ΚΑΜΑΡΩΣΤΕ ΜΠΟΥΡΔΟΛΟΓΙΑ ΠΕΡΙ ΛΕΥΚΗΣ ΨΗΦΟΥ,ΠΟΥ ΣΤΟΧΕΥΕΙ ΣΕ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΚΟ "ΔΙΟΡΙΣΜΟ ΝΕΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ"!!!...(ανυπόγραφο!!! από την επίσημη ιστοσελίδα της "σπίθας" του Μ.Θεοδωράκη...)

ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΘΟΥΝ ΟΙ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ;

Πως μπορούμε να τους μαυρίσουμε επιλέγοντας την λευκή ψήφο;

(το πλήρες μπουρδολόγημα είναι αναρτημένο στην "επίσημη ιστοσελίδα της σπίθας")

"...Τι συμβαίνει όταν το 50% + 1 του εκλογικού σώματος ψηφίσει λευκό;
Έχουμε ακούσει πολλές φορές ότι στην Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα και αυτό γιατί η βούληση του λαού, που εκφράζεται μέσω των εκλογών, δίνει λύσεις σε όλα τα πολιτειακά θέματα.  Ο πολίτης -εκλογεύς δια της ψήφου του εκφράζει, κατά πρώτο λόγο, την προσωπική του θέληση ενασκών το εκλογικό του δικαίωμα, την θέληση όμως αυτή το ισχύον δίκαιο αναγνωρίζει ως κρατική θέληση και συνδέει προς αυτή με την άσκηση κρατικής λειτουργίας συναπτόμενες έννομες συνέπειες. Οι συνταγματικές αρχές που διέπουν την ψήφο και την ψηφοφορία είναι: 1. η αρχή της Καθολικής ψηφοφορίας α.51 παρ.3 του Συντάγματος  2.   η αρχή της Ισότητας της ψήφου  3. η αρχή της Άμεσης ψηφοφορίας 4. η αρχή της Μυστικής ψηφοφορίας και 5. η αρχή της Υποχρεωτικής ψηφοφορίας. Τα ψηφοδέλτια τα διακρίνουμε σε έγκυρα, άκυρα και λευκά. Το κάθε ένα από αυτά τα ψηφοδέλτια έχει την δικιά του αρίθμηση κατά την εξαγωγή τους από την κάλπη. Τα έγκυρα εκφράζουν την επιλογή προτάσεων που δίδουν τα εκάστοτε πολιτικά κόμματα. Τα άκυρα καταδεικνύουν παραβίαση της αρχής της μυστικής ψηφοφορίας και τέλος η λευκή ψήφος αποτελεί, αρνητική ή ουδέτερη, πολιτική τοποθέτηση και αποκηρύσσει  στις προτεινόμενες προτάσεις των κομμάτων.

Όταν το ποσοστό της λευκής ψήφου είναι κάτω από το 50% του εκλογικού σώματος δείχνει την αδυναμία των πολιτών να εκφρασθούν με τα υπάρχοντα πολιτικά κόμματα.

Τι συμβαίνει στην περίπτωση που οι λευκές ψήφοι αποτελούν το 50% συν 1 του εκλογικού σώματος;
Όταν το ποσοστό της λευκής ψήφου είναι πάνω από το 50% +1 του εκλογικού σώματος δείχνει την αδυναμία των πολιτικών κομμάτων να εκφράσουν των κυρίαρχο λαό!!  Υπάρχει πρόβλημα αντιπροσώπευσης και έκφρασης του κυρίαρχου λαού  από τους υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με βάση την αρχή της Δεδηλωμένης (δήλωση της ελεύθερης βούλησης του λαού που εκφράζετε από την ψηφοφορία), την αρχή της Λαϊκής Κυριαρχίας (πλειοψηφία του λαού) και την αρχή της Ισότητας της ψήφου (όλες οι ψήφοι των πολιτών είναι ίσες) πρέπει να διαλύσει τους υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς, να ορίσει υπηρεσιακή κυβέρνηση.Κατόπιν να δώσει εντολή σχηματισμού νέων πολιτικών σχηματισμών προκειμένου να εκφράσουν την λαϊκή  βούληση...."
-ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η "ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ" ΛΟΙΠΟΝ,ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΟΤΑΤΑ ΔΗΜΗΤΡΟΚΑΛΗΣ-" ΙΔΡΥΜΑ ΠΟΛΙΤΙΖΩ"-ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ-ΜΙΚΗΣ!!! ΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΕΠΙΔΙΟΡΘΩΤΩΝ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΠΟΥΛΙΑ,ΟΠΩΣ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ ΚΑΙ ΚΥΚΛΟΙ ΤΟΥ ΣΚΛΗΡΟΥ ΠΥΡΗΝΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΕΛΙΤ... ΓΙΑΥΤΟ ΛΕΝΕ ΠΩΣ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ "ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ",ΑΛΛΑ, ...ΧΩΡΙΣ ΚΑΝ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ,ΜΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΟΚΓΛΥΦΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑΠΗΔΕΣ... ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΕΜΗΣΑΝ ΥΠΟΥΛΑ,ΜΕ ΙΝΤΡΙΓΚΑ ΚΑΙ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΥΣ ΤΗΝ ΡΙΖΙΚΑ ΑΝΤΙΘΕΤΗ,ΤΗ ΜΟΝΗ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΜΕΣΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΑΠΟΨΗ,ΑΥΤΗΝ ΤΟΥ ΚΑΖΑΚΗ, ΟΙ "ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ"-ΝΕΟΕΥΡΩΛΙΓΟΥΡΗΔΕΣ...

Η πρωτοβουλία ακαδημαϊκών στήνει ξόβεργα για μπούφους!...

Τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται..

 Την Τρίτη 31 Μαΐου 2011, στις 7 το απόγευμα, στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών θα πραγματοποιηθεί μεγάλη ανοιχτή συγκέντρωση με πρωτοβουλία του Πρύτανη του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Θεοδόση Πελεγρίνη, του μεγάλου έλληνα μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη και των καθηγητών Γιώργου Κασιμάτη, Γιώργου Κατρούγκαλου, Νότη Μαριά, Κώστα Μπέη και Κώστα Χρυσογόνου.

Ποιος είναι ο στόχος αυτής της ανοιχτής συγκέντρωσης; Να καταγγελθεί η Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης θα έλεγε κάποιος που είναι τόσο αφελής, ώστε δεν μπορεί να διακρίνει τις μεθοδεύσεις νομιμοποίησης του καθεστώτος κατοχής και εκποίησης της χώρας που κρύβονται πίσω της. Η συγκεκριμένη εκδήλωση ποντάρει στο γεγονός ότι αρκεί κάποιος να φωνάζει αρκετά δυνατά ενάντια στην Δανειακή για να φανεί ότι δήθεν είναι ενάντια και στο καθεστώς που της έχεις επιβληθεί από την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ.

Η πρόσκληση στην εκδήλωση-συγκέντρωση απευθύνεται, σύμφωνα με τους διοργανωτές, σε κάθε πατριώτη που θέλει να διατρανώσει την αντίθεσή του στην υποτέλεια της ελληνική κοινωνίας και την απαξίωση του δημόσιου πλούτου της Ελλάδας.

Όμως εντελώς τυχαία δεν λένε απολύτως τίποτε ούτε για το χρέος, ούτε για το ευρώ. Οι μεγάλοι μας αυτοί καθηγητές και ποικίλοι επώνυμοι επικεντρώνουν την κριτική τους στην Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης για να πετύχουν τι; Μα για να απαλειφθούν οι επαχθείς όροι της, όπως μας λέει ο κ. Κασιμάτης. Δηλαδή αν οι επαχθείς όροι έφευγαν από την εν λόγω Σύμβαση, όλα θα ήταν εντάξει; Θα έπρεπε να αποδεχθούμε τον «μηχανισμό στήριξης» με βάση τον οποίο εκποιείται η χώρα;

Και το επαχθές χρέος, τι πρέπει να γίνει με αυτό; Γιατί μιλάτε για την επαχθή σύμβαση και δεν λέτε κουβέντα για το επαχθές χρέος; Γιατί δεν καλείτε τον ελληνικό λαό να απαιτήσει την μη αναγνώριση και τη διαγραφή του; ‘Η μήπως περιμένετε να βγάλει τα «επιστημονικά» της πορίσματα η δήθεν έρευνα της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου, ενώ την ίδια ώρα η χώρα και ο λαός της χάνεται;

Μήπως τελικά αυτό που επιδιώκετε είναι να καλύψετε το κενό της πολιτικής νομιμοποίησης που υπάρχει σήμερα στο καθεστώς κατοχής και εκποίησης;

Το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα έχει θέσει ξεκάθαρα το δίλημμα: Με το ευρώ και ξερό ψωμί, ή επιστροφή στο εθνικό νόμισμα; Εσείς τι απαντάτε σ’ αυτό; Ή μήπως δεν σας ενδιαφέρει;

Πώς γίνεται και ενώ κόπτεστε για την εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία της χώρας, δεν λέτε κουβέντα για το καθεστώς κατάλυσής της μέσα στην ΕΕ και την ΟΝΕ; Γιατί άραγε; Εκτός πάλι κι αν είστε τόσο αδαείς ώστε να θεωρείτε ότι μια χώρα υπό κατοχικό νόμισμα, όπως είναι το ευρώ και υπό τον έλεγχο του πιο αδίστακτου καρτέλ κεντρικών τραπεζών που έχει γνωρίσει ποτέ η ευρωπαϊκή ιστορία, μπορεί να διατηρεί την εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία.

Είναι τυχαίο το γεγονός ότι ενώ διαρρηγνύεται τα ιμάτιά σας για την επαχθή και παράνομη δανειακή σύμβαση, δεν λέτε κουβέντα για την ενσωμάτωσή της στην Συνθήκη του Ευρώ μέσα από την «οικονομική διακυβέρνηση» και τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης, δηλαδή τον μόνιμο ευρωπαϊκό μηχανισμό ελεγχόμενων χρεοκοπιών και εκποίησης χωρών; Μήπως αυτός είναι ο στόχος σας; Να καταγγείλετε την εκποίηση της χώρας μέσω της δανειακής σύμβασης για να την παραδώσετε ήσυχα-ήσυχα στην εκποίηση και την διάλυση μέσω του Συμφώνου του Ευρώ και του ΕΜΣ;

Την εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία δεν μπορούν να την επικαλούνται όσοι δέχονται να την ξεπουλούν προς όφελος της ΕΕ και του ευρώ. Δεν μπορούν να μιλάνε για την αντίθεσή τους στην απαξίωση του δημόσιου πλούτου της χώρας όσοι αποδέχονται την εξυπηρέτηση του τοκογλυφικού και απολύτως καταχρηστικού δημόσιου χρέους της χώρας. Δεν είναι παρά εξίσου δωσίλογοι, όσο και οι σημερινοί κυβερνήτες. Ότι κι αν προφασίζονται. Ότι κι αν επικαλούνται.

Δυστυχώς οι ίδιοι που για δεκαετίες δεν είπαν κουβέντα για την καταστροφική πορεία της χώρας. Οι ίδιοι που συνέργησαν ή συγκάλυψαν αυτήν την πορεία, όλα αυτά τα χρόνια, έρχονται σήμερα τιμητές με πρόσχημα την καταγγελία της δανειακής σύμβασης. Χωρίς βέβαια να λένε κουβέντα για την ταμπακέρα, δηλαδή το καθεστώς χρεοκοπίας, εκποίησης και πτώχευσης υπό το ευρώ. Αλλού στοχεύουν. Προτάσσοντας ο καθένας την προσωπική του ατζέντα, τις δικές τους ιδιοτελείς φιλοδοξίες, εξαργυρώνοντας διαμαρτυρημένες επιταγές ή σκοτεινές υποχρεώσεις προς το σύστημα εξουσίας, έρχονται να θέσουν ανοιχτή υποψηφιότητα για την διακυβέρνηση «εθνική συνεννόησης», που ετοιμάζεται στο παρασκήνιο.

Μην τους κάνετε την χάρη. Μην τους αφήσετε να σας ξεγελάσουν με την ρητορική αντίθεσή τους στη δανειακή σύμβαση. Μην τους επιτρέψετε να νομιμοποιήσουν την εκποίηση και την διάλυση της χώρας με το Σύμφωνο του Ευρώ και τον ΕΜΣ.

Δεν είναι τυχαίο ότι επιλέγουν να καταφέρονται ενάντια στην υπάρχουσα κομματοκρατία και στο φαύλο πολιτικό σύστημα απαλλάσσοντας τα αφεντικά του, εντός και εκτός Ελλάδας, από κάθε ευθύνη. Η τυφλή καταγγελία της πολιτικής φαυλοκρατίας ήταν πάντα το πρόσχημα για την καταστολή των δημοκρατικών ελευθεριών από κάθε είδους χούντα. Μην τους επιτρέψετε να φέρουν την χούντα της «εθνικής συνεννόησης».

Δεν έχουμε ανάγκη από «σωτήρες», ούτε από ξεπεσμένους επαγγελματίες που νομίζουν ότι αποτελούν το Α και το Ω αυτού του κόσμου. Την λύση θα την δώσει ο ίδιος ο λαός, αρκεί να βρίσκεται σε διαρκή επαγρύπνηση και να μην παραμυθιάζεται από ανούσιες φλυαρίες που καλούν σε σικέ αντίσταση. Είμαστε σε κρίσιμη καμπή. Το αμέσως επόμενο διάστημα θα κρίνει πολλά. Μην τους αφήσετε να σας καβαλίσουν. Τα δεσμά με τα οποία σφυρηλατείται η υποτέλεια της χώρας και η δουλεία του λαού είναι σήμερα το χρέος και το ευρώ. Όποιος εμφανίζεται να τα αγνοεί, τότε είναι άσχετος, ή πολύ απλά ύποπτος.

Δημήτρης Καζάκης

Τα αιτήματα του Ισπανικού Κινήματος

Επειδή κανένας (ακόμα) δεν δημοσίευσε τα ΑΙΤΗΜΑΤΑ του Ισπανικού Κινήματος που έχει καταλάβει τις Πλατείες ΟΛΩΝ των ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ πόλεων εδώ και έξι μέρες έως σήμερα Κυριακή 22/5, ημέρα τοπικών εκλογών (δημοτικών και περιφερειακών), ιδού η μετάφραση των ΑΡΧΙΚΩΝ αιτημάτων όπως παρουσιάζονται στην ιστοσελίδα του πρώτου καλέσματος στιςι 15 Μάη.

Σε αυτά τα πρώτα αιτήματα προστίθονται διαρκώς νέα, όπως για συνεταιριστική και αλληλέγγυα αντικαπιταλιστική οικονομία, για λύσεις άμεσης δημοκρατίας και άλλα, μεταξύ αυτών και για αληθινή Καταδίκη της Δικτατορίας του Φράνκο και για την κατάργηση της βασιλείας.
Τα αιτήματα διαμορφώνονται συνέχεια, σε ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ σε όλες τις πλατείες των μεγάλων πόλεων της Ισπανίας, που λειτουργούν ΔΙΑΡΚΩΣ επί ΕΞΙ (6) συνεχόμενες ημέρες, ενώ παράλληλα λειτουργούν και ομάδες εργασίας για πιο ειδικευμένα θέματα.


1. ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΩΝ Της ΤΑΞΗΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ:

* Αυστηρός έλεγχος στην παρουσία ή μη των εκλεγμένων στις θέσεις τους. Ειδικές ποινές για παράλειψη καθήκοντος.

* Κατάργηση των προνομίων στην φορολογία, στα συντάξιμα έτη και τις πολλαπλές συντάξεις. Ισοτιμία του μισθού των εκλεγμένων αντιπροσώπων με το μέσο μισθό των Ισπανών συν τα απαραίτητα έξοδα για την άσκηση των καθηκόντων τους.

* Κατάργηση της ασυλίας των βουλευτών. Κατάργηση παραγραφής σε αδικήματα διαφθοράς..

* Υποχρεωτική δημοσίευση της περιουσίας όλων των κρατικών στελεχών.

* Μείωση των κρατικών στελεχών που είναι διορισμένοι.

2. ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ:

* Μοιρασμα των θέσεων εργασίας με την προώθηση μείωσης της εργάσιμης μέρας και άλλων μέτρων ωστε να μειωθεί η δομική ανεργία (να πέσει κάτω από το 5%)

* Σύνταξη στα 65 και καμία αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης μέχρι να εξαλειφθεί η ανεργία των νέων.

* Ευνοϊκές ρυθμίσεις για εταιρείες με λιγότερο από 10% προσωρινές συμβάσεις.

* Στραθερή δουλειά: απαγόρευση ομαδικών απολύσεων ή για αντικειμενικούς λόγους σε μεγάλες επιχειρήσεις ενώ υπάρχουν κέρδη, έλεγχος των επιχειρήσεων για να μην καλύπτουν με προσωρινά εργαζόμενους θέσεις που είναι για μόνιμους.

* Επαναφορά του επιδόματος ανεργίας 426€  για όλους τους μακροχρόνια άνεργους.

3. ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΙΚΙΑ:

* Να απαλλοτριώσει το κράτος τις κατοικίες που έχουν κατασκευαστεί και δεν είναι απούλητες για να τις διαθέσει με καθεστώς επιδοτούμενου ενοικίου.

* Επιδόματα ενοικίου για νέους και όλα τα άτομα με χαμηλά εισοδήματα.

* Να επιτρέπεται η αποπληρωμή του δανείου για την ακύρωση των υποθηκών.

4. ΠΟΙΟΤΙΚΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ:

* Κατάργηση άχρηστων εξόδων της δημόσιας διοίκησης και δημιουργία ανεξάρτητου ελέγχου του προϋπολογισμού και των εξόδων.

* Προσλήψεις προσωπικού Υγείας για να εξαφανιστούν οι λίστες αναμονής ασθενών.

* Προσλήψεις καθηγητών που θα εγγυούνται μικρό αριθμό μαθητών ανά τάξη, τις πρόσθετες ώρες και την ενισχυτική διδασκαλία.

* Μείωση του κόστους διδάκτρων της Ανώτατης παιδείας, και ισοτίμηση των μεταπτυχιακών τιμών με τα προπτυχιακά.

* Δημόσια χρηματοδότηση της έρευνας για να εγγυάται την ανεξαρτησία της.

* Φτηνές δημόσιες συγκοινωνίες, καλής ποιότητες και φιλικές προς το περιβάλλον. Επαναφορά των τρένων που καταργούνται με τη λειτουργία του AVE (υψηλής ταχύτητας) με τις αρχικές τιμές, να φτηνύνουν οι προπληρωμένες κάρτες, να περιοριστεί η ιδιωτική κυκλοφορία στο κέντρο των πόλεων, να κατασκευαστούν ποδηλατόδρομοι.

* Τοπικά Κοινωνικά προβλήματα. Αποτελεσματική εφαρμογή του Νόμου περί Εξάρτησης, δίκτυα δημοτικών κοινωνικών λειτουργών και φροντίδας.

5. ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ:

* Απαγόρευση κάθε είδους οικονομικής διάσωση ή ένεσης κεφαλαίων σε τραπεζικούς οργανισμούς: όσες τράπεζες έχουν δυσκολίες ας χρεωκοπήσουν ή ας κρατικοποιηθούν για να δημιουργηθεί δημόσιο τραπεζικό σύστημα κάτω από κοινωνικό έλεγχο.

* Αύξηση της φορολογίας των Τραπεζών με τρόπο ευθέως ανάλογο με τα κοινωνικά έξοδα που προξενούντα λόγω της κρίσης που δημιούργησε η πολιτικής τους.

* Να επιστρέψουν οι Τράπεζες στα δημόσια ταμεία όλα τα κεφάλαια που πήραν από το δημόσιο.

* Απαγόρευση λειτουργίας ισπανικών τραπεζών σε φορολογικούς παραδείσους.

* Επιβολή ποινών σε κερδοσκοπικές ενέργειες και σε κακές τραπεζικές δραστηριότητες.

6. ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ:

* Aύξηση της φορολόγησης των μεγάλων εισοδημάτων και των τραπεζικών οργανισμών.

* Κατάργηση των SICAV.(Φοροαπαλλαγές Ανωνύμων Εταιρειών).

* Επαναφορά του Φόρου Περιουσίας.

* Αληθινός και αποτελεσματικός έλεγχος της φοροδιαφυγής και της φυγής κεφαλαίων σε φορολογικούς παραδείσους

* Προώθηση σε διεθνές επίπεδο της υιοθέτησης φόρου στης διεθνείς συναλλαγές (φόρος Tobin).

7. ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ, ΣΥΜΜΕΤΟΧΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ:

* Όχι στον έλεγχο του Ιντερνέτ. Κατάργηση του νόμου Sinde.

* Προστασία της ελευθερίας πληροφόρησης και της ερευνητικής δημοσιογραφίας.

* Υποχρεωτικά δημοψηφίσματα και δεσμευτικά για θέματα μεγάλης εμβέλειας που μεταβάλλουν τους όρους ζωής των πολιτών.

* Υποχρεωτικά δημοψηφίσματα για κάθε μέτρο που επιβάλλεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

* Αλλαγή του Εκλογικού Νόμου για να εγγυάται ένα σύστημα αληθινά αντιπροσωπευτικό και αναλογικό που να μην είναι σε βάρος καμιάς πολιτικής ομάδας ή κοινωνικής θέλησης, όπου η άκυρη και λευκή ψήφος επίσης θα έχουν αντιπροσώπευση στα νομοθετικά σώματα.

* Ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης: Αλλαγή του Υπουργείου ώστε να υπάρχει ανεξάρτητη δικαιοσύνη, όχι στο διορισμό των μελών του Συνταγματικού Δικαστηρίιου και του Γενικού Συμβουλίου Δικαστικής Εξουσίας από την Εκτελεστική Εξουσία.

* Εφαρμογή αποτελεσματικών μηχανισμών που εγγυούνται την εσωτερική δημοκρατία στα κόμματα.

ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΕΞΟΔΩΝ

Ειρήνη Νταουντάκη

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣΤΕ ΑΚΟΥΣΤΕ ΠΩΣ ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ

ΠΟΛΛΟΙ ΚΑΝΟΥΝ ΑΥΤΟΝΟΗΤΕΣ ΠΙΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ. Ο ΚΑΖΑΚΗΣ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΑΧΙΣΤΟΥΣ ΚΟΡΥΦΑΙΟΥΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΗ ΜΟΝΗ -ΔΥΣΚΟΛΗ ΜΑ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ- ΛΥΣΗ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ... ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟΝ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣΤΕ ΑΚΟΥΣΤΕ ΠΩΣ ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ

"ΚΡΗΤΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ 2012" θρυαλίδα, προβοκάτσια ή φούσκα; ΄Ένα αφιερωμα του ΑΡΔΗΝ που προετοιμάστηκε από τον Μανόλη Εγγλέζο Δεληγιαννάκη και τον Γιώργο Καραμπελιά

KΡΗΤΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ:
Το Μαυροβούνιο στην Ελλάδα;Εδώ και πολλά χρόνια ακούγονται φωνές που επισηµαίνουν ότι στην Κρήτη αναζωπυρώνεται και πάλι το παλιό, αλλά διαρκώς ανανεούµενο, σε κάθε στιγµή κρίσης, ζήτηµα, της «Ανεξαρτησίας» του νησιού, το οποίο ποικίλες δυνάµεις, κυρίως ξένες,  αλλά και ορισµένες εσωτερικές, ανακινούν, είτε για να εκβιάσουν είτε για να δηµιουργούν κλίµα ανασφάλειας, τόσο στο νησί όσο και στο σύνολο της Ελλάδας.
Σήµερα, σε συνθήκες καθολικής κρίσης του ελληνισµού, σε Ελλάδα και Κύπρο, και σε µία εποχή που στο σύνολο της περιοχής ξαναχαράζεται ο χάρτης, από τη Γιουγκοσλαβία, µέχρι το Ιράκ, τη Λιβύη και την Κύπρο, η ελληνική µεγαλόνησος, το αβύθιστο αεροπλανοφόρο της Μεσογείου, καθίσταται και πάλι αντικείµενο πολλαπλών βλέψεων. Βλέψεων που δεν περιορίζονται πλέον µόνο στους Εγγλέζους, τους Αµερικανούς, τους Γερµανούς και τους Ισραηλινούς, που κατά καιρούς έχουν δοκιµάσει και συνεχίζουν να καλλιεργούν αυτονοµιστικές διαθέσεις και µηχανισµούς στο νησί, αλλά πλέον επεκτείνονται και προς την πλευρά της νεοθωµανικής Τουρκίας, που, µε όπλο τους Τουρκοκρητικούς, επιχειρεί µια νέα επιστροφή στο νησί.
Το ζήτηµα έχει αναζωπυρωθεί, τα τελευταία χρόνια, µε πρόσχηµα και ευκαιρία τη συµπλήρωση εκατό χρόνων από την ενσωµάτωση της Κρήτης στο ελληνικό κράτος. Σύµφωνα µε µια περίεργη φήµη, υπάρχει µυστικός όρος στις συµφωνίες ενσωµάτωσης της Κρήτης ότι δήθεν θα πρέπει να πραγµατοποιηθεί δηµοψήφισµα µετά από εκατό χρόνια για να επαναεπιβεβαιώσει ή όχι την ένταξη της νήσου στο ελληνικό κράτος. Και παρ’όλο που αυτή η υποτιθέµενη φήµη έχει αποδειχτεί αστήρικτη και αβάσιµη εντελώς, συνεχίζει να σέρνεται και να δηλητηριάζει την ατµόσφαιρα στο νησί και γενικότερα. Στα πλαίσια αυτής της προπαγάνδας εντάσσεται και η επανεµφάνιση, µε πολλές ευκαιρίες, της λεγόµενης «κρητικής σηµαίας», η οποία δεν είναι τίποτε άλλο παρά η σηµαία του υπό οθωµανική ηγεµονία προτεκτοράτου της Κρήτης, κατά την περίοδο 1896-1913. Τέλος, έχουν αρχίσει να εµφανίζονται ανοικτά στον Τύπο άρθρα που υποστηρίζουν τις αυτονοµιστικές κινήσεις, για να µη µιλήσουµε για το διαδίκτυο, όπου τα σχετικά κείµενα κάνουν θραύση σε ιστοσελίδες.
Ποιοι όµως είναι αυτοί που στο εσωτερικό της Ελλάδας και στην Κρήτη καλλιεργούν και προωθούν τέτοια σενάρια; Κατ’ αρχάς, οι πράκτορες των ξένων δυνάµεων, που αφθονούν µεταξύ των «ελίτ» της χώρας. Γι’ αυτούς είναι απολύτως φυσικό. Σηµαντικό ρόλο επίσης  παίζουν τα παράνοµα κυκλώµατα διακίνησης ναρκωτικών και όπλων που ανθούν στην Κρήτη. Και η σκέψη τους είναι απλή: Πώς τα αντίστοιχα κυκλώµατα κατόρθωσαν να επιτύχουν την απόσπαση του Μαυροβουνίου από τη Σερβία, και απέκτησαν µια «δική»τους χώρα, που αποτελεί το πανευρωπαϊκό κέντρο διακίνησης λαθραίων τσιγάρων και ναρκωτικών, βεβαίως µε τις ευλογίες των Γερµανών, των Αµερικανών, των Αλβανών και της Τουρκίας; Έχουν µαζί τους διάφορους «επιχειρηµατίες», που ξεπλένουν µαύρο χρήµα είτε/και προσβλέπουν σε έναν φορολογικό παράδεισο της Μεσογείου, αντίστοιχο εν µέρει µε αυτόν που έχει γίνει στην Κύπρο και τη Μάλτα. Ιδιοκτήτες ξενοδοχείων, αεροπορικές εταιρείες κ.ά. φαίνεται να έχουν αναµειχθεί σε ανάλογες κινήσεις. Μαζί τους, συντονίζοντας τη σχέση µεταξύ ξένων πρακτόρων, παραβατικών και επιχειρηµατιών, πολιτικοί παράγοντες του νησιού, που επενδύουν στην «κρητικότητα».
Ωστόσο όλοι αυτοί ενισχύονται στο έργο τους από πολλές και ποικίλες εξελίξεις. Ένα βασικό όπλο για την ενίσχυση των αυτονοµιστικών τάσεων είναι η διάλυση του ελληνικού κράτους που προωθεί ο Καλλικράτης, ο οποίος προσφέρει το έδαφος για τη διαµόρφωση ενός τοπικιστικά συγκροτηµένου πολιτικού προσωπικού, και µιας αυτόνοµης «µινι κυβέρνησης» που σε δεδοµένη στιγµή θα µπορέσει να αποτελέσει το θεσµικό όχηµα της ανεξαρτησίας µε πρώτο βήµα την «οµοσπονδοποίηση» Εξάλλου χαρακτηριστικό είναι το άρθρο του δηµοσιογράφου και εκδότη Βασίλη Κασιµάτη που µετά τις επιθέσεις που δέχτηκε για τα αυτονοµιστικά άρθρα του, κατέφυγε στη λογική της οµοσπονδοποίησης. Στις σηµερινές συνθήκες κρίσης του εθνικού κράτους και κατ’ εξοχήν κρίσης του ελλαδικού κράτους, µε κυρίαρχη τη λογική «ο σώζων εαυτόν σωθήτω», οι τάσεις αυτονόµησης και «ο καθένας για την πάρτη του», θα ενισχυθούν. Κάτι ανάλογο δεν αφήνει να εννοηθεί συχνά πυκνά και ο Ψωµιάδης στη Μακεδονία; Και είναι βέβαιο, πως αν δεν υπήρχε το πρόβληµα των Σκοπίων, που υποχρεώνει σε εθνική συσπείρωση, θα είχαµε ήδη κάποια «λέγκα του Βορρά» – δεν λείπουν οι ανεγκέφαλοι και οι πράκτορες. Αν λοιπόν στην Ιταλία έχουµε τη «λέγκα του Βορρά», εδώ κινδυνεύουµε να αποκτήσουµε τη Λέγκα του Νότου;
Στην ίδια κατεύθυνση συµβάλλουν και πολλές άλλες δυνάµεις, που την τελευταία περίοδο υπονοµεύουν κάθε έννοια εθνικής ταυτότητας και αλληλεγγύης. Όλη η εκστρατεία του «αντιεθνικισµού», της απαξίωσης των εθνικών συµβόλων, της προβολής της «ελληνοτουρκικής φιλίας» και της ταύτισης µε τους «τουρκοκρητικούς», που πραγµατοποιείται από πολλά και πολλαπλά κέντρα, κόµµατα, δήµαρχους, διανοουµένους, ακόµα και κινήσεις, αντιρατσιστικές, οικολογικές, κ.λπ. δηµιουργούν πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξη της αυτονοµιστικής λογικής, άσχετα µε το αν πολλοί από τους φορείς µιας τέτοιας λογικής δεν µπορούν να φανταστούν που µπορεί να οδηγήσει το «µίσος της πατρίδας» το οποίο επιδεικνύουν.
Κρίναµε σκόπιµο και αναγκαίο να πραγµατοποιήσουµε µια εκστρατεία πληροφόρησης για το ζήτηµα, πριν εµφανιστούν πολλές και µεθοδευµένες κινήσεις, το 2012 έτσι ώστε τουλάχιστον οι περισσότεροι Έλληνες και οι Κρήτες να αντιληφθούν περί τίνος πρόκειται και να τοποθετηθούν αναλόγως .
Στο αφιέρωµα του Άρδην που προετοιµάστηκε από τον Μανόλη Εγγλέζο Δεληγιαννάκη, πρ. πρόεδρο της «Ένωσης των Απανταχού Σφακιανών» και πρόεδρο του κρητικού σωµατείου «Δροσουλίτες» και τον Γιώργο Καραµπελιά, παρουσιάζουµε το πρώτο µέρος της έρευνάς µας, που επιµένει στην παρουσίαση του ζητήµατος και στα σχετικά ιστορικά στοιχεία.
Το αφιέρωµα ανοίγει µε το εξαιρετικά κατατοπιστικό άρθρο του δηµοσιογράφου Γιώργου Μοσκοβίτη, που παρουσιάζει εκτενώς το σχετικό ζήτηµα. Ακολουθεί απόσπασµα από τα «Αποµνηµονεύµατα» του Καπετάν Μπαντουβά, ηγέτη της Κρητικής Αντίστασης για τις ενέργειες των Εγγλέζων και του περιβόητου «φιλέλληνα» πράκτορα Κρις ή Μόντυ Γουντχάουζ για να επιτύχουν την αυτονοµία της Κρήτης στη διάρκεια της Κατοχής.
Ακολουθούν µια σειρά  από κείµενα για την ιστορία της Κρήτης, που παρουσιάστηκαν σε εκδήλωση του κρητικού σωµατείου Δροσουλίτες, τον Δεκέµβριο του 2003. Τα κείµενα αφορούν την Επανάσταση του Δασκαλογιάννη στα Ορλωφικά το 1774, τη συµµετοχή των Κρητών στην Επανάσταση του 21, την αγγλική πολιτική απέναντι στις προσπάθειες των Κρητών για Ένωση, την κρητική συµµετοχή στον Μακεδονικό Αγώνα, τις ενωτικές κινήσεις στη διάρκεια της Κρητικής Πολιτείας, και τέλος την ένταξη της Κρήτης στο ελληνικό κράτος, το 1913. Γράφουν οι: Ιωάννης Πολυράκης, Δηµοσθένης Καραγιάννης, Σταύρος Φωτάκης, Πάρις Κελαϊδής, Στυλιανός Ψαρρός.
Ο Μανόλης Εγγλέζος Δεληγιαννάκης, στο κείµενό του «Πώς να πείσεις για το αυτονόητο», επιχειρεί να παρουσιάσει σφαιρικά την πολιτική σηµασία και το διακύβευµα του ζητήµατος. Ο Δηµοσθένης Καραγιάννης γράφει για την περιβόητη κρητική σηµαία και τον ρόλο της τουρκικής ΜΙΤ.
Ακολουθούν κείµενα υποστηρικτικά της αυτονοµίας, για να δοθεί µια εικόνα των επιχειρηµάτων και του ποιού των υποστηρικτών της. Πρόκειται για ένα  ανώνυµο «αντιεξουσιαστικό» κείµενο, µε τον εύγλωττο τίτλο «Λευτεριά στα Ζωνιανά», και για δύο άρθρα του εκδότη και δηµοσιογράφου Βασίλη Κασιµάτη στις 28/5/2010 και 21/6/2010, υπέρ της ανεξαρτησίας  το πρώτο, της οµοσπονδίας το δεύτερο. Τα ψευδή στοιχεία που παραθέτει ο Κασιµάτης, σχολιάζει και ανασκευάζει η… Στατιστική Υπηρεσία διά χειρός Γιώργου Καραµπελιά.
Τέλος, το αφιέρωµα κλείνει µε την παράθεση εκτενών αποσπασµάτων από µια δίωρη ραδιοφωνική εκποµπή του δηµοσιογράφου Γιώργου Μοσκοβίτη, µε τους Γιάννη Τσουχλαράκη, λαογράφο, και Γιάννη Πατεράκη, πρόεδρο της Πανελλήνιας Οµοσπονδίας Κρητικών Σωµατείων. Στην εκποµπή παρεµβαίνουν ο πρόεδρος των Κρητών των ΗΠΑ Σταύρος Σηµαντήρης, καθώς και ένας θιασώτης της ανεξαρτησίας.
Στο δεύτερο µέρος του αφιερώµατος, που θα κυκλοφορήσει σύντοµα, θα αναφερθούµε εκτενώς στο ζήτηµα των Τουρκοκρητικών και της τουρκικής προπαγάνδας που ενισχύεται την τελευταία περίοδο.
Οι Κρήτες πολεµούν για την Ένωση µε την Ελλάδα από το… 1208 –όταν άρχισαν τις επαναστάσεις εναντίον των Ενετών– µέχρι το Θέρισο και την Αντίσταση ενάντια στους Γερµανούς, Αν λοιπόν πάρουν στα σοβαρά τα σχέδια των «αυτονοµιστών», µάλλον κινδυνεύουν να τους ρίξουν στο Λιβυκό Πέλαγος. Γι’ αυτό καλύτερα να συνετιστούν πριν είναι αργά.

ΟΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΒΑΡΒΑΡΙΣΜΟΥ

O ΕΠΑΧΘΗΣ ΤΙΜΩΡΟΣ - Του Ν.Α.Καλογεροπούλου

Οι Αμερική, όπως την περιγράφει ο Γάλλος Δικαστής Αlexis de Tocqueville περί το 1831, είναι μια πρωτόγονη κοινωνία κυρίως με Άγγλους αποίκους οι οποίοι επιβάλλουν την γλώσσα αλλά και τις βασικές κοινωνικές και ηθικές δομές της μορφής Προτεσταντισμού που απεκλήθη Πουριτανισμός (βλ. το βιβλίο μου «Η Διαμόρφωσις του Ευρωπαϊκού Πνεύματος», Τόμ. ΙΙ σελ.287-298). Αυστηροί κανόνες καθορίζουν την ηθική τάξη και τα ήθη της κοινωνίας. Στην κλειστή αυτή κοινωνική τάξη θεμελιώνονται και οι αρχές της δημοκρατίας, άγνωστες στην
κεντρική Eυρώπη αλλά θεμελιωμένες στην αγγλική κοινωνία από τον 17ο αιώνα (1688, Glorious Revolution).

Έτσι, στην αρχή, ο χαρακτήρ του Αμερικανικού πολιτισμού καθορίζεται από δύο αρχές, Θρησκεία και Ελευθερία. Οι ελεύθεροι πολίτες «αναζητούν με το ίδιο πάθος τα υλικά αγαθά και την ηθική τελείωση, τους ουρανοιύς στον άλλο κόσμο αλλά την ευημερία και ελευθερία στην γη...  Δεν νομίζω», γράφει ο Τοκβίλ, «ότι υπάρχει άλλη χώρα στον κόσμο όπου ευρίσκονται τόσο λίγοι αμαθείς και τόσο λίγοι σοφοί».  Οι λαοί που στο παρελθόν έζησαν σε αυταρχικά καθεστώτα, όπως στην Ευρώπη, βλέπουν τον δημόσιο λειτουργό μόνο σαν εξουσία. «Ο Αμερικανός βλέπει το δίκαιον» λέγει ο Τοκβίλ. Και μία ακόμη σύγχρονη (για εμάς!) παρατήρησή του:
«ενώ τα φυσικά ένστικτα της δημοκρατίας ωθούν τους λαούς να αποκλείουν τους διακεκριμένους ανθρώπους από την εξουσία, ανάλογο ένστικτο ωθεί και τους ίδιους να απομακρύνονται από την πολιτική σταδιοδρομία - αντιλαμβάνονται ότι τους είναι αδύνατον να παραμείνουν ακέραιοι ως έχουν, ή να προωθηθούν χωρίς να χειροτερεύσουν»!

Η παιδεία των Αμερικανών αρχίζει από μικρήν ηλικία στην πρακτική εξάσκηση ενός επαγγέλματος. Τούτο εδραιώνει την βασική νοοτροπία της κοινότητος. «Οι αφηρημένες ιδέες τρομάζουν το πνεύμα των Αμερικανών». Αυτό συνετέλεσε αργότερα στην ανάπτυξη από τον Pierce της φιλοσοφίας του Πραγματισμού (Pragmatism) κατά την οποίαν η έννοια ενός πράγματος είναι «το κατά τι είναι χρήσιμο» (the meaning is the use, παλαιά ιδέα του Σωκράτη «προς ό αν έκαστον χρήσιμον ηι») και, κατά την θεωρία περί Αληθείας του William James, «αληθές είναι ό,τι δουλεύει στην πράξη» (if it works. Πβ Σωκράτης: «το ωφέλιμον αγαθόν εστίν ότωι αν ωφέλιμον ήι»). Γράφει ακόμη ο Τοκβίλ στο μνημειώδες έργο του:
«Στις ΗΠΑ η θρησκεία καθορίζει τα ήθη και εφ' όσον καθοδηγεί την οικογένεια, καταλήγει να καθοδηγεί και το κράτος---η Αμερική είναι η μόνη χώρα στον κόσμο όπου ο δεσμός του γάμου είναι ιδιαίτερα σεβαστός. Στην Ευρώπη, σχεδόν όλες οι αταξίες της κοινωνίας γεννώνται γύρω από την οικογενειακή εστία και όχι μακριά από την συζυγική κλίνη. Ο Αμερικανός, στην οικογενειακή εστία συναντά την εικόνα της τάξεως και της γαλήνης την οποία μεταλαμπαδεύει στις υποθέσεις του κράτους...  Στην Ευρώπη, πνεύμα θρησκείας και πνεύμα ελευθερίας βαδίζουν πάντα προς αντίθετη κατεύθυνση».

Αυτά αποτελούν την παράδοση που θεμελίωσε την νοοτροπία της Αμερικανικής κοινωνίας σε μια διατήρηση του Πουριτανισμού αλλά και των άλλων χαρακτηριστικών που ο Τοκβίλ είδε και περιέγραψε το 1831, όταν ακόμη ο κοινωνικός ιστός ήταν στην «παρθενική» του περίοδο. Βλέπουμε, σε αυτή την περιγραφή, τον αποχρώντα λόγο της εκπληκτικής αναπτύξεως σε αυτό μόνο το τμήμα της Αμερικανικής Ηπείρου. Αναγέννηση, άρνηση της αυθεντίας, φιλελευθερισμός, πουριτανιστική ηθική, εργατικότης, το δημιουργικό πνεύμα του κατατρεγμένου, ο σταθμιστικός ρόλος της γυναίκας και της οικογένειας, ο προσανατολισμός της παιδείας προς την πρακτική εξάσκηση και την μεθοδολογία της εργασίας - η σύνθεσις αυτών των στοιχείων εξηγεί το αμερικανικό θαύμα σε αντίθεση προς τα άλλα τμήματα της Ηπείρου.

Αλλά σε κάθε εξέλιξη, ιστορική ή κοινωνική, έρχεται η ώρα που το butterfly effect προσδιορίζει την μοιραία παρέκκλιση η οποία επικάθεται στον αρχικό πυρήνα όπως το παρασιτικό γκι στο πράσινο έλατο. Το butterfly, στην περίπτωση της Αμερικανικής εξελίξεως, ασκεί την μεταποιητική του επιρροή αμέσως μετά τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο. Mέσα σε μία κατεστραμένη Ευρώπη αναδύεται η μοναδική στον κόσμο επικράτηση της αλώβητης από τις καταστροφές ισχύος των Ηνωμένων Πολιτειών. Το «πραγματιστικό» πνεύμα, η βαθμιαία παρέκκλιση από τις ελληνικές ουμανιστικές σπουδές, η «περιφρόνηση των αφηρημένων ιδεών», ο υπέρμετρος λιμπεραλισμός και η παγκόσμια ισχύς, μετεποίησαν την πουριτανιστική θρησκευτικότητα και ηθική σε απροκάλυπτη Υποκρισία. Το φαινόμενο εγιγαντώθη μετά την κατάρρευση του μόνου αντίπαλου δέους που παρουσίαζε απατηλά η Ρωσία ως Σοβιετική Ένωσις. Τον ίδιον εκφυλισμό του πουριτανισμού  σε απροκάλυπτην Υποκρισία και Αλαζονεία βλέπουμε σήμερα να γιγαντώνεται και στις διεθνείς σχέσεις. Η αμερικανική εξωτερική πολιτική χρησιμοποιεί τους ηθικούς και θρησκευτικούς κανόνες, με συνεχή επίκληση στο όνομα του θεού και το «δεξιό χέρι στην καρδιά»(!), μόνον ως πρόσχημα για να καλύψει την ανηλεή και απάνθρωπη εξυπηρέτηση των πραγματιστικών υλιστικών συμφερόντων μιας κλειστής αμερικανικής κοινωνίας με βάση την απάτη.  Οι αρχές της Ελευθερίας, της Μη-Επιθέσεως, των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Μειονοτήτων έχουν εκπέσει στο σημασιολογικό επίπεδο των απλών βερμπαλισμών. Ο Πουριτανισμός που υπήρξεν ο πυρήν της Αμερικανικής αναπτύξεως επιβιώνει μόνον ως αξιοθρήνητη Υποκρισία. Πρόσφατο παράδειγμα, είναι αυτή η καρικατούρα Πουριτανισμού που δημιούργησε, ως «κεραυνός εν αιθρία», μια αναβίωση της ελληνικής τραγωδίας με την απίστευτη περιπέτεια του Dominique Straus-Kahn ο οποίος συνεθλίβη ανελέητα από τα Αμερικανικά Μedia και την συμπεριφορά των Αμερικανικών αρχών προτού ακόμη κριθεί ως ένοχος από τον φυσικό Δικαστή του.

Την Αμερικανική αλαζονική παραβατικότητα εκφράζει η περίπτωσις του Προέδρου Johnson κατά την προσπάθεια επιβολής των Αμερικανικών προτάσεων για την διχοτόμηση της Κύπρου και την παράδοση του Καστελόριζου στον Τούρκο δήμιο. Άρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου να συμμορφωθεί όταν του είπε «μας λέτε ότι ή θα υποταγείτε ή θα γίνει εισβολή, αυτό σημαίνει τελεσίγραφο. Τέτοια τελεσίγραφα έχει λάβει η Ελλάδα από τον φασισμό και τον ναζισμό. Ποτέ δεν περιμέναμε να τα λάβουμε από τους συμμάχους. Σας δίνω την απάντηση που υπαγορεύει η ιστορία και η τιμή του Έθνους μου. ΟΧΙ».  Όπως αναγράφεται στο πρόσφατο βιβλίο του κ. Παπαϊωάνου «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει», ο υπερφίαλος Johnson, γεμάτος οργή, κάλεσε τον Έλληνα Πρεσβευτή Αλ. Μάτσα και επανέλαβε τις προτάσεις. Ο Έλλην Πρέσβης απάντησε ότι «καμία ελληνική Βουλή δεν θα μπορούσε νε δεχθεί τέτοιο σχέδιο που το Σύνταγμα δεν επιτρέπει». Και η απάντηση του γόνου της κατά καρικατούρα Πουριτανικής παραδόσεως ήταν «Τότε ακούστε με κ. Πρέσβη- I fuck (!) την Βουλή και το Σύνταγμά σας.  Η Αμερική είναι ελέφαντας. Η Κύπρος και η Ελλάδα είναι ψύλλοι. Αν αυτοί οι δύο ψύλλοι εξακολουθούν να φέρνουν φαγούρα στον ελέφαντα, μπορεί ο ελέφαντας να τους ρουφήξει μιά και καλή με την προβοσκίδα του».

Ολόκληρος ο κόσμος άκουσε και την Albright να λέγει στον Αμερικανό Αρχιστράτηγο Powell «τι σημασία  να έχετε την μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη όταν δεν την χρησιμοποιείτε», να απαντά με «πουριτανική» αλαζονεία όταν της αναφέρουν ότι τα παιδιά στο Ιράκ πεθαίνουν λόγω του embargo «it serves them right» και να δηλώνει οργισμένη όταν ο καλός ΓΓ Γραμματεύς του ΟΗΕ Boutros Gali αρνήθηκε να εφαρμόσει μίαν επιταγή της «θα μου το πληρώσει αυτό» (και o Boutros Gali εκπαραθυρώθηκε και αντικαθίσταται έκτοτε με Αμερικανικά κνώδαλα!).

Σε αυτό το πνεύμα της καρικατούρας του Πουριτανισμού, με υποκριτική επίκληση στον θεό και το ...«δεξιό χέρι στην καρδιά»(!) πρέπει να θέσουμε και την γνωστή έκφραση που αποδίδεται στον Kissinger και εφαρμόζεται σήμερα κατά γράμμα με Έλληνες εξωνημένους εκτελεστές στο Υπουργείο Παιδείας, στα Media και στις «μυστικές διπλωματικές διαπραγματεύσεις», που αποβλέπει στην παράδοση, όχι μόνο της Κύπρου αλλά και της Ελλάδος (των δύο ...«ψύλλων») από την Δύναμη της καρικατούρας του Πουριτανισμού, στον Τούρκο δήμιο. Με αναβίωση των κελευσμάτων του Mein Kampf και των μοιραίων λέξεων «Νέα Τάξις Πραγμάτων» και Lebensraum από την Αμερικανική Υπερδύναμη σήμερα και με προσθήκη ακόμη, προς πληρότητα, της ιεδολογίας του Στάλιν για «Παγκόσμια Κυβέρνηση»(sic) που επικαλείται και ο Έλλην Πρωθυπουργός!

Κατά τι θα διέφερε ο κόσμος εάν είχε νικήσει ο Χίτλερ; Αυτή είναι η ηθική κατάπτωση που επέφερε το butterfly effect κατά τον WWII, στην ηθική δύναμη που εθαύμαζε το 1831 ο Γάλλος Δικαστής Alexis de Tocqueville.  Αλλ' έσετ' ήμαρ και «δίκης οφθαλμός». Η οικονομική δύναμη των ΗΠΑ που καταληστεύει τον κόσμο με ένα χάρτινο, άνευ αξίας, δολλάριο έχει ήδη προχωρήσει αρκετά στον δρόμο της τελικής καταρρεύσεως. Νέες δυνάμεις και δυνατότητες βρίσκονται ήδη στο γίγνεσθαι. Η Ελλάδα, πρέπει έγκαιρα να στραφεί προς αυτές όσο είναι ακόμη καιρός.

e-mail : nicolas.kaloy@sunrise.ch                                                              N.Καλογερόπουλος, Γενεύη

ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ-ΙΣΡΑΗΛ ΚΑΙ ΤΗ ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ

Αναδημοσιεύουμε το παρακάτω σημαντικό κείμενο,διατηρώντας επιφυλάξεις για μέρος των απόψεών του.

Δημοκρατικός αντίλογος στον Μίκη για το παλαιστινιακό

Του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού         Αθήνα, 18.5.2011

«…Μπορεί να μη συμφωνώ με τη γνώμη σου, πάντα όμως θα αγωνίζομαι να μπορείς να τη λες ελεύθερα

                                                                                             Βολτέρος

Ο Μίκης έχει αναρτήσει ένα άρθρο του στο ιστολόγιο της Κίνησης Ανεξάρτητων Πολιτών με τίτλο: Η «Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών» στηρίζει την αποστολή του «στόλου της ελευθερίας ΙΙ» για την άρση της πολιορκίας της Γάζας», 17.05.2011.

Επ’ αυτού θέλω να τοποθετηθώ με έναν αντίλογο για να υπάρχει πάντοτε και η άλλη άποψη, που μπορεί να φαίνεται τώρα λανθασμένη, όμως αύριο μπορεί να αποδειχτεί αληθινή.

Θα ξεκινήσω με βάση δύο αρχές:

1. Ένας ελεύθερος πολίτης πρέπει να διατηρεί ως κόρην οφθαλμού την ανεξάρτητη κριτική του σκέψη, ακόμη και στις μεγαλύτερες αυθεντίες του κόσμου. Παρ’ όλο το σεβασμό στον Μίκη και την προσφορά του, έχω δικαίωμα δημοκρατικό να διαφωνώ με εκτιμήσεις που τις θεωρώ λάθος.
2. Ένας έμπειρος διπλωμάτης ισχυρίστηκε ότι τρεις είναι οι βασικές προϋποθέσεις που κατοχυρώνουν την εθνική ανεξαρτησία και τα κυριαρχικά δικαιώματα ενός έθνους – κράτους: Το πρώτο είναι το φρόνημα. Αυτό είναι το πρώτο. Γι’ αυτό κοιτάζουν σχεδόν όλες οι δυνάμεις στην Ελλάδα από την άκρα Αριστερά ως την άκρα δεξιά να το εξαφανίσουν. Οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Δεύτερον η αποτρεπτική ικανότητα της χώρας, που σημαίνει αξιόμαχες ένοπλες δυνάμεις, τις οποίες και οι κυβερνήσεις και τα κόμματα απαξιούν και η οικονομική κρίση μειώνει επικίνδυνα. Τρίτον συμμαχίες.

Θα εξετάσω μόνο την τρίτη περίπτωση, δηλαδή την περίπτωση των συμμαχιών και θα αφήσω τα άλλα για άλλες αναλύσεις.

Αν κοιτάξουμε τον περίγυρό μας, θα διαπιστώσουμε, χωρίς να καταναλώσουμε πολύ φαιά ουσία, ότι περιβαλλόμαστε από εχθρικές χώρες στη γειτονιά μας που επιβουλεύονται βασικά, όχι μόνο της ακεραιότητά μας, αλλά και την ύπαρξή μας, ως έθνος και ως κράτος.

Τουρκία, Σκόπια, Αλβανία, ακόμη και αυτή η Βουλγαρία και η Ιταλία διάκεινται εχθρικά και με την πρώτη ευκαιρία θα κοιτάξουν να αρπάξουν ότι μπορούν και επιτρέπει η δική μας υποχωρητικότητα και ενδοτικότητα.

Από την άλλη η πολυδιαφημιζόμενη Ελληνοαραβική Φιλία αποτελεί όνειρο θερινής νυκτός. Όλες οι αραβικές χώρε τώρα, δηλαδή στη σημερινή συγκυρία τάσσονται με το μέρος της Τουρκίας. Κανείς δεν είναι σε θέση να αναφέρει έστω και ένα παράδειγμα στήριξης των ελληνικών θέσεων. Ούτε καν και οι Παλαιστίνιοι, οι οποίοι κι’ αυτοί στηρίζουν τις θέσεις της Τουρκίας.[1]

Η μόνη πιθανή διέξοδος για μια συμμαχία φαίνεται ότι είναι το Ισραήλ, που αποτελεί στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, που βρισκόμαστε κι’ εμείς τη μεγαλύτερη και ισχυρότερη στρατιωτική δύναμη, που καμιά χώρα στην περιοχή δεν μπορεί να της αντιταχτεί και φυσικά ούτε και η Τουρκία.

Φαίνεται ότι το Ισραήλ, λόγω δικών του συμφερόντων, προσφέρθηκε να στηρίξει την Ελλάδα για την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, γιατί και το Ισραήλ σήμερα την μόνη διέξοδο που έχει είναι η Ελλάδα, αν δεν θέλει να αποκλειστεί από τα εχθρικά μουσουλμανικά κράτη που την περιβάλλουν. Είναι ακριβώς στην ίδια θέση με την Ελλάδα.

Μια συμμαχία με το Ισραήλ, εάν γίνει, κατοχυρώνει σε μεγάλο βαθμό τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο Αιγαίο και γενικότερα.

Ακούγεται ότι το Ισραήλ, πάλι για δικούς του λόγους, όχι φυσικά γιατί ξαφνικά αγάπησε την Ελλάδα, αναγνώρισε την ΑΟΖ και η Ελλάδα το αρνήθηκε.

Θεωρώ ότι αποτελεί τραγικό λάθος να κοιτάμε τα συμφέροντα όλου του κόσμου και όλων των αδικημένων της Υφηλίου και να παραβλέπουμε τα απαράγραπτα δίκαιά μας. Στο κάτω κάτω της γραφής, αν εμείς δεν υπάρχουμε ή έχουμε γίνει Νέο –Ραγιάδες του Νέο – Οθωμανισμού, ούτε εμάς βοηθάμε, μα ούτε τους Παλαιστίνιους και οποιουσδήποτε άλλους «φουκαράδες» μπορούμε να βοηθήσουμε.

Γνωστό είναι εξάλλου ότι τα χειρότερα εγκλήματα γίνονται στο όνομα των ανθρωπιστικών δικαιωμάτων.  Έχουμε πρόσφατο το παράδειγμα της πρώην  Γιουγκοσλαβίας. Μήπως οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ δεν επεμβαίνουν παντού στο όνομα της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, υποτίθεται;

Φοβούμαι πως και τώρα γίνεται εκμετάλλευση αυτών των αξιών από σκοτεινές δυνάμεις, που δεν γνωρίζουμε επακριβώς από ποιές ύποπτες πηγές χρηματοδοτούνται για να στηρίξουν την πολιτική της Τουρκίας, η οποία το παίζει προστάτης των Παλαιστινίων και των άλλων μουσουλμανικών χωρών, ακυρώνοντας παράλληλα τη δική μας δυνατότητα να έχουμε μια αποτελεσματική συμμαχία.

Και ας μη μου πει κάποιος ότι αυτή η συμμαχία ακυρώνει την κριτική μας απέναντι στο σιωνιστικό στρατόπεδο και τη συμπαράστασή μας στη Γάζα. Έτερον εκάτερον θα έλεγα.

Με αυτή την έννοια συμφωνώ στην κριτική που κάνει ο Μίκης στο Σιωνισμό, αλλά διαφωνώ στις εκτιμήσεις που κάνει και που παρ’ όλη την καλή πρόθεση του, την οποία δεν αμφισβητώ, οδηγεί στο αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που επιδιώκει. Γιατί για μας εκείνο που προέχει είναι η σωτηρία της πατρίδας μας και μετά όλα τα άλλα.

Πάντοτε υπηρετούσαμε συνειδητά ή υποσυνείδητα τα συμφέροντα των άλλων, είτε αυτά ήταν στη Δύση είτε στην Ανατολή.

Ποτέ δεν ενδιαφερθήκαμε για τα δικά μας δίκαια. Σχεδόν έχουμε αποκτήσει αυτοματισμό σ’ αυτό.

Δυστυχώς τα λόγια για εθνική ανεξαρτησία δεν επαρκούν. Οι πράξεις είναι εκείνες που την κατοχυρώνουν. Στην πράξη βλέπω ακύρωση των θεωρητικά διακηρυγμένων αρχών, σ’ αυτό το συγκεκριμένο θέμα, όχι από πρόθεση, αλλά, όπως τόνισα, από λάθος εκτίμηση.

Φοβάμαι ότι και τώρα το ίδιο πράττουμε, ενισχύοντας χωρίς να το θέλουμε τη θέση και την πολιτική της Τουρκίας. [2] Επιπλέον θεωρώ λάθος να καλεί την ελληνική κυβέρνηση να συμπαρασταθεί, τη στιγμή που αυτή η κυβέρνηση ίσα ίσα δεν υπερασπίζεται το Διεθνές Δίκαιο, αρνούμενη ην ΑΟΖ, που κατοχυρώνει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας. Η επίκληση της κυβέρνησης την νομιμοποιεί στην αντιλαϊκή και νεοταξική της πολιτική.

Λάθος και πάλι λάθος, γιατί η κυβέρνηση αυτή επιπλέον έχει καταστρατηγήσει το Σύνταγμα, τον θεμελιώδη νόμο του κράτους. Που είναι το δίκαιο. Μια τέτοια επίκληση στην κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου αναιρεί στην πράξη τους στόχους μας. Λάθος και πάλι λάθος.

Ασφαλώς συμφωνώ με τον Μίκη στην εκτίμησή του, ότι δηλαδή το Ισραήλ «πρέπει να αντιληφθεί ότι η ειρήνη με τους γείτονές είναι ο δρόμος για την ύπαρξή του». Μια συμμαχία με το Ισραήλ, θα ενίσχυε την πολιτική αυτή, που θα ήταν επωφελής και για τους Παλαιστίνιους, αλλά και για μας επιτέλους[3]

Εγώ προσωπικά, ως Σπιθίτης, που ανήκω στην Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών, είμαι πολύ επιφυλακτικός και διαφωνώ με τη στήριξη αυτή και με τον τρόπο που γίνεται.

Δεν  υπογράφω και έχω το θάρρος της γνώμης μου.

Μακάρι η πραγματικότητα να με διαψεύσει και να αποδείξει ότι έκανα λάθος.

Για την ολόψυχη συμπαράστασή μου στους Παλαιστίνιους δεν το συζητώ και δεν το εναποθέτω στην κρίση κανενός.

---

[1] Πολλά παιδιά Παλαιστινίων σπουδάζουν δωρεάν στα πανεπιστήμια στο κατεχόμενο μέρος της Κύπρου.

[2] Ένα γεγονός πέραν κάθε αμφιβολίας ότι τον «στόλο της ελευθερίας» με το πλοίο «Μαβί Μαρμαρά» οργάνωσαν οι μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας. Το ότι στο «στόλο της Ελευθερίας»¨μετέχουν Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι, όπως λέγεται, δεν μου λέει τίποτε. Να μας πουν ποιοι είναι οι χρηματοδότες και ποιοι πραγματικά οργανώνουν αυτή την πρωτοβουλία.  

[3] Παραπέμπω σε τρεις αναλύσεις μου που αφορούν τις σχέσεις Ελλάδας, Τουρκίας, Ισραήλ. Ο ενδιαφερόμενος μπορεί να διαβάσει τις αναλύσεις μου στο ιστολόγιό μου, που ενισχύουν την ανωτέρω επιχειρηματολογία μου.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΑΤΕΣ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ Β.ΦΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟ 1821

1821 - Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΩΝ - του Βασίλη Φίλια

'Ενας αποτελεσματικός τρόπος - ίσως ο αποτελεσματικότερος - για να αποφύγεις να κριθεί μια επιστημονική εργασία επί της ουσίας, δηλαδή με ποιοτικά κριτήρια, είναι να επιτύχεις να χαρακτηρισθεί ως «προοδευτική προσέγγιση» σαν αντιπαράθεση και κατ' αντιδιαστολή με τις «λοιπές», που συλλήβδην στιγματίζονται ως «ξεπερασμένες», «πεπαλαιωμένες», ακόμη και αντιδραστικές.

Με τον τρόπο αυτό επέρχεται μια μετάθεση από το επίπεδο των επιχειρημάτων στο επίπεδο των ηχηρών λόγων και των εντυπώσεων.

Γνωστή μεθοδολογία από την πολιτική του πεζοδρομίου και των ηγετικών παλκοσένικων εφαρμόζεται πλέον κατά κόρο τόσο στην ιστορική έρευνα κυρίως, αλλά και σε όλες τις επιστήμες του ανθρώπου προκειμένου να διαστρεβλωθούν τα γεγονότα και να συγκαληφθεί η πραγματικότητα. Η πραγματικότητα, η οποία διερμηνεύεται μέσω διαφόρων ψυχολογουμένων και ψυχολογιοποιήσεων με στόχο τελικά να διαμφισβητηθεί η δυνατότητα ανάλυσης του ιστορικοκοινωνικού γίγνεσθαι με αντικειμενικούς όρους και να επέρχεται σχετικοποίηση και υποκειμενικοποίηση του υπό διερεύνηση πραγματικού υλικού.

Σχετικοποίηση η οποία βαφτίζεται ως ερευνητική αντικειμενικότητα και ψυχρή αποστασιοποίηση κάτω από το πέπλο της οποίας υποκρύπτεται και αποκρύπτεται η υποκειμενικότητα της προσέγγισης, δηλαδή η υπολανθάνουσα αυθαιρεσία του τρόπου διεξαγωγής της έρευνας και της αντίστοιχης συναγωγής συμπερασμάτων.


Αφορμή για τη διατύπωση των σκέψεων αυτών μου έδωσε η τηλεοπτική σειρά «1821» στον τηλεοπτικό σταθμό «Σκάϊ» όπου επιχειρήθηκε, υποτίθεται, μια επανατοποθέτηση της επανάστασης του 1821 με κατάρριψη όλων των αυτοκολακευτικών στερεοτύπων και μύθων, που έχουν συστηματικά καλλιεργηθεί στη συνείδηση του ελληνικού λαού.

Αξιόλογη και αξιάρεστη στοχοθέτηση, αν θα γινόταν όμως σε πλήρη και σε βάθος γνώση του ιστορικού υλικού και «απροϋπόθετα», κατά την περίφημη διατύπωση του Μεγάλου Μαξ Βέμπερ, δηλαδή χωρίς εξ' υπαρχής και εκ των προτέρων πρόθεση κατεύθυνσης της έρευνας προς ορισμένα συμπεράσματα με επιλεκτικό υπερτονισμό ή (και) αντίστροφα ηθελημένη υποβάθμιση ορισμένων πλευρών και απόψεων των ιστορικών γεγονότων.

Η επιστημονική ανεπάρκεια των επιστημονικών «συμβούλων» και κατασκευαστών αυτής της τηλεοπτικής σειράς καταφαίνεται από την ερμηνευτική αδυναμία των ιστορικών γεγονότων, δηλαδή από την αδυναμία απάντησης στο «γιατί», η οποία δεν συγκαλύπτεται από την αφηγηματική τους διάνθηση και το λογοτεχνικό οίστρο των επιφορτισμένων με την παρουσίαση. Η αφήγηση δεν σημαίνει ερμηνεία, δεδομένου ότι ερμηνεία σημαίνει αναζήτηση των πραγματικών αιτίων. Αναζήτηση, η οποία προϋποθέτει εντοπισμό και ανάλυση του τρόπου σύνθεσης παραγόντων: οικονομικών, κοινωνικών, πολιτικών, ιδεολογικών, θρησκευτικών κοκ.

Ιστορικός χωρίς τη δυνατότητα αυτής της αναζήτησης, δεν είναι καν ιστορικός. Μπορεί στην καλλίτερη περίπτωση να είναι ιστοριοδίφης, τίποτα περισσότερο. Ακριβώς γιαυτό και όλη η παρουσίαση του 1821 από τους ανιστόρητους ιστορικούς της τηλεοπτικής σειράς του «Σκάϊ» εκφυλίζεται σε επίπεδο διαμαχών προσωπικού χαρακτήρα και κινήτρων ευτελούς χαρακτήρα τόσον όσον αφορά στην ηγεσία όσο και όσον αφορά στο λαό.

Οι όποιες επαναστατικές εξάρσεις κατά τους παραποιητές αυτής της Ιστορίας δεν έχουν ηρωϊκό υπόβαθρο, αλλά είναι υποστασιοποιήσεις ταπεινών ελατηρίων (π.χ. λαφυραγωγία) ή αδιεξοδικών συγκυριών (π.χ. Μεσολόγγι) - σε τελευταία ανάλυση συντίθενται σε κυρίαρχο βαθμό από μυθοπλαστικές κατασκευές και διανοουμενίστικες ωραιοποιήσεις.

Εννοείται ότι όλα αυτά δεν εκφράζονται κατά τρόπο άμεσο, αλλά με μια σειρά ασαφών εμμεσοποιήσεων, που συνθέτουν ένα κλίμα και μια ατμόσφαιρα γενικευμένης υποβάθμισης των γεγονότων της επανάστασης του 1821.

Τα όσα μέχρι τώρα αναφέρθηκαν δεν εξαντλούν ασφαλώς το θέμα, αλλά χρειάζονται συγκεκριμενοποιήσεις και εξειδικεύσεις.

Η τηλεοπτική αυτή σειρά εσκεμμένα αποφεύγει να απαντήσει στα ακόλουθα ερωτήματα:

Πρώτον,     γιατί η ελληνική επανάσταση εκδηλώνεται πρώτη και με διαφορά 30-50 ετών από εκείνες των άλλων χριστιανικών χωρών της Βαλκανικής;
Δεύτερον,     ποιό είναι το ιδιαίτερο βάρος της ελληνικής επανάστασης όσον αφορά στη διάρρηξη του αντιδραστικού ιστού της Ιερής Συμμαχίας, που είχε δημιουργήσει ο Μέττερνιχ;
Τρίτον,     ποιές κοινωνικές δυνάμεις του υπόδουλου ελληνισμού και για ποιούς λόγους ήταν υπερ και ποιές κατά της επαναστατικής εξέγερσης;
Τέταρτον,     ποιά ήταν η ακριβής έννοια της φράσης «δια του Χριστού την πίστην των αγίων και της πατρίδος την ελευθερίαν» και πως στη βάση αυτή καθορίζεται η σχέση του εθνικού και του θρησκευτικού;
Πέμπτον,     πως μεταξιώνονται οι βασικές παραδοχές της Γαλλικής Επανάστασης με άξονα την ελληνική οικονομικό-κοινωνική πραγματικότητα;
Εκτον,     ποιές οι συνέπειες της αντιπαλότητας των κοινωνικών συμφερόντων στην εκδήλωση και την εξέλιξη της ελληνικής επανάστασης;
Εβδομον,     γιατί και πως το λεγόμενο «Πολιτικόν» εκπροσωπούσε την άρχουσα τάξη της ελληνικής κοινωνίας (κοτσαμπάσηδες - Φαναριώτες) και το «Στρατιωτικόν» τα λαϊκά συμφέροντα (αγροτοποιμένες, αλιείς);
Ογδοον,     τι επεδίωξαν και ποιό ρόλο έπαιξαν τα αγγλικά δάνεια όσον αφορά τη συνοχή των επαναστατικών ηγεσιών και την εξέλιξη των στρατιωτικών επιχειρήσεων;
Ενατον,     πως συσχετίζεται το λεγόμενο «ανατολικό ζήτημα» (η αποσύνθεση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας) με τη στάση των ευρωπαϊκών δυνάμεων απέναντι στην ελληνική επανάσταση του 1821;
Δέκατον,     ποιός ο ρόλος της Αγγλίας στη διαμόρφωση του αντικαποδιστριακού κλίματος, που οδήγησε στη δολοφονία του Κυβερνήτη;

Δεν είναι μόνο αυτά τα αναπάντητα ερωτήματα, αλλά τα βασικότερα.
Η παράλειψη της απάντησής τους δεν είναι τυχαία και ασφαλώς οδηγεί στη μονομερή διαστρεβλωτική οπτική, που χαρακτηρίζει το εν λόγω σήριαλ. Ακριβώς γι'αυτό και η προσέγγιση του είναι επιδερμική και δημοσιογραφική, όχι επιστημονική, όπως π.χ. είναι σε ιστορικές σειρές του BBC.

Aυτή όμως είναι η μια πλευρά του ζητήματος. Η άλλη συντίθεται από εννοιολογικές συγχύσεις και ασάφειες όλων των κατηγοριών.

Η κορυφαία είναι εκείνη, που αναφέρεται στο Εθνος. Στην ελληνική περίπτωση η έννοια του Εθνους δεν είναι «αστικογενής» όπως στην δυτική Ευρώπη, αλλά προέρχεται από μια αντίληψη ταυτότητας, που ξεκινάει πολύ παλαιότερα από εκείνη της Δύσης και θεμελιώνεται πρωτογενώς σε στοιχεία όχι οικονομικά, αλλά πολιτιστικά, που ανάγονται στην κλασική αρχαιότητα, το Βυζάντιο, στη αδιάπτωτη συνέχεια της γλώσσας και σε κοινά έθιμα και παραδόσεις. Ακριβώς γιαυτό και η εθνική συνείδηση των Ελλήνων δεν κατασκευάζεται στον 19ο αιώνα, όπως αφήνουν να εννοηθεί οι φωστήρες του επίμαχου σήριαλ, αλλά ενυπάρχει τουλάχιστον από την εποχή της αυτοκρατορίας της Νίκαιας (1261).

Επόμενη συγκεχυμένη ασάφεια αναφέρεται στην παρουσίαση του ρόλου της εκκλησίας. Το κρίσιμο ερώτημα δεν είναι αν υπήρξε ή όχι το «κρυφό σχολιό» αλλά το εάν και κατά πόσο η εκκλησία συνέβαλε αποφασιστικά στην διατήρηση καίριων πολιτισμικών στοιχείων του ελληνισμού, όπως κατά κύριο λόγο της γλώσσας, δεδομένο που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανένα. Το συγκλονιστικό κήρυγμα του Κοσμά του Αιτωλού για «Παιδεία και γλώσσα» πως είναι δυνατό να λησμονήθηκε από τους κυρίους αυτούς; Αλλο βέβαια το ζήτημα της αντεπαναστατικής στάσης της εκκλησιαστικής ιεραρχίας σε αντίθεση με την στάση του κατώτερου κλήρου και των μοναχών, όπου και πάλι τα πράγματα παραμένουν στο σήριαλ αδιευκρίνιστα και ανεξήγητα.

Η τρίτη ελλειματικότητα του σήριαλ αναφέρεται στα κοινωνικά αίτια της επανάστασης. Το εάν ή όχι και μέχρι ποιού σημείου η άνοδος ισχυρών αστικών κατηγοριών έπαιξε ρόλο στην επαναστατική ζύμωση είναι ένα ζήτημα, όπου μπορεί να υπάρξουν αντιπαρατιθέμενες απόψεις. Σε καμμία περίπτωση όμως δεν μπορεί να αγνοηθεί, όπως συνέβη με την κρινόμενη τηλεοπτική σειρά. Ακόμα περισσότερο δεν μπορεί να αγνοηθεί η σημαντικότητα των φορολογικών επιβαρύνσεων των λαϊκών στρωμάτων, συνακόλουθα των Ορλωφικών και της επιδημίας της χολέρας. Επ' αυτού ούτε λέξη ειπώθηκε. Οπως είναι γνωστό η Θεσσαλοηπειρώτικη εξέγερσις του 18ου αιώνα ξεκίνησε ακριβώς με αίτημα τη μείωση των φορολογικών βαρών.

Επί βάσει αυτών των τριών «ασαφειών» βρισκόμαστε μπροστά στο πρωτοφανές φαινόμενο μιας επανάστασης χωρίς αίτια: Το εθνικό-εθνοτικό στοιχείο ανύπαρκτο, το ιδεολογικό-θρησκευτικό σε κλίμα ανοχής και ύφεσης, το οικονομικό-κοινωνικό αμελητέο.

Τότε γιατί έγινε η επανάσταση; Προφανώς " όπερ έδει δείξαι " για να υποκατασταθούν οι Τούρκοι εξουσιαστές και τα προνόμια τους από εκείνα φιλόδοξων Ελλήνων τοπαρχών, οπλαρχηγών και καπεταναίων, που δεν είχαν άλλα στο νου τους από τη λαφυραγωγία και την καταλήστευση του διαθέσιμου πλούτου. Γιαυτό και οι ηγέτες της επανάστασης παρουσιάζονται στο σήριαλ εμμέσως πλην σαφώς ως άθλιοι και ευτελείς πλιατσικολόγοι σε διαρκή διαμάχη μεταξύ τους με κίνητρο το ατομικό όφελος και τη λεία.

Δεν αρκεί όμως αυτή η δια της τεθλασμένης απαξίωση του νοήματος της επανάστασης και του ευτελισμού των ηγεσιών της από το σήριαλ. Πρέπει να υπογραμμιστεί και να υπερτονιστεί ο αιμοσταγής χαρακτήρας της.

Εσφάγησαν οι Τούρκοι στην Τρίπολη. Ναι, κακώς - κάκιστα, αλλά ποιά επανάσταση, έστω και μια, έγινε χωρίς ακρότητες, και βιαιότητες; Και γιατί οι σφαγές- π.χ.της Χίου- από τους Τούρκους πέρασαν «στα μαλακά» από το σήριαλ.
Οι εκατόμβες του αίματος και μάλιστα μεταξύ ομοεθνών προσδίδουν μήπως το χαρακτήρα σφαγείου στη Γαλλική Επανάσταση, όπως ισχυριζόταν η χιτλερική προπαγάνδα;

Οι τρεις χιλιάδες Τούρκοι, που εξετέλεσε ο Ναπολέων μετά την κατάληψη της Ακρας ή οι 32.000 εργάτες, που εκτελέστηκαν (1870-71 !!!) μετά την καταστολή της Κομμούνας στο Παρίσι είναι μήπως δείγματα ανθρωπισμού σε αντιπαράθεση με την εξόντωση των Τούρκων στη Τριπολιτσά, που στο κάτω-κάτω της γραφής, εξέφραζε το συμπυκνωμένο μίσος πέντε αιώνων δουλείας και καταπίεσης;

Πέραν τούτου, συνεχίζουν οι «σηριαλιστές» ιστορικοί μας, οι εσωτερικές έριδες και οι εμφύλιες συγκρούσεις στην διάρκεια της επανάστασης αποδεικνύουν ότι τα προσωπικά ωφελιμιστικά κίνητρα ήταν τα κυρίαρχα και ο στόχος της απελευθέρωσης γινόταν αντιληπτός στο πλαίσιο και σε αναφορά με τα κίνητρα αυτά.

Το ότι αυτής της κατηγορίας κίνητρα εμπλέκονται παντού και πάντοτε στην Ιστορία είναι δεδομένο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αυτά υπερκαλύπτουν την ετοιμότητα θυσίας χάριν υπέρτερων συλλογικών σκοπών και αυτό το γνωρίζουμε από την Ιστορία όλων ανεξαίρετα των λαών της γης.

Οσον αφορά, όμως στην Ελληνική Επανάσταση ούτε η εξήγηση αυτή είναι επαρκής, δεδομένου ότι το βαθύτερο υπόστρωμα των εσωτερικών συγκρούσεων ήταν υποκείμενες ταξικής φύσεως αντιθέσεις, που οι «σηριαλιστές» θέλουν να αγνοούν, προφανώς και διότι η έννοια «κοινωνική τάξη» είναι εντελώς αντίθετη προς τη λογική τους.

Ισχυρίζονται περαιτέρω οι φωστήρες του «Σκάϊ», ότι το επίπεδο διαβίωσης των Χριστιανικών πληθυσμών βελτιώθηκε σημαντικά στην αρχική φάση της τουρκικής κατάκτησης για να πέσει προς το τέλος, ακολουθώντας τις φάσεις ακμής και παρακμής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Η αλήθεια σχετικά με αυτό είναι ότι οι Οθωμανική κυριαρχία ιδιαίτερα όσον αφορά τον ελλαδικό χώρο ήταν αρχικά λιγότερο ληστρική από εκείνη των Βενετσιάνων και των Γενοβέζων, όπου αυτοί επικράτησαν. Ωστόσο, όταν τελικά οι Τούρκοι επικράτησαν σε ολόκληρη την ελλαδική χερσόνησο και στο Αιγαίο το επίπεδο διαβίωσης των λαϊκών στρωμάτων έπεσε κάθετα, ενώ συστηματικά οι Τούρκοι, δημιούργησαν και στήριξαν παντού φιλικές προς αυτούς τοποτηρητικές δυνάμεις εξουσίας (τα «τζάκια», οι κοτζαμπάσηδες, οι φαναριώτες), που μαζί με τους κατακτητές απομυζούσαν οικονομικά με πολλούς τρόπους τα λαϊκά στρώματα, γεγονός, που επιβεβαιώνεται από όλους ανεξαίρετα τους ξένους περιηγητές διαχρονικά.

Αμφισβητούν επίσης «δι' αποσιωπήσεως» οι «ερευνητές» του Σκάϊ, την έκταση του εξισλαμισμού και του παιδομαζώματος. Η απάντηση δίνεται από τον καθηγητή Βακαλόπουλο τον πρεσβύτερο, ο οποίος εξηγεί πως δια της καταφυγής στα ορεινά και τα δύσβατα ημιορεινά απέφυγαν - όσοι απέφυγαν - τον βίαιο εξισλαμισμό και συνακόλουθα τον αφελληνισμό τους.

Ισχυρίζονται επίσης οι «αντικειμενικοί αναλυτές» μας ότι με την κατάκτηση οι Ελληνες απέβαλαν σχεδόν ολοκληρωτικά τα δυτικά (;) πρότυπα διαβίωσης, ότι π.χ. ξέχασαν τις καρέκλες και τα τραπέζια και άλλα τινά ευτράπελα και συνήθησαν στους οντάδες, το φαγητό από κοινό τσουκάλι κλπ. κλπ., όλα χωρίς επαρκή ανάλυση των λαογραφικών δεδομένων και των συνθηκών της καθημερινής ζωής.

Παράλληλα οι κύριοι αυτοί ελαχιστοποιούν ή δεν αναφέρονται καθόλου στις γηγενείς θεσμικές ρυθμίσεις, που αναπτύχθησαν στον υπόδουλο Ελληνισμό, σε ένα κοινό δίκαιο παρά το γεγονός ότι επ' αυτών υπάρχουν οι εξαίρετες μελέτες του αείμνηστου καθηγητή Πανταζόπουλου.Το θέμα αυτό είναι νευραλγικής σημασίας, διότι παρασύρει τους «αναλυτές» μας όταν φτάνουν στην εισαγωγή του Ευρωπαϊκού δικαιακού συστήματος από τους Βαυαρούς στο ατόπημα να υποστηρίζουν ότι στον ελλαδικό χώρο υπήρχε θεσμικό κενό και ανυπαρξία αξιόλογων θεσμικών ρυθμίσεων.

Χαρακτηριστικό του τρόπου προσέγγισης της επανάστασης του 21 από τον «Σκαϊ» είναι η πλήρης αποσιώπηση του γεγονότος ότι από την άλωση και πέρα καταγράφονται πάνω από εξήντα εξεγέρσεις στον ελλαδικό χώρο, τοπικές οι περισσότερες, αλλά εξεγέρσεις. Δεν υπήρχαν αίτια γιαυτές αναγόμενα στην κατάκτηση, την καταπίεση και την υποδούλωση; Φαίνεται όχι και μάλλον επρόκειτο για ένα είδος πολεμικού σπορ των Ελλήνων ! ! !

Αλλά ας προχωρήσουμε:

Το 1805-6 γίνονται τεράστιας κλίμακας εκκαθαριστικές επιχειρήσεις από συνδυασμένες τουρκικές δυνάμεις και τους Ελληνες κοτσαμπάσηδες εναντίον της κλεφτουριάς της Πελοποννήσου όπου χάνονται εκατοντάδες οπλαρχηγοί. Γιατί αυτό το καθοριστικής σημασίας γεγονός αποκρύπτεται από το «σήριαλ» και με τον τρόπο αυτό δεν έρχονται στην επιφάνεια τα βαθύτερα κοινωνικά αίτια των συγκρούσεων μεταξύ των ελληνικών ηγεσιών;

Γιατί ούτε λέξη για το κίνημα των «καρμανιόλων» στη Σάμο και του Οικονόμου στα νησιά του Αργοσαρωνικού;

Γιατί καμμιά ανάλυση σε επίπεδο δημοτικών τραγουδιών των διαχρονικών πόθων και προσδοκιών του ελληνικού λαού για ελευθερία και δικαιοσύνη;

Με το να εμφανίζεται μετά από κάθε συγκεχυμένη και αοριστολογική παρουσίαση των γεγονότων ο κ. Βερέμης και να «συμπεραίνει» σε στυλ «η θεία Ολγα ξέρει» δεν καλύπτονται τα κενά, οι παρερμηνείες, οι διαστρεβλώσεις, οι παραλείψεις και οι ανακολουθίες.

Ανάλογα ισχύουν και για τον τρόπο που παρουσιάζονται τα «προφιλ» των μεγάλων ηγετών του αγώνα.

Επί παραδείγματι:

Ο Κολοκοτρώνης ένας φιλόδοξος και ηθικά αδίστακτος «κατσαπλιάς» που κατέφυγε στη Ζάκυνθο και ανασύρθηκε από την αφάνεια τις παραμονές της επανάστασης. Αποσιωπάται εντελώς το γεγονός ότι του είχε απονεμηθεί από τον Αγγλο διοικητή των Επτανήσων ο βαθμός του ταγματάρχη και υπηρέτησε επι μια δεκαετία τουλάχιστον στον αγγλικό στρατό.

Ο Καραϊσκάκης μια σκοτεινή φυσιογνωμία της Αιτωλοακαρνανίας, που άλλαζε συνεχώς στρατόπεδα και συμμαχίες..... Ανευ αξίας ν' αναφερθεί το γεγονός ότι η μάχη της Αράχωβας διδάσκεται ακόμα και σήμερα ως κλασικό μεγάλης αξίας στρατιωτικό εγχείρημα τόσο στο Γουέστ Πόϊντ των ΗΠΑ, όσο και στην ρωσική στρατιωτική Ακαδημία Σουβορόφσκι.

Ο Παπαφλέσσας, του οποίου ο ρόλος ήταν καθοριστικός στις ζυμώσεις για τον ξεσηκωμό στην Πελοπόννησο ουσιαστικά αγνοείται στο σήριαλ.

Ο Καποδίστριας ο μέγας αυτός μεταρρυθμιστής ηγέτης εμφανίζεται ως μια μορφή, που δεν είχε επαρκή αντίληψη της ελληνικής πραγματικότητας και δεν παρέχονται στον τηλεθεατή παρά ελάχιστα στοιχεία για να εκτιμηθεί το τεράστιο έργο του, παρά τις εσωτερικές και εξωτερικές αντιξοότητες.

Επίσης, όσον αφορά στο θέμα του Φιλελληνισμού, το σήριαλ καλλιεργεί την απολύτως λαθεμένη εντύπωση ότι οι Φιλέλληνες ήταν φαντασιοκόποι ιδιεαλιστές και αρχαιολάτρες, που όταν έβλεπαν από κοντά τις μικρότητες και τα χάλια των επαναστατών, ετρέποντο εις φυγήν.
Οι επιστημονικοί συμβουλάτορες του σήριαλ, αν θα είχαν κάνει πρωτογενή έρευνα στον ευρωπαϊκό τύπο της εποχής, θα ήξεραν ότι δεν είχαν έτσι τα πράγματα, αλλά και από την δευτερογενή βιβλιογραφία δεν προκύπτει κάτι τέτοιο. Αντίθετα η ελληνική επανάσταση, παρά τις όποιες αρνητικές και σκοτεινές της πλευρές λειτούργησε ως σύμβολο και σημείο αναφοράς, όχι μόνο στον τύπο, αλλά και πηγή έμπνευσης στη Λογοτεχνία της Ευρώπης για δεκαετίες.

Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι εκείνο του Νικολάϊ Γκόγκολ στις «Νεκρές Ψυχές» όπου εμφανίζει έναν από τους γαιοκτήμονες να έχει στολισμένο το σαλόνι του σπιτιού του με πορτραίτα των ηρώων της Ελληνικής Επανάστασης και να τα δείχνει στους επισκέπτες, σε μια υπόθεση που διαδραματίζεται μετά το 1850.

Ο προκρούστειος και μηδενιστικός τρόπος προσέγγισης του σήριαλ συνεχίζεται και ως προς τα μετά τον θάνατο του Καποδίστρια γεγονότα:

• Η διαπλοκή της ντόπιας ολιγαρχίας με τα πλοκάμια της ξενοκρατίας δεν διευκρινίζονται.
• Ο ρόλος των Αγγλων στην έξωση του Οθωνα δεν αναφέρεται.
• Τα αίτια και οι επιπτώσεις της διαμόρφωσης της Οικονομίας μετεπαναστατικά, με κύριο χαρακτηριστικό τον μονοκαλλιεργητικό χαρακτήρα της, δεν αναλύονται.
• Στα γεγονότα του Κιλελέρ δεν αποδίδεται η δέουσα σημασία.
• Αγνοείται συστηματικά η οικονομική κοινωνική πλευρά του εξωτερικού προσανατολισμού και του μεγαλοϊδεατισμού της ελληνικής πολιτικής με αποτέλεσμα το κρίσιμο αυτό θέμα, να εμφανίζεται ως απόρροια ενός υπερφίαλου ελληνικού εθνικισμού.
• Δεν συνδέεται η ενδημική οικονομική υπανάπτυξη που κορυφώνεται με την κρίση του 1892 με την υπερχρέωση προς τους ξένους δανειοδότες.
• Δεν ερμηνεύεται κοινωνιολογικά ο παρασιτισμός, η αντιπαραγωγικότητα και ο «κομπραντορισμός» της νεοπαγούς αστικής τάξης στη μετεπαναστατική Ελλάδα.
• Δεν επιχειρείται σύγκριση με τις εξελίξεις στις άλλες χώρες της Βαλκανικής, που θα αποκάλυπταν παραλληλότητες, που δεν ερμηνεύονται με αναγωγές στις υποτιθέμενες αρνητικές ιδιαιτερότητες του λεγόμενου «χαρακτήρα του Ελληνα».
• Αγνοείται προκλητικά η άνθιση στα Γράμματα και τις Τέχνες στην Ελλάδα του 19ου αιώνα.
• Η στροφή προς την αρχαιότητα τοποθετείται ως δευτερογενές και «ανακλαστικό» φαινόμενο σύμφωνα με το αρχαιολατρικό πρόσωπο του Βαυαρού Βασιλιά Λουδοβίκου.
• Δεν εξετάζονται οι συνέπειες και οι λόγοι μια παθολογικής «δυτικοφρένειας» τμημάτων της ελληνικής ιντελιγκέντσιας που οδήγησε σε μακρόχρονη περιφρονητική απαξίωση του αυτόχθονος λαϊκού πολιτισμού. 

Αυτά και μόνο αρκούν για να καταδειχθεί ο ελλειματικός και διαστρεβλωτικός χαρακτήρας του συγκεκριμένου σήριαλ, που εμφανίστηκε με αξιώσεις αντικειμενικότητας και πρωτοτυπίας.

Η «φιλοσοφία» του σε τελευταία ανάλυση αποτελεί την ελληνική συγκλίνουσα του βιβλίου του θρυλικού για την αμάθειά του Τούρκου Υπουργού των Εξωτερικών Νταβούτογλου. Τούτο, διότι αν γίνουν δεκτά τα όσα ψευδεπίγραφα και λαθεμένα παρουσιάζονται στο σήριαλ, η νεοοθωμανική «λύση» αποτελεί σε τελευταία ανάλυση την αναγκαστική διέξοδο.

Αυτό είναι το υποκρυπτόμενο ιδεολόγημα του σήριαλ, παρά τις όποιες διαμαρτυρίες των εμπνευστών και ταγών του.

Δεν είναι η πρώτη φορά άλλωστε, που προωθείται οργανωμένα η εφελκυστική λογική από τα ίδια κυκλώματα. Ο κ. Θάνος Βερέμης, «ψυχή» του σήριαλ και πρωτεργάτης του λεγόμενου ΕΛΗΑΜΕΠ, είχε ταχθεί και πάλεψε λυσσωδώς για την αποδοχή του σχεδίου Ανάν στην Κύπρο μαζί με όλους τους ομοϊδεάτες του.
Ως γεφυροποιός της ελληνο-τουρκικής προσέγγισης ακολουθεί μια αντίληψη αποδόμησης και αποκαθήλωσης όλων των στοιχείων της ελληνικής «ετερότητας», τα οποία υποτίθεται δεν είναι τίποτα περισσότερο από κατασκευασμένες μυθοπλασίες.

Ελευθερόφρων και «προοδευτικός», ο κ. Βερέμης και οι συν αυτώ επιχειρεί να μας συνετίσει, διδάσκων τον λόγο της ορθής ιστορικής αλήθειας δια της τηλεοράσεως. Ενα εγχείρημα ανάλογο με εκείνο της κ. Ρεπούση με το βιβλίο της 6ης Δημοτικού.

Είναι τυχαίο ότι αυτό γίνεται σε μια φάση όπου στο όνομα της οικονομικής κρίσης ακολουθείται μια γραμμή «εφεκτικότητας» στα εθνικά ζητήματα από την Κυβέρνηση; Οχι βέβαια, υπάρχει κατά την γνώμη μας μια σχέση συγκοινωνούντων δοχείων ανάμεσα σε όλες αυτές τις τάσεις καλπονοθευτικής «επαναγραφής» της σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας.


Καθηγητής Βασίλης Φίλιας,
πρώην Πρύτανις Παντείου Πανεπιστημίου
                                               (αναδημοσίευση από επίσημη ιστοσελίδα Κίν.Ανεξ.Πολιτών)

Κρήτη:ένα νεκροταφείο για τις επίλεκτες δυνάμεις του Χίτλερ-ένα νησί που δεν έσκυψε τότε το κεφάλι! (τώρα;)...

                                                                                                                                                                                                                        Ο Κωστής Μανουσιδάκης χάιδεψε το παλιό του όπλο. Τον “Γκρά”. Περίμενε χωμένος μέσα σε θάμνους όλο το βράδυ μαζί με άλλους κρητικούς. Σε λίγο θα ξημέρωνε και τίποτε δεν είχε φανεί ακόμη στον κρητικό ουρανό που εκείνη τη στιγμή, έπαιρνε ένα υπέροχο σκούρο γαλάζιο χρώμα. Ήθελε να σηκωθεί να ξεμουδιάσει και να τινάξει από το μαύρο πουκάμισο του και τη καφετιά κρητική βράκα του τα αγκάθια. Δεν το έκανε. Ίσιωσε στο κεφάλι,το μαντήλι του και κούνησε λίγο τα στιβάνια του, τις μαύρες δερμάτινες μπότες του. Έστριψε ένα τσιγάρο με επιδεξιότητα και το άναψε. Από το βάθος του ουρανού πέρα από τη θάλασσα, ακούστηκε ένας υπόκωφος βόμβος που συνεχώς γινόταν εντονότερος. Εκατοντάδες αεροπλάνα πλησίαζαν... Κοίταξε τριγύρω του. Οι άλλοι κρητικοί του χαμογέλασαν δίχως να πάρουν τα μάτια τους από ψηλά. Ο Μάικ ο Αυστραλός δίπλα του με τα κοντά παντελονάκια και το ανοιχτόχρωμο πουκάμισο του έσφιξε τον ώμο. “Έρχονται” του είπε και όπλισε.

Ο ουρανός μέσα σε λίγα λεπτά μαύρισε. Δεν ήταν πια γαλάζιος. Ο ήχος τώρα δεν ήταν υπόκωφος. Ήταν ο ήχος των μηχανών των μεταγωγικών πάνω από τα κεφάλια τους. Ξαφνικά οι κοιλιές των αεροπλάνων άνοιξαν και από μέσα τους χιλιάδες στρατιώτες άρχισαν να πηδούν στο κενό. Ο Κωστής χάιδεψε το παχύ μαύρο μουστάκι του και έφερε τον “Γκρά” στο μάγουλό του. Σημάδεψε και πυροβόλησε. Η σφαίρα των 11χλσμ έφυγε και διέγραψε με ασύλληπτη ταχύτητα μια ανοδική πορεία...

Ο Χάνς Λούκε ένιωθε τον αέρα να του τραβάει τα μάγουλα και το στομάχι του να σφίγγεται από την ταχύτητα της πτώσης. Μόλις είχε πηδήξει από το αεροπλάνο. Κοίταξε ψηλά. Και ανακουφισμένος είδε το αλεξίπτωτο του να ανοίγει. Τσέκαρε πάλι τον οπλισμό του. Όλα ήταν στην εντέλεια. Σε ελάχιστα λεπτά θα πατούσε το έδαφος. Ήταν υπερήφανος που ήταν Fallschirmjäger. Γερμανός αλεξιπτωτιστής. Άνηκε στην ελίτ του αήττητου Γερμανικού στρατού. Η καρφιτσωμένη πουλάδα στο στήθος του, τον έκανε να ξεχωρίζει από τους άλλους. Ο Χάνς δεν κατάλαβε το παραμικρό. Η σφαίρα από τον Γκρά του συνέθλιψε το σαγόνι και ανοδικά σφηνώθηκε στο πίσω μέρος του κρανίου του. Ο Χανς προσγειώθηκε στο έδαφος της Κρήτης. Το αλεξίπτωτο του έπεσε πάνω του και τον σκέπασε. Ο Χανς ήταν νεκρός...

Η “επιχείρηση ΕΡΜΗΣ” ,Unternehmen Merkur, δεν θα ήταν ένας περίπατος για τους Γερμανούς. Θα ήταν η Νέμεσις τους. Το υπέροχο νησί της Κρήτης με τους αδάμαστους υπερήφανους αλλά και... “τρελούς” κατοίκους της θα έκανε τους Γερμανούς να πληρώσουν βαρύ φόρο αίματος. Και ενώ για πρώτη φορά στην πολεμική ιστορία της ανθρωπότητας οι αλεξιπτωτιστές σαν όπλο, χρησιμοποιούνται μαζικά στην Μάχη της Κρήτης Luftlandeschlacht um Kreta, μετά το τέλος της επιχείρησης ΕΡΜΗΣ, οι Γερμανοί δεν πρόκειται μέχρι το πέρας του πολέμου να χρησιμοποιήσουν πλέον το αλεξίπτωτο σαν όπλο κατάληψης και αιφνιδιασμού.

Τα ξημερώματα της 25ης Απριλίου του 1941 ο Χίτλερ υπέγραψε την διαταγή υπ'αριθμόν 28. Η νήσος Κρήτη, έπρεπε να καταληφθεί από τις δυνάμεις της Βέρμαχτ. Αυτό θα βοηθούσε τη Γερμανία σε πολλά επίπεδα. Καταρχήν θα στερούσε από τους συμμάχους και κυρίως από το Βασιλικό Ναυτικό της Αγγλίας, πλήθος λιμένων που παρείχαν προστασία αλλά και ανεφοδιασμό στα πλοία του. Επίσης θα έδινε στη Γερμανία το πλεονέκτημα να διαθέτει ένα μεγάλο νησί με πρώτες ύλες και αυτόνομο, τόσο κοντά στα στρατεύματα του Africa Corps και ανά πάσα στιγμή θα μπορούσε να δοθεί βοήθεια στον Ρόμελ εάν κρινόταν αναγκαίο. Η Κρήτη με τα αεροδρόμια της θα έπαιζε τον ρόλο ενός τεράστιου αεροπλανοφόρου που τα αεροπλάνα του Άξονα θα μπορούσαν να επιχειρήσουν παντού στη Μεσόγειο. Και τέλος θα έδιωχνε από το τελευταίο σημείο της Ελλάδας όλα τα συμμαχικά στρατεύματα και θα καταλάμβανε τη χώρα καθ' ολοκληρίαν γεγονός που θα εξασφάλιζε στη Γερμανία τη φύλαξη των νώτων της για την επικείμενη επιχείρηση στη Σοβιετική Ένωση, με την ονομασία “Μπαρμπαρόσα”

Η επιχείρηση αποφασίστηκε να ξεκινήσει στις 20 Μαΐου, αφού πρώτα είχε αναβληθεί για 4 ημέρες η έναρξη της (αρχικά είχε αποφασιστεί η 16 Μαΐου). Θα ήταν ένα εύκολο πρωινό για τη Γερμανία. Εξάλλου στο νησί υπήρχε δύναμη μόνο 9.000 Ελλήνων στρατιωτών και χωροφυλάκων και 25.000 Βρετανών οι οποίοι όμως δεν διέθεταν βαρύ οπλισμό. Στο νησί βρίσκονταν ακόμη, ελάχιστες μεραρχίες Αυστραλών και Νεοζηλανδών. Σε ολόκληρο το νησί υπήρχαν επίσης 16 άρματα μάχης τύπου Cruiser Mk I καθώς επίσης και 85 Ιταλικά πυροβόλα διαφόρων διαμετρημάτων (που έπεσαν στα χέρια των συμμάχων) τα οποία όμως ήταν ουσιαστικά άχρηστα αφού τα σκοπευτικά τους δεν υπήρχαν.

Βέβαια υπήρχε και κάτι άλλο που οι Γερμανοί αγνοούσαν αλλά έπαιξε τεράστιο ρόλο στην αεραπόβαση τους. Οι κάτοικοι της Κρήτης. ! Οι απλοί άνθρωποι που όχι μόνο πολέμησαν σαν σκυλιά και δεν έκαναν βήμα πίσω, όχι μόνο δεν άφησαν την υπεράσπιση του νησιού τους στους Άγγλους, αλλά πολέμησαν λυσσασμένα αιφνιδιάζοντας τη Γερμανική πολεμική μηχανή.

Η Επιχείρηση ΕΡΜΗΣ ήταν μια απλή σε σύλληψη αλλά και σε εκτέλεση επιχείρηση που εάν δεν υπήρχε ο παράγοντας “κρητικός λαός” θα είχε εξελιχθεί σε περίπατο. Το σχέδιο λαμβάνοντας υπόψην την υπεροχή των Άγγλων στη θάλασσα, απέκλεισε την απόβαση διότι τα Γερμανικά αποβατικά θα βυθίζονταν εύκολα από τους Άγγλους. Ακόμη και τα πλοία υποστήριξης που θα συμμετείχαν θα είχαν τρομακτικές απώλειες. Έτσι οι Γερμανοί σκέφτηκαν να εφαρμόσουν την αεραπόβαση. Εκατοντάδες αλεξιπτωτιστές θα ρίχνονταν στη Κρήτη σε επιλεγμένα σημεία και θα είχαν ένα και μοναδικό στόχο. Να καταλάβουν τα αεροδρόμια του νησιού. Μόλις γινόταν αυτό, πολύ εύκολα μετά, τα μεταγωγικά θα προσγειώνονταν και θα αποβίβαζαν τον κύριο όγκο του στρατού. Έπρεπε λοιπόν να δημιουργηθούν προγεφυρώματα.

Πριν την έναρξη της επιχείρησης οι υπηρεσίες κατασκοπίας και αντικατασκοπίας της Αγγλίας και της Γερμανίας είχαν πάρει φωτιά. Και οι δύο όμως υπέπεσαν σε ένα σοβαρό λάθος (η κάθε μια από την πλευρά της) που είχε μεγάλες συνέπειες. Καταρχήν η συμμαχική αντικατασκοπία με το σύστημα υποκλοπών ultra ήξερε πολλές μέρες νωρίτερα για την επιχείρηση ΕΡΜΗΣ. Ο διοικητής των συμμάχων στο νησί ο στρατηγός Φρέυμπεργκ είχε ενημερωθεί για το σχέδιο μάχης των Γερμανών και είχε ξεκινήσει να ετοιμάζει την άμυνα κοντά στα αεροδρόμια και στις βόρειες ακτές. Παρ' όλα αυτά καθυστέρησε σημαντικά λόγω έλλειψης σύγχρονου εξοπλισμού. Επίσης αν και οι πληροφορίες που είχε ο Φρέυμπεργκ από τις υποκλοπές Ultra ήταν πολύ λεπτομερείς, η μετάφραση από τα γερμανικά είχε γίνει από γλωσσολόγους και όχι ειδικούς στην τακτική. Το αποτέλεσμα ήταν παραπλανητικές πληροφορίες που είχαν βγει από τα συμφραζόμενα. Για παράδειγμα, τα γερμανικά μηνύματα ανέφεραν ναυτικές επιχειρήσεις, κάτι που επηρέασε σημαντικά την τοποθέτηση των στρατευμάτων του Φρέυμπεργκ καθώς περίμενε αμφίβια απόβαση ενώ ο πραγματικός στόχος των Γερμανών ήταν το αεροδρόμιο του Μάλεμε.

Το λάθος που έκανε η Γερμανική αντικατασκοπία είχε να κάνει με το φρόνημα του Κρητικού λαού. Ο ναύαρχος Βίλχελμ Κανάρις αρχηγός της Γερμανικής υπηρεσίας πληροφοριών ( abwehr) είχε ενημερώσει τα επιτελεία ότι ο Κρητικός λαός δεν πρόκειται να προβάλει την παραμικρή αντίσταση, ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να είναι και φιλικά προσκείμενος προς τις γερμανικές δυνάμεις ή και ακόμη να υποδεχτεί τους Γερμανούς στρατιώτες σαν απελευθερωτές. Ο Κανάρις στηριζόταν στο ισχυρό δημοκρατικό και αντιμοναρχικό φρόνημα των Κρητικών, οι οποίοι στη συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν “Βενιζελικοί” και απεχθάνονταν οτιδήποτε έφερε...κορώνα όπως ο Βασιλιάς των Ελλήνων Γεώργιος Β'. Βέβαια η αντικατασκοπία των Γερμανών δεν υπολόγισε ότι ναι μεν οι Κρητικοί απεχθάνονταν το στέμμα, αλλά πάνω από όλα, ήταν Έλληνες και λάτρευαν την πατρίδα τους και το νησί τους περισσότερο από κάθε τι. Οι Γερμανοί λοιπόν νόμιζαν ότι θα πάνε ένα “ταξιδάκι αναψυχής” στην Κρήτη.

Στις 8.00 το πρωί η Μάχη της Κρήτης ξεκινούσε. Η Κρήτη θα γινόταν ένα τεράστιο νεκροταφείο επίλεκτων Γερμανών αλεξιπτωτιστών. Επικεφαλής των γερμανικών δυνάμεων τέθηκε ο πτέραρχος Κουρτ Στούντεντ, 51 ετών, βετεράνος πιλότος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Είχε στη διάθεσή του 1190 αεροπλάνα (πολεμικά και μεταγωγικά) και 29.000 άνδρες (αλεξιπτωτιστές και πεζικάριους), ενώ οι Ιταλοί θα συνεισέφεραν 3.000 στρατιώτες. Η επίθεση εκδηλώθηκε στο αεροδρόμιο του Μάλεμε αλλά και στην ευρύτερη περιοχή των Χανίων. Οι σύμμαχοι και οι Κρητικοί (οι οποίοι παρεμπιπτόντως πολεμούσαν με όπλα από την εποχή της Κρητικής επανάστασης) “κατέβαζαν” και εξολόθρευαν μαζικά τους Γερμανούς αλεξιπτωτιστές. Όποιος δεν έπεφτε νεκρός ενώ ήταν ακόμη στον αέρα, σκοτωνόταν, μόλις ακουμπούσε τα πόδια του στο νησί. Οι Κρητικοί όρμαγαν στους αλεξιπτωτιστές που προσπαθούσαν να απεγκλωβιστούν από τους ιμάντες των αλεξιπτώτων τους και με επιδέξιες κινήσεις τους εξολόθρευαν χρησιμοποιώντας μόνο τα μαχαίρια τους.

Στις 16.00 ένα δεύτερο κύμα Γερμανών αλεξιπτωτιστών έπεφτε στο Ρέθυμνο και μια ώρα αργότερα στο Ηράκλειο. Οι μάχες πριν συμπληρωθεί μια ημέρα γινόντουσαν σε 4 σημεία. Μάλεμε, Χανιά, Ρέθυμνο και Ηράκλειο. Ο πτέραρχος Στούντεντ δεν πίστευε αυτά που διάβαζε από τις αναφορές μάχης που του ερχόντουσαν. Η Κρήτη δεν ήταν ένας υγιεινός περίπατος. Τι θα έλεγε στον Φύρερ του, τώρα, πως θα εξηγούσε στον Χίτλερ τις τεράστιες απώλειες των επίλεκτων αλεξιπτωτιστών; Μια εύκολη απάντηση που σκέφτηκε ήταν να πει οι κρητικοί δεν πολεμάνε σύμφωνα με τους κανόνες πολέμου και μακελεύουν τους στρατιώτες του, στον αέρα πριν καν εκείνοι προσγειωθούν. Το σκέφτηκε για λίγο αλλά ήξερε και ο ίδιος ότι ήταν εντελώς γελοία δικαιολογία. Τη στιγμή μάλιστα που μιλάμε για την ελίτ του Γ Ράιχ που έχουν απέναντι τους απλούς πολίτες. Δάγκωσε δυνατά τη γλώσσα του σε σημείο να τη ματώσει. Τι ήθελε να υποσχεθεί στον Χίτλερ “μια πολύ εύκολη νίκη”. Έφερε το χέρι του στη μέση του και χάιδεψε το ψυχρό μέταλλο από το Λούγκερ Ρ08. Σκέφτηκε και την αυτοκτονία. Ήταν ένας ανώτατος Γερμανός αξιωματικός που ακροβατούσε στα όρια της αποτυχίας και ντρόπιαζε το στράτευμα του... Κάτι έπρεπε να κάνει να αλλάξει την κατάσταση. Στα χέρια του κρατούσε σφιχτά, τσαλακωμένη την πρώτη αναφορά από το Μάλεμε. Σε σύνολο 3000 αλεξιπτωτιστών που έπεσαν με το πρώτο κύμα, μόλις 150 κατάφεραν να προσγειωθούν και να προσεγγίσουν τον στόχο. Οι υπόλοιποι ή εξολοθρεύτηκαν στον αέρα ή τους σκότωσαν ακόμη και με τσάπες και με αξίνες οι κρητικοί, όταν προσγειώθηκαν και τους πήραν τον οπλισμό.

Οι μάχες συνεχίζονταν με αμείωτη ένταση. Οι Γερμανοί αλεξιπτωτιστές μετρώντας τεράστιες απώλειες κατάφεραν να καταλάβουν το αεροδρόμιο του Μάλεμε. Δημιούργησαν προγεφύρωμα και σχεδόν αμέσως άρχισαν να προσγειώνονται αεροπλάνα με βαρύ οπλισμό, με τεθωρακισμένα και με ισχυρές μονάδες πεζικού. Στις 27 Μαΐου, οι σύμμαχοι υποχωρούν στα νότια του νησιού και από εκεί την επόμενη μέρα περνάνε στην Αίγυπτο. Η Κρήτη σχεδόν έχει πέσει. Οι Κρητικοί παίρνουν τα βουνά και ξεκινάνε αντίσταση και σαμποτάζ που δεν θα αφήσει τους Γερμανούς να ησυχάσουν για όσα χρόνια παραμείνουν στο νησί. Μαζί τους παραμένουν και 500 Εγγλέζοι και Αυστραλοί. Την 1η Ιουνίου πέφτει η αυλαία. 5000 μαχητές παραδίδονται στη Βέρμαχτ, έξω από τα Σφακιά.

Ο Στούντεντ για 11 μέρες είχε χάσει τον ύπνο του. Τώρα ανακουφισμένος που κατέλαβε το νησί, μετρούσε τις απώλειες του. Το χαρτί που παρουσίασε στον Χίτλερ ήταν το εξής: Οι Σύμμαχοι είχαν 3500 νεκρούς, 1900 τραυματίες και 17.500 από αυτούς συνελήφθησαν αιχμάλωτοι από τις Γερμανικές δυνάμεις. Από την πλευρά τους οι Γερμανοί είχαν 3.986 νεκρούς και αγνοούμενους, 2.594 τραυματίες, ενώ έχασαν 370 αεροπλάνα. Βέβαια τα στοιχεία που παρουσίασε στον Φύρερ του, ο πτέραρχος Στούντεντ, οι Άγγλοι τα αμφισβητούν. Οι σύμμαχοι μιλούν για απώλειες των Γερμανών που ξεπέρασαν τις 15.000 νεκρούς, τραυματίες και αγνοούμενους. Η ουσία είναι πάντως πως σε μια επιχείρηση 10 ημερών οι Γερμανοί έχασαν περισσότερους άνδρες από ότι είχαν χάσει στην επιχείρηση κατάληψης της Γιουγκοσλαβίας και της Ελλάδας μαζί. Ανώτατοι αξιωματικοί της Βέρμαχτ υπολόγισαν επίσης ότι οι Γερμανοί που σκοτώθηκαν στη Κρήτη θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την κατάληψη της Κύπρου, της Συρίας, του Ιράκ και πιθανόν της Περσίας. Η 7η αερομεταφερόμενη Μεραρχία του Γ΄ Ράιχ, η επίλεκτη Μεραρχία των Αλεξιπτωτιστών στο μέλλον δεν θα παίξει πια κανένα ουσιαστικό ρόλο. Και μάλλον έτσι πρέπει να είναι αφού ποτέ μέχρι το τέλος του πολέμου οι Γερμανοί δεν χρησιμοποίησαν μαζικά το Αλεξίπτωτο για την κατάληψη μιας περιοχής.

Οι Γερμανοί περίμεναν φιέστες υποδοχής και συνάντησαν το θάνατο. Οι Κρητικοί έπρεπε να πληρώσουν για την αυθάδεια τους. Ήταν ο μισητός εχθρός που αντιστάθηκε με ότι μέσο είχε. Ήταν οι άθλιοι αυτοί άνθρωποι με τα μουστάκια και τις βράκες που τσάκισαν την ελίτ του Γερμανικού στρατού. Την 3η Ιουνίου το χωριό Κάντανος στην Παλιόχωρα στα Χανιά ισοπεδώθηκε από τα Γερμανικά στρατεύματα. Μια επιγραφή αναρτήθηκε στα χαλάσματα που κάπνιζαν ακόμη από τη φωτιά: "Δια την κτηνώδη δολοφονίαν Γερμανών αλεξιπτωτιστών, αλπινιστών και του Μηχανικού, από άνδρας γυναίκας και παιδιά και παπάδες μαζί και διότι ετόλμησαν να αντισταθούν κατά του Μεγάλου Ράιχ, κατεστράφη την 3-6-1941 η Κάνδανος εκ θεμελίων, δια να μη επανοικοδομηθεί πλέον ποτέ"

Η αντίσταση των Κρητικών είναι η πρώτη μαζική παλλαϊκή άμυνα κατά των δυνάμεων του Χίτλερ, στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Δυο χρόνια αργότερα αρκετά βορειότερα της Κρήτης, οι Γερμανοί θα χάσουν 1.500.000 στρατιώτες, πάλι από την παλλαϊκή άμυνα και αντίσταση ενός λαού. Στις 27 Απριλίου του 1942 ο ραδιοφωνικός σταθμός της Μόσχας μετέδιδε: “"..Επολεμήσατε άοπλοι εναντίον πανόπλων και ενικήσατε. Μικροί εναντίον Μεγάλων και επικρατήσατε. Δεν ητο δυνατόν να γίνει αλλοιώς διότι είσθε Έλληνες. Εκερδίσαμεν χρόνον διά να αμυνθώμεν.

Ως Ρωσοι και ως άνθρωποι θα σας ευγνωμονούμεν" Η μάχη του Στάλινγκραντ ξεκινούσε...

Την ίδια στιγμή οι σύντροφοι του Κωστή Μανουσιδάκη στα βουνά της Κρήτης του κολούσαν το παρατσούκλι "Γκρανής", όπως συνηθίζουν να κάνουν οι Κρητικοί όταν κάποιος έχει ένα χαρακτηριστικό. Ο Μανουσιδάκης δεν αποχωρίστηκε ποτέ τον Γκρά του.