Οι πλούσιοι, πλουσιότεροι κατά 20% το 2017. Η παγκόσμια ανισοκατανομή.

Σάββατο, Οκτωβρίου 27, 2018

Καλπάζει η συσσώρευση του πλούτου!Αν διερωτάσαι γιατί τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων μένουν έξω από αυτή την φρενίτιδα η απάντηση είναι γι αυτό ακριβώς. 
Γιατί ο πλούτος αυτών των ελαχίστων είναι η φτώχεια των πολλών.

1.Οι πλούσιοι, πλουσιότεροι κατά 20% το 2017. 
   Εσύ πόσο πλουσιότερος έγινες;

Οι δισεκατομμυριούχοι έβγαλαν περισσότερα χρήματα το 2017 από ό,τι σε οποιοδήποτε άλλο έτος στη γνωστή ιστορία: Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του Guardian,

 οι πλουσιότεροι άνθρωποι του κόσμου αύξησαν τον πλούτο τους κατά 1/5, στα 8,9 τρισ. δολάρια, σύμφωνα με την έκθεση  της ελβετικής τράπεζας UBS και της PwC.

Όπως υπογραμμίζεται στο δημοσίευμα, οι περιουσίες των πάμπλουτων του πλανήτη αυξήθηκαν με πολύ μεγαλύτερους ρυθμούς από ό,τι στην αρχή του 20ού αιώνα, όταν οικογένειες όπως οι Ρόθτσιλντ, ο Ροκφέλερ και οι Βάντερμπιλτ είχαν υπό τον έλεγχό τους τεράστιες περιουσίες. Σύμφωνα με την έκθεση της UBS και της PwC, υπήρχε τόσο χρήματα στα χέρια των βαθύπλουτων, που άρχισε ένα νέο κύμα πλούσιων και ισχυρών οικογενειών πολλών γενεών.

«Τα τελευταία 30 χρόνια έχουν δει πολύ μεγαλύτερη δημιουργία πλούτου από ό,τι σε εκείνη την “χρυσή εποχή”» σημειώνεται στην έκθεση  UBS Billionaires 2018και της PwC. «Εκείνη η εποχή δημιούργησε επιχειρηματικές οικογενειες δυναστείες στις ΗΠΑ και την Ευρώπη, που επηρέασαν τις επιχειρήσεις, τις τράπεζες, την πολιτική, τη φιλανθρωπία και τις τέχνες για πάνω από 100 χρόνια. 
Με τον πλούτο που οδεύει να περάσει από τους επιχειρηματίες στους κληρονόμους τους μέσα στα επόμενα χρόνια, δημιουργούνται οι οικογένειες-δυναστείες πολλών γενεών στο βάθος του 21ου αιώνα».

Οι 2.158 δισεκατομμυριούχοι του κόσμου αύξησαν τον συνολικό τους πλούτο κατά 1,4 τρισ. δολάρια πέρυσι, πάνω από το ΑΕΠ της Ισπανίας ή της Αυστραλίας, καθώς η αλματώδης άνοδος των χρηματιστηρίων προκάλεσε τη «μεγαλύτερη ανάπτυξη από ποτέ».

Πάνω από 40 από τους 179 νέους δισεκατομμυριούχους που δημιουργήθηκαν πέρυσι κληρονόμησαν τον πλούτο τους, και δεδομένου του αριθμού των δισεκατομμυριούχων που είναι άνω των 79, οι συντάκτες της έκθεσης αναμένουν 3,4 τρισ. δολάρια να περάσουν σε νεότερους μέσα στα επόμενα 20 χρόνια.

«Μια μεγάλη μεταβίβαση πλούτου έχει αρχίσει» σύμφωνα με την έκθεση. «Μέσα στα τελευταία πέντε χρόνια, το ποσό που περνάει από εκλιπόντες δισεκατομμυριούχους σε κληρονόμους έχει αυξηθεί κατά 17% τον χρόνο, φτάνοντας τα 117 δισ. δολάρια το 2017. Εκείνη τη χρονιά και μόνο, 44 κληρονόμοι έλαβαν πάνω από ένα δισ. δολάρια  ο καθένας. «Ο υπολογισμός είναι απλός. Υπάρχουν 701 δισεκατομμυριούχοι άνω των 70, ο πλούτος των οποίων θα μεταβιβαστεί σε κληρονόμους  μέσα στα επόμενα 20 χρόνια» σημειώνεται σχετικά. Οι 30 πλουσιότεροι υπερήλικες έχουν συνολική περιουσία άνω του ενός τρισ. δολαρίων.

Ο Ντέιβιντ Ροκφέλερ, οι τελευταίος εγγονός του ιδρυτή της Standard Oil, Τζον Ντ. Ροκφέλερ, που έγινε ο πρώτος δισεκατομμυριούχος του κόσμου το 1916, πέθανε σε ηλικία 101 ετών πέρυσι, με περιουσία 3,3 δισ. δολαρίων. Σύμφωνα με τη UBS, το παλιό αξίωμα σύμφωνα με το οποίο η πρώτη γενιά έφτιαχνε την περιουσία, η δεύτερη τη διατηρούσε και η τρίτη τη σπαταλούσε, δεν φαίνεται να ισχύει πλέον: Κάποιες οικογένειες έχουν διατηρήσει τεράστιες περιουσίες για πέντε ή έξι γενιές, και κάποιοι κληρονόμοι τις αύξησαν κιόλας.

Ένας δισεκατομμυριούχος είπε στους ερευνητές ότι: "Η νέα γενιά, που γεννιέται στην εποχή του Διαδικτύου, είναι πιο πρόθυμη να αναλάβει κινδύνους. Έχουν περισσότερες πληροφορίες και μπορούν να είναι πιο θαρραλέοι για να δοκιμάσουν νέες ιδέες και να είναι επιχειρηματικοί. "

Το πλουσιότερο άτομο στη Μεγάλη Βρετανία είναι ο Sir Jim Ratcliffe, ο ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της εταιρίας petrochemicals Ineos και ένας υψηλόβαθμος Brexiter, ο οποίος έχει εκτιμώμενη περιουσία £ 21δις. Ο Ράτκλιφ ετοιμάζεται να εγκαταλείψει τη Βρετανία για το αφορολόγητο Μονακό...

Οι περισσότεροι δισεκατομμυριούχοι του κόσμου είναι στις ΗΠΑ, αλλά ο αριθμός των βαθύπλουτων αυξάνεται ταχέως στην Κίνα, όπου έχουμε δύο νέους δισεκατομμυριούχους κάθε εβδομάδα.

 "Πριν από δώδεκα χρόνια, η πολυπληθέστερη χώρα του κόσμου φιλοξενούσε μόνο 16 δισεκατομμυριούχους", ανέφερε η έκθεση. "Σήμερα, καθώς ο «Κινεζικός Αιώνας» εξελίσσεται, αριθμούνται 373, σχεδόν ένας στα πέντε του παγκόσμιου συνόλου».

Ένας Κινέζος δισεκατομμυριούχος είπε στους ερευνητές: "Πουθενά αλλού στον κόσμο δεν μπορείτε να βρείτε καλύτερες συνθήκες για ανάπτυξη από ό, τι στην Κίνα. Η συνεχιζόμενη πρόοδος της δημιουργίας πλούτου υποστηρίζεται από κυβερνητικές πολιτικές που απελευθερώνουν την οικονομία, ενώ η αστικοποίηση και η διακοπή επιχειρηματικών μοντέλων έχουν δημιουργήσει ισχυρούς νέους επιχειρηματίες.

Καλπάζει η συσσώρευση του πλούτου. Αν διερωτάσαι γιατί τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων μένουν έξω από αυτή την φρενίτιδα η απάντηση είναι γι αυτό ακριβώς. Γιατί ο πλούτος αυτών των ελαχίστων είναι η φτώχεια των πολλών.

Επιμέλεια-σχολιασμός: Α.Κ.

ΠΗΓΗ: HuffPost Greece, AFP NEWS. Guardian

2. H παγκόσμια ανισοκατανομή του πλούτου

Μέχρι πρότινος γνωρίζαμε ότι η «ψαλίδα» μεταξύ του πλούτου και της φτώχειας στον πλανήτη είναι χαώδης και διευρυνόμενη. Νεότερα στοιχεία, όχι μόνο τεκμηριώνουν αυτήν την τάση, αλλά την καθιστούν επιπλέον ως μία από τις μεγαλύτερες πληγές της ανθρωπότητας, αν όχι την αποκλειστική «πηγή» των δεινών της.

Πρόσφατα δημοσιεύθηκε η Παγκόσμια Έκθεση για την Ανισότητα, καρπός της εργασίας περισσότερων των 100 ερευνητών από 70 χώρες, υπό τον διάσημο Γάλλο οικονομολόγο, Thomas Piketty.

Η έκθεση καταγράφει ότι το πλουσιότερο 0,1% του πλανήτη, περίπου 7 εκατομμύρια άνθρωποι, αύξησε τον πλούτο του από το 1980, όσο το κατώτερο 50% του παγκόσμιου πληθυσμού, περίπου 3,8 δισεκατομμύρια άνθρωποι.
Ενώ, το πλουσιότερο 1% «μάζεψε» το 27% του παγκόσμιου πλούτου μεταξύ του 1980 και του 2016.

Από αυτό το 1%, το ακόμη πλουσιότερο 0,1% κατέχει το13% του παγκόσμιου πλούτου. 

 Σε χώρες όπως οι ΗΠΑ  η οικονομική ανισότητα είναι περισσότερο «ανάγλυφη»: 
 Το πλουσιότερο 1% των ΗΠΑ κατείχε το 39% του εθνικού 
 πλούτου το 2014, από το 22% που συγκέντρωνε το 1980.

Ζήτημα επιλογής
Με τέτοια στοιχεία δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο για τον Thomas Piketty να φοβάται ότι η οικονομική ανισότητα μπορεί να οδηγήσει σε «καταστροφές», αν και «όλα εξαρτώνται από τις επιλογές που θα γίνουν».

Σύμφωνα με την έκθεση, οι άνθρωποι που ζουν στη Μέση Ανατολή αντιμετωπίζουν μεγαλύτερη ανισότητα εισοδήματος από οπουδήποτε αλλού στον κόσμο, ενώ οι Ευρωπαίοι είναι οι λιγότερο επηρεασμένοι από το εισοδηματικό χάσμα. Ακόμη όμως και στην Ευρώπη, τα πράγματα μακράν δεν είναι καλά. Για παράδειγμα, στη Δυτική Ευρώπη, πολλοί δεν παίρνουν πραγματικά επαρκή μισθό, που να καλύπτει τις βασικές ανάγκες τους, παρά το γεγονός ότι εργάζονται σκληρά, συχνά με πλήρη απασχόληση. Επιπλέον, τα στοιχεία δείχνουν ότι το 10% του πληθυσμού στην Ευρώπη ως σύνολο, εξακολουθεί να κατέχει το 37% του συνολικού εισοδήματος με στοιχεία το 2016.

«Τις τελευταίες δεκαετίες, η εισοδηματική ανισότητα έχει αυξηθεί σε όλες σχεδόν τις χώρες, αλλά με διαφορετικές ταχύτητες, γεγονός που υποδηλώνει ότι οι θεσμοί και οι πολιτικές έχουν σημασία για τη διαμόρφωση της ανισότητας», λένε οι ερευνητές. Ενώ η οικονομική ανισότητα είναι ευρέως διαδεδομένη και σε κάποιο βαθμό αναπόφευκτη, η κλιμάκωσή της θα μπορούσε να οδηγήσει σε «διάφορα είδη και μορφές πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών καταστροφών».

Η σημασία των ασκούμενων πολιτικών αποδεικνύεται από τη διαφορά μεταξύ των ΗΠΑ και της Δυτικής Ευρώπης, σύμφωνα με τους ερευνητές. Το 1980, οι δύο αυτές περιοχές είχαν παρόμοια επίπεδα εισοδηματικής ανισότητας, αφού, τόσο στις ΗΠΑ όσο και στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, το 1% κατείχε σχεδόν το 10% του πλούτου. Μέχρι το 2016, ωστόσο, οι πλούσιοι στις ΗΠΑ αύξησαν το μερίδιό τους στο 20%. Στη Δυτική Ευρώπη, το αντίστοιχο ποσοστό αυξήθηκε στο 12%.

Η ανομοιογενής εισοδηματική ανισότητα στις ΗΠΑ οφείλεται στην «μαζική» ανισότητα στην εκπαίδευση και σε ένα φορολογικό σύστημα που απαιτούσε λιγότερα από τα πλουσιότερα τμήματα του πληθυσμού. Με τη σειρά τους, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θέσπισαν εκπαιδευτικές και μισθολογικές πολιτικές για την τόνωση ομάδων χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος, λένε οι ειδικοί.

Παρόλ’ αυτά η Ευρώπη δεν αποτελεί την ευχάριστη εξαίρεση του νοσηρού κανόνα. Στην Γερμανία, την πλουσιότερη ευρωπαϊκή χώρα, το πλουσιότερο 1/10 του πληθυσμού ελέγχει πλέον το 40% του πλούτου. Το μερίδιό τους έχει αυξηθεί από τα μέσα της δεκαετίας του '90 λέει ο Charlotte Bartels από το Γερμανικό Ινστιτούτο Οικονομικών Ερευνών (DIW) και συντάκτης των στοιχείων της έκθεσης από την Γερμανία.
«Το φτωχότερο 50% έχει χάσει ένα τεράστιο μερίδιο από εισοδήματα τα τελευταία χρόνια. Στην δεκαετία του 1960, είχαν περίπου το ένα τρίτο, σήμερα μόλις το 17%».

Ένα ακόμη ενδιαφέρον στοιχείο της έκθεσης είναι η επιβεβαίωση αυτό που οι πάντες γνωρίζουν ή υποπτεύονται, αλλά για το οποίο μέχρι τώρα δεν υπήρχαν σαφή στοιχεία: 

Οι οικονομίες που βασίζουν τον πλούτο τους στις πρώτες ύλες, όπως οι «πετρελαϊκές» είναι επίσης εξαιρετικά άνισες, αφού, η εκμετάλλευση των φυσικών πόρων του συγκεντρώνεται στα χέρια μιας μειοψηφίας.

Ένα άλλο σημαντικό εύρημα είναι ότι οι χώρες που βρίσκονται σε παρόμοια στάδια ανάπτυξης έχουν δει διαφορετικά πρότυπα αυξανόμενης ανισότητας. Αυτό υποδηλώνει, σύμφωνα με τους ερευνητές, ότι οι εθνικές πολιτικές και τα θεσμικά όργανα μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Οι τροχιές των τριών μεγάλων αναδυόμενων οικονομιών είναι ενδεικτικές: Η Ρωσία έχει απότομη αύξηση, η Κίνα μέτριο ρυθμό και η Ινδία προχωρά σταδιακά.

Η παγκόσμια μεσαία τάξη πρόκειται να «συμπιεστεί» κι άλλο εάν συνεχίσουν οι τρέχουσες τάσεις, σύμφωνα με την έκθεση. Ωστόσο, αυτή η τάση θα μπορούσε να αποφευχθεί αν ο κόσμος υιοθετήσει την «μέτρια τροχιά ανισότητας» της ΕΕ. 
«Όλα εξαρτώνται από τις επιλογές που θα γίνουν», δήλωσε ο Γάλλος οικονομολόγος Thomas Piketty στους δημοσιογράφους πριν από την δημοσιοποίηση της έκθεσης. Ο, αριστερών απόψεων, Piketty έγραψε ένα διεθνές μπεστ σέλερ το 2013, το «Κεφάλαιο στον 21ο αιώνα» και έκτοτε έχει «κόψει τα φτερά» με την κριτική του σε πολλούς ηγέτες, συμπεριλαμβανομένης της Μέρκελ.

Η «εργαλειοθήκη» της ισότητας

Οι κυβερνήσεις, κατά τον οικονομολόγο, εξακολουθούν να διαθέτουν εργαλεία για την καταπολέμηση της ανισότητας, όπως η ενίσχυση της πρόσβασης στην εκπαίδευση, η βελτίωση των πολιτικών στον τομέα της υγείας, η προστασία του περιβάλλοντος, η θέσπιση «υγιούς» ελάχιστου μισθού και η καλύτερη εκπροσώπηση των εργαζομένων στα όργανα διακυβέρνησης.

Ίσως το πιο σημαντικό είναι οι αρχές να θεσπίσουν τα λεγόμενα «προοδευτικά» φορολογικά συστήματα, που απαιτούν να πληρώνονται αναλογικά περισσότεροι φόροι με την συσσώρευση πλούτου. Οι εμπειρογνώμονες προέτρεψαν επίσης να καταρτιστεί νέο παγκόσμιο μητρώο ιδιοκτησίας των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες.

Ωστόσο, όλες αυτές οι κινήσεις έγιναν πιο δύσκολες λόγω του γεγονότος ότι «οι κυβερνήσεις στις πλούσιες χώρες έχουν γίνει φτωχές και σε μεγάλο βαθμό χρεωμένες», αναφέρει η έκθεση. 

Από το 1980, πολύ μεγάλες μετατροπές δημόσιου πλούτου σε ιδιωτικό συνέβησαν σε όλες σχεδόν τις χώρες, είτε πλούσιες είτε αναδυόμενες. Ενώ ο εθνικός πλούτος έχει αυξηθεί σημαντικά, ο δημόσιος πλούτος είναι πλέον αρνητικός ή σχεδόν μηδενικός σε πλούσιες χώρες. Το Ηνωμένο Βασίλειο και οι ΗΠΑ είναι χώρες με τα χαμηλότερα επίπεδα δημόσιου κεφαλαίου.

Αναμφίβολα, αυτό περιορίζει την ικανότητα των κυβερνήσεων να αντιμετωπίσουν τις ανισότητες. Υποδεικνύει, επίσης, ότι οι εθνικές πολιτικές που διαμορφώνουν την κυριότητα του πλούτου αποτελούν σημαντικό παράγοντα που συμβάλλει στην άνοδο της ανισότητας από το 1980. 
Αν όμως ισχύει η διαπίστωση του Μαρξ, ότι το κυρίαρχο οικονομικό μοντέλο ορίζει την ασκούμενη πολιτική, τότε, τα εργαλεία για την καταπολέμηση της ανισότητας που προτείνουν οι οικονομολόγοι στις κυβερνήσεις θα είναι αποτελεσματικά μόνο στον βαθμό που αμφισβητήσουν ακριβώς αυτό το κυρίαρχο οικονομικό μοντέλο. 

(Από TVXS 20 Δεκ. 2017)