Τετάρτη 18 Οκτωβρίου 2017

Καζαντζάκης, ελπίδα, φόβος, Χρέος, Λευτεριά και ανθρωπάκια...


Μόνο όποιος καταφέρει να διαβάσει ήρεμα την "Ασκητική", αφήνοντας όμως κάπως στην άκρη τις προκαταλήψεις φοβίες, φενάκες και προϊδεασμούς που κουβαλάμε από σπίτι, σχολείο, εκκλησία, ποπ κουλτ κλπ, θα καταλάβει το καθόλου απλοϊκό, υπέροχο,βαθιά ανθρωπιστικό διαχρονικό μήνυμα στάσης ζωής, του ενσυνείδητου και όχι λόγω φοβικής ελπίδας μεγάλου μας Χρέους, που εκφράζει καταλήγοντας με μια σειρά μοναδικού ύψους συλλογισμούς και ηθικές επιταγές στο "Δεν φοβάμαι τίποτα δεν ελπίζω τίποτα, είμαι Λεύτερος!" ο μεγάλος στοχαστής.
Αλλιώς, ας μου συγχωρεθεί η έκφραση, ο φοβικός και υστερόβουλος μέσος ανθρωπάκος, τεντώνει την δική του σκιά ως το άπειρο, για να καμωθεί πως με με ένα παρορμητικό απόφθεγμα έχει το πνευματικό μπόι να κατσαδιάσει ως κι έναν Καζαντζάκη, επειδή ο τελευταίος έχει την ..ατυχία να μην είναι κατανοητός από την αφεντιά του!
Οι "σοφοί" της Ιεράς Συνόδου άλλωστε, τον αφόρισαν "διαρρηγνύοντες τα ιμάτιά τους" (όχι τα χρυσοποίκιλτα, τα άλλα...) γιατί ανύψωσε συγγραφικά τον Ιησού από θεάνθρωπο σε Άνθρωπο στο υπέροχο αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας "Ο Χριστός ξανασταυρώνεται"...

Κ.Ντ.18/10/2017

Δεν υπάρχουν σχόλια: