Η Ελληνική γλώσσα

Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φως

θα ελιχθώ προς τα πάνω 

όπως ένα ρυακάκι που μουρμουρίζει.

Κι αν τυχόν κάπου

 ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους

συναντήσω αγγέλους,

 θα τους μιλήσω ελληνικά, 

επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες. 

Μιλάνε μεταξύ τους με μουσική.

 Νικηφόρος Βρεττάκος

Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική

το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου.

Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου...

Εκεί σπάροι και πέρκες

ανεμόδαρτα ρήματα

ρεύματα πράσινα μες στα γαλάζια

όσα είδα στα σπλάχνα μου ν' ανάβουνε

σφουγγάρια, μέδουσες

με τα πρώτα λόγια των Σειρήνων

όστρακα ρόδινα με τα πρώτα μαύρα ρίγη...

Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα μαύρα ρίγη...

Εκεί ρόδια, κυδώνια

θεοί μελαχρινοί, θείοι κ' εξάδελφοι

το λάδι αδειάζοντας μες στα πελώρια κιούπια.

Kαι πνοές από τη ρεματιά ευωδιάζοντας

λυγαριά και σχίνο

σπάρτο και πιπερόριζα

με τα πρώτα πιπίσματα των σπίνων

ψαλμωδίες γλυκές με τα πρώτα-πρώτα Δόξα Σοι.

Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα-πρώτα Δόξα Σοι!

Εκεί δάφνες και βάγια

θυμιατό και λιβάνισμα

τις πάλες ευλογώντας και τα καριοφίλια.

Στο χώμα το στρωμένο με τ' αμπελομάντιλα,

κνίσες, τσουγκρίσματα

και Χριστός Ανέστη

με τα πρώτα σμπάρα των Ελλήνων.

Αγάπες μυστικές με τα πρώτα λόγια του Ύμνου...

Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα λόγια του Ύμνου!

Οδυσσέας Ελύτης

Ξόδεψα πολύν άνεμο για να μεγαλώσω...

Μόνον έτσι όμως έμαθα να ξεχωρίζω 

τους πιο ανεπαίσθητους συριγμούς...

ν’ ακριβολογώ μες στα μυστήρια...
.
Μια γλώσσα όπως η ελληνική...

όπου...

Αλλο πράγμα είναι η Αγάπη 

και άλλο πράγμα ο Έρωτας...

Άλλο η Επιθυμία και άλλο η Λαχτάρα..

Άλλο η Πίκρα και άλλο το Μαράζι...

Άλλο τα Σπλάχνα κι άλλο τα Σωθικά...

Οδυσσέας Ελύτης