ΧΑΡΊΚΛΕΙΑ ΔΑΣΚΑΛΆΚΗ: Η ΗΡΩΊΔΑ ΤΟΥ ΑΡΚΑΔΊΟΥ
Η ηρωίδα Χαρίκλεια Δασκαλάκη (Δασκαλάκαινα ή Δασκαλοχαρίκλεια) ήταν κόρη, σύζυγος και μάνα πολεμιστών. O πατέρας της είχε σκοτωθεί σε προηγούμενη επανάσταση, 3 γιοι της σκοτώθηκαν στην Κρητική Επανάσταση της χρονιάς του ολοκαυτώματος του Αρκαδίου (1866), ο δε σύζυγός της ήταν απόγονος του Εθνομάτυρα Δασκαλογιάννη.
Καταγόταν από τα Χάρκια Ρεθύμνου και ήταν κόρη του παλαίμαχου αγωνιστή της επανάστασης του 1821, Πέτρου του Αρκαδιώτη. Πρέπει να γεννήθηκε στο Τόλο Ναυπλίου (άγνωστο πότε), όπου είχε καταφύγει ο πατέρας της. Είχε παντρευτεί τον Μιχαήλ (Αναγνώστη) Δασκαλάκη, από την Αμνάτο Ρεθύμνου και ζούσε εκεί. Απέκτησε 13 παιδιά, από τα οποία επέζησαν τέσσερις θυγατέρες και τρεις γιοι: ο Γεώργιος, ο Αντώνιος και ο Κωνσταντίνος. Τους έχασε και τους τρεις στην κρητική επανάσταση του 1866. Ο τελευταίος ήταν 24 χρονών, όταν τον είδε να θανατώνεται δια λογχισμών από τους Τούρκους, μετά την κατάληψη του Αρκαδίου. Λίγο μετά την διαφυγή της από την αιχμαλωσία, κατέφυγε στη Σύρο και μετά στην Αθήνα όπου και πέθανε (άγνωστο πότε).
Πρωταγωνίστησε στην πολιορκία του Αρκαδίου. Οι οπλαρχηγοί που βρίσκονταν στην μονή, προεξάρχοντος του ηγούμενου Γαβριήλ και με τη σύμφωνη γνώμη της Χαρίκλειας Δασκαλάκη, η οποία συμμετείχε στα συμβούλια, αποφάσισαν να αντιταχθούν στην επίθεση του Μουσταφά Πασά μέχρις εσχάτων. Πλάι στο γιο της Κωνσταντίνο, πολεμούσε ακατάβλητη και εμψύχωνε με το θάρρος της τους άλλους. Ξαφνικά εχθρική σφαίρα πληγώνει το γιό της. «Για τόσο μικρό πράγμα!», του λέει η Χαρίκλεια. Η φωνή της μητέρας δίνει δύναμη και ζωή στο γιο της. Σηκώνεται, παίρνει το όπλο του και αρχίζει πάλι να πυροβολεί. Τα φυσίγγιά τους εξαντλούνται. Η Δασκαλάκη, με απίστευτη ψυχραιμία και θάρρος, ανοίγει την πόρτα του κελιού, τρέχει κάτω από χαλάζι σφαιρών προς το πτώμα Τούρκου στρατιώτη. Παίρνει τα φυσίγγιά του και επανέρχεται.
Τρεις φορές έτρεξε και αναστήλωσε τη σημαία του οπλαρχηγού γιου της, την οποία κατέρριπταν ο σφαίρες του εχθρού. Τέλος, την τέταρτη φορά, αφού έσπασε το κοντάρι, δίπλωσε τη σημαία, τη φίλησε και την έκρυψε στην αγκάλη της. Η πολεμική σημαία του Μοναστηρίου την οποία και διέσωσε η οπλαρχηγός Χαρίκλεια Δασκαλάκη έφερε τα αρχικά Κ (Κρήτη), Ε (Ένωσις), Ε (Ελευθερία) ή Θ (Θάνατος).
Από τους 950 πολιορκημένους στη Μονή, μόνο γύρω στους 100 σώθηκαν. Η ηρωίδα Δασκαλάκη σώθηκε και επέζησε. Συνελήφθη μαζί με το γιο της, ο οποίος φονεύθηκε από τους Τούρκους. Αργότερα η Χαρίκλεια κατόρθωσε να διαφύγει. Μετά την επανάσταση εμφανίστηκε στην Αθήνα, έδωσε πολύτιμες πληροφορίες για την πολιορκία του Αρκαδίου και την αυτοθυσία των πολιορκημένων. Η μόνη σωζόμενη φωτογραφία της, σε προχωρημένη ηλικία στην Αθήνα, χρησιμοποιήθηκε για να γίνει η προτομή της στην Αμνάτο, όπου και τιμάται η μνήμη της κάθε χρόνο.
Μόνο γενναίες γυναίκες μπορούν να μεγαλώσουν γενναίους γιους.
Καταγόταν από τα Χάρκια Ρεθύμνου και ήταν κόρη του παλαίμαχου αγωνιστή της επανάστασης του 1821, Πέτρου του Αρκαδιώτη. Πρέπει να γεννήθηκε στο Τόλο Ναυπλίου (άγνωστο πότε), όπου είχε καταφύγει ο πατέρας της. Είχε παντρευτεί τον Μιχαήλ (Αναγνώστη) Δασκαλάκη, από την Αμνάτο Ρεθύμνου και ζούσε εκεί. Απέκτησε 13 παιδιά, από τα οποία επέζησαν τέσσερις θυγατέρες και τρεις γιοι: ο Γεώργιος, ο Αντώνιος και ο Κωνσταντίνος. Τους έχασε και τους τρεις στην κρητική επανάσταση του 1866. Ο τελευταίος ήταν 24 χρονών, όταν τον είδε να θανατώνεται δια λογχισμών από τους Τούρκους, μετά την κατάληψη του Αρκαδίου. Λίγο μετά την διαφυγή της από την αιχμαλωσία, κατέφυγε στη Σύρο και μετά στην Αθήνα όπου και πέθανε (άγνωστο πότε).
Πρωταγωνίστησε στην πολιορκία του Αρκαδίου. Οι οπλαρχηγοί που βρίσκονταν στην μονή, προεξάρχοντος του ηγούμενου Γαβριήλ και με τη σύμφωνη γνώμη της Χαρίκλειας Δασκαλάκη, η οποία συμμετείχε στα συμβούλια, αποφάσισαν να αντιταχθούν στην επίθεση του Μουσταφά Πασά μέχρις εσχάτων. Πλάι στο γιο της Κωνσταντίνο, πολεμούσε ακατάβλητη και εμψύχωνε με το θάρρος της τους άλλους. Ξαφνικά εχθρική σφαίρα πληγώνει το γιό της. «Για τόσο μικρό πράγμα!», του λέει η Χαρίκλεια. Η φωνή της μητέρας δίνει δύναμη και ζωή στο γιο της. Σηκώνεται, παίρνει το όπλο του και αρχίζει πάλι να πυροβολεί. Τα φυσίγγιά τους εξαντλούνται. Η Δασκαλάκη, με απίστευτη ψυχραιμία και θάρρος, ανοίγει την πόρτα του κελιού, τρέχει κάτω από χαλάζι σφαιρών προς το πτώμα Τούρκου στρατιώτη. Παίρνει τα φυσίγγιά του και επανέρχεται.Τρεις φορές έτρεξε και αναστήλωσε τη σημαία του οπλαρχηγού γιου της, την οποία κατέρριπταν ο σφαίρες του εχθρού. Τέλος, την τέταρτη φορά, αφού έσπασε το κοντάρι, δίπλωσε τη σημαία, τη φίλησε και την έκρυψε στην αγκάλη της. Η πολεμική σημαία του Μοναστηρίου την οποία και διέσωσε η οπλαρχηγός Χαρίκλεια Δασκαλάκη έφερε τα αρχικά Κ (Κρήτη), Ε (Ένωσις), Ε (Ελευθερία) ή Θ (Θάνατος).
Από τους 950 πολιορκημένους στη Μονή, μόνο γύρω στους 100 σώθηκαν. Η ηρωίδα Δασκαλάκη σώθηκε και επέζησε. Συνελήφθη μαζί με το γιο της, ο οποίος φονεύθηκε από τους Τούρκους. Αργότερα η Χαρίκλεια κατόρθωσε να διαφύγει. Μετά την επανάσταση εμφανίστηκε στην Αθήνα, έδωσε πολύτιμες πληροφορίες για την πολιορκία του Αρκαδίου και την αυτοθυσία των πολιορκημένων. Η μόνη σωζόμενη φωτογραφία της, σε προχωρημένη ηλικία στην Αθήνα, χρησιμοποιήθηκε για να γίνει η προτομή της στην Αμνάτο, όπου και τιμάται η μνήμη της κάθε χρόνο.
Μόνο γενναίες γυναίκες μπορούν να μεγαλώσουν γενναίους γιους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου