβωρῖνο, προέρχεται ἀπὸ τὸ "μείραξ"=τὸ μειράκιον=τὸ ἄτομο νεαρῆς ἡλικίας, μὲ μεταβολὴ τοῦ (μ) σὲ (π), ὅπως στὴν λέξη "μετά"="πέδα"! Εἴχαμε δηλαδὴ "μείραξ">"μάλλαξ">"πάλλαξ", καὶ τὸ (ει-η) σὲ (α), ὅπως τὸ ἅληξ-ἥλιξ, ἡλίκος-ἁλίκος, κλπ.!
Ἀπὸ τὸ "πάλληξ" πήραμε καὶ τὸ "παλληκάριον"-"παλληκάρι"! (Εὐστάθιος ὁ Θεσσαλονίκης, Κων. Κούμας, Βαρ. Φαβωρῖνος, Ἀνθ. Γαζῆς)


Πανούργος, πάνυ+έργο. Αρχικά σήμαινε αυτός που τα πάντα εργά, φτιάχνει, ο πολύ έξυπνος δηλαδή.
Μετά πήρε την σημερινή αρνητική έννοια.
Αυτό που ισχύει σήμερα τελικά είναι, όταν οι λέξεις σε -ουργος τονίζονται στη λήγουσα (οπλουργός, ξυλουργός, χειρουργός, θαυματουργός, αμπελουργός) περιγράφουν ιδιότητα
ενώ στην παραλήγουσα έχουν αρνητική σημασία
(πανούργος, ραδιούργος, χειρούργος, κακούργος)


Αδολεσχία (φλυαρία)< ἀδολεσχῶ : ἄδην (επίρρημα) = αρκετά, ακόρεστα + λέσχω, από το λέγω.
Το πρώτο συνθετικό προέρχεται από τα: ἅδω, ἁνδάνω, ἥδω, ἕδω, =ἐσθίω (τρώγω).
Ομόρριζες λέξεις: ἁδρός (=ογκώδης, χονδρός), ἀδημονῶ, ἀδηφάγος, ηδονή.  (Κούμας, Ετυμολογικόν το Μέγα).