(Μόσχα), του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Κάθε μέρα που περνάει, επιδεινώνεται το κλίμα μεταξύ Ρωσίας και Δυτικών σε όλα τα μέτωπα, ενώ αυξάνεται ακόμα και η πιθανότητα άμεσης εμπλοκής ρωσικών και αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων, τουλάχιστο στη Μέση Ανατολή.
Προχθές, ο επικεφαλής του Κέντρου Επιχειρήσεων του ρωσικού Γενικού Επιτελείου στρατηγός Ρουντσκόι, έκανε λόγο στην τηλεόραση «Ρωσία 24», για ενδείξεις προετοιμασίας των αμερικανικών δυνάμεων στη Μεσόγειο και την Ερυθρά Θάλασσα για πιθανό πλήγμα με πυραύλους Κρουζ. Πριν λίγες μέρες, ο αρχηγός των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων στρατηγός Γκεράσιμωφ απείλησε τους Αμερικανούς ότι δεν θα διστάσει να πλήξει δυνάμεις τους, που θα βομβαρδίσουν ενδεχομένως τη Δαμασκό ή άλλα σημεία της συριακής επικράτειας, όπου βρίσκεται ρωσικό στρατιωτικό ή άλλο προσωπικό. Είχε προηγηθεί δήλωση της αμερικανίδας Πρέσβειρας στον ΟΗΕ Νίκι Χάλευ, που δεν απέκλεισε την ανάληψη «μονομερούς» στρατιωτικής δράσης στη Συρία.
«Η Μόσχα εκτιμά ότι οι Αμερικανοί σχεδιάζουν κάποια επίθεση στη Μέση Ανατολή, που να θεωρηθεί ήττα των Ρώσων, να αποδοθεί στον Πούτιν και να χρησιμοποιηθεί σε σχέδιο «αλλαγής καθεστώτος» στην ίδια τη Ρωσία», μας λέει άριστα ενημερωμένος παρατηρητής στη ρωσική πρωτεύουσα, προσθέτοντας ότι αυτός ήταν ο λόγος που ο Ρώσος Πρόεδρος εκφώνησε την ομιλία της 1ης Μαρτίου με την οποία αποκάλυψε την ύπαρξη των νέων πυρηνικών όπλων που ανέπτυξε ή αναπτύσσει η χώρα του και δεν άφησε καμιά αμφιβολία για το ότι θα διατάξει χρήση πυρηνικών όπλων αν η Ρωσία δεχτεί επίθεση, ανεξαρτήτως πιθανών συνεπειών.
Είναι γεγονός ότι η πολύ μεγάλη παραμένουσα πολιτική ισχύς του κ. Πούτιν στο εσωτερικό της Ρωσίας στηρίζεται σε δύο πυλώνες. Ο ένας είναι η ιστορικά διαπιστωμένη δύναμη του ρωσικού εθνισμού, η αίσθηση ότι ο Ρώσος Πρόεδρος υπερασπίζεται τη χώρα του, σε αντίθεση με αυτό που έκαναν ο Γκορμπατσώφ και ο Γέλτσιν, με αποτέλεσμα τους πολέμους της Γιουγκοσλαβίας και της Μέσης Ανατολής και την επέκταση του ΝΑΤΟ, ακόμα και μέσα στην πρώην σοβιετική επικράτεια, παρά τις διαβεβαιώσεις που είχαν δοθεί στη Μόσχα για να επιτρέψει τη γερμανική ενοποίηση.
Ο δεύτερος πυλώνας είναι η ανάμνηση της τραγωδίας που έζησαν οι χώρες της πρ. ΕΣΣΔ κατά τη δεκαετία του 1990, όταν γνώρισαν πιθανώς τη μεγαλύτερη οικονομική και κοινωνική καταστροφή της βιομηχανικής εποχής, εφαρμόζοντας τις μεταρρυθμίσεις του ΔΝΤ, της Παγκόσμιας Τράπεζας και διαφόρων θεωρητικών της θεραπείας σοκ, όπως ο Τζέφρευ Σαχς.
Ο ρωσικός πληθυσμός παρότι εξακολουθεί να αντιμετωπίζει πολύ σοβαρά οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα, ιδίως στις επαρχίες, και δεν του αρέσει καθόλου η έκταση της διαφθοράς που συνεχίζει να τρώει τα σωθικά της χώρας, προτιμά εν τέλει τη σταθερότητα από νέα νεοφιλελεύθερα, φιλοδυτικά πειράματα. Ιδίως ότι θυμούνται την φοβερή καταστροφή της δεκαετίας του 1990, που συνόδευσε τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης.
Σημειωτέον ότι ο κ. Πούτιν, σε μια αποστροφή της ομιλίας του της 1ης Μαρτίου, υπογράμμισε ότι και κάθε επίθεση εναντίον συμμάχων της Ρωσίας θα θεωρηθεί επίθεση κατά της Ρωσίας και θα αντιμετωπισθεί ανάλογα. Δεν προσδιόρισε ποιες χώρες είναι οι «σύμμαχοι» της Μόσχας για τις οποίες ισχύει αυτή η εγγύηση, οπωσδήποτε όμως αυτή η δήλωση εισήγαγε εκ των πραγμάτων έναν περαιτέρω μεγάλο βαθμό στρατηγικής αβεβαιότητας στη Μέση Ανατολή, αλλά και στο σύνολο των αμερικανο-ρωσικών σχέσεων.
Οι εξελίξεις στη Συρία συμπίπτουν με δραματική επιδείνωση του διεθνούς πολιτικού κλίματος, που δεν έχει πολλά προηγούμενα ούτε και την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, με τη Ρωσία κατηγορούμενη διεθνώς περίπου για τα πάντα. Είναι τέτοιο το διεθνές κλίμα, που στο Λονδίνο τουίτ απέδωσαν στη Μόσχα ακόμα και την κακοκαιρία που έπληξε τη βρετανική πρωτεύουσα. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία συνωμοσίας, ο Πούτιν εξαπέλυσε και μετεωρολογικό πόλεμο κατά της Βρετανίας!!!
Αν οποιοσδήποτε σχεδιάζει όντως πόλεμο, αυτό είναι το κατάλληλο πολιτικό κλίμα. Μια άλλη διαφορά με την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, είναι η απουσία, κατά τα φαινόμενα, αξιόπιστων διαύλων επικοινωνίας, κάποιου μίνιμουμ κανόνων αλληλεπίδρασης και επίσης μιας οποιασδήποτε συναντίληψης μεταξύ των πυρηνικών υπερδυνάμεων.
Όπως μας λέει βετεράνος Αμερικανός σοβιετολόγος, το σημερινό πολιτικό προσωπικό της Δύσης έχει διαμορφώσει την άποψή του για τον κόσμο κατά την ειδική εποχή της σοβιετικής κατάρρευσης και δεν μπορεί να αποδεχθεί ψυχολογικά την επιστροφή της Ρωσίας με αξιώσεις ισοτιμίας στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. «όμως, κινδυνεύει να γίνει καταστροφή αν βλέπουν στη Ρωσία ένα Ιράκ, μια Λιβύη ή μια Γιουγκοσλαβία», προσθέτει.
«Δεν μας επέτρεψαν να δούμε το θύμα της επίθεσης, δεν μας έδωσαν δείγμα της ουσίας που χρησιμοποιήθηκε, δεν δέχτηκαν πρότασή μας για κοινή έρευνα», λέει στο ΑΜΠΕ Ρώσος κυβερνητικός παράγων, αναφερόμενος στην υπόθεση του Ρωσο-Βρετανού διπλού πράκτορα που έγινε στόχος επίθεσης με νευροπαραλυτικό αέριο στη Βρετανία. Ενώ ο Λεονίντ Σλούσκι, επικεφαλής της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων της Δούμας, μας λέει «Η προσωπική μου γνώμη, και το τονίζω, είναι αυστηρά προσωπική, είναι ότι η επίθεση αυτή έγινε για να αμαυρωθεί η διεθνής εικόνα της Ρωσίας”.
Όσα συμβαίνουν τώρα διεθνώς, το μόνο που κάνουν στη Ρωσία είναι να εμπεδώνουν στην πολιτική και κρατική ελίτ της χώρας τη βαθειά πεποίθηση ότι δέχεται επίθεση από τη Δύση.
Είναι ακριβώς η αντίθετη από την πολιτική που ακολούθησε ο Πρόεδρος Μπους πατήρ και η οποία επέτρεψε στον καιρό της την ομαλή «αυτοκτονία» της Σοβιετικής Ένωσης.
Όλα αυτά ελάχιστα βέβαια επηρεάζουν τις σημερινές προεδρικές εκλογές στη χώρα, για τις οποίες ο ίδιος ο Πούτιν είναι το αναμφισβήτητο φαβορί, για τους λόγους που αναφέραμε πιο πάνω. Το πραγματικό διακύβευμα στη Ρωσία δεν είναι αν θα εκλεγεί ο Πούτιν, αλλά ποιος θα τον διαδεχθεί όταν έρθει η ώρα. Επ’ αυτού όμως, το ρεπορτάζ είναι από πολύ δύσκολο έως αδύνατο.
19 Μαρτίου 2018