Όλγα Αυγητίδου (facebook 13/7/2022)
Πρέπει να ομολογήσω πως δεν περίμενα ποτέ πως το fb θα μου ανοίξει την πόρτα σε έναν μαγικό κόσμο, όπου υπάρχουν Άνθρωποι με Α κεφαλαίο, με mega-μυαλά και κυρίως με πηγαίο χιούμορ.
Λατρεύω τον πολιτισμένο και τόσο γεμάτο διάλογο που κάνουμε όλοι εδώ μέσα.
Εγώ γεννήθηκα στην Αρμενική Δημοκρατία της ΕΣΣΔ. Σε ηλικία 9 ετών φύγαμε για την ιστορική μας πατρίδα τον Πόντο...και μετά "ξύπνησα".
Όχι, φύγαμε στην Ελλάδα. 
Με άδειες τσέπες, 4 βαλίτσες, 4-5 ξύλινες κούτες με τα λίγα υπάρχοντά μας και με "βαγόνια" από εμπειρίες και αναμνήσεις.
Τις δύο πρώτες δύο εβδομάδες μου στο σχολείο, μαθήτρια Δ' Δημοτικού, είχα μια περίεργη συμπεριφορά, που τότε δεν καταλάβαινα που οφείλεται. Τώρα όμως ξέρω. Τι έκανα λοιπόν?
Γλώσσα δεν ήξερα, δεν καταλάβαινα τί έλεγαν μέσα στην τάξη δάσκαλοι και συμμαθητές. Οπότε έπαιζα ένα παιχνίδι αναμνήσεων και έφερνα μπροστά μου σκηνές από την ζωή μου στην πατρίδα μου, την ΕΣΣΔ. Ταυτόχρονα ζωγράφιζα πάνω στο θρανίο κάτι. Για κάποιον ακατανόητο λόγο, αυτό το "κάτι" ήταν πάντα το ίδιο. Ζωγράφιζα ένα μεγάλο σφυροδρεπανο με ένα αστέρι και δίπλα μια σβάστικα, την οποία την διεγραφα με ένα μεγάλο Χ.
Το έκανα ασυναίσθητα. Φυσικά με μάλωναν οι δάσκαλοι. Κάθε φορά με πλησίαζαν και με έναν επιτακτικό τόνο μου έδειχναν με τον αντίχειρά τους το "έργο τέχνης" μου και κάτι μου έλεγαν. Κάτι που δεν καταλάβαινα, αλλά από το αυστηρό τους ύφος ένιωθα πως δεν τους αρέσει και εγώ, ένα παιδί 9 χρονών δεν μπορούσα να εξηγήσω στον εαυτό μου γιατί το βρίσκουν κακό αυτό που κάνω? Αφού βάζω Χ στην σβάστικα. Δεν μπορούν να καταλάβουν με ποιους είμαι?!
Κανένας δεν έμπαινε στον κόπο όχι να μου εξηγήσει, αλλά να καταλάβει ο ίδιος τον λόγο που το κάνω.
Γιατί τα γράφω αυτά? Θέλω να σας εξηγήσω πως όσο ζούσαμε στην ΕΣΣΔ, δεν σκεφτόμασταν τι είμαστε, τι δεν είμαστε. Ζούσαμε αυτό που ήμασταν. Έτσι απλά. Δεν μας έκανε κανείς πλυση εγκεφάλου. (Το να διδασκεσαι την θεωρία του πολιτικού συστήματος στο οποίο ζεις και να μαθαίνεις να αγαπάς την πατρίδα σου, δεν θεωρώ πως ειναι πλύση εγκεφάλου) Δεν χρειαζόταν άλλωστε. Γιατί?! Μα γιατί ήμασταν όπως το ψάρι στο νερό. Δεν χρειάζεται να το πείθεις πως το νερό είναι το φυσικό του περιβάλλον και πρέπει να ζει εκεί. Ακριβώς έτσι ήταν για μας και η κοινωνία μέσα στην οποία ζούσαμε. Μια κοινωνία comfortable. Αυτή η λέξη μου ταιριάζει πιο πολύ από την λέξη άνετη.
Μα τι τέλεια και ιδανικά που είναι όλα, βρε συ Όλγα, θα μπορουσε να μου πει καποιος. Και από που ξεφυτρωσαν όλοι αυτοί οι σαπιοι που την διέλυσαν, με ρωτάτε εσείς.
Το συζητησα με τους γονείς μου και νιώσαμε πως έχουμε μπροστά μας ένα μπερδεμένο κουβάρι που πρέπει κάπως να το ξετυλιξουμε.
Και βρήκαμε την άκρη του νήματος και νομίζω πως μας έβγαλε κάπου. Θα μου πείτε εσείς αν συμφωνείτε.
Πάντα λέω πως είναι αδύνατον να καταλάβεις την Ιστορία, εάν δεν αρχίσεις απο τον Αδάμ και την Εύα 
Πλάκα κάνω, δεν θα κάνω την Σεχραζαντ να σας ζαλίζω 1000 και 1 νύχτες. Μόνο 999
Xώρισα τους πολίτες της ΕΣΣΔ σε ομάδες.
*Υπήρχε η πλειοψηφία, που υποστήριζαν το σύστημα, δούλευαν, ζουσαν, ήταν πιστοί στην πατρίδα τους και έδιναν και την ζωή τους για να την υπερασπιστουν.
Με αυτούς όμως όλα είναι κατανοητα και γνωστά και για την ωρα θα τους αφήσουμε στην άκρη και θα ασχοληθούμε μαζί τους όταν φτάσουμε στην διάλυση της ΕΣΣΔ.
*Μετά έχουμε τους ανθρώπους που ανήκαν στον υπόκοσμο. Αυτό το είδος υπάρχει σε όλες τις χώρες και σε όλες τις εποχές.
Έτσι έχουμε την πρώτη ομάδα που ζούσαν μέσα στην παρανομία και δεν αναγνώρισαν ποτέ το κομμουνιστικο σοσιαλιστικο σύστημα.
Όμως, παρ'όλο που γι'αυτους ήταν αδιανόητο να συνεργάζονται με την εξουσία, η συνεισφορά των Штрафбат (penal battalion/ ταγμάτων ποινικών) κατά την διάρκεια του Β'ΠΠ ηταν τεράστια. Μετά τον πόλεμο, όπως είναι φυσικό, πολλοί επέστρεψαν στην παράνομη ζωή τους.
*Ακολουθούν οι εθνικές μειονότητες.
Θα μιλήσω για τον δικό μου λαό, τους Πόντιους, και με αυτό το παράδειγμα θα προσπαθήσω να εξηγήσω τον συλλογισμό μου.
Πρέπει να πω πως έχω κάνει πολλούς εχθρούς με αυτήν μου την θέση, δεν τους κατηγορώ αυτούς που δεν συμφωνούν, γιατί έχουν τις δικές τους πληγές, αλλά δεν πρόκειται να αλλάξω γνώμη.
Όλοι ξέρουν πώς βρέθηκαν οι Πόντιοι σε εκείνα τα μέρη. Μετά τους διωγμους και την γενοκτονία των Ποντίων από τους Οθωμανούς, η Ελλάδα δεν δέχτηκε να στείλει πλοία και να τους μεταφέρει στην πατρίδα, οπότε μείναμε ξεκρέμαστοι. Υπήρχαν λοιπόν κάποιοι Πόντιοι που συμβιβαστηκαν με αυτήν την πραγματικότητα και αποφάσισαν πως δεν έχει νόημα να αντιστέκονται και να περιμένουν, οπότε αποδεχτηκαν την μοίρα τους και ξεκίνησαν μια νέα ζωή σε ένα κράτος το οποίο τους άνοιξε τις αγκάλες του, και τους έδωσε ψωμί να φάνε και σπίτι για να ζήσουν. Όταν ήρθε η στιγμή που έπρεπε να αλλάξουμε τα επίθετά μας, το κάναμε χωρίς αντιρρήσεις και γίναμε κομμάτι αυτής της χώρας. Παραμεναμε όμως πάντα Γκρεκι. Στα διαβατήριά μας έγραφε πάντα Εθνικότητα- Γκρεκ. Αυτό μας αρκούσε και η κατάληξη -οβ, -οβα στα επίθετά μας δεν άλλαζε αυτό που ήμασταν. Αγαπήσαμε τον τόπο μας, ήμασταν νομοταγεις πολίτες, δουλεύαμε στα Κολχοζ, Σοβχοζ, υπηρετουσαμε στον στρατό, πολεμησαμε στο πλευρό του Κόκκινου Στρατού κατά την διάρκεια του Β'ΠΠ, με λίγα λόγια ήμασταν Σοβιετικοι άνθρωποι.
Υπήρχαν όμως και πάρα πολλοί Πόντιοι που είχαν στραμμένο το βλέμμα τους πάντα προς την Ελλάδα, η οποία ούτε που τους θυμόταν.
Δεν δέχτηκαν ποτέ να αλλάξουν τα επίθετα. Είχαν ελληνικά διαβατήρια, καθώς δεν αναγνώριζαν τα σοβιετικά. Γενικά αντιστεκονταν στα πάντα. Όταν λοιπόν το 1919 η Ελλάδα έστειλε στρατό στην Ουκρανία, να πολεμήσουν εναντίον των μπολσεβικων, όχι πείτε μου, τι ήταν οι Πόντιοι με τα ελληνικά διαβατήρια για την ΕΣΣΔ?! Και μάλιστα ελάτε να σκεφτούμε ακόμη ένα σημαντικό στοιχείο. Ήταν ακριβώς στην πόρτα της ΕΣΣΔ. Αναφέρομαι στους Πόντιους που ζουσαν στην Αμπχαζια και γυρω περιοχές. Στα σύνορα δηλ με τον Καπιταλιστη, με τον εχθρό. Στην πιο ευαίσθητη περιοχή. Αυτοί οι Πόντιοι ήταν σαν δυναμιτες με μονιμα αναμμένα φυτιλια. Αυτό που θέλω να πω είναι πως δεν μπορούσε ο Στάλιν ή οποιοσδήποτε άλλος να περιμένει πότε θα ανατιναχτουν αυτοι οι δυναμίτες. Δεν συνεργάζεσαι?! Δικό σου θέμα. Πάνε στο Καζακστάν, εκεί που έχω ανάγκη και από εργατικά χέρια. Κάποιος πρέπει να σηκώσει την tselina.
Θα με ρωτήσετε αν συμφωνώ με τον τρόπο με τον οποίον τους έστειλαν στην εξορία, όπου έχασαν τις ζωες τους χιλιάδες άνθρωποι. Φυσικά και όχι! Όμως η χώρα ήταν σε τόσο δύσκολη κατάσταση, χτυπιοταν από όλες τις μεριές, οπότε δεν υπήρχε χρόνος να σκεφτούν μια πιο ανθρώπινη λυση. Μόνο αυτήν την εξήγηση μπορώ να δώσω.
Δεν ήταν μόνο οι Πόντιοι. Είναι γνωστές και οι εκτοπισεις των Τσετσενων και Ινγκουσετων, που έλαβαν μέρος το 1944. Για τον ίδιο λόγο λίγο πολύ. Για συνεργασία με τον εχθρό, για προδοσία, επικίνδυνα στοιχεία κλπ. Αυτό φυσικά δεν αποδείχτηκε ποτέ γι'αυτους τους λαούς, γιατί ήταν τελείως αβάσιμες οι κατηγορίες, όμως ποτέ δεν έγιναν γνωστά τα πραγματικά αίτια. Και αυτοί κατέληξαν στο Καζακστάν.
Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν, ούτε οι ίδιοι, αλλά ούτε και οι επόμενες γενιές που ακολούθησαν, δεν συγχωρεσαν και δεν ξέχασαν ποτέ αυτήν την μαυρη σελίδα της Ιστορίας τους. Οπότε δεν ήταν και οι καλύτεροι φίλοι του Κομμουνισμου.
*Έχουμε μετά τους Γερμανούς που είχαν αιχμαλωτιστει από τον Κόκκινο Στρατό και τους είχαν στείλει σε καταναγκαστικα έργα στην Σιβηρία, Καζακστάν κλπ. Υπήρχε ένας τεράστιος αριθμός Γερμανών που παρέμειναν στην ΕΣΣΔ και έφυγαν λίγο πριν το τέλος της για την πατριδα τους την Γερμανία. Μισουσαν τον Κομμουνισμο?! Μα φυσικά.
* Τώρα θα σας μεταφέρω στα δύσκολα χρόνια μετά τον πόλεμο. Κι αναφέρομαι στο πολιτικό κομμάτι.
Εκείνον τον καιρό όταν οι πάντες υποψιαζονταν τους πάντες, γινόταν το έλα να δεις στην ΕΣΣΔ.
H NKVD, λόγω υπερβάλλοντα ζηλου, λόγω υπερβολικής καχυποψιας, λόγω φόβου μην τους ξεφύγει κάτι και χρειαστεί να λογοδοτήσουν στην ηγεσία για τις παραλείψεις τους, οπότε καλύτερα να κατηγορησουμε δεκα αθώους, παρά να μας ξεφύγει ενας προδότης. Έτσι, το NKVD είχε γίνει ο φόβος και ο τρόμος των πολιτών. Η καταγγελία πάνω στην καταγγελία έπεφτε.
Χιλιάδες άνθρωποι, αθώοι και μη, καταδικαζονταν σε εξορία και τους έστελναν Σιβηρία. Τις περισσότερες υποθέσεις ούτε που τις γνώριζε ο Στάλιν, επειδή οι περισσότεροι φάκελοι ούτε που έφταναν στα χέρια του. Υπήρχαν άνθρωποι που έστειλε ο ίδιος ο Στάλιν Σιβηρία?! Φυσικά και Υπήρχαν.
Εγώ αυτό μέσα στο μυαλό μου το ερμηνεύω με τον εξής τρόπο. Σε μια τόσο δύσκολη περίοδο για την χώρα του, έχοντας ανοιχτές πληγές παντού, με έναν εχθρό να καραδοκεί, και μιλάμε για την τεράστια σε έκταση Σοβιετική Ένωση, με πληθυσμό που έφτανε σχεδόν τα 180εκ, θα ήταν γελοίο να πιστεύουμε πως είχε την δυνατότητα και τον χρόνο να μελετάει τη κάθε υπόθεση ξεχωριστά και εις βάθος.
Φυσικά και έκανε και λάθη. Δεν ήταν Θεός.
Άρα, όλοι αυτοί οι άνθρωποι-θύματα αυτής της αυθαιρεσίας, σαφώς και ήταν εναντίον του συστήματος.
*Πάμε τώρα λίγο πιο πίσω. Και μιλάω για τους Κουλάκους. Οι τσιφλικάδες Κουλακοι κατηγορουσαν χρόνια τους Κομουνιστές που "άρπαξαν" τις περιουσίες τους και μπορούμε να πούμε πως ποτέ δεν προέκυψε μεταξύ τους "έρωτας".
Μαζί με αυτούς θα βάλω και όλους αυτούς που κάποια χρόνια κυνηγηθηκαν λόγω (οποιασδήποτε, χριστιανικής ή μουσουλμανικής) θρησκείας.
*Τέλος, πρέπει να προσθέσω και τον απλό λαό που έβλεπε τα λάθη της ηγεσίας και απογοητευόταν, αγανακτουσε και έχανε την πίστη του στην ιδέα του σοσιαλισμού.
Διαπιστωνουμε πως δεν ήταν όλα τόσο απλά όπως τα φαντάζονται κάποιοι. Εχθροί υπήρχαν παντού. Όσοι ήταν από έξω, άλλοι τόσοι ήταν και από μέσα. Και όταν αναφέρομαι σε αυτές τις ομάδες, δεν μιλάμε για 100 και 200 άτομα. Μιλάμε για εκατοντάδες χιλιάδες, για εκατομμύρια ανθρώπους. Και είμαι σίγουρη πως μου διαφεύγουν και άλλες "ομάδες".
Τώρα όμως πρέπει να αναφερθώ στον Μεγάλο εχθρό της ΕΣΣΔ και δεν είναι άλλος από τον Καπιταλισμό και την Δύση.
Αν αρχίσουμε να ξετυλιγουμε το νήμα του κάθε μεγαλου πολέμου που έγινε στο παρελθόν, θα δούμε πως με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ο Καπιταλισμός είχε πάντα ως στόχο τον Κομμουνισμο και έπρεπε με κάθε τρόπο να βγάλει από την μέση αυτήν την δύναμη που λεγόταν ΕΣΣΔ, να διαλύσει την χώρα και φυσικά να κλέψει όλον τον πλούτο της.
Ένα από τα πρώτα όπλα του ηταν το χρήμα. Εξαγοραζε συνειδήσεις, έβρισκε τους προδότες οι οποίοι συνεργαζονταν μαζί τους. Και συνήθως αυτούς τους προδότες τους έψαχνε μέσα στις ομάδες που προανέφερα.
Σιγά σιγά, ακούραστα και σταθερά έσκαβε και έσκαβε, μέρα νύχτα, δεκαετίες ολόκληρες.
Και ξέρετε με τι μοιάζει? Άμα υπάρχει κάπου φυτεμένο σταφύλι, δεν υπάρχει τρόπος να γλιτώσεις από αυτο, έτσι και δεν το θέλεις άλλο. Μόνο άμα ρίξεις από πάνω μπετόν. Και πιστέψετε, μετά από χρόνια θα βρει μια σχισμή και θα ξεφυτρωσει ακόμη και μέσα από το μπετόν. Κάποιοι βέβαια λένε πως μπορείς να τα καταφέρεις εάν σταζεις συνέχεια στις ρίζες του πετρέλαιο. Θέλει υπομονή βέβαια και χρόνο. Έτσι έκανε η καπιταλιστικη Δύση με την ΕΣΣΔ. Σταγόνα σταγόνα, χρόνια ολόκληρα και...τα κατάφερε.
Όταν ήρθε ο "καταραμένος" έτσι τον έλεγαν τον Γκορμπατσόφ, τον λατρευτό όλων των χωρών του καπιταλισμού τότε όλοι στην Σοβιετική Ένωση, επισης τον αποκαλούσαν ο "με το σημάδι του διαβόλου στο μέτωπο", ο οποίος ήρθε από την κόλαση για να καταστρέψει την ΕΣΣΔ, από τις πρώτες κιόλας μέρες στην εξουσία, κάθε φορά που έβγαζε λόγο, ο κόσμος έλεγε την ίδια φράση: αυτός είναι προδότης.
Όλα ξεκίνησαν από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου:
"Δεν ξεχάσαμε και δεν θα ξεχάσουμε ότι το θαύμα της ειρηνικής επανένωσης της χώρας μου και το τέλος της διχοτόμησης της Ευρώπης δεν θα ήταν δυνατό χωρίς τις θαρραλέες και ανθρώπινες αποφάσεις που λάβατε τότε προσωπικά"
έγραψε ο Γερμανός Πρόεδρος Steinmeier στον Γκορμπατσόφ. Σημείωσε ότι η Γερμανία θα του είναι πάντα ευγνώμων για αυτό το δώρο.
Ένας άλλος λίθος που έβγαλε από τα θεμέλια της ΕΣΣΔ ήταν ο νόμος N 8998-XI που ενέκρινε το Ανώτατο Συμβούλιο «Περί κοοπερατίβας στην ΕΣΣΔ».
Αυτό συνέβη στις 26 Μαΐου του 1988. Εφαρμοζόταν ηδη απο το 1987, αλλά βρισκοταν σε πειραματικό στάδιο.
Έτσι, εκεί που οι κοινωνία λίγο πολύ ήταν ομοιόμορφη, δεν υπήρχε μεγάλο χάσμα ανάμεσα στους πλούσιους και φτωχούς, ξαφνικά έγινε της....Καπιταλιστικης Δύσης ένα πράγμα. Το μεγάλο ψάρι έτρωγε το μικρό...
Και τώρα ερχόμαστε στην πρώτη ομάδα για την οποία είχα μιλήσει, τους απλούς, έντιμους, νομοταγεις πολίτες, οι οποίοι ξαφνικά βρέθηκαν στο κενό. Μετά από κάθε πόλεμο, μεγάλη καταστροφή, επανάσταση, μεγάλο πραξικόπημα κλπ, όλοι είναι σαστισμενοι, ανοργανωτοι και αποπροσανατολισμενοι, και συνήθως αυτοί οι ανυποψιαστοι είναι που βγαίνουν οι χαμένοι της υπόθεσης. Ήταν και ένας λαός ο οποίος είχε συνηθίσει σε μιαν αλλη πραγματικότητα, όχι αυτήν την βάρβαρη, την καπιταλιστικη, οπότε ήταν σαν τους ασθενείς που είναι πολύ καιρό ξαπλωμένοι και μετά πρέπει να μάθουν να περπατάνε από την αρχή. Λάδι στην φωτιά ηταν και η πείνα, οι ελλείψεις, εκεί πια γινόταν μια μάχη για επιβίωση. Ακόμη και τα πιο ευγενή πνεύματα, για να φάνε και για να ταΐσουν τα παιδιά τους, είναι ικανά να κάνουν πράγματα που ούτε οι ίδιοι φαντάζονται.
Φυσικά βρήκανε την ευκαιρία να βγούνε στην επιφάνεια όλοι αυτοί που ήταν κατά του Κομμουνιστικού συστήματος και απλά δεν τολμούσαν να ξεμυτισουν πριν, και αφού γέμισαν τα πνευμόνια τους με τον αέρα της "ελευθερίας", ξερασαν παντού φαρμάκι.
Κατηγόρησαν την Σοβιετική Ένωση οσο δεν πήγαινε άλλο. Μέχρι τώρα την βρίζουν.
Προχθές μου είπε ένας πως οι πρόγονοί μου ήταν προδότες που δέχτηκαν να πάρουν σοβιετικά διαβατήρια και επέτρεψαν στους κομμουνιστες να αλλάξουν το επίθετό μας από Αυγητίδης σε Αβγκίτοβ. Εγώ όμως θεωρώ πως προδοσία είναι όταν φτύνεις και δαγκωνεις το χέρι που σε ταΐζει. Εάν η Ελλάδα είχε ανάγκη τους Πόντιους και τα ελληνικά τους επίθετα , δεν θα τους άφηνε να ψοφάνε μέσα στις σκηνές από τον τύφο, τις ψειρες, το κρύο και την πείνα. Αρνούνταν να μπουν στην ενδοχώρα και να ξεκινήσουν μια κανονική ζωή, επειδή μάταια περίμεναν κάποιο ελληνικό καράβι που θα τους μετέφερε στην "πατρίδα" τους. Και όλα αυτά εκεί, στο Μπατουμι.
Βλέπετε πόσο συνδεδεμένα είναι όλα μεταξύ τους. Δεν αναφέρομαι στην ηγεσία, γιατί αυτά τα έχουμε συζητήσει αρκετές φορές.
Όλα αυτά τα αρνητικά στοιχεία, δεν υπήρχαν μόνο στην Σοβιετική Ένωση. Πιστεύω πως δεν έχει να κάνει με το πολιτικό σύστημα.
Οι στερησεις, η πείνα, η καταπίεση, βγάζουν τα χειρότερα στοιχεία που έχει μέσα του ο κάθε άνθρωπος. Όπως διαλύθηκε η ΕΣΣΔ, έτσι βλέπουμε να αποσυναρμολογειται μπροστά στα μάτια η Δύση. Ακριβώς έτσι θα αντιδράσουν και οι λαοί της Δύσης. Θα ξεσηκωθουν, θα αγριέψουν, θα βγάλουν τους χειρότερους εαυτούς τους και μόλις κρυωσουν τον χειμώνα, και μόλις πεινάσουν, και μόλις δουν πως δεν μπορούν να έχουν ούτε τα στοιχειώδη αγαθά, τότε θα ξεσπάσουν πάνω σε όλους και όλα και θα ξεχάσουν πως είναι οι πολιτισμενοι και οι επίλεκτοι αυτού του κόσμου. Η Άρια Φυλή, με λίγα λόγια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου