Ο διεθνούς κύρους καθηγητής C.Perrone* στην συνέντευξή του λέει πως,
«δεν είναι οι ανεμβολίαστοι που μολύνουν αλλά οι εμβολιασμένοι και πρέπει να απομονωθούν»,
ενώ αποκάλυψε πως στο Ισραήλ το εμβόλιο σταμάτησε να είναι υποχρεωτικό σε υγειονομικούς, φοιτητές γιατί έφτασαν τα πρόθυρα του εμφυλίου τσακώνονταν μέσα στις οικογένειες.
«Συμμετείχα λοιπόν στη διαχείριση αρκετών επιδημιών και πανδημιών, με διαφορετικές κυβερνήσεις, και όταν είδα πώς διαχειριζόταν η επιδημία από τον Φεβρουάριο-Μάρτιο του 2020, έμεινα έκπληκτος. Είδα ότι ήταν εντελώς τρελό.
Γι' αυτό μίλησα στα ΜΜΕ, αλλά τώρα λογοκρίνομαι στα ΜΜΕ. Δεν είμαι αντι-εμβoλιαστής, γιατί έγραψα την πολιτική εμβολίων της Γαλλίας για πολλά, πολλά χρόνια.
Αλλά το πρόβλημα είναι ότι τα προϊόντα που ονομάζουν «εμβόλια» κατά του Covid-19 δεν είναι πραγματικά εμβόλια. Αυτό είναι το πρόβλημά μου», είπε ο C.Perronne.
Ο δημοσιογράφος Brian Gerrish τον ρώτησε: «Αν δεν είναι εμβόλια, πώς θα τα ονομάζατε;»
Αλλά όταν εγχύετε μηνυματοδότη RNA για να παράγει μια τεράστια ποσότητα πρωτεΐνης, ένα κομμάτι του ιού SARS-CoV-2, δεν μπορείτε να ελέγξετε τη διαδικασία», απάντησε ο καθηγητής. «Ίσως γενετικοί τροποποιητές. Δεν είμαι σίγουρος ποιος είναι ο σωστός όρος από επιστημονική άποψη.
Και συνέχισε: «Και το πρόβλημα είναι ότι, στα ανθρώπινα κύτταρα, γνωρίζουμε ότι το RNA μπορεί να επιστρέψει στο DNA, συνήθως πηγαίνει από DNA σε RNA αυτό μπορεί να είναι λίγο δύσκολο να το καταλάβει ένα γενικό κοινό αλλά μπορεί να γίνει και αντίστροφα, επειδή έχουμε στα χρωμοσώματά μας, στο γονιδίωμά μας, γονίδια στο DNA μας από ρετροϊούς, ζωικής προέλευσης αιώνες ή χιλιετίες πριν, και αυτά μπορούν να κωδικοποιήσουν ένζυμα προς την αντίστροφη κατεύθυνση.
Νομίζω ότι πρέπει να κάνετε αυτήν την ερώτηση στους πολιτικούς, γιατί στην ιστορία της ιατρικής των μολυσματικών ασθενειών, δεν έχει συμβεί ποτέ ένα κράτος ή πολιτικοί να συστήσουν τον συστηματικό εμβολιασμό δισεκατομμυρίων ανθρώπων στον πλανήτη για μια ασθένεια της οποίας το ποσοστό θνησιμότητας είναι 0,05% όπως είναι σήμερα. Αυτό είναι πολύ χαμηλό ποσοστό θανάτων!Έτσι γνωρίζουμε τώρα (δημοσιεύτηκε επίσημα) και τώρα βρίσκουμε, στο ανθρώπινο γονιδίωμα, αλληλουχίες DNA που αντιστοιχούν στο RNA του ιού. Αυτό είναι απόδειξη ότι επιβεβαιώθηκε τώρα αυτό που είπα σε ανοιχτή επιστολή τον Δεκέμβριο [2020], λέγοντας ότι ήταν επικίνδυνο να εγχυθούν αυτά τα προϊόντα. Και όλες οι κυβερνήσεις συνεχίζουν! Για μένα αυτό είναι ένα μεγάλο λάθος.
Έτσι δεν καταλαβαίνω γιατί οι πολιτικοί και οι διάφορες αρχές των διαφορετικών χωρών ζητούν μαζικούς εμβολιασμούς όταν η ασθένεια είναι τόσο ήπια. Και γνωρίζουμε ότι πάνω από το 90% των κρουσμάτων αφορούν πολύ ηλικιωμένους.Και όλοι ανησυχούν ότι υπάρχει μια νέα λεγόμενη “παραλλαγή Delta” που προέρχεται από την Ινδία, αλλά στην πραγματικότητα όλες αυτές οι παραλλαγές είναι όλο και λιγότερο μολυσματικές και τώρα γνωρίζουμε ότι [με] το λεγόμενο “εμβόλιο”, ο πληθυσμός που εμβολιάζεται μαζικά, είναι σε αυτούς τους ανθρώπους που εμφανίζονται οι παραλλαγές.
Και μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε: έχουμε θεραπείες. Υπάρχουν εκατοντάδες δημοσιεύσεις που δείχνουν ότι οι πρώτες θεραπείες λειτουργούν: υπάρχει υδροξυχλωροκίνη, αζιθρομυκίνη, ιβερμεκτίνη, ψευδάργυρος, βιταμίνη D και ούτω καθεξής – λειτουργούν!
Σε πολιτείες όπου οι άνθρωποι έλαβαν θεραπεία με ιβερμεκτίνη, ψευδάργυρο, δοξυκυκλίνη και βιταμίνη D, η επιδημία παρέμεινε σε πολύ χαμηλό ρυθμό και έληξε αρκετά γρήγορα.Υπάρχουν δημοσιεύσεις, οπότε όλα αυτά τα προϊόντα, αυτά τα λεγόμενα «εμβόλια» είναι άχρηστα, επειδή μπορείτε να ελέγξετε τέλεια μια επιδημία.
Αλλά στις πολιτείες όπου απαγορεύθηκαν αυτές οι αντιβιοτικές και αντιικές θεραπείες που δρουν στον ιό, και όπου προωθήθηκε το «εμβόλιο» και επίσης το Remdesivir (προερχόμενο από τη Γαλλία και το Βέλγιο, επειδή το Remdesivir ήταν τόσο τοξικό και αναποτελεσματικό) το βλέπουμε υπάρχει επανεμφάνιση της επιδημίας, με νέους νεκρούς.
Τα εμβολιασμένα άτομα εκτίθενται σε νέες παραλλαγές, έχει αποδειχθεί σε πολλές χώρες ότι τα εμβολιασμένα άτομα πρέπει να τεθούν σε καραντίνα και να απομονωθούν από την κοινωνία.
Τα μη εμβολιασμένα άτομα δεν είναι επικίνδυνα. Τα εμβολιασμένα είναι επικίνδυνα για τους άλλους. Αυτό έχει αποδειχθεί στο Ισραήλ, όπου έχω συνεχή επαφή με πολλούς γιατρούς».
Για τις μεταλλάξεις είπε:
«Έχουν μεγάλα προβλήματα στο Ισραήλ τώρα: σοβαρά κρούσματα στα νοσοκομεία είναι μεταξύ εκείνων που εμβολιάστηκαν. Και στο Ηνωμένο Βασίλειο, το πρόγραμμα εμβολιασμού ήταν μεγαλύτερο και υπάρχουν προβλήματα αλλά επίσης οι “παραλλαγές” δεν είναι πολύ επικίνδυνες. Όλες οι “παραλλαγές” από πέρυσι είναι όλο και λιγότερο μολυσματικές.
Αυτή είναι πάντα η ιστορία με τις μολυσματικές ασθένειες... Φυσικά, η επιδημία συνεχίστηκε, αλλά οι “παραλλαγές” ήταν όλο και λιγότερο μολυσματικές. Ξέρετε, τον Αύγουστο του 2020 είπαν, “Η” ισπανική παραλλαγή “θα σκοτώσει όλη την Ευρώπη!” – αλλά τελικά, δεν υπήρχε κανένα πραγματικό πρόβλημα.
Μετά από αυτό, είπαν: “Η βρετανική παραλλαγή!”, και μετά από αυτό, “Η παραλλαγή της Νέας Ζηλανδίας!”, και “Η αμερικανική παραλλαγή!”, και “Η Νοτιοαφρικάνικη παραλλαγή! “, και ούτω καθεξής. Όλα αυτά είναι απλώς υλικό πολυμέσων.
Δεν είναι επιστημονικό. Η “παραλλαγή Δέλτα” είναι πολύ χαμηλής μολυσματικότητας. Αν κοιτάξετε τα επίσημα ποσοστά ασθενειών και θανάτων στη Βραζιλία και την Ινδία, οι οποίες ήταν οι δύο τελευταίες χώρες στον κόσμο με ενεργή μετάδοση της νόσου, όλες οι καμπύλες έχουν πέσει.
Και τώρα η επιδημία έχει σχεδόν τελειώσει σε πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο. Ωστόσο, οι κυβερνήσεις αναγκάζουν τους πολίτες τους να εμβολιαστούν με αυτά τα λεγόμενα “εμβόλια” και σε χώρες όπου έχει τελειώσει».
Τι είπε για τα ΜΜΕ
«Και είμαι βαθιά σοκαρισμένος από όλους αυτούς τους αποκαλούμενους “ειδικούς” που είναι σύμβουλοι των αρχών μας, οι οποίοι είναι καθημερινά στην τηλεόραση, οι περισσότεροι από αυτούς εκφράζουν τεράστιες συγκρούσεις συμφερόντων με τις φαρμακευτικές εταιρείες.
Είναι ένα μεγάλο σκάνδαλο. Νομίζω ότι όλοι αυτοί οι τύποι στα ΜΜΕ πρέπει να απολυθούν, αν πρέπει να ακολουθήσουμε τη γαλλική νομοθεσία, και επίσης εκείνοι από άλλες ευρωπαϊκές χώρες θα πρέπει να απολυθούν από επίσημες επιτροπές. Δεν πρέπει πλέον να είναι σύμβουλοι δεν πρέπει να είναι πρόεδροι ομάδων.
Ήμουν πρόεδρος του Ανώτατου Συμβουλίου Δημόσιας Υγείας για τις Λοιμώδεις Νόσους για δεκαπέντε χρόνια, οπότε τα ξέρω όλα αυτά. Γνωρίζω όλο το σύστημα. Για μένα, είναι ένα μεγάλο σκάνδαλο».
Για τις παρενέργειες
«Στο παρελθόν, με άλλα πραγματικά εμβόλια, υπήρχαν κάποιες κρίσεις, προβλήματα με ορισμένες παρενέργειες, αλλά ούτε για μένα ούτε ανάμεσα στους φίλους και την οικογένειά μου δεν έχω δει ποτέ τόσο σοβαρές παρενέργειες.
Γνωρίζω ακόμη και δύο θανάτους στο περιβάλλον μου τη μητέρα ενός φίλου και έναν άντρα που ήταν ξάδερφος ενός άλλου φίλου, ο οποίος πέθανε από το “εμβόλιο”. Προσωπικά, ως Γάλλος πολίτης, βλέπω γύρω μου περιπτώσεις θανάτου, περιπτώσεις παράλυσης.
Μια γυναίκα, γειτόνισσα που εμβολιάστηκε λίγες ημέρες αργότερα, ανέπτυξε κακοήθη υπέρταση. Δεν είχε ποτέ υπέρταση υψηλή αρτηριακή πίεση σε όλη της τη ζωή. Αρκετές θρομβώσεις, μερική παράλυση, αρθραλγικά προβλήματα πόνος στις αρθρώσεις, γύρω μου έχω δει πολλές περιπτώσεις.
Νομίζω ότι οι βάσεις δεδομένων [ανεπιθύμητων ενεργειών] σε ορισμένες χώρες δεν είναι ακριβείς, γιατί σε περίπτωση που μπόρεσα να δω, το ξέρω οι γενικοί ιατροί οικογενειακοί γιατροί δεν ήθελαν να αναφέρουν τον θάνατο ή την παρενέργεια στις αρχές, λέγοντας: “Όχι, αυτό είναι απλώς σύμπτωση!”.
Πολλές, πολλές παρενέργειες δεν αναφέρθηκαν. Εάν υπάρχει εγκεφαλικό επεισόδιο, λένε: “Ω, όχι, δεν είναι το εμβόλιο. Είναι [μόνο] εγκεφαλικό επεισόδιο. Αυτό το άτομο ήταν ηλικιωμένο, οπότε είναι φυσιολογικό να πάθει εγκεφαλικό επεισόδιο.”
Επειδή μιλάω με τους ασθενείς μου (έχω ασθενείς που είναι κορυφαία στελέχη εταιρειών), ξέρω μου λένε ότι οι γιατροί των μεγάλων εταιρειών όπου έχουν «εμβολιαστεί» πολλοί εργαζόμενοι (δεν μου αρέσει να χρησιμοποιώ αυτόν τον όρο «εμβολιασμένος») είδαν ότι είχαν προβλήματα, αλλά οι γιατροί εργασίας δεν ήθελαν να αναφέρουν τα περιστατικά στη γαλλική αρχή.
Συνεπώς, δεν υπάρχει σύνδεση με το “εμβόλιο”, αλλά μια “σύμπτωση”.
Αν συγκρίνουμε τη γαλλική βάση δεδομένων με την ολλανδική βάση δεδομένων, με το ίδιο ποσοστό εμβολιασμένων ασθενών και στους δύο πληθυσμούς, το ποσοστό αναφοράς είναι πολύ χαμηλότερο στη Γαλλία όπως αναφέρθηκε από το News Column του Ηνωμένου Βασιλείου στις 30 Ιουλίου 2021 από τις 10:50 μ.μ.
Δεν είναι φυσιολογικό!
Αλλά αν κοιτάξουμε τότε σε ευρωπαϊκό επίπεδο, βλέπουμε ότι υπάρχουν πολλοί θάνατοι και σοβαρές παρενέργειες.
Γνωρίζουμε αυτό αναγνωρίζεται επίσημα από το CDC, τα Κέντρα Ελέγχου Νοσημάτων στις Ηνωμένες Πολιτείες ότι πολλοί νέοι που «εμβολιάστηκαν» είχαν καρδιακά προβλήματα: μυοκαρδίτιδα, φλεγμονή του καρδιακού μυός ή περικαρδίτιδα, φλεγμονή γύρω από την καρδιά.
Είναι λοιπόν επίσημο, αναφέρεται σε όλο τον κόσμο και αν κοιτάξουμε τη σύγκριση του ποσοστού θνησιμότητας αλλού, βλέπουμε ότι στα εμβολιασμένα παιδιά θα μπορούσε να είναι κοντά. Όπως γνωρίζουμε, τα παιδιά δεν αναπτύσσουν τη νόσο [Covid-19] σε υψηλή συχνότητα και πολύ λίγα παιδιά είχαν σοβαρά κρούσματα και το ποσοστό θανάτου [Covid] στα παιδιά είναι κοντά στο μηδέν.
Γνωρίζουμε τώρα ότι ο κίνδυνος θανάτου και σοβαρά προβλήματα είναι πολύ υψηλότερος εάν είστε εμβολιασμένος από ό, τι εάν δεν είστε [ως παιδί]. Και τώρα βλέπουμε σε ορισμένες χώρες ότι τα περισσότερα προβλήματα, των περιπτώσεων προέρχονται από εμβολιασμένα άτομα που μεταδίδουν την ασθένεια.
Και φυσικά, αυτός δεν είναι ο επίσημος λόγος, αλλά στη Γαλλία η κυβέρνηση λέει ψέματα: λένε: «Αν και έχουμε δει μερικές περιπτώσεις, φταίνε οι μη εμβολιασμένοι που μολύνουν τον εμβολιασμένο».
*Ο καθηγητής Perronne είναι επικεφαλής της ιατρικής υπηρεσίας στο νοσοκομείο Raymond Poincaré στο Garches, το πανεπιστημιακό νοσοκομείο των Βερσαλλιών-St Quentin κοντά στο Παρίσι.
Ήταν επίσης αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Συμβουλευτικής Ομάδας του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.
Σε εθνικό επίπεδο στην Γαλλία, πρόεδρος του Κολλεγίου Λοιμωδών και Τροπικών Νοσημάτων (CMIT), της Ομοσπονδίας Λοιμωδών Νοσημάτων (FFI, που ίδρυσε), του Ανώτατου Συμβουλίου Δημόσιας Υγιεινής (CSHP) και του Εθνικού Οργανισμού για Ασφάλεια φαρμάκων και προϊόντων υγείας (ANSM, πρώην AFSSAPS), η οποία αξιολογεί τους κινδύνους για την υγεία των φαρμάκων και είναι ο μόνος γαλλικός ρυθμιστής βιοϊατρικής έρευνας. Μέχρι το 2013, ήταν μέλος του επιστημονικού συμβουλίου του Γαλλικού Ινστιτούτου Έρευνας για τη Μικροβιολογία και τις Λοιμώδεις Παθήσεις (IMMI / INSERM).
Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι αρκετά τολμηρό για τα πουριτανά κομματόσκυλα,και το έχουν θάψει στη σιωπή.Νομίζω άλλωστε ότι όταν βγήκε σήκωσε μια ....κατακραυγή για προβολή λανθάνουσας ομοφυλοφιλίας
Απάντησηκαι λένε:"τι μεγαλοστομίες, πολιτικολογίες,συνθηματολογίες" και κάνουν πίσω,όπως κάνουν πίσω μπροστά στον εχθρό,αν δεν συνεργάζονται κιόλας μαζί του.Μα ποιός τους λογαριάζει;Ποιός γράφει για δαύτους;Δεν πα΄να κουρεύονται.
Η απάντηση κατ΄ευθείαν από τον ίδιο τον Ρίτσο.Αλλά δεν θα χορτάσουν ποτέ τα λογής κομματόσκυλα.
Τώρα πάλι τρώνε άλλους..
Υπάρχει οι καλόπιστες οπτικές, όπως της Βιβής Γ.
(http://www.blogger.com/profile/10605374477397136709) -
αλλά ιδεολογικά λαθεμένες (λέω εγώ...) αλλά και
η ΛΥΣΣΑ ΚΑΚΙΑ που έπιασε κάποιους, να κάνουν σώνει και καλά και το ΡΙΤΣΟ "κατά το δοκούν" ή σύμφωνα με τα μούτρα τους.
Ο ΡΙΤΣΟΣ -αρέσει ή όχι είναι μια στρατευμένη τέχνη υψηλής αισθητικής… που δεν υποτίμησε σε καμία περίπτωση την αλήθεια ότι «η αισθητική έχει τα δικά της μέτρα, τη δική της νομοθεσία. Δεν της είναι αρκετό εφόδιο το αίσθημα, η πηγαιότητα, η ειλικρίνεια, οι μεγάλες ιδέες, οι ηθικές αρχές, ούτε όλη η αλήθεια». Δούλευε εξάλλου με ακάματη προσπάθεια και αγάπη κάθε στίχο.
Όμως, πίστευε βαθιά στην κοινωνική και διαπαιδαγωγητική αξία της τέχνης. Ετσι τολμούσε ακόμα και να παραμερίσει αισθητικούς ενδοιασμούς μπροστά στην κοινωνική αξία ποιημάτων του, όπως για παράδειγμα τα “Συντροφικά Τραγούδια”, που εκδόθηκαν το 1981 προς τιμήν των 40 χρόνων του ΕΑΜ.
Αλλά και "από πάντα" ... ο πρώιμος, ο όψιμος, ο αίώνιος.
«…Μόνες περγαμηνές μας, τρεις λέξεις:
Μακρόνησος, Γυάρος και Λέρος. Κι αν αδέξιοι
μια μέρα σας φανούν οι στίχοι μας, θυμηθείτε μονάχα πως
γράφτηκαν
κάτω απ’ τη μύτη των φρουρών, και με τη λόγχη πάντα στο πλευρό μας.
Κι ούτε χρειάζονται δικαιολογίες -πάρτε τους γυμνούς, έτσι όπως είναι…»
(“Ο Ηρακλής κι εμείς”, 1968)
Ο Ρίτσος ειρωνευόταν την “καθαρή” ποίηση που μένει κλεισμένη στον εαυτό της, που δεν υπηρετεί την ανάγκη της κοινωνικής εξέλιξης, που δεν βλέπει τον άνθρωπο ως δραστήριο εργάτη και οικοδόμο της ζωής του, που δεν αναγνωρίζει στην ταξική πάλη την κινητήρια δύναμη που πάει μπροστά την ιστορία.
Για παράδειγμα, στο ποίημα “Α.Β.Γ.”, περιγράφοντας το κολαστήριο της Μακρονήσου, δεν παραλείπει να σχολιάσει:
«(Κι η Παναγιά του πόντου φλωροκαπνισμένη απ’ το σούρουπο
να σεργιανάει στην αμμουδιά
συγυρίζοντας τα σπίτια των μικρών ψαριών
καρφώνοντας μ’ ένα θαλασσινό σταυρό τη φεγγαρίσια της πλεξούδα)
Α.Β.Γ.
Α.Β.Γ
(Μιλούσαμε για μία ποίηση αιγαιοπελαγίτικη, ναι, ναι)
Α.Β.Γ»
(“Μακρονησιώτικα”, 1949)
Ο ίδιος διαχώρισε τον εαυτό του από αυτού του είδους την τέχνη:
«Αφήστε για την ώρα το φεγγάρι ν` ακουμπήσει το χλωμό του μέτωπο
Στον ώμο της Κυρίας με τας Καμελίας
ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΠΑΜΕ ΜΕ ΤΟ ΡΙΤΣΟ ΣΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ»
(“Φρυκτώρια”, 1978)
Ο Ρίτσος συνειδητά επέλεγε -ως μία ακόμα ένδειξη της κομματικότητάς του- να δημοσιεύει πρωτότυπα ποιήματά του στο “Ριζοσπάστη”.
Πιο χαρακτηριστική είναι η πρώτη έκδοση του “Επιτάφιου” λίγες μέρες μετά τα γεγονότα στη Θεσσαλονίκη, στις σελίδες του “Ρ”. Έγραφε για τους εργάτες, για το λαό. Γι’ αυτό και επέλεγε να δημοσιεύονται πολλά από αυτά στην εφημερίδα του λαού, στην εφημερίδα που εκπροσωπούσε και εκπροσωπεύει τα συμφέροντα των εργατών.
Γι’ αυτό και επέλεγε κάθε χρόνο να απαγγέλλει ποιήματά του στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του “Οδηγητή”, τη νεολαία του ΚΚΕ που αγαπούσε βαθιά, αυτή ήταν μία ξεχωριστή στιγμή και μία ξεχωριστή τιμή.
Στο 3ο Φεστιβάλ από τη σκηνή ακούστηκαν για πρώτη φορά, από τη φωνή του μεγάλου ποιητή, οι στίχοι:
«Είναι τα παιδιά της ΚΝΕ
που λένε στη ζωή το μέγα ναι»
(“Τα παιδιά της ΚΝΕ”, Αθήνα-Καρλόβασι, 1977)
Κάθε σταθμός στην ιστορία του Κόμματος ήταν για εκείνον πηγή έμπνευσης. Η πίστη του στο Κόμμα και στο σοσιαλισμό είναι διάχυτη στα ποιήματά του. Μεταφράζεται σε πείσμα, σε επιμονή, σε αισιοδοξία για την τελική νίκη. Εμπνέει και θα εμπνέει…
«Κι ο μπάρμπα Στάθης έχει βγάλει απ’ το μπαούλο το παλιό κασκέτο του.
Έβαλε τη Μαρία και του ’ραψε με κόκκινο σειρήτι: ΕΛΑΣ
Κι όλο χαμογελάει ο μπάρμπα- Στάθης στην παρέλαση
ΚΚΕ
Και βέβαια που θα γράψει πάνου στη βρυσούλα του: ΚΚΕ-
Τι χρώμα; Οχι άσπρο κίτρινο καλύτερα
Κίτρινο σαν τον ήλιο πάνου στα μεγάλα στάχυα-
Αχ όχι, κίτρινα είτανε τα προσωπάκια τους
αχ οι διακόσιοι της Πρωτομαγιάς- κίτρινα, κίτρινα
τα προσωπάκια τους στο χάραμα-
μην είναι αυτοί μες στ’ αυτοκίνητα με τα ελασίτικα τα δίκωχα;
Αυτοί ’ ναι θέ μου -ένας, δύο, τρεις, 4,5,8,16
20, 30, 35, 63-
Δεν πρόφτασε να τους μετρήσει -θα ‘τανε διακόσοι-
Πέρασαν τ’ αυτοκίνητα -που να μετρήσεις- είτανε οι Διακόσοι
-λοιπόν τι χρώμα; Κίτρινο; Οχι κίτρινο
Αχ και να μπόρειε να ζουπήξει την καρδιά του
Αχ έτσι δα με το χοντρό του δάχτυλο ναν τη ζουπήξει
Με το αίμα της καρδιάς του ναν το γράψει στη βρυσούλα του:
ΚΚΕ…»
(“Γειτονιές του Κόσμου”, Μακρόνησος, Αη-Στράτης, 1949-1951)
ΔΙΕΘΝΗΣ & ΔΙΕΘΝΙΣΤΗΣ
“…το πιο τρανό τραγούδι που έµαθα…
Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε”...
κλπ κλπ
Αρχίσαμε να το συζητάμε αυτό,τις "ιδεολογικά λαθεμένες"οπτικές μου,με τον hasta la victoria Siempre μέσω e-mail.Πολύ διαλεκτικά πρέπει να πω.
Δεν νομίζω να έχει νόημα να κάνουμε την συζήτησή μας-όσο κι εφόσον συνεχιστεί- εδώ.Κατά τα άλλα την πίστη του Ρίτσου στο Κόμμα του και στο σοσιαλισμό δεν την άγγιξα σαν θέμα.Νομίζω,hasta la victoria Siempre,το βλέπεις αυτό.
Και γιατί δεν το άγγιξα;Διότι κάθε πράγμα πρέπει,εκτιμώ,να μπαίνει στα σωστά ιστορικά και χρονικά πλαίσια.Ο Ρίτσος έφυγε το 1990.Τώρα έχουμε 2016.Σκέψου το.
Η φράση μου (Αλλά δεν θα χορτάσουν ποτέ τα λογής κομματόσκυλα.Τώρα πάλι τρώνε άλλους.. )κάτω από το σχόλιο του Λύσιππου δεν είναι μονοσήμαντη,ανήκει στο τώρα και συνεχίζει να με εκφράζει.Στην διάθεσή σου για διάλογο.
Κι όμως κάνετε λάθος,τον Αύγουστο του 2009 στο Ριζοσπάστη γίνεται ευνοϊκή κριτική για το θεατρικό έργο «το τερατώδες αριστούργημα» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μαυρίκιου που αντλεί υλικό από το έργο του Ρίτσου και το βιβλίο που παρουσιάζεις σήμερα εδώ και γράφονται τα εξής:Παράσταση, μάλιστα πρωτότυπης σύλληψης και δομής, που με αγάπη και θαυμασμό βιογράφησε τον ποιητή, υμνώντας όσα έζησε, πίστεψε, έπραξε και έγραψε. Μέγας, καθολικός ποιητής, δηλωμένος και μέσω όλων των έργων του, αμετάκλητα «στρατευμένος» κομμουνιστής, ερωτευμένος με την Επανάσταση για μια άλλη κοινωνία του ανθρώπου και του δίκιου ήταν ο Ρίτσος. Ερωτευμένος, με τον άνθρωπο, με το λαό και τους αγώνες του, με τη ρωμιοσύνη, με τη ζωή. Επόμενα ερωτευμένος και με τον έρωτα, τη φύση, την ομορφιά, την ποίηση, όλες τις τέχνες, ακόμα και με τα άψυχα αντικείμενα - έργα του ανθρώπου. Η ζωή του, οι ιδέες, οι αγώνες, τα πάθη - συντρόφων και δικά του, οι λέξεις του όλες έγιναν «σημαίες» όλων αυτών των ερώτων του. Αυτό ανέδειξε, αυτό είπε η παράσταση.
Απάντησηhttp://www.rizospastis.gr/wwwengine/page.do?publDate=5/8/2009&id=11203&pageNo=22&direction=1
απο 1985 σε 2009 μεσολαβούν 24 χρόνια.
Το σύνηθες στο ΚΚΕ, μετα από χρόνια το μαύρο γίνεται άσπρο και τούμπαλιν
Χώρια η μέθοδος "διασκευής" που κόβει και ράβει κατα το δοκούν.
Ξέρουμε πιά τις μεθόδους και τακτικές.
Εκεί που έφτυνε ο μεγάλος Ρίτσος φυτρώσανε οι βλαβιανοί αλλά και οι όψιμοι μπαλωματήδες του ριζοσπάστη!Βρε ουστ!
ΑπάντησηΓιάννης Ρίτσος - Ἡ ἀράχνη
στὸν τόμο: Ποιήματα 1958-1967, τόμ. Θ´,
ἔκδ. Κέδρος, Ἀθήνα, 1989, σ. 216.
Κάποτε, μιὰ τυχαία κι ἐντελῶς ἀσήμαντη λέξη
προσδίδει μιὰ ἀπροσδόκητη σημασία στὸ ποίημα,
ὅπως π.χ. στὸ ἐγκαταλειμμένο ὑπόγειο, ὅπου
κανεὶς δὲν κατεβαίνει ἀπὸ καιρό, τὸ μεγάλο, ἄδειο κιοῦπι.
στὸ σκοτεινό του χεῖλος περπατάει χωρὶς νόημα μιὰ ἀράχνη,
(χωρὶς νόημα γιὰ σένα, μὰ ἴσως ὄχι γιὰ κείνην).
Και εδω, τι εγραψεη σελιδα ...gay ekfansi
ΤΕΤΆΡΤΗ, 3 ΙΑΝΟΥΑΡΊΟΥ 2018
Στὸν Στεμνὴ ἀπάντησε ὁ ποιητής Κώστας Μύρης καὶ μάλιστα μὲ τὸ πραγματικό του ὄνομα, Κώστας Γεωργουσόπουλος, στὸ ἄρθρο του
Γνωστὴ ἡ μέθοδος. Σκοπὸς νὰ γίνει σούσουρο γιὰ τὸν τολμηρὸ νεανία ποὺ ξεγύμνωσε τὸ εἴδωλο καὶ ἄλλα ἠχηρά παρόμοια. Καὶ βέβαια, ὁ Ρίτσος, ὅπως ὁ καθένας δὲν εἶναι ταμποῦ. Ἀλλὰ τὰ ζντανοφάκια δὲν ξέρουν καὶ δὲν μποροῦν νὰ κρίνουν ποιητὲς γιατὶ δὲν τοὺς ἀφήνουν τὰ φάλαρα. Σκέψου νὰ κρίνεις ἕναν ποιητή ἀπὸ τὰ θέματά του. Ἐκεῖ εἶναι ἀκόμα τὰ μειράκια».