Μερικά διδακτικά αποσπάσματα σχετικά με το όραμα του δωσίλογου υπουργού της κατοχής Γκοτζαμάνη, όπως παρατίθενται στην “Ελλάδα του Χίτλερ” του Mark Mazower.
(του Μανώλη Μπιζά)
“Για τον Γκοτζαμάνη, ο στόχος της συγκέντρωσης των δυνάμεων της ηπείρου ενάντια στον έξω κόσμο δικαιολογείται από την ουσία της “Νέας Ευρώπης” που θα προκύψει. Στο σημείο αυτό προχωρεί σε αξιόλογο – και απρόσμενο – βαθμό λεπτομέρειας. Η δημιουργία μιας ισχυρής Ευρώπης εξαρτάται από το αν θα συνειδητοποιήσουν οι κάτοικοί της ότι ο εθνικισμός, παρά την ένδοξη ιστορία του, πρέπει να γίνει παρελθόν για πάντα.”
“Γιατί ο Γκοτζαμάνης δεν προτείνει έναν άκρατο φεντεραλισμό που θα καταργούσε τις εθνικές και περιφερειακές διαφορές۟ εκθέτει ένα σχήμα χάρη στο οποίο ορισμένα ζητήματα θα λύνονταν σε ηπειρωτικό επίπεδο ενώ άλλα θα υπάγονταν στη σφαίρα μιας περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας”.
“Το όνειρο του Γκοτζαμάνη για μια ηπειρωτική συμμαχία ανάμεσα σε ίσους εταίρους ήταν κοινό σε διάφορους δωσίλογους σε όλη την κατεχόμενη Ευρώπη. Όλοι τους ήλπιζαν ότι θα έπειθαν τον Χίτλερ για τα πλεονεκτήματα της συνεργασίας απέναντι στον καταναγκασμό. Όμως, όπως ο Λαβάλ στη Γαλλία, ο Μυσέρτ στην Ολλανδία και ο Κουίσλιγκ στη Νορβηγία, ο Γκοτζαμάνης και ο Τσολάκογλου ανακάλυψαν πως η Νέα Τάξη του Χίτλερ ήταν αυστηρά ιεραρχημένη. Δεν είχε καθόλου χώρο για πολιτική, με την έννοια μια διαδικασίας συζήτησης και διαπραγμάτευσης ανάμεσα σε αυτόνομους εταίρους. Στην Νέα Τάξη, η οικονομία ήταν εκείνη που καθόριζε τις σχέσεις ανάμεσα στα κράτη και όχι η πολιτική”.
“Εκείνο που κάνει εντύπωση στον καθένα που έρχεται σε επαφή με τους Γερμανούς, - έγραφε ένας νεαρός Ιταλός διπλωμάτης το 1942 – είναι η καθαρά μηχανιστική και υλιστική αντίληψή τους για την ευρωπαϊκή τάξη. Να οργανωθεί η Ευρώπη σημαίνει γι' αυτούς να οριστεί πόσο από τούτο ή από εκείνο το μετάλλευμα πρέπει να παραχθεί ή πόσοι εργάτες πρέπει να απασχοληθούν. Δεν λαμβάνουν υπόψη τους ότι καμιά οικονομική τάξη δεν μπορεί να επιζήσει αν δεν βασίζεται σε μια πολιτική τάξη, και ότι για να κάνουν τον Βέλγο ή τον Βοημό εργάτη να δουλέψει, δεν αρκεί να του υποσχεθούν ένα άλφα μεροκάματο, αλλά πρέπει να του δοθεί και η αίσθηση ότι υπηρετεί μια κοινότητα, της οποίας αποτελεί αναπόσπαστο μέρος και στην οποία αναγνωρίζει τον εαυτό του”.
Φαίνεται ότι η σύγχρονη εκδοχή των ανά την Ευρώπη δωσιλόγων, έχει διδαχτεί από την ιστορία ακολουθώντας τις συμβουλές του Ιταλού διπλωμάτη. Καλλιεργεί συστηματικά στους ευρωπαϊκούς λαούς την ψευδαίσθηση ότι υπηρετούν μια κοινότητα της οποίας αποτελούν αναπόσπαστο μέρος και μεθοδεύει συστηματικά την εθνοαποδόμηση ώστε να μετατρέψει την εργασία σε εθελοντική δουλεία και τα έθνη σε κατακερματισμένες κοινότητες νομάδων έτοιμων να πουληθούν όσο όσο στα σκλαβοπάζαρα των ειδικών οικονομικών ζωνών της σύγχρονης Ευρώπης.
Μένει πλέον να δούμε αν και οι λαοί έχουν επίσης διδαχτεί από την ιστορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου