(Από: www.krassanakis.gr)
1. ΟΙ ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΚΑΙ Η ΠΕΛΑΣΓΙΚΗ (ΓΡΑΜΜΙΚΗ) ΓΡΑΦΗ
Α. ΟΙ ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΟΣ
Το Πάριο Χρονικό και οι Ηρόδοτος (Α, 2 και Α 57- 58), Εκαταίος Μιλήσιος (Στράβων 7, 321), Θουκυδίδης (Α, 3 -9), Πλάτων (Μενεξενος), Παυσανίας (Βοιωτικά 5, 1 – 10), Διόδωρος (βίβλος Μ, Απόσπασμα 3), Απολλόδωρος (Ιστορική βιβλιοθήκη) κ.α. αναφέρουν ότι αρχικά στην Ελλάδα δεν υπήρχαν μόνιμοι κάτοικοι ούτε και Έλληνες και βάρβαροι παρά πάρα μόνο διάφορα βάρβαρα φύλλα με πολυπληθέστερο τους Πελασγούς, τα οποία ζούσαν μεταναστευτικά για εξεύρεση πηγών διατροφής, επειδή δεν έχει ακόμη επινοηθεί η γεωργία και ο στρατός.
Αναφέρουν επίσης ότι τελευταία μετακίνηση φύλου στην Ελλάδα ήταν των Δωριέων που έγινε 80 χρόνια μετά τα Τρωικά και από τα ως άνω φύλλα αυτόχθονες θεωρούνταν οι Πελασγοί (απόγονοι των οποίων ήσαν οι Δωριείς, οι Αχαιοί, οι Ίωνες και οι Αιολείς = οι πρώτοι Έλληνες) και επήλυδες (μετανάστες) ήσαν οι Δαναοί (είχαν έρθει στο Άργος της Πελοποννήσου από την Αίγυπτο, όμως καταγωγή είχαν από την Κασπία θάλασσα), οι Καδμείοι ή Θηβαίοι (είχαν έρθει και έκτισαν τη Θήβα της Βοιωτίας από τη Θήβα της Αιγύπτου και καταγωγή είχαν από την Κασπία Θαλασα), οι Πέλοπες (καταγωγή από Φρυγία Μ. Ασίας) κ.α.
Στη συνέχεια αποκόπηκαν πρώτα οι Δωριείς (= οι μετέπειτα Σπαρτιάτες και Μακεδόνες) από τους βάρβαρους Πελασγούς και αποτέλεσαν ξέχωρο έθνος, το Ελληνικό και μετά προσχώρησαν σ΄ αυτό όλοι οι Πελασγοί (δηλαδή και οι Ίωνες ή Αθηναίοι, οι Αιολείς ή Θεσσαλοί κ.α.), καθώς και πολλοί άλλοι βάρβαροι: οι Καδμείοι ή Θηβαίοι, οι Δαναοί, οι Πέλοπες κ.α., πρβ:
«Το Ελληνικό έθνος αφότου φάνηκε, την ίδια πάντα γλώσσα μιλά - αυτό είναι η πεποίθησή μου, αφότου όμως ξέκοψε από το Πελασγικό, αδύνατο τότε και στην αρχή και μικρό, αυξήθηκε ύστερα και πλήθαινε σε έθνη, καθώς προσχώρησαν σ’ αυτό κυρίως οι Πελασγοί, αλλά και πάρα πολλά άλλα βαρβαρικά φύλα. …» (Ηρόδοτος Α, 57- 58)
Β. Η ΠΕΛΑΣΓΙΚΗ (ΓΡΑΜΜΙΚΗ) ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΦΗ
Ο Διόδωρος Σικελιώτης (3,67, 5 - 57 και 5, 74) αναφέρει ότι σύμφωνα με το Διονύσιο Σκυτέα, ένα αρχαιότερό του ιστορικό, στην Ελλάδα πριν από τη σημερινή ελληνική γραφή υπήρχε μια άλλη, η Πελασγική, άρα η γραφή αυτή είναι εκείνη που ο Έβανς ονομάζει Γραμμική.
Ο Διόδωρος αναφέρει επίσης ότι τα γράμματα δεν είναι έργο των Φοινίκων, όπως λέγεται, αλλά των Πελασγών (= οι αυτόχθονες κάτοικοι της Ελλάδας, που μαζί με τους επήλυδες Δαναούς, Καδμείους ή Θηβαίους, Πέλοπες κ.α., αποτέλεσαν μετά το ελληνικό έθνος), τα οποία ιδιοποιήθηκαν οι Φοίνικες, όταν λόγω κατακλυσμού αφανίστηκαν τα ελληνικά γραπτά μνημεία, ενώ αυτοί απλώς μεταβάλανε το σχήμα τους, πρβ:
<<Στους Έλληνες λέγεται ότι πρώτος ανακάλυψε τους ρυθμούς και το τραγούδι ο Λίνος και όταν ο Κάδμος έφερε από τη Φοινίκη τα λεγόμενα γράμματα, πρώτος αυτός μετέφερε στην ελληνική γλώσσα, όρισε την ονομασία του καθενός και χάραξε το σχήμα τους. Γενικώς όλα μαζί τα γράμματα ονομάστηκαν φοινικικά, επειδή μεταφέρθηκαν στους Έλληνες από τους Φοίνικες, ειδικά όμως, επειδή πρώτοι οι Πελασγοί χρησιμοποίησαν τους φερόμενους χαρακτήρες προσαγορεύτηκαν Πελασγικά……. …. (Διόδωρος Σικελιώτης, βίβλος 3, 67)
«Σε εκείνους που λένε πως οι Σύριοι είναι οι εφευρέτες των γραμμάτων, πως οι Φοίνικες τα έμαθαν από εκείνους και τα παρέδωσαν στους Έλληνες και πως αυτοί οι Φοίνικες ήταν εκείνοι που έπλευσαν με τον Κάδμο στην Ευρώπη και πως γι αυτό οι Έλληνες ονομάζουν τα γράμματα φοινικικά, απαντούν πως οι Φοίνικες δεν ήταν οι αρχικοί εφευρέτες και πως το μόνο που έκαναν ήταν να αλλάξουν τη μορφή των γραμμάτων και, καθώς η πλειοψηφία των ανθρώπων χρησιμοποίησε αυτό το είδος των γραμμάτων, γι αυτό τους δόθηκε η παραπάνω ονομασία…… >> (Διόδωρος Σικελιώτης. βίβλος 5, 74)
Η Πελασγική (Γραμμική) Γραφή καταργήθηκε μετά το 1200/1100 π.Χ. (δηλαδή κάπου μεταξύ Τρωικού πολέμου και καθόδου Δωριέων) και επινοήθηκε η σημερινή αλφαβητική, αφού μετά την εποχή αυτή δεν έχουν βρεθεί επιγραφές γραμμένες με τη γραφή αυτή, ενώ από τον 1000/900 π.Χ. και εξής βλέπουμε πάμπολλα γραπτά μνημεία με τη σημερινή Ελληνική Γραφή.
Γ. Η ΠΕΛΑΣΓΙΚΗ (ΓΡΑΜΜΙΚΗ) ΓΡΑΦΗ Α & Β’
Οι πρώτες επιγραφές με Πελασγική γραφή ανακαλύφθηκαν στην Κνωσό της Κρήτης το 1900 από τον Άγγλο αρχαιολόγο Sir Arthur Evans (1851-1941), ο οποίος στη συνέχεα αφενός ονόμασε τη γραφή αυτή γραμμική, επειδή τα γράμματά της είναι γραμμικά σχήματα και όχι σφήνες, όπως στη σφηνοειδή γραφή ή εικόνες όντων όπως είναι στη αιγυπτιακή ιερατική γραφή και αφετέρου είπε ότι η γραφή αυτή είναι έργο των Μινωιτών (ονομασία που έδωσε στους αρχαίους Κρήτες από το μυθικό βασιλιά της Κνωσού Μίνωα) και από τη γραφή αυτή ίσως να προήλθε το σημερινό ελληνικό αλφάβητο.
Αργότερα επιγραφές με Πελασγική (Γραμμική) γραφή ανακαλύφθηκαν και από τους: D. Levi, Πλάτωνας - Τουλούπα τόσο στην Κρήτη (στα παλαιά ανάκτορα Φαιστού, Αγ. Τριάδας, Ζάκρου, Κνωσού, Μαλίων κ.α.), όσο και στην Πύλο, στις Μυκήνες, στη Θήβα, στην Τίρυνθα, στον Ορχομενό, στην Μήλο κ.α., άρα η Πελασγική (Γραμμική) γραφή είναι η γραφή ελληνική, των καλούμενων Αχαιών ή Άργείων, όπως ονομάζει τους κατοίκους της περιοχής αυτής ο Όμηρος.
Σύμφωνα επίσης με τον Εβανς η Πελασγική (Γραμμική) Γραφή διακρίνεται σε δυο βασικούς τύπους. Τη Γραμμική Α, που χρονολογείται από το 1800/1700-1500 π.Χ. και δεν έχει ακόμη αποκρυπτογραφηθεί και τη Γραμμική Β’, που χρονολογείται από το 1500 -1200 π.Χ. και έχει αποκρυπτογραφηθεί από το Μ. Ventris.
H αποκρυπτογράφηση των πινακίδων της Γραμμικής Β’ έδειξε ότι η γραφή αυτή είναι σε Ελληνική Γλώσσα, καθώς και ότι η γραφή αυτή δεν ήταν ακριβώς όμοια σε όλες τις αρχαίες ελληνικές πόλεις-κράτη, κάτι ως συνέβη και μετά με την Αλφαβητική Γραφή.
Η Γραμμική Γραφή Β’ σχετίζεται με το βασιλιά της Κρήτης Μίνωα Α και το Μινωικό πολιτισμό, αφού η γραφή αυτή χρησιμοποιείται από το 1500 π.Χ. και εξής και ο Μίνωας Α’ βασίλευε το έτος 1474 π.Χ, σύμφωνα με το Πάριο χρονικό. Κάτι που πιστοποιείται και από τον Όμηρο, Ηρόδοτο κ.α., αφού αναφέρουν ότι ο Τρωικός πόλεμος (1200 π.Χ.) έγινε τρεις γενιές μετά από το θάνατο του Μίνωα (ο Ιδομενεύς, ο αρχηγός των Κρητών στον τρωικό πόλεμο, ήταν εγγονός του Μίνωα).
Δ. Ο ΔΙΣΚΟΣ ΤΗΣ ΦΑΙΣΤΟΥ
Εκτός των πινακίδων με πελασγικά γράμματα (Γραμμική Γραφή) έχει βρεθεί και ο περίφημος Δίσκος της Φαιστού με μια γραφή που φαίνεται να μοιάζει με την Ιερατική (αιγυπτιακή) γραφή, όμως δεν έχει ακόμη αποκρυπτογραφηθεί. Χρονολογείται στο 17ο π.Χ. αι. και φέρει και από τις δύο πλευρές σημεία ως τα ιερογλυφικά και τοποθετημένα σε σπειροειδές σχήμα που αποτυπώθηκαν με σφραγίδες, όταν ο πηλός ήταν νωπός, άρα είναι η παλαιότατη ένδειξη τυπογραφίας στον κόσμο.
Ο δίσκος αυτός περιλαμβάνει σαράντα πέντε διαφορετικούς τύπους συμβόλων και μερικά από αυτά μοιάζουν ή μπορούν να ταυτιστούν με ιερογλυφικά.
Τα εν λόγω ιερογλυφικά πρέπει να είναι φωνητικά σύμβολα, κάτι όπως και τα ιερογλυφικά της ιερατικής γραφής της Αιγύπτου. Υπενθυμίζουμε ότι στην αρχαία αιγυπτιακή ιερογλυφική γραφή οι φθόγγοι των λέξεων γράφονται με γράμματα που δεν είναι γραμμές, αλλά οι εικόνες διαφόρων όντων (αετού, λέοντα κλπ) και έτσι σου δίνουν την εντύπωση ότι η γραφή αυτή είναι ιδεογραφία. ενώ δεν είναι. Είναι γραφή φωνητική.
2. ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΚΡΗΤΕΣ ΚΑΙ Ο ΜΙΝΩΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Στην Κρήτη αρχικά ζούσαν οι καλούμενοι Ετεοκρήτες (ή άλλως Ιδαίοι Δάκτυλοι ή Κουρήτες). Μετά τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα και επί βασιλιά Κρηθέα των Ετεοκρητών, έφυγαν κάποιες φυλές των Δωριείς, των Αχαιών και των Πελασγών από τη Θεσσαλία με αρχηγό τον Τέκταμο (παππού του Μίνωα) και πήγαν στην Κρήτη, επειδή αυτή είχε πάθει μερική ερήμωση.
Όταν ο Μίνωας έγινε βασιλιάς των Δωριέων της Κρήτης, ένωσε σε ενιαίο σύνολο όλες τις φυλές της Κρήτης (Ετεοκρήτες, Κύδωνες, Αχαιούς, Δωριείς και Πελασγούς) με πρωτόγνωρους θεσμούς (επινόησαν το σύνταγμα, τους βουλευτές, το κράτος πρόνοιας, τους νόμους που διέπονται από θρησκευτικό και περί δικαίου συναίσθημα κλπ), δημιουργώντας έτσι την περίφημη πολιτεία των Κρητών, τον πρώτο αξιόλογο πολιτισμό στον κόσμο, το Μινωικό, καθώς λένε οι ίδιοι αι αρχαίοι συγγραφείς (Ηρόδοτος, Πλούταρχος, Πλάτωνας κ.α.).
Την Κρητική πολιτεία αντέγραψαν μετά όλοι οι Έλληνες (πρώτα οι Σπαρτιάτες με το Λυκούργο και μετά οι Αθηναίοι με το Σόλωνα), καθώς και οι Ρωμαίοι με το Νόμα και έτσι εκπολιτίστηκαν και αυτοί. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίοι όλοι αυτοί εξυμνούν το Μίνωα.
Παράλληλα ο Μίνωας συγκρότησε για πρώτη φορά στο κόσμο πολεμικό ναυτικό και μ’ αυτό έδιωξε από το Αιγαίο τους πειρατές και τους ληστές Κάρες και Φοίνικες και εγκατέστησε στα νησιά μόνιμους κατοικους που έφερε από την Κρητη, με συνέπεια ο ίδιος να γίνει ο πρώτος στον κόσμο θαλασσοκράτορας, αλλά και να ελευθερωθούν οι θαλάσσιοι διάδρομοι και έτσι οι Έλληνες να μπορέσουν να επικοινωνήσουν, να ασχοληθούν με ναυτικές εργασίες και να πλουτίσουν, να κτίσουν μόνιμες πόλεις κλπ και έτσι να επικρατήσουν μετά στον Τρωικό Πόλεμο.
Ο Τρωικός πόλεμος ήταν η αιτία που χώρισε τις αρχαίες πόλεις-κράτη σε δυο στρατόπεδα-ομάδες, από τη μια οι Έλληνες και από την άλλη οι βάρβαροι.
Σημείωση:
1) Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, ο Μίνωας έζησε τρεις γενιές πριν από τον Τρωικό πόλεμο: «Τρίτη δε γενεή μετά Μίνων τελευτήσαντα γενέσθαι Τρωικά» ( Ηρόδοτος Ζ, 171). Το αυτό λέει και ο Όμηρος (Ιλιάδα Ν. 445 – 455), αρχικά ήταν λέει βασιλιάς της Κρήτης ο Μίνωας, μετά ο Δευκαλίωνας και μετά ο Ιδομενέας που πήρε μέρος στον Τρωικό πόλεμο. Παράβαλε ομοίως ότι ο Απολλόδωρος (Γ, 1-2, Γ 22, Επιτομή, 1,6) λέει επίσης ότι ο Μίνωας ήταν προ παππούς του Αγαμέμνονα και του Μενέλαου από της κόρες του γιου Κατρέα. Σύμφωνα επίσης με το Πάριο Χρονικό, το Διόδωρο Σικελιώτη (4, 60 – 61 και 5, 79-80) και τον Πλούταρχο («Θησεύς 19.6]), υπήρχαν δυο βασιλιάδες με το όνομα Μίνωας, ο Μίνωας Α, και ο Μίνωας Β’. Ο Μίνωας Α’ βασίλευε λέει το έτος 1210 πριν από τον Διόγνητο (άρα το 1474 π.Χ.) και ο Μίνωας Β’ το έτος 1031 πριν από το Διόγνητο (άρα το 1295 π.Χ.), ενώ η άλωση της Τροίας έγινε το έτος 945 πριν από το Διόγνητο (άρα το 1209 π.Χ.)
2) Περισσότερα για το Μίνωα και το Μινωικό πολιτισμό βλέπε στο βιβλίο: «Κρητική ιστορία», Α. Κρασανάκη.
3. ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ
Οι πρώτες επιγραφές με Γραμμική γραφή ανακαλύφθηκαν στην Κνωσό της Κρήτης το 1900 από τον Άγγλο αρχαιολόγο Sir Arthur Evans (1851-1941). Ο ίδιος στη συνέχεια ονόμασε τη γραφή αυτή έτσι, δηλαδή γραμμική, επειδή τα γράμματά της είναι γραμμές (ένα γραμμικό σχήμα) και όχι σφήνες, όπως στη σφηνοειδή γραφή ή εικόνες όντων όπως είναι στη αιγυπτιακή ιερατική γραφή. Σύμφωνα με τον ίδιο η Γραμμική γραφή είναι μάλλον έργο των Μινωιτών (ονομασία που έδωσε στους αρχαίους Κρήτες από το μυθικό βασιλιά της Κνωσού Μίνωα) και από τη γραφή αυτή ίσως να προήλθε το σημερινό ελληνικό αλφάβητο.
Αργότερα επιγραφές με Γραμμική γραφή ανακαλύφθηκαν και από τους: D. Levi, Πλάτωνας - Τουλούπα τόσο στη Κρήτη (στα παλαιά ανάκτορα Φαιστού, Αγ. Τριάδας, Ζάκρου, Κνωσού, Μαλίων κ.α.), αλλά και στην Πύλο, Μυκήνες, Θήβα, Τίρυνθα, Ορχομενό, Μήλο κ.α. Έτσι η Γραμμική γραφή θεωρήθηκε ότι ήταν κοινή ελληνική γραφή, δηλαδή μια γραφή που δεν ήταν γραφή μόνο για τους Κρήτες, αλλά και άλλων Ελλήνων.
 Απλώς η Γραμμική Γραφή έχει διαφορές από περιοχή σε περιοχή, κάτι ως γίνεται σήμερα με τη λατινική και ελληνική γραφή.
Τα γράμματα της Γραμμικής γραφής χαραζόταν με αιχμηρό αντικείμενο πάνω σε πήλινες πλάκες, οι οποίες κατόπιν ξεραινόταν σε φούρνους. Κάποιες πλάκες από αυτές διατηρούνται ως σήμερα εξαιτίας του ότι η μια πυρκαγιά στην Κνωσό έψησε τον πηλό τους ο οποίος σε άλλη περίπτωση θα είχε εξαφανιστεί.
Οι περισσότερες από τις επιγραφές που έχουν βρεθεί με Γραμμική γραφή είναι λογιστικές και ως απ’ αυτό περιέχουν εικόνες ή συντομογραφίες (για υπόδειξη του είδους καταγραφής ή οφειλής) των εμπορεύσιμων προϊόντων και αριθμούς (για υπόδειξη της ποσότητας καταγραφής ή οφειλής) και κάτι ως θα γράφαμε σήμερα π.χ.: Λ = 1000 αντί: «Λάδι εκατό κιλά», ή ως θα γράφαμε «ΛΔ 1000» κ.α. Ειδικότερα οι πλάκες που βρέθηκαν στην Κνωσό με τη Γραμμική γραφή παρέχουν πληροφορίες για την οργάνωση του βασιλείου, όπως για τις ιδιοκτησίες του βασιλιά, για τις προσφορές στις θεότητες και για τις μετακινήσεις των στρατευμάτων κ.α.
Σημειώνεται ότι:
1) Η Κνωσός δεν ανακαλύφθηκε από τον Εβανς, γιατί η Κνωσός ήταν από πάντα γνωστό το που βρισκόταν, ενώ ο πρώτος που έκανε εκεί ανασκαφές ήταν ο Μίνωας Καλοκαιρινός.
2) Η Κνωσός καταστράφηκε αρχικά από τους Ρωμαίους και οριστικά από τους Σαρακηνούς. Απλώς επί γραμμικής γραφής στην Κνωσό έγινε πυρκαγιά που έψησε τις πήλινες επιγραφές που βρέθηκαν.
ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΓΡΑΦΗΣΗ
ΓΡΑΜΜΙΚΗΣ (ΠΕΛΑΣΓΙΚΗΣ) ΓΡΑΦΗΣ
Σύμφωνα με το Μ. Ventris (και τις παρατηρήσεις Chadwick και Α. Gober) η Γραμμική Β’ γραφόταν από δεξιά προς αριστερά και είχε 5 γράμματα για τα 5 φωνήεντα (= τα: α, ε, ο, ου, ι ) και κάπου 88 συλλαβογράμματα, αυτά που βλέπουμε στο σχετικό πίνακα και από τα οποία μερικά είναι ακόμη ανερμήνευτα. Παράλληλα υπήρχαν και κάποια γράμματα για τις λέξεις που χρησιμοποιούνται πιο συχνά, κάτι ως γίνεται και σήμερα με τα: κ., δις, δρ, δρχ, klg, &, %…("αγόρασα 10m ύφασμα προς 1000 $").
Οι αρχαίες γραφές χρησιμοποιούσαν και φθογγογράμματα και συλλαβογράμματα και λεξόγραμματα (ιδεογράμματα) για λόγους βραχυγραφίας, επειδή παλιά δεν ήταν εύκολο να βρεις ή να διαχειριστείς γραφική ύλη, λόγω του ότι τότε δεν είχαμε χαρτί, αλλά πέτρινες ή πήλινες πλάκες.
Έγιναν πάρα πολλές προσπάθειες για την αποκρυπτογράφηση της Γραμμικής γραφής, όμως μόλις το 1952 ο Άγγλος ασυρματιστή Μ. Ventris (1922-56) σε συνεργασία με το γλωσσολόγο Chadwick (στις παρατηρήσεις Α. Gober) κατόρθωσαν να αποκρυπτογραφήσουν τα περισσότερα σύμβολα της Γραμμικής γραφής Β’ και να αποδείξουν ότι η γραφή αυτή είναι ελληνική ή η γλώσσα που μιλούσαν επί Γραμμικής γραφής Β’ στην Κνωσό ήταν η ελληνική ή η ίδια γλώσσα που μιλούσαν και οι Αχαιοί (Μυκηναίοι). Σωστότερα να επιβεβαιώσουν τα λεγόμενα του Ομήρου, του Διόδωρου Σικελιώτη, Ισοκράτη κ.α. που αναφέρουν ότι ο Μίνωας και οι αρχαίοι κάτοικοι της Κρήτης (= οι αυτόχθονες: Ετεοκρήτες και Κύδωνες με τους επήλυδες ή άλλως μετανάστες από Θεσσαλία: Αχαιούς, Δωριείς και Πελασγούς) ήσαν Έλληνες.
Σημειώνεται ότι:
1) Επειδή με την αποκρυπτογράφηση του Μ. Ventris δεν μπορούν να διαβαστούν επιγραφές που βρέθηκαν με την ίδια γραφή και στον Ορχομενό και Βοιωτία , ορισμένοι αρχαιολόγοι βγάζουν το συμπέρασμα ότι η Γραμμική γραφή Β’ δεν είναι μια ενιαία γραφή, αλλά συγκροτήματα γραφών με διαφορές στη φωνητική αξία των γραμμάτων στις διάφορες περιοχές. Κάτι που πρέπει να είναι αληθές, γιατί εδώ έχουμε κάτι ως π.χ. η Ιωνική και Δωρική ορθογραφία ή κάτι όπως και η γραφή με το λατινικό και το ελληνικό αλφάβητο.
2) Εξετάζοντας διαχρονικά τις επιγραφές που έχουν βρεθεί με τη Γραμμική γραφή βλέπουμε ότι η γραφή αυτή ξεκίνησε ως ιδεογραφική, δηλαδή μια για κάθε έννοια : ζώο, αντικείμενο, τμήμα του ανθρωπίνου σώματος κ.τ.λ. είχαμε και ένα σχετικό σύμβολο, και κατέληξε αρχικά να γίνει φωνητική, κάτι ως η αιγυπτιακή και η σφηνοειδής γραφή, και στο τέλος και ετυμολογική (= η σημερινή ελληνική γραφή).
3) Παρατηρώντας τον πίνακα με τα συλλαβογράμματα της Γραμμικής γραφής Β’ του M. Ventris βλέπουμε ότι μερικά δεν έχουν ακόμη αποκρυπτογραφηθεί και συνάμα να μην υπάρχουν γράμματα για τις συλλαβές που περιέχουν δυο ή περισσότερα συνεχόμενα σύμφωνα, καθώς και γράμματα για τα σύμφωνα, όταν αυτά δεν έχουν φωνήεν, κάτι που θα έπρεπε, γιατί οι λέξεις, ελληνικές και ξένες, δεν είναι φτιαγμένες μόνο με συλλαβές που αποτελούνται από ένα μόνο σύμφωνο συν ένα φωνήεν, αλλά και από συλλαβές που αποτελούνται με δυο ή περισσότερα συνεχόμενα σύμφωνα συν ένα φωνήεν, π.χ. εκ, την, αστράφτω, κρατήρας, ασβέστης….. Επομένως ισχύουν όσα είπαμε πιο πριν.
4. Η ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΜΙΝΩΙΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΕΛΑΣΓΙΚΗΣ (ΓΡΑΜΜΙΚΗΣ) ΓΡΑΦΗΣ
Ανατρέχοντας στον Όμηρο βλέπουμε να αναφέρει ότι στον πόλεμο της Τροίας όλες οι πόλεις της Κρήτης: Κνωσός, Γόρτυνα, Λύκτος ή Λύττος, Λύκαστος κλπ ήσαν με το μέρος των Αχαιών ή Αργείων ή Δαναών ή Πανελλήνων και αρχηγός όλων των αντρών των Κρητικών πόλεων (όλων των αντρών της Κνωσού, της Γόρτυνας κ.τ.λ.) ή ο αρχηγός όλων των εθνών που κατοικούσαν στην Κρήτη (= των Ετεοκρητών, Κυδώνων, Αχαιών, Πελασγών και Δωριέων) ήταν ο Ιδομενέας, που ήταν αφενός εγγονός του Μίνωα και αφετέρου ένας από τους Γενικούς αρχηγούς όλων των Αχαιών ή Αργείων ή Δαναών ή Πανελλήνων: «…δε γέροντας αριστήας Παναχαιών, Νέστορα μεν πρώτιστα και Ιδομενέα άνακτα…» (Ιλιάδα, Β 402 – 405)
Συνεπώς ο Μίνωας και οι αρχαίοι κάτοικοι της Κρήτης (οι Ετεοκρήτες, οι Αχαιοί κ.τ.λ.) ήταν Έλληνες, μέρος των Πανελλήνων.
Πέραν αυτών ο Ηρόδοτος (Γ 121), ο Διόδωρος Σικελιώτης (1, 94 και 5, 54 και 78-79), ο Πλάτωνας (Μίνως 318 – 321), ο Απολλόδωρος κ.α. λένε ξεκάθαρα ότι ο Μίνωας και οι Μινωίτες ήσαν Έλληνες, πρβ:
«Της Καρπάθου πρώτοι κάτοικοι ήσαν κάποιοι από εκείνους που εκστράτευσαν μαζί με το Μίνωα, την εποχή που έγινε ο πρώτος Έλληνας θαλασσοκράτορας… (Την δε Κάρπαθον πρώτοι μεν ώκησαν των μετά Μίνω τινές συστρατευσάντων, καθ’ όν χρόνο εθαλασσοκράτησε πρώτος των Ελλήνων…, Διόδωρος Σικελιώτης, 5 54)
«Πρώτος, λένε, που έπεισε το λαό να χρησιμοποιεί γραπτούς νόμους ήταν ο Μνεύης. Αυτός λοιπόν προσποιήθηκε πως του έδωσε τους νόμους ο Ερμής, με τη διαβεβαίωση πως θα φέρουν μεγάλα καλά στη ζωή των ανθρώπων, όπως ακριβώς έκανε, λένε, στους Έλληνες ο Μίνωας στην Κρήτη και ο Λυκούργος στους Λακεδαιμονίους, που ο ένας είπε ότι πήρε τους νόμους από το Δία και ο άλλος από τον Απόλλωνα.». (Διόδωρος Σικελιώτης, Βίβλος 1, 94)
«Ο Μίνωας, που ήταν ο μεγαλύτερος των αδελφών, έγινε βασιλιάς του νησιού και ίδρυσε σ’ αυτό αρκετές πόλεις, με γνωστότερες την Κνωσό, Φαιστό και Κυδωνία. Ο ίδιος θέσπισε και αρκετούς νόμους για τους Κρήτες, προσποιούμενος ότι τους έλαβε από τον πατέρα του το Δία με τον οποίο συνομιλούσε μέσα σε κάποια σπηλιά. Απέκτησε, επίσης, μεγάλη ναυτική δύναμη, κυρίευσε τα περισσότερα νησιά κι έγινε ο πρώτος Έλληνας θαλασσοκράτορας…». (Διόδωρος Σικελιώτης Βίβλος 5, 78-79)
Παράβαλε ομοίως ότι ο Παυσανίας λέει από τη μια ότι ο Μίνωας ήταν ο άρχοντας του Αρχιπελάγους (= η Ελληνική θάλασσα) και από την άλλη αποκαλεί τον εγγονό του Μίνωα, τον Ιδομενέα, Αχαιό και Έλληνα, όταν περιγράφει τα αφιερώματα στο ναό της Ολυμπίας: «υπάρχουν κοινά αφιερώματα όλων των Αχαιών (στο ναό της Ολυμπίας) και παριστάνουν όλους αυτούς που πήραν μέρος στην κλήρωση για τη μονομαχία με τον Έκτορα, όταν αυτός προκάλεσε όποιον Έλληνα ήθελε να συμμετάσχει μαζί του. Είναι στημένα κοντά στο μεγάλο ναό …. Και απέναντι σε απ αυτά, σε διαφορετικό βάθρο, βρίσκεται ο ανδριάντας του Νέστορα… Εκείνος με τον πετεινό στην ασπίδα είναι ο Ιδομενέας, απόγονος του Μίνωα.(Παυσανίας Ηλιακά Α 25, 8-9),
«. Και τούτου οι Κρήτες τον ταύρον ες την γην πέμψαι σφίσι Ποσειδώνα φασίν ότι Θαλάσσης άρχων Μίνως της Ελληνικής ουδενός Ποσειδώνα ήγεν άλλου Θεού μάλλον εν τιμή, κομιθέναι μεν δη ταύρον τούτον φασιν ες Πελοπόννησον εκ Κρήτης και Ηρακλέι των δώδεκα καλουμένων…. ».. (Παυσανίας, Ελλάδος περιήγησις, «Αττικά, 27,7),
Παράβαλε ομοίως ότι ο Πλάτωνας λέει ότι οι αρχαίοι Κρήτες ήσαν Έλληνες και οι πιο άξιοι βασιλείς τους ήταν ο Μίνωας και ο Ραδάμανθης, οι οποίοι είναι αυτοί που έφτιαξαν τους νόμους τους:
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Αυτοί λοιπόν, οι Κρήτες, έχουν τους πιο παλιούς νόμους απ’ όλους τους Έλληνες; («Ουκούν ούτοι, οι Κρήτες, παλαιοτάτοις νόμοις χρώνται των Ελλήνων»)
ΕΤΑΙΡΟΣ: Ναι.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Ξέρεις ποιοι ήταν οι άξιοι βασιλείς τους; Ο Μίνωας και ο Ραδάμανθυς, γιοι του Δία και της Ευρώπης’ δικοί τους είναι οι νόμοι. (Πλάτωνα «Μίνως», 318 b – 321)
Θα ‘πρεπε να πεις: Ξένε, δεν είναι τυχαίο που οι νόμοι της Κρήτης έχουν τόσο μεγάλη φήμη σε ολόκληρο τον Ελληνικό κόσμο. (Ω ξένε, εχρην ειπειν, οι Κρητών νόμοι ουκ εισίν μάτην διαφερόντως εν πάσιν ευδόκιμοι τοις Έλλησιν) Είναι νόμοι δίκαιοι, που προσφέρουν ευτυχία σε όσους τους ακολουθούν, Δίνουν δηλαδή όλα τα αγαθά, τα οποία ανήκουν σε δυο κατηγορίες, ανθρώπινα και θεία.… (Πλάτωνα, Νόμοι, 625 - 631)
Σημειώνεται επίσης ότι όταν ανακαλύφθηκε η Γραμμική γραφή, πολλοί έλεγαν ότι δεν είναι ελληνική. Σήμερα, επειδή ο Μ. Ventris απέδειξε ότι η Γραμμική γραφή Β’ είναι ελληνική, οι ίδιοι λένε αφενός ότι οι Αχαιοί κατέλαβαν την Κρήτη το 1450 π.Χ. και γι αυτό η Γραμμική γραφή Β’ είναι ελληνική και αφετέρου ότι η Γραμμική γραφή Α δεν είναι ελληνική. Και η αιτία που λένε όλα αυτά είναι το ότι ο Ηρόδοτος στο εδάφιο Α, 173 αναφέρει ότι «αρχικά ολόκληρη την Κρήτη την είχαν οι βάρβαροι». Ωστόσο το συμπέρασμά τους αυτό είναι λάθος συμπέρασμα, γιατί:
α) Η Γραμμική γραφή Α’ είναι και αυτή ελληνική (και αυτό θα φανεί, αν αποκρυπτογραφηθεί), αφού οι πρώτοι άνθρωποι που ήρθαν και κατοίκησαν την Κρήτη, σύμφωνα με τον Παυσανία κ.α., ήταν τα αδέλφια Γόρτυς, Κύδων και Αρχέδιος από τη Αρκαδία και Γορτυνία της Πελοποννήσου (εξ ου και η Γόρτυνα Κρήτης), οι καλούμενοι Ετεόκρητες, και μετά ήρθαν (ύστερα από μια μερική ερήμωση που έπαθε η Κρήτη, λόγω ασθενειών, σύμφωνα με τους Ηρόδοτο, Στράβωνα, Διόδωρο κ.α.) και κατοίκησαν εκεί και οι καλούμενοι Επήλυδες (μετανάστες) Κρήτες, δηλαδή οι Δωριείς, οι Πελασγοί κ.α. από τη Θεσσαλία, καθώς και βάρβαροι, τους οποίους συνένωσε σε ενιαίο σύνολο ο Μίνωας.
β) Ο Ηρόδοτος λέει πράγματι στο εδάφιο Α, 173 ότι «την Κρήτη ολόκληρη αρχικά την είχαν οι βάρβαροι», όμως και ο ίδιος πιο πριν έχει πει (βλέπε Ηροδότου «Ιστορία Α, 57-58) και ότι όλοι οι Έλληνες (Δωριείς, Πελασγοί κ.α.) αρχικά ήταν και αυτοί βάρβαροι. Ο Ηρόδοτος, αλλά και ο Θουκυδίδης (Α, 3 -9) λένε ξεκάθαρα ότι αρχικά δεν υπήρχε ο διαχωρισμός βάρβαροι και Έλληνες, όλοι οι άνθρωποι αποτελούσαν ένα έθνος, το πρωτόγονο και βάρβαρο έθνος, και σε κάποια στιγμή, μετά τα Τρωικά, αποκόπηκαν τέσσερεις φυλές (οι Δωριείς, οι Ίωνες, οι Αχαιοί και οι Αιολείς) και απετέλεσαν ξέχωρο έθνος, το ελληνικό. Ο Ηρόδοτος έχει πει επίσης (βλέπε Ηροδότου Ιστορία Α, 5) και ότι σύμφωνα με τους Πέρσες « οι Κρήτες των Ελλήνων έκλεψαν την Ευρώπη», άρα η Κρήτη ήδη πριν από το Μίνωα ήταν ελληνική.
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΓΡΑΜΜΙΚΗ ΓΡΑΦΗ
Μια γραφή που παρουσιάστηκε στη Κύπρο ανάμεσα στα 1500 π.Χ. και 300 π.Χ., η ονομαζόμενη Κυπρομινωική, έχει όμοιους χαρακτήρες μ' αυτούς της Γραμμικής Α. Έχει πάνω από 54 διαφορετικά συλλαβογράμματα και μερικά από αυτά είναι ακόμη μη αποκρυπτογραφημένα.
| |||||||||||||||||||||||
Τρίτη 5 Μαρτίου 2013
Η ΠΕΛΑΣΓΙΚΗ-ΕΛΛΗΝΙΚΗ (ΓΡΑΜΜΙΚΗ) ΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΟΙ ΜΙΝΩΙΤΕΣ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου