Πέμπτη 24 Μαΐου 2018

Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος: "Χριστιανός";... Και μάλιστα, "Άγιος";


Όταν με ρωτούν την γνώμη μου για τον "άγιο" συνονόματό μου αυτοκράτορα, απλά λέω καθαρά και ξάστερα, χωρίς ήξεις αφήξεις, όπως θα έπρεπε να πράττουν και όλοι οι πραγματικοί χριστιανοί, αυτά:
Ως αυτοκράτορας ο εν λόγω εμμονικά και αδίστακτα φίλαρχος και φιλόδοξος Ιλλυριός, όπως είναι πασίγνωστο,για να γίνει "ελέω θεού" μονοκράτορας, μετέτρεψε το σταυρικό σύμβολο του "εάν τις σε ραπίσει εν τη μια παρειά στρέψον αυτώ και την άλλη" σε ..."εν τούτω νίκα"-σε "σφάζε τους αντιπάλους μου" δηλαδή, ως σημαία των στρατιωτών του!!!
Λιγότερο γνωστό, φροντίζουν να μας το κρύβουν οι διάγοντες βίο άκρως αντίθετο από του Ιησού σύγχρονοι φαρισαίοι, αλλά αναγράφεται σε κάθε ιστορικό κείμενο γιαυτόν, είναι ότι δολοφόνησε τον γιο του Κρύσπο και την γυναίκα του Φαύστα και το δίχρονο ανηψάκι του!!!... (βλ πχ και http://www.mixanitouxronou.gr/megas-konstantinos-o-ematiro…/)
Ε... ως "άγιος" που ανακηρύχθηκε μετά θάνατον επειδή χρησιμοποίησε τον χριστιανισμό και διόρισε φερέφωνά του-θεομπαίχτες ως εκκλησιαστική μα και κοσμική ηγεσία αυτοκρατορικών σκοπιμοτήτων διαστρεβλώνοντας απόλυτα τα προτάγματα του Ιησού, αυτοί οι διορισμένοι από αυτόν χειρότεροι των παλιών φαρισαίων ιεράρχες, με πρόσχημα προς απορούντες το ότι τάχα ....μετανόησε ο (οπαδός άλλωστε του ανατολικού θεού Μίθρα ως τον θάνατό του) Κων/νος και ...βαφτίστηκε όταν πέθαινε και έτσι...άγιασε!
Έτσι, οι νέοι φαρισαίοι και θεομπαίχτες(πιο αδίστακτοι και μισαλλόδοξοι ακόμα και από εκείνους που κατάγγελνε δριμύτατα ο Ιησούς) μετέτρεψαν οι πανάθλιοι και το "ευκολώτερον εστί κάμηλος τριμαλιάς δι οπής βελόνης εισελθείν ή πλούσιος εν τη βασιλεία των ουρανών" σε ...πρώτη θέση παραδείσου ως και ..."αγιασμό" πάμπλουτων ως και αιμοσταγών πάμπλουτων αυτοκρατόρων.
Για να άγεται και να φέρεται κατά πως θέλουν το θεωρούμενο ως λοβοτομημένο από τέτοιους "ποιμένες ψυχών" και τα επί γης πονηρά αφεντικά τους "ποίμνιο"...

Κώστας Σ. Ντουντουλάκης, συντ/χος δάσκαλος

Τετάρτη 23 Μαΐου 2018

Μπουτάρης, "Δημοκρατικό Τόξο", Κεμάλ και Χίτλερ...

...Ένα κράτος που σέβεται τον εαυτό του, αυτονόητο είναι ότι σέβεται την ιστορία του. Εννοείται επίσης πως οι εκλεγμένοι ηγήτορές του είτε στην κεντρική πολιτική σκηνή είτε στην τοπική αυτοδιοίκηση, οφείλουν να σέβονται αυτά που σέβεται ο λαός που τους εκλέγει. Εάν δεν σέβονται αυτά που ο λαός σέβεται, έχουν το δικαίωμα να κρατήσουν για τον εαυτό τους την ασέβεια, αλλά δεν μπορεί να κατέχουν δημόσια αξιώματα.
Αν υπήρχε κράτος σοβαρό κι όχι το κράτος του Τσίπρα και του Γαβρόγλου, ο κ.Μπουτάρης θα έπρεπε να έχει καθαιρεθεί από το αξίωμά του.
Ένας ανθρωπος που δηλώνει για τον Κεμάλ και τις σφαγές των Ποντίων: «I don’t give a shit if he killed Greeks or not or whatever», δηλαδή «Χέστηκα αν (ο Κεμάλ) σκότωσε Έλληνες ή όχι ή οτιδήποτε», αυτός ο άνθρωπος δεν αξίζει ούτε μία δεκάρα.
Και επειδή ο ασεβής αυτός μιλάει με τόσο δέος και τόσους γλυκασμούς για τον Μουσταφά Κεμάλ, θα του θυμίσουμε την άποψη που είχε ο Χίτλερ για τον σφαγέα Κεμάλ Ατατούρκ, όπως προκύπτει μέσα από το έργο του Κεμαλιστή δημοσιογράφου και συγγραφέα Φαλίχ Ρίφκι Ατάϋ (Falih Rifki Atay) στο βιβλίο του Cankaya. Γράφει λοιπόν αυτός, ότι ως μέλος μιας τουρκικής αντιπροσωπείας επισκέφθηκε τον Χίτλερ για τα πεντηκοστά του γενέθλια. Εκείνος απευθυνόμενος προς αυτούς ανέφερε τον Μουσταφά Κεμάλ ως δάσκαλό του «…ο Μουσολίνι ήταν ο πρώτος του μαθητής κι εγώ [δηλαδή ο Χίτλερ] είμαι ο δεύτερος μαθητής του».(1)
1. Stefan Ihrig. «Ατατούρκ και Ναζί, δάσκαλος και μαθητές στην εφαρμογή του ολοκληρωτισμού», εκδ. Παπαδόπουλος, 2016.
(Από δημοσίευμα του Δημήτρη Καζάκη στις 23/5/2018)

Θυμάρι, συστατικά, χρήσεις του, ετυμολογία και θυμαρόμελο.



Το θυμάρι είναι αυτοφυές θαμνώδες φυτό.
Αντέχει στα ξηροθερμικά κλίματα και φύεται σε όλη την Ελλάδα Τα φύλα του έχουν έντονα αρωματική καυτερή γεύση και χρησιμοποιούνται στην μαγειρική. Ανήκει στην κατηγορία των αρωματικών φυτών.
Στην Κρήτη συναντούμε δύο είδη θυμαριού: Το θυμάρι με τα μοβ λουλούδια και το θυμάρι με τα λευκά λουλούδια. Και τα δύο ανθίζουν από τις αρχές Ιουνίου στα χαμηλά και καθώς περνά το καλοκαίρι προχωράει η ανθοφορία του προς τα μέρη που έχουν μεγαλύτερο υψόμετρο. Μπορούμε να δούμε ανθισμένα θυμάρια σε σημεία με μεγάλο υψόμετρο ακόμα και τον μήνα Σεπτέμβριο.
1.Συλλογή
Συλλέγουμε το θυμάρι, δύο φορές το χρόνο, τον Ιούνιο και Σεπτέμβριο-Οκτώβριο. Συλλέγουμε κυρίως τις ανθισμένες κορυφές, νωρίς το πρωί και αποξηραίνουμε σε ματσάκια, σε δροσερό μέρος, μακριά από τον ήλιο, σε θερμοκρασία κάτω από 35 βαθμούς Κελσίου. Για μαγειρική χρήση, καλό είναι να κρατάμε μόνο τα πράσινα φυλλαράκια και τα ανθάκια του και αφού τα θρυμματίσουμε, να τα φυλάμε σε καθαρά βαζάκια, αεροστεγώς κλεισμένα.
2.Συστατικά
Περιέχει πάνω από 1% πτητικό έλαιο (περιέχει θυμόλη, καρβακρόλη,κυμόλη, λιναλόλη, βορνεόλη), πικρά στοιχεία, τανίνη, φλαβονοειδή και τριτερπενοειδή.
3.Ιστορία και παράδοση
Η λέξη Θύμος, που είναι η επιστημονική ονομασία του θυμαριού προέρχεται από το αρχαιοελληνικό θύω = θυσιάζω, ετυμολογία που δικαιολογεί την παρουσία του θυμαριού, στο κάψιμο θυμιαμάτων στους βωμούς.
Οι αρχαίοι Έλληνες το χρησιμοποιούσαν για να τονώνουν την εγκεφαλική λειτουργία, μαζί με μέλι και ξίδι. Οι Ρωμαίοι το χρησιμοποιούσαν στο μπάνιο τους για να αποκτήσουν σφρίγος και ενεργητικότητα. Ο Πλίνιος το 77μ.χ συνιστούσε κομπρέσες από θυμάρι και ξίδι, για την αντιμετώπιση των πονοκεφάλων. Επίσης, το χρησιμοποιούσε κατά των δηγμάτων των φιδιών και των τσιμπημάτων των εντόμων. Ο Μέγας Αλέξανδρος το χρησιμοποιούσε στις εκστρατείες του κατά των φθειρών. Τον 16ο αιώνα, οι γυναίκες πρόσφεραν στους αγαπημένους τους, σούπα με τριμμένο θυμάρι και μπύρα ως αφροδισιακό. Την ίδια εποχή, χρησιμοποιούσαν το θυμάρι κατά της μελαγχολίας, γεμίζοντας τα μαξιλάρια του ασθενή, με θρυμματισμένο θυμάρι.
4.Θεραπευτικές δράσεις και χρήσεις
-To θυμάρι χρησιμοποιείται κατά της ουλίτιδας(τρίβουμε με αυτό τα ούλα), της τερηδόνας και της οδοντικής πλάκας
-γαργάρες με αφέψημα θυμαριού έχουν καλά αποτελέσματα κατά του πονόλαιμου και του έντονου βήχα. Προκαλεί απόχρεμψη και μειώνει τους περιττούς σπασμούς
-μπορεί να χρησιμοποιηθεί στον κοκίτη και το άσθμα
-σκοτώνει τα μικρόβια. Η θυμόλη και βορνεόλη που περιέχει του προσδίδουν ιδιαίτερες αντισηπτικές και αντιβακτηριακές ιδιότητες
-το ρόφημα βοηθά την εντερική λειτουργία και καταπραϋνει τα φουσκώματα
-καταπολεμά την ατονία και το άγχος, την ψυχική και σωματική εξάντληση, την κατάθλιψη και την απάθεια
-χρησιμοποιώντας το στο μπάνιο, ανακουφίζει τους ασθενείς με ρευματισμούς
-σαν κατάπλασμα καταπραϋνει από τον κνησμό
-στα μικρά παιδιά χορηγείται για την καταπολέμηση των σκωλήκων
-γενικά χρησιμοποιείται σαν τονωτικό και δυναμωτικό του οργανισμού
-αντισπασμωδικό και μαλακτικό του στομάχου
-χρησιμοποιείται εξωτερικά σαν λοσιόν για μολυσμένα τραύματα
-βοηθά στις αναπνευστικές και πεπτικές λοιμώξεις
-βοηθά στην αντιμετώπιση της διάρροιας και στο σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, τη γνωστή κολίτιδα
-έχει καλά αποτελέσματα στη λαρυγγίτιδα, φαρυγγίτιδα και αμυγδαλίτιδα
-για τις βαθιά εγκατεστημένες λοιμώξεις των πνευμόνων
5.Διατροφή
-μαζί με ρίγανη και μαντζουράνα αρωματίζει σούπες και σάλτσες
-ταιριάζει πολύ στις ψητές μελιτζάνες και τις πιπεριές φούρνου
-πολλοί το θεωρούν ιδανικό μπαχαρικό, ακόμη και για το ψάρι
6.Τρόπος παρασκευής
Έγχυμα: ρίξτε 2 κουταλάκια του γλυκού ξηρό βότανο σε ένα φλιτζάνι βραστό νερό και αφήστε το για 10 λεπτά. Πίνετε το ρόφημα αυτό, τρεις φορές την ημέρα.
Βάμμα: 2-4 ml βάμματος, τρεις φορές την ημέρα.
Αιθέριο έλαιο: 1-5 σταγόνες μέσα στη μπανιέρα με χλιαρό νερό, κάνουμε ένα πολύ καλό ιαματικό μπάνιο, εάν υποφέρουμε από ρευματισμούς ή αρθρίτιδες.
Λέγεται επίσης, ότι 1 σταγόνα αιθέριου ελαίου πάνω στο πονεμένο δόντι, κατευνάζει τον πόνο.
Λέγεται ότι τα άτομα που υποφέρουν από αϋπνίες, κοιμούνται ευχάριστα αν βάλουν ένα βλαστάρι θυμαριού κάτω από το μαξιλάρι τους.
7.Μελισσοκομία:
Τα λουλούδια του θυμαριού έχουν χρώμα μοβ ή λευκό. Το θυμάρι δίνει πολύ μέλι και ελάχιστη γύρη. Απαραίτητη προϋπόθεση για να μελώσει το θυμάρι όπως λένε οι παλιοί μελισσοκόμοι πρέπει να επικρατούν θερμοκρασίες από 25 έως και 32 βαθμούς C
Το θυμαρίσιο μέλι έχει βαθύ χρυσαφί χρώμα και υπέροχο άρωμα. Στην Κρήτη και Κυκλάδες επικρατεί ξηροθερμικό κλίμα και σύμφωνα με τους ειδικούς αυτή είναι η αιτία που το κρητικό και κυκλαδίτικο θυμαρίσιο μέλι είναι τόσο αρωματικό. Όσο πιο ξηροθερμικό είναι το κλίμα μιας περιοχής τόσο πιο αρωματικό είναι το μέλι που παράγεται σε αυτή. Το κρητικό και κυκλαδίτικο θυμαρίσιο μέλι (μιλάμε για γνήσιο, αυτό που αμέσως ξεχωρίζει από οποιοδήποτε άλλο μέλι στην εξαιρεική και αρωματική του γεύση, γιατί στο εμπόριο γίνονται πολλά δυστυχώς...) λόγω του ξηροθερμικού κλίματος έχει λιγότερη υγρασία από μέλια άλλων περιοχών της ίδιας κατηγορίας και ίσως να είναι αυτή η αιτία που το κάνει να έχει αυτό το υπέροχο άρωμα.
Το θυμαρίσιο μέλι είναι το ποιο γνωστό και το ποιο εμπορεύσιμο μέλι στην αγορά.
Πριν ξεκινήσει η ανθοφορία του θυμαριού, οι μελισσοκόμοι κάνουν όλες τις απαραίτητες ενέργειες, ούτως ώστε τα Μελίσσια τους, να έχουν τον μεγαλύτερο αριθμό εργατικού πληθυσμού, προκειμένου να εκμεταλλευτούν την ανθοφορία αυτή.
Τα θυμάρια ωφελούνται από τις χειμερινές και ανοιξιάτικες βροχές. Παρατηρείται ότι τα θυμάρια που έχουν πλούσια βλάστηση στο τέλος της Άνοιξης έχουν πλούσια ανθοφορία και καλύτερη νεκταροέκριση το καλοκαίρι.
Τέλος οι καλοκαιρινές βροχές αναστέλλουν την νεκταροέκριση του θυμαριού, καθώς επίσης και οι πολύ υψηλές θερμοκρασίες επιταχύνουν την ανθοφορία του, και φυσικά τα αποτελέσματα είναι αρνητικά.
*Σημ: Δυστυχώς το θυμάρι δεν φυτρώνει σε όλη την Ελλάδα, Στην ηπειρωτική Ελλάδα υπάρχει μια νοητή γραμμή στο ύψος της Λαμίας και λίγο βορειότερα που από κει και πάνω δεν γνωρίζουν καν τι είναι θυμάρι!!!
Μοναδική εξαίρεση ίσως οι περιοχές της δυτικής Ελλάδας όπου το θυμάρι ανεβαίνει λίγο βορειότερα. Δεν είναι τυχαίο που οι βορειοελαδίτες καταναλωτές δεν προτιμούν το θυμαρίσιο μέλι. Απλά δεν το δοκίμασαν ποτέ και δεν ξέρουν τι χάνουν...

Τα πιο θεραπευτικά είδη μελιού:
1.Το θυμαρίσιο
Ο Γάλλος καθηγητής Μπερνάρ Ντεκότ, μετά τον έλεγχο εκατοντάδων ειδών μελιού από ολόκληρο τον κόσμο, ανέδειξε πρώτο και με διαφορά το θυμαρίσιο μέλι, το οποίο περιέχει θυμόλη, μια φαινόλη με αναγνωρισμένες αντισηπτικές ιδιότητες. Οι έρευνές του έδειξαν ότι εξασφαλίζει την επούλωση πληγών και εγκαυμάτων δύο φορές πιο γρήγορα απ΄ ό,τι η ειδική γάζα.
2.Το μέλι μανούκα
Το μέλι μανούκα προέρχεται από τα δέντρα Leptospermum scoparium της Νέας Ζηλανδίας και είναι έως και 100 φορές πλουσιότερο από τα υπόλοιπα είδη μελιού σε μεθυλγλυοξάλη, μια ουσία που δρα δραστικά κατά του πονόλαιμου, της γαστρεντερίτιδας, της τερηδόνας, των μυκητιάσεων αλλά και των εντερόκοκκων και σταφυλόκοκκων.
Αυτά για μερικούς (δυστυχώς και κάποιους "ειδικούς") που πασχίζουν για ευνόητους ιδιοτελείς λόγους να υποβαθμίζουν το θυμαρόμελο αποκρύπτοντας τέτοια ακράδαντα πραγματικά επιστημονικά στοιχεία ξένων ερευνητών. Κατά την "λογική" τους λοιπόν, και για όλες τους (δεκάδες, ας ψάξει κανείς στο διαδίκτυο) θεραπευτικές καταπραϋντικές κλπ χρήσεις που έχει το θυμάρι ως αφέψημα, βάμμα κλπ, θα πρέπει να γίνει υποκατάσταση των πολύτιμων συστατικών του θυμαριού από τα νεροζούμια βοτάνων ή ...από απεκκρίσεις εντόμων-μελιτώματα με γελοία πρόφαση πως αυτά έχουν περισσότερο (όσο και οι φακές το πολύ ως ημερήσια πρόσληψη...) σίδηρο ή άλλα ιχνοστοιχεία που υπάρχουν άφθονα στις περισσότερες τροφές και φρούτα!!! Η θυμόλη και οι άλλες πραγματικά πολύτιμες και δυσεύρετες ουσίες που ανιχνεύουν εκστασιαζόμενοι σοβαροί ερευνητές (βλ και παλιότερη ενημέρωση στο θυμάρι και στο θυμαρόμελο ενώ δεν υπάρχουν σε κανένα άλλο μέλι, σε καμιά σχεδόν τροφή ή φρούτο, αποσιωπώνται απαράδεκτα και θεωρούνται ...άνευ σημασίας μπροστά σε ιχνοστοιχεία (και μόνο!) άλλων μελιών, τα οποία δεν μπαίνουν οι προπαγανδιστές τους σε κόπο φυσικά να μας πουν αν είναι περισσότερα ως πρόσληψη σε μια κουταλιά σούπας μελιτώματος (τόση το πολύ τρώει συνήθως ένας καταναλωτής μελιού) από όσα σε μια μερίδα κρέας ή φακές ή πεντέξι σύκα, σταφύλια, μια χούφτα ξηρούς καρπούς κλπ...

Τέλος, να  εδώ, μια ακόμα έντιμη  παρουσίαση για το θυμαρόμελο από το κατ΄εξοχήν έγκυρο και σοβαρό περιοδικό των μελισσοκόμων.
 (Πηγή : "Μελισσοκομικό Βήμα")

Ο "βασιλιάς" των ελληνικών μελιών και σίγουρα ένα και από τα καλύτερα μέλια στον κόσμο, παράγεται από έναν ταπεινό φρυγανοειδή θάμνο που με τίποτα δεν τραβάει το μάτι ώσπου να γεμίσει μαβιά άνθη. Ωστόσο το άρωμα του συμμετέχει στην μυρωδιά του ελληνικού καλοκαιριού και το χρώμα του δίνει χρώμα στο ξερό καλοκαιρινό τοπίο. Μιλάμε φυσικά για το θυμάρι από το οποίο παράγεται το 10% της ετήσιας σοδειάς μελιού...
...Το θυμαρίσιο μέλι είναι περιζήτητο και ακριβό όχι μόνο για την υπέροχη γεύση και το αρωμά του αλλά και επειδή δεν μπορεί να παραχθεί σε μεγάλη ποσότητα. Το ελληνικό θυμαρίσιο μέλι  ξεχωρίζει  από τα άλλα της μεσογείου. Μας το δήλωσαν αυτό οι Γάλλοι, Ισπανοί και Ιταλοί μελισοκόμοι που δοκίμασαν το θυμαρόμελο στο περίπτερο της Ο.Μ.Σ.Ε στο Μονπελιέ και το επαίνεσαν με την ψυχή τους.

Με χρώμα κεχριμπαρένιο που φτάνει να κοκκινίζει σαν του κονιάκ , δυνατό ιξώδες, μοναδικό άρωμα και έντονη γεύση που αφήνει ένα χαρακτηριστικό κάψιμο στο λαιμό είναι ίσως το πιο εύκολα αναγνωρίσιμο μέλι. Στις πιο μονοανθικές του εκδόσεις αργεί να κρυσταλλώσει συγκριτικά με τα άλλα ανθόμελα (6-18 μήνες).

Όσο μοναδικά είναι τα οργανοληπτικά του χαρακτηριστικά εξίσου μοναδικές είναι και οι βιολογικές του ιδιότητες. Στην εξαιρετική της εργασία με τίτλο "Μελέτη χημικών συστατικών - Βιολογικές δράσεις Ελληνικών θυμαρίσιων μελιών" , η Δρ.Ιωάννα Χήνου αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Φαρμακευτικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών , τις περιγράφει ως εξής:

Τα ελληνικά θυμαρίσια μέλια με υψηλά % ποσοστά από γυρεόκοκκους  Thymus sp. (μεγαλύτερα από 50%, είναι τα μόνα ελληνικά μέλια που περιέχουν μια τριόλη (χημικό όνομα E-4(1.2.4- Trihydroxy-2.6.6.-trimethycyclohexyl)- but-3-en-2-one). Η τριόλη αυτή θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως χημικός δείκτης  - αποτύπωμα , για την διάκριση-ταυτοποίηση των μελιών αυτών. Η έρευνα της κ.Χήνου έδειξε ότι η παραπάνω ουσία δεν προκύπτει από το φυτό (από αποικοδόμηση καροτενοειδών του) αλλά από χημική μετατροπή καροτενοειδών κατά την διάρκεια ή μετά την μεταφορά στην κυψέλη από τις μέλισσες .

Μελετήθηκαν επίσης τα πτητικά συστατικά των ελληνικών θυμαρίσιων μελιών . Μεταξύ αυτών ανιχνεύθηκαν παράγωγα του 3,4,5 trimethoxybenzoate, που μέχρι σήμερα είχαν αναφερθεί μόνο σε δείγματα μελιού Μανούκα της Αυστραλίας (Leptospermumscoparium) ,  ενώ ιδιαίτερα αξιοσημίωτη ήταν η παρουσία και απομόνωση - ταυτοποίηση της ουσίας  3-hydroxy-4-phenyl-2-butanone, ενός φυσικού προϊόντος με εξαίσια οσμή, που δεν έχει ανιχνευθεί ποτέ μέχρι σήμερα , σε κανένα είδος μελιού και σε κανένα φυτό της Ελληνικής χλωρίδας. Είχε όμως προηγούμενα αναφερθεί ως συστατικό των αιθέριων ελαίων των υποτροπικών φυτών Mimusops elengi L. από την Μαλαισία και Wisteria floribunda από την Ιαπωνία.

Όλα τα δείγματα θυμαρίσιων μελιών εμφάνισαν μέση έως ισχυρή αντιμικροβιακή δράση έναντι πρότυπων Gram (+) βακτηριακών στελεχών S. aureus, S.epidermidis, E.coli, P.aeruginosa, K.pneumomiae, E.cloaceae των βακτηρίων της στοματικής κοιλότητας S.viridians και S.mutans και των περισσοτέρων από 17 κλινικά ανθεκτικά βακτηριακά στελέχη, καθώς και των ανθρωποπαθογόνων C.albicans, C.tropicalis και C.Glabrata.
Τα θυμαρίσια μέλια με μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε τριόλη , άρα και μεγαλύτερη αναλογία γυρεοκόκκων θυμαριού, είχαν και ισχυρότερη αντιμικροβιακή δράση.

Ενώ η αντιοξειδωτική  δράση του θυμαρίσιου μελιού δεν φαίνεται να είναι μεγάλη, φαίνεται όμως να έχει χημειοπροστατευτική δράση έναντι του καρκίνου του μαστού , προστάτη και ενδομητρίου.

Παραδοσιακά το θυμαρίσιο μέλι χρησιμοποιείται σε λοιμώξεις του αναπνευστικού , ως τονωτικό του οργανισμού, για την καλύτερη πέψη και λύση των σπασμών του στομάχου  του εντέρου. Σε πληγές ως αντισηπτικό και επουλωτικό, έχει χρησιμοποιηθεί και από τον Δρ Ντεσκότ επί 25 χρόνια , στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Λιμόζ.

Θα μπορούσε το ελληνικό θυμαρίσιο μέλι να έχει τη διεθνή προβολή και θεραπευτική κατοχύρωση που έχει το μέλι Μάνουκα;
Πιστεύουμε ότι σίγουρα μπορεί, εφόσον συνδυαστούν οι έρευνες των επιστημόνων με τις σωστές κινήσεις προώθησης εκ μέρους του μελισσοκομικού κλάδου και εφόσον όλοι όσοι το παράγουν τηρούν πολύ πιστά την ορθή μελισσοκομική πρακτική.



Τετάρτη 16 Μαΐου 2018

Πανούσης: Δεν υπάρχουν καλοί εβραίοι/ Panousis: There are no good Jews

Posted by Abravanel, the Blog στο 23/06/2009

Ελληνικά (english translation follows)

tautotΕβραίοι – Γουρούνια – Δολοφόνοι κακή σας μέρα, κακό ψόφο να ‘χετε. Η Γάζα να σας τυλίξει σαν σάβανο. Μούμιες να γίνετε ταριχευμένες και να θαφτείτε στα έγκατα των πυραμίδων που φτιάχνετε από τα λεφτά που μαζεύετεΑπό αρχαιοτάτων χρόνων, όχι και πολύ να μην το παρακάνουμε, επι Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας οπου εδραιώθηκε το δίκαιο που πατούν οι σεμνοί και ταπεινοί ελβετόψυχοι επιτρέπεται δια νόμου στους εβραίους της εποχής να κάνουν μόνο τρία επαγγέλματα: να είναι σαράφηδες στο δρόμο, να είναι κλόουν και ηθοποιοί στο δρόμο και να μαζεύουν τα σκουπίδια στους δρόμους. Οτι ακριβώς κάνουν και σήμερα… Και εξηγούμαι: ελέγχουν οι εβραίοι όλες τις τράπεζες της αμερικανικής αυτοκρατορίας ελέγχουν όλο το Σόου Μπιζ που είναι σε επιδέξια εβραϊκά χέρια και συνεχίζουν ακάθεκτοι να μαζεύουν όλα του κόσμου τα σκουπίδια έχοντας στην ιδιοκτησία τους τα μουσεία. Τοκογλύφοι, τσιρκολάνοι και σκουπιδιάρηδες μια ζωή, αλλά τα τελευταία χρόνια εξασκούν κι άλλο ένα επικερδές επάγγελμα: Αυτό του επαγγελματία δολοφόνου των παιδιών και γυναικών με μαντίλες. Εχουν κατσικωθεί οι εβραίοι μετά τον πόλεμο στην Παλαιστίνη, σ’ενα μικρό μέρος της στην αρχή αλλά χρόνο με το χρόνο ο Σιωνιστικός μεταστατικός καρκίνος καταβροχθίζει τα πάντα γύρω του και τρέφεται με βομβαρδισμένες σάρκες μικρών παιδιών.
Δε χρειάζεται σε -ονι να τελειώνει, εβραίοι γουρούνια δολοφόνοι.
Καταδικάζουμε την βία από όπου και αν προέρχεται, ε; αυτοί οι συνασπισμένοι πασοκομασωνοι της αριστεράς και της γωνίας μας έχουν αλαλιάσει. Ιδια είναι η βια του πιτσιρικά με την σφενδόνα και του πρεζοναύτη με το μπαζούκας, ίδια είναι η βία των τραπεζών που ξεκληρίζουν οικογένειες που αρπάζουν τα σπίτια με την βία του παιδιού με την μολότωφ που καίει ένα υποκατάστημα ασφαλισμένο ίδια έιναι η βία με τα 26 αυτοσχέδια πυραυλάκια της χαμάς με το πυρηνικό οπλοστάσιο του ισραήλ το Ισραήλ που κάνει λαγό τον Ομπάμα χριστουγεννιάτικα μέχρι να βγάλει ο μαυρούλης την στολή του γκολγ να φορέσει την πανοπλία και να βάλει φωτιά στα περσικά τα χαλιά τα ιπτάμενα
σε λιγο δεν θα φαίνεται χαζή η ερώτηση της ξανθιάς: ιραν η ιράκ. θα ισοπεδωθούν και τα δυο με τεράστιες τρύπες για να παίζουν γκολφ οι ναζί σιωνιστές
Δε χρειάζεται σε -ονι να τελειώνει, εβραίοι γουρούνια δολοφόνοι.
Εβραίοι – Γουρούνια – Δολοφόνοι. Εγώ θα το λέω κι ας ενοχλούνται οι Δωσίλογοι της Αριστεράς και οι κωλόγριες του Πολιτικού Ορθολογισμού ότι υπάρχουν και καλοί Εβραίοι, υπάρχουν και καλοί αστυνομικοί κι ότι δεν είναι σωστό να τους βάλουμε στο ίδιο τσουβάλι όλους. Καλή μου κυρία,όταν έχω τον μπάτσο απέναντι και με ψεκάζει με ληγμένο εβραϊκό χυμό – Jewish juice που λέμε – θα ρωτίξω τι ζώδιο είναι και να μου δείξει την φτωχή φορολογική του δήλωση, πριν του εκσφενδονίσω την αμυντική μου μπουκάλα;
Τελειώνουν και οι παλαιστίνιοι σιγά σιγά στην γάζα αλλά ότι και να κάνουνε οι αμερικανοεβραίοι μιλιταριστές είναι καταδικασμένοι γιατί οι εβραϊκές οικογένειες κάνουν 1 με δυο παιδιά ενώ οι μουσουλμάνοι οκτώ με δώδεκα.
Ναζίσιωνιστές θα πεθάνουν αγάμητοι «γελια» φιδάκια
Τζίμυ Πανούσης – Δούρειος Ηχος της 5/1/2009

Φιλισταίοι: Οι ξεχασμένοι Έλληνες

Φιλισταίοι οι «ξεχασμένοι» Έλληνες της Παλαιστίνης
Η προέλευση της ονομασίας της Παλαιστίνης είναι πολύ παλαιά, στην πραγματικότητα είναι πάνω από τριών χιλιάδων χρόνων.
Το όνομα Παλαιστίνη προέρχεται από τους Φιλισταίους που είναι ελληνικό φύλο με καταγωγή από τους Αχαιούς από τη Μικρά Ασία και τα νησιά του αιγαίου πελάγους. Έφθασαν στη νότια ακτή της Παλαιστίνης σε διάφορα κύματα.
Μια ομάδα έφθασε στις αρχές της ιστορικής περιόδου και εγκαταστάθηκε στη Γάζα. Μια άλλη ομάδα, προήλθε από την Κρήτη αφού είχε πρώτα απωθηθεί από τον Ράμσι ΙΙΙ το 1194 π.Χ. από μια απόπειρα εισβολής που είχαν κάνει στην Αίγυπτο. Αυτή η ομάδα των Κρητών κατέλαβε τη νότια παράκτια περιοχή, όπου ίδρυσαν πέντε πόλεις στην παράκτια πεδιάδα.
Οι Φιλισταίοι ίδρυσαν αυτές τις πέντε πόλεις, και κάθε μια κυβερνιόταν από ένα βασιλιά όπως ήταν η συνήθεια των πόλεων κρατών στον ελληνικό κόσμο.Αυτές οι πόλεις ονομάστηκαν ΝκάΘ (η Πατρίδα του Γολιάθ), Αστόθ, Έκρον, Γάζα, και Ασκάλον.
Η γη των Φιλισταίων ονομαζόταν από τους Εβραίους «νεγέβ των Χερεθί», φράση η οποία σημαίνει «νότος των Κρητών» ακριβώς λόγω της κυρίαρχης παρουσίας των Φιλισταίων στην περιοχή.
Σύμφωνα με τις λίγες επιγραφές που έχουν μείνει, κατά το 630 π.Χ. οι Φιλισταίοι είχαν χάσει την Ελληνική τους γλώσσα και μιλούσαν Αραμαϊκά. Όμως με την ελληνιστική περίοδο, η Ελληνική παρουσία και γλώσσα επανεμφανίζονται στην Παλαιστίνη. Η ελληνιστική περίοδος διάρκεσε στην Παλαιστίνη κατά την περίοδο 332-63 π.χ.
Η επαρχία της Γαλιλαίας, όπως και οι γειτονικές επαρχίες της Δεκαπόλεως και της Περαίας, ήταν κατά την εποχή εκείνη πλήρως εξελληνισμένες. Οι εξελληνισμένες πόλεις της Γαλιλαίας και ευρύτερα της Παλαιστίνης παρέμεναν ακμάζουσες και κατά την εποχή του Χριστού.
Αν και οι πόλεις ευρίσκονταν υπό Ρωμαϊκή διοίκηση, το ελληνικό στοιχείο εξακολουθούσε να είναι κυρίαρχο και ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού ήταν ελληνικής καταγωγής και οι Φιλισταίοι που μετονομάστηκαν Παλαιστίνιοι, είχαν ξανά εξελληνιστεί.
Με την κάθοδο του χριστιανισμού, οι Έλληνες της Παλαιστίνης, αλλά και οι Παλαιστίνιοι, όπως και οι κάτοικοι της Συρίας, της Ιορδανίας, και του Λιβάνου, έγιναν χριστιανοί.
Όταν διαιρέθηκε η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η Παλαιστίνη, όπως και όλες οι άλλες χώρες της περιοχής, έγιναν μέρος του Βυζαντίου. Κατά συνέπεια, οι Παλαιστίνιοι αλλά και μεγάλο μέρος των κατοίκων της Συρίας, του Λιβάνου, και της Ιορδάνιας έγιναν Ελληνορθόδοξοι χριστιανοί.
Με την εμφάνιση του Ισλάμ, και τις επιδρομές των Αράβων από την έρημο της Αραβίας, το Βυζάντιο έχασε αυτές τις περιοχές στους μουσουλμάνους Άραβες. Οι Άραβες επέβαλαν τη θρησκεία τους και τη γλώσσα τους στις χώρες που κατέκτησαν. Έτσι μαζί με τη μουσουλμανική θρησκεία, η περιοχή αυτή υιοθέτησε και την αραβική γλώσσα, και σε πολύ μικρό διάστημα ο πληθυσμός αραβοποιήθηκε.
Όμως όχι όλοι οι κάτοικοι της Παλαιστίνης και των γύρω χωρών έγιναν μουσουλμάνοι. Αρκετοί παρέμειναν Ορθόδοξοι χριστιανοί, αν και έχασαν τη γλώσσα τους και μιλούν μόνο αραβικά. Κατά τη διάρκεια της οθωμανικής περιόδου, αυτοί όλοι οι αραβόφωνοι Ελληνορθόδοξοι χριστιανοί, ονομάστηκαν Ρωμιοί Ορθόδοξοι (Rum Orthodox) από τους Τούρκους, όπως το ίδιο και οι Έλληνες.
Από τότε οι αραβόφωνοι κάτοικοι της Παλαιστίνης αλλά και όλης της Μέσης Ανατολής, αποκαλούνται και αυτοαποκαλούνται Rum Orthodox, δηλ. Ρωμιοί Ορθόδοξοι και όχι μόνο ως Άραβες. Σίγουρα «Ρωμιοί» δεν είναι μόνο οι Ελλαδίτες κι οι Ελληνοκύπριοι. Οι αραβόφωνοι Rum Orthodox, είναι οι τελευταίοι εναπομείναντες Βυζαντινοί στη Μέση Ανατολή.

(Από τον "Λόγιο Ερμή" 7/12/2014)


Το άρθρο που ακολουθεί επιχειρεί να δώσει μια αναλυτική και ψύχραιμη εικόνα για το αμφιλεγόμενο θέμα του Σιωνισμού και τον ρόλο που αυτός διαδραμάτισε στην παγκόσμια ιστορία μέχρι σήμερα βασισμένο σε ιστορικά ντοκουμέντα και βιβλία.

Τι είναι ο Σιωνισμός

Ο Σιωνισμός –ή εβραϊκός εθνικισμός– είναι ένα σύγχρονο πολιτικό κίνημα. Ο βασικός πυρήνας της ιδεολογίας του είναι ότι όλοι οι Εβραίοι αποτελούν ένα έθνος, και όχι απλά μια θρησκεία ή εθνική κοινότητα και επιπλέον ότι η μόνη λύση στον αντί-σημιτισμό είναι η συγκέντρωση όσο το δυνατόν περισσότερων Εβραίων στην Παλαιστίνη και η δημιουργία κράτους σ’ αυτή.

Η Παγκόσμια Σιωνιστική Οργάνωση δημιουργήθηκε από τον Θεόδωρο Χερτζλ στα 1897 διακηρύσσοντας ότι ο βασικός σκοπός του Σιωνισμού ήταν η εγκαθίδρυση “ενός έθνους που θα αποτελέσει το σπίτι των Εβραίων και θα διασφαλίζεται υπό καθεστώς Δικαίου”.

Ο Σιωνισμός εκμεταλλεύτηκε τη συσχέτιση της εβραϊκής θρησκείας με την πόλη της Ιερουσαλήμ και τη γη του Ισραήλ (Ερέτζ Ισραήλ). Όμως οι πολιτικές του σιωνισμού ήταν επηρεασμένες και από εθνικιστικές ιδεολογίες και αντίστοιχες αποικιοκρατικές, εμποτισμένες με το ευρωπαϊκό αίτημα για επέκταση και εγκατάστασή του και σε άλλα μέρη του κόσμου.

Ο Σιωνισμός βρήκε απήχηση μεταξύ των Εβραίων και υποστηρίχθηκε από πολλούς Δυτικούς ως συνέπεια των δολοφονικών διώξεων κατά των Εβραίων (γνωστά ως πογκρόμ) στη Ρωσική Αυτοκρατορία, στα τέλη του 19ου αι. και στις αρχές του 20ού. Επιπλέον η γενοκτονία των Ναζί (ολοκαύτωμα) έναντι των Εβραίων κατά τη διάρκεια του Β’ παγκοσμίου Πολέμου, που πιστεύεται ότι είχε σαν αποτέλεσμα την εξόντωση πάνω από έξι εκατομμυρίων Εβραίων (σημ. Αντίλογου: Ο αριθμός αυτός είναι αυθαίρετος, αρχικά μιλούσαν  για 300 ως 600.000, μετά το 1947 σκόπιμα υπερδιογκωμένος για γεωπολιτική εκμετάλλευση από τους σιωνιστές όπως καταγγέλλουν και πολλοί Εβραίοι αντισιωνιστές ιστορικοί συγγραφείς και αφορά  σε σύνολο εξακριβωμένων 50 εκατομμυρίων νεκρών του πολέμου στην Ευρώπη οι μισοί των οποίων στην ΕΣΣΔ κι άλλων  50 από την "ξεχασμένη" σε όλα τα βιβλία ιστορίας εισβολή της Ιαπωνίας στην Κίνα) συνηγόρησε στην εδραίωση της διεθνούς υποστήριξης για τη δημιουργία ενός Εβραϊκού Κράτους.


Αν και πολλοί Εβραίοι έγιναν σιωνιστές από τις αρχές του 20ού αι., μέχρι την άνοδο του Αδόλφου Χίτλερ και τη διαμόρφωση της “τελικής λύσης” –που σκόπευε να εξαλείψει τον εβραϊσμό– η πλειοψηφία των Εβραίων δεν είχαν γίνει ακόμη σιωνιστές. 
Οι περισσότεροι ορθόδοξοι Εβραίοι ήταν μάλιστα αντί-σιωνιστές. Πίστευαν πως μόνο ο θεός θα συνένωνε πάλι τους Εβραίους στη γη της επαγγελίας και θεωρούσαν πως ο Σιωνισμός ήταν μια παραβίαση της θέλησης του Θεού. Κάποιοι Εβραίοι της διασποράς, περιλαμβανομένων και αυτών στις Η.Π.Α., αντιτίθενται στον Σιωνισμό θεωρώντας πως κινδύνευαν τα δικαιώματά τους στις χώρες που ζούσαν, εφόσον οι Εβραίοι θα αναγνωρίζονταν ως ξεχωριστή κρατική οντότητα.

Όμως οι τερατωδίες του ολοκαυτώματος μείωσαν κατά πολύ την αντίδραση των Εβραίων και την αντιπάθεια στον σιωνισμό, ενώ μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο οι περισσότεροι Εβραίοι σε όλο τον κόσμο υποστήριξαν το σιωνιστικό κίνημα και το αίτημά του για δημιουργία ανεξάρτητου κράτους.

Παρότι οι ορθόδοξοι Εβραίοι συνέχιζαν να αντιτίθενται στη δημιουργία του εβραϊκού κράτους για πολλές δεκαετίες ακόμα, ωστόσο υποστήριζαν τη μαζική εγκατάσταση Εβραίων στην Παλαιστίνη ως ένα μέσο για την προστασία και την ενίσχυση της κοινότητας. Μετά τον αραβοϊσραηλινό πόλεμο του 1967, οι περισσότεροι από αυτούς που προηγουμένως αντιδρούσαν στον σιωνισμό αποδέχτηκαν τελικά την άποψη ότι η (σημ. Αντίλογου: ελέω ΗΠΑ και άφθονων υπερσύγχρονων πολεμικών μέσων) ολοκληρωτική νίκη του Ισραήλ ήταν σημάδι της ...θεϊκής υποστήριξης! 

Οι περιοχές που κατελήφθησαν το 1967, ειδικά η Δυτική Όχθη, είχαν ιδιαίτερη σημασία για τους θρησκευόμενους εβραίους γιατί αποτελούσαν τον πυρήνα της Βιβλικής γης του Ισραήλ (Ιουδαία και Σαμάρεια). Κατά συνέπεια, η νίκη του Ισραήλ το 1967 ενίσχυσε μια πλέον θρησκευτική εκδοχή του Σιωνισμού. Μερικά από τα υπαρκτά πολιτικά κόμματα που αντιπροσώπευαν τους Ορθοδόξους Εβραίους αποδέχτηκαν τον θρησκευτικό εθνικισμό, ενώ ιδρύθηκαν καινούργια κόμματα και κινήματα για να προωθήσουν τον μόνιμο έλεγχο και την επέκταση των εβραϊκών εγκαταστάσεων στη Δυτική όχθη και στη Γάζα. 

Στην Διακήρυξη του Balfour μάλιστα θα δείτε ότι ο πρωθυπουργός της υπόδουλης στους τοκογλύφους Μεγάλης Βρετανίας απαντάει στον Λόρδο Rothschild θετικά για την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, παρόλο που το απαγορεύει η εβραϊκή θρησκεία.


Στην τελευταία φράση του ο Πρωθυπουργός-υπηρέτρια των Rothschild γράφει:
...θα σας ήμουν ευγνώμων αν γνωστοποιούσατε την παρούσα διακήρυξη στην σιωνιστική ομοσπονδία ...

 

Η αδιαφορία των Σιωνιστών στις εκκλήσεις για την διάσωση των Εβραίων στο Ολοκαύτωμα!

Το ακόλουθο μήνυμα, που αναφέρεται στους βομβαρδισμούς των στρατοπέδων συγκέντρωσης και σιδηροδρόμων, ήταν ένα από τα εκθέματα στην δικαστική υπόθεση λίβελου του Kasztner, που εκδικάστηκε στο Ισραήλ στην δεκαετία του 50. Είχε σταλεί από τον Ραββίνο Michael B. Weissmandel, οργανωτή των δραστηριοτήτων διάσωσης που λειτουργούσαν μέσα στο προδοτικό κράτος των Ναζί, την Σλοβακία.

Παρέχει σκανδαλιστικές και συνταρακτικές αποδείξεις για το πώς η Σιωνιστική ηγεσία αδιαφορούσε για τα αυξανόμενα τεκμήρια μαζικών δολοφονιών και εγκλημάτων εναντίον της ανθρωπότητας που διαπράττονταν εναντίον των Εβραίων της Ευρώπης.

Ακολουθεί το πρωτότυπο γράμμα του Ραββίνου Weissmandl:

15η Μαΐου, 1944 – Μέσα από μια σπηλιά κοντά στην πόλη Λούμπλιν, Πολωνία. 
Ειρήνη και Χαιρετισμούς. 
Σας στέλνουμε αυτό το ειδικό μήνυμα για να σας πληροφορήσουμε πως χθες, οι Γερμανοί άρχισαν την απέλαση των Εβραίων από την Ουγγαρία. Είναι η αρχή της απέλασης όλων των Ούγγρων Εβραίων. 
Κάθε μέρα, αρπάζονται δώδεκα χιλιάδες ψυχές. Τέσσερις απελάσεις, που η κάθε μία απαρτίζεται από σαράντα-πέντε τέτοια φορτία τραίνου, καθημερινά δρομολογούνται από την Ουγγαρία. Εντός είκοσι-έξι ημερών, ολόκληρη η περιοχή εκείνη θα έχει απελαθεί. Οι απελαθέντες καταλήγουν στο Άουσβιτς, για να θανατωθούν με αέριο κυανίου. Ένας μεγάλος αριθμός φθάνουν στον προορισμό νεκροί. Οι Γερμανοί επιτρέπουν σε μερικούς από τους πιο γερούς να ζήσουν, και τους σφραγίζουν, καίγοντας έναν αριθμό πάνω στο χέρι τους και καίγοντας το αστέρι του Δαυίδ πάνω στο στήθος τους. 
Οι περισσότεροι από αυτούς τους προνομιούχους πεθαίνουν μέσα σε ένα μήνα. Άλλοι παίρνουν την θέση τους. Όσοι πηγαίνουν απ’ ευθείας από το τραίνο στους θαλάμους αερίου, δεν σφραγίζονται. Αφανίζονται τελείως, μέσα στους φούρνους, και δεν αφήνουν κανένα ίχνος πίσω τους. Αυτοί αποτελούν το 95% της κάθε μεταφοράς. 
Τα νεκρά κορμιά αποτεφρώνονται σε ειδικά κατασκευασμένους φούρνους. Κάθε φούρνος αποτεφρώνει 12 σώματα ανά ώρα. Τον Φεβρουάριο, έκαιγαν 36 τέτοιοι φούρνοι. 
Μάθαμε πως κατασκευάστηκαν περισσότεροι. 
Από πληροφορίες που έφτασαν σε μας από κάποιους αυτόπτες μάρτυρες, μάθαμε πως τον Φεβρουάριο υπήρχαν τέσσερα κτίρια «απορριμμάτων». Μαθαίνουμε πως έχουν χτιστεί και άλλα έκτοτε. 
Αρχικά, οι Γερμανοί σκότωναν και έκαιγαν τους Εβραίους στο Δάσος του Birkenwald, κοντά στο Άουσβιτς. Τώρα οι σκοτωμοί και το κάψιμο γίνονται μέσα στα κτίρια που είναι σημειωμένα πάνω στον συνημμένο χάρτη. 
Τον Δεκέμβριο, οι Γερμανοί κατασκεύασαν ειδικά τραίνα για να μεταφέρουν τους Εβραίους της Ουγγαρίας στον τόπο της εξόντωσής τους. Το σχέδιο του Άουσβιτς είναι το εξής, από χθες μέχρι το τέλος: δώδεκα χιλιάδες Εβραίοι – άνδρες, γυναίκες και παιδιά, ηλικιωμένοι άνδρες, βρέφη υγιή και ασθενή - θα θανατώνονται καθημερινά με ασφυξία, και τα οστά και η τέφρα τους θα χρησιμοποιείται για να λιπαίνονται τα Γερμανικά χωράφια. 
Και εσείς – τα αδέρφια μας στην Παλαιστίνη, σε όλες τις χώρες της ελευθερίας, και εσείς, οι λειτουργοί ολόκληρου του βασιλείου – πώς μπορείτε να σιωπάτε μπροστά σε αυτό το μεγάλο φονικό; Σιωπάτε, ενώ χιλιάδες επί χιλιάδων- που τώρα πλησιάζουν τα έξι εκατομμύρια- Εβραίων έχουν δολοφονηθεί. Και παραμένετε σιωπώντες, παρ’ ότι δεκάδες χιλιάδες συνεχίζουν να δολοφονούνται και περιμένουν να δολοφονηθούν; Οι κατεστραμμένες καρδιές τους φωνάζουν να τους βοηθήσετε, καθώς θρηνούν την σκληροκαρδία σας. Κτηνώδεις είστε, και δολοφόνοι επίσης είστε, εξ αιτίας της εν ψυχρώ σιωπής μέσα από την οποία τα παρακολουθείτε όλα. Επειδή κάθεστε με τα χέρια σταυρωμένα χωρίς να κάνετε τίποτε, ενώ θα μπορούσατε να σταματήσετε ή να καθυστερήσετε την δολοφονία Εβραίων αυτή τη στιγμή. 
Εν ονόματι του αίματος των χιλιάδων επί χιλιάδων που έχουν δολοφονηθεί, σας ικετεύουμε, σας εκλιπαρούμε, υψώνουμε τις φωνές μας και απαιτούμε να ενεργήσετε – να κάνετε κάτι τώρα – άμεσα! Πρέπει οι Λειτουργοί των Βασιλειών και όλων των Κρατών να υψώσουν μια δυνατή και διαπεραστική φωνή, που να φτάσει στα αυτιά του Γερμανικού λαού, στα αυτιά του Ουγγρικού λαού. Ας φωνάξουν μια προειδοποίηση προς τους Γερμανούς δολοφόνους. Ας προκηρύξουν ότι γνωρίζουν όλα όσα έχουν γίνει στο παρελθόν, και εκείνο που συνεχίζει να γίνεται. Και ο ίδιος ο Πάπας θα πρέπει να ενώσει την φωνή του στην γενική αυτή κατακραυγή εναντίον των Γερμανών δολοφόνων. 
Ας ακουστεί αυτή η κραυγή σε όλα τα ραδιόφωνα και ας διαβαστεί σε όλες τις εφημερίδες, πως, αν δεν σταματήσουν αμέσως τις απελάσεις των Εβραίων της Ουγγαρίας, τότε η Γερμανία θα εξοριστεί για πάντα από τον πολιτισμό. 
Ζητούμε τα κρεματόρια στο Άουσβιτς να βομβαρδιστούν από αέρος. Είναι εξόχως ορατά, όπως φαίνεται και στον εσώκλειστο χάρτη. Ένας τέτοιος βομβαρδισμός θα αναχαιτίσει την εργασία των Γερμανών δολοφόνων. Και κάτι πιο σημαντικό – να βομβαρδίσουν επίμονα όλους τους δρόμους που οδηγούν από την Ανατολική Ουγγαρία προς την Πολωνία και να βομβαρδίσουν επίμονα όλες τις γέφυρες στα περίχωρα του Καρπατάρους. Αφήστε ό,τι άλλο κάνετε, για να το διεκπεραιώσετε αυτό. Να θυμάστε, πως η κάθε μέρα απραξίας σας σκοτώνει δώδεκα χιλιάδες ψυχές. 
Εσείς, τα αδέλφια μας, τα τέκνα του Ισραήλ, είστε παράφρονες; Δεν γνωρίζετε για την Κόλαση που είναι τριγύρω μας; Για ποιους φυλάτε τα χρήματά σας; Πώς γίνεται, και όλες οι εκκλήσεις μας σας αγγίζουν λιγότερο και από το κλαψούρισμα ενός ζητιάνου που στέκεται στην πόρτα σας; Δολοφόνοι! Τρελλοί! Ποιος κάνει θυσίες; Εσείς, που ρίχνετε λίγα κέρματα από τα ασφαλή σας σπίτια; Ή εμείς, που δίνουμε το αίμα μας, μέσα από τα βάθη της Κόλασης; 
Μονάχα ένα πράγμα θα μπορούσε να ειπωθεί προς εξιλέωσή σας – πως δεν γνωρίζατε την αλήθεια. Αυτό είναι πιθανό. Ο κακούργος κάνει την δουλειά του τόσο έξυπνα, που μόνο λίγοι μαντεύουν την αλήθεια. Εμείς όμως σας έχουμε πει την αλήθεια κάμποσες φορές. Είναι δυνατόν, να πιστεύετε τους δολοφόνους μας περισσότερο από ότι πιστεύετε εμάς; Είθε ο Θεός να σας ανοίξει τα μάτια και να σας δώσει καρδιά, για να διασώσετε αυτές τις τελευταίες ώρες τους υπόλοιπους. 
Το πιο σημαντικό είναι αυτό που σας γράφω για τον βομβαρδισμό των κρεματορίων του Άουσβιτς και των γεφυρών που οδηγούν σ’ αυτά. Ένας τέτοιος βομβαρδισμός μπορεί να αναχαιτίσει ζωτικά το ολέθριο έργο των σφαγέων μας. Και ο Θεός, που κρατά ζωντανό το τελευταίο υπόλειμμα του Ισραήλ, θα δείξει το έλεός Του, για το οποίο προσεύχομαι. Προσεύχομαι, καθώς γράφω μέσα από την θάλασσα των δακρύων του λαού του Ισραήλ. Περιμένουμε την βοήθεια του Θεού. 
Ένας από την Αγορά, που είναι μάρτυρας των συμφορών του λαού του.»
Στοιχείο δικογραφίας: (Rabbi Michael Dov Weissmandel, Exhibit of the Defence, no. 36, State Attorney v. M. Grunwald, District Court, Jerusalem, CC124/53)

Μετά από τον πόλεμο, ο Ραββίνος Weissmandel κατέθεσε την αγανάκτησή του μέσα στο έργο "The Holocaust Victims Accuse" (=Τα Θύματα του Ολοκαυτώματος Κατηγορούν) - ένα βιβλίο γραμμένο από τον Ραββίνο Moshe Shonfeld (Neturei Karta, USA, New York, 1977):
"Γιατί δεν αποπειράθηκαν, από τον τόπο τους τον ελεύθερο, να διεισδύσουν προς εμάς και να μας στείλουν κάποιον μυστικό αγγελιοφόρο; Το ερώτημα αυτό γίνεται ακόμα πιο βαρυσήμαντο, όταν διαπιστώνουμε πως οι κυβερνήσεις της Τσεχοσλοβακίας και της Πολωνίας –που ήταν μέσα σε ελεύθερες περιοχές- έστελναν μυστικούς αγγελιοφόρους καθημερινά στον πιστό λαό τους, στις κατεχόμενες περιοχές. Έτσι, η έκπληξή μας μεγαλώνει. Γιατί οι μεγάλοι οργανωτές του Εβραϊσμού δεν χρησιμοποιούν εκείνους τους αγγελιοφόρους, αν δεν έχουν άλλο τρόπο; Και γιατί, κατά την διάρκεια όλων αυτών των χρόνων, από τότε που αναπτύξαμε αυτή την μέθοδο, εκείνοι που ήσαν στις ελεύθερες περιοχές δεν προσπάθησαν ούτε μία φορά να στείλουν αγγελιοφόρους σε μας, αλλά αντίθετα, ΕΜΕΙΣ έπρεπε να τους στέλνουμε και να πληρώνουμε για αυτούς. Και πόσους τους είχαμε στείλει εμείς, οι οποίοι απλώς επέστρεφαν με άδεια χέρια, επειδή εκείνοι, πέρα, δεν διέθεταν χρόνο να μας πουν το γιατί..
Απαντώντας σ’ αυτό, ο Ραββίνος Shonfeld παραθέτει τα λόγια του Σιωνιστή ηγέτη Yitzhak Greenbaum, ο οποίος, μετά τον πόλεμο, δήλωσε:
«Όταν με ρωτούσαν, δεν μπορούσατε να δώσετε χρήματα από το ταμείο United Jewish Appeal (=Έρανος Ενωμένων Εβραίων), τους έλεγα «ΟΧΙ!» Και πάλι λέω «ΟΧΙ!» .… πρέπει κανείς να αντιστέκεται σ’ αυτό το κύμα που σπρώχνει τις Σιωνιστικές δραστηριότητες σε δευτερεύουσα μοίρα.»
Κατά την διάρκεια της δικαστικής υπόθεσης Kasztner, ο Menachem Bader του Εβραϊκού Πρακτορείου ρωτήθηκε:
«Είχατε λάβει αυτή την επιστολή του Ραββίνου Weissmandel;». Εκείνος απάντησε: «Τέτοιες επιστολές έφταναν σε μας καθημερινά.»
Αυτή όμως δεν ήταν μια απλή επιστολή. Ήταν από ένα Ραββίνο που ήταν αυτόπτης μάρτυρας του ολοκαυτώματος. Σημειώστε, πως ο Ραββίνος Weissmandel ζητούσε να βομβαρδιστούν τα κρεματόρια του Άουσβιτς από αέρος. Πως τους επισήμανε ότι αυτά ήσαν εξόχως ορατά – σαφώς δίνοντας πληροφορίες που ήλπιζε ότι θα προωθηθούν, για να βοηθήσουν τα Συμμαχικά αεροπορικά πληρώματα να βομβαρδίσουν τα φονικά αυτά στρατόπεδα.

Ο Ραββίνος Weissmandel είχε επίσης εσωκλείσει και ένα χάρτη των στρατοπέδων αυτών. Ο Ραββίνος Weissmandel ήξερε πως ένας τέτοιος βομβαρδισμός θα καθυστερούσε το έργο των Ναζί, και γι’ αυτό ζήτησε συγκεκριμένα από τους Συμμάχους να «βομβαρδίσουν επίμονα» όλους τους δρόμους που οδηγούσαν από την Ανατολική Ουγγαρία στην Πολωνία, καθώς και τις γέφυρες στα περίχωρα του Καρπατάρους.


Υπέδειξε στην Σιωνιστική ηγεσία να «αφήσουν ό,τι άλλο κάνουν, και να διεκπεραιώσουν αυτό…. Θυμηθείτε, πως μία μέρα απραξίας σας σκοτώνει δώδεκα χιλιάδες ψυχές». Το έκαναν αυτό; Οι συντριπτικές αποδείξεις φανερώνουν πως οι Σιωνιστές αδιαφόρησαν για αυτή την έκκληση αλλά και για τις άλλες εκκλήσεις για να σώσουν την πλειοψηφία των Εβραίων στην Ευρώπη από το Ολοκαύτωμα.

Αντ’ αυτού, ασχολήθηκαν με την πολιτική της οικοδόμησης του Σιωνιστικού ονείρου – την δημιουργία ενός Εβραϊκού κράτους μέσα στην Παλαιστίνη.

Αν τα παραπάνω σας φαίνονται ως υπερβολική αγωνία και δικαιολογημένο παράπονο ενός ανθρώπου που κινδυνεύει, και ότι υπήρξε απλώς ολιγωρία ή μη συνειδητή αδιαφορία για τις ζωές όλων αυτών των ανθρώπων, εκ μέρους των αρχηγών του Σιωνισμού, τότε διαβάστε και το κείμενο που ακολουθεί, όπου προβάλλει με συγκλονιστική ωμότητα ο πραγματικός λόγος που ο Σιωνισμός έκλεινε τα αυτιά του στις εκκλήσεις για βοήθεια...

Το απόσπασμα που ακολουθεί είναι μια αυτολεξί μετάφραση της επιστολής που έλαβε η Επιτροπή Διάσωσης Εβραίων (Jewish Rescue Committee) στην Τσεχοσλοβακία, από τα Διοικητικά Γραφεία του Σιωνιστικού «Εβραϊκού» Πρακτορείου στην Ελβετία.

Η επιστολή αυτή είναι η απάντηση του Πρακτορείου στην έκκληση για βοήθεια που είχε υποβάλλει η Επιτροπή Διάσωσης Εβραίων, συνοδευμένη μάλιστα από αποδεικτικά τεκμήρια για την τύχη των εκατομμυρίων Εβραίων στην κατακτημένη από τους Ναζί Ευρώπη:
«Σας γράφουμε, για να σας υπενθυμίσουμε τον μοναδικό παράγοντα που δεν πρέπει να σας διαφεύγει, δηλαδή: πως τελικά οι Σύμμαχοι θα κερδίσουν τον πόλεμο. Μετά από την νίκη τους, τα εδαφικά σύνορα θα ξανα-προσδιορισθούν, όπως έγινε μετά από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τότε, θα είναι πλέον ανοιχτός ο δρόμος για τους σκοπούς μας. 
Προς το παρόν, με τον πόλεμο να πλησιάζει προς το τέλος του, πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε να αλλάξουμε το Eretz Yisroel (=παραδοσιακό-Βιβλικό Ισραήλ) σε Medinat Yisrael (=εκσυγχρονισμένο Ισραήλ) και πολλά βήματα έχουν ήδη γίνει προς την κατεύθυνση αυτή. Συνεπώς, οφείλουμε να κλείσουμε τα αυτιά μας στις εκκλήσεις και τις κραυγές που εκπέμπονται από την Ανατολική Ευρώπη.
Θυμηθείτε αυτό: όλοι οι σύμμαχοι έχουν υποστεί απώλειες, οπότε, αν και εμείς δεν προσφέρουμε ανθρώπινες θυσίες, πώς θα κατακτήσουμε το δικαίωμα να καθόμαστε στην τράπεζα συσκέψεων όταν τα εδαφικά σύνορα θα ξανα-προσδιορίζονται; 
Για τον ίδιο λόγο, αποτελεί απερισκεψία και θράσος να διαπραγματευόμαστε το χρήμα ή τις προμήθειες ως ανταλλάγματα για Εβραϊκές ζωές. Πώς τολμούμε να ζητήσουμε από τις συμμαχικές δυνάμεις να παζαρέψουν χρήματα για ζωές, ενώ οι ίδιοι ήδη υφίστανται βαριές απώλειες καθημερινά;   
Έτσι, σε ό,τι αφορά τις μάζες, εμείς λέμε «RAK B'DAM TIHJE LANU HAAREZ» (=Το Eretz Yisroel –παραδοσιακό Ισραήλ- θα είναι δικό μας, μόνο αν πληρώσουμε με αίμα), αλλά, σε ό,τι αφορά τον στενό κύκλο μας, λέμε: «ATEM TAJLU». Ο αγγελιοφόρος που φέρει αυτήν την επιστολή θα σας εφοδιάσει με χρήματα προς τον σκοπό αυτό.»

Μόλις εξοικειώθηκα με το περίεργο αυτό γραπτό, άρχισα να τρέμω, συνειδητοποιώντας το νόημα της φράσης «RAK B'DAM TIHJE LANU HAAREZ». Όμως, πέρασαν πολλές εβδομάδες και συνέχιζε να με μπερδεύει το νόημα της φράσης «ATEM TAJLU». Μέχρι που μια μέρα, μου ήρθε σαν κεραμίδα.

Το «ATEM TAJLU» σήμαινε «ΕΣΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ», καθ’ ότι την λέξη "tiyul" (οδοιπορία) την χρησιμοποιούσαν οι ίδιοι κατ’ ευφημισμό, σαν κώδικα που σήμαινε «διαφυγή».

Άρα, αυτό που εννοούσαν ήταν: «Εσείς οι δεκαπέντε – είκοσι του κόμματος, να διαφύγετε από την Τσεχοσλοβακία και να σώσετε τα τομάρια σας. Το τίμημα του «Eretz Yisroel» είναι το αίμα των ανδρών και γυναικών, των πολιών σοφών και των βρεφών – ΟΧΙ όμως το δικό σας αίμα! Ας μην χαλάσουμε αυτό το σχέδιο, δίνοντας στον Άξονα την δυνατότητα να σώσει Εβραϊκές ζωές. Όμως για σας, σύντροφοι, σας εσωκλείω τα μεταφορικά για την διαφυγή σας.»

Τι εφιάλτης! Ο Σιωνιστής πράκτορας «διπλωμάτης» έρχεται στην Τσεχοσλοβακία και μας λέει: «Είναι πολύ κρίσιμη αυτή η ώρα. Αλλά συγκριτικά, δεν είναι καθόλου κρίσιμη για όλους εσάς τους παγιδευμένους Εβραίους, αφού υπάρχει μια κατάσταση ανάγκης πολύ μεγαλύτερων διαστάσεων, ήτοι, το BINYAN HA-ARETZ (=το έπαθλο που λέγεται Medinat Yisrael – το εκσυγχρονισμένο Ισραήλ). Χύστε το αίμα σας με χαρά, μιας και το αίμα σας είναι φθηνό. Χάρη στο αίμα σας, η Γη (του Ισραήλ) θα είναι δική μας!

Τελικώς υπάρχει Σιωνιστική Συνωμοσία;

Ένας από τους λόγους που μας ώθησαν στην σύνταξη αυτού του άρθρου ήταν η ανάγκη να απαντήσουμε σε ένα ερώτημα που τίθεται όλο και πιο επιτακτικά τον τελευταίο καιρό και στη χώρα μας: στην ενισχυόμενη πεποίθηση πως βρίσκεται σε εξέλιξη μια παγκόσμια σιωνιστική συνωμοσία, η οποία καθοδηγεί υποχθόνια τη “νέα τάξη”, οικονομική και πολιτική, που κυβερνάει τον πλανήτη μας.

Και όσο η κατεστημένη σκέψη θα αρνείται να υποβάλει σε οποιαδήποτε σοβαρή κριτική το κράτος του Ισραήλ και το σιωνιστικό λόμπι, τόσο περισσότερο θα ενισχύεται, ιδιαίτερα στα λαϊκά στρώματα, η πεποίθηση για την αυθεντικότητα μιας τέτοιας συνωμοσίας, όπως ήδη συμβαίνει στις ΗΠΑ, όπου μεγάλο μέρος των Αφροαμερικανών και ιδιαίτερα οι Black Muslims και ο Λούϊς Φάραχαν είναι ένθερμοι οπαδοί της θεωρίας της συνωμοσίας, για να μην αναφερθούμε στις μουσουλμανικές χώρες.

Ωστόσο το σιωνιστικό φαινόμενο και ο ρόλος του εβραϊκού λόμπι στις ΗΠΑ μπορεί να εξηγηθεί χωρίς να χρειαστεί να προσφύγουμε στη “θεωρία της συνωμοσίας”. Οι Εβραίοι δείχνουν πράγματι μια μεγάλη αλληλεγγύη μεταξύ τους, έχουν ιδιαίτερη και αυξημένη συμμετοχή στις τραπεζιτικές και χρηματιστικές δραστηριότητες, όπως επίσης και στη διανόηση και τα ΜΜΕ.


Σε ό,τι αφορά την υπεραντιπροσώπευσή τους στον τραπεζιτικό και χρηματιστικό τομέα, είναι απολύτως "λογική", διότι οι Εβραίοι καθώς αποκλείονταν για εκατοντάδες χρόνια από παραγωγικές δραστηριότητες στράφηκαν ήδη από την ύστερη αρχαιότητα στο επάγγελμα του σαράφη, του τραπεζίτη, του αργυραμοιβού, του εμπόρου πολυτίμων λίθων.

Ως προς την ενισχυμένη αίσθηση της κοινότητας τα πράγματα είναι εξ’ ίσου απλά. Το εβραϊκό έθνος, μετά τη “βαβυλώνια αιχμαλωσία” και την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τον Τίτο, μεταβλήθηκε σε ένα “έθνος χωρίς πατρίδα”, οπότε το βασικό στοιχείο της συνοχής του γίνεται η θρησκεία. Ο εβραϊκός λαός είναι ο μοναδικός λαός του οποίου η ιστορία είναι ταυτισμένη με την θρησκεία του. Ζώντας ανάμεσα σε ξένους λαούς, διατήρησε την ταυτότητά του μέσα από την ισχυρή κοινοτική του αίσθηση. (σημ. Αντίλογου: όλα αυτά είναι μια  μεγάλη ιστορική συζήτηση, πολλά δεν ευσταθούν, αλλά εδώ δεν είναι το κύριο ζήτημα).

Οι Εβραίοι άντεξαν διώξεις και “εξόδους”, μόνο και μόνο γιατί διέπονταν από αυτή τη φοβερή συνοχή. Κατά συνέπεια όχι μόνο συνέχισαν να δείχνουν αλληλεγγύη μεταξύ τους αλλά καλλιέργησαν στον ύψιστο βαθμό την τεχνική της “απόκρυψης” και της συνωμοτικής τακτικής. Οι ντονμέδες στην Τουρκία (Εβραίοι που έγιναν τυπικά μουσουλμάνοι, διατηρώντας την εβραϊκή τους ταυτότητα) και οι μαράνοι στην Ιβηρική χερσόνησο είναι μόνο μερικά από τα παραδείγματα αυτής της αντοχής μέσα από την απόκρυψη (οι κρυπτοχριστιανοί της σημερινής Τουρκίας είναι ένα άλλο παράδειγμα σε χριστιανικούς πληθυσμούς). 

Γι’ αυτό και θα συμμετέχουν σε υψηλά ποσοστά σε όλων των ειδών τις συνωμοτικές και επαναστατικές εταιρείες, είτε του φιλελευθερισμού (μασωνισμός), είτε του σοσιαλισμού (επαναστατικά κόμματα και οργανώσεις). Αυτή η ενισχυμένη συμμετοχή επέτρεψε στους αντισημίτες, ιδιαίτερα τους Γερμανούς ακροδεξιούς, να παρουσιάζουν τον φιλελευθερισμό και τον μπολσεβικισμό ως τις δύο όψεις της “παγκόσμιας εβραϊκής συνωμοσίας”. 

Το γεγονός δε ότι, μέχρι τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, σχεδόν 2 εκατομμύρια Εβραίοι ζούσαν στη Σοβιετική Ένωση και 4,5 στην Αμερική, δηλαδή στο σοσιαλιστικό και το φιλελεύθερο κέντρο αντίστοιχα, αποτελούσε για τους Ναζί και την απόδειξη της συνωμοτικής τους θεωρίας.

Όσο για το μεγάλο ειδικό βάρος τους μεταξύ των διανοουμένων, των ακαδημαϊκών, των δημοσιογράφων και των καλλιτεχνών, τις ρίζες του φαινομένου θα πρέπει να τις αναζητήσουμε στη σχέση των Εβραίων με τη γνώση. 

Κατ’ αρχάς, η διατήρηση της εθνικής-θρησκευτικής ταυτότητας προϋπέθετε τη γνώση των κειμένων της Τορά και του Ταλμούδ. Κατά συνέπεια ο αναλφαβητισμός ήταν πολύ μικρότερος στους Εβραίους απ’ ό,τι σε όλους τους άλλους λαούς, τουλάχιστον από τον Μεσαίωνα και μετά. (Θα είναι οι πρώτοι που θα φτιάξουν τυπογραφείο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία). Αν σε αυτό προσθέσουμε και την ανάγκη τουλάχιστον στοιχειωδών γνώσεων για ένα λαό εμπόρων, καθώς και τον αποκλεισμό τους από πολλές παραγωγικές απασχολήσεις, που τους έστρεφε προς τα ελεύθερα επαγγέλματα, θα κατανοήσουμε το βάρος και τη σημασία της εκπαίδευσης γι’ αυτούς. Η κοινωνική άνοδος μέσω της γνώσης ήταν η δεύτερη μεγάλη λεωφόρος –παράλληλα με το χρήμα– για τους Εβραίους.

Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο αντισημιτισμός θα υποχωρήσει σε εκτεταμένη κλίμακα σε όλες τις δυτικές κοινωνίες, σαν συνέπεια του Ολοκαυτώματος και της ήττας των Ναζί. Το κράτος του Ισραήλ θα ιδρυθεί, “εξαγοράζοντας” σε μεγάλο βαθμό τις τύψεις των δυτικών, ενώ στην Αμερική θα συγκεντρωθεί το μεγαλύτερο μέρος των Εβραίων δεδομένου ό,τι στην Ευρώπη εξοντώθηκαν. Η κοινωνική άνοδος των Εβραίων θα είναι ταχύτατη. 

Μέχρι εκείνη τη στιγμή υπήρχαν, σχεδόν σε όλες τις χώρες, δύο μεγάλες κοινωνικές κατηγορίες της εβραϊκής κοινότητας: Μία που ανήκε στα μεσαία και ανώτερα αστικά στρώματα, λίγο-πολύ ενσωματωμένη στο κυρίαρχο σύστημα και μια άλλη, μικροαστική και προλεταριακή, που υφίστατο τη μεγαλύτερη πίεση του αντισημιτισμού. Η πρώτη ομάδα συγκροτούσε φιλελεύθερες εταιρείες και οργανώσεις, η δεύτερη συμμετείχε στα σοσιαλιστικά κόμματα, εξέδιδε έντυπα και προμήθευε τους περισσότερους μετανάστες για τη Σιών.

Μετά τον πόλεμο, ιδιαίτερα μετά το 1960 και την άρση κάθε διάκρισης και προκατάληψης σε βάρος τους, οι Εβραίοι θα ανέβουν ταχύτατα την κοινωνική κλίμακα (μια αντίστοιχη άνοδο αλλά πολύ πιο περιορισμένη θα πραγματοποιήσουν και οι Ελληνοαμερικανοί) και θα τείνουν να συγκροτήσουν μια ενιαία κοινωνική ομάδα μεσαίων και ανώτερων στρωμάτων. Παράλληλα, η εθνική τους εστία, το Ισραήλ, θα γίνει ο σημαντικότερος σύμμαχος των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή. Η πατροπαράδοτη αλληλεγγύη θα μεταβληθεί σε ένα πανίσχυρο λόμπι! Ένα λόμπι το οποίο θα ενισχύει την άνοδο των Εβραίων στις ΗΠΑ (και δευτερευόντως στη Γαλλία και την Αγγλία) και τον έλεγχο στρατηγικών θέσεων σε όλους τους τομείς των επιχειρήσεων και ιδιαιτέρως της πολιτικής και πνευματικής ζωής. 

Και αυτός ο έλεγχος θα θεωρείται αναγκαίος για δύο λόγους:

Α. Για να μη ξαναβρεθούν ποτέ οι Εβραίοι σε μια θέση παρόμοια με εκείνη που οδήγησε στο Ολοκαύτωμα και

Β. Για να μπορούν κινητοποιηθούν αποτελεσματικά στην υπεράσπιση του κράτους του Ισραήλ.

Η υποτιθέμενη “σιωνιστική συνωμοσία” δεν είναι συνωμοσία γιατί οι ηγετικές ομάδες του σιωνισμού, που κυριάρχησε μεταξύ των εβραϊκών κοινοτήτων, δεν κρύβουν τους στόχους τους, ούτε δρουν με καλυμμένο πρόσωπο. Διαθέτουν ισχυρότατες οργανώσεις, κινητοποιούνται ανοιχτά για την υπεράσπιση του Ισραήλ και της “νέας τάξης πραγμάτων” την οποία θεωρούν προϋπόθεση για την επιβίωση του Ισραήλ, και διεκδικούν αλαζονικά την κυριαρχία τους.

Ωστόσο αυτή η μεταβολή τους σε μια οιονεί άρχουσα τάξη-έθνος, στα πλαίσια της νέας τάξης, αναγεννά τα παλαιά σύνδρομα σ’ έναν αυξανόμενο αριθμό χωρών και ομάδων. Ο Τρίτος Κόσμος, σχεδόν στο σύνολό του, στρέφεται εναντίον του Ισραήλ και των σιωνιστών υποστηρικτών του. 

Χαρακτηριστική υπήρξε η καταδίκη του Ισραήλ και του σιωνισμού ως ρατσιστικών το Καλοκαίρι του 2001 από τη διάσκεψη της Unesco. Στις ίδιες τις δυτικές χώρες, η μεταβολή της εβραϊκής κοινότητας σε τμήμα της άρχουσας τάξης και των ελίτ, και η αλαζονική διεκδίκηση αυτού του ρόλου, στρέφει εναντίον της ένα αυξανόμενο κομμάτι των φτωχών στρωμάτων και των διανοούμενων από άλλες κοινότητες και ομάδες που βρίσκουν “κλειστή την πόρτα” της ανόδου γι’ αυτούς. Αφροαμερικάνοι, λατίνοι, μουσουλμάνοι, κλπ., ομάδες που πριν 30 ή 40 χρόνια βρισκόταν στο ίδιο στρατόπεδο με τους Εβραίους στην διεκδίκηση των κοινών δικαιωμάτων, τώρα περνούν σταδιακά σε μια συνολική απόρριψη του σιωνισμού, που συχνά μεταφράζεται και στην υιοθέτηση της άποψης της “σιωνιστικής συνωμοσίας”. Και δεδομένου ότι το εβραϊκό προοδευτικό στρατόπεδο, που απορρίπτει τον σιωνισμό, αποτελώντας ένα φράγμα σε κάθε πρωτόγονο αντισημιτισμό, έχει αποδυναμωθεί τα τελευταία χρόνια, ο σιωνισμός με τη λογική του, της με κάθε τρόπο ανόδου και ενίσχυσης του Ισραήλ, κινδυνεύει να τροφοδοτήσει και πάλι τον λαϊκό αντισημιτισμό του παρελθόντος.

Πράγματι, όπως τόσο εύστοχα επισημαίνει ο Ισραήλ Σαχάκ, οι διώξεις κατά των Εβραίων, μέχρι τους ναζί, συχνά μπορούσαν να χρησιμοποιούν τον “λαϊκό αντισημιτισμό”, που τροφοδοτούνταν από το γεγονός ότι οι Εβραίοι ήταν προσκολλημένοι στις εκάστοτε άρχουσες τάξεις για την επιβίωσή τους, στην Ισπανία και την Πολωνία με τους ευγενείς, στην Οθωμανική Αυτοκρατορία με τους Τούρκους, κλπ. και χρησιμοποιούνταν από αυτούς για την εκμετάλλευση των αγροτικών πληθυσμών, για την είσπραξη των φόρων, κ.λπ. 

Έτσι το μίσος των εγχώριων πληθυσμών στρεφόταν κατά των Εβραίων, τους οποίους περιοδικά οι άρχουσες τάξεις παρέδιδαν ως εξιλαστήρια θύματα για την εκτόνωση των λαϊκών εξεγέρσεων. 

Σήμερα, η προσκόλληση του σιωνισμού στη νέα τάξη των ΗΠΑ δεν κινδυνεύει να τους μετατρέψει πάλι σε εξιλαστήριο θύμα μιας παγκόσμιας λαϊκής αγανάκτησης; Οι σιωνιστές κάνουν ό,τι μπορούν για να επιβεβαιώσουν την αντίληψη της σιωνιστικής συνωμοσίας. Αυτό υποστηρίζουν οι Εβραίοι αντισιωνιστές που προσπαθούν, μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες, να διατηρήσουν την προοδευτική εβραϊκή παράδοση, αποτρέποντάς μας ταυτόχρονα από την υιοθέτηση μιας αστυνομικής αντίληψης της ιστορίας.

Επιμέλεια: www.logiosermis.net

Πηγές:
1. Κείμενο που δημοσιεύθηκε στο Middle East Report, Άρδην τ. 33 - 34 - Μετάφραση: Νίκος Ντάσιος
2. Πηγή: http://www.jewsnotzionists.org/pleasignored.html
3. Απόσπασμα επιστολής από το MIN HAMETZAR (σελ. 92) του Ραββίνου Michael Dov Weissmandl ZT"L, Κοσμήτορος του Ιδρύματος Nitra Yeshiva
4. Πηγή: http://www.ardin.gr/node/2702 (Από το βιβλίο "Εβραίοι εναντίον του Σιωνισμού") Συγγραφέας: Γιώργος Καραμπελιάς

Κυριακή 13 Μαΐου 2018

Tοπωνύμια των Χανίων και της υπόλοιπης Κρήτης - ετυμολογία και αυθαιρεσίες

1.Tοπωνύμια των Χανίων που αντιστέκονται στην λήθη 

Από πού πήρε το όνομά του το “Πανελλήνιο”; Γιατί η Πύλη της Αμμου έχει ταυτιστεί με τη Σχολή Χωροφυλακής; Τι ήταν το περίφημο “Πάνθεον” και γιατί ο προμαχώνας Σαν Σαλβατόρε ακούγεται περισσότερο ως “Ξενία”;

Τα ερωτήματα που μπορεί να θέσει κανείς σχετικά με τοπωνύμια των Χανίων αμέτρητα. Οπως αμέτρητα και τα ίχνη του παρελθόντος που αρνούνται να περάσουν στη λήθη. Ιχνη που συχνά ταυτίζονταν με κάποιο εμβληματικό κτήριο, δραστηριότητα ή μνημείο το οποίο και χάρισε το όνομά του σε μια ολόκληρη περιοχή.
Κι αν ο πανδαμάτωρ χρόνος, οι τάσεις κάθε εποχής και τα μικρά ή μεγαλύτερα συμφέροντα, κατάφεραν να παρασύρουν στο διάβα τους αυτά τα κτήρια αφήνοντας πίσω τους είτε ερείπια είτε κάποια άχαρη πολυκατοικία, τα ονόματα παραμένουν στη θέση τους μέχρι σήμερα, αποδεικνύοντας ότι η γλώσσα πολλές φορές είναι δυνατότερη και ανθεκτικότερη ακόμα και από την πραγματικότητα.
Οι “διαδρομές” με τη βοήθεια του ιστορικού ερευνητή Μανώλη Μανούσακα ανατρέχουν σήμερα σε μερικές χαρα- κτηριστικές περιπτώσεις που μια περιοχή εξακολουθεί να φέρει το όνομα ενός κτηρίου ή μνημείου, παρότι αυτό έχει εδώ και χρόνια χαθεί οριστικά.
  • Σήμερα μόνο η βάση του μνημείου έχει απομείνει, ενώ ο χώρος “ασφυκτιά” από τις οικοδομές που δημιουργήθηκαν στον περιβάλλοντα χώρο.
    Σήμερα μόνο η βάση του μνημείου έχει απομείνει, ενώ ο χώρος “ασφυκτιά” από τις οικοδομές που δημιουργήθηκαν στον περιβάλλοντα χώρο.
  • Το “γερμανικό πουλί” δέσποζε στην περιοχή της Παρηγοριάς για δεκαετίες αποτελώντας σημείο αναφοράς για τις μεταπολεμικές γενιές (φωτ. αρχείο Μ. Μανούσακα).
    Το “γερμανικό πουλί” δέσποζε στην περιοχή της Παρηγοριάς για δεκαετίες αποτελώντας σημείο αναφοράς για τις μεταπολεμικές γενιές (φωτ. αρχείο Μ. Μανούσακα).
  • Σήμερα μόνο η βάση του μνημείου έχει απομείνει, ενώ ο χώρος “ασφυκτιά” από τις οικοδομές που δημιουργήθηκαν στον περιβάλλοντα χώρο.
    Σήμερα μόνο η βάση του μνημείου έχει απομείνει, ενώ ο χώρος “ασφυκτιά” από τις οικοδομές που δημιουργήθηκαν στον περιβάλλοντα χώρο.
  • Το “γερμανικό πουλί” δέσποζε στην περιοχή της Παρηγοριάς για δεκαετίες αποτελώντας σημείο αναφοράς για τις μεταπολεμικές γενιές (φωτ. αρχείο Μ. Μανούσακα).
    Το “γερμανικό πουλί” δέσποζε στην περιοχή της Παρηγοριάς για δεκαετίες αποτελώντας σημείο αναφοράς για τις μεταπολεμικές γενιές (φωτ. αρχείο Μ. Μανούσακα).
  • Σήμερα μόνο η βάση του μνημείου έχει απομείνει, ενώ ο χώρος “ασφυκτιά” από τις οικοδομές που δημιουργήθηκαν στον περιβάλλοντα χώρο.
    Σήμερα μόνο η βάση του μνημείου έχει απομείνει, ενώ ο χώρος “ασφυκτιά” από τις οικοδομές που δημιουργήθηκαν στον περιβάλλοντα χώρο.
  • Το “γερμανικό πουλί” δέσποζε στην περιοχή της Παρηγοριάς για δεκαετίες αποτελώντας σημείο αναφοράς για τις μεταπολεμικές γενιές (φωτ. αρχείο Μ. Μανούσακα).
    Το “γερμανικό πουλί” δέσποζε στην περιοχή της Παρηγοριάς για δεκαετίες αποτελώντας σημείο αναφοράς για τις μεταπολεμικές γενιές (φωτ. αρχείο Μ. Μανούσακα).

Το γερμανικό πουλί
Το “γερμανικό” ή “κακό πουλί” υπήρξε ένα από τα πολυσυζητημένα μνημεία των Χανίων και αποτέλεσε σημείο αναφοράς για την περιοχή της Παρηγοριάς μέχρι και πρόσφατα όπου το μνημείο καταστράφηκε, ενώ συγχρόνως -ό,τι απόμεινε από αυτό- εξαφανίστηκε μέσα σε ένα πλήθος νεόδμητων οικοδομών.
Ενα μνημείο που έφτιαξαν οι Γερμανοί κατακτητές στη μνήμη των αλεξιπτωτιστών που έχασαν τη ζωή τους στη Μάχη της Κρήτης.
«Το γερμανικό πουλί κατασκευάστηκε το 1941 με τη συμβολή Βρετανών αιχμαλώτων αλλά και Γερμανών στρατιωτών και είχε αυτή τη μονοκόμματη αισθητική των χιτλερικών μνημείων, αν και αρκετά λιτό», σχολίασε ο κ. Μανούσακας, ενώ συμπλήρωσε ότι η φήμη πως κάτω από το μνημείο υπήρχε μια πλάκα που έγραφε στα γερμανικά ότι οι αλεξιπτωτιστές κατήλθαν δήθεν σε μια χώρα βαρβάρων κ.λπ. δεν επιβεβαιώνεται από τις φωτογραφίες της εποχής που κατασκευάστηκε κι έχουν διασωθεί.
Τελικά, η μοίρα του μνημείου σημαδεύτηκε από μια καταιγίδα στις 28 Νοεμβρίου του 2000 που φέρεται να κατέστρεψε το “πουλί”, ενώ η ραγδαία οικιστική ανάπτυξη ολοκλήρωσε τον “αφανισμό” του.
Παρόλα αυτά οι μεταπολεμικές γενιές των Χανιωτών ακόμα και μετά την καταστροφή του συνέχισαν να αποκαλούν την περιοχή “γερμανικό πουλί” αν και η ονομασία αυτή φαίνεται να φθίνει στις μέρες μας.

  • Πριν από περίπου τρεις δεκαετίες στη θέση του παλιού καφενείου χτίστηκε μια πολυκατοικία.
Η ονομασία, ωστόσο, “Πανελλήνιο” διατηρείται μέχρι σήμερα.
    Πριν από περίπου τρεις δεκαετίες στη θέση του παλιού καφενείου χτίστηκε μια πολυκατοικία. Η ονομασία, ωστόσο, “Πανελλήνιο” διατηρείται μέχρι σήμερα.
  • Το προπολεμικό καφενείο “Πανελλήνιο” που έδωσε το όνομά του στη συγκεκριμένη περιοχή της Νέας Χώρας (φωτ. “Τα Χανιά έξω από τα Τείχη”, Α. Κλάδου - Μπλέτσα, εκδ. ΤΕΕ-ΤΔΚ).
    Το προπολεμικό καφενείο “Πανελλήνιο” που έδωσε το όνομά του στη συγκεκριμένη περιοχή της Νέας Χώρας (φωτ. “Τα Χανιά έξω από τα Τείχη”, Α. Κλάδου - Μπλέτσα, εκδ. ΤΕΕ-ΤΔΚ).
  • Πριν από περίπου τρεις δεκαετίες στη θέση του παλιού καφενείου χτίστηκε μια πολυκατοικία.
Η ονομασία, ωστόσο, “Πανελλήνιο” διατηρείται μέχρι σήμερα.
    Πριν από περίπου τρεις δεκαετίες στη θέση του παλιού καφενείου χτίστηκε μια πολυκατοικία. Η ονομασία, ωστόσο, “Πανελλήνιο” διατηρείται μέχρι σήμερα.
  • Το προπολεμικό καφενείο “Πανελλήνιο” που έδωσε το όνομά του στη συγκεκριμένη περιοχή της Νέας Χώρας (φωτ. “Τα Χανιά έξω από τα Τείχη”, Α. Κλάδου - Μπλέτσα, εκδ. ΤΕΕ-ΤΔΚ).
    Το προπολεμικό καφενείο “Πανελλήνιο” που έδωσε το όνομά του στη συγκεκριμένη περιοχή της Νέας Χώρας (φωτ. “Τα Χανιά έξω από τα Τείχη”, Α. Κλάδου - Μπλέτσα, εκδ. ΤΕΕ-ΤΔΚ).
  • Πριν από περίπου τρεις δεκαετίες στη θέση του παλιού καφενείου χτίστηκε μια πολυκατοικία.
Η ονομασία, ωστόσο, “Πανελλήνιο” διατηρείται μέχρι σήμερα.
    Πριν από περίπου τρεις δεκαετίες στη θέση του παλιού καφενείου χτίστηκε μια πολυκατοικία. Η ονομασία, ωστόσο, “Πανελλήνιο” διατηρείται μέχρι σήμερα.
  • Το προπολεμικό καφενείο “Πανελλήνιο” που έδωσε το όνομά του στη συγκεκριμένη περιοχή της Νέας Χώρας (φωτ. “Τα Χανιά έξω από τα Τείχη”, Α. Κλάδου - Μπλέτσα, εκδ. ΤΕΕ-ΤΔΚ).
    Το προπολεμικό καφενείο “Πανελλήνιο” που έδωσε το όνομά του στη συγκεκριμένη περιοχή της Νέας Χώρας (φωτ. “Τα Χανιά έξω από τα Τείχη”, Α. Κλάδου - Μπλέτσα, εκδ. ΤΕΕ-ΤΔΚ).

Τα “Πανελλήνιο”
Το “Πανελλήνιο” αποτελεί μια πολύβουη γωνιά της Νέας Χώρας από το οποίο διέρχονται καθημερινά χιλιάδες ντόπιοι και ξένοι επισκέπτες. Ελάχιστοι, ωστόσο, από τους νεότερους γνωρίζουν ότι το όνομα της περιοχής το έδωσε ένα καφενείο που λειτουργούσε μέχρι και σχετικά πρόσφατα στη συμβολή των οδών Σελίνου και Μελετίου Μεταξάκη.
«Ηταν ένα διώροφο κτήριο που είχε κατασκευαστεί στις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα. Ενα κτίσμα επιβλητικό που δέσποζε στη μικρή πλατεία. Στον κάτω όροφο του κτηρίου λειτουργούσε το ιστορικό καφενείο “Πανελλήνιον” που υπήρχε από την εποχή του Μεσοπολέμου και τελικά έμεινε η ονομασία του», σημείωσε ο κ. Μανούσακας και πρόσθεσε «δυστυχώς το κτήριο αυτό χάθηκε -κάπου στα τέλη της δεκαετίας του ’80- γιατί δεν είχε χαρακτηριστεί διατηρητέο και στη θέση του χτίστηκε μια πολυκατοικία».

  • Σήμερα ελάχιστα ίχνη της Σχολής Χωροφυλακής διασώζονται.
    Σήμερα ελάχιστα ίχνη της Σχολής Χωροφυλακής διασώζονται.
  • Η Σχολή Χωροφυλακής υπήρξε ένα εντυπωσιακό κτήριο που έδενε αρμονικά με τις οχυρώσεις (φωτ. αρχείο Μ. Μανούσακα).
    Η Σχολή Χωροφυλακής υπήρξε ένα εντυπωσιακό κτήριο που έδενε αρμονικά με τις οχυρώσεις (φωτ. αρχείο Μ. Μανούσακα).
  • Σήμερα ελάχιστα ίχνη της Σχολής Χωροφυλακής διασώζονται.
    Σήμερα ελάχιστα ίχνη της Σχολής Χωροφυλακής διασώζονται.
  • Η Σχολή Χωροφυλακής υπήρξε ένα εντυπωσιακό κτήριο που έδενε αρμονικά με τις οχυρώσεις (φωτ. αρχείο Μ. Μανούσακα).
    Η Σχολή Χωροφυλακής υπήρξε ένα εντυπωσιακό κτήριο που έδενε αρμονικά με τις οχυρώσεις (φωτ. αρχείο Μ. Μανούσακα).
  • Σήμερα ελάχιστα ίχνη της Σχολής Χωροφυλακής διασώζονται.
    Σήμερα ελάχιστα ίχνη της Σχολής Χωροφυλακής διασώζονται.
  • Η Σχολή Χωροφυλακής υπήρξε ένα εντυπωσιακό κτήριο που έδενε αρμονικά με τις οχυρώσεις (φωτ. αρχείο Μ. Μανούσακα).
    Η Σχολή Χωροφυλακής υπήρξε ένα εντυπωσιακό κτήριο που έδενε αρμονικά με τις οχυρώσεις (φωτ. αρχείο Μ. Μανούσακα).

Η Σχολή Χωροφυλακής 
Η Πύλη της Αμμου είναι από τα σημαντικότερα μνημεία αλλά και από τις πιο αγαπημένες γωνιές των Χανίων λόγω της όμορφης θέας που προσφέρει προς το Κουμ Καπί. Κι όμως η σημερινή εικόνα της περιοχής απέχει πολύ από αυτή που ήταν πριν από μερικές δεκαετίες όταν πάνω στο σημερινό άλσος δέσποζε η Σχολή Χωροφυλακής. Από αυτή άλλωστε πήρε το όνομά της και η περιοχή με τους παλαιότερους να αναφέρονται σε αυτό το τοπονύμιο μέχρι και σήμερα.
 
«Την περίοδο της Κρητικής Πολιτείας υπήρξε Σχολή Κρητικής Χωροφυλακής και βρισκόταν πάνω στον (δυτικό) προμαχώνα που αργότερα χτίστηκε το Ξενία.
Ωστόσο, το κτήριο της Βασιλικής Σχολής Χωροφυλακής που έδωσε το όνομά της στην περιοχή της Πύλης της Αμμου (ανατολικός προμαχώνας) χτίστηκε μετά την Ενωση της Κρήτης και συγκεκριμένα το 1927», εξήγησε ο κ. Μανούσακας. Επρόκειτο για ένα κτήριο εντυπωσιακό που έδενε αρμονικά με το προγενέστερο μνημείο και θύμιζε αρχιτεκτονικά τα σχολεία της οδού Κοραή.
«Ηταν ένα κτήριο ισόγειο, είχε ένα κομμάτι μεγάλο από πίσω με κάποια βοηθητικά κτήρια, ενώ περιλάμβανε και το μεγάλο κτήριο του πρώην στρατιωτικού νοσοκομείου που είχε χτιστεί επί Αιγυπτιοκρατίας (1830-1840) και είχε επεκταθεί επί Τουρκοκρατίας.
Η αρχή του τέλους του σημαντικού αυτού κτηρίου υπήρξαν οι βομβαρδισμοί του 1940 και 1941. Ειδικότερα το 1940 το κτήριο υπήρξε στόχος των ιταλικών βομβαρδισμών χωρίς ωστόσο να πληγεί το κτίσμα. Δεν είχε όμως την ίδια τύχη και κατά τους γερμανικούς βομβαρδισμός του 1941 που γκρέμισαν ένα τμήμα του. Στη συνέχεια η γερμανική διοίκηση αφαίρεσε τα κεραμίδια και τελικά το κτήριο κατεδαφίστηκε το ’44 – ’45.
Σήμερα σώζονται κάποιες καμάρες από τη στήριξη του ισογείου.

  • Τη θέση του ιστορικού κινηματογράφου πήρε μια πολυώροφη οικοδομή που φέρει το όνομα “Μέγαρο Πάνθεον”. Ωστόσο, τίποτα από την αισθητική του κτηρίου που στέγασε τον κινηματογράφο δεν έχει διασωθεί.
    Τη θέση του ιστορικού κινηματογράφου πήρε μια πολυώροφη οικοδομή που φέρει το όνομα “Μέγαρο Πάνθεον”. Ωστόσο, τίποτα από την αισθητική του κτηρίου που στέγασε τον κινηματογράφο δεν έχει διασωθεί.
  • Το “Πάνθεον” το 1979, λίγο πριν αρχίσει η κατεδάφισή του (φωτ. Γιώργης Μανουσάκης, από το βιβλίο “Σινέ Σαντάν” του Γιώργου Φθενάκη).
    Το “Πάνθεον” το 1979, λίγο πριν αρχίσει η κατεδάφισή του (φωτ. Γιώργης Μανουσάκης, από το βιβλίο “Σινέ Σαντάν” του Γιώργου Φθενάκη).
  • Τη θέση του ιστορικού κινηματογράφου πήρε μια πολυώροφη οικοδομή που φέρει το όνομα “Μέγαρο Πάνθεον”. Ωστόσο, τίποτα από την αισθητική του κτηρίου που στέγασε τον κινηματογράφο δεν έχει διασωθεί.
    Τη θέση του ιστορικού κινηματογράφου πήρε μια πολυώροφη οικοδομή που φέρει το όνομα “Μέγαρο Πάνθεον”. Ωστόσο, τίποτα από την αισθητική του κτηρίου που στέγασε τον κινηματογράφο δεν έχει διασωθεί.
  • Το “Πάνθεον” το 1979, λίγο πριν αρχίσει η κατεδάφισή του (φωτ. Γιώργης Μανουσάκης, από το βιβλίο “Σινέ Σαντάν” του Γιώργου Φθενάκη).
    Το “Πάνθεον” το 1979, λίγο πριν αρχίσει η κατεδάφισή του (φωτ. Γιώργης Μανουσάκης, από το βιβλίο “Σινέ Σαντάν” του Γιώργου Φθενάκη).
  • Τη θέση του ιστορικού κινηματογράφου πήρε μια πολυώροφη οικοδομή που φέρει το όνομα “Μέγαρο Πάνθεον”. Ωστόσο, τίποτα από την αισθητική του κτηρίου που στέγασε τον κινηματογράφο δεν έχει διασωθεί.
    Τη θέση του ιστορικού κινηματογράφου πήρε μια πολυώροφη οικοδομή που φέρει το όνομα “Μέγαρο Πάνθεον”. Ωστόσο, τίποτα από την αισθητική του κτηρίου που στέγασε τον κινηματογράφο δεν έχει διασωθεί.
  • Το “Πάνθεον” το 1979, λίγο πριν αρχίσει η κατεδάφισή του (φωτ. Γιώργης Μανουσάκης, από το βιβλίο “Σινέ Σαντάν” του Γιώργου Φθενάκη).
    Το “Πάνθεον” το 1979, λίγο πριν αρχίσει η κατεδάφισή του (φωτ. Γιώργης Μανουσάκης, από το βιβλίο “Σινέ Σαντάν” του Γιώργου Φθενάκη).

Το Πάνθεον
Τη θέση του ιστορικού κινηματογράφου πήρε μια πολυώροφη οικοδομή που φέρει το όνομα “Μέγαρο Πάνθεον”. Ωστόσο, τίποτα από την αισθητική του κτηρίου που στέγασε τον κινηματογράφο δεν έχει διασωθεί.
Υπήρξε στην εποχή του ο μεγαλύτερος κινηματογράφος της Κρήτης. Το όνομά του διασώζεται μέχρι σήμερα έχοντας “σφραγίσει” την ανατολική πλευρά της πλατείας Νέων Καταστημάτων.
Ο λόγος για τον κινηματογράφο “Πάνθεον” που για δεκαετίες ολόκληρες πρόσφερε μοναδικές συγκινήσεις από τον μαγικό κόσμο της 7ης Τέχνης σε χιλιάδες Χανιώτες και Χανιώτισσες. Ο κινηματογράφος άρχισε να λειτουργεί, προπολεμικά, το 1933. Εμπνευστές του μεγαλοπρεπούς για την εποχή σινεμά υπήρξαν, όπως αναφέρεται στο βιβλίο “Σινέ Σαντάν” του Γιώργου Φθενάκη, τα αδέρφια Γιάννης και Γρηγόρης Δασκαλογρηγοράκης. Οι προβολές ξεκινούσαν από τις 3 το μεσημέρι -και τις Κυριακές από τις 10 το πρωί- και συνεχίζονταν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες της επομένης. Ο εν λόγω κινηματογράφος έζησε την εποχή της ακμής του σινεμά αλλά και την πρώτη κρίση που έφερε η έλευση της τηλεόρασης.
Τελικά, το “Πάνθεον” μαζί με το εντυπωσιακό κτήριο που στέγασε αμέτρητα κινηματογραφικά όνειρα και στιγμές χαλάρωσης και ψυχαγωγίας “έφυγε” το 1979.
Η νέα εποχή, ακολουθώντας τα αισθητικά πρότυπα των Αθηνών, γοητευόταν από τις πολυκατοικίες. Ωστόσο, το ιστορικό “Πάνθεον” εξακολουθεί να ζει μέσα στις μνήμες των παλαιότερων αλλά και να αποτελεί σημείο αναφοράς για όλους τους Χανιώτες.

  • Ενα τμήμα από τον χώρο που βρισκόταν το παλιό εργοστάσιο της ΑΒΕΑ έχει μετατραπεί σε πάρκινγκ και δίπλα λειτουργούν δύο σχολικές μονάδες. Η σημερινή εικόνα δεν θυμίζει σε τίποτα το εντυπωσιακό εργοστάσιο που υπήρχε.
    Ενα τμήμα από τον χώρο που βρισκόταν το παλιό εργοστάσιο της ΑΒΕΑ έχει μετατραπεί σε πάρκινγκ και δίπλα λειτουργούν δύο σχολικές μονάδες. Η σημερινή εικόνα δεν θυμίζει σε τίποτα το εντυπωσιακό εργοστάσιο που υπήρχε.
  • Το εργοστάσιο της ΑΒΕΑ σημάδεψε την ιστορία της Νέας Χώρας και υπήρξε το εμβληματικότερο βιομηχανικό κτήριο των Χανίων για περισσότερα από 100 χρόνια (φωτ. αρχείο Μ. Μανούσακα).
    Το εργοστάσιο της ΑΒΕΑ σημάδεψε την ιστορία της Νέας Χώρας και υπήρξε το εμβληματικότερο βιομηχανικό κτήριο των Χανίων για περισσότερα από 100 χρόνια (φωτ. αρχείο Μ. Μανούσακα).
  • Ενα τμήμα από τον χώρο που βρισκόταν το παλιό εργοστάσιο της ΑΒΕΑ έχει μετατραπεί σε πάρκινγκ και δίπλα λειτουργούν δύο σχολικές μονάδες. Η σημερινή εικόνα δεν θυμίζει σε τίποτα το εντυπωσιακό εργοστάσιο που υπήρχε.
    Ενα τμήμα από τον χώρο που βρισκόταν το παλιό εργοστάσιο της ΑΒΕΑ έχει μετατραπεί σε πάρκινγκ και δίπλα λειτουργούν δύο σχολικές μονάδες. Η σημερινή εικόνα δεν θυμίζει σε τίποτα το εντυπωσιακό εργοστάσιο που υπήρχε.
  • Το εργοστάσιο της ΑΒΕΑ σημάδεψε την ιστορία της Νέας Χώρας και υπήρξε το εμβληματικότερο βιομηχανικό κτήριο των Χανίων για περισσότερα από 100 χρόνια (φωτ. αρχείο Μ. Μανούσακα).
    Το εργοστάσιο της ΑΒΕΑ σημάδεψε την ιστορία της Νέας Χώρας και υπήρξε το εμβληματικότερο βιομηχανικό κτήριο των Χανίων για περισσότερα από 100 χρόνια (φωτ. αρχείο Μ. Μανούσακα).
  • Ενα τμήμα από τον χώρο που βρισκόταν το παλιό εργοστάσιο της ΑΒΕΑ έχει μετατραπεί σε πάρκινγκ και δίπλα λειτουργούν δύο σχολικές μονάδες. Η σημερινή εικόνα δεν θυμίζει σε τίποτα το εντυπωσιακό εργοστάσιο που υπήρχε.
    Ενα τμήμα από τον χώρο που βρισκόταν το παλιό εργοστάσιο της ΑΒΕΑ έχει μετατραπεί σε πάρκινγκ και δίπλα λειτουργούν δύο σχολικές μονάδες. Η σημερινή εικόνα δεν θυμίζει σε τίποτα το εντυπωσιακό εργοστάσιο που υπήρχε.
  • Το εργοστάσιο της ΑΒΕΑ σημάδεψε την ιστορία της Νέας Χώρας και υπήρξε το εμβληματικότερο βιομηχανικό κτήριο των Χανίων για περισσότερα από 100 χρόνια (φωτ. αρχείο Μ. Μανούσακα).
    Το εργοστάσιο της ΑΒΕΑ σημάδεψε την ιστορία της Νέας Χώρας και υπήρξε το εμβληματικότερο βιομηχανικό κτήριο των Χανίων για περισσότερα από 100 χρόνια (φωτ. αρχείο Μ. Μανούσακα).

Η ΑΒΕΑ
Η ΑΒΕΑ υπήρξε το εμβληματικότερο εργοστασιακό κτήριο των Χανίων που δέσποζε για πάνω από 100 χρόνια στο παραλιακό μέτωπο της Νέας Χώρας. Η ιστορία της είναι συνυφασμένη με την οικονομική και κοινωνική ζωή των Χανίων ενώ εκατοντάδες είναι οι άνθρωποι, μέσα στην πολύχρονη ιστορία της, που εργάστηκαν στο εργοστάσιο. Η ίδρυση του εργοστασίου έγινε στα 1889 και αποτέλεσε την πρώτη βιομηχανία του είδους της στην Ελλάδα και μια από τις μεγαλύτερες στη Μεσόγειο. Στην Κρήτη το 18ο αιώνα το λάδι αποτελούσε το βασικό εξαγώγιμο προϊόν. Ετσι, η ΑΒΕΑ διαμόρφωσε μια ανεξάρτητη οικονομία στο νησί, στηρίζοντας τον αγροτικό τομέα, αφού συνδέθηκε με το βασικότερο αγροτικό προϊόν της περιοχής. «Δυστυχώς από το όλο συγκρότημα ελάχιστα έχουν απομείνει σήμερα καθώς το ξεκίνημα του 21ου αιώνα συνέπεσε με τη σάρωση των σημαντικότερων ίσως υπολειμμάτων του χαρακτηριστικού αυτού βιομηχανικού μνημείου, του παλιότερου και μεγαλύτερου κάποτε των Χανίων», επεσήμανε ο κ. Μανούσακας.
Αρχές του 2000 η μοίρα του εντυπωσιακού βιομηχανικού συγκροτήματος ήταν προδιαγεγραμμένη. Το εργοστάσιο της ΑΒΕΑ μεταφέρεται στα Κεραμειά και λίγα χρόνια μετά οι μπουλντόζες πιάνουν δουλειά γκρεμίζοντας όχι απλώς ένα εργοστάσιο αλλά και μια μοναδική ευκαιρία για τα Χανιά να αποκτήσουν έναν χώρο πολιτισμού και παιδείας μοναδικής αρχιτεκτονικής αξίας και ιστορίας.
Σε πείσμα της λήθης διασώζονται μέχρι τις ημέρες μας οι δύο υψικάμινοι του εργοστασίου χωρίς, πάντως, να είναι ακόμα εξασφαλισμένο το μέλλον τους.
Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, η ΑΒΕΑ παραμένει ολοζώντανη στην καθημερινότητα της πόλης ως τοπονύμιο αναγνωρίσιμο από όλους.

  • Σήμερα το ξενοδοχείο έχει εξαφανιστεί από τον προμαχώνα, ενώ κάποια ίχνη του υπάρχουν ακόμα στον χώρο που βρισκόταν η πισίνα. Ωστόσο, στις κουβέντες των ντόπιων το “Ξενία” είναι σαν να μην γκρεμίστηκε ποτέ, αφού επιμένουν να αποκαλούν την περιοχή με το όνομα του εμβληματικού ξενοδοχείου.
    Σήμερα το ξενοδοχείο έχει εξαφανιστεί από τον προμαχώνα, ενώ κάποια ίχνη του υπάρχουν ακόμα στον χώρο που βρισκόταν η πισίνα. Ωστόσο, στις κουβέντες των ντόπιων το “Ξενία” είναι σαν να μην γκρεμίστηκε ποτέ, αφού επιμένουν να αποκαλούν την περιοχή με το όνομα του εμβληματικού ξενοδοχείου.
  • Το ιστορικό “Ξενία” στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ήταν εκείνο που εγκαινίασε την τουριστική προοπτική των Χανίων ως η πρώτη μεγάλη οργανωμένη ξενοδοχειακή μονάδα (αρχείο “Χανιώτικων νέων”).
    Το ιστορικό “Ξενία” στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ήταν εκείνο που εγκαινίασε την τουριστική προοπτική των Χανίων ως η πρώτη μεγάλη οργανωμένη ξενοδοχειακή μονάδα (αρχείο “Χανιώτικων νέων”).
  • Σήμερα το ξενοδοχείο έχει εξαφανιστεί από τον προμαχώνα, ενώ κάποια ίχνη του υπάρχουν ακόμα στον χώρο που βρισκόταν η πισίνα. Ωστόσο, στις κουβέντες των ντόπιων το “Ξενία” είναι σαν να μην γκρεμίστηκε ποτέ, αφού επιμένουν να αποκαλούν την περιοχή με το όνομα του εμβληματικού ξενοδοχείου.
    Σήμερα το ξενοδοχείο έχει εξαφανιστεί από τον προμαχώνα, ενώ κάποια ίχνη του υπάρχουν ακόμα στον χώρο που βρισκόταν η πισίνα. Ωστόσο, στις κουβέντες των ντόπιων το “Ξενία” είναι σαν να μην γκρεμίστηκε ποτέ, αφού επιμένουν να αποκαλούν την περιοχή με το όνομα του εμβληματικού ξενοδοχείου.
  • Το ιστορικό “Ξενία” στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ήταν εκείνο που εγκαινίασε την τουριστική προοπτική των Χανίων ως η πρώτη μεγάλη οργανωμένη ξενοδοχειακή μονάδα (αρχείο “Χανιώτικων νέων”).
    Το ιστορικό “Ξενία” στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ήταν εκείνο που εγκαινίασε την τουριστική προοπτική των Χανίων ως η πρώτη μεγάλη οργανωμένη ξενοδοχειακή μονάδα (αρχείο “Χανιώτικων νέων”).
  • Σήμερα το ξενοδοχείο έχει εξαφανιστεί από τον προμαχώνα, ενώ κάποια ίχνη του υπάρχουν ακόμα στον χώρο που βρισκόταν η πισίνα. Ωστόσο, στις κουβέντες των ντόπιων το “Ξενία” είναι σαν να μην γκρεμίστηκε ποτέ, αφού επιμένουν να αποκαλούν την περιοχή με το όνομα του εμβληματικού ξενοδοχείου.
    Σήμερα το ξενοδοχείο έχει εξαφανιστεί από τον προμαχώνα, ενώ κάποια ίχνη του υπάρχουν ακόμα στον χώρο που βρισκόταν η πισίνα. Ωστόσο, στις κουβέντες των ντόπιων το “Ξενία” είναι σαν να μην γκρεμίστηκε ποτέ, αφού επιμένουν να αποκαλούν την περιοχή με το όνομα του εμβληματικού ξενοδοχείου.
  • Το ιστορικό “Ξενία” στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ήταν εκείνο που εγκαινίασε την τουριστική προοπτική των Χανίων ως η πρώτη μεγάλη οργανωμένη ξενοδοχειακή μονάδα (αρχείο “Χανιώτικων νέων”).
    Το ιστορικό “Ξενία” στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ήταν εκείνο που εγκαινίασε την τουριστική προοπτική των Χανίων ως η πρώτη μεγάλη οργανωμένη ξενοδοχειακή μονάδα (αρχείο “Χανιώτικων νέων”).

Το Ξενία
Το ξενοδοχείο “Ξενία” του ΕΟΤ στα Χανιά είχε κατασκευαστεί πάνω στον προμαχώνα Σαν Σαλβατόρε στη Δυτική Τάφρο των Ενετικών Οχυρώσεων. «Η ανέγερσή του έγινε στις αρχές της δεκαετίας του ’60 στη θέση που κάποτε βρισκόταν ο στρατώνας της Κρητικής Χωροφυλακής», επεσήμανε ο κ. Μανούσακας και πρόσθεσε ότι το “Ξενία” υπήρξε η πρώτη σοβαρή ξενοδοχειακή μονάδα στα Χανιά εγκαινιάζοντας ουσιαστικά την τουριστική προοπτική που γιγαντώθηκε μέσα στα επόμενα χρόνια.
Αξίζει να σημειωθεί ότι επικεφαλής της ομάδας αρχιτεκτόνων που ανέλαβαν την υλοποίηση των ξενοδοχείων “Ξενία” του ΕΟΤ ανά την Ελλάδα υπήρξε ο φημισμένος αρχιτέκτονας Αρης Κωνσταντινίδης.
Το ξενοδοχείο λειτούργησε έως τις αρχές του 21ου αιώνα, στη συνέχεια έμεινε για κάποια χρόνια ανενεργό για να γκρεμιστεί τελικά το 2006 με απώτερο στόχο την ανάδειξη της Δυτικής Τάφρου και του προμαχώνα Σαν Σαλβατόρε.
Σήμερα, ελάχιστα ίχνη από το ιστορικό ξενοδοχείο απομένουν για να θυμίζουν την άλλοτε κραταιή τουριστική μονάδα που έδωσε το όνομά της στην περιοχή. Ακόμα όμως κι αν δεν υπάρχει σήμερα, το “Ξενία” εξακολουθεί να αναφέρεται στις κουβέντες των ντόπιων.


(Από τα "Χανιώτικα Νέα")



2. Τα τοπωνύμια στην Κρήτη και τα λάθη στη μετονομασία των χωριών, όπως καταγράφηκαν το 1957
44

Η Εταιρεία Κρητικών Ιστορικών Μελετών σε υπόμνημα της το 1957 ζητούσε από τις αρμόδιες αρχές να προστατεύσουν τον κρητικό τοπωνυμικό πλούτο καθώς πλείστα ονόματα περιοχών στο νησί μας έχουν ιστορία χιλιετηρίδων που δεν πρέπει να σβήσει εξαιτίας αμαθών, και όλως αναρμόδιων, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά, κοινοτικών αρχόντων.

Της Ελένης Βασιλάκη 

 Δυστυχώς η ιστορία σε αυτόν τον τόπο έχει να καταδείξει τεράστια λάθη κατά τη μετονομασία χωριών, περιοχών κ.α ,που η έλλειψη μόρφωσης και ιστορικής συνείδησης «ξαναβάπτισε» δίνοντας τους ονόματα άσχετα με το γενικό χαρακτήρα της κρητικής  τοπωνυμικής παράδοσης.

Ποτέ βέβαια δεν είναι αργά, αρκεί οι κάτοικοι αυτών των περιοχών και οικισμών να σκαλίσουν και πάλι την ιστορία τους και να απαιτήσουν να επιστρέψουν στα κρητικά τοπωνύμια , αυτά που θα τους συνδέσουν και πάλι μαζί της.


Εμείς απλά θα σας παραθέσουμε τις ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες πληροφορίες για την προέλευση ονομάτων χωριών της Κρήτης , που βρήκαμε μέσα στο υπόμνημα της ΕΚΙΜ, ξεκινώντας από το πλέον γνωστό: τα τοπωνύμια  που έχουν  κατάληξη –σος, -τος, -θος, -νθός,- νδρός, -νος, -να, των οποίων η προέλευση  χωρίς αμφιβολία ανάγεται στους προελληνικούς χρόνους.

55

 Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν ονόματα όπως το Τύλισος, Θέρισσο, Κανασός, Χαλασός, Αντάνασος, Αξός, Νιπηδητός, Σάμιτος, Αμνάτος, Μίλατος, Αγκάραθος, Μάραθο, Ζάκαθος, Ζώμινθος, Μίθοι, Ασφέντου (Άσφενδος) Βιάννος, Λιγόρτυνος, Σίτανος, Κάντανος, Αρχάνες. Στην ίδια κατηγορία ανήκουν και ορισμένα που προήλθαν από υποκορισμό όπως το Πυράθι, Λασίθι, Κράσι.

Ιδιαίτερα αξιόλογη, υπογράμμιζε τότε  η Εταιρεία Κρητικών Ιστορικών Μελετών,  είναι η ομάδα τοπωνυμίων νότια και νοτιοδυτικά της Ίδης όπου έχουμε τον Πανασό, την Νίβριτο, τη Νιθάβρη, τη Γέργερη (Το γάργαρον άκρον της μικρασιατικής Ίδης). 

33

Χαρακτηριστικά είναι και κάποια τοπωνύμια της Ανατολικής Κρήτης: Λάστρος, Ζίρος, Ζάκρος ( σχετικό με τους Ζακαρού, προϊστορικό λαό που μνημονεύεται σε αιγυπτιακά κείμενα), Ζού (Σύ: ύδωρ, το τοπωνύμιο αυτό απαντάται σε διαθήκη του 1611 προ της Τουρκοκρατίας). Επίσης προελληνικά πιθανόν να είναι και τα Κίσαμος, Σίλαμος, Νίμπρος, Ονιθέ.

Στο ίδιο υπόμνημα τονίζεται πως μεγάλο είναι το ποσοστό των αρχαίων ελληνικών τοπωνυμίων που έχουν έναν ιδιαίτερο αρχαικό χαρακτήρα. Ορισμένα μάλιστα εξ αυτών σώζονται χωρίς καμία λόγια ανάμιξη, τυπικώς και φθογγικώς αλώβητα στην αρχαία τους μορφή, προκαλώντας το θαυμασμό. Πανέθιμον, Βουκολιές, (βουκολία:  αγέλη βοών, βούσταθμος), Κεράμια, Φοίνικας, Ασκύφου, Καλλικράτης, Αποδούλου, Ανώγεια, Κρουσώνας, Χάρακας, Κισσοί, Σταλίδα, Μελισσουργειό, Πολεμάρχοι, Φιλήσια, Δρύς, Άνυδροι, Κάλαμος, Ξώπολι, Μέλαμπες, Νίππος, Ακτούντα, Όνυχας, Παλαίλιμνος, Όρος, Έλος, Άρδαχτος, Εξάντης, Αστυράκι, Τριπόδω, Ζωφόροι, Κιθαρίδα, Βούτες, Ασκοί, Σταμνιοί, Κρούστας, Γδόχια, Χαμαίζι, Λιθίνες, Χαμαίτουλο, Λαμνώνι, Βώσακος, Κοπετοί, Διονύσι, Ψυχρό.

1


Πολλά από τα αρχαία τοπωνύμια της Κρήτης έφθασαν σ' εμάς μέσω γραπτών παραδόσεων ενώ ταυτόχρονα χρησιμοποιούνταν στον προφορικό λόγο. Πρόκειται σε ορισμένες περιπτώσεις για ονόματα γνωστών πόλεων της ελληνικής περιόδου και μάλιστα ορισμένα μνημονεύονται ως προελληνικά πχ. Πραισός, Λαμπηνή (Λάππα), Χερσόνησος, Γεράπετρο, Μώδι, Δράμια, Λέφτερνα, Ελούντα, Ρέθεμνος, Αξός, Νίστρωνας (Ιστρών), Ροτάσι, Βιάννος, Ανώπολις, Πύργος, Αράδενα, Μάλλες, Σίβα, Πάνορμο, Αιτάνια, Γαύδος, Νίδα , Κέντρος.

Σημαντικό είναι πως σε πολλά διατηρήθηκε αναλλοίωτη και η αρχαιοτάτη προφορά του τοπωνυμίου. Γιούχτας (Ιυτός), Σουμπάλλουσα (Συμβάλλουσα) Σούγια (Συία), Ντία (Δία).

Ελάχιστα είναι στην Κρήτη τα ρωμαϊκά τοπωνύμια: Πραιτώρια, Στάβιες, Ρούστικα ίσως και Πόμπια.

Άλλη κατηγορία τοπωνυμίων στην Κρήτη είναι τα βυζαντινά: Αντισκάρι, Δρογγάρι, Απεσωκάρι, Μαγαρικάρι, Μοίρες (τιμάρια). Σε αυτή την κατηγορία υπάγονται και τα τοπωνυμία αρχοντορωμαίων όπως Σκορδίλω, ή βενετών ευγενών όπως Μουσούρω.

Ελάχιστα είναι τα υπολείμματα της Αραβοκρατίας: Κατσαμπάς, Αποσελέμης, Αμιρά, Σαρακήνα, Σαρακηνόβιγλα, Ατισπάδες, Ατσιπόπουλο, αλλά και της Βενετοκρατίας : Μονοπάρι, Μονοφάτσι, Μαλεβίζι, Σπιναλόγγα.

Είναι χαρακτηριστικό πως  τα ελάχιστα τοπωνύμια που υποδεικνύουν εγκατάσταση ξενόγλωσσων στην Κρήτη φέρονται τυπικά και ουσιαστικά να είναι ελληνικά και τούτο γιατί σχηματίστηκαν από ελληνικά ονόματα: Σκλαβοπούλα, Σκλαβεροχώρι, Σκαλβόκαμπος, Βουργάρω, Βαρβάρω, Αρμένοι, Βαρβάροι. Όλα δείχνουν πως τα ονόματα αυτά επιβλήθηκαν από τους έλληνες περίοικους κι όχι από τους ξένους εγκαταστημένους εκεί, που έτσι κι αλλιώς ήταν λίγοι.

 Όσο για τα τουρκικά τοπωνύμια, όσο κι αν φαίνεται περίεργο είναι ελάχιστα κι αυτό επειδή ως γνωστόν στην Κρήτη έγινε εξισλαμισμός κι όχι άξια λόγου εγκατάσταση Τούρκων.

22

Θα πρέπει να σταθούμε εξάλλου σε μια ειδική κατηγορία τοπωνυμίων που προέκυψε εξαιτίας της μετονομαστικής πολιτικής του ελληνικού κράτους η οποία στόχο είχε τον εξελληνισμό των τοπωνυμίων και  στο τέλος κατέληξε σε μια τάση εξευγενισμού τους . 

Έτσι βλέπουμε το χωριό Σκιλλούς, από το φυτό Σκίλλα, να μετατρέπεται σε Καλλονή, ο συνοικισμός Μουχτάρω μετονομάσθηκε σε Ευαγγελισμό, τα Μετόχια Καμαριώτη, έγιναν Αηδονοχώρι. Το Πηγαιδούρι, αν και προέρχονταν από το πηγάδι, κι όχι από το γαιδούρι, έγινε Πολυθέα. Το χωριό Βαρβάρω μετονομάσθηκε σε Αρχάγγελο, (Βάρβαροι ονομάζονταν από τους Βυζαντινούς οι ξένοι μισθοφόροι), το Κανλί Καστέλλι  έγινε Προφήτης Ηλίας, αντί έστω να μετονομασθεί Λύκαστος το οποίο ήταν πιο κοντά του αρχαιολογικά ενώ η βυζαντινή Κατούνα μετονομάσθηκε σε Άγιο Δημήτριο.


Όπως εύστοχα παρατηρούσε τότε  η Εταιρεία Κρητικών Ιστορικών Μελετών, στις περιπτώσεις που είχαμε τούρκικα ή ξενικά τοπωνύμια δεν έγινε καμία προσπάθεια κατά τη μετονομασία να υιοθετηθεί έστω η προγενέστερη αρχαία ή μεσαιωνική ονομασία ή άλλη ιστορικά και αρχαιολογικά στηριζόμενη. 

Έτσι για παράδειγμα μιμηθήκαμε τους Αθηναίους και όταν έπρεπε να μετονομαστεί η περιοχή Τεκές της δώσαμε το όνομα Αμπελόκηποι . Μάλιστα όσοι είχαν την ευθύνη μετονομασιών κατέφευγαν σε πολύ κοινά ονόματα όπως Καλλιθέα, Πολυθέα, Κρυονέρι ή σε ονόματα Αγίων .